ใบความรู้

ใบความรู้ วิชาช่องทางการประกอบอาชีพ ระดับประถมศึกษา การประกอบอาชีพในภูมิภาค 5 ทวีป ภูมิภาคของโลกประกอบด้วย 5 ทวีป ได้แก่เอเชีย อเมริกา ยุโรปออสเตรเลีย แอฟริกา ซ่ึงในแต่ละภูมิภาคจะมีลักษะการประกอบอาชีพท่ีแตกตางกัน เพราะมีความ แตกต่างกัน ทางสภาพบริบทของพื้นท่ี ได้แก่ ทรัพยากรธรรมชาติและพ้ืนท่ี ลักษณะภูมิอากาศ ภูมิประเทศ ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิตและการดารงชีวิตของประชาชน ดังน้ันในการประกอบอาชีพ ผู้ประกอบการจาเป็นตองเขาใจในความแตกตางของสภาพบริบทของพ้ืนท่ีดังกล่าว เพราะใน อนาคต การติด ตอทางการคาจะสามารถเช่ือมโยงติดตอซื้อขายได้อย่างไม่มีขอบเขตจากัด ความแตกต่างของลักษณะงาน อาชพี ในแตล่ ะภูมภิ าค มีรายละเอียดดงั นี้ ภมู ิภาคเอเชยี ส่วนใหญ่ของประเทศในภมู ภิ าคเอเชยี ประกอบอาชีพเกษตรกรรม เป็นหลัก ได้แก การ ปลูกพชื การเล้ยี งสตั ว์ การประมง ป่าไม้ รวมถึงงานอาชีพทางดานเหมืองแร่ และ อุตสาหกรรมด้วย โดยในแต่ ละอาชีพทปี่ ระกอบการในภมู ิภาคเอเชยี มีลกั ษณะการประกอบอาชีพ ดงั น้ี การปลกู พชื เป็นอาชีพเกษตรกรรมท่ปี ระชาชนสวนใหญ่ในแตล่ ะประเทศของ ภูมิภาคเอเชีย ดาเนินการประกอบเป็นอาชีพ แต่มีความแตกตา่ งกนั ไปตามลักษณะภมู ิอากาศ ภูมปิ ระเทศ และการดารงชีวติ ของประชากร โดยประเทศในเขตพ้ืนท่ีราบที่มีปริมาณฝนเพียงพอ และประชากรอาศยั อยู่อย่างหนาแน่น จะมี การดาเนินการประกอบอาชีพการปลกู พืชเพ่ือเลยี้ งตนเอง แต่ในเขตพ้ืนทที่ ี่มภี ูมิอากาศแบบปาดบิ ชน้ื มปี ระชา กรอยูบางเบา จะประกอบอาชีพเกษตรกรรม ปลกู พืชแบบเล่ือนลอย ท้งั นี้ ในพน้ื ท่ีทเี่ ปน็ ทงุ่ หญ้ามีระบบ ชลประทาน สวนใหญ่จะประกอบอาชพี ปลูกพชื พรอมการเลีย้ งสตั ว์ โดยพน้ื ทใ่ี ดของประเทศท่ีอยู่ในเขต อากาศหนาว เขตทะเลทราย และ เขตภเู ขา จะเป็นพื้นที่ที่ไมสามารถประกอบอาชีพเกษตรกรรมปลูกพืชได สาหรบั พืชเศรษฐกิจท่ีสาคัญนิยมปลูกในประเทศของภมู ิภาคเอเชีย เช่น ขา้ วเจา ข้าวโพด มะพราว ปาลม นา้ มัน มะกอก ชา ฝาย ปอ ปาน ยางพารา เป็นต้น การเล้ียงสัตว์ อาชีพเกษตรกรรมการเลี้ยงสัตว์ เป็นอีกอาชีพหน่ึงท่ีประชาชนใน ประเทศต่าง ๆ ของ ภูมิภาคเอเชียนิยมประกอบอาชีพ แต่มีความแตกต่างกันไปตามสภาพภูมิประเทศ และภูมิอากาศ โดยใน ประเทศท่ีมีอากาศแห้งแล้งแถบเอเชียตะวันตกเฉียงใต้ และตอนกลางของ ภูมิภาค ซึ่งมีลักษณะพ้ืนที่เป็นทุ่ง หญ้าก่ึงทะเลทราย ประชากรในเขตดังกล่าว จึงนิยมเล้ียงสัตว์แบบ เร่ร่อน ได้แก่ อูฐ แพะ แกะ โค มา และ จามรี โดยการเลี้ยงสัตว์ในลกั ษณะดังกล่าว เป็นการประกอบ อาชพี เพ่อื ต้องการนุ่มและเนื้อนามาใช้เป็นอาหาร ส่วนในเขตอากาศร้อนชื้นและอบอุ่น ประชากร จะนิยมเล้ียงสัตว์เพื่อการบริโภคและการส่งเป็นสินค้าออก ไดแ้ ก่ สุกร ไก่ เป็ด ท้ังน้ี ในเขตอากาศ ดังกล่าว จะนยิ มเลี้ยงโค กระบือ และมา เช่นเดียวกัน แต่เป็นการเลี้ยง ไวเพ่ือใช้งาน การประมง การประกอบอาชีพประมงของภูมภิ าคเอเชยี มกี ารดาเนนิ การประกอบ อาชีพประมงใน 2 ลักษณะ ได้แก่ ประมงน้าจืด และประมงทางทะเล การประกอบอาชีพประมงน้าจืด ส่วนใหญ่จะนิยมทาอาชีพ ประมงควบคู่กับการปลูกพืช โดยเฉพาะพืชผัก สาหรับการประกอบ อาชีพประมงทางทะเล มีการประกอบ อาชีพในเขตนานน้าแถบชายฝั่งตะวันออกของภูมิภาคเอเชีย ตั้งแต่อ่าวไทยไปจนถึงชองแคบเบ่ิง ที่กระแสน้าา อุ่นกุโรชิโวไหลมาบรรจบกับกระแสน้าเย็นโอยาชิโว เพราะเป็นแหล่งท่ีมีอาหารสมบูรณ์ ทาให้มีสัตว์อยู่เป็น จานวนมาก ประเทศญ่ีปุ่นเป็นประเทศท่ีมี การประกอบอาชีพประมงทางทะเลมากที่สุดในโลก นอกจากการ ประกอบอาชีพประมงจับสัตว์น้า ทะเลแล้ว ตามแนวชายทะเลยังมีการประกอบอาชีพการเลี้ยงหอยประเภท

ต่าง ๆ รวมถึงสาหร่ายทะเล ซงึ่ มกี ารประกอบอาชีพเชนน้ีกระจายโดยท่วั ไปในประเทศที่มพี ้นื ทีช่ ายทะเล ป่าไม้ อาชีพป่าไม้ 2 ลักษณะตามเขตภมู ิอากาศ คอื ป่าไม้ ในเขตรอน จะเปน็ ไมป้ ระเภทไม้เน้ือแข็ง ในเขตประเทศ ไทย เมยี น มาร์ ลาว กัมพชู า เวียดนาม อินเดยี และในประเทศกลุ่มหมูเกาะ ส่วนป่าไมใ้ นเขตหนาว จะเป็นปา่ ตนสน โดย มีการนาไมส้ นมา ใช้ทาเป็นกระดาษและลังไม้ เหมอื งแร่ ภูมิภาคเอเชีย เป็นภูมิภาคท่อี ุดมไปด้วยแร่ธาตนุ านาชนิด เนอ่ื งจากมี สภาพภมู ิประเทศเป็น เทอื กเขาท่ีมอี ายุแตกต่างกนั แร่ธาตุทส่ี าคญั ท่ีมีการขดุ ขน้ึ มาใช้ประโยชน ได้แก่ เหลก็ ถ่านหิน ดีบกุ น้ามนั แมงกานิส เพชร พลอย เป็นต้น อตุ สาหกรรม ในภูมภิ าคเอเชีย การประกอบอาชพี ด้านอตุ สาหกรรม ส่วนใหญ่จะ เป็นอุตสาหกรรม แบบหัตถกรรมหรืออุตสาหกรรมในครัวเรือน ในลักษณะงานฝีมือ ของทรี่ ะลกึ เช่น ผ้าทอ เครือ่ งโลหะ เครือ่ ง แกะสลัก เครอ่ื งจักสาน เป็นต้น สาหรบั อุตสาหกรรมใหม่ ประเทศ ญป่ี ุ่น เกาหลี ไต้หวนั และสงิ คโปร์ ถูกจดั ให้เป็นประเทศในกลุ่มอุตสาหกรรมใหม่ ลักษณะวิธีการคาในภูมิภาคเอเชีย การค้าขายแต่เดิมประเทศในภูมิภาคเอเชีย จะใช้วิธีตางคนต่างขาย แต่ อนาคตตั้งแต่ พ.ศ. 2558 กลุ่มประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในนามของอาเซียน กาหนดทะลาย กาแพงทางภาษี และรวมค้าขายกับประเทศในภูมิภาคอ่ืน เพ่ือให้สามารถกระจายสินค้า และสร้างพลังการ ต่อรองราคา ภูมิภาคอเมริกา เน่ืองจากภูมิภาคอเมริกา มีความแตกต่างกันในด้านภูมิประเทศ ภูมิอากาศ และวิถี การดารงชีวิตคอนขางสูง ในเขตอเมริกาใต้ และอเมริกาเหนือ การประกอบอาชีพของ ท้ัง 2 เขต จึงมีความ แตกต่างกนั ไปดว้ ย ดังน้ี การปลกู พชื นิยมปลูกพืช การเลีย้ งสัตว์ ในเขตอเมริกาใต้ และอเมรกิ าเหนือ มีการเลย้ี งสตั ว์ ดงั นี้ โคเนอ้ื ในเขตอเมริกาใต้ นิยม เล้ียงในประเทศบราซิล อาร์เจนตินา และอุรุกวัย ส่วนในเขตอเมริกาเหนือ นิยมเลี้ยงในแถบตะวันตกของ ประเทศ และจะเลย้ี งเป็นฟารม์ ปศุสตั ว์ ขนาดใหญ่ โคนม เขตอเมริกาใต้ไมมีการเลี้ยงโคนม ในส่วนของอเมริกาเหนือ นิยมเลี้ยงใน เขตท่ีราบภาคกลาง และภาคตะวันออกของประเทศสหรัฐอเมริกา โดยพนื้ ที่ดังกล่าว จะมกี ารปลูกข้าวโพด และถวั่ เหลอื ง ซงึ่ มีการ นาขา้ วโพด และถ่วั เหลอื ง มาใช้เป็นอาหารสตั ว์ เพอื่ ให้โคนมมี สขุ ภาพแข็งแรง แกะ เขตอเมริกาใต้ นยิ มเล้ียงในประเทศอุรุกวัย โดยมีการเลย้ี งจานวนมากเป็น อนั ดบั 2 ของโลก ใน เขตอเมริกาเหนือ นิยมเลยี้ งในภาคตะวนั ตก และตะวันตกเฉยี งใต้ของประเทศ สหรัฐอเมรกิ า สุกร เขตอเมริกาใต้ นิยมเลี้ยงในประเทศเปรู และบราซิล สวนเขตอเมริกาเหนือ นิยมเล้ียงในเขตท่ี เลี้ยงโคนม โดยใช้หางนมนามาเลี้ยงสุกร ป่าไม้ เขตอเมริกาใต้เป็นแหล่งไม้เน้ือแข็งที่มีอยู่อย่างอุดมสมบูรณและกวางขว้าง แต่นามาใช้ประโย ชนได้น้อย เพราะการคมนาคมไม่สะดวก สาหรับเขตอเมริกาเหนือ ส่วนใหญ่ ประกอบอาชีพป่าไม้ ที่ส่วนใหญ่ เป็นไมเนือ้ ออ่ น เหมืองแร่ เขตอเมริกาใต้และอเมรกิ าเหนอื มีแรธาตุที่สาคญั อืน่ อตุ สาหกรรม ในเขตอเมรกิ าใต้ จะเปน็ อตุ สาหกรรมเบา เช่น การผลิตนา้ ตาล อาหารกระป๋อง ประเทศ ท่ีมีอุตสาหกรรมเจริญก้าวหน้า เป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ ไดแก่ ประเทศ บราซิล และอาร์เจนตินา เป็นการ ผลติ เหลก็ กลา น้ามันและปโิ ตรเคมี ส่วนอเมรกิ าเหนอื เป็นสวน ภมู ิภาคที่เจรญิ กาวหนามากทางอุตสาหกรรม

อุตสาหกรรมหลัก ภมู ภิ าคยุโรป การดาเนนิ งานอาชพี ของประเทศในภูมภิ าคยุโรป มีลักษณะการประกอบ อาชีพ ดงั น้ี การปลูกพืช พ้ืนท่ีการปลูกพืชของภูมิภาคยุโรป ส่วนใหญ่ปลูกในยุโรปตะวันออก และภาคใต้ของ ประเทศองั กฤษ ภาคเหนอื และภาคตะวนั ตกของประเทศฝรั่งเศส รวมถึงตอนเหนอื ของประเทศเยอรมนั พชื ท่ี สาคัญและมผี ลตอเศรษฐกจิ ได้แก่ ข้าวสาลี ปลูกมาในประเทศยูเครน ฝร่งั เศส อติ าลี สเปน โรมาเนีย้ บลั กาเรีย เยอรมัน ฮังการี ข้าวโอต ขาวบาร์เลย ถ่ัว มันฝร่ัง ปลูกไดโดยทั่วไปของประเทศตาง ๆ ใน ภูมิภาคยุโรป องุ่น สม มะกอก มะนาว แอปเปิล ปลูกมากในประเทศที่มีลักษณะอากาศ แบบเมดิเตอร์เรเนียน ไดแก ประเทศ อติ าลี ฝร่ังเศส สเปน กรซี การเล้ียงสตั ว์ สัตว์เศรษฐกิจที่นิยมเลยี้ ง ได้แก่ กว้างเรนเดียร โคเนอ้ื โคนม แพะ แกะ มา และสุกร โดยการเลี้ยงสัตว์เศรษฐกจิ ดังกล่าว ขึน้ อยกู่ บั ความเหมาะสมของลักษณะภูมิประเทศ และภูมิอากาศ การประมง แหล่งทาการประมงที่สาคัญในภูมิภาคยุโรป ได้แก่ ทะเลเหนือ โดยเฉพาะบริเวณกระแส น้าอุ่นแอตแลนติกเหนือบรรจบกับ กระแสน้าเย็นกรีนแลนด์ตะวันออก ทาให้มีอาหารสมบูรณ ปลาชุกชุม ประเทศที่ประกอบอาชีพ ประมงในเขตนี้ ได้แก่ ประเทศนอรเวย์ ไอซแลนด์ และสหราชอาณาจักร ทะเลดา ทะเลสาบแคสเปียน และแม่นา้ โวลกา มีการจบั ปลาสเตอร์เจียน นามาทาเป็นไขป่ ลาคารเ์ วียร เหมอื งแร่ ภูมิภาคยโุ รป เป็นแหล่งแรทีส่ าคัญจานวนมาก ได้แก่ ํน้ามันและกาซธรรมชาติ อยู่ในบรเิ วณ ทะเลเหนือ และรอบทะเลสาบแคสเปยน บอกไซด์ นามาถลงุ เป็นอลูมเิ นียม มีมากในประเทศฝรง่ั เศส ยโู กสลาเวีย ฮังการี และเทอื กเขาครู าล ในประเทศรสั เซยี โพแทช นามาใช้ในอตุ สาหกรรมปยุ และสบู่ มีมากใน ประเทศฝรง่ั เศส เยอรมนั สเปน และรัสเซีย อุตสาหกรรม ในภูมิภาคยุโรป ถือได้ว่าเป็นภูมิภาคอุตสาหกรรม ประชากรส่วนใหญ่ จะประกอบอาชีพอยูใน ภาคอุตสาหกรรม แหล่งอุตสาหกรรมในภูมิภาคยุโรป จะอยู่แถบยุโรปตะวันตก เช่น ประเทศฝร่ังเศส สหราช อาณาจักรเยอรมัน เนเธอร์แลนด์ รวมถึง ประเทศรัสเซีย ยเู ครน เบลารสุ ในแถบยุโรปตะวันออก ภมู ภิ าคออสเตรเลีย การประกอบอาชีพของภมู ิภาคออสเตรเลยี มีลกั ษณะการประกอบ อาชีพ ดังนี้ การปลูกพืช เกษตรกรรมการปลูกพืช ถือวาเป็นอาชีพหลักของภูมิภาคออสเตรเลีย โดยในการ ดาเนินการอาชีพเกษตรกรรมปลูกพืช เกษตรกรมีการนาเคร่ืองจักรกลเขามาชวยในการ ทาการเกษตร เน่ืองจากพ้ืนท่ีของออสเตรเลียมีความแห้งแล้ง และใช้ในการขุดํน้าบาดาล พืชท่ี สาคัญและมีผลต่อเศรษฐกิจ ไดแ้ ก่ ขา้ วสาลี เป็นพืชเศรษฐกจิ ทีส่ าคัญท่สี ุดของภูมภิ าคออสเตรเลยี นอกจากน้นั ยังมีการปลกู ข้าวเจ้า กล้วย อ้อย สับปะรด องุ่น และสม กระจายในพ้ืนที่ภูมิภาค ออสเตรเลีย ตามความเหมาะสมของสภาพภูมิประเทศ และภูมอิ ากาศ การเล้ยี งสตั ว์ ในภูมภิ าคออสเตรเลีย นยิ มเลยี้ งสัตว์ ไดแ้ ก่ แกะ เป็นการเลี้ยงไว เพ่ือการใช้ขน โคเน้ือ มีการเลี้ยงในบริเวณทุ่งหญ้าสะวันนา และโคนม มีการเลี้ยงในบริเวณ เขตอากาศอบอุ่น

การประมง ภูมภิ าคออสเตรเลีย โดยเฉพาะฝ่ังตะวันออก เป็นบรเิ วณทม่ี ีปลา จานวนมาก ไดแ้ ก่ ปลาทู นา ปลาฉลาม ปลาแซลมอน ปลากระบอก รวมทัง้ มกี ารเลี้ยงหอยมุกที่ เกาะเทอร์สเตย แตง่ านอาชีพดาน ประมง มปี ัญหาไมสามารถจบั ปลาทีม่ ีชุกชมุ ไดมาก เพราะขาด แรงงาน ป่าไม้ อาชพี ป่าไม้ มีการประกอบอาชีพป่าไม้ ประเภทป่ายูคาลิตมัส เพราะมี จานวนมากในแถบ ตะวันออกของภมู ภิ าคออสเตรเลยี เหมืองแร่ ภูมิภาคออสเตรเลีย เป็นแหล่งแร่ท่ีสาคัญจานวนมาก ได้แก่ เหล็ก มีมากท่ีรัฐเวสเทิรน ออสเตรเลีย ถ่านหิน มีมากที่ซิดนีย์ นิวคาสเซิล ทองคา มีมากที่รัฐเวสเทิรน ออสเตรเลีย ดีบุก มีมากท่ีรัฐควนิ สแลนด์ อุตสาหกรรม ในภูมิภาคออสเตรเลีย มีการดาเนินงานอาชีพอุตสาหกรรมการเกษตร เป็นสวนใหญ่ ไดแ้ ก่ การผลิตสิ่งทอ ํนา้ ตาล นม เนย อาหารกระป๋อง ดานอตุ สาหกรรมอื่น มกี าร ผลติ เครอื่ งใช้ไฟฟ้า การต่อ เรือ ส่วนใหญ่ภาคอุตสาหกรรมจะประกอบการในแถบตะวันออกเฉียงใต้ ของภูมิภาคออสเตรเลีย ภูมิภาค แอฟรกิ า การประกอบอาชีพของภูมิภาคแอฟริกา มลี กั ษณะการประกอบอาชพี ดังนี้ การปลูกพชื ภมู ิภาคแอฟรกิ าส่วนใหญ่ เป็นทะเลทราย ดนิ ขาดความอุดมสมบรู ณ ประชากรจะปลูก พืชได้เฉพาะบริเวณที่ราบดินตะกอนของปากแม่นา้ สายต่าง ๆ ทาให้ผลผลิตทีไ่ ด้ ไมเ่ พยี งพอต่อการบรโิ ภคของ ประชาชนในภูมภิ าค ทงั้ น้ี แหล่งปลกู พืช เลีย้ งสัตว์ และอตุ สาหกรรม ทสี่ าคัญของภูมภิ าคแอฟรกิ า ได้แก่ แหล่งปลูกพืชเมืองร้อนในเขตร้อนช้นื บรเิ วณลุ่มนา้ คองโก ชายฝั่งแอฟริกา ตะวันออก และตะวันตก มีการปลกู โกโกมากท่สี ดุ นอกจากนั้น มีการปลูกปาลมนา้ มัน กาแฟ ถั่วลิสง อ้อย ยางพารา เผือก และมัน ลุ่ม แมน่ ้าไนล เป็นพน้ื ที่อากาศร้อน แห้งแล้ง ส่วนใหญ่ปลูก ฝาย ชา อินทผาลมั ขาวฟาง เขตเมดิเตอรเรเนยี น บริเวณดา้ นเหนอื สุดและด้านใต้สดุ ของภมู ภิ าค มกี ารปลูก สม องุ่น มะกอก และข้าวสาลี เขตอบอุ่นชื้น บริเวณดานตะวนั ออกเฉยี งใต้ของภูมภิ าค มีการปลูกผลไม้ ข้าวสาลี ข้าวโพด การเล้ยี งสตั ว์ ในภมู ภิ าคแอฟรกาิ มีการเลย้ี งสตั วแ์ ละการล่าสตั ว์ป่า ดงั นี้ โคเขายาว เลี้ยงไว้เพ่ือใช้ แรงงาน ใช้เนื้อเปน็ อาหาร และเป็นการแสดงฐานะ ทางสงั คม ส่วนใหญ่จะเลีย้ งในเขตภาคตะวนั ออกและ ภาคใต้ของภมู ภิ าค โคเน้ือ และโคนมพนั ธตุ ่างปะเทศ นยิ มเล้ียงในเขตท่ีมีภมู อิ ากาศอบอุ่นชนื้ แพะ แกะ เป็น การเล้ยี งแบบเร่ร่อน ในเขตทะเลทราย อูฐ เลี้ยงไว้เพือ่ ใช้เป็นพาหนะและอาหาร นิยมเล้ยี งในเขตทะเลทราย การล่าสตั ว์ปา่ โดยชนพ้นื เมือง สตั ว์ป่าทเี่ ปน็ ท่นี ิยมในการลาเพ่อื นามา จาหน่าย ได้แก่ งาช้าง และนอแรด เหมืองแร่ ภูมิภาคแอฟริกา เป็นภูมิภาคที่มีแหล่งแร่เป็นจานวนมาก โดยเฉพาะ เพชร มีปริมาณมาก กวาทกุ ภูมภิ าค โดยแรธาตทุ ่สี าคัญอน่ื ได้แก่ ถ่านหิน มมี ากทส่ี าธารณรัฐแอฟริกาใต้ ํน้ามันปโตรเลยี ม มมี ากท่ี ทะเลทรายสะฮารา ประเทศแอฟริกาเหนือ ลิเบีย แอลจีเรีย อียิปต ไนจีเรีย กาซธรรมชาติ มีมากในที่ลุ่มของ แอฟริกาเหนือ และแอฟริกาตะวันตก โดย ประเทศแอลจีเรีย มีปริมาณกาซธรรมชาติ มากท่ีสุดแหงหนึ่งของ โลก ทองคา มมี ากที่สาธารณรัฐแอฟริกาใต้ ทองแดง 1. ความแตกต่างระหวา่ งการตลาดและการขาย เม่ือธุรกิจทาการผลิตสินค้าหรือบริการและพยายามจูงใจผู้บริโภคใด้ซ้ือสินค้าหรือบริการ น้ัน เราจะ เรียกกิจกรรมนี้ว่า การขาย ซึ่งจาเป็นจะต้องรู้ถึงความตองการของผู้บริโภค เพื่อท่ีธุรกิจ หรือผู้ผลิตจะผลิต สินค้าให้เหมาะสมสอดคล้อง กับความต้องการของผู้บริโภค เมื่อผู้ผลิตค้นหา ความต้องการที่แท้จริงของ ผู้บริโภค แล้วนาข้อมูลไปพัฒนาผลิตภัณฑ์ของตน เพอ่ื ทาให้ผู้บรโิ ภค เกิดความพึงพอใจเมื่อได้ใช้ผลิตภัณฑ์นั้น แล้ว ท้ายที่สุดธุรกิจก็จะได้กาไร่ ลักษณะนี้เรียกว่า การตลาด ซึ่งสามารถท่ีจะสรุปความแตกต่างระหว่างการ ขายและการตลาดได้

2. แนวความคิดทางการตลาด นักธุรกิจให้ความสาคัญกับการตลาด เพ่ือทาให้ธุรกิจนั้นประสบความสาเร็จโดยมีการ พัฒนา แนวความคิด ปรัชญา และการดาเนินธุรกิจ การพัฒนา 3 ประการดังกล่าวเรียกว่าเป็น แนวความคิดทาง การตลาด แนวความคิดทางการตลาดในปัจจุบันมุ่งเน้นไปที่ผู้บริโภคและการ ผสมผสานของกิจกรรมทาง การตลาด เพื่อทาให้บรรลุถงึ วัตถปุ ระสงค์ของธรุ กจิ และให้ผู้บริโภคเกิด ความพึงพอใจทไี่ ด้ใช้ผลติ ภัณฑ์นนั้ ๆ 3. กระบวนการผลิต กระบวนการผลติ หมายถึง กระบวนการผลติ สินค้า การให้บรกิ าร ตามความต้องการของ ผู้บรโิ ภค ซงึ่ ประกอบไปด้วย ลูกค้า ตลาดแรงงาน สังคม ประเทศชาติ และประชาคมโลก โดยมี วิธีการในการควบคุมดแู ล การผลิตอยางมีคุณภาพที่ได้มาตรฐาน และการสร้างคุณลักษณะที่โดดเด่น ของสินค้า หรือบริการ ได้แก่ 1. ความนาเชื่อถือ ผู้ให้บริการจะต้องแสดงถึงความนาเชื่อถือ และไว้วางใจ 2. การตอบสนอง การตอบสนองที่มี ความต้ังใจและเต็มใจ 3. การสร้างความม่ันใจ สามารถท่ีจะทาให้ลูกคา้ เกิดความเช่ือใจ 4. การดูแลเอาใจใส 5. เคร่ืองมอื อปุ กรณ์ 4. การขนสง่ สินค้า การขนส่ง หมายถึง การเคลื่อนยายสินค้าจากท่ีหนึ่งไปยังอีกท่ีหน่ึง ซ่ึงเป็นหน้าท่ีของ ผู้ผลิตท่ีจะให้ อรรถประโยชนแก่ผู้บริโภคในด้านเวลา และสถานที่ ส่งผลให้สินค้ามีมูลค่าเพิ่มขึ้น เพราะหลักในการจัดการ ขนส่งมีอยู่วา “มูลค้าสินค้าท่ีเพ่ิมขึ้นหลังจากขนส่งไปแล้วจะต้องสูงกว่า ค่าขนส่ง” ซึ่งมีสินค้าบางชนิดที่ค่า ขนส่งสูงกว่าราคาตัวสินค้าจริงมาก เช่น การขนหินทราย ยิปซัม ถ่านหิน แต่ก็มีสินค้าบางชนิดที่ค่าขนส่งถูก กว่าราคาสินค้าจริง เช่น การขนทองคา เพชร พลอย และยา เป็นต้น การขนส่ง มีสวนช่วยลดค้าต้นทุนการ ผลิตได้ ในกรณีท่ีตัง้ โรงงานขนาดใหญ่ที่ต้นทุน ตา่ สดุ สถานทหี่ นึ่ง แต่ต้องการกระจายสินค้าไปทว่ั ประเทศ เช่น โรงงานผลิตรถมอเตอรไซต์ ท่ีต้ังอยู่ชานเมืองกรุงเทพฯ แต่สามารถส่งรถมอเตอรไซต์ไปขายทั่วประเทศ หรือ โรงงานผลิตเส้ือผ้า ต้ังอยู่ในประเทศไทย แต่สามารถส่งเส้ือผ้าไปขายได้ทั่วโลก เป็นต้น ซึ่งจะทาให้ตนทุนการ ผลติ ต่อหน่วยสนิ ค้าลดลง 5. การบรรจหุ ีบห่อ การบรรจุหีบห่อนั้น นอกจากใช้ป้องกันผลิตภัณฑ์แล้ว ยังใช้ในการสงเสริมการขายอีก ซึ่ง ถือว่ามี ความสาคญั มากท้ังสาหรับผู้ขายและผู้บริโภค การบรรจหุ ีบหอทีด่ ีทาให้สามารถรักษาง่าย ประหยดั เนื้อท่ี และ ทาให้ผู้บริโภคมองเหน็ ความแตกต่างของผลติ ภณั ฑ์ไดช้ ัดเจน ซง่ึ ประโยชน์ของ การบรรจหุ ีบห่อมีดงั นี้ 1. ผู้บรโิ ภคมักจะเลือกผลติ ภัณฑ์ท่ีมกี ารบรรจหุ บี ห่อทด่ี กี ว่า เช่น ผู้บริโภคย่อมซ้ือ นา้ ที่บรรจขุ วด พลาสติกใสในราคาท่ีแพงกว่านา้ บรรจขุ วดขุน ทัง้ ทีเ่ ปน็ น้าด่ืมทปี่ ลอดภยั เหมือนกนั หรือนิยมซอ้ื บะหมี่กงึ่ สาเร็จรูปทีบ่ รรจใุ นถว้ ยพลาสตกิ ในอนาคตผู้บรโิ ภคอาจเลือกซ้ือบะหม่ีที่ บรรจุในถ้วยท่ีสามารถใช้กบั เตา ไมโครเวฟได้ 2. การบรรจหุ บี ห่อ เป็นการสื่อสารระหว่างผู้ผลิตและผู้บรโิ ภคอย่างหนงึ่ เพราะการบรรจุ หีบห่อเป็น ตัวกาหนดกลยทุ ธการตลาด เช่น สรุ าทมี่ รี าคาแพงจะบรรจุขวดที่สวยงาม แม้แต่บรกิ ารก็ ใช้การบรรจหุ บี ห่อ สาหรับผู้บริโภค เช่น ตว๋ั เครื่องบนิ จะต้องมซี องที่สวยงาม หรอื ใบเสร็จของ โรงแรมกต็ องบรรจุซองท่ีมีขอความ สวยงาม

3. การบรรจุหบี ห่อ จะช่วยให้การกระจายสนิ คา้ งา่ ยขนึ้ และลดต้นทนุ ลง เพราะว่าการบรรจุ หบี ห่อท่ีดี จะทาให้การปอ้ งกนั ความเสียหายของสนิ ค้าดีขึ้น ยงิ่ กว่านนั้ เมอ่ื มกี ารเก็บรกั ษาสนิ ค้าก็จะ ทาให้มคี วามเสียหาย น้อยลงดว้ ย บางครงั้ การบรรจุหีบห่อท่ีดีก็เป็นการโฆษณาประชาสัมพันธ์ได้ ดีกว่าการโฆษณาด้วยสื่อด้วยซ้าไป เพราะเม่ือวางผลิตภณั ฑ์ไว้ในร้านค้า ผู้บริโภคอาจจะเหน็ บ่อยกว่าการโฆษณาในสอ่ื เราจะเห็นวาบางครงั้ จะมี หีบห่อวางแสดงตามตูกระจกใสในร้านเป็น จานวนมาก ส่ิงที่นักการตลาดพึงระลึกไว้เสมอคือ จะต้องไม่มีการ บรรจุหีบห่อท่ีทาให้ผู้บริโภคเข้าใจผิด เช่น กระป๋องท่ีบรรจุปลาซาดีน ก็ไม่ควรปดสลากว่า เป็นปลาทูนา หรือ กาหนดบนหบี ห่อว่า สินคา้ มนี ้าหนัก 0.8 กิโลกรมั แต่กลับปดสลากว่า 1 กโิ ลกรัม หรือน้าสมธรรมชาติ 100% ท้ัง ๆ ที่จริงแล้ว มีเพียง 25% ผสมน้าอีก 75% หรือระบุวาหีบห่อสามารถหมุนเวียนมาใช้ใหม่ได้ทั้ง ๆ ท่ี นามาใช้อีก ไม่ได้ ในปัจจุบัน การบรรจุหีบห่อสมัยใหม่ มักจะใช้บาร์โค้ดซ่ึงสามารถอ่านได้ด้วยเคร่ืองมือ อเิ ลก็ ทรอนิกส์ไดส้ ะดวก ในการชาระเงนิ และการจดั หมวดหมูสนิ คา้ ไดด้ ี 6. การแปรรูป การแปรรูป หมายถึง การนาผลผลิตทางการเกษตรซ่งึ มีอยู่ในรูปวตั ถุดิบมาผานขบวนการ ด้าน วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยมี าใช้ในกรรมวธิ กี ารผลติ การแปรสภาพเพ่อื สามารถบริโภค มอี ายุ ยืนยาวขน้ึ ตลอดท้ังความสะดวกสบายในรปู ผลติ ภณั ฑ์กึง่ สาเรจ็ รูป 1. ศักยภาพของทรัพยากรธรรมชาตใิ นแต่ละพนื้ ท่ี ทรัพยากรธรรมชาติ หมายถึง สิ่งท่ีเกิดข้ึนเองตามธรรมชาติ ซ่ึงมนุษย์สามารถนาไปใช้ให้ เกิดประโย ชนตอชวี ติ ประจาวัน และการประกอบอาชีพ ทรัพยากรธรรมชาติ ได้แก่ ปา่ ไม้ แมน่ ้า ลาคลอง อากาศ แรธาตุ ต่าง ๆ ทรัพยากรธรรมชาติบางชนิดใช้แล้วหมดไป เช่น แร่ธาตุต่าง ๆ บางชนิดมนุษย์สามารถสร้างทดแทนขึ้น ใหม่ได้ เช่น ป่าไม้ เม่ือมนุษย์ตัดไปใช้ประโยชนแล้วก็ สามารถปลูกทดแทนขึ้นใหม่ได้ ดังน้ัน ผู้ประกอบอาชีพ อยู่แล้วตองการพัฒนาอาชีพของตนให้ดีขึ้น ต้องพิจารณาทรัพยากรในพื้นท่ีที่จะนามาใช้พัฒนาอาชพี ด้วย เช่น จากการปลกู ผักทใี่ ช้สารเคมี ต้องการพฒั นาโดยใช้ปุย๋ หมักแทนปุ๋ยเคมีในการปลูกผกั ต้องพจิ ารณาวาทรัพยากร ท่ีจะต้องนามาใช้ ในการทาปุ๋ยหมักในพื้นที่มีหรือไม มีเพียงพอหรือไม่ ถ้าไม่มีผู้ประกอบการต้องพิจารณา ใหม่ว่าจะ พัฒนาอาชีพท่ีตัดสินใจเลือกไว้หรือไม่ หรือพอจะจัดหาได้ในพื้นที่ใกล้เคียง ซ่ึงผู้ประกอบการต้อง เสยี คา้ ขนส่งจะคุ้มค่ากับการลงทนุ หรือไม่ จงึ จาเป็นต้องนาทรพั ยากรธรรมชาติในพ้นื ที่มาพจิ ารณาด้วย เพื่อลด ต้นทุนการผลติ 2. ศักยภาพของพ้ืนท่ตี ามลักษณะภูมิอากาศ ในแต่ละพ้ืนที่จะมีลักษณะภูมิอากาศแตกต่างกัน เช่น ประเทศไทยภาคกลาง มีอากาศร้อน ภาคใต้ มี ฝนตกเป็นเวลานาน ภาคเหนือ มีอากาศเย็น โดยเฉพาะอาชีพเกษตรกรรมข้ึนอยู่กับสภาพ ภูมิอากาศเป็นสวน ใหญ่ เช่น การปลกู ลิน้ จ่ี ลาใย ต้องการอากาศเยน็ จึงจะออกผลได้ แก้วมังกร ต้องการอากาศร้อน ทวปี อเมริกา มีอากาศหนาวเย็นมากกส็ ามารถปลกู พืชเมืองหนาวได้ เช่น เชอร์ร่ี แอปเปิ้ล ดงั น้ัน การพัฒนาอาชีพจาเป็นต้อง พิจารณาสภาพภูมิอากาศด้วยวาเหมาะสมกบั สิ่ง ทีต่ องพฒั นาหรือไม่ การพฒั นาพันธุของพืชใหม่ๆ ท่เี กยี่ วของ กบั ภูมอิ ากาศ เช่น ข้าวหอมมะลิ ต้องปลูกในสภาพภูมิอากาศแห้งแล้ง ซ่งึ ไม่เหมาะทจี่ ะนามาปลูกในภาคกลาง หรือการพัฒนาอาชีพ การทองเท่ียวในชวงอากาศเย็นสบายก็สามารถพัฒนาได้เต็มท่ี เน่ืองจากมีนักท่องเที่ยว หลงั่ ไหลเขา้ มา เช่น พัฒนาทีพ่ กั อาหาร แหล่งทองเท่ยี ว ให้ตรงกบั ความต้องการของลกู คา้ 3. ศกั ยภาพของภูมปิ ระเทศและทาเลทีต่ ัง้ ของแต่ละพน้ื ที่ สภาพภูมิประเทศและทาเลที่ต้ังของแต่ละพ้ืนที่จะแตกต่างกัน เช่น เป็นภูเขา เป็นท่ีราบสูง ที่ราบลุ่ม แต่ละพ้ืนท่ีมีผลตอการพัฒนาอาชีพต่าง ๆ เช่น ต้องการพัฒนาอาชีพอุตสาหกรรมจาก การใช้แรงคนเป็น

เคร่อื งจกั ร เพื่อใหส้ นิ ค้ามีคุณภาพเดยี วกัน ผปู้ ระกอบการต้องพิจารณาว่า เครอื่ งจักรน้นั ต้องไมมีผลกระทบต่อ ชุมชน และสภาพแวดล้อมในภมู ปิ ระเทศนนั้ ๆ 4. ศักยภาพของศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวติ ของแต่ละพ้ืนที่ แต่ละพ้นื ที่ทง้ั ในประเทศไทย และต่างประเทศ มีศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณีและวถิ ชี ีวิตท่ี แตกต่างกัน ดังนั้น แต่ละพื้นที่สามารถนาเอาส่ิงเหล่าน้ีมาใช้พัฒนาอาชีพได้ เช่น การทาธุรกิจ ร้านอาหารก็ต้องทราบ ว่าภาคใดมีวิถีชีวิตการรับประทานอาหารรสชาติแบบใด ภาคเหนือ นิยม อาหารรสจืด ภาคใต้ นิยมอาหารรส จัด สวนภาคกลาง นิยมรับประทานอาหารที่มีกะทิเป็น ส่วนประกอบ ดังน้ัน การจะพัฒนาอาชีพต้องศึกษา ศลิ ปะ วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวิตของ ชุมชนด้วย 5. ศกั ยภาพของทรัพยากรมนุษย์ในแตล่ ะพ้นื ที่ ทรัพยากรมนุษย์ในแต่ละพ้ืนที่ หมายถึง ความรู้ ความสามารถของมนุษย์ท่ีเป็นภูมิปัญญา ทั้งในอดีต จนถึงปัจจุบัน ด้านการประกอบอาชีพต่าง ๆ ในพื้นท่ีนั้น ๆ ปัจจุบันมีหลายอาชีพที่เกิด จากภูมิปัญญา แต่สามารถพัฒนาให้เหมาะสมกับสถานการณปัจจุบันได้ เช่น การใช้จุลินทรีย์ในการทาปุ๋ยหมัก แต่จากการทา ปุ๋ยหมักคนเราก็มีความคิดที่จะนาไปประยุกต์ใช้อย่างอ่ืน ๆ เช่น ทาน้าหมัก นาไปราดในห้องน้าเพ่ือดับกลิ่น หรือนาไปผสมกบั ส่วนประกอบอ่นื ๆ ให้สามารถป่นเป็นกอ่ นได้ นาไปโยนในนา้ เพอ่ื แก่ปัญหานา้ เสียที่เน่าเหม็น เป็นการชวยปรับสภาพนา้ ดังนน้ั จะเห็นว่า ทรัพยากรมนษุ ยม์ คี วามคิดไมหยุดนง่ิ ช่วยให้เกดิ สนิ ค้าใหม่ ๆไดอ้ ยู่ ตลอดเวลา