วิชาภาษาไทย ภาษา พาที ป.3 โดยครูแอน

ČúæĒ ċĘĎĝĄăĖ úĄēăĈéĕ ēÿĦúĘ ðēúāēĊēġøă éęõāēĊēĝÿĎĥĘ éĖĈĕö āēĊēÿēøĖ éĒĦúüĄđ÷ĂĉėàĊēüøĽ ĥĖ İ âĈŇĄě čĕĆēâĕĆğĆąĘ üĆňĜăĕČĕģúą øĕĄĎĈĔâčøĜ ĆĠâüâĈĕèâĕĆċęâČĕãĨüĔ āĨĚüòĕüāúě ûċĔâĆĕëıĴĴİ  ċĪēúĒàæēúãôđàĄĄĂàēĄàēĄĉėàĊēáĦúĒ ÿĘĦúðēú âĆēúĆĊèċęâČĕûâė ĕĆ

ČúæĒ ċĎĘ ĝĄăĖ úĄēăĈéĕ ēÿĘĦúðēúāēĊēġøă åĬĕüĕĬ éõę āēĊēĝÿĥĎĘ éĈĖ öĕ  ĎüèĔ čĐĚ ğĆąĘ üĆĕąĊëė ĕāüĚĨ òĕüăĕČĕģúąë÷ě ăĕČĕğāĐĚħ ëĊĘ øė āēĊēÿēøĖ ëüĨĔ þĆēùĄċâę Čĕ āēĊēÿēøĖ þĿúħĘ IJğþüŎ ĎüĔèčĐĚ úĘħčĕĬ üâĔ èĕüåöēâĆĆĄâĕĆâĕĆċâę ČĕãĔĨüāĚĨüòĕüéĔ÷úĬĕãęüĨ čĬĕĎĆýĔ üâĔ ğĆĘąü ĢëĀň âŀ úâĔ ČēăĕČĕģúąĠĈēčĆĕň èüčė ąĔ ĆâĔ âĕĆĐĕŇ üĆĊĄúèĔĨ čĕĬ ĎĆýĔ åĆĢĜ ëĢň üâĕĆé÷Ĕ âĕĆğĆąĘ üâĕĆčĐü ëüĨĔ þĆēùĄċęâČĕþĿúĘħIJ ĆĕąĊëė ĕāüĨĚ òĕüâĈĄŇě čĕĆēâĕĆğĆąĘ üĆăňĜ ĕČĕģúąøĕĄĎĈâĔ čøĜ ĆĠâüâĈĕèâĕĆċâę ČĕãüĨĔ āüĨĚ òĕü āěúûċĔâĆĕë ıĴĴİ  ĢüâĕĆ÷ĬĕğüėüâĕĆéĔ÷úĬĕģ÷ňĠøŇèøĔĨèåöēâĆĆĄâĕĆéĔ÷úĬĕĎüĔèčĚĐğĆĘąü âĈěŇĄčĕĆēâĕĆğĆĘąüĆăĜň ĕČĕģúą ăĕČĕģúą Ćē÷ĔýþĆēùĄċęâČĕ øĕĄĎĈĔâčĜøĆĠâüâĈĕèâĕĆċęâČĕãĨĔüāĚĨüòĕü āěúûċĔâĆĕë øĕĄĎĈâĔ čøĜ ĆĠâüâĈĕèâĕĆċâę ČĕãĔĨüāĚĨüòĕüāěúûċâĔ ĆĕëıĴĴİ ıĴĴİâĈĄŇě ĎĈâĔ ăĕČĕĠĈēâĕĆĢëăň ĕČĕģúąëüĨĔ þĆēùĄċâę ČĕþúĿ Ęħ İĵìèęħ ĄĆĘ ĐèċĕčøĆĕéĕĆąŋ þøľ üė üĔ ûŋ čúě ûčĕĆğþüŎ þĆēûĕüâĆĆĄâĕĆĠĈēé÷Ĕ þĆēëĄě ĆýĔ ĂèŌ åĊĕĄå÷ė ğĎüĦ ãĐèċâę Čĕüğė úċâŋ ĈėãčėúûėīãĐèčĕĬ üâĔ èĕüåöēâĆĆĄâĕĆâĕĆċęâČĕãĔüĨ āĨĚüòĕü åĆăĜ ĕČĕģúąéĕâčĕĬ üâĔ èĕüğãøāüĨĚ úâħĘ ĕĆċâę ČĕþĆēùĄċâę ČĕúèĔĨ ijăĄĜ ăė ĕåĢü÷ĕň üâĕĆüĕĬ ģþĢëň âĆēúĆĊèċâę Čĕûâė ĕĆùüüĆĕë÷ĬĕğüėüüĐâğãø÷ěčøė âĆèě ğúāĒİįIJįį ÷èĔ ĆĕąüĕĄúňĕąĎüĔèčĚĐüĨĘ ġúĆċĔāúĠŋ ĈēġúĆčĕĆįıĵıķĴIJijIJ  ĎüĔèčĚĐğĆĘąüĆĕąĊėëĕāĨĚüòĕüăĕČĕģúąëě÷ăĕČĕğāĚħĐëĘĊėøāēĊēÿēøĖëĨĔüþĆēùĄ  ċęâČĕþĿúħĘ IJ ĄěŇèğüňüĢĎňüĔâğĆĘąüģ÷ňğĆĘąüĆĜňúĔâČēúĕèăĕČĕéĕââĕĆĐŇĕü ğãĘąü ĂŌè ÷Ĝ āĜ÷ ğĆĐĚħ èúüĘħ ĕŇ čüĢéÿčĕüåĊĕĄğãĕň ĢéĈâĔ ČöēãĐèăĕČĕģúąøĆēĎüâĔ ĆýĔ ĆĢňĜ üåĊĕĄèĕĄãĐèăĕČĕ čĬĕüâĔ ĊėëĕâĕĆĠĈēĄĕøĆòĕüâĕĆċęâČĕ÷ĕĬ ğüėüâĕĆé÷Ĕ āėĄāŋ ăĜĄėþŌîîĕúĕèăĕČĕ  âĆēýĊüâĕĆåė÷ĠĈēýĜĆöĕâĕĆ ğāĚħĐüĬĕģþčĜŇâĕĆğĆĘąüĆĜň÷ňĊąøüğĐè +5$0 ĠĈēâĆēøěňüåĊĕĄčüĢé čĕĄĕĆùāĔõüĕúĔâČēúĕèăĕČĕğĎĄĕēĠâŇĊĔą ëĨĔüþĿ ĠĈēčĜèčě÷ āĄė āŋåĆĨèĔ úĘħĎüęèħ ğøĦĄøĕĄċĔâąăĕā  ğþŎüāĚĨüòĕüâĕĆåė÷ğëĚħĐĄġąèĢüâĕĆğĆĘąüĆĜňâĈěŇĄčĕĆēâĕĆğĆĘąüĆĜňĐħĚü āċıĴĴĴ þĈĜâĀŌèĊĔõüûĆĆĄúĕèăĕČĕ  åĊĕĄğþŎüģúą  åĊĕĄğþŎüåü÷ĘãĐèčĔèåĄģúąĠĈēčĔèåĄġĈâ éĬĕüĊüĵĴįįįįğĈĄŇ ĆĊĄúĔĨèâĕĆüĬĕåĊĕĄĆĜňĠĈēåĊĕĄåė÷ģþĢëğň þŎüĠüĊúĕèĢüâĕĆ÷ĕĬ ğüüė ëĊĘ ėøøŇĐģþ  čĬĕüĔâèĕüåöēâĆĆĄâĕĆâĕĆċęâČĕãĔĨüāĨĚüòĕüĎĊĔèĊŇĕĎüĔèčĚĐğĈŇĄüĘĨéēğþŎüþĆēġąëüŋ āėĄāúŋ ġĘħ ĆèāėĄāŋčâčåĈĕ÷āĆĕň Ċ øŇĐâĕĆéĔ÷âĕĆğĆĘąüĆĜňĢĎňğþŎüģþĐąŇĕèĄĘþĆēčėúûėăĕā  ğþŎüģþøĕĄĎĈĔââĕĆĠĈēýĆĆĈěøĕĄ ııijĸùüüĈĕ÷āĆĕň ĊĠãĊèčēāĕüčĐèğãøĊĔèúĐèĎĈĕè éě÷ĎĄĕąãĐèĎĈĔâčĜøĆ  ĎĕâĄĘãňĐğčüĐĠüēâĆěöĕĠéňèčĬĕüĔâèĕüåöēâĆĆĄâĕĆâĕĆċęâČĕ âĆèě ğúāĄĎĕüåĆİįIJİį ãĔĨüāĚĨüòĕü ğāħĚĐþĆĔýþĆěèĠâňģãĎüĔèčĚĐĢĎňčĄýĜĆöŋąėħèãęĨü  ãĐãĐýåěöåöēâĆĆĄâĕĆĠĈē ġúĆċāĔ úŋ įıĴIJķIJįIJIJįıĴİijijįIJIJġúĆčĕĆįıĴIJĸĸĸĴĵ ÿĜĄň čĘ ŇĊüğâąĘħ ĊãĐň èĢüâĕĆéĔ÷úĕĬ ĎüĔèčĐĚ ğĆĘąüüĘĢĨ Ďčň ĕĬ ğĆĦéĈěĈŇĊè÷ňĊą÷ģĘ ĊňöġĐâĕčüĘĨ YYYUWMUCRCPQTVJ   üĕąëüė ăĔúĆăĄĜ Ćė øĔ ü   ğĈãĕûâė ĕĆåöēâĆĆĄâĕĆâĕĆċâę ČĕãĨĔüāüĨĚ òĕü   İĴûĔüĊĕåĄıĴĴij

åĕĬ ĠüēüĬĕčĬĕĎĆĔýåĆĜ   ĎŅēúĝċĄĕĂ éĔ÷ģĊňğāėħĄğøėĄéĕâýúĐŇĕüğĆĘąýğĆĘąèãĨęüĢĎňčĐ÷åĈňĐèâĔýĠâŇü     ãĐèğĆħĚĐèĠøŇĈēýúýĕèýúğĆĘąýğĆĘąèğþŎüĆňĐąĠâňĊĠĈēýĕèýú àēĄĈēæĞýúçõĒ àēĄĝĄĖăúĄāĚņ ēĊēġøăéúĦĒ üĄđ÷ĂĉėàĊēüĽøĖĥİ     ğĆąĘ ýğĆĘąèğþüŎ ĆňĐąâĆĐè  åĆéĜ ĬĕğþüŎ øĐň è   ĎēŅ úĝÿĂĥĕ ĝöĂĕ ãĈēĂČĂēă ğčüĐåĬĕċĔāúŋĠĈēåĊĕĄĎĄĕąúħĘüĔâğĆĘąüåĊĆċęâČĕ  İċâę ČĕĎĈâĔ čøĜ ĆĠĈēğĐâčĕĆúğĘħ âąĘħ ĊãĐň èâýĔ ĎĈâĔ čøĜ ĆğāĐĚħ ĢĎğň ãĕň ĢéĄĕøĆòĕüâĕĆğĆąĘ üĆňĜ ĢüýúĐĕŇ ü ĠĈēøĔĊëĨĊĘ ÷Ĕ ĎĆĐĚ čħèė ĐüĔ āęèþĆēčèåŋúĘħåĊĆéēğâ÷ė ĠâŇüâĔ ğĆąĘ ü  ıċęâČĕĎüĔèčĚĐğĆĘąüāēĊēÿēøĖĎüĔèčĚĐğĆĘąüĈĄĄôãõĖĆĪēúĪēĠĈňĊĊĕèĠÿü   Ďùûĕ ēăĝÿĂĥĕ ĝöĂĕ ãĈēĂĄņĚ ğčüĐğüĐĚĨ ĎĕĢĎåň ĊĕĄğãĕň Ģé÷ĕň üĎĈâĔ ăĕČĕĠĈēâĕĆĢëň éĔ÷âĕĆğĆĘąüĆĜň  ġ÷ąĢëňğüĨĚĐĎĕĠøŇĈēýúãĐèĎüĔèčĚĐğĆĘąüúĔĨè ı ğĈŇĄ čĈĔýýúâĔüøĕĄåĊĕĄ       ăĕČĕúüħĘ âĔ ğĆĘąüĢüëĨĔüüĘøĨ Đň èğĆąĘ üĆňĜ åĆĜåĊĆğāħĄė ğøėĄ ğĎĄĕēčĄğāĐħĚ ĢĎüň âĔ ğĆąĘ üģ÷ğň ĆąĘ üĆéňĜ ĕâĎüèĔ čĐĚ ğĆąĘ üāēĊēÿēøĖ øĈĐ÷þâĿ ĕĆċâę ČĕĠĈēğĆąĘ üĆéňĜ ĕâ       øĕĄåĊĕĄğĎĄĕēčĄâĔýâĈěŇĄüĔâğĆĘąüúĨĔèüĘĨĄĘčŇĊü ĎüĔèčĐĚ ğĆĘąüĈĄĄôãõĆĖ ĪēúēĪ øĈĐ÷þĿâĕĆċęâČĕğëüŇ ğ÷ąĘ ĊâüĔ       úħĘĢĎĀň âŀ ğāĄėħ ğøĄė ĢüĠýýĀâŀ Ď÷Ĕ øàĒ ĊđāēĊē÷ňĊą  IJċęâČĕĎüĔèčĚĐğĆĘąüāēĊēÿēøĖĎüĔèčĚĐğĆĘąüĈĄĄôãõĖĆĪēúĪēĠĈēĠýýĀŀâĎĔ÷ øàĒ ĊđāēĊēëüĔĨ þĆēùĄċâę ČĕþúĿ ħĘ IJúâě ğĈĄŇ úâě ýúĐąĕŇ èĈēğĐąĘ ÷ğāĐħĚ Ģëğň þüŎ čĐħĚ ĎĈâĔ ĢüâĕĆé÷Ĕ   àçĕ àĄĄĂ ğþŎüčŇĊüğčüĐĠüēĢĎňüĔâğĆĘąüģ÷ňāĔõüĕåĊĕĄåė÷ĀŀâúĔâČēăĕČĕ âĕĆğĆĘąüâĕĆčĐüăĕČĕģúą  ĆĊĄúĔĨèĎüĔèčĚĐğĆĘąü ĈĄĄôàĄĄĂüïĕċĒĂÿĒúùʼn  ĠýýĀŀâĎĔ÷     ĢüĠøĈŇ ēýúåĆčĜ ĕĄĕĆùøĐŇ ąĐ÷åĊĕĄåė÷ĎĆĚĐþĆýĔ âėéâĆĆĄģ÷Đň ąŇĕè øĒàĊđüïĕċĒĂÿĒúùʼn  ĎüĔèčĚĐĎĆĚĐčħĚĐĐĚħüĥ ğāħĚĐĢëňğþŎüčĚħĐğčĆėĄĢüâĕĆéĔ÷âĕĆğĆĘąüâĕĆčĐü     čĆňĕèčĆĆåŋĢĎňčĐ÷åĈňĐèâĔýüĔâğĆĘąüĠĈēčăĕāĠĊ÷ĈňĐĄãĐèĠøŇĈē ăĕČĕģúąĠĈĊň éĔ÷ĎüŇĊąâĕĆğĆąĘ üĆĜĠň ĈēĠÿüâĕĆé÷Ĕ âĕĆğĆąĘ üĆĜňøĕĄåĊĕĄğĎĄĕēčĄ     čùĕüċęâČĕģĄŇéĬĕğþŎüøňĐèúĬĕúěââėéâĆĆĄġ÷ąğĈĚĐâøĕĄåĊĕĄ  ijċâę ČĕāĚĨüòĕüåĊĕĄĆåňĜ ĊĕĄčĕĄĕĆù÷ĕň üăĕČĕģúąĠĈē÷ňĕüĐüħĚ ĥãĐèüĔâğĆąĘ üġ÷ą ĢëňĊûė ĘþñėýĔøėâéė âĆĆĄú÷čĐýčĔĄăĕČöŋĒĈĒĠĈēâŇĐüğĆĄėħ ýúğĆĘąüåĊĆğøĆĘąĄåĊĕĄāĆĐň Ą ğĎĄĕēčĄ ĐąĕŇ èüňĐąİıčþĔ ÷ĕĎŋ  üĔâğĆĘąüéĬĕğþŎüøňĐèĢëňĠýýĀŀâĎĔ÷ĆĕąĊėëĕāĚĨüòĕüăĕČĕģúąëě÷ăĕČĕğāĚħĐëĘĊėø àēĄçõĒ àçĕ àĄĄĂàēĄĝĄăĖ úĄāņĚ ēĊēġøăéúĦĒ üĄđ÷Ăĉàė ĊēüøĽ Ėĥ İğõăĠéČņ úæĒ ċĎĘ ĝĄăĖ úāēĊēÿēøĖ øĒàĊđāēĊēåĊýåâĜŇ ýĔ âĕĆĢëňĎüĔèčĐĚ ğĆąĘ üāēĊēÿēøĖĎüĔèčĚĐğĆĘąüĈĄĄôãõĖĆēĪ úēĪ ğāĐħĚ Āâŀ  åĆĜéĬĕğþŎüøňĐèğãňĕĢéĠüĊâĕĆüĬĕğčüĐğüĚĨĐĎĕĠøŇĈēýúãĐèĎüĔèčĚĐğĆĘąüāēĊēÿēøĖ úĔâČēúĕèăĕČĕĠĈēċęâČĕĊĆĆöå÷Ę  ÷ňĊąâĆēýĊüâĕĆğĆĘąüĆĜňúĘħğĎĄĕēčĄ øĕĄčĕĆēĠĈē ìħęèþĆēâĐý÷ňĊą ĄĕøĆòĕüâĕĆğĆąĘ üĆĜňãĐèĎĈâĔ čøĜ ĆĠâüâĈĕèâĕĆċâę ČĕãĨĔüāüĨĚ òĕüāěúûċĔâĆĕëıĴĴİġ÷ą   ûøĎŅēú üĬĕğčüĐġ÷ąÿĜâğþŎüğĆħĚĐèúħĘüŇĕčüĢéĄĘøĔĊĈēåĆğāħĚĐĢĎňüĔâğĆĘąü åĆĜÿčĜň ĐüøňĐè÷ĠĜ ĈğĐĕĢéĢčŇĢĎňåĊĕĄĆĜňåĊĕĄğãĕň ĢéĐąŇĕèĢâĈňë÷ė     čüěâčüĕüğāĈė÷ğāĈüė čèŇ ğčĆĄė üėčąĔ ĆâĔ âĕĆĐĕŇ üĆňéĜ ĔâĢëňăĕČĕģúą  ãöēğ÷ĘąĊâĔüĎĕâüĔâğĆĘąüĄĘċĔâąăĕāāĆňĐĄåĆĜåĊĆāėéĕĆöĕğĈĚĐâýúğĆĘąüýĕèýú     úĘùħ ĜâøňĐèģāğĆĕēčĈēčĈĊąĠĈēĠúĆâğüĚĨĐĎĕåĊĕĄåė÷úħýĘ ĜĆöĕâĕĆ éĕâĎüèĔ čĐĚ ğĆąĘ üĈĄĄôàĄĄĂüïċĕ ĂĒ ÿúĒ ùʼn ĠĈēĠýýĀâŀ Ď÷Ĕ øàĒ Ċđüïċĕ ĂĒ ÿúĒ ùʼn ìèęħ é÷Ĕ úĕĬ čĕĬ ĎĆýĔ     åĊĕĄğãĕň ĢéĊėùåĘ ĊĕĄğþüŎ ģúąăĜĄėþîŌ îĕúňĐèùüħė čŇèğčĆĄė åěöûĆĆĄ ëüĨĔ þĆēùĄċâę ČĕþúĿ ħĘ İIJĄĕāõĔ üĕüâĔ ğĆąĘ üĢĎĄň åĘ ĊĕĄĆåňĜ ĊĕĄčĕĄĕĆùčèĜ č÷ě ğøĄĦ øĕĄċâĔ ąăĕā     éĆėąûĆĆĄåŇĕüėąĄúĘħāęèþĆēčèåŋĠĈēĆĜňéĔâğúŇĕúĔüġĈâøĕĄĊĔą ğāħĚĐğþŎüÀúàĒ ĝĄăĖ úġøăĠúĎõę ĂãöĞĕ ĆđãĈēĂČĈæĒ ăæĕĥ áĎæċæĒ ãĂġøăŸ     þĆēčýâĕĆöŋĠĈēëüĔĨ þĿ

ċēĄûĒì ûøøĥĖ   Čúņē ĴIJ ûøøĥĖ    Čúēņ   Į ĵĶ    ij ÿĆĒææēúãĎĘ éĈĖ ĕö   ĶĶ Į üïûĕ öĒ àĕ ēĄċēăĆĒûçĈĨĕ   ĮĴ ĮĮĮ İİ ĎŅēúĝċĄĂĕ Ģëġň úĆúĔċüŋĢĎňþĆēĎą÷Ĕ åŇĕģĂĂĕŃ Įįİ Ď ēŅ úĝċĄĂĕ Ą÷÷ĕĬ Ą÷Ġ÷è ıĴ ČĆàĒ ĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē âĕĆĐĕŇ üåĕĬ úğħĘ þüŎ ĐâĔ ČĆåĊýâĈĕĬĨ  ĮİIJ Č ĆĒàĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē úýúĊüāąîĔ ëüēčĆēĠĈēĊĆĆöąěâøŋ ijİ    âĕĆĐŇĕüåĕĬ úĘħğþŎüĐĔâČĆüĬĕâĕĆĐĕŇ üåĕĬ ĠýýğĆąĘ èāąĕèåŋ    âĕĆĐĕŇ üåĬĕğĈąĘ üĠýýĐĔâČĆüĬĕåĬĕãĊîĔ    āąĔîëüēô Ĵ ãĈēĂþŊúĝüúŌ çĄæĕ ġõņ     âĕĆĢëùň Đň ąåĬĕčăě ĕā Ď ŅēúĝċĄĂĕ ĄüěČąŋâĔýâĕĆýėü  Č ĆàĒ ĞĆđàēĄĠéņāēĊē åĕĬ úħĄĘ Ę ććĤåĬĕúĘħĢëň ýĔüýĆĆ    åĕĬ úĘħĢëň ĆĆ ĆĎüĔ  į ĞöŅĝõĤàêĘĥĎġĈņ      ĎŅēúĝċĄĂĕ ğúāĕĆĔâČâŋ Ĕýåüø÷Ĕ ģĄň ĵ āĚĂĕĠçāēĊēġøăáĎæĝĄē ČĆàĒ ĞĆđàēĄĠéņāēĊē úýúĊüøĔĊčēâ÷ Ď ŅēúĝċĄĂĕ ĢüġĈâüĨĄĘ ĘĐēģĆğþüŎ ģúąĠúň    čĆēğþĈħąĘ üĆĜþ Č ĆĒàĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē åĕĬ āňĐè    åĕĬ úĄħĘ ĘøĔĊĐĔâČĆģĄŇĐĐâğčąĘ èăĕČĕģúąúĐň èùėħü    İ üēŀ úĦĖĂĖãęô Ķ ãĕõġüĄņġĚ ü   ĎēŅ úĝċĄĕĂþłĕëĕąğĈü ĎēŅ úĝċĄĕĂāĕĆĕĈĄė þâľ ğâĄčŋ ČĆàĒ ĞĆđàēĄĠéņāēĊē ĄĕøĆĕøĊĔ čēâ÷ ČĆĒàĞĆđàēĄĠéņāēĊē åĬĕúħĘĄĘğåĆĐħĚ èĎĄĕąúöĔ ôçĕøī    åĊĕĄĎĄĕąãĐèåĬĕ    âĕĆğĈŇĕğĆĚĐħ èéĕââĕĆĂèŌ ĠĈēâĕĆĐŇĕü     ı ĎēČēĄõĖéĈĖ ĖĂĖċáę    ĮĭúĎàĝĂĘĎæĠúàĄęæ  ĎŅēúĝċĄĕĂĐĕĎĕĆğāħĚĐčãě ăĕā ĎēŅ úĝċĄĂĕ åĊĕĄčěãĐąŇúĜ ħģĘ Ďü ČĆĒàĞĆđàēĄĠéņāēĊē âĕĆÿüĔ ĊĆĆöąâě øŋ Č ĆĒàĞĆđàēĄĠéņāēĊē åĕĬ üĕĄâĕĆā÷Ĝ ĠĈēğãĘąüýĆĆąĕą       åĕĬ úþħĘ ĆēĊčė ĆĆëüąĘ Ġŋ ĈēģĄþŇ ĆēĊėčĆĆëüĘąŋ ĮĮċæŅ áēŅ ĈĝĆŅēĝĄĎĥĘ æ   Ď ēŅ úĝċĄĕĂâĆė ąė ĕĊĕéĕ÷Ę IJ øĪēõĖĎăēŅ ČĈĥúĒ ġČĈ  Č ĆàĒ ĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē åĬĕčĆĆāüĕĄ    âĕĆğãąĘ üé÷ĎĄĕąĈĕþłĊąĈĕâéė ĎŅēúĝċĄĕĂģøĆøŇ ĆĐèâŇĐüğëĐĚħ Č ĆĒàĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē åĬĕåĈĐň èéĐè    âĈĐüčħĘ

ûøøĖĥ   Čúēņ  U ĮIJĮ  ĮijĮ þñýė ĔøėâĕĆčĕąĈĔýéėĪĊ ĮįüĄđéēùüĕ ġöăĠûĝĆĤà  ĮĴIJ   ýúüĨĘëĨĘĢĎğň ĎĦü úĕĬ èĕüğþüŎ ąĐŇ Ąğâ÷ė ÿĈ ĮĶĮ ĎēŅ úĝċĄĕĂþĆēëĕûþė ģøąĐēģĆĎüĐ įĭĮ ČĆàĒ ĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē åĕĬ âĆėąĕ    åĬĕúĢħĘ ëň AĖĠĈēAĔĄ  åĕĬ čăě ĕāéĔýĢéåü ĄĎĘ ĆĐĚ éüåüğĎĄĚĐüâüĔ    åĬĕúĘĢħ ëňĢAģAģAąĠĈēAąĔ   úýúĊüĐâĔ ČĆģúą ğčĘąèčĆēĢ÷éĕĬ ĢĎĄň Ĕüħ ĮİáĎæõĖĠúöēĪ ûĆ    ĊĆĆöąâě øĈŋ Ċň üčĕĬ åĔî Ďĕň ğčąĘ èüüĨĔ ÷ħèĔ ÷üøĆĘ Ď ŅēúĝċĄĕĂğĄĚĐèģúąĢĎîŇĐ÷ě Ą Č ĆàĒ ĞĆđàēĄĠéņāēĊē åĕĬ ĊėğċČöŋ    âĕĆøèĔĨ åĬĕùĕĄĠĈēøĐýåĬĕùĕĄ    âĕĆĐĊąāĆ    âĕĆĐŇĕüãňĐĄĈĜ éĕâĠÿüúħĘ ĮıùĄĄĂéēöĕĝçēņ ĝĎă  Ď ŅēúĝċĄĂĕ ġĈâĠčüčĊąëĊĘ ėøĠčüčãě ČĆàĒ ĞĆđàēĄĠéņāēĊē þĆēġąåğāħĚĐâĕĆčĐĚħ čĕĆ    âĕĆğãąĘ üĠč÷èåĊĕĄĆĜčň âę üęâåė÷ ĮIJĝĆŅúãĪēøēă   Ď ēŅ úĝċĄĂĕ üĬĕĨ ãĨüę ĢĎĆň ĘýøâĔ ČĆàĒ ĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē čĬĕüĊü    âĕĆĢëňāéüĕüâě ĆĄ ĮijûúĒ øėàãĈēĂČĆĒæ  Ď ēŅ úĝċĄĕĂğúąħĘ ĊâĆèě ğâĕŇ  âĆèě ċĆĘĐąûě ąĕ Č ĆàĒ ĞĆđàēĄĠéāņ ēĊē âĕĆĢëňğåĆĚħĐèĎĄĕąøŇĕèĥ    âĕĆýĔüúâę ğĎøěâĕĆöŋþĆēéĬĕĊĔü

ในเขตลานวัดที่สงบรมร่ืน เด็กๆ ท้ังชายและหญิงกลุมหนึ่ง มาด.ู ..กลมุ มดแดงรว มกนั วางแผน ประมาณ ๑๐ คน นงั่ รวมกนั บนพนื้ หญา ตา งสง เสยี งพดู คยุ กนั จอ กแจก ทํางาน ยกมือเพ่ือขอแสดง จนกระท่ังมีเด็กชายและเดก็ หญิงทาทางเปนหวั หนา เดนิ เขา มา ความคิดเห็น ไมสงเสียงดัง นงิ่ ฟง เมอื่ คนอนื่ พดู จดบนั ทกึ “ทกุ คนทําความเคารพหัวหนาหนุย หัวหนาเปย ” ขอ ความ สรปุ ขอ ตกลง ทบทวน ทง้ั หมดยนื ตรง คํานับ ๑ ครัง้ กอนจะแยกนง่ั เปน ๒ กลมุ กลุม จนเขาใจ แลวสายลับตัวจ๋ิว มดแดง และกลมุ มดดาํ กแ็ ยกยายกนั ไปเปนคๆู “สวสั ดี สมาชกิ สายลบั จว๋ิ ทุกคน หนตู ิ๊ดตี่ มาด.ู ..กลมุ มดดาํ ทกุ คน บานอยทู า ยซอย มาขอใหเ ราตามหาหมาจดุ ลวนมีทาทางกระฉับกระเฉง กระตือรือรนที่จะปฏิบัติงาน ผูกโบสีชมพู มันหายไปตั้งแตเมื่อวาน ไดทันที ถาไมติดกติกาของสายลับท่ีตองวางแผนกอน ทุกคน ตอนเย็น ตอนนี้หนูติ๊ดตี่รองไห ขี้มูกโปงแลว ” หวั หนา หนยุ กลาว สงเสียงดังกลบความคิดเห็นคนอ่ืน ตางคน ตา งพดู บางคนกพ็ ยกั หนา หรอื สา ยหนา ทุกคนลวนแตแสดง โดยทไี่ มร วู า รบั หรอื ปฏเิ สธความคดิ เหน็ ความเห็นใจหนูต๊ิดตี่ ของใคร ตอจากน้ันสายลับกลุมน้ี เสียงดงั เซง็ แซ ตา งแยกกันไปเปนกลุม คู และเดย่ี ว แลวแตสมัครใจ “เอาละทกุ คนแยกยายกนั ปฏบิ ัตงิ าน แลวมาเจอกนั หลัง กลมุ ไหนหนอ จะปฏิบตั ิ พระฉนั เพล ฉนั จะไปกบั กลุม การไดส ําเรจ็ มดดาํ นะ สว นหัวหนาหนุย ไปกบั กลุมมดแดงดไี หม” สายลบั กลมุ มดแดงคหู นงึ่ หัวหนาเปย ออกความเห็น ตรงไปบานนาหวานคนสวย นาหวานเปนนักรองที่ราน สมาชกิ กลมุ มดแดงและกลมุ อาหารใหญมีช่ือ นาหวาน มดดาํ แยกยา ยกนั ไปวางแผนกอ น ปฏิบตั กิ าร ปฏิบัติการสายลบั จ๋ิว ๓ ๒ ภาษาพาที ชน้ั ประถมศกึ ษาปท ่ี ๓

กลับบานดึกมาก โดยมี “ไมรไู มเ ห็น ไปใหไ กลๆ เลย เด็กพวกนีไ้ มมมี ารยาท” ลงุ ใหญ นาชัยสามีเปนคนไปรับ ปด ประตูเสียงดังสน่นั บางทนี า หวานอาจเหน็ อะไร บา งระหวา งทางตอนกลบั บา น สายลบั มดดาํ อกี กลมุ หนงึ่ เรง รบี จะเขา ไปหาขา วในตลาด ตา งคน ตา งแยง เดนิ แซงกนั เพราะกลวั วา ถา ชา จะทาํ ใหอ ดไดข า ว สายลบั คนหนงึ่ “สวสั ดคี รบั นา หวาน รบกวน เดนิ ไมร ะวงั เลยสะดดุ กอ นหนิ ลม คะมาํ ลงไปในกระจาดขนมของปา แจม นา หวานหนอ ยนะครับ เมื่อคืน ทาํ ใหห อ ขนมกลว ย ขนมตาล ขนมสอดไส ตกกระจายเกลอื่ นกลาด ตอนนา หวานกลบั บา น นา หวาน ปาแจมยังไมทันหายตกใจ สายลับมดดํายกมือไหวอยางรวดเร็ว แลว เห็นหมาจุดผูกโบสีชมพูบางหรือ พากนั วง่ิ หนีไป ปาแจมอาปากคาง เปลา ครับ” “ปาแจมขา เด๋ียวหนูชวยเก็บใหคะ” สายลับมดแดงสองคนเดิน “นา ไมเ หน็ หรอกนะ แตน า ไดย นิ เสยี งหมารอ ง แลว มคี นกลมุ หนงึ่ มาพอดี จึงเขามาชวยเก็บขนมใสกระจาดจนเรยี บรอ ย มงุ ดูอะไรกไ็ มรตู รงแถวทีท่ ิ้งขยะโนน แนะ” “นแี่ นะ หนเู อาขนมไปกนิ ขอบใจนะจะ ทม่ี าชว ยปา ” ปา แจม หยบิ “ขอบคุณครับนา หวาน” สายลบั มดแดงไดเ รื่องข้นึ มาบางแลว ขนมใสถ งุ สง ใหพ วกเด็กๆ เสยี งเขยา ประตรู ว้ั และเสยี งเดก็ ดงั เอะอะ ทาํ ใหล งุ ใหญน กั มายากล “ขอบพระคณุ คะ หนฝู ากไวกอนนะคะ จะตอ งรบี ไปหาหมาจุด ซง่ึ กาํ ลงั ซอ มรบั และโยนลกู เหลก็ ๔ ลกู พรอ มๆ กนั ตกใจหนั มามองตาม ของเพือ่ นหนู มันหายไปคะ ” เสียง ลูกเหลก็ เลยตกใสเ ทา “โอย!” ลุงใหญรอ งลน่ั “หมาจดุ ทผ่ี ูกโบสีชมพูหรอื เปลา ” “ใชคะ ” “มอี ะไรกนั ” ลงุ ใหญเดิน โขยกเขยกออกมาเปดประตู ปฏบิ ัติการสายลับจ๋ิว ๕ หนาตาบอกความเจ็บปวด กลุมมดดําถามดวย เสียงหวนๆ “ลุงๆ เห็นหมาจุดผูก โบสชี มพบู า งไหม มนั มาแถวบา น ลงุ หรอื เปลา” ๔ ภาษาพาที ชน้ั ประถมศกึ ษาปท ี่ ๓

“โธเอย! มันอยูที่บานปา เม่ือวานน้ีพวกหลานๆ ของปาไปเจอ อานเสริม มันตกลงไปในถงั ขยะ ตวั สกปรกมอมแมม เลยจบั มันอาบนํ้าแลวเล้ยี ง ไวก อ น นีเ่ ขาก็กาํ ลงั ออกตามหาเจาของอยูน ะ” มดดาํ มดแดง กลมุ มดแดงทาํ งานสาํ เรจ็ ไดท ง้ั หมาจดุ ผกู โบสชี มพไู ปคนื หนตู ดิ๊ ต่ี มดดาํ มสี ดี าํ เปน มนั ตลอดทงั้ ตวั ลาํ ตวั และไดขนมถุงโตแบงใหกลุมมดดํารับประทานรวมกัน โดยไมมีการ ยาวประมาณ ๕-๖ มิลลเิ มตร ทาํ รงั อยูบน เยาะเยย หรอื อจิ ฉาซงึ่ กนั และกนั ทง้ั นเี้ พราะสายลบั จวิ๋ ทกุ คนปฏบิ ตั กิ ารกนั ตน ไม โดยเฉพาะตามซอกของตนไม ใบไม อยางเต็มที่ เพยี งแตว ธิ ีการเทา น้ันทีไ่ มเ หมอื นกัน และผลไมต า งๆ เมอื่ มนั ถกู จบั ตอ ง จะสง กลน่ิ เหม็นฉุนออกมาปองกนั ตัว ๖ ภาษาพาที ชนั้ ประถมศกึ ษาปท ี่ ๓ มดแดงมสี สี ม หรอื นา้ํ ตาลปนแดงตลอด ทง้ั ตวั รวมทง้ั หนวดและขา ตาเลก็ สนี าํ้ ตาลแก ลาํ ตวั ยาวประมาณ ๑ เซนตเิ มตร ทาํ รงั อยตู าม กงิ่ ไมโ ดยใชใ บไมม าหอ กนั เขา เวลาถกู รบกวน จะปองกันตัวโดยปลอยกรดออกมาแลวกัด ทาํ ใหเ กดิ อาการแสบรอน มดเอย มดนอย กระจอยรอยนารกั เปน นกั หนา รวมกําลังประสานงานไมพ ดู จา พอเจอหนาหยดุ ชะงกั ทกั ทายพลัน สามคั คีรวมใจไมยน ยอ มีวินยั ใจคอลวนแขง็ ขนั ใครบังอาจมงุ รายทาํ ลายมัน ตา งกรกู นั สูย บิ ตาพรอมหนา เอย ปฏบิ ัติการสายลบั จว๋ิ ๗

อา นเพิ่ม เติมความหมาย มารยาท (มา-ระ-ยาด) กริ ยิ าวาจาทส่ี ภุ าพเรยี บรอ ยถกู กาลเทศะ ลมคะมาํ (ลม -คะ-มํา) ลม พงุ ถลาไปเพราะสะดุด นกั มายากล ปฏิเสธ มารยาท วธิ ีการ (ว-ิ ที-กาน) วิธปี ฏิบัตติ ามหลักการเปนขนั้ ตอน วินยั ระเบยี บแบบแผน, ขอ บงั คบั , ขอ ปฏิบตั ิ กติกา (กะ-ต-ิ กา)* ขอตกลง, ขอบังคับ สมาชิก (สะ-มา-ชิก) ผมู ีสิทธิและมีสว นรวมในกลุมเดียวกัน กระจอ ยรอ ย สรุป (สะ-หรฺ บุ ) ยอเอาเฉพาะใจความสําคัญของเร่ือง เล็กนิด, เลก็ ๆ สามัคคี (สา-มกั -ค)ี เปนประเดน็ ๆ ไป เชน สรปุ ขอ ตกลง สายลบั ความพรอมเพรียง สาํ เรจ็ (สาํ -เหฺรด็ ) ผูเขา ไปสืบความลบั สูยิบตา เสร็จ, ถงึ , บรรลุ สจู นถงึ ทีส่ ุด, สูไมถอย กระตอื รือรน รีบเรง , มีใจฝกใฝ กรู อาการที่ไปพรอมๆ กันโดยเร็ว เชน วิ่งกรูเขา ใสฝายตรงขา ม อานประโยค จอ กแจก เสยี งของคนทง้ั กลมุ ทตี่ า งคนตา งพดู กนั สามัคคคี ือพลงั มารยาทดีเปนศรีแกผ ูป ฏิบตั ิ ฉนั เพล (ฉนั -เพน) จนฟง ไมไ ดศ พั ท สมาชิกกลุมมดแดงมนี าํ้ ใจตอกลมุ มดดํา นกั กฬี าตองปฏิบตั ติ ามกติกาอยางเครง ครัด ชะงัก (ชะ-งัก) กนิ อาหารกลางวนั (ใชส าํ หรบั พระสงฆ) การมวี ินัยในตนเองทําใหเราทํางานไดส ําเร็จ เราตองกลาปฏเิ สธเมื่อถกู ชักชวนไปในทางไมด ี หยุดทันทีในขณะที่ทําอยางใดอยาง การวางแผนปฏิบตั กิ ารลว งหนา ทาํ ใหง านสาํ เรจ็ ดว ยดี สายลบั จว๋ิ ประชมุ ลับเพื่อวางแผนติดตามสนุ ขั ทหี่ ายไป หน่งึ อยู นักมายากล (นัก-มา-ยา-กน) นกั เลนกล ปฏบิ ตั ิการ (ปะ-ต-ิ บัด-กาน) ทํางานตามหนาท่ี ปฏิเสธ (ปะ-ติ-เสด) ไมรับ, ไมย อมรับ *หนงั สอื เรียน ภาษาพาที ชนั้ นีไ้ ดพิมพค ําอา นบางคําไวใ นวงเลบ็ เฉพาะท่พี ิมพต วั เอน ใหอ อกเสยี ง เบาครึง่ เสียง ๘ ภาษาพาที ช้ันประถมศึกษาปท ่ี ๓ ปฏบิ ตั ิการสายลบั จิ๋ว ๙

อธิบายเพมิ่ เติมความรู พยญั ชนะตนของคาํ หรือพยางคขางตน เปนอกั ษรตํา่ อกั ษรตํา่ มี ๒๔ ตัว ไดแ ก ค ฅ ฆ ง ช ซ ฌ ญ ฑ ฒ ณ ทบทวนพยัญชนะ สระ และวรรณยกุ ต ทธนพฟภมยรลวฬฮ อา นคํา กลมุ คาํ และสังเกตพยัญชนะตน เราเรียกอักษรสูง อักษรกลาง และอักษรต่ํา รวมกันวา อักษร ๓ หมู ชดุ ที่ ๑ ฎกี า ดําแดง ตกใจ หรือไตรยางศ (ปจจุบัน ฃ, ฅ เลิกใชแ ลว ) ปองกนั อาการ อาปาก กติกา เจ็บปวด อา นคํา และสงั เกตสระ บา นปา ปฏิบัติ ชดุ ที่ ๑ เสียงสระเดยี่ ว เสยี งสระเดี่ยว ประกอบดวย เสียงสัน้ ๙ เสยี ง เสยี งยาว ๙ เสยี ง พยญั ชนะตน ของคาํ หรือพยางคข างตน เปนอักษรกลาง คํา รปู สระ คาํ รปู สระ อักษรกลาง มี ๙ ตัว ไดแ ก ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ ปะ _ะ ปา _า ชุดท่ี ๒ มิ _ิ มี _ี แข็งขนั ฉุกเฉิน ถนิ่ ฐาน ผิดถกู หึ _ึ หอื _อื ฝกฝน ศกึ ษา สอดไส หาขาว ดุ _ุ ดู _ู พยญั ชนะตน ของคาํ หรือพยางคข างตน เปน อกั ษรสูง อกั ษรสูง มี ๑๑ ตวั ไดแก ข ฃ ฉ ฐ ถ ผ ฝ ศ ษ ส ห เกะ เ_ะ เก เ_ ชดุ ที่ ๓ แคะ แ_ะ แค แ_ คะมํา เครือญาติ ชมพู เซง็ แซ เฒา ชรา โปะ โ_ะ โป โ_ เณรนอ ย ทบทวน ทา ยซอย ธงชาติ นักรอ ง นั่งฌาน พูดคยุ ฟงุ เฟอ ภาคภมู ิ มณฑา เคาะ เ_าะ คอ _อ มดงาน มอมแมม เม่อื วาน เยาะเยย ระฆัง เรง รบี เรยี บรอย ลานวดั วิฬาร (แมว) ฮวบฮาบ เจอะ เ_อะ เจอ เ_อ ๑๐ ภาษาพาที ชั้นประถมศึกษาปที่ ๓ ปฏบิ ตั กิ ารสายลับจว๋ิ ๑๑

ชุดท่ี ๒ เสียงสระประสม* คาํ รปู สระ อาน และสังเกตวรรณยกุ ต * ตดิ๊ ต่ีถอื ถุงเสอ้ื ลายเสือไปซอื้ เสือ่ คาํ รปู สระ สายลบั จว๋ิ ถอื ถุงเสือ่ ลายเสอื ไปซ้อื เส้ือผา เกยี๊ ะ เ_ียะ เสยี เ_ ยี รปู วรรณยกุ ต มี ๔ รูป ไดแ ก เ_ ือ (พบคําทใ่ี ชน อ ยมาก) _ั ว ไมเ ่อก ไม้โท ไมต๊ รี ไมจ ๋ตั วา เออื ะ เ_อื ะ เสือ (ไมพ บคาํ ทใี่ ช) ลัวะ _ั วะ บัว ต,ี่ เส่ือ ซอื้ , เสือ้ , ผา ตดิ๊ จ๋ิว (พบคําที่ใชนอ ยมาก) ชุดที่ ๓ เสียงสระอะที่มเี สยี งพยญั ชนะทาย เสียงวรรณยุกต มี ๕ เสยี ง ไดแ ก เสยี งสามญั เสียงเอก เสียงโท เสยี งตรี เสยี งจตั วา คาํ รปู สระ ลาย, ไป ต่,ี เสื่อ เสือ้ , ผา ตดิ๊ , ซ้ือ ถอื , ถุง, เสอื ยาํ _ำ (เสียงสระอะทม่ี เี สยี ง ม อยขู างทาย) สาย, จว๋ิ ใย ใ_ (เสียงสระอะที่มีเสยี ง ย อยูขางทา ย) ไย ไ_ (เสียงสระอะที่มีเสยี ง ย อยูข า งทาย) เยา เ_า (เสยี งสระอะที่มีเสยี ง ว อยูข า งทา ย) * เสียงสระประสม ถือวามี ๓ เสียง ไดแก เอีย เออื อัว ดงั น้ันเสียงสระในภาษาไทยจึงมี ๒๑ เสียง * รายละเอยี ดเร่ืองการผันวรรณยุกตอยใู นบทที่ ๔ ๑๓ (ศกึ ษาเรื่องเสยี งสระ รปู สระในช้ันสงู ขึ้นตอ ไป) ปฏิบตั ิการสายลับจ๋ิว ๑๒ ภาษาพาที ชั้นประถมศกึ ษาปท่ี ๓

พยัญชนะ ฑ อาน และสงั เกตคําท่ใี ช ฑ กจิ กรรม ชุดที่ ๑ ฑ ออกเสยี ง ด เชน ชวนกนั คดิ ชวยกันตอบ บัณฑิตขึ้นมณฑป ๑. ถา นกั เรยี นสมคั รเปน สมาชกิ สายลบั นกั เรยี นสนใจจะอยกู ลมุ เสยี งกระทบกลองบัณเฑาะว มดแดง หรือกลุมมดดํา เพราะอะไร บณั ฑเุ หลืองออนเหมาะ เสียงไพเราะออกเสยี ง ดอ ๒. ลกั ษณะนสิ ยั ทดี่ ีของนักสบื ท้งั สองกลุม คอื อะไร ๓. สาเหตใุ ดทที่ ําใหก ารทํางานของกลุมประสบความสาํ เรจ็ ชดุ ที่ ๒ ฑ ออกเสยี ง ท เชน ๔. นักเรียนไดข อคดิ อะไรจากบทอานเสรมิ มดดํา มดแดง มณโฑและมณฑล ฑ เลน กลออกเสยี ง ทอ ชวนกนั หา มณฑากณุ ฑีหมอ ทณั ฑสถานและจัณฑาล นักเรียนรวมกลุมกนั หาคาํ ตามหัวขอ ตอไปนีใ้ หไ ดมากทีส่ ดุ การใชถ อยคําสุภาพ ๑. คําทม่ี พี ยัญชนะตน เปนอักษรกลาง ๒. คาํ ที่มพี ยัญชนะตน เปน อักษรสงู อาน และสงั เกตประโยคที่ผูพดู ใชถ อ ยคําสุภาพ ๓. คาํ ท่ีมพี ยัญชนะตนเปนอักษรตาํ่ สวัสดคี ะ นาหวาน หนมู ารบกวนแตเชา หรอื เปลาคะ ๔. คาํ ทีไ่ มมรี ูปวรรณยกุ ต สวสั ดีครบั นาหวาน ขอรบกวนนาหวานหนอยครบั ๕. คาํ ที่มรี ูปวรรณยุกต ขอโทษครบั ผมไมไ ดตง้ั ใจทําใหค ุณลงุ ตกใจครับ ขอบพระคณุ คะ หนูขอฝากขนมไวก อ นนะคะ ชวนกนั เลน ปา แจมขา เดย๋ี วหนูชวยเก็บใหคะ ขอบใจนะจะที่ชวยเกบ็ ขนมใหปา แบงกลมุ หาคาํ ทีใ่ ชส ระเสียงยาว และคําที่ใชสระเสียงสัน้ มาเลน ฉนั ขอไปกบั กลมุ มดแดงจะ กับเพื่อน ถาเปนคําที่ใชสระเสียงยาวใหลุกข้ึนยืน ถาเปนคําที่ใชสระ เสยี งสนั้ ใหนั่งลง หรือจะคิดวธิ ีอนื่ มาเลนและตง้ั กติกากนั เองกไ็ ด บัณฑิต ผูรู, มณฑป เรือนยอดขนาดใหญ รูปสี่เหล่ียมจัตุรัส, บัณเฑาะว กลองสองหนา ขนาดเล็กชนิดหนึ่ง มีตุมสําหรับแกวง, บัณฑุ เหลืองออน, มณโฑ ช่ือตัวละครในเรื่องรามเกียรติ์, มณฑล บรเิ วณ, มณฑา ไมพ มุ ดอกสเี หลอื ง, กณุ ฑี หมอ นาํ้ , ทณั ฑสถาน ทกี่ มุ ขงั นกั โทษ, จณั ฑาล ตาํ่ ชา ๑๔ ภาษาพาที ชั้นประถมศกึ ษาปท ่ี ๓ ปฏิบตั กิ ารสายลบั จว๋ิ ๑๕

ชวนกนั แสดง ๒ นักเรียนแบงกลุมเลือกแสดงบทบาทสมมุติส้ันๆ ในกิจกรรม แตเ ด็กซอื่ ไว ตอไปน้ี ๑. การทกั ทาย ๒. การพูดขอรอง ๓. การปลอบใจ ๔. การพูดปฏิเสธ ๕. การพดู ซกั ถาม ๖. การชวยเหลือผทู ่กี ําลงั เดอื ดรอนลาํ บาก ชวนกันวาด วาดรปู การตนู เกีย่ วกบั มดตามจินตนาการของนักเรยี น อาจแตง เปนเร่ืองเลา ประกอบภาพ ชวนกนั คิด รวบรวมอาชพี ทม่ี อี ยใู นบทเรียนและนอกบทเรียน แลว นาํ มาเลา แลกเปลี่ยนกนั บทนม้ี สี าระ มน่ั สจั จะซอ่ื ตรงไว เตบิ โตเปนผูใหญ คนรักใครแ ละเชื่อถอื ทกี่ าํ หนดในหนงั สอื คํามตี วั สะกด รูปนัน้ หรือแปลกเปลี่ยนไป เสียงสระหมั่นฝก ปรือ ๑๖ ภาษาพาที ช้ันประถมศกึ ษาปท ่ี ๓