สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๘๐

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๓๑ ตอนที่ ๘๐ ฝ่ายพระเจ้าโจฮองจึงตั้งสุมาอี้ให้ เปนที่มหาอุปราช มีเครื่องยศเก้าสิ่งตาม บันดาศักดิ์ สุมาอี้ก็มิรับ พระเจ้าโจฮอง ก็มอบที่แก่สุมาอี้อีกสองครั้ง สุมาอี้จึงรับ ที่เปนมหาอุปราช พระเจ้าโจฮองจึงสั่งให้ สุมาอี้กับบุตรว่าราชการบ้านเมือง ฝ่าย สุมาอี้สืบสาวหาพรรคพวกโจซองในเมือง นั้นเห็นสิ้นแล้ว ยังแต่แฮหัวป๋าซึ่งเปนเชื้อ สายโจซอง ๆ ตั้งให้เปนเจ้าเมืองฮองจ๋ิว ได้ว่ากล่าวหัวเมืองทั้งปวงซ่ึงขึ้นเมืองฮองจิ๋วด้วย สุมาอี้คดิ วา่ ถ้าแม้แฮหัวป๋ารู้ว่าโจซองเปนอันตราย มันก็จะคิดแก้แค้น จะพลอยให้ทหารทั้งปวงได้ความยาก คดิ แล้วให้ต้านท่ายถอื ตรารับสั่งให้หาตัวแฮหัวปา๋ ฝา่ ยแฮหัวป๋ารู้วา่ โจซองเปนอนั ตรายเสยี แลว้ คดิ ถงึ ตัวนกั จะทำการแก้ตัว จงึ เกณฑ์ทหารได้ สามพัน ก็จัดแจงนายทัพนายกองเตรียมการซึ่งจะยกไปตีเมืองลกเอี๋ยง กวยหวยเปนเจ้าเมืองเก่า รู้ดังนั้นก็พาทหารสมัคพรรคพวกของตัวยกมาตี แฮหัวป๋า กวยหวยถือทวนขี่ม้าควบเข้าไปร้องด่า แฮหัวป๋า ว่ามึงเปนเชื้อพระวงศ์ ควรหรือมาคิด ขบถต่อแผ่นดนิ แฮหัวป๋าก็ร้องด่า ว่ามึงไดพ้ ึง่ บญุ ปู่ย่าตายายของกูมาก็ไดอ้ ยูเ่ ย็นเปนสุข อ้ายสุมาอี้ มันคิดกำจัดแซ่โจเสียสิ้น มึงยังเห็นชอบด้วยอีก เล่า มึงนี้มเิ ปนพวกอ้ายขบถแล้วหรือ กวยหวยได้ ฟังดังนั้นก็โกรธนัก ขี่ม้ารำทวนเข้าไป แฮหัวป๋า รำง้าวเขา้ สกู้ ันได้ประมาณสบิ เพลง กวยหวยเสยี ที ก็ควบมา้ หนี แฮหัวปา๋ ได้ทกี ไ็ ล่ติดตามไป แฮหวั ปา๋ (Xiahou Ba) สามกก๊ วิทยา

๑๘๓๒ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายต้านท่ายซึ่งสุมาอี้ใช้ให้คุมทหารถือหนังสือให้ไปหาตัวแฮหัวป๋าพอยก ไปถึง ครั้นรู้ว่า แฮหัวป๋ากับกวยหวยรบกันก็ตีกระหนาบเข้าไปช่วยกวยหวย ฝ่ายแฮหัวป๋าเห็นต้านท่ายตีกระหนาบ เข้ามาฆ่าทหารล้มตายเปนอันมาก เหลือกำลังที่จะต้านทานก็พาทหารที่เหลือตายหนีไปเมืองฮันต๋ง สามิภักดิ์เข้า ไปเปนข้าพระเจ้าเล่าเสี้ยน นายด่านจึงให้ม้าใช้เข้าไปแจง้ แก่เกียงอุยผู้รักษาเมืองฮันตง๋ เกียงอุยสงสัยนักจึงใช้ให้ทหารไปซักไซ้หาความจริง ได้ความจริงแล้วก็พาแฮหัวป๋าเข้ามาหาเกียงอุย กระทำคำนับแล้วแฮหัวปา๋ ก็ร้องไห้ เล่าความแค้นซึ่งสุมาอี้ฆ่าโจซองเสียนั้นทุกประการ เกียงอุยไดฟ้ ัง ดงั น้ันจงึ ว่า ท่านมาทางไกลนกั สามภิ กั ดิม์ าเปนขา้ พระเจา้ เลา่ เส้ียนคร้ังน้ีไมเ่ สยี ที ด้วยพระเจา้ เลา่ เสยี้ น เปนเชื้อวงศ์กษัตรยิ ์ ว่าแล้วชวนแฮหัวปา๋ กินโต๊ะดว้ ยกัน จงึ ถามวา่ อา้ ยสมุ าอ้ีพ่อลูกว่าราชการเมืองอยู่ นนั้ ท่านยังได้ยินคิดอ่านจะทำเปนเสี้ยนหนามกับเมืองเสฉวนหรือไม่ แฮหวั ป๋าจงึ ว่า อ้ายเฒา่ ศตั รูแผ่นดินคนน้ี บัดน้ี ข้าพเจ้าเห็นมันยังคิดอ่านจะทำขบถแก่พระเจ้าโจฮอง อยู่ ยงั ไมส่ ำเร็จความคิด ซึ่งจะคดิ ทำการกบั เมืองอน่ื เหน็ ยังไม่ได้ ข้าพเจ้าเห็นคนดีมีสติปัญญาคุมทหารมากมาย มีอยู่สองคน ถ้าสุมาอใ้ี ชม้ าทำการเมอื งกงั ตงั๋ เมืองเสฉวน จะเปนอันตราย เกยี งอุยจึงถามว่าสองคนนั้นชือ่ ใด www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๓๓ แฮหัวป๋าบอกว่า คนหนึ่งชื่อจงโฮยบุตร จงฮวิ ชาวเมืองเองจว๋ิ เมือ่ อายุไดเ้ จ็ดขวบบดิ าพาไป เฝ้าพระเจ้าโจผี ๆ ให้ว่าเพลงถวาย จงโฮยคนนี้ เฉลียวฉลาดนัก ก็ว่าเพลงถวายได้ในทันใด พระ เจ้าโจผกี โ็ ปรดปราน ครนั้ ใหญ่มาบดิ ากส็ งั่ สอนให้รู้ ตำราพิชัยสงคราม แล้วศึกษาให้ชำนาญในศิลป ศาสตร์สำหรบั ทหาร เมื่อพระเจ้าโจผดี ับสูญแล้วก็ ได้เปนท่ีปีสหู ลวงเจ้ากรมอาลกั ษณม์ าจนครงั้ พระ เจ้าโจยอย สุมาอก้ี ับเจยี วเจ้ก็ยำเกรงจงโฮยนัก ยังมี อกี คนหนึง่ ชื่อว่าเตงงายบุตรชาวเมืองหงเี อีย๋ ง บิดาตายแต่นอ้ ย น้ําใจห้าวหาญ พอใจจะเปนแม่ทัพแม่ กอง แสวงหาวิชาการพิชัยสงครามชำนิชำนาญนัก สุมาอี้นับถิอจึงตั้งให้เปนที่ขำจานกุนจี๋ได้ว่ากล่าว ทหารหั้งปวง สองคนนแี้ ลเห็นหลกั แหลมนกั เกียงอุยได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะจึงว่า ข้าพเจ้าพิเคราะห์ดูอ้ายเด็กสองคนนี้ความคิดมันจะ ต้านทานเราไมไ่ ด้ ว่าแลว้ พาแฮหัวปา๋ ไปเฝ้าพระเจ้าเลา่ เสยี้ นเมอื งเสฉวน ถวายบังคมแล้วทลู ว่า สุมาอี้ คิดอ่านกำจดั โจซองเสีย แล้วจะมาทำร้ายแก่แฮหัวป๋า ๆ ก็หนีมาสามิภักดิเ์ ข้ามาเปนข้าพระองค์ ฝ่าย พระเจา้ โจฮองกอ็ ่อนแก่ความนัก ขา้ พเจ้าเหน็ ว่าสุมาอพี้ ่อลูกทำการทั้งนจ้ี ะชิงเอาราชสมบัติเปนมั่นคง ข้าพเจ้าพเิ คราะหด์ ูเมอื งวยุ กก๊ เหน็ ก็ร่วงโรยอยูแ่ ลว้ ขา้ พเจ้ารกั ษาเมืองฮันต๋งมาช้านาน เข้าปลาอาหาร กบ็ ริบูรณ์ ทแกล้วทหารกม็ ีกำลังมากขึ้น ขา้ พเจา้ จะขออาสาไปตเี มืองวุยก๊ก จะต้งั ให้แฮหัวป๋าเปนทัพ หน้าไปทำการเหน็ จะไดเ้ ปนมัน่ คง จงโฮย (Zhong Huai ) และ เตงงาย (Deng Ai) สามก๊กวิทยา

๑๘๓๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ห ุ ย ว ุ ย เ ส น า บ ด ี ผ ู ้ ใ ห ญ ่ จ ึ ง ว่ า เตียวอ้วนตังอุ๋นมีสติปัญญาฝีมือรบพุ่งก็ กล้าเปนทหารเอกของเราก็ตายเสียแล้ว ในเมืองเราหามีคนดีไม่ จะยกไปบัดนี้เห็น จะไม่สำเร็จ อย่าเพ่อเบาแก่ความ ให้ได้ ท่วงทีแล้วจึงยกไปทำการ เกียงอุยจึงว่า ท่านว่าทั้งนี้ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย วันคืนปี เดือนล่วงไปไม่หยุดเลย จะคอยท่าใหไ้ ด้ทีก็ จะแก่เสียเปล่า เมื่อไรจะได้ทีเล่าจึงจะยกไป หุยวุยตอบว่า โบราณท่านกล่าวไว้ว่า แม่ทัพแม่กองผู้จะ ทำการสงคราม พงึ ให้พเิ คราะหด์ กู ำลังความคิดแลฝมี ือทหารแลอาวุธของตัวกบั ข้าศึก ถ้าเห็นชนะฝ่าย เดียวแล้วจงให้ทำการ ถ้าไม่รู้จักหนักเบาเลยเหมือนท่านจะไปทำการครั้งนี้ ถึงท่านมหาอุปราชซึ่ง เปนคนดมี สี ติปญั ญายงั มีชีวิตอยกู่ ห็ าอาจไปทำไม่ เกียงอุยจงึ ว่า ขา้ พเจ้าอยใู่ นเมืองฮันต๋งน้ี พเิ คราะหด์ พู วกชาวเหนอื ในเมืองเกีย๋ งเหน็ ว่าจะมา เข้าเกลี้ยกล่อมข้าพเจ้า ถ้าข้าพเจ้าจะยกไปทำการครั้งนี้จะมีหนังสือให้ไปเกลี้ยกล่อม เมืองเกี๋ยงก็จะ ยอมมาเข้าด้วยข้าพเจ้า ๆ จะให้เปนทัพหนุน ถ้ายังมิได้เมืองวุยก๊กจะทำหัวเมืองขึ้นทั้งปวงให้อยู่ใน เงื้อมมือให้ได้ พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงว่า ถ้าท่านจะอาสาเราไปตีเมืองวยุ ก๊กครั้งนีจ้ งตรึกตรองให้ละเอยี ด ใหท้ หารทำการให้เต็มมือใหม้ ีชยั ชนะแก่ขา้ ศกึ จงไดอ้ ย่าให้เสียทไี ป เกียงอุยก็ทูลลาพาแฮหัวป๋ากลับไปเมืองฮันต๋ง ถึงเมืองแล้วจึงให้ทหารถือหนังสือไปเกล้ีย กล่อมเมอื งเก๋ียง แลว้ จึงปรกึ ษากนั ว่า เราจะใหก้ ุอ๋นั ลหิ ิมสองคนนค้ี มุ ทหารหมืน่ ห้าพนั ยกไปตีกวยหวย เมืองเองจิ๋ว ไปตั้งค่ายอยู่เขาก๊กสันเปนสอง ค่ายทำการไปพลาง เราจึงค่อยยกทัพตามไป ปรึกษาแล้วให้จัดแจงม้าแลเครื่องศัสตราวุธ เข้าสเบียง จึงให้กุอั๋นลิหิมยกไป ๆ ถึงเขาก๊ก สันก็แยกทหารออกเปนสองกอง ๆ ละเจด็ พัน ห้าร้อย ตัง้ ค่ายกระหนาบเขาก๊กสนั ไว้ กอุ ๋นั อยู่ ขา้ งตวนั ออก ลิหิมอยู่ข้างตวันตก www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๓๕ ฝ่ายทหารกองตะเวน ให้ม้าใช้เอา เนือ้ ความไปแจง้ แกก่ วยหวยว่า เกียงอุยเมอื งฮนั ตง๋ ให้ยกกองทัพมาตั้งกระหนาบเขาก๊กสันไว้สองค่าย กวยหวยรู้ดังนั้นให้ม้าใช้ถือหนังสือไปแจ้งข้อ ราชการ ณ เมืองลกเอี๋ยง ฝ่ายต้านท่ายซึ่งถือ หนังสือไปหาตัวแฮหัวป๋ายังไม่กลับไป กวยหวยก็ ให้ต้านท่านคุมทหารห้าหมื่นยกออกไป กุอั๋นลิหิม เห็นต้านท่ายยกมาก็ยกออกจากค่าย เห็นทหารต้านท่ายมากนักจะต้านทานมิได้ก็พาทหารกลับเข้า ค่าย ฝ่ายต้านท่ายก็ใหท้ หารตั้งคา่ ยลอ้ มไวท้ ัง้ สองค่าย แล้วเกณฑ์กองทัพใหไ้ ปสกัดต้นทางตดั ลำเลียง ฝ่ายกอุ นั๋ ลหิ ิมอยู่ในค่ายเขา้ ปลาอาหารขัดสน กวยหวยยกกองทัพออกไป เห็นต้านท่ายล้อมข้าศึกไว้ได้ดังนั้นดีใจนัก ก็เข้าไปในค่ายจึงว่า แก่ต้านท่ายว่า ข้าศึกนี้ขัดสนน้ำอยู่แล้ว ได้อาศรัยแต่น้ำธารซึ่งไหลออกจากเขา ถ้าเราคิดอ่านปิด ธารนํ้าเสียแล้วอยา่ ให้น้ำไหลลงไปได้ ข้าศึกอดนํ้าแลว้ ก็ถอยกำลัง เราจึงเข้าหักเอาค่ายเห็นจะได้โดย สดวก ต้านทา่ ยเห็นชอบด้วยกเ็ กณฑ์ให้ทหารไปสมทบปดิ ธารน้ําเสยี ลิหิมเห็นทหารอดน้ำนักจึงคุมทหารออกจากค่ายจะไปตักน้ำ ทหารต้านท่ายก็รบสกัดไว้ ลิหิมเห็นเหลือกำลังก็พาทหารกลับเข้าไปในค่าย ฝ่ายกุอั๋นเห็นทหารหยากน้ำนักแล้วก็ยกทหารมา พาลิหิมออกไปเปนสองกองจะไปตักนํ้า ทหารต้านท่ายตีสกัดไว้ไปไม่ได้ก็พากันกลับเข้าค่าย ลิหิมจึง ปรกึ ษาว่านิ่งอยดู่ งั นี้กไ็ ม่ไดจ้ ำจะยกหนไี ป กอุ ๋นั ไมย่ อมจงึ ว่า ซ่ึงจะยกทัพกลับไปนั้นเห็นไม่ชอบ เราจำ จะคอยท่าทัพเกียงอุยซึ่งจะยกตามมา ลิหิมจึงว่าเมื่อไรจะมาเล่า เขาปิดทาง น้ำเสียแล้ว ถ้าจะอยู่ฉนี้จะพากันอดน้ำ ตายเสียสิ้น ท่านมิไปแล้วเราจะไป ว่าแล้วก็ชวนทหารไปประมาณสี่สิบคน ครั้นเวลากลางคืนก็ตีออกไป ทหาร ต้านท่ายก็รบสกัดไว้ฆ่าฟันทหารลิหิม ตายส้นิ สามกก๊ วิทยา

๑๘๓๖ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายตัวลิหิมถูกอาวุธเจ็บชํ้าเปนหลายแห่งหนีออกไปได้ ขี่ม้าไปตามเชิงเขาเสสันเวลา กลางคืนมืดนัก หารู้ที่จะหานํ้ากินไม่ ได้กินแต่นํ้าค้าง อดอาหารไปถึงสองวันจึงพบกองทัพเกียงอุย ลงจากม้าแล้วเข้าไปหาเกียงอุยจึงแจ้งเนื้อความทั้งปวงให้ฟัง เกียงอุยจึงว่ามิใช่ว่าข้าจะนอนใจ เตรียมกองทัพแล้วจะรีบยกมา ช้าอยู่ทั้งนี้เพราะคอยท่ากองทัพเมืองเกี๋ยงไม่เห็นมาเลย ว่าแล้วให้ ทหารสง่ ตวั ลหิ ิมไปรักษาตัว ณ เมืองเสฉวน เกยี งอยุ จึงวา่ แกแ่ ฮหัวป๋าว่า เราคอยทา่ กองทัพเมืองเก๋ียง ช้านานแล้วก็ไมเ่ ห็นมาเลย บัดนก้ี องทัพซงึ่ ใหไ้ ปตง้ั อยูท่ ี่เขากก๊ สันน้ันเห็นจะเสียแก่ขา้ ศกึ อยแู่ ลว้ เราจะ คดิ อ่านประการใดจึงจะมีชยั แก่ขา้ ศึก แฮหัวป๋าจึงว่า ข้าพเจ้าเห็นวา่ กองทัพเมืองเองจิ๋วยกออกไปล้อมลิหิมกุอั๋นอยู่แล้ว ถ้าเรายก ไปเข้าทางเขางิวเทาสันหลังเมืองเองจิ๋วตีเข้าไป กวยหวยต้านท่ายก็จะยกกองทัพกลับมาสู้กับเรา กองทัพกุอน๋ั กจ็ ะมิไดเ้ ปนอันตราย เกยี งอยุ ได้ยินดังนน้ั ก็มีความยนิ ดีนักจึงชมวา่ ท่านคิดอุบายดังนี้เหน็ จะมีชยั ชนะเปนแท้ กเ็ รง่ รบี ยกกองทพั ไปตามคิดกนั น้ัน www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๓๗ ฝ่ายต้านท่ายจึงปรึกษาแก่กวยหวยว่า ลิหิมหนีไปได้แล้ว จะไปบอกแก่เกียงอุย ๆ รู้ข่าวว่า เรายกกองทัพมาล้อมอยทู่ ่ีนีเ่ ห็นจะยกทพั ตีเขา้ มา ทางเขางวิ เทาสันมัน่ คง ขอให้ท่านยกทัพไปสกัดอยู่ ตำบลเตียวซุยเปนต้นทางอย่าให้ส่งลำเลียงได้ ข้าพเจ้าจะยกทัพไปตีเกียงอุยซึ่งตีถลำเข้ามาถึง เขางัวเทาสันนั้น ถ้าเกียงอุยรู้ว่าเราสกัดตัดทางลำเลียง ก็จะตกใจแตกหนีไปเปนมั่นคง กวยหวย เห็นชอบดว้ ยก็ยกไปตามคิดกันขึน้ กองสอดแนมให้ม้าใช้มาบอกแก่ เกียงอุยว่ากองทัพเมืองเองจิ๋วยกออกมา เกียงอุยขึ้นม้าถือทวนเร่งรีบพาทหารเข้าไป ต้านท่ายแลเหน็ เกียงอุยจึงร้องวา่ กูรู้อยู่แล้ว ว่ามึงจะยกหลีกเข้ามาทางนี้กูจึงยกออกมา รบั ว่าแลว้ กข็ ีม่ ้ารำง้าวเข้าไป เกียงอุยรำทวน เข้ารบกับต้านท่ายได้สามเพลง ตา้ นทา่ ยก็หนี พากองทัพขึ้นไปบนเขางิวเทาสัน เกียงอุยก็ ไม่ตามขึน้ ไปตั้งค่ายอยู่ที่เชิงเขา ก็ให้ทหารไปร้องท้าทายต้านท่ายเร่งยกมารบกัน ต้านท่ายก็ยกทหาร ลงมารบกบั เกยี งอุยเปนหลายเวลามิไดแ้ พช้ นะกนั แฮหัวปา๋ จึงวา่ แก่เกยี งอุยว่า เรารบกนั มากห็ ลายเวลาอยแู่ ลว้ ไมแ่ พไ้ มช่ นะกนั จะอยนู่ านนัก ก็ไม่ได้เกรงข้าศึกจะคิดกลอุบายทำร้ายแก่เรา ขอให้ท่านล่าทัพไปก่อนเถิด จะได้คิดกลอุบายอื่นให้มี ชัยชนะจงได้ ม้าใช้กองสอดแนมมาบอกวา่ กวยหวยยกกองทพั ไปตั้งสกดั อยูต่ น้ ทาง แลว้ เห็นจะสง่ ลำเลยี ง ขัดสน เกียงอุยตกใจนักก็ให้แฮหัวป๋าล่าทัพไปก่อน เกียงอุยจึงยกออกภายหลัง ต้านท่ายรู้ว่าเกียงอุย ล่าทัพหนีแล้ว ก็จัดแม่ทัพแม่กองออกเปนห้ากองให้ไล่ตีกระหนาบไปข้างละสองกอง ตัวก็ติดตามไป ข้างหลัง ฝา่ ยเกยี งอยุ อยูร่ ้งั ทา้ ยกร็ บต้านทานไว้ ต้านท่ายกห็ กั โหมเข้าไปมไิ ด้ กร็ บี ยกทหารหนไี ป ฝ่าย กวยหวยก็ยกทหารเข้าตีสกัดไว้ เกียงอุยก็กระโจมตีพาทหารหักออกไปได้ ทหารเกียงอุยล้มตายเปน อันมาก ซง่ึ ยงั เหลืออยนู่ ้ันนอ้ ยกวา่ ทีต่ ายอกี เกยี งอุยพาทหารไปปะกองทัพสมุ าสบู ุตรสุมาอ้ี สามกก๊ วิทยา

๑๘๓๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เม่อื แรกเกียงอยุ ยกไปตีเมืองเองจิ๋ว กวยหวยจึงใหม้ ีหนงั สือขอกองทัพ สุมาอจ้ี งึ ให้สุมาสูบตุ ร ยกมาเปนคนห้าหมื่น สุมาสูรู้ว่าเกียงอุยรบอยูก่ ับกวยหวยแล้วก็ยกไปสกัดอยูต่ น้ ทาง สุมาสูคนน้หี น้า กลมริมฝีปากหนาใบหูใหญ่หางตาข้างขวามีปมใหญ่เท่าผลส้มมะแป้น มีโลมาอยู่สี่สิบห้าสิบเส้น ครั้นแลเห็นกองทัพเกียงอุยยกมา ก็ขึน้ ม้ารำง้าวออกไป เกียงอุยแลเห็นโกรธนักร้องว่าอ้ายเด็กน้อยเท่านี้ สุมาสู (Sima Shi) ควรหรอื องอาจมาสู้กู วา่ แลว้ กค็ วบมา้ เข้ารบกับสมุ าสู ๆ ส้ไู ด้ สามเพลงเห็นเหลือกำลังก็พาทหารหนีไป เกียงอุยก็พาทหาร ไปถึงด่านแฮบังก๋วนเปนด่านเมืองเสฉวน ทหารก็เปิดประตู รับเกียงอุยเข้าไปแล้วก็ปิดประตูเสีย สุมาสูกลับตามไปก็ให้ ทหารทำลายประตู เมื่อขงเบ้งจะใกล้ตายนัน้ ได้สอนทหารให้ ยิงหน้าไมค้ นหนึ่งยงิ ทีเดียวได้สิบ ลูก ทหารซึ่งอยูบ่ นหอรบก็ ยิงหน้าไม้ลงไปเหมือนห่าฝน ถูกทหารสมุ าสตู ายเปนอันมาก ครนั้ สมุ าสูเสยี ทหารมากมายแล้วก็ยกทัพกลบั ไปเมือง www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๓๙ ฝ่ายกุอั๋นซึ่งรักษาค่ายอยู่ริมเขาก๊กสันนั้นครั้นลิหิมหนีไปแล้ว คอยหากองทัพหนุนก็ไม่เหน็ ทหารขัดสนด้วยนํ้านัก ครั้นจะหักออกก็มิได้ จึงเปิดประตูค่ายพาทหารมายอมเข้าด้วยกวยหวย ฝ่ายเกียงอุยยกทัพไปทำการครั้งนั้นเสียทหารมากมายนัก คร้ันกลับไปเมืองฮันต๋งก็ให้ซ่อมแปลง กำแพงแลประตูหอรบซึ่งชำรุดนั้นให้มั่นคง ฝ่ายสุมาสูกลับไปถึงเมืองลกเอี๋ยงแล้ว เข้าไปแจ้งข้อ ราชการแก่บดิ า ครั้งนั้นพระเจ้าโจฮองเสวยราชย์ได้สิบสามปี (พ.ศ. ๗๙๔) พอถึงเดือนสิบสุมาอี้ก็ป่วยหนัก เห็นจะไม่รอดแล้วจึงให้หาสุมาสูสุมาเจียวบุตรทั้งสองเข้าไปถึงเตียงที่นอน จึงว่าบิดาได้เปนท่ี มหาอุปราชว่าราชการทั้งแผ่นดินโดยสัตย์โดยธรรม หาได้คิดคดต่อแผ่นดินไม่ คนทั้งปวงยังมาแกล้ง ว่าเปนขบถต่อแผ่นดิน เราอาศรัยสัตย์สุจริตรักษาตัวหาเปนอนั ตรายไม่ บัดนี้บิดาจะตายแล้ว เจ้าจะ เปนข้าราชการสืบไป จงตั้งใจสัตย์ซื่อสามิภักดิ์ต่อเจ้าแผ่นดินกว่าจะสิ้นชีวิต ทำการสิ่งใดอย่าเบา แก่ความ จงตรึกตรองให้ละเอียดแล้วจึงทำ พอสิ้นคำเท่านั้นก็ตาย สุมาสูสุมาเจียวเอาเนื้อความไป กราบทูลว่าบิดาข้าพเจ้าตายแล้ว พระเจ้าโจฮองก็สั่งให้เจ้าพนักงานทำการศพสุมาอี้ตาม ขนบธรรมเนียมมหาอุปราช ให้เชิญศพไปฝังไว้ณกุฏิ์ จารึกอักษรไว้ตามประเพณี แล้วตั้งสุมาสู เปนที่เสนาบดีผ้ใู หญ่ สมุ าเจียวเปนเตียวก๋เี ซยี งจงก๋นุ ไดว้ า่ กลา่ วทหารท้ังปวง สามก๊กวิทยา

๑๘๔๐ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) สุมาอ้ี (Sima Yi) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๔๑ ฝา่ ยพระเจา้ ซุนกวนอยู่ ณ เมืองกงั ตั๋ง ตง้ั ให้ซนุ เต๋งบุตรนางซีฮูหยนิ เปนไทจู๋ ครนั้ ซุนเต๋งตาย แล้วต้งั ซนุ โฮบตุ รนางฮองฮูหยินเปนท่ีไทจู๋ อย่นู านมาซนุ โฮววิ าทกบั นางกมิ กง๋ จผู๋ ้เู ปนพ่ีสาว นางกิมก๋งจู๋ จงึ เข้าไปทูลยุยงบดิ าใหโ้ กรธถอดซุนโฮเสียจากที ซุนโฮได้ความแค้นเคอื งเจบ็ อายก็ตรอมใจเปนไข้ตาย พระเจ้าซุนกวนเลีย้ งบุตรนางพัวฮูหยินให้เปนที่ไทจู๋ ครั้งนั้นลกซุนแลจูกัดกิ๋นซึ่งเปนคนดีมีสติปัญญา กต็ ายแล้ว มขี ุนนางผหู้ นึ่งชื่อจูกดั เกก๊ วา่ ราชการใหญ่น้อยทง้ั ปวง ซนุ กวน (Sun Quan) เมื่อเดือนสี่ขึ้นคํ่าหนึ่งปีแล้วไปน้ัน บังเกิดเหตุพายุใหญ่คลื่นในแม่นํ้าแลทะเลก็ กำเริบนัก เกิดน้ำใหญ่ท่วมไปในเมืองกังตั๋ง นํ้าลึกถึงแปดศอก พายุก็ถอนเอาต้นสนใหญ่ซึ่ง ปลูกอยู่หน้ากุฏิ์ซึ่งฝังศพซุนเซ็ก ลอยขึ้นไปใน อากาศ ต้นสนธิ์ก็ตกลงริมประตูเมืองกังต๋ัง ปลายลงปักดินอยู่ พระเจ้าซุนกวนเห็น ประหลาทดังนน้ั หาแจ้งวา่ จะดหี รอื รา้ ยไม่ กเ็ ปน ทุกข์พระทัย จึงประชวรมาช้านานประมาณ ขวบหนึ่ง โรคนนั้ กำเริบขึน้ เห็นจะไมร่ อดอยูแ่ ลว้ จึงให้หาจูกดั เก๊กกับลติ ้ายเปนขุนนางผูใ้ หญ่สอง คนเข้ามาถึงที่บันทม แล้วฝากฝังบ้านเมืองบุตร แลภรรยาประชาราษฎร แล้วก็สิ้นใจตาย เมอ่ื ตายน้ันเดอื นหก (พ.ศ. ๗๙๕) อายพุ อได้เจด็ สบิ เอด็ ปี เสวยราชย์ได้ยส่ี ิบสปี่ ี จูกัดเจก๊ กับขนุ นางผู้ใหญ่ผ้นู อ้ ยทั้งปวงกใ็ ห้ซุนเหลียงเสวย ราชย์แทนพระบิดา พระเจ้าซุนเหลียงก็ให้แต่งการเชิญศพไปฝังท่ี ตำบลเตียวเหลงตามประเพณี แล้วให้จารึกอักษรว่าที่ฝังศพ พระเจ้าไตฮ้ ่องเต้ ซุนเหลียง (Sun Liang) สามก๊กวิทยา

๑๘๔๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) มีคนเอาเนื้อความไปแจ้งแก่สุมาสูเมืองลกเอี๋ยงว่า พระเจ้าซุนกวนตายแล้ว สุมาสูแจ้งดังนั้นจึงปรึกษาขุนนาง ผู้ใหญ่ผู้น้อยทั้งปวงว่า เราจะยกทัพไปตเี อาเมืองกงั ตัง๋ จะเห็น ประการใด เหาตวนที่ปรกึ ษาจึงวา่ ยังหาเห็นทีที่จะไดไ้ ม่ ด้วย เมืองกังตั๋งนี้มีแม่น้ำกั้นอยู่เปนที่คับขัน ข้าศึกที่จะไปทำการ ยากนัก กษัตริยแ์ ตก่ อ่ นหลายพระองค์มาแลว้ ยกกองทพั ไปตกี ็ หาได้ไม่ ซึ่งจะยกทัพไปทำการครั้งนี้ข้าพเจ้าหาเห็นด้วยไม่ สุมาเจียว (Sima Zhao) บา้ นเมอื งของใคร ๆ กร็ ักษาอย่เู หน็ จะเปนสขุ กว่า ถ้าไดท้ แี ล้ว ยกไปตีจึงจะมีชัยชนะ สุมาสูจงึ ว่า ซึ่งจะยับยั้งสงบอยู่ให้ได้ที นั้น อายุเราจะยืนสักกี่ร้อยปีจึงจะได้ทีเล่า สุมาเจียวน้องสุมาสูจึงว่า ซุนกวนซิตายแล้ว ซุนเหลียงได้ สมบัติแทนบิดา อายุก็น้อยทั้งความคิดก็อ่อน ถ้าเรายกไปทำการเห็นจะได้ฝ่ายเดียว สุมาสูเห็นชอบ ด้วยจึงใช้ให้อองซองเปนนายทหารใหญ่คุมทหารสิบหมื่น ให้บู๊ขิวเขยี มคุมทหารสิบหมื่น ให้สุมาเจียว ผนู้ ้องเปนแมท่ ัพหลวงยกไปตเี มอื งกงั ตง๋ั เมอื่ ยกทพั คร้งั นัน้ เดือนสิบสอง ครั้นยกกองทพั ไปถงึ แดนเมอื ง กงั ต๋ังแล้ว สมุ าเจียวจึงให้หานายทพั นายกองท้ังปวงมาปรกึ ษาวา่ หัวเมืองกงั ตง๋ั ท้ังปวงเหน็ มนั่ คงนกั แต่ เมอื งตังหนิ ดว้ ยหนา้ เมอื งนน้ั มปี ้อมใหญ่กระหนาบอยทู่ ั้งซา้ ยขวา ซ่ึงจะหักเขา้ ไปน้นั ยากนัก เราจำจะ จัดแจงให้ดี ว่าแล้วสั่งให้อองซองบูขวิ เขยี มสองนายให้คุมทหารคนละสามหมืน่ เปนปีกซ้ายขวา จึงส่ัง ว่าอย่าเพ่อตีก่อน ต่อกองทัพหลวงทพั หน้าปีกซ้ายปีกขวาพร้อมกันแล้วจึงจะให้ช่วยกันระดมตีทีเดียว แล้วให้อา้ วจนุ๋ เปนทัพหนา้ คมุ ทหารห้าหม่ืน จงึ สั่งวา่ ท่านยกไปถงึ ตนี ท่าแลว้ ใหท้ ำสะพานแพข้ามแม่น้ํา ไปไดแ้ ล้วจดั ทหารออกเปนสองกองเร่งเขา้ ตปี อ้ มซ้ายขวา ถา้ ตีไดแ้ ลว้ จะมคี วามชอบนกั อา้ วจุ๋นก็ยกไป ฝา่ ยจูกดั เก๊กเมืองกังตั๋งแจ้งว่าสุมาเจยี วเมืองวยุ ก๊กยก จกู ดั เกก๊ (Zhuge Ke) ทัพมา จึงให้หาขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยที่ปรึกษาทั้งปวงเข้ามา พร้อมกันจึงว่า สุมาเจียวยกทัพมาครั้งนี้จะได้ผู้ใดออกไป ต้านทาน เตงฮองทหารผู้ใหญ่จึงว่าเมอื งตังหินน้ีเปนกำลังเมอื ง กังตั๋ง ด้วยเข้าปลาอาหารทั้งปวงก็บริบูรณ์ แล้วก็มีป้อมค่าย มั่นคงเปนที่คับขัน ถ้าเมืองตังหินเสียแล้วเห็นว่าเมืองบู๊เฉียงก็ จะเปนอันตราย ควรเราจะรักษาเมืองตังหินไวใ้ ห้ม่นั คง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๔๓ จูกัดเก๊กจึงว่าท่านว่านี้ชอบนัก ท่าน จงเปนแม่ทัพเรอื คุมทหารสามพนั ยกไป ลีกีต๋องจู เล่าเบาทหารสามคนนี้คุมทหารคนละหมื่น เปน แม่ทัพบกยกไปเปนสามกอง ตัวข้าพเจ้าจะยกทพั หลวงหนุนไป เมื่อจะยกเข้าตีนั้นมีประทัดสัญญา ถ้าได้ยินเสียงประทัดก็ให้แม่ทัพแม่กองเร่งยกเข้า ตีให้พร้อมกันทั้งบกทั้ง เรือ เตงฮองก็ยกทัพเรือ สามสิบลำคุมทหารสามพันยกไปเมอื งตังหนิ ลกี ีตอ๋ งจูเล่าเบาคุมทหารคนละหมื่นเปนทัพบกยกไปเมอื ง ตงั หนิ จูกัดเจ๊กกย็ กทัพหลวงหนุนไป ฝ่ายอ้าวจุ๋นทัพหน้าสุมาเจียวทำสะพานข้ามกองทัพไปถึงฝั่งแล้ว ก็ใช้ให้หวนแก ฮั่นจ๋งคุม ทหารเข้าตีป้อมซ้ายขวา นายทหารรักษาป้อมขวาชือ่ เล่าเลียก ป้อมซ้ายชื่อจวนเต๊ก ป้อมสองอันนี้สูง ใหญ่ม่ันคงนัก หวนแกกับฮัน่ จ๋งจะหักเข้าไปก็มิไดก้ ถ็ อยออกมาต้ังคา่ ยอยู่ เล่าเลียกจวนเต๊กเห็นทหาร เข้ามามากนัก จะเปิดประตูป้อมออกไล่ตีมิได้ ก็ตั้งมั่นอยู่ในปอ้ ม ครั้งนั้นเปนเทศกาลหนาว อ้าวจุ๋นก็ ชวนนายทพั นายกองทั้งปวงมาเสพยส์ ุราอยู่ในค่าย กองคอยเหตจุ ึงใหม้ า้ ใช้ไปบอกวา่ กองทพั เรือเมือง กังตั๋งยกมาเปนเรือสามสิบลำ อ้าวจุ๋นก็ออกไปนอกค่ายแลไปเห็นกองทัพแต่ไกล ประมาณดูก็เห็นวา่ เรือลำหนึ่ง จะบันทุกทหารได้แต่ร้อยหนึ่ง จึงกลับเข้ามาในค่ายแล้วบอกแก่นายทัพนายกองว่า เรือ สามสิบลำจะบนั ทกุ ทหารได้ประมาณสามพัน เราหาพอท่ีจะกลัวไม่ ว่าแลว้ สงั่ ให้ทหารรักษาค่าย ฝ่าย ตวั กลบั มานัง่ เสพย์สุรากบั นายทพั นายกองอกี กเ็ มาสุราทง้ั บา่ วแลนาย เลา่ เลียก (Liu Lue) กบั จวนเตก๊ (Quan Yi) สามกก๊ วิทยา

๑๘๔๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายเตงฮองแม่ทัพเรือก็ให้เทียบเรือเข้าตลิ่ง แลไปเห็นคนในค่ายเลินเล่อหารักษาค่ายไม่ เห็นได้ทีแล้วจึงประกาศแกท่ หารทั้งปวงวา่ เราเปนชาตทิ หารตง้ั ใจแต่จะหาความชอบใสต่ ัว เราเร่งทำ ความชอบให้ไดว้ ันน้ี วา่ แลว้ กส็ ง่ั ทหารท้ังปวงให้ถอดหมวกแลเสื้อออกทุกคน ห้ามอย่าให้ถืออาวุธยาว ให้ถือแต่กระบี่แลดาบ ฝ่ายทหารในค่ายแลเห็นดังนั้นก็หัวเราะเล่นมิได้ระวังตัว เตงฮองก็จุดประทัด สญั ญาสามนัด แลว้ ถือดาบสองมอื โดดขน้ึ จากเรือวิง่ ตรงเขา้ ไปในค่าย ทหารทั้งปวงก็วิ่งตามพากันแหก เข้าคา่ ยได้ ฮั่นจง๋ ก็ถอื ทวนวง่ิ ออกมาแทงเตงฮอง ๆ หลบไดก้ ฟ็ นั ดว้ ยดาบถกู ทอ้ งฮน่ั จง๋ ลม้ เตงฮองกเ็ ข้า ตัดเอาสีสะ ฝ่ายหวนแกแลเห็นฮั่นจ๋งตายก็โกรธนัก ถือง้าววิ่งเข้าไปแทงเตงฮองพลาดไปหว่างรักแร้ เตงฮองหนีบเอาง้าวไว้ หวนแกก็วิ่งหนี เตงฮองก็ขว้างด้วยดาบถูกแขนซ้ายหวนแกก็ล้มลง เตงฮองก็ สะอกึ เขา้ ไปแทงด้วยทวนหวนแกก็ตาย ทหารเตงฮองสามพนั กไ็ ล่ฆา่ ฟนั ทหารอา้ วจุ๋น ๆ ข่ีม้าพาทหาร แหกค่ายหนีไป ครั้นถึงสะพานแพทหารทั้งปวงกลัวตายก็วิ่งชิงเบียดเสียดกันข้ามไป คนลงมากเหลือ กำลังสะพานแตกแพก็ขาดล่ม ทหารก็ตายในน้ํา เปนอันมาก อ้าวจุ๋นเสียทหารตายในค่ายแล ในนํ้าประมาณสองส่วนยังเหลืออยู่สักส่วนหน่ึง เสียม้าแลศัสตราวุธเครือ่ งอุปโภคบริโภคเปนอนั มาก ก็พาทหารที่เหลือตายหนีไปหาสมุ าเจยี ว ๆ ได้แจ้งเนื้อความแล้วตรองดูการเห็นจะทำการ สบื ไปนน้ั ขัดสนนักก็ลา่ ทพั กลบั ไปเมอื ง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๔๕ เตงฮอง (Ding Feng) สามกก๊ วิทยา

๑๘๔๖ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายจูกัดเก๊กแม่ทัพแม่กองท้ัง ปวงยกมาถึงเมืองตังหินแล้ว เห็นเตงฮอง ทำการมีชัยชนะก็ให้ปูนบำเหน็จรางวัลแก่ นายทัพนายกองแลทหารเปนอันมาก แ ล ้ ว จ ึ ง ป ร ึ ก ษ า ก ั บ ข ุ น น า ง ท ั ้ ง ป ว ง ว่ า สุมาเจียวยกทพั มาทำแก่เราคร้งั น้เี สียทีแล้ว ล่าทัพหนีไปเมือง เราได้ทีแล้วจะยกตามไป ตั้งค่ายประชิดอยู่ข้างทิศใต้ แล้วให้มี หนังสือไปถึงเกียงอุยให้ยกกองทัพมาตีกระหนาบข้างฝ่ายเหนือ เห็นจะได้เมืองลกเอี๋ยงโดยสะดวก ไดแ้ ลว้ จะแบ่งแผน่ ดินแดนเมืองคนละคร่ึง ว่าแล้วกเ็ ร่งเกณฑ์ทหารใหไ้ ด้ย่ีสบิ หมื่นก็ยกไปตีเมืองวุยก๊ก ไปถึงกลางทางบังเกดิ ควันพลุ่งขึ้นจากแผน่ ดินให้มดื นัก นั่งอยู่ใกลก้ ันก็ไม่เห็นตัว เจียวเอี๋ยนทีป่ รึกษา คนหนึง่ จึงว่า การประหลาทเกิดดงั น้ีดีร้ายจะเสยี แม่ทพั ขอใหท้ ่านลา่ ทพั กลบั ไปเมืองกังต๋ังเถดิ อยา่ ไป ตีเมอื งจยุ กก๊ เลย จูกดั เกก๊ ไดย้ นิ ดงั นัน้ ก็โกรธหนักจึงว่า เราจะทำการใหญ่ใหม้ ีชัย ท่านมาว่าให้ร้ายแก่เราดังน้ี จะให้นายทัพนายกองแลทหารทั้งปวงเสียน้ำใจ ว่าแล้วก็สั่งให้เอาตัวเจียวเอี๋ยนไปฆ่าเสีย นายทัพ นายกองชวนกนั ขอโทษจูกัดเก๊กก็ให้ แต่ถอดเสยี จากขุนนางให้เปนไพร่ แล้วกเ็ รง่ ยกทพั ไป เตงฮองจึง ว่าแก่จูกัดเก๊ก ว่า ข้าพเจ้าพิเคราะห์ดูเห็นด่านซินเสียนี้มั่นคงนัก เปนที่สำคัญเมืองวุยก๊ก ถ้าเราตีได้ แลว้ สมุ าสูก็จะตกใจ เราจงึ จะตตี ่อเข้าไปกเ็ ห็นจะได้โดยสดวก จกู ัดเกก๊ เหน็ ชอบดว้ ย กใ็ ห้เร่งยกทัพไป ทางดา่ นซนิ เสยี ทหารตะเวนดา่ นจงึ เอาเน้ือความไปแจง้ แก่เตียวเต๊ก นายใหญ่ผู้อยู่รักษาด่าน ว่า กองทัพฝ่ายเมืองกังตั๋งยกมามาก นัก เตียวเต๊กเห็นเหลือกำลังจะออกตีมิได้ก็ให้ปิดประตูด่าน ตั้งมั่นรักษาอยู่ จูกัดเก๊กให้ตั้งค่ายล้อมไว้ แล้วให้ม้าใช้ถือ หนังสือไปถึงเกียงอุยเหมือนคิดมานั้น เตียวเต๊กก็ให้ม้าใช้ถือ หนงั สอื ไปแจง้ ขอ้ ราชการ ณ เมืองลกเอี๋ยง เตียวเต๊ก (Zhang Te) www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๔๗ งีสงที่ปรึกษาคนหนึ่งจึงว่าแก่ สุมาสูว่า ครั้งนี้จูกัดเก๊กมาล้อมด่านซินเสีย ด่านนั้นก็มั่นคงผู้คนอยู่รักษาก็เข้มแขงเห็น จะไม่เปนอันตราย เรานิ่งเสียก่อนเถิดอย่า เพ่อแต่งกองทัพออกไปช่วยเลย จูกัดเก๊ก ยกทพั มาเปนทางไกลนกั จะได้สเบียงอาหาร มาสักกี่มากน้อย หน่อยหนึ่งก็จะสิ้นสเบียง อาหารก็จะล่าทัพกลับไปเอง เมื่อล่าทัพหนี ไปเราจึงจะยกทัพไล่ติดตามตีเห็นจะได้ชัยชนะฝ่ายเดียว ข้อหนึ่งข้าพเจ้าเกรงข้างฝ่ายเหนือเกียงอุย จะยกลงมาเปนทัพกระหนาบ ขอให้แตง่ กองทพั ไปปอ้ งกัน สมุ าสเู หน็ ชอบดว้ ย ก็ให้สมุ าเจยี วคุมทหาร ไปช่วยกวยหวยรักษาเมืองเองจิ๋ว จึงใช้บู๊ขิวเขียมกับอ้าวจุ๋นคุมทหารยกไปทางด่านซินเสีย จึงสั่งว่า ทา่ นคอยดูรู้วา่ ทัพจกู ัดเกก๊ ยกหนีแล้ว จะเรง่ รบี ทหารไลต่ ามตจี งสามารถ ฝ่ายจูกัดเก๊กก็สั่งทหารว่า เร่งหักเข้าไปจงได้ เร่งให้ทำลายกำแพงทั้งกลางวันกลางคืน ถ้าผู้ใดหลบหลีกแชเชือนมิเปนใจด้วยราชการจะตัดสีสะเสีย ทหารทั้งปวงเร่งรีบทำลายกำแพ งทั้ง กลางวันกลางคืน ฝ่ายกำแพงด้านเหนือนั้นเห็นจะทำลายเข้าไปได้อยู่แล้ว เตียวเต๊กเห็นดังนั้นจึงคิด กลอุบายแต่งหนังสือให้คนถือไปถึงจูกัดเก๊กว่า ธรรมเนียมเมืองวุยก๊ก ถ้าข้าศึกมาตีแลผู้รักษาเมือง ป้องกันไว้ได้ถึงร้อยวันแล้ว ไม่มีกองทัพเมืองหลวงมาช่วยเลย ผู้รักษาเมืองนั้นเห็นเหลือกำลังที่จะ ต้านทาน ก็พาทหารออกไปยอมเข้าด้วย ข้าศึก พี่น้องซึ่งยังอยู่ในเมืองนั้นก็หา เปนโทษไม่ ขา้ พเจา้ อุตสา่ ห์รักษาด่านมาได้ ประมาณเก้าสิบวันแล้วก็ไม่เห็นกองทัพมา ช่วย เลย ขอให้ท่านงดให้ข้าพเจ้าสักสิบหา้ วัน แต่พอข้าพเจ้าจัดแจงการซึ่งจะได้พา ทหารออกไปเข้าด้วยท่าน จูกัดเก๊กก็เชื่อ จงึ มิใหท้ หารทำลายกำแพง สามกก๊ วิทยา

๑๘๔๘ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายเตียวเต๊กครั้นลวงจูกัดเก๊กดังน้ัน แล้ว ก็เร่งให้แต่งกำแพงด้านเหนือซึ่งยับเยินไปนน้ั มั่นคงแล้ว ก็ให้ทหารถืออาวุธไปเตรียมพร้อมอยู่ บนเชิงเทิน แล้วเตียวเต๊กจึงร้องว่า สเบียงอาหาร ของกูยังบริบูรณ์อยู่จะเลี้ยงทหารอีกสักปีหน่ึง กกู ห็ ากลัวไม่ กูจะยอมไปเขา้ ด้วยเองเหลา่ ชาติสนุ ขั เมอื งกงั ตง๋ั นนั้ มิชอบ จูกัดเกก๊ ไดฟ้ งั ก็โกรธนัก จึงส่ัง ทหารใหเ้ ร่งเขา้ ทำลายกำแพง ทหารเตียวเตก๊ กย็ งิ เกาทณั ฑล์ งมาถูกจกู ัดเก๊กทีห่ น้าผาก จูกดั เก๊กตกม้า ลง ทหารกอ็ ุ้มเขา้ ไปในค่าย จูกดั เกก๊ มีความแค้นนกั ก็สังใหท้ หารเรง่ เข้าทำลายกำแพง นายหมวดนายกองจึงว่า บัดน้ที หารทัง้ ปวงมาอยู่ช้านานนัก กินน้ำกินอาหารผิดสำแดงป่วย เจบ็ ลงเปนอนั มาก ซ่งึ ทา่ นจะเขา้ ไปรบเหน็ ไมไ่ ด้ทว่ งทั จูกดั เก๊กโกรธจึงวา่ ถา้ ผใู้ ดมเิ ปนใจด้วยราชการ บอกป่วยให้เอาตัวไปฆ่าเสีย ทหารทั้งปวงได้ยินดังนั้นก็กลัวความตายก็หนีไปเปนอันมาก ชิวหลิม นายทหารผู้ใหญ่ก็พาทหารพรรคพวกของตวั หนีไปเมืองวุยก๊ก มีทหารเข้าไปบอกจกู ัดเก๊กว่าทหารหนี เบาบางไปแล้ว ชัวหลิมทหารผู้ใหญ่ก็ยกทหารหนีไปด้วย จูกัดเก๊กได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ ขี่ม้าไปเที่ยว ตรวจตราดูทหารเห็นเบาบางไป ซึ่งยังอยู่นั้นก็เปนไข้พุงโรหน้าบวมผอมเหลืองไปเปนอันมาก ก็ส่ังให้ ล่าทัพกลบั ไปเมืองกังต๋ัง www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๔๙ ฝ่ายกองสอดแนมรู้ดงั นั้นก็ใหม้ ้าใช้ไปแจ้งแก่บูข๊ ิวเขียม ๆ ก็เร่งยกกองทัพไล่บุกบันฆ่าทหาร จูกัดเก๊กล้มตายเปนมาก ฝ่ายจูกัดเก๊กเสียทัพครั้งนั้นมีความละอายนัก ด้วยหักไปตามอำ เภอใจแต่ ผู้เดียวก็เสียการ จึงพาทหารซึ่งเหลือตายหนีไปเมืองกังตั๋ง พระเจ้าซุนเหลียงแจ้งว่าจูกัดเก๊กถูก เกาทัณฑ์มาปว่ ยอยู่ ณ บา้ น กพ็ าขนุ นางผู้ใหญผ่ นู้ อ้ ยไปเย่ยี ม ฝา่ ยจกู ัดเก๊กมคี วามละอายนกั จงึ ว่ากับขุนนางทั้ง ปวงว่า ข้าพเจ้าไปทำการทุกครั้งทุกทีมีแต่ชัยชนะ คร้ังนี้ เคราะห์ร้ายทั้งตัวก็แทบตาย แล้วก็เสียทหารเปนอันมากได้ ความอัปยศนัก เพราะนายทัพนายกองทั้งปวงมิได้เปนใจจึง เสียทีแก่ข้าศึก ถ้าผู้ใดติเตียนนินทาว่าเราเสียทัพ เราจะจับ ตัวผู้นั้นไปฆ่าเสีย ขุนนางทั้งปวงก็เจ็บใจ ครั้นจะตอบ จูกัดเก๊กก็มิได้ด้วยเกรงว่าเปนใหญ่ พระเจ้าซุนเหลียงก็พา ขนุ นางกลบั ไป จูกัดเกก๊ กถ็ อดซุนจ๋นุ ซง่ึ ไดค้ มุ ทหารรักษาองค์ ซนุ จนุ๋ (Sun Jun) ออกเสียจากที่ จึงตั้งเตียวเอียดกับจูอิ๋นให้เปนนายทหาร รักษาองค์ ซุนจุ๋นคนนี้เปนเชื้อพระวงศ์เปนลูกซุนหยงเปนหลานซุนเจ้ง ๆ นี้เปนน้องซุนเกี๋ยนบิดา ซนุ กวน คร้นั จูกดั เกก๊ ถอดเสยี จากท่มี คี วามแคน้ นัก แต่ว่าไมร่ ้ทู จี่ ะทำประการใดก็นงิ่ อยู่ เตงอิน๋ ขุนนางผู้ใหญ่คนหนงึ่ มีใจเจ็บแคน้ จูกดั เก๊กมาแต่กอ่ น ครั้นแจง้ เนื้อความดงั นัน้ ก็ไปหา ซุนจุ๋น จึงว่าจูกัดเก๊กคนนี้ได้เปนใหญ่แล้วข่มขี่ขุนนางทั้งปวงนัก ทำการทุกวันนี้ข้าพเจ้าพิเคราะห์ดู เห็นเปนขบถต่อแผ่นดนิ ท่านเปนเชื้อพระวงศ์เหตุใดจึงนงิ่ เสียไม่คิดอ่านที่จะกำจัดศัตรูราชสมบัติเลย ซุนจุ๋นจึงว่า การอันนี้ข้าพเจ้าคิดมานานอยู่แล้ว แต่ว่าจนใจด้วยหารู้ที่ จะปรึกษาผู้ใดไม่ ถ้าได้ท่านเปนเพื่อนคิดแลว้ เห็นจะสำเรจ็ การ ข้าพเจา้ คิดว่าจะพาท่านเข้าไปทูลแกพ่ ระเจา้ ซนุ เหลยี ง ให้แจ้ง ซึ่งการที่ข้าพเจ้าทำทั้งปวง แล้วจะคิดอ่านจับ จูกัดเก๊กท่านจะเห็นประการใด เตงอิ๋นเห็นชอบด้วยก็พา กนั ไปเฝา้ จงึ กระซิบทลู ความทง้ั ปวง เตงอิ๋น (Teng Yin) สามกก๊ วิทยา

๑๘๕๐ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) พระเจ้าซุนเหลียงจึงว่า การ อันนีข้ า้ พิเคราะห์เห็นนานอยู่แลว้ แต่ทว่า จนใจหารู้ทีจ่ ะทำประการใดไม่ บัดนี้ท่าน ทั้งสองจงรักภักดีต่อเรา เห็นแก่การ แผ่นดินก็เร่งคิดอ่านกำจัดศัตรูแผ่นดิน เสียให้จงได้ เตงอิ๋นจึงทูลว่า ขอพระองค์ ใหท้ หารซง่ึ มฝี ีมอื ถืออาวุธไปซุม่ อยู่ในฉาก แล้วจึงสั่งว่า ถ้าได้ยินเสียงทิ้งจอกสุราลง แลว้ ใหท้ หารออกมาฆ่าจูกัดเก๊กเสยี ครนั้ เตรยี มการพร้อมแล้วจงึ ไปเชิญจูกดั เก๊กมากินโต๊ะ ฝ่ายจูกัดเก๊กป่วยอยู่ ณ เรือนให้เดือดร้อนรำคาญใจนัก จึงออกมาว่าราชการ แลไปเห็น ผู้หนึ่งนุ่งขาวห่มขาวโพกผ้าขาวเดิรเข้าไปแลปะหน้าโกรธนัก สั่งทหารให้จับเอาตัวไปตีถามเอา เนื้อความ คนนั้นจึงให้การว่าบิดาข้าพเจ้าตาย จะไปนิมนต์หลวงจีนมาทำบุญ ไม่รู้จักว่าจวนท่าน คิดว่าวัด ข้าพเจ้าผิดนักแล้วแต่จะโปรด จูกัดเก๊กโกรธนัก จึงให้หาทหารรักษาประตูเข้ามาถามว่า เหตุใดจึงให้อ้ายคนนี้เข้ามาในบ้าน ทหารซึ่งรักษาประตูประมาณสี่สิบคนให้การว่า ข้าพเจ้าถืออาวุธ ครบมือรักษาประตูพร้อมหน้ากันอยู่หาเห็นผู้ใดเข้ามาไม่ จูกัดเก๊กก็สั่งให้เอาทหารซึ่งรักษาประตูแล ผู้เข้าไปนั้นไปฆ่าเสีย ครั้นเวลา กลางคืนรำคาญใจนักนอนไม่ หลับ ได้ยินเสียงเหมือนฟ้าผ่า ครั้นออกมาแลดูเห็นอกไก่จวน นั้นขาดออกไปเปนสองท่อน ตกใจนัก กลับเข้าไปนอนมิหลับ ปีศาจหลอกหลอนทำเปนลมพัด มาถูกตัว เหลียวไปก็เห็นคนซึ่ง ฆ่าเสียนั้นไม่มีสีสะ มือหิ้วสีสะ เดิรตามกันเข้ามาร้องว่า ท่านจง เอาชีวิตมาให้เรา www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๕๑ จูกัดเกก๊ ไดย้ ินดงั นนั้ กลัวนักก็ดิ้น จนพลัดลงจากเตียง นิ่งไปเปนครู่ ผู้พยาบาลเข้าแก้ฟื้นขึ้น ครั้นเวลาเช้า จูกัดเก๊กออกมาล้างหน้า เหม็นคาวน้ํา ในกระถางเปนกลิ่นโลหิตก็โกรธนัก จึงให้ ค น ใ ช ้ ไ ป ต ั ก น ้ ำ ม า ใ ห ม ่ เ ป น ห ล า ย ค ร้ั ง ก็เหม็นคาวเปนกลิ่นโลหิตไปสิ้นทั้งนั้นก็ สงสัยใจนัก พอผู้รับสั่งเข้ามาบอกว่า พระเจ้าซุนเหลียงให้เชิญท่านไปกินโต๊ะ จูกัดเก๊กก็ขึ้นเกวียนมีทหารแห่หน้าหลังจะเข้าไปเฝ้า สุนัขเหลืองซึ่งเลี้ยงไว้ ณ เรือนนั้นก็กัดเอาเสื้อจูกัดเก๊กคร่าไป แล้วร้องประดุจหนึ่งเสี ยงร้องไห้ จกู ัดเกก๊ หลากใจตวาดสุนขั เสียแลว้ กไ็ ปหน่อยหน่งึ จงึ แลเห็นควนั เพลิงพลุง่ ขนึ้ มาจากแผ่นดนิ เปนเหตุ ประหลาทเหมอื นคร้ังเมื่อไปทัพ กป็ ระหลาทใจอีกคร้ังหน่ึง เตียวเอยี ดทหารคนสนิธเห็นดังนั้นก็ให้สติ ว่า ซึ่งมีรับสัง่ ให้ท่านเข้าไปกินโต๊ะเลี้ยงครั้งน้ี หารู้จักเหตุหนักแลเบาไม่เลย ขอให้ท่านตรึกตรองจงดี ก่อนอย่าเพ่อเบาความ จูกัดเก๊กได้ยินก็ให้กลับเกวียนไปบ้าน เตงอิ๋นกับซุนจุ๋นรู้ว่าจูกัดเก๊กกลับไป ก็ขับม้าทันเกวียนเข้าจึงว่า พระเจ้าซุนเหลียงระลึกถึงท่านมหาอุปราชนักจึงให้เชิญเข้าไปกินโต๊ะ ท่านจะกลับไปไหนเล่า จูกัดเก๊กจึงว่า ข้ามาถึงนี่แล้วให้ปวดท้องเปนกำลัง เห็นจะเฝ้าไม่ได้ ข้าจึงกลับไปบ้าน เตงอิ๋นจึงว่า แต่ท่านมหาอุปราชไปทัพกลับมาแล้วยังไม่ได้เข้าไปเฝ้าเลย พระเจ้าซุนเหลียง เอาพระทัยไต่ถามอยู่เนือง ๆ แจ้งว่าท่าน คลายแล้ว จึงให้เชิญเข้าไปกินโต๊ะหวังจะ ได้ปรึกษาราชการแผ่นดิน ได้เข้ามาถึงนี่ แล้ว อุตส่าห์แขงใจเข้าไปเฝ้าสักหน่อย หนึ่งเถิด ให้พระเจ้าซุนเหลียงดีพระทัย จูกัดเก๊กได้ยินดังนั้นก็หายสงสัย จึงเข้า ไปเฝา้ เตยี วเอยี ดทหารกต็ ามเข้ามาดว้ ย สามกก๊ วิทยา

๑๘๕๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) พระเจ้าซุนเหลียงกระทำคำนบั จูกดั เก๊ก แล้วเชิญให้นั่งเก้าอี้ จึงเชิญให้เสพย์สุรา จูกัดเก๊ก ระวังตัวอยู่จึงทูลว่า ข้าพเจ้าป่วยอยู่เสพย์สุรา ไม่ได้ ซุนจุ๋นจึงว่า ข้าพเจ้าเห็นมหาอุปราชกินยา ดองสุราอยู่อัตรา อย่าให้ขัดพระอัชฌาสัยเลย ใช้ให้บ่าวไปเอายาดองมากินแต่พอใช้ชอบ พระอัชฌาสัย จูกัดเก๊กก็ให้คนไปเอายาดองมากนิ พระเจ้าซุนเหลียงเห็นจูกัดเก๊กกินสุรายาดองเมามึนตัวแล้ว จึงกลับเอาเนื้อความซึ่งพระบิดาฝากฝัง บ้านเมืองแลพระองค์น้ันมาพูดให้จูกัดเก๊กไว้ใจ ซุนจุ๋นก็เข้าไปในฉากถอดเส้ือออกเสีย แล้วแต่งตัวให้ มั่นคงเปนทีจะเข้ารบศึกแล้วถือกระบี่ออกมาจึงร้องว่า มีรับสั่งให้เราฆ่าอ้ายจูกัดเก๊กขื่งเปนศัตรู แผ่นดินให้ส้ินชีวิต จูกัดเก๊กตกใจมือจับกระบี่ขยับตัวจะลุกขึ้นสู้ ซุนจุ๋นก็ฟันจูกัดเก๊กสีสะขาดตกลง เตียวเอียดก็รำง้าวเข้ามาแทงถูกมอื ซุนจุ๋น ๆ ฟันถูกไหลเ่ ตียวเอียด ทหารซึ่งถืออาวุธตระเตรียมอยู่ใน ฉาก จงึ กรูออกมาเข้ากลุ้มรมุ กนั แทงฟนั เตียวเอยี ดตาย ซุนจ๋นุ ส่ังทหารใหไ้ ปจับบตุ รภรรยาจูกดั เก๊กกับ เตียวเอียด แลให้ริบพัสดุทองเงินเข้าไปเปนของหลวง ครั้นสั่งแล้วจึงให้ทหารเอาเสื่อพันศพจูกัดเก๊ก เตยี วเอยี ดไปทิง้ เสียนอก กำแพงเมืองขา้ งทิศใต้ ฝ่ายภรรยาจกู ัดเก๊กให้เปนทุกขห์ นักอกหนักใจนัก แลไปเห็นหญงิ คนใช้ซึง่ ปีศาจจูกดั เกก๊ มา เข้ามีกลิ่นตัวเหม็นโลหิตเดิรเข้าไป ในเรือน จึงถามว่าตัวมึงถูกอะไรจึงเหม็นคาวโลหิต หญิงนั้นก็ เหลือกตาแลว้ โลดขึน้ ไปน่ังบนขื่อ จึงร้องว่า กูนี้คือจูกัดเกก๊ พอทหารไปถึงเข้าก็ล้อมเรือนไว้ไล่จบั มัด ตัวภรรยาจูกัดเก๊กแลคนในเรือนได้ แล้วริบ พัสดุเงินทอง เอาคนทั้งปวงไปฆ่าเสียกลาง ตลาด สิ่งของท้งั ปวงเอาเขา้ ไปเปนหลวงสิ้น ครั้งนั้นเดือนสิบสอง พอพระเจ้าซุนเหลียง เสวยราชยไ์ ด้สองปี (พ.ศ. ๗๙๖) เม่ือซุนจุ๋น ฆ่าจูกัดเก๊กเสียดังนั้น พระเจ้าซุนเหลียงก็ ตั้งให้เปนที่มหาอุปราชว่าราชการแผ่นดิน ท้ังปวง www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๕๓ จกู ดั เกก๊ (Zhuge Ke) ฝ่ายเกียงอุยทหารเมืองเสฉวน ครั้นแจ้งหนังสือจูกัดเก๊กก็ดีใจนัก จึงเอาเนื้อความมาทูล พระเจ้าเล่าเสี้ยน แล้วทูลลาจะยกกองทัพไปตีเม็องวุยก๊ก พระเจ้าเล่าเสี้ยนก็ยอม เกียงอุยกะเกณฑ์ ทหารย่ีสบิ หมน่ื ให้เลียวฮัวเปนปีกซา้ ย เตยี วเอ๊กเปนปีกขวาให้ยกไปหนา้ ใหแ้ ฮหัวป๋าเปนท่ีปรึกษาใน กองหลวง เตยี วหงีเปนทพั หลงั คมุ ลำเลียง จงึ ให้ยกกองทพั ไปทางด่านแฮเบงกว๋ น ยกทัพคร้งั นพ้ี ระเจ้า เล่าเสี้ยนเสวยราชย์ได้สิบหกปี (พ.ศ. ๗๘๓) เกียงอุยจึงปรึกษาด้วยแฮหัวป๋าว่า เรายกกองทัพไปครงั้ ก่อนเสียทีแก่ข้าศึก ครั้งนี้ทหารก็มากเครื่องศัสตราวุธก็พร้อม เราจำจะคิดอ่านทำการให้สามารถ ทา่ นจะคิดทำประการใดจงึ จะมชี ัยชนะแกข่ ้าศึก สามก๊กวิทยา

๑๘๕๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) แฮหัวป๋าจึงว่า หัวเมืองขึ้นวุยก๊กข้างฝ่าย เหนือเห็นแต่หัวเมืองอันหนำนี้มีเข้าปลาอาหาร บรบิ รู ณ์ ถา้ เราตไี ดจ้ ะได้เปนกำลงั เลีย้ งทหาร เมื่อเรา ยกไปครั้งก่อนเสียทีแก่เขา ด้วยกองทัพมิพร้อมทัพ เมอื งเก๋ยี งกม็ ามทิ นั ครั้งน้ีขอท่านใหม้ หี นงั สือไปให้ยก กองทัพมาทางเซ็กเอ๋ง ให้มาบัญจบทัพเรา ณ เมือง ตองเตง๋ พรอ้ มกนั แลว้ เราจะยกไปตเี มืองอันหนำ เกียงอุยได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี จึงให้จัดแจงคุมเอาเพ็ชร์แลเงินทองแพรกระบวรอย่าง ดีเปนเครอ่ื งราชบรรณาการไป ถึงปีต๋องเจ้าเมืองเกี๋ยงให้ยกกองทัพมาชว่ ย ปีต๋องเจ้าเมืองบ้านนอกได้ บรรณาการดีใจนัก จึงเกณฑ์กองทัพห้าหมื่น ให้โงโหเสียวกั้วสองคนเปนแม่ทัพหน้า ตัวปีต๋องเปน แม่ทัพหลวงยกไปเมอื งตองเตง๋ ฝ่ายกวยหวยเจ้าเมอื งเองจิ๋วแจ้งว่าเกียงอยุ ยกทัพมา ก็ให้ม้าใช้ถอื หนังสือไปแจ้งขอ้ ราชการ ณ เมืองลกเกี๋ยง สุมาสูจึงปรึกษาขุนนางทั้งปวงว่า กองทัพเกียงอุยยกมาครั้งนี้ ผู้ใดจะอาสาออกไป ต้านทาน ชิจิดขุนนางผู้ใหญ่คนหนึ่งจึงว่าข้าพเจ้าจะขออาสาออกไป สุมาสูแจ้งอยู่แต่ก่อนว่าชิจิด เปนคนดีมีสติปัญญากำลังก็มาก แล้วห้าวหาญในการสงคราม ครั้นได้ยินชิจิดรับอาสาดังนั้นดีใจนัก จึงใหช้ ิจดิ เปนทัพหน้า สมุ าเจียวเปนแม่ทพั หลวง คมุ ทหารยกไปถึงตองเต๋ง ชจิ ิดถือขวานขม่ี ้าคมุ ทหาร ออกไป เกียงอุยใช้ให้เลียวฮัวคมุ ทหารออกรบ เลียวฮัว ถือทวนขี่ม้าคุมทหารออกไปสู้กับชิจิดได้สามเพลง ทวนพลัดตกจากมือเสียทีก็ชักม้าหนีไป เกียงอุยใช้ให้ เตียวเอก๊ ออกชว่ ย เตยี วเอก๊ ถอื ทวนขี่มา้ ออกรบกับชิจิด ได้ประมาณห้าเพลงเหลือกำลังก็หนี ชิจิดได้ทีพาทหาร ไล่รุกบุกบันฆ่าทหารเกียงอุยตายเปนอันมาก เกียงอุย เห็นทหารระส่ำระสายนักจะต้านทานมิได้ ก็ล่าทัพ ถอยไปประมาณสามร้อยเส้นก็ตั้งค่ายมั่นอยู่ ฝ่าย สุมาเจียวห้ามทหารไม่ให้ติดตาม ก็สั่งให้ตั้งค่ายมั่นอยู่ ชจิ ิด (Xu Zi) ทนี่ นั่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๘๐ ๑๘๕๕ เกยี งอยุ จึงปรกึ ษากบั แฮหัวปา๋ ว่า ชิจิดคนนีม้ กี ำลงั มากนกั เราจะคดิ อ่านประการใดจึงจะฆ่า เสยี ได้ แฮหัวป๋าจงึ วา่ ตอ่ เวลาพรุง่ นี้เราใหซ้ มุ่ ทหารไวส้ องฟากทางแลว้ ให้ทหารออกไปรบด้วยชิจิดให้ ทำเปนแพ้หนมี า ชจิ ดิ ไล่มาเราจงึ ใหท้ หารซงึ่ ซมุ่ ไวต้ ีวกหลงั เข้าเห็นจะจบั ชิจดิ ได้เปนม่นั คง เกียงอุยจึงว่า สุมาเจียวคนนี้เปนบุตรสุมาอี้ เห็นเขาจะชำนาญนักในกลศึก ซึ่งจะล่อลวง ดังนั้นเกรงจะไมส่ มความคดิ ดว้ ยทีท่ างชอบกลนกั เหน็ เขาจะไม่ติดตาม พเิ คราะห์ดเู ห็นทัพเมอื งวยุ กก๊ มาทำการแก่เราแตก่ อ่ นมักให้กองทพั ไปสกัดต้น ทางลำเลียง ซึ่งเราจะฆา่ ชจิ ดิ ในที่รบซึ่งหน้าดังนี้เห็น ไม่ได้ ด้วยกำลังก็มากทหารก็มาก เราตั้งมั่นอยู่ในค่ายไม่ออกรบ สุมาเจียวก็จะใช้ชิจิดไปตีลำเลียง เราคิดอ่านลวงชิจิดให้เสียทีแก่เราเมื่อไปตีลำเลียงที่ทางแคบ เห็นจะได้ชัยชนะฝ่ายเดียว แฮหัวป๋า เหน็ ชอบดว้ ย เกียงอุยจึงให้หาเลียวฮัวกับเตียวเอก๊ มาสอนให้ทำกลอุบาย ซึ่งตัวเคยทำด้วยขงเบ้งแต่ก่อน นั้นให้ไปลวงชิจิดแล้วก็ใช้ไป เลียวฮัวกับเตียวเอ๊กก็ไปทำ เหมอื นความคิดเกยี งอุยสัง่ มานั้น ฝ่ายเกยี งอุยอยรู่ ักษาค่ายให้ ทหารทำขวากกระจบั เหล็กรายรอบคา่ ย แล้วให้ตัดไมท้ ำขวาก ปกั รายรอบชั้นนอกเปนอนั มาก ฝ่ายชิจิดคมุ ทหารมาหน้าค่าย เกียงอุยรอ้ งทา้ ทายทุกวันให้เกยี งอยุ ออกรบ เกียงอยุ ก็มไิ ด้ออ กรบ ครั้นจะเขา้ หกั ชิงเอาคา่ ยเห็นไมไ่ ด้ สามกก๊ วิทยา

๑๘๕๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) กองสอดแนมจึงให้ม้าใช้มาบอก สมุ าเจยี วว่า ทหารเกยี งอยุ คุมลำเลียงมาถึง หลังเขาเทียดลองสัน สุมาเจียวจึงปรึกษา ด้วยชิจิดว่า เกียงอุยมิได้ออกสู้รบเรา ตั้งมั่นอยู่ในค่ายชรอยจะคอยทัพหนุน เราจำจะให้ไปตัดลำเลียงเสีย เกียงอุย ขัดสนลำเลียงลงแล้วเห็นจะหนีเราเปน มน่ั คง ทา่ นจงคุมทหารไปตัดลำเลยี งเสียให้ จงได้ ชิจิดคุมทหารห้าพันยกไปเวลาพลบคํ่าไปถึงเขาเทียดลองสัน กองสอดแนมก็มาบอกว่า ทหาร เกียงอุยประมาณสองร้อยเศษ คุมลำเลียงบันทุกโคยนตร์ประมาณร้อยเศษมาแล้ว ชิจิดก็ให้ทหารซุม่ อยสู่ องฟากทาง ตวั เองไปตงั้ สกัดอยูต่ ้นทาง กองสอดแนมกใ็ ห้มา้ ใช้ไปบอกเกยี งอุยว่า ชิจดิ ยกทพั จะไป ตีลำเลียงแลว้ เกยี งอุยกย็ กทัพมา ครั้นกองลำเลียงไปถึงเข้า ชิจดิ ก็ใหท้ หารโห่ตีกระหนาบเข้าไป ทหาร ซงึ่ คุมลำเลียงมาน้นั ก็หนีตามทางซ่ึงเลยี วฮวั เตยี วเอ๊กทำกลส่ังใหไ้ ป นั้น ชิจิดกใ็ ห้ทหารสองพันห้าร้อย คุมลำเลียงกลับมา ตัวก็พาทหารสองพันห้าร้อยไล่ตามไป ครั้นไปได้ประมาณร้อยเส้นถึงทางแคบ พอพบเกวยี นกลเปนอันมาก ซงึ่ เลยี วฮวั เตียวเอก๊ ทำขวางทางไว้ ก็ให้ทหารลงจากม้าช่วยกนั เข็นเกวยี น แอบเข้าเสียข้างทาง ทหารก็เข้ากลุ้มรุมช่วยกัน ทหารซึ่งตามมานั้นก็คับคั่งกันอยู่เปนอันมาก แต่พอ เกวียนเคลือ่ นไหวจากที่ ก็เกิดเพลิงขึ้นในเกวียนเปนพลุพลุ่งออกมา ถูกทหารล้มตายเจบ็ ปวดเปนอัน มาก ชิจิดก็คิดว่าเขาทำกลขวางหน้าไว้แล้ว ครั้นจะกลับไปทางมาเกรงเขาจะซุ่มทหารสกัดไว้ ก็พา ทหารหนีไปทางน้อยริมเชิงเขาข้างหนึ่ง พอไปใกล้ถึงปากทางก็พบเกวียนกลแอบอยู่ริมสองฟากทาง เปนอันมาก ตกใจนักก็เร่งรีบทหารไปให้พ้น เกวียนก็เกิดเพลิงพลุพลุ่งออกมาจากเกวียนทั้งสองฟาก ทาง ถูกทหารเจ็บปวดล้มตายมากนัก ชิจิดก็พาทหารซึ่งเหลือตายหนีพ้นไป แล้วได้ยินเสียงประทัด สำคัญ แลไปเห็นเลียวฮัวออกมาข้างซ้าย เตียวเอ๊กออกมาข้างขวา คุมทหารโห่ออกมา ตีกระหนาบเข้า ทหารชิจิดก็ล้มตายสิ้น ชิจิดก็ ควบม้าหนีไป พบเกียงอุยคุมทหารสกัดทางอยู่ ชิจิดตกใจนัก จะกลับอาวุธเข้าสู้ก็มิทัน เกียงอุย แทงถูกชิจิดตกม้าลง ทหารก็เข้ากลุ้มรุมกันฟัน แทงชจิ ดิ ตาย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๕๗ ฝ่ายทหารชจิ ดิ ครึง่ หนึ่งซึ่งคมุ สำเลียงมา นั้นไปพบแฮหัวป๋าเข้า แฮหัวป๋าก็ให้ทหารล้อมไว้ ทหารชิจิดเห็นสู้มิไดก้ ็ยอมเข้าด้วยแฮหัวปา๋ ๆ กับ ทหารของตัวกถ็ อดเอาเสื้อกางเกงทหารชิจดิ มาใส่ แล้วให้ทหารถือธงชิจิดนำหน้าพาทหารแลสเบียง ตรงเข้าไปค่ายสุมาเจียว ๆ เห็นทหารชิจิด ตีลำเลียงได้มาก็เปิดประตูค่ายให้เข้าไป แฮหัวป๋า พาทหารเข้าไปในค่ายแล้วก็ไล่ฆ่าฟันทหารสุมาเจียว ๆ พาทหารหนีออกไปได้ เลียวฮัวกับเตียวเอ็ก เร่งรีบมาพบสุมาเจียวก็พาทหารเข้าระดมตี สมุ าเจยี วตา้ นทานมิไดก้ ็หนไี ปทางหน่ึงพบทัพเกียงอุยเข้า เกียงอุยก็พาทหารเขา้ โจมตี สุมาเจียวมิรู้ท่ีจะไปกพ็ าทหารหนีขึ้นไปบนเขาเทียดลองสัน เขานั้นมีทาง จำเพาะขึ้นทางเดียว มีห้วงน้ำน้อยอยู่อันหนึ่งพอจะกินได้สักร้อยคน ทหารซึ่งขึ้นไปดว้ ยสุมาเจียวนัน้ ประมาณหกพนั กินนำ้ นนั้ ก็แหง้ สนิ้ เกียงอุยจะตามขึ้นไปมไิ ดก้ ็ให้ทหารล้อมเชงิ เขาไว้ สมุ าเจียวเห็นม้า แลทหารอดน้ำนัก ก็เงยหน้าขึ้นดูอากาศแล้วกระทืบเท้าร้องว่า เทพดาไม่เอ็นดูเลย จะให้อดน้ำตาย เสยี สน้ิ แล้วหรือ อองโถสมุหบ์ าญชจี งึ ว่า แตค่ รง้ั ก่อนเกรงกะหยงคนหน่ึง ยกกองทัพไปรบข้าศึกไม่มีนํ้าจะกิน พบหว้ งนำ้ อนั หนง่ึ เขา้ หาน้ำมไิ ด้ ก็กราบลงเสี่ยงทายเทพดากไ็ ดน้ ำ้ กนิ บริบูรณ์ ท่านขดั สนดว้ ยน้ำครั้งนี้ ขอใหเ้ สย่ี งทายดูเถดิ สมุ าเจียวเหน็ ชอบด้วยกข็ ึน้ ไปถงึ หว้ งนำ้ กราบลงสามทีแล้วเสี่ยงทายวา่ ข้าพเจ้า สุมาเจียวอาสาพระเจ้าแผ่นดินมาปราบปรามข้าศึก ถ้าข้าพเจ้าจะสิ้นชี วิตแล ้วขออย่า ให้ น้ำม ีมา เ ล ย ข้าพเจ้าจะได้เชือดคอตายเสีย ทหารทั้งปวงจะยอม เข้าไปหาข้าศึก ถ้าข้าพเจ้ายังจะมีชีวิตอยู่จะได้ทำ ราชการรกั ษาแผ่นดินสืบไป ขอใหเทพดาเจ้าบันดาล ให้มีนํ้ามาเต็มห้วงนี้เถิด แต่พอสิ้นคำลงก็มีน้ำไหล ออกมาเตม็ หว้ ง ทหารแลม้าไดก้ นิ บรบิ ูรณ์ไมร่ ูส้ น้ิ เลย ฝ่ายเกียงอุยจึงว่าแก่ทหารทั้งปวงว่า มหาอุปราชล้อมสุมาอี้ไว้ได้ทีหนึ่งก็หาจับตัวได้ไม่ เรายงั มีความแคน้ อยู่ คร้งั น้ีข้าเห็นสุมาเจยี วไมพ่ น้ มอื แลว้ จะจับได้เปนมน่ั คง สามก๊กวิทยา

๑๘๕๘ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวยหวยอยู่ ณ เมืองเองจิ๋ว ได้แจ้ง ว่าเกียงอุยล้อมสุมาเจียวไว้ที่เขาเทียดลองสันแล้ว จึงปรึกษากับต้านท่ายว่าจะยกกองทัพไปช่วย ต้านท่ายจงึ วา่ ซึ่งจะยกไปช่วยนัน้ ข้าพเจ้าเกรงอยู่ เพราะเกียงอุยยกมาครั้งนี้กองทัพเมืองเกี๋ยงก็มา ด้วย ยกมาถึงแดนเมืองอังหนำแล้ว ครั้นรู้ว่าท่าน ยกมาช่วยสุมาเจียว ก็จะยกเข้าตีเอาเมืองเองจิ๋ว เราจะมิเสยี ทีหรอื ขา้ พเจา้ คิดว่าจะทำลายทัพเมืองเก๋ียงเสียก่อน จะใหข้ ุดหลุมกวา้ งยาวสกัดหน้าเมอื ง ไว้ แลว้ ขา้ พเจ้าจะไปลวงปตี ๋องเจา้ เมืองเก๋ียงให้ยกมาตเี มอื งเรา ๆ กำจดั ปีต่องเสียได้แล้วจึงจะไปช่วย สมุ าเจียวจะมิต้องระวังหลังเลย กวยหวยเห็นชอบด้วย ก็ให้ด้านท่ายคุมทหารห้าพันไปลวงปีต๋อง ต้านท่ายยกไปใกล้ปีต๋อง แล้ว ให้ทหารมัดศัสตราวุธแบกเข้าไปให้ปีต๋อง ต้านท่ายไปถึงปีต๋องแล้วกราบลงร้องไห้จงึ ว่า ข้าพเจา้ ทำราชการด้วยกวยหวยมีความชอบหนักหนา กวยหวยมิได้ยกความชอบข้าพเจ้าเลย ตั้งตัวเปนใหญ่ แล้วคิดกำจัดข้าพเจ้าเสียอีกเล่า ข้าพเจ้ามีความน้อยใจนัก จึงสมัคเข้ามาเปนข้าท่าน ด้วยแจ้งอยู่แต่ ก่อนว่าท่านมีสติปญั ญารู้เลีย้ งคนดี ข้าพเจ้าจึงมาเข้าด้วยทา่ น แลซึ่งจะตเี อาเมอื งเองจิ๋วเปนพนักงาน ข้าพเจ้าผู้เดียวมิให้ท่านลำบากเลย ขอให้ยกกองทัพไปในเวลาคํ่าวันนี้เถิด ข้าพเจ้าจะขอไปแก้ ความแค้น ปตี ๋องกเ็ ชอื่ จงึ ส่งั ใหโ้ งโหกบั เสียวกั้วยกกองทพั ไปกับต้านท่าย ฝ่ายโงโหเสียวกั้วก็ให้ทหารตา้ นท่ายอยูร่ ั้งหลัง เอาแต่ตวั ต้านท่ายไปกอ่ น เวลาสองยามกถ็ งึ เมืองเองจิว๋ แลไปเห็นประตูเปิดอยู่ ต้านท่าย ก็ควบม้าไปบอกกวยหวยซึ่งตระเตรียม กองทัพไว้นั้นพากันออกมาตีวกหลัง ทหาร ต้านท่ายซึ่งตามมานั้นก็ไล่ฟันตามหลังเข้าไป ทหารโงโหเสียวก้ัวก็ตกลงในหลุมทั้งม้าทั้งคน เหยียบกันเจ็บปวดล้มตายเปนอันมาก ทหาร ซึง่ เหลือตายก็ยอมเขา้ ด้วยต้านทา่ ย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๘๐ ๑๘๕๙ ฝ่ายโงโหเสียวกั้วก็เอาดาบเชือดฅอตาย ทั้งสองคน ครั้นรุ่งเช้ากวยหวยกับต้านท่ายก็ยกเข้า ไปตีปีต๋องเจา้ เมืองเกี๋ยง ซึ่งตั้งอยูแ่ ดนเมอื งอนั หนำ นั้น ปีต๋องเห็นทัพตา้ นท่ายกับกวยหวยมีความแคน้ นัก ขี่ม้าคุมทหารออกมานอกค่าย ฝ่ายทหาร กวยหวยตา้ นท่ายเหน็ ทหารปตี ๋องน้อยนักก็เข้ากลุ้ม รุมจับตัวปีต๋องได้ มัดเอามาให้กวยหวย ๆ เห็น ทำเปนตกใจลงจากม้าขมีขมันไปแก้ปีต๋องออกเสียแล้วจึงว่า พระเจ้าโจฮองทรงพระเมตตาท่านนัก ว่าเปนคนสัตย์ซื่อ ตั้งพระทัยคอยจะชุบเลี้ยงท่าน เหตุใดท่านจึงเข้าด้วยเกียงอุยซึ่งเปนคนหยาบช้า ปีต๋องก็นบนอบขอชีวิตแล้วว่า ข้าพเจ้าจะขอเปนข้าพระเจ้าโจฮอง กวยหวยจึงว่า ถ้ากระนั้นท่าน จงเปนทัพหน้ายกไปตีเกียงอุยซึง่ ล้อมสุมาเจียวไว้นั้น ถ้าสำเร็จราชการแล้วเราจะทูลยกความชอบให้ ปีต๋องก็รับอาสา เวลาค่ำก็คุมทหารยกไปเปนทัพหน้า ครั้นเวลาสามยามใกล้ค่ายเกียงอุยเข้า จึงใช้ ทหารไปบอกเกียงอุยว่าทัพปีต๋องมาถึงแล้ว เกียงอุยดีใจนกั ก็สั่งว่าให้เชิญปตี ๋องเข้ามาเถิด ปีต๋องก็พา ทหารซองตัวแลทหารกวยหวยเข้าไปดว้ ยเปนอันมาก เกียงอุยเห็นประหลาทใจจึงว่า ให้ทหารตั้งค่าย อยู่แต่นอกเถิด เชญิ แต่ทา่ นกับทหารซงึ่ ตามหลงั นั้นเขา้ มา ปีต๋องกพ็ าทหารกวยหวยแลทหารของตวั ซง่ึ มฝี มี ือประมาณร้อยหนึ่งเขา้ ไปในคา่ ย เกยี งอยุ กับแฮหัวปา๋ ออกมารับเขา้ ไปในค่าย ปตี อ๋ งยังมิทันสั่งให้ ทำการ ทหารไดท้ ีแลว้ ก็ไล่บุกบนั ฆา่ ทหารเกียงอยุ วุ่นวายขึ้น ทหารขา้ งนอกก็แหกคา่ ยเข้าไปช่วยกัน เกียงอุยตกใจนักมิทันฉวยอาวุธเผ่นขึ้นม้าหนีไป ทหารทั้งปวงก็วิ่งออกจากค่ายกระจัด กระจายหนไี ป เกียงอุยไม่มีอาวธุ ถือคว้าหาเกาทณั ฑ์ทีส่ ะเอวได้แต่คันลูกนัน้ ตกเสียแลว้ กวยหวยเหน็ เกียงอุยก็ควบม้าไล่เกียงอุยก็ยิงแต่สายเกาทัณฑ์เปล่า กวยหวยได้ยินแต่เสียงเกาทัณฑ์หาเห็นลูกไม่ กวยหวยจึงเอาหอกซัดทำเปนลูกเกาทัณฑย์ ิงไป เกียงอยุ ฉวยได้ก็รออยู่ ให้กวยหวยเข้าไปใกล้คะเนได้ ทีก็ยิงถูกกวยหวยตกม้าลง เกียงอุยก็กลบั มาชิงได้ทวน สำหรับมือกวยหวยจะแทง พอทหารกวยหวยตามมา ทันเกียงอุยก็หนีไป ทหารก็พากวยหวยเข้าไปค่าย แต่พอชักหอกออกได้โลหิตก็ไหลออกมากวยหวยก็ตาย สุมาเจียวก็พาทหารลงมาจากเขาช่วยกันไล่ติดตาม ขา้ ศกึ สามก๊กวิทยา

๑๘๖๐ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝา่ ยแฮหวั ปา๋ หนีไปพบเกียงอุยเข้ากพ็ ากนั กลับไปเมอึ งฮนั ต๋ง จงึ ปรกึ ษากันวา่ เราไปทัพครั้งน้ี เสียทหารมากมาย แต่ว่าได้เปรียบด้วยล้างนายทหารใหญ่มีฝีมือได้สองคน ทหารเลวนั้นก็ล้มตาย ลงเปนอันมาก ความผิดเราก็มีความชอบเราก็มี ถึงจะเข้าไปเฝา้ เหน็ มิพอเปนไร ว่าแล้วก็พากันไปเฝา้ พระเจา้ เลา่ เส้ยี น ณ เมืองเสฉวน ฝ่ายสุมาเจียวก็ให้รางวัลแก่ปีต๋องแลทหารทั้งปวงตามสมควร แล้วจึงสั่งว่าท่านจงกลับไป เมืองเถิด ข้าพเจ้าไปเฝ้าจะทูลความชอบให้ ปีต๋องก็ลาพาทหารกลับไปเมืองเกี๋ยง สุมาเจียวก็ยกทัพ กลบั ไปเมืองลกเอ๋ียง ฝ่ายสุมาสูแลสุมาเจียวได้ว่าราชการเมืองวุยก๊ก บันดาขุนนางผู้ใหญ่ผู้น้อยก็อยู่ในบังคับ บญั ชาสนิ้ ทง้ั น้ัน จะผิดแลชอบประการใดกห็ าผู้ทัดทานไดไ้ ม่ www.samkok911.com