สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๖๘

ตอนที่ ๖๘ ๑๕๒๗ ตอนท่ี ๖๘ ฝ่ายเบ้งเฮ็กครั้นขงเบ้งปล่อยเสียแล้ว ก็ข้ึนม้ารีบไปถึงริมแม่น้าลกซุย พบทหารซึ่งแตกหนี อยู่ในป่าดงก็พูดจาเกล้ยี กลอ่ มเอาน้าใจ ทหารทั้งปวงครั้นเห็นเบ้งเฮก็ กลับคนื มาดงั น้ัน ทั้งกลัวท้ังดใี จ เข้ามากราบลงแล้วถามว่า เขาจับเอาตวั ท่านไปได้แลว้ ท้าไมจึงมาได้เลา่ เบ้งเฮ็กไดฟ้ ังทหารถามดงั น้นั คดิ รา้ พงึ วา่ คร้นั จะบอกตามจริงเลา่ ก็อาย จึงอุบายบอกว่าขงเบ้งมันจับเราไปไดใ้ ชใ้ ห้ทหารคมุ เราไว้ใน ค่ายสิบคน ครั้นเวลาดึกสงัดเราฆ่าทหารสิบคนเสียแล้วหนีออกมา พบกองตะเวนขี่ม้าเราจึงฆ่าอ้าย กองตะเวนแลว้ กเ็ อาม้าขีม่ า ฝ่ายพวกทหารทั้งปวงไดฟ้ ังดงั นนั้ กด็ ีใจ เบ้งเฮ็กจึงคุมทหารท้ังปวงลงเรือข้ามไปต้ังคา่ ย อยู่ฟากข้างโน้น เกล้ียกล่อมทหารซ่ึงแตกหนีอยู่ในดงป่า เข้าได้ แล้วสั่งให้หาทหารหัวเมืองรายทางทั้งปวงบันดา ขึ้นกับเมืองมันอ๋องน้ันเข้ามา ให้สิ้น แล้วรู้ว่าสุนา ห้วยหล้ากลับมาได้แล้ว ก็ให้ไปหาสุนาห้วยหล้าสองคน เข้ามาด้วย ทหารคนใช้รบั คา้ แลว้ ก็แยกกันไปหาตามส่ัง สามกก๊ วิทยา

๑๕๒๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) สุนาห้วยหล้าแลทหารหัวเมืองราย ทางท้ังปวงแจ้งดังน้ันก็ชวนกันรีบมา ครั้นถึง พร้อมกันแล้วก็เข้าไปค้านับเบ้งเฮ็ก ๆ จึงว่า ขงเบ้งยกมารบเราครั้งน้ีเปนเทศก าล ร้ อ น ทหารไม่มีที่อาศรัย เราจะต้ังทัพม่ันอยู่ฟาก ข้างน้ีดูท่วงทีกอ่ น ให้ไปเกณฑ์เอาเรอื แพฟาก ข้างโน้นมาไว้ฟากข้างนี้ให้สิ้น อย่าให้ข้าศึก ข้ามมาได้ แล้วให้ขุดดินภูลข้ึนเปนก้าแพงบงั ต้งั ปอ้ มรายไปตามรมิ นา้ ใหม้ ที หารถอื เกาทณั ฑ์รกั ษาค่ายยิงอยา่ ใหศ้ ตั รขู า้ มมาได้ ซึ่งสเบยี งอาหารนั้น เราเกณฑ์เอาทกุ หวั เมืองให้มาสง่ แล้วเราตัง้ ม่นั อยู่อยา่ ออกรบ ดขู งเบง้ คดิ อา่ นเปนประการใด นายทัพ นายกองทหารทง้ั ปวงไดฟ้ ังดังนัน้ ก็เหน็ ชอบด้วย จึงออกมาเกณฑ์กนั ตามเบ้งเฮก็ สง่ั ฝ่ายขงเบ้งครั้นปล่อยเบ้งเฮ็กไปแล้วก็ยกทัพตามไป คร้ันถึงริมแม่น้าลกซยุ แลว้ ก็เดิรดูท่ีทาง ทั้งปวง เห็นน้าไหลเชี่ยวแรงนักเรือแพก็ไม่มี แลไปฟากข้างโน้นเห็นเนินดินสูงเปนก้าแพงเรียงรายไป มีทหารรักษาอยู่ ขงเบ้งจึงให้หานายทัพนายกองท้ังปวงมาปรึกษาว่า เบ้งเฮ็กท้าการทั้งนี้เห็นจะไม่ ยกมารบแล้ว มันจะคอยรับเรา ๆ จ้าจะคดิ การทีจ่ ะเขา้ หักหาญเอาชัยชนะใหไ้ ด้ จึงสั่งลิคีวา่ ท่านเคยไป มารู้จักที่ทางเมืองน้ี จงไปจัดแจงต้ังค่ายรายไปตามริมน้าสี่ค่าย แล้วให้อองเป๋งกวนสกเตียวเอ๊ก เตียวหงีอยู่รักษาคนละค่าย อน่ึงเรายกมาครั้งน้ีเปนเทศกาลร้อนนักทหารไม่มีที่อาศรัย ให้ไปตัดไม้ เกย่ี วหญา้ ท้าค่ายรม่ ใหม้ ้าคนอาศรยั จงทกุ ทัพทกุ กอง ลคิ แี ลนายทหารทงั้ ปวงก็ไปทา้ ตามสั่ง เจียวอ้วนเห็นลิคีตั้งค่ายดังน้ันจึงเข้ามาบอกขงเบ้ง เจยี วอว้ น (Jiang Wan) ว่า ลิคตี งั้ คา่ ยรายมาตามรมิ น้าฉนี้ ขา้ พเจ้าเหน็ เหมือนเมือ่ ครงั้ พระเจ้าเล่าปี่ยกไปตีเมืองกังต๋ัง ลกซุนให้ทหารเข้าเผาค่าย พระเจา้ เล่าปจ่ี งึ เสยี ที อนง่ึ เกลือกเบ้งเฮก็ จะให้ลอบมาเผาคา่ ย เหมือนเช่นน้ัน ก็จะเสียทีแก่ข้าศึก ขงเบ้งได้ฟังเจียวอ้วนว่าก็ หัวเราะแล้วจึงบอกว่าท่านอย่าสงสัยเลย เราคิดการแก้ไว้ ส้าเร็จแลว้ จงึ ใหท้ ้า www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๘ ๑๕๒๙ ฝ่ายพระเจ้าเล่าเสี้ยนคร้ันถึงเทศกาล ร้อน จึงสงั่ ม้าตา้ ยให้คมุ ทหารสามพนั เอาสเบียงซ่ึง กินแก้ร้อนไปให้ขงเบ้ง ครั้นถึงก็เข้าไปหาขงเบ้ง เอาส่ิงของพระราชทานให้ ขงเบ้งยกมือข้ึนถวาย บังคม แล้วให้เอาสิ่งของพระราชทานน้ันแจกนาย ทัพนายกองทหารทั้งปวง แล้วขงเบ้งจึงว่าแก่ ม้าต้ายว่า เรายกมาครั้งน้ีไดร้ บเปนสามารถทหาร บอบช้าอิดโรย จะขอท่านผู้มาใหม่ช่วยรบจะได้หรือมิได้ ม้าต้ายจึงว่าตัวข้าพเจ้าแลทหารท้ังปวง เปนข้าพระเจ้าเล่าเสย้ี นใชม้ า จะอาสากว่าจะสิ้นชีวติ ตามแต่ท่านจะใชเ้ ถิด ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันก็ยินดี แล้วจึงว่าเบ้งเฮ็กมันตั้งอยู่ฟากข้างโน้น ทหารหาบสเบียงมาส่งกนั นั้นทางไกล ท่านจงคุมทหารยกลงไปใต้ค่ายน้ีประมาณพันห้าร้อยเสน้ ที่น่ันน้าต้ืน จงตัดไม้ท้าแพข้าม ทหารไปคอยรบตัดเอาสเบยี งอาหารซ่ึงมันมาสง่ ใหไ้ ด้ แลว้ บอกวา่ สนุ าห้วยหล้าซึ่งเราปลอ่ ยไปนั้นก็จะ ได้เปนไส้ศกึ ของเรา มา้ ต้ายได้ฟังขงเบ้งชีแ้ จงดังนั้นแลว้ ก็ลาไป คร้ันถงึ ท่ขี า้ มกข็ บั ทหารให้ตดั ไม้ผูกแพ แล้วก็ข้ามไป ทหารทั้งนั้นร้อนนัก เห็นน้าต้ืนก็เปลื้องผ้าลงอาบน้าว่ายเล่น บันดาทหารที่ลงอาบน้า คร้ันถึงฝั่งก็ล้มลงโลหิตไหลออกทางปากแลจมูกตายประมาณพันห้าร้อย ม้าต้ายเห็นทหารตายมาก ดังน้ันก็ตกใจนัก กพ็ ากนั ขา้ มกลับมาในเวลากลางคืน เข้าไปหาขงเบ้งแลว้ บอกว่าแม่น้านี้รา้ ยนัก ทหาร ไมร่ ลู้ งอาบกนิ โลหิตพอุ อกมาทางปากจมูกตายถงึ พนั เศษ ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันก็ตกใจนัก จึงสั่ง ทหารให้เร่งไปจับชาวบ้านมาให้ได้ในเวลานี้ ทหารก็เร่งไปสืบเสาะหาจับได้ชาวบ้านป่ามา ให้ ขงเบ้งจึงถามชาวบ้านว่า แม่น้าน้ีคนลง อาบกินตายนัน้ เหตุผลประการใด ชาวบ้านป่า จงึ บอกวา่ แมน่ ้านมี้ พี ิษรา้ ยนกั เทศกาลนี้ใคร อาบแลกินกลางวันแล้วก็ตาย ถ้าจะอาบกิน ได้แตเ่ วลากลางคืนดึกสงัด สามก๊กวิทยา

๑๕๓๐ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขงเบ้งคร้ันได้แจ้งดังนั้นแล้ว จึงเกณฑ์ทหาร ให้ม้าต้ายห้าร้อยบัญจบเข้าเปนสองพัน ให้ชาวบ้านป่า น้าทางไปด้วย ม้าต้ายก็ลาออกไปให้ชาวบ้านป่านา้ ทาง ครั้นถึงแพเปนเวลากลางเที่ยงคืนแล้วก็ข้ามไป คนป่าก็ น้าไปถึงซอกเขาทางร่วมที่ทหารเบง้ เฮ็กเคยหาบสเบยี ง มาส่ง ม้าต้ายกจ็ ดั แจงทหารวางกองรายอยู่ ฝ่ายทหารเบ้งเฮ็กซ่ึงส่งสเบียงน้ันไม่รู้ว่าข้าศึกมาคอยอยู่ ก็เร่งกันหาบหามเดิรตามทาง ม้าต้ายเห็นกองล้าเลยี งหาบสเบยี งมาพรอ้ มกัน ดูท่วงทีแล้วก็ขับทหารโห่รอ้ งริบชิงเอาสเบียงฆ่าทหาร ล้มตายบ้างหนีไปบา้ ง ไดส้ เบียงไวป้ ระมาณร้อยเกวยี นเศษ แลว้ ตง้ั ค่ายมน่ั รักษาสเบยี งอยู่ ฝ่ายเบ้งเฮ็กคร้นั จัดแจงค่ายคูมั่นแล้ว ก็หมายใจว่าจะชนะข้าศึก จึงเสพย์สรุ าร้องรา้ ท้าเพลง สนุกไป แล้วว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า เราต้ังม่ันอยู่ฟากข้างนี้สเบยี งอาหารเราก็ส่งกันสดวกอยู่ ขงเบ้งจะ คิดท้าอะไรเราได้ ซ่ึงยกมาหน้านี้เปนเทศกาลร้อนจะทนอยู่ได้สักเท่าไร หน่อยหนึ่งก็จะยกกลับไปเอง เราจงึ ยกตามตีไปเห็นจะจับได้ตวั ขงเบ้ง แลว้ กห็ วั เราะ ทหารผูห้ นง่ึ ได้ยนิ เบ้งเฮก็ วา่ ดังนัน้ จงึ ว่า ข้าพเจา้ เห็นว่าน้าใตค้ า่ ยลงไปน้ีมีทตี่ ้ืนจะขา้ มได้แห่งหน่ึง เกลอื กขงเบ้งจับผูค้ นได้ไถถ่ ามรจู้ ะยกขา้ มมาทางนั้น ขอให้แตง่ ทหารไปตัง้ อยู่ทนี่ ั้นกองหนึ่งจงึ จะดี เบ้งเฮ็กได้ฟังดังน้ันจึงว่า ท่านอยู่ท่ีนี่ไม่รู้หรือว่าน้าร้าย เราแกล้งจะให้มันข้ามมาท่ีน้ันอีก แม้ลงอาบน้ากินน้าก็จะตายสิ้น จึงมิให้ยกทหารไปตั้งสกัดอยู่ ว่ากันยังมิทันขาดค้า ทหารซ่ึงหาบ สเบียงแตกน้ันเอาเน้ือความเข้ามาบอกว่า ม้าต้ายคุมทหารยกข้ามมารบสกัดตีเอา สเบียงไปได้สิ้น แล้วฆ่าทหารล้มตายเปน อันมาก เบ้งเฮ็กได้ฟังดังน้ันก็หัวเราะ แล้ว ว่ามันจะท้าอะไรแก่เราได้ จึงส่ังเงียเตียง ให้คุมทหารสามพันไปตีม้าต้าย เงียเตียงก็ ลาออกไปจัดแจงทหารพร้อมแล้วก็รีบยก ไป ครนั้ ถึงกข็ ับทหารเขา้ ตคี า่ ยมา้ ตา้ ย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๓๑ ม้าต้ายคร้ันเห็นเงียเตียงขับทหารเข้ามาดังน้ัน จึงถือ ง้าวขี่ม้าขับทหารออกรบกับเงียเตียงได้สองเพลง ม้าต้ายก็ฟัน ถกู เงียเตียงตกมา้ ตาย แลว้ ไลฟ่ ันทหารเงยี เตยี งล้มตายแตกหนไี ป ทหารเงียเตียงซึง่ แตกไปน้ันกเ็ อาเน้ือความเข้าไปบอกแกเ่ บ้งเฮ็ก เบ้งเฮ็กครั้นได้ฟังดังน้ันจึงให้หาทหารทั้งปวงเข้ามาแล้วถามว่า ผู้ใดจะอาสาเราไปรบกับม้าต้ายได้บ้าง สุนาเห็นทหารทั้งปวงน่ิง อยู่ จึงว่าข้าพเจ้าจะขออาสาไปรบกับม้าต้าย เบ้งเฮ็กไดฟ้ ังดังน้นั ก็ดีใจ จงึ จดั แจงทหารใหส้ นุ าสามพนั สนุ าก็ลาเบง้ เฮก็ แล้วยกทัพ เงียเตยี ง (Mangya Chang) ไป เบ้งเฮ็กจึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า เราคิดว่าแม่น้าท่ีน้ีร้ายข้าศึกจะข้ามมามิได้ มันกลับข้ามมารบตัด เอาสเบียงอาหารเราไปไดด้ งั นี้ จา้ จะให้ไปตง้ั ทพั ไว้ทน่ี น้ั กองหนึ่ง จึงสั่งห้วยหล้าให้คุมทหารสามพันยก ไปตั้งค่ายอยู่ท่ีตื้นทางข้ามน้ัน อย่าให้ข้าศึกข้ามมาได้ ห้วยหล้ารับค้าแล้วก็ลายกไปท้าตามเบ้งเฮ็กส่งั ขณะเมอ่ื สนุ ายกทัพไป ครน้ั ใกล้กใ็ หท้ ้าค่ายแลว้ จดั แจงกนั ออกรบ ฝ่ายม้าต้ายเห็นทพั ยกมาดงั นั้น ก็ข่ีม้าถือง้าวขับทหารไปรบ แลทหารซ่ึงขงเบ้งให้มาดว้ ยน้ัน เห็นสุนาแล้วจึงบอกว่า สุนาคนน้ีเตียวหงีจับได้ ขงเบ้งให้ปลอ่ ยมา ม้าต้ายไดฟ้ ังทหารบอกดงั นั้น ก็ขับ ม้าเข้าไปใกล้สุนาแล้วร้องว่าอ้ายเนรคุณ นายกูจับตัวมึงได้ไม่ฆ่าเสียเห็นกับบุญปล่อยไปให้พบพี่น้อง ญาติกาแล้ว มึงกลับมารบนี้จะแทนคุณหรือ สุนาคร้ันได้ยินม้าต้ายร้องมาดังน้ันคิดอายใจนัก จึงท้า หลบหลีกเรรวนมิเปนใจท่ีจะรบ ม้าต้ายเห็นทัพสุนาเรรวนอยู่แล้วก็ขับทหารบุกบ่ันไล่รบ ทัพสุนาก็ แตกหนเี ขา้ ปา่ ไป ฝ่ายสุนาคร้ันทัพแตกแล้วรีบหนีเข้าไปถึงเบ้งเฮ็กจึงบอกว่า ม้าต้ายคนน้ีมีฝีมือเข้มแขงนัก ข้าพเจ้าต่อสู้ด้วยมิได้ แตกมาท้ังน้ีแล้วแต่จะโปรด เบ้งเฮ็กไดฟ้ ังดังน้ันกโ็ กรธ จึงว่ามึงแกล้งรบให้แตก มาทั้งนี้เพราะคิดถึงคุณขงเบ้งจึงไม่เปนใจรบ ซึ่งจะ เล้ียงไวน้ ้ันมไิ ด้ แล้วสัง่ ทหารให้มดั เอาสุนาไปฆา่ เสีย ฝ่ายทหารซ่ึงนั่งอยดู่ ้วยน้ันพร้อมกันรอ้ งขอโทษสนุ า ไว้ เบ้งเฮ็กจึงว่า คนทั้งปวงขอชีวิตสุนาเราก็ให้ แต่ จะเปนเย่ียงอย่างไป ให้ตีสุนาร้อยที ทหารคนใช้ได้ ยนิ ดงั น้ันกย็ ุดสนุ าลงตตี ามสงั่ แล้วกป็ ล่อยไป สามก๊กวิทยา

๑๕๓๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) สุนาครั้นต้องตีแล้วเจ็บปวดนัก ให้คน พยุงออกไปค่ายแล้วก็รักษาตัวอยู่ เหล่าทหารเบ้ง เฮก็ ซ่งึ ขงเบง้ จบั ไปได้ปลอ่ ยมานั้นชวนกันมาเยี่ยมสุ นา เห็นสุนาเจบ็ ปวดนกั กถ็ อนใจใหญแ่ ลว้ จึงว่า แต่ ก่อนมามิได้มีศึกมาถึงเมือง คร้ังนี้เพราะเบ้งเฮก็ ยก ไปตีเมืองเองเฉียง จึงพาศึกมาติดเมืองให้เราได้ ความเดือดร้อน ขงเบ้งคนน้ีเขาเลื่องลือว่ามี สติปัญญามากนัก พระเจ้าซุนกวนพระเจ้าโจผียงั กลัวความคิด ครั้งน้ีขงเบ้งยกมารบจับเราไปไดไ้ ม่ฆา่ เสียปล่อยมาบุญคุณอยู่กับเรามากนัก แล้วพิเคราะห์ดูทหารเมืองเราเล่าก็ไมเ่ ห็นผใู้ ดที่จะออกไปต่อสู้ ได้ เห็นจะเสียเมืองมันอ๋องเปนมั่นคง ครั้นจะน่ิงอยู่เล่า เบ้งเฮ็กก็จะเกณฑ์เอาเราออกไปรบ ขัดมิได้ก็ จะตายเสียเปล่า เราชวนกันจับเอาตัวเบ้งเฮ็กให้ขงเบ้งเห็นจะได้ ความชอบ สุนาคร้ันได้ฟังทหารว่า ดังน้ันก็เห็นด้วยดีใจนัก จึงว่าถ้าพร้อมใจด้วยกันแล้วจงไปคอยดู ถ้าเห็นเบ้งเฮ็กเสพย์สุราเมานักส้ิน สมประดีแล้วเมอื่ ไรจงเร่งไปบอกเรา ทหารท้งั ปวงกไ็ ปคอยดูอย่ใู นคา่ ย ฝ่ายเบ้งเฮ็กนั้นทะนงองค์อาจนัก มิได้คิดตรึกตรองในการสงคราม ก่นแต่เสพย์สุราแล้วก็ นอนหลับไป ขณะนั้นทหารซ่ึงคอยอย่คู ร้นั เห็นเบ้งเฮก็ เสพย์สรุ าเมานอนหลับไปก็ว่ิงออกไป บอกสนุ า ๆ คร้นั ได้แจ้งดงั นัน้ ก็แตง่ ตวั ถือดาบแลว้ คมุ ทหารวิง่ กรูกนั เข้าไปในค่าย จงึ ชว่ ยกนั จบั เบ้งเฮ็กมดั เอาตัว ไปลงเรือข้ามไปจะให้ขงเบ้ง ครั้นข้ามไปถึงค่ายแล้วก็บอกทหารขงเบ้ง ทหารก็น้าเอาเน้ือความเข้าไป แจ้งแก่ขงเบ้ง ๆ ได้ฟังดังนั้นจึงสั่งทหารทั้งปวงให้แต่งตัวถืออาวุธท้าให้เปนสง่าแก่ข้าศึก ยืนอยู่ให้ พร้อมจงทุกคา่ ย แล้วส่ังให้เอาตวั สุนากบั ทหารทั้งปวงเขา้ มาก่อน สุนาแลทหารทงั้ ปวงกเ็ ขา้ ไป คร้นั ถึง ตา่ งคนตา่ งกราบแลว้ วา่ ข้าพเจา้ ทัง้ ปวงคิดถึงคุณทที่ ่านไม่ฆ่าเสยี ปลอ่ ยไป ข้าพเจ้าจงึ ชวนกนั จับเอาตัว เบ้งเฮ็กมาให้ท่าน ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงตัวจับเบ้งเฮก็ มาให้ ด้วยรู้จักคณุ เราน้นั ขอบใจท่านหนักหนา จงึ ใหร้ างวัลเสือ้ ผา้ ทุกคนตาม สมควร สุนาแลทหารทั้งปวงรับรางวัลแล้วก็ลาไป ขงเบ้ง จึงสั่งทหารให้เอาตัวเบง้ เฮ็กเขา้ มาแล้วจงึ ว่า ที่ท่านสัญญา ไว้กบั เรา ทีนกี้ ลัวเกรงเราแล้วหรือยงั www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๓๓ เบ้งเฮ็กจึงว่า มิใช่เรารบแพ้ด้วยฝมี อื นั้นหาไม่ น่ีทหารเรามันชั่วจงึ จับเอาตัวเรามาสง่ เรายงั ไม่เกรง ขงเบ้งได้ยินดังนน้ั จงึ ว่า ท่านยังไมเ่ กรงเราน้ัน จะให้ปล่อยไปหรือจะให้ท้าประการได เบ้งเฮก็ ได้ยินดังนนั้ จึงวา่ ถงึ เราอยเู่ มืองบ้านนอกก็ดี การศึกเพียงน้พี อจะสทู้ ่านได้อยู่ ถ้าปลอ่ ยใหไ้ ปเมืองแล้ว จะจัดแจงทหารคุมมารบท่านอีก ถ้าแพ้ทีนี้เราจงึ จะกลวั เกรงท่าน ขงเบ้งได้ยนิ ดงั นน้ั ก็หัวเราะ แล้วสง่ั ให้แก้มดั ยกโต๊ะเข้ามาให้กิน ขงเบง้ จึงวา่ เราทา้ การศึกมาหนกั หนา แตค่ ร้ังพระเจา้ เล่าปยี่ กไปตีแห่งใด ต้าบลใดมีแต่ชัยชนะยังหาแพ้ผู้ใดไม่ ทา่ นเปนแต่เจ้าเมอื งนอ้ ยเท่าน้ีเหตุไรจึง ไม่กลวั เกรงเรา เบง้ เฮก็ กน็ ิ่งอยมู่ ไิ ด้ตอบ ก้มกินโต๊ะไป คร้ันกินแล้วขงเบ้งจงึ ชวน ให้ขี่ม้าพาเบ้งเฮก็ ไปเที่ยวดูทกุ คา่ ย ที่ไว้ สเบียงอาหารแลอาวุธท้ังปวงของเรา พรักพร้อมอยู่ฉน้ีเห็นจะสู้เราได้ หรือ ท่านมาเข้าด้วยเราโดยดีเถิด จะไปทูล เจ้าเราให้ต้ังแต่งท่านมาครองเมืองนี้ สบื ไปชว่ั ลูกแลหลาน เบ้งเฮ็กไดฟ้ ังดังน้นั จึงว่า ไพรพ่ ลเมอื งเขาไมย่ อม เราจะมายอมคนเดียวไดห้ รือ จะไปชวนเขา ดูก่อน ถ้าพร้อมกันแล้วข้าพเจ้าจึงจะกลับมาหาท่าน ขงเบ้งได้ยินเบ้งเฮ็กว่าดังน้ันก็หัวเราะ แล้วว่า ท่านไปเถิด จึงสั่งให้ทหารเอาเรือข้ามส่งเบ้งเฮ็ก ทหารก็พาเบ้งเฮ็กไปลงเรือข้ามส่งให้ตามส่ัง ขงเบ้ง คร้นั ปล่อยเบ้งเฮ็กไปแล้ว จึงสง่ั ใหห้ าม้าตา้ ยยกกลบั คนื มา ทหารกไ็ ปบอกตามส่ัง ฝ่ายเบ้งเฮ็กคร้ันกลับไปถึงค่ายแล้วคิดแค้นใจนัก จึงเรียกทหารซ่ึงยังเปนใจเข้าด้วยนั้นมา ลอบสั่งว่า จงจัดแจงอาวุธถือซ่อนไว้ให้พร้อมแลว้ ใหไ้ ปบอกสุนาห้วยหล้าว่า ขงเบ้งใช้ทหารขา้ มมาหา บดั นน้ี ่ังคอยท่าอยู่ในค่ายให้รีบมาโดยเรว็ ถ้าสนุ าหว้ ยหล้ามาถึงเม่อื ไรกใ็ ห้ฆา่ เสยี เถดิ ทหารทง้ั ปวงกม็ า จัดแจงแล้วรีบไป คร้ันถึงห้วยหล้าเห็นสุนาไปนั่งอยู่ด้วยจึงบอกว่า ขงเบ้งใช้ให้ทหารมาน่ังคอยอยู่ใน ค่าย ให้เชิญท่านท้ังสองเรง่ ไป สุนาห้วยหล้าคร้ันไดย้ นิ ทหารบอก ไม่รู้คิดว่าขงเบ้งให้มาหาจริงก็ขนึ้ ม้า รีบมาโดยเร็ว ครั้นไปถึงลงจากม้าเดิรเข้าไปในค่าย เหล่าทหารซึ่งคอยอยู่น้ันก็ล้อมกันเข้าจับสุนา ห้วยหลา้ ฆ่าเสยี แล้วลากศพไปทงิ้ ไวใ้ นคลอง สามกก๊ วิทยา

๑๕๓๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายม้าต้ายคร้ันคนใช้ไปหาดังนั้น ก็จัดแจงสเบียงอาหารพร้อมแล้วก็ยกข้ามกลับไปค่าย ข้างเบ้งเฮก็ คร้ันฆา่ สนุ าห้วยหล้าเสยี แลว้ ก็จัดแจงทหารยกไปทางซอกเขาจะรบด้วย มา้ ตา้ ย ครน้ั ไปถึง เห็นแต่ค่ายเปล่าอยู่ จึงให้จับชาวบ้านป่ามาถามว่ามา้ ต้ายยกไปแห่งใด ชาวบ้านป่าจึงบอกว่า ม้าต้าย ขนสเบยี งอาหารยกขา้ มไปค่ายใหญ่แตค่ ืนนี้แล้ว เบง้ เฮก็ ไดฟ้ ังดงั น้ันก็ยกทัพกลับไป ไม่เขา้ คา่ ยเกา่ ตรง ไปเมอื ง เ บ้ ง ฮิ ว ผู้ น้ อ ง รู้ ว่ า เ บ้ ง เ ฮ็ ก พี่ ช า ย ม า ก็ออกมาค้านับแล้วเชิญเข้าไปในเมือง เบ้งเฮ็ก ก็เล่าเนื้อความหลังให้ฟังทุกประการ แล้วว่า ขงเบ้งพาเราไปให้ดูทุกค่าย ที่ไว้อาวุธแลสเบียง อาหารน้นั เราเห็นสิ้น เราคิดวา่ จะใหเ้ จา้ เอาหนอ่ งาเครื่องทองเงินให้ทหารสักร้อยหนึ่งคุมของ ข้ามไป ให้ขงเบ้ง ๆ ก็จะไว้ใจ ข้าจะคุมทหาร ติดตามเข้าไป เจ้าคอยดูการ เหน็ เรารบขา้ งนอก เข้าไปแล้วก็รบขึน้ ขา้ งในใหอ้ ลหมา่ น เห็นขงเบ้ง ก็จะละล้าละลังจะแพ้แก่เรา เบ้งฮิวได้ฟังดังน้ัน เบ้งฮวิ (Meng You) ก็เห็นชอบดว้ ย แล้วจัดสิ่งของกบั ทหารร้อยหนึ่ง ก็ข้ามไปตามสั่ง คร้ันถึงพอพบม้าต้ายคุมทหาร เท่ียวตะเวนอยู่จึงบอกว่า เบ้งเฮ็กให้เราผู้น้องคุมส่ิงของมาให้ขงเบ้ง ม้าต้ายครั้นแจ้งดังน้ันแล้วก็เอา เน้ือความเข้าไปบอกขงเบ้ง ๆ นงั่ ปรกึ ษาการศึกอย่กู ับม้าเจก๊ ลิคีเจยี วอว้ นปีฮ่ ุยสค่ี น คร้ันไดฟ้ งั ดงั น้ันจงึ วา่ กบั ม้าเจ๊กวา่ เบง้ ฮิวเอาของมาให้เราครง้ั น้ีทา่ นเห็นวา่ มันจะท้าประการใด มา้ เจก๊ จึงตอบว่า ข้าพเจ้า จะบอกน้นั ไม่ได้ จะขอเขยี นเปนหนงั สอื ใหท้ า่ น แล้วกเ็ ขยี นหนงั สือย่ืนให้ขงเบ้ง ๆ ดหู นงั สอื แลว้ ตบมอื หัวเราะ จึงว่าต้องกับความคิดข้าพเจ้าแล้ว จึงให้หาอุยเอี๋ยนอองเป๋งม้าตงกวนสกเข้ามา แล้วค่อย กระซิบส่ังว่า ท่านห้าคนจงจัดแจงค่ายไว้ทางเข้าทางออกให้ดี แล้วละค่ายเสียคุมทหารออกไปตั้งซุ่ม เปนกองๆไว้ในป่า ถา้ เหน็ เบง้ เฮก็ ยกมา ปล่อยให้เข้ามาถงึ คา่ ยแลว้ ชวนกนั รบกระหนาบเขา้ มา มา้ ต้าย นัน้ ให้ท้าอาการเหมอื นทหารเบง้ เฮก็ ขี่เรอื คอยอยู่ ถา้ เหน็ ทพั แตกแลว้ ก็ให้เอาเรอื เข้าไปคอยรบั จบั เอา ตัวเบง้ เฮ็กมาให้ได้ อนั ลิคนี ัน้ ใหแ้ ตง่ โต๊ะเหล้าเข้าประกอบด้วยยาเบือ่ เมายกเข้าไปให้กนิ ถา้ เหน็ เมาสนิ้ สมประดแี ล้ว ให้ถอยออกไปจากค่าย นายทพั นายกองท้ังปวงไดย้ ินดงั น้ันแล้วกไ็ ปทา้ ตามสง่ั www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๓๕ ขงเบ้งจึงให้หาตัวเบ้งฮิวเข้ามา เบ้งฮิวให้ ยกส่ิงของเข้ามา จึงกราบขงเบ้งลงแล้วว่า เบ้งเฮ็กพี่ชาย ข้าพเจ้าคิดถึงบุญคุณท่านนัก จึงให้ข้าพเจ้าคุมเอาส่ิงของ ทั้งน้ีมาให้ แลเบ้งเฮ็กน้ันยังไปจัดหาสิ่งของท่ีดีมาให้ท่าน แล้วจะตามมาภายหลัง ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงถามเบ้งฮิวว่า ทหารมาด้วยท่านเท่าไร เบ้งฮิว บอกว่าทหารมาด้วย ข้าพเจ้าพอถือสิ่งของแลแจวเรือร้อยหนึ่งด้วยกัน ขงเบ้งจึงส่ังให้เรียกทหารเบ้งฮิวเข้ามาให้ส้ิน คร้ันทหารเขา้ มาพรอ้ มแลว้ ขงเบง้ พจิ ารณาดูรปู ร่างทหารเห็นใหญ่โต บ้างหนา้ ด้าตาเขียว หน้าขาวตา แดง หนวดเหลืองแดงต่างๆ กัน ก็เขา้ ใจวา่ แกลง้ จดั สรรกันมา จึงส่งั ลิคีใหย้ กโตะ๊ มาเลี้ยง ขณะเมอ่ื เบ้งฮวิ กับทหารกินโต๊ะอยู่น้ัน ครั้นเห็นเวลาเยน็ ลงแล้วก็ค่อยกระซบิ สัง่ กัน คนหน่งึ ท้าเปนกลับลงไปเรอื แลว้ ก็ข้ามไปบอกเบ้งเฮก็ ว่าได้ท่วงทีแล้วใหเ้ รง่ ยก ไปเถิด เบ้งเฮ็กได้ยินดังนนั้ ก็ดี ใจ จึงจัดแจงทหารสามหมื่นเปนสามกอง สัญญาให้จุดเพลิงเปนส้าคัญ คร้ันเวลาค้่าก็ยกไปข้ามเหนือ ค่ายแล้วเดิรลงมา ขงเบ้งคร้ันเห็นเบ้งฮิวแลทหารทั้งปวงเมาสุราสิ้นสมประดีแล้วก็ยกออกไปจาก คา่ ยนน้ั ส้นิ ฝ่ายเบ้งเฮ็กยกมาครั้นใกล้แล้วไม่เห็นคน จึงพาทหารทั้งปวงเที่ยวดูผู้คนตามริมค่าย แต่ตัว เบ้งเฮ็กนั้นคุมทหารสองร้อยรีบ ตรงเข้าไปค่ายขงเบ้งก็มิได้เห็น ผู้คน เห็นแต่เบ้งฮิวกับทหารทั้ง ปวงเมาสุรานอนอยสู่ นิ้ เบ้งเฮ็กจึง ถามว่า เปนไรมานอนอยู่ฉนี้ ทหารคนหนึ่งเจรจามิออกจึงเอา มือชี้เข้าท่ีปาก เบ้งเฮ็กรู้ว่าเขาใส่ ยาเบ่ือเมาให้กิน จึงเข้าแก้เบ้งฮิว แลทหารทั้งปวงซ่ึงเมาอยู่น้ัน แล้ว กพ็ าพยงุ จูงกันออกไปนอกคา่ ย สามกก๊ วิทยา

๑๕๓๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เบง้ เฮก็ (Meng Huo) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๓๗ ฝ่ายจูล่งอุยเอ๋ียนม้าตงอองเป๋งกวนสกห้าคนนี้คุมทหารรายอยู่ ครั้นเห็นเบ้งเฮ็กเข้าในค่าย แล้วกลับออกมาดังน้ัน ก็ขับทหารโห่ร้องรบล้อมเข้าไป เบ้งเฮ็กแลทหารท้ังปวงเห็นข้าศึกรบล้อมเข้า มาทั้งห้าด้านดังนั้น ต่างคนต่างก็ตกใจแตกหนีลงน้าข้ึนบกไปเอาตัวรอด จูล่งแลนายทัพนายกอง ทัง้ ปวงก็ขับทหารไลร่ บจับเบ้งฮวิ แลทหารไดม้ ดั ไว้เปนอัน มาก ฝ่ายเบ้งเฮ็กตกใจนัก หนีพลัดกับทหารลงไปริมน้า เห็นเรือคอยอยู่คิดว่าทหารพวกของตัว จึงร้องเรียกให้เข้ามารับ ครั้นเรือมาถึงก็ย่างลงเรือ รีบออกจากฝั่งข้ามไป ม้าต้ายคร้ันเห็นเรือออกมา พ้นฝ่ังแล้ว กจ็ ับเอาตวั เบง้ เฮก็ มดั พาไป ขงเบง้ เห็นเบง้ เฮก็ แตกไปแล้วก็คนื เข้าอยูใ่ นคา่ ยดังเกา่ ฝ่ายจูล่งม้าต้ายนายทัพนายกอง ทั้งปวงซ่ึงจับได้เบ้งเฮ็กเบ้งฮิวแลทหารมัด เข้ามาหยุดไว้แต่นอกค่าย แล้วก็ชวนกัน เข้าไปบอกขงเบ้ง ๆ ได้ฟังจึงส่ังว่าให้เอา แต่ทหารซึ่งต้องมัดน้ันเข้ามาให้สิ้น จึงสั่ง ให้แก้มัดออกแล้วขงเบ้งจึงว่า เองทั้งปวง ขัดเขามิได้จ้าใจมารบเคร่ืองจะเยินยับเสีย เปล่าเหมือนหญ้าแพรก ฝ่ายลูกเมียซ่ึงอยู่ ข้างหลังเล่ารู้ว่าเราจับได้แล้ว ก็ร้องไห้ทุกข์โศกถึงนัก เราจะปล่อยไปเอาบุญ แต่ว่าทีน้ีอย่ามารบเรา แล้วให้ขับปลอ่ ยไป ขงเบง้ จึงสั่งจลู ง่ อุยเอ๋ยี นม้าตา้ ยสามคนว่า ทา่ นจงคุมทหารข้ามไปแต่เวลากลางคืน น้ี ตั้งอยู่ที่ค่ายเบ้งเฮ็กรายกันไปท้ังสองข้าง จูล่งอุยเอี๋ยนรับค้าแล้วก็ลาขงเบ้งออกมาจัดแจงทหารยก ทพั ไปทา้ ตามส่ัง ขงเบ้งจึงส่ังให้เอาตัวเบ้งเฮ็กเบ้งฮิวเข้ามาแล้ว ขงเบ้งหัวเราะแล้วจึงถามเบ้งเฮ็กว่า ท่านท้า กลอุบายใช้ให้น้องเอาของมาให้เราแล้วยกทัพมาตี คิดว่าเรารู้ไม่เท่าหรือ เม่ือจับตัวไว้ได้ฉนี้จะกลัว เกรงเราแล้วหรือยัง เบ้งเฮ็กไดย้ ินดงั นั้นจึงวา่ ท่านจับเราได้ท้ังนี้เพราะน้องเราเห็นแก่กิน จึงถูกยาเมา ของท่าน เรายกมาจึงเสียการ แม้น้องไมเ่ ห็นแก่กินที่ไหนเราจะแพ้ท่าน เรายังไม่กลัวเกรงก่อน ขงเบ้ง ได้ฟังดังน้ันก็หวั เราะ แล้วว่าเราจบั ไดต้ ัวก็ปล่อยไปถึงสามหนแล้ว เปนไรจึงยังไม่เกรงกลัวเรา เบ้งเฮ็ก ก็น่งั นิง่ เสยี ไม่ตอบประการใด ขงเบง้ จงึ วา่ จะใหเ้ ราปล่อยไปอีกเล่าหรือ สามกก๊ วิทยา

๑๕๓๘ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเบ้งเฮ็กได้ยินว่าจะปล่อยไปดังนั้นก็ดีใจ จึงว่าถ้าท่านปล่อยไปครั้งน้ีเราจะเที่ยวไปบอก พ่ีน้องญาติกา ป่าวกันมาให้สิ้นจะรบกับท่าน ถ้าแพ้ท่านจับตัวได้ทีน้ีจะเกรงกลัวท่าน ขงเบ้งได้ฟัง ดงั น้นั จงึ วา่ คร้งั นีท้ า่ นจงไปเรยี นความรวู้ ิชาการให้มากจึงชวนกันมารบ ถ้าแพเ้ ราจบั ไดท้ นี ้เี ราไม่ปลอ่ ย ท่านไปเลย แล้วสงั่ ให้ทหารแกม้ ดั เบง้ เฮ็กเบ้งฮวิ ออกแล้วก็ปลอ่ ยเสีย เบง้ เฮก็ เบง้ ฮวิ คร้ันขงเบ้งใหแ้ ก้มัด คอ่ ยคดิ เกรงเข้า จงึ กราบลงแล้วกล็ าไป ทหารขงเบ้งกพ็ าเอาเบ้งเฮก็ เบง้ ฮิวลงเรือข้ามไปสง่ แลเบ้งเฮ็ก เบง้ ฮวิ ครน้ั ถึงฟากแลว้ เดริ ข้ึนไปพบมา้ ตา้ ยออกมาจดั แจงการอยู่ ม้าต้ายเอาดาบช้ีว่า ถ้าจับได้ตัวทีนี้ไม่ปล่อยไปแล้ว เบ้งเฮ็กเบ้วฮิวมิได้ตอบประการใด ก้มหน้าเดิรไป คร้ันถึงค่ายจะเข้าไปเลา่ ก็เห็นจูลง่ คมุ ทหารเขา้ มาอยู่ จูล่งจึงร้องว่ากับเบง้ เฮ็กเบ้งฮวิ วา่ นายเรามีคุณกบั ท่านหนกั หนาเหตใุ ดมิร้จู กั คณุ เบง้ เฮก็ เบง้ ฮวิ ได้ยนิ ดังน้นั มิได้ตอบประการใดกก็ ้มหน้า เดิรรีบไป คร้ันถึงปากทางซอกเขา เห็นอุยเอี๋ยนคุมทหารสกัดอยู่ก็ตกใจ อุยเอี๋ยนจึงร้องว่า บัดน้ีเราก็ ข้ามฟากรุกที่แดนเข้ามาถึงเพยี งน้แี ลว้ ท่านยังจะโง่ไปถึงไหนจงึ จะมารบอีกเลา่ ถ้าเราจับได้ทีน้จี ะฟัน ใหไ้ ดร้ อ้ ยทอ่ น เบ้งเฮ็กมิไดต้ อบประการใดก็กม้ หน้าเดริ ไป ฝ่ายขงเบ้งครั้นปล่อยเบ้งเฮ็ก เบง้ ฮิวไปแลว้ ก็ยกทหารขา้ มมาจัดแจงอยู่ ณ ค่ายเบ้งเฮ็ก แล้วสั่งให้แต่งโต๊ะเลี้ยง ทหารนายทัพนายกองทั้งปวง ครั้นกิน พร้อมกันแล้วขงเบ้งจึงว่า เราคิดจะบ้ารุง แผ่นดินพระเจ้าเล่าเสี้ยนให้เปนสุขสืบไป จงึ ท้าการทงั้ นี้ ทา่ นท้งั ปวงซึง่ รบเหนือ่ ยมิรู้ ก็จะนอ้ ยใจวา่ จับเบ้งเฮ็กได้แลว้ สิปล่อยไป เล่า เพราะเราเห็นเหตุว่า เบ้งเฮ็กน้ีเปนเจ้าเมืองบ้านนอก น้าใจกระด้างนักผิดคนเมืองเรา จนได้ตัว มาแลว้ มนั ยงั ไมส่ ารภาพแพท้ ีเดยี ว ซ่ึงปล่อยมันไปน้ันเราคิดจะให้มันกลัวเกรงท้ังภายนอกภายในให้จง หนักก่อนจึง จะกลับไปได้ ถ้าจะเอาแต่พอชนะร่อน ๆ แล้วกลับไปเมือง จะยกไปท้าการด้วยพระเจ้า โจผีเล่าดีร้ายเบ้งเฮ็กจะยกไปตีเมืองเรา ท่านทั้งปวงจงอุตส่าห์รบให้เบ้งเฮ็กรับแพ้แล้วก็จะได้เปนสุข ด้วยกัน ทหารทั้งปวงได้ยินดังน้ันเห็นชอบด้วยจึงว่า สุดแต่ความคิดของท่านเถิด ข้าพเจ้าจะขออาสา รบไปกว่าจะส้นิ ชีวิต www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๓๙ ฝ่ายเบ้งเฮ็กเบ้งฮิวคร้ันไปถึงเมืองงีนแขแล้วคิดแค้นใจนัก จึงให้ทหารบันดาเมืองข้ึนทั้ง เก้าสิบสามหัวเมืองเขา้ มาพรอ้ มกัน เปนคนประมาณห้าสิบหมน่ื แลนายทพั นายกองทง้ั ปวงก็เขา้ ไปหา เบ้งเฮ็กท้าค้านับกันตามธรรมเนียม เบ้งเฮ็กเบ้งฮิวครั้นนายทัพนายกองทั้งปวงมาพร้อมแล้ว ก็คุม ทหารยกมาตัง้ อยู่ ณ รมิ แมน่ ้าเซยี งหยี ฝ่ายทหารกองตะเวนเอาเนื้อความเข้าไปบอกขงเบ้งว่า ลิคี (Lu Kai) เบง้ เฮก็ ใหท้ หารท้ังเก้าสบิ สามหัวเมอื งมาเปนคนหา้ สิบหม่ืน แลว้ ยก มาตัง้ อยูร่ ิมแมน่ ้าเซยี งหยี ขงเบ้งได้ฟังดงั นั้นก็หัวเราะแลว้ จงึ ว่า คน ทั้งปวงอย่าวิตกเลย เราจะใครใ่ ห้ยกมาให้มากอีกจึงจะได้เหน็ ความ ดีเรา แล้วสั่งนายทัพนายกองท้ังปวงให้จัดแจงยกทัพเลื่อนเข้าไป แล้วขงเบ้งก็ขึ้นเกวียนน้อยพาทหารมาร้อยหน่ึงยกน้าทางไปก่อน คร้ันถึงแม่น้าเซียงหยี พอจูล่งม้าต้ายอุยเอ๋ียนเตียวเอ๊กคุมทหารยก มาถงึ ขงเบ้งจงึ เกณฑ์ทหารให้เท่ยี วตัดไมจ้ ะท้าแพกไ็ มไ่ ด้ จงึ ถามลิคี ผู้น้าทางว่า เราจะข้ามน้าบัดน้กี ข็ ดั สนนัก ท่านจะคดิ ประการใด ลคิ จี งึ ตอบวา่ บนเขาเหนอื นี้มีไม้ไผ่อยู่เปนอันมาก เหน็ พอจะทา้ สะพานขา้ มฟากไปได้ ขงเบ้ง ไดฟ้ งั ดังนน้ั จึงเกณฑใ์ หท้ หารสามหมน่ื ไปตดั ไม้ไผ่น้ันมาผูกแพกว้าง เส้นหน่ึงเปนสะพาน แลว้ ยกทหาร ข้ามฟากไปถงึ ฝ่ัง จงึ ใหต้ ัง้ คา่ ยใหญ่สามคา่ ยทา้ ประตูตรงสะพาน ฝ่ายเบ้งเฮ็กตั้งค่ายอยู่ใต้น้า เห็นขงเบ้งยกข้ามฟากมาได้ ก็คุมทหารสิบหม่ืนยกมาตีค่าย ขงเบ้ง ๆ เหน็ เบง้ เฮ็กห่มเสือ้ หนังแรดใสห่ มวกแดง ข่ีกระบอื แดงมือซ้ายถือเขนมอื ขวาถอื ดาบคมุ ทหาร ยกมาดังนั้น ก็ยกทหารออกจากค่ายจะรบกับเบ้งเฮ็ก เบ้งเฮ็กร้าเขนไล่ทหารให้บุกเข้ารบ ขงเบ้งเห็น เบ้งเฮ็กบุกรุกเข้ามามิได้เปนขบวรทพั ก็ถอยทหารกลับเข้าคา่ ย ให้ปิดประตตู ั้งมั่นไว้ เบ้งเฮ็กให้ทหาร เข้าไปร้องดา่ ขงเบง้ ถงึ หนา้ ค่าย ทหารทงั้ ปวงไดย้ ินดงั นัน้ ก็โกรธ เอาเนื้อความไปบอกขงเบ้งว่า ขา้ พเจา้ ขออาสาออกรบกบั เบ้งเฮก็ แก้แค้นให้จงได้ ขงเบง้ จงึ วา่ เบ้งเฮ็กเปนขา้ ศึกต่างประเทศ ท่วงทีกห็ ยาบช้า หาเปนกระบวรเหมือนเราไม่ เราตั้งมั่นฟังก้าลังดูก่อน เม่ือเห็นได้ทีประการใดแล้วจึงจะคิดกลอุบาย เอาชัยชนะใหจ้ งได้ ท่านทั้งปวงอย่าเพ่อดูหมิน่ แก่ข้าศึก จงช่วยกันป้องกันรกั ษาคา่ ยตงั้ ใจใหม้ ่ันคงเถดิ ทหารท้ังปวงรบั คา้ แล้วก็ลาลุกออกไป สามก๊กวิทยา

๑๕๔๐ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเบ้งเฮ็กมิได้เห็นขงเบ้งเกณฑ์ทหาร มาสู้รบก็ยกกลับไปค่าย อยู่สามวันขงเบ้งจึงเรียก จลู ่งอุยเอ๋ยี นมากระซิบส่งั ว่า ท่านจงคมุ ทหารข้าม ฟากไปตั้งอยู่ตรงหน้าค่ายเบ้งเฮ็ก ถ้าเห็นเราให้ ลอยแพลงไปเม่อื ใด ก็ให้จูล่งตั้งค่ายให้เอาธงเธียว ปกั ลวงไว้ในค่ายจงมากเมื่อนน้ั แล้วจลู ่งจงึ ยกข้าม ฟากเข้ามาต้ังอยู่ในค่ายเบ้งเฮ็ก ให้อุยเอ๋ียนข้าม มาตั้งซุ่มอยู่ในป่าชัฏชายเขาข้างทิศตวันออก แล้วให้ขุดหลุมไว้จงมาก เอาใบไม้ปิดท้าเปนกลลวงไว้ เราจะได้ท้าการถนัด ฝา่ ยจลู ง่ กบั อุยเอย๋ี นกล็ าขงเบ้งไป ครั้นเวลาค้่าขงเบง้ จงึ สั่งมา้ ตา้ ยให้ท้าแพลอยลงไป แลว้ ให้ ออกไปต้ังซ่มุ อยู่นอกคา่ ยข้างทิศตวนั ตก มา้ ต้ายกไ็ ปทา้ ตามสั่ง ขงเบ้งจงึ ให้จดุ เพลงิ ในคา่ ยสวา่ งทง้ั สาม ค่าย แล้วใหเ้ ตียวเอก๊ ออกต้ังซมุ่ อยู่นอกค่ายขา้ งทศิ เหนอื ตวั ขงเบง้ กย็ กออกตัง้ อยู่นอกค่าย ฝ่ายเบ้งเฮ็กถอยทหารกลับมาค่ายหลายวันแล้วเห็นขงเบ้งตั้งม่ันอยู่ จึงยกทหารมาเปนอัน มากจะปล้นเอาค่ายขงเบ้ง ครั้นทหารกองหนา้ ยกมาถึงเห็นเพลงิ ในค่ายขงเบง้ สว่างอยู่ ก็ไม่อาจจะยก เข้าปล้นตั้งรออยู่จนเวลาเช้า ครั้นเบ้งเฮ็กยกมาถึงทหารกองหน้าก็เข้าไปแจ้งเนื้อความท้ังปวงทุก ประการ เบ้งเฮ็กได้ฟังดังน้ันคิดว่าขงเบ้งยกทหารกลบั ไปแล้วเปนมั่นคง จึงแกล้งจุดเพลิงไว้หวังจะให้ เราสงสัย แลว้ กย็ กทหารเข้าไปใกล้ เห็นค่ายขงเบง้ เงยี บสงดั อยู่ทง้ั สามคา่ ยมิได้มที หารอยู่พทิ ักษ์รักษา เบ้งเฮก็ จึงวา่ ชรอยขงเบง้ ยกหนีไปแล้ว เหน็ จะท้ิงสเบยี งอาหารไวเ้ ปนอันมาก เบ้งฮิวผู้น้องจึงว่า ซึ่งขงเบ้งละท้ิงค่ายเสีย หนีไปนน้ั ไม่เหน็ ดว้ ย อันการทง้ั นเ้ี หน็ ขงเบง้ จะคิดกล อุบายไว้ลวงเรา เบ้งเฮ็กจึงว่า เจ้าว่าน้ีไม่เห็นด้วย ซึ่งขงเบ้งท้ากลไว้ดังนี้ ชะรอยศึกเมืองกังตั๋งแลเมือง ฮูโต๋มาตเี สฉวนเปนมนั่ คง ขงเบง้ จะรบี ไปเปนการเร็ว จึงท้ากลอุบายไว้หวังจะให้เราสงสัยมิให้ยกติดตาม ทันที จ้าเราจะยกทหารตามไปใหท้ ันจงได้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๔๑ เบ้งเฮ็กก็แบ่งทหารให้เข้าขนสเบียงใน คา่ ยขงเบ้ง แล้วก็ยกทหารเลียบไปตามรมิ ฝงั่ หวงั จะ ตามจับขงเบง้ เบง้ เฮก็ แลข้ามฟากไปเห็นคา่ ยกลซึ่ง จูล่งต้ังไว้ในชายป่าริมน้าน้ัน ปักธงเธียวอยู่เปน อันมาก ส้าคัญว่าค่ายขงเบ้งพักอยู่ จึงเกณฑ์ทหาร ไปเท่ียวตัดไม้จะผูกแพข้ามตามไป พบเกิดลมพายุ ขงเบ้งก็จุดเพลิงสัญญาขึ้นทั้งสามด้าน ให้ทหาร โหร่ อ้ งตมี า้ ฬ่อฆ้องกลองลอ้ มรบเบ้งเฮก็ เข้ามา เบ้งเฮก็ เห็นดังนน้ั ก็ตกใจข้ึนกระบือพาทหารฟนั ฝ่าออก จากทีล่ อ้ มหนีตรงไปคา่ ย ขณะน้ันจูล่งข้ามฟากมาตั้งอยู่ในค่ายเบ้งเฮ็กแต่ในเวลากลางคืน ครั้นเห็นเบ้งเฮ็กพาทหาร หนีมา ก็ยกทหารออกคอยรบั อยู่นอกคา่ ย เบง้ เฮก็ เหน็ ดังนน้ั กต็ กใจหนีอ้อมไปทางทศิ ตวันตกซ่ึงมา้ ตา้ ย ซมุ่ อยู่ มา้ ต้ายก็ควบม้าออกสกดั รบเบ้งเฮ็กได้เก้าเพลง เบ้งเฮ็กก็พาทหารหนไี ปทางทิศเหนือ ถงึ ค่ายซ่งึ ขงเบ้งให้เตียวเอ๊กไปต้ังสกัดอยู่ เตียวเอ๊กก็ยกทหารออกต้านรบเปนสามารถจับตัวเบ้งฮิวได้ เบ้งเฮ็กก็ พาทหารหนีมาทางตวนั ออก ถึงป่าชฏั จะเลีย้ วชายเขาซง่ึ อุยเอยี๋ นขุดหลุมไวน้ ้ัน พบขงเบ้งข่ีเกวยี นน้อย พาทหารมาสกัดอยู่ ขงเบ้งจึงหัวเราะเย้ยเบ้งเฮ็กว่า วันนี้เจ้าเบ้งเฮ็กเสียทีแก่ข้าศึกจะหนีไปไหนเล่า เรามาคอยทา่ อยู่นานแล้ว เบ้งเฮ็กได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า อ้ายคนนี้มันท้ากลลวงให้เราเสียทีได้ ความแค้นถึงสามครั้ง ให้เร่งเข้ารบฟันให้ละเอียด เสียจงได้ แล้วเบ้งเฮ็กก็พาทหารไล่รุกเข้าไปด้วย โทโสมิได้พิเคราะห์ก็ตกลงในหลุม ขงเบ้งก็รีบ กลับมาค่าย อุยเอ๋ียนซ่ึงซุ่มอยู่นั้นก็ยกทหาร ประมาณร้อยหน่งึ ออกจบั เบง้ เฮก็ ไดก้ ม็ ดั เอาตัวมา เมื่อขงเบ้งกลับมาถึงค่ายเกลี้ยกล่อมทหารเบ้งเฮก็ ไดเ้ ปนอันมาก สามก๊กวิทยา

๑๕๔๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งให้เลี้ยงดูทหารทั้งปวง ส้าเร็จแลว้ จงึ ว่า ท่านทัง้ นจ้ี ะสมคั อยดู่ ว้ ยเรา ก็ตาม หรือจะกลับไปเมอื งก็ตามเถิด ทหาร ท้ังปวงได้ฟังมีใจยินดีกราบลงกับตีนแล้วก็ ลาไป พอเตียวเอ๊กมัดตัวเบ้งฮิวมาให้ขงเบ้ง ๆ จึงวา่ แก่เบ้งฮิววา่ พ่ที ่านกระทา้ ผดิ เราจับ ตัวได้ถึงสามครั้งแล้ว ท่านเปนน้องควรจะ ช่วยเตือนสตวิ า่ กล่าว เหตุใดจึงคบคิดกันมา ทา้ ศกึ กบั เราอกี เลา่ บัดน้ีเราก็จับไดเ้ ปนสค่ี รง้ั ท่านจะแลดหู นา้ คนสบื ไปกะไรได้ เบ้งฮิวได้ฟังดังน้ันก็กราบลงกับเท้าแล้วว่า โทษข้าพเจ้าคร้ังนี้ก็ถึงสิ้นชีวิตแล้ว ท่านจงโปรด ให้ชีวติ ขา้ พเจ้าอีกครั้งหน่ึงเถิด ขงเบ้งจงึ วา่ ชีวติ ท่านอยู่ในเงื้อมมือเรา ใชจ่ ะฆ่าท่านได้แต่วนั นีก้ ็หามิได้ ท่านจะขอชีวิตไว้อีกครั้งหนึ่งก็ตามเถิด แต่กลับไปแล้วก็ให้คิดอ่านกับพี่ชายจงดี แล้วก็ส่ังทหารให้แก้ มัดเบ้งฮิวปล่อยไป พอเบ้งฮิวลุกไปอุยเอี๋ยนก็เอาตัวเบ้งเฮ็กมัดเข้ามา ขงเบ้งเห็นเบ้งเฮ็กก็โกรธ จึงว่า เราปล่อยตัวไปถึงสามครั้งแล้วก็มิรู้จกั คุณกลับมาท้าศึกกับเรา บัดน้ีเราก็จับได้อีก ท่านจะว่าประการ ใดต่อไปเล่า เบ้งเฮ็กจึงว่าเราท้าศึกเสียทีแก่ท่านมาทั้งนี้เพราะท้ากลอุบายล่อลวงเราต่าง ๆ จึงจับตัว เราได้ ตวั เราถงึ ตายบัดนกี้ ็ยังเสยี ดายชวี ติ เรานักอยู่ เพราะท้าการกับท่านหาเต็มฝมี อื ไม่ ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นจึงแกล้งสั่งทหารจะให้เอาตัวเบ้งเฮ็กไปฆ่าเสีย เบ้งเฮ็กก็มิได้คร่ันคร้าม สีหน้าสดช่ืนเปนปรกติอยู่ ขงเบ้งเห็นดังน้ันจึงคิดว่า เบ้งเฮ็กน้ีน้าใจเหี้ยมหาญนัก เราจะฆ่าเสียบัดน้ี ราษฎรชาวเมืองทั้งปวงก็จะกระจัด กระจายกันไป เราจะใหเ้ บ้งเฮ็กส้นิ ฝมี อื ยอมแพ้เอาเมืองขึ้นแก่เราจึงได้ ขงเบ้ง จงึ ใหท้ หารแกม้ ัดเบง้ เฮก็ ออกปลอบเอา ใจให้กินสุราแล้วว่า แต่จับท่านได้ถึง สี่คร้ังนี้แล้วเราก็มิได้ท้าอันตราย ไมตรี เราก็มีอยู่กับท่านเปนอันมาก เหตุไฉน ทา่ นจงึ ไม่อ่อนนอ้ มตอ่ เราบา้ ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๘ ๑๕๔๓ เบ้งเฮ็กจึงว่า เรากับท่านเปนคนต่าง แดนผิดภาษากัน ซง่ึ เราจะสมัคออ่ นนอ้ มต่อท่าน น้ันไม่ชอบ เพราะท่านช้านาญแต่กลอุบายฝ่าย เดียว หาชนะเราด้วยฝีมือไม่ ขงเบ้งหัวเราะแลว้ ว่า บดั นเ้ี ราจะปล่อยท่านไปอกี ทา่ นจะคดิ ท้าศึก ต่อไปหรือไม่ เบ้งเฮ็กจึงว่า แม้ท่านมีคุณปล่อย ข้าพเจ้าไปเมืองครั้งน้ีแล้ว ข้าพเจ้าก็จะตั้งใจ สนองคุณท่านมิไดค้ ิดท้าการศึกสบื ไป ขงเบ้งจึงว่า ท่านไปแลว้ ให้คิดอ่านหน้าหลงั จงดี เบ้งเฮ็กกม็ ีความยนิ ดีนัก กราบขงเบ้งแล้วก็ ลาออกไป พาทหารของตัวประมาณพันหน่ึงก็รีบไปทางฝ่ายเหนือ ครั้นเช้าพบเบ้งฮิวคุมทหารยกมา เบ้งฮิวจึงว่าแก่เบ้งเฮ็กว่า ข้าพเจ้าคิดว่าขงเบ้งฆ่าพ่ีเสียแล้ว ข้าพเจ้าจึงซ่องสุมได้ทหารเปนอันมาก ยกกลับมาหวังจะแก้แค้นขงเบ้ง เบ้งเฮ็กได้ฟังดังน้ันก็คิดน้อยใจกอดน้องชายเข้าร้องไห้แล้วว่า แต่เราท้าศึกมาก็เสียทีขงเบ้งทุกครั้ง จนส้ินก้าลังแลความคิดเราแล้ว เราจะท้าประการใดดีจึงจะได้ ชยั ชนะแกข่ งเบง้ เบ้งฮิวจงึ วา่ ขอใหพ้ าทหารข้นึ ไปขออาศรยั อยกู่ ับโตส้ ู้ไต้อ๋อง ณ เขาอิมตองสัน เขานนั้ เปนที่ ส้าคัญชอบกล มีเขาเปนก้าแพงรอบ ในน้ันเปนค่ายแล้วก็เปนท่ีร้อน แม้เราต้ังมั่นได้ในเขาน้ันแล้ว ถงึ ขงเบง้ จะเหน็ ว่าเราไมอ่ ่อนน้อม จะยกไปติดตามก็จะเสยี ทีแก่เราเปนมั่นคง เบ้งเฮ็กได้ฟังดังน้ันเห็นชอบ ด้วย ก็พากันยกทหารไปถึงเขาอิมตองสนั จึงให้เบ้งฮิวข้ึนไปหาโต้สู้ไต้อ๋องก่อน เปนทางค้านับ จะขออาศรัยโต้สู้ไต้อ๋องรู้ ดังนั้นก็ออกมารับเบ้งเฮ็กเข้าไปในค่าย ค้านับกัน ตามธรรมเนียม แล้วเบ้งเฮ็ก กเ็ ล่าเน้อื ความทั้งปวงใหฟ้ ังทุกประการ สามกก๊ วิทยา

๑๕๔๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) โต้สู้ไต้อ๋องจึงว่า ท่านอย่า วิตกเลย ถ้าทหารขงเบ้งยกตามมาถึงที่ อันนี้ แต่คนหน่ึงไม่ให้เหลือกลับไปได้ ถึงขงเบ้งก็จะให้สิ้นชีวิตอยู่กับท่ีน้ี เบ้ง เฮ็กได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดีนัก แล้ว ถามว่าทา่ นจะท้ากลอบุ ายประการใด โต้สู้ไต้อ๋องจึงว่า เขาอิมตองสันน้ี มีทางจ้าเพาะเข้ามาได้ทางทิศตวันออกซึ่งท่านมาน้ันราบ คาบ น้ากินก็บริบูรณ์ แต่เปนทางแคบล้วนก้อนศิลาแลตน้ ไม้ใหญ่ ข้าพเจ้าจะล้มตน้ ไม้ขนก้อนศลิ าทบั เสยี มิให้ขงเบง้ ยกขน้ึ มาได้ แม้จะยา้ ยไปเดริ ทางตวนั ตกกเ็ ปนทางกนั ดารคบั แคบ ท้งั งรู ้ายก็ชุม จา้ เพาะ เดริ ได้ต่อเวลาตวันบา่ ย ครน้ั เวลาพลบค่้าแล้ว งรู า้ ยกอ็ อกเท่ยี วพา่ นอยจู่ นเวลาตวันเทีย่ ง ทง้ั ขดั สนดว้ ย น้า จ้าเพาะมีแต่น้าร้ายสธ่ี าร ธารหน่ึงช่ือว่าแอสวน แม้ผู้ใดไม่ทันรู้ตกั มากินก็เปนใบถ้ ึงก้าหนดเจ็ดวนั ตาย ธารสองชื่อเบียดสวน น้าในธารนั้นร้อน แม้ลงอาบแลกินก็พุพองเป่ือยพังจนถึงกระดูก ธารสาม ชอ่ื เฮดสวน สีนา้ นนั้ ด้า ถา้ ผูใ้ ดลงอาบลงกนิ ตัวกด็ ้าเหมือนไฟไหม้ เจบ็ ปวดเปนกา้ ลงั จนขาดใจตาย ธาร ส่ีช่ือยิวสวน น้าน้ันเย็นสีขาว ถ้าผู้ใดตักอาบมากินตกถึงคอก็ขาดใจตาย ในทางนั้นก็เงียบสงัด จะได้มี สิงสตั ว์นกหกหามไิ ด้ ต่อพ้นธารนนั้ ข้ึนมาจึงถงึ แดนงูรา้ ย เมื่อครง้ั พระเจ้าฮ่ันเบ้งเตไ้ ดส้ มบัตนิ ั้น ม้าอว้ น นายทหารยกกองทัพไปตีเมืองเกาจี ม้าอ้วนมีสติปัญญา หลักแหลมรู้การทั้งปวงมิได้มีผู้ใดเสมอ จึงพาทหารเดิร มาทางนี้๑ ผู้อื่นนอกกว่าม้าอ้วนแล้วมิได้มีผู้ใดเดิรทางน้ี เปนอันขาด แม้ขงเบ้งยกทหารมาทางตวันออก เห็นเรา ตัดไม้ขนก้อนศิลาทับทางเสียแล้ว ก็จะพาทหารเดิร ขึ้นมาทางตวันตก แม้ทหารขงเบ้งจะยกมาสกั รอ้ ยหมนื่ ก็ จะตายด้วยน้าร้ายน้ันส้ิน ถึงตัวขงเบ้งเจ้าความคิดช่าง ท้ากลอบุ ายกเ็ หน็ จะไม่รอดชีวิตกลบั คนื ไป โตส้ ไู้ ต้อ๋อง (Duo Si) ๑ มใี นเรื่องต้ังฮนั่ คอื พระเจ้าฮน่ั บ๊หู รอื ฮนั่ กองบฮู๊ ่องเต้ มิใช่พระเจา้ ฮนั่ เบ้งเต้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๘ ๑๕๔๕ เบ้งเฮ็กกับเบ้งฮิวได้ฟังก็มีความ ยินดีนกั จงึ วา่ ซ่ึงทา่ นให้ขา้ พเจา้ อาศรัยอยู่ คุณหาท่ีสุดไม่ เห็นขงเบ้งจะเปนอันตราย เปนมั่นคง โต้สู้ไต้อ๋องก็เชิญเบ้งเฮ็กกับ เบ้งฮิวอยู่เปนสุข แล้วแต่งโต๊ะเล้ียงสุรา มไิ ดข้ าด สามกก๊ วิทยา