คำภาษาต่างประเทศที่นำมาใช้ในภาษาไทย ตอน ภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต

ภาษาบาล-ี ภาษาสนั สกฤต วิชาภาษาไทย ระดบั ชน้ั ประถมศึกษาปีท่ี ๖



บ้านผมปลูกทุเรยี น ผมชอบเล่นเกม ฉนั อยากกินก๋วยเต๋ยี ว (ภาษาจนี ) (ภาษาชวา-มลายู) (ภาษาอังกฤษ) ไปซ้อื ซชู ิทส่ี หกรณก์ นั ฉนั ชอบวชิ าศลิ ปะ (ภาษาญี่ปุน่ ) (ภาษาสนั สกฤต) ผมเปน็ นักกีฬา (ภาษาบาลี)

๑. ๒. มอี าณาเขตตดิ ตอ่ หรือใกล้เคยี งกัน การตดิ ตอ่ กบั ต่างประเทศ สามารถตดิ ตอ่ หรอื ไปมาหาสกู่ ันไดง้ า่ ย ทัง้ การคา้ ขาย การทตู ศาสนา หรือการศกึ ษาต่อ ทาใหม้ ีวัฒนธรรมที่คลา้ ยกนั เชน่ ภาคเหนอื ยงั ต่างประเทศ จาเป็นต้องเรียนรู้และใช้ภาษา และภาคอีสานฝ่ังตะวันออกมดี ินแดนตดิ กบั ของประเทศนั้น ๆ ในการตดิ ต่อส่ือสาร ประเทศลาว จึงมีสาเนียงภาษาทใ่ี กลเ้ คยี งกัน หรอื รับประทานอาหารทีค่ ลา้ ยกนั อยา่ งข้าวเหนยี ว ทาให้เรารับวฒั นธรรมหรือสิง่ ของจากตา่ งประเทศ มาใชภ้ ายในประเทศตนเอง

๓. ภาษาอังกฤษเรียกวา่ “Air Conditioner” (ออกเสียงวา่ แอร์-คอน-ดิ-ชัน-เนอร)์ คนไทยสว่ นใหญ่มกั เรียกส้ัน ๆ วา่ “แอร์” ซ่งึ เปน็ คาทม่ี าจากภาษาองั กฤษ ส่วนในภาษาไทยสร้างช่ือขน้ึ ใหมว่ ่า “เคร่อื งปรับอากาศ” ภาษาไทยมคี าไม่พอใช้ จงึ ตอ้ งสร้างคาขน้ึ ใหม่หรอื ไปยมื คาจากภาษานน้ั ๆ มา เทคโนโลยีและสิ่งประดษิ ฐ์ต่าง ๆ พฒั นาไปอย่างรวดเรว็ เมอ่ื นามาใชใ้ นประเทศ เราอาจจะเรยี กสง่ิ เหล่าน้ันตามช่อื เดมิ หรอื อาจจะเรยี กใหมด่ ้วยช่อื ภาษาไทย

ตน้ กาเนดิ ของภาษาบาล-ี สนั สกฤตนน้ั อยู่ท่ีประเทศอินเดียจะ้ นายจ๋า ภาษาบาลี เปน็ ภาษาท่ีใช้บันทกึ คมั ภรี ์ในศาสนาพทุ ธ นกิ ายเถรวาท อย่างพระไตรปฎิ ก ภาษาสันสกฤต ในศาสนาฮินดูเชือ่ ว่าเปน็ ภาษาท่เี ทพเจา้ จะใชส้ อ่ื สารกบั มนษุ ย์ เช่น ฤๅษี เพ่ือถ่ายทอดความรู้และปัญญา เมื่อประเทศของเรารับวฒั นธรรมความเชอ่ื อยา่ งศาสนาพทุ ธ และพิธีกรรมทางศาสนาฮินดู(พราหมณ)์ เขา้ มา ย่อมตอ้ งมีการยมื ภาษาเหล่านมี้ าใชใ้ นภาษาของเราดว้ ย



๑ พยญั ชนะ ๓๓ ตัว กฎการใช้ แถว๑ แถว๒ แถว๓ แถว๔ แถว๕ ๑๑๒ วรรค ก ก ข ค ฆ ง วรรค จ จ ฉ ช ฌ ญ แถว ๑ สะกด ๑ หรือ ๒ ตาม วรรค ฏ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ทกุ ข์ มัจฉา วัตถุ สัจจา วรรค ต ต ถทธน ๓๓๔ วรรค ป ป ผพภม เศษวรรค ย ร ล ว ส ห ฬ อ° แถว ๓ สะกด ๓ หรือ ๔ ตาม พยัคฆ์ อัชฌาสยั บุคคล ๕๑๒๓๔๕ แถว ๕ สะกด ตัวใดตวั หนง่ึ ในวรรคตาม กังขา เบญจา ปัญญา เศษวรรค เป็นไดท้ งั้ ตวั สะกดและตัวตาม กัลยา ชิวหา มสั สุ

๑ พยัญชนะ ๓๕ ตวั วรรค ก แถว๑ แถว๒ แถว๓ แถว๔ แถว๕ กฎการใช้ วรรค จ ก ขคฆง ไม่มหี ลักการตัวสะกด วรรค ฏ จ ฉชฌญ และตวั ตามทแ่ี นน่ อน ฏ ฐ ฑ ฒณ วรรค ต ต ถทธน มตั สยา สัตย์ อัธยาสัย วรรค ป ป ผพภม โกรธ วสั ดุ เศษวรรค ย ร ล ว ส ห ฬ อ° ศ ษ เพิม่ จากภาษาบาลี มา ๒ ตวั

๒ สระ ๘ เสยี ง อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ

๒ สระ ๑๔ เสียง ไอ เอา ฤ ฤๅ อะ อา ฦ ฦๅ อิ อี อุ อู เพ่มิ จากภาษาบาลี เอ โอ มา ๖ เสียง

ใช้ ส ๓ รังสี ใช้ ศ,ษ ปเทส สิปป รัศมี ประเทศ ศลิ ปะ ภาษาสนั สกฤตใช้ “ส” นาหน้า วรรค ต (ต ถ ท ธ น) เท่านั้น สตรี สถาน สถิติ สาธยาย

๔ ใช้ ฬ ใช้ ฑ,ฒ กฬี า กรฑี า จฬุ า จุฑา ครฬุ ครฑุ อาสาฬห อาษาฒ

๕ ใช้ อกั ษรควบ ไมใ่ ช้ อกั ษรควบ สวามี ปรชั ญา สามี บุตร ปญั ญา ประถม ปุตต ปฐม

๖ ใช้ ฤ ใช้สระ อะ,อ,ิ อุ ฤดู อมฤต อุตุ ตฤณ (หญา้ ) อมตะ ปฤจฉา ตณิ (หญา้ ) ฤทธิ ปุจฉา พฤกษ์ อิทธิ รุกข์

ใช้ ริ ๗ ภรยิ า ใช้ ร, รร อัจฉริย จรยิ า ภรรยา อาจาริย อศั จรรย์ อาริย จรรยา อาจารย์ อารยะ

๘ ใช้ เคราะห์ ไมใ่ ช้ เคราะห์ วิเคราะห์ อนุเคราะห์ สังเคราะห์ เคราะห์กรรม

กนิฏฐา กนิษฐา กมมฺ กรรม กญั ญา กนั ยา วัตถุ วสั ดุ วิชชา วทิ ยา สัจจะ สัตย์ สิกขา ศกึ ษา

ขัตติยะ กษตั รยิ ์ โฆสนา โฆษณา สเิ น่หา เสนห่ ์ เสมหะ เสลด หทยั หฤทัย อัคคี อัคนี อจั ฉรา อัปสร นมิ ิต นิรมิต

บปุ ผา บษุ บา ถาวร สถาพร จักขุ จักษุ อิตถี สตรี ปกติ ปรกติ ปญั หา ปริศนา อสิ สา รษิ ยา ยุวะ เยาว์