The legendary chinese warrior

คำ�นำ� The legendary chinese warrior หนงั สือเลม่ นี้ เปน็ ส่วนหนงึ่ ของรายวิชา 082104 อารยธรรมโลก WORLD CIVILI-ZATION โดยไดจ้ ัดท�ำ ขึ้นเพอื่ รวบรวมและสรุปขอ้ มลู ทนี่ กั ศึกษามีความสนใจซ่งึ มีความเก่ียวขอ้ งในเน้ือหาของการเรยี นการสอน โดยผจู้ ัดท�ำ ได้ทำ�การสรุปและรวบรวมขอ้ มลู เกี่ยวกบั นักรบชาวจนี ทน่ี า่ สนใจมาท้ังหมดจ�ำ นวน 5 ท่านโดยในแต่ละทา่ นก็ตา่ งมกี ลยทุ ธก์ ลวธิ ี และการดำ�เนินชวี ติทมี่ ีความนา่ สนใจแตกต่างกัน ผูจ้ ดั ท�ำ จงึ ได้ทำ�การน�ำ ขอ้ มลู ทท่ี �ำ การสรุปและรวบรวมมารวมเป็นหนงั สอื ทีช่ อ่ื ว่า The legendary chinese warrior ซง่ึ ผ้จู ดั ทำ�หวงั วว่าผูท้ ่ไี ดท้ �ำ การอ่านและศกึ ษาข้อมูลจากหนังสอื เล่มน้จี ะได้ประโยชน์ไปไม่มากก็น้อย และถา้ หากผิดพลาดประการใดผจู้ ัดท�ำ ก็ขออภยั ไว้ ณ ท่นี ี้ ผจู้ ดั ท�ำ

สารบัญ 1 3 The legendary chinese warrior 9 17บทนำ� 27 33เว่ยเจิงยอดกุนซือผู้เป็นกระจกส่องเงาของถังไท่จงหานซิ่นวีรบุรุษสงครามผู้มากด้วยกลยุทธต้นราชวงศ์ฮั่นเซียวเหอนักปกครองหนึ่งในสามวีรบุรุษต้นราชวงศ์ฮั่นฉินเหลียงอวี้สุดยอดนักรบหญิงในประวัติศาสตร์จีนหลี่จิ้งขุนศึกคู่บังลังค์ต้นราชวงศ์ถัง

บทนำ�The legendary chinese warrior 1

บทนำ� The legendary chinese warrior ใครหลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินเรื่องเล่า ตำ�นาน ประวัติ ความเชื่อเกี่ยวกับ นักรบจีนมาไม่มาก็น้อยโดยส่วนใหญ่ที่รู้จักกันจะเป็นตัวละครจากสามก๊กทั้งสิ้น ซึ่ง เรื่องราวเหล่านั้นมีทั้งที่เป็นเรื่องจริงและเรื่องที่แต่งขึ้นมาบางส่วน ในหนังสือเล่ม นี้จะทำ�การหยิบนักรบจีนในตำ�นานที่นอกเหนือจากในสามก๊กมาเล่าถึงประวัติความ เป็นมา วีรกรรมต่างๆ ที่เกิดขึ้นในสมัยก่อน เรื่องราวประวัติของนักรบจีนนั้นส่วนมาก เราจะรับรู้เรื่องราวจากตำ�นาน เรื่องเล่า ความเชื่อ และคำ�สอน ซึ่งในสิ่งเหล่านั้นจะแฝงเกล็ดข้อคิดต่างๆ ไว้ให้คิดกัน มากมาย ยกตัวอย่างเช่น คำ�สอนที่ว่า “รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง มิพ่าย” ซึ่งเป็นสุภาษิต ที่เรามักจะได้ยินบ่อย ซึ่งเป็นสุภาษิตเหล่านี้นั้นมีที่มาจาก พิชัยสงครามซึ่งนักรบ ในสมัยก่อนนั้นต้องศึกษาและทำ�ความเข้าใจเผื่อที่จะนำ�ไปใช้ในการรบกับข้าศึก ซึ่ง กลวิธีเหล่านี้ถูกนำ�มาประยุกต์กับการดำ�เนินธุรกิจรวมไปถึงการสอนวิชาความรู้ต่างๆ ในปัจจุบันด้วย ภายในหนังสือ The legendary chinese warrior เล่มนี้ เราได้นำ� เสนอข้อเกี่ยวกับนักรบจีนในตำ�นาน โดยหยิบยกประวัติ บทบาทด้านต่างๆ ที่มีต่อจีน โดยนำ�เสนอในรูปแบบหนังสือและได้สรุปเนื้อหาสำ�คัญมารวบรวมเอาไว้ ผมหวังว่าเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้จะให้ความรู้ละข้อคิดกับผู้อ่านไม่มากก็ น้อย ถ้าเนื้อหาภายในหนังสือเล่มนี้มีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภํยมา ณ ที่นี้ ด้วย2 The legendary chinese warrior

เว่ยเจิงยอดกุนซือผู้เป็นกระจกส่องเงาของถังไท่จงThe legendary chinese warrior 3

เว่ยเจิง ยอดกุนซือผู้เป็นกระจกส่องเงาของถังไท่จง การที่จะเป็นจักรพรรดิผู้ย่ิงใหญ่ย่อมต้องมีผู้ช่วยเหลือและที่ปรึกษาที่ดีคอยให้คำ�แนะนำ� และท่ีปรึกษาที่เก่งกาจเป็นคู่บุญของถังไท่จงหล่ีซื่อหมิ่นผู้คอยเป็นกระจกส่องเงาให้พระองค์น้ัน เคยเป็นท่ีปรึกษาของพี่ชายคนโตที่เคยวางแผนฆ่าหล่ีซื่อหม่ินเสนอแก่พี่ชายของพระองค์มาก่อน แ ล ะ เ มื่ อ ม า เ ป็ น ท่ี ป รึ ก ษ า ข อ ง พ ร ะ อ ง ค์ ก็ ค อ ย วิ พ า ก ษ์ วิ จ า ร ณ์ พ ร ะ อ ง ค์ จ น ห ล า ย ค รั้ ง ที่ ถังไท่จงรับไม่ได้จนอยากจะประหารชีวิตบุรุษผู้นี้มีนามว่า เว่ยเจิง(魏徵) เ ว่ ย เ จิ ง ( 魏 徵 ) มีอายุอยู่ในช่วง คศ.580 ถึง วันที่ 11 กุมภาพันธ์ คศ.643 ชื่อเดิม คือ เว่ยเสวียเฉิง(魏玄成) เ ป็ น ช า ว ฮั่ น เ ป็ น ช า ว ถั ง เ มื อ ง จวี้ลู่(巨鹿, ปัจจุบัน คือ เขตจวี้ลู่ เมืองสิงไท้邢 台 มณฑลเหอเป่ย หรืออีกนัยหนึ่งคือเมืองจ่ินโจว晋州 ห รื อ เ มื อ ง ก ว น เ ถ า 馆 陶 มณฑลเหอเป่ย)รัฐบุรุษแห่งราชวงศ์ ถั ง เ ร่ิ ม อ า ชี พ เ ป็ น เ จี้ ย น อ้ี ต้ า ฟู ( 谏 议 大 夫 ,กุนซือที่ปรึกษา)ก้าว หน้าเร่ือยๆในตำ�แหน่งที่ ป รึ ก ษ า จนกระทั่งขึ้นสู่ตำ�แหน่งสูงสุด4 The legendary chinese warrior

คือเจิ้งกั๊วกง(郑国公)ตำ�แหน่งจ่ายเซี่ยง(宰相, ตำ�แหน่งมหาอำ�มาตย์ราชเลขาข อ ง ร า ช ว ง ศ์ ถั ง ) ห ลั ง จ า ก ม ร ณ ภ า พ แ ต่ ง ตั้ ง เ ป็ น เ ห วิ น เ จิ น ( 文 贞 ,เ ป็ น ชื่ อ ตำ � แ ห น่ ง บ ร ร ด า ศั ก ด์ิ ที่ จั ก ร พ ร ร ดิ จี น แ ต่ ง ต้ั ง อ า ทิ ห า น ซ่ิ น ห ลั ง จ า ก ม ร ณ ภ า พมีนามว่า หวยอินโฮว เซียวเหอหลังจากมรณภาพมีนามว่า เหวินจงโฮว)เ ว่ ย เ จิ ง ( 魏 徵 ) ห น้ า นี้ ส ง ค ร า ม วุ่ น ว า ย ป ล า ย ส มั ย ราชวงศ์สุยก่อให้เกิดการลุกฮือก่อกบฎของ เ ป็ น กุ น ซื อ ที่ ป รึ ก ษ า ป า ก ก ล้ า ขุนศึกต่างๆทั่วแผ่นดินหลังจากกวาดล้างที่ ก ล้ า วิ จ า ร ณ์ ต ร ง ไ ป ต ร ง ม า ต่ อ ห น้ า มกุฎราชกุมารร า ช ว ง ศ์ ถั ง ห ลี่ เ จี้ ย นจักรพรรดิถังไท่จงเป็นมหาอำ�มาตย์ เฉิง(李 建 成 )และคนของมกุฎที่กล้าตักเตือนจักรพรรดิที่มีชื่อเสียง ราชกุมารเรียบร้อยแล้วหลี่ซื่อหมิ่นมากที่สุดในประวัติศาสตร์จีนเขียน ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิถังไท่จงห นั ง สื อ วิ เ ค ร า ะ ห์ วิ จ า ร ณ์ แค้วนต่างๆ จัดการแต่งตั้งเว่ยเจิงที่ปรึกษาของคื อ สุ ย ซู ( 隋 书 ) เ ห ลี ย ง ซู ( 梁 书 ) พ่ีชายหลี่เจ้ียนเฉิงที่เคยเสนอแผนลอบฆ่าเฉินซู(陈书)ฉีซู(齐书)อย่างลึกซึ้ง ตนขึ้นเป็นท่ีปรึกษาของตนซึ่งเป็นหนึ่งในแ ล ะ ยั ง มี ห นั ง สื อ วิ เ ค ร า ะ ห์ ผู้ ป ร ะ ส บ ค ว า ม สำ � เ ร็ จ อ ย่ า ง ม า ก ใ น ก า รแ ล ะ ท ฤ ษ ฎี อ่ื น ๆ อี ก ห นั ง สื อ ที่ มี ชื่ อ บริหารแผ่นดินระบบการปกครองจากส่วนเ สี ย ง ข อ ง เข า คื อ “ เจิ น ก ว่ า น เจิ้ ง เ ย้ า ” กลางจัดการปกครองด้วยระบบเจินกวน(贞观政要) หน่ึงในเร่อื งท่มี ชี อ่ื เสียงทีส่ ุด (贞观)เป็นเวลานานกว่าสิบเจ็ดปีก่อนและเป็นการตักเตือนทักทานต่อองค์จักรพรรดิ ท่ีจะป่วยตายไปในหน้าที่เว่ ย เจิ ง เ ป็ นคื อ “ เ จ้ี ย น ไ ท่ จ ง สื อ ซื อ สู ” ( 谏 太 宗 十 คนที่มีบุคลิกตรงไปตรงมามีความ思 疏 , ก า ร ว่ า ก ล่ า ว ตั ก เ ตื อ น ถั ง ไ ท่ จ ง สามารถและความฉลาดเป็นเยี่ยมสิ บ เรื่ อ ง ) ก า ร วิ พ า ก ษ์ วิ จ า ร ณ์ ที่ สำ � คั ญ เ ป็ น ค น ที่ ก ล้ า พู ด ก ล้ า วิ พ า ก ษ์ วิ จ า ร ณ์ข อ ง เว่ ย เจิ ง ส มั ย ร า ช ว ง ศ์ ถั ง ถู ก บั น ทึ ก อ ย่ า ง ต ร ง ๆ แ บ บ ข ว า น ผ่ า ซ า ก จ น เ ป็ นแ ล ะ เ ก็ บ ร ว บ ร ว ม ทั้ ง ห ม ด โ ด ย ห ว า ท่ี รู้ จั ก กั น ด้ ว ย ก า ร ดำ � ร ง ตำ � แ ห น่ ง เ ป็ นง ฟ า ง ชิ่ ง ( 王 方 庆 ) ชื่ อ ว่ า ม ห า อำ � ม า ต ย์ ร า ช เ ล ข า กุ น ซื อ ค น สำ � คั ญ“เว่ยเจิ้งกงเจี้ยนลู่”(魏郑公谏录) ของถังไท่จงซ่ึงถูกถังไท่จงกระตุ้นให้ทำ�และอู๋จิง(吴兢)เป็นหนังสือสองเล่ม ห น้ า ท่ี ต่ า ง พ ร ะ อ ง ค์ ใ ห้ เ ป็ น ป ร ะ โ ย ช น์ ใ นที่ มี ชื่ อ ว่ า “ เ จิ น ก ว่ า น เ จิ้ ง เ ย้ า ” การปกครองประเทศอย่างคุ้มค่าอ ย่ า ง( 贞 观 政 要 ) เ ป็ น ห น่ึ ง ใ น ยี่ สิ บ สี่ ข้าราชบริพารที่ดี(良臣,เหลียงเฉิน)รั ฐ บุ รุ ษ ผู้ ยิ่ ง ใ ห ญ่ แ ห่ ง ป ร ะ เ ท ศ จี น ก่ อ น ไม่ใช่เป็นเพียงแต่เป็นข้าราชบริพารThe legendary chinese warrior 5

ที่ ค อ ย ติ ด ต า ม จั ก ร พ ร ร ดิ ทำ � ง า น อ ย่ า ง ข ยั น ขั น แ ข่ ง เ ช่ น ข้ า ร า ช บ ริ พ า ร ที่ ซื่ อ ต ร ง ( 忠 臣 , จ้ ง เ ฉิ น ) ทุ ก ค รั้ ง ที่ เ ว่ ย จิ ง เ ส น อ ค ว า ม เ ห็ น คั ด ค้ า น ถึ ง แ ม้ ว่ า จ ะ ทำ � ใ ห้ ถั ง ไ ท่ จ ง โกรธจัดอยู่หลายครั้งเว่ยเจิงก็ยังคงใจเย็นไม่มีอาการสะทกสะท้านใดๆสร้าง ความประทับใจให้ถังไท่จงเป็นอันมากเพื่อจะรักษาและรวบรวมกฎหมาย และข้อบังคับต่างๆในระบอบศักดินาที่มีความสำ�คัญในสมัยราชวงศ์ถังเขาได้เพิ่มกฎร ะ เ บ ี ย บ สำ�คัญ 200 บทที่เสนอเป็นเฉินเจี้ยน (陈谏, ฎีกาทักท้วง) ตักเตือนถังไท่จง โดยทำ�หน้าท่ีเปน็ กระจกสอ่ งเงาของพระองคซ์ ่งึ ร�ำ่ ลือเลา่ ขานกนั ในประวตั ศิ าสตร์ ปกครอง แบบธรรมภิบาลให้คำ�ปรึกษาที่ชาญฉลาดใช้จิตวิญญาณแห่งความเงียบสงบน่ิงรับใช้ จั ก ร พ ร ร ดิ ใช้ “ เ ห ริ น อี้ ” ( 仁 义 , ค ว า ม เ ม ต ต า ธ ร ร ม แ ล ะ ค ว า ม ช อ บ ธ ร ร ม ) นำ � ม า ป ฎิ บั ติ ปรับใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดก า ร ป ก ค ร อ ง ด้ ว ย ร ะ บ อ บ เจิ น ก ว น 1 3 ปี ( ค ศ . 6 3 9 ) เ ว ่ ย เ จ ิ ง เ ส น อ บ ท บ ั ญ ญ ั ต ิ “ สื อ เ จี้ ย น ปู้ เ ค่ อ จ้ ง ซู ” ( 十 渐 不 克 终 疏 , สิบเรื่องที่ไม่ควรประพฤติซึ่งทำ�ให้ป ร ะ เ ท ศ อ่ อ น แ อ ) เ นื่ อ ง จ า ก เ ห็ น ว่ า ถั ง ไ ท่ จ ง และขุนนางข้ราชบริพารเร่ิมเกียจคร้านหลุ่มหลงในสิ่งหรูหราฟุ่มเฟือยและการละเล่น ต่างๆถังไท่จงเห็นด้วยและประกาศใช้บทบัญญัติสิบข้อเป็นการเปล่ียนแปลงทัศนคติ ทางการเมืองในช่วงเวลานั้นและมีอิทธิพลสำ�คัญในช่วงเวลานั้นตราบมาจนถึงยุคสมัยต่อมา อุดมการณ์ความคดิ เว่ยเจิง(魏徵) เคยเป็นนักบวชลัทธิเต๋ามาก่อนลัทธิเต่าจึงมีอิทธิพลและเป็นจุดยืน สำ�คัญของเขาในการบริหารและปกครองประเทศเขามักจะเน้นย้ำ�ให้ถังไท่ จงปฎิบัติตามความคิดนี้ประชาชนจะมีความสงบสุขดังนั้นประเทศชาติจะ มีความสงบมั่นคงในข้อเสนอที่มีชื่อเสียงของเว่ยเจิง“สือเจี้ยนปู้เค่อจ้ง” ( 十 渐 不 克 终 疏 ) ยั ง ค ง เ น้ น ว่ า “ ฝ่ า บ า ท ป ก ค ร อ ง ด้ ว ย ร ะ บ บ เ จิ น ก ว น ตั้งแต่ครองราชย์ทำ�การสิ่งใดโดยปราศจากความปรารถนาใช้ความสงบ สยบการเคลื่อนไหวฝ่าบาทพัฒนามาไกลแล้วถ้าพิจารณาจากวันนี้กระแส ลมพัดอ่อนลงถ้อยคำ�มีความหมายมากกว่าเทพเจ้าทฤษฎีมีความหมาย6 The legendary chinese warrior

น้อยกว่าหลักการทำ�ไมข้าน้อยพูดแบบนี้ฮั่นเหวิน(汉文) 7จินอู่(晋武)ไม่ใช่นักปรัชญาจีนฮั่นเหวินขับม้าไปไกลพันลี้จินอู่รุกหน้าไปไกลกว่าวันนี้ถ้าขับม้าศึกไปไกลหมื่นลี้บ้านเมืองยากที่จะต้องควบแผ่นดินนอกอาณาเขตแต่ถนนหนทางอัตคัตยากที่เปิดความสว่างแด่อนารยชนนี่ในที่สุดสามารถค่อยๆเป็นค่อยๆไป”ถังไท่จงจึงพูดเสริมว่า“ข้าเกรงอยู่ทุกเมื่อทุกวันนี่อาจเป็นทางเดียว...วันนี้บันทึกของเค่อชาง(克昌)โดยเฉพาะอาศัยอำ�นาจของราชวงศ์ชิงบ้านเมืองจึงสงบขึ้นอยู่กับการปกครองโดยไม่ปกครอง”อุดมการณ์การเมืองตามอย่างระบบศักดินาขงจื๊อสมัยดั้งเดิมเน้นเรื่อง“หมินเต๋อเสิ้นฝ่า”(明德慎罚,การลงโทษอย่างยุติธรรม) The legendary chinese warrior

“เหวยสิงจือชวี่”(惟刑之恤,การลงโทษแบบมีเมตตาธรรม)นั่นเป็นพื้นฐาน ของข้าราชการปกครองประเทศต้องมี คือ คุณธรรม มารยาท ความซื่อสัตย์ ความน่าเชื่อถือ จักรพรรดิผู้เข้าใจปรัชญานี้เพื่อที่จะเปลี่ยนนิสัยดั้งเดิมและ ประเพณีแต่ก่อนจะต้องไม่พึ่งพากับกฎหมายที่ลงโทษรุนแรงเข้มงวดแต่ต้องอยู่ ด้วยเมตตาธรรมบนความชอบธรรมการบังคับด้วยกฎหมายเพียงอย่างเดียวเพื่อ ควบคุมประชาชนไม่มีทางเป็นไปได้“เมตตาธรรมและความชอบธรรม ความมีเหตุผลนีคือบทสรุปทั้งหมดของเหตุผลของการลงโทษ” เว่ยเจิง(魏徵)8 The legendary chinese warrior

หานซิ่นวีรบุรุษสงครามผู้มากด้วยกลยุทธต้นราชวงศ์ฮั่นThe legendary chinese warrior 9

หานซิ่น วีรบุรุษสงครามผู้มากด้วยกลยุทธต้นราชวงศ์ฮั่น ใ น ยุ ค ส ง ค ร า ม แ ย่ ง กั น เ ป็ น ใ ห ญ่ ร ะ ห ว่ า ง รั ฐ ฉู่ แ ล ะ รั ฐ ฮ่ั น ห ลิ ว ปั ง จ ะ ไ ม่ ป ร ะ ส บ ค ว า ม สำ � เ ร็ จ เ ล ย ถ้ า ไ ม่ ไ ด้ ส า ม วี ร บุ รุ ษ ท่ี ค อ ย ค้ำ � ยั น เ ข า ใ ห้ ต่ อ ก ร กั บ เ ซี่ ย ง ย ว่ี จ น ส า ม า ร ถ ส ถ า ป น า ร า ช ว ง ศ์ ฮั่ น ข้ึ น ป ก ค ร อ ง ป ร ะ เ ท ศ จี น ไ ด้ ส า ม วี ร บุ รุ ษ ในยุคต้นฮั่น คือ จางเหลียง เซียวเหอ และนักรบผู้ยิ่งใหญ่ หานซิ่น หานซ่ิน ( มี อ า ยุ ร ะ ห ว่ า ง ก่ อ น ค ริ ส ต์ ศั ก ร า ช 2 3 1 ถึ ง ก่ อ น ค ริ ส ต์ ศักราช196)เป็นชาวฮั่น บ้าน เ ดิ ม อ ยู่ ที่ ห ว ย อิ น ( 淮 阴 , ปัจจุบันคือเมืองหวยอัน淮安 ม ณ ฑ ล เ จี ย ง ซู 江 苏 ) วีรบุรุษผู้ร่วมก่อตั้งราชวงศ์ ฮั่ น ต ะ วั น ต ก แ ล ะ เ ป็ น นั ก ยุทธศาสตร์ที่มีความโดดเด่น ค น ห นึ่ ง ใ น ป ร ะ วั ติ ศ า ส ต ร์ จี น ร่ ว ม กั บ เ ซี ย ว เ ห อ ( 萧 何 )และจางเหลียง(张 良 )10 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

รวมกันเป็น “สามวีรบุรุษแห่งต้นราชวงศ์ฮั่น” หลังจากเอาชนะ ฉีหวาง และฉู่หวางสำ�เร็จถูกขับให้กลับไปอยู่ที่หวยอินในสมัยราชวงศ์ฮั่นทำ�วีรกรรมทางทหารจนมีชื่อเสียงไว้มากแต่ต่อมาโดนอิจฉาโดยหลิวปังปฐมกษัตริย์ราชวงศ์ฮั่นจึงถูกคำ�สั่งข้อหากบฎและถูกประหารชีวิตมีบันทึกพิเศษเกี่ยวกับชีวประวัติของหานซิ่นมี ชื่ อ ว่ า “ สื อ จี ห ว ย อิ น โ ฮ ว เ ลี่ ย ฉ ว น ” ลาออกจากกองทัพฮั่นฝ่ายเซียวเหอซึ่ง( 史 记 · 淮 阴 侯 列 传 ) ห า น ซิ่ น ถู ก รู้ในคุณค่าของหานซิ่นทราบข่าวในคืนยกย่องว่าเป็น“นักคิดการทหารจีน”และ นั้นรีบขี่ม้ากวดไล่หลังตามหาหานซิ่นในขณะเดียวกันยกย่องเซียวเหอว่าเป็น ชักชวนให้เขากลับไปกลายเป็นสำ�นวน“นักวิชาการรัฐที่ไม่มีใครเท่าทียม”หลิว “ เ ซี ย ว เ ห อ เ ย่ ว เ ซี่ ย จุ ย ห า น ซิ่ น ”ปังเคยประเมินว่า“การเอาชนะสงคราม (萧 何 月 下 追 韩 信 )ก า ร โ จ ม ตี ต้ อ ง ก ร ะ ทำ � แ ต่ ไ ม่ ใ ช่ ข้ า ต้ อ ง หมายถึงการเจรจาที่งดงามในขณะที่เซียวเป็นหานซิ่น”หลิวปังเริ่มต้นไม่ได้ใช้งาน เหอออกไปตามหาหานซิ่นหลิวปังคิดหานซิ่นเพื่อทำ�การคิดว่าเขาเป็นแค่นาย ว่าเซียวเหอกำ�ลังหนีไปอารมณ์พุ่งโกรธทหารธรรมดาในขณะที่ดำ�รงตำ�แหน่งนาย เหมือนกำ�ลังขาดมือขวาไปเมื่อเซียวเหอทหาร เคยกระทำ�ผิดเกือบจะโดนประหาร ตามตัวหานซิ่นกลับมาได้สองวันต่อมาชีวิต ในห้วงเวลานั้นหานซิ่นท้อถอยเหม่อ เขาไปเข้าพบหลิวปังหลิวปังถามเซียวเหอมองฟ้าและน้อยใจในชตาชีวิตของตัว ว่า“ทำ�ไมคิดหนีไป”เซียวเหอตอบกลับเอง รำ�พันออกมาว่า “ไฉนฮั่นหวาง (หลิว ว่า“เพื่อเอาตัวหานซิ่นกลับมา”หลิวปังปัง)ไม่คิดครองแผ่นดินหรือไรไฉนอยาก กล่าวด้วยอารมณ์โกรธว่า“มีนายทหารเอาชีวิตนักรบอย่างข้าด้วย”ถังกง เซี่ยโฮ หนีทัพไปเป็นสิบๆคนเจ้าไม่ตามกลับมาวอิง(滕公夏侯婴)ซึ่งดำ�รงตำ�แหน่ง แต่เจ้าเลือกที่จะตามตัวหานซิ่นเจ้าจะนายทหารใหญ่ได้ยินคำ�ที่หานซิ่นเอ่ยมอง หลอกใคร”เซียวเหอตอบ“แม่ทัพทั่วไปดูหานซิ่นรู้สึกว่านายทหารหนุ่มคนนี้ไม่ หาได้ง่ายแต่จะหาคนที่เก่งกาจเหมือนธรรมดาจึงปล่อยเขาหลังจากพูดคุยกัน หานซิ่นในโลกนี้หาตัวจับยาก(จูเจียงอี่จนตระหนักว่านายทหารหนุ่มคนนี้มีดี เ ต๋ อ เ อ่ อ ร์ , 诸 将 易 得 耳 ) สำ � ห รั บจึงแนะนำ�เขาให้กับหลิวปังหลิวปังแต่ง หานซิ่น แม่ทัพที่มีความสามารถพิเศษตั้งให้หานซิ่นเป็นเจ้าหน้าที่ดูแลการปัน นี้ถ้าท่านต้องการจะเป็นฮั่นจงหวาง(汉ส่วนผลผลิต แต่ยังไม่ค้นพบความเก่งกาจ 中王)ตลอดชีวิตท่านต้องใช้เขาทำ�การในตัวหานซิ่นหานซิ่นเห็นว่าหลิวปังปฎิ ใหญ่ถ้าจะยึดครองโลกจะขาดหานซิ่นเสธที่จะใช้เขาทำ�การใหญ่จึงตัดสินใจที่ ไม่ได้ท่านฮั่นจงหวาง” หลิวปัง กล่าวThe legendary chinese warrior 11

“ข้าต้องการจะขยายดินแดนไปทางทิศตะวันออกไม่ใช่ปกครองเพียงฮั่นจง(汉中) ทำ�ไมข้าจะไม่อ่อนโน้มถ่อมตนเพื่อแผ่นดินที่ข้าต้องการตลอดชีวิตนี้” เซียวเหอ กล่าว “จิตใจยิ่งใหญ่ของท่านที่จะครองโลกต้องใช้หานซิ่นทำ�การ ให้หานซิ่นอยู่กับพวกเรา ถ้า ท่านไม่ใช้เขา เขาก็จะหนีจากไป” หลิวปังจึงกล่าวว่า “ให้เขาเป็นแม่ทัพใหญ่ท่านเห็น ว่าเป็นยังไง” เซียวเหอ กล่าว “ถ้าเป็นความปรารถนาเช่นนี้ หานซิ่นจะไม่หนีไปไหน” หลิวปัง จึงกล่าว “ขอบคุณท่านนายพล” เซียวเหอ รำ�พึงว่า “ดีแล้ว ดีแล้ว” หลังจาก นั้นหลิวปังคิดจะประกาศแต่งตั้งหานซิ่นในวันนั้น เซียวเหอ กลับกล่าวต่อว่า “ท่านมัก เป็นคนที่หยาบคายและอวดดีวันนี้ต้องขอบคุณท่านที่รับฟังคำ�ของผู้น้อยอย่างข้านี่คือ เหตุผลที่หานซิ่นต้องการลาออกถ้าท่านต้องการแต่งตั้งหานซิ่นเป็นแม่ทัพนายพลท่าน ควรหาฤกษ์ยามที่ดี อดอาหาร บวงสรวงเทวดาและทำ�พิธีเฉลิมฉลองให้ถูกต้อง” หลิวปัง รับปากและประกาศวันแต่งตั้งแม่ทัพใหม่ไปทั่วกองทัพแม่ทัพนายกองทั้งหลายต่าง ดีใจทุกๆคนต่างคิดว่าตนเองมีโอกาสเป็นแม่ทัพเหมือนกันจวบจนพิธีแต่งตั้งแม่ทัพ ม า ถึ ง ป ร ะ ก า ศ อ ย่ า ง เ ป็ น ท า ง ก า ร ย ก ห า น ซิ่ น ขึ้ น เ ป็ น แ ม่ ทั พ ทุ ก ๆ ค น ต่ า ง ป ร ะ ห ล า ด ใ จ  หานซน่ิ ผชู้ �ำ นาญในศลิ ปการ ในการกลยุทธการทหาร“มากกว่าย่อมดีกว่า”(ตัวตัวอี่ส่าน,多多 益 善 ) ห า น ซิ่ น เ ป็ น นั ก ก ล ยุ ท ธ ก า ร ศึ ก ที่ ทิ้ ง ก ล ยุ ท ธ ก า ร ศึ ก ต่ า ง ๆ ใ ห้ ค น รุ่นหลังไว้ศึกษาอย่างมากมายในการทำ�สงครามแบบโบราณอาทิเช่น กลยุทธ“หมิงซิวจ้านเต้า”(明修栈道)คือกลยุทธใช้สถานที่อันตราย ซึ่ ง เ ต็ ม ไ ป ด้ ว ย หิ น พ รุ น แ ล ะ เ ป็ น ห น้ า ผ า สู ง ชั น ก่ อ ส ร้ า ง ด้ ว ย โ ค ร ง ไ ม้ ทำ�เป็นช่องทางเดินสำ�หรับเดินทัพขนส่งเสบียงอาหารและสัมภาระ และยังสามารถใช้เป็นคาราวานเดินทางและเคลื่อนที่เร็วของกองทัพ กลยุทธ “อันตู้เฉินฉาง” (暗渡陈仓) คือ กลยุทธสร้างความ สับสนให้ศัตรูที่อยู่ตรงหน้าโดยการโจมตีอย่างคิดไม่ถึงจากด้านข้าง เป็นต้น ด้ ว ย ก า ร เ ป็ น นั ก ยุ ท ธ ศ า ส ต ร์ ก า ร ท ห า ร ห า น ซิ่ น เ ป รี ย บ เ ส มื อ น ซุ น อู ค น ที่ ส อ ง จ า ก ค น ส า มั ญ ก ล า ย เ ป็ น แ ม่ ทั พ ที่ โ ด ด เ ด่ น คุ ณ ลั ก ษ ณ ะ ที่ โ ด ด เ ด่ น ข อ ง เข า คื อ ก า ร ป รั บ ใช้ ก ล ยุ ท ธ อ ย่ า ง ยื ด ห ยุ่ น เ ป็ น น า ย พ ล ที่ มี ค ว า ม เชี่ ย ว ช า ญ แ ล ะ ค ว า ม ส า ม า ร ถ ที่ สุ ด ใ น ป ร ะ วั ติ ศ า ส ต ร์12 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ส ง ค ร า ม จี น ก า ร ศึ ก ที่ จิ่ น สิ ง ( 井 陉 ) แ ล ะ ก า ร ศึ ก ที่ แ ม่ น้ำ � เ ว ย สุ่ ย ( 潍 水 ) คื อ ส ง ค ร า ม ชั้ น เ อ ก อุ ใ น ประวัติศาสตร์สงครามจีนเขา ได้ให้ความเห็นบนกลยุทธพื้น ฐ า น ที่ ค ว ร จ ะ เ ป็ น ก ล า ย เ ป็ น ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ในสงคราม ระหว่างฉู่และฮั่นในฐานะผู้ บัญชาการรบเหลือกองทัพของ ฮั่นหวางหลิวปังออกจากเฉิน ฉาง(陈仓)สู่ซานฉิน (三秦) โร ย ตั ว ด้ ว ย เ ค เ บิ ล เ อ า ช น ะ กองทัพฉู่แล้วแบ่งทัพมุ่งสู่ทาง เหนือหนีรัฐเว่ยทำ�ลายรัฐไต้เผารัฐจ้าว ตัดกำ�ลังรัฐเยี๋ยนและรัฐฉี ในที่สุดเอาชนะทัพฉู่ที่กายเซี่ย (垓下)ไม่เคยรบแพ้ ไม่มีใครกล้าเอาชนะเขาได้ ในฐานะนักคิดการทหาร หานซิ่นและจางเหลียงปรับปรุงตำ�ราการทหารและเขียนตำ�ราพิชัยสงครามออกมาสามเล่มเหลือกองทัพของฮั่นหวางหลิวปังออกจากเฉินฉาง(陈仓)สู่ซานฉิน (三秦)โร ย ตั ว ด้ ว ย เ ค เ บิ ล เ อ า ช น ะ ก อ ง ทั พ ฉู่ แ ล้ ว แ บ่ ง ทั พ มุ่ ง สู่ ท า ง เ ห นื อห นี รั ฐ เว่ ย ทำ � ล า ย รั ฐ ไ ต้ เ ผ า รั ฐ จ้ า ว ตั ด กำ � ลั ง รั ฐ เ ยี๋ ย น แ ล ะ รั ฐ ฉี ใ นที่ สุ ด เ อ า ช น ะ ทั พ ฉู่ ที่ ก า ย เซี่ ย ( 垓 下 ) ไ ม่ เ ค ย ร บ แ พ้ ไ ม่ มี ใ ค ร ก ล้ าเ อ า ช น ะ เข า ไ ด้ ใ น ฐ า น ะ นั ก คิ ด ก า ร ท ห า ร ห า น ซิ่ น แ ล ะ จ า ง เ ห ลี ย งป รั บ ป รุ ง ตำ � ร า ก า ร ท ห า ร แ ล ะ เ ขี ย น ตำ � ร า พิ ชั ย ส ง ค ร า ม อ อ ก ม า ส า ม เ ล่ มหานซิ่นเป็นชาวบ้านที่มีนิสัยเอาแต่ใจตนเองและไม่ยึดติดกับกฎเกณฑ์สังคมไม่เคยรับเลือกให้ทำ�ราชการและไม่เคยทำ�การค้าใดๆมักจะพึ่งพาค น อื่ น ใ ห้ ห า เ ลี้ ย ง ป า ก ท้ อ ง ใ ห้ ต น ค น ส่ ว น ม า ก เ ก ลี ย ด เ ข า เ มื่ อ แ ม่ ข อ งเ ข า เ สี ย ชี วิ ต เ ข า ไ ม่ มี เ งิ น แ ม้ ก ร ะ ทั่ ง จั ด ง า น ศ พ ใ ห้ แ ม่ แ ต่ เ ข า ไ ป จั บ จ อ งห า สุ ส า น ที่ ทั้ ง สู ง ทั้ ง ก ว้ า ง ใ ห ญ่ ซึ่ ง ร อ บ ๆ สุ ส า น นี้ ส า ม า ร ถ เ ป็ น สุ ส า นThe legendary chinese warrior 13

ฝังคนได้เป็นล้าน ในตอนนั้นการไปยังศาล ไหร่เธอจะกลับมาละ”หานซิ่นได้ยินแล้วหนานชาง (南昌亭) เพื่อพบปะหาน ละอายใจ ทิ้งเบ็ดตกปลาลุกขึ้นเดินจากไปซิ่นไม่ใช่เรื่องง่าย มีอยู่ครั้งหนึ่งหานซิ่นผิด สิบปีต่อมาหานซิ่นได้เป็นแม่ทัพและมีหวังในภรรยาของเขา เธอไม่ยอมทำ�อาหาร ตำ�แหน่งเป็นหวยอินโฮ้ว(淮阴侯)  ให้ทานและพูดจาดูถูกถากถาง เขาจากไป เ ข า ก ลั บ ม า ห ว ย อิ น ท ร า บ ข่ า ว แ ม่ เ ฒ่ าด้วยความโกรธ เขามุ่งไปทางเหนือเพื่อตก เสียชีวิต หานซิ่นซึ่งตั้งค่ายอยู่นอกเมืองปลากิน ตั้งใจไม่กลับบ้าน แต่ตกเท่าไหร่ หวยอินสั่งให้ทหารหนึ่งแสนคนเข้าร่วมก็ไม่ได้ปลาหิวจนท้องลาย พอดีมีกลุ่มแม่ เดินขบวนเป็นเกียรติให้แก่งานศพแม่เฒ่าบ้านมาซักผ้าที่ริมน้ำ�มีแม่เฒ่าคนหนึ่งเอา ที่หวนอินมีหนุ่มอันธพาลเข้ามาหาเรื่องอาหารมาแบ่งปันให้เขากินครึ่งหนึ่งเพื่อ หานซิ่นเยาะเย้ยว่า“ตัวก็โตดาบก็ดีแต่ขี้ประทังความหิววันต่อมาหานซิ่นยังตก ขลาด”พร้อมทั้งตะโกนดูถูกถากถางในที่ปลาแต่ก็ไม่ได้ปลาแม่เฒ่าก็แบ่งอาหารให้ ชุมชนว่า“ถ้าเอ็งกล้าตายแทงข้าเลยถ้าเอ็งเขากินเป็นเวลากว่าสิบวันในวันสุดท้าย ไม่กล้า มารอดหว่างขาข้า” ทั้งสองจ้องมองหานซิ่นรู้สึกตื้นตันใจกล่าวกับแม่เฒ่า กันอยู่เป็นเวลานาน จากนั้นหานซิ่นค่อยๆว่า “แม่เฒ่าถ้าอนาคตชตาชีวิตข้าเปลี่ยน ก้มลงคลานรอดหว่างขาอันธพาลคนนั้นเป็นดีข้าจะกลับมาตอบแทนแม่เฒ่า” แม่ ผู้คนผ่านไปมาบนท้องถนนหัวเราะเยาะเฒ่ากล่าวว่า“ฉันสงสารเธอซึ่งเป็นเด็ก ใส่หานซิ่น ต่างคิดว่าเขาเป็นคนขี้ขลาดห นุ่ ม ต้ อ ง ม า หิ ว โ ห ย อ ด อ ย า ก แ ล้ ว เ มื่ อโศกนาฎกรรมอวสาน ปีที่สิบแห่งราชวงศ์ฮั่น(197ปีก่อนคริสต์ศักราช)ในที่สุดเฉินซีก่อกบฎหลิว ปังยกทัพใหญ่ออกไปปราบปรามหานซิ่นป่วยไม่ได้ติดตามฮั่นเกาจูไปรบตอน นี้มีบางคนใส่ความหานซิ่นก่อกบฎดูเหมือนว่าแขกของหานซิ่นทำ�ให้หานซิ่น ถูกปรักปรำ� หานซิ่นถูกนำ�ตัวไปกักบริเวณเป็นน้องชายของเฉินซีแขกผู้มา เยือนหานซิ่นที่ต้องการช่วยพี่ชายอาศัยการเข้าหาหลี่โฮ้ว(ฮวงโฮ้วของหลิว ปัง)ใส่ร้ายเรื่องราวหานซิ่นต้องการก่อกบฎหลี่โฮ้วไม่มีหลักฐานแน่นอน เพียงแต่หลอกหานซิ่นให้ออกมาแล้วปรึกษากับอัครเสนาบดีเซียวเหอบอก ว่าเฉินซีตอนนี้ถูกฆ่าตายแล้วหวางต่างๆต่างล่วงหน้ามาประชุมในท้องพระ โรงหานซิ่นเนื่องจากเป็นเพื่อนสนิทของเซียวเหอจึงเข้ามาในท้องพระโรง หลี่โฮ้วให้ทหารมัดตัวหานซิ่นณ.ที่ศาลาฉางเล่อกง(长乐宫)ตรงหอระฆัง14 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ฆ่าหานซิ่นตายพร้อมกับสังหารสาม ห น า ว แ ล ะ ก ร ะ แ ส ล ม หิ ม ะ ที่ เ ต็ มตระกูลที่เกี่ยวข้อง หานซิ่นใกล้ตาย ท้ อ ง ฟ้ า ช า ว ฉ า ง อั น แ ส ด ง คำ � พู ดกล่าวว่า“เพราะข้าไม่ใช้แผนการ ได้ดีที่สุดด้วยความเสียใจสุดซึ้งของไขว้ทงต้านการกระทำ�ทั้งหมด ทุกคนกล่าว่าหานซิ่นหวยอินโฮ้วของหญิงคนนี้ข้าจึงมีจุดจบวันนี้” ต อ บ แ ท น ข้ า ว ด้ ว ท อ ง พั น เ ห รี ย ญในปี 196 ก่อนคริสต์ศักราช ฤดูหนาว ไม่เคยลืมแม่เฒ่ารำ�ลึกถึงเสื้อผ้าเดือนมกราคม ผู้ร่วมก่อตั้งราชวงศ์ และอาหารที่หลิวปังแบ่งปันอย่างนี้ฮั่นหวยอินโฮ้วหานซิ่นถูกฆ่าตายที่ หรือจะทรยศต่อฮั่นหวางเซียวเหอศาลาหอระฆังฉางเล่อกงอายุ35ปี บอกว่าหานซิ่นเป็นคนที่เข้มแข็งเ มื่ อ ห า น ซิ่ น ยั ง เ ป็ น ตั ว แ ป ร ที่สุดถ้าต้องการสิ่งใดๆจะทำ�การร ะ ห ว่ า ง ส ง ค ร า ม ฉู่ ฮั่ น ชี วิ ต ข อ ง แบบตรงไปตรงมาคือหวยอินโฮ้วผู้ บ ริ สุ ท ธิ์ เ ป็ น แ ส น ที่ ต้ อ ง ต า ย ไม่คิดคดต่อฮั่นหวางแต่ฮั่นหวางเ ลื อ ด ไ ห ล น อ ง ฉ า ง อั น ( 长 安 ) คิดคดต่อหวยอินโฮ้วหานซิ่นหานเ สี ย ง ร้ อ ง ไ ห้ ดั ง ไ ป ทั่ ว แ ผ่ น ดิ น ซิ่นจึงต้องตายเพราะความเกลียดห ลั ง จ า ก ผ่ า น ก า ล เ ว ล า ค ว า ม ไ ม่ น า น ไ ข ว้ ท ง โ ด น จั บ ตั ว ม าThe legendary chinese warrior 15

ฮ่นั เกาจสู่ อบสวนเป็นการสว่ นตวั “ตอนทท่ี า่ นปรึกษากนั กบั หานซิ่น ปรึกษากันเรื่องอะไร” ไขว้ ทง ตอบ “เรากับหานซิ่น คำ�พูดที่คุยกันต่อหน้าก็คือการแบ่งผลประโยชน์หลังจากนี้ แบ่ง ประเทศออกเป็นสามเพราะว่าหลังจากสถาปนาฮั่นแล้วยังสามารถแบ่งดินแดนออก เป็นสามได้เหมือนกัน” ฮั่นเกาจูถามต่อ “ดังนั้นหานซิ่นเชื่อในคำ�พูดนี้” ไขว้ทงถอนหายใจ แลว้ กล่าว “คำ�พดู ของหานซน่ิ “ฮ้ันหวางมบี ุญคณุ ยิ่งใหญต่ ่อขา้ ใหข้ ้ามีรถน่งั เส้ือผ้าดๆี มใี ห้ข้า ใส่ แบ่งข้าวแบ่งปลาใหข้ า้ กนิ ” ขา้ ไดย้ นิ เตม็ สองหู ให้รถนง่ั แก่ผทู้ ข่ี าดแคลน ให้เสอ้ื ผา้ แก่คนที่ เป็นกังวลให้อาหารแก่คนที่กำ�ลังอดตายเราเห็นว่าเขาไม่อาจท่ีจะลืมบุญคุณนี้ได้”ฮั่นเกาจู่เงียบ ลงทันทีไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้นำ้�ตาไหลรินคลอเป้าตไขว้ทงถอนใจกล่าวต่อไป“ดังนั้น ท่านจึงได้ปกครองแผ่นดินอาจจะเป็นเพราะความสามารถของหวยอินโฮ้วแต่อย่างไรก็ดีเขาเป็น คนรับผิดชอบต่อคำ�พูดจิตใจเขาอ่านออกความสง่างามของใต้ฝ่าพระบาทที่มีต่อคนทุกข์ยาก เขาจึงยกทัพลงใต้เอาชนะเซ่ียงยวี่ท่ีก่ายเซ่ียโอนทัพเสร็จกลับคืนสู่แคว้นฉู่มาร่วมด่ืมน้ำ�พิพัธสัตยา เฉลิมฝ่าบาทขึ้นครองราชย์ เรื่องราวทั้งหมดนี้ พวกเรามีอะไรไปต้านใจเขาได้ อนิจจา ชีวิตเขาที่อยู่บนเส้นด้ายในระหว่างสงครามฉู่ฮั่น เขาไม่เคยเปลี่ยนใจ วันนี้เรื่องราวจบ ลง ขาดนายทหารผู้ยิ่งใหญ่ บุรุษที่มีใจมุ่งมั่นที่แตกต่าง รวมทั้งคดีความการสมรู้ร่วม คิดกับเฉินซี ต้องค้นหาความจริงให้ได้ หานซิ่นท่านนี่โง่จริงๆ” เมื่อโดนไขว้ทงถาม ฮั่นเกาจู่ย้อนกลับ ฮั่นเกาจูหลิวปังทนฟังไม่ได้หันหน้ากลับ แล้วโบกมือว่า “พอที” หานซิ่น16 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

เซียวเหอนักปกครองหนึ่งในสามวีรบุรุษต้นราชวงศ์ฮั่นThe legendary chinese warrior 17

เซียวเหอ นักปกครองหนึ่งในสามวีรบุรุษต้นราชวงศ์ฮั่นใจเซนาียเกขวยตเึดฉหคินอรเอพเปง่ยเ็นเมซคือี่ยนงนเเจส(秦ีียยงนซ沛หูแยขา县วงน(咸เ)ฟิง阳เปซลี่ย)าไนดยร้แ(า丰ลช้ววไ县งดศ้ร์ฉ)ับินกเรอาิ่ยมรู่ตแก้ตันบ่งเหปตล็ัน้งิวเพปปนัง็นักกส่งอมากุนหาฝนร่จาายยราปกจขกลอคหงรลรอััฐงงฮั่น มีหน้าที่ออกกฎหมายจัดทำ�หนังสือแผนที่เก็บรายละเอียดสภาพ ภูมิประเทศเขาสูงผาชัน แม่น้ำ�ลำ�คลอง จัดทำ�สำ�มะโนครัวเขตต่างๆ สำ�หรับการกำ�หนดรูปแฉูบฮับ่นนโใยนบราะยหกวา่ารงเสมงือคงรใานมอฉนู่ฮาั่นคเตขแาลอะามศีับยอทยบู่ใานทกสวำ�นคจัญง(ใ关นกา中รท)ี่ใจชะ้กเอวนาชจนงเะปใ็นนทสงี่ชคุมรนาุมมพ ล แ ล ะ ก อ ง ส นั บ ส นุ น อ ยู่ ด้ า นหลังขนส่งกองทหารสัมภาระและเสบียงอาหารอย่างต่อเนื่องไปยังกำ�ลังรบที่อยู่แนวหน้า หลังจากหลิวปังมีชัยชนะต่อเซี่ยงยวี่ป ร ะ ก า ศ ส ถ า ป น า ร า ช ว ง ศ์ ฮั่ นปกครองประเทศเขากลายเป็นผู้มีบทบาทสำ�คัญเซียวเหอหยิบเอากฎหมายราวงศ์ฉินหกฉบับม า ใ ช้ ป รั บ เ ป ลี่ ย น แ ล ะ กำ � ห น ดร ะ บ บ ก ฎ ห ม า ย ใ ห ม่ เรี ย ก ว่ าก ฎห ม九า ย章ม า ต律ร า เก้าบท(จิ่วจา งล วี่ , ) แ น ว คิ ด ข อ งกฎหมายเก้าบทนี้ คือ ประกาศใ ช้ แ ต่ ไ ม่ บั ง คั บ ใ ช้ ผู้ ค น ชื่ น ช มเหมือนกฎหมายสมัยจักรพรรดิเหลือง ในปีที่ 11 แห่งราชวงศ์ฮั่น(196ปีก่อนคริสต์ศักราช)ช่วยฮั่นเกาจู่หลิวปังกำ�จัดห า น ซ ิ ่ นจิ่ ว เ จี ย ง ห ว า ง อิ ง ปู้ แ ล ะห ว า ง อื่ น ๆ ที่ คิ ด ก่ อ ก า ร ก บ ฎ18 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

เช皇มื ่ื่ออ帝ฮสั่น)ุ เอดกยาทู่ใจน้ ู่สาตวำย�รแรใหคนนต่งมเขทราี่ปเณปรึกลกีษ่ยารนไตรดำ�้สมแอหวงน่ปา่งี(1เ“ป9เ็3นหปทีีก่ปว่อริ นนึกคษจราิงสพตโร์ศะฮมั กวหรา”าก(ชษ文)ัตกร็ิสย终์(ิ ้ ฮนวช侯าี งวติ ตี้),จากผคู้ มุ โทษทีเ่ พ่ยเซ่ยี นออกตดิ ตามหลวิ ปงัซียวเหอเกิดในยุคของโจวหน่านหวาง อ า ศั ย อ ยู่ ที่ เ พ่ ย เ ซี่ ย น ( ปั จ จุ บั น คื อ( 周 赧 王 ) ปี ที่ 5 8 ( 2 5 7 ปี เมืองเพ่ยเซี่ยนมณฑลเจียงซู)เป็นก่ อ น ค ริ ส ต์ ศั ก ร า ช ) พนักงานฝ่ายปกครอง(กงเฉา功曹)เ สี ย ชี วิ ต ใ น ปี ที่ ส อ ง ข อ ง ยุ ค ฮั่ น ฮุ ย คือตำ�แหน่งพนักงานปกครองเขตซึ่งตี้ ( 1 9 3 ปี ก่ อ น ค ริ ส ต์ ศั ก ร า ช ) เ ดื อ น เป็นยศตำ�แหน่งในสมัยนั้นเขาเป็นกรกฎาคมเกิดที่เพ่ยจวิ้นเฟิงอี่(沛郡 คนขยันหมั่นศึกษาตำ�หรับตำ�ราอยู่丰邑)เมืองจงหยาง(中阳, ปัจจุบัน เสมอ มีความคิดที่มีอุดมการณ์ชอบคื อ เ มื อ ง เ ฟิ ง เซี่ ย น 丰 县 ม ณ ฑ ล ศึกษากฎหมายเก่าๆในอดีตเขาเป็นเจียงซู)ดำ�รงตำ�แหน่งสมุหนายกของ คนที่ขยันและมัธยัสถ์ไม่ฟุ่มเฟือยและราชวงศ์ฮั่นรัฐบุรุษของราชวงศ์ฮั่น เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ปัจจุบันตะวันตกมีชื่อสุดท้ายเมื่อมรณกรรมว่า กำ�แพงคูเมืองทิศตะวันออกของเมือง“เหวินจงโฮว” (文终侯)เป็นหนึ่งใน เพ่ยเซี่ยน และพิพิธภัณฑ์ราชวงศ์ฮั่นสามวีรบุรุษต้นราชวงศ์ฮั่น ช่วยเหลือ ตะวันตกของเมืองเพ่ยเซี่ยนมีลายมือฮั่นเกาจู่หลิวปังสถาปนาราชวงศ์ฮั่น ของเซียวเหอจารึกว่า“สมุหนายกตะวันตก บันทึกประวัติศาสตร์ของซือ เ ซี ย ว มั ธ ยั ส ถ์ อ ย่ า ง ห นั ก เ พื่ อ บ้ า นหม่าเชียน “เซียวเซียงกั๊วสื่อเจีย”(萧 ที่อยู่ด่านตะวันออกทางเหนือของ相国世家)อธิบายว่า “สมุหนายก เมืองในจงหยางที่ห่างไกล”(เซี่ยวเซียวมีภูมิลำ�เนาอยู่ที่เพ่ยจวิ้นเฟิงอี่( เซี๋ยงกั๊วเจ่ยเจี่ยนจือฉงฉีหยิ๋นเฉิง沛郡丰邑) เป็นคนไม่เป็นพิษเป็น ตงเหมิงเป่ยเฉิงจงหยางหลี่พี่ตี้,萧ภัยกับใครทำ�งานรับใช้อย่างมีวินัย ใน 相国节俭至重，其营城ตำ�แหน่งสมุหนายกภายใต้ร่มเงาของ 东门北城中阳里僻地)ฮั่นเกาจู่ทำ�งานเป็นร้อยร้อยเรื่องเพื่อค้ำ�บัลลังค์ฮั่นเกาจู่” เป็นรัฐบุรุษของราชวงศ์ฮั่นตะวันตก และหนึ่งในสามวีรบุรุษต้นราชวงศ์ฮั่น ในวัยเยาว์เขาThe legendary chinese warrior 19

จากพงศาวดาร “เจียงหนานถงจือ”( 江南通志) “เซียวเหออาศัยอยู่ที่ประตูด่านด้าน ตะวันออกทางเหนือของเมืองเฟิงเซี่ยน(丰县)ชนบทที่ห่างไกล” หมายความว่า เซียว เหอปลูกบ้านอยู่ในเขตเฟิงเซี่ยนชนบทที่ห่างไกลมาก “ประวัติศาสตร์บันทึกว่า” เซียว เหอไม่ต้องการให้บ้านเขาอยู่ในอันตราย มีคำ�กล่าว “โฮ้วสื่อเซียน สืออู๋เจี่ยน”( 后世 贤，师吾俭)หมายความว่า เซียวเหอสร้างบ้านโดยไม่มีกำ�แพงรั้ว เพื่อให้คนรุ่นหลัง ได้ศึกษาความมัธยัสถ์ของเขา เขาเป็นคนง่ายๆ มีความรู้ดีมาก และชอบคบหาสมาคมกับ เพื่อนฝูง นอกจากนี้ชอบอยู่เป็นเพื่อนร่วมดื่มสุรากับหลิวปัง คนขายเนื้อฟ่านไขว้(樊哙) ผู้คุมเรือนจำ�เฉาชาน(曹参) คนขับรถม้าเซี่ยโฮวอิน(夏侯婴) ยังมีนักเป่าแตรโจวป๋อ (周勃 พ่อของโจวย่าฝู周亚夫) เพราะว่าพวกเขามีอายุไล่เลี่ยกัน นิสัยคล้ายๆกัน ไม่ นานทั้งหมดกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมีความเห็นสอดคล้องกัน โดยเฉพาะกับหลิวปัง เซียว เหอรู้สึกดีเป็นพิเศษ เขามองหน่วยก้านของหลิวปังมีความสง่างาม มีลักษณะพิเศษ การ สนทนามีลักษณะแตกต่างจากคนอื่นๆ เป็นผู้มีบารมีสูง ดังนั้นเขาจึงยกย่องหลิวปังเป็น พิเศษ และใช้อำ�นาจของเขาในทางลับเพื่อช่วยเหลือหลิวปังอยู่เป็นเนืองๆ เดือนกรกฎาคม ปีแรกแห่งกษัตริย์องค์ที่สองแห่งราชวงศ์ฉิน(209 ปีก่อนคริสต์ศักราช) เฉินเซี่ยง(陈胜) และอู๋กว่าง(吴广)ลุกขึ้นก่อกบฎที่ต้าเจ๋อซียง(大泽乡)เพื่อล้มราชวงศ์ฉิน รวบรวม และสนับสนุนคนกล้าทั้งหลายลุกขึ้นสู้ บ้านเมืองเกิดความวุ่นวายไปทั่ว ในตอนนั้นเซียว เหอยังคงอยู่ที่เพ่ยเซี่ยนทำ�หน้าที่ผู้คุมโทษ เขากับเฉาชาน ฟ่านไขว้ เซี่ยโฮวอิน โจวป๋อ และคนอื่นๆมักจะสุมหัวประชุมปรึกษากัน มองดูและติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิด และ หลบซ่อนตัวอยู่ในใจกลางภูเขาหม่างต้านซัน(芒砀山)แอบติดต่อกับหลิวปังเป็นพิเศษ กอ่ การจลาจลและลุกข้นึ สู้ ในขณะที่เฉินเซี่ยงและอู๋กว่างก่อกบฎซึ่งมีผลกระทบไปทั่วบรรดาเจ้าหน้าที่ท้อง ถิ่นในที่ต่างๆต่างรู้สึกได้ว่าราชวงศ์ฉินคงมีอายุสืบไปไม่นานดังนั้นจึงลุกขึ้นต่อ ต้านคนของรัฐบาลราชวงศ์ฉินเข้าร่วมกับฝ่ายกบฎเพื่อปกป้องผลประโยชน์ของ ตนเอง เซียวเหอทำ�งานที่เพ่ยเซี่ยนซึ่งอยู่ใกล้เมืองฉีโจว(蕲州)เจ้าเมืองเพ่ยเซี่ยน มองเห็นแผ่นดินลุกเป็นไฟทุกหย่อมหญ้า กลัวว่าหัวตัวเองจะหลุดจากบ่า ดังนั้นจึง เรียกหาเซียวเหอ เฉาชาน และคนอื่นๆ เพื่อคิดการลับก่อการใหญ่ เซียวเหอเสนอ ความเห็นว่า “ท่านเป็นเจ้าพนักงานของราชวงศ์ฉิน ชาวเพ่ยเซี่ยนยากที่จะฟังท่าน เพื่อก่อการใหญ่ จำ�เป็นต้องหลบออกไปจากบ้านเกิด แล้วเมื่อเป็นใหญ่ค่อยหวล กลับมา ถ้าต้องกลับมา เพ่ยเซี่ยนเองสามารถเป็นกำ�แพงป้องกันได้เทียบอย่างภูเขา20 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ไท่ซัน(泰山)เลย”เจ้าเมืองรับฟังรู้สึกมีเหตุผลเซียวเหอจึงแนะนำ�หลิวปังให้แก่เขา และให้เจ้าเมืองให้อภัยความผิดของหลิวปังแต่หนหลังตอนแรกเจ้าเมืองรู้สึกละอายใจแต่หลังจากคิดทบทวน บ้านเมืองช่วงนี้วุ่นวายไปทั่ว ถึงแม้หลิวปังมีความผิดในข้อหาทำ�ร้ายร่างกาย ตราบใดที่เขาเต็มใจจะช่วยเหลืออย่างจริงจัง เขาก็เป็นผู้ที่เหมาะสม ดังนั้นผู้เจ้าเมืองจึงให้พา ลวี่สวี่(吕须)น้องสาวภรรยาของหลิวปังและฟ่านไขว้ออกไปตามหาหลิวปังที่ภูเขาหม่างต้านซันมาร่วมกันก่อการหลิวปังตอบตกลงอย่างง่ายดาย รีบกลับมายังเพ่ยเซี่ยนทันที ไม่คาดคิดเมื่อเจ้าเมืองเห็นว่าหลิวปังมีกำ�ลังและพรรคพวกเป็นจำ�นวนมาก กังวลใจว่าจะควบคุมพวกเขาเหล่านี้ไม่อยู่ จึงกลับคำ�ปฎิเสธให้หลิวปังเข้าเมือง และจับ 21เซียวเหอและพรรคพวกไว้นำ�ไปขังไว้ยังเรือนจำ�ภายใน หลิวปังนำ�คนมาถึงกำ�แพงเมือง เห็นประตูเมืองปิดสนิท รู้ในทันใดว่าเหตุการณ์ในเมืองมีการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นจึงสั่งให้สมุนล้อมเมืองไว้ เตรียมตัวเข้าโจมตี ในตอนนั้นเซียวเหอและเฉาชานแอบลอบหลบหนีไปพบหลิวปังที่นอกเมือง หลิวปังดีใจเป็นอย่างยิ่ง ทั้งสามสุมหัวปรึกษากัน หลิวปังเขียนจดหมายลงบนผ้าไหมถึงประชาชนในเมืองเพ่ยเซี่ยนแล้วใช้ธนูยิงเข้าไปในเมือง ในจดหมายดังกล่าวมีใจความว่า “ประชาชนทนรับความเจ็บปวดจากการปกครองของราชวงศ์ฉินมาเป็นเวลานานแล้ว ตอนนี้พี่น้องทั้งหลายอยู่ในเมืองเพื่อจะปกป้องเจ้าเมืองเพ่ยเซี่ยนฉะนั้นหรือ ตอนนี้เจ้าชายเมืองต่างๆต่างลุกขึ้นก่อการ อีกไม่นานจะยกทัพมาตีเมืองเพ่ยเซี่ยนแตก ถ้าพวกท่านชาวเพ่ยเซี่ยนลุกฮือขึ้นกำ�จัดผู้ปกครองเมืองเสีย ก็เป็นการช่วยเหลือเจ้าชายเหล่านั้น เราก็จะสามารถรักษาบ้านเมืองของพวกเราได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราพ่อแม่พี่น้องทั้งหลายจะ The legendary chinese warrior

ถูกฆ่าตายอย่างไร้ค่า” ชาวเมืองเพ่ยเซี่ยนได้อ่านจดหมายของหลิวปัง ชุมนุมร่วมกันภายในเมืองลุกฮือกันขึ้นไล่ฆ่าผู้ปกครองเมือง แล้วเปิดประตูเมืองต้อนรับหลิวปังวางแผนแบบสขุ ุมและรดั กุม เก็บเป็นความลับเดือนกันยายน ปีที่สองของรัชกาล ของจางเหลียง หลีกเหลี่ยงการที่สองแห่งราชวงศ์ฉิน (208 ปี ป ะ ท ะ กั บ ทั พ ฉิ น ที่ เ ข้ ม แ ข็ ง แ ล ะก่อนคริสต์ศักราช) หลานชายของ ทำ � ล า ย ทั พ ฉิ น ที่ อ่ อ น แ อ ป ร า บเซี่ยงเหลียง(项梁)ฆ่าหยินทง( ปรามฉินและปลอบโยนประชาชน殷通)ผู้ปกครองเขตฮุ่ยจีจิ่นโส่ว ต ล อ ด ท า ง เ อ า ช น ะ อุ ป ส ร ร ค(会稽郡守)ลุกฮือก่อการจรา ทั้ ง ห ล า ย จ น ย ก ม า ถึ ง ก ว น จ งจล ไม่นานจากนั้นเขาได้รวบรวม เซียวเหอตนเองทำ�หน้าที่เฉิงตู(ทัพม้าได้ถึงสองแสนคน ปราบดา 丞督,ผู้ว่าการ) รักษาเขตแดนหลานชายคนที่สิบสองของกษัตริย์ และกำ�กับการขนส่งบำ�รุงกำ�ลังให้อายุ 13 ปีขึ้นเป็นฉู่หวาง พร้อม แก่กองทัพ เดือนตุลาคม 206ปีให้กองทัพหลิวปังไปตั้งมั่นอยู่ที่ ก่อนคริสต์ศักราช หลิวปังยกทัพเซวเฉิง(薛城) แม่ทัพนายกอง ใหญ่ของตนเข้าประชิดประตูเมืองตกลงร่วมกัน ให้เซี่ยงยวี่ยกทัพ เสียนหยาง ฉินหวางจื่ออิง (秦ขึ้นเหนือช่วยแคว้นจ้าว แก้ไข 王 子 婴 )วางแผนฆ่าจอมเจ้าสถานการณ์ของเขตจวี้ลู่ (巨鹿) เล่ห์จ้าวเกา(赵高)นำ�ตราพระที่ถูกล้อม ยกทัพจากเหนือสู่ตะวัน ราชลัญจรมาถวายและยอมแพ้แก่ตกเพื่อโจมตีรัฐฉิน หลิวปังยกทัพ หลิวปังดังนั้นหลิวปังจึงยกทัพทางใต้มุ่งตะวันตกเข้าสู่กวนจง( ใหญ่เข้าสู่เมืองเสียนหยางแม่ทัพ关中)ออกทำ�ศึก ทั้งสองเส้นทาง นายกองและทหารทั้งหลายเพลินทั้งทัพบกและทัพม้าเพื่อเอาชนะ ดูพระราชวังของราชวงศ์ฉินซึ่งทัพฉิน ใครสามารถเอาชนะทัพ สูงสง่างามโอ่อ่าตระการตาถนนฉินที่เสียนหยาง(咸阳)ได้ก่อน หนทางในเมืองเต็มไปด้วยความคนนั้นจะได้เป็น “กวนจงหวาง”( คึกคัก ทันใดนั้นทุกคนต่างลืมตัว关 中 王 , ก ษั ต ริ ย์ แ ห่ ง ก ว น จ ง ) ต่ า ง แ ย่ ง ชิ ง กั น ป ล้ น ท รั พ ย์ สิ นหลิวปังนำ�ทัพของเขามุ่งหน้าไป เงินทองแม้แต่เพ่ยกงหลิวปังยังอย่างอาจหาญเป็นไปตามแผนการ ห้ามใจตนเองมิได้ในขณะที่บ้าน22 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

เ มื อ ง เ กิ ด สู ญ ญ า ก า ศ รี บ ขั บ ม้ า เ ข้ า ม า ต่ า ง ก็ เ ส น อ ข้ อ ดี ข้ อ เ สี ยเข้าไปในพระราชวังฉินเพื่อชม ให้หลิวปังรับฟังหลิวปังฟังแล้วดูโดยรอบเขาพบเห็นพระราชวัง เ ข้ า ใ จ ใ น ทั น ใ ด สั่ ง ใ ห้ ท ห า ร เ ฝ้ าที่ ง า ม ต ร ะ ก า ร ต า ต ก แ ต่ ง ด้ ว ย แ ล ะ ป้ อ ง กั น พ ร ะ ร า ช วั ง ร ว ม ทั้ งเ ค รื่ อ ง ป ร ะ ดั บ ป ร ะ ด า ที่ ป ร า ณี ทรัพย์สินสมบัติทั้งหมด จากนั้นต บ ร ร จ ง ก อ ง ไ ป ด้ ว ย เ งิ น ท อ ง ออกคำ�สั่งให้ทหารทั้งหมดถอยและไข่มุก รูปปั้นหมาล่าเนื้อและ กลับไปตั้งมั่นที่ป้าซ่าง(灞上)ม้าศึก ของเล่นแปลกๆใหม่ๆและ แ ต่ เ ซี ย ว เ ห อ ห ลั ง จ า ก เ ข้ า เ มื อ งมีกลุ่มของสาวงามพราวตาที่ไม่ เ สี ย น ห ย า ง ห นึ่ ง ไ ม่ ไ ด้ มี ค ว า มก ล้ า ม อ ง เ พ ร า ะ ก ลั ว จ ะ ห ล ง ใ ห ล ป ร า ร ถ น า ใ น ท รั พ ย์ สิ น เ งิ น ท อ งกลัวว่าอารมณ์ของตนจะถูกปลุก สองไม่ได้มีหลงใหลในสาวงามแต่ขึ้ น ม า แ ม้ ก ร ะ ทั่ ง กิ เ ล ศ ตั ณ ห า เร่งด่วนรีบไปพระบรมมหาราชที่ คิ ด จ ะ ค ร อ บ ค ร อ ง พ ร ะ ร า ช วั ง วั ง แ ล ะ ที่ ทำ � ก า ร ส มุ ห น า ย ก ( 丞ที่ ร่ำ � ร ว ย มั่ น คั่ ง โ อ่ อ่ า จ ะ พ า ใ ห้ 相,เฉิงเซี่ยง) ทั้งยังสั่งให้ทหารหักใจไม่ได้ที่จะจากไป หลิวปัง ไปล้อมที่ทำ�การสมุหนายกไม่ให้บั ง คั บ ต น เ อ ง ไ ม่ ไ ด้ เ ดิ น เ ข้ า ไ ป ใครเข้านอกออกในเป็นอันขาดโอบกอดสาวงามและพาไปเข้าไป แล้วสั่งให้คนในบังคับและชาวใ น ห้ อ ง ที่ ป ร ะ ทั บ บ ร ร ท ม ข อ ง บ้ า น ร า ช ว ง ศ์ ฉิ น ม า ล ง ท ะ เ บี ย นจักรพรรดิฉินหูไห้(胡亥,จักรพ ใ ห้ ห ม ด เ ก็ บ แ ผ น ที่ ภู มิ ป ร ะ เ ท ศรรดิองค์ที่สองของราชวงศ์ฉินสื ข อ ง เ มื อ ง จั ด เ ก็ บ ก ฎ ห ม า ยบบังลังค์ต่อจากจิ๋นซีหวางตี้)ล้ม จดหมายเหตุและหนังสือแผนที่ตัวลงนอนบนเตียงมังกรหยอกล้อ ทั้งหมดทั่วประเทศจัดการตรวจกับสาวงามอย่างอ่อนโยนทันใด ส อ บ โ ด ย ล ะ เ อี ย ด เ ล่ ม ต่ อ เ ล่ มนั้นแม่ทัพฟ่านไขว้เดินเข้ามาใน หน้าต่อหน้าจัดสรรแบ่งปันเป็นห้องและตะโกนด้วยเสียงอันดังว่า หมวดหมู่บันทึกและลงทะเบียน“เพ่ยกงคิดจะครองแผ่นดินหรือ ทั้งหมด รวบรวมเอกสารทั้งหมดคิดจะเป็นมหาเศรษฐีสมบัติล้ำ�ค่า จัดเก็บรักษาแล้วรอวันหลังค่อยมหาศาลเหล่านี้จริงแล้วคือ ความ ต ร ว จ ส อ บ เ นื้ อ ห า โ ด ย ล ะ เ อี ย ดหายนะของราชวงศ์ฉิน ท่านไม่ เป็นพิเศษเนื่องจากตามระบอบควรหมกหมุ่นอยู่กับมัน”ในเวลา ก า ร ป ก ค ร อ ง ข อ ง ร า ช ว ง ศ์ ฉิ นเดียวกันจางเหลียงและคนอื่นๆ สมุหนายกทำ�หน้าที่เป็นผู้ช่วยThe legendary chinese warrior 23

ด้ า น ซ้ า ย ข อ ง จั ก ร พ ร ร ดิ จั ด ก า ร เป็นการกำ�หนดรูปแบบนโยบายปัญหาราชการใหญ่ๆของประเทศ และระบบกฎหมายอย่างถูกต้องผู้ตรวจการแผ่นดิน( 御 史 大 บนพื้นฐานของความน่าเชื่อถือใน夫 , ย วี่ สื อ ต้ า ฝู ) ดู แ ล กิ จ ก า ร อนาคตการรวบรวมเป็นปึกแผ่นภ า ย น อ ก ทำ � ห น้ า ที่ กำ � กั บ ดู แ ล และการสถาปนาระบอบปกครองแ ล ะ ต ร ว จ ส อ บ แว่ น แ ค ว้ น แ ล ะ ราชวงศ์ฮั่นตะวันตกสิ่งเหล่านี้ม ณ ฑ ล ต่ า ง ๆ กิ จ ก า ร ภ า ย ใ น เ ป็ น จะมีบทบาทสำ�คัญเป็นอย่างมากหน้าที่ของขุนนางและเสนาบดี ซึ่งอำ�นาจอย่างเดียวไม่สามารถ(公 卿 ,กงชิง)จัดการราชการ ออกแบบได้มันเป็นการแสดงให้ราชวงศ์ฉินนอกจากกิจการและ เห็นว่า เซียวเหอ เป็นคนที่รู้ว่าจะอำ�นาจทางการทหารสมุหนายก จัดการอย่างไรและมองการณ์ไกลและผู้ตรวจการแผ่นดินทำ�หน้าที่ หลังจากหลิวปังทราบข่าวว่าหานเป็นผู้ผูกขาดดูแลกิจการต่างๆ ซิ่นเสียชีวิตแล้วเข้าไปขอบคุณภ า ย ใ น แ ผ่ น ดิ น โ ด ย ร ว ม ทั้ ง ห ม ด เซียวเหอในฐานะสมุหนายก(相เซียวเหอทำ�งานรับราชการมาเป็น 国,เซียงกั๊ว) สั่งจับกุมครัวเรือนเวลาหลายๆปีแน่นอนย่อมเข้าใจ ห้าพันครอบครัว และสั่งทหารห้าในระบอบและการจัดการปกครอง ร้อยคนให้อารักขาเซียวเหอ ฮั่นนี้เกี่ยวกับเรื่องนี้ทหารทั้งหมด หวางหลิวปังสุขใจกระซิบที่ข้างทุกคนต่างชื่นชมยกย่องเขาเป็น หูของเซียวเหอ จ้าวผิง(召平)อย่างยิ่งหลิวปังพูดอย่างละอาย ซึ่ ง ยื น อ ยู่ ใ ก ล้ ถ อ ย ห่ า ง อ อ ก ไ ปใจว่า“เซียวเหอเป็นคนที่มีความ ด้วยเพราะความกลัว กล่าวกับส า ม า ร ถ พิ เ ศ ษ จ ริ ง ๆ ไ ม่ เ สี ย แ ร ง สมุหนายกเซียวเหอว่า “ตั้งแต่เลยที่ข้ามอบหมายงานนี้ให้เขา เรื่องร้ายนี้เกิดขึ้น ตัวข้าฮั่นหวาทำ�”เซียวเหอ รวบรวมจัดเก็บ งอยู่นอกเมืองทำ�ศึก ตอนนี้พวกกฎหมายราชวงศ์ฉินจดหมายเหตุ ห ว ย อิ ง โ ฮ ว ( 淮 阴 侯 , ห า น ซิ่ น )และหนังสือแผนที่ต่างๆเพื่อเป็น ซึ่งสมรู้ร่วมคิดกันพึ่งจะถูกปราบรากฐานและยุทธศาสตร์ให้แก่หลิว ปรามหมด เจ้าคิดว่าทหารห้าร้อยปังในการครองแผ่นดิน จำ�นวน นายที่ข้าให้มาอารักขาเจ้าจะอยู่ข อ ง ป ร ะ ช า ช น ผู้ ม า ล ง ท ะ เ บี ย น ข้างกายเจ้าหรือ ข้าไม่คิดอย่างบ้านสถานการณ์ที่เข้มแข็งการ นั้น ข้าแนะนำ�เจ้าให้ปฎิเสธอย่าจัดเก็บภาษีอากรต่างๆเหล่านี้ รั บ ดิ น แ ด น ข อ ง ห า น ซิ่ น ร ว ม ทั้ ง24 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ทรัพย์สินสมบัติทั้งหมดของหานซิ่นและพวก ให้เป็นสมบัติของกองทัพฮั่น” เซียวเหอเชื่อฟังแต่จ้าวผิงตัดพ้อน้อยใจ หลิวปังยิ้มอย่างมีความสุขฤดูใบไม้ร่วงปีที่ 12 ในสมัยฮั่นเกาจู่ หมด” ดังนั้นจึงมีการจับกุมเซียวเหอฉิ ง ปู้ ( 黥 布 ) ก่ อ ก า ร จ ร า จ ล ห ลิ ว ปั ง ข ณ ะ นั้ น ห ว า ง ซิ่ น เ ว่ ย สื่ อ ( 王 姓 尉ส่งคนมาถามการตัดสินใจของเซียวเห 侍)นั่งอยู่ใกล้หลิวปัง ถามหลิวปังว่าอบ่อยๆว่าจะเข้าข้างฝ่ายไหนเซียวเหอ “สมุหนายกเซียวเหอแท้จริงแล้วทำ�แสดงออกว่าต้องการจะคงสถานการณ์ อะไรผิดหรือจึงต้องถูกจับกุม” หลิวนี้ไว้เพื่อรักษาประโยชน์ของส่วนรวม ปังตอบว่า “ข้าได้ยินว่าสมัยหลี่สือ(มีคนมาชักชวนเซียวเหอว่า“ข้าเห็น 李斯)เป็นสมุหนายกราชวงศ์ฉิน การว่าจะมีการฆ่าล้างตระกูลเซียวในไม่ ดีๆทำ�เพื่อถวายองค์จักรพรรดิ การไม่ช้านี้ท่านในฐานะสมุหนายกจะเป็น ดีก็จะปรักปรำ�ตนเองว่าทำ�ผิด ตอนคนแรก ท่านหรือจะสามารถไปทาน นี้สมุหนายกเซียวเหอรับสินบาทยอมอำ�นาจของเขาได้ตอนที่ท่านอยู่กวนจง ให้ชาวบ้านบุกรุกเข้าไปในเขตอุทยานมีชื่อเสียงไปทั่วประชาชนต่างแซ่ซ้อง หลวงจงใจที่จะเอาใจประชาชน ดังเพราะคุณงามความดีของท่าน ต้องการ นั้นข้าจึงต้องการจับมันมาลงโทษ”ที่จะพึ่งพาท่าน ท่านทำ�ไมไม่คิดตั้ง หวางซิ่นเว่ยสื่อ กล่าวตอบ “ท่านตนปกครองแผ่นดินเพื่อประชาชนคน ส มุ ห น า ย ก ท่ า น รั บ เ งิ น จ ริ ง ๆ ห รื อของท่านกลับทำ�ลายชื่อเสียงของท่าน และในขณะที่ท่านเดินทางออกนอกโดยการสมคบทุจริตคอรัปชั่นเช่นนี้ เมืองเพื่อไปปราบเฉินซี(陈豨)และฮั่นหวางจะไว้ใจละ” เซียวเหอฟังคำ� ฉิงปู้(黥布) ท่านสมุหนายกอยู่ที่ตัดพ้อ แต่ในตอนนั้นประชาชนฉางอัน เมืองฉางอัน ถ้าเขาต้องการก่อการ(长安)พร้อมใจกันยกที่ดินทั้งหมด ปฎิวัติจริงๆแล้วเป็นเรื่องง่ายสำ�หรับให้แก่เซียวเหอ เซียวเหอทำ�มากกว่า เขา แต่ท่านสมุหนายกไม่ได้ทำ�การใดนั้นอนุญาตให้ประชาชนเข้าไปทำ�นาทำ� เลย ท่านสมุหนายกไม่คิดหรือว่าเวลาสวนทำ�ไร่ในเขตพื้นที่อุทยานหลวงซึ่ง นั้นเป็นเวลาที่ดีที่สุดของการก่อกบฎเป็นที่ว่างเปล่าไม่ได้ทำ�ประโยชน์เพื่อ ปฎิวัติ แต่ตอนนี้มาคิดรับเงินสินบนขยายพื้นที่การเกษตรให้แก่ประชาชน นี่เป็นช่วงเวลาที่ดีของการคอรัปชั่นห ลิ ว ปั ง โ ก ร ธ จั ด อ อ ก คำ � สั่ ง “ ใ ห้ จั บ หรือ และราชวงศ์ฉินล่มสลายในที่สุดเจ้าหน้าที่ที่ทุจริตที่สั่งให้ประชาชน เนื่องจากการคอรัปชั่น ท่านสามารถรุกล้ำ�เข้าไปในเขตอุทยานหลวงให้ เอากรณีหลี่สื่อเป็นแบบอย่างหรือ ข้าThe legendary chinese warrior 25

หวังว่าฝ่าบาทไม่ควรจะสงสัยในตัวของท่านสมุหนายก คิดว่าเขาเป็นคนผิวเผิน ที่คิดอะไรไม่เป็น” หลังจากนั้นเซียวเหอได้เข้าไปคุกเข่าขอโทษแก่หลิวปัง หลิว ปังกล่าวว่า “ไม่ต้องมีพิธีรีตองถึงขนาดนี้ ข้าไม่ใช่เจ๋ย(桀, ชื่อเรียกกษัตริย์ องค์สุดท้ายราชวงศ์เซี่ย夏朝) หรือ โจว(纣,กษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์ ซ่าง商代)ซึ่งเป็นทรราชย์เอาแต่ใจตัวเอง สมุหนายกเซียวเหอเพื่อการร้องขอ ของประชาราชไม่ได้ทำ�ผิดอะไร แต่ควรจะให้ประชาราชได้รับรู้ความผิดของข้า” เซยี วเหอ26 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ฉินเหลียงอวี้ สุดยอดนักรบหญิงในประวัติศาสตร์จีนThe legendary chinese warrior 27

ฉินเหลียงอวี้สุดยอดนักรบหญิงในประวัติศาสตร์จีนฉิ น เ ห ลี ย ง อ วี้ ( 秦 良 玉ค.ศ.1574 - 1648) เป็นชาวเมืองจงโจวมณฑลเสฉวน(ปัจจุบันคื อ อำ � เ ภ อ จ ง เ สี้ ย น น ค ร ฉ งชิ่ ง ) น า ง กั บ ผู้ เ ป็ น ส า มี คื อ“หม่าเชียนเฉิง” (马千乘)พ ร้ อ ม ด้ ว ย พี่ ช า ย ข อ ง น า งคือ“ฉินปังผิง”(秦邦屏) กับน้องชายคือ “ฉินหมินผิง” (秦 民 屏 )และบุตรชายคือ“หม่าเสียงหลิน” (马祥麟)ต่างรับราชการเป็นนายทหารในช่วงปลายราชวงศ์หมิงได้สร้างวีรกรรมในสนามรบมามากมาย ทั้งในการปราบปรามความไม่สงบทางใต้การสู้รบกับแมนจูที่เหลียวตงทั้งยังเคยนำ�ทัพปกป้องเมืองหลวงในช่วงที่ ก อ ง ทั พ ข อ ง ห ว ง ไ ท่ จี๋ แ ห่ งแมนจูยกทัพบุกประชิดปักกิ่ง นำ�ทหารออกรบปราบกบฏตามคำ�สั่งปีว่านลี่ที่ 27 ตรงกับปี ค.ศ. ของราชสำ�นักซึ่งฉินเหลียงอวี้ที่เป็น1 5 9 9 เ กิ ด ก บ ฏ ช า ว น า ที่ นำ � ภรรยาก็ร่วมนำ�ทัพออกรบด้วยโดยเวลาโ ด ย ห ย า ง ห ยิ่ ง ห ล ง ใ น เ ส ฉ ว น ออกรบนางจะใส่ชุดเกราะสีขาวเสมอครับ หม่าเฉียนเฉิงซึ่งเป็นก ผลการรบนั้นเป็นไปอย่างยอดเยี่ยมร ม ก า ร เ มื อ ง ท้ อ ง ที่ ก็ ต้ อ ง กองทัพเมืองซื่อจู่ทำ�ผลงานได้ดีและ หม่าเฉียนเฉิงก็ได้รับการปูนบำ�เหน็จ28 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

รางวัลจากราชสำ�นักให้เป็นแม่ทัพเขตจงโจวในช่วงระหว่างปีว่านลี่ที่30จนถึง สิ้นรัชกาลว่านลี่นั้น เกิดการกบฏย่อยๆในเสฉวนและหูเป่ยหลายครั้งครับซึ่งหม่าเฉียนเฉิงกับฉินเหลียงอวี้ก็นำ�กองทัพออกร่วมต่อสู้ตามบัญชาของราชสำ�นักเสมอๆโดยฉินเหลียงอวี้ได้ก่อตั้งกองทหารม้าหอกขาวขึ้นมีผลการรบยอดเยี่ยมขนาดที่ว่าบุก ขึ้นเหนือหลายพันลี้ไปรบในตงเป่ยไปที่ไหนไม่เคยพ่ายแพ้และนางก็ เพื่อปกป้องชาติว่ากันว่ากองทัพนำ�ทัพออกต่อสู้เสมอจนในกองทัพ ข อ ง ฉิ น เ ห ลี ย ง อ วี้ มี วิ นั ย สู ง ม า กว่ า กั น ว่ า ฉิ น เ ห ลี ย ง อ วี้ น่ า จ ะ เ ก่ ง เดินทัพไปที่ใดก็ไม่ทำ�ความเดือดกว่าสามีอย่างหม่าเฉียนเฉิงเสียอีก ร้อนให้ชาวบ้านพอไปถึงเหลียวตงในปีว่านลี่ที่45หลังจากหม่าเฉียน กองทัพทหารม้าหอกขาวของฉินเฉิงไปรบปราบกบฏที่ป๋อโจวและ เหลียงอวี้ก็ทำ�ผลงานได้อย่างยอดเดินทางกลับเมืองซื่อจู่นั้นเขาก็ถูก เยี่ยมรบชนะพวกหนี่เจินหลายครั้งราชสำ�นักเรียกตัวไปปักกิ่ง และโดน แ ล ะ มี ส่ ว น สำ � คั ญ ใ น ก า ร ป ก ป้ อ งคุมขังด้วยข้อหาที่ต้องสงสัยว่ามี ด่ า น ซ า น ไ ห่ กั บ เ มื อ ง ก ว่ า ง ห ย ว นส่วนร่วมกับกบฏในเสฉวนครับจน ปีเทียนฉีที่ 2 ตรงกับ ค.ศ. 1622ภายหลังหม่าเฉียนเฉิงป่วยตายใน เช่อหย่งหนิงแม่ทัพเสฉวนก่อการที่คุมขังและพอราชสำ�นักสอบสวน กบฏต่อต้านราชสำ�นักครับ เขาส่งว่าเป็นการเข้าใจผิดทางราชสำ�นักก็ ทูตนำ�ของขวัญล้ำ�ค่าจำ�นวนมากคืนยศศักดิ์ให้หม่าเฉียนเฉิง และให้ มามอบให้กับฉินเหลียงอวี้ที่เมืองฉินเหลียงอวี้ดำ�รงตำ�แหน่งแม่ทัพ ซื่อจู่ เพื่อขอให้นางช่วยสนับสนุนรักษาเมืองซื่อจู่แทนสามีแต่นั้นมา เ ข า ทำ � ก า ร ใ ห ญ่ แ ต่ ฉิ น เ ห ลี ย ง อ วี้ปีไท่ชางที่ 1 ตรงกับ ค.ศ. 1620 ปฏิเสธและสังหารทูตของเช่อหย่งทางราชสำ�นักหมิงเรียกระดมพล หนิง พร้อมกับนำ�กองทัพจากเมืองเพื่ออาสาไปป้องกันเมืองเสิ่นหยาง ซื่ อ จู่ บุ ก ตี เ มื อ ง ฉ ง ชิ่ ง เ พื่ อ ป ร า บ(กว่างหยวน) เพื่อต่อสู้กับพวกหนี่ กบฏทันที ซึ่งเธอทำ�สำ�เร็จสามารถเจิน ที่นำ�โดยนูร์ฮาร์ชีด้วยความรัก กำ�จัดเช่อหย่งหนิงได้(เพราะกองชาติ ฉินเหลียงอวี้รีบอาสาทันที นาง ทหารกบฏพอได้ยินชื่อ ฉินเหลีขายสมบัติส่วนตัวจำ�นวนมากเพื่อใช้ ยงอวี้ ก็วางอาวุธยอมแพ้กันเป็นเป็นทุนรอนในการนำ�กองทัพอาสา แ ถ บ ๆ เ นื่ อ ง จ า ก ไ ม่ อ ย า ก ต า ย ฟ รีจากเสฉวนราว 3,000 คน เดินทัพ และเลื่อมใส่ในวีรกรรมของนาง)The legendary chinese warrior 29

จนทางราชสำ�นักพระราชทานตำ�แหน่งแม่ทัพใหญ่都督佥事ให้ฉินเป็น รางวัลปีฉงเจินที่ 2 (ค.ศ. 1629) จักรพรรดิฉงเจิน ทรงเรียกระดมกองทัพ ทั่วประเทศให้ส่งตัวแทนมาปักกิ่งเพื่อแสดงความจงรักภักดีครับฉินเหลียงอ วี้ก็ขายสมบัติส่วนตัวเป็นทุนรอนนำ�ทหา 1000 คนจากฉงชิ่งไป ป ั ก ก ิ ่ ง เ พ ื ่ อ เข้าเฝ้าจักรพรรดิฉงเจินซึ่งจักรพรรดิฉงเจินทรงตื้นตันพระทัย มากขนาดทรงนิพนธ์และทรงอักษรบทกลอนสดุดีฉินเหลียงอวี้ถึง4บทด้วย พระองค์เอง ในรัชกาลฉงเจิน ฉินเหลียงอวี้นำ�ทัพออกรบช่วยเหลือราชสำ�นัก ปราบกบฏหรือขุนศึกที่กระด้างกระเดื่องไปทั่วแผ่นดินครับทั้งในเสฉวน บ้านเกิด ตงเป่ย์ หูเป่ย์ หูหนาน และส่านซี ผลงานของเธอไม่เคยพ่ายแพ้ เลย จนครั้งหนึ่งที่ยกทัพใหญ่จากเสฉวนไปช่วย อัครมหาเสนาบดี ส้าว เจี่ยซุ่น รบกับหลี่จื้อเฉิงในเหอหนานที่เพราะความอ่อนแอของกองทัพหมิง ทำ�ให้กองทัพทหารม้าหอกขาวพ่ายแพ้ยับเยินครับฉินเหลียงอวี้เสียทหาร ใต้บังคับบัญชาไป 3 หมื่นคน และต้องถอยทัพกลับเมืองซื่อจู่บ้านเกิดไป30 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ท้ายสุดในปีฉงเจินที่17กองทัพกบฏ เสฉวนในปีหลงอู่ที่ 2 (คศ.1646) นั้นชาวนาของหลี่จื้อเฉิงก็ตีปักกิ่งแตก ฉินเหลียงอวี้ก็ยังนำ�กองทัพทหารราชวงศ์หมิงจึงล่มสลายลงในขณะ ม้าหอกขาวแห่งเมืองซื่อจู่ต่อต้านนั้นเองฉินเหลียงอวี้ก็กำ�ลังต่อสู่ แมนจูต่อไปครับ จนเธอได้รับกับ จางเสียนจง ขุนศึกกบฏชาวนา แ ต่ ง ตั้งจากจักรพรรดิหลงอู่ที่ฟุผู้ ยิ่ ง ใ ห ญ่ แ ห่ ง เ ส ฉ ว น ค รั บ ซึ่ ง ฉิ น โจวให้เป็น 太子太保 หรือผู้ช่ ว ย ป ก ป้ อ ง เ มื อ ง ซื่ อ จู่ แ ล ะ พื้ น ที่ พิทักษ์รัชทายาทซึ่งเป็นตำ�แหน่งใกล้เคียง(จงโจว)จากการปล้นสะดม ระดับสูงมากเท่าที่ผู้หญิงเคยได้รับและทำ�ลายล้างของจางเสียนจงได้ ตลอดระยะเวลา 4 ปี หลังจากราต่ อ ม า เ มื่ อ พ ว ก แ ม น จู เ ข้ า ด่ า น ม า ชวงศ์หมิงที่ปักกิ่งล่มสลายฉินเหลีและตีจางเสียนจงจนล่าถอยไปจาก ยงอวี้อาศัยความสามารถทางการThe legendary chinese warrior 31

ปกป้องเมืองซื่อจู่และจงโจวจากพวกโจร และแมนจูตลอดมาครับ และพอเธอก็ ยังส่งทูตหรือความจงรักภักดีไปถวายต่อจักรพรรดิหมิงที่เมืองต่างๆเสมอ ไม่ ว่าจะเป็น จักรพรรดิหลงอู่ที่ฟุโจว หรือ จักรพรรดิส้าวอู่ที่กว่างโจว เป็นต้น ฉินเหลียงอวี้มาถึงแก่กรรมในปี 1648 ครับ เนื่องจากเธอตก จากหลังม้า ในขณะที่ขี่ม้าออกตรวจลาดตระเวนป้องกันข้าศึก ด้วย วัย 75 ปี ถือเป็นแม่ทัพหญิงที่ชาวเสฉวน โดยเฉพาะชาวฉงชิ่งให้ความ นับถือยกย่องมากที่สุดคนหนึ่ง และได้รับการนับถือเป็น 1 ใน 3 เทพที่ คอยปกป้องเสฉวน คู่กับ เตียหุย และงันเหงียม ขุนศึกในสมัยสามก๊ก ฉินเหลียงอวี้ (秦良玉)32 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

หลี่จิ้งขุนศึกคู่บังลังค์ต้นราชวงศ์ถังThe legendary chinese warrior 33

หลี่จิ้ง ขุนศึกคู่บังลังค์ต้นราชวงศ์ถัง ขุนศึกผู้หนึ่งซึ่งถือเกิดในปลายสมัยราชวงศ์สุยมีอายุสืบต่อมาจนถึงต้น สมัยราชวงศ์ถังเป็นขุนศึกที่มีความสามารถในยุทธการการรบไม่เป็นรอง ขุนศึกผู้ใดในประวัติศาสตร์จีนเป็นขุนศึกที่ค้ำ�บังลังค์ต้นราชวงศ์ถัง สร้างชื่อเสียงให้ตนเองมากมายในการทำ�สงครามเขาผู้นี้มีนามว่า หลี่จิ้ง เว่ยกั๊วจิงอู่กง หลี่จิ้ง ( 卫国景武公李靖, ค.ศ. 571 ถึง วันที่สอง เดือนเจ็ด ค.ศ.649) มีนามเดิมว่า เย้าซือ (药师) เป็นชาวฮั่น บ้านเดิม อยู่ที่ซันหยวน (三原) เมือง ยงโจว（雍州, ปัจจุบันคือ ดินแดนทิศตะวันออกฉียงเหนือ ของเขตซันหยวนเสี้ยน 三原 县มณฑลซานซี) เป็นแม่ทัพ ใหญ่ในปลายสมัยราชวงศ์สุย ( 隋) จนถึงต้นราชวงศ์ถัง (唐) เป็นแม่ทัพนายทหารที่มีชื่อเสียง ทั้งด้านการรบและการวางแผน ยุ ท ธ ก า ร เ ก่ ง ก า จ ม า ก ใ น ส มั ย ราชวงศ์ถัง ภายหลังได้รับแต่ง ตั้งเป็น เว่ยกั๊วกง (卫国公) ชาวจีนรู้จักกันในนาม หลี่เว่ยกง (李卫公) หลี่จิ้งเชี่ยวชาญ ท า ง ด้ า น ก า ร ว า ง แ ผ น ใ ช้ กำ � ลั ง ท ห า ร ม า ก ก ว่ า ก า ร ใ ช้ ก ล ศึ ก34 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

สมัยก่อนเคยเป็นทหารของราชวงศ์สุยภายหลังเข้ามารับใช้ราชวงศ์ถังทำ�ประโยชน์ให้ราชวงศ์ถังในการพัฒนาทางด้านการทหารจนมีชื่อเสียงเป็นที่ยกย่อง ทำ�การรบทางทิศใต้ปราบเซียวสี่ (萧铣) ช่วยเหลือกงโหย้ว (公祐) ทางเหนือทำ�ลายล้างพวกทูเจ๋ยตะวันออก (东突厥, ชาวเตอร์กตะวันออก) ทางตะวันตกปราบถูกู่หุน (吐谷浑) เมื่อสิ้นชีวิตได้รับประทานนามว่า เยวจิ่งอู่ (曰景武) สลักไว้หน้าหลุมศพ เขาเขียนหนังสือว่าด้วยการทหารและการทำ�สงครามอยู่มากมายหลายเล่มแต่ได้สูญหายไปแล้ว1 5 9 9 เ กิ ด ก บ ฏ ช า ว น า ที่ นำ � โ ด ย ห ย า ง ห ยิ่ ง ห ล ง ใ น เ ส ฉ ว นค รั บ ห ม่ า เ ฉี ย น เ ฉิ ง ซึ่ ง เ ป็ น ก ร ม ก า ร เ มื อ ง ท้ อ ง ที่ ก็ ต้ อ งปราบปรามเซยี วส่ี (萧铣) จนสงบราบคาบค.ศ.618 (ปีแรกรัชสมยั อู่เต๋อ武德) เดอื น สู่ (蜀) และเมอื งอน่ื ๆของราชวงศ์ถัง ถกู สว่ีห้า หลี่ยวนสถาปนาราชวงศ์ถงั ขึน้ ครองราชย์ เส้า (许绍) เจา้ เมอื งเสยี โจวตถี อยกลับไปเป็นจกั รพรรดิ หล่ซี ือ่ หมินได้รบั แต่งตง้ั เป็น ลา่ ถอยไปถึงเมอื งอนั สู่ (安蜀) และเมืองจงิฉนิ หวาง (秦王) เพอ่ื ท่ีจะปราบปรามกอง เหมนิ (荆门) เพื่อจะทำ�ลายกองก�ำ ลังแบ่งกำ�ลงั แบง่ แยกดนิ แดนตา่ งๆ ในปี ค.ศ. 620 แยกดินแดนหนานเหลยี ง เซยี วส่ีใหร้ าบคาบ(ป่ีทสี่ าม รชั สมัยอูเ่ ต๋อ) หลจี่ ิง้ ร่วมกบั ฉินหวา จักรพรรดถิ งั เกาจู่หลี่ยวน (唐高祖李งหลี่ซ่ือหมินยกทัพไปทางทิศตะวันออกปราบ 渊) เลือกหล่จี ้ิงไปรกั ษาเมอื งขยุ โจว (夔ปรามหวางซื่อชง (王世充) ซงึ่ ต้งั ตนเป็น 州, ปัจจุบนั คือ เขตเฟง่ิ เจ๋ย奉节 เมอื งฉงกษตั ริย์ทลี่ ว่ั หยาง (洛阳) มคี วามดคี วาม ชิง่ ) ตัดเสน้ ทางของเซยี วสี่ หล่จี งิ้ รบั ค�ำ สง่ั ขม่ี ้าชอบทางการทหารได้เล่ือนตำ�แหน่งใหญ่ขึ้น ยกทัพไปตามทาง เมือ่ ผ่านเมืองจนิ โจว (金ตั้งแต่น้ันเป็นต้นมาหลี่จิ้งเริ่มสร้างผลงานให้ 州, ปจั จบุ ัน คอื เมืองอันคัง安康 มณฑลเปน็ ทีป่ รากฎในแผน่ ดนิ กอ่ นทีจ่ ะเร่ิมต้นทำ� สา่ นซี) พอดพี บกบั ชาวปา่ เติ้งซือ่ ลัว่ (邓世สงครามกบั หวางซ่อื ชงไมน่ าน ผานจวี้ (盘 洛) ยกทพั รวบรวมคนหลายหมน่ื คนที่อาศัย踞) ซ่ึงอยู่ทเ่ี จยี งหลงิ (江陵, ปัจจบุ นั คอื อยูใ่ นหุบเขามาดักรอ หลเู๋ จยี งหวาง หลย่ี ว้ นมณฑลหูเปย่ ) มีอิทธิพลอำ�นาจอยแู่ ถบหนาน จ้ิน (庐江王李瑗) จึงยกทพั เสรมิ เข้าเหลยี ง เซียวส่ี (南梁萧铣) ใหท้ พั เรอื ตี แตก่ พ็ า่ ยแพ้ หลีจ่ ง้ิ จงึ แนะน�ำ ออกอุบายลอ่ งเรอื ขึ้นมาตามแม่นำ�้ พยายามบุกเขา้ ไปใน ให้หลเู๋ จียงหวาง ยกทัพเข้าตีกองทัพชาวป่าเมอื งเสยี โจว (峡州, ปจั จุบนั คือ เมอื งอช๋ี าง อีกคร้งั จนได้ชยั ชนะ จับเชลยไดเ้ ป็นจ�ำ นวน宜昌 มณฑลหูเป่ย) เมืองปา (巴) เมือง มาก ดงั นัน้ จงึ เดินทางผ่านจินโจวโดยสะดวกThe legendary chinese warrior 35

จนมาถงึ เสยี โจว คราวนเ้ี ส่ยี นซาย (险塞) ผู้ควบคุมเมอื งเซยี วสี่ ออกมาปิดทางทำ�ให้การรุกหน้าล่าช้า หลี่จิ้งเข้าใจผิดคิดว่ากองทัพของเขาต้องถอยติดอยู่ในกับดักไม่สามารถดำ�เนินการตามแผนการทางทหารทวี่ างไว้   ออกคำ�สง่ั ลบั ให้นำ�สวเ่ี ส้าไปประหาร สวเี่ ส้ายกเอาความดคี วามชอบของตนที่กระทำ�ทั้งหมดมาเพื่อร้องขอต่อชีวิต แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีจากความตายไปได้ในไม่นาน ร่านจ้าวเจ๋อ (冉肇则) ผู้นำ� ความจงรักภักดีของหลี่จิ้งเอาชนะใจได้ชาวป่าเมืองคายโจว (开州) ก่อกบฎ รับความไว้วางใจจักรพรรดิถังเก่าจู่ หลี่ต่อราชวงศ์ถัง ระดมคนยกทัพเพื่อเข้า ยวน เปลี่ยนแปลงอคติที่เคยมีต่อตัวเขาตีเมืองขุยโจว จ้าวจวิ้นหวาง หลี่เสี้ยว ทั้งยังมีลายลักษณ์อักษรด้วยพระองค์กง (赵郡王李孝恭) ยกกองทัพ เองส่งถึงหลี่จิ้ง ว่า “ที่แล้วก็ให้แล้วราชวงศ์ถังไปต่อสู้แต่พ่ายแพ้ถอยกลับ กันไป เรื่องในอดีตข้าลืมหมดสิ้นแล้ว”มา หลี่จิ้งสั่งทหารแปดร้อยนายบุกไป ค.ศ. 621 (ปีที่สี่ รัชสมัยอู่เต๋อ) เดือนหนึ่งโจมตีทำ�ลายค่ายพักของทหารกบฎ หยุด หลี่จิ้งประเมินสถานการณ์ความเป็นจริงการโจมตีของทหารป่าไปได้ จากนั้น ทั้งสองด้านของศัตรู เสนอแผนการสิบจัดทหารไปซุ่มอยู่ในทำ�เลที่ได้เปรียบ ข้อในการโจมตีและทำ�ลายเซียวสี่ ซึ่งได้ทางการรบโจมตีและฆ่าร่านจ้าวเจ๋อได้ รับความสนใจจากจักรพรรดิถังเกาจู่เป็นในสนามรบจับทหารชาวป่าเป็นเชลยได้ อย่างยิ่ง แต่งตั้งหลี่จิ้งเป็นแม่ทัพใหญ่ถึงห้าพันกว่าคน เมื่อข่าวการรบชนะ บัญชาการแต่ผู้เดียว ให้นามว่า เสี้ยวกงถูกส่งข่าวมาถึงเมืองหลวง จักรพรรดิถัง สิงจวินจ่างซื่อ (孝恭行军长史)เกาจู่ตรัสกับขุนนางว่า “ข้าเคยได้ยินมา จักรพรรดิถังเกาจู่ยังทราบว่าหลี่เสี้ยวว่าการใช้คนที่มีความสามารถเทียบไม่ กงไม่ค่อยเชี่ยวชาญทางด้านการยกทัพได้กับการใช้คนที่เคยกระทำ�ผิดมาก่อน ทำ�ศึก ดังนั้น “กองทัพทั้งสามจริงให้หลี่จิ้งทำ�ผลงานได้ดีจริงๆ” ขุนนางจึง ขึ้นตรงต่อหลี่จิ้ง” หลี่จิ้งจึงกลายเป็นออกหนังสือพระราชโองการสรรเสริญ แม่ทัพบัญชาการสูงสุดของกองทัพทั้งแก่หลี่จิ้ง ว่า “ท่านทำ�งานอย่างสุด สาม หลี่จิ้งจึงจัดสรรพกำ�ลังของทหารความสามารถ ผลงานปรากฎเป็นที่โดด ยุทโธปกรณ์และเสบียงพร้อมสร้างเรือรบเด่น เมื่อเวลาผ่านไปเป็นที่ปรากฎว่า ขนานใหญ่ ฝึกทหารบกให้ชำ�นาญการรบท่านมีความจงรักภักดีเป็นอย่างยิ่ง ใน ทางน้ำ� เตรียมพร้อมเพื่อทำ�สงครามใหญ่ไม่ช้าท่านจะได้ผลตอบแทนทั้งชื่อเสียง ที่เจียงหลิง (江陵) ในขณะเดียวกันเขาบำ�เหน็จและรางวัล ท่านไม่ต้องกังวลใจ เห็นดินแดนปาและสู่มาน้อมสวามิภักดิ์เกี่ยวกับชื่อเสียงและโชคลาภอีกต่อไป” กับราชวงศ์สุยและถังไม่ทันใด ดินแดน36 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

เหล่านั้นยังไม่มีเสถียรภาพมั่นคง เพื่อที่จะแก้ไขความกังวลของชาวบ้านในแถบนี้ เขาชักชวนหลี่เสี้ยวกงให้เชิญชวนหัวหน้าของชนเผ่ากลุ่มต่างในแถบนั้นทั้งหมดมาพบกันที่เมืองขุยโจว แต่งตั้งเป็นเจ้าพนักงานของราชวงศ์ถังตำ�แหน่งต่างๆตามความสามารถของแต่ละบุคคล จัดสรรตำ�แหน่งเป็นเจ้าพนักงานฝ่ายซ้ายและฝ่ายขวา กำ�หนดนโยบายการปกครอง “ภายนอกกำ�หนดแนวทาง ภายในปฎิบัติจริงให้มีคุณภาพ” นี่คือนโยบายเชิงบวกที่มีบทบาทเสริมความมั่นคงทางการเมืองให้แก่ดินแดนปาและสู่ปีเดียวกันเดือนเก้า จักรพรรดิถังเกาจู่ออกพระราชโองการให้จัดสรรพกำ�ลังทหารของดินแดนปาและสู่ ให้ไปรวมพลกันที่เมืองขุยโจว ทั้งแต่งตั้งจ้าวจวิ้นหวาง หลี่เสี้ยวกง เป็นจิงเซียงเต้าสิงจวินจ่งก่วน (荆湘道行军总管) หลี่จิ้ง เป็น เจียนสิงจวินจ่างซื่อ (兼行军长史) ดูแลสำ�นักงานบริหารส่วนกลางสิบสองสาขาจากเมืองขุยโจวไปทางทิศตะวันออก ทั้งยังแต่งตั้งหลู๋เจียงหวาน หลี่ย้วน (庐江王李瑗) เป็นแม่ทัพจิงอิ่งเต้าสิงจวินหยวนซ้วย (荆郢道行军元帅) ยกทัพไปเมืองเซียงโจว (襄州) เพื่อรับศึกทางเหนือ เถ๊ยน 37ซื่อคัง (田世康) เจ้าเมืองเฉียนโจว (黔州) ย้ายไปเมืองเฉินโจว (辰州)เพื่อรับศึกทางใต้ โจวฝ่าหมิง (周法明) ผู้ดูแลเมืองฮวงโจว (黄州) ย้ายไปที่เซี่ยโข่ว (夏口) รับศึกทางทิศตะวันออก ทั้งสี่ทัพยกทัพประสานกันเพื่อร่วมกันตีเมืองเจียงหลิงเป็นการรณรงค์จัดทัพที่มีขนาดใหญ่โตมหาศาลเพื่อโจมตีประจวบกับเข้าหน้าฝนฤดูใบไม้ร่วงเป็นช่วงน้ำ�หลากไหลผ่านสามโตรกของแม่น้ำ�เทาเทาอย่างเชี่ยวกรากและเสียงดังสนั่นทั่วหุบเขาเซียวสี่คิดอยู่เต็มอกว่า แม่น้ำ�ไหลเชี่ยวกราก ถนนแถบสามโตรกเป็นอันตรายยากต่อการเดินทาง The legendary chinese warrior

กองทัพราชวงศ์ถังไม่สามารถยกมาทางทิศตะวันออกได้ จึงพักฟื้นทหารโดยไม่เตรียมการพร้อมรับศึก กองทัพราชวงศ์ถังส่วนใหญ่ก็กลัวเกรงต่อปรากฎการณ์ธรรมชาตินี้ เกรงน้ำ�ป่าทำ�ลายกองทัพร้องขอให้ถอยทัพกลับไป หลี่จิ้งมีความกล้าหาญเหนือมนุษย์ออกกลยุทธวัดใจทหารในทัพ กล่าวว่า “ ถ้าทหารรุกอย่างรวดเร็ว โอกาสก็จะไม่เสียเปล่า ถ้าวันนี้เราแค่เพียงรวมทัพกันได้เซียวสี่ก็ยังไม่รู้ ถ้าพวกเรายกทัพออกจากเจียงสุ่ยเมิ่ง (江水猛) จะยกทัพล่องสะดวกมุ่งจากทิศตะวันออก โผล่ไปที่เจียงหลิงทันที จริงแล้วมันเป็นการบุกแบบสายฟ้าผ่า เป็นกลยุทธทางทหารที่ดีที่สุด แม้ว่าเซียวสี่จะรู้ถึงการยกทัพของพวกเราต้องรีบเร่งรวมพลกองทหารจะไม่สามารถรับศึกกับกองทัพของพวกเราได้แน่ แบบนี้เราจะจับเซียวสี่ได้ทำ�การสำ�เร็จแน่นอน” หลี่เสี้ยวกงเร่งปฎิบัติตามความเห็นของหลี่จิ้งนำ�ทัพเรือรุกล่องไปกว่าสองพันลำ�ตามแนวสามโตรกผ่าสายน้ำ�อันเชี่ยวกรากล่องน้ำ�จากทิศตะวันออกเนื่องจากเซียวสี่ไม่ได้เตรียมการป้องกัน กองทัพราชวงศ์ถังเข้าตีเมืองจิงเหมิน (荆门)อี๋ตู (宜都)ได้ทั้งสองเมืองและรีบรุกคืบต่อไป เดือนสิบเข้ารุกตีชาวป่าที่เมืองหลิงเฉิง (陵城, ปัจจุบัน คือเมือง อี๋ชาง宜昌มณฑลหูเป่ย)สำ�เร็จคราน้แี มท่ พั หนา้ เหวินซ่ือหง(文士弘) ของ ได้แน่นอน” กลยทุ ธการหลีกเล่ียงการปะทะเซยี วส่ี ยกทพั จำ�นวนหลายหม่นื มาตงั้ รบั ท่อี ๋ี ของหลี่จ้ิงเพ่ือลดถอยขวัญและกำ�ลังใจของหลิง (夷陵) ใกลก้ บั เมอื งชงิ เจยี ง (清江) ขา้ ศกึ คอื กลยทุ ธการถอยทีถ่ กู ต้อง แต่เนอ่ื งทัพใหญ่ของหล่ีเสี้ยวกงยกมาถึงก็เข้าโจมตี จากหลี่เสี้ยวกงมีชัยชนะในการรบถึงสองศึกทันที หลีจ่ ง้ิ แนะน�ำ การทำ�ศึกใหแ้ ก่เขา กลา่ ว ประมาณศักยภาพความเข้มแข็งของทัพศัตรูว่า “เหวนิ ซ่ือหง คือแม่ทัพที่อาจหาญของเซยี ว ผดิ พลาด ไมฟ่ งั ค�ำ แนะนำ�ของหล่จี ้งิ จึงสงั่ ให้ส่ี เปน็ นายทหารนกั รบทก่ี ล้าหาญ ตอนน้ีเมือง หลจี่ ้ิงพักอยูใ่ นคา่ ยทหาร ตนเองน�ำ ทัพเขา้ ท�ำจงิ เหมินพึง่ แตก เขาน�ำ ยอดฝีมอื ทางทหาร ศกึ ดงั นั้นเปน็ ไปตามทห่ี ลีจ่ ิ้งคาดคดิ ไวท้ ง้ั สองท้ังหมดมารวมกันเพ่อื รบั ศกึ นีค่ อื กองทัพที่ ทพั เขา้ ทำ�ศึก กองทัพหลี่เส้ียวกงพา่ ยแพ้ครั้งป้องกันการพา่ ยแพ้ ข้ากลัวว่าจะรุกเอาชัยไม่ ใหญ่ รบี หนมี าชายฝั่งทางใต้ เปน็ การสูญเสยีได้ เราควรจะย้ายเรือรบของเราไปจอดเทียบ ครั้งย่งิ ใหญ่ เหวนิ ซือ่ หงหลังจากมชี ัยชนะ นำ�ชายฝัง่ ทางใตข้ องแมน่ ำ�้ ฉางเจียง (แมน่ ำ้�แยง ทพั บกุ ทงั้ สี่ทิศเพื่อปล้นสดมภ์ ทหารต่างแบกซเี กียง) ไม่ออกปะทะกับศัตรู รอจนกว่าขวัญ หามเสบียงอาหารและข้าวท่ีปล้นได้เป็นพัลวันและกำ�ลังใจของกองทัพข้าศึกถดถอยค่อย หล่ีจิ้งเห็นทหารข้าศึกปั่นป่วนไม่เป็นขบวนยกทพั เขา้ รกุ โจมตี เราจะทำ�ลายกองทัพศตั รู จึงรีบฉวยโอกาสออกคำ�ส่ังทันทีให้กองทัพ38 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

ถังเข้าโจมตขี ้าศกึ ทันที ทหารของเหวินซื่อหงยากที่จะตา้ นทาน ต่างตนื่ ตกใจ ในที่สุดถูกกองทพัถังตีตลบหลัง ถกู ฆ่าหรือจมน้ำ�ตายไปเปน็ จ�ำ นวนเกือบหม่นื คน ยึดเรอื รบขา้ ศกึ ได้ถึงสรี่ ้อยล�ำหลังจากยึดเมืองอี๋หลิงได้ หลี่จิ้งรีบยกทัพ แม้ว่าจะมีเรือรบก็ใช้การอะไรไม่ได้ คราวรุกต่อไปทันทีโดยไม่ยอมหยุด สั่งทัพม้า นี้ที่ปล่อยให้เรือรบทิ้งร้างล่องลอยไปห้าพันนายยกเป็นทัพหน้ารุกตรงไปเมือง ตามน้ำ� ถ้ากองกำ�ลังเสริมข้าศึกพบเข้าจะเจียงหลิงเมืองหลวงของรัฐหนานเหลียง ( สามารถเข้าใจทันทีว่าเมืองหลวงเจียงหลิง南梁) ทันที หลี่เสี้ยวกงยกทัพใหญ่ตาม ถูกตีแตกแล้ว ไม่กล้าที่จะบุกมาทำ�การรบไป หลังจากเหวินซื่อหงแพ้ศึก เซียวสี่เกิด ต้องรอคอยติดต่อสื่อสารกัน ไล่ตามเรือรบความกลัวเป็นอันมาก ดังนั้นจึงรีบเกณฑ์ ที่กำ�ลังจม เราก็สามารถมีชัยชนะได้” กลทหารที่เจียงหนาน (江南) ปรากฎว่า ยุทธของหลี่จิ้งล่อลวงศัตรูให้เข้าใจผิดไม่สามารถเกณฑ์ทหารได้ตามกำ�หนด หลี่ ใช้ได้ผลจริง กองกำ�ลังเสริมของเซียวสี่ทางเสี้ยวกงนำ�กองทัพเข้าโจมตี หลี่จิ้งยังคงมี ปลายน้ำ�ของแม่น้ำ�ฉางเจียงเห็นเรือรบทิ้งชัยชนะต่อหยางจินเหม้า (杨君茂) เจิ้ง ร้างกระจัดกระจายลอยมาตามน้ำ� เข้าใจเหวินซิ่ว (郑文秀) แม่ทัพม้าผู้เก่งกาจ ว่าเมืองเจียงหลิงถูกตีแตก ต่างเกรงกลัวของเซียวสี่ทั้งจับตัวทหารได้มากกว่าสี่พัน ไม่กล้าเคลื่อนทัพ ชิวเหอ (丘和) เจ้าคน ตีกำ�แพงเมืองชั้นนอกของเมืองเจียง เมืองเจียวโจว (交州) ผู้บัญชาการหลิงแตก จากนั้นก็เข้าครอบครองเมือง ทหาร เกาซื่อเหลียน (高士廉)และทางน้ำ�เมืองนี้ ยึดเรือรบและเรือต่างๆได้ แม่ทัพต่างๆต่างเดินทางไปเจียงหลิงเพื่อเป็นจำ�นวนมาก แต่ปล่อยให้ทัพหลี่เสี้ยว หาข้อเท็จจริง ระหว่างทางได้ยินข่าวว่ากงทั้งหมดปล่อยเรือรบทิ้งร้างออกไปไหล เซี่ยวสี่พ่ายแพ้แล้ว ทั้งหมดจึงมุ่งไปยังไปตามแม่น้ำ� หลี่เสี้ยวกงไม่เข้าใจถ่องแท้ ค่ายทหารของหลี่เสี้ยวกงเพื่อขอยอมแพ้ในแผนการรบนี้ เข้าใจว่าเรือรบถูกข้าศึก กองทัพราชวงศ์ถังล้อมเมืองเจียงหลิงอยึด ดีที่เป็นแค่เรือรบ ทำ�ไมถึงปล่อยให้ ย่างแน่นหนาแม้แมลงสักตัวยังบินออกมาลอยไปตามลำ�น้ำ� หรือจะให้ข้าศึกใช้อีก ไม่ได้ เซี่ยวสี่เห็นว่าเมืองชั้นในถูกตัดขาดครั้ง หลี่จิ้งพูดอย่างมั่นใจในแผนการว่า “ จากภายนอก  ภายนอกไม่มีกำ�ลังเสริมดินแดนของเซียวสี่ ทางตอนใต้เป็นสันเขา มาช่วย กำ�แพงเมืองชั้นในก็ไม่มีกองกำ�ลังทิศตะวันออกไม่ห่างไกลจากต้งถิง (洞 ช่วยเหลือ ไม่มีหนทางหนี จึงเปิดประตู庭) เรายกทัพลึกเข้าไป ถ้าเราล้อมรวม เมืองชั้นในยอมจำ�นนต่อกองทัพราชวงศ์กันไม่ดี กองทัพเสริมของข้าศึกจะโจมตี ถัง หลี่จิ้งจึงนำ�ทหารเข้าตัวเมืองชั้นในเราได้ทั้งสี่ทิศ เราจะรุกหรือถอยก็ไม่ได้ ประกาศกฎอัยการศึกเพื่อรักษาความสงบThe legendary chinese warrior 39

ในเมือง คราวนี้หลี่เสี้ยวกงเข้าใจว่าเซียวสี่ตั้งใจต่อต้านรัฐบาลทหารราชวงศ์ถัง วางแผน การชั่วร้าย จึงแนะนำ�ให้ยึดทรัพย์สินสมบัติทั้งหมดเพื่อมาตบรางวัลให้แก่แม่ทัพนายก องและทหารราชวงศ์ถัง หลี่จิ้งออกหน้ามาขัดขวางทันที บอกให้ทำ�สิ่งที่ถูกต้อง ว่า “ กษัตริย์ที่ดี ต้องดูแลประชาชนให้เป็นสุขมากกว่าความชอบธรรมของความเลวร้ายใน การก่อสงคราม ประชาชนได้รับผลกระทบจากการทำ�สงคราม ความปรารถนาของพวก เขาคือการต่อต้านการทำ�สงคราม นอกจากนี้โดยธรรมชาติหมามันไม่เห่าและกัดนายของ มัน เพื่อเซียวสี่พวกเขายอมทำ�สงครามจนตาย ตายเพื่อนายของเขา ไม่สามารถปฎิบัติต่อ พวกเขาเปรียบเทียบพวกเขาว่าเป็นกบฎ นี่คือเหตุผลที่จักรพรรดิฮั่นเกาจู่หลิวปังละเว้น โทษไม่ประหารชีวิตไข่วทง (蒯通) ตอนนี้พึ่งปราบปรามจิงโจว เจียงหลิงสำ�เร็จควรที่ จะนำ�นโยบายผ่อนปรนมาใช้ เพื่อปลอบโยนประชาชนที่อยู่ใกล้ไกล เมื่อพวกเขายอมแพ้ ต่อพวกเราแล้วยังต้องมาโดนยึดทรัพย์สินสมบัติอีก ข้ากลัวว่าจะไม่ใช้คุณธรรมอันดีใน การช่วยเหลือคนที่จมน้ำ�หรือถูกเผาไหม้ไปแล้ว ต่อไปข้ากลัวว่า ศัตรูจากเมืองอื่นๆจะ ต่อสู้สุดความสามารถจนตัวตายแต่ไม่ยอมแพ้ นี่ไม่ใช่นโยบายหรือการตัดสินใจที่ดีเลย” วิสัยทัศน์ก้าวไกล ความใจกว้าง ความไม่โลภต่อสมบัติของหลี่จิ้งมีความเหนือกว่าองค์ ชายหลี่เสี้ยวกงอยู่หลายเท่า วิธีการของเขาทำ�ให้ได้ใจลูกน้องและประชาชน จิตใจเหมือน แม่น้ำ� ชาวบ้านต่างมานอบน้อมยอมจำ�นนต่อเขา เซี่ยวสี่ยอมจำ�นนได้ไม่กี่วัน กองกำ�ลัง เสริมหลายหมื่นคนได้ยกทัพมาถึงเมืองเจียงหลิง ได้ยินข่าวเซียวสี่ยอมจำ�นนแล้ว นโยบาย ของราชวงศ์ถังก็ผ่อนปรนให้ พวกเขาจึงยินยอมวางศาตราวุธยอมแพ้โดยไม่มีการสู้รบ เว่ยกั๊วจิงอู่กง หลี่จิ้ง(卫国景武公李靖)40 T h e l e g e n d a r y c h i n e s e w a r r i o r

The legendary chinese warrior

แหล่งอ้างอิงhttp://www.oknation.net/blog/jui880/2016/03/06/entry-1http://www.oknation.net/blog/jui880/2014/11/22/entry-1 http://pantip.com/topic/31994726 http://www.china.org.cn/top10/2011-08/26/content_23291459_10.htm The legendary chinese warrior