สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๔๒

๘๙๔ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่าย โจโฉน้ันตั้งใจคอยฟังข่าวอุยกายอยู่ทุกเวลา เทียหยกจึงว่าแก่โจโฉว่า เวลาวันนี้ลม สลาตันพัดมา ขอให้ท่านจัดแจงระวังกองทัพเราอย่าให้มอี ันตรายได้ โจโฉจึงตอบว่าท่านอย่าวติ กเลย อนั เทศกาลนถี้ ึงมาทว่าลมสลาตนั จะมมี าก็นอ้ ย ถงึ จะมีเหตุมากพ็ อจะแก้ไขได้ ฝ่ายคนสนิธของอุยกายคร้ันมาถึงก็เอาหนังสือเข้าไปให้โจโฉ ๆ รับเอาหนังสือมาอ่านดูแจ้ง ในเนอื้ ความทงั้ ปวงแล้ว ก็ชวนทหารลงมาอยู่ ณ กองทัพเรือหวงั จะคอยรบั อยุ กาย ฝ่ายจิวยี่คร้ันเวลาเย็นใกล้จะได้ฤกษ์ จึงให้เอาตัวชัวโฮมามัดเข้าแล้วถามว่าเหตุใดตัวมา ลวงเรา บัดน้ีเราจะยกกองทัพไป ยังขาดแต่เครื่องเส้นธงชัย เราจะให้ตัดเอาสีสะตัวเส้นธงเอาฤกษไ์ ว้ ชัวโฮจึงว่าการทั้งนี้กาเหลงงาเต๊กก็ได้ร่วมคิดกับข้าพเจ้าเหตุใดท่านจึงไม่ ฆ่าเสียด้วย จิวยี่จึงตอบว่า อันกาเหลงงาเต๊กน้ันเราใช้ให้ไปลวงดอกตัวทั้งสองจึงออกเน้ือความ แล้วให้ฆ่าชัวโฮตัดเอาสีสะเส้น ธงชัย ครั้นเวลาพลบจวิ ยกี่ ็ให้อยุ กายคุมเรือยี่สิบลา ซ่งึ แตง่ ปกั ธงเขยี วไวน้ ัน้ รีบยกไป อยุ กายรบั คาจิวยี่ แล้วแต่งตวั ใสเ่ กราะลงเรอื คุมเรือเชอ้ื เพลิงย่ีสิบลาไปตาบลเซก็ เพก็ www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๒ ๘๙๕ ขณะนั้นพอเกิดลมสลาตันหนักมาก ทั้ง เดือนก็สว่าง โจโฉจงึ ออกไปนัง่ อยหู่ นา้ เรอื กบั ทหาร แลเห็นคลื่นใหญ่มีมาตามลม โจโฉคิดประมาท ว่าจิวย่ีนั้นเห็นจะไม่พ้นมือเรา พอทหารมาบอกว่า บัดน้ีอุยกายให้เรือน้อยมาแจ้งข้อราชการว่า ตวั อุยกายนน้ั คุมเรอื สเบยี งมาแลว้ โจโฉไดฟ้ ังดงั นนั้ ก็มีความยินดีจึงว่า ซ่ึงอุยกายมานี้เปนบุญของเรา นัก เทพดาหากช่วยดลใจให้มา พอแลเห็นเรือนนั้ เข้ามาใกล้ เทียหยกจึงแลไปเหน็ เรือน้ันเบาฟอ่ งอย่กู ็ มีความสงสยั จึงว่าแก่โจโฉว่า บัดนี้ลมสลาตนั ก็เกดิ หนักอยู่ ซ่ึงจะไว้ใจใหอ้ ุยกายเข้ามานั้นไม่ได้เกลือก จะเปนกลอุบาย ถ้ามีเหตุขึ้นจะแก้ไขขัดสนนัก โจโฉจึงถามว่าท่านเห็นอย่างไร เทียหยกจึงตอบว่า อันธรรมดาเรือบันทุกสเบียงอาหารก็จะเพียบหนักอยู่ บัดน้ีข้าพเจา้ แลเห็นว่าเรืออุยกายซึ่งมานั้นเบา ฟอ่ งนา้ อยู่ เกรงจะมีเหตขุ า้ พเจา้ จึงห้ามทา่ น โจโฉเห็นชอบดว้ ยจึงใหบ้ นุ เพ่งออกไปห้ามไวก้ อ่ น บุนเพง่ กบั ทหารประมาณสบิ สี่สิบห้าคนกล็ งเรอื เร็วออกไปรอ้ งห้ามว่า มหาอปุ ราชสั่งมาใหเ้ รอื อยุ กายนั้นทอด ไวแ้ ตไ่ กลก่อนอยา่ เพ่อเขา้ มา ดว้ ยเปนเวลากลางคนื อยู่ ครนั้ วา่ พอขาดคาลงทหารอยุ กายก็ยงิ เกาทณั ฑ์ มาถกู ไหลข่ วาบุนเพง่ ล้มลง แลว้ ให้ถอยเรือมาจึงจุดประทดั สญั ญาขน้ึ อยุ กายได้ยินเสยี งประทัดสัญญา ดังนั้นจึงโบกธงสัญญาขึ้น พอลมสลาตันพัดหนักมา เรือท้ังยี่สิบลาก็ชักใบแล่นตามลมเข้าไปจุดเพลิง ขน้ึ แลน่ ประดากันเขา้ ไปปะเรอื ขนานกองทพั โจโฉ ฝา่ ยทหารโจโฉเห็นเพลงิ ตดิ ข้ึนณ เรือขนาน กช็ วนกนั สาดน้าดับเพลิงเปนอลหมา่ น แต่วา่ ลม พัดกล้านกั ครั้นจะแกไ้ ขกข็ ดั สนดว้ ยโซ่แลสายยูนน้ั ตรงึ ไวเ้ ปนม่นั คง เพลงิ ก็ย่งิ ไหมล้ ามขึ้น ฝา่ ยอุยกาย จึงพาทหารประมาณเก้าคนสิบคนลงเรือเรว็ รีบเข้าไปหวังจะจับโจโฉฆา่ เสีย ขณะน้ันโจโฉแกว่งกระบ่ี เรง่ ใหท้ หารดับเพลงิ ๆ ย่ิงติดมากข้นึ ทหาร ท้ังปวงทนไฟมิได้ก็ว่ิงวุ่นวายไป โจโฉจึงร้อง ให้เอาเรือรบเล็ก ๆ ถ่ายคนข้ึนบก คร้ันแล ขึ้นไปเห็นค่ายบนบกน้ันเพลิงไหม้ข้ึนเปน หลายตาบลก็ยิ่งตกใจหนัก ครั้นเพลิงไหม้ มาถึงเรือขนานซึง่ โจโฉอยู่ พอเตยี วเลีย้ วเอา เรือเข้ามารับโจโฉกล็ งเรือจะหนขี น้ึ บก สามกก๊ วิทยา

๘๙๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) ฝ่ายอุยกายถือกระบี่นั่งอยู่หน้าเรือ แลเห็นโจโฉใส่เสื้อแดงหนีเพลิงลงเรือเร็วจะหนีขึ้นบก อุยกายจึงให้ทหารรีบแจวเข้าไปแล้วร้องว่าอ้ายโจโฉมึงจะหนีไปไหน โจโฉได้ฟังดังน้ันก็ยิ่งตกใจ เตยี วเลี้ยวเห็นอุยกายตามมา จงึ ขนึ้ เกาทัณฑย์ งิ ไปถกู อยุ กายตกน้าลง เตยี วเล้ียวจึงพาโจโฉข้นึ มาได้ถึง ตลิ่ง เห็นทหารท้ังปวงแตกตื่นเปนอลหม่านมิได้เปนกระบวรทัพ เตียวเล้ียวจึงให้เอาม้าตัวหนึ่งมาให้ โจโฉข่แี ล้วพาทหารรีบหนไี ป ฝ่ายฮันตง๋ ซ่ึงคุมเรือรบสามรอ้ ย คร้ันมาถึงก็ขับเรอื ทั้งปวงรบเข้าไปในหว่างเรอื ขนาน พอได้ ยนิ เสยี งคนอยใู่ นน้ารอ้ งให้ช่วยกจ็ าเสียงได้ว่าอยุ กาย จึงให้ทหารลงไปช่วยพยุงข้ึนมา แล้วชักลูกเกาทณั ฑ์ ออกเสียจากไหล่ได้ แต่ปลายลูกเกาทัณฑ์น้ันหักติด เนื้ออยู่ ฮันต๋งจึงเอาปลายกระบ่ีผ่าเอาลูกเกาทัณฑ์ ซ่ึงหกั อยู่น้นั ออกมาได้ จงึ เอาแพรพนั แผลบาดเจบ็ ไว้ แลว้ ฮันต๋งถอดเส้อื ออกให้อุยกายใส่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๒ ๘๙๗ ในขณะเมื่อเพลิงไหม้เรือขนานอยู่น้ัน นายทหารซ่ึงคุมเรือรบคนละสามร้อยนั้น เจียวขิม คุมเรือสามร้อยหนุนฮันต๋งเข้าไป แลตันบูคุมเรือรบสามร้อยตีเข้าไปในหว่างเรือขนานข้างทิศตวันตก จิวท่ายน้ันคุมเรือรบสามร้อยตีกระหนาบเข้าไปข้างทิศตวันออก ในขณะนั้นเรือรบจิวยี่กับเทียเภาแล เตงฮองกับชีเซ่งเปนปีกซ้ายปีกขวา จิวย่ีมาถึงค่ายก็ตีตลุมบอนเข้าไปพร้อมกัน เพลิงนั้นติดเข้าท่ีใด ทหารจวิ ยกี่ ต็ ามเขา้ ไปถึงทีน่ ัน้ ทหารจวิ ยเี่ ข้าไปถึงไหนเพลงิ กย็ ิ่งไหม้ ตดิ ลามขนึ้ ที่นัน่ เปนอันมาก เหล่า ทหารโจโฉรบพุง่ ตอ้ งอาวุธเจ็บปวดล้มตายเปนอันมาก ตกน้าตายบ้าง ตายในเพลิงบ้าง ฝ่ายกาเหลงแม่ทัพบก ขณะเมอ่ื เข้าจดุ เพลงิ เผาสเบียง ณ ค่ายฮัวหลิมเสียนั้น ลิบองเห็นแสง เพลิงกค็ ุมทหารยกหนุนเขา้ ไปจดุ เพลงิ เผาคา่ ยตอ่ กนั ไป กาเหลงได้ฆ่าฟนั ทหารโจโฉล้มตายเปนอันมาก ฝ่ายตังสิดกับพัวเจี้ยงก็ให้ทหารเอาเพลิงเผาค่าย ทหารโจโฉขึ้นทั้งสี่ด้าน เหล่าทหารโจโฉสู้รบ ล้มตายบ้างหนีไปบ้าง ฝ่ายโจโฉกับเตียวเลย้ี วแล ทหารประมาณร้อยเศษ เมื่อหนีขึ้นมาจากตล่ิง น้ัน จะเข้าอาศรัยค่ายใดเพลิงก็ไหม้ลามไปเปน หลายคา่ ย จงึ พากันหนีไปท่ีเพลงิ ยังไมต่ ดิ ขน้ึ นน้ั สามกก๊ วิทยา

๘๙๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลัง(หน) ขณะเมือ่ บุนเพง่ ถกู เกาทัณฑ์กลบั มาแลว้ ครั้นเพลิงไหม้เรือขนานขึ้น มอกายหนีออกได้มา พบบุนเพ่งเข้าก็พากันข้ึนตล่ิง ได้ทหารประมาณ ห้าสิบคนรีบหนีไปพบโจโฉ ๆ จึงถามเตียวเลี้ยวว่า จะหนีไปแห่งใดจึงจะพ้นข้าศึก เตียวเล้ียวจึงบอก ว่า ให้หนีไปทางตาบลฮัวหลิมเห็นจะพ้นภัย โจโฉ ก็พาทหารท้ังปวงรีบหนีไป พอได้ยินเสียงทหาร กองหนึ่งโหร่ อ้ งตามมาขา้ งหลงั ก็ตกใจ ฝ่ายลิบองตามมาใกล้เข้าจึงร้องว่า โจโฉมึงจะหนีไปแห่งใด ตัวกูเปนทหารซุนกวนมาคอย สกัดอยู่หวังจะเอาชีวิตมึง โจโฉได้ยินดังนั้นก็ให้เตียวเลี้ยวลงมาป้องกันข้างหลัง ตัวนั้นพาทหารรีบไป ข้างหน้า แลไปเห็นเพลิงตรงทางจะไปนั้นไหม้ข้ึนเปนอันมาก พอได้ยินเสียงทหารคนหน่ึงร้องมาแต่ เนินเขาว่า ตัวกูชื่อเล่งทองคุมทหารมาสกัดอยู่หวังจะเอาชีวิตมงึ โจโฉได้ฟังดังน้ันก็ตกใจ พอซิหลงมา ทันเข้าจึงว่า มหาอุปราชอย่ากลวั แล้วซิหลงก็เข้าส้รู บกับเลง่ ทองเปนสามารถมไิ ด้แพ้ชนะกัน ซิหลงก็ พาโจโฉรบี หนีต่อไป ฝ่ายม้าเอ๋ียนกับเตียวคี ซ่ึงโจโฉให้ไปต้ังค่ายอยู่ตาบลลิมหยงน้ัน เห็นทัพโจโฉเกิดเพลิงไหม้ ขึ้นก็คุมทหารสามพันยกมาช่วย พอพบโจโฉเข้าโจโฉค่อยคลายใจ ให้ม้าเอี๋ยนกับเตียวคีคุมทหารพัน หนึ่งนาทางไปก่อน แลทหารสองพันนั้นโจโฉเอาไว้ป้องกันตัวไปข้างหลัง ม้าเอ๋ียนเตียวคีคุมทหารพนั หน่ึงนาหน้าโจโฉไปทางประมาณร้อยเส้น พอได้ยินเสียงทหารกองหนึ่งโห่ร้องอยู่ข้างหน้าแล้ว นายทหารร้องมาว่า ตัวกูช่ือกาเหลงคุมทหารมาสกัดอยู่ หวังจะจับอ้ายเหล่าร้ายฆ่าเสียให้ส้ินเชิง ม้าเอี๋ยนได้ฟังดงั น้ันก็โกรธขับม้าเข้าไปจะรบ ยังไม่ทันประอาวุธกัน กาเหลงเอาง้าวฟันถูกม้าเอี๋ยนตัว ขาดสองท่อน เตียวคีเห็นดังนั้นก็โกรธ ขับม้าไป จะรบพุ่งแก้แค้นแทนเพ่ือนกัน กาเหลงก็ขับม้า ออกมาแล้วร้องตวาดด้วยเสียงอันดัง เห็น เตียวคีตกใจเสียทีกาเหลงก็เอาง้าวฟันเตียวคี ตกม้าตาย ทหารทั้งปวงก็แตกหนีลงมาบอก เน้ือความแก่โจโฉ ๆ ได้ฟังดังนั้นก็พากันอ้อมหนี ไปทางหับหยุ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๒ ๘๙๙ ฝ่ายซุนกวนซึ่งมาตั้งกองทัพอยู่ตาบลอุยเต้นั้น ครั้นเห็นแสงเพลิงไหม้ข้ึนที่กองทัพโจโฉก็มี ความยินดี คิดว่าครั้งน้ีจิวยี่ทาการชนะโจโฉแล้ว จึงให้ลกซุนจุดเพลิงขึ้นเปนสาคัญ ครั้นไทสูจู้มาพบ ซุนกวน ๆ จึงให้ลกซุนกับไทสูจู้คุมทหารบัญจบกันรีบยกมาช่วยจิวย่ีทาการ โจโฉเห็นกองทัพไทสูจู้ ลกซุนยกมาก็พาทหารรีบลัดทางหนีจะไปตาบลอิเหลง พอพบเตียวคับเข้าโจโฉจึงให้คอยป้องกันข้าง หลังกับเตียวเล้ียวแล้วขับม้ารีบ หนีไป คร้ันเวลาจะใกล้รุ่งเหลียวหลังไปเห็นแสงเพลิงนั้นไกลแล้วก็ ค่อยคลายใจลง จึงถามทหารท้งั ปวงว่าทนี่ ี้ช่อื ตาบลใด ทหารจึงบอกว่าท่านมาน้ีจะใกล้ถงึ ตาบลฮัวหลมิ อยแู่ ล้ว โจโฉได้ฟังดังนั้นก็ รีบขับม้าพาทหารไปตามทาง เนินเขา แลที่น้ันเปนดงไม้ ใหญ่ โจโฉแหงนหน้าขึ้นแล้ว หัวเราะด้วยเสียงอันดัง ทหาร ทั้งปวงเห็นโจโฉหัวเราะดังนั้น ก็สงสัยจึงถามว่า คร้ังนี้เสียที แก่ข้าศึกมา มหาอุปรา ช หัวเราะน้ีด้วยเหตุส่ิงใด โจโฉ จึงบอกว่า เราหัวเราะนี้ด้วย สามก๊กวิทยา

๙๐๐ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) เหตุว่าความคิดขงเบ้งกับจิวยี่ยังน้อยนัก แม้ เราได้คิดอ่านทาการเหมือนขงเบง้ กบั จิวยีน่ ้นั เราก็จะแตง่ กองทัพมาซุ่มอยู่ ณ เนินเขาปา่ นี้ ท่ไี หนข้าศึกจะหนพี ้นมอื เรา นี่ขงเบง้ จิวยมี่ ิได้ คิดเหมือนใจเรา คร้ันว่าสิ้นคาลง พอได้ยิน เสียงประทัดแลว้ เหน็ แสงเพลิงจดุ ขึ้นสองขา้ ง ทาง ทหารก็โห่ร้องออกมาจากป่าเนินเขา เปนอันมาก แลจูล่งร้องมาว่า ตัวเรานี้ขงเบ้ง ให้มาคอยสกัดจับอ้ายศัตรูราชสมบัติฆ่าเสีย โจโฉได้ยินดังนั้นก็ตกใจ จึงให้เตียวเล้ียวเตียวคับป้องกัน ข้างหลัง โจโฉก็พาทหารหนีไป ขณะน้ันทหารโจโฉท้ิงม้าแลอาวุธไว้เปนอันมากรบี หนีตามโจโฉไป ฝ่ายจูล่งแลทหารทั้งปวง จับได้ม้าแลเครื่องศสั ตราวธุ ไวเ้ ปนอันมาก เมอื่ โจโฉหนไี ปนนั้ ลมสลาตนั พดั ยังไม่หยุด จนเวลาร่งุ ขนึ้ ฝน ตกห่าใหญ่ คร้ันฝนหายทหารทั้งปวงจึงพากันไปเที่ยวตีชิงเข้าปลาอาหารของราษฎรชาวบ้านนอก มาได้ พอพบเคาทูซิหลงกับท่ีปรึกษาผู้น้อยสี่ห้าคนโจโฉจึงค่อยคลายใจจึงถามทหารว่า ป่านี้ช่ือใด ทหารก็บอกวา่ แดนป่าตาบลอิเหลงทางนน้ั เปนสองทาง โจโฉจงึ วา่ เราจะไปเมืองลากุ๋นนัน้ จะไปทางใด เร็ว ทหารบอกว่าไปทางใต้เร็วกว่าทางเหนือ ตัดตรงออกปากทางโฮโลก๊ก โจโฉได้ฟังดงั นั้นก็พาหหาร รีบไป คร้นั ถงึ ตาบลโฮโลกก๊ เห็นทหารทั้งปวงอิดโรยกาลังจึงใหห้ ยุดหุงอาหาร แลว้ ใหฆ้ า่ มา้ เสียเอาเน้ือ แจกกัน แลทหารทง้ั ปวงถอดเสอื้ ถอดเกราะนัน้ ออกตากไว้ แลว้ เอามา้ ผูกใหก้ ินหญา้ ในขณะน้ันอาหารยังไม่ทันสุก โจโฉน่ังอยู่ใต้ร่มไม้หัวเราะขึ้น ทหารทั้งปวงเห็นดังนั้นก็มี ความสงสัยจึงถามว่า เมื่อเวลาจะใกล้รุ่งนั้น ท่านหัวเราะคร้ังหน่ึงว่าขงเบ้งกับจิวย่ีมี ความคิดน้อย จูล่งก็คุมทหารออกมาโจมตี ท่านจึงพาทหารหนีต่อมา บัดน้ีเหตุใดท่าน จึงหัวเราะอีกเล่า โจโฉจึงว่า ซึ่งเราหัวเราะ น้ีเพราะเห็นว่าความคิดขงเบ้งจิวย่ีน้ันน้อย ทาการไม่ตลอด แม้เหมือนตัวเราได้คิดการ ดังน้ีก็จะแต่งกองทัพมาซุ่มไว้ณปากทางนี้ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๒ ๙๐๑ ถ้าข้าศึกหนีมาก็จะจับตัวได้โดยง่าย คร้ันว่า ส้ินคาลง พอเห็นแสงเพลิงจุดข้ึนทั้งสี่ด้าน แล้วได้ยินเสียงทหารโห่ร้องอื้ออึงยกมาต้ัง สกัดปากทางน้ันไว้กองหนึ่ง แลทหารทั้งปวง นั้นก็ล้อมเข้ามาเปนอันมาก เตียวหุยจึงร้อง ว่า อ้ายโจโฉนี้เปนศตั รแู ผ่นดนิ ขงเบ้งใหก้ ูมา ตั้งสกัดทางอยู่ ครั้งนี้เห็นมงึ ไม่รอดชีวิต โจโฉ ไดฟ้ งั ดงั น้นั ก็ตกใจโดดขึ้นมา้ พาทหารสี่หา้ คน รีบหนีไปก่อน แลทหารทั้งปวงนั้นก็แตกบ่าไปทุกตาบล แต่เคาทูเตียวเล้ียวซิหลงรบพุ่งป้องกันอยู่ ภายหลังแล้วหนีตามโจโฉไป เหล่าทหารซ่ึงเตียวหุยคุมมาน้ันก็ได้ม้าแลอาวุธท้ังเกราะแลเสื้อเปนอัน มาก เตยี วหุยนัน้ มไิ ด้ตดิ ตามโจโฉไป ฝ่ายโจโฉคร้ันหนีมาไกลแล้ว เห็นทหารของตัวซึ่งตามมานั้นต้องอาวุธบาดเจ็บเปนหลายคน โจโฉจงึ ถามทหารท้ังปวงว่า เราจะไปเมืองลากนุ๋ นน้ั ไปทางใดจึงจะเรว็ ทหารคนหน่งึ จึงบอกว่า ทางลัด นน้ั เร็วกวา่ ทางใหญห่ ้ารอ้ ยเส้น อนั ทางลัดนัน้ เดริ ยากดว้ ยเปนซอกเขามหี ลมุ บ่อก็มาก บดั นขี้ ้าพเจ้ารีบ ไปดูปากทางลัดมีกองเพลิงอยู่ โจโฉจึงส่ังให้ทหารไปตามทางซง่ึ มีเพลิงอยู่นั้น ทหารจึงว่าทางลดั นนั้ มี กองเพลิง ข้าพเจ้าคิดว่าพวกขา้ ศึกคงมาซ่มุ สกัดอยู่เปนม่นั คง เหตุใดทา่ นจึงจะให้ไปทางนนั้ เล่า โจโฉจึงตอบว่า เรารู้อยู่ว่า ความคดิ ขงเบ้งน้นั จะลวงเรา จึงแกลง้ ให้ เอาเพลิงมากองไว้ปากทางลัด แล้วเอา ทหารไปซุ่มไว้ทางใหญ่ หวังจะให้เราคดิ เกรงกองเพลิงน้ันว่าจะมีทหารอยู่ จะให้ เราคิดหนีไปทางซ่งึ ซมุ่ ทหารไว้น้นั ทหาร ทั้งปวงเห็นชอบด้วย โจโฉก็พาทหารรีบ หนีไปตามทางลัดซึง่ มีกองเพลงิ อยู่นั้น สามก๊กวิทยา

๙๐๒ สามกก๊ ฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขณะเม่ือโจโฉหนีมานั้น ทหารทั้งปวงซึ่งต้องอาวุธเจ็บป่วยลาบากเปนอันมาก ท้ังอิดโรย กาลังอุตส่าห์รีบเดิรไปมิใคร่ได้ บ้างก็หลบหลีกเข้าไปแอบต้นไม้อยู่ริมเนินเขา แลทหารนั้นค่ังกันอยู่ โจโฉจึงถามว่า เหตุใดไม่รีบเดิรไป ทหารจึงบอกต่อกันมาว่า ทหารเจ็บป่วยเปนอันมาก ท้ังทางก็ กันดารนกั ดว้ ยเปนซอกเขาแลเนนิ เขา แลว้ เมอ่ื เชา้ น้ันฝนตกน้าขังอยู่ ทหี่ ลมุ ที่บอ่ แลท้องธารม้าแลคน เดริ ล่ืนลาบากนักจึงคง่ั กนั อยู่ โจโฉได้ฟังดังนั้นก็โกรธจึงว่า เม่ือแรกจะยกกองทัพมานั้น ต่างคนต่างขันอาสาว่าจะรบพุ่ง กว่าจะส้ินชีวิต แม้ภูเขาแลแม่น้ากั้นหน้าอยู่ก็จะทาตะพานทาลายภูเขาไปให้ได้ บัดน้ีเสียทีกลับมา คนทั้งปวงย่อทอ้ อย่หู รือ โจโฉจงึ ให้คนป่วยเจบ็ นน้ั หลกี ลงมาเดิรข้างหลัง แลทหารข้างหนา้ น้ันใหต้ ดั ไม้ ถมท่ีลุ่มที่บ่อลงให้ม้าเดิรเร็วไปได้ แม้ผู้ใดไม่ทาตามให้ตัดสีสะเสีย แล้วส่ังเคาทูซิหลงซึ่งคุมทหาร ป้องกันข้างหลังน้ัน ถา้ เห็นคนป่วยเจ็บไม่รบี เดิรก็ให้ฆา่ เสียอยา่ ให้ขา้ ศึกพบพาน เหล่าทหารขา้ งหน้าก็ ทาตามคาโจโฉสั่ง โจโฉก็ขบั มา้ รบี ไป ในขณะนัน้ ทหารทงั้ ปวงเหยยี บกันตายเปนหลายคน ผู้ซึง่ เจบ็ ปว่ ย ไปไมไ่ ดน้ ัน้ ทหารท้งั ปวงกฆ็ ่าเสยี บา้ ง คนทง้ั ปวงกลวั ตา่ งคนตา่ งรอ้ งไห้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๒ ๙๐๓ โจโฉได้ยินเสียงร้องไหก้ ็โกรธ จึงว่าเหตใุ ดคนทงั้ ปวงจึงร้องไหอ้ ้ือองึ ดังนี้ อันเปนแลตายนน้ั ก็ สดุ แต่บญุ แลกรรม ครน้ั ไปพน้ ซอกเขาเห็นทหารซึ่งมาดว้ ยน้ัน เหลืออยู่ประมาณสามร้อยเศษโจโฉก็ให้ เร่งทหารรบี เดริ ไป ทหารทงั้ ปวงจึงว่ามา้ แลคนออ่ นนักแล้ว ขอให้หยดุ อยู่กอ่ นสักหนอ่ ยหน่ึงจึงค่อยไป โจโฉก็ว่า เร่งไปให้ถึงเมืองเกงจิ๋วก่อนจึงหยุดพักเถิด แล้วรีบข้ึนม้าไปทางห้าสิบเส้นถึงตาบลฮัวหยง โจโฉก็หัวเราะขึ้น ทหารทั้งปวงเห็นดังน้ันก็สงสัยจึงถามว่า ท่านหัวเราะถึงสองครั้งก็มีเหตุทุกที บัดน้ี หวั เราะอกี ใยเล่า โจโฉจงึ ว่า เราหวั เราะเย้ยความคิดขงเบ้งจวิ ย่ี ดว้ ยท่นี ี้ชอบกลมิไดแ้ ต่งทหารมาซุ่มไว้ แมม้ ีพวกขงเบง้ จิวย่มี าต้ังสกดั อย่เู รากจ็ ะเสียทีแก่เขา คร้ันวา่ ขาดคาดังนนั้ พอได้ยินเสยี งประทัด แล้ว กวนอขู ีม่ ้าถอื งา้ วคมุ ทหารออกมายืนสกดั ทางไว้ โจโฉเห็นดังน้ันกต็ กใจจะหนีไปก็มไิ ด้ แล้วคิดมานะขนึ้ มาจึงว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า บัดนี้จวน ตวั แล้วให้ตัง้ ใจสรู้ บทกุ คน ทหารท้งั ปวงจงึ ว่า คนทงั้ ปวงกอ็ อ่ นอยูแ่ ลว้ ท้ังมา้ ก็ไม่มีกาลัง จะเขา้ สูร้ บนน้ั เห็นขัดสน เทียหยกจึงว่า จะหนีจะสู้นั้นก็ไม่ได้ อันน้าใจกวนอูเปนทหารน้ันก็จริง ถ้าเห็นผู้ใดไม่สู้รบ แล้วก็มิไดท้ าอันตราย ประการหน่ึงเปนผู้มคี วามสตั ย์ ท้ังรู้จักคุณคนนกั ด้วย แล้วท่านก็ไดเ้ ล้ียงดมู ีคุณ ไว้ตอ่ กวนอูเปนอนั มาก แม้ทา่ นเข้าไปว่ากล่าวโดยดีเห็นกวนอจู ะไม่ทาอันตรายท่าน โจโฉเหน็ ชอบดว้ ย จงึ ขับม้าเขา้ ไปใกลถ้ ่อมตัวลงคานับแลว้ รอ้ งถามว่า แตท่ ่านจากเรามายังมคี วามสขุ อยหู่ รอื สามกก๊ วิทยา

๙๐๔ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๔๒ ๙๐๕ กวนอูได้ฟังดังน้ันก็ยอบตัวลงคานับแล้วว่า สุขแลทุกข์ก็เปนประมาณอยู่ บัดนี้ขงเบ้งให้ ข้าพเจ้ามาฆ่ามหาอุปราชเสีย โจโฉจึงว่าเราแตกจิวย่ีมาครั้งนี้ไดค้ วามลาบากนัก ท่านจงเห็นแก่ความ ไมตรีของเราซ่ึงมีไว้แก่ท่านแต่ก่อนจงเปิดทางให้เราไป กวนอูจึงตอบว่า ซึ่งคุณของมหาอุปราชอยกู่ ับ ข้าพเจ้าน้ันก็จริงอยู่ คร้ังเมื่ออ้วนเส้ียวยกมารบท่านตาบลแปแบ้น้ัน ข้าพเจ้าได้อาสาฆ่างันเหลียง บนุ ทิวแทนคณุ ท่านแลว้ บัดนเ้ี ปนการของขงเบง้ ใช้ให้มา ซ่ึงทา่ นจะใหข้ ้าพเจ้าเปดิ ทางใหไ้ ปน้นั ขงเบ้ง จะมเิ อาโทษข้าพเจา้ หรือ โจโฉจึงว่า ซ่ึงท่านแทนคุณเราครงั้ หน่ึงก็จริง แลเม่ือท่านหักด่านออกมาถึงหา้ ตาบล แล้วฆ่า นายด่านแลทหารท้ังปวงเสยี เปนอนั มาก เราก็มิได้โกรธ ดว้ ยคิดถึงคาทีท่ า่ นได้ว่าไว้ เราจงึ ให้หนงั สอื ไป ถึงแฮหัวตุ้นซ่ึงอยู่แม่น้าฮองโหให้ปล่อยท่านไป บัดนี้ตัวเราเข้าตาจนเหมือนหนึ่งคนตกน้า แล้วก็ไม่ ต่อสทู้ า่ น ๆ จงเห็นไมตรีเราซงึ่ ได้ออ้ นวอน ท่านจงปล่อยเราใหพ้ น้ ภ้ยเถดิ กวนอไู ด้ฟังโจโฉวา่ ดังน้นั ก็มี ความสงสาร ท้งั คิดถงึ คุณซึ่งมมี าแต่หลัง จงึ ขับมา้ พาทหารหลกี ทางเสีย สามกก๊ วิทยา

๙๐๖ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจโฉเห็นดังน้ันค่อยคลายใจรีบขับม้าไป ทหารเหลือตามมาได้ประมาณสามสิบคน กวนอู เหน็ ทหารโจโฉซงึ่ อย่ภู ายหลงั นนั้ จะรบี ตามโจโฉไป กวนอจู ึงตวาดดว้ ยเสียงอนั ดงั ทหารซ่ึงขี่ม้าเดิรเท้า ไดย้ ินดังนน้ั กต็ กใจจึงลงคกุ เขา่ คานับกวนอูสิ้นทกุ คน กวนอูเห็นทหารทั้งปวงอ่อนน้อมก็มีความสงสาร มิไดว้ ่าประการ ใด ทหารทง้ั ปวงคานบั ลากวนอแู ล้วก็รีบตามโจโฉไป ฝ่ายโจโฉคร้ันมาพ้นตาบลฮัวหยง เหลียวหลังมาเห็นทหารซึ่งตามมาย่ีสิบเจ็ดคน ขณะเม่ือ เดิรทางมานนั้ โจโฉสรรเสรญิ กวนอวู ่าสตั ยซ์ ่ือนัก ครน้ั เวลาพลบคา่ โจโฉเหน็ ทหารกองหนึ่งจดุ คบเพลิง มาข้างหน้าเปนอันมากก็ตกใจ คิดว่าคร้ังน้ีชีวิตเราจะถึงแก่ความตายเปนม่ันคง คร้ันใกล้เข้าเห็น โจหยินก็ค่อยคลายใจ โจหยินเข้าคานบั โจโฉแล้วบอกว่า ข้าพเจ้ารขู้ ่าวว่ามหาอุปราชเสยี ทีแก่ข้าศึกจงึ คุมทหารมารับทา่ น โจโฉจึงปรบั ทุกข์แกโ่ จหยนิ แล้วพาทหารเข้าเมอื งลากุ๋น โจหยินจึงให้แต่งโต๊ะแลว้ เชิญโจโฉกับทป่ี รกึ ษาเสพยส์ รุ าหวงั จะใหค้ ลายความ ทกุ ข์ ขณะเมื่อกินโต๊ะอยู่นั้นโจโฉร้องไห้ ที่ปรึกษาแลทหารเห็นดังนั้นก็สงสัยจึงถามโจโฉว่า เมือ่ แตกมากลางทางน้ันได้ความลาบากเปนอันมาก ข้าพเจา้ เห็นท่านหาส้เู ปนทุกข์ไม่ บัดนที้ า่ นพน้ มา จากเงอื้ มมือข้าศกึ แลว้ ชอบแตจ่ ะซ่องสุมทหารยกไปแก้แค้นจงึ จะควร เหตใุ ดท่านจึงมารอ้ งไหฉ้ ะนเ้ี ลา่ โจโฉจึงว่า ซ่ึงเราร้องไห้เพราะเหตุคิดถึงกุยแก แม้กุยแกยังไม่ตายก็จะได้มาด้วยเรา ๆ ก็จะไม่ยากถึง เพยี งนี้ ว่าแล้วก็ร้องไหร้ ่าถงึ กยุ แก www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๒ ๙๐๗ ครั้นเวลารุ่งเช้าโจโฉจึงว่าแก่โจหยินว่า เราจะกลับไปเมืองฮูโต๋ก่อน จัดแจงทหารแล้วจะยก มาตีเอาเมืองกังต๋ังให้ได้ ตัวเจ้าจงอยู่รักษาเมืองลากุ๋น เราจะเขียนหนังสือเข้าผนึกไว้ให้สาหรับตัว แม้อับจนเมื่อใดก็ให้ฉีกผนึกออกอ่านดูแล้วจงทาตามหนังสือ อันชาวเมืองกังตั๋งนั้นจะไม่มาย่ายีได้ แล้วโจโฉก็เขียนหนงั สอื เขา้ ผนึกสง่ ให้โจหยนิ ๆ รับเอาหนังสือแล้วว่า เมืองหับป๋านน้ั เปนแดนตอ่ แดน เมอื งกังต๋ัง ทา่ นจะใหผ้ ้ใู ดอยู่รักษา โจโฉจงึ ว่า เมอื งเกงจ๋วิ กับเมอื งลากนุ๋ เจา้ จงรักษาไว้ทง้ั สองเมืองเถิด อันเมืองซงหยงนัน้ เราก็ใหแ้ ฮหัวตุน้ อย่รู ักษาแลว้ แต่เมอื งหบั ปา๋ นัน้ เราจะใหเ้ ตียวเล้ียวอยเู่ ปนเจ้าเมือง แลลิเตียนกับงักจ้ินเปนปลัด ถ้ามีการส่ิงใดก็ให้บอกไปถึงจะได้ช่วยกัน แล้วโจโฉจัดแจงขุนนางแล ทหารเมืองเกงจ๋ิวได้เปนอันมากก็ยกกลับไปเมืองฮูโต๋ โจหยินจึงให้โจหองผู้น้องคุมทหารไปอยู่รักษา ด่านอเิ หลง โจหยนิ (Cao Ren) สามกก๊ วิทยา

๙๐๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายกวนอูคร้ันเปิดทางให้โจโฉไป แล้ว จึงคุมทหารกลับมาถึงหน้าค่ายแฮเค้า พร้อมกันกับเตียวหุยจูล่ง ในขณะน้ัน เ ตี ย ว หุ ย จู ล่ ง ไ ด้ ท ห า ร แ ล ม้ า กั บ เ ค ร่ื อ ง ศัสตราวุธส่ิงของต่าง ๆ เข้าไปให้ขงเบ้ง ๆ คร้ันรู้ว่ากวนอูมาถึงหน้าค่ายจึงพาเล่าปี่ ทาเปนออกไปรับแล้ววา่ แก่กวนอูวา่ ตัวเรารู้ ว่าท่านผู้มีน้าใจช่วยทานุบารุงแผ่นดินไปได้ สีสะโจโฉซงึ่ เปนศัตรู ราชสมบตั ิมา เราออกมารับทา่ นด้วยความยนิ ดี กวนอูได้ฟงั ดังน้ันก็นง่ิ อยู่ ขงเบ้งเห็นกวนอูสเทินใจดังนั้นจึงแกล้งซ้าว่า ท่านน้อยใจเราหรอื ว่าไม่ไปรับถึงกลางทาง แล้วว่าแก่ทหารท้ังปวงว่า เหตุใดจึงไม่บอกข่าวให้เรารู้ก่อนจะได้ไปรับกวนอู ควรหรือน่ิงเสียได้ แกล้งให้กวนอูโกรธจนไม่พูดกับเรา กวนอูได้ฟังขงเบ้งว่าดังน้ันจึงว่าข้าพเจ้าจะมา รบั โทษ ขงเบง้ จึงแกลง้ ถามวา่ ท่านไปไมพ่ บโจโฉจะกลบั มาเอาสสี ะเราหรอื กวนอจู งึ บอกวา่ ข้าพเจา้ ไป นั้นพบโจโฉเหมือนคาท่าน แต่ข้าพเจ้าหามีฝีมือไม่ โจโฉจึงหนีไปได้ ขงเบ้งก็หัวเราะแล้วถามว่า อันตัวโจโฉหนีไปได้นั้นก็ตามทีเถิด แต่ท่านยังจับทหารมาได้บ้างหรือไม่ กวนอูบอกว่า ถึงทหารโจโฉ น้ันข้าพเจ้าก็จับไม่ได้ ขงเบ้งทาเปนโกรธแล้วว่า ตัวท่านไปพบโจโฉแล้ว หากคิดถึงคุณ เขาอยู่จึงมิได้ เอาสีสะมานั้นโทษท่านใหญ่หลวงนัก ซึ่งสัญญาไว้แก่เราน้ันลืมเสียแล้วหรือ กวนอูจึงตอบว่า ซึ่ง ข้าพเจา้ ได้สญั ญาไวว้ ่า ถา้ พบโจโฉแล้วมิไดเ้ อาสสี ะมานั้นก็จะให้สสี ะข้าพเจ้าแทนตามสัญญา แล้วกช็ ัก กระบ่ีออกจะตัดสสี ะใหข้ งเบ้ง ๆ เหน็ กวนอูชกั กระบ่จี ะตดั สีสะใหด้ ังนัน้ ก็เขา้ ยุดมอื ไว้แล้วหา้ มวา่ ซงึ่ เรา ใชท้ า่ นไปท้งั นป้ี ราถนาจะให้ท่านแทน คุณโจโฉดอก มิได้คิดว่าจะเอาโทษ ท่าน ซ่ึงท่านจะให้สีสะเราตามสัญญา น้ั น ก็ ข อ บ ใ จ ท่ี มิ ไ ด้ เ สี ย ค ว า ม สั ต ย์ สมเปนชาติทหาร แล้วไปเถิด กวนอู ไดฟ้ ังดงั นน้ั กม็ ีความยนิ ดี จงึ เอากระบ่ี ใส่ฝักเสีย ขงเบ้งกับเล่าป่ีก็พากวนอู เขา้ มาค่าย www.samkok911.com

ตอนที่ ๔๒ ๙๐๙ ฝ่ายจิวยี่ครั้นมีชัยชนะแก่โจโฉแล้ว ก็ยกกองทัพกลับมา ณ ค่าย ให้ปูนบาเหน็จทหารใหญ่ น้อยท้ังปวงตามสมควร จึงให้เอาเรือรบบรรทุกทหารโจโฉซ่ึงจับไว้ได้น้ันส่งไปให้ซุนกวน ณ ปากน้า เมอื ง กังตัง๋ แลว้ จิวยยี่ กกองทพั ไปตั้งอยู่ทตี่ าบลลมิ ก๋งั หวงั จะคิดอ่านไปตเี มืองลากนุ๋ ลาออกมายังที่อยู่ จึงแต่งหนังสือตามเหตุผลทง้ั ปวงใหค้ นถอื ไปแจง้ แกซ่ นุ กวน สถานท่ีแห่งยุทธนาวผี าแดง ในปัจจุบนั สามกก๊ วิทยา