สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๖๗

ตอนที่ ๖๗ ๑๕๑๑ ตอนท่ี ๖๗ ฝ่ายพระเจ้าเล่าเสี้ยนเสวยราชย์ได้สามปี (พ.ศ. ๗๖๘) ขงเบ้งช่วยทานุบารุงบ้านเมือง ดแนมเอาเน้ือความเข้าไปทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า บัดนี้ยงคีเจ้าเมืองเกียมเหลง จูโพเจ้าเมืองโคกุ้น โกเตงเจ้าเมืองอวดจุ้น สามเมืองไปคบคิดกับเบ้งเฮ็กเจ้าเมืองมันอ๋อง ยกทหารสิบหม่ืนมารบเมือง เองเฉียง ได้เมืองเองเฉียงแล้วจะยกมาตีเอาเมืองเรา บัดนี้อ้องค้างเจ้าเมืองเองเฉียงกับลิคีกงโจ สามคนนย้ี งั รบป้องกนั เมอื งอยู่ แตข่ ้าพเจ้าเห็นเมืองเองเฉียงจะเสียอยแู่ ลว้ ยงคี (Yong Kai) จโู พ (Zhu Bao) และ โกเตง (Gao Ding) สามก๊กวิทยา

๑๕๑๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) พระเจ้าเล่าเส้ียนครั้นได้ฟังก็ตกใจ จึงว่ากับขงเบ้งว่า เราจะคิดประการใดดี ขงเบ้งจึงทูลวา่ เพราะอ้ายเจ้าเมอื งสามคนไส้ของเราออกเปนหนอน เบ้งเฮ็กจึงดูหมน่ิ ยกทหารมารบแดนเรา ครั้นจะ จัดให้ผู้ใดยกออกไปรบก็ไม่เห็นใคร ข้าพเจ้าจะยกไปเอง พระเจ้าเล่าเส้ียนจึงว่า ท่านจะยกออกไปรบ ข้างโนน้ แล้ว ฝา่ ยพระเจ้าโจผพี ระเจา้ ซุนกวนรู้จะยกมาตเี มอื งเราจะทาประการใด เบง้ เฮ็ก (Meng Huo) ขงเบ้งทูลว่า เมืองกังต๋ังเปนไมตรีกับเราแลว้ เห็นจะไม่มา ถึงมาทว่าจะยกมาเล่าพวกเราตั้งอยู่เมืองเป๊กเต้ปากทางมา เห็น พอจะรบลกซุนทหารเมืองกังต๋ังได้ ฝ่ายพระเจ้าโจผีเล่าก็ยกไปรบ เมอื งกังต๋ัง ทหารพระเจา้ ซุนกวนฆา่ ฟันทหารเสยี เปนอนั มาก ยังจะ จัดแจงทหารอยู่เห็นจะไม่ยกมาได้ อนึ่งด่านฮันต๋งเล่าม้าเฉียวก็คุม ทหารตั้งรักษาอยู่ ฝ่ายกวนหินเตียวเปาก็คุมทหารเที่ยวตรวจตรา อยู่พระองค์อย่าได้วิตกเลย ข้าพเจ้าจะยกไปรบ ได้เบ้งเฮ็กแล้วจึง จะคดิ ทาการด้วยพระเจา้ โจผี ฉลองคุณพระเจา้ เลา่ ป่ีสืบไป พระเจา้ เล่าเสย้ี นไดฟ้ ังดงั น้ันกด็ ีใจจึงว่า การทงั้ น้สี ุดแตท่ า่ นจะคิดเถิด อองเลย้ี นที่ปรึกษาจึง วา่ ท่านจะยกไปรบเบ้งเฮ็กน้ันขา้ พเจ้าเหน็ ทางก็ไกลกนั ดารผีกร็ ้ายความไขก้ ม็ าก อนึ่งเมืองเองเฉยี งซ่ึง เบ้งเฮ็กยกมารบนั้นเหมือนคนเปนไขไ้ มส่ หู้ นักนัก พอจะให้แต่สานุศษิ ย์เอายาไปรักษาก็จะหาย ซ่ึงตัว ท่านจะไปน้ันข้าพเจ้าเห็นไม่ควร ขงเบ้งจึงว่า ท่านว่ามาทั้งนี้ก็ควรอยู่ แต่เราเห็นว่าคนในที่น้ันเปน คนป่าหามีความคิดรู้จักผิดแลชอบไม่ จะให้ผู้อื่นยกไปนั้นเห็นมันจะไม่เกรงกลัว เราจึงจะยกไปเอง แตอ่ องเลีย้ นว่ากล่าวทัดทานถงึ สามครงั้ ขงเบ้งก็มิฟัง ขงเบง้ จึงทลู พระเจา้ เล่าเสีย้ นว่า พระเจา้ โจผีแตก กลบั ไปเมืองแลว้ จะขอใหห้ าจลู ่งมาเปนนายกองทัพไปด้วย พระเจา้ เล่าเส้ยี นเห็นชอบดว้ ย ขงเบง้ กส็ ั่ง ทหารม้าใช้ถือหนังสือไปถึงจูล่งกลับมา แล้วขงเบ้งก็พาจูล่งเข้าไปถวายบังคมลาพระเจ้าเล่าเส้ียน แล้วออกไปจัดกองทัพอยู่นอกเมือง จึงต้ังให้จูล่ง อุยเอี๋ยนสองคนเปนนายกองทัพ อองเป๋งกับ เตียวเอ๊กคุมทหารเปนปีกซ้ายขวา เจียวอ้วน คุมทหารเปนสารวัดตรวจตรา ปีฮุย ต๋งเคียด อว้ นเคยี นสามคนน้เี ปนทีป่ รกึ ษา แลทหารในกองทัพ หา้ สิบหมน่ื www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๗ ๑๕๑๓ ฝ่ายกวนสกลูกกวนอูเมื่อครั้งเสียเมืองเกงจิ๋ว กวนสก (Guan Suo) น้ันแตกหนีไปป่วยอยู่ ณ บ้าน เปาแก๋ ครั้นหายไข้แล้ว จะเข้ามาเฝ้าพระเจ้าเล่าเส้ียน เดิรมาได้ยินเขาพูดกันว่า ขงเบ้งจัดแจงทัพ ก็เข้าไปหาขงเบ้งแจ้งเนื้อความให้ฟัง ตามหนหลัง ขงเบ้งเห็นกวนสกไปว่ากลา่ วดังนั้นลาลึกขึ้น ได้ดีใจนัก จึงว่าเม่ือเสียเมืองเกงจิ๋วก็มิได้เห็นกัน คิดว่า ล้มตายเสยี แลว้ บัดน้ีท่านมาก็ดแี ลว้ จึงต้ังกวนสกให้เปน นายทพั หน้า บอกหนังสือเข้าไปให้พระเจา้ เลา่ เสยี้ นทราบ แลว้ กย็ กไป ฝา่ ยยงคีซ่ึงไปเข้าดว้ ยเบ้งเฮ็กน้นั คร้นั รู้วา่ ขงเบ้งยกทพั มาจึงคดิ กัน แล้วจัดทหารเปนสามทพั ยงคีคุมทหารไปทางกลาง จูโพคุมทหารไปทางซ้าย โกเตงคุมทหารไปทางขวา แล้วโกเตงแต่งให้ งากฟันคุมทหารเปนกองหน้ายกไปก่อน ฝ่ายขงเบ้งคร้ันยกทัพมาใกล้เมืองเองเฉียง พบงากฟันคุม ทหารออกมาดังนั้น จึงให้อุยเอ๋ียนคุมทหารออกรบ อุยเอ๋ียนขี่ม้าขับทหารเข้าไปแลว้ ร้องว่า อ้ายขบถ มึงเร่งกลับใจเสียใหมจ่ ึงจะพ้นตาย งากฟันมิไดต้ อบประการใด ขับม้าเข้ารบด้วยอุยเอ๋ยี นเปนสามารถ อุยเอ๋ียนก็ทาเปนควบม้าหนี งากฟนั ไม่ทนั รกู้ ลกข็ บั มา้ ไลต่ ิดตามไป ฝ่ายเตยี วเอก๊ อองเปง๋ ปกี ซ้ายขวา คร้นั เห็นงากฟนั ไลอ่ ุยเอ๋ียนเขา้ มา กข็ ับทหารรบกระหนาบ เข้าไปล้อมวงเข้าไว้ แล้วจับได้ตัวงากฟันมัดเข้าไปให้ขงเบ้ง ๆ คร้ันเห็นทหารมัดงากฟันเข้ามาดังนั้น ดีใจนัก จึงสั่งให้แก้มัดงากฟันออกเสีย แล้วให้ยกโต๊ะมาให้งากฟันกิน ครั้นกินแล้วขงเบ้งจึงถามว่า ท่านเปนทหารใครใช้มา งากฟันจึงบอกว่า ข้าพเจ้าเปน ทหารของโกเตง ขงเบ้งได้ยนิ ดงั นน้ั จึงว่า โกเตงคนนี้ซ่ือตรง นัก เรารู้อยู่ว่าหาเปนขบถไม่ เพราะอ้ายยงคีโกหกไปอ้อน วอนว่ากล่าว โกเตงจึงหลงไปตามล้ินมัน เราจะปล่อยท่าน ให้ไปบอกโกเตงให้มาหาเราโดยดจี ึงจะพ้นโทษ งากฟันดใี จ นักกราบลงแล้วก็ลาไป คร้ันถึงโกเตงจึงเล่าเน้ือความให้ โกเตงฟังทุกประการ แล้วว่าอันน้าใจขงเบ้งนั้นดีนัก โกเตง ไดฟ้ งั งากฟันว่าดงั นั้นจึงวา่ ขอบใจ ขงเบง้ นนี้ า้ ใจดจี ริง งากฟนั (E Huan) สามกก๊ วิทยา

๑๕๑๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายยงคีครนั้ รุ่งเชา้ เข้ามา ณ คา่ ยโกเตงจึงถามวา่ วานน้งี ากฟนั ยกออกไปรบกับขงเบง้ ๆ จับ ได้ตวั ไปแล้วทาไมจงึ กลบั มาได้เล่า โกเตงจึงบอกว่า ขงเบง้ น้าใจดนี ัก จับงากฟนั ไดแ้ ล้วไมฆ่ า่ เสียปลอ่ ย มา ยงคีได้ฟังดังน้ันก็ตกใจ จึงว่าขงเบ้งมีความคิดแกล้งปล่อยงากฟันมาครั้งนี้หวังจะทาให้เราผิดกัน โกเตงได้ยินยงคีว่าดังน้ันเช่ือบ้างไม่เช่ือบ้างคิดคลางแคลงใจอยู่ พอทหารเข้ามาบอกว่า อุยเอี๋ยนคุม ทหารยกมารบเรา ยงคีได้ฟังดังน้ันก็โกรธกลับไปค่าย แล้วคุมทหารออกไปรบอุยเอ๋ียนสู้กันเปนสามารถ ยงคี เสียทีก็แตกขับม้ากลับมาเข้าค่าย อุยเอี๋ยนเห็นทัพยงคีแตกดังน้ันก็ขับม้าไล่ติดตาม คร้ันไม่ทันแล้ว ก็กลับคืนไปค่าย ขงเบ้งจึงส่ังทหารท้ังปวงว่าในสามวันน้ี ถ้าข้าศึกจะยกออกมารบอย่าให้ทหารเรา ออกรบ ฝ่ายยงคีครั้นรุ่งเช้าแล้วก็ขับทหารออกไปชวนรบถึงหน้าค่าย ขงเบ้งก็มิได้ขับทหารออกมา รบถึงสามวัน คร้ันครบสามวันแล้วขงเบ้งจึงส่ังเตียวเอ๊กอองเป๋งเปนปีกซ้ายขวาว่า พรุ่งน้ีท่านจงคุม ทหารไปต้ังซุ่มอยู่ในป่าทั้งสองข้างทาง ถ้ายงคีโกเตงยกมาแล้วเร่งรบกระหนาบจับทหารทั้งสองเหล่า มาให้ได้ แล้วทาพูดจาอาการให้มันรู้ว่า พวกโกเตงถึงจับตัวได้ก็ไม่ฆ่าเสียจะปล่อยไป ถ้าพวกยงคีแลว้ จบั ได้จะให้ฆ่าเสีย ฝ่ายยงคีโกเตงคร้ันรุ่งเช้าก็จัดแจงคุมทหารไปเปนสองทาง คร้ันถึงค่ายขงเบ้งแล้วขับทหาร โห่ร้องเข้ารบ ขงเบ้งคร้ันเห็นโกเตงยงคียกทัพมาเปนสองทางดงั น้ัน จึงให้อุยเอ๋ียนคุมทหารออกมารบ ทั้งสองทาง อุยเอ๋ียนขึ้นม้าออกมาแล้วจัดทหารให้รบโกเตงพวกหนึ่ง รบยงคีพวกหน่ึง แล้วอุยเอ๋ียน ก็ขับม้าเข้ารบด้วยโกเตงยงคีเปนสามารถ ยังมิทันแพ้ชนะกัน พอเตียวเอ๊กอองเป๋งทหารกองซุ่ม สองข้างทาง โห่ร้องยกออกมาล้อม กระหนาบเข้าไว้ฆ่าฟันทหารโกเตงยงคี ล้มตายเปนกันมาก แล้วจับได้ทหารทั้ง สองพวกจึงทาร้องบอกเพ่ือนกันว่า จับได้ ทหารโกเตงอย่าให้ฆ่า ถ้าเปนทหารยงคี ก็ฆ่าเสียเถิด แล้วก็มัดทหารเหล่าน้ันพาไป ใหข้ งเบ้ง ณ ค่าย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๗ ๑๕๑๕ ขงเบ้งเห็นดังน้ันก็ดีใจนัก จึงส่ังให้ทหารพวกยงคีเข้ามาก่อน ขงเบ้งจึงถามว่า เองเปนบ่าว ของใคร ฝ่ายทหารยงคีได้ยินดังนั้นก็ตกใจนัก จึงคิดว่าครั้นจะบอกไปตามจริงเล่าเขาก็จะฆ่าเสีย จึงพร้อมกันกราบลงบอกว่า ข้าพเจ้าเปนทหารโกเตง ขงเบ้งได้ยินดังน้ันก็ให้แก้มัดเสีย แล้วจึงว่า เองเปนทหารโกเตงแล้วเราไม่ฆ่า ถ้าเปนทหารยงคีจึงจะฆ่าเสีย แล้วส่ังให้ยกเหล้าเข้ามาให้กินแล้วก็ ขับปล่อยไป จึงส่ังให้เอาทหารพวกโกเตงเข้ามาแล้วจึงถามวา่ เองเปนบ่าวผู้ใด ทหารโกเตงจึงบอกวา่ ข้าพเจ้าเปนทหารโกเตง ขงเบ้งได้ยินดังน้ันจึงสั่งให้แก้มัดออกแล้วให้เอาเหลา้ เขา้ ให้กิน จึงว่ากูปล่อย มงึ ไปคร้งั นอี้ ย่าได้กลับมารบ ถา้ กลบั มา รบจับได้จะให้ฆ่าเสีย แล้วส่ังความไป ให้บอกโกเตงว่า ยงคีรู้ตัวกลัวความผิด ใช้คนให้มาหาเราว่า จะขอตัดเอาสีสะ โกเตงจโู พมาใหเ้ ราหวังจะแก้โทษซึ่งทา ผิดมาแต่หลัง เราคิดเอ็นดูว่าโกเตง เปนคนซ่ือตรงนัก เองเร่งเอาความไป บอกนายให้ระวังตัว ทหารโกเตงกราบ แล้วกร็ บี ไป ครน้ั ถงึ เอาความทขี่ งเบง้ ว่า น้นั บอกให้โกเตงฟงั ทุกประการ โกเตงได้ฟังทหารมาบอกดังนั้นก็สดุ้งตกใจ จึงสั่งคนใช้ไปคอยระวัง ณ ค่ายยงคีเขาจะคิด อ่านประการใด คนใช้ก็ไปตามส่ัง ฝ่ายทหารยงคีคร้ันขงเบ้งปล่อยมาถึงคา่ ยแลว้ เอาเนื้อความบอกให้ เพอ่ื นกนั ฟงั ว่า ขงเบ้งนา้ ใจดนี กั แล้วว่าครั้งนพี้ วกเราได้อาศรยั ชื่อโกเตงจึงรอดตัวพ้นความตาย คนใช้ โกเตงได้ยินทหารยงคีพูดกันดังนั้น ก็เอาเน้ือความมาบอกโกเตงทุกประการ โกเตงได้ยินดังน้ันก็ยัง สงสยั อยู่ จงึ ใช้ให้ทหารไปสอดแนมดู ณ ค่ายขงเบ้ง ว่ายงคีจะใชใ้ ห้คนไปวา่ ประการใดบ้าง ฝ่ายขงเบ้งจึงสั่งทหารทั้งปวงว่า ให้สอดแนมจับตัวทหารโกเตงมาให้ได้ เม่ือได้ตัวแลว้ มดั มา สง่ เรานั้นใหแ้ กล้งว่ามันเปนทหารยงคี ทหารรบั คาแลว้ ก็รายกันไปเทย่ี วสอดแนมตามสงั่ ครนั้ พบทหาร โกเตงจับมดั เขา้ มาแลว้ แกลง้ พดู กนั วา่ อ้ายนีท่ หารยงคี ทหารตอ้ งมัดก็เถยี งว่า ข้าพเจา้ มิใชบ่ ่าวยงคี วา่ เทา่ ไรทหารขงเบง้ ก็มิฟัง จงึ พาเอาตวั ไปบอกขงเบง้ วา่ ข้าพเจา้ จับได้ทหารยงคมี า สามกก๊ วิทยา

๑๕๑๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันจึงส่ังให้แก้มัดออกแล้วจึงว่า ยงคีนายของเอ็งใช้ให้คนมาหากู นัดไว้ว่าใน ส่ีวันจะตัดสีสะโกเตงจูโพมาให้กู แล้วเหตุใดจงึ เกินสัญญาไปเล่า กูไม่ฆ่ามึงแลว้ จะปลอ่ ยให้ถือหนังสือ ไปให้ยงคี ให้เร่งตดั สสี ะโกเตงจูโพมาให้กูตามสัญญา จึงเขียนหนังสอื สง่ ให้แล้วปล่อยไป แล้วขงเบ้งจงึ เขียนเปนหนังสอื ของจูโพใหม้ าใส่หบี เก็บไว้ฉบับหนง่ึ ทหารโกเตงพ้นตายแลว้ กด็ ใี จรับเอาหนังสือรบี ไป ถึงคา่ ย จงึ เอาหนงั สือสง่ ให้โกเตงแลว้ เล่าเน้อื ความใหฟ้ ังทุกประการ โกเตงเห็นหนังสือแลฟัง ทหารบอกดังน้ันสาคัญว่าจริงกโ็ กรธ นัก จึงว่าแก่งากฟันว่า เราทาการ ซ่ือตรงต่อมิตรควรหรือเขากลับจะ ทาร้ายเราเล่า เราจะคิดกะไรดี งากฟันจึงว่า เราทาการที่ผิดท้ังนี้ เพราะยงคีอ้อนวอนว่ากล่าว บัดนี้ ขงเบ้งรู้อยู่แล้วจับได้ไม่ฆ่าเสียกลับ ปล่อยมานับว่ามีคุณต่อเรา คร้ันเรา จะทาการผิดไปอีกเลา่ ก็ไม่ควร นานไปเห็นไม่พ้นความตาย เราจะคิดอ่านตัดเอาสีสะยงคีไปให้ขงเบง้ จึงจะแกค้ วามผิดได้ โกเตงไดฟ้ งั ดงั น้นั เหน็ ชอบด้วย จึงว่าทากะไรจงึ จะไดส้ สี ะยงคี งากฟนั จงึ วา่ ถ้ากระนนั้ เราจะ ลวงแตง่ โตะ๊ แล้วใหไ้ ปเชิญมาให้กินโตะ๊ ถา้ ยงคตี รงต่อเราอยกู่ จ็ ะมาโดยดี ถ้าไม่มาเหน็ วา่ คิดคดเปนแท้ แล้ว ก็เชิญท่านยกเข้าตีข้างหนา้ ข้าพเจ้าจะเข้าตีขา้ งหลังจบั ตวั ตดั เอาสีสะไปให้ขงเบ้งให้จงได้ โกเตง ได้ฟงั ดงั นั้นเหน็ ชอบดว้ ย จึงสั่งให้แตง่ โต๊ะแล้วให้ทหารไปเชญิ ยงคไี ปกนิ โตะ๊ ทหารกไ็ ปเชญิ ยงคีตามสงั่ ยงคีได้ฟังดังนั้นก็คิดสงสัยแคลงว่าโกเตงจะทาร้าย จึงว่าป่วยท้องอยู่ไปมิได้ ทหารเอา เนื้อความไปบอกโกเตงตามคายงคีว่า โกเตงโกรธนัก จึงว่าแก่งากฟันว่า มันคิดร้ายเราแน่จริงแล้ว ครั้นเวลาค่าโกเตงคุมทหารไปข้างหนา้ ค่าย งากฟันนั้นคุมทหารเข้าตีขา้ งหลงั ค่าย เสียงทหารโกเตงโห่ ร้องรบกระหนาบเข้าไปอื้ออึง ทหารยงคีพวกท่ีขงเบ้งปลอ่ ยมานั้นเห็นโกเตงรบเข้ามา ก็ชวนกันคิดถงึ คณุ โกเตงกลับเปนใจเข้าดว้ ยโกเตง แล้วฆ่าฟันทหารยงคีอลหม่านขนึ้ ในคา่ ย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๗ ๑๕๑๗ ฝ่ายยงคีเห็นโกเตงยกมารบ แลทหารในค่ายเปนใจไปเข้าด้วยดงั นั้นก็ตกใจนัก เห็นจะสมู้ ไิ ด้ แล้วกข็ ึน้ ม้าควบหนีออกไปทางหลังค่าย พองากฟันคุมทหารเข้าตีทางหลังนั้นพบยงคี งากฟันขบั มา้ ไล่ เอาทวนแทงถูกยงคีตกม้าตายแล้วตัดเอาสีสะยงคีไป ฝ่ายทหารยงคีทั้งนั้นก็เข้าด้วยโกเตงสิ้น โกเตง ก็พาทหารท้ังสองพวกแลสีสะยงคีไปให้ขงเบ้ง แล้วคานับตามธรรมเนียม ขงเบ้งครั้นเห็นโกเตง เอาทหารแลสสี ะยงคีเข้ามากส็ มความคดิ จึงทาเปนโกรธแลว้ รอ้ งส่ังทหารให้เอาตัวโกเตงไปฆา่ เสยี โกเตงไดย้ นิ ขงเบง้ วา่ ดงั น้นั ก็ตกใจจึงว่า ข้าพเจา้ คดิ ถึงคณุ จงึ ตดั เอาสสี ะยงคีมาใหท้ ่าน เปนไร ท่านจึงจะให้ฆ่าข้าพเจ้าเสียเล่า ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันจึงหัวเราะแล้วว่า จูโพให้มีหนังสือมาถึงเราว่า ท่านกับยงคีคบกันกินน้าสบถไว้ว่าจะร่วมชีวิตเปนตายด้วยกันแล้วคิดร้ายต่อยงคี ท่านกลับไปบอก จูโพว่า จะเข้ามาหาเราโดยดีนั้นกลัวว่าเราจะสงสัย ท่านจะทาการไม่สนิธ จึงแกล้งตัดเอาสีสะยงคี มาท้ังน้ีหวังจะให้เราเช่ือ ถ้าท่านเห็นเราไว้ใจแล้วจึงจะทาร้ายเราต่อภายหลังนั้นเราไม่รู้เท่าหรือ แลว้ โยนหนงั สือซึ่งเขียนไวน้ ั้นไปใหโ้ กเตงดู โกเตงเห็นหนังสือจูโพดังน้ันสาคัญ ว่าจริงก็ตกใจนัก เอามือตบอกเข้าแล้ววา่ จูโพ มันชังข้าพเจ้าจึงแกล้งให้หนังสือมาทั้งน้ี หวัง จะให้ท่านฆ่าข้าพเจ้าเสยี ท่านอย่าเพ่อเช่ือมัน ก่อน ขงเบ้งจึงว่าท่านว่ามาท้ังนี้เราหาเห็นจริง ไม่ เม่ือไรได้ตัวจูโพมาแล้วเราจึงจะเห็นจริง โกเตงจึงว่าท่านอย่าสงสัยเลย ข้าพเจ้าจะขอ ไปเอาสีสะจูโพมาให้ท่านจงได้ ขงเบ้งจึงว่า ถ้าท่านว่าดงั นั้นเราจะปล่อยใหท้ ่านไปดูทหี นึง่ ก่อน ถ้าได้สีสะจูโพมาแล้วเราจึงจะเห็นจริง แล้วก็ยอมให้โกเตงไป โกเตงกราบลงแล้วกล็ า ขงเบ้งไป โกเตงกับงากฟันก็คุมทหารตรงไป ณ ค่ายจูโพ โกเตง (Gao Ding) สามกก๊ วิทยา

๑๕๑๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) งากฟัน (E Huan) ฝ่ายจูโพครั้นรู้ว่าโกเตงมาดังน้ัน ก็ข้ึนม้าออกมารับ คมุ ทหารท้ังสามเมอื ง ถงึ นอกคา่ ย แลว้ ยืนพูดกนั อย่บู นหลงั มา้ โกเตงจึงว่าแก่จูโพว่า ทาไมท่านจงึ เขยี นหนังสอื ไปให้ขงเบ้ง แกล้งจะให้ขงเบ้งฆา่ เรา เสียน้ันทาดแี ล้วหรือ จูโพไดย้ นิ โกเตงว่าดงั นั้นกต็ กตะลึงไปคิด ฉงนอยู่มิทันว่าประการใด งากฟันยืนม้าอยู่ข้างหลังแทงด้วย ทวนตกม้าตาย โกเตงจึงร้องประกาศแก่ทหารทั้งปวงว่า อย่าตื่นตกใจให้มาเข้าอยกู่ ับเราทั้งสนิ้ ถ้าผู้ใดไม่เข้าดว้ ยจะฆ่า เสีย เหล่าทหารท้ังปวงออกมากราบลงแล้วก็ยอมเข้าอยู่ด้วย โกเตงท้ังส้ิน โกเตงก็ตัดเอาสีสะจูโพแล้วคุมทหารนั้น ไปให้ ขงเบ้ง ๆ ครั้นเห็นโกเตงพาเอาทหารกับสีสะจูโพมาดังน้ัน ก็หัวเราะแล้วว่า ขอบใจนักหนาเราเห็นความจริงท่านแล้ว จงึ ตงั้ ใหโ้ กเตงเปนเจา้ เมืองเอ๊กจ๋วิ งากฟันเปนปลดั ให้ว่ากล่าว ฝ่ายเบ้งเฮ็กซง่ึ คมุ ทหารมาล้อมเมืองเองเฉียงอย่นู น้ั คร้ันรู้ว่าขงเบง้ ยกมา แลโกเตงฆ่ายงคแี ล จูโพเสยี แล้วพาทหารกลบั ไปเขา้ กับขงเบง้ นัน้ กต็ กใจ สงั่ ให้เลิกทพั ถอยกลับไปเมือง ฝ่ายออ้ งค้างเจา้ เมืองเองเฉียง ครัน้ เห็นเบง้ เฮก็ ถอยทพั ไปดังนน้ั กอ็ อกไปคานับรับขงเบ้งเชิญ เข้าไปในเมือง ขงเบ้งจึงถามอ้องค้างว่า ท่านครองเมืองอยู่น้ีได้ผู้ใดเปนท่ีปรึกษาหารือ อ้องค้างว่า ข้าพเจ้าได้ลิคีคนนี้เปนที่ปรึกษา ขงเบ้ง จึงถามลิคีว่าท่านอยู่เมืองน้ียังรู้แห่งทาง จะไปเมืองมันอ๋องหรือไม่ ลิคีจึงบอกว่า ทางไปเมืองมนั ออ๋ งนนั้ ขา้ พเจ้าได้เคยไป มาอยู่ ที่จะขัดสนน้าท่านั้นข้าพเจ้ารู้อยู่ จึงเอาแผนท่ีออกมาให้ขงเบ้งดู ขงเบ้ง ครั้นเห็นแผนที่แล้วก็ดีใจ จึงว่าลิคีรู้แห่ง ทางเราจะเอาไปด้วย www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๗ ๑๕๑๙ ฝ่ายพระเจ้าเล่าเส้ียนคร้ันขงเบ้งยกไปแล้ว จึงให้ม้าเจ๊กคุมสิ่งของเคร่ืองเสบียงไปพระราชทานขงเบ้ง ครั้นถึงเมืองเองเฉียงก็เข้าไปหาขงเบ้ง กระทาคานับแล้ว เอาสิ่งของพระราชทานให้ จึงเล่าเนื้อความตามรับสั่ง ขงเบ้งรับของพระราชทานแล้วแจกนายทัพนายกองท้ัง ปวงแล้วถามม้าเจก๊ ว่า เปนไรท่านจึงนุ่งขาวห่มขาวมาฉนี้ ม้าเจ๊กจึงบอกขงเบ้งว่า ม้าเล้ียงพ่ีชายข้าพเจ้าเปนไขต้ าย ขงเบ้งได้ฟังก็คิดเสียดายแล้วปราสัยถามมา้ เจ๊กว่า เราจะ ยกไปตีเมืองมันอ๋องคร้ังนี้คิดประการใดจงึ จะดี ม้าเจ๊กจึง ม้าเจ๊ก (Ma Su) ว่า ข้าพเจ้าเห็นว่าชาวเมืองมันอ๋องน้ันเปนคนน้าใจแขง กระดา้ งนัก ไม่รจู้ กั เจบ็ จักอาย ถงึ มาทว่าจะตแี ตกไปดรี ้ายมันก็จะยกมาใหม่ ถ้ามทิ ันรู้คดิ แตว่ ่าชนะมัน แล้วจะกลับยกไปรบพระเจ้าโจผี ข้างน้ีมันก็จะยกไปตีเอาเมืองเรา จาจะทาจงสาหัสให้มันเกรงกลัว จงหนกั ก่อนจึงจะกลับไปได้ ขงเบ้งได้ฟังดังน้ันจึงตอบว่า ท่านว่านั้นเหมือนเราคิดไว้ แต่เม่ือจะไปน้ันเราจะเอาท่านไป ด้วย จึงตั้งมา้ เจ๊กเปนนายทหารตรวจตราในกองทพั แลว้ ก็ยกไป กมิ ห้วน (Jinhua Sanjie) ฝ่ายเบ้งเฮ็กครั้นรู้ว่าขงเบ้งยกทัพล่วงเข้า มาในแดน จึงให้หากิมห้วนเจ้าเมืองสากิก สุนา เจา้ เมอื งมิตอง ห้วยหลาเจ้าเมืองไหอา สามคนน้เี ข้า มาแล้วจึงว่า บัดน้ีขงเบ้งยกทัพล่วงเข้ามาถึงแดน เมืองเรา เราจะให้ท่านทั้งสามคนยกทัพออกไป รบเปนสามทาง กิมห้วนคุมทหารห้าหมน่ื ยกออกไป รับทางกลาง สุนาคุมทหารห้าหมืน่ ยกทัพออกไปรับ ทางขา้ งซ้าย หว้ ยหลาคุมทหารห้าหม่ืนยกออกไปตั้ง รับทางข้างขวา ถ้าผู้ใดมีชัยชนะมาเราจะต้ังผู้นั้นให้ เปนนายใหญ่ กิมห้วนสุนาห้วยหลาได้ฟังเบ้งเฮ็กว่า ดงั นนั้ ตา่ งคนตา่ งคมุ ทหารแลว้ กย็ กไปตามสั่ง สามก๊กวิทยา

๑๕๒๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ม้าตง (Ma Zheng) ฝ่ายกองสอดแนมก็เอาเน้ือความเข้าไปแจ้งแก่ ขงเบ้ง ๆ ได้ฟังดังน้ัน จึงคิดกลอุบายจะให้จูล่งอุยเอ๋ียนยก ไป แต่ขงเบ้งก็มิได้ว่าประการใด สั่งให้หาอองเป๋งม้าตง เตียวเอ๊กเตียวหงีส่ีคนเข้ามาแล้วว่า บัดน้ีเบ้งเฮ็กให้ทหาร ยกกองทพั มาเปนสามทาง ครนั้ เราจะให้จลู ง่ อยุ เอ๋ียนยกไป เห็นว่าสองคนนี้ไม่รู้ที่ทางเปนประการใด อองเป๋งจงคุม ทหารไปรบทางซ้าย ม้าตงจงคุมทหารไปรบทางขวา เตียวหงีเตียวเอ๊กสองคนนี้ไปรบทางกลาง จัดกันให้พร้อม พรุ่งน้ีจะให้ยกไป อองเป๋งม้าตงเตียวหงีเตียวเอ๊กส่ีคนก็ ลาออกไปจัดแจงทาตามรบั ส่งั จูล่งอุยเอี๋ยนอยู่ที่น้ันเห็นขงเบ้งเรียกมาแล้วไม่ใช้ กลับให้คนอ่ืนไปก็โกรธจึงว่า เปนไรท่าน ไม่ใช้ข้าพเจ้า ขงเบ้งเห็นจูล่งอุยเอี๋ยนโกรธจึงว่า มิใช่จะไม่ใช้ท่าน แต่เห็นว่าท่ีทางเมืองน้ีเดิรยาก ท่านก็ยังไม่เจนก่อน เกลือกฉุกละหุกก็จะเสียที การยังมีมากอยู่ข้างหน้าท่านอย่าปรารมภ์ท่ีจะไม่ใช้ จลู ง่ อุยเอ๋ยี นกล็ าออกไป แล้วจลู ง่ จงึ ว่ากับอยุ เอ๋ียนว่า เราเปนนายทหารผู้ใหญ่ ขงเบง้ มไิ ด้ใช้เรากลับใช้ ทหารผู้น้อยไปนั้นเราอายนัก อุยเอ๋ียนจึงว่า เราสองคนมาจะออกไปเที่ยวดูพอจะจับคนได้ ถ้าได้คน มาแลว้ จะใหม้ ันนาทางรบี ยกไปชงิ ตีเสียกอ่ น จลู ง่ ได้ฟังดงั น้นั ก็เห็นชอบด้วย แล้วอุยเอี๋ยนจลู ่งสองคนก็ขน้ึ ม้าลอบออกไปพ้นคา่ ยประมาณ ห้าสิบเส้น ได้ยินเสียงคนจึงขึ้นบนภูเขาแลดูไปเห็นคนเดิรมาประมาณยี่สิบคน จูล่งอุยเอ๋ียนก็ขับม้า ลงไปไล่จับได้ห้าคนแล้วมัดจูงมาถึงค่าย จึงว่าเองเร่งนาทางเราไปให้พบค่ายกิมห้วนสุนาห้วยหลา แล้ว เราไม่ฆ่าเสียจะปล่อยเองไป ทหารเบ้งเฮ็กกลัวความตายจึงว่า ข้าพเจ้าจะนาทางให้ อันกิมห้วน นายทัพนั้นตั้งอยู่ทางกลางหว่างซอกเขา ทางเข้าไปได้ถึงค่ายตวันตกทางหน่ึงตวันออกทางหน่ึง แล้วเดิรไปข้างตวันตกถึงหลังค่ายห้วยหลา เดิรไปทางตวันออกถึงหลังค่ายสุนา จูล่งอุยเอี๋ยนได้ฟัง ดงั นน้ั จึงจดั ทหารซึง่ มีฝมี ือกลา้ หาญขา้ งละหา้ พันแลว้ ยกแตเ่ พลากลางคืน เอาทหารซง่ึ จับได้ใหน้ าทาง คร้ันถึงค่ายกิมห้วนเพลาประมาณสิบทุ่ม เห็นทหารในค่ายหุงเข้าอยู่ จูล่งอุยเอี๋ยนก็แยกกันเข้าทั้ง สองทางแล้วจดุ ประทัดโห่ร้องขับทหารรบเขา้ ไป ถงึ คา่ ย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๗ ๑๕๒๑ ฝ่ายทหารกิมห้วนน้ันสารวลหุงเข้าอยู่ คร้ันเห็นข้าศึกโห่รอ้ งเข้ามาดังนั้นก็ตกใจมทิ ันจดั แจง กแ็ ตกวุ่นไป กิมหว้ นเหน็ ทหารแตกว่งิ ไปดงั นัน้ ก็ตกใจเผ่นข้ึนมา้ ควบหนไี ป จลู ง่ ขบั ม้าไล่ไปทัน กิมหว้ น กลับม้าจะสู้ จลู ่งกแ็ ทงด้วยทวนกูกกิมหว้ นตกมา้ ตายแล้วตัดสสี ะไว้ แลทหารกิมหว้ นล้มตายแตกหนไี ป จูล่งกย็ กไปตหี ลังคา่ ยหว้ ยหลาทางตวนั ตก อุยเอี๋ยนกย็ กจะไปตีหลังค่ายสนุ าทศิ ตวันออก ฝ่ายขงเบ้งคร้นั ได้ยินทหารเขา้ มาบอกว่า จูล่งอุยเอยี๋ นไปจบั ไดค้ นมาไตถ่ าม แล้วยกทหารไป แต่กลางคืนดังนั้นดีใจนัก จึงหยิบเอาแผนที่ออกมาดู แล้วให้นายทัพนายกองซ่ึงจัดไว้น้ันมาจัดใหม่ คร้ันนายทัพนายกองทั้งปวงมาพร้อมแล้วจึงว่า บัดน้ีจูล่งอุยเอี๋ยนยกไปตีค่ายที่เราใช้ท่านเหล่าน้ีแล้ว อองเป๋งม้าตงเร่งยกหนุนไปช่วยจูล่งอุยเอี๋ยน แล้วตีค่ายสุนาห้วยหลา ถ้าสุนาแตกแล้วเห็นจะหนีไป ทางทิศตวันออกซอกเขา ให้เตียวหงียกทหารไปคอยทางซอกเขาทิศตวันออก จับเอาตัวสุนาให้ได้ ห้วยหลาเล่าถ้าแตกแล้วดีร้ายจะหนีไปทางซอกเขาทิศตวันตก ให้เตียวเอ๊กยกทหารไปคอยท่ีทางซอก เขาทิศตวันตก จับตัวห้วยหลามาใหไ้ ด้ แล้วสั่งกวนสกให้คมุ ทหารหนุนไป เห็นหนักไหนใหช้ ่วยกันเอา ชยั ชนะให้ได้ นายทัพนายกองทงั้ สี่รับคาแลว้ กร็ บี ยกไปตามคาสงั่ ขณะเม่ืออยุ เอ๋ยี นยกมาถงึ หลังค่ายสุนา พอเวลารงุ่ สุนา (Dongtu Na) แล้วก็เร่งขับทหารโห่ร้องรบเข้าไปหักเอาค่าย ฝ่ายสุนาคร้ัน เห็นข้าศึกโห่ร้องรบเข้ามาดังนั้น ก็ขับทหารต่อรบอยู่ อองเป๋งคร้ันยกมาใกล้ได้ยินเสียงทหารโห่ร้องอื้ออึง ก็ขับ ทหารรบขนาบเข้าไปข้างหน้าค่าย สุนาเห็นข้าศึกรบ กระหนาบเข้ามาข้างหน้าค่ายหลังค่าย ฆ่าฟันทหารล้มตาย เปนอันมาก เห็นจะสู้ไมไ่ ด้กข็ ้ึนมา้ คุมทหาร ออกจากค่ายหนี ไปทศิ ตวนั ออก ฝ่ายจูล่งยกมาถึงหลังค่ายหว้ ยหลา เห็นเวลารุ่งแล้วก็ขับทหารเข้าหักเอาค่าย ห้วยหลาครน้ั เห็นข้าศึกยกมาตีค่ายดังนั้น ก็ขับทหารออกมาต่อรบ ฝ่ายม้าตงได้ยินเสียงโห่รอ้ งก็ขับทหารรบเขา้ ไป ขา้ งหน้าค่ายหว้ ยหลา ๆ ครน้ั เห็นขา้ ศึกรบล้อมคา่ ยเขา้ มาฆา่ ฟนั ทหารลม้ ตายเปนอันมากเหน็ จะสู้มิได้ ก็ขี่ม้าคุมทหารออกจากค่ายหนีไปทิศตวันตก จูล่งอุยเอี๋ยนครั้นตีทัพสุนาห้วยหลาแตกหนีไป ต่างคน ตา่ งคุมทหารไล่ตดิ ตามแตห่ นทางเดริ ยาก คร้นั ไลไ่ ม่ทนั แลว้ ก็ยกกลบั มา สามกก๊ วิทยา

๑๕๒๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเตียวหงียกทหารไปซุ่มอยู่ท่ีซอกเขาทิศตวันตก คอยจะจับห้วยหลา ครั้นสุนาห้วยหลา หนีมาถึงท่ีน้ัน ต่างคนต่างโห่ร้องล้อมจับเอาตัวสุนาห้วยหลาได้แล้วก็มัดเอาตัวมา ขณะน้ันจูล่ง อุยเอ๋ียนกลับมาก่อน คร้ันถึงค่ายแล้วก็เอาสีสะกิมห้วนเข้าไปให้ขงเบ้ง แล้วบอกว่าข้าพเจ้าตีค่ายสนุ า หว้ ยหลาแตกส้นิ แลว้ ไลต่ ดิ ตามเอาตัวไมท่ นั มนั หนีไปได้ ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วจึงว่าท่านไปรบให้มันหนีไปได้น้ันเรา ให้จับตัวได้ท้ังสองคน แล้ว จูล่งอุยเอ๋ียนได้ยินขงเบ้งว่าดังน้ันจึงว่า อ้ายสองคนข้าพเจ้าไล่มนั ไปเมอื่ กี้ เหตุใดท่านจึงว่าจับไว้ ได้นั้นข้าพเจ้ายังสงสัยอยู่ ว่ากันยังมิทันขาดคาพอเตียวเอ๊กเตียวหงีมัดเอาตัวสุนาห้วยหลาเข้ามาให้ ขงเบ้ง จูล่งอุยเอี๋ยนแลทหารท้ังปวงเห็นมัดสุนาห้วยหลามาดังนั้นก็ตกใจ ต่างคนต่างสรรเสริญ ความคดิ ขงเบง้ เปนอนั มาก ขงเบ้งเห็นหน้าจูล่งอุยเอ๋ียนแลทหารท้ังปวงสงสัยอยู่ดังน้ันจึงบอกเนื้อ ความออกให้ฟังว่า เราตรึกตรองคิดการแจง้ ในแผนที่แล้ว เห็นว่ามนั จะหนีไปทางนนั้ จึงแกล้งทาเปนไม่ใช้ท่าน หวังจะให้ ท่านทั้งสองมานะไปทาการเอง แล้วกลับใช้นายทหารท้ังสี่ยกไปสกัดอยู่จึงจับสุนาห้วยหลาได้ แล้ว ขงเบ้งใหแ้ กม้ ดั สนุ าห้วยหลาออกเสีย ใหเ้ ส้ือผ้านงุ่ ห่มยกโตะ๊ มาเลยี้ ง แล้วว่าท่านสองคนนห้ี ามีความผดิ กับเราไม่ เพราะกลวั เบ้งเฮก็ จงึ ยกมารบทั้งนี้ เราคิดเอ็นดูไมฆ่ า่ เสยี จะปลอ่ ยไป แตว่ า่ ทีนีท้ า่ นอยา่ ฟงั คา เบ้งเฮ็กยกกลับมารบเราอีกเลย หว้ ยหลา (Ahui Nan) สุนาห้วยหลาได้ฟังดังนั้นก็ดีใจนัก จึงว่าท่านโปรดไว้ ชีวติ แล้วขา้ พเจ้าไม่มารบท่านอกี เลย กราบลงแลว้ ก็ลาไป ขงเบ้ง คร้ันปล่อยสุนาห้วยหลาไปแล้ว ก็ดูแผนที่ตรึกตรองคิดกลอุบาย แล้วจึงว่าพรุ่งนี้ดีร้ายเบ้งเฮ็กจะยกมารบเรา ให้จูล่งคุมทหาร ห้าพันไปคอยอยู่ ณ หัวเขากิมไต๋ อุยเอ๋ียนคุมทหารห้าพันไป คอยอยู่ ณ ท้ายเขาช่องแคบ ใหอ้ องเป๋งกวนสกสองคนคุมทหาร ไปรบเบ้งเฮ็กแล้วทาถอยให้ไล่มา เตียวเอ๊กเตียวหงีคุมทหารไป ซุ่มอยู่ในป่าริมทางข้างซ้ายแลขวา ช่วยกันรบกระหนาบจับเอา ตวั เบ้งเฮ็กมาให้ได้ นายทพั นายกองทัง้ ปวงรบั คาแล้วกจ็ ดั แจงยก ไปทาตามสั่ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๖๗ ๑๕๒๓ ฝ่ายทหารสอดแนมเอาเนื้อความเข้าไปบอกเบ้งเฮ็กว่า สุนาห้วยหลาน้ันทหารขงเบ้งจับได้ แต่กิมห้วนนั้นตายในท่ีรบ เบ้งเฮ็กได้ฟังดังน้ันก็โกรธ จึงจัดแจงทัพพร้อมแล้ว คร้ันรุ่งเช้าก็ยกออกไป อองเป๋งกวนสกสองนายเห็นเบง้ เฮก็ ยกทัพมาดงั นั้น ก็ข่ีม้าถอื ง้าวขับทหารออกมา ฝ่ายเบ้งเฮ็กเห็นดังนั้น จึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า เขาลือว่าขงเบ้งนั้นมีสติปัญญา เหตุใดจึง จัดแจงทหารให้ยกมาไม่เปนกระบวร เห็นไม่สมกับคนเลื่องลือเลย แม้รู้ว่าความคิดขงเบ้งเช่นน้ี ไหนเราจะน่ิงช้าถึงเพียงนี้ จะไปตีเมืองเสฉวนมไิ ดแ้ ล้วหรือ จึงถามทหารท้ังปวงว่า ใครจะอาสาไปรบ จับเอานายทพั มาให้เราได้ เงียมเตียงทหารรับอาสา แล้วก็ถือง้าวขับม้าเข้ารบด้วย อองเป๋ง (Wang Ping) อองเป๋ง ๆ กวนสกรบอยู่กับเงียมเตียงประมาณห้าเพลง แล้วทา เสียทีหนีพลางรบพลาง เบ้งเฮ็กเห็นข้าศึกถอยหนีไปดังน้ัน ก็ขับ ทหารรบไล่ตดิ ตามไปประมาณหา้ ร้อยเสน้ ฝ่ายเตียวหงเี ตียวเอ๊กซึ่ง คุมทหารมาซุ่มอยู่สองข้างทางน้ัน ก็โห่ร้องขับทหารรบกระหนาบ ออกมาทั้งสองข้างทาง อองเป๋งกวนสกนั้นคร้ันเห็นทหาร กระหนาบออกมา ก็กลับม้าขับทหารเข้ามาฆ่าฟันทหารเบ้งเฮ็ก ลม้ ตายเปนอันมาก ฝ่ายเบ้งเฮ็กคร้ันเห็นทัพรบกระหนาบมาฆ่าฟันทหารล้มตายดังนั้น เห็นสู้มิได้ก็ขับม้าคุม ทหารรบหักออกไปข้างหัวเขากิมไต๋ อองเป๋งกวนสกเตียวหงีเตียวเอ๊กสี่นาย คร้ันเห็นเบ้งเฮ็กหนีก็คุม ทหารไล่ตามไป ฝ่ายจูล่งซึ่งคอยอยู่หัวเขานั้น เห็นเบ้งเฮ็กคุมทหารหนีมาดังน้ันก็ขับทหารออกสกัดรบไว้ เบ้งเฮก็ ครัน้ เห็นจลู ง่ คุมทหารสกัดรบอย่ขู า้ งหน้าดังนนั้ ตกใจ กล็ ัดหนที างชอ่ งแคบไปตามท้ายเขา จูล่ง ไล่ติดตามรบจับได้ทหารแล้วมัดไว้เปนอันมาก เบ้งเฮ็กหนีเข้าไปทางช่องแคบ ทหารติดตามไปด้วย ประมาณห้าสิบคน แลทางแคบนักจะข่ีม้าไปมิได้ก็ท้ิงม้าเสียลงเดิรรีบไป ครั้นเห็นพวกข้าศึกสกัดอยู่ ข้างหน้าดังน้ันก็ตกใจนกั มิรู้ที่จะไปแห่งใดก็ปีนจะหนีขึ้นบนเขา ฝ่ายอุยเอี๋ยนคอยอยู่ทา้ ยเขาเห็นเบ้ง เฮ็กหนีขึ้นเขา ก็ขับทหารเข้าไล่จับได้ตัวเบ้งเฮ็ก แลทหารก็มัดเอาตัวมา ครั้นไปถึงค่ายพร้อมกันแล้ว ก็เอาเนือ้ ความบอกขงเบ้งทกุ ประการ สามกก๊ วิทยา

๑๕๒๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ดีใจ จึงส่ังให้แต่งโต๊ะแลเหล้าเข้าไว้จงมาก แล้วจัดแจงท่ีทางค่ายคูให้ ทหารยืนถืออาวุธเจ็ดช้ัน ทาให้เปนสง่าแลว้ ขงเบ้งข้ึนน่งั ท่ีสมควร จึงสั่งให้เอาทหารซง่ึ มัดไวน้ ้ันเขา้ มา ก่อน คร้ันเอาทหารเข้ามาพร้อมแล้ว ขงเบ้งจึงส่ังให้แก้มัดออกแล้วร้องว่า คนทั้งปวงเปนแต่ไพร่ พลเมือง เบ้งเฮ็กเกณฑ์เอาตวั มารบขัดเขามิได้ก็จาเปนจามา ครั้นเราจับไว้ได้ฉนี้ ฝ่ายลูกเมียพี่น้องอยู่ ข้างหลังก็คอยหา คร้ันไม่เห็นกลับไปก็จะร้องไห้เปนทุกข์ถึง เราคิดเอ็นดูคนท้ังปวงไม่ฆ่าเสียแล้วจะ ปล่อยไปเอาบุญ จึงสั่งใหเ้ อาเหล้าเข้ามาให้กนิ แลว้ กใ็ หป้ ล่อยไป ทหารเบง้ เฮก็ ครัน้ รอดจากความตายก็ ดีใจ คดิ ถึงคณุ ขงเบ้งนกั จึงกราบลงแลว้ ก็ลาไป ขงเบ้งคร้ันปล่อยทหารเบ้งเฮ็กไปแล้ว จึงสั่งให้เอาตัวเบ้งเฮ็กเข้ามา ขงเบ้งจึงว่า เหตุใด เบ้งเฮ็กจึงดูหมิ่นยกล่วงไปตีเอาเมืองเองเฉียงซ่ึงเปนเมืองขึ้นของ เจ้านายเรา เบ้งเฮ็กจึงว่า เมือง เองเฉยี งนน้ั มิใช่ของท่าน เมืองของผอู้ น่ื ต่างหาก แต่ท่านกลา้ แขงกไ็ ปหกั หาญชงิ เอาของเขาไว้ แลว้ ยก มาตีเมืองมนั อ๋องข่มเหงเราอีกกลบั ว่าเราดหู มิ่นเลา่ ขงเบ้งได้ฟังดงั นั้นก็หัวเราะ แล้วจึงว่าเราจับได้ตัว มาดังนี้แล้ว ท่านเกรงกลัวเราแลว้ หรือยงั เบ้งเฮ็กจึงว่า น้ีหากว่าเราแตกหนีไปช่องเขาทางแคบจึงจับ ตวั ได้ แมห้ นไี ปทางกวา้ งที่ไหนจะจบั เราได้ เราจึงหาเกรงไม่ ข ง เ บ้ ง ไ ด้ ฟั ง เ บ้ ง เ ฮ็ ก ว่ า ก็ หวั เราะแลว้ ถามวา่ จะให้ทาประการใด เล่าท่านจึงจะเกรงเรา เบ้งเฮ็กจึงตอบ ว่า ถ้าท่านปล่อยเสียเราจะไปคุมทหาร ยกมารบอีก ถ้าแพ้ท่านจับได้เราจึงจะ กลัวเกรงสืบไป ขงเบ้งได้ฟังเบ้งเฮ็กว่า ดงั นัน้ จึงสงั่ ให้แกม้ ดั ออกแลว้ ให้เสื้อผ้า นุ่งห่มกับม้าตัวหนึ่ง ให้ยกโต๊ะมาเล้ียง แล้วก็ปล่อยเบ้งเฮ็กไป นายทัพแล ทหารท้ังปวงเห็นขงเบ้งปล่อยเบ้งเฮ็กไปดังนั้น จึงว่าเรายกมารบทั้งน้ีหวังจะเอาตัวเบ้งเฮ็ก เมื่อจับ ได้มาแล้วทาไมท่านจึงปลอ่ ยไปเสยี เล่า www.samkok911.com

ตอนที่ ๖๗ ๑๕๒๕ ขงเบ้งหัวเราะแล้ววา่ คนท้ังปวงอย่าสงสัยเลย ทาไมกบั จะจบั ตวั เบง้ เฮ็กเหมอื นหน่ึงไขกุญแจ หีบหยิบเอาทอง แต่เราหากจะทาให้มันเกรงจงมาก นายทัพแลทหารท้ังปวงฟังขงเบ้งว่าดังนั้นก็คิด สงสยั อยู่ แต่มริ ้ทู จี่ ะว่าประการใดต่างคนกล็ าไปคา่ ย สามก๊กวิทยา