สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๕๔

๑๑๗๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ตอนที่ ๕๔ ฝา่ ย ซุนกวนคร้นั แจ้งกติ ตศิ ัพท์ว่า เล่าปไ่ี ปไดเ้ มืองเสฉวนแลว้ ให้เล่าเจ้ยี งมาอยเู่ มอื งกองอ๋ัน จึงปรึกษากบั ขุนนางทงั้ ปวงวา่ เล่าปยี่ ืมเมอื งเกงจิ๋วไวเ้ ปนทีอ่ าศรัย เราจะให้ไปทวงคนื ไว้ใหข้ น้ึ แกเ่ มือง เรา แมเ้ ลา่ ปี่ขัดขวางอยไู่ มใ่ ห้ เราก็จะยกกองทัพไปตเี อาเมืองไว้ใหจ้ งได้ ทา่ นท้ังปวงจะเห็นประการใด เ ตี ย วเ จี ย วจึ งว่า ก า ร ศึ ก เ มื อ ง เ ร า พ่ึ ง ส ง บ ล ง ทแกล้วทหารก็ยังอิดโรยอยู่ ซ่ึ ง จ ะ ย ก ก อ ง ทั พ ไ ป ตี เ มื อ ง เ ก ง จิ๋ ว น้ั น ข อ ใ ห้ ง ด ไ ว้ ก่ อ น ข้าพเจ้าจะคิดอ่านให้เล่าป่ียก เ มื อ ง เ ก ง จิ๋ ว ใ ห้ ท่ า น โ ด ย ดี ซุนกวนจึงถามว่า ท่านจะคิด ประการใด เตียวเจียวจึงว่า อันเล่าป่ีคิดทาการทั้งปวงนั้น กเ็ พราะความคิดขงเบ้ง อนั ขงเบ้งนัน้ เปนน้องจกู ดั กิน๋ ขอใหท้ ่านเอาครอบครัวจูกัดกิน๋ ใส่คุกไว้ แล้วให้ จูกัดกิ๋นไปว่าแก่ขงเบ้งให้เร่งคืนเมืองเกงจิ๋วให้ท่าน เห็นขงเบ้งจะเสียพ่ีชายไม่ได้ ก็จะว่าให้เล่าปี่คืน เมอื งเกงจิ๋วให้ทา่ นโดยงา่ ย ซุนกวนจึงตอบว่า จูกัดกิ๋นเปนคนสัตย์ซ่ือ แล้วก็หาความผิดมิได้ คร้ันเราจะทาเหมือนท่าน ว่า จูกัดก๋ินจะน้อยใจ ประการหนึ่งคนทั้งปวงก็จะคระหานินทาเรา เตียวเจียวจึงว่า แม้ท่านจะทาแล้ว จงบอกจูกัดก๋ินเสียก่อน ซ่ึงท่านจะทาโทษครอบครัวน้ันเปนกลอุบายดอกอย่าให้น้อยใจเลย จูกัดก๋ิน เปนคนมีสตปิ ัญญาก็จะทาตามคาท่าน ซุนกวนเห็นชอบดว้ ย จึงให้หาจูกัดก๋ินมาบอกเน้ือความท้ังปวง ตามคาเตยี วเจียวแล้ว แตง่ หนังสอื สง่ ให้จกู ดั กิ๋น จงึ ใหเ้ อาครอบครัวจูกดั กิน๋ จาใสค่ ุกไว้ จกู ัดกน๋ิ กร็ บั เอา หนงั สอื แลว้ กล็ าซุนกวนไป ณ เมอื งเสฉวน จงึ บอกเน้อื ความทั้งปวงแกน่ ายทหาร ๆ กเ็ ข้าไปบอกเล่าป่ี บัดนจ้ี ูกัดก๋นิ จะเข้ามาหาท่าน www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๑๗๙ เล่าป่ีแจ้งดังนั้นจึงถามขงเบ้งว่า จูกัดก๋ินพี่ท่าน จกู ัดก๋นิ (Zhuge Jin) จะมาหาเราน้ดี ว้ ยเหตสุ ง่ิ ใด ขงเบง้ จงึ บอกว่า ซนุ กวนใช้ให้ พ่ีข้าพเจ้ามาทวงเมืองเกงจิ๋ว เล่าป่ีจึงถามว่า เม่ือฉนี้ท่าน จะให้ตอบประการใด ขงเบ้งจึงค่อยกระซิบบอกเล่าป่ีให้ โต้ตอบพ่ีชาย แล้วขงเบ้งก็ออกไปคานับรับจูกัดก๋ินเข้า ไวณ้ ตกึ รับแขก จูกดั กิ๋นทาแกล้งรอ้ งไหส้ อนื้ ไปเปนอนั มาก ขงเบ้งจึงแกล้งถามว่า พ่ีมาเห็นหน้าข้าพเจา้ แล้วเหตใุ ดจงึ ร้องไห้ฉน้ีเล่า จูกัดก๋ินจึงว่า บัดนี้ซุนกวนจับบุตรภรรยาพ่ี ไปจาไว้ เห็นจะถึงแก่ความตายส้ิน ขงเบ้งจึงว่า เปนเหตุ ทั้งน้ีเพราะซุนกวนจะคืนเอาเมืองเกงจ๋ิวจึงให้ทาฉน้ี แล้ว ถามว่าซุนกวนให้มาหรือ ๆ พ่ีหนีมา จูกัดกิ๋นจึงบอกว่า ซนุ กวนใชพ้ ถ่ี อื หนังสือมาให้เลา่ ปี่ ขงเบ้งจึงวา่ อย่าวติ กเลย เราจะพากันเข้าไปหาเล่าปี่ แล้วข้าพเจ้าจะว่ากล่าวให้ เล่าปีค่ นื เมืองเกงจิ๋วให้ซนุ กวน จกู ดั กิ๋นได้ฟังกม็ คี วามยินดี ขงเบ้งจึงพาจูกัดกิ๋นเข้าไปคานับเล่าป่ี แล้วจูกัดกิ๋นก็เอาหนังสือนั้นย่ืนให้เล่าปี่ ๆ รับเอา หนังสือมาอ่านดูเปนใจความว่า เดิมเล่าปี่ยืมเมอื งเกงจว๋ิ ไว้เปนที่อาศรยั บัดนี้ถึงสัญญาแล้วซุนกวนจะ คืนเอาเมืองเกงจิ๋ว เล่าปี่แจ้งในหนังสือแลว้ ก็โกรธ จึงตอบตามคาขงเบ้งกระซิบบอกไว้ว่า เดิมซุนกวน ยกน้องสาวให้เปนภรรยาเรา ๆ ก็ได้พามาไว้ ณ เมืองเกงจิ๋ว ครั้นเรายกมาเมืองเสฉวน ซุนกวนมิได้ เกรงใจเรา ทากลมาล่อลวงพาภรรยาเราไปไว้ ณ เมืองกังต๋ัง บัดน้ียังซ้าให้มาว่าจะคืนเมืองเกงจ๋ิวอีก เล่า แลซุนกวนคิดอา่ นทาการท้ังน้ีหาสมเปนผใู้ หญไ่ ม่ เราคิดอยวู่ ่าจะยกกองทพั ไปรบเมอื งกังตั๋งใหไ้ ด้ ขงเบ้งไดฟ้ ังดังน้ันกท็ าเปนร้องไหร้ า่ ว่าแก่เลา่ ปว่ี ่า บัดนซี้ นุ กวนใหจ้ ับบตุ รภรรยาพรรคพวกพี่ ข้าพเจ้าจาไว้ หวังจะคืนเอาเมืองเกงจ๋ิว แม้ไม่ได้ก็จะทาอันตรายแก่พี่ข้าพเจ้าแลบุตรภรรยาให้ถึง ส้ินชีวิต ถ้าพี่ข้าพเจ้าตายแล้วเห็นข้าพเจ้าจะตายด้วย ท่านจงเอ็นดูคืนเมืองเกงจิ๋วให้ซุนกวนเถิด จูกัดก๋ินกับข้าพเจ้าจะได้มีชีวิตสบื ไป เล่าป่ีแกล้งทาบิดพลว้ิ ไวไ้ ม่ยอม ขงเบ้งก็ทาร้องไห้อ้อนวอนเลา่ ปี่ ไปเปนช้านาน เล่าป่ีจึงว่า เมืองเกงจ๋ิวนั้นมีเมืองโทขึ้นหกหวั เมอื ง เราเสียไมไ่ ด้เพราะเหน็ แก่หนา้ ทา่ น เราจะคืนแต่เมืองเตียงสา เมอื งเลงเหลง เมืองฮยุ เอ๋ียงสามตาบลนีแ้ บ่งใหซ้ ุนกวนก่ึงหนงึ่ สามก๊กวิทยา

๑๑๘๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งก็ทาเปนยนิ ดีจึงว่า ถ้าทา่ นเอนดูดงั นน้ั แลว้ จงแต่งหนังสอื ให้จกู ัดก๋ินถือไปถึงกวนอูให้ แจ้ง จะได้แบ่งเมืองสามตาบลให้แก่ซุนกวน เล่าป่ีให้แต่งหนังสือเปนใจความว่า เล่าปี่ให้ยกเมือง เตียงสา เมืองเลงเหลง เมืองฮุยเอี๋ยง ซ่ึงข้ึนแก่เมืองเกงจิ๋วน้ันให้แก่ซุนกวน คร้ันแต่งเสร็จแล้วก็ส่งให้ จูกัดก๋ินแล้วว่า เม่ือท่านจะไปหากวนอูนั้น จงนบนอบว่ากล่าวแต่โดยดี ด้วยน้าใจกวนอูน้ันร้ายวู่วาม นัก แต่เราก็คิดเกรงอยู่ จกู ัดกิน๋ รับคาแลหนงั สือแล้วกลบั มา ณ เมืองเกงจ๋วิ จึงให้ทหารพาเขา้ ไปคานบั กวนอู บอกเน้ือความทั้งปวงแลว้ เอาหนงั สอื สง่ ให้ กวนอูแจ้งในหนังสือแล้วจึงว่า เล่าป่ีเตียวหุยกับเราคิดร่วมใจกันจะบารุง แผ่นดินให้เปนสขุ อันหัวเมืองท้ังปวงแต่ก่อน มาก็ขน้ึ อยใู่ นพระเจ้าเห้ียนเต้ บดั นีค้ นทง้ั ปวง ซ่ึงมีฝีมือเห็นว่าแผ่นดินเปนจลาจล ต่างคน ต่างทาศึกกาเริบแขงเมืองไว้ อันธรรมดาผู้ใด เปนหัวเมืองแล้วก็ต้ังใจทาราชการโดยสุจริต แม้มีข้อรับส่ังมาประการใดก็ให้พึงพิเคราะห์ ดู ถ้าเห็นชอบใหท้ าตาม แม้ผิดกใ็ ห้บอกชีแ้ จงไปแก่ผทู้ านบุ ารงุ ราชการให้แจ้ง บดั นี้เลา่ ปี่พีเ่ ราจะให้คนื เมืองสามตาบลใหซ้ นุ กวนนนั้ เหน็ ไม่ควร เรามิไดใ้ หต้ ามคาเล่าป่ี ทา่ นจงกลับไปบอกซนุ กวนเถดิ จูกดั กิ๋นไดฟ้ ังกวนอูว่าดงั นั้น ออ้ นวอนว่าท่านจงเอนดูกับข้าพเจ้าเถิด ซุนกวนเหน็ วา่ ข้าพเจ้า กบั ขงเบง้ เปนพ่นี อ้ งกนั จงึ ใหจ้ บั บตุ รภรรยาขา้ พเจ้าจาไว้ แล้วใช้ตัวขา้ พเจ้ามาทวงเมืองเกงจิ๋ว ถา้ ไม่ได้ เมืองคืนก็จะให้ฆา่ บุตรภรรยาข้าพเจา้ เสีย กวนอูจึงว่า ซึ่งซุนกวนทาท้ังน้ีเปนกลอุบาย หวังจะลวงเอา เมืองเกงจิว๋ ให้ได้ จกู ัดกน๋ิ จึงวา่ ท่านเจรจาดงั นเ้ี หมอื นคนหาความคดิ ไม่ กวนอูได้ฟังดังนนั้ ก็โกรธ ชักกระบี่ออกแลว้ ว่า ถ้าเราไมค่ ิดถึงขงเบ้งก็จะตัดสีสะเสีย แต่น้ีไป ตัวอย่าว่าหยาบช้าแก่เราเหมือนดังนี้ ถ้าไม่ฟังเราก็หาอดได้ไม่ กวนเป๋งจึงห้ามว่าบิดาอย่าทาวุ่นวาย เลย จงเห็นแก่ขงเบ้งเถิด กวนอูจึงตอบว่า จูกัดกิ๋นว่าหยาบช้าแก่เรา หากว่าเราคิดถึงขงเบ้ง หาไม่จะ ตัดสีสะเสยี จูกัดกิ๋นได้ความอัปยศก็กลับไปเมืองเสฉวน ขณะน้ันพอขงเบ้งคุมทหารออกไปตรวจดา่ น จกู ัดกนิ๋ จงึ เข้าไปหาเลา่ ป่ี แลว้ รอ้ งไห้บอกเน้อื ความตามซงึ่ กวนอจู ะฆ่าเสียนัน้ ใหเ้ ล่าป่ีฟงั ทกุ ประการ www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๑๘๑ เล่าปี่จึงตอบว่า เราได้บอกท่านแล้วว่า น้าใจกวนอูวู่วามนัก ท่านจงกลับไปบอก ซุนกวนโดยดีก่อนว่า ให้งดอยู่แต่พอเรายกไปตีเมืองฮันต๋งได้แล้ว เราจะให้กวนอูมาอยู่เมืองฮันต๋ง อันเมืองเกงจิ๋วแลหัวเมืองทั้งน้ันเราจะคืนให้ซุนกวนทั้งส้ิน จูกัดก๋ินมิรู้ท่ีจะตอบประการใด ก็จาใจ กลบั ไปเมืองกังต๋ัง จงึ บอกเนอื้ ความตามซงึ่ เลา่ ปี่กวนอูวา่ กลา่ วนัน้ ใหซ้ นุ กวนฟังทกุ ประการ ซุนกวนได้ฟังก็โกรธจึงว่า อันเล่าปี่กวนอูว่ากล่าวมาท้ังนี้ เปนความคิดขงเบ้งน้องท่าน จูกัดก๋ินจึงบอกว่า ขงเบ้งน้ันก็เปนทุกข์ด้วยข้าพเจ้าได้อ้อนวอนเล่าป่ี ๆ จึงสั่งให้กวนอูคืนเมืองสาม ตาบลให้ท่าน คร้ันข้าพเจ้าถือหนังสือมาให้กวนอู ๆ โกรธไม่ให้ แล้วจะฆ่าข้าพเจ้าเสีย ซุนกวนจึงว่า เล่าปีน่ น้ั กไ็ ด้ออกปากคืนเมอื งสามตาบลใหแ้ ล้ว เราจาจะแต่งทหารซึง่ มฝี มี ือไปรักษาเมืองสามตาบลไว้ จะดูท่วงทกี วนอูจะทาประการใด จูกัดกิ๋นจึงว่า ท่านคิดน้ีสมควรนัก ซนุ กวนจึงส่ังให้ปลอ่ ยบุตรภรรยาจูกดั กิ๋นเสีย แล้วจัดทหารซึ่งมีฝีมือไปรักษาเมืองทั้งสาม ตาบล แลนายทหารท้ังสามคนนั้นกลับมา บอกซุนกวนว่า ข้าพเจ้าไปจะใกล้ถึงเมือง กวนอูคุมทหารออกมาไล่รุกราญข้าพเจ้า แล้วท้าทายมิให้อยู่รักษาเมืองทั้งสามตาบล แม้ผู้ใดช้าอยู่ล่วงวันไปก็จะจับฆา่ เสีย จกู ัดกนิ๋ (Zhuge Jin) ซุนกวนได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงให้ หาโลซกเข้ามาแล้วว่า เล่าปี่ยืมเมอื งเกงจ๋ิวไว้ น้ันว่า ต่อได้เมืองเสฉวนแล้วจะคืนเมือง เกงจ๋ิวให้ ตัวท่านก็เปนนายประกัน บัดน้ี เล่าป่ีก็ได้เมืองเสฉวนแล้วให้หนังสือมาให้คืน เมืองสามตาบลให้เรา กวนอูขัดขวางไว้แล้ว ทาหยาบช้าดังน้ี ตัวท่านเปนนายประกันช่าง นงิ่ ฟงั เล่นได้ สามก๊กวิทยา

๑๑๘๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) โลซกจึงว่า ใช่ข้าพเจ้าจะนิ่งเสยี หามิได้ ซึ่งกวนอูทาดังน้ี ข้าพเจ้าคิดกล อุบายไว้ข้อหนึ่ง เห็นจะได้เมืองเกงจ๋ิว โดยง่าย ซุนกวนจึงถามว่าอุบายประการ ใด โลซกจึงบอกว่า ข้าพเจ้าจะคิดใหไ้ ปต้ัง ค่ายอยู่ ณ ปากน้าเมืองเราให้ทหารซุ่มอยู่ แล้วจะให้ไปเชิญกวนอูมากินโต๊ะ ข้าพเจ้า จ ะ ว่ า ก ล่ า ว เ อ า เ มื อ ง เ ก ง จิ๋ ว แ ต่ โ ด ย ดี ถ้ากวนอูขัดขวางอยกู่ ็จะให้ทหารซึ่งซุ่มอย่นู ้ันจับตวั ฆา่ เสยี แม้กวนอูไม่มาสมความคิดข้าพเจ้า ท่านจง ยกกองทพั ไปตีเอาเมอื งเกงจวิ๋ ให้ได้ ซุนกวนเห็นชอบด้วย จึงให้จัดแจงการท้ังปวงตามคาโลซก งาเต๊กจึงว่า ท่านอย่าดูหมิ่น อันกวนอูนน้ั ฝมี ือดังทหารเสอื แมไ้ ม่สมความคดิ กจ็ ะกลับมาทาอันตรายเรา ซนุ กวนได้ฟงั ดงั นนั้ ก็โกรธ จึงว่าจะให้คอยอยู่เม่ือใดจะได้เมืองเกงจ๋ิว แล้วส่ังโลซกให้เร่งทาการตามซ่ึงคิดไว้ โลซกรับคาแล้วก็ คานับลาออกมาจัดแจงเรอื แลทหารท้งั ปวงพรอ้ มแลว้ กไ็ ปทอดอยู่ ณ ปากน้าลกเคา้ ขึ้นไปตั้งค่ายอยู่ บนบก จึงให้กาเหลงหน่ึงลิบองหนึง่ คุมทหารซุ่มอยู่ แล้วให้แต่งโต๊ะเตรียมไว้ จึงให้แต่งหนังสือไปเชิญ กวนอูมากินโต๊ะ แล้วจัดทหารซึ่งมีถ้อยคาถือไป ณ เมืองเกงจิ๋ว ทหารนั้นจึงบอกแก่กวนเป๋งตามใน หนงั สอื โลซก กวนเป๋งจึงพาผู้ถือหนังสือน้ันเข้า ไปคานับกวนอู แล้วจึงเอาหนังสือยื่นให้ กวนอู ๆ แจ้งในหนังสือว่า โลซกให้เชิญไป กินโต๊ะ ณ ค่ายปากน้าลกเค้า แล้วกวนอูจึง สั่งผู้ถือหนังสือว่า ให้เร่งไปบอกแกโ่ ลซกเถิด พรุ่งนี้เราจงึ จะไป ทหารนั้นก็คานับลากวนอู กลับไป กวนเป๋งจึงว่าแก่กวนอูว่า ซ่ึงโลซก ให้มาเชิญบิดาไปกินโต๊ะนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่า จะเปนกลอบุ าย เหตใุ ดบิดารบั ว่าจะไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๑๘๓ กวนอูได้ฟังดังน้ันจึงหัวเราะแล้วตอบว่า เหตุทั้งนี้เพราะจูกัดกิ๋นไปบอกซุนกวน โลซกจึงคิด กลอุบายให้เราไปกนิ โตะ๊ แลว้ จะได้ทวงเอาเมืองเกงจ๋ิวคืนไปไว้เปนกรรมสิทธิ์ซนุ กวน ครน้ั เราจะไม่ไป ชาวเมืองกังตั๋งจะดูหม่ินเราว่ากลัว พรุ่งนี้เราจะพาทหารแต่ยี่สิบคนลงเรือเร็วไปกินโต๊ะ จะดูท่วงทีโล ซกจะเกรงง้าวท่ีเราถอื หรอื ไม่ กวนเป๋งจึงว่า อันตัวบิดาน้ีอุปมาเหมือนทองคา ซ่ึงจะล่วงเข้าไปในพวก โจรน้ันไม่ควร ข้าพเจ้าเกรงว่าเมอื งเกงจิ๋วนีจ้ ะมีอนั ตราย เลา่ ปกี่ ็จะตโิ ทษท่าน กวนอจู งึ ตอบวา่ เจ้าอยา่ วิตกเลย อนั บิดาน้กี ็มฝี ีมือเลอ่ื งลอื อยู่ แต่ทหารโจโฉเปนอันมากนับ ตั้งแสน บิดากับม้าตัวเดียวก็ยังไม่ต้องเกาทัณฑ์แลอาวุธทั้งปวง ขับม้ารบพุ่งรวดเร็วเปนหลายกลับ อุปมาเหมือนเข้าดงไม้อ้อแลออกจากพงแขม จะกลัวอะไรแก่ทหารเมอื งกังตั๋งเพียงนี้ดังหนูอันหาสงา่ ไม่ ได้ออกปากว่าจะไปแล้วจะให้เสยี วาจาไย ม้าเลี้ยงจึงว่า ท่านจะไปนั้นจงเร่งคิดอ่านระวงั ตัวเกลือก จะมอี ันตราย กวนอูจงึ ว่า ซง่ึ ท่านกาชับครัง้ นกี้ ็ควรอยู่ ตัวเรากับกวนเปง๋ จะคุมทหารไปสกั ห้ารอ้ ย แล้ว ส่ังกวนเป๋งให้จัดแจงทหารห้าร้อย ลงเรือรบสิบลาให้จอดคอยดูอยู่ แม้เห็นเราโบกธงขึ้นเม่ือใด จึงคุม ทหารเขา้ ไปชว่ ย กวนเปง๋ รบั คาแล้วก็ออกมาจัดเรือรบแลทหารพรอ้ มไว้ตามกวนอสู ่งั สามก๊กวิทยา

๑๑๘๔ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายผู้ถือหนังสือกลับมาถึงค่าย จึง บอกโลซกว่า กวนอยู นิ ดีจะมาพรุ่งนี้ โลซกได้ฟงั ก็ ดีใจ จงึ ปรึกษากบั ลิบองว่า อนั กวนอนู ้ันมฝี ีมือจะ มาพร่งุ น้ี เราจะคิดอ่านจบั ประการใด ลิบองจึงวา่ กาเหลงกับข้าพเจ้าก็จัดแจงทหารซุ่มอยู่ข้างนอก เปนสองกอง ถา้ เห็นกวนอไู มม่ ที หารมา เราจะจดั ซุ่มทหารไว้แต่ข้างในสักห้าสิบคน ถ้าได้ทีแล้วจึง จะช่วยกันจับกวนอูฆา่ เสีย แม้กวนอูมีทหารมาด้วย ข้าพเจ้ากับกาเหลงได้ยนิ เสียงประทัดเม่อื ใด ก็จะ คุมทหารตกี ระหนาบเข้าจับกวนอฆู ่าเสยี ให้ได้ โลซกเห็นชอบด้วย คร้ันเวลารุ่งเช้าจัดแจงการตามซึ่งคิดไว้ แล้วให้ทหารไปคอยดูกวนอู ว่า จะมีทหารมาด้วยหรือไม่ ทหารน้ันกลับมาบอกโลซกว่า ข้าพเจ้าเห็นกวนอูลงเรือเร็วมาลาหน่ึง มีพล แจวประมาณย่ีสิบคน กับธงแดงสาหรับกวนอู แลกวนอูนั้นแต่งตัวโอ่โถงใส่เส้ือแพรสีม่วง โพกแพรสี เขยี วมิไดใ้ สเ่ กราะ เหน็ จวิ ฉองนั้นแบกง้าวน่ังเคียงกวนอูอยู่ แลทหารซงึ่ มฝี มี ือนน้ั ก็มาดว้ ยกวนอสู ักเจด็ คนแปดคน โลซกได้ฟังดงั น้ันกอ็ อกไปรบั เหน็ กวนอูแต่งตวั มีสง่า แลทหารก็มาด้วยเปนหลายคน โลซก คิดพร่ันอยู่เกลือกจะทาการไม่สาเร็จ คร้ันพากวนอูเข้ามาถึงในค่าย ถ้อยทีถ้อยคานับกัน แล้วโลซก เชิญกวนอูกินโต๊ะ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๑๘๕ ขณะเม่ือเสพย์สุราอยู่นั้น โ ล ซ ก ค รั่ น ค ร้ า ม มิ ไ ด้ เ ง ย ห น้ า ข้ึ น ดู กวนอู ให้แต่คนใชร้ นิ สุราให้กนิ กวนอู เสพย์สุราพลางมิได้คิดย่อท้อ พูดจา ถึงการรบพุ่งแล้วหัวเราะเล่น โลซก คอยชาเลืองดู เหน็ กวนอูจะใกล้เมาจึง ว่า เรามีเน้ือความข้อหนึ่ง จะขอ เจรจาด้วยท่าน กวนอูจึงถามว่า ท่าน จะว่าส่ิงใด โลซกจึงว่า เดิมซุนกวนให้ เราทวงเมืองเกงจ๋ิวถึงสองคร้ังสามครั้ง เล่าปี่ยังขัดสนอยู่ ว่าจะยืมเมืองเกงจ๋ิวไว้เปนท่ีอาศรัยก่อน ต่อได้เมืองเสฉวนแล้วจะคืนเมืองเกงจ๋ิวให้ เน้ือความทั้งน้ีเราได้ประกันไว้ต่อซุนกวน บัดนี้เล่าป่ีก็ได้ เมอื งเสฉวนแล้ว ซึ่งจะหวงเมอื งเกงจว๋ิ ไว้นน้ั ไม่ควร กวนอจู ึงตอบวา่ ทา่ นใหม้ ีหนังสอื ไปหาเรามาจะกนิ โตะ๊ เลน่ บัดนี้เปนหน้าเหลา้ หน้าเข้าอยู่ ซึ่งท่านจะเอาการบ้านเมอื งมาวา่ นไ้ี มค่ วร จงน่งิ เสียกอ่ นเถดิ โลซกจึงว่า นายเราเปนเจ้าเมืองกังตั๋ง ก็คิดจะแผ่แดนเมืองออกไปให้กว้างขวาง แต่มีน้าใจ เอนดูท่านกับเล่าป่ีซ่ึงหนีโจโฉมา จึงให้ยืมเมืองเกงจ๋ิวอยู่เปนท่ีอาศรัย บัดนี้เล่าปี่ก็คิดถึงไมตรีนายเรา จงึ ใหม้ หี นังสือมาให้ทา่ นคืนเมืองสามตาบลใหน้ ายเราก่อน ซึ่งทา่ นขัดขวางไวน้ ้นั เห็นไมส่ มควร กวนอูจึงตอบว่า ครั้งโจโฉยกมาจะตีเอาเมืองกังตั๋งน้ัน เล่าป่ีก็ได้เกณฑ์ทแกล้วทหารยกไป สกัดรบโจโฉเปนหลายตาบล ทหาร ทั้งปวงได้สู้เกาทัณฑ์แลอาวุธต่าง ๆ ได้ความลาบากยากแค้นทุกคน แล้ว เล่าปี่ได้เสียสเบียงเล้ียงทหารเปน อันมาก แต่เมืองเกงจ๋ิวเพียงน้ีหา สมควรเปนบาเหน็จเล่าป่ีแลทหาร ซึ่งได้ทาการศึกไม่ ซ่ึงท่านจะมาทวง เอาเมอื งเกงจ๋ิวนไ้ี มค่ วร สามกก๊ วิทยา

๑๑๘๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) จิวฉอง (Zhou Cang) โลซกจึงว่า ครั้งเล่าปี่กับท่านแตกมา แต่ทุ่งเตียงปันโป๋ นายเราคิดสงสาร จึงให้อยู่ เมืองเกงจ๋ิวจนกว่าจะตั้งตัวได้ อันเล่าป่ีน้ัน เปนคนมีความสัตย์ ได้ออกปากสิ่งใดแล้วก็มิได้ เสียวาจา แต่ตัวท่านมาว่ากล่าวท้ังนี้ คนทั้งปวง ก็จะล่วงติเตียนได้ กวนอูจึงตอบว่า อันการท้ังนี้ ใช่จะสิทธิ์ขาดอยู่กับเรานั้นหามิได้ เปนการของ เลา่ ป่ี ตามแต่จะว่ากนั เถิด โลซกจึงวา่ เราร้อู ย่วู ่า ท่านกับเล่าป่ีได้สาบาลกันไว้เปนพ่ีน้องร่วมอุทร กัน แม้จะมีการสิ่งใดมาเปนของเล่าปี่ ก็เหมือน หนึ่งของท่าน ธุระส่ิงใดของท่านก็เหมือนธุระ ของเล่าปี่ เหตุใดท่านจะมาบิดพล้ิวทั้งน้ี กวนอู ยังไม่ได้ตอบประการใด จิวฉองทหารกวนอูจึง รอ้ งวา่ หัวเมอื งทงั้ ปวงน้เี ปนของพระเจ้าเห้ยี นเต้ เหตใุ ดโลซกจึงว่าเมอื งเกงจว๋ิ เปนของซุนกวนเล่า กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ทาโกรธลุกออกมา ให้นัยกับจิวฉองเปนสาคัญ แล้วชิงเอาง้าวมาถือไว้ จึงแกล้งว่า เรากับโลซกวา่ กลา่ วกนั ดว้ ยการบา้ นเมอื ง ตวั เปนแต่ทหารเราใหถ้ ือง้าวมา เหตใุ ดตัวจึงลว่ ง เข้ามาเจรจาดว้ ยดงั นีไ้ มค่ วร ตัวจงเร่งออกไปเสยี จากคา่ ย จวิ ฉองแจ้งในทีกวนอูดังน้ันก็ออกมา จึงเอา ธงแดงโบกขึ้นเปนสาคัญ ฝ่ายกวนเป๋งเห็นธงสัญญา ก็ขับให้ทหารแจวเรือรบท้ังสิบลารีบเข้าไปให้ถึงหน้าค่าย กวนอู นั้นทาเปนเมาแกวง่ ง้าวอยมู่ ือหน่ึง มือหนึ่งน้ันยุดเอามือโลซกแล้วว่า ท่านหามากินโต๊ะน้ีกข็ อบใจแลว้ แต่เหตุใดจึงเอาการเมืองเกงจ๋ิวมาว่าด้วยเล่า บัดนี้เราก็เมาสุราอยู่ แม้ไม่คิดถึงว่าได้รักกันมาแต่ก่อน ก็จะขัดเคอื งกนั เสีย เราจงึ อตุ ส่าห์ระงบั โทโสไว้ เราจะลาท่านไปก่อน ตอ่ วนั อื่นเราจงึ จะเชิญทา่ นไปกิน โตะ๊ ท่ีเมืองเกงจ๋วิ บา้ ง แลว้ จงึ จงู มอื โลซกออกมานอกค่าย www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๑๘๗ ฝ่ายกาเหลงลบิ องซ่ึงคมุ ทหารซุม่ อยู่นนั้ ครน้ั เหน็ กวนอถู ือง้าวจงู มอื โลซกออกมา ครน้ั จะเข้า ทาอันตรายตามสัญญา ก็เกรงกวนอูจะฆ่าโลซกเสีย กวนอูครั้นพาโลซกมาถึงริมตล่ิง จึงว่าเราขอบใจ ท่านนัก ค่อยอยู่จงดีเถิด ว่าแล้วก็วางมือโลซกเสีย ลงเรือให้ทหารชักใบกลับไปถึงเมืองเกงจิ๋ว โลซกก็ กลับมาค่าย จึงให้หากาเหลงลิบองเข้ามาปรึกษาว่า เราคิดอ่านจะทาร้ายกวนอูก็ไม่สมคิด เราจะทา ประการใดอีกเล่า ลิบองจึงว่า ท่านจงแต่งหนังสือบอกไปถึงซุนกวนว่า ซึ่งจะทาร้ายกวนอูน้ันก็ไม่สม ความคิด ขอให้จัดแจงทหารยกกองทพั ไปตเี มืองเกงจ๋ิวใหม่ แลการข้างปากน้าน้ีท่านจงรักษาไว้ โลซก เห็นชอบด้วย ก็แต่งหนงั สอื ตามคาลบิ อง แล้วใหม้ า้ ใช้ถอื ไปให้ซนุ กวน สามกก๊ วิทยา

๑๑๘๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ซุนกวนแจ้งในหนังสือดังนั้นก็โกรธ จึงจัดแจงเกณฑ์ทหารส้ินทั้งเมืองกังต๋ังเตรียมไว้ จะยกไปตีเมืองเกงจ๋ิว พอม้าใช้ฝ่ายเหนือมาแจ้ง ข้อราชการว่า บัดน้ีโจโฉเกณฑ์ทหารได้ประมาณ สามสิบหมื่น จะยกลงมาตีเอาเมืองกังตั๋ง ซุนกวน แจ้งดังน้ันก็ตกใจ จึงให้แต่งหนังสือบอกข้อ ราชการฝ่ายเหนือไปถึงโลซกว่า เราจะยกไปต้ัง รับโจโฉอยู่ตาบลหับหุย ให้โลซกต้ังรักษาปากน้าเมืองเราให้ม่ันคง แล้วซุนกวนจึงให้ทหารยกไปตั้ง ขัดทพั อยตู่ าบลย่สี ู ซุนกวนนน้ั ก็ยกกองทัพไปตัง้ ม่นั อยู่ตาบลหบั หุย หวงั จะรบั กองทัพโจโฉ ฝ่ายโจโฉตระเตรียมทแกล้วทหารแล้ว จะยกกองทัพออกจากเมืองหลวง พอโปห้ันเอา หนังสือเข้ามาให้ โจโฉรับเอามาอ่านดูในหนังสือน้ันเปนใจความว่า ข้าพเจ้าโปหั้นขอคานับเตือนท่าน วุยก๋งให้แจ้ง ด้วยคาโบราณกล่าวไว้ว่า ฝ่ายทหารผู้จะเปนแม่ทัพแม่กอง แม้จะยกไปทาการสงคราม แหง่ ใดตาบลใด ใหบ้ ารงุ ทแกล้วทหารแลเคร่อื งศสั ตราวธุ ใหพ้ รอ้ มเปนสง่าแลว้ จงึ จะยกไปเปนธรรมดา ฝ่ายพลเรือนเล่าก็ให้มีน้าใจโอบอ้อมอารีแก่อาณาประชาราษฎรให้อยู่เย็นเปน สุข แล้วทานุบารุง บ้านเมืองไว้ให้เปนสง่า แลเน้ือความสองประการนี้ผู้ใดทาได้ จึงจะคิดอ่านตั้งตัวเปนใหญ่ได้ อันหัว เมอื งทั้งปวงซ่ึงเปนจลาจลอยู่น้นั ทา่ นก็ปราบปรามไดถ้ งึ เก้าสว่ นแลว้ ยงั แตส่ ว่ นเดยี วคือเมอื งกงั ตั๋งกับ เมืองเสฉวน อันเมืองกังต๋ังน้ันทางกันดาร ด้วยเปนชายทเล เมืองเสฉวนนั้นลาบากด้วยซอกห้วยเนิน เขาเปนอนั มาก ซ่งึ ทา่ นจะยกไปตีเมอื งกังตัง๋ ครั้งนี้ เห็นทแกลว้ ทหารจะไดค้ วามลาบากนัก ขอใหง้ ดอยู่ บารุงทหารใหม้ ีกาลงั แลว้ จงึ คอ่ ยยกไป กจ็ ะมีชัยชนะโดยงา่ ย โจโฉครั้นแจ้งในหนงั สือแลว้ ก็ให้งดกองทัพไว้ แล้วคิดอ่านทาการตามหนังสอื โปหั้น ถ้าผู้ใด มีปัญญาแลฝีมอื รบพุ่งกล้าหาญ ก็เอาตัวมาทานบุ ารุงเลย้ี งไว้ ในขณะนั้นอองซานโตสิบอไุ คโ้ อจบั สี่คน น้ีปรึกษาเห็นพร้อมกัน จึงเข้ามาว่าแก่โจโฉว่า ท่านมีสติปัญญาทานุบารงุ บ้านเมอื ง ปราบปรามขา้ ศึก ศัตรูก็ราบคาบแล้ว ควรจะเล่ือนท่ีเปนเจ้าวุยอ๋อง แปลภาษาไทยว่าเจ้าต่างกรม โจโฉยังไม่ทันตอบ ประการใด ซุนฮิวไดย้ ินขุนนางท้ังสว่ี ่าดังนั้น จึงคานับโจโฉแล้วว่า ทุกวันนี้ท่านเปนท่ีวุยก๋ง ก็เปนใหญ่ กว่าขุนนางท้ังปวง ราชการสิ่งใดก็สิทธ์ิขาดอยู่กับท่านสิ้น ซึ่งขุนนางท้ังส่ีคนจะให้ท่านเลื่อนที่เปนท่ี วยุ อ๋องนนั้ ไมค่ วร www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๑๘๙ โจโฉได้ฟังซุนฮิวว่าดังนั้นก็โกรธจึงว่า ท่านมาว่าดังน้ีเห็นจะเหมือนซุนฮกเสียกระมัง ซุนฮิว เห็นโจโฉโกรธก็มิได้ว่าส่ิงใดต่อไป จึงลากลับออกมาบ้าน มีความทุกข์แลน้อยใจเปนอันมาก จนตรอมใจตาย โจโฉแจ้งว่าซุนฮวิ ถึงแก่กรรมกส็ งสาร จึงให้ทรัพย์สงิ่ ของไปแตง่ การศพ แล้วให้เอาไป ฝงั ไวต้ ามธรรมเนียม อนั การซ่ึงจะเลอื่ นท่ีเปนเจา้ วุยอ๋องนน้ั โจโฉกน็ ิ่งเสยี ซุนฮิว (Xun You) สามก๊กวิทยา

๑๑๙๐ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ครั้นอยู่มาวันหนึ่ง โจโฉถือกระบี่เข้าไปถึงท่ีข้างใน พระเจ้าเห้ียนเต้กับนางฮกเฮาผู้เปน พระมเหษีเห็นดังน้ันก็ตกใจ โจโฉจึงทูลว่า บัดน้ีซุนกวนเจ้าเมืองกังต๋ังกับเล่าป่ีได้เปนเจ้าเมืองเสฉวน สองเมืองน้ีกล้าแขงมิได้มาอ่อนน้อมตามประเพณี พระเจ้าเห้ียนเต้จึงตรัสตอบว่า การท้ังน้ีจะมาบอก เราไยเล่า จะทาสง่ิ ใดกส็ ุดแต่วุยก๋งเถิด โจโฉไดฟ้ ังดังน้นั ก็โกรธจึงว่า พระองค์ตรสั ดงั น้ีเหมอื นจะให้คน ทั้งปวงคระหานินทาข้าพเจ้า พระเจ้าเห้ียนเต้จึงตรัสว่า การเมืองท้ังปวงนี้ แม้ท่านจะช่วยทานุบารุง แผน่ ดินของเรา กส็ ุดแลว้ แตท่ า่ น ถา้ ทา่ นจะคิดอา่ นทาประการใดเราหรือจะขดั ได้ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็ย่ิงโกรธ มิได้คานับลาตามธรรมเนียม ก็กลับไปที่อยู่ ขันทีทั้งปวงครั้น เห็นโจโฉกลับไป จึงชวนกันกราบทูลพระเจา้ เหี้ยนเต้ว่า ข้าพเจ้าไดย้ ินกิตติศัพทว์ ่า โจโฉนั้นคดิ อา่ นจะ เล่ือนท่ีเปนเจ้าวุยอ๋อง นานไปข้าพเจา้ เห็นจะเปนขบถชิงเอาราชสมบัติเปนมัน่ คง พระเจ้าเหี้ยนเตก้ บั นางฮกเฮาได้ฟังดังนั้นก็ทรงพระกรรแสง จึงพากันเสด็จเข้าในห้อง นางฮกเฮาจึงกราบทูลว่า ฮกอ้วน บิดาข้าพเจ้าเห็นโจโฉทาการหยาบช้ามีใจเจ็บแค้น คิดอยู่ว่าจะฆ่าโจโฉเสีย ข้าพเจ้าจะให้หนังสือ ออกไปถึงบิดาข้าพเจา้ ใหเ้ รง่ คดิ อ่านกาจัดโจโฉเสยี ให้ได้ พระเจ้าเหี้ยนเตจ้ ึงตรัสว่า ซึ่งเจ้าจะ นางฮกเฮา (Empress Fu Shou) ให้หนังสือไปถึงฮกอ้วนนั้น เราเกรงอยู่จะ เหมือนเม่ือคร้ังเราเขยี นอักษรดว้ ยโลหิตให้ไป ถึงตังสิน ๆ ทาการไม่มิด โจโฉจับได้ก็ฆ่าเสีย กับพวกเพ่ือนเปนหลายคน คร้ังน้ีเจ้าจะทา การเกลือกจะไม่ลับ เรากับเจ้าจะพากันตาย เสีย นางฮกเฮาจึงทูลว่า พระองค์กับข้าพเจ้า มีชีวิตอยู่ทุกวันนี้ อุปมาเหมือนหนึ่งอยู่ใน หว่างขวากหนาม หาความสบายมิได้ แม้เดชะบุญของพระองค์กับข้าพเจ้าก็จะคิด ได้ตลอด ถ้ากรรมแล้วก็ตายเสียดีกว่าอยู่ ข้าพเจ้าเห็นบอกสุ้นขันทีน้ันมีใจสัตย์ซื่อ พอจะไว้ใจได้ จะให้ถือหนังสือไปให้บิดา ขา้ พเจ้า www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๑๙๑ พระเจ้าเห้ียนเต้เห็นชอบด้วย จึง ใ ห้ ห า บ อ ก สุ้ น ขั น ที เ ข้ า ม า แ ล้ ว ท ร ง พระกรรแสงตรัสเล่าเนื้อความให้ฟังว่า โจโฉทาการหยาบช้าจนได้เปนถึงวุยก๋งแล้ว ยังมีใจกาเริบจะเล่ือนท่ีเปนเจา้ วุยอ๋อง หวัง จะคิดขบถชิงเอาราชสมบัติของเรา ตัวเรา กับนางฮกเฮาได้ความทุกข์ร้อนดังนอนอยู่ ในระหว่างกองเพลิง มิได้เห็นผู้ใดท่ีจะช่วย ร้อนได้ เห็นแตท่ ่านผู้เดียวพอจะไวค้ วามลับได้ จะใหถ้ ือหนงั สือลอบไปให้ฮกอ้วนผเู้ ปนบดิ านางฮกเฮา ให้ชว่ ยคดิ กาจัดโจโฉเสีย บอกสุ้นได้ฟังดังนั้นก็ร้องไห้แล้วกราบทูลว่า ข้าพเจ้าได้อยู่เย็นเปนสุขมาก็เพราะบุญของ พระองค์ ข้าพเจ้าจะขอเอาชีวิตเปนแดนแทนพระคุณอาสาถือหนังสือไป เร่งทรงพระอักษรเถิด นาง ฮกเฮาก็เขียนหนังสือตามเรื่องราวท่ีมีความทุกข์ แล้วเข้าผนึกส่งให้ บอกสุ้นรับหนังสือมาซ่อนใส่ใน มวยผมแลว้ ถวายบงั คมลา กต็ รงไปบ้านฮกอว้ น ถงึ จึงเอาหนังสอื ส่งให้ แล้วบอกเน้ือความทกุ ประการ ฮกอ้วนรับหนังสือมาอ่านดู รู้ว่าลายมือนางฮกเฮาผู้บุตรบอกความทุกข์ทุกประการว่า เห็น แตบ่ ดิ าจะช่วยคิดอ่านการลบั กาจัดโจโฉเสยี แผน่ ดนิ จงึ จะเปนสุขสบื ไป ฮกอ้วนแจ้งในหนังสือดังนัน้ จงึ ว่า ทุกวันนี้โจโฉทาการใหญ่หลวง ทั้งหูตาก็จะคอยซับทราบระวังเหตุผลก็มีมาก ซ่ึงจะคิดการเบาน้ัน เห็นจะไม่สาเร็จ แม้ให้หนังสือลับไปถึงเล่าป่ีกับซุนกวนให้ยกกองทัพมาทาการข้างนอก โจโฉก็จะยก ออกไปต้านทาน แล้วเราจึงจัดผู้มี ความคิดสัตย์ซ่ือต่อแผ่นดินน้ัน ทาการ เปนไส้ศึกอยู่ในเมืองน่ันแหละการจึงจะ สาเร็จ บอกสุ้นเห็นชอบด้วย ฮกอ้วนจึง แต่งหนังสือสองฉบับ ซ่ึงจะส่งไปให้เล่าป่ี แลซุนกวน แล้วเขียนหนังสือบอก เร่ืองราวฝากไปถึงนางฮกเฮา ให้ทูลพระ เจา้ เห้ียนเตฉ้ บบั หน่งึ แลว้ เข้าผนกึ สง่ ให้ สามก๊กวิทยา

๑๑๙๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) บอกสุ้นรับหนังสือมาซ่อนใส่ในมวยผม แล้วลาจะเข้าไปในวัง ขณะน้ันหญิงซ่งึ โจโฉแตง่ ให้ เข้าไปไว้คอยฟังเหตุอยู่ในวัง คร้ันรู้ความดังน้ันก็ บอกความแก่โจโฉ ๆ แจ้งดังน้ันก็พาทหารรีบไป คอยสกัดบอกสุ้นอยู่ ณ ที่ประตูวัง คร้ันเห็น บอกสุ้นเดิรมา โจโฉจึงถามว่า ไปไหนมา บอกสนุ้ จงึ บอกวา่ นางฮกเฮาปว่ ยไหข้ า้ พเจ้าไปหา หมอ โจโฉจึงว่า ไหนหมอเล่า บอกสุ้นจึงแก้ว่า หมอจะตามมาต่อภายหลัง โจโฉจึงว่าตัวน้ีพิรุธอยู่ จึงให้ทหารถอดเสื้อบอกสุ้นดู ก็มิได้เห็นมีสาคัญส่ิงใด จึงให้ปล่อยบอกสุ้นไป บอกสุ้นก็ลาเดิรออกมา ประมาณสิบวา พอลมพัดมาหมวกพลัดตกจากสีสะ โจโฉเห็นดังน้ันก็มีความสงสัย จึงเรียกบอกสุ้น กลบั มาค้นดู กไ็ ม่เหน็ สิง่ ใด โจโฉก็ให้ปลอ่ ยไป บอกสุ้นตกใจลาโจโฉแล้วเอาหมวกใส่ลง หมวกนน้ั เบ้ียว ไป ด้วยความประหม่าจะรีบไปให้พ้น โจโฉเห็นดังนั้นก็เห็นผิด คิดว่าบอกสุ้นพิรุธอยู่จึงตกใจประหม่า ฉน้ี ก็เรียกกลบั มาคน้ ดู ก็ไดห้ นังสือในมวยผมบอกสุ้น โจโฉจึงใหท้ หารคุมเอาตัวไว้ แลว้ เอาหนังสือฉีก ผนึกออกอ่านดู เปนใจความว่า ข้าพเจ้าฮกอ้วนซึ่งคิดจะกาจัดโจโฉเสียน้ัน จาจะให้หนังสื อไป เกลีย้ กล่อมเลา่ ปีก่ ับซนุ กวนใหย้ กกองทัพมาก่อน จึงจะทาได้ตลอด คร้ันแจ้งในหนังสอื ดังนั้นก็โกรธ จึงพาทหารกับบอกสุ้นมา ณ บ้านแล้วให้จาบอกสุ้นไว้ แล้ว ใหค้ มุ ทหารสามพนั ไปจับฮกอว้ นกบั ครอบครัวพรรคพวกมาจาไว้ รบิ เอาทรพั ยสิง่ สินมาสน้ิ แลทหารได้ หนังสือนางฮกเฮามาให้โจโฉแล้วบอกว่า หนังสือน้ีได้ในตึกฮกอ้วน โจโฉรับมาอ่านดูรู้แจ้งแล้วก็โกรธ จึงให้ทหารไปจับแต่บรรดาญาติพ่ีน้องนางฮกเฮาจาไว้ ครั้นเวลารุ่งเช้าโจโฉจึงให้เอ๊กลีคุมทหาร สามร้อยถืออาวุธครบมือเข้าไปจะเอา ตราสาหรับท่ีนางฮกเฮา ขณะนั้น พ ร ะ เ จ้ า เ ห้ี ย น เ ต้ เ ส ด็ จ อ อ ก ขุ น น า ง ทอดพระเนตรเหน็ เอ๊กลีคุมทหารเข้ามา ดังนั้นจึงตรัสถามว่า ท่านเข้ามาน้ีด้วย เหตุสิ่งใด เอ๊กลีจึงทูลว่า วุยก๋งให้ ข้าพเจ้ามาเอาตราสาหรับท่ีนางฮกเฮา พระมะเหษี www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๑๙๓ พระเจ้าเห้ียนเต้ได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ ทรงพระดาริห์ว่าการท่ีคิดนั้นรู้ถึงโจโฉแล้วจึงเปนเหตุ ดังน้ี ยงิ่ มคี วามทกุ ขเ์ ปนอันมาก มิได้ตรสั ประการใด เอ๊กลีก็พาทหารไปถึงทขี่ ้างใน แลว้ รอ้ งประกาศวา่ สาวใช้ผู้ใดซ่ึงได้รักษาตราสาหรับท่ีนางฮกเฮาน้ัน จงเร่งส่งตรามาให้เราตามคาวุยก๋ง สาวใช้ผู้สาหรับ รกั ษาตราไดฟ้ งั ก็ตกใจกลวั จงึ เอาตราสง่ ให้เอ๊กลี ๆ ได้ตราก็พามาให้โจโฉ ขณะน้ันนางฮกเฮาเห็นทหารโจโฉมาเรียกเอาตราสาหรับที่ไปดังนั้นก็ตกใจ จึงคิดว่า เนื้อความซ่ึงให้หนังสือไปถึงบิดาน้ัน โจโฉรู้แล้วจึงเปนเหตุข้ึน อันชีวิตของเราเห็นจะตายเปนมั่นคง คร้งั น้ี แลว้ นางจงึ เข้าไปซ่อนอยใู่ นตาหนกั แหง่ หนึ่ง จงึ ส่ังใหใ้ สก่ ญุ แจขา้ งนอก หวงั จะมใิ ห้ผใู้ ดเขา้ ไปทา อันตรายได้ ฝ่ายโจโฉจึงให้ฮัวหิมคุมทหารห้าร้อยเข้าไปจับนางฮกเฮา ฮัวหิมเม่ือเข้าไปถึงข้างในจึงถาม สาวใชท้ ัง้ ปวงว่า นางฮกเฮาอยไู่ หน บนั ดาหญิงขา้ งในได้ฟังดังนัน้ ก็ตกใจจึงบอกวา่ นางฮกเฮาหนไี ปอยู่ แห่งใดก็ไม่รู้ ฮัวหิมคุมทหารเท่ียวค้นดูทุกตาบลก็มิได้พบ ครั้นดูไปเห็นตาหนักหลังหนึ่งปิดประตู ประหลาทอยู่ ก็ให้ทหารถล่มเข้าไป ฮัวหิมก็เข้าไปจึงเห็นนางฮกเฮาซ่อนอยู่ ก็จับจิกมวยผม ลากออกมาจากตาหนัก นางฮกเฮากลัวความตายร้องไห้อ้อนวอนว่า ท่านจงเอ็นดูอย่าให้ถึงแก่ ความตายแลย ฮัวหิมจึงว่าเราเปนแต่คนใช้ นางฮกเฮาไปอ้อนวอนวุยก๋งเถิด แล้วก็จิกมวยผม นางฮกเฮาลากออกมาถงึ ท่ขี า้ งหน้า สามกก๊ วิทยา

๑๑๙๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) พระเจา้ เห้ยี นเตเ้ ห็นดงั นัน้ ก็ตกพระทัย แล้วเสด็จลงไปกอด นางฮกเฮาไว้ ทรงพระกรรแสง ราพรรณไป นางฮกเฮาร้องไห้พลาง ทูลว่า อันชีวิตข้าพเจ้าครั้งน้ีเห็นจะ ไม่รอดแล้ว พระเจ้าเห้ียนเต้จึงตรัส ว่า ทั้งน้ีก็เพราะเวรกรรมของเรา อย่าว่าแต่ตัวเจ้าจะถึงซึ่งความตาย เลย อันชีวิตของเรานี้ก็ไม่รู้ว่าความ ตายจะมาถงึ เมอ่ื ใด ฮัวหมิ เห็นดังนั้นก็รอ้ งตวาดว่า วยุ กง๋ ใหม้ าเอาตัวนางฮกเฮาออกไป เหตุใดพระองค์ จะทรงพระกนั แสงอยู่ให้ชา้ ดังน้ี โทษจะมิมอี ยู่กบั คนใชห้ รอื แลว้ ใหท้ หารลากเอาตัวนางฮกเฮาออกไป พระเจ้าเหยี้ นเต้เห็นกย็ ังทรงพระกรรแสงไปเปนอันมาก พอเหน็ เอก๊ ลที ่โี จโฉใช้ให้มาเอาตรา สาหรับท่ีนางฮกเฮาน้ันกลับเข้ามาเฝ้าอยู่ จึงตรัสว่าเอ๊กลีบ้านเมืองแต่ก่อนมาเกิดเหตุฉน้ีท่านยังพบ เห็นบ้างหรือ เอ๊กลีมิได้ทูลประการใด พระเจ้าเห้ียนเต้ก็ทรงพระกรรแสงจนสลบไป เอ๊กลีเห็นดังนั้นก็ ให้ขนั ทีทั้งปวงเขา้ แก้ไข แลว้ เชญิ เสด็จใหเ้ ข้าไปขา้ งใน ฝ่ายฮัวหิมก็พานางฮกเฮามาให้โจโฉ ๆ จึงว่า ตัวกูอุตส่าห์คิดอ่านปราบปรามเส้ียนหนามให้ ราบคาบท้ังแผ่นดนิ ตัวมึงจึงค่อยมีความสุข มึงมิรู้คุณกลับทรยศคบคดิ กับบิดามึงจะทาร้ายกู ครั้นจะ เอามึงไว้นานไปมึงก็จะฆ่ากูเสีย จึง ให้ทหารเอาตะบองตีนางฮกเฮาถึง แก่ความตาย แล้วให้ทหารเขา้ ไปจบั บุตรนางฮกเฮาทั้งสองคน ซ่ึงเกิด ด้วยพระเจ้าเหี้ยนเต้นั้นไปฆ่าเสีย ครั้นเวลากลางคืนโจโฉจึงให้เอา ตัวฮกอ้วนกับบอกสุ้น แลครอบครัว พรรคพวกฮกอ้วน บรรดาญาติพ่ี น้องนางฮกเฮามาฆ่าเสยี สนิ้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๑๙๕ ขณะน้ันพระเจ้าเหี้ยนเต้มาอยู่เมืองฮูโต๋ได้สิบเก้าปี (พ.ศ. ๗๕๗) พระองค์ทรงโศกถึงนางฮกเฮา แลพระเจา้ ลูกเธอท้ัง สองทกุ เวลา มไิ ดท้ รงเสวยเลย โจโฉแจ้งดงั น้นั กเ็ ขา้ ไปเฝ้าแล้วทูล ว่า พระองค์อย่าทรงพระวิตกเลย อันตัวข้าพเจ้าน้ีแต่แรกก็ทูลไว้ ว่า จะช่วยทานุบารุงแผ่นดิน ซ่ึงผู้ผิดน้ันก็ใหท้ าตามโทษ ข้าพเจา้ มิได้คิดเปนสองใจ คิดอยู่แต่ว่าจะทานุบารุงพระองค์ไปโดยสุจรติ ข้าพเจ้ามีบุตรหญิงอยู่คนหนึ่ง เฉลียวฉลาดท้ังน้าใจก็ดีสัตย์ซื่อ ข้าพเจ้าจะถวายพระองค์ พระเจ้าเหี้ยนเต้ได้ฟังดังน้ันขัดมิได้ก็ รับคาโจโฉ โจเฮา (Cao Jie) ขณะนน้ั พระเจ้าเหย้ี นเต้มาอยู่เมอื งฮโู ต๋ไดย้ ่สี ิบปี (พ.ศ. ๗๕๘) เปนเทศกาลเดือนสามตรุษจนี โจโฉจึงจัดแจงแตง่ บตุ รหญงิ เข้าไปถวายพระเจ้าเหยี้ นเต้ แล้วต้ังบุตรนั้นให้เปนที่พระมเหษี ขุนนางท้งั ปวงในพระเจ้าเหี้ยนเต้กลวั โจโฉอยูส่ ิน้ จึงหาได้มีผ้ใู ดพิททูลทัดทานประการใดไม่ โจโฉก็ยงิ่ มใี จกาเรบิ ทาการหยาบชา้ ต่าง ๆ ครน้ั อยู่มาวนั หนึ่ง โจโฉใหห้ าทปี่ รึกษาแลขนุ นางท้ังปวงมาปรึกษาว่า เราบารงุ ทแกล้วทหาร ก็มีกาลังอยู่แลว้ บัดน้ีเราจะยกกองทัพไปตีเมืองเสฉวนกับเมืองกังต๋ัง จะเห็นประการใด กาเซี่ยงจงึ วา่ ขอให้ไปหาตัวโจหยินกับแฮหัวตุ้นกลับมาปรึกษาราชการ แม้เห็นได้ทีแล้วท่านจงยกกองทัพไป โจโฉ เห็นชอบด้วย ก็ให้ทหารรีบไปหาตัวโจหยินกบั แฮหัวตนุ้ ณ เมอื งซงหยง ฝ่ายโจหยินกับแฮหัวตุ้นรู้ก็รีบเข้าไปเมืองฮูโต๋ แต่โจหยินเข้ามาถึงเมืองหลวงก่อน ขณะน้ัน โจโฉเสพย์สุราเมานอนอยขู่ า้ งใน พอโจหยนิ จะเข้ามาหาโจโฉ เคาทนู นั้ ถอื ทวนรักษาอยู่ทขี่ า้ งหนา้ ครั้น เห็นโจหยินเข้ามา เคาทูจึงห้ามว่า ท่านอย่าเพ่อเข้าไป โจหยินได้ฟังดังนั้นก็โกรธ จึงว่าตัวกูเปน ลกู หลานวา่ นเครือของมหาอปุ ราช ตวั เปนแต่ทหาร เหตใุ ด จึงมาล่วงว่าห้ามกูฉน้ี เคาทูจึงตอบว่า ท่านเปนลูกหลาน วุยก๋งก็จริง แต่วุยก๋งให้ท่านไปรักษาเมือง ตัวเราเปนแต่ ทหารรักษาวุยก๋งอยู่ข้างใน ท่านมาทางไกลจะละใหเ้ ข้าไป นน้ั ยังไมไ่ ด้ โจหยนิ เห็นชอบดว้ ย กถ็ อยออกมาอย่ภู ายนอก สามก๊กวิทยา

๑๑๙๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะเม่ือโจหยินกับเคาทูเถียงกันน้ัน โจโฉยังหาหลับไม่ ได้ยินเคาทูกล่าวน้ันชอบตาม ขนบธรรมเนียม ก็สรรเสริญเคาทูว่ามีความสัตย์ซ่ือ ครั้นแฮหัวตุ้นมาถึง โจหยินกับแฮหัวตุ้นก็พากัน เข้าไปคานับโจโฉ ๆ มีความยินดี จึงปรึกษาด้วยโจหยินแลแฮหัวตุ้นว่า เราคิดจะยกกองทัพไปตีเมือง กงั ตัง๋ กบั เมอื งเสฉวน ทา่ นจะเหน็ เปนประการใด แฮหัวตุ้นจึงว่า เมือง กังต๋ังน้ันขอให้งดไว้ก่อน เมือง ฮันต๋งนั้นเหมือนหนึ่งต้นทางเมือง เสฉวน ขอให้ท่านยกกองทัพไปตี เอาเมืองฮนั ตง๋ ให้ได้แล้ว จึงยกไปตี เมอื งเสฉวนกจ็ ะได้โดยง่าย อันการ ข้างเมืองกังต๋ังน้ันจึงค่อยคิดต่อไป โจโฉเห็นชอบด้วย ก็ให้กะเกณฑ์ ทแกล้วทหารเปนอันมาก แล้วให้ แฮหัวเอี๋ยนกับเตียวคับเปนกองหน้า โจโฉเปนกองหลวง ให้โจหยินกับแฮหัวตุ้นเปนกองหลังให้คุม สเบยี ง ครั้นไดฤ้ กษก์ ็ยกกองทพั ออกจากเมืองฮโู ต๋ จะยกไปตีเมอื งฮันตง๋ ฝ่ายมา้ ใชค้ ร้นั รู้ก็รีบไปบอกแกเ่ ตียวฬอ่ ๆ แจง้ ดังน้ันก็ปรกึ ษากับเตียวโอยว่า โจโฉยกกองทัพ มาคร้ังน้ี เราจะคิดป้องกันประการใด เตียวโอยจึงว่า อันเมืองฮันต๋งนี้ก็เปนท่ีคับขันอยู่แต่ด่านเอง เปงก๋วน ถ้าเสียด่านนั้นแลว้ เมืองฮันต๋งก็จะเสยี ดว้ ย แลหน้าด่านเองเปงก๋วนน้ันมีเนินเขาข้างหน่งึ ปา่ ข้างหน่ึง ขอให้แต่งทหารเปนสองกองไปตั้งค่ายมั่นไว้คอยต้านทานกองทัพโจโฉจึงจะได้ ตัวท่านจง รักษาเมืองไวใ้ ห้ม่นั คง ฝ่ายเตียวฬ่อเหน็ ชอบดว้ ย จงึ ให้เตียวโอยกบั เอยี วเหยี มเอยี วหงงคุมทหารเปนอนั มาก ใหย้ ก กองทพั ไปตั้งคา่ ยรกั ษาด่านเองเปงก๋วน เตยี วโอยเอยี วเหียมเอยี วหงงคมุ ทหารยกไปถงึ ด่าน เตียวโอยก็ อยู่รักษาดา่ น เอียวเหียมเอียวหงงก็คุมทหารออกไปทางไกลประมาณหกร้อยเส้น ให้ต้ังค่ายรายกนั ไป สองข้างทางข้างละห้ารอ้ ยคา่ ย แล้วตรวจตราทแกล้วทหารปอ้ งกันรักษาด่านแลคา่ ยไว้เปนม่ันคง www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๑๙๗ ฝ่ายแฮหัวเอี๋ยนกับเตียวคับ ซ่ึงเปนกอง หน้านั้น คร้ันยกมาใกล้รู้ว่าทหารเตียวฬ่อออกมา ต้ังอยหู่ น้าดา่ น จงึ หยดุ ทหารให้ต้งั คา่ ยอยูท่ างไกลกนั ประมาณร้อยห้าสิบเส้น ในเวลาค่าวันนั้น ทหารแฮ หวั เอีย๋ น เตียวคับเหนื่อยนกั พกั หยุดประมาทไป มิได้ ตรวจตรากัน ครัน้ เวลายามเศษเอยี วเหียมเอยี วหงงรู้ ว่าทัพโจโฉยกมาตั้งอยู่ดังนั้น ก็ปรึกษากันว่า ทัพ หน้าโจโฉพ่ึงมาถึง ทหารทั้งปวงก็จะเม่ือยเหน่ือยพัก ประมาทนอนหลับไป จาเราจะยกไปปล้นค่ายเห็น จะได้โดยง่าย แล้วก็จัดแจงทหารยกไปลอบจุดเพลิง แฮหวั เอ๋ยี น (Xiahou Yuan) เผาค่ายแฮหัวเอ๋ียนเตียวคับขึ้น แล้วก็โจมตี ตลุมบอนเข้าไปฆ่าฟันทหารล้มตายเปนอันมาก เตียวคับกับแฮหัวเอ๋ียนแลทหารทั้งน้ันไม่ทันรู้ตัวก็ เสียทแี ตกหนีกลับไปบอก เน้อื ความแก่โจโฉทกุ ประการ โจโฉได้ฟังดังน้ันก็โกรธจึงว่า ตัวก็ได้ทาศึกมาด้วยเราเปนช้านานย่อมรู้อยู่ว่าพึ่งยกไปถึง ทหารทง้ั ปวงเหนด็ เหน่ือยเมื่อยล้า ก็ใหก้ าชับตรวจตราป้องกัน นีต่ วั ลเมิดมไิ ด้ระวงั เหตกุ ารณ์ ให้เสียที แก่ขา้ ศกึ ดงั นี้โทษใหญ่หลวงนัก แล้วสั่งให้เอาตวั แฮหัวเอีย๋ นกบั เตียวคับไปฆ่าเสีย ทปี่ รึกษาแลทหารทั้ง ปวงคานบั ขอไว้ โจโฉก็ยกโทษให้ แลว้ ยกกองทัพรบี ไป ทางซึ่งดาเนริ ทัพไปน้ันเปนซอกห้วยเนินเขาป่า ชัฏ ทแกลว้ ทหารเดิรขัดสนนัก โจโฉจงึ ว่า เราไมร่ เู้ ลยว่าทางกนั ดารดงั นี้ แม้ร้กู ห็ ายกกองทัพมาไม่ แลว้ ก็เกรงข้าศึกจะเอาทหารมาซุ่มไว้ เคาทูซิหลงจึงค่อยกระซิบว่า วุยก๋ง อย่าเจรจาดังนี้ ถ้าทหารทั้งปวงรู้จะ เสียใจ โจโฉเห็นชอบด้วย ครั้นมาถึง ค่ายเก่าที่เตียวคับกับแฮหัวเอ๋ียน ต้ังไว้เพลิงไหม้เสียส้ิน โจโฉจึงให้ ตั้งค่ายลงใหม่ แล้วกาชับนายทหาร เอกโทใหร้ ะวงั ตรวจตราทหารทั้งปวง ใหน้ ัง่ ยามตามเพลิงรักษาไว้จงมั่นคง สามกก๊ วิทยา

๑๑๙๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ครั้นเวลารุ่งเช้า โจโฉจึงขี่ม้าพา เคาทซู หิ ลงออกจากคา่ ย ไปถงึ เขาแห่งหนึ่ง จึงขึ้นดูบนเนินเขา เห็นข้าศึกตั้งอยู่หน้า ด่านม่ันคงนัก ซ่ึงทางท่ีจะเข้ารบพุ่งนั้นก็ ขัดสนเห็นจะไม่ได้ที ว่ายังมิทันขาดคาลง พอได้ยินเสียงประทัดแลทหารโห่ร้องก้อง สนั่นกระหนาบเข้ามาทั้งสองข้างทาง โจโฉ ตกใจจึงว่าเราจะรบพุ่งประการใด เคาทูจึง ว่า ท่านอย่าวิตกเลย แต่ข้าพเจ้าผู้เดียวจะขออาสารบต้านทาน มิให้เปนอันตรายถึงท่าน แล้วว่าแก่ ซิหลงให้เร่งพาวยุ ก๋งกลบั ไปคา่ ยเถิด ขณะน้ันเอียวเหียมเอยี วหงง ขับม้าพาทหารเขา้ มาทงั้ สองขา้ งทาง เคาทกู ็ขบั ม้าราทวนเขา้ รบเปนสามารถ เอยี วเหยี มเอยี วหงงทานกาลงั มิได้ กช็ กั ม้าพาทหารถอยไป ฝ่ายเตียวคบั กับแฮหวั เอ๋ียนไดย้ ินเสยี งโหร่ ้องอ้อื อึง จึงพาทหารตามไปหวังจะช่วยโจโฉ ครัน้ มาถึงปากทางเห็นซิหลงพาโจโฉข้ามเนินเขามาก็รีบเข้าไปรับด้วยความยินดี แลเคาทูน้ันก็ตามมาทัน โจโฉจึงพาทหารทั้งปวงกลับมายังค่าย ต้ังมั่นอยู่ที่น้ันห้าสิบวัน แล้วโจโฉจึงแกล้งว่า เรายกกองทัพมา ครั้งน้ี ทหารได้ความลาบากนัก เห็นจะเอาเมืองฮันต๋งไม่ได้ จาจะยกกลับไปดีกว่า กาเซี่ยงจึงว่า ทา่ นยกกองทพั มาครง้ั นยี้ ังหาได้รบพ่งุ เคีย่ วขับกบั ข้าศึกไม่ ได้รบแตป่ ระปรายกัน ยังมทิ นั ที่จะเห็นฝีมอื ทหารเมอื งฮันต๋ง เหตุใดท่านจะยกกองทพั กลับคนื เมอื ง โจโฉจึงค่อยกระซิบบอกว่า เราเห็นทหารเมืองฮันต๋งออกมาตั้งค่ายม่ันคงอยู่มิได้ประมาท เราว่าจะยกกองทัพกลับไปน้ัน หวังจะให้กิตติศัพท์ท้ังน้ีรู้ไปถึงข้าศึก จะได้คิดประมาทลง เราจึงแต่ง ทหารให้ยกอ้อมไปตีด่านเองเปงก๋วนก็จะได้โดยง่าย กาเซี่ยงได้ฟังดังนั้นก็สรรเสริญว่าความคิดท่านน้ี เสมอเทพดา โจโฉจึงว่าแก่เตียวคับแฮหัวเอ๋ียนว่า โทษตัวผิดอยู่ครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้เราจะให้ไปทาการ แก้ตัว แม้ไม่ได้ราชการก็จะให้ฆ่าเสีย เตียวคับกับแฮหัวเอ๋ียนก็รับว่า ท่านจะใช้ส่ิงใดข้าพเจ้าจะขอ อาสาให้ได้ราชการ โจโฉจึงว่า ท่านท้ังสองจงคุมทหารแยกกันอ้อมทางเข้าไปโจมตีเอาหลังด่าน เองเปงก๋วน ตวั เราจะยกเข้าตหี น้าดา่ น เตยี วคับแฮหวั เอ๋ียนก็รบั คาแลว้ ออกมาจัดแจงทหารพร้อมไว้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๑๙๙ ฝ่ายเอียวหงงจึงปรึกษาเอียวเหียม เอียวหงง (Yang Ang) ว่า บัดนี้เราได้ยินกิตติศัพท์ว่า โจโฉจะยก กองทัพกลับไป เราจะคุมทหารตามไปโจมตี เอา เห็นจะแตกระส่าระสายเปนมั่นคง เอียวเหียมจึงตอบว่า ท่านจะคิดกาเริบดังน้ี ไม่ได้ ด้วยโจโฉชานาญในกลศึก มักล่อลวง เท็จเปนจริงๆเปนเท็จ ซ่ึงจะฟังเอาเปนแน่นั้น เราไมเ่ ห็นด้วย เอียวหงงไม่ฟงั จึงจัดแจงทหาร ทั้งห้าร้อยค่าย ให้อยู่รักษาค่ายน้ันแต่คนป่วย คนไข้ แล้วก็ยกไปเวลาสามยามเศษ ขณะน้ัน หมอกลงหนักมิได้เห็นหนทาง เอียวหงง คดิ เกรงกห็ ยุดทหารตง้ั มน่ั อยู่กลางทาง ฝ่ายแฮหัวเอี๋ยนยกอ้อมมาในเวลาน้ันหมอกลงนัก ได้ยินเสียงทหารแลม้าก็คิดว่าทหาร เมืองฮันต๋งมาซุ่มอยู่ ก็รีบยกลว่ งเข้าไปจะให้พ้น แลกองทัพแฮหัวเอ๋ียนน้ันมไิ ดไ้ ปทางด่าน หลงทางไป พบค่ายเอียวหงงเข้า หมอกนั้นก็คลาย ฝ่ายทหารเอียวหงงซึ่งรักษาค่ายน้ัน คิดว่าเอียวหงงกลับมาก็ เปิดประตรู ับ แฮหัวเอี๋ยนคุมทหารเข้าไปเท่ียวดูท้ังห้ารอ้ ยค่าย เห็นทหารรักษาอยู่น้ันน้อยกว่าคนปว่ ย ไข้ แฮหัวเอ๋ียนจึงจุดเพลิงเผาค่ายขึ้น ทหารซ่ึงรักษาหนีไปได้บ้างตายด้วยอาวุธบ้าง แต่คนป่วยไข้น้ัน ตายด้วยเพลงิ ส้ิน ฝ่ า ย เ อี ย ว เ หี ย ม เ ห็ น แ ส ง เ พ ลิ ง ไ ห ม้ ค่ า ย เอียวหงงข้ึน ก็คุมทหารยกไปช่วย แฮหัวเอี๋ยนเห็น ดั ง น้ั น ก็ ขั บ ม้ า เ ข้ า ร บ ด้ ว ย เ อี ย ว เ หี ย ม ไ ด้ ห้ า เ พ ล ง เอียวเหียมทานกาลังแฮหัวเอ๋ียนไม่ได้ ก็ขับม้าพา ทหารถอยเข้าค่าย พอเห็นเตียวคับคุมทหารอยู่ใน ค่ายเปนอันมาก เอียวเหียมก็พาทหารหนีไปทางเมือง ลาเต๋ง เอียวเหียม (Yan Ren) สามกก๊ วิทยา

๑๒๐๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เตยี วคับ (Zhang He) ฝ่ายเอียวหงงเห็นแสงเพลิงหน้าค่าย ไหม้ข้ึนดังน้ัน ก็คิดว่าดีร้ายทหารโจโฉยกไปเผา คา่ ยเสยี คร้ันจะถอยกลบั มาก็เกรงว่าโจโฉจะตดิ ตามแต่เรรวนอยู่ พอทหารโจโฉตีกระหนาบเขา้ มาสามด้าน เอียวหงงจวนตัวก็ท้ิงทหารเสีย ขับม้าลัดทางหนไี ปแตผ่ ู้เดียว พบเตียวคบั ก็สรู้ บ กันเปนสามารถ เตียวคับเอาทวนแทงถูก เอียวหงงตกม้าตาย ขณะน้ันทหารเอียวหงงซ่ึง แตกหนีมา จึงเอาเน้ือความทั้งปวงบอกแก่ เตยี วโอยทุกประการ เตียวโอยแจ้งดังนั้นกต็ กใจ ทง้ิ ดา่ นเสีย พาทหารหนจี ะกลับไปเมอื งฮันต๋ง ฝ่ายโจโฉยกทัพล่วงเข้าไปในด่านเองเปงก๋วน เตียวโอยเม่ือกลับมานั้นพบเอียวเหียม จึงพา กันเข้าไปในเมือง แล้วเตียวโอยบอกเตียวฬ่อว่า เสียค่ายหน้าด่านทั้งซ้ายขวานั้นเพราะเอียวหงง เอียวเหยี มประมาท ข้าพเจ้าเหน็ ศึกเหลือกาลงั จึงละด่านเสียเขา้ มาแจง้ เนอื้ ความแกท่ า่ น เตยี วฬ่อได้ฟังดังนัน้ กโ็ กรธ จงึ ส่ังให้เอาตวั เอยี วเหยี มไปฆ่าเสีย เอยี วเหียมจึงว่า โทษขา้ พเจ้า ผิดก็จริงอยู่แต่ว่าน้อย เดิมเอียวหงงจะยกไปโจมตีโจโฉ ข้าพเจ้าห้ามเอียวหงงก็ไม่ฟัง ขืนยกไปจน ข้าศึกลว่ งเข้ามาเผาคา่ ยเสีย ข้าพเจ้าเห็นแสงเพลงิ จึงคุมทหารไปช่วย ครั้นถอยมาทหารโจโฉยกเข้าชิง เอาค่ายขา้ พเจา้ ได้ อนั โทษข้าพเจา้ ผิดนัน้ จะขอชวี ติ ไว้ทาราชการแก้ตวั กอ่ น ถา้ ยกไปเสียทกี ลบั มาอีก จึงให้ฆ่าเสีย เตียวฬ่อให้งดโทษไว้ แล้วเกณฑ์ทหารสองหมื่นให้เอียวเหียมยกไปตีกองทัพโจโฉชิงเอา ดา่ นคนื เอยี วเหียมคุมทหารสองหมนื่ ยกไปพน้ เมอื งลาเตง๋ แล้วกต็ งั้ คา่ ยม่ันอยู่ ฝา่ ยโจโฉใหแ้ ฮหัวเอี๋ยนคมุ ทหารสองพนั เปนกองหนา้ ยกจากด่านลว่ งเข้าไปกอ่ น ขณะน้ันมา้ ใช้สืบข่าวกลับมาบอกแฮหัวเอ๋ียนว่า บัดน้ีเอียวเหียมยกกองทัพมาต้ังค่ายอยู่แดนเมืองลาเต๋ง แฮหัวเอ๋ียนแจง้ ดังน้ันกใ็ หต้ ัง้ คา่ ยลง เอียวเหยี มรวู้ ่าแฮหวั เอ๋ียนยกกองทัพล่วงเขา้ มาต้ังค่ายอยู่ดังน้ัน ก็ ใหเ้ ชยี งกีคมุ ทหารออกไปรบแฮหัวเอี๋ยน ๆ เหน็ กค็ ุมทหารออกมาหน้าค่าย แล้วขับมา้ เข้ารบกับเชียงกี ไดส้ ามเพลง แฮหวั เอย๋ี นเอาง้าวฟันถูกเชียงกีตัวขาดออกสองทอ่ น www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๒๐๑ เ อี ย ว เ หี ย ม เ ห็ น เ ชี ย ง กี ต า ย ก็ โกรธ จึงขับม้าออกรบกับแฮหัวเอ๋ียนได้ ส า ม สิ บ เ พ ล ง ยั ง มิ ไ ด้ แ พ้ ช น ะ กั น แฮหัวเอ๋ียนทาชักม้าถอยหนี เอียวเหียม มิได้รู้กลศึกก็ขับม้าไล่ตามไป แฮหัวเอ๋ียน ชักม้ากลับมาฟันถูกเอียวเหียมตกม้าตาย แลทหารทง้ั ปวงกแ็ ตกตนื่ ไปทกุ ตาบล ฝ่ายโจโฉครั้นม้าใช้มาบอกว่าแฮหัวเอี๋ยนมีชัยชนะแล้ว มีความยินดี จึงยกทัพหลวงล่วงเข้า ไปตง้ั ค่ายอยูใ่ กลเ้ มอื งฮันต๋ง เตียวฬ่อแจง้ ดังน้นั จึงปรกึ ษาทหารทงั้ ปวงว่า เอียวเหยี มกถ็ งึ แก่ความตาย แล้ว บัดนี้โจโฉก็ยกล่วงเข้ามาใกล้เมืองเรา ท่านทั้งปวงจะคิดประการใด เงียมเภาจึงว่า ม้าเฉียว เอาใจออกหากท่านนั้น บังเต๊กป่วยอยู่ไปด้วยไม่ได้ แลบังเต๊กน้ันมีฝีมือกล้าหาญแลน้าใจก็ซื่อสัตย์ ข้าพเจ้าได้ยินสรรเสริญคุณท่านอยู่ว่า คร้ังม้าเฉียวหนีโจโฉมาพึ่งท่านอยู่น่ี บังเต๊กก็พลอยได้เปนสุข ด้วย คิดจะแทนคุณท่านมิไดว้ ายปาก ขอให้ท่านหาตวั บังเตก๊ มา ให้ยกกองทัพออกไปเห็นจะต้านทาน ทหารโจโฉได้ เตียวฬ่อได้ฟังมีความยินดี จึงให้หาตัว บังเต๊กมาปูนบาเหน็จเปนอันมากแล้วว่า เราจะให้ ท่านออกไปรบกับทหารโจโฉ จะได้หรือไม่ บังเต๊ก จึงว่า ข้าพเจ้าจะขอสนองคุณท่านกว่าจะสิ้นชีวิต เตียวฬ่อก็จัดแจงทหารให้หม่ืนหน่ึง บังเต๊กก็ลา เตยี วฬอ่ ออกไปตั้งค่ายมนั่ ไว้ บังเตก๊ จงึ ขี่ม้าพาทหาร ไปถึงหน้าค่ายโจโฉ แล้วร้องท้าทายโจโฉเปน ข้อหยาบช้า โจโฉได้ยินดังน้ันก็ถามทหารว่า ทหารเตียวฬ่อคนนี้ชื่อใด ทหารที่รู้จักจึงบอกว่าช่ือ บงั เตก๊ บงั เต๊ก (Pang De) สามก๊กวิทยา

๑๒๐๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) โจโฉแจ้งดังน้ันก็ราลึกข้ึนได้ว่า บังเต๊กคนนี้มีฝีมือกล้าแข็ง เปนทหาร มา้ เฉียวคร้ังรบกบั เรา ณ ตาบลแม่น้าอยุ โห ซ่ึงมาอยู่กับเตียวฬ่อน้ีด้วยความจาใจ เพราะม้าเฉียวหนีไปอยู่กับเล่าป่ี ณ เมือง เสฉวน เราจะคิดอ่านเอาตัวบังเต๊กมาไว้ ด้วยให้ได้ แล้วสั่งทหารทั้งปวงว่า บังเต๊ก คนน้ีมีกาลังแลฝีมอื เปนอันมาก แม้ท่านจะ ออกไปรบ ถึงมาทว่าบังเต๊กจะเสียที ก็อย่าให้ถึงแก่ความตาย จงประหยัดรบพุ่งแต่พอให้บังเต๊กถอย กาลังลง เราจะคดิ อุบายเอาตวั บังเตก๊ มาให้ได้ เตียวคับรับคาแล้วขับม้าออกไปรบด้วยบังเต๊กได้ห้าเพลง เตียวคับก็ถอยหนีเข้าค่าย แฮหัวเอ๋ียนก็ขับม้าเข้ารบดว้ ยบังเต๊กได้เจ็ดเพลง แล้วแฮหัวเอ๋ียนก็ถอยคืนเข้ามา ซิหลงขับม้าราทวน ออกต่อสู้กับบังเต๊กถึงสิบเพลง ซิหลงก็ทาถอยเข้าค่าย เคาทูก็ขับม้าราง้าวออกรบกับบังเต๊กได้ หา้ สิบเพลง เคาทูกข็ บั ม้ากลับมา บงั เตก๊ ได้ชัยชนะแกท่ หารโจโฉทงั้ ส่ีคนแล้ว กพ็ าทหารกลับมาคา่ ย ฝา่ ยนายทหารโจโฉท้ังส่คี น จึงสรรเสรญิ เอยี วสง (Yang Song) ว่า บังเต๊กน้ันชานาญในการสงครามนัก โจโฉมี ความยินดี จึงปรึกษาหวังจะดูความคิดทหารทั้ง ปวงว่า ท่านจะคิดอ่านประการใดจึงจะได้ตัว บังเต๊กมาอยู่กับเรา กาเซ่ียงจึงว่า ข้าพเจ้าแจ้งอยู่ ว่าเตียวฬ่อนั้นมีท่ีปรึกษาคนหนึ่งชื่อเอียวสง อันเอียวสงน้ันเปนคนโลภ เห็นแต่จะได้ส่ิงของไว้ เปนประโยชน์แกต่ ัว ให้ท่านจัดแจงเงนิ ทองส่ิงของ ให้นาเข้าไปให้แก่เอียวสง ให้เอียวสงคิดยุยง เตียวฬ่อว่า บังเต๊กน้ันไมเ่ ปนใจรบพุ่ง คิดจะเอาใจ ออกหากเตยี วฬ่อ ๆ ก็จะมีความสงสัยบงั เตก๊ ท่าน จึงคิดอ่านต่อไป ก็จะไดต้ ัวบงั เตก๊ โดยง่าย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๒๐๓ โจโฉจึงว่า ท่านคิดน้ีก็ชอบอยู่ แต่จะให้ ผู้ใดนาส่ิงของเข้าไปให้เอียวสงในเมืองฮันต๋ง กาเซยี่ งจงึ ว่า เวลาพรงุ่ นีบ้ ังเตก๊ ออกมารบ ท่านจง ทาทิง้ ค่ายเสยี แตกหนไี ป บงั เต๊กกจ็ ะเขา้ อยู่ในค่าย นี้ ท่านจงจัดทหารซึ่งรู้พูดจา จงให้เอาทองคา แลเงินแผ่เปนแผ่น ให้ทหารนั้นซ่อนไว้ในมือเส้ือ แล้วสั่งว่า ถ้าทหารบังเต๊กแตกกลับเข้าเมือง ก็ให้ ปลอมเข้าไปดว้ ย จะได้วา่ กล่าวแลเอาสิ่งของนนั้ ให้แกเ่ อียวสง คร้ันเวลาค่าทา่ นจงึ คมุ ทหารเขา้ ไปปล้น ค่าย บังเต๊กก็จะแตกหนีเข้าเมือง โจโฉเห็นชอบด้วย จึงจัดทหารซ่ึงมีสติปัญญามาทาตามคากาเซี่ยง แล้วให้ซิหลงกับเคาทูเปนกองลอ่ ให้เตียวคับกับแฮหัวเอ๋ียนคุมทหารไปซุม่ อยสู่ องข้างทาง นายทหาร ส่คี นก็ทาตามคาโจโฉสั่ง ฝ่ายบังเต๊กเหน็ เคาทกู ับซหิ ลงยกมา ก็คุมทหารเข้ารบกบั เคาทูซหิ ลงเปนสามารถ ซหิ ลงเคาทู ก็ทาถอยหนีไปมิไดเ้ ข้าค่าย บังเต๊กก็คุมทหารโจมตเี ขา้ ไปถึงประตูคา่ ยโจโฉ ๆ ก็พาทหารถอยหนีออก จากค่าย บังเต๊กพาทหารเข้าไปในค่าย ได้เครื่องศัสตราวุธแลสเบียงอาหารเปนอันมาก บังเต๊กมีใจ กาเรบิ ให้แตง่ โตะ๊ เตรยี มไว้ ครน้ั เวลากลางคนื กช็ วนทหารท้ังปวงเสพยส์ รุ าออ้ื องึ อยูใ่ นคา่ ย ฝา่ ยซิหลงเคาทูคุมทหารเขา้ ข้างทศิ เหนือ แฮหัวเอ๋ยี นคุมทหารเข้าข้างทิศตวันออก เตยี วคบั คุมทหารเข้าข้างทิศตวันตก เปนสามด้าน แต่ทิศใต้น้ันเปิดไว้ ด้วยเปนทางจะไปเมืองฮันต๋ง ครั้นได้ สาคญั เสียงประทัดกจ็ ุดเพลิงเผาคา่ ยข้ึนทง้ั สามดา้ น แล้วขบั ทหารเข้าโจมตี ฝ่ายบงั เต๊กต้านทานไมไ่ ด้ ก็พาทหารหนีไปข้างทศิ ใต้ เขา้ ในเมอื งฮันต๋ง แลทหารโจโฉซงึ่ แต่ง ไปคอยอยนู่ ัน้ ก็ปลอมเข้าไปในเมืองฮันต๋งดว้ ย จึง ไปหาเอยี วสงเอาเงินทองให้ แล้วบอกเนื้อความว่า บัดนี้โจโฉผเู้ ปนวยุ กง๋ รู้ข่าววา่ ท่านมสี ติปัญญา เปน ที่ชอบอัชฌาสัยกับเตียวฬ่อ ให้ท่านช่วยคิดอ่านยุ ยงให้เตียวฬ่อมีความสงสัยบังเต๊ก แลไมตรีท่าน กับวุยก๋งจะได้มีตอ่ กนั สบื ไป สามก๊กวิทยา

๑๒๐๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เอียวสงเห็นเงินทองก็มีความยินดีด้วยโลภ จึงส่ังทหารผู้น้ันว่า ท่านจงไปบอกโจโฉเถิด การส่ิงนี้อย่าได้วิตกเลย เราจะคิดอ่านว่ากล่าวกับเตียวฬ่อ ทหารก็กลับออกมาบอกโจโฉทุกประการ โจโฉแจง้ ดงั นั้นก็มีความยนิ ดี ฝ่ายเอยี วสงจึงเข้าไปยุเตยี วฬ่อวา่ บังเต๊กนนั้ ออกไปตีไดค้ ่ายโจโฉไดท้ รัพยส์ ง่ิ ของเปนอนั มาก ครั้นจะอยู่รบพงุ่ กบั โจโฉตอ่ ไป กลัวท่านจะรู้ว่าไดท้ รพั ยส์ งิ่ ของไว้ บงั เต๊กแกล้งทาทง้ิ ค่ายเสียแตกหนมี า หวงั จะเอาทรัพย์ส่งิ สินเปนอาณาประโยชน์ของตวั ขณะน้ันพอบังเต๊กเข้าไปหาเตียวฬ่อ แล้วบอกเนื้อความตามซึ่งแตกมา เตียวฬ่อได้ฟังแล้ว พิเคราะห์ดูเห็นสมกับคาเอียวสง ก็มีความโกรธเปนอันมาก ส่ังทหารให้เอาตัวบังเต๊กไปฆ่าเสีย เงยี มเภาจึงขอโทษไว้ เตียวฬ่อจึงวา่ กบั บังเตก๊ ว่า เราจะยกโทษตัวนี้ใหเ้ งยี มเภาไวค้ รั้งหนงึ่ แมพ้ รุ่งนีต้ วั คุมทหารออกไปรบไม่มชี ัยชนะแก่ข้าศกึ เข้ามา ก็จะให้ตัดสสี ะเสีย บังเต๊กมีความน้อยใจ จาเปนรับคา เตียวฬ่อ แล้วกล็ าออกมาจดั ทหารเตรยี มไว้ ฝ่ายโจโฉครั้นเวลากลางคืน ก็ให้เตียวคับกับแฮหัวเอี๋ยน คุมทหารไปซุ่มอยู่ข้างเนินเขา ท้ังสองขา้ ง แล้วให้ทหารข้ึนไปขดุ หลมุ เอาดินเกลีย่ ปากหลมุ ไวบ้ นเนินเขา ครน้ั เวลาจะใกลร้ งุ่ กจ็ ดั แจง ทหารให้ยกเขา้ ทาลายกาแพงเมอื ง แตต่ วั โจโฉกบั ทหารประมาณสิบสี่สบิ หา้ คน ข้นึ ไปอยบู่ นเนนิ เขาซง่ึ ขุดหลมุ ไว้น้ัน ฝ่ายบังเต๊กก็คุมทหารเปิดประตูเมือง ยกออกโจมตีทหารโจโฉ เคาทูเห็นดังนั้น ก็ขับม้า เขา้ รบกบั บงั เตก๊ เปนสามารถ แลว้ ทาถอยหนีบังเตก๊ เหน็ ไดท้ กี ข็ บั มา้ ไล่ไปถงึ เนนิ เขา ฝ่ายโจโฉอยู่บนเขา เห็นบังเต๊ก ชักม้าไล่เคาทูมา จึงร้องว่าลงไปแก่บังเต๊กว่า อันเมืองฮันต๋งนั้นเหมือนอยู่ในเง้ือมมือเรา เตียวฬ่อน้ันเหมือนลูกไก่ เราจะหักเข้าตีเอา เมือง ตัวบังเต๊กก็จะพลอยตายเสียด้วย จงเร่งคิดอ่านเข้ามานบนอบเราโดยดีจะได้ พน้ ความตาย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๒๐๕ บังเต๊กได้ฟังดังนั้นจึงคิดว่า ถ้า แม้นเราจะจับทหารได้สักร้อยหน่ึงเอาไป ให้เตียวฬ่อ ก็ไม่เท่าจับโจโฉได้ เราจะขึ้น ไปจบั เอาตัวโจโฉเขา้ ไปใหแ้ กเ่ ตียวฬ่อ กจ็ ะ มคี วามชอบเปนอนั มาก คิดแลว้ บังเต๊กมไิ ด้ รู้กลอุบาย ก็ขับม้าข้ึนไปบนเนินเขา พอได้ ยินเสียงประทัดม้าน้ันถลาหลุม บังเต๊กตก ม้าลง เหล่าทหารโจโฉก็เข้ากล้มรุมกันจับ บงั เตก๊ มัดมาใหโ้ จโฉ โจโฉเห็นดังน้ัน ก็แกล้งห้ามทหารอย่าให้ทาวุ่นวายไป โจโฉก็ลงจากม้าเข้าไปแก้มัดบังเต๊ก เสียแล้วถามว่า ตัวท่านจะยอมอยู่ด้วยเราหรือ เราจะไว้ชีวิต บังเต๊กจึงคิดว่าน้าใจโจโฉนี้หาพยาบาท มิได้ อันเตียวฬ่อน้ันเปนคนเบาความคิด มิได้พิเคราะห์ตามผิดแลชอบ ควรเราจะอยู่ด้วยโจโฉจึงจะมี ความสุขสืบไป แล้วว่าตัวข้าพเจ้าเปนข้าศึก ท่านจับได้ไม่ฆ่าเสียนั้นคุณหาที่สุดมไิ ด้ ข้าพเจ้าขออยู่ทา ราชการสนองคุณทา่ นไปกว่าจะสิ้นชวี ิต สามก๊กวิทยา

๑๒๐๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) โจโฉได้ฟังดงั น้ันกม็ ีความ ยินดี จึงให้จัดม้ามาให้บังเต๊กข่ี ตัวหนึ่งแลว้ ก็พากันกลับมา ณ ค่าย จึงให้แต่งโต๊ะเล้ียงบังเต๊กแล้วให้ เงินทองแก่บังเต๊กเปนอันมาก ครั้น เวลารุ่งเช้า โจโฉจึงให้ทหารเอา บั น ไ ด ห ก แ ล พ ะ อ ง เ ข้ า ไ ป พ า ด กาแพงเมือง ทหารบนหน้าท่ี เชิงเทินก็ยิงเกาทัณฑ์ท้ิงก้อนศิลา ลงมาถูกทหารโจโฉป่วยเจ็บตาย เปนอันมาก เหล่าทหารโจโฉก็เอาดินประสิวสุพรรณถันห่อล่าม ชะนวนฝกั แค จุดทงิ้ เขา้ ไปไหม้เรือนอาณาประชาราษฎรข้นึ ชาวเมอื งทง้ั ปวงชว่ ยกนั ดับได้ เตียวฬ่อรู้ว่าบังเต๊กไปเข้าด้วยโจโฉ จึงปรึกษากับทหารท้ังปวงว่า บังเต๊กเอาใจออกหากเรา ไปเขา้ ดว้ ยโจโฉแลว้ บัดน้ีโจโฉกย็ กกองทพั มาถึงเชงิ กาแพงแล้ว ท่านทงั้ ปวงจะคิดประการใด เตยี วโอย จงึ ว่า อันจะปอ้ งกันไวน้ ั้นเห็นจะไม่ได้ ขอให้เผาเมอื งเสยี อย่าใหโ้ จโฉไดท้ รัพย์สง่ิ ของแลสเบยี ง ท่านจงึ พาครอบครวั แลทหารหนไี ปอยูเ่ มอื งปาตง๋ เอียวสงจึงวา่ อันจะทาตามคาเตยี วโอยนัน้ ไม่ควร ถงึ มาทวา่ จะไปอยเู่ มอื งปาตง๋ ก็ไม่พน้ โจโฉ ขอท่านออกไปนบนอบโจโฉโดยดกี ็จะพ้นภยั เตียวฬ่อได้ฟังเตียวโอยกับเอียวสงว่า ก็ยังคิดสงสัยอยู่ไม่รู้ที่จะทาตามข้างไหน แล้วว่าเม่ือ เดิมเราคิดต้ังตวั นั้น หวังจะบารุงอาณาประชาราษฎร บัดน้ีมีกรรมเปนเหตมุ าจวนตวั เข้าดังน้ี ครั้นจะ เผาทรัพย์สิ่งของแลสเบียงอาหารสาหรับเมืองเสียก็ไม่ควร เราจาจะพากันหนีไปให้พ้นภัย ครั้นเวลา สองยามเศษ เตยี วฬอ่ ก็พาครอบครวั พรรคพวก หนีออกทางประตทู ิศใตไ้ ป ณ เมอื งปาต๋ง โจโฉร้ดู ังนัน้ กม็ ิไดใ้ ห้ทหารติดตามเตียวฬอ่ ตอ่ ร่งุ เชา้ ก็พาทหารท้งั ปวงเขา้ ไปในเมอื งฮนั ต๋ง โจโฉเห็นคลงั แลฉางน้ัน ใส่ประแจอยู่ จึงให้ทหารกะทุ้งประตูเข้าไป เห็นเข้าของท้ังปวงมีอยู่มาก โจโฉมีความสงสาร จึงคิดว่า เตียวฬ่อน้ันเปนคนสัตย์ซื่อ มิได้ทาอันตรายเข้าของในเมืองเสีย หนีไปแต่ตัวน้ันต้องคาโบราณ แล้ว โจโฉก็แต่งหนังสือให้ทหารถือไปเกล้ียกล่อมเตียวฬ่อ ว่าให้มานบนอบเราโดยดีเถิด เรามิทาอันตราย ส่งิ ใด ทหารนน้ั ก็รบั เอาหนงั สือไปถึงเมืองปาตง๋ แลว้ เอาหนังสอื นัน้ ให้เตยี วฬ่อ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๕๔ ๑๒๐๗ เตยี วฬ่อ (Zhang Lu) เตียวฬอ่ แจง้ ในเนือ้ ความดงั น้นั กค็ ดิ เกรงโจโฉอยวู่ า่ จะทากลอบุ าย จงึ ปรึกษาเตียวโอยผนู้ ้อง ตามในหนังสอื โจโฉ เตียวโอยจงึ ว่า อนั นา้ ใจโจโฉนน้ั ประกอบด้วยกลอุบายลอ่ ลวง ซ่ึงจะไปน้นั ขา้ พเจ้า ไม่เห็นด้วย ขอให้รักษาเมืองปาต๋งไว้ให้มั่นคง แม้โจโฉยกตามมาจะได้รบพุ่งต้านทานไว้ เตียวฬ่อก็ฟัง คาเตยี วโอยผ้นู อ้ ง เอียวสงจึงลอบแต่งหนังสอื ลับให้คนสนิธถือไปให้โจโฉ ณ เมืองฮันต๋ง โจโฉรับหนังสือมาอ่านเปนใจความว่า ข้าพเจ้าเอียวสงขอคานับมาถึงท่านวุยก๋ง ด้วย เตียวฬ่อขัดขวางอยู่ไม่มาน้ัน เพราะเตียวโอยผู้น้อง ขอให้ท่านยกกองทัพมาตีเมอื งปาตง๋ เถิด ข้าพเจ้า จะเปนไส้ศึกอย่ใู นเมือง โจโฉได้ฟงั ดังนั้นกม็ คี วามยนิ ดี จึงจดั แจงกองทัพยกไปตั้งอยู่ใกล้เมอื งปาต๋ง สามกก๊ วิทยา

๑๒๐๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเตียวฬ่อครนั้ รวู้ ่าโจโฉยกมา ก็ปรกึ ษาดว้ ยทหารทั้งปวงว่า บัดนีโ้ จโฉยกตามมา เราจะคดิ ป้องกันประการใด เตียวโอยจึงว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาคุมทหารออกไปรบด้วยโจโฉ แล้วเตียวโอยก็ จัดแจงทหารยกออกไป โจโฉเห็นดังน้ันก็ให้เคาทูเข้ารบ ด้วยเตียวโอยได้ห้าเพลง เคาทูก็เอาทวน แทงถูกเตียวโอยตกม้าตาย ทหารท้ังปวงก็ แตกหนีเข้าไปบอกแกเ่ ตยี วฬ่อ ๆ แจ้งดงั น้นั ก็ตกใจ จึงเกณฑ์ทหารข้ึนรักษาหน้าท่ี เชิงเทินเปนมั่นคง เอียวสงเห็นดังนั้นจึง แกล้งเพทุบายว่าแก่เตียวฬ่อว่า อันจะ นิ่งอยู่ฉนี้ไม่ควร ด้วยข้าศึกมาตั้งประชิด เมืองอยู่ ข้าพเจ้าจะขอรักษาเมืองไว้ ท่านจงยกกองทัพออกไปทาสงครามด้วยโจโฉ จึงจะสมควรดว้ ย ชาตทิ หาร ทง้ั ชอ่ื เสียงทา่ นก็จะปรากฎไปภายหน้า เตียวฬ่อมิได้รกู้ ลอุบาย ก็จัดแจงทหารยกออกไป แลทหารซึ่งออกไปด้วยเตยี วฬ่อนั้น ก็ชวน กันกลับเข้าไปรักษาครอบครัวอยู่ในเมือง เตียวฬ่อเห็นดังน้ันก็ตกใจ จึงขับม้าถอยหนีเข้ามาถึง เชงิ กาแพงเมือง โจโฉก็คมุ ทหารไล่ตามเขา้ ไป ฝ่ า ย เ อี ย ว ส ง อ ยู่ บ น เ ชิ ง เ ทิ น เห็นเตียวฬ่อหนีกลับมา ก็ให้ทหารปิดประตู เมืองเสีย โจโฉจึงร้องว่ากับเตียวฬ่อว่า ตัวท่านจะถึงแก่ความตายคร้ังนี้แล้ว แม้เข้า มานบนอบเราโดยดีเราก็จะไว้ชีวิต เตียวฬ่อ ไ ด้ ฟั ง ดั ง นั้ น ก็ ล ง จ า ก ม้ า ท้ิ ง อ า วุ ธ เ ข้ า ไ ป คานบั โจโฉ ๆ มีใจเอน็ ดู จึงพาเตยี วฬ่อเข้าไป ในเมือง แต่งให้เตียวฬ่อเปนเจ้าเมืองปาต๋ง บันดาทหารของเตียวฬ่อนน้ั ก็ตงั้ ตามผู้ใหญผ่ ู้น้อย www.samkok911.com

ตอนที่ ๕๔ ๑๒๐๙ โจโฉปราบปรามหัวเมือง ซึ่งขึ้นแก่เมืองฮันต๋งราบคาบส้ิน ก็ปูนบาเหน็จทแกล้วทหารเปน อนั มาก จงึ ให้หาเอยี วสงมาแลว้ วา่ ตวั น้เี ปนคนโลภหากตญั ญตู ่อนายมิได้ เห็นแกล่ าภสักการ ควรหรอื เอาใจออกหากเตียวฬ่อ แม้เราจะเล้ียงตัวไว้สืบไป ก็จะเอาใจเผื่อแผ่แก่ข้าศึกศัตรู แล้วก็ให้ทหารเอา ตัวเอียวสงไปตะเวนแล้วฆ่าเสีย ตัดเอาสีสะเสียบประจานไว้หวังมิให้ผู้ใดดูเยี่ยง เมื่อโจโฉปราบปราม เมืองฮันตง๋ แลหวั เมอื งขึ้นนนั้ คนทั้งปวงเรยี กแว่นแคว้นนีว้ ่าตังฉวน แปลภาษาไทยว่า ทางกันดารฝา่ ย ตวันออก สามก๊กวิทยา