สามก๊ก ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง (หน) ตอนที่ ๗๔

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๖๑ ตอนท่ี ๗๔ ขณะนั้นมีทหารถือหนังสือมาแจ้งแต่เมืองเอียวจิ๋วว่า บัดนี้จิวหองเจ้าเมืองกวนหยงยกเอา เมืองมาออกแกโ่ จหวิ แล้ว พระเจา้ โจยอยจึงเอาหนังสือน้ันฉกี ผนึกออกอา่ นดเู ปนใจความเจด็ ข้อ ว่าให้ ยกทหารไปตีเอาเมืองกังตั๋ง จึงปรึกษาด้วยสุมาอี้ ๆ จึงทูลว่า ซึ่งว่ามาในหนังสือทั้งนี้ชอบนัก ถา้ กระน้ันข้าพเจ้าจะขอยกไปชว่ ยโจหวิ ทำการกำจดั ข้าศกึ เสีย ตีเอาเมืองกังตั๋งให้จงได้ กากุ๋ยขุนนางผู้ใหญ่จึงว่า ซึ่งท่านจะให้สุมาอี้ยกกองทัพไปนั้นข้าพเจ้าไม่เห็นด้วย อนั ชาวเมืองกังต๋ังน้ันเปนคนหาความสตั ย์มไิ ด้ พูดจาเหลาะแหละลอมแลมนกั ไม่มีความจริง จิวหองนี้ เปนชาวเมืองกงั ตง๋ั แลว้ กม็ ปี ัญญาความคิดมาก ซึง่ จะมาอ่อนนอ้ มโดยสุจริตน้นั ผดิ อยู่ เหน็ จะคดิ เปนกล อบุ ายล่อลวงให้หลงยกไปตีเอาเมืองกังตง๋ั แลว้ ภายหลังจะย้อนทำรา้ ยเราจะเชือ่ ฟังมิได้ สามก๊กวิทยา

๑๖๖๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) สุมาอี้ (Sima Yi) สมุ าอจ้ี งึ ว่าท่านว่านี้มชิ อบ จิวหองหรือจะ อาจลวงเรา การครั้งนี้มิทำก็จำทำ พระเจ้าโจยอย จึงว่า ถ้าฉนั้นท่านจงเอากากุ๋ยไปทำการด้วยเถิด สุมาอี้ก็คำนับลาพระเจ้าโจยอยจัดแจงพลทหาร พร้อมแล้ว ก็ยกไปบัญจบกองทัพ ณ เมืองเอียวจ๋ิว ครั้นได้ฤกษ์แล้วโจหิวยกแยกไปเมืองอ้วนเสีย กองหนึ่ง ให้กากุ๋ยกับหมันทองเฮาจิดคุมทหาร กองหนึ่งยกไปทางเมืองหยงเสีย สุมาอ้ีเปนกองใหญ่ ยกไปทางกังเหลง กำหนดไปพร้อมกัน ณ เมือง กงั ตง๋ั ฝ่ายซุนกวนรู้ว่ากองทัพสุมาอี้โจหิวยกมา จึงปรึกษาแก่ขุนนางทั้งปวงว่า จิวหองแต่ง กลอุบายทำไปนอบนบเข้าด้วยโจหิว ลวงให้ยกทหารมาเปนสามทางจะใกล้ถึงเมืองเราแล้ว ซึ่งจะ เอาชยั ชนะแก่ขา้ ศกึ บัดนี้ทา่ นทัง้ หลายจะคดิ ประการใด โกะหยงจึงว่า อันการทั้งนี้ก็ใหญ่หลวงอยู่ ขอให้ลกซุนเปนแม่กองใหญ่คุมทหารยกออกไป ทำการจึงจะได้ ซุนกวนก็เห็นด้วยจึงตั้งลกซุนเปนฮูก๊กไต้จงกุ๋น แปลภาษาไทยว่าเจ้าพระยาชูเมือง ใหเ้ ปนแม่ทัพ ราชการทง้ั ปวงสทิ ธิข์ าดทั่วท้งั ขอบขันธเสมาสนององค์พระเจา้ ซนุ กวน ลกซุนคำนับรับที่แล้ว จึงขอจูหวน จวนจ๋องเปนปลัดซ้าย ขวา ซุนกวนก็ อนุญาตให้ จึงต้ัง จูหวนเปนฝ่ายขวา จวนจ๋องเปน ฝ่ายซา้ ย ลกซุนกเ็ กณฑ์ทหารท้ังปวง ในแปดสิบแปดหัวเมือง ได้ทหาร เจ็ดสิบห้าหมื่นพร้อมด้วยเครื่อง ศัสตราวุธจะยกไปเปนสามกอง www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๔ ๑๖๖๓ จูหวนจึงว่า ซึ่งโจหิวหลงด้วยกล ของจิวหอง ยกกองทัพล่วงเข้ามาทั้งนี้เป นคนหาปัญญามิได้ แลเราจะยกไปต่อ ด้วยโจหิวทั้งนี้เห็นจะได้ชัยชนะถ่ายเดียว แม้โจหิวแตกแล้วข้าพเจ้าเห็นว่าจะหนีไป ทางเหยี บเสบ็ แลกุยก๋ีสองทางน้เี ปน ม่ันคง อนึ่งทางสองตำบลนี้เปนซอกเขาคับแคบ นัก ข้าพเจ้ากับจวนจ่องจะขอยกทหารไป ตัดไม้ทับทางขนศิลาถมเสียก่อน ก็จะจับตัวโจหิวได้โดยง่าย ถ้าได้ตัวโจหิวแล้วเราก็จะรีบยกเข้าไปตี เอาเมืองซิวฉุนอันเปนเมืองสำคญั นนั้ ให้ได้ แม้ไดเ้ มอื ซวิ ฉุนสมคะเนแล้ว ก็จะเดริ สบายเขา้ ไปเอาเมือง ฮูโตเ๋ มอื งลกเอ๋ยี งได้โดยสดวก ลกซนุ จงึ วา่ ซงึ่ ท่านว่านีม้ ิชอบ อุบายของเราอันหนง่ึ ข้าพเจ้าคิดไวเ้ สรจ็ อยูแ่ ลว้ ทา่ นอย่าวิตก เลย จึงใหจ้ กู ดั กน๋ิ คุมทหารอยูร่ ักษาเมืองกังเหลงคอยรบั ทัพสมุ าอ้ี แลว้ กต็ ระเตรยี มทหารพรอ้ มไว้คอย ฤกษ์อยู่ จวิ หอง (Zhou Fang) ฝ่ายจิวหองครั้นรู้ว่าโจหิวยกมาถึง เมืองแล้ว ก็ออกมารับตามประเพณี โจหิวจึงว่า ท่านมีหนังสือมาถึงเราแจ้งเนื้อความเจ็ดข้อนั้น เราก็ได้เอาเน้ือความกราบทลู แก่พระเจา้ โจยอย ๆ ก็มีความยินดีเชื่อท่าน จึงให้เรายกทหาร มาเปนสามทาง แลบัดนี้เราคิดกินใจอยู่หน่อย หนึ่ง ด้วยปากคำผู้คนทั้งปวงพูดกันว่า ท่านมี สติปัญญากอปร์ด้วยกลอุบายมาก เกลือกจะ ล่อลวงเราให้เสียการเมื่อปลายมือ แล้วประการ หนึ่งก็คิดว่าซึ่งท่านจะลวงเราก็คงจะไม่เปน แต่ ว่ายงั คดิ สองใจสามใจอยู่ สามกก๊ วิทยา

๑๖๖๔ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) จิวหองไดฟ้ ังดงั น้นั ก็ทำร้องไห้ ชกั เอากระบ่อี อกมาจะเชือดฅอตายเสีย โจหิวตกใจฉวยชงิ เอา กระบี่ไว้แล้วห้ามว่า ท่านจะฆ่าตัวเสียใย จิวหองจึงว่า อันเนื้อความเจ็ดข้อซึ่งข้าพเจ้าแจ้งไปแก่ท่าน นั้นเปนความจริง แลผู้ซึ่งมาเจรจาว่าข้าพเจ้าคิดจะล่อลวงท่านนั้น ชรอยจะเปนกลอุบายเมืองกังต๋ัง แกล้งจะใหป้ รากฎมา ปราถนาจะมิใหท้ า่ นเชอ่ื ใจข้าพเจ้า ๆ น้อยใจว่าตัวนีถ้ ้าเปนฟักแฟงจะผา่ อกออก ใหท้ า่ นเห็นเทจ็ และจรงิ วา่ แล้วก็ทำจะเอากระบ่เี ชอื ดฅอเสียอีก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๖๕ โจหวิ เห็นดังนน้ั ก็ชิงเอากระบี่ไว้เข้ากอด เอาตัวแล้วว่า ข้าพเจ้าว่าสัพยอกลองใจท่านเล่น เท่านี้หรือจะมาฆ่าตัวเสียเล่า ขอขะมาท่านเถิด อย่าถือโทษเลย จิวหองจึงว่า ข้าพเจ้าสัตย์ซื่อต่อ ท่านจริง ๆ ควรหรือมาว่าฉนี้เล่า ก็เอากระบี่ตัด ผมทิ้งออกไป ว่าผมนี้เปนที่รักดังบิดามารดา ข้าพเจ้า ๆ ตัดออกให้ท่านเห็นความจริง จงพิเคราะห์ดูเถิด โจหิวเห็นจวิ หองทำดังนั้นกเ็ ชื่อหาความรังเกียจไม่ จึงให้แต่งโต๊ะเลี้ยง ครั้นกินโต๊ะ แล้วจวิ หองกค็ ำนบั ลากลบั ไป เวลาร่งุ เชา้ กากุย๋ มาถึงพร้อมกนั เข้า จงึ ไปหาโจหวิ คำนับตามประเพณี โจหิวจึงถามว่าท่านมี กิจสิ่งใดจะว่าไรหรือ กากุ๋ยจึงว่า ข้าพเจ้าเข้ามาบัดนี้หวังจะพูดกับท่านให้แน่นอนเสีย ด้วยข้าพเจ้า เห็นว่าทหารเมืองกังตั๋งนั้นจะมาตั้งสกัดอยู่เมืองอ้วนเสีย ขอท่านอย่าเพ่อยกทหารล่วงเข้าไปก่อน คอยทา่ ให้กองทัพสุมาอย้ี กมาถึงพร้อมกนั แล้วจึงจะยกเข้าไปช่วยกนั ระดมตีทีเดียว โจหิวจึงว่า ท่านมาห้ามปรามเราทั้งนี้ ปราถนาจะทำการชิงเอาความชอบหรือ กากุ๋ยจึงว่า ข้าพเจ้าแจง้ วา่ จวิ หองมาตดั ผมสาบาลแก่ทา่ นน้ัน เปนกลอุบายดอกหาจริงไม่ จึงเข้ามาห้ามท่านไว้ให้ คอยทา่ พรอ้ มกันกอ่ น แม้ฉุกมเี หตุประการใดก็จะไดช้ ว่ ยกนั สดวก กากยุ๋ (Jia Kui) โจหิวจึงว่า แรกจะมาทำการสงคราม ควรหรอื มาเจรจาว่าเปนกลอุบายฉนี้ จะให้ทแกล้วทหารทั้งปวง เสียนำ้ ใจให้เสียการไป จะเอาไวม้ ไิ ด้ ก็ส่งั ใหท้ หารเอาตัว กากยุ๋ ไปฆา่ เสีย ทหารทงั้ ปวงจงึ ว่า ซง่ึ ทา่ นจะให้ฆา่ กากุ๋ย เสียนั้น สงครามยังมิได้ทำแก่ข้าศึกก่อนเห็นมิควร ข้าพเจ้าทั้งปวงจะขอโทษไว้สักครั้งหนึ่ง โจหิวก็อนุญาต ยกโทษให้ จึงให้ถอดกากุ๋ยออกเสียจากแม่ทัพ เอาตัว ไว้ใช้กิจการในกองทัพ แล้วก็ให้ยกทหารจะไปตีเมือง อ้วนเสยี สามก๊กวิทยา

๑๖๖๖ สามกก๊ ฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ขณะนั้นจิวหองแจ้งว่าโจหิวถอดกากุ๋ย เสียจากที่นายกองก็คิดว่า แม้โจหิวเชื่อฟังถ้อยคำ กากุ๋ยเมืองกังตั๋งก็จะมีอันตราย บัดนี้เทพดาจะให้ ความชอบแกเ่ ราพะเอญิ เปน คิดแล้วกม็ ีความยินดี จึงแต่งหนังสือไปถึงลกซุนว่า บัดนี้โจหิวหลงด้วย กลข้าพเจ้ายกกองทพั ล่วงเข้ามาแล้ว ขอให้ท่านคดิ อ่านเอาชัยชนะเถดิ ลกซุนแจง้ หนังสอื แล้ว ก็ส่ังให้ ทหารยกไปซุม่ อยตู่ ำบลเซ็กเต๋งนัน้ กองหนง่ึ แล้วแต่งให้ชเี ซ่งเปนกองหนา้ ยกทหารล่วงไป โจหิวพาเอา ตัวจิวหองยกมาถึงกลางทางจึงถามว่า ที่จะพักทหารข้างหน้านั้นชื่อตำบลใด จิวหองบอกว่าข้างหน้า นั้นชื่อว่าเซ็กเต๋ง ขอให้ท่านยกทหารรีบไปเถิดอย่าวิตกเลย โจหิวก็หาความสงสัยมิได้รีบยกทหารทั้ง ปวงมาพกั อยู่ตำบลเซ็กเตง๋ เวลาร่งุ เช้าม้าใชไ้ ปสอดแนมได้เนอื้ ความมาแจง้ ว่า กองทัพเมอื งกงั ตง๋ั ยกมา ตั้งสกัดปากทางอยู่ โจหิวแจ้งดังน้ันก็ตกใจจึงว่า จิวหองบอกเราว่าตำบลเซ็กเต๋งน้ันทางสดวกอยู่หามี กองทัพไม่ แลบัดนี้เหตุไฉนจึงมีกองทัพมาสกดั อีกเล่า จึงให้ทหารไปหาจิวหองในทนั ใด ทหารจึงบอก วา่ จวิ หองกับบ่าวประมาณสามสบิ คนหนีไปแล้ว โจหิวรู้ว่าจิวหองลวงมาให้ต้องด้วยกลแล้วหลบตัวเสียก็โกรธ จึงว่าถ้าฉนั้นเราก็ไม่กลัว สงครามเพียงนเี้ ราจะเอาชัยชนะจงได้ กแ็ ตง่ ใหเ้ ตยี วเภาคมุ ทหารเปนนายกองหน้ายกเข้าระดมตี ซิเซ่ง ก็ขับทหารออกมาสู้ด้วยเตียวเภาได้ประมาณสิบเพลง เตียวเภาทานกำลังมิได้ก็ชักม้าหนีกลับหลังไป จึงบอกแกโ่ จหิววา่ ซเิ ซง่ มีกำลังมากนกั ข้าพเจ้ากลวั จะเสียทีจงึ กลับมาแจง้ แก่ทา่ น โจหวิ จงึ ว่า ซ่ึงซิเซ่ง เข้มแข็งน้นั ทา่ นอยา่ วิตกเลย ไวพ้ นักงานเราจะตีให้แตกจงได้ จึงให้เตียวเภาคุมทหารสองหม่ืนยกไปตง้ั ซุ่มอยู่ทิศใต้ จึงให้สีเกี๋ยวคุมทหารสอง หมื่นไปซุ่มอยู่ทิศเหนือ กำหนดว่าเรา จะเปนกองกลางยกเข้าไปล่อแล้วจะทำ เสียทีถอยออกมาให้ไล่ ถ้าได้ยินเสียง ประทัดสัญญาแล้ว ให้ยกทหารทั้งสอง ข้างตีกระหนาบออกมา เตียวเภา สีเกี๋ยวสองนายรับคำแล้วก็คุมทหารไป ซุ่มอย่แู ตเ่ วลากลางคนื www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๖๗ ฝ่ายลกซุนจึงแต่งให้จูหวนจวนจ๋องคุมทหารนายละสามหมื่น ยกลัดทางวกไปข้างหลังค่าย โจหิว กำหนดว่าได้ทแี ล้วให้จุดเพลิงขึ้น ถ้าเราเห็นแสงเพลิงแล้วจะยกทหารตีกระทบเข้าไป ฝ่ายท่าน กต็ อี อกมา เห็นจะจับโจหวิ ได้โดยง่าย จหู วนจวนจ๋องรบั คำแลว้ กย็ กทหารแยกกนั ลดั ไปแต่เวลาค่ํา เตียวเภายกไปตั้งซุ่มอยู่ เห็น กองทัพจูหวนมิได้รู้ว่าเปนทหารเมืองกังตงั๋ สำคัญว่าเปนกองตะเวนพวกกัน ก็ขี่ม้าเดิร เข้าไปถามจูหวน จูหวนก็เอาง้าวฟันตกม้า ลงตาย ทหารทั้งปวงก็แตกตื่นอลหม่านไป จูหวนได้ทีก็ให้จุดเพลิงขึ้นในทันใด จวนจ๋องเ ห็นแส งเ พลิ งก็ร ีบย กมา พบกองทัพสีเกี๋ยวซึ่งมาซุ่มอยู่ ก็ขับทหาร เข้ารบพุง่ ฆ่าฟันกันล้มตายลงเปนอันมาก สีเกี๋ยวสู้มิได้กพ็ าทหารแตกหนไี ป จูหวนจวนจ๋องสองนายก็ ขับทหารเข้าโจมตีค่ายโจหิว ฆ่าฟันกันตลุมบอนเปนอลหม่าน โจหิวแตกหนีออกจากค่ายพาทหารไป ตำบลเหียบเส็บ พอพบซิเซ่งคุมทหารขึ้นม้าเข้าไล่ฆ่าฟันทหารโจหิวแตก ทิ้งเครื่องศัสตราวุธเสียแตก กระจัดกระจายกันไป โจหิวก็ขับม้าหนีไปตามทางซอกเขาแต่ผู้เดียว พอพบกากุ๋ยคุมทหารกองหน่ึง สวนทางลงมารับก็มีความยินดี จึงว่าทีนี้ข้าพเจ้าไม่ตายแล้ว กากุ๋ยก็พาลัดทางหนีมาได้ โจหิวจึงว่า ซึ่งท่านทัดทานข้าพเจ้ามิฟังนั้นโทษผิดนักหนา ขอท่านอย่าได้พยาบาทถือความเลย ฝ่ายสุมาอี้รู้ว่า กองทพั โจหวิ เสยี แกข่ า้ ศกึ แลว้ ก็ให้ถอยหลังมา ฝ่ายจูหวนจวนจ๋องเก็บได้เครื่องศัสตราวุธแล สเบียงอาหารผู้คนซึ่งเข้า เกลี้ยกล่อมประมาณสามหม่ืน แล้วก็ยกมาหาลกซุน ๆ หยุดทหารคอยท่าอยู่กลางทาง เห็นจูหวนจวนจ๋องได้ผู้คนแลสเบียงอาหารเครื่อง ศสั ตราวธุ มามากกด็ ใี จ พากันยกกลับมาเมอื งกงั ตงั๋ จวนจ๋อง (Quan Zong) สามกก๊ วิทยา

๑๖๖๘ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลัง(หน) ซนุ กวนแจ้งวา่ ลกซุนชนะศึกมากด็ ีใจ จงึ พาขุนนางท้ังปวงออกมารบั ทัพถึงนอกเมือง แล้วให้ เอาสัปทนกั้นลกซุนเข้ามา ครั้นนายทัพนายกองถึงพร้อมแล้ว พระเจ้าซุนกวนจึงว่า ซึ่งจิวหองมี ความชอบทำกลล่อลวงข้าศึกจนตัดผมเสียเอาชัยชนะได้ครั้งนี้นั้น ตั้งให้เปนกวนไล่เหาขุนนางใน ทำเนียบ แล้วก็ปูนบำเหน็จรางวัลแก่ทแกล้วทหารเปนอันมาก ลกซุนจึงทูลพระเจ้าซุนกวนว่า โจหิว เสียทีแตกกลับไปครั้งนี้เห็นทแกล้วทหารทั้งปวงบอบช้ำอิดโรยนักอยู่แล้ว ขอให้ท่านมีหนังสือไปถึง เมอื งเสฉวนฉบบั หนึ่ง ให้ขงเบ้งยกทหารไป ตีเมืองลกเอี๋ยงเถิด พระเจ้าซุนกวนเห็น ด้วย ก็ให้มีหนังสือบอกไปถึงเมืองเสฉวน ตามถ้อยคำลกซุนทุกประการ แลขณะ เมื่อโจหิวเสียทแกล้วทหารแตกไปครั้งน้ัน ก็เปนทุกข์ตรอมใจจนเปนไข้มากลางทาง ครั้นถึงเมืองลกเอี๋ยงก็ป่วยหนักลงถึงแก่ ความตาย www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๖๙ ฝ่ายสุมาอี้ครั้นยกทัพกลับมาถึงเมืองลกเอี๋ยงแล้ว ขุนนางทั้งปวงจึงเข้ามาถามข่าวว่า ซึ่งโจหิวยกทหารไปทำการครั้งนี้เสียทีแก่ข้าศึกแตกกลับมาก็ชอบอยู่ แต่ตัวท่านนี้เปนนายทัพ ไปกองหนึ่งต่างหาก จะแตกเสียทแกล้วทหารทั้งปวงเหมือนโจหิวหามิได้ ทหารทั้งปวงก็พร้อมมูลอยู่ เหตุไฉนจึงพลอยกลับมาด้วยเล่า สุมาอี้จึงว่า ซึ่งยกมาทั้งนี้เพราะคิดว่ากองทัพเราเสียทีแล้ว เกลือก ขงเบง้ จะรีบยกกองทัพมาตีเอาเมืองเตยี งอั๋น ระวงั หลงั อยูจ่ ึงกลบั มา ขุนนางทัง้ ปวงไดฟ้ งั กเ็ หน็ ว่าสมุ าอี้ กลวั ตาย หนศี กึ มาแลว้ ยงั พูดอวดตัวอยู่ กช็ วนกนั เอามอื ปดิ ปากหวั เราะ แลว้ ตา่ งคนกล็ าไปทีอ่ ยู่ ฝา่ ยพระเจา้ เล่าเสย้ี นแจง้ ในหนงั สือซ่งึ พระเจา้ ซนุ กวนให้มาเปนใจความวา่ บัดนเ้ี ราให้ลกซุน คุมทหารไปกำจัดทหารพระเจ้าโจยอยเสีย โจหิวผู้เปนแซ่เดยี วกันกับพระเจ้าโจยอยก็ถงึ แก่ความตาย สุมาอี้ทหารเอกน้ันกแ็ ตกหนีไปแลว้ ชาวเมืองลกเอ๋ยี งกก็ ลวั ฝมี ือทหารในเมืองกังตง๋ั นัก แลฝา่ ยพระเจ้า เล่าเสี้ยนก็ประกอบไปด้วยเกียรติยศ มีทแกล้วทหารปรากฎเสมอกัน ควรเราทั้งสองเมืองจะเปน แผ่นดินเดียวกนั โดยทางราชไมตรี แลบัดนีท้ หารในเมอื งลกเอี๋ยงก็อดิ โรยอยู่แล้ว ขอให้ท่านแต่งทหาร ยกไปตีเอาเห็นจะได้โดยง่าย พระเจ้าเลา่ เส้ยี นมคี วามยนิ ดี จึงมีหนังสอื บอกไปถึงขงเบ้งณะเมอื งฮนั ต๋ง ขงเบ้งแจ้งดังน้ันก็ กะเกณฑ์ทหารพรกั พร้อมแล้วจะยกกองทพั ไป ขณะเมือ่ ประชุมทหารพรอ้ มอยู่นั้น พอเกิดลมหัวด้วน พัดมาถูกกิ่งสนธิ์ตรงหน้าโรง ประชุมขุนนางหักสบั้นลง ทหาร ทั้งปวงพากันตกใจ ขงเบ้งจึงจับ ยามดูก็รู้ว่าทหารเอกตายเปน มั่นคง จึงบอกแก่ขุนนางแลทหาร ทั้งปวงว่า บัดนี้ทหารเอกเขี้ยวศกึ ของเจ้าเราตายเสียแล้ว ว่าพอ ขาดคำลงทหารคนหนึ่งเข้ามา บอกว่า บัดนี้เตียวกองเตียวหอง บุตรจูลง่ จะเข้ามาหาทา่ น สามกก๊ วิทยา

๑๖๗๐ สามก๊กฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เตยี วกอง (Zhao Tong) กับ เตยี วหอง (Zhao Guang) ขงเบ้งแจ้งดงั น้ันกร็ ู้ว่าจูลง่ ถึงแก่ความตาย กระทืบท้าวทิง้ จอกสุราลงเสยี ขณะนั้นเตียวกอง เตียวหองกเ็ ข้ามาคำนบั บอกวา่ เวลาคืนนี้ประมาณสามยามบิดาข้าพเจา้ ถึงแก่ความตายแล้ว ขงเบ้งก็ ร้องไห้รักจูล่งจนสลบไป ครั้นฟื้นขึ้นแล้วจึงว่า อันจูล่งถึงแก่ความตายนี้เหมือนหนึ่งแขนซ้าย พระเจ้าเล่าเสี้ยนหัก ด้วยเปนนายทหารผู้ใหญ่เขี้ยวศึกมา ทหารทั้งปวงก็พากันร้องไห้รักจูล่งทุกคน แล้วขงเบง้ ก็ให้บตุ รจลู ่งไปแจ้งแกพ่ ระเจา้ เล่าเสีย้ นณะเมืองเสฉวน พระเจ้าเล่าเสี้ยนแจ้งว่าจูล่ง ถึงแก่ความตาย ก็ทรงพระกรรแสง รำพรรณไปถึงความหนหลังทุกประการ แล้วก็ให้แต่งการศพจูล่งไปฝังไว้ที่สมควร จึงปลูกเปนศาลเทพารักษไว้บูชามา ตราบเท่าทุกวันนี้ แล้วตั้งให้บุตรจูล่ง ทัง้ สองเปนทหารผูใ้ หญ่ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๔ ๑๖๗๑ จูลง่ (Zhao Yun) สามกก๊ วิทยา

๑๖๗๒ สามก๊กฉบับเจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขณะนัน้ ขงเบ้งจึงใช้ใหค้ นถือหนังสือ ไปแจ้งแก่พระเจ้าเล่าเสี้ยนว่า ข้าพเจ้าจะขอ อาสายกทหารไปกำจัดศัตรูเสีย ให้อาณา ประชาราษฎรอยู่เย็นเปนสุขตามซึ่งได้รับ ปฏิญาณพระเจ้าเล่าปี่ไว้ ขอพระองค์อย่าได้ ขัดขวางให้เสียประเพณีเลย พระเจ้าเล่าเสี้ยน แจ้งในหนังสือแล้วก็มีความยินดีจึงตอบไปว่า ให้ขงเบ้งรีบยกกองทัพไปเถิด ขงเบ้งแจ้งใน หนงั สอื ตอบแลว้ กต็ ั้งใหอ้ ยุ เอย๋ี นเปนกองหน้า จึงยกทหารสามสบิ หมนื่ ไปทางตำบลตนั ฉอง ขณะนั้นม้าใช้จึงเอาเนื้อความไปแจ้งแก่สุมาอี้ณะเมืองลกเอี๋ยงว่า บัดนี้กองทัพเมืองเสฉวน ยกมาทางตันฉองแล้ว สุมาอี้จึงเอากิจการกราบทูลแก่พระเจ้าโจยอย ๆ จึงให้หาขุนนางทั้งปวงมา ปรึกษา โจจิ๋นจึงทูลว่า แต่ก่อนโปรดให้ข้าพเจ้าไปรักษาเมืองหลงเสนั้น ก็หาความชอบมิได้มีโทษอยู่ เปนหลายครั้ง ข้าพเจ้ามิไดท้ ำการแก้ตัวก่อน ครั้งนี้ข้าพเจ้าจะขออาสายกทหารไปทำการเอาชัยชนะ จงได้ แลอองสงน้นั เปนคนมฝี ีมอื ถอื งา้ วหนักหกสิบชั่ง ซ่อนลูกขลบุ ไปไดใ้ นเส้อื ถึงสามลูก ท้ิงข้าศึกน้ัน ก็แมน่ ยำนกั ข้าพเจา้ จะขอเอาไปเปนทัพหน้าดว้ ย พระเจ้าโจยอยมคี วามยินดี จึงให้หาตวั อองสง (Wang Shuang) อองสงเขา้ มาหน้าท่ีน่ัง ทอดพระเนตรเห็นอองสง มีตัวสูงหกศอก หน้าดำตาแดง พูดจา โฮกฮาก กิริยาอาการลักษณเหมือนเสือ ก ็ ต บ พ ร ะ ห ั ต ถ ์ ท ร ง พ ร ะ ส ร ว ล แ ล ้ ว ต ร ั ส ว่ า เรามีทหารเข้มแข็งฉนี้จะกลัวอันใดแก่ขงเบ้ง จึงพระราชทานเกราะทองและเสื้อเปนรางวัล แล้วก็ตั้งให้เปนกองหน้าโจจิ๋น ๆ ก็คำนับแล้ว ลาออกมาจัดแจงทหารทั้งปวง จึงให้เตียวคับ โกฉุยสองนายยกไปรักษาด่าน โจจิ๋นคุมทหารสบิ ห้าหมน่ื ให้อองสงเปนกองหน้ายกไปตามกำหนด www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๗๓ ฝ่ายทหารกองหน้าขงเบ้งยกมาใกล้ตันฉองแล้ว จึงไปแจ้งความแก่ขงเบ้งว่า บัดนี้ตำบล ตนั ฉองนั้นมคี ่ายต้ังสลกั อยู่ ก่อกำแพงก้นั ไว้ในปากทางลงเขื่อนคมู ั่นคงคับขันนัก เฮก็ เจยี วคุมทหารมา รักษาอยู่ ซึ่งจะยกหักไปเห็นขัดสน ขอให้ละทางตันฉองเสีย ยกทหารไปทางแปะเฉียออกเอาทาง เขากิสานเถดิ ขงเบง้ จงึ วา่ อันตำบลตนั ฉองน้เี ปนท่ีสำคัญ เฮก็ เจยี ว (Hao Zhao) ใหญ่หลวง กับเกเต๋งนั้นก็เหมือนกัน แม้ว่าเราได้ ตันฉองนี้แล้วจะทำการต่อเข้าไปเอาเมืองลกเอี๋ยงก็ จะได้โดยง่าย อันจะถอยไปเดิรทัพทางแปะเฉียน้ัน มิได้ ก็สั่งให้อุยเอี๋ยนยกทหารเข้าล้อมค่ายตันฉองไว้ แต่อุยเอี๋ยนให้ทหารเข้าหักค่ายตันฉองถึงสี่วันห้าวัน แล้วก็มิได้ จึงให้ทหารล้อมมั่นไว้ แล้วกลับลงมาแจ้ง แก่ขงเบ้ง ๆ โกรธจึงว่า ตัวเปนแม่กองหน้ายกมาทำ การหวังจะตีเอาเมืองลกเอี๋ยงอีก แต่ตำบลตันฉอง เท่านย้ี งั ตมี ิแตก แลว้ ทไ่ี หนจะทำการใหญห่ ลวงสืบไป ได้เลา่ กส็ ั่งใหท้ หารคุมเอาตวั อยุ เอ๋ยี นไปฆ่าเสยี กิมเซี่ยงจึงว่าแก่ขงเบ้งว่า แต่ข้าพเจ้ามาอยู่เปนข้าท่านก็ช้านานแล้วยังมิได้ทำความชอบ สิ่งใดสนองคุณ ท่านเลย ครั้งนี้ข้าพเจ้าจะขออาสาเข้าไปเกลี้ยกล่อมเฮ็กเจียวให้ออกมานบนอบท่าน จงได้ แลซ่งึ จะให้ประหารชวี ติ อยุ เอย๋ี นเสียนั้น ขา้ พเจา้ ขอโทษไว้กอ่ น ขงเบ้งจึงว่า ซ่ึงท่านมีภกั ดตี อ่ เรา นั้นก็ขอบใจ แต่ซึ่งจะไปเกลี้ยกล่อมเฮ็กเจียวให้มานอบนบเรานั้นจะไปว่าประการใด กิมเซี่ยงจึงว่า อันเฮ็กเจียวกับขา้ พเจ้านี้เปนคนคุ้นเคยกันมาแต่น้อย ข้าพเจ้าจะไปวา่ กล่าวก็เห็นจะยอมดอก ขงเบ้ง จึงว่า ถ้าท่านอาสาสำเร็จครั้งนี้ก็จะมีความชอบมาก กิมเซี่ยงคำนับแล้วก็ลาไป ครั้นถึงหน้าค่าย เฮ็กเจียวจึงร้องบอกว่า เราชื่อกิมเซี่ยงเปนเพื่อนรักกันกับเฮ็กเจียว ระลึกถึงจะมาหา เปิดประตู รับเราด้วย ทหารจึงเอาเนื้อความเข้าไปบอกแก่เฮ็กเจียว ๆ จึงให้เปิดประตูรับเข้าไปในค่าย ต่างคน ต่างคำนับกันแล้วเฮ็กเจียวจึงถามว่า ท่านมาหาเรานี้มีกิจกังวลสิ่งใดหรือ กิมเซี่ยงบอกว่า บัดนี้ตัว ข้าพเจ้าไปทำราชการอยดู่ ว้ ยพระเจ้าเล่าเส้ียน ขงเบ้งรวู้ า่ ทา่ นกับข้าพเจ้าเปนคนชอบใจกันมาแต่ก่อน ใชใ้ ห้มาหาทงั้ นี้หวังจะใหส้ นทนาดว้ ย สามกก๊ วิทยา

๑๖๗๔ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เฮ็กเจียวได้ฟงั ดงั นนั้ ก็โกรธหนา้ น่ิว เข้าในทันใดจึงว่า ตัวท่านไปเปนข้าพระเจ้า เล่าเสี้ยน ตัวเราก็เปนข้าพระเจ้าโจยอย ได้กินเบี้ยหวัดผ้าปีของเจ้าด้วยกัน บัดน้ี พระเจ้าเล่าเสี้ยนกับเจ้าเราก็เปนข้าศึกกัน ตัวท่านกับเราต่างคนต่างก็เจ็บร้อนด้วย เจ้า ถ้อยทีเปนข้าศึกกันอยู่ ซึ่งท่านจะมา เจรจาดว้ ยเราน้นั พูดกนั มเิ ตม็ ปาก ไปเสียเถดิ ว่าเทา่ นน้ั แล้วเฮ็กเจยี วกล็ กุ หนีเดิรขึน้ ไปบนหอรบเสีย ทหารทั้งปวงกข็ ับกมิ เซี่ยงออกมา กิมเซี่ยงขี่ม้าออกมาถึงนอกค่าย แลขึ้นไปดูบนหอรบเห็นเฮ็กเจียวยืนอยู่ ก็ร้องขึ้นไปว่า น้องเราเปนไฉนได้ดแี ล้วไมค่ ิดถงึ ความรกั มาแตห่ ลังบ้างเลย บากหนา้ เสยี งา่ ย ๆ ไมอ่ นิ ังกนั เฮก็ เจียวได้ ยนิ จึงรอ้ งตอบลงมาว่า อนั ประเพณีเราเปนข้าเจ้าแผน่ ดินไดก้ ินเบย้ี หวัดผา้ ปแี ลว้ ก็ตัง้ ใจภกั ดสี นองคุณ เจ้าตราบเท่าสิ้นชีวิตจึงจะนับว่าชาย ท่านอย่ามาว่าเซ้าซี้อยู่เลย เร่งไปบอกขงเบ้งให้ยกทหารรีบเข้า มาตเี ราเถดิ ถ้ามไิ ปบดั นี้เราจะใหท้ หารเอาเกาทณั ฑ์ยิงใหต้ ายเสีย กมิ เซีย่ งก็ขับม้ารีบมาบอกแก่ขงเบ้ง ตามถ้อยคำเฮก็ เจียววา่ ทกุ ประการ ขงเบ้งแจ้งดังนั้นก็โกรธจึงว่า เฮ็กเจียวนี้เจรจาโอหังหนักหนาจะได้ดูฝัมือกัน จึงให้หา ชาวบา้ นมาถามว่า เฮก็ เจยี วมาต้งั รักษา ตำบลตันฉองนี้มีทหารมากน้อยสัก เท่าใด ชาวบ้านจึงบอกว่ามีทหารอยู่ ประมาณสามพัน ขงเบ้งไดย้ ินก็หวั เราะ ว่า เฮ็กเจียวมีทหารเท่านี้หรือจะอาจ ต่อด้วยเราได้ ก็สั่งให้ทหารทำบันไดแล เชือกสำหรับซึ่งจะคล้องใบเสมาขึ้นไป แลเครื่องศัสตราวุธทั้งปวงตระเตรียม พร้อมทุกประการ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๗๕ ครั้นเวลารุ่งเช้าขงเบ้งก็ให้เข้าระดม หักค่ายเฮ็กเจียว ๆ เห็นทหารขงเบ้งเอาบันได เขา้ พาดดงั น้ัน ก็ให้ทหารจุดคบเพลิงเผาบันได เสีย แล้วก็ให้เอาเกาทัณฑ์ยิงระดมลงไปถูก ทหารขงเบ้งล้มตายเปนอันมาก เขา้ มไิ ดก้ ็ถอย ออกมา ขงเบ้งโกรธจึงคิดว่า ทำให้เสียทหาร ทั้งนี้ก็เพราะเบาความประมาทจึงเสียทีแก่ ข้าศึก จำจะตีเอาให้จงได้ จึงให้ทหารทำแตะ สำหรบั จะกันลูกเกาทณั ฑบ์ งั ตวั เขา้ ไปให้ทั่วทกุ คน ครั้นเวลาเช้าก็ใหย้ กทหารเข้าหักคา่ ยใหม่ เฮ็กเจียวเห็นทหารขงเบ้งทำแตะบังตัวเข้ามากนั ลูกเกาทัณฑ์ดังนั้น ก็ให้ทหารขนเอาก้อนศิลามาผูกเชือกเข้าทิ้งลงไป ทหารขงเบ้งเอาแตะข้ึนรับทาน มิได้ก็ถูกเจ็บปวดลม้ ตาย ครั้นจะชิงเอากอ้ นศิลาก็มิได้ ทหารบนเชิงเทินทิ้งลงมาแล้วก็สาวกลับขึ้นไป ขงเบ้งเห็นทหารล้มตายเบาบางลงเข้ามิได้กใ็ หถ้ อยออกมา สามกก๊ วิทยา

๑๖๗๖ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) เฮก็ เจยี ว (Hao Zhao) www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๗๗ ครั้นเวลากลางคืนก็ให้เลียวฮัว คุมทหารสามพันขุดอุโมงค์จะให้ทะลุเข้าไป ใน กำแพง เฮ็กเจียวรู้ก็ขุดสกัดเสียมิให้ทะลุ เข้าไปในกำแพงได้ แต่ขงเบ้งให้ทหารเข้าทำ การรบพุ่งอยู่ฉนี้ประมาณยี่สิบวัน ถ้อยที ถ้อยต้านทานกันอยู่มิได้แพ้ชนะกัน ทหาร ลม้ ตายลงเปนอันมาก ขงเบง้ มีความวิตกเปน ทกุ ข์ในใจอยู่ ขณะน้ันทหารเขา้ มาบอกวา่ บัดน้ที างทิศตวนั ออกเหน็ กองทพั ยกมากองหน่งึ จารกึ อกั ษรมา ในธงชื่อว่าอองสง ขงเบ้งแจ้งดังนั้นจึงถามว่าผู้ใดจะอาสาเราออกไปรับทัพอองสงครั้งนี้ได้ เจียหยง ซึ่งเปนทหารรองจึงว่า ข้าพเจ้าจะขออาสาออกไปเอง ขงเบ้งมีความยินดีจึงเกณฑ์ทหารอีกสามพัน ให้แก่เจียหยง ๆ คำนับแล้วก็ยกไป ภายหลังจึงให้จงคีคุมทหารอีกสามพันยกหนุนไป แล้วก็ถอยทัพ หลวงเลื่อนลงมาต้ังอยู่พน้ ทเี่ ดิมทางประมาณสองรอ้ ยเส้น ฝ่ายเจียหยงคุมทหารยกไปถึงกลางทาง พบกองทัพอองสงยกมาปะทะกันเข้าก็ขับทหารเขา้ รบพุ่งกันเปนสามารถ เจียหยงออกสู้ด้วย อองสงได้สามเพลง อองสงแทงด้วยทวน ตกม้าตาย ทหารทั้งนั้นก็แตกหนีร่นลงมา อองสงได้ทีขับทหารไล่ติดตามไปพบ กองทัพจงคีสวนขึ้นมาก็เข้ารบพุ่งกัน จงคี ขบั ม้าเขา้ สูด้ ้วยอองสงได้สามเพลง อองสง ฟันด้วยง้าวตัวขาดตกม้าตาย ทหารก็ต่ืน แตกหนีกลับมา จึงบอกกับขงเบ้งตามซ่ึง ได้รบพ่งุ น้นั ทุกประการ สามก๊กวิทยา

๑๖๗๘ สามกก๊ ฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งแจง้ เหตกุ ต็ กใจ จึงให้เลียวฮัว อองเป๋งเตียวหงีคุมทหารออกไปรบกับอองสง คร้ันเลียวฮวั อองเป๋งเตยี วหงสี ามนายยกทหาร มาพบกองทัพอองสงเข้าก็ตั้งค่ายรบ กันอยู่ ขณะนั้นเตียวหงีจึงให้เลียวฮัวอองเป๋งรักษา ค่ายไว้ ตัวก็ขับม้าออกมาต่อสู้ด้วยอองสงได้ ประมาณสี่สิบเพลงมิได้เสียทีกัน อองสงทำ เสียทีชักม้าหนี เตียวหงีไล่กระชั้นไป เลียวฮวั เหน็ ดงั นนั้ กเ็ กรงว่าจะเสยี ทจี ึงร้องเรียกจะให้กลับมา พออองสงทิง้ ลูกขลุบมาถูกอกเขา้ เตียวหงีขัดอยู่ ก็ซบลงบนหลงั ม้า อองสงได้ทกี ข็ บั ม้าไล่มา เลียวฮวั อองเป๋งเหน็ ดังน้ันก็ขบั มา้ รำทวนออกมาชว่ ย เข้าสู้ กบั อองสงกนั เอาเตียวหงีเข้ามาในคา่ ยได้ ทหารอองสงเห็นไดท้ ีกเ็ ขา้ ตคี า่ ยเลียวฮวั อองเปง๋ เตยี วหงีแตก ไลฆ่ ่าฟนั ทหารลม้ ตายเปนอันมาก เลยี วฮวั อองเปง๋ เตียวหงกี พ็ าทหารหนมี าหาขงเบง้ จงึ บอกวา่ อองสง นั้นมีกำลังมากนักทานมิได้ ขอให้ท่านยับยังตั้งมั่นไว้ในที่นี้ก่อนอย่าเพ่อยกล่วงขึ้นไป ว่าพอสิ้นคำลง เตียวหงกี ร็ ากโลหิตออกมาเปนหลายครั้ง ขงเบ้งจึงหาเกียงอุยเข้ามาปรึกษาว่า เจียหยงจงคีก็ถึงแก่ความตายแล้ว บัดนี้เตียวหงี ยกออกไปเล่าก็ป่วยกลับเข้ามา ข้าศึกมีกำลังเข้มแขงนัก อันเราจะไปทางตันฉองนี้เห็นขัดสน จะคิด ประการใดดขี อท่านชว่ ยดำรหิ ใ์ หเ้ ราดว้ ย เกยี งอุยจึงวา่ ซ่ึงตำบลตนั ฉองนเ้ี ปนทางคบั ขัน แลว้ เฮ็กเจียว ก็มีสติปัญญา ฝีมือก็เข้มแขงป้องกัน รักษามั่นคงอยู่จะหักไปมิได้ ขอให้ท่าน แต่งทหารที่มีฝีมือยกไปตั้งค่ายสลักทาง รักษาตำบลเกเต๋งไว้ แล้วจึงจัดทหารให้ ต้ังรับอย่ทู น่ี ้ีกองหนึ่ง เราก็จะลอบยกทัพ ใหญ่ลัดไปออกเอาตำบลกิสานอย่าให้ ขา้ ศกึ ทนั รู้ ขา้ พเจา้ จะคิดกลอบุ ายจบั เอา ตัวโจจิน๋ ให้ได้ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๔ ๑๖๗๙ ขงเบ้งเห็นชอบ จึงให้อองเป๋งกับลิอิ๋น คุมทหารลัดไปตามทางน้อยให้ตั้งรักษาตำบล เกเต๋งนั้น ไว้ แล้วให้อุยเอี๋ยนตั้งรักษาปากทาง ตันฉอง จึงให้ม้าต้ายเปนกองหน้า กวนหิน เตยี วเปาเปนกองหลัง ก็ลอบยกทหารมาทางจำก๊ก ไปออกทางกิสาน เกียงอุยจึงแต่งเปนหนังสือลับ ฉบบั หนงึ่ ให้คนถือเขา้ ไปถึงโจจิ๋น ฝ่ายโจจิ๋นยกออกมาตั้งอยู่ปากด่านเมืองลกเอี๋ยง ครั้นเกณฑ์ให้อองสงยกไปช่วยเฮ็กเจียว รู้ข่าวว่ามชี ยั ชนะแก่ขา้ ศึกกย็ นิ ดี จึงใหต้ รวจตรารักษาด่านทางเปนกวดขนั พอทหารซ่งึ ไปเที่ยวตะเวน สอดแนมจับได้บ่าวเกียงอุยซึ่งใช้ให้ถือหนังสือลับ เข้าไปนั้นมาแจ้ง จึงถามว่าเองมาแต่ไหน คนถือ หนังสือจึงบอกว่า ข้าพเจ้านี้จะได้เปนคนสอดแนมเข้ามาซับทราบเอากิจการนั้นหามิได้ ด้วยบัดนี้ เกียงอุยคิดถึงคุณท่านใช้ให้ข้าพเจ้าเอาหนังสือลับมาถึงท่านฉบับหนึ่ง แต่ทว่าทแกล้วทหารทั้งปวง ออื้ อึงอยู่ ขา้ พเจ้าจะเอาหนงั สือออกมาใหท้ ่านมไิ ด้ ขอให้ขบั ทหารไปเสยี โจจิ๋นได้ฟงั ก็ยินดี จึงขับทหารออกไปเสยี คนใช้จึงแหวกคอเสื้อออกเอาหนงั สือนั้นให้ โจจ๋นิ จึงฉีกผนึกออกอ่านดูเปนใจความว่า ข้าพเจ้าเกียงอยุ ผู้มีโทษ ขอคำนับมาถึงโต๊ะก๊กทา่ นผู้ใหญ่ให้แจง้ ด้วยแต่ก่อนขา้ พเจา้ จะไดค้ ิดเอาน้ําใจออกหากหามไิ ด้ เปนเหตทุ งั้ นเ้ี พราะหลงกลของขงเบ้งจึงต้องมา อยู่เปนข้าให้เขาใช้ ทุกวันนี้จำใจอยู่ คิดจะใคร่กลับมาถิ่นฐานของตัวก็มามิได้ บัดนี้ขงเบ้งก็มี ความ เอ็นดูข้าพเจ้ารักใคร่สนิธหารังเกียจไม่ แลคุณท่านมีแก่ข้าพเจ้าแต่ก่อนนั้นก็ยังมิได้ทดแทน ถึงตัว ข้าพเจ้าจะตายมิไดก้ ลับไปบ้านเมอื งก็ตามเถดิ แต่ขอสนองคุณทา่ นใหส้ ้นิ ธรุ ะเสียกอ่ น ซงึ่ ท่าน จะออกรบด้วยขงเบ้งนั้นอย่าสู้ให้เต็มฝีมือเลย แกล้งทำถอยหนีเสียให้กองทัพเมืองเสฉวน ไล่ไป ขา้ พเจ้าอยูภ่ ายหลังจะจดุ เพลิงขึ้นในคา่ ย เผาสเบียงอาหารเสียให้สิ้น ถ้าเห็นทหารท้ัง ปวงตกใจอลหมา่ นขึน้ แล้วจึงใหท้ หารกลบั สวน รบลงมา กจ็ ะจับตวั ขงเบ้งไดโ้ ดยง่าย สามกก๊ วิทยา

๑๖๘๐ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลัง(หน) โจจน๋ิ แจง้ ในหนังสอื สำคญั วา่ จริงก็ดใี จ จึงว่าชรอยเทพดาจะมาช่วยเราใหไ้ ดค้ วามชอบคร้ังนี้ ก็ปูนบำเหน็จรางวัลแก่ผู้ถือหนังสือแล้วจึงว่า ท่านจงกลับไปบอกแก่นายท่านเถิด ถ้าเราจะทำการได้ เม่ือใดจึงจะกำหนดไปใหร้ ู้ คนถอื หนังสือคำนบั แล้วก็กลับมาบอกแก่เกียงอยุ ฝ่ายโจจิ๋นก็ให้นายทัพนายกองทั้งปวงเข้ามาปรึกษาว่า ซึ่งเกียงอุยให้หนังสือลับมาฉน้ี ท่านทั้งปวงจะเห็นประการใด ปี่เอียวจึงว่า ขงเบ้งนี้เปนคนเจ้าปัญญาความคิดเกลือกจะให้เกียงอุย ทำกลมา จะเชื่อฟังทีเดียวนั้นมิได้ อนึ่งเกียงอุยก็เอาใจออกหากไปอยู่กับขงเบ้งช้านานแล้ว หรือจะ กลับมาเขา้ ด้วยท่านนน้ั กผ็ ดิ อยู่ โจจิ๋นจึงว่า เกียงอุยไปอยู่ด้วยขงเบ้งนั้น ก็มิใช่จะตั้งใจไปโดยสุจริต จำเปนจำอยู่ แล้วตัวก็ เปนคนชาวเมืองเรา คิดจะใคร่กลับถิ่นฐานของตวั อยู่ทุกวัน เห็นไม่สมัคที่จะอยูเ่ มืองเสฉวนจะกลับมา หาเราเปนมั่นคง ท่านอย่าวิตกเลย อนั จะลวงเราน้ันกผ็ ดิ ไป ปี่เอียวจึงว่า ซึ่งท่านจะเชื่อฟังก็ตามเถิด แต่ทว่าตัวท่านจงอยู่รักษาค่ายอย่าเข้าไปเลย ข้าพเจา้ จะขอเขา้ ไปกระทำตามถอ้ ยคำของเกียงอุยเอง แมเ้ กียงอยุ ซอื่ ตรงต่อจริง กเ็ ปนความชอบของ ทา่ น ถ้าจะคดิ เปนกลอบุ ายประการใด กไ็ ว้เปนพนักงานของข้าพเจ้าจะต่อส้ดู ว้ ยศัตรูมิใหร้ ้อนถึงทา่ น โจจิ๋นก็เห็นชอบ จึงเกณฑ์ทหารให้ปี่เอียวห้าหมื่น ปี่เอียวก็ลายกทหารไปทางประมาณสอง วันจึงให้หยุดกองทัพอยู่ มา้ ใชจ้ งึ มาบอกวา่ บดั นกี้ องทัพเมืองเสฉวนยกมาต้ังอยตู่ ำบลจำก๊กเปนหลาย คา่ ย ปี่เอียวแจง้ ดังนน้ั ก็ยกทหารรบี ไป ครัน้ ถงึ จำกก๊ ทหารเมืองเสฉวนก็ยกออกมาดังจะเขา้ รบ ปี่เอียว ก็ขับทหารรุกเข้าไป กองทัพเมืองเสฉวนก็ทำถอยหนีลงมา ปี่เอียวเห็นดังนั้นก็ให้ทหารหยุดอยู่ กองทัพเมืองเสฉวนก็ กลับหน้ารุกขึ้นมา ปี่เอียวก็ให้ทหารประจันหน้าลงไป กองทัพเมืองเสฉวนก็กลับถอยหลังเสีย แต่ล่อให้กองทัพ ปี่เอียวไลไ่ ปดังนั้นจนวันยังคํ่าคืนยงั รุ่ง ครั้นป่ีเอียวจะใหพ้ กั ทหารหุงเข้ากินก็กลัวกองทัพเมืองเสฉวนจะโจมตีเข้ามาจะ หยุดอยู่มิได้ ก็ขับทหารรีบรุกขึ้นไปจนอิดโรยถอยกำลังลง นายทัพนายกองเมืองเสฉวนซึ่งตั้งซุ่มอยู่นั้นเห็นได้ที ก็ยก ปเี่ อียว (Fei Yao) ทหารโห่รอ้ งเข้าลอ้ มหนา้ ลอ้ มหลังปเ่ี อียวไว้โดยรอบ www.samkok911.com

ตอนที่ ๗๔ ๑๖๘๑ ฝ่ายขงเบ้งแต่งตัวอ่าโถงถือพัดป้องหน้า ขี่เกวียนน้อยยกทหารออกมาข้างหน้าจึงร้องไปวา่ ให้ทหารทั้งปวงบอกนายทัพออกมาเราจะสนทนาด้วย ปี่เอียวไดย้ ินขงเบ้งร้องมา ก็ขับม้ามาข้างหนา้ แล้วสั่งทหารว่า ถ้าเห็นทหารขงเบ้งรบพุ่งเข้ามาก็ให้ถอยเสีย กองทัพเราจะยกวกมาข้างหลังค่าย กองหน่ึง ถา้ เห็นแสงเพลิงตดิ ขึ้นแลว้ จงเร่งรบพุง่ ฆา่ ฟันเขา้ ไป ขงเบง้ เห็นปีเ่ อียวขม่ี า้ เดิรออกมาหน้าทหารท้ังนนั้ จึงร้องว่า ทา่ นจะออกมาเจรจาด้วยเรานั้น หาควรไม่ จงกลับไปบอกโจจิ๋นให้ออกมาพูดกับเราจึงจะควร ปี่เอียวก็โกรธจึงร้องตอบมาว่า โจจ๋ิน นายเราเปนคนตั้งอยู่ในสัตย์ในธรรม หรือจะควรมาเจรจาด้วยท่านเปนคนพาลทรยศต่อแผ่นดิน นายเราเหมือนหนึ่งพฤกษาชาติซ่ึงมีลำต้นเปนเงินมีใบแลดอกผลเปนทอง ก็ควรจะตั้งอยู่ในยอดเขา อนั จะตัง้ อยใู่ นพ้นื แผ่นดนิ หาควรไม่ สามกก๊ วิทยา

๑๖๘๒ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ขงเบ้งได้ยินดังนั้นก็โกรธ จึงเอา พัดโบกให้ทหารล้อมเข้าจับเอาตัว ม้าต้าย เตียวหงียกทหารตีกระหนาบออกมาพร้อม กนั ทั้งสองขา้ งทาง ป่เี อียวก็ให้ทหารถอยหนี ออกมาทางประมาณสามร้อยเส้น พอเห็น แสงเพลิงติดขึ้นข้างหลังค่ายขงเบ้ง ก็สำคัญ ว่าเกียงอุยจุดเพลิงขึ้นตามสัญญาแล้วก็ขับ ทหารรบเข้าไป ขงเบ้งก็ให้ทหารถอยล่อมา ปีเ่ อียวได้ทีก็ขับม้าไล่ข้นึ ไปหน้าทหารทงั้ ปวง กวนหินเตียวเปาซึ่งตั้งซุ่มอยู่ก็ยกทหารระดมยิงเกาทัณฑ์ออกมาทั้งสองข้าง ปี่เอียวรู้ตัวว่า ต้องด้วยกลขงเบ้งก็ชักม้าหนี ทหารทั้งปวงแตกตื่นเหยียบกันล้มตาย แลถูกเกาทัณฑ์บาดเจ็บเปน สาหัส ปี่เอียวขับม้าหนีมาถึงปากทาง พบกองทัพเกียงอุยยกออกมาสกัดอยู่จึงร้องด่าว่า อ้ายขบถมึง แกลง้ ล่อลวงกูใหห้ ลงด้วยกล เกยี งอยุ ก็หัวเราะแล้วจึงว่า กตู ้งั ใจจับโจจ๋ินอีก บัดน้มี าพลดั ไดม้ ึงเลา่ ก็ตามเถิดเรง่ ลงมาจาก ม้าให้กูมัดเอาตัวดี ๆ อย่าพักหนีไป เลย ปี่เอียวเห็นทหารล้อมหน้าหลัง ไว้เปนสามารถจะหนีไปมิพ้น ก็ชัก กระบี่เชือดฅอตายเสียในทันใด ทหารทั้งปวงนั้นก็กลับเข้านบนอบ ด้วยขงเบ้งสิ้น ขงเบ้งมีความยินดีก็ ให้รีบยกทหารไปตั้ง ณ ตำบล เขากิสาน แล้วก็ปูนบำเหน็จทแกล้ว ทหารทง้ั ปวงตามความชอบ www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๘๓ ฝ่ายโจจิน๋ แจง้ ไปว่าปี่เอยี วเสียแก่ข้าศกึ แล้ว จึงให้หาโกฉุยเข้ามาปรึกษา แล้วจึงแต่งหนงั สอื ให้คนถือไปแจ้งแก่พระเจ้าโจยอยว่า ข้าศึกยกมาตั้งตำบลเขากิสาน แลเสียทแกล้วทหารล้มตาย เปนอนั มาก ปเี่ อยี วนายทหารใหญ่น้นั ก็เสียแกข่ า้ ศกึ แลว้ พระเจ้าโจยอยแจ้งดังนั้นก็ตกใจ จึงใหห้ าสมุ าอ้เี ขา้ มาปรึกษาวา่ บัดน้ีโจจิน๋ บอกหนังสือมาว่า กองทัพเมืองเสฉวนยกล่วงเข้ามาตั้ง ณ ตำบลเขากิสานแล้ว ปี่เอียวก็ถึงแก่ความตาย ทแกล้วทหาร ทัง้ ปวงก็เสียเปนอันมาก ท่านจะคดิ ปอ้ งกันขา้ ศกึ ประการใด สุมาอี้จึงทูลพระเจ้า โจยอยว่า ซงึ่ กองทัพเมอื งเสฉวน จะยกมาทางตันฉองนั้นขัดสนมา มิได้ จึงยกกองทัพตลบมาเดิร ทางตำบลกิสานนี้ หวังจะแยก พลทหารมาตามทางลดั ข้าพเจา้ จะแต่งทหารออกไปตั้งปิดทาง ลัดทั้งปวงเสียให้สิ้นอย่าให้เข้า มาได้ ถ้าช้าอยู่ประมาณสอง เดือนแลว้ กองทพั ขงเบ้งก็จะขัด สนเข้าปลาอาหารเห็นจะเลิกไปเอง ฝ่ายเราได้ทีก็จะยกทหารโจมตีเอา เห็นจะจบั ตัวขงเบ้งได้โดยง่าย ขอให้มีหนังสือไปกำชับโจจ๋ินเสียอย่าใหย้ กทหารล่วงไป จงยับยั้งดูท่วงทชี ั้นเชิงขงเบง้ ใหแ้ น่นอนกอ่ น ใหร้ ะมัดระวังกลของขงเบง้ ซึ่งจะแตง่ ลอ่ ลวงนัน้ ให้จงได้ พระเจา้ โจยอยเห็นชอบด้วย จงึ แต่งหนงั สือตามคำสมุ าอใี้ ห้หันคา่ ยถือไปแจง้ แกโ่ จจน๋ิ สุมาอ้ี จึงสั่งแก่คนถือหนังสือว่า ท่านอย่าบอกแก่โจจิ๋นว่า เราทูลพระเจ้าโจยอยให้มีหนังสือกำชับมา โจจิ๋น จะน้อยใจเรา หันค่ายผู้ถือหนงั สอื รบั คำแล้วก็คำนบั ลาไป ครั้นมาถึงคา่ ยโจจิ๋นจึงเอาหนังสือข้อรับส่ัง นั้นให้ โจจ๋ินแจง้ ในข้อรับสงั่ แลว้ จึงปรึกษากันกบั โกฉุยซนุ เลว้ า่ ขอ้ รับส่ังท้งั นท้ี า่ นจะเห็นประการใด สามก๊กวิทยา

๑๖๘๔ สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน) โกฉุยจึงว่า อันข้อรบั สั่งทั้งน้ีเห็นจะเปนความคิด ของสุมาอี้ ให้มีหนงั สือออกมา เห็นว่าเราท้ังปวงจะทำการ ได้ชัยชนะ มีความปราถนาจะเอาความดีใส่ตัวเองจึงให้ ห้ามเสีย โจจิ๋นจึงว่าท่านว่าทั้งน้ีเราก็เห็นด้วย ถ้าเราจะทำ ตามข้อรบั สง่ั น้ี แม้ว่ากองทพั เมืองเสฉวนมิถอยไปนั้นจะทำ ประการใด โกฉุยจึงว่า ถ้าฉนั้นขอให้ท่านใช้คนไปบอกแก่ อองส งให้ยกทหารเข้าล้อมตีตัดสเบียงขงเบ้ งเสียให้ได้ โกฉุย (Guo Huai) ถ้าทหารทั้งปวงขัดสเบียงลงแล้วกจ็ ะเลิกไป ซุนเล้จึงว่าท่านคิดฉนี้ดีนัก ถ้าแลขงเบ้งขัดอาหารเข้าดังนั้น ข้าพเจ้าจะเอาดินประสิว สุพรรณถันบันทุกเกวียนให้มาก แล้วจะเอาหญ้าแลฟางปกเสีย จะคุมทหารเข็นเกวียนไปทำดังหนึ่ง จะมาส่งลำเลียงท่าน จึงจะแต่งให้คนสอดแนมไปแจ้งแก่ขงเบ้ง ๆ ขัดสเบียงอยู่ก็จะให้ทหารมาตีเอา ข้าพเจ้าก็จะให้ทิ้งเกวยี นเสีย ทหารขงเบ้งก็จะกลุ้มกันเข้าชิงสเบียง จึงเอาเกาทัณฑ์เพลิงยิงเขา้ ไปให้ เพลิงตดิ ขน้ึ เผาทหารขงเบ้งเสีย แลว้ จะยกออกโจมตีให้แตกไป โจจิ๋นมีความยินดีก็สั่งให้ซุนเล้ทำตามอุบาย จึงให้ไปบอกอองสงให้ยกทหารลอบไปตีตัด สเบยี งขงเบง้ เสีย แล้วโกฉุยยกไปรักษาทางซงึ่ จะมาแต่เกเต๋งกกิ ๊ก มิให้กองทพั ขงเบ้งยกมาได้ จงึ เกณฑ์ ทหารไปรักษาด่านทางสกดั เสียทกุ ตำบล แต่นัน้ ก็กำชบั ทหารให้ตั้งมน่ั อยมู่ ไิ ด้ออกรบพุง่ ฝา่ ยขงเบง้ ครัน้ ตง้ั อยู่ ณ เขากสิ าน มไิ ดเ้ ห็นกองทัพโจจิ๋นยกออกมารบ จึงปรกึ ษากับเกียงอุย วา่ โจจ๋ินมไิ ดย้ กทหารออกมาสรู้ บ แต่ให้ตง้ั มัน่ ไว้แล้วใหก้ องทพั ยกไปตั้งสกัดทางทั้งปวงเสีย ซ่ึงจะเอา สเบียงอาหารมาส่งทางตันฉองนั้นก็มิได้ แต่ในเดือนนี้ส่งสเบียงกันมิได้แล้วทหารเรา ก็จะขัดสนอิดโรยลง จะคิดประการใด แลเมื่อขงเบ้งปรึกษาอยู่นั้น พอม้าใช้มา บอกว่าชาวเมืองเสหลงมาแจ้งว่า ซุนเล้ คุมทหารเกวียนสเบียงมาส่งกองทัพโจจ๋ิน ทางตวันตก www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๘๕ ขงเบ้งจึงถามว่า ซึ่งชื่อซุนเล้นั้นผู้ใด ชาวเมืองลกเอี๋ยงซึ่งมาเข้าเกลี้ยกล่อมนั้นจึงบอก ว่า ซุนเล้คนนี้เดิมเปนขุนนางผู้น้อยฝ่ายพลเรือน ได้ตามเสด็จพระเจา้ โจยอยไปประพาสป่าครั้งหนง่ึ เสือไล่พระเจ้าโจยอยมาทหารทั้งปวงช่วยมิทัน ซุนเล้สามารถฉวยได้กระบี่วิ่งเข้าฟันเสือตาย พระเจ้าโจยอยจึงตั้งให้เปนนายทหารใหญ่ตาม ความชอบ ขงเบ้งแจ้งดังนั้นจึงว่า โจจิ๋นนี้เห็นว่า เราขัดสนสเบียงอยู่แล้ว แกล้งแต่งซุนเล้ให้คุม ลำเลียงมาหวังจะลวงเผาทหารเรา ๆ ก็รู้อยู่ แต่แรกเราทำศึกมามีชัยชนะนั้น ก็เพราะกลอบุ าย ลวงเผาทหารข้าศึกอีก แลบัดนี้โจจิ๋นจะลักเอา ความคดิ ของเรามาทำแกเ่ ราผู้เจ้าของน้ียังจะได้อยู่ หรอื เราก็จะเอากลซอ้ นเหนือกลบา้ ง จงึ ให้มา้ ต้าย ซนุ เล้ (Sun Li) คุมทหารยกไปตีเกวียนสเบียงสั่งกำหนดไปว่า ถ้าเห็นทหารโจจิ๋นคุมสเบียงมาพักอยู่ทางตวันตก ก็ให้ขึ้นไปเหนือลมจงเอาเพลิงเผาป่าลงมา ฝ่ายโจจ๋ินสำคญั ว่าเรายกลงไปตีสเบียงต้องดว้ ยกลของตัวแล้ว กจ็ ะยกทหารมาล้อมคา่ ยเราไว้ จงึ ส่ังให้ ม้าต๋งเตียวหงคี มุ ทหารห้าพันออกไปต้ังซุม่ อยูน่ อกคา่ ย กำหนดว่าถา้ เห็นโจจิ๋นยกมาล้อมค่ายแล้วให้ตี กระทบเข้ามา จึงแต่งให้กวนหินเตียวเปาคุมทหารยกลอบไปซุ่มอยู่ให้ใกล้ค่ายโจจิ๋น ถ้าเห็นโจจิ๋นยก ทหารออกมา ก็ให้เช้าชงิ เอาค่ายให้จงได้ จึงให้งอปัน้ งออี้คุมทหารไปตั้งอยู่ต้นทาง ถ้าเห็นข้าศกึ เสียที แล้วกใ็ หย้ กออกสกดั ทางเสยี ขงเบง้ จัดแจงเสรจ็ แลว้ พาทหารข้ึนไปอยบู่ นเนินเขา ฝ่ายซุนเล้ครั้นคุมเกวียนมาถึงริมเขาตวันตก ม้าใช้เอาเนื้อความมาบอกว่า บัดนี้ขงเบ้งแต่ง ทหารกองหนึ่งให้ยกมาจะตีเกวียนสเบียง ซุนเล้ก็ดีใจ จึงใช้ให้คนรีบไปบอกโจจิ๋น ๆ สั่งให้เตียวฮอกบั งักหลิมซึ่งเปนกองหน้านั้นคอยระวังแสงเพลิงข้างตวันตก แลกระซิบบอกว่า ถ้าเห็นแสงเพลิงแล้วก็ สมคเน เห็นขงเบ้งจะตอ้ งในกลของเรา จงเร่งยกทหารไปล้อมค่ายขงเบ้งไวใ้ ห้ได้ เตียวฮองักหลิมก็ให้ คนขน้ึ คอยดแู สงเพลงิ อยูบ่ นเขา สามก๊กวิทยา

๑๖๘๖ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) ฝา่ ยซนุ เล้ครัน้ มาถึงรมิ เขาเปน เวลาพลบค่าํ ก็ให้ทหารเอาเกวียนสุมกัน เข้าไว้ แกล้งคอยทหารขงเบ้งจะยกมา ปล้น ม้าต้ายคุมทหารมาถึงให้คนลอบ เข้าไปดู เห็นทหารซุนเล้ตั้งล้อมเกวียน อยู่ จึงให้ทหารรายไปในป่าล้อมซุนเล้ เข้าไว้โดยรอบ พอลมตวันตกพัดหนักมา ม้าต้ายก็ให้ทหารเอาเพลิงจุดเข้าต้นลม ลมก็โบกลงไป ซุนเล้ตกใจให้ทหารออก สกัดดับเพลิง เพลิงหนักขึ้นด้วยกำลังลมเข้ารอมิได้ ก็ไหม้เกวียนดินประสิวสุพรรณถันเข้า ซุนเล้ก็พา ทหารหนเี พลิงออกมา มา้ ต้ายใหท้ หารโหร่ อ้ งยงิ เกาทณั ฑร์ บต้านหนา้ ไว้ ทหารซุนเลก้ ถ็ กู เพลงิ เจ็บปวด ล้มตายเปนอันมาก ซุนเลก้ ลัวความตายกพ็ าทหารหักออกมาหนไี ปได้ ฝ่ายเตียวฮองกับงักหลมิ เห็นแสงเพลิงติดขึ้นดังนั้น ก็ยกทหารออกมาล้อมค่ายขงเบง้ เข้าไว้ ม้าต๋งเตียวหงีซึ่งตั้งอยู่นอกค่ายเห็นทหารโจจิ๋นยกมาล้อมดังนั้น ก็ตีกระทบออกมาพร้อมกัน ทหาร เตียวฮองักหลมิ มิทนั รู้ตวั ถกู เกาทณั ฑ์ลม้ ตายเปนอนั มาก ก็แตกรน่ กันมาถงึ ปากทาง พอพบงอป้ันงออ้ี คุมทหารออกมาสกัดอยู่ ยิงเกาทัณฑ์รบพุ่งต้านทานไว้ ก็เข้าฆ่าฟันตลุมบอนกัน เตียวฮองักหลิมหัก ออกมาได้ แลขณะเมื่อเตียวฮองักหลิมยกออกมาจากค่ายนั้น กวนหินเตียวเปาซึ่งไปตั้งซุ่มอยู่ก็ยกเข้า ชงิ เอาคา่ ยได้ ครน้ั เตียวฮองักหลิมแตกมาถึงจะเข้าค่าย กวนหินเตียวเปาก็ให้ทหารเอาเกาทัณฑ์ระดม ยิงออกมา แล้วยกทหารออกไล่ฆ่าฟันล้มตาย เปนอันมาก เตียวฮองักหลิมก็แตกหนีไปหา โจจิ๋น จึงแจ้งเนื้อความให้ฟังทุกประการ โจจิน๋ ก็เสียน้ำใจจึงกำชับตรวจตราให้ทหารรักษา ค่ายมั่นไว้ มิได้ยกออกสู้รบด้วยทหารขงเบ้ง ทหารเมืองเสฉวนครั้นได้ชัยชนะแล้วก็ยก กลับมา www.samkok911.com

ตอนท่ี ๗๔ ๑๖๘๗ ฝ่ายขงเบ้งใคร่ครวญดูสเบียง อาหารเบาบางลงแล้ว ก็ให้ตรวจตรา ตระเตรยี มทหารพรอ้ มทกุ หมวดทกุ กอง กำหนดจะเลิกทัพกลับไปเมืองเสฉวน ขณะนัน้ เอยี วหงีจึงห้ามว่า สงครามคร้งั นี้ก็มีชัยชนะแก่ข้าศึกอยู่อีก เหตุไฉน ท่านจึงจะให้ทหารกลับคืนไปเล่า ขงเบ้งจึงว่าเราทำการครั้งนี้ได้เปรียบก็ จริง แต่ทว่าสเบียงอาหารซึ่งจะเปน กำลังแก่ราชการกเ็ บาบางแล้ว เกลือกวา่ ขา้ ศึกยกออ้ มไปปิดหลังไวก้ จ็ ะเสียทว่ งที ประการหน่งึ กองทัพ เมืองลกเอี๋ยงอุดหนุนเพิ่มเติมกันก็จะต้องรบพุ่งช้าอยู่ อันการทำศึกถ้าเห็นจะชนะก็ควรรีบรัดทำการ เสียแต่ต้นมือ อันเราจะเลิกทัพบัดนี้เล่า ก็เพราะเห็นว่ากองทัพเมืองลกเอี๋ยงมอิ าจตามเรา แต่ยังวิตก อยู่ด้วยอุยเอี๋ยนผู้เดียว เราจึงจะใช้ให้ใครไปบอกให้คิดกลอุบายฆ่าอองสงเสียเห็นก็จะสำเร็จอยู่ ครน้ั บอกดงั น้ันแล้วเวลารุ่งเช้าขงเบ้งจึงใหเ้ ลกิ กองทัพกลับไปเมอื งฮันต๋ง ฝ่ายเตียวคับซึ่งไปรักษาด่านอยู่นั้น ยกทหารมาถึงค่ายโจจิ๋นจึงบอกว่า บัดนี้มีรับสั่ง พระเจา้ โจยอย ใหข้ า้ พเจ้ายกทหารมาให้ท่านใช้สอยกจิ การทั้งปวง โจจ๋ินจงึ ถามว่า เมื่อทา่ นจะยกมานี้ ได้ลาสมุ าอ้หี รือไม่ เตยี วคับจงึ บอกวา่ ข้าพเจ้าไดไ้ ปลา โจจ๋ินจงึ ถามวา่ สมุ าอว้ี า่ ประการใดบ้าง เตยี วคับ จึงบอกวา่ สุมาอ้วี า่ แกข่ ้าพเจ้าว่า ถา้ ขงเบง้ น้ีเสยี ทีแก่เราก็เหน็ จะไมเ่ ลิกทพั ไป แม้มีชัยชนะก็จะยกพล ทหารกลับไปเปนมั่นคง แล้วเตียวคับจึงถามว่า แต่ท่านเสียทีแก่ขงเบ้งมานั้น ได้ให้คนไปสืบดูบ้าง หรือไม่ โจจิ๋นจึงบอกว่ายังมิได้ให้คนไป ดูก่อน เตียวคับจึงว่า ขอให้ท่านใช้คนไป สืบดูให้แน่นอนเถิด โจจิ๋นจึงใช้ให้คนไป สืบดูกลับมาบอกว่า ขงเบ้งเลิกทัพไปได้ สองวันแล้ว โจจน๋ิ แจง้ ดงั นั้นกเ็ อามอื ตบอก เข้า เสยี ใจว่าเรารู้มทิ นั ขงเบง้ เลย สามก๊กวิทยา

๑๖๘๘ สามกก๊ ฉบบั เจ้าพระยาพระคลงั (หน) ฝ่ายอุยเอี๋ยนครั้นแจ้งว่าขงเบ้งจะ เลิกทัพไปแล้ว สั่งมาให้ฆ่าอองสงเสีย จึงแต่ง ทหารให้ลอบยกไปซุ่มอยู่หลังค่ายอองสง สั่งว่าถ้าเห็นอองสงออกจากค่ายให้เอาเพลิง เผาค่ายขึ้นแล้วให้รีบหนีมา ครั้นจัดแจงเสร็จ แลว้ กใ็ ห้ทหารท้ังปวงลาดไปกอ่ น สั่งกำชับว่า ถ้าอองสงยกตามมาให้พากันหนีไปอย่ารออยู่ แล้วอุยเอี๋ยนกับทหารสามสิบคนก็เข้าซุ่มอยู่ ในป่า แลในเวลากลางคืนนั้นม้าใช้เอาเนื้อความไปบอกแก่อองสงว่า บัดนี้อุยเอี๋ยนยกทหารหนีไปแต่ เวลาพลบนั้นแล้ว อองสงแจ้งดังนั้นก็ยินดี จึงยกทหารออกจากค่ายรีบติดตามมา ทหารอุยเอี๋ยนซึ่ง ล่าไปนั้น เห็นทหารอองสงโห่ร้องกระชั้นเข้ามาใกล้ก็รีบหนีไป ทหารซึ่งซุ่มอยู่หลังคา่ ยอองสงนั้นได้ที กล็ อบเขา้ ไปเอาเพลิงจุดค่ายขน้ึ แลว้ โห่ร้องวุน่ วายดังจะโจมตีเขา้ ไปแล้วกพ็ ากันลัดหนีมา ฝ่ายอองสงยกทหารตามไปวันนั้น เหลียวหลังมาเห็นแสงเพลิงติดขึ้น ณ ค่ายก็รู้ว่าอุยเอี๋ยน ทำกล ชักม้าพาทหารจะกลับหลังมาค่าย อุยเอี๋ยนกับทหารสามสิบคนแอบอยู่ในรก ก็ชักม้ารำง้าวออกมาร้องว่ากูชื่ออุยเอี๋ยน อยู่นี่ อองสงเหลือบไปเห็นอุยเอี๋ยน จะชัก มา้ ผนิ หนา้ เขา้ รบั มิทนั อุยเอ๋ียนก็ฟนั ด้วยง้าว ถูกตัวขาดตกม้าตาย ทหารทั้งปวงก็แตกต่ืน ไป อุยเอี๋ยนก็รีบกลับมาถึงเมืองฮันต๋ง จึงแจ้งแก่ขงเบ้งทุกประการ ขงเบ้งมีความ ยินดีกแ็ ตง่ โตะ๊ เลีย้ งนายทัพนายกองทัง้ ปวง ขณะนั้นม้าใช้จึงเอาเนื้อความไปบอกแก่โจจิ๋นว่า อุยเอี๋ยนฆ่าอองสงถึงแก่ความตายแล้ว โจจิ๋นแจ้งก็สลดน้ำใจ จึงเกณฑ์ให้เตียวคับซุนเล้โกฉุยตั้งอยู่รักษาด่านทางเมืองเตียงอั๋นทุกตำบล แล้วก็เลิกทพั กลับเมืองลกเอยี๋ ง www.samkok911.com