สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๖๑

ตอนท่ี ๖๑ ๑๓๕๙ ตอนที่ ๖๑ ฝ่ า ย ก ว น อู ซ่ึ ง ย ก ก อ ง ทั พ ไ ป ตั้ ง อ ยู่ กลางทางเมืองเกงจ๋ิว ปรึกษาแก่เตียวลุยว่า บัดน้ี ทหารซุนกวนต้ังสกัดทางอยู่ข้างหลัง เหล่าทหาร โจโฉกต็ ้ังคอยอยู่ เรามาต้งั ในหวา่ งข้าศกึ กองทพั ซ่งึ เราให้ไปขอก็ยังไม่มา เราจะคิดอ่านประการใดดี เตียวลุยจึงว่า เมื่อคร้ังลิบองมาตั้งอยู่ที่ลกเค้าน้ัน ก็ให้หนังสือมาถึงท่านว่า จะให้เล่าป่ีกับซุนกวน ปรองดองกันจะไปกาจัดโจโฉเสีย บัดนี้ลิบองกลับเข้าด้วยกับโจโฉ ขอท่านแต่งทหารไปต่อว่าลิบอง ๆ จะตอบมาประการใด กวนอูไดฟ้ ังกเ็ หน็ ชอบดว้ ย จึงให้ทหารถือหนงั สือไป ฝ่ายลิบองรู้ว่าทหารกวนอูมาถึงจึงออกไปรับเข้ามา ผู้ถือหนังสือคานับแล้วก็ส่งหนังสือให้ ลิบอง ๆ แจ้งในหนังสือแล้วจึงว่า อันเรากับกวนอูแต่ก่อนชอบอัชฌาสยั รักใคร่กันโดยสุจริต ซ่ึงกวนอู มาว่าทั้งนี้เรามิได้เปนใหญ่แก่ตัวเรา ๆ ยังหารู้แห่งจะตอบไปได้ไม่ ท่านจงไปบอกให้คิดดูแต่ชอบเถิด ลบิ องวา่ ดงั นนั้ แล้วจงึ ใหแ้ ตง่ โต๊ะให้ผถู้ ือหนังสือกิน แลว้ ใหไ้ ปอย่ตู กึ รบั แขกเมือง ฝ่ายบุตรภรรยาทหารทั้งปวงแลภรรยากวนอู ต่างคนตา่ งก็มาถามข่าวซ่ึงไปทัพนน้ั ต่างคนก็ ฝากเข้าของไปถึงผัวแล้วส่ังให้ไปบอกว่าเราทั้งปวงอยู่ดีกินดีดอก ลิบองหาให้ผู้ใดทาอันตรายไม่ ฝ่ายทหารซึ่งมานั้นคานับลาลบิ องแล้ว ก็ออกจากเมอื งกลบั ไปแจ้งแก่กวนอตู ามคาลบิ องว่ามา แล้วจงึ บอกว่าบุตรภรรยาของท่านแลทหารทั้ง ปวง ก็อยู่ดีหามีอันตรายไม่ กวนอูได้ฟัง ดังน้ันก็โกรธจึงว่า ซึ่งลิบองทาเปนมิตรมา แต่ก่อนนั้นเปนอุบายส้ินท้ังนั้น ถ้าเราตาย เสียแล้วก็แล้วไป ถ้ายังมิตายจะคิดฆ่า ลิบองเสียให้ได้ แล้วจึงตวาดขับผู้ถือ หนงั สอื ใหอ้ อกไปจากคา่ ย สามก๊กวิทยา

๑๓๖๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายผู้ถือหนังสือนั้นก็ออกมา ทหารท้ังปวงจึงมาถามข่าวผู้ถือหนังสือว่า ครอบครัวแลบุตร ภรรยาเราซ่ึงอยู่ ณ เมืองเกงจิ๋วนั้น เขาทาประการใดบ้าง ผู้ถือหนังสือจึงบอกว่า เปนสุขอยู่สิ้นหา อันตรายมิได้ ทหารท้งั ปวงรู้ดงั นัน้ ก็มคี วามยนิ ดพี ร้อมกัน คิดถงึ คุณลบิ องนัก ขณะน้ันกวนอูยกเข้ามาจะรบเอาเมืองเกงจ๋ิวคืน ทหารทั้งปวงไม่เต็มใจต่างคนต่างก็หนีเข้า หาครอบครวั ในเมืองเกงจิ๋วเปนอนั มาก กวนอูเห็นทหารหนเี ข้าไปในเมืองดงั นั้นก็โกรธ จึงพาทหารท่ยี ัง เหลือยกมาจะตีเอาเมืองเกงจ๋ิวให้ได้ ครั้นยกมาจากที่นั่นแล้ว พอได้ยินเสียงโห่ร้องอ้ืออึง มีทหาร ซุนกวนพวกหนึ่งช่ือจิวขิม คุมทหารหมวดหน่ึงมาตั้งสกัดอยกู่ ลางทาง เห็นกวนอูมาจึงขี่ม้าราทวนเข้า มา แลว้ จงึ รอ้ งว่าแก่กวนอูวา่ เหตใุ ดทา่ นจึงไมเ่ รง่ มาเข้าดว้ ยเรา ทา่ นจะคดิ ประการใด กวนอูได้ยินดังน้ันจึงว่า เราเปนทหารพระเจ้าเล่าป่ี เราจะไปยอมเข้าด้วยราชศัตรูไม่ควร ว่าดังนน้ั แลว้ ก็เร่งควบม้าเขา้ รบกบั จวิ ขิมไมท่ ันถึงสามเพลง จิวขิมทาเปนแพ้ชกั ม้าหนี กวนอกู ็ขับมา้ ไล่ ติดตามไปได้สองร้อยเส้น มีทหารซุนกวนสองนายช่ือฮันต๋งจิวท่าย ตั้งสกัดอยู่ท่ีริมทางท้ังสองข้าง ครน้ั เห็นกวนอูควบมา้ ไลจ่ ิวขิมมาตามทางดงั นัน้ กโ็ หร่ อ้ งพรอ้ มกันออกตี กระหนาบกวนอู www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๑ ๑๓๖๑ ฝา่ ยจิวขมิ ควบมา้ หนกี วนอูไป คร้นั เหน็ พวกกนั ซงึ่ อยู่ในซอกเขาออกมาช่วยดังนั้นก็มีน้าใจ ชักม้ากลับมารบ กบั กวนอู ๆ ก็ตกใจกลับมา้ หนีมาเชงิ เขาทศิ ใต้ จึงแลเหน็ คน อยู่บนเนินเขามีธงขาวปักอยู่ เขียนเปนอักษรส่ีตัวว่า ชาวเมอื งเกงจ๋ิว ฝ่ายทหารซ่ึงอยูบ่ นเนินเขานั้นแลเหน็ กวนอูมาจงึ จิวขิม (Jiang Qin) รอ้ งวา่ แม้ใครเปนชาวเมอื งเกงจิ๋วก็ให้เร่งข้ึนมาสมัคอยู่ด้วย เรา กวนอูครั้นได้ยินทหารร้องว่ามาดังน้ันก็โกรธ เร่งขับม้า จะขนึ้ ไปฆา่ คนทั้งปวงเสีย ฝ่ายซิเซ่งเตงฮองซง่ึ คมุ ทหารอยทู่ ่ี ซอกเขาสองข้างทาง ครั้นเห็นกวนอูจะขึ้นไปไล่คนบนเนิน เขาดังนั้น ก็พาทหารออกสกัดหน้าไว้มิให้ไปได้ พอจิวขิม ฮันต๋งจิวท่ายไล่ติดตามกวนอูมา คร้ันเห็นซิเซ่งกับเตงฮอง สกัดหน้าไว้ ก็รีบหนุนหุ้มหลังล้อมกวนอูไว้ กวนอูครั้นเห็น ขา้ ศกึ เข้าลอ้ มดงั นน้ั ก็ใหท้ หารเรง่ รบพุ่งมไิ ด้หยดุ หยอ่ น ฝ่ายทหารท้ังปวงครั้นค่าแล้ว คิดถึงบุตรภรรยาก็ชวนกันหนีเล็ดลอดเปลืองไปเปนอันมาก กวนอูห้ามไว้ได้สามรอ้ ยเศษรบต้านทานไปถึงเวลาเท่ียงคนื พอกวนเป๋งกับเลียวฮวั ซ่ึงเปนกองหลังยก ตามมาทัน เห็นกวนอูเข้าอยู่ในท่ีล้อม ก็ขับทหารโห่ร้องรบเข้าช่วยแก้กวนอูออกจากที่ล้อมได้แล้ว กวนเป๋งจึงว่าแก่กวนอูว่า ทหารเราบัดน้ีก็อิดโรยบอบช้าอยู่แล้ว ควรเราจะไปตั้งอยู่ ณ เมืองเป๊กเสีย ซงึ่ เปนเมืองน้อยแต่มีคูและกาแพงมัน่ คงพอจะปอ้ งกนั อนั ตรายได้ กว่ากองทพั เมืองเสฉวนจะมาทนั กวนอูได้ฟังดังน้ันก็เห็นชอบด้วย จึงพาทหารล่าทัพมาถึงเมืองเป๊กเสยี แล้วให้รักษาเมืองไว้ ม่ันคง แล้วจึงปรึกษาทหารท้ังปวงว่า การศึกคร้ังนี้ถึงอับจนแล้วผู้ใดจะคิดประการใดบ้าง เตียวลุยจงึ ว่า ข้าพเจ้าคิดว่าถ้าเราจะต้ังอยู่ที่นี้ ควรเราจะใช้ทหารไปขอกองทัพให้เร่งยกมาช่วยจึงจะอยู่เมือง เป๊กเสียได้ ขณะเมื่อพูดกันอยนู่ ั้นพอทหารซุนกวนยกตามมาทันล้อมเมืองเข้าไว้ท้ังสี่ด้าน กวนอูคร้ันรู้ ดังนั้นจึงปรึกษาแก่ทหารท้ังปวงว่า บัดน้ีข้าศึกมาล้อมไว้ดงั น้ี ทหารผู้ใดจะอาสารบออกไปขอกองทพั เมอื งซงหยงได้ สามกก๊ วิทยา

๑๓๖๒ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เลียวฮัว (Liao Hua) เลียวฮัวจึงว่า ข้าพเจ้าจะขอ อาสาออกไปให้ได้ กวนเป๋งจึงว่า ซ่ึง เลียวฮวั จะอาสารบออกไปน้นั ข้าพเจ้าจะ ขออาสาป้องกันออกไปส่งมิให้มีอันตราย กวนอูได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงเขียนหนังสือ ให้เลียวฮัวเปนใจความว่า บัดน้ีซุนกวน ย ก ท ห า ร ม า ร บ กั บ เ ร า ป ร ะ ชิ ด กั น อ ยู่ ให้เล่าฮองเบ้งตัดเร่งยกมาช่วยเปนการ เร็ว กวนเป๋งกับเลียวฮัวลากวนอูแล้ว ก็เปดิ ประตพู ากนั ออกไปพบเตงฮองซึ่งมา ต้ังล้อมอยู่นั้น มาสกัดกวนเปง๋ กับเลียวฮัว ไว้ก็เข้ารบพุ่งกันกับเตงฮอง ๆ สู้มิได้ก็ ถอยหนี เลียวฮัวนั้นก็ออกไปได้ กวนเป๋ง นน้ั กก็ ลับคนื เข้าเมอื ง ฝ่ายเลา่ ฮองเบ้งตัดมาตเี มืองซงหยง ซนิ ตาเจา้ เมอื งไมต่ ่อสู้ พาทหารออกมายอมเขา้ ดว้ ย เม่ือ ได้เมืองแล้วพระเจ้าเล่าปี่จึงตั้งให้อยู่รักษาเมืองซงหยงด้วยกันท้ัง สองคน คร้ันรู้ว่ากวนอูพ่ายแพ้แก่ ข้าศึกมา เลา่ ฮองเบ้งตัดนน้ั วติ กนกั จึงปรกึ ษากันว่าเราจะคิดประการใด ครนั้ พดู กนั ดงั นนั้ แลว้ พอเหน็ เลียวฮัวเข้ามาคานบั จงึ ถามว่าทา่ นมานม้ี เี หตุประการใด เลียวฮัวจงึ เล่าความแตห่ ลังให้ฟัง เ ล่ า ฮ องไ ด้ ฟังดั งน้ันจึ งว่า แ ก่ เลียวฮัวว่า เราจะขอยับยั้งปรึกษากันก่อน ว่าดังนั้นแล้วจึงให้เลยี วฮัวไปอยู่ตึกแขกเมือง เล่าฮองจึงปรึกษากับเบ้งตัดว่า กวนอูผู้เปน อาว์ของเราบัดนี้ยกมาอยู่เมืองเป๊กเสีย ซุนกวนให้ทหารยกทัพมาล้อมไว้เปนท่ีอับจน อยู่แล้ว ใช้ให้เลียวฮัวมาขอกองทัพไปช่วย ท่านจะเหน็ ประการใด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๑ ๑๓๖๓ เบ้งตัดจึงว่า ทหารกังตั๋งนั้นมีกาลังนัก ในแว่นแคว้นเมืองเกงจ๋ิวท้ังเก้าหัวเมืองเสียแก่ ข้าศึกส้ินแล้ว สาอะไรกับเมืองเป๊กเสียนิดหนึ่ง เท่าน้ี อน่ึงได้ยินว่าโจโฉยกกองทัพมาส่ีสิบห้าสิบ หมื่นตั้งอยู่ที่ทุ่งคอโผ อันเราจะยกไปนั้นเห็นจะ ต้านทานมิได้ เล่าฮองจึงว่าเราก็คิดเห็นดังน้ันอยู่ แต่อันกวนอเู ปนอาวข์ องเรา คร้ันจะนง่ิ อย่มู ยิ กไป ช่วยก็เห็นหาบังควรไม่ เบ้งตัดจึงหัวเราะแลว้ ว่าท่านคดิ ถึงกวนอูว่าเปนอาว์ กลัวแต่ว่ากวนอูจะหาคิด ว่าท่านเปนหลานไม่ ครั้งก่อนข้าพเจ้าแจ้งอยู่ว่า พระเจ้าเล่าปี่เอาท่านมาไว้เปนบุตรเล้ียง กวนอูมี ความริษยาหาสบายใจไม่ เม่ือเลา่ ปีไ่ ดเ้ ปนเจ้าเมืองฮนั ต๋งขน้ึ แล้ว จึงปรึกษาขงเบ้งว่า เราจะตง้ั เลา่ ฮอง บตุ รเลี้ยงของเราใหเ้ ปนเจา้ ตา่ งกรมท่านจะเหน็ ประการใด ขงเบ้งจึงทูลวา่ อันการน้ีข้าพเจ้าหาร้ทู ี่จะว่าดว้ ยไม่ ขอพระองคจ์ งปรึกษากวนอูกับเตยี วหยุ ซึ่งเปนพระญาติพระวงศ์เถิด พระเจ้าเล่าป่ีจึงให้หากวนอูมาว่า เราจะให้เล่าฮองเปนเจ้าตา่ งกรมทา่ น จะเห็นประการใด กวนอูได้ฟังดังนั้นมีความริษยาทูลว่า เล่าฮองนี้เปนคนโง่เง่าหาชาติตระกูลมิได้ อันจะให้เปนเจา้ ต่างกรมน้นั ไมส่ มควร แมถ้ งึ จะทาราชการอยู่ในเมอื งเล่ากห็ าไว้ใจได้ไม่ พระองค์จงให้ ออกไปอยู่เมอื งซงหยง แลเนื้อความอนั นก้ี ย็ งั แจง้ อยู่กับคนท้ังปวงสิ้น บดั น้ที ่านจะมารกั กวนอูนั้นท่าน ลมื ไปแลว้ หรอื เล่าฮองจึงว่า ซึ่งท่านว่าน้ันก็เปนความจริงอยู่ส้ิน แลซึ่งกวนอูใช้ทหารมาน้ีเราจะคิดอ่าน บิดพลิ้วประการใด เบ้งตัดจึงว่า ท่านจงให้เลียวฮัวกลับไปบอกกวนอูว่า บัดนี้บ้านเมืองก็พึ่งตั้งใหม่ ทหารทั้งปวงกย็ ังหาบรบิ ูรณพ์ รกั พร้อมไม่ แลซ่งึ จะยกกองทัพไปช่วยท่านเปนการเร็วนน้ั ยงั ขดั สนอยู่ เล่าฮองได้ฟังดังน้ันก็เห็นชอบด้วย ครั้นเช้าขึ้นจึงให้หาเลียวฮัวเข้ามาแล้วจึงว่า ท่านจง กลับไปบอกแก่กวนอูเถิด ว่าเราพึ่งมารักษาเมืองใหม่ทหารยังร่วงโรยหาพรักพรอ้ มกันไม่ ซ่ึงจะยกไป ช่วยนั้นยังขัดสนอยู่ท่านอย่าน้อยใจเราเลย เลียวฮัวได้ฟังดังน้ันก็ตกใจ จึงเอาสีสะกระทบลงกับที่นั้น จนโลหิตไหลจึงว่า ซ่งึ ทา่ นมาตัดรอนไมย่ กไปชว่ ยครั้งนี้ กวนอจู ะมเิ ปนอนั ตรายเสียหรือ สามก๊กวิทยา

๑๓๖๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเบ้งตัดจึงตอบว่า อันข้าศึกซึ่ง จะเขา้ มาทาการ ณ เมืองเกงจว๋ิ คร้งั น้ี อุปมา เหมือนกองไฟอันใหญ่ แลซ่ึงจะให้เรายกไป ช่วยนั้น เหมือนหนึ่งจะเอาน้าในจอกอัน นอ้ ยไปดับไฟกองใหญ่นน้ั จะดับหรอื ท่านจง เร่งกลับไปคอยท่ากองทัพเมืองเสฉวนเถิด เลียวฮัวได้ฟังเบ้งตัดแลเล่าฮองว่าดังน้ันก็ น้อยใจ จึงร้องไห้วิงวอนด้วยถ้อยคาต่าง ๆ เล่าฮองเบ้งตัดได้ฟังดังน้ันมิได้ตอบประการใด ลุกข้ึนสบัดเสื้อเดิรเข้าไปข้างใน เลียวฮัวเห็นดังน้ันก็ นอ้ ยใจ ลกุ ออกมาดา่ ด้วยคาหยาบช้า แล้วกข็ ึน้ มา้ ตรงไปหาพระเจา้ เลา่ ปซี่ ึ่งอยู่ ณ เมอื งเสฉวนน้ัน ฝ่ายกวนอูอยู่เมืองเป๊กเสียกับทหารหา้ ร้อยหกรอ้ ย แต่ต้ังใจคอยกองทัพซึ่งให้เลียวฮัวไปขอ กองทัพเล่าฮอง ณ เมืองซงหยงนั้นก็ยังมิ ได้เห็นมา ทั้งสเบียงก็ขัดสน ทหารทั้งปวงก็บอบช้าเจ็บป่วย เปนอันมาก ขณะน้ันพอได้ยินเสียงจูกัดก๋ินร้องเข้ามาแตน่ อกกาแพงวา่ อย่ายิงเรา ๆ จะเอาเนื้อความ เข้ามาแจ้งแก่ท่าน กวนอูไดย้ ินดังนั้นก็หา้ มทหารมิให้ยิงเกาทัณฑ์ จูกัดก๋ินเข้าไปคานับกวนอูแล้วจงึ วา่ บัดน้ีซุนกวนใช้ให้ข้าพเจา้ มาเท่ียวเกลี้ยกลอ่ ม ข้าพเจ้าจะขอวา่ แก่ท่านสกั ข้อหน่ึง โบราณท่านยอ่ มวา่ อันเกิดมาเปนคนให้รู้จักท่ีได้ท่ีเสีย คิดอ่านรักษาตัวอย่าให้มอี ันตรายได้ อันตัวท่านนแ้ี ต่ก่อนเปนใหญ่ ในเมืองเกงจิ๋ว บัดน้ีเมืองเกงจิ๋วแลหัวเมืองทั้งเก้าซ่ึงข้ึนแก่เมืองเกงจ๋ิวนั้นก็เสยี แก่ ข้าศึกสิ้นแล้ว ท่าน มาอยู่ในเมืองเปก๊ เสียนี้ทหารก็นอ้ ยท้ังสเบียงก็ขัดสน แลกองทัพซ่ึงจะยกมาช่วยน้นั กไ็ ม่มี ท่านจงสมัค ไปอยู่กับซุนกวนเถิด เห็นว่าท่านจะได้ไปอยู่เมืองเกงจิ๋วกบั บุตรภรรยาญาตขิ องท่านเปนปรกติเหมอื น แตก่ อ่ น ข้าพเจ้าว่าทัง้ น้ขี อท่านจงคดิ ดูใหค้ วรเถดิ กวนอูได้ฟังจูกัดกิ๋นว่าดงั น้ัน ก็มิได้หวาดหว่ันไหวน้าใจเปนปรกติอยู่ จึงตอบว่า เราเปนชาย ชาติทหารชาวเมืองไก่เหลียง อันพระเจ้าเล่าปี่ก็ได้ให้ความสัตย์ปฏิญาเปนพ่ีน้องกัน จะสู้เสียชีวิต ด้วยกัน อันเราจะกลับไปเข้าด้วยศตั รูนั้นหามิได้ ถึงเราจะแพ้ก็จะขอตายดว้ ยความสตั ย์ ขึ้นช่ือว่าชาติ แก้วแล้วถึงจะแตกจะทาลายก็ไม่หายชื่อ อนึ่งชาติไม้ก็คงเปนไม้หากลายเปนอื่นไม่ ถึงตัวเราจะตายก็ ให้ปรากฎชื่อไปภายหน้า ท่านอย่าพักว่าไปเลยจงกลับไปบอกซุนกวนเถิด เราจะขอทาสงครามด้วย ท่านกว่าจะสน้ิ ชีวิต www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๑ ๑๓๖๕ สามก๊กวิทยา

๑๓๖๖ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) จูกัดกิ๋นจึงว่า อันน้าใจของซุนกวนคิดจะ ใคร่ได้เปนไมตรีกับท่านโดยสุจรติ จะได้ช่วยกันทา การกาจัดโจโฉ เปนไรท่านจึงมาถือสัตย์อยู่ฉน้ี กวนเป๋งได้ยินดังน้ันก็ชักกระบ่ีออกจะฆ่าจูกัดกิ๋น กวนอูยึดเอากระบ่ีไว้แล้วจึงห้ามว่า ซ่ึงจะฆ่า จูกัดก๋ินเสียน้ีมิได้ ด้วยขงเบ้งผู้น้องชายทาราชการ อยู่ในพระเจา้ เลา่ ป่ี ถ้ารู้ไปเขาจะขัดใจผูกพยาบาท วา่ เราฆ่าพีเ่ ขาเสีย ครั้นวา่ ดังน้ันแลว้ กใ็ หท้ หารเอาตัวจกู ัดกิน๋ นัน้ ออกไปเสีย ฝ่ายจูกัดกิ๋นได้ความอัปยศแก่ทหารท้ังปวง ก็กลับไปหาซุนกวนจึงบอกว่า อันกวนอูนี้ดีจริง เปนคนใจหนกั แน่นมีกตญั ญตู ้ังอย่ใู นความสัตย์ ซุนกวนจงึ วา่ เขามคี วามสตั ยอ์ ยฉู่ ะนเี้ ราจะคิดประการ ใดดี ลิห้อมจึงวา่ ข้าพเจ้าจะขอจับยามดู ถ้ากวนอทู าศกึ แก่ทา่ นจะแพแ้ ลชนะประการใดก็จะรู้ ซนุ กวน กใ็ หจ้ ับยามดู ลิห้อมจึงทายว่า ในเศษยามน้ีวา่ ขา้ ศึกจะหนไี ปทางไกล ซนุ กวนได้ฟังดงั น้ันจึงปรึกษากบั ลหิ อ้ มวา่ ในยามวา่ ข้าศกึ จะหนไี ปทางไกล เราจะคดิ อุบายประการใดจงึ จะจับขา้ ศกึ ได้ ลิบองหัวเราะแล้วจึงว่า ในยามทายว่าข้าศึกจะหนีก็ชอบด้วยอุบายของข้าพเจ้า อันกวนอู อุปมาเหมือนดังนกขังอยู่ในกรง ซึ่งจะพ้นมือไปหามิได้ ท้ัง ทหารก็น้อยแล้วอิดโรยอยู่ อันจะหนีไปทางใหญ่เห็นจะไม่ไป ฝา่ ยทศิ อุดรเมอื งเปก๊ เสยี มหี นทางนอ้ ยแห่งหน่ึงเปนทางลัด แต่ ก่อนกันดารด้วยมีซอกห้วยเหวเขามาก เปนทางเดิรยากก็จริง แต่ข้าพเจ้าเห็นว่ากวนอูจะไปทางนั้น ขอท่านให้จูเหียนคุม ทหารห้าพันไปอยู่ทางน้ัน ถ้ากวนอูหนีออกไปอย่าให้สกัดไว้ ด้วยกวนอูมีกาลังมากอยู่ ถ้ากวนอูล่วงไปหน่อยหนึ่งแล้วจึงให้ ทหารโห่ร้องไล่ฆ่าฟันติดตามไป อนึ่งให้พัวเจ้ียงคุมทหาร ห้าร้อยให้คอยอยู่เชิงเขาเจาสันอันเปนปลายทางน้ัน ให้คดิ อา่ น หาอุบายที่จะจับกวนอูให้จงได้ เห็นว่ากวนอูจะอ่อนกาลังลง แล้ว ในเวลาค่าวันน้ีท่านจงเร่งทหารให้เข้าหักทาลายประตู ลบิ อง (Lu Meng) เมืองเปนสามารถ เหน็ ว่ากวนอูแลทหารท้ังปวงจะหนีไปมน่ั คง www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๑ ๑๓๖๗ ซุนกวนได้ฟังลิบองว่าดังนั้นก็มีความยินดีนัก จึงให้ พวั เจ้ียง (Pan Zhang) ลิห้อมจับยามดูตามตารา ลิห้อมจึงทายว่าเวลาวันนี้ศัตรูจะหนี ออกจากเมืองไปโดยทิศอุดร เวลากลางคืนวันน้ีจะจับได้เปน ม่ันคง ซุนกวนได้ฟังดังน้ันก็มีความยินดีนัก จึงส่ังให้จูเหียน พัวเจ้ียงคุมทหารไปตามคาลิบองว่า จูเหียนก็คุมทหารห้าพัน ยกไปซุ่มอยู่ริมหนทางน้ัน ฝ่ายพัวเจ้ียงนั้นคุมทหารห้าร้อยยก ไปถึงเขาเจาสันเห็นซอกเขาแคบแห่งหนึ่ง สองข้างทางน้ัน รกชัฏ พัวเจ้ียงจึงให้ขุดหลุมใหญ่สกัดทางไว้ แล้วปิดด้วยใบไม้ จึงขัดแร้วเท้าม้าไว้ริมซุ้มข้างต้นทางท่ีจะไปนั้น ครั้นเวลาค่า ซุนกวนก็จัดแจงทหารซ่งึ มฝี ีมอื เปนอนั มากเขา้ หักทาลายประตู เมอื งเปนสามารถ ฝ่ายกวนอูเห็นข้าศึกหักโหมมีกาลงั กว่าทุกที จึงจัดแจงทหารปอ้ งกันประตู เห็นทหารก็นอ้ ย มีแต่สามร้อยเศษ ขณะน้ันพอได้ยินทหารซุนกวนร้องเรียกชื่อทหารซึ่งเปนพี่น้องกันแลมิตรสหายให้ ออกมาจากเมือง ทหารทั้งปวงก็ปีนกาแพงเมืองหนีออกไปเปนอันมาก ทหารเกณฑ์รบนั้นก็เบาบาง กองทัพหนุนซ่ึงมีหนังสือให้ไปขอมาช่วยนั้นก็ยังมิมาถึง จะคิดอ่านกลศึกแก้ไขตัวประการใดก็ไม่เห็น อบุ าย จึงวา่ แก่ฮองฮวู ่า เราราลกึ ถงึ คาท่านว่าแกเ่ ราแตก่ อ่ นเรามิได้ฟงั ถ้อยคา บดั นี้เสยี ทีแกข่ า้ ศึกแล้ว เราจะคดิ อ่านประการใดจึงจะมชี ยั แก่ข้าศึก ฮองฮูไดย้ นิ กวนอูวา่ ดังนั้นก็ร้องไห้แลว้ วา่ ขา้ ศึกมกี าลงั หนกั ถงึ เพียงนี้แลว้ การทกุ วันนี้ถงึ มา ทว่าเลือเสียงซึง่ เปนคนดมี สี ติปัญญาชานาญในการสงครามนนั้ ๑ ยังมชี ีวติ อยู่กด็ ี อันจะแกไ้ ขให้มชี ยั แก่ ข้าศึกกู้เอาเมอื งไว้ก็เห็นไม่ได้ เตียวลุยได้ยินฮองฮวู ่าดังนัน้ จึงว่า เรามีหนังสอื ไปขอกองทัพเล่าฮองเบง้ ตดั กองทัพฝ่ายเหนอื ให้ลงมาช่วยก็หายไปไมเ่ หน็ มา ขา้ พเจ้าคิดวา่ จะลาดทัพหนีออกจากเมืองเปก๊ เสยี ไปถงึ เมืองเสฉวนแลว้ จะไดจ้ ดั แจงกองทพั กับทหารซง่ึ มฝี มี ือเปนอนั มาก กลบั มาตีเอาเมืองเกงจ๋ิวคืนให้ จงได้ ๑ มใี นเร่อื งหอ้ งสิน สามก๊กวิทยา

๑๓๖๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) กวนอูเห็นชอบด้วย กวนอูฮองฮูเตยี วลุย จงึ พากันขน้ึ ไปบนเชิงเทิน เทีย่ วไปดูรอบเห็นข้าศึก ซ่ึงล้อมฝ่ายทิศเหนือน้ันเบาบาง จึงให้หาราษฎร ชาวเมืองมาปรึกษาว่า เราจะไปเมืองเสฉวนตาม ทิศอุดรนี้จะได้หรือมิได้ ชาวเมืองจึงบอกว่า ถ้าจะ ไปเมืองเสฉวนทางทิศอุดรนี้ก็ได้ ทางลัดนี้ตรงไป ประมาณสามสิบวันก็จะถึง แต่ทว่าทางน้ีก็กันดาร ด้วยเหวธารเขามีมากนัก กวนอูจึงสั่งทหารว่า เวลาค่าวันน้ีเราจะยกไปเมืองเสฉวนโดยทางทิศอุดร ฮองฮจู งึ ห้ามวา่ ขา้ พเจ้าเหน็ ว่าจะไปตามทางนอ้ ยน้มี ิได้ เกรงวา่ ข้าศกึ จะมาซ่มุ กองทพั สกดั ไว้ ถา้ จะไป ทางใหญ่ช้า แตเ่ หน็ ว่าเดิรสดวก กวนอูจงึ ว่า ถึงมาทวา่ มกี องทัพซุม่ อยู่เรากห็ ากลวั ไม่ จะหกั ไปใหจ้ งได้ วา่ แลว้ สงั่ ใหจ้ ัดแจงมา้ แลทหารกบั สเบียงอาหารให้พร้อม แล้วจะยกออกจากเมืองเป๊กเสยี ฮองฮไู ดย้ นิ กวนอวู า่ ดงั น้ันก็รอ้ งไห้ จงึ ว่าถ้าท่านไปตามทางนอ้ ยนั้นอย่าวางใจเร่งระมัดระวังตวั ให้จงหนัก ตัวขา้ พเจ้ากบั ทหารร้อยเศษจะ ขอสู้ตายในเมืองเป๊กเสีย ถึงมาทว่าเมืองจะเสียข้าพเจ้าหายอมเปนข้าซุนกวนไม่ จะหลบหลีกยับยั้ง คอยท่ากองทพั ทา่ นยกมาแลว้ จงึ จะเข้าหาท่านทาการสบื ไป www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๑ ๑๓๖๙ กวนอูได้ยินฮองฮวู ่าดงั นัน้ กร็ ้องไห้ แล้วกระทา คานับลาฮองฮู จึงให้จิวฉองกับทหารประมาณร้อยเศษ กบั ฮองฮอู ยรู่ ักษาเมอื งเป๊กเสยี กวนอกู ับกวนเปง๋ เตียวลุย คมุ ทหารประมาณสองรอ้ ยเศษออกจากเมอื งฝ่ายทิศอุดร ไป ทางน้อย กวนอูถือง้าวไปหน้า ทหารซึ่งล้อมเมืองอยู่ นั้นกลัวกวนอูกแ็ หวกทางให้ กวนอกู ็พาทหารไปตามทาง น้อย ครั้นเวลายามหน่ึงไปได้ประมาณร้อยเส้น จึงเห็น จูเหียนนายทหารใหญ่ข่ีม้าถือทวนยืนอยู่ จูเหียนจึงร้อง เรียกกวนอูว่า ท่านอย่าหนีเลย เร่งลงจากม้าเข้า เกล้ยี กลอ่ มเราเถิด เราจะไวช้ ีวติ ท่าน กวนอไู ดย้ ินดังนัน้ ก็ โกรธนัก ควบม้าราง้าวเขา้ ไปรบกับจูเหยี น ๆ ทาเปนกลวั ชักม้าหนีไป กวนอูไดท้ กี ็ไลต่ าม ทหารซ่งึ จเู หียนซ่มุ ไว้น้ัน จเู หยี น (Zhu Ran) เห็นกวนอูไล่เข้าไป ก็ตีม้าฬ่อตีกลองโห่ร้องรุกไล่ออกมา กวนอูเหน็ เหลือกาลงั ก็ชกั ม้าพาทหารหนเี ลยี บไปทางเขา เจาสัน จูเหียนก็พาทหารรุกไล่กระโจมฆ่าฟันทหารกวนอูล้มตายเปนอันมาก แต่ประจันแทงฟันกันท่ี น้ันช้านาน กวนอูป้องกันรักษาทหารของตัวในเวลาน้นั แทบประหน่ึงจะสิน้ กาลัง ด้วยทหารจูเหียนถึง หา้ พนั รุมตีเข้ามาถึงสามด้านเหลือกาลังทีจ่ ะระวงั ทหาร ฝ่ายกวนอูก็พาทหารซ่ึงเหลือตายหนีจูเหียนไปจากท่ีนั้นประมาณห้าสิบเส้น จึงแลเห็นกอง ไฟทัพพัวเจ้ียง แล้วก็ได้ยินเสียงผู้คนเปนอันมาก แลไปเห็นพัวเจ้ียงข่ีม้าถือง้าวออกมา กวนอูโกรธ จงึ ควบม้ารางา้ วเขา้ ส้กู ับพัวเจยี้ งไดส้ ามเพลง พัวเจี้ยงทาชักม้าหนีไปทข่ี ้างกองเพลงิ กวนอกู ็มิอาจทจี่ ะ ตามไป ก็ชักม้าไปตามทางช่องแคบเชิงเขา เจาสัน กวนเป๋งจึงเดิรขึ้นไปบอกแก่บิดาว่า เตียวลุยตายเม่ือขณะรบพุ่งวุ่นวายน้ันแล้ว กวนอูได้ยินดังน้ันก็กลั้นน้าตาไว้กลัวทหารจะ เสียน้าใจ จึงสั่งกวนเป๋งลงมาร้ังหลังกวนอูไป หน้า มีทหารเหลือตายตามไปสิบห้าคนเข้าไป ในช่องแคบ สามก๊กวิทยา

๑๓๗๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายพัวเจี้ยงก็คมุ ทหารโห่ร้องตดิ ตามไป กวนอูได้ยินทหารโห่ร้องสน่ันตามมา ก็เร่งรีบพา ทหารหนีไปจะให้พ้นช่องแคบ ขณะน้ันพอเวลา ประมาณยามเศษก็ถึงแร้วซ่ึงเขาขัดไว้ริมหลุมนั้น ม้ากวนอูก็ตดิ แรว้ ตกใจโผนไป ฝ่ายกวนอกู ต็ กจาก หลังม้าอาวุธก็พลัดจากมอื กวนอูกับมา้ พลัดตกลง ในหลุม สีข้างกวนอูก็กระทบกับก้อนศิลา ม้าก็ เหยียบขากวนอูลงด้วย กวนอูก็เจ็บขัดอยู่ลุกข้ึนมิได้ ม้าต๋งทหารพัวเจี้ยงซ่ึงซุ่มอยู่ เห็นกวนอูตกจาก หลังม้าในหลุมลุกมิได้ ก็จับก้อนศิลาใหญ่ ๆ ทุ่มทิ้งลงไปถูกกวนอู เห็นกวนอูอ่อนส้ินกาลังอยู่แล้วลุก มิได้ ก็เข้าจบั เอาเชือกมัดมือไพล่หลงั ทหารทั้งปวงก็เขา้ กลมุ้ รมุ จบั มา้ กวนเปง๋ เห็นเขาจับบิดาได้จะว่ิง เข้าไปช่วย พัวเจ้ยี งจูเหยี นคุมทหารมาทนั เขา้ ก็ล้อมจับกวนเป๋งได้ กค็ ุมเอาตัวกวนเป๋งเข้ามาใหซ้ นุ กวน ๆ มีความยนิ ดนี ัก จงึ ให้หาขนุ นางท้งั ปวงแลท่ปี รกึ ษามาพรอ้ มกัน www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๑ ๑๓๗๑ ซุนกวนจึงว่าแก่กวนอูว่า แต่ก่อนเรา ไดย้ นิ ข่าววา่ ทา่ นเปนคนกลา้ หาญเขม้ แขงน้าใจ สัตย์ซ่ือนัก เราก็มีใจรักจะใคร่ได้ท่านมาไว้เปน เพ่ือนตัว ท่านทาราชการอยู่กับนายท่านเราก็ หาไดท้ ่านไม่ บัดนี้ท่านแพ้แก่เราทหารเราจบั ได้ ท่านจงอยู่กับเราเถิดเราจะไว้ชีวิต จะเล้ียงท่าน ใหถ้ ึงขนาด กวนอูได้ฟังซุนกวนว่าดังน้ันก็โกรธนัก จึงด่าว่าอ้ายเด็กน้อย ตัวกูหายอมเปนบ่าวมึงไม่ อน่ึง ก็ได้ถือน้าพิพัฒน์สัจจาไว้ตอ่ เลา่ ปี่ จะช่วยเอาราชสมบัติใหเ้ ลา่ ปี่อนั เปนเช้ือพระวงศ์ ซึ่งกูจะอยูด่ ว้ ยมงึ อันเปนศตั รรู าชสมบัตนิ น้ั ไม่อยู่แลว้ ครั้งน้กี แู พ้ความคิดมึง มึงจบั ตวั กูได้ อยา่ พักพูดเกลี้ยกล่อมเลยให้ ปว่ ยการปาก กูเปนชาติทหารจะกนิ เข้าแดงเปนสองเจ้านั้นหามไิ ดจ้ ะสู้ตาย ซุนกวนได้ฟังกวนอูว่าดังนั้นเหลียวหน้ามาปรึกษาทหารทั้งปวงว่า อันกวนอูเปนคนสัตย์ซ่ือ น้าใจเดียว เราคิดจะใคร่เล้ียงไว้ ทหารทั้งปวงจะเห็นประการใด โจหอมสมุห์บาญชีจึงว่า ซ่ึงจะเลี้ยง กวนอูไว้ข้าพเจา้ ไมเ่ ห็นดว้ ย คร้ังหน่ึงโจโฉจับกวนอูได้ต้ังให้เปนขุนนางผูใ้ หญ่ ให้เคร่ืองอุปโภคเปนอัน มาก สามวันเลี้ยงโต๊ะทีหน่ึง ห้าวันเล้ียงโต๊ะทีหนึ่ง บารุงเลี้ยงถึงเพียงน้ีจะเอาตัวกวนอูไว้ กวนอูก็มิได้ อยู่ ยังหนีไปหาเล่าปี่ผู้พ่ี ฆ่านายด่านเสียถึงห้าตาบล แลซึ่งท่านจะเล้ียงไว้ นานไปข้าพเจ้าเห็นว่า จะเปนอันตรายเหมือนดงั น้ัน ซุนกวนได้ฟังดังนั้นนิ่งตรึกตรองอยู่เปนครแู่ ลว้ ว่า ท่านว่าน้ีเราเห็นชอบ ด้วย จึงส่ังทหารให้เอาตัวกวนอู กวนเป๋งพ่อลูกไปฆ่าเสีย เมื่อ กวนอูตายนั้นเดือนสิบสอง อายุ พอครบห้าสิบแปดปี พระเจ้า เห้ียนเต้มาอยู่เมืองฮูโต๋ได้ยี่สิบสี่ปี (พ.ศ. ๗๖๒) ม้าต๋งจึงเอาม้าของ กวนอูไปให้ซุนกวน ๆ จึงให้ม้าต๋ง เลี้ยงดูไว้ ม้าน้ันไม่กินหญ้าเปน หลายวนั กต็ าย สามกก๊ วิทยา

๑๓๗๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๑ ๑๓๗๓ ฝ่ายฮองฮูซ่ึงอยู่ในเมืองเป๊กเสีย ในเวลา จิวฉอง กลางคืนน้ันให้เดือดร้อนในใจนัก หลับไปฝันเห็น (Zhou Cang) ประหลาท จึงไปเลา่ ให้จิวฉองฟงั วา่ ขา้ พเจา้ ฝนั เห็นกวนอู มายืนอยู่ตรงหน้ามีโลหิตติดทั่วตัวตกใจตื่นข้ึน กวนอู จะเปนเหตุประการใดมิได้รู้ ฮองฮูพูดกับจิวฉองยังมิทัน ขาดคา พอมีคนเข้ามาบอกฮองฮูจิวฉองว่า บัดนี้ทหาร ซุนกวนถือสีสะกวนอูกวนเป๋งมาร้องเกล้ียกล่อมคนอยู่ ริมกาแพง ฮองฮูจิวฉองได้ยนิ ดังนั้นก็ตกใจ ชวนกันข้ึนไป ดูบนเชิงกาแพง แลลงไปเห็นสีสะกวนอูกวนเป๋งก็เสีย น้าใจนัก ฮองฮจู วิ ฉองจึงวา่ กนั วา่ เราหาทีพ่ งึ่ ไมแ่ ล้วจะอยู่ ใยให้ตายในเนื้อมือข้าศึกอิกเล่า ฮองฮูก็โจนกาแพงลงไป ตาย จิวฉองก็เอาดาบเชือดคอตาย เมืองเป๊กเสียก็ข้ึนแก่ เมอื งกังตงั๋ ต้งั แตน่ น้ั มา ฝ่ายกวนอูตายไปเปนอสุรกายอยู่ในภูเขาจวนหยกสัน แดนเมืองตองเอ๋ียง บนยอดเขาน้ันมี หลวงจีนองค์หนึ่งช่ือเภาเจ๋ง หลวงจีนเภาเจ๋งองค์นี้ เดิมเปนสมภารอยู่ ณ วัดตีนก๊กชือ แดนเมอื งกซี ุน ไปเที่ยวบนเขาจวนหยกสันเห็นน้าท่าท่ีอาศรัยสนุกสบาย จึงปลูกกุฏิบนเขาจวนหยกสันเปนที่ ระโหฐานจาเริญเมตตาภาวนา มีเณรองค์หน่ึงอย่ปู ฏิบัติ กลางคืนวันหนึง่ เดือนหงายเวลาสองยามเศษ หลวงจีนเภาเจ๋งภาวนาอยู่ในกุฏิได้ยิน เสียงร้องว่าเอาสีสะมาคืนให้เรา หลวงจีนเภาเจ๋งจึงแลออกไป เห็นคนหน้าแดงข่ีม้าถือง้าว มีคน แต่งตัวเปนทหารยืนเคียงม้าข้าง ละคน ข้างขวาหน้าขาวข้างซ้าย หน้าดามีคางเครา ลงมาจาก อากาศยืนอยู่ริมกุฏิ หลวงจีนเภา เจ๋งแลดูรู้จักว่ากวนอู จึงร้องเรียก แล้วกวักมือวา่ มานกี่ วนอู สามกก๊ วิทยา

๑๓๗๔ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวนอูซึ่งเปนอสุรกายก็ลง จากม้าเข้ามาคานบั แล้วถามว่าสมภารเจา้ ชื่อใดเล่า สมภารจึงบอกว่าเราช่ือเภาเจ๋ง เดิมเราอยู่วัดตีนก๊กชือ รู้จักกับท่านมาแต่ ก่อน ท่านแปลกเราแล้วหรือ กวนอูซึ่ง เปนอสุรกายกระทาคานับแล้วว่า ท่านจง สวดมนตร์ภาวนาแผ่กุศลแลส่วนบุญให้ ข้าพเจ้าบ้างเถิด ข้าพเจ้าแพ้ข้าศึกถึงแก่ ความตาย หลวงจนี เภาเจง๋ จงึ วา่ กงเกวียนกาเกวยี นตัวฆ่าเขา ๆ ฆ่าตวั เมอื่ ทา่ นฆ่างันเหลียงบุนทิวแล นายด่านห้าตาบลเสีย ใครมาทวงสีสะแก่ท่านบ้าง คร้ังนี้ท่านเสียทีแก่ข้าศึกถึงแก่ความตายแล้ว ท่านมาร้องทวงสสี ะแก่ใครเล่า หลวงจนี เภาเจ๋งว่าดังนั้นแลว้ ก็สวดมนตร์แผ่ส่วนบุญให้ กวนออู สุรกาย รบั สว่ นบุญแลว้ ก็ลาไปอาศรยั อยู่ในยอดเขาจวนหยกสัน หลวงจีนเภาเจง๋ จึงเอาเน้ือความอันนี้แจ้งคน ทงั้ ปวงวา่ กวนอูตายแลว้ มาสงิ อยูใ่ นภูเขาอันนี้ คนท้ังปวงก็นบั ถือ จงึ ปลกู ศาลใหก้ วนออู สุรกายอยู่บน ยอดเขานัน้ ก็เปนทีเ่ ทพารกั ษ์ศักดิ์สทิ ธ์ิแตน่ ้นั มา www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๑ ๑๓๗๕ ฝ่ายซุนกวนได้เมืองเกงจิ๋วแล้ว ก็ให้รางวัลแก่ทหารซึ่งมีความชอบตาม สมควร จึงให้ลิบองนั่งที่สงู กว่าทหารท้ังปวง แล้วจึงว่าแก่ขุนนางว่า เราคิดว่าจะได้เมือง เกงจิ๋วโดยยาก อาศรัยลิบองก็ได้ง่ายดาย ไม่ทันจะพลิกมืออีก เพราะความคิดของ ลิบอง ความชอบอันน้ีใหญ่หลวงนัก ลิบอง ได้ยินดังนั้นลุกข้ึนคานับซุนกวนแล้วจึงว่า เพราะบญุ ท่านจึงได้เมืองเกงจว๋ิ โดยง่าย ซนุ กวนจึงว่า แต่ก่อนเรามีจิวยี่มีสตปิ ัญญากลา้ หาญชานาญใน การกลศึก โจโฉยกทัพบกทัพเรือมามาก ทหารถึงแปดสิบสามหม่ืน มารบกันตาบลเซ็กเพ็ก อาศรัย ความคิดจวิ ย่ีมีชัยชนะโจโฉโดยง่าย จิวย่ีแพ้ความคดิ ขงเบ้งก็ตายเสยี แล้ว ยังอยู่แต่โลซก ครั้งหนึ่งจวิ ย่ี ยังมิตาย โจโฉมีหนังสือมาเกลี้ยกลอ่ มเรา ที่ปรึกษาทั้งปวงยอมจะใหเ้ ราไปขึ้นแกโ่ จโฉ แลโลซกผเู้ ดยี ว มิยอม จึงให้หาจิวย่ีเข้ามาปรึกษาจะทาสงครามกับโจโฉ อันน้ีเปนความชอบของโลซก ครั้งหนึ่งเล่าปี่ ให้มาขอยืมเมืองเกงจ๋ิวว่าจะอาศรัยอยู่ เราปรึกษาโลซก ๆ ยอมให้จึงวุ่นวายทั้งนี้ อันน้ีเปนความผิด ของโลซก บัดนี้เราอาศรัยความคิดของลิบองจึงได้เมืองเกงจ๋ิวโดยสดวก ความคิดลิบองชนะความคิด จวิ ยี่โลซก ซุนกวนว่าแล้วจับจอกสรุ ารินย่ืนสองมอื โดยคานับให้ลบิ อง ฝา่ ยอสรุ กายกวนอูมคี วามพยาบาทลบิ องนัก กม็ าเข้าสงิ อยู่ในตัวลิบอง พอลิบองจบั จอกสรุ า จะกินเข้าไป ก็ให้ท้ิงจอกเหลา้ ลง แล้วช้ีหน้าซนุ กวนตวาดด้วยเสียงอันดัง จึงด่าว่าอ้ายเด็กน้อยตาแดง มึงรู้จักกหู รือไม่ ทปี่ รกึ ษาท้ังปวงกต็ กใจ ลิบองจึงขึ้นไปผลกั ซนุ กวนลงเสีย จงึ ข้นึ นั่งอยู่ที่ซุนกวน แล้วก็ เหลือกตากลอกไปมา ตวาดด้วยเสียงอัน ดังว่า เม่ือโจรโพกผ้าเหลืองไล่ย่ายี ราษฎรได้ความเดือดร้อน กูพี่น้องสาม คนไล่ปราบปรามโจร ๆ จึงราบคาบมา ประมาณสามสิบปีแล้ว บัดนี้กูแพ้ใน กลศกึ ของมงึ กูถึงแกค่ วามตาย กูเปนคน ไม่ได้กินเนื้อมงึ กูตายแลว้ จะหักฅอมงึ ไป ให้จงได้ มึงไม่รจู้ ักกูหรอื กูช่อื ว่ากวนอู สามก๊กวิทยา

๑๓๗๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ซุนกวนได้ยนิ ดงั นั้นก็ตกใจลงกราบไหว้ อยู่กลางดิน ครนั้ สงบเสยี งลง ซุนกวนแลทหารท้ัง ปวงเงยหน้าขึ้นไป แลเห็นลิบองฅอพับลง โลหิต ไหลออกมาทางปากแลจมูก ลิบองก็ถึงแก่ความ ตาย ซุนกวนแลขุนนางทั้งปวงก็ตกใจ จึงเอาศพ ลิบองไปฝังไว้ตามธรรมเนียม จึงต้ังลิปาผบู้ ตุ รขึ้น แทนที่ลิบอง มีทหารเข้ามาบอกแก่ซุนกวนว่า เตียวเจียวจะเขา้ มาหาทา่ น ซุนกวนจึงให้เชญิ เตยี วเจยี วเขา้ มา ฝ่ายเตียวเจียวเข้ามาคานับซุนกวนแล้วว่า ได้ยินว่าท่านจับกวนอูกวนเป๋งพ่อลูกได้ท่านฆ่า เสียแล้วหรือ ถ้าจริงดังน้ัน มิช้ามินานอันตรายจะมาถึงกังตั๋งเปนมั่นคง เพราะกวนอูคนน้ีได้สบถ สาบาลเปนพ่ีน้องกับเล่าป่ี สัญญากันไว้ว่าตายก็จะตายด้วยกัน เล่าป่ีก็ได้เปนใหญ่ในเมืองตังฉวน เสฉวน มีทหารเปนอันมาก เข้าปลาอาหารก็บรบิ ูรณ์ อนึ่งความคิดในกลศึกใครจะเสมอขงเบง้ หามไิ ด้ จะว่าด้วยฝีมือทหารจะหาเปรียบด้วยฝีมือเตียวหุยฮองตงม้าเฉียวจูล่งก็หายาก นัก ถ้าเล่าป่ีรู้ไปว่า กวนอูกวนเป๋งพ่อลูกตายแล้ว ก็คงจะยกทัพมาสนิ้ ทงั้ เมือง จะมารบเอาเมอื งกงั ตงั๋ แกแ้ คน้ ข้าพเจ้าเห็น ว่าจะรบั รองตา้ นทานมิได้ ซุนกวนได้ฟังดังนั้นก็ตกใจกระทืบเท้าลงว่า อันตรายซ่ึงจะมีมาแก่เมืองกังตั๋งดังนี้แล้ว ท่าน จะคดิ อ่านแก้ไขประการใดเล่า เตยี วเจยี วจึงว่า ถ้าท่านไวธ้ ุระแก่ขา้ พเจ้าดงั นั้นแลว้ ขอท่านอยา่ ได้วิตก เลย ขา้ พเจ้ามีอบุ ายอันหน่งึ ไม่ใหเ้ ล่าป่ีทาร้ายเมืองกังตง๋ั ได้ จะรักษาเมอื งกังต๋งั ใหม้ ่นั คงดุจพืน้ ปถพี ซุนกวนได้ฟังดังน้ันก็ดีใจ จึงถามว่าท่านจะทาประการใด เตียวเจียวจึงว่า บัดนี้โจโฉมีทหาร ถงึ ร้อยหมื่น นายทหารที่มคี วามคดิ ดที ้งั ฝีมอื กลา้ หาญก็มเี ปนอนั มาก ถา้ เลา่ ปยี่ กกองทพั มาแกแ้ ค้น แล จะบอกไปถึงโจโฉใหย้ กเปนทัพกระหนาบมา เมืองกังตั๋งกจ็ ะ ขัดสนหาท่ีพึ่งมิได้ ข้าพเจ้าคิดอุบายจะคุมเอาสีสะกวนอูไป ให้โจโฉ ฝ่ายเล่าป่รี ู้จะเข้าใจว่าโจโฉแสร้งใช้ใหเ้ ราทา เห็นจะ มีความแค้นแก่โจโฉนัก ก็จะไม่ยกทัพมาตีเมืองกังตั๋ง จะยก ไปตีโจโฉ เราก็จะมีความสบาย จะดูเลน่ ใครแพแ้ ลชนะก็ช่ัง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๑ ๑๓๗๗ ซุนกวนได้ยินเตียวเจียวว่าดังน้ัน ก็เห็นชอบดว้ ย จึงสงั่ ให้ทหารตอ่ หีบใส่สีสะ กวนอู แต่งทหารให้รีบไปทั้งกลางวัน กลางคืน เอาสีสะกวนอูไปถวายโจโฉ ครั้ง นั้นโจโฉมาจากเมืองคอโผ มาอยู่เมือง ลกเอ๋ยี ง มีคนเข้ามาบอกโจโฉว่า ซุนกวนใช้ ให้ทหารคุมเอาสีสะกวนอูเข้ามาถวาย โจโฉมีความยินดีนัก จึงว่าแก่ขุนนาง ทง้ั ปวงวา่ บดั นีก้ วนอูตายแล้วเรานอนตาหลับ สุมาอ้ีรู้ถึงกลความคิดซุนกวนซ่ึงทามาน้ันจึงว่า ซุนกวนทาท้ังนี้ประสงค์จะเอาความร้ายมา ป้ายให้เรา โจโฉจึงถามว่า ท่านเห็นกะไรจึงว่าฉน้ี สุมาอี้จึงว่า แต่ก่อนเล่าป่ีกวนอูเตียวหุยสามคนน้ี สบถต่อกันไว้ว่าจะเปนด้วยกันตายด้วยกัน บัดน้ีซุนกวนฆ่ากวนอูเสียแล้ว กลัวเล่าป่ีจะยกทัพกลับมา แก้แค้น จึงส่ังให้เอาสีสะกวนอูมาถวายท้ังน้ี หวังจะให้เล่าปี่โกรธท่าน เล่าปี่จะไม่ยกทัพไปตีซุนกวน จะยกทพั มาแกแ้ คน้ ท่าน ซนุ กวนก็จะเปนคนกลางคอยดเู ล่น โจโฉได้ยินสุมาอ้ีว่าดังน้ันเห็นชอบด้วย จึงว่ากลศึกเขาทามาดังนี้ ท่านจะคิดกลอุบาย ประการใด สุมาอจ้ี ึงว่า การแตเ่ พียงนี้ข้าพเจา้ เห็นหาสู้ยากนกั ไม่ ขอให้ทา่ นเอาไม้หอมมาต่อเปนหบี ใส่ สี ส ะ ก ว น อู ไ ป ฝั ง ไ ว้ ต า ม อ ย่ า ง ขุนนางผู้ใหญ่ ฝ่ายเล่าป่ีรู้ไปก็ไม่ โกรธท่าน จะโกรธซุนกวน เห็น ว่าจะยกทัพกลับไปตีซุนกวนเปน มัน่ คง เราจะคอยดูเลน่ เมื่อเลา่ ปี่ กับซุนกวนรบพุ่งกันยับเยินไป แล้ว เราจะทาภายหลังเห็นจะได้ โดยสดวก สามก๊กวิทยา

๑๓๗๘ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจโฉได้ฟังเห็นชอบด้วยมีความยินดีนัก จึงให้หาทหารซุนกวนเข้ามา ทหารซุนกวนจึงเอา สีสะกวนอูเข้าไปถวาย โจโฉให้เปิดหีบขึ้น เห็นหน้ากวนอูยังเปนปรกติอยู่เหมือนเมื่อยังเปนอยู่น้ัน โจโฉหัวเราะเย้ยแล้วว่า กวนอูยังเปนอยู่ไม่มาหาเรา บัดน้ียังแต่สีสะเปลา่ อุตสา่ ห์มาหาเรา ว่ายังมิทัน จะขาดคา แลเห็นสีสะกวนอูมีปากอ้าตาเหลือกเกลือกกลอกไปมา โจโฉตกใจล้มลง ขุนนางท้ังปวง ตกใจเข้าอุ้มเอาโจโฉให้น่ังข้ึน โจโฉส้ินสมประดีนิ่งไปสักครู่หนึ่งจึงค่อยได้สติคืนสมประดีมา จึงว่าแก่ ขุนนางทง้ั ปวงวา่ กวนอคู นนี้ศกั ดิ์สิทธิ์นัก เหมอื นหนง่ึ เทพดาลงมาจากชั้นฟา้ ทหารซนุ กวนได้ยนิ โจโฉ วา่ ดังน้นั จึงเล่าเนื้อความซึง่ กวนอูไปเข้าลิบอง ด่าซุนกวนหักฅอลิบองเสียน้นั ใหโ้ จโฉฟังทุกประการ โจโฉได้ยินดังนั้นก็กลัวยิ่งกว่าแต่ก่อน จึงสั่งให้เอาไม้หอมต่อหีบใส่สีสะกวนอู แล้วให้แต่ง เคร่ืองเส้นตามบันดาศักด์ิขุนนางผู้ใหญ่ แล้วเชิญสีสะกวนอูไปฝังไว้ริมประตูเมืองลกเอ๋ียงข้างทิศ ทักษิณ โจโฉแลขนุ นางท้ังปวงก็ตามไปสง่ สกั การศพ โจโฉจึงส่ังให้ตกแตง่ ฝังตามอย่างผนู้ ่งั เมอื งเกงจิว๋ แล้วจารึกอักษรลงไว้ว่า ที่ฝังศพเจ้าเมืองเกงจ๋ิว แล้วแต่งขุนนางไว้ให้รักษา แล้วส่ังทหารซุนกวนให้ กลับไป www.samkok911.com