สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๗๗

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๔๗ ตอนท่ี ๗๗ ขณะนั้นขงเบ้งตั้งทำนุบำรุงทแกล้วทหารซ่องสุมอาหารอยู่สามปี อาณาประชาราษฎรใน เมืองเสฉวนแลเมืองฮันต๋งทำมาหากินเปนสุข ครั้นพระเจ้าเล่าเสี้ยนเสวยราชย์ได้สิบเอ็ดปี ๑ (พ.ศ. ๗๗๖) เปนเทศกาลเดือนสี่ ขงเบ้งจึงเข้าไปกราบทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า ตัวข้าพเจ้าผู้จะทำนุบำรุง แผ่นดินให้อยู่เปนสุข ก็ได้ปรนปรือทแกล้วทหารซ่องสุมสเบียงอาหารว่างศึกมาถึงสามปีแล้ว บัดนี้ ข้าพเจ้าขอถวายบังคมลายกกองทัพไปปราบปรามข้าศึกเมอื งลกเอี๋ยงซึง่ เปน เสี้ยนหนามให้ราบคาบ แม้ไม่สมคิดข้าพเจ้าก็ไม่กลับมาดูหน้าชาวเมืองเสฉวน พระเจ้าเล่าเสี้ยนได้ฟังก็ตกใจจึงตรัสห้ามว่า บัดนเ้ี มืองเรากร็ าบคาบมีภมู ิ์ฐานแผ่ไปกวา้ งขวาง แลเมอื งลกเอยี๋ งเมืองกงั ต๋ังนน้ั เหน็ จะไมย่ กมากระทำ ยํ่ายีแกเ่ ราได้ แม้ทา่ นจะน่งิ อยแู่ ต่เมืองนกี้ พ็ อจะเปนสุขสืบไป เหตใุ ดจะยกกองทัพไปใหล้ ำบากกายเล่า ๑ ในฉบบั ภาษาจนี วา่ ๑๒ ปี สามก๊กวิทยา

๑๗๔๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งจึงกราบทูลว่า พระเจ้าเล่าปี่มีพระคุณชุบเลี้ยงข้าพเจ้า แล้วได้สั่งไว้ให้คิดอ่าน ปราบปรามศัตรใู นเมืองลกเอี๋ยงให้ราบคาบ แล้วจะยกเปนเมืองหลวงข้ึนดงั เก่า แลเนื้อความทัง้ ปวงก็ ยังไม่สมความคดิ ข้าพเจา้ ก็ยงั นอนตาไม่หลับ ข้าพเจา้ จึงจะยกไปทำการให้สำเรจ็ เจียวจิ๋วโหรได้ฟังขงเบ้งว่าดังนั้น จึงทูลพระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า ข้าพเจ้าดูในตำราแล้วเห็นดาว มหาอุปราชเมอื งเรานเี้ สร้าหมอง อนั ดาวประจำเมอื งฝ่ายเหนอื น้นั รุ่งเรือง อน่งึ ชาวเมืองเราเล่ืองลอื กัน ว่า เวลากลางคืนได้ยินใบสนธิ์ซึ่งต้องลมนั้น เหมือนเสียงคนร้องไห้อื้ออึงอยู่ ซึ่งมหาอุปราชจะยกไป คร้ังนี้ขอใหง้ ดไวก้ อ่ น พระเจ้าเลา่ เส้ยี นยังมไิ ดต้ รสั ประการใด ขงเบ้งจึงว่าแก่เจียวจิ๋วว่า ตัวเราได้รบั สั่งพระเจา้ เลา่ ป่ไี วว้ ่าจะคดิ อ่านบำรุงแผ่นดนิ ใหร้ าบคาบ ซ่งึ ท่านจะเอา นิมิตมะโนสาเรม่ าขัดไว้นั้นไม่ได้ จำเราจะยกไปทำการตาม รับสั่งจึงจะควร แล้วขงเบ้งก็เอาธูปเทยี นไปจุดบูชาพระศพ พระเจ้าเล่าปี่ จึงกราบลงแล้วร้องไห้รํ่าว่า ตัวข้าพเจ้าได้ รับสั่งพระองค์ใหป้ ราบปรามศัตรรู าชสมบัติเสียใหร้ าบคาบ ข้าพเจ้าก็ได้ยกไปทำการกบั เหล่าศัตรูแผ่นดิน ณ เขากิสาน ถึงห้าครั้งกย็ งั ไม่ สำเร็จตามรับสั่งกอ่ น ครั้งนี้ข้าพเจา้ จะยก เจียวจวิ๋ (Qiao Zhou) กองทัพไปอีก แม้ไม่สมความคิดก็จะมไิ ด้กลับมาเลย แล้วก็ ลาพระเจ้าเล่าเสี้ยนไปเมืองฮันต๋ง ให้จัดแจงทแกล้วทหาร ได้สามสบิ สี่หมืน่ แลตระเตรียมเครือ่ งศสั ตราวุธไว้ทกุ กอง พอทหารมาบอกว่า กวนหินป่วยปัจจุบันถึงแก่ความตายแล้ว ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ ร้องไห้รักกวนหินจนสลบไป ขุนนางทั้งปวงชวนกันเข้าแกฟ้ ื้นขึน้ ขงเบ้งจึงว่า กวนหินนี้เปนทหารเอก ทั้งมีใจสัตยซ์ ่อื เหมือนกวนอูผบู้ ดิ า ควรทีจ่ ะช่วยทำนุบำรุงแผน่ ดินสืบไป ซงึ่ กวนหินมาถึงแก่ความตาย ครั้งนี้ เหมือนเราเสียกำลังไปแก่ข้าศึกกึ่งหนึ่ง ครั้นเวลารุ่งเช้าขงเบ้งจึงให้เกียงอุยอุยเอี๋ยนคุมทหาร เปนกองหน้า ให้ลิอิ๋นคุมสะเบียง ขงเบ้งเปนกองหลวง นายทหารยกเปนห้ากองไปบัญจบกัน ณ เขากิสาน www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๔๙ สามก๊กวิทยา

๑๗๕๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) แฮฮวั ป๋า แฮฮัวหยุ แฮฮวั ฮยุ แฮฮวั โห (Xiahou Ba, Xiahou Wei, Xiahou Hui, Xiahou He) ฝา่ ยมา้ ใช้เห็นดังนัน้ กเ็ ข้าไปบอกให้กราบทูลพระเจา้ โจยอยว่า บดั นข้ี งเบง้ คมุ ทหารประมาณ สี่สิบหม่ืน๒ ยกมาเขากิสานอีก พระเจ้าโจยอยจึงปรึกษาแก่สุมาอี้ว่า ถึงสามปแี ลว้ กองทพั เมืองเสฉวน มิได้ยกมาทำอนั ตรายเมอื งเรา บัดนข้ี งเบง้ ยกมาจะใกล้ถงึ เขากสิ าน ท่านจะคดิ ประการใด สมุ าอ้จี ึงทูล ว่า ข้าพเจ้าดดู าวแลตำราเห็นวา่ ฝ่ายเมืองเรารุ่งเรอื งสุกใสอยู่ อนั ดาวสำหรบั เมอื งเสฉวนนน้ั เสรา้ หมอง นัก ซึ่งขงเบ้งยกมาครั้งนี้เหมือนหนึ่งหาภัยใส่ตัว พระองค์อย่าคิดวิตกเลย ไว้ข้าพเจ้าจะอาสาไป ต้านทานเอาชัยชนะให้ได้ แต่ข้าพเจ้าจะขอแฮฮัวป๋า แฮฮัวหุย แฮฮัวฮุย แฮฮัวโห สี่คน ซึ่งเปนบุตร แฮหวั เอ๋ียนไปด้วย จะไดเ้ ปนใจทำการสงครามแกแ้ คน้ ขงเบง้ ซ่งึ ฆา่ แฮฮวั เอีย๋ นเสีย พระเจ้าโจยอยจึงตอบว่า ครั้งก่อนนั้นแฮฮัวหลิมบุตรแฮฮัวตุ้นยกไปทำการศึกเสียทีมา ก็มี ความละอายมิได้เขา้ มาทำราชการในเมอื งหลวง ซึ่งท่านจะเอาบตุ รแฮฮัวเอี๋ยนส่ีคนไปคร้ังนี้ เราเกรง วา่ จะเหมือนแฮฮวั หลมิ สุมาอี้จงึ ทูลว่า อันน้าํ ใจบุตรแฮฮัวเอี๋ยนทั้งสี่คนน้ีกลา้ หาญนัก จะทำการส่ิงใด เห็นองค์อาจ แล้วก็มีใจเจ็บพยาบาท ขงเบ้งอยู่ เห็นจะไม่ย่อท้อข้าศึกเหมือน แฮฮัวหลิม พระเจ้าโจยอยจึงตรัสว่า ถ้าท่านเห็นได้การแล้วจะเอาไปก็ตามเถดิ อนั การทง้ั ปวงซงึ่ จะยกไปนนั้ ถ้าเหน็ ผู้ใดมี ความคดิ หลักแหลมกล้าหาญพอจะทำการ สงครามได้ ก็ให้ท่านตั้งแต่งเปนขุนนาง ตามสมควรเถดิ ๒ ฉบบั ภาษาจีนวา่ ประมาณสามสบิ หม่นื เศษ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๗ ๑๗๕๑ สุมาอี้ก็ลาพระเจ้าโจยอยพาบุตร แฮฮัวเอี๋ยนทั้งสี่คนไป ณ เมืองเตียงอั๋น แล้วก็ เกณฑท์ หารได้ประมาณสีส่ บิ หมื่นพรอ้ มดว้ ยเครื่อง ศัสตราวุธ ให้แฮฮัวป๋าแฮฮัวฮุยคุมทหารเปนกอง หน้า ครั้นได้ฤกษ์ก็ยกไปถึงแม่น้ำฮุยโห จึงให้ แฮฮัวป่าแฮฮัวฮุยข้ามไปตั้งค่ายอยู่ริมแม่น้ำสอง ค่าย ให้ทำกำแพงไว้สำหรับได้ป้องกันข้าศึก แลสุมาอี้นั้นตั้งค่ายใหญ่อยู่ฟากข้างหนึ่ง แล้วให้ทำสะพานข้ามแม่น้ำไว้ถงึ เกา้ ตำบล โกฉุยซุนเลจงึ ว่า แก่สุมาอี้วา่ กองทัพเมืองเสฉวนมาอยู่ ณ เขากิสาน ข้าพเจ้าคิดเกรงว่าขงเบ้งจะลอบไปตีเอาหัวเมือง หลงเส แม้เสยี เมืองหลงเสข้าศกึ ก็จะมกี ำลงั มากขึน้ ทา่ นจงคดิ ปอ้ งกันไวใ้ หไ้ ด้ สุมาอ้เี ห็นชอบด้วยจึงว่า ท่านว่าน้คี วรนัก ท่านทง้ั สองจงจดั ทหารไปตงั้ คา่ ยอยู่ ณ ปากทางเมืองหลงเส ขณะเมื่อขงเบ้งยกกองทัพมานั้น ให้ตั้งค่ายรายทางแต่ด่านเกียมโก๊ะมาจนถึงเขากิสาน ประมาณสิบสี่สิบห้าค่าย หวังจะได้ทำการศึกค้างปี แล้วให้ตั้งค่ายมั่น ณ เขากิสานห้าค่าย ขงเบ้งจึง ปรกึ ษาแก่นายทหารทงั้ ปวงว่า สุมาอตี้ ัง้ อย่ฟู ากตวันออก กองหนา้ น้ันตงั้ อยู่ฟากตวันตก ให้ทำสะพาน ข้ามเปนหลายตำบล แล้วให้ทหารไปต้ังสกัดปากทางปักหงวน หวังมิให้เราไปทำอันตรายเมืองหลงเส แลกองทัพเราตั้งอยู่บัดนี้เปนเหนือน้ำ เราจะให้ทำแพสักร้อยเศษ ขนเอาหญ้าฟางลงทำเชื้อเพลิงไว้ หลังแพทั้งสิน้ จะเกณฑ์ทหารห้าพันซึ่งมีฝมี ือชำนาญ การเรือแพลงเตรยี มไว้ แต่งทหารยกตามไปตีคา่ ยปัก หงวน แลกองทัพเราจะเข้าตีค่ายหน้าซึ่งตั้งอยู่ริมนำ้ นั้นให้พร้อมกัน ฝ่ายสุมาอี้ก็จะเปนกังวลหน้าหลัง แล้วเราจึงวางแพลอยลงไป ถึงสะพานเข้าเมื่อใดจึง ให้ทหารจดุ เช้อื เพลิงขนึ้ สะพานทง้ั น้ันก็จะทำลายลง สิ้น ถึงจะให้ทหารหนุนเพิ่มเติมไปช่วยกันก็เห็นจะ ไม่ทัน แม้สุมาอี้เสียทดี ังนี้เหน็ การเราก็จะสำเร็จเปน มั่นคง นายทหารทั้งปวงเห็นชอบด้วย จึงกะเกณฑ์ ขงเบง้ (Zhuge Liang) ทหารแลว้ ใหไ้ ปตัดไมท้ ำแพ เอาหญ้าฟางลงเตรียมไว้ ทกุ แพ สามกก๊ วิทยา

๑๗๕๒ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายม้าใช้เห็นดังนั้นก็รีบไปบอกแก่ สุมาอี้ว่า ขงเบ้งให้ทำแพเตรียมไว้ สุมาอี้ได้ฟัง ดังนั้นจึงว่าแก่นายทหารทั้งปวงว่า ขงเบ้งคิดกล ศึกจะให้เปนกังวลหน้าหลัง แล้วก็จะลอยแพมา ทำลายสะพานเราเสีย จำจะคิดป้องกันมิให้ กองทัพเราเปนอันตรายได้ จึงให้ม้าใช้ไปบอกแก่ โกฉุยซุนเลว่า ทหารขงเบ้งจะยกมาตีก็อย่าให้ สะดุ้งสะเทือน ให้โกฉุยซุนเลคมุ ทหารออกมาซุ่มอย่กู ลางทาง ถ้าเห็นทหารขงเบง้ ยกมาเม่อื ใดก็ให้ออก โจมตี เราจึงจะยกหนุนไปช่วยรบพุ่งมิให้ทหารขงเบ้งตั้งตัวได้ แล้วให้หาแฮฮัวป๋าแฮฮัวฮุยมาสั่งว่า แม้ได้ยินเสียงโห่ร้องข้างตำบลปักหงวนเมื่อใด ท่านทั้งสองจงคุมทหารซุ่มอยู่นอกค่ายทิศข้างใต้ แม้ เห็นขงเบ้งยกมาตีค่ายหน้าจึงให้ยกเข้าโจมตีอย่าให้ตั้งตัวได้ แล้วสั่งเตียวฮองงักหลิมให้คุมทหาร เกาทัณฑ์คนละพันลงไปซุ่มอยู่ ณ เชิงสะพาน ทั้งสองฟาก แม้เห็นทหารขงเบ้งวางแพลอยมาให้เอา เกาทัณฑ์ยิงระดมไป อย่าให้ทันจุดเชื้อเพลิงขึ้นทำลายสะพานได้ แล้วสั่งสุมาสูสุมาเจียวผู้บุตรว่า ตัว เราจะยกไปตำบลปักหงวน เจ้าทั้งสองจงอยู่รักษาค่ายแทนบิดา แม้ข้าศึกยกมาปลน้ ค่ายหน้าก็ให้พา กันคุมทหารข้ามไปตีกระหนาบให้ได้ชัยชนะ ครั้นสั่งให้จัดแจงสำเร็จแล้ว สุมาอี้ก็คุมทหารลอบออก ข้างหลงั ค่าย ลัดทางไปซุม่ อย่ใู กล้ตำบลปักหงวน www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๕๓ ครั้นเวลารุ่งเช้าขงเบ้งจึงให้อุยเอี๋ยนม้าต้ายคุม ทหารยกไปตีเอาค่ายปักหงวน ให้งออี้งอปันคุมทหารสำหรับ คุมแพ แลให้อองเป๋งเตียวหงีเกียงอุยม้าตงเลียวฮัวเตียวเอ๊ก คุมทหารเปนสามกองไปตี ค่ายหน้าสุมาอี้ ฝ่ายอุยเอี๋ยน ม้าต้ายยกข้ามแม่น้ำมาถึงปากทาง ครั้นเวลาพลบคํ่าจะยก เข้าตคี า่ ยปักหงวน โกฉยุ กับซนุ เลก็แกลง้ ทิ้งค่ายเสยี พาทหาร ออกมาซุ่มอยู่ข้างเนินเขาแห่งหนึ่ง อุยเอี๋ยนกับม้าต้ายเห็น ดังนั้นก็ห้ามทหารไว้มิให้เข้าค่าย ด้วยคิดเกรงเกลือกจะ งอปัน้ (Hu Ban) เปนกลศึก พอได้ยนิ เสียงทหารโห่รอ้ งข้ึนทัง้ สองกอง ข้างขวา นั้นสุมาอี้ข้างซ้ายโกฉุยซุนเลคุมทหารตีกระหนาบออกมาฆ่าฟันทหารเมือง เสฉวนเสียเปนอันมาก อุยเอี๋ยนม้าต้ายต้านทานมิได้ ก็พาทหารซึ่งเหลือนั้นฝ่าหนีออกมาถึงริมแม่น้ำ พอพบงออี้ งออี้จึงรับ อุยเอี๋ยนม้าต้ายลงแพข้ามฟากมา ฝ่ายงอปั้นนั้นวางแพรีบลงไปจะใกล้ถึงสะพาน พอทหารสุมาอี้ยิง เกาทัณฑ์ระดมมาดังห่าฝน เกาทัณฑ์ถูกงอปั้นถึงแก่ความตาย แลทหารทั้งปวงก็ล้มตายเปนอันมาก แพนั้นก็พัดเข้าตลิ่งเปนหลายแพ เตียวฮองงักหลิมแลทหารทั้งปวงจับทหารเมืองเสฉวนไว้ได้บ้าง โจนหนไี ปบ้าง ตกนำ้ ตายบา้ ง ฝ่ายอองเป๋งเตียวหงีเกียงอุยม้าตงเลียวฮัวเตียวเอ๊กท้ังหกนายยกมาใกล้ ค่ายหน้าสุมาอี้จึง ปรึกษากันว่า กองทัพซึ่งขงเบ้งให้ไปตีค่ายปักหงวนนั้นก็ยังไมร่ ู้เหตุ มาบัดนี้เวลายามเศษแล้ว เราจะ ยกเข้าตีเถิดหรือประการใด ปรึกษายังมิตกลงพอม้าใช้มาบอกว่า กองทัพซึ่งยกไปตีค่ายปักหงวนแล แพเชื้อเพลิงนั้นเสียแก่ข้าศึกแล้ว ขงเบ้งให้หาท่านกลับไป นายทหารทั้งหกคนก็ตกใจจะถอยกลับมา พอได้ยินเสียงโห่แล้วเห็นแสงเพลิงทั้งสี่ด้าน แลสุมาสูสุมาเจียวแฮฮัวป๋าแฮฮัวฮุยคุม ทหารตีกระหนาบเข้ามาไล่ฆ่าฟันทหารล้ม ตายเปนอนั มากประมาณกึ่งหน่ึง นายทหาร ทั้งหกคนต้านทานมิได้ ก็พาทหารซึ่งเหลือ นัน้ รบฝ่าหนอี อกไป คร้ันถงึ คา่ ยใหญก่ ็เขา้ ไป บอกแกข่ งเบ้งตามจรงิ ทุกประการ สามกก๊ วิทยา

๑๗๕๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็ยิ่งมีความทุกข์ เปนอันมาก จึงตรวจตราทหารให้รักษาค่ายไว้ มั่นคง พอบิฮุยมาแต่เมืองเสฉวน ขงเบ้งจึงแต่ง หนังสือไปถงึ ซุนกวน สง่ั ใหบ้ ิฮยุ รบั เอาหนังสือแล้ว ก็ลาไปเมืองกังตั๋ง ขุนนางก็พาเข้าไปเฝ้าพระเจ้า ซนุ กวน ๆ กร็ บั เอาหนงั สือมาอา่ นดเู ปนใจความวา่ ข้าพเจ้าขงเบ้งคำนับมาถึงพระเจ้าซุนกวน ด้วยเมืองลกเอี๋ยงร่วงโรยมาแต่ครัง้ พระเจ้าเหี้ยนเต้ เพราะโจโฉเปนศัตรูแผ่นดินคิดทำร้ายให้ไดค้ วาม เดอื ดร้อน อันโจโฉน้ันก็ตายแล้ว แลลูกหลานว่านเครือมนั ทำจลาจลตอ่ ๆ มา แลตัวข้าพเจ้านไี้ ด้รับสั่ง พระเจ้าเลา่ ปีไ่ วใ้ ห้กำจดั เหล่าศัตรแู ผน่ ดินเสีย ขา้ พเจ้าก็ไดย้ กกองทัพไปทำสงครามเปนหลายคร้ังแล้ว ครั้งนี้ข้าพเจ้ายกไปทำการศึกอีก ก็เสียทแกล้วทหารเปนอันมาก อันเมืองกังตั๋งกับเมืองเสฉวนก็เปน ไมตรีกันมาแตค่ รั้งพระเจา้ เล่าป่ี ให้พระเจา้ ซุนกวนเหน็ แก่พระเจา้ เลา่ ปซ่ี ง่ึ เปนเชื้อพระวงศ์ ขอกองทัพ เมืองกังตั๋งมาช่วยรบเมืองลกเอี๋ยงเปนทัพกระหนาบ แม้สำเร็จราชการสงครามแล้วจะแบ่งเมือง ลกเอยี๋ งใหก้ ึ่งหน่งึ พระเจ้าซนุ กวนแจ้งในหนังสอื ดงั น้ันแล้วกม็ คี วามยนิ ดี จึงตรัสแกบ่ ฮิ ุยว่า เราคดิ อย่วู า่ จะใคร่ ยกไปกำจัดโจยอยเสยี พอขงเบง้ ใหม้ หี นงั สือมาขอกองทัพน้ีกส็ มปราถนาเรา จึงใหล้ กซนุ กับจกู ัดกน๋ิ อยู่ รักษาปากนํ้าเมืองกังแฮไว้ให้มั่นคง แล้วให้จัดแจงทหารไว้ ประมาณสามสบิ หม่ืนเสร็จ ครัน้ เวลารุ่งเช้าให้หาตัวบิฮุยเข้า มากินโต๊ะกับขุนนางทั้งปวง พระเจ้าซุนกวนจึงถามบิฮุยว่า ขงเบ้งยกไปทำการสงครามนั้นให้ผู้ใดเปนกองหน้า บิฮุยจึง ทลู วา่ ใหอ้ ุยเอี๋ยนเปนกองหนา้ พระเจา้ ซนุ กวนทรงพระสรวล แล้วตรัสว่า อันอุยเอี๋ยนนั้นมีกำลังกล้าหาญก็จริง แต่น้ำใจ มิได้สัตย์ซื่อมักคิดทรยศ แม้หาบุญขงเบ้งไม่แล้ววันใด อยุ เอ๋ียนกจ็ ะเอาใจออกหากเล่าเสีย้ นเมื่อนนั้ แลตัวเราจะยก บิฮุย (Fei Yi) ไปช่วยขงเบ้งเอง www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๕๕ บิฮุยจึงทูลว่า พระองค์ตรัสนี้สมควรนัก แล้วคำนับลาพระเจ้าซุนกวนไปบอกเนื้อความแก่ขงเบ้ง ว่าซุนกวนจะยกกองทัพมาเอง แล้วเล่าซึ่งซุนกวนว่า กล่าวถึงอุยเอี๋ยนให้ขงเบ้งฟังทุกประการ ขงเบ้งแจ้ง ดังนั้นจึงสรรเสริญซุนกวนว่ามีสติปัญญาหลักแหลม สมควรเปนเจ้า แลตัวเราทุกวันนี้ใช่จะไม่เล็งเห็นใจแล พยศอยุ เอยี๋ นหามิได้ เพราะเห็นแก่ฝีมอื กลา้ หาญจงึ เลย้ี งไว้แตพ่ อเปนเพ่อื นทหารเลว บิฮุยจึงว่า ท่านเห็นประจักษ์อยูฉ่ นี้แลว้ เลี้ยงไว้ป่วยการเสียเปล่า ท่านจงคิดอ่านกำจัดเสีย อย่าให้มีราคีในกองทัพดีกว่า ขงเบ้งจึงตอบว่า ท่านอย่าวิตกเลยเราคิดไว้พร้อมอยู่แล้ว บิฮุยก็ลา ขงเบง้ กลบั ไปเมอื งเสฉวน พอนายประตูเขา้ ไปบอกขงเบ้งว่า มที หารคนหนึ่งจะเขา้ มาหาท่าน ขงเบ้งจึง ให้เข้ามาแล้วถามวา่ ตวั เปนทหารใครมาดว้ ยเหตุสิ่งใด ทหารนั้นแกลง้ อุบายบอกว่า ขา้ พเจ้าชื่อแต้บุ๋น เปนข้าโจยอย ๆ ให้ข้าพเจ้ากับจีนล่งคุมทหารมาเปนลูกกองสุมาอี้ จีนล่งนั้นเปนคนประสมประสาน สุมาอี้ชอบใจใช้สอยตั้งแต่งจีนล่งขึ้นเปนขุนนาง แลสุมาอี้กับจีนล่งข่มเหงดูหมิ่นหยาบช้าแก่ข้าพเจ้า เปนอันมาก ข้าพเจ้ามีใจเจ็บแค้นจึงลอบหนีมา หวังจะอยู่พึ่งบุญท่านจะได้ทำการศึกสืบไป ขงเบ้ง ยังไม่ทันว่าประการใด พอทหารเข้ามาบอกว่า จีนล่งคุมทหารเข้ามาร้องท้าทายถึงหน้าค่ายเปนข้อ หยาบชา้ แล้ววา่ จะตามจบั ตัวแตบ้ ๋นุ ขงเบ้งไดฟ้ งั ดงั น้ันจงึ ถามแตบ้ นุ๋ วา่ ฝีมือทา่ นกับจนี ล่งน้นั เปนกะไรกัน แต้บ๋นุ จึงแกลง้ บอกวา่ ฝีมือข้าพเจ้าดีกว่าจีนล่ง ข้าพเจ้าจะอาสาออกไปตัดสีสะจีนล่งมาให้ท่านจงได้ ขงเบ้งจึงว่า ถ้าทำได้ ดังนั้นเราก็จะสิ้นสงสัยท่าน แต้บุ๋นก็ขึ้นม้าถือง้าวออกไป ขงเบ้งก็ตามออกไปดูถึงหน้าค่าย ฝ่ายจีนล่ง เห็นแต้บุ๋นออกมาก็แกล้งรอ้ งดา่ ว่า เหตุใดมึงจึงลกั เอาม้าของกูมา ถ้ามึงกลัวความตายจงเร่งส่งม้ามา ใหก้ ูโดยดี แม้ขดั ขวางอยูก่ ูจะตัดสีสะมึงเสยี แล้วขับ ม้าเข้าปลอมทหารอยู่ ให้จีนเบ้งผู้น้องขับม้าออกไป รบกับแต้บุ๋นได้เพลงหนึ่ง แต้บุ๋นก็เอาง้าวฟันถูก จีนเบ้งตกม้าตาย จีนล่งกับทหารก็ทำถอยแตกไป แต้บุ๋นจึงตัดเอาสีสะจีนเบ้งเข้ามาให้ขงเบ้งแล้วว่า ข้าพเจ้าไดส้ ีสะจีนล่งมาให้ท่าน สามก๊กวิทยา

๑๗๕๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งเห็นดังนั้นก็โกรธจึงว่า จีนล่งนั้นกูรู้จักอยู่ เหตุใดมึงจึงแกล้งแต่ง กลอุบายมาล่อลวงหวังจะให้ไว้ใจ จะได้ อยู่เปนไส้ศึกเอาความลับลอบไปบอกแก่ สุมาอี้หรือ แม้มึงไมบ่ อกความจริงก็จะให้ ตัดสีสะเสียบไว้หน้าค่าย แต้บุ๋นจึงร้องไห้ ขอชีวิตว่าตัวข้าพเจ้าลวงท่านจริง ด้วย สุมาอี้ใช้มาให้อ่อนน้อมอยู่ด้วยท่านหวัง จะได้เปนไส้ศกึ ทา่ นอย่าฆา่ เสียเลย ขา้ พเจ้าจะขออย่แู ทนคณุ ท่านโดยสุจริต ขงเบง้ จงึ วา่ ถ้าตวั รักชีวติ อยู่เรากจ็ ะไม่ฆา่ เสีย แต่ให้เขยี นหนังสือเปนลายมือของตัว นัดแนะ ให้แก่สุมาอ้ีออกมาปล้นค่ายเรา แม้เราจับตัวสุมาอี้ได้ก็จะปูนบำเหน็จตั้งให้ตัวเปนทหารเอก แต้บุ๋น จำเปนจำรบั คำ จึงเขยี นหนงั สอื ตามคำขงเบ้งวา่ แล้วส่งให้ ขงเบ้งรับเอาหนงั สอื มาแล้วให้เอาตัวแต้บุ๋น จำไว้ อว้ นเก๋ยี นจึงถามวา่ เหตุใดทา่ นจึงรู้ว่าแตบ้ ุ๋นทำกลอุบายมาลวงทา่ น ขงเบ้งจงึ ว่า สมุ าอี้น้ันมักใช้ คนดีมีฝีมือ แลจีนล่งก็กล้าแขงตั้งให้เปนนายทหาร เราพิเคราะห์ดูเมื่อจีนล่งออกมารบกับแต้บุ๋นได้ เพลงเดยี วกถ็ กู ง้าวตาย เราจงึ เหน็ วา่ ผดิ ฝมี อื ทหารเอก ขนุ นางทงั้ ปวงได้ฟงั ดงั น้ันก็พากัน สรรเสริญขงเบ้งว่ามีสติปัญญาเปนอันมาก ขงเบ้งจึงเรียกกิตุ้นซึ่งมีความคิดพูดจา หลักแหลมเข้ามากระซิบสั่งเนื้อความ ทั้งปวงแล้วส่งหนังสือให้ กิตุ้นรับคำแล หนังสือแล้วก็ไป ณ ค่ายสุมาอี้ จึงบอกแก่ ทหารว่าเราถือหนังสือลับแต้บุ๋นจะมาให้ สมุ าอี้ ทหารกเ็ ข้าไปบอกสุมาอี้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๗ ๑๗๕๗ สุมาอี้แจ้งดังนั้นก็ให้หาตัวเข้า มาแล้วว่า เหตุใดตัวจึงได้ถือหนังสือของ แต้บุ๋นมา กิตุ้นจึงบอกว่า ตัวข้าพเจ้ากับ แ ต ้ บ ุ ๋ น เ ป น ช า ว เ ม ื อ ง ล ก เ อ ี ๋ ย ง ด ้ ว ย กั น ครั้นข้าพเจ้าพลัดไปอยู่เมืองเสฉวน เข้า เปนทหารเลวมาในกองทัพขงเบ้ง บัดน้ี แต้บุ๋นทำความชอบต่อขงเบ้งเปนอันมาก ขงเบ้งตั้งให้แต้บุ๋นเปนนายทหารเอก แต้บุ๋นจึงให้ข้าพเจ้าถือหนังสือมาให้ท่าน สุมาอี้ก็รับเอาหนังสือมาอ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้า แต้บุ๋นขอคำนับมาถึงสุมาอี้ด้วยการทั้งปวงนั้นได้ทีอยู่แล้ว พรุ่งนี้เวลาสองยามให้ท่านยกมาปล้นค่าย ขงเบ้งเถิด ขา้ พเจา้ จะจุดเพลงิ ข้นึ ในค่าย แล้วจงึ จะตีกระหนาบออกไป สุมาอี้แจ้งในหนังสือดังนั้น ก็อ่านทวนไปทวนมาเปนหลายกลับ จำได้ว่าลายมือแต้บ๋นุ มไิ ด้มี ความสงสัย จึงให้แต่งโต๊ะเล้ียงกิตุ้นแล้วว่า ท่านจงกลับไปบอกแต้บุ๋นให้เตรียมการไว้จงพร้อม พรุ่งน้ี เวลาสองยามเราจะยกไปปล้นค่ายขงเบ้งให้ได้ แม้สำเร็จการครั้งนี้เราจะตั้งท่านให้เปนนายทหารเอก กิตุน้ รบั คำแลว้ กล็ าไปบอกเนอื้ ความแก่ขงเบง้ ทกุ ประการ ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดี ครั้นเวลารุ่งเช้าก็ถือกระบี่ออกมากลางแจ้ง คำนับเทพดา แล้วร่ายมนตร์ไปเปนอันมาก จึงเรียกอองเป๋งเตียวหงีม้าตงม้าต้ายอุยเอี๋ยนเกียงอุยเข้ามากระซิบสั่ง ความ ลับ ครั้นเวลาบ่ายขงเบ้งก็พาทหารประมาณห้าสิบข้ึนไปอยู่บนเนินเขาหวังจะดูการ ทั้งปวง แลนายทหารท้งั หกคนนนั้ กจ็ ัดแจงการเตรยี มไวต้ ามขงเบง้ สั่ง ฝ่ายสุมาอ้จี ัดแจงทหารแล้ว กพ็ าสมุ าสสู มุ าเจียวผบู้ ตุ รไปปลน้ ค่ายขงเบง้ สมุ าสจู งึ ว่า ซง่ึ บดิ า จะทำการครั้งนี้อย่าเพ่อเชื่อหนังสือแต้บุ๋นก่อน เกลือกขงเบ้งคิดอ่านซ้อนกลก็จะมีอันตรายถึงท่าน ขอให้แต่งนายทหารยกไปปล้นค่าย ท่านจงยกหนุนไปข้างหลัง ถึงอับจนก็จะได้แก้ไขง่าย สุมาอี้ เห็นชอบด้วย จึงให้จีนล่งคุมทหารหม่ืนหนึ่งเปนกองหน้ายกไปปล้นค่ายขงเบ้ง จีนล่งก็คุมทหารมาถึง กลางทาง สุมาอี้นั้นก็ยกหนุนไป พอเกิดพายุพยับฝน สุมาอี้จึงคิดว่าการครั้งนี้เทพดาช่วยเรา เห็นจะ สำเรจ็ เปนมนั่ คง สามกก๊ วิทยา

๑๗๕๘ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ครั้นเวลาสองยามจีนล่งมาใกลค้ า่ ยขงเบ้ง ก็คุมทหาร ตีเข้าไปถึงในค่ายมิได้เห็นผู้ใดก็ตกใจ คิดว่าครั้งนี้เห็นขงเบ้งจะ ซ้อนกลเปนมั่นคง ครั้นถอยกลับออกมาถึงหน้าค่าย พอได้ยิน เสียงโห่ขึ้นทั้งสีด่ ้าน แสงเพลิงก็จุดล้อมเข้ามา แล้วเห็นอองเปง๋ เตยี วหงมี ้าตงม้าต้ายคุมทหารตกี ระหนาบเขา้ มาท้งั สด่ี า้ น ฆ่าฟัน ทหารจีนล่งล้มตายเปนอันมาก จีนล่งนั้นรบพุ่งป้องกันอยู่ใน หวา่ งทหารขงเบ้ง จนี ล่ง (Qin Lang) ฝ่ายสุมาอี้เห็นแสงเพลิงแลได้ยินเสียงโห่ร้องอื้ออึง ก็ยังไม่แจ้งว่าจีนล่งจะได้ค่ายหรือยัง จึงขับทหารรีบหนนุ ไปชว่ ยจนี ล่ง พอได้ยนิ เสียงโห่รอ้ งข้ึนข้างหลงั แลว้ จุดเพลิงเผาสกัดไว้ สุมาอี้แลไป เห็นเกียงอุยอุยเอี๋ยนคุมทหารตีเข้ามา ฆ่าฟันทหารสุมาอี้ล้มตายเปนอนั มาก ฝ่ายจีนลง่ กับทหารหมนื่ หนึ่งนั้นต้องเกาทัณฑ์แลอาวุธต่าง ๆ ตายสิ้นทั้งนายแลไพร่ แลสุมาอี้พาทหารซึ่งเหลือตายนั้นกลับไป ค่าย พอพยบั ฝนนนั้ สว่างข้นึ กพ็ อเวลาจะใกล้รุ่ง www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๕๙ ขงเบง้ ครัน้ มีชยั ชนะแล้วกต็ มี ้าฬ่อเรียกทหารกลับเข้าค่าย นายทหารทง้ั ปวงจึงถามขงเบ้งว่า เมื่อเวลายามเศษให้เกิดพายุพยับฝนนั้น ท่านทำความรู้สิ่งใดหรือ ขงเบ้งจงึ บอกวา่ เราขึ้นไปดบู นเนนิ เขานั้น เราอ่านมนตรเ์ รียกลมแลฝนให้มีมาจึงได้ทำการถนัด นายทหารทั้งปวงสรรเสริญวิชาความคิด ขงเบ้งซึง่ ทำการนี้เสมอเทพดา ขงเบง้ จงึ ใหเ้ อาตวั แต้บุ๋นไปฆ่าเสีย แลว้ คดิ การซงึ่ จะรบพุ่งให้ได้ชัยชนะ ครั้นเวลาร่งุ เชา้ จึงให้ทหารไปรอ้ งทา้ ทายต่าง ๆ สุมาอก้ี ม็ ิได้ออกรบพงุ่ อยู่มาวันหนึ่งขงเบ้งข่ีเกวียนน้อยพาทหารไปเที่ยวดูณะเนินเขากิสาน เห็นซอกเขาแหง่ หน่ึง ชอบกล ทางหนา้ หลังแคบแต่พอจมุ ้าตวั หน่งึ ท่กี ลางนนั้ กว้างขวางเปนท่ลี บั สงดั คนจะอยู่ได้ประมาณ พันเศษ ขงเบ้งมีความยินดีด้วยจะทำการลับได้ จึงพากันกลับมา ณ ค่าย แลถามชาวบ้านนอกว่า ตำบลซอกเขานั้นชื่อใด ชาวบ้านบอกว่าชื่อเฮาโลก๊ก ขงเบ้งจึงเรียกตอยอยอาวต๋งเข้ามากระซิบสั่งให้ คุมช่างพันหนึ่งไปซ่อนทำโคยนตร์ณเฮาโลก๊ก ตอยอยอาวต๋งก็จัดช่างแล้วไปทำการอยู่ตามขงเบ้งสั่ง ขงเบง้ จึงให้มา้ ตา้ ยคมุ ทหารหา้ ร้อยไปคอยรกั ษาอยู่ ณ ะปากซอกเขาเฮาโลก๊ก อย่าใหผ้ ใู้ ดเข้าออกเห็น การซึง่ ทำน้นั ได้ สามกก๊ วิทยา

๑๗๖๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะเมื่อช่างไปซ่อนทำการอยู่นั้น ขงเบ้งก็ไปดูวันละสองครั้ง เตียวหงีจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า อันสะเบียงซึ่งซ่องสุมไว้ณด่านเกียมโก๊ะนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่าโคกระบือจะลากเข็นมาส่งกองทัพเรานี้ ขดั สนดว้ ยทางไกลกันดารนัก ขอทา่ นจงดำรหิ ์การให้สง่ สะเบียงไดโ้ ดยงา่ ย ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็หัวเราะแล้วว่า ท่านอย่าวิตกเลย เราได้จัดแจงให้ช่างทำ โคยนตร์สำหรบั จะได้เข็นสะเบียงทั้งกลางวัน กลางคืนมิ ให้ลำบากด้วยโคกระบือ แล้ว ขงเบ้งก็เอาตำราอย่างโคยนตร์มาให้ดู เตยี วหงีแลขุนนางทง้ั ปวงเหน็ ดังนนั้ ก็ว่าพ่ึงได้ เห็นครั้งนี้ แล้วสรรเสริญว่าสติปัญญา มหาอปุ ราชคิดไดฉ้ นี้ดังเทพดามาดลใจท่าน www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๖๑ ครั้นได้สิบสี่สิบห้าวันช่างทำการแล้ว ตอยอยอาวตง๋ ก็เอาโคยนตร์พันหน่ึงมาให้ขงเบ้ง ๆ ก็เอาโคยนตร์นั้นลองดู ทหารเข้ารุนแต่พอให้พ้น จากที่ โคยนตร์นั้นก็เดิรไปขึ้นเนินเขาลงลุ่มได้ ดังเปน ขงเบ้งจึงว่า ถ้าเดินแต่ตัวเดียวไปได้ทาง ประมาณสามร้อยเส้น แม้ไปทั้งพวกเดิรทางได้ถึง เจ็ดร้อยแปดร้อยเส้น ขุนนางทั้งปวงเห็นดังนั้นก็ สรรเสริญเปนอนั มาก ขงเบ้งจึงให้ทหารคุมไปเข็น เกวียนเสบียง ณ ด่านเกียมโก๊ะมาส่งถึงค่ายเขา กสิ าน เปนหลายเทยี่ ว แลในกองทัพขงเบ้งน้ันมิได้ ขาดสะเบยี งอาหาร ฝ่ายม้าใชเ้ หน็ ดังนั้นกเ็ อาเน้อื ความไปบอกแกส่ ุมาอี้ ๆ แจ้งดังนั้นก็ตกใจจงึ ว่า เราให้หน่วงไว้ ไม่ออกรบพุ่งหวังจะให้กองทัพขงเบ้งขาดสะเบียง บัดนี้ขงเบ้งให้ทำโคยนตร์เข็นเกวียนสะเบียงมาสง่ กันมิได้ขาด เห็นการสงครามนี้จะยืดยาวไป จำจะคิดอ่านให้ทหารไปตีเอาโคยนตร์มาดอู ย่างจะได้ทำ เข็นเกวียนสะเบียงเราบา้ ง แล้วสั่งเตยี วฮองงกั หลิมใหค้ มุ ทหารห้าร้อยลัดไปทางจำก๊กให้เข้าโจมตเี อา โคยนตร์มาให้ได้สกั สี่ตัวห้าตัว เตียวฮองงักหลิมก็คุมทหารห้ารอ้ ยแตง่ ตวั ปลอมเปนทหารเมอื งเสฉวน รีบลัดทางจำ ก๊กไปซมุ่ อยู่ ครน้ั เหน็ ทหารขงเบ้งคมุ เกวยี นสะเบยี งมากเ็ ขา้ โจมตเี อา โกเสียงกบั ทหารทัง้ ปวงต้านทานมิได้ ก็ทิ้งเกวียนสะเบียงเสียแตกหนีไป เตียวฮองงักหลิมก็ให้ทหารเอาโคยนตร์มาห้าตัว ครั้นถึง ค่ายก็เอาเข้าไปให้สุมาอี้ ๆ เห็นโคยนตร์นั้นดังเปน ก็ชม ว่าขงเบ้งนั้นคิดอ่านให้ทำดีนัก แล้วสุมาอี้ให้หาช่างมา ประมาณรอ้ ยเศษใหร้ ื้อโคยนตร์นั้นออกดูจำกำหนดทใี่ หญ่ น้อยหนาบาง แลส่วนสั้นยาวพร้อมกัน ก็ให้ช่างทำ โคยนตร์ประมาณห้าสิบวันก็ได้โคยนตร์ถึงสองพัน จึงให้งิมอุ๋ยคุมทหารพันหนึ่งเอาโคยนตร์ไปขนสะเบียง ณ เตียวฮอง (Zhang Hu) เมืองหลงเสมิได้ขาด สามกก๊ วิทยา

๑๗๖๒ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายโกเสียงซึ่งแตกไปนั้น ครั้นเห็นทหารสุมาอี้ไปแล้วก็รีบเข็นเกวียนสะเบียงมาถึงค่าย จึง บอกแกข่ งเบ้งวา่ โทษข้าพเจา้ น้ีผดิ นัก ด้วยทหารสมุ าอตี้ ีชงิ เอาโคยนตรไ์ ปไดห้ า้ ตัว ขงเบ้งได้ฟังดงั น้ันก็ หัวเราะแล้วว่า ซึ่งสุมาอี้ได้โคยนตร์ไปนั้นเรามีความยินดีนัก เห็นเราจะได้สเบียงไว้เปนกำลังอีกเปน มั่นคง นายทหารทั้งปวงได้ฟังดังนั้นก็ถามขงเบ้งว่า เหตุใดท่านจึงรู้ว่าจะได้สะเบียง ขงเบ้งจึงบอกว่า ซง่ึ ทหารสุมาอตี้ ชี ิงโคยนตรไ์ ปได้นน้ั สมความคดิ เรา สมุ าอกี้ จ็ ะให้ทำโคยนตรไ์ ปขนสะเบยี งบา้ ง แล้วเรา จะคดิ กลอบุ ายให้ทหารไปตีเอาสะเบียงมาให้ได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๖๓ ครั้นอยู่มาประมาณยี่สิบวัน ม้าใช้มาบอกขงเบ้งว่า บัดนี้สุมาอี้ได้ทำโคยนตร์ไปเข็นเกวียน สะเบียงมาส่ง ขงเบ้งได้ฟังดังนั้นก็มีความยินดีจึงสั่งอองเป๋งให้คุมทหารพันหนึ่ง แต่งตัวปลอมเปน ทหารสมุ าอี้ไปซุ่มอย่กู ลางทาง เวลากลางคืนเหน็ ทหารสมุ าอี้เขน็ เกวยี นสะเบียงมาจงึ เรี่ยรายกันเข้าไป บอกวา่ สุมาอใี้ ห้มาชว่ ยป้องกนั สะเบียง แม้เหลา่ กองลำเลียงนั้นไว้ใจแลว้ ตวั ท่านกบั ทหารทั้งปวงเข้า ไปพร้อมกัน จึงไล่ฆ่าฟันเหล่ากองลำเลียงเสียแล้วเข็นเอาเกวียนสะเบียงมา แม้สุมาอี้จะให้ทหาร ติดตาม ท่านจงให้พลกิ ลิ้นโคยนตร์ทง้ั น้ันอยา่ ให้เดริ ได้ ถึงมาทว่าทหารสมุ าอ้จี ะเขน็ เกวยี นสะเบยี งไปก็ จะไมท่ นั ที เราจงึ จะใหย้ กเปนทัพผีไปหลอกหลอนสมุ าอ้ีก็จะตกใจหนีไป เราจงึ จะกลบั ล้ินโคยนตร์นั้น ลงดังเก่าจะได้เข็นสะเบียงมาโดยง่าย แล้วขงเบ้งจึงสั่งเตียวหงีให้คุมทหารห้าร้อย แต่งตัวเขียนหน้า ปลอมเปนทัพผีมือหน่ึงถือธงมือหนึ่งถือกระบ่ี ให้เอาดินประสิวสุพรรณถันใส่หม้อสะพายไปซุม่ อยู่ทกุ คน แม้เห็นทหารสุมาอี้ตามอองเป๋งมา ก็ให้จุดดินประสิวสุพรรณถันขึ้นทุกคน แล้วโห่ร้องคุกคาม หลอกหลอนเปนทัพผีออกมา ถ้าทหารสุมาอี้หนีไปก็ให้กลับลิ้นโคยนตร์ลงเสียเข็นเอาเกวียนสะเบียง มา แล้วสั่งเกียงอุยให้คุมทหารหมื่นหนึ่ง ให้คอยป้องกันเกวียนสะเบียงอย่าให้เปนอันตราย อนั เตยี วเอ๊กกบั เลยี วฮวั น้ันให้คมุ ทหารห้าพันไปซุ่มสกัดตที หารสุมาอี้อย่า ให้ชว่ ยกันได้ แล้วให้ม้าต้าย ม้าตงคุมทหารห้าพนั ไปร้องท้าทายยั่วสุมาอี้ไว้อยา่ ให้ยกไป ช่วยกันได้ นายทหารทัง้ ปวงรับคำแลว้ ไป ทำตามขงเบ้งสงั่ ฝ่ายงมิ อยุ๋ ซ่ึงคุมเกวยี นสะเบยี งมาถงึ กลางทาง พอเวลาคา่ํ ไดฟ้ ังทหารขงเบ้งมาบอกวา่ สุมาอ้ี ให้ทหารมาช่วยป้องกันสะเบียงก็คิดว่า จริง ครั้นเวลาประมาณยามเศษ อองเป๋ง กับทหารทั้งปวงได้ทีก็ไล่ฆ่าฟันกอง ลำเลียงล้มตายเปนอันมาก งิมอุ๋ยเห็น ดังนั้นก็ตกใจ จึงขับม้าเข้ารบกับอองเป๋ง ได้สามเพลง อองเป๋งเอาทวนแทง ถูกงิมอุย๋ ตกม้าตาย แลทหารซึง่ เหลือตาย น้นั ก็แตกไป อองเป๋งจงึ ใหท้ หารขับเกวยี น สเบียงมา สามก๊กวิทยา

๑๗๖๔ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายไพร่ในกองลำเลียงซึ่งแตกมาถึงค่าย ปักหงวน จึงเอาเนอื้ ความบอกแกโ่ กฉุยทกุ ประการ โกฉุยได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ จึงคุมทหารไปไล่โจมตี ทหารขงเบ้ง อองเป๋งเห็นดังนั้นก็ให้ทหารพลิกล้ิน โคยนตร์ลงเสียแล้วพากันทำเปนถอยหนีไป โกฉุย มิได้ติดตามให้ทหารเข้าไสโคยนตร์ก็ไม่เคลื่อนจาก ที่ ครั้นจะให้ขนสะเบียงก็ไม่ทันที โกฉุยนั้นมีความ สงสัยนัก พอได้ยินเสียงโห่รอ้ งข้ึนอื้ออึง แล้วเห็นอองเป๋งเกียงอุยอุยเอ๋ียนคุมทหารตีกระหนาบมาเปน สามด้าน โกฉยุ ต้านทานมไิ ดก้ พ็ าทหารถอยมา อองเป๋งจึงให้ทหารกลับลิ้นโคยนตร์ขึ้นเข็นเกวียนสะเบียงไปได้ดังเก่า โกฉุยเห็นดังนั้นก็มี ความโกรธเปนอันมาก จึงคุมทหารรื้อกลับไปจะตีเอาเกวียนสะเบียง พอได้ยินเสียงโห่บนเนินเขา แล้วเห็นควันเพลิงพลุ่งขึ้น ทหารทั้งปวงร้องตวาดคุกคามลงมา โกฉุยเห็นทหารนุ่งห่มผิดประหลาท สยายผมหน้าตาน้ันเปนผีโขมดป่า แลทหารทั้งปวงนั้นตกใจกลัวตัวสั่น โกฉุยจึงพาทหารถอยกลับมา แล้วคดิ วา่ เทพดาแลปศี าจแกลง้ มาช่วยขงเบง้ เปนมั่นคง ฝ่ายสุมาอี้รู้ว่าสะเบียงแลกองทัพโกฉุยเปนอันตรายก็คุมทหารมาช่วย ครั้นมาถึงซอกเขา กลางทาง พอได้ยินเสียงประทัดแลโห่ร้องอื้ออึง ข้างขวานั้นเตียวเอ๊กข้างซ้ายเลียวฮัวคุมทหารตี กระหนาบออกมา สุมาอี้กับทหารทั้งปวงไม่ทันรู้ตัวก็แตกหนีไป ขณะเมื่อสุมาอี้หนีนั้น เตียวเอ๊กกัน ทหารไว้มิให้ตามสุมาอี้ไปได้ สุมาอี้ควบม้าหนีไปแต่ผู้เดียว เลียวฮัวควบม้าตามไปถึงในป่าจะใกล้ทัน สุมาอ้ี เลียวฮวั จึงเอาง้าวฟนั ถกู ตน้ ไม้ตดิ อยู่ สุมาอี้ขบั ม้าหนไี ปข้างทศิ ใต้ เลยี วฮัวชักงา้ วข้นึ ไดก้ ็ขับม้าไล่ ตามไปไม่ทัน ได้แต่หมวกทองของสุมาอี้ซึ่งตกอยู่ ครั้นกลับม้าออกมาถึงปากทาง พอพบเกียงอุย อุยเอย๋ี นเตยี วหงีอองเป๋งจึงให้ทหารขับเกวียนสะเบียง ไปถึงค่าย แล้วบอกเนื้อความตามซึ่งได้ทำการให้ ขงเบ้งฟังทุกประการ แต่เลียวฮัวบอกเนื้อความแล้ว เอาหมวกทองของสมุ าอใี้ หข้ งเบง้ อยุ เอีย๋ นเหน็ ดังนั้นก็ มีใจริษยาแลดูเลียวฮัวไม่วางตา ขงเบ้งเห็นกิริยา อยุ เอย๋ี นรษิ ยาเลยี วฮวั ดังน้นั ก็ทำเมินเสีย www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๗ ๑๗๖๕ ฝา่ ยสมุ าอีค้ รนั้ หนมี าไดถ้ ึงคา่ ยก็มี ความทกุ ขว์ ิตกอยู่ ด้วยเสยี ทหารแลสะเบยี ง เปนอันมาก พอมีหนังสือพระเจ้าโจยอย บอกมาเปนใจความว่า ซุนกวนยก กองทัพเปนสามทางจะมาทำอันตรายแดน เมืองเรา ให้สุมาอี้ตั้งค่ายมั่นไว้อย่าออกรบ พุ่งกับขงเบ้ง เราจะจัดแจงกองทัพยกไป ต้านทานซุนกวนไว้ให้ได้ สุมาอี้แจ้งใน หนังสือดังนั้น ก็ยิ่งมีความทุกข์เปนอันมาก ให้ตรวจตรากำชับทหารรักษาค่ายไว้มิได้ออกรบพุ่ง กับขงเบง้ ฝ่ายพระเจ้าโจยอยจงึ ให้เล่าเซยี วคุมทหารไปช่วยเมอื งกังแฮ ให้เตยี วอคี้ ุมทหารไปช่วยเมือง ซงหยง พระเจา้ โจยอยกับหมนั ทองยกกองทพั ไปตั้งอยู่ ณ เมืองหับป๋า หมันทองจึงคุมทหารไปเที่ยวดู ริมชายทเล เห็นกองทัพเรือเมืองกังตั๋งมาตั้งอยู่ ณ ปากอ่าวฟากตวันออกเปนอนั มาก ก็กลับเข้ามาทลู พระเจ้าโจยอย แล้วว่ากองทัพซุนกวนจะประมาทอยู่ว่าเราพึ่งยกมาถึง เวลาคํ่าวันนี้ขอให้แต่ง กองทัพเรือไปปลน้ เผาเรือซุนกวนเสยี เห็นจะไดโ้ ดยงา่ ย เตียวกว๋ิ (Zhang Qiu) พระเจ้าโจยอยเห็นชอบด้วย จึงให้เตียวกิ๋วคุม ทหารห้าพันถือคบเพลิงครบมอื ลงเรือเร็วไปเปนหลายลำ ใหห้ มันทองคุมทหารยกไปปลน้ คา่ ยบกปากน้ำเมืองกังแฮ หมันทองกับเตียวกิ๋วคุมทหารแยกกันไป ครั้นเวลาสอง ยามเศษก็เข้าโจมตีปล้นค่ายบกค่ายเรือ แล้วเอาคบเพลิง จุดเผาขึ้น ทหารเมืองกงั ตั๋งไมท่ นั รู้ตัว เสยี เรือรบแลเครอ่ื ง ศัสตราวุธกับสะเบียงอหารเปนอันมาก แลจูกัดกิ๋นซึ่งอยู่ รักษาค่ายหน้าปากน้ำเมืองกังแฮนั้นก็แตกหนีไป หมันทองเตียวกิ๋วครั้นเผาค่ายบกเรือแล้ว ก็พาทหาร กลบั มาทูลพระเจ้าโจยอย สามก๊กวิทยา

๑๗๖๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายลกซุนซึ่งตั้งอยู่ ณ ค่ายแฮเค้ารู้ดังนั้น ก็ปรึกษากันกับ นายทหารทั้งปวงว่า เราจะให้มีหนังสือไปทูลขอกองทัพพระเจ้า ซุนกวน ณ เมืองซินเสีย ให้ยกมาตีท้ายโจยอย เราจะคุมทหารเข้าตี กระหนาบหน้ากองทัพโจยอยก็จะแตกไป นายทหารทั้งปวงเห็นชอบ ด้วย จึงให้แต่งหนังสือตามเรื่องราวซึ่งปรึกษา แล้วให้ทหารลอบลัด ทางไป ฝ่ายกองตะเวนจับได้ผู้ถือหนังสือก็เอาไปส่ง ณ ค่ายหลวง เล่าเซยี ว (Liu Shao) พระเจ้าโจยอยจึงใหค้ น้ ไดห้ นงั สอื มาอ่านดู ก็รูเ้ นือ้ ความท้ังปวงแล้วว่า ลกซุนคนนี้มีความคิดหลักแหลมนัก ให้เอาผู้ถือหนังสือไปจำไว้ แล้วให้ม้าใช้ไปสั่งเล่าเซียวว่า ให้เล่าเซยี วคุมทหารไปต้ังสกัดทางไว้ อย่าใหซ้ ุนกวนยกมาทำอนั ตรายข้างท้ายกองทพั เราได้ ฝ่ายจูกัดกิ๋นเห็นทหารโจยอยกลับไปแล้ว จึงพาทหารคืนมา ณ ค่าย ขณะนั้นเปนเทศกาล ร้อน ทหารทัง้ ปวงซ่ึงตอ้ งอาวุธแลอดเขา้ ปลาอาหารลม้ ตายเปนอนั มาก จกู ัดกิน๋ จงึ แต่งหนงั สอื ใหท้ หาร ถือไปให้ลกซุนว่า ซึ่งจะตัง้ รบพุ่งนั้นเห็นขดั สนนัก ท่านกับเราจะพากนั กลับไปเมืองกงั ตัง๋ ดีกว่า ลกซนุ แจง้ ดังน้ันกส็ งั่ ผถู้ อื หนงั สือวา่ เราคำนบั ไปถึงจูกดั ก๋ินอย่าให้วิตกเลย ใหต้ ัง้ ม่ันอยู่แตใ่ นค่ายเถิด การท้ัง ปวงเราคดิ ไวพ้ ร้อมแล้วผ้ถู ือหนังสอื นั้นก็กลับมาบอกจกู ัดก๋นิ ๆ จงึ ถามวา่ เหน็ ลกซนุ ทำประการใดบ้าง ผถู้ ือหนงั สอื จึงบอกว่า ข้าพเจ้าเห็นลกซุนให้ปลูกถวั่ ปลูกมันแลผกั ไว้รมิ ค่ายเปนอนั มาก แล้วลกซุนพา ทหารออกมาซอ้ มหัดอาวุธแลม้าอยู่หนา้ ค่าย จูกัดกิ๋นได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจึงว่า ลกซุนจะคิดอ่านสู้รบแล้วเหตุใดมาปลูกผักดังนี้เล่า จึงพา ทหารไป ณ คา่ ยลกซุนแลว้ ถามวา ทา่ นจะคดิ สู้รบประการใด ลกซุนจึงบอกวา่ ขา้ พเจ้าได้แต่งหนังสือ ไปขอกองทัพพระเจ้าซุนกวนให้ยกมาช่วยเปนทัพกระหนาบ ทหารโจยอยก็จับผู้ถือหนังสือไปได้ การซึ่งคิดไว้นั้นเสียไปแล้ว บัดนี้ข้าพเจ้าได้ซ้ำบอกไปถึงพระเจ้าซุนกวนอีกว่า จะขอยก กลับไปเมืองกังตั๋ง จูกัดกิ๋นจึงว่า ถ้าท่านคิดดังนั้นก็เร่งยก กลับไปเถิด ลกซุนจงึ ตอบว่า ครน้ั เราจะยกไปบดั นีท้ หารโจยอย รกู้ จ็ ะยกมาโจมตี ทา่ นเปนกองหน้าจงไปจัดเรือรบใหเ้ ห็นเปนที ยกไปทำการดว้ ยข้าศึก แล้วเราจะเถิกทัพกลับไป จูกัดกิ๋นก็ลา ลกซนุ กลบั มาถงึ ค่ายจึงจัดแจงเรอื รบเตรียมไว้ ลกซนุ (Lu Xun) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๗ ๑๗๖๗ ฝ่ายม้าใช้เห็นดังนั้นก็เอาเนื้อความไปบอกให้ทูลพระเจ้าโจยอย ๆ แจ้งดังนั้นก็ว่า อัน ความคิดลกซุนนั้นลึกซึ้งนัก ครั้นเราจะยกไปต่อสู้บัดนี้ ก็เกรงกลศึกลกซุนอยู่ จึงสั่งทหารทั้งปวงให้ รักษาค่ายไว้เปนมั่นคง ครั้นอยู่มาประมาณห้าวัน พอม้าใช้มาบอกให้ทูลพระเจ้าโจยอยว่า ทหารซุน กวนทง้ั ทัพบกทัพเรอื เลกิ กลับไปเมืองกงั ตั๋งแลว้ พระเจ้าโจยอยแจ้งดังนั้นก็ยงั ไม่เชื่อ ให้ทหารไปสืบดูก็ รูว้ า่ จริงเหมอื นคำมา้ ใช้ จึงส่งั นายทพั นายกองท้ังปวงให้รักษาด่านทางไว้เปนม่นั คง พระเจ้าโจยอยน้ัน กต็ งั้ มนั่ อยู่ ณ เมืองหบั ปา๋ หวังจะดูทว่ งทีกองทัพเมอื งกังตั๋ง สามก๊กวิทยา