ธรรมะ

ฉบบั ท่ี ๑๑๑ นาทพี สิ จู นค์ วามรคู้ วามสามารถ ในนาทเี ฉียดตาย ถา้ ไมร่ วู ้ ธิ ที ําใจ ก็เหมอื นทัง้ ชวี ติ ไมร่ อู ้ ะไรเลย ชวี ติ เต็มไปดว้ ยบททดสอบความรคู ้ วามสามารถ คนทส่ี อบผา่ นมกั ไดด้ มี สี ขุ กวา่ คนสอบไมผ่ า่ น ตัง้ แตก่ ารไดเ้ ขา้ เรยี น การไดเ้ รยี นจบ การไดเ้ ขา้ ทํางาน การไตเ่ ตา้ ไปสตู่ ําแหน่งสงู ขน้ึ การกลา้ ออกมาทําเอง การทําใหก้ จิ การของตัวเองรงุ่ เรอื ง เหลา่ นลี้ ว้ นตอ้ งอาศยั ความรคู ้ วามสามารถเป็ นหลกั ถงึ แมด้ วงดแี คไ่ หน ถา้ ไมม่ คี วามรคู ้ วามสามารถจะใชด้ วง ดวงดๆี ก็ฝ่ อตวั ไปเปลา่ ๆในเวลาไมน่ าน

ทเี่ หลอื คอื ชวี ติ อนั ไรค้ วามรคู ้ วามสามารถเทา่ นัน้ ชวี ติ ยงั ไมส่ นิ้ กต็ อ้ งดนิ้ ไป แตค่ วามจรงิ ยง่ิ กวา่ นัน้ กค็ อื ชวี ติ กาํ ลงั จะสนิ้ กต็ อ้ งดนิ้ อยู่ และแมช้ วี ติ สน้ิ ลงแลว้ กต็ อ้ งดน้ิ ตอ่ ระหวา่ งมชี วิ ติ จะเคยมคี วามรคู ้ วามสามารถขนาดไหน ถา้ ใกลต้ ายไมท่ ราบวธิ วี างใจใหส้ งบ กจ็ ะรสู ้ กึ วา่ ในขณะนัน้ ตวั เองไมม่ คี วามรคู ้ วามสามารถอะไรเลย เหมอื นตอ่ ใหเ้ คยเกง่ กาจสารพดั วชิ าเพยี งใด ถา้ หลงป่ าแลว้ ไมร่ วู ้ ธิ ดี ดู าว ไมร่ วู ้ ชิ าสงั เกตไพร อยา่ งไรกห็ าทางออกไมเ่ จอ หรอื ถา้ ตกน้ําแลว้ วา่ ยน้ําไมเ่ ป็ น อยา่ งไรก็ตอ้ งจมสนทิ ความสงบใจไมใ่ ชอ่ าศยั แคค่ วามรู ้ แตย่ งั ตอ้ งมคี วามสามารถดว้ ย ความสามารถสงบเป็ นเรอื่ งตอ้ งสงั่ สม ตอ้ งฝึกทํากนั ทงั้ ชวี ติ ไมใ่ ชแ่ คว่ นั สองวันแลว้ จะได ้ โบราณาจารยท์ า่ นจงึ ใหห้ มน่ั ระลกึ ถงึ ความตายทกุ วัน คดิ วา่ ถา้ ตอ้ งตายวันนี้ เราจะนกึ ถงึ อะไร เราจะเอาอะไรตดิ จติ ตดิ ใจไป ระหวา่ งเหตขุ องความฟ้งุ ซา่ น ดน้ิ ไปดน้ิ มากระสบั กระสา่ ย หรอื เหตขุ องความสงบ ระงบั ความกวดั แกวง่ กายกวดั แกวง่ ใจ เพยี งคดิ เทา่ นเี้ รอ่ื ยๆ ก็เหมอื นไดฝ้ ึกใหจ้ ติ ฉลาด

และเป็ นการสะสมความสามารถทจ่ี ะสงบมากขน้ึ เรอ่ื ยๆทกุ วันแลว้ ครบั ดงั ตฤณ สงิ หาคม ๕๖ ใครทม่ี นี สิ ยั โกรธแลว้ จําฝังใจ แลว้ อยากแกไ้ ขนสิ ยั นใ้ี หห้ ายขาด รบี คลกิ ไปอา่ นวธิ กี ารใน \"ดงั ตฤณวสิ ชั นา\" ตอน \"จะแกน้ สิ ยั เจา้ คดิ เจา้ แคน้ ไดอ้ ยา่ งไร\" (^__^) คนเราพงึ อยดู่ ว้ ยความไมป่ ระมาท ดังนัน้ จงึ ควรวางแผนการเงนิ ใหร้ ดั กมุ คอลมั น์ \"กระปกุ ออมสนิ \" ฉบบั น้ี คณุ MrMessenger มาบอกเลา่ เรอื่ งราวนา่ สนใจ ในตอน \"ความเชอ่ื ผดิ ๆ ทค่ี นสว่ นใหญไ่ มค่ ดิ วางแผนการเงนิ \" สว่ นใครทอ่ี ยากเปลย่ี นงานแตก่ ท็ ําไมได ้ คณุ Aims Astro เสนอวธิ ที สี่ รา้ งความสขุ แมจ้ ะตอ้ งทํางานทไี่ มต่ รงใจ ใน \"โหรา (ไม)่ คาใจ\" ตอน \"งานไมใ่ ช่ แตใ่ จไมท่ กุ ข\"์ คะ่

��������������������������� ผทู้ ยี่ งั ไมไ่ ดไ้ ปรบั หนงั สอื “อนาพาธ” ท่ี ณฐั ชญาคลนิ กิ กรณุ าเขา้ ไปรบั ภายในวนั ที่ ๓๑ สงิ หาคมนด้ี ว้ ยนะคะ หลังจากน้ี หนังสอื ทงั้ หมด จะนําจัดสง่ ไปยงั วัด, หอ้ งสมดุ และเรอื นจํา ทว่ั ประเทศนะคะ จากโครงการจัดพมิ พห์ นังสอื “ณ มรณา” ทไี่ ดเ้ ปิดใหร้ ว่ มจดั พมิ พใ์ นปี ๒๕๕๒ ทางทมี งานไดป้ ิดบญั ชแี ลว้ นะคะ โดยเงนิ จํานวน ๒๓,๘๔๐ บาท ไดโ้ อนเขา้ บญั ชหี นังสอื “อนาพาธ” เพอ่ื เป็ นคา่ ใชจ้ า่ ยในการจดั สง่ ไปยงั วัด, หอ้ งสมดุ และเรอื นจํา ทวั่ ประเทศ ขออนุโมทนากบั ทกุ ทา่ นทม่ี สี ว่ นในการจดั พมิ พห์ นังสอื ทงั้ สองโครงการนดี้ ว้ ยนะคะ _/\\_ (สถานทร่ี ับหนังสอื คอื ณฐั ชญาคลนี กิ ตัง้ อยทู่ ี่ Tops Market สาขาสขุ าภบิ าล ๓ ถ.รามคาํ แหง โทร. ๐๒-๗๒๙-๗๔๙๐, ๐๘๔-๔๒๒-๒๙๖๒, ๐๘๖-๔๐๐-๐๔๖๖ เวลาทําการ (หยดุ วนั องั คาร) จันทร์ : ๑๑:๐๐ – ๒๐:๐๐ พ.–อา. : ๑๑:๐๐ – ๒๐:๐๐)

เห็นภยั ในวฏั สงสาร วสิ ชั นาธรรม โดย หลวงป่ หู ลา้ เขมปตฺโต วดั บรรพตครี ี (ภจู อ้ กอ้ ) อ.หนองสงู จ.มกุ ดาหาร ปจุ ฉา ๑ : หลวงป่ คู ะดฉิ ันจะตอ้ งปฏบิ ตั เิ ชน่ ไรคะ จงึ จะไดเ้ กดิ มาในภพภมู ขิ องศาสนาพทุ ธ เกดิ มาในภพภมู ขิ องมนุษยอ์ กี แตด่ ฉิ ันกค็ ดิ วา่ การไมข่ อเกดิ มาอกี นะดเี ยย่ี มทส่ี ดุ นะเจา้ คะ แตบ่ ญุ บารมขี องดฉิ ันจะมมี ากพอทจ่ี ะทําใหด้ ฉิ ันไมต่ อ้ งมาเกดิ อกี หรอื ไม่ แตด่ ฉิ ันจะเรง่ เพยี รพยายามเรง่ สะสมบญุ นะเจา้ คะ เพราะถงึ อยา่ งไรในภพนด้ี ฉิ ันก็ไดเ้ กดิ มาในภพภมู ขิ องมนุษยแ์ ลว้ ก็อยา่ ไดเ้ สยี ชาตเิ กดิ ตอ้ งเรง่ สะสมบญุ ไปเรอื่ ยๆ เรง่ ทําความเพยี รเจรญิ สตติ ลอดเวลา เวลาทด่ี ฉิ ันตอ้ งออกไปธรุ กจิ หรอื ตอ้ งขน้ึ รถลงเรอื หรอื ไปไหนๆ ดฉิ ันมกั จะคดิ วา่ ถา้ ดฉิ ันเกดิ ตายไปตอนน้ี ดฉิ ันไดท้ ําอะไรไปบา้ งแลว้ ดฉิ ันกเ็ ลยเกดิ ความรสู ้ กึ วา่ เออ...นเี่ รายงั ไมไ่ ดท้ ําอะไรกบั เขาเทา่ ไหรเ่ ลย กจ็ ะตอ้ งมาตายซะแลว้ เพราะความตายเกดิ ไดท้ กุ ขณะ ดฉิ ันนกึ ถงึ ความตายอยา่ งนต้ี ลอดเวลา จะเรยี กวา่ ดฉิ ันไดเ้ จรญิ มรณานุสติ ใชไ่ หมเจา้ คะ วสิ ชั นา : เมอ่ื หลานๆ เห็นภยั ในวฏั สงสารอยา่ งเต็มทแ่ี ลว้ มนั กเ็ ป็ นผมู ้ วี าสนาอยใู่ นตวั สามารถทําตนใหพ้ น้ ทกุ ขใ์ นปัจจบุ นั ชาตไิ ดโ้ ดยแท ้

เพราะคนเราเมอื่ เห็นทกุ ขเ์ ป็ นหลกั ของหวั ใจแลว้ นั่นกค็ อื ตวั ศลี สมาธิ ปัญญาน่ันเอง เมอื่ เห็นอยเู่ นอื งๆ ตดิ ตอ่ อยไู่ มข่ าดสาย ก็เรยี กวา่ ภาวนาอยไู่ มข่ าดสาย เป็ นขอ้ วตั รของจติ ใจทช่ี อบดว้ ย หนักเขา้ กเ็ บอ่ื หน่ายคลายเมาในวัฎสงสารแบบเยน็ ๆ รอบคอบ เรยี กวา่ ปัญญาชอบในวปิ ัสสนา อนง่ึ บคุ คลผจู ้ ะเกดิ เป็ นมนุษยอ์ กี ตดิ กนั ในชาตติ อ่ ไป เป็ นผถู ้ งึ ไตรสรณคมนเ์ ทา่ นัน้ ก็พอแลว้ เพราะโหรเอกพระบรมศาสดาองคท์ า่ นทายไวว้ า่ บคุ คลผถู ้ งึ พระพทุ ธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็ นสรณะแลว้ มคี ตเิ ป็ นสอง ไมเ่ ป็ นมนุษยก์ ต็ อ้ งเทวดา มนั เป็ นของไมย่ ากของผทู ้ รงศรัทธา แตก่ ็ตรงกนั ขา้ มกลายเป็ นของยากของผทู ้ ไ่ี มศ่ รทั ธา ความดคี นดที ําไดง้ า่ ย ความชวั่ คนดที ําไดย้ าก ความชว่ั คนชวั่ ทําไดง้ า่ ย ความดคี นชวั่ ทําไดย้ าก สง่ิ เหลา่ นเ้ี ป็ นของจรงิ มาแตด่ กึ ดําบรรพ์ ไมพ่ ดู อกี กจ็ รงิ อกี พดู อยไู่ มห่ ยดุ กจ็ รงิ อยไู่ มห่ ยดุ และก็การเกดิ ในศาสนาพทุ ธนัน้ เมอื่ เราถงึ ไตรสรณคมนแ์ ลว้ มนั ก็มพี ชื ไวแ้ ลว้ ถงึ แมม้ ภี พมชี าตอิ กี มนั ก็ไปเกดิ ในมนุษยพ์ ทุ ธศาสนาน่ันเองไมต่ อ้ งสงสยั เลยนา การเกดิ เป็ นเทวดาเทวบตุ รและพรหมมที กุ ขน์ อ้ ยกวา่ มนษุ ยก์ จ็ รงิ อยแู่ ลว้ แตเ่ มอ่ื มนั อยใู่ ตอ้ ํานาจแหง่ ความไมเ่ ทยี่ งแลว้ ก็จดั วา่ เป็ นทกุ ขเ์ สมอกนั ในดา้ นปรมตั ถ์ และก็มรรคผลนพิ พานกม็ ใี นชนั้ เทวโลก และพรหมโลกเหมอื นกนั บางทา่ นก็ภาวนาตดิ ตอ่ อยใู่ นภพนัน้ ๆ สรา้ งบารมอี ยใู่ นภพนัน้ ๆ กเ็ ป็ นพระอรยิ บคุ คลไดเ้ หมอื นมนุษยเ์ รานเี่ อง มนั กล็ า่ ชา้ อยแู่ ตส่ ตั วเ์ ดรจั ฉาน เปรตทกุ จําพวก และสตั วน์ รกทกุ จําพวกเทา่ นัน้ “จะอยา่ งไรกต็ าม เราไมต่ ตี นตายกอ่ นไข ้ เราจะไมห่ วงั ภพตอ่ ไปในอนาคตอกี เราจองขาดผกู ขาดเพอ่ื พน้ ทกุ ขท์ งั้ ปวงในปัจจบุ นั ชาติ

เพอื่ จะตัดปัญหาความมงุ่ หวงั หลายทาง ใหเ้ หลอื แตท่ างเดยี ว ปัญหามนั จะนอ้ ยลง ความประสงคก์ ไ็ มม่ มี าก แมเ้ ราจะภาวนาเห็นตวั กองทกุ ขข์ ณะจติ เดยี ว หรอื พทุ โธคําเดยี ว ก็มคี ณุ คา่ มากกวา่ ทป่ี รารถนาในภพตอ่ ไป การปรารถนาในภพตอ่ ๆ ไปตัง้ ลา้ นๆ ขณะจติ กไ็ มเ่ ทา่ ขณะจติ เดยี วทหี่ วังพน้ ทกุ ขใ์ นปัจจบุ นั ชาต”ิ การจองควิ การสมาทาน เจตนา ความประสงค์ ความตอ้ งการ และความอธษิ ฐาน ทัง้ หลายเหลา่ นเ้ี รยี กชอ่ื ตา่ งกนั แตก่ ม็ คี วามหมายอนั เดยี วกนั แหง่ รสชาติ ฉะนัน้ ความตอ้ งการพน้ ทกุ ขใ์ นปัจจบุ นั ชาติ เป็ นพระสตพิ ระปัญญา ศลี สมาธิ ปัญญาอกี ดว้ ย มพี ลงั มากแตเ่ ราบญั ญตั ไิ มเ่ ป็ น กก็ ลา่ วตตู่ นวา่ ศลี ไมม่ ใี นเจตนา ทแี่ ทน้ ัน้ เจตนาหงั ภกิ ขเว สลี งั วทามิ เจตนาไปทางดนี ่ันเอง เป็ นตวั ศลี สมาธิ ปัญญา กลมกลนื กนั ในขณะเดยี ว เหมอื นเชอื กสามเกลยี วทเี่ ราเรยี กวา่ ปัจจบุ นั จติ ปัจจบุ นั ธรรมน่ันเอง ไมใ่ ชอ่ น่ื ไกลเลย จะบญั ญตั หิ รอื ไมบ่ ญั ญตั กิ ไ็ มเ่ ป็ นปัญหา ขอใหภ้ าวนาตดิ ตอ่ อยไู่ มข่ าดสาย ใหเ้ ห็นอนจิ จัง ทกุ ขงั อนัตตาเป็ นเป้าอนั เดยี วกนั พรอ้ มกบั ลมหายใจออก-เขา้ นวิ รณท์ งั้ หลายมนั ตงั้ อยไู่ มไ่ ดด้ อก “ผรู ้ ักใครภ่ าวนาอยเู่ ป็ นเนอื งนติ ย์ เรยี กวา่ ผนู ้ ัน้ บารมแี กก่ ลา้ แลว้ ทา่ นผใู ้ ดขเ้ี กยี จกใ็ หท้ ราบเถดิ วา่ บารมยี งั ออ่ นเหลวไหลมาก ฉะนัน้ จงึ ไมค่ วรนั่งควรนอนใหบ้ ารมแี กก่ ลา้ ” คําวา่ นั่งนอน นอนทงั้ กายทงั้ ใจดว้ ย น่ังกเ็ หมอื นกนั ยนื เดนิ น่ังนอนเป็ นการเปลย่ี นอริ ยิ าบถเฉยๆ แตด่ า้ นจติ ใจและศรทั ธาไมเ่ ปลย่ี นออกจากพทุ ธ ธรรม สงฆ์ ไปไหนเลย จะทําทา่ ไมท่ ําทา่ ก็ไมเ่ ป็ นปัญหา

คลา้ ยกบั เกลอื จะอยถู่ ว้ ย หรอื อยชู่ าม หรอื อยทู่ ไี่ หนก็ตาม กร็ กั ษาความเค็มของตนอยไู่ วอ้ ยา่ งนัน้ จะอยา่ งไรกต็ าม ขอใหแ้ บง่ เวลาภาวนาอยา่ ใหเ้ สยี วันเสยี คนื จติ ใจหากจะสงู ขนึ้ เองไมต่ อ้ งบน่ หา จะชนะความหลงของตนแน่แท ้ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - ปจุ ฉา ๒ : ดฉิ ันไดย้ นิ วา่ ทําบญุ อน่ื ๆ ผลจะไดร้ บั เมอ่ื ไรไมแ่ น่ แตถ่ า้ ภาวนาแลว้ ทําเมอื่ ไรไดร้ ับผลเมอ่ื นัน้ ปัจจบุ นั ดฉิ ันพยายามปฏบิ ตั ทิ งั้ ทาน ศลี ภาวนาทกุ วนั ทําไมจงึ ทําใหม้ เี รอื่ งทท่ี ําใหท้ อ้ แทผ้ ดิ หวังอยรู่ อบขา้ งเสมอๆ ดฉิ ันสงสยั เกย่ี วกบั การตงั้ สจั จะ ถา้ เราตัง้ สจั จะจะทําอะไรตอ้ งทําใหไ้ ด ้ แตบ่ างครัง้ กก็ ลา่ วกนั วา่ อยา่ ยดึ มน่ั ถอื มนั่ ใหพ้ ยายามปลอ่ ยพยายามวางเสยี ดสู องอยา่ งมนั ขดั ๆ กนั ในตวั ถา้ คนสองคนเคยใหส้ จั จะตอ่ กนั วา่ จะอยดู่ ว้ ยกนั ชว่ ยเหลอื เกอ้ื กลู กนั มาภายหลงั คนหนง่ึ จะเปลยี่ นคําพดู โดยอา้ งการปลอ่ ยวาง อกี คนหนง่ึ ควรถอื สจั จะ ทัง้ สองคนไมท่ ราบวา่ จะปฏบิ ตั ติ วั อยา่ งไรจงึ จะถกู ตอ้ งตามหลกั การในศาสนา ทงั้ สองอยา่ งจะปฏบิ ตั ไิ ปดว้ ยกนั ไดห้ รอื ไม่ วสิ ชั นา : เป็ นคําถามในธรรมะสลับซบั ซอ้ น แตก่ ็เขา้ ใจอยู่ การทําบญุ ถา้ ขาดการใหท้ าน ความตระหนเี่ หนยี วแน่นเราก็จดั เขา้ ทําใหเ้ ป็ นกงั วลในสง่ิ ของมาก และถา้ มชี าตมิ ภี พในอนาคต กเ็ ป็ นคนจนในทางวตั ถสุ ง่ิ ของ ถา้ ขาดศลี กท็ ําใหเ้ ราเป็ นคนโหดรา้ ย ขาดเมตตาในชนั้ หยาบๆ ถา้ หากมชี าตมิ ภี พในอนาคตตอ่ ไปกเ็ ป็ นคนอายสุ นั้ มรณะงา่ ย

ถา้ ขาดภาวนาเลา่ ทัง้ ชาตนิ แ้ี ละชาตหิ นา้ ก็มกั จะหลง ไมร่ ตู ้ ามเป็ นจรงิ ของสงั ขารธรรม และก็ไมร่ ตู ้ ามเป็ นจรงิ วสิ งั ขารธรรมอกี เขาชกั ชวนไปเชอื่ ทางไหนกม็ กั จะเป็ นผไู ้ รเ้ หตผุ ล ใหเ้ ขาดงึ จมกู ไปไดใ้ นทางผดิ ตา่ งๆ ถา้ จะวา่ ใหล้ ะเอยี ดแลว้ ทาน ศลี ภาวนา เห็นพระคณุ ในปัจจบุ นั ชาตเิ รานเ้ี อง มผี วิ พรรณวรรณะผอ่ งใสและไมค่ รั่นครา้ มในสงั คมอกี ดว้ ย สว่ นบางสง่ิ บางอยา่ งทไ่ี มส่ มประสงคน์ ัน้ หรอื หากวา่ มเี ขามาเบยี ดเบยี นในทางตรงและทางออ้ ม มนั เป็ นกรรมเกา่ แตช่ าตปิ างกอ่ นกม็ ี เมอ่ื มนั ใหผ้ ลยงั ไมห่ มด มนั ก็ตอ้ งใหไ้ ปตามทเี่ ราเป็ นหนเ้ี ป็ นสนิ อยู่ บางกรณเี ขาเบยี ดเบยี นเราเล็กนอ้ ยหรอื ใหญโ่ ต ทงั้ ทางตรงและทางออ้ ม มนั เป็ นกรรมทเี่ ขามากอ่ ใหมก่ ม็ ี ทเ่ี ราจะมอี บุ ายเวน้ กม็ หี นทางเดยี วคอื ไมเ่ อาจติ ใจไปผกู เวร คอื ไมแ่ กแ้ คน้ และสาปแชง่ ดว้ ยวธิ ใี ดๆ ทงั้ สน้ิ ใหน้ กึ ในใจวา่ จะเป็ นผลของกรรมเกา่ หรอื ผลของกรรมใหมก่ ต็ าม ขอใหแ้ ลว้ กนั ไปเสยี ในชาตนิ ้ี ขา้ พเจา้ จะไมจ่ องเวรทา่ นผใู ้ ดในไตรโลกาเลย ระงับเวรดว้ ยการไมจ่ องเวร แตถ่ า้ จองเวรแลว้ เวรกไ็ มร่ ะงับ มขี อ้ ควรคดิ อยอู่ กี เป็ นพเิ ศษทจ่ี ะทําใหจ้ ติ สงู ขน้ึ ดว้ ยดา้ นปัญญาอนั สดุ ๆ คอื มคี วามเห็นวา่ ถา้ ในโลกนอ้ี ะไรๆ กจ็ ใุ จตามความประสงคห์ มด การเบอ่ื หน่ายคลายเมาและหลดุ พน้ ในโลกทัง้ ปวงมนั ก็ไมม่ เี ลย พระอรหันตก์ ไ็ มม่ เี ลยในโลกนแ้ี ละโลกหนา้ นม้ี นั ตรงกนั ขา้ มไปเสยี แลว้ มนั ไมส่ มประสงคใ์ นโลกทัง้ ปวงน่ันเอง จงึ มปี ระตเู บอื่ หนา่ ยคลายหลดุ พน้ ในความเขา้ ใจผดิ ของตน จติ ใจจงึ ไมก่ งั วลในโลกทงั้ ปวง หายหว่ งหายสงสยั เพราะพระปัญญารแู ้ จง้ ชดั

ตัวหลงๆ ถกู หมดั ของปัญญาทัง้ เขา่ ทัง้ ศอกนับสบิ ไมล่ กุ อกี เสยี ดว้ ย จงึ สามารถขา้ มทะเลหลงได ้ อปุ สรรคทงั้ ปวงในโลกกลายเป็ นยาวเิ ศษ เป็ นเหตใุ หน้ ักปราชญเ์ บอื่ หน่ายคลายเมาในวฏั สงสาร ฉะนัน้ พวกเราจงึ ไมค่ วรประมาท ทาน ศลี ภาวนา เพราะสามารถทําใจใหส้ งู ขน้ึ ทวคี ณู ไมอ่ ยใู่ นระดบั เกา่ - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - คดั จาก หลวงป่ หู ลา้ เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ ฉบบั พมิ พค์ รัง้ ท่ี ๒๐ กนั ยายน ๒๕๕๓ งานไมใ่ ช่ แตใ่ จไมท่ กุ ข์ Aims Astro

ถาม – เราทาํ งานในหนว่ ยงานทมี่ น่ั คงแหง่ หนง่ึ สภาพการทาํ งานทว่ั ไปก็ถอื วา่ ไมเ่ ลวนกั แตก่ ็รสู้ กึ ฝื นๆ เพราะไมใ่ ชง่ านทช่ี อบ ตอนนก้ี ็รสู้ กึ สบั สนวา่ ควรจะทาํ ทนี่ ต่ี อ่ ดไี หม แตถ่ า้ จะใหล้ าออกก็เกรงวา่ จะทําใหค้ นทบี่ า้ นไมส่ บายใจ แบบนค้ี วรจะคดิ อยา่ งไรใหท้ ํางานตอ่ ไปอยา่ งสบายใจทสี่ ดุ คะ อนั คําถามทเี่ กยี่ วขอ้ งกบั การเบอื่ งาน อยากเปลย่ี นงาน รสู ้ กึ วา่ งานทท่ี ําอยไู่ มใ่ ชอ่ ยา่ งทใี่ จฝัน ฯลฯ มลี กู คา้ ปรกึ ษาเป็ นประจําเชยี วคะ่ เรยี กไดว้ า่ เป็ นปัญหาสามญั ของวัยทํางาน คอลัมนน์ กี้ ็เคยนําเสนอเกยี่ วกบั ประเด็นดังกลา่ วมาบา้ งแลว้ แตก่ ็ยงั คงมเี รอื่ งน่าสนใจทจ่ี ะนํามาเลา่ สกู่ นั ฟังอกี ไมน่ อ้ ยคะ่ กรณีศกึ ษาในฉบบั นี้ เป็ นเรอื่ งราวของคณุ ซนิ ญอรติ า้ (นามสมมตุ )ิ ลกู คา้ หญงิ อธั ยาศัยดซี ง่ึ ไดก้ ลับมาตรวจดวงกนั อกี ครัง้ ในการสนทนาครัง้ ลา่ สดุ ลกู คา้ มคี วามไมส่ บายใจในเรอ่ื งงานและกงั ขาวา่ งานทที่ ําอยเู่ หมาะสมกบั ตนเอง หรอื ไม่ ซง่ึ ตามดวงชะตาแลว้ งานในปัจจบุ นั ซง่ึ เกยี่ วขอ้ งกบั เรอื่ งเงนิ ๆ ทองๆ นัน้ เหมาะกบั เธอแลว้ อกี ทงั้ ยงั มคี วามมน่ั คงสงู ดว้ ย จงึ ไมไ่ ดแ้ นะนําใหล้ กู คา้ เปลยี่ นงานแตอ่ ยา่ งใด อยา่ งไรกต็ ามทราบไดจ้ ากดวงชะตาวา่ อาชพี ทคี่ ณุ ซนิ ญอรติ า้ อยากทํานัน้ คอื งานลกั ษณะสงั คมสงเคราะห์ ชว่ ยเหลอื ผปู ้ ่ วยหรอื ผยู ้ ากไรอ้ อ่ นแอ ลกู คา้ ฟังแลว้ บอกวา่ ใชเ่ ลย เมอ่ื หลายปีกอ่ นเคยทํางานทไ่ี ดช้ ว่ ยเหลอื ผอู ้ นื่ ในชว่ งเวลาไมก่ เ่ี ดอื นกอ่ นทจ่ี ะทํางานประจํา แมจ้ ะไมน่ านนักแตเ่ ป็ นเวลาทเี่ ธอมคี วามสขุ และประทบั ใจมาก แตท่ สี่ ดุ แลว้ คณุ ซนิ ญอรติ า้ กเ็ ลอื กทจ่ี ะทํางานตามสาขาวชิ าทเี่ รยี นมา เหตผุ ลสําคญั ประการหนง่ึ คอื เพอื่ ความสบายใจของพอ่ แมซ่ ง่ึ ทา่ นอยากใหเ้ ธอมงี านทม่ี น่ั คง ฟังแลว้ กค็ ดิ ถงึ ลกู คา้ อกี หลายทา่ นทอ่ี ยใู่ นสถานะคลา้ ยๆ กนั คอื ตงั้ แตเ่ ล็กแตน่ อ้ ยกเ็ ป็ นคนตัง้ ใจเรยี น พากเพยี รศกึ ษา ไมเ่ คยออกนอกลนู่ อกทาง เลา่ เรยี นจนเป็ นบณั ฑติ หรอื หลายคนจบปรญิ ญาโท และจํานวนไมน่ อ้ ยจบปรญิ ญาเอก ประพฤตติ นดี ไมม่ เี รอื่ งดา่ งพรอ้ ย

เป็ นทน่ี า่ ภาคภมู ใิ จของครอบครวั เป็ นอยา่ งยงิ่ ใครรใู ้ ครเห็นก็ชนื่ ชมวา่ พอ่ แมช่ า่ งไดล้ กู ดลี กู ทนี่ า่ รักจรงิ ๆ แตป่ ัญหาคอื บางคนมาคน้ พบภายหลังวา่ ตนเองไมไ่ ดช้ อบทํางานในสายทจี่ บมาเลย แมว้ า่ ในขณะเรยี นจะเรยี นได ้ หลายคนมผี ลการศกึ ษาสวยหรดู ว้ ยซาํ้ ไป (สาเหตหุ นง่ึ อาจเพราะในชว่ งวัยเรยี นนัน้ ไมไ่ ดม้ โี อกาสรว่ มกจิ กรรมนอกหลักสตู ร ตลอดจนงานอดเิ รกตา่ งๆ จงึ ไมเ่ คยไดส้ มั ผสั อาชพี ทหี่ ลากหลาย นอกเหนอื ไปจากสาขาวชิ าทตี่ นศกึ ษาอย)ู่ บางคนคน้ พบภายหลังจากทํางานไปแลว้ รว่ มสบิ ปี จะใหอ้ อกไปเรม่ิ ตน้ งานใหมก่ ็ทําใจไมไ่ ด ้ ทงั้ กลวั ความไมม่ นั่ คง ทงั้ หว่ งใยเรอ่ื งรายได ้ ทงั้ เสยี ดายความกา้ วหนา้ ทงั้ กงั วลความรสู ้ กึ ของพอ่ แม่ ฯลฯ อาจจะพดู งา่ ยๆ วา่ เป็ นลกู ดเี ดน่ ทซี่ อ่ นเรน้ ความทกุ ขไ์ วใ้ นใจ เมอื่ พดู ไปทํานองนี้ คณุ ซนิ ญอรติ า้ กบ็ อกวา่ เธอเองกเ็ ป็ นเชน่ นดี้ ว้ ยเหมอื นกนั ซง่ึ ดฉิ ันก็เห็นจรงิ วา่ พอ่ แมข่ องเธอชา่ งโชคดที มี่ เี ธอเป็ นลกู เพราะโดยรวมแลว้ เรยี กวา่ เป็ นลกู ทไ่ี ดด้ ่ังใจ ไมเ่ คยสรา้ งปัญหาให ้ มคี วามกตญั �กู ตเวทตี อ่ บพุ การมี าก คณุ ซนิ ญอรติ า้ บอกวา่ ถา้ จะใหเ้ ปลย่ี นงานไปทําตามใจฝันกเ็ กรงใจพอ่ แม่ แตค่ วามสบั สนในใจวา่ มาถกู ทางแลว้ หรอื ไมก่ ย็ งั คงมอี ยอู่ ยา่ งนัน้ จงึ ตอบเธอซาํ้ ไปวา่ ตามดวงชะตาแลว้ ทเี่ รยี นและทํางานมานัน้ ถกู ทางแลว้ อยา่ ไดก้ งั วลอกี ตอ่ ไปเลย ตามดวงแลว้ เธอจะไดง้ านประจําทต่ี วั เองไมค่ อ่ ยชอบนักนแ่ี หละ แตว่ า่ มนั จะเป็ นงานทเี่ ลยี้ งชวี ติ ได ้ สว่ นงานทห่ี ลอ่ เลย้ี งหวั ใจกข็ อใหห้ าเวลานอกเวลางานประจําไปทําก็แลว้ กนั หรอื อาจะเรม่ิ ตน้ เป็ นคนรเิ รมิ่ ชวนคนในทที่ ํางานจัดกจิ กรรมสงั คมสงเคราะหใ์ ดๆ ทเี่ ธออยากทํา เรม่ิ จากกจิ กรรมเล็กๆ กอ่ นกไ็ ด ้ ถงึ แมว้ า่ มนั อาจจะไมเ่ ตมิ เต็มใจไดท้ ัง้ หมด แตอ่ ยา่ งนอ้ ยกท็ ําใหม้ คี วามสขุ ขน้ึ แน่ๆ เพราะไดม้ ชี ว่ งเวลาหนงึ่ ทที่ ําในสงิ่ ทรี่ ัก ใหก้ ําลงั ใจลกู คา้ ไปดว้ ยวา่ บางครงั้ ชวี ติ ก็ไมใ่ จดใี หเ้ ราไดใ้ นสงิ่ ทอ่ี ยากไดท้ กุ อยา่ ง จงึ จําเป็ นตอ้ งเลอื กบางอยา่ งทที่ ําใหเ้ รามคี วามสบายกายสบายใจทส่ี ดุ เมอ่ื คณุ ซนิ ญอรติ า้ ซงึ่ เป็ นลกู กตญั �ู เลอื กทางทท่ี ําใหค้ ณุ พอ่ คณุ แมว่ างใจวา่ ลกู สาวจะไมเ่ ดอื ดรอ้ นเรอื่ งการประกอบอาชพี

ไมต่ อ้ งกลวั วา่ จะตอ้ งตกงาน ตวั เธอเองกม็ คี วามสบายใจวา่ ไมไ่ ดท้ ําใหพ้ อ่ แมต่ อ้ งเป็ นกงั วล แถมงานนัน้ กด็ มี คี วามมน่ั คง มรี ายไดส้ งู ขน้ึ เรอื่ ยๆ จงึ เป็ นแนวทางทเี่ หมาะสมทส่ี ดุ แลว้ จรงิ ๆ เชอื่ วา่ แทบทกุ คนคงมเี รอ่ื งทไ่ี มส่ มใจบางอยา่ ง และมคี นจํานวนไมน่ อ้ ยทไี่ มช่ อบงานของตวั เองเอาเสยี เลย แตก่ ต็ อ้ งทําตอ่ ไปเพราะเหตปุ ัจจยั ตา่ งๆ แมว้ า่ ในขณะทท่ี ํางานจะไมไ่ ดม้ คี วามสขุ สมใจไปทงั้ หมด แตถ่ า้ ยอมรบั ไดว้ า่ ในชวี ติ นนั้ ยอ่ มไมส่ มหวงั ไปทกุ สงิ่ แลว้ เลอื กทางทดี่ ที สี่ ดุ เทา่ ทจี่ ะเป็ นไปไดใ้ นสถานการณ์นน้ั จากนนั้ หาโอกาสไปทําในสงิ่ ทชี่ อบ มเี วลากบั สงิ่ ทร่ี กั นอกเหนอื จากเวลาของงานประจํา ใจของเราจะก็ไมด่ นิ้ รนจนเป็ นทกุ ขไ์ ปมากมายคะ่ (^/\\^) ------------------------------------------------------------ สําหรบั ทา่ นทสี่ นใจดดู วงกบั คณุ Aims Astro สามารถดรู ายละเอยี ดเพมิ่ เตมิ ได ้ ตามลงิ คด์ า้ นลา่ งคะ่ http://sites.google.com/site/aimsastro/

ดแู ลว้ ขาดทนุ ดทู าํ ไม งดงาม [email protected] เมอ่ื ไมน่ านมานม้ี ญี าตสิ งู อายทุ า่ นหนง่ึ ไดเ้ ลา่ ใหผ้ มฟังวา่ เธอไดด้ ขู า่ วในโทรทศั นเ์ รอื่ งพระภกิ ษุรปู หนงึ่ จับสนุ ัขฟาดกบั บนั ได เธอดแู ลว้ ก็รสู ้ กึ วา่ การกระทําดังกลา่ วเป็ นพฤตกิ รรมทโี่ หดรา้ ยมาก

ผมกถ็ ามเธอวา่ “ดแู ลว้ ทําใหร้ สู ้ กึ วา่ ไมส่ บายใจใชไ่ หม” เธอบอกวา่ “ไมไ่ ดไ้ มส่ บายใจ แคร่ สู ้ กึ วา่ เขาโหดรา้ ยเทา่ นัน้ เอง” เนอ่ื งจากญาตอิ าวโุ สทา่ นนไี้ มค่ อ่ ยสนใจฟังธรรมะเทา่ ไร และไมไ่ ดส้ นใจฝึกหัดภาวนาดจู ติ ใจตนเอง จงึ ทําใหอ้ ธบิ ายคอ่ นขา้ งยากนะครับ ผมจงึ เปลยี่ นคําถามใหม่ โดยถามวา่ “ดภู าพขา่ วนัน้ แลว้ รสู ้ กึ จติ ใจเป็ นบญุ กศุ ลใชไ่ หม” เธอตอบวา่ “ไมไ่ ดร้ สู ้ กึ วา่ จติ ใจเป็ นบญุ กศุ ล” ถามตอ่ วา่ “ดภู าพขา่ วนัน้ แลว้ ชว่ ยใหเ้ ราสบายใจใชไ่ หม” เธอตอบวา่ “ไมไ่ ดช้ ว่ ยใหส้ บายใจ” ถามตอ่ วา่ “แลว้ เราชอบดภู าพขา่ วนัน้ ใชไ่ หม” เธอตอบวา่ “ไมไ่ ดช้ อบด”ู ถามตอ่ วา่ “เราอยากดอู กี ไหม” เธอตอบวา่ “ไมอ่ ยากด”ู ถามตอ่ วา่ “ดแู ลว้ ชว่ ยใหเ้ รามคี วามสขุ ใชไ่ หม” เธอตอบวา่ “เปลา่ ” ผมก็ถามวา่ “แลว้ เราไปดทู ําไมละ่ ” เธอตอบวา่ “ก็น่ังดขู า่ วแลว้ ขา่ วเขากฉ็ ายใหด้ เู อง กเ็ ขาเอามาฉายใหเ้ ราดทู ําไมละ่ ” นก่ี ็ไปโทษรายการขา่ วเขานะครบั โดยไมไ่ ดย้ อ้ นกลบั มาพจิ ารณาตนเอง ผมก็อธบิ ายวา่ รายการขา่ วเขาจะนําเสนอขา่ วหรอื ภาพอะไร กเ็ รอื่ งของเขา เขากม็ งุ่ แตเ่ สนอขา่ วเพอื่ มงุ่ หาโฆษณาและเพมิ่ เรตตงิ้ เขาไมไ่ ดม้ าพจิ ารณาหรอกวา่ ผชู ้ มดแู ลว้ จะทําใหจ้ ติ ใจเป็ นกศุ ลหรอื อกศุ ล แตใ่ นสว่ นของเรานัน้ ไมไ่ ดม้ ใี ครบงั คับใหเ้ รากดป่ มุ เปิดโทรทัศน์ เราเปิดเอง ไมไ่ ดม้ ใี ครบงั คบั ใหเ้ ราดขู า่ วชอ่ งนัน้ เราดเู อง ไมไ่ ดม้ ใี ครบงั คบั ใหเ้ ราดขู า่ วชอ่ งนัน้ แลว้ ตอ้ งดภู าพขา่ วเรอ่ื งนัน้ เราดเู อง

เรอ่ื งของเรอ่ื งกค็ อื เราเปิดโทรทัศนเ์ อง ดขู า่ วชอ่ งนัน้ เอง ดภู าพขา่ วเรอื่ งนัน้ เอง อยา่ งสมมตุ เิ วลาขา่ วเขาเรมิ่ จะฉายภาพขา่ วการทํารา้ ยสนุ ัขแลว้ เราจะปิดโทรทัศนก์ ็ได ้ เปลยี่ นชอ่ งกไ็ ด ้ เดนิ ไปหอ้ งน้ํากไ็ ด ้ ปิดเสยี งแลว้ หลบั ตากไ็ ด ้ ฯลฯ โดยก็มวี ธิ กี ารอน่ื ๆ มากมายทเี่ ราจะไมต่ อ้ งชมภาพขา่ วทโ่ี หดรา้ ยนัน้ แตว่ า่ เรากไ็ มเ่ ลอื กวธิ อี น่ื เรากลับเลอื กทจี่ ะนั่งชมภาพขา่ วโหดรา้ ยนัน้ ตอ่ ไปเอง ในเมอื่ เราเลอื กทจี่ ะทําเชน่ นัน้ เอง แลว้ เราจะไมโ่ ทษตวั เองบา้ งเลยหรอื ไมท่ ราบวา่ ญาตทิ า่ นนจี้ ะเขา้ ใจหรอื ยอมรับเพยี งไหนนะครับ แตว่ า่ ผา่ นไปอกี สกั สปั ดาหห์ นงึ่ ก็มญี าตอิ าวโุ สอกี ทา่ นหนงึ่ มาเลา่ ในเรอ่ื งทํานองเดยี วกนั โดยเธอเลา่ ใหฟ้ ังวา่ เธอไดด้ ภู าพขา่ วในโทรทศั นเ์ รอื่ งชายคนหนงึ่ ฆา่ วา่ ทเ่ี จา้ สาวและวา่ ทแ่ี มย่ าย เธอดภู าพขา่ วแลว้ ก็รสู ้ กึ วา่ การกระทําดังกลา่ วเป็ นพฤตกิ รรมทโ่ี หดรา้ ยมาก (ญาตอิ าวโุ สทา่ นแรกไมไ่ ดม้ าคยุ ใหผ้ มฟังแลว้ ไมท่ ราบวา่ เป็ นเพราะเขา้ ใจทผี่ มแนะนํา หรอื ไมอ่ ยากฟังผมแนะนําอกี หรอื ทา่ นไมไ่ ดช้ มภาพขา่ วน้ี หรอื ดว้ ยเหตอุ น่ื ๆ กนั แน)่ เนอ่ื งจากญาตทิ า่ นนไ้ี ดฟ้ ังธรรมะเรอื่ งการภาวนา และการดจู ติ ใจตนเองมาบา้ ง ผมจงึ ถามเธอวา่ “ดภู าพขา่ วแลว้ ทําใหจ้ ติ ใจเป็ นอกศุ ล แลว้ เราจะไปดทู ําไม” เธอบอกวา่ “ไมไ่ ดเ้ ป็ นอกศุ ล ดแู ลว้ รสู ้ กึ เฉย ๆ” ไดฟ้ ังแลว้ ผมกเ็ รมิ่ รสู ้ กึ เหนอื่ ยขนึ้ มาหน่อย ๆ นะครับ เพราะตอ้ งพยายามอธบิ ายอกี แลว้ ผมก็เปลยี่ นคําถามใหมว่ า่ “ดแู ลว้ รสู ้ กึ สบายใจไหม” เธอตอบวา่ “ไมไ่ ดส้ บายใจ” “ดแู ลว้ รสู ้ กึ จติ ใจผอ่ งใส เบกิ บานหรอื เปลา่ ” เธอตอบวา่ “เปลา่ ไมไ่ ดผ้ อ่ งใส ไมไ่ ดเ้ บกิ บาน แคร่ สู ้ กึ เฉย ๆ” โอ อนั นค้ี ยุ ยากนะครบั เอะอะก็บอกวา่ เฉย ๆ ตลอดเลย ผมไมท่ ราบวา่ เธอไมท่ ันเห็นจติ ใจทเี่ ปลยี่ นแปลงของตนเอง

หรอื เธอทําใจใหน้ ง่ิ จนทําใหร้ สู ้ กึ เฉย ๆ กบั สงิ่ ตา่ ง ๆ ทมี่ ากระทบ ผมจงึ เปลยี่ นคําถามใหม่ โดยถามวา่ “ชอบไปดคู นเขาฆา่ ปลาในตลาดไหม อยากดไู หม” เธอตอบวา่ “ไมช่ อบ ไมอ่ ยากด”ู “เวลาดคู นเขาฆา่ ปลาในตลาดแลว้ เราสบายใจไหม” เธอตอบวา่ “ไมส่ บายใจ” ผมจงึ สรปุ ใหฟ้ ังวา่ “น่ันแหละ ถา้ เราจะไปดเู ขาฆา่ ววั ฆา่ ควาย หรอื ฆา่ สตั วอ์ นื่ ก็ตาม เรากร็ สู ้ กึ ทํานองเดยี วกนั น่ันแหละวา่ เราไมส่ บายใจ แตน่ เี่ ราดภู าพขา่ วทเ่ี ขาฆา่ คนดว้ ยกนั แลว้ มนั จะสบายใจไดย้ งั ไง มนั ก็ไมส่ บายใจนั่นแหละ ฉะนัน้ แลว้ เราดภู าพขา่ วแลว้ เราไมส่ บายใจ จติ ใจเกดิ อกศุ ล แลว้ เราจะไปดทู ําไมละ่ ” เธอก็บน่ มาวา่ “อยา่ งนแี้ ลว้ กไ็ มต่ อ้ งตดิ ตามขา่ วสารอะไรเลยหรอื ยงั ไง เราก็ไมร่ เู ้ รอ่ื งเลยน่ะสวิ า่ ขา้ งนอกเขาเป็ นยงั ไง และเกดิ อะไรขนึ้ บา้ ง” ผมจงึ แนะนําวา่ ตดิ ตามขา่ วได ้ แตต่ รงไหนทมี่ นั เป็ นอกศุ ล และทําใหไ้ มส่ บายใจ กไ็ มต่ อ้ งดู โดยเราเปลยี่ นชอ่ งกไ็ ด ้ หรอื เดนิ ไปหอ้ งนํ้า หรอื เดนิ ไปทําอยา่ งอน่ื กอ่ นก็ได ้ เราไมไ่ ดจ้ ําเป็ นตอ้ งนั่งดภู าพขา่ วตลอดและดใู หค้ รบทงั้ หมดหรอก บางทแี คฟ่ ังเขาอา่ นหัวขอ้ ขา่ ว เรากพ็ อทราบเรอ่ื งแลว้ เราไมต่ อ้ งดภู าพขา่ วทงั้ หมดใหจ้ บก็ได ้ หากเราดแู ลว้ ขาดทนุ คอื ดแู ลว้ ทําใหจ้ ติ ใจเราเกดิ อกศุ ล ก็ไมค่ วรดู ทผ่ี มบอกวา่ ดแู ลว้ ขาดทนุ หรอื ดแู ลว้ จติ ใจเกดิ อกศุ ลนัน้ หากพจิ ารณาอยา่ งหยาบ ๆ กอ่ นกค็ อื เราไปคอยเฝ้าดอู ะไรทเ่ี ป็ นเรอ่ื งผดิ ศลี แลว้ ก็ยอ่ มมโี อกาสทําใหจ้ ติ ใจเกดิ อกศุ ล ยกตัวอยา่ งวา่ มคี นเขาฆา่ กนั หรอื ทํารา้ ยกนั มคี นเขาลกั ขโมย มคี นเขาลอบเป็ นชกู ้ นั มคี นเขาโกหกกนั หรอื ดา่ ทอทะเลาะกนั มคี นเขาน่ังดมื่ สรุ าหรอื เสพยาเสพตดิ ถามวา่ เรามวั แตเ่ ฝ้าดสู ง่ิ เหลา่ นเี้ รอื่ ย ๆ แลว้ จะทําใหจ้ ติ ใจเป็ นกศุ ลหรอื ไม่

หรอื วา่ ดสู ง่ิ เหลา่ นบ้ี อ่ ย ๆ แลว้ กลับจะทําใหเ้ ราเกดิ อกศุ ลในจติ ใจ ผมไมไ่ ดบ้ อกวา่ ใหเ้ ราหลบ “ผสั สะ” (การกระทบทางตา หู จมกู ลน้ิ กาย ใจ) นะครบั ผัสสะนัน้ เกดิ ขนึ้ กบั เราตลอดเวลาอยแู่ ลว้ ในแตล่ ะวัน โดยสง่ิ ทมี่ ากระทบและทําใหเ้ กดิ กศุ ลนัน้ กม็ นี อ้ ยเหลอื เกนิ สว่ นใหญท่ มี่ ากระทบนัน้ กม็ กั จะเป็ นตัวทลี่ ากหรอื ทําใหเ้ กดิ อกศุ ลทงั้ นัน้ ดังนแ้ี ลว้ หากเราเลอื กไดบ้ า้ ง เรากค็ วรเลอื กกระทบตวั ทจี่ ะทําใหเ้ กดิ กศุ ล เชน่ ถา้ เราจะไปน่ังรบั ผัสสะดคู นอน่ื เขาดมื่ สรุ าในรา้ นสรุ าแลว้ เราเลอื กทจี่ ะไปรบั ผสั สะทวี่ ดั นั่งดคู นอนื่ สวดมนตน์ ั่งสมาธจิ ะเป็ นประโยชนก์ วา่ (ดกี วา่ นัน้ คอื สวดมนตเ์ องและนั่งสมาธเิ องเลย) ถา้ เราจะเปิดโทรทศั นร์ ับผัสสะเห็นคนอนื่ ดา่ กนั ตบตกี นั โกหกกนั อจิ ฉารษิ ยากนั เราเลอื กทจี่ ะรับผัสสะนั่งชมหรอื ฟังธรรมเทศนา กจ็ ะเป็ นประโยชนก์ วา่ หากพจิ ารณาอยา่ งละเอยี ดกวา่ นัน้ กค็ อื ผสั สะอะไรทท่ี ําแลว้ มกั ทําใหเ้ ราขาดสตนิ าน ๆ หรอื เป็ นการฝึกใหเ้ ราหลงและขาดสติ กเ็ ป็ นสง่ิ ทคี่ วรหลกี เลยี่ ง อยา่ งเชน่ การดหู นัง ฟังเพลง หรอื การเลน่ เกม หรอื การสนทนาพดู คยุ เพอ้ เจอ้ หรอื กระทงั่ การชอบน่ังเหมอ่ ใจลอยคดิ เรอ่ื ยเปื่อยไปเรอ่ื ย ๆ เป็ นตน้ สง่ิ เหลา่ นหี้ ากหลกี เลยี่ งไดก้ ค็ วรหลกี เลยี่ งครบั ในสมยั พทุ ธกาลนัน้ พระผมู ้ พี ระภาคเจา้ ทา่ นกเ็ คยเลา่ บพุ กรรมในอดตี ของทา่ นใหฟ้ ังนะครบั วา่ ในสมยั อดตี ชาตทิ ท่ี า่ นยงั เป็ นพระโพธสิ ตั วน์ ัน้ มอี ยชู่ าตหิ นงึ่ ทา่ นเกดิ เป็ นชาวประมงในหมบู่ า้ นชาวประมง อยมู่ าวันหนงึ่ พระโพธสิ ตั วก์ บั พวกบรุ ษุ ชาวประมงกลมุ่ หนงึ่ ไดไ้ ปยงั สถานทฆี่ า่ ปลา และไดเ้ ห็นปลาทงั้ หลายตาย ทา่ นเหลา่ นัน้ ไดท้ ําโสมนัสใหเ้ กดิ ขนึ้ ในเรอื่ งทป่ี ลาตายนัน้ (คอื ยนิ ดที ไ่ี ดเ้ ห็นปลาตาย) ดว้ ยอกศุ ลกรรมนัน้ พระโพธสิ ตั วไ์ ดเ้ สวยทกุ ขใ์ นอบายทงั้ ๔

และในอตั ภาพหลงั สดุ น้ี ไดบ้ งั เกดิ ในตระกลู ศากยราช พรอ้ มกบั บรุ ษุ ชาวประมงเหลา่ นัน้ แมพ้ ระโพธสิ ตั วจ์ ะไดบ้ รรลคุ วามเป็ นพระพทุ ธเจา้ แลว้ ก็ตาม พระพทุ ธเจา้ ทา่ นกย็ งั ไดเ้ สวยความเจ็บป่ วยหรอื อาอาพาธทศ่ี รี ษะดว้ ยตนเอง ในคราวทเี่ จา้ ศากยะถงึ ความพนิ าศกนั หมดในสงครามของเจา้ วฑิ ฑู ภะ (อรรถกถา ขทุ ทกนกิ าย อปทาน ภาค ๑) http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=32&i=1&p=11#ปัญหาขอ้ ท_ี่ ๙ ตามอรรถกถาน้ี สงั เกตวา่ พระโพธสิ ตั วท์ า่ นไมไ่ ดฆ้ า่ ปลาเลยแมแ้ ตต่ ัวเดยี วนะครับ เพยี งแคท่ า่ นไดเ้ ห็นและมจี ติ ยนิ ดหี รอื จติ โสมนัสทปี่ ลาตายเทา่ นัน้ เอง ทา่ นกต็ อ้ งไปใชก้ รรมในอบายทงั้ ๔ และในชาตสิ ดุ ทา้ ยก็ยงั ตอ้ งอาพาธปวดศรี ษะอกี สว่ นบรุ ษุ ชาวประมงอนื่ ๆ นัน้ อรรถกถาไมไ่ ดบ้ อกวา่ พวกเขาไดไ้ ปอบายดว้ ยหรอื ไม่ แตเ่ ลา่ วา่ พวกเขาไดเ้ กดิ ในตระกลู เจา้ ศากยะแลว้ ก็ยงั ถงึ ความพนิ าศในสงครามของเจา้ วฑิ ฑู ภะ ทัง้ หมดนเี้ กดิ จากการไปเห็นปลาตาย และมจี ติ ยนิ ดที ปี่ ลาตายนัน้ พจิ ารณาแลว้ เห็นความนา่ กลวั ของสงั สารวฏั ไหมครับ ความสขุ ทงั้ หลายในสงั สารวฏั นคี้ มุ ้ คา่ หรอื เปลา่ ครับ เราเพยี งเห็น และยนิ ดไี มน่ าน แตร่ บั กรรมหนักเหลอื เกนิ ไมค่ มุ ้ คา่ กนั เลย บางทา่ นอาจจะบอกวา่ ฉันดภู าพขา่ วทํารา้ ยสนุ ัข แตฉ่ ันไมไ่ ดม้ จี ติ โสมนัสนะ กลา่ วคอื ฉันไมไ่ ดม้ จี ติ ใจยนิ ดไี ปกบั เขาดว้ ยนะ ผมเห็นวา่ เรอื่ งขา่ วนัน้ เป็ นเรอ่ื งเล็กครับ โดยเป็ นตวั อยา่ งทเี่ ราคงไมไ่ ดเ้ ผลอใจไปยนิ ดหี รอก แตเ่ รอื่ งผดิ ศลี ทใ่ี หเ้ ราชม และอาจทําใหเ้ ราเผลอใจไปยนิ ดนี ัน้ มเี ยอะกวา่ มาก อยา่ งเชน่ เวลาเราชมละครในโทรทศั นน์ ัน้ บางเรอ่ื งกม็ กี ารเป็ นชกู ้ นั ประพฤตผิ ดิ ในกาม บางคนก็นั่งตดิ ตามชมแลว้ อยากจะรอดวู า่ จะประพฤตผิ ดิ ในกามเมอื่ ไร อยา่ งไร บางคนเห็นนางเอกตบตนี างรา้ ย ดา่ นางรา้ ย ก็มจี ติ ใจยนิ ดใี นการตบตแี ละการดา่ นัน้ บางคนเห็นผรู ้ า้ ยโดนพระเอกฆา่ ตาย โดนตํารวจยงิ ตาย กม็ จี ติ ใจยนิ ดใี นการฆา่ นัน้ หรอื บางคนดภู าพยนตรเ์ รอ่ื งทพ่ี ระเอกเป็ นโจรหรอื เป็ นยอดขโมย

เวลาพระเอกไปขโมยของผรู ้ า้ ยนัน้ กต็ อ้ งลนุ ้ ระทกึ ตน่ื เตน้ พอขโมยไดแ้ ลว้ เราก็ยนิ ดี เป็ นตน้ ยง่ิ ดภู าพยนตรส์ งครามรบกนั ฆา่ กนั แลว้ ยงิ่ ไปกนั ใหญค่ รับ ในภาพยนตรแ์ สดงกองทพั ๒ ฝ่ ายหรอื หลายฝ่ ายเขา้ ประหัตประหารกนั เราชมแลว้ เราเชยี รฝ์ ่ ายหนง่ึ ไมเ่ ชยี รอ์ กี ฝ่ ายหนงึ่ เราไดเ้ ห็นฝ่ ายทเี่ ราเชยี รน์ ัน้ ฆา่ หรอื ประหารอกี ฝ่ ายหนง่ึ แลว้ ชนะ เรากม็ จี ติ ใจยนิ ดี เป็ นตน้ บางทา่ นอาจจะบอกวา่ สงิ่ เหลา่ นไ้ี มไ่ ดเ้ กดิ ขน้ึ จรงิ นะ มนั เป็ นภาพยนตรเ์ ทา่ นัน้ ผมเรยี นวา่ มนั จะจรงิ หรอื ไมจ่ รงิ นัน้ ไมส่ ําคญั ปัญหาคอื วา่ จติ ใจเรากอ่ กศุ ล หรอื อกศุ ลในขณะนัน้ และจติ ใจเป็ นอยา่ งไร หากจติ ใจยนิ ดใี นการชมการฆา่ กนั เชน่ นัน้ แลว้ มนั กเ็ ป็ นเรอ่ื งศลี ดา่ งพรอ้ ยแลว้ ละ่ ครับ หากทา่ นจะถามวา่ คนทช่ี มเรอื่ งราวผดิ ศลี ดังกลา่ วแลว้ อาจทําใหศ้ ลี ดา่ งพรอ้ ยได ้ แลว้ นักแสดงเองนั่นละ่ ถอื วา่ ผดิ อะไรดว้ ยหรอื ไม่ ผมขอแนะนําใหพ้ จิ ารณาพระสตู รชอื่ วา่ “ตาลปตุ ตสตู ร” นะครับ (พระสตุ ตันตปิฎก สงั ยตุ ตนกิ าย สฬายตนวรรค) http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=7768&Z=7822 ในสมยั หนง่ึ มนี ักเตน้ รํานามวา่ “ตาลบตุ ร” เขา้ ไปเฝ้าพระผมู ้ พี ระภาคเจา้ จากนัน้ เขาไดถ้ ามวา่ “เขาเคยไดย้ นิ คําของนักเตน้ รํา ผเู ้ ป็ นอาจารยก์ อ่ น ๆ กลา่ ววา่ นักเตน้ รําคนใดทําใหค้ นหวั เราะ รนื่ เรงิ ดว้ ยคําจรงิ บา้ ง คําเท็จบา้ ง ในสถานมหรสพ ผนู ้ ัน้ เมอ่ื แตกกายตายไปยอ่ มเขา้ ถงึ ความเป็ นสหายแหง่ เทวดาผรู ้ า่ เรงิ ในขอ้ นพ้ี ระผมู ้ พี ระภาคเจา้ ทรงเห็นอยา่ งไร” พระผมู ้ พี ระภาคเจา้ ไดต้ รัสตอบวา่ “ดกู รนายคามณี เมอ่ื กอ่ นสตั วท์ ัง้ หลายยงั ไมป่ ราศจากราคะ อนั กเิ ลสเครอื่ งผกู คอื ราคะผกู ไว ้ นักเตน้ รํารวบรวมเขา้ ไวซ้ งึ่ ธรรมอนั เป็ นทตี่ งั้ แหง่ ความกําหนัด

ในทา่ มกลางสถานมหรสพ แกส่ ตั วเ์ หลา่ นัน้ มากยงิ่ ขนึ้ เมอื่ กอ่ นสตั วท์ ัง้ หลายยงั ไมป่ ราศจากโทสะ อนั กเิ ลสเครอ่ื งผกู คอื โทสะผกู ไว ้ นักเตน้ รํารวบรวมเขา้ ไวซ้ ง่ึ ธรรมเป็ นทต่ี งั้ แหง่ โทสะ ในทา่ มกลางสถานมหรสพ แกส่ ตั วเ์ หลา่ นัน้ มากยง่ิ ขน้ึ เมอื่ กอ่ นสตั วท์ ัง้ หลายยงั ไมป่ ราศจากโมหะ อนั กเิ ลสเครอ่ื งผกู คอื โมหะผกู ไว ้ นักเตน้ รํารวบรวมเขา้ ไวซ้ งึ่ ธรรมอนั เป็ นทตี่ ัง้ แหง่ โมหะ ในทา่ มกลางสถานมหรสพ แกส่ ตั วเ์ หลา่ นัน้ มากยง่ิ ขน้ึ นักเตน้ รํานัน้ ตนเองก็มวั เมา ประมาท ตัง้ อยใู่ นความประมาท เมอื่ แตกกายตายไป ยอ่ มบงั เกดิ ในนรกชอ่ื ปหาสะ อนงึ่ ถา้ เขามคี วามเห็นอยา่ งนวี้ า่ นักเตน้ รําคนใดทําใหค้ นหวั เราะ รน่ื เรงิ ดว้ ยคําจรงิ บา้ ง คําเท็จบา้ ง ในทา่ มกลางสถานมหรสพ ผนู ้ ัน้ เมอ่ื แตกกายตายไป ยอ่ มเขา้ ถงึ ความเป็ นสหายแหง่ เทวดาชอ่ื ปหาสะ ความเห็นของเขานัน้ เป็ นความเห็นผดิ ดกู รนายคามณี กเ็ รายอ่ มกลา่ ว คตสิ อง คอื นรกหรอื กําเนดิ สตั วเ์ ดยี รจั ฉานอยา่ งใดอยา่ งหนงึ่ แกบ่ คุ คลผมู ้ คี วามเห็นผดิ ฯ” นักเตน้ รํานามวา่ ตาลบตุ รไดฟ้ ังแลว้ ก็รอ้ งไหส้ ะอนื้ เสยี ใจวา่ โดนอาจารยก์ อ่ น ๆ ลอ่ ลวงใหห้ ลง เขาจงึ ไดข้ อบรรพชาอปุ สมบทในสํานักของพระผมู ้ พี ระภาคเจา้ และหลังจากทา่ นพระตาลบตุ รอปุ สมบทไมน่ าน ทา่ นหลกี ออกจากหมอู่ ยผู่ เู ้ ดยี ว ไมป่ ระมาท มคี วามเพยี ร มใี จแน่วแน่ ฯลฯ ทา่ นก็ไดบ้ รรลธุ รรมเป็ นพระอรหันตอ์ งคห์ นงึ่ ฉะนัน้ แลว้ ในสว่ นของนักแสดงนัน้ กเ็ รยี กไดว้ า่ อาการนา่ เป็ นหว่ งไมน่ อ้ ยกวา่ คนดนู ะครับ ในสมยั กอ่ นนัน้ ผมกเ็ คยไหลตามคา่ นยิ มโดยมองวา่ การไดเ้ ป็ นดารานักแสดงนัน้ เป็ นสงิ่ ทดี่ ี เวลาไปเจอเด็ก ๆ หรอื เจอหลาน ๆ น่ารกั กช็ มวา่ โตขนึ้ นา่ จะเป็ นดารานักแสดงได ้ แตพ่ อศกึ ษาและปฏบิ ตั ธิ รรมไปเรอื่ ย ๆ และไดอ้ า่ น “ตาลปตุ ตสตู ร” นแ้ี ลว้ เวลาไปเจอเด็ก ๆ หรอื เจอหลาน ๆ น่ารัก ผมกไ็ มท่ กั วา่ โตขนึ้ น่าจะเป็ นดารานักแสดงแลว้

ในทางกลับกนั ถา้ สนทิ กนั พอสมควร กลับจะเตอื นพอ่ แมด่ ว้ ยวา่ อยา่ ใหเ้ ดก็ ไปเป็ นนักแสดงนะ นอกจากเรอ่ื งชมละครหรอื ชมภาพยนตรแ์ ลว้ เทคโนโลยสี มยั นก้ี ็พาเราไปอบายไดง้ า่ ย ๆ อยา่ งเราเองอาจจะไมม่ โี อกาสฆา่ สตั วใ์ นชวี ติ จรงิ หรอก เราคงไมไ่ ดไ้ ปยงิ นกตกปลาไดง้ า่ ย ๆ เราไมม่ โี อกาสไปหาปืนมาฆา่ ใครยงิ ใครได ้ หรอื ไมม่ โี อกาสไปเอาดาบมาเทย่ี วไลฟ่ ันใครได ้ แตเ่ ดย๋ี วนเี้ ขากส็ รา้ งเกมทัง้ หลายเหลา่ นขี้ น้ึ มาใหเ้ ราเลน่ ทัง้ หมด เมอื่ เราเลน่ แลว้ กย็ อ่ มสง่ ผลใหจ้ ติ ใจเราดา่ งพรอ้ ยในเรอื่ งของศลี เรา ๆ ทา่ น ๆ กค็ งเคยไดเ้ หน็ เกมทสี่ ง่ เสรมิ การผดิ ศลี เยอะแยะนะครับ บางเกมกเ็ ลน่ เป็ นทหารเอาปืนเอ็ม ๑๖ ไลย่ งิ คนอนื่ หรอื ใชป้ ืนสไนป์ เปอรซ์ มุ่ ยงิ คนอนื่ ปาระเบดิ ใสค่ นอนื่ ก็มี หรอื เลน่ เป็ นทหารถอื หอกถอื ดาบไลฟ่ ันคนอน่ื ใหต้ าย ก็มเี ยอะ เกมยงิ นกตกปลานม้ี เี ยอะแยะอยแู่ ลว้ หรอื บางเกมทใ่ี หเ้ ราเลน่ กดบมี้ ดหรอื แมลงก็มี สง่ิ เหลา่ นนี้ ัน้ หากจะใหเ้ ราไปทําจรงิ ๆ แลว้ เราหาโอกาสทํายากนะครบั หรอื บางอยา่ งกไ็ มม่ โี อกาสทําได ้ โอกาสไปทําผดิ ศลี เหลา่ นจี้ งึ มไี มม่ ากหรอื ไมม่ เี ลย แตเ่ ขากท็ ําเกมมาใหเ้ ราเลน่ ถงึ บา้ น และถงึ ทกุ สถานทที่ มี่ คี ลน่ื หรอื สญั ญาณโทรศัพท์ ซง่ึ สง่ ผลใหจ้ ติ ใจเราดา่ งพรอ้ ยในเรอ่ื งศลี และเมอ่ื เลน่ ไปแลว้ จติ ใจยนิ ดโี สมนัสในเรอ่ื งผดิ ศลี ดังกลา่ ว กอ็ าจจะเป็ นสง่ิ ทลี่ ากเราไปลงอบายทัง้ ๔ ในทํานองเดยี วกบั เรอ่ื งในอรรถกถาทยี่ กมาก็ไดน้ ะครับ สรปุ แลว้ ในสมยั น้ี เราอยยู่ ากกนั ขน้ึ ทกุ ที ๆ นะครับ เพราะสงิ่ ทจ่ี ะลากเราไปอบายนัน้ มเี ยอะเหลอื เกนิ แถมมนั ก็เขา้ มาหาเราไดส้ ะดวกตามเทคโนโลยี สง่ิ สําคัญทจี่ ะชว่ ยเราไดก้ ค็ อื เราพงึ มสี ตริ ทู ้ ันใจตนเองอยเู่ สมอ ๆ ครบั และก็พยายามรักษาศลี ใหแ้ ขง็ แรง ไมใ่ หศ้ ลี ดา่ งพรอ้ ย ไมว่ า่ จะดว้ ยการเลน่ เกม หรอื ดลู ะคร หรอื อนื่ ๆ กต็ าม อะไรทดี่ แู ลว้ หรอื เลน่ แลว้ ทําใหศ้ ลี ดา่ งพรอ้ ยหรอื จติ ใจเกดิ อกศุ ล ก็คอื เราเองขาดทนุ เชน่ นแี้ ลว้ เราจะไปดทู ําไม หรอื เราจะไปเลน่ ทําไมละ่ ครบั

จะแกน้ สิ ยั เจา้ คดิ เจา้ แคน้ ไดอ้ ยา่ งไร ถาม – ผมเป็ นคนทม่ี นี สิ ยั เจา้ คดิ เจา้ แคน้ ถา้ อยากจะแกไ้ ข ควรทําอยา่ งไรทง้ั ในแงส่ มถะและวปิ สั สนาครบั ในแงส่ มถะคอื แผเ่ มตตา ในแงข่ องวปิ ัสสนาคอื เห็นความไมเ่ ทย่ี งของความเจา้ คดิ เจา้ แคน้ การแผเ่ มตตาคอื การทเี่ ราฝึกทจี่ ะใหท้ าน เรมิ่ ตน้ ขนึ้ มาเลย ฝึกทจ่ี ะใหท้ าน สวดมนตแ์ ลว้ มคี วามสขุ อยากใหค้ วามสขุ นเี้ ป็ นทานแกส่ ง่ิ มชี วี ติ ทงั้ ปวง

และพสิ จู นใ์ จดว้ ยการทเ่ี ราสามารถจะใหส้ ว่ นเกนิ จะเป็ นทรัพยส์ ว่ นเกนิ เงนิ สว่ นเกนิ แกผ่ มู ้ าขอหรอื วา่ ผตู ้ อ้ งการ หรอื วา่ ผทู ้ สี่ มควรไดร้ บั ลกั ษณะของทาน ลกั ษณะของการใหข้ องสว่ นเกนิ นน่ั แหละเป็ นการแผเ่ มตตาขน้ั ตน้ การแผเ่ มตตาทย่ี ากขน้ึ กวา่ นัน้ อกี นดิ หนงึ่ คอื เวลาเราโกรธใคร เวลามคี นมาทําใหเ้ ราโกรธดว้ ยเรอื่ งทม่ี นั ไมย่ ตุ ธิ รรมกบั เรานะ ไมใ่ ชเ่ ราโกรธเขาเพราะเขาไมไ่ ดอ้ ยา่ งใจเรานะ มคี นมาทําใหเ้ ราขดั เคอื ง มคี นมาคดโกง มคี นมายว่ั แหย่ กระเซา้ หรอื วา่ มาดา่ วา่ ดว้ ยคําหยาบคาย ดว้ ยคํานนิ ทาอนั เผด็ รอ้ น แลว้ เราคดิ วา่ นน่ั เป็ นบาปของเขา เราไมอ่ ยากจะไปเพม่ิ บาปใหเ้ ขาแลว้ ก็ตวั เราเอง ก็ใหค้ นื บาปนนั้ สคู่ วามวา่ งเปลา่ ไป ไมไ่ ปเอาเรอื่ งเอาราวเขา นน่ั แหละเรยี กวา่ ใหอ้ ภยั เป็ นทาน นก่ี ็เป็ นการแผเ่ มตตา นก่ี ็เป็ นการอยากใหค้ วามสขุ ของเราไปเป็ นความสขุ ของเขาดว้ ยนะ ไมไ่ ปมวั คดิ ถงึ เรอ่ื งความยตุ ธิ รรมไมย่ ตุ ธิ รรม คดิ แคว่ า่ เราไมเ่ บยี ดเบยี นเขา แคน่ กี้ ็คอื ทําใหเ้ ขามคี วามสขุ ไดพ้ อสมควรแลว้ ไมเ่ บยี ดเบยี นเขาคนื นะ แลว้ ก็ไมเ่ บยี ดเบยี นตนเองใหต้ อ้ งมจี ติ ใจคบั แคบกระสบั กระสา่ ย แคน่ เี้ รยี กวา่ เป็ นสมถะ สว่ นในแงข่ องวปิ ัสสนา คอื เรารอู ้ ยเู่ ห็นอยวู่ า่ เกดิ ความรมุ่ รอ้ นอยา่ งไร ยอมรบั ตามจรงิ ไมใ่ ชไ่ ปพยายามทจ่ี ะสาดน้ําเยน็ โครมใหด้ ับไฟรอ้ นใหม้ นั มอดไปทนั ที ไมใ่ ชพ่ ยายามแบบนัน้ แตย่ อมรบั ตามจรงิ วา่ ขณะนนั้ ไฟโกรธมนั ลกุ โพลงมนั ลกุ ฮอื อยขู่ นาดไหน มนั รสู ้ กึ เหมอื นกบั อหู ้ ู เรา่ รอ้ น เหมอื นกบั จะมใี ครมาเผาเราออกมาจากขา้ งใน มคี วามรสู ้ กึ เหมอื นกบั กลา้ มเนอื้ ทกุ มดั มนั พรอ้ มทจี่ ะทํางานประสานกนั เป็ นอาการชกตอ่ ยเตะตี เพอ่ื ใหค้ นทม่ี าทําใหเ้ ราไมพ่ อใจ มนั ไดร้ ับความเจบ็ ปวดมากทสี่ ดุ รไู ้ ปวา่ อาการทางกายเกดิ ขนึ้ อยา่ งไร อาการทางใจเกดิ ขนึ้ อยา่ งไร ยอมรับไปตามนัน้ เพอื่ ใหเ้ หน็ วา่

ลักษณะ ณ ขณะนัน้ ทางกายทางใจมนั กําลงั ปรากฏอยอู่ ยา่ งไร พอยอมรับได ้ พอเห็นไดว้ า่ ลกั ษณะทางกายทางใจปรากฏอยอู่ ยา่ งไร ในอดึ ใจตอ่ มากจ็ ะสามารถเห็นไดว้ า่ ลักษณะแบบนัน้ ๆ มนั เปลย่ี นแปลง มนั ไมส่ ามารถคงทอ่ี ยไู่ ด ้ ตอ่ ใหเ้ รารสู ้ กึ เหมอื นกบั จกุ แน่น ไมส่ ามารถทนได ้ ถา้ หากวา่ ไมไ่ ปทํารา้ ยกลับ ไมท่ ํารา้ ยคนื ภาวะมนั จะสดุ ขดี ทจ่ี ะกลนั้ แคไ่ หนกต็ ามนะ ขอแคเ่ ราสามารถทจี่ ะยอมรบั ไดต้ ามจรงิ วา่ มนั กาํ ลงั มคี วามเป็ นอยา่ งไรอยู่ ความเป็ นอยา่ งนนั้ มนั จะแสดงความไมเ่ ทย่ี งใหเ้ ห็นในเวลาไมน่ าน นเี่ รยี กวา่ วปิ สั สนา แตค่ นทจ่ี ะทําแบบนัน้ ได ้ คนจะมคี วามสามารถเห็นอยา่ งนัน้ ได ้ ตอ้ งมอี ภยั เป็ นทานมากอ่ น ตอ้ งมที นุ มากอ่ น ตอ้ งมคี วามสขุ พอสมควร ตอ้ งมจี ติ เป็ นกศุ ลพอสมควร ไมใ่ ชว่ า่ ใครๆ ก็ทําได ้ ถา้ เป็ นคนเจา้ คดิ เจา้ แคน้ มากๆ แลว้ ไมเ่ คยฝึกอะไรมาเลย ไปทําแบบนัน้ มนั รสู ้ กึ เหมอื นกบั จะจกุ อกตาย มนั เป็ นไปไมไ่ ดน้ ะครบั

อปุ เนยยสตู ร วา่ ดว้ ยชราตอ้ นชวี ติ ไป กลมุ่ ไตรปิ ฎกสกิ ขา [๗] เทวดานัน้ ครัน้ ยนื อยู่ ณ ทค่ี วรสว่ นขา้ งหนง่ึ แลว้ ไดก้ ลา่ วคาถานใี้ นสํานักพระผมู ้ พี ระภาคเจา้ วา่ ชวี ติ คอื อายมุ ปี ระมาณนอ้ ย ถกู ตอ้ นเขา้ ไปเรอ่ื ย เมอ่ื บคุ คลถกู ชราตอ้ นเขา้ ไปแลว้ ยอ่ มไมม่ ผี ปู้ ้ องกนั บคุ คลเมอ่ื เห็นภยั นใ้ี นมรณะ พงึ ทาํ บญุ ทงั้ หลายทน่ี ําความสขุ มาให.้ [๘] พระผมู ้ พี ระภาคเจา้ ตรัสวา่ ชวี ติ คอื อายมุ ปี ระมาณนอ้ ย ถกู ตอ้ นเขา้ ไปเรอื่ ย เมอื่ บคุ คลถกู ชราตอ้ นเขา้ ไปแลว้ ยอ่ มไมม่ ผี ปู้ ้ องกนั บคุ คลเมอื่ เห็นภยั นใ้ี นมรณะ พงึ ละอามสิ ในโลกเสยี มงุ่ สนั ตเิ ถดิ .

อปุ เนยยสตู ร จบ หมายเหตุ ในอรรถกถาของอปุ เนยยสตู รไดอ้ ธบิ ายวา่ “คําวา่ มงุ่ สนั ติ (สนฺตเิ ปกฺโข) อธบิ ายวา่ มงุ่ อยู่ ตอ้ งการอยู่ ปรารถนาอยซู่ ง่ึ สนั ตอิ นั ยง่ั ยนื กลา่ วคอื พระนพิ พาน” (อปุ เนยยสตู ร พระสตุ ตนั ตปิ ฎก สงั ยตุ ตนกิ าย สคาถวรรค พระไตรปิ ฎกและอรรถกถาแปล ฉบบั มหามกฏุ ราชวทิ ยาลยั เลม่ ที่ ๒๔)

กรงไฟ ๔๓ นวนยิ ายเรอ่ื งน้ี เขยี นขนึ้ เพอ่ื ความบนั เทงิ หากมชี อื่ -สกลุ เรอื่ งราวใดพอ้ งกบั บคุ คลจรงิ ตอ้ งกราบขออภยั มา ณ ทน่ี ด้ี ว้ ย ชลนลิ

(ตอ่ จากฉบบั ทแี่ ลว้ ) ปงั ...ประตทู ขี่ วางหนา้ เปิ ดออก เชนรบี เขา้ ไปดา้ นใน เห็นกองไฟโหมรมุ ลอ้ ม สขุ ศจถี กู มดั นอนอยกู่ ลางหอ้ ง มตี ขู้ นาดใหญล่ ม้ ทบั ไฟลามไปทว่ั ไมม่ เี วลาคดิ มาก เชนรบี เอาผา้ ตดี บั ไฟรอบรา่ งสขุ ศจี รวบรวมเรยี่ วแรงทัง้ หมดยกตนู ้ ัน้ ใหพ้ น้ ตวั สภาพของสขุ ศจที เ่ี ห็นยามนี้ ไมอ่ าจบอกไดว้ า่ จะรอดหรอื ไม่ มาถงึ นแ่ี ลว้ อยา่ งไรเสยี เขาตอ้ งชว่ ยเต็มที่ ผา้ ทค่ี ลมุ ตัวเขายงั ชน้ื เย็นพอ จงึ ใชค้ ลมุ รา่ งสขุ ศจกี อ่ นอมุ ้ หลอ่ นขน้ึ มาดว้ ยความระมดั ระวัง มองทางออกเดมิ ทผ่ี า่ นมาพบวา่ มนั ถกู พระเพลงิ ปิดกนั้ จนหมดสน้ิ รบี ออกจากหอ้ งมองหาทางอนื่ หวังจะเจอเงาของคณุ นายพวงทองอยคู่ อยชว่ ยเหลอื บอกทาง...กลับไมพ่ บ... คณุ นายพวงทองคงรวบรวมกําลงั เต็มที่ พาเขามาถงึ ทน่ี ไี่ ดก้ ห็ มดความสามารถ เธอไมใ่ ชด่ วงวญิ ญาณทรงฤทธอิ์ ะไร ก็แคผ่ ทู ้ ตี่ อ้ งใชก้ รรมตนหนงึ่ อาศยั ความรัก เจตจํานงอนั แน่วแน่พาเขามาถงึ นี่ จากนัน้ กห็ มดกําลงั ทจี่ ะทําอะไรตอ่ ปลอ่ ยใหเ้ ป็ นไปตามอํานาจกรรม ยามนเี้ ชนรชู ้ ดั ตอ้ งพงึ่ ตวั เอง หาทางดว้ ยสมองและความสามารถตน กม้ มองรา่ งทอ่ี ยใู่ นความดแู ล ความอบอนุ่ ออ่ นโยนบงั เกดิ เขาตอ้ งการชว่ ยเหลอื คนผนู ้ ี้ จติ ใจของผใู ้ ห ้ จติ ใจทอ่ี ยากชว่ ยกอ่ ใหเ้ กดิ ความตัง้ มนั่ อบอนุ่ แกใ่ จ “ขออํานาจบญุ รกั ษาดว้ ยครบั ” เชนพดู ออกมาสนั้ ๆ ระลกึ ถงึ กศุ ลทตี่ นทํามา รวมกบั จติ เจตนาทด่ี เี ชน่ นี้ ใหร้ วมเป็ นกาํ แพงบญุ คมุ ้ ครองเขากบั สขุ ศจอี อกจากกองไฟนดี้ ว้ ย วนิ าทนี ัน้ กระแสความอบอนุ่ ก็แผซ่ า่ นทว่ั ดวงใจครอบคลมุ รา่ ง มองเห็นทะเลเพลงิ เป็ นเรอื่ งเลก็ นอ้ ย หา้ วหาญพอทจ่ี ะฝ่ ามนั มสี ายตา สตคิ มกลา้ ทจี่ ะหาชอ่ งทางเอาตวั รอด ...เห็นแลว้ ...เชนพบชอ่ งทางหนงึ่ ทไ่ี ฟยงั ลามไมถ่ งึ เป็ นเสน้ ทางเล็กๆ เฉพาะตัว จงึ รบี วง่ิ ไปโดยไมล่ ังเล จากนัน้ ก็ดเู หมอื นจะพบชอ่ งทางลักษณะนม้ี าตลอด ราวกบั กรรมดชี ว่ ยเปิดชอ่ งใหเ้ ขาไดส้ รา้ งกศุ ลชว่ ยชวี ติ มนุษย์

ทา้ ยสดุ เชนออกมาจากตลาดกองเพลงิ เจา้ หนา้ ทม่ี ลู นธิ ิ หมอ พยาบาล ตา่ งกรเู ขา้ มาชว่ ยเหลอื เชนสง่ รา่ งของสขุ ศจใี หค้ นเหลา่ นัน้ สายตามองขา้ มไหลผ่ คู ้ นไปพบกบั รงุ่ รตที ก่ี ําลงั ยนื มองเขาดว้ ยใบหนา้ นองน้ําตา สําเร็จแลว้ ...เชนบอกตอ่ ตนเองอยา่ งเต็มตนื้ รสู ้ กึ ออ่ นลา้ เหนอ่ื ยแทบขาดใจ เหมอื นใชก้ าํ ลงั ทงั้ ชวี ติ ไปกบั งานครัง้ นี้ ในใจมปี ีตชิ มุ่ ชนื่ บอกไมถ่ กู มนั แผซ่ า่ นภายใน กอ่ นจะทอประกายระยบิ ผา่ นดวงตา รอยยม้ิ ใหก้ บั หญงิ สาวตรงหนา้ “พเี่ ชน” รงุ่ รตเี สยี งสนั่ เครอื โผเขา้ กอดเขาเตม็ แรง กอดจนแน่น ราวกบั กลวั วา่ เขาจะหลดุ ลอยจากไป แรงสะทา้ นเยอื กของรา่ งในออ้ มแขนทําใหเ้ ชนสมั ผัสถงึ ความรัก ความหว่ งใยอนั เต็มลน้ และวงแขนทเี่ ขากอดตอบหลอ่ น ก็บอกความรสู ้ กึ ไมผ่ ดิ แผกกนั ทัง้ สองกอดกนั ดว้ ยความรกั น้ําตาเต็มตน้ื ถา่ ยทอดความรสู ้ กึ ลน้ หวั อกจากใจโดยไมป่ ิดบงั เชนเรมิ่ เหนอ่ื ย...เพลยี ...คอ่ ยๆ หมดแรงทลี ะนอ้ ย ทลี ะนอ้ ย รสู ้ กึ ตวั อกี ครงั้ เมอ่ื ทอ้ งฟ้าเป็ นสรี ะเรอ่ื อรณุ รงุ่ ยา่ งเทา้ มาเยอื น สงิ่ แรกทเ่ี ชนลมื ตามาพบคอื ดวงตาทเี่ ปี่ยมความกงั วล หว่ งใยของรงุ่ รตี “ฟ้ืนแลว้ ” นํ้าเสยี งหลอ่ นยนิ ดี ปนโลง่ ใจ บบี มอื เขาแน่นกระชบั “รงุ ้ เป็ นหว่ งแทบแยน่ กึ วา่ จะเป็ นอะไรไปซะอกี ” “พไ่ี มเ่ ป็ นอะไรหรอกจะ้ ” เชนลกุ ขนึ้ รสู ้ กึ แขง็ แรงกระฉับกระเฉงเหมอื นเดมิ “นา้ จเี ป็ นยงั ไงบา้ ง” รงุ่ รตนี ง่ิ อง้ึ ถอนใจ “ยงั ไมร่ เู ้ ลย ตะกเ้ี พง่ิ ไดข้ า่ ววา่ ยงั อยหู่ อ้ งไอซยี .ู ..อาการหนักมาก” เชนถอนใจ...เขาพยายามทสี่ ดุ แลว้ ตอ่ จากนค้ี งตอ้ งใหเ้ ป็ นหนา้ ทข่ี อง “กรรม” กําหนดชวี ติ มองรอบๆ เพง่ิ สงั เกตวา่ ตนเองอยใู่ นเต็นทพ์ ยาบาล มคี นบาดเจ็บเล็กนอ้ ยมาปฐมพยาบาลทําแผลกนั เป็ นระยะ

“เอ...จรงิ สิ ไปชว่ ยคณุ ป้ากนั กอ่ นเถอะ” รงุ่ รตนี กึ ได ้ ดงึ มอื จากชายหนุ่ม สหี นา้ ทา่ ทางเชน่ นช้ี วนใหแ้ ปลกใจ แมข่ องเชนกําลังทําอะไรอยู่ ออกมาจากเต็นทพ์ ยาบาล ชายหนุ่มเห็นสภาพตลาดทรพั ยย์ งั่ ยนื ถนัดตา มนั แทบไมเ่ หลอื ภาพตลาดใหญโ่ ต กวา้ งขวางทส่ี ดุ ในจงั หวดั อกี ตอ่ ไป ตอนนมี้ กี องเศษขเ้ี ถา้ เสาดําๆ ควันลอยกรนุ่ แลโลง่ ราบ ไมเ่ หลอื รอ่ งรอยใดบอกวา่ ทน่ี เ่ี คยเป็ นตลาดทสี่ มบรู ณ์ ทันสมยั อกี แลว้ นเี่ ป็ นอกี ครัง้ ทสี่ จั ธรรมขอ้ เดมิ กระทบใจรงุ่ รต.ี ..โลกไมเ่ ทย่ี ง...ทกุ สงิ่ ในโลกไมเ่ ทยี่ ง...เวลาเ พยี งชว่ั ขา้ มคนื ...โลกก็เอาสง่ิ ทม่ี นุษยเ์ พยี รสรา้ งสมมาชวั่ ชวี ติ ใหห้ ายวบั กลายเป็ นเพยี งกองขเ้ี ถา้ ...เชน่ น.้ี ..ยงั มอี ะไรใหค้ นเราไดห้ วงแหนไวอ้ กี ... รงุ่ รตพี าชายหนุ่มเดนิ ลัดเลาะรมิ ซากตลาด มองเห็นเต็นทช์ ว่ั คราวตัง้ เรยี งราย พอ่ คา้ แมค่ า้ ทอ่ี าศยั เรอื นดา้ นหลังตา่ งสญู เสยี ทอี่ ยู่ ทรพั ยส์ มบตั ิ ตอ้ งมาอาศัยเต็นทเ์ หลา่ นพ้ี ักพงิ เชนกวาดตาไปรอบๆ เห็นทหารหลายนายกําลงั ชว่ ยเคลยี รพ์ นื้ ท่ี ดแู ลทรพั ยส์ นิ ทยี่ งั หลงเหลอื ชว่ ยดแู ลผคู ้ นทกี่ ําลังขวญั เสยี จดั การรอ้ื ซากไฟ กองขเ้ี ถา้ ชว่ ยเจา้ หนา้ ทมี่ ลู นธิ คิ น้ หาศพ เขาเห็นชายสงู วยั คนหนงึ่ กําลังสง่ั การ ดแู ล จัดระเบยี บทหารใหช้ ว่ ยผปู ้ ระสบภยั อยา่ งทว่ั ถงึ แข็งขนั ไมร่ จู ้ ักเหน็ดเหนอื่ ย ลักษณะทา่ ทางหา้ วหาญ เด็ดขาดสมกบั เป็ นนายทหารเกา่ ในความเขม้ แขง็ มคี วามออ่ นโยน เมตตา ฉายใหเ้ ห็นถงึ บารมี แมจ้ ะมวี ัยสงู เชน่ น้ี นั่นคอื นายพลทางธรรม...พอ่ ของเขาเอง...เชนยนื มองดว้ ยความอม่ิ เต็ม ภาคภมู ใิ จ เขาไมเ่ คยเห็นลักษณะหา้ วหาญ สมเป็ นผนู ้ ําเชน่ นจี้ ากพอ่ มากอ่ น เต็นทอ์ กี ดา้ น ตัง้ เป็ นโรงทาน จัดเตรยี มขา้ วตม้ อาหารเชา้ สําหรับผปู ้ ระสบภยั ทนี่ ั่นเชนมองเห็นคณุ จติ ใสกาํ ลงั ขมขี มนั ทําอาหารแจกอยา่ งไมร่ จู ้ ักเหน็ดเหนอื่ ย มลี กู จา้ งทรี่ า้ นเป็ นลกู มอื แคส่ องคน ถงึ อยา่ งนัน้ ก็ไมเ่ พยี งพอตอ่ การบรกิ ารเหลา่ ผปู ้ ระสบภยั ทเี่ หน็ดเหนอื่ ย หวิ โหยมาตลอดคนื เชนมองแมด่ ว้ ยรอยยม้ิ เกดิ ความอมิ่ เต็มตน้ื ขน้ึ มาจกุ ลําคอ เขาจะมโี อกาสรว่ มสรา้ งประโยชนแ์ กห่ มชู่ นเชน่ นส้ี กั กคี่ รงั้ ในหนงึ่ ชวี ติ ...พอ่ กบั แมช่ า่ งสมกบั เป็ นคบู่ ญุ

ทอ่ี ยรู่ ว่ มกนั เพอ่ื สงเคราะหเ์ พอื่ นรว่ มโลก เป็ นคทู่ ม่ี จี ติ ใจกวา้ งขวางเป่ียมดว้ ยเมตตา...คดิ อยากจะใหเ้ พยี งถา่ ยเดยี ว... นํ้าตาแหง่ ความปลม้ื ปีตไิ หลรนิ เงยี บๆ เขาชา่ งมบี ญุ เหลอื เกนิ ทไ่ี ดอ้ ยเู่ ป็ นลกู ของทา่ น...แมจ้ ะไมใ่ ชล่ กู แทๆ้ กต็ ามท.ี .. ชายหนุ่มมองหญงิ สาวขา้ งกาย พบวา่ หลอ่ นกม็ นี ํ้าตา วนิ าทนี ัน้ ทัง้ คซู่ มึ ซบั ปีตอิ นั ดรี ว่ มกนั “เราไปชว่ ยแมก่ นั เถอะ” เชนเอย่ ชกั ชวน รงุ่ รตพี ยกั หนา้ นัยนต์ าทอประกายจรสั หยาดน้ําใสชว่ ยขบั ดวงตาหลอ่ นใหฉ้ ายแววสวา่ งกวา่ เคย ทัง้ สองจบั มอื กนั กา้ วไปสเู่ ตน็ ทโ์ รงทาน มจี ติ ใจอบอนุ่ อม่ิ เอบิ รงุ่ รตไี มส่ นใจตอ่ สมบตั ทิ ส่ี ญู เสยี มากกวา่ การไดช้ ว่ ยผคู ้ นทล่ี ําบาก เดอื ดรอ้ น คนเหลา่ นเ้ี ป็ นแมค่ า้ ตงั้ แตส่ มยั สรา้ งตลาด เงนิ ทห่ี ลอ่ นใชแ้ ตล่ ะบาทมาจากหยาดเหงอ่ื พวกเขา... ถงึ เวลาแลว้ ทหี่ ลอ่ นจะตอบแทนชว่ ยเหลอื บา้ ง มนั เป็ นหนา้ ที่ และความรบั ผดิ ชอบของคนในตระกลู ทรัพยย์ งั่ ยนื สริ ไิ พศาล คณุ นายพวงทองสลดใจกบั ความวบิ ตั ฉิ บิ หายของสมบตั แิ ตล่ ะชน้ิ ทตี่ นกบั ลกู สรา้ งส มมา ความเสยี ดายบดิ รา้ วจนจติ ใจทกุ ขท์ รมาน อตู่ อ่ รถพงั พนิ าศ บา้ นทรพั ยย์ ง่ั ยนื สริ ไิ พศาลถกู ระเบดิ พงั เป็ นแถบๆ ตลาดกลายเป็ นกองขเี้ ถา้ ไมต่ อ้ งพดู ถงึ รา้ นครวั พวงทองทถี่ กู ปิ ดไมม่ กี าํ หนดตง้ั แตร่ ามตาย สดุ ทา้ ย...ถา้ ไมไ่ ดบ้ ารมนี ายพลทางธรรม หา้ งสรรพสนิ คา้ โรงแรมก็คงเจอชะตากรรมแบบเดยี วกนั “เราพบระเบดิ แลว้ ครบั พ”่ี นายทหารรนุ่ นอ้ งนายพลทางธรรมกลับมารายงานหลงั จากสง่ หน่วยกรู ้ ะเบดิ ออกคน้ หา มนั เป็ นการทํางานแขง่ กบั เวลา ไมม่ ใี ครรวู ้ า่ มรี ะเบดิ จรงิ หรอื ไม่ ถา้ มี ไมร่ วู ้ า่ มนั ถกู ซอ่ นอยทู่ ไ่ี หน แขกในโรงแรม พนักงานในหา้ งฯทยี่ งั อยถู่ กู อพยพออกมากอ่ นเพอ่ื ป้องกนั

รักษาชวี ติ เกดิ ความโกลาหลวนุ่ วาย ไมแ่ พจ้ ลาจลยอ่ ยๆ แขกทม่ี าพกั หลายคนเกดิ ทงั้ ความกลัว ทัง้ ไมพ่ อใจ ตอ้ งอธบิ ายกนั ยดื ยาว ยงั ดที ไี่ ดท้ หาร ตํารวจ เจา้ หนา้ ทท่ี ม่ี ปี ระสทิ ธภิ าพสงู ผา่ นประสบการณเ์ ชน่ นม้ี าแลว้ สามารถคน้ พบระเบดิ เวลาจรงิ ๆ มนั เป็ นระเบดิ ทส่ี ามารถพงั โรงแรมได ้ ตดิ ตัง้ แบบผเู ้ ชย่ี วชาญ ทางดา้ นหา้ งสรรพสนิ คา้ ก็พบระเบดิ อกี ลกู ตัง้ เวลาไลเ่ ลยี่ กนั แรงระเบดิ ทัง้ สองสามารถทําใหโ้ รงแรมและหา้ งฯพงั ไดใ้ นเวลาไมน่ าน ระเบดิ พวกนใี้ ชว่ า่ จะหาไดง้ า่ ยๆ คนทน่ี ํามาตดิ ตัง้ ตอ้ งเป็ นมอื อาชพี คณุ นายพวงทองโลง่ อกทย่ี งั พอเหลอื ทรัพยส์ นิ แตก่ ็รวู ้ า่ จากนไ้ี ปชอื่ เสยี งของโรงแรมและหา้ งสรรพสนิ คา้ คงตอ้ งเสอื่ มลง ยากจะมแี ขกระดับวไี อพมี าพัก คนเดนิ หา้ งฯก็อาจจะระแวงกนั ไปอกี นานเรอ่ื งระเบดิ เวลาครงั้ น้ี ดไู ปแลว้ ราวกบั วา่ ทกุ กจิ การของตระกลู ทรัพยย์ งั่ ยนื สริ ไิ พศาลจะพังครนื ภายในวันเดยี ว คณุ นายพวงทองทําไดเ้ พยี งเป็ นผดู ้ ู น้ําตาไมม่ จี ะไหล ทงั้ เสยี ดาย ทัง้ เจ็บแคน้ ยงั ดที ต่ี ํารวจไดร้ อ่ งรอยจบั หนง่ึ ในกลมุ่ คนวางเพลงิ ได ้ “มนั สารภาพวา่ บญุ สง่ เป็ นคนสง่ั ใหท้ ํา” ตาํ รวจมารายงานนายพลทางธรรม “บญุ สง่ ทเ่ี ป็ นลกู นอ้ งรามน่ะหรอื ” นายพลทางธรรมถามยํ้าเพอื่ ความแน่ใจ “ครบั ทา่ น” จากคําตอบรับเชน่ น้ี แสดงวา่ ตอ่ ไปตอ้ งมกี ารลา่ ตัวบญุ สง่ ชนดิ พลกิ แผน่ ดนิ โดยเฉพาะงานนเ้ี ป็ นขา่ วดงั สะเทอื นขวญั ตอ้ งมกี ารสบื ทม่ี าเบอ้ื งลกึ เบอ้ื งลับ กดดนั ตํารวจใหเ้ รง่ ทํางานเขา้ ไปอกี คณุ นายพวงทองไมโ่ กรธบญุ สง่ รวู ้ า่ คนนแี้ กแ้ คน้ แทนนายตน แตเ่ ธอกเ็ กลยี ดสขุ ศจไี มล่ งทงั้ ทรี่ วู ้ า่ ทําความเลวรา้ ยมาขนาดไหน ถงึ อยา่ งไรกเ็ ป็ นลกู มหิ นําซา้ํ ตอนนส้ี ขุ ศจกี ําลงั อยใู่ นความเป็ นความตาย ลกั ษณ์มาถงึ ตลาดตอนเชา้ ตรู่ เมอ่ื วานอยใู่ นระหวา่ งการหลบสายสะกดรอยของพวกหลงิ สขุ ศจี จงึ รขู้ า่ วชา้ กวา่ ใคร

รงุ่ รตเี ป็ นคนโทรศพั ทฝ์ ากขอ้ ความไวใ้ นเครอื่ งเขา กวา่ จะไดเ้ ปิ ดดกู ็ตอนสงสยั วา่ ทาํ ไมลกู สาวเขา้ กรงุ เทพฯ ชา้ กวา่ ทต่ี กลงกนั ไว้ กําหนดการเดนิ ทางไปตา่ งประเทศจงึ ตอ้ งถกู ยกเลกิ รบี มาดเู หตกุ ารณ์ทางบา้ นกอ่ น ทันทที เี่ ห็นตลาดเหลอื แตก่ องขเ้ี ถา้ ลกั ษณก์ ็เขา่ ออ่ น หนา้ ซดี นยี่ งั ไมไ่ ดไ้ ปดบู า้ นกบั อตู่ อ่ รถ ขา่ วกว็ า่ ไมเ่ หลอื เหมอื นกนั แคค่ ดิ กป็ วดใจเกนิ ทนแลว้ คณุ นายเห็นสภาพลกู ชายกอ็ ยากเขา้ ไปปลอบโยน ใหก้ าํ ลังใจ รวู ้ า่ ลกั ษณ์เสยี ใจแคไ่ หน...เขาเป็ นคนทมุ่ เทใหก้ บั งานวงศต์ ระกลู มากกวา่ ใคร สองแมล่ กู ตา่ งภพอยใู่ กลก้ นั แคช่ ว่ั เออื้ มมอื ไมส่ ามารถแลเห็นกนั มแี ตค่ วามรสู ้ กึ พงั ภนิ ทโ์ ศกสลด เจ็บปวดใจรว่ มกนั เป็ นหนงึ่ เดยี ว คณุ นายพวงทองเห็นลกู ชายคอ่ ยๆ ยนั กายขนึ้ อยา่ งคนใจสู ้ ดวงตาฉายแววเจ็บปวดขบรมิ ฝีปากแน่นเชน่ คนไมย่ อมแพ ้ สาวเทา้ เดนิ ชา้ ๆ ดวงตามองภาพทงุ่ ขเ้ี ถา้ ตอตะโกอนั กวา้ งใหญด่ งั จะจดจําทกุ รายละเอยี ด ทัง้ สองหนงึ่ มนุษย์ หนง่ึ ดวงวญิ ญาณไลด่ เู งาอดตี อนั รงุ่ โรจนข์ องตน กอ่ นสายตาปะทะกบั แนวเตน็ ทท์ ตี่ ัง้ เรยี งใหค้ นไรบ้ า้ นไดพ้ ํานัก สภาพคนแกห่ มดทพี่ งึ่ ไรท้ ท่ี ํามาหากนิ ยายหอม...แมค่ า้ รนุ่ แรกนั่งมองซากตลาดน้ําตาไหล เดก็ ตวั นอ้ ยรอ้ งไหจ้ า้ หาพอ่ แม.่ ..พอ่ คา้ แมค่ า้ ทเี่ หลอื นั่งกอดเขา่ เหมอ่ ซมึ ไมร่ จู ้ ะทําอยา่ งไรกบั ชวี ติ ตวั เอง มนั ทาํ ใหพ้ วกเขารสู้ กึ ...คนทล่ี ําบากกวา่ ...ยงั ม.ี .. แลว้ ทัง้ คกู่ ็ไดเ้ ห็นสองหนุ่มสาวยกอาหารมาใหค้ นแกท่ หี่ มดอาลัยตายอยากกบั ชวี ติ ...สองห นุ่มสาวนัน้ ...เชน รงุ่ รตี “ยายจ๊ะ...กนิ ขา้ วหน่อยนะ” รงุ่ รตยี กขา้ วตม้ มายนื่ ใหย้ ายหอม ฝ่ ายนัน้ เหมอ่ ซมึ ไมร่ สู ้ กึ รสู ้ มแตอ่ ยา่ งใด หญงิ สาวจงึ ตักขา้ วตม้ ขนึ้ มาเป่ าเบาๆ จนเย็น แลว้ จอ่ รอทร่ี มิ ฝีปาก “กนิ หน่อยนะจ๊ะยาย จะไดม้ แี รง” อาจเป็ นดว้ ยนํ้าเสยี งของรงุ่ รตี ทําใหห้ ญงิ ชราหันมามองดว้ ยดวงตาแหง้ แลง้

“ยายจะกนิ ทําไม ปลอ่ ยใหม้ นั ตายไปน่ะดแี ลว้ อยตู่ อ่ ไปก็อดตาย ไมม่ ที อี่ ยู่ ทท่ี ํามาหากนิ ” น้ําเสยี งแผว่ เครอื กลัน้ สะอนื้ รงุ่ รตสี ะกดความเศรา้ ลงในอก ฝืนพดู ดว้ ยน้ําเสยี งแจม่ ใส “ใครวา่ ไมม่ จี ๊ะยาย...ไฟไหมไ้ ปเรากส็ รา้ งใหมไ่ ด ้ ทัง้ ตลาด ทัง้ บา้ นของยาย...พอ่ ของรงุ ้ คณุ ยา่ ของรงุ ้ เป็ นเจา้ ของตลาดแหง่ น.ี้ ..พวกทา่ นตอ้ งไมท่ งิ้ คนเกา่ คนแก่ แมค่ า้ รนุ่ แรกอยา่ งยายหรอก” นํ้าเสยี งรงุ่ รตหี นักแน่นจนคนแกใ่ จชน้ื ดวงตามคี วามหวัง “ตลาดของเราอยไู่ ดเ้ พราะแมค่ า้ อยา่ งยาย...เงนิ ทยี่ ายจา่ ยคา่ แผง มนั ทําใหร้ งุ้ โตขน้ึ มาได.้ ..ตอนนย้ี ายลาํ บาก แลว้ พวกเราจะทง้ิ ยายไดย้ งั ไง...” คําพดู สดุ ทา้ ยของรงุ่ รตปี ลกุ วญิ ญาณความหวังแกท่ กุ คน ไมเ่ พยี งชว่ ยใหย้ ายหอมยมิ้ ทัง้ น้ําตายอมกนิ ขา้ วตม้ ทยี่ นื่ รอ ยงั กระตนุ ้ คนแก่ คนไรบ้ า้ นในทน่ี ัน้ ใหเ้ ต็มตนื้ มชี วี ติ ดว้ ยความหวงั คณุ นายพวงทองปี ตแิ นน่ หวั อก อยากบอกลกู ชายทยี่ นื ขา้ งๆ วา่ ... เธอภมู ใิ จเหลอื เกนิ ทมี่ หี ลานสาวเชน่ น.้ี .. ลักษณ์ไมไ่ ดย้ นิ คําพดู รงุ่ รตชี ดั เจนนัก แตเ่ ขากเ็ ห็นพวกคนแกใ่ นเต็นทย์ มิ้ ออก ยอมกนิ ขา้ ว บรรยากาศมคี วามสขุ ขนึ้ ทําใหร้ วู ้ า่ ลกู สาวเป็ นคนสรา้ งความสขุ ดๆี นข้ี น้ึ มา “รอ้ งไหท้ ําไมคนเกง่ ” เชนปลอบเดก็ ชายทก่ี ําลังสะอนื้ ฮกั ๆ รอ้ งไหด้ ว้ ยความหวาดกลวั “หาพอ่ ...หาแม”่ เดก็ ชายพดู ขาดเป็ นหว้ งๆ เชนคกุ เขา่ ใชป้ ลายนว้ิ ซบั น้ําตาเบาๆ “กนิ ขา้ วกอ่ นนะครับ เดย๋ี วพจี่ ะชว่ ยตามหาพอ่ แมใ่ ห”้ “จรงิ ๆ นะ” เด็กนอ้ ยมองเขาตาแป๋ ว ใสซอ่ื “จรงิ ส.ิ ..” เขารบั รอง “ยงั ไงพตี่ อ้ งพาไปหาใหเ้ จอแน่ๆ”

“อยา่ โกหกนะ” ดวงตาใสแจว๋ จอ้ งเขาอยา่ งขอความมนั่ ใจ “ฮอ่ื ” เขาพยกั หนา้ พดู อะไรไมอ่ อก กอ้ นสะอน้ื แลน่ จกุ ตนั ลําคอ เดก็ ชายคนนเ้ี หมอื นภาพสะทอ้ นเขาในอดตี รํ่ารอ้ งหาพอ่ แมท่ า่ มกลางกองขเ้ี ถา้ บา้ น ไมอ่ าจรเู ้ ลยวา่ ทา่ นทัง้ สองไมอ่ ยใู่ นโลกอกี แลว้ เขาไดแ้ ตห่ วังใหพ้ อ่ แมเ่ ด็กคนนย้ี งั มชี วี ติ ขอใหเ้ พยี งพลัดหลงชว่ั คราวตอนชลุ มนุ ไฟไหม ้ อาจตามกนั เจอตอนสายๆ ชว่ งเวลานเี้ ขาจะชว่ ยดแู ลเดก็ เหลา่ นไ้ี มใ่ หข้ วญั เสยี ไปกวา่ เดมิ เด็กชายยอมกนิ ขา้ วตามทเ่ี ชนป้อนให ้ สหี นา้ ชายหนุ่มละมนุ ลง ขณะทเี่ ขาดแู ลเด็กดว้ ยความอบอนุ่ ออ่ นโยน หวั ใจตนเองไดร้ บั การเยยี วยาโดยไมร่ ตู ้ วั ทเี่ ต็นทโ์ รงทานมผี ปู้ ระสบภยั มารบั อาหารกนั เนอื งแนน่ คณุ จติ ใสตกั อาหารแจกจา่ ยไมร่ เู้ หน็ดเหนอื่ ย นายพลทางธรรมคอยกาํ กบั ดแู ลทหารใหท้ ํางานดา้ นหลงั เป็ นระเบยี บ สหี นา้ ของผสู้ งู วยั ทง้ั สองแชม่ ชน่ื ผอ่ งใส ทง้ั ทด่ี จู ะทาํ งานเกนิ กาํ ลงั คณุ นายพวงทองกบั ลกั ษณม์ าถงึ หนา้ เต็นท์ เห็นผคู ้ นมารอรับอาหารมากมาย ไมใ่ ชม่ แี คผ่ ปู ้ ระสบภยั จากไฟไหมเ้ ทา่ นัน้ ทงั้ คนยากจน ชาวสลมั บรเิ วณใกลเ้ คยี งกแ็ หม่ าขอรับอาหารโรงทานกนั เป็ นระลอกคลน่ื ไมม่ ที ที า่ จะลดลงงา่ ยๆ คณุ จติ ใสกบั สามเี ห็นเชน่ นัน้ ก็มไิ ดข้ นุ่ มวั เหน็ดเหนอื่ ย ยอมแพ ้ หนําซา้ํ ยงั สง่ั ลกู นอ้ งใหก้ ลบั ไปเอาของมาทําเพม่ิ อกี ยงั ดที ร่ี า้ นคณุ จติ ใสเป็ นรา้ นขายสง่ มสี นิ คา้ อาหารแหง้ จํานวนมาก จงึ เอาออกมาไดอ้ ยา่ งทันทว่ งที มเิ ชน่ นัน้ เชา้ ขนาดนี้ จะไปหาซอื้ ของจํานวนมากเชน่ นัน้ มาจากไหน คณุ นายพวงทองเห็นอยา่ งนก้ี ร็ ะลกึ ถงึ ครงั้ หนงึ่ ตนเองเคยทําโรงทาน แลว้ มโี ทสะตอ่ ผคู ้ นทโี่ ลภมาก ขอไมร่ จู ้ ักพอ มาครงั้ นไ้ี ดเ้ ห็น “ผใู้ ห”้ ทม่ี จี ติ ใจกวา้ งขวาง ไมม่ โี ทสะตอ่ ใคร แมร้ วู ้ า่ ผมู ้ ารบั ทานมไิ ดเ้ ดอื ดรอ้ นลําบาก และไมเ่ จาะจงวา่ ผมู ้ ารับตอ้ งเป็ นผปู ้ ระสบภยั ไฟไหมเ้ ทา่ นัน้

คณุ นายจติ ใส นายพลทางธรรมเปิดโรงทานไมม่ เี งอ่ื นไข ใหท้ งั้ หมดทกุ คนเทา่ ทจี่ ะมกี ําลังใหไ้ ด ้ ไมเ่ จาะจงวา่ เป็ นใคร ขอเพยี งมารับ พวกเขากพ็ รอ้ มจะหยบิ ยนื่ ดวงจติ กศุ ลอนั กวา้ งขวางยง่ิ ใหญน่ ้ี สมั ผสั ดวงวญิ ญาณคณุ นายพวงทองจนเกดิ แรงสะเทอื นอยา่ งใหญ่ ระลกึ ถงึ โรงทานทต่ี นเคยทํา นกึ นอ้ มยนิ ดตี อ่ จติ ผใู ้ หข้ องคณุ จติ ใส นายพลทางธรรม รงุ่ รตี และเชน แรงอนุโมทนาครัง้ นี้ ทําใหค้ ณุ นายพวงทองรสู ้ กึ เหมอื นจะเกดิ การเปลยี่ นแปลงกบั ตนเอง เปลยี่ นแปลงอยา่ งไร เธอไมอ่ าจรู ้ รแู้ คว่ า่ ...การเปลยี่ นแปลงนจ้ี ะทาํ ใหเ้ ธอไดเ้ ดนิ ถนนสายใหม.่ ..แตจ่ ะเป็ นเสน้ ทางใดย ากจะตอบ มนั อาจเป็ นถนนแหง่ การชดใชก้ รรมชวั่ ทเี่ ธอเคยสรา้ งไวส้ มยั เป็ นมนุษย.์ ..หรอื ...แรงอนุโมท นา ความระลกึ ไดใ้ นบญุ กศุ ลทเ่ี คยสรา้ ง จะพาเธอไปยงั อกี จดุ หนงึ่ ...ซง่ึ สบายกวา่ ปัจจบุ นั ...คณุ นายพวงทองไมม่ คี วามสามารถหยงั่ ร.ู ้ .. แตเ่ ชอ่ื เถอะ...“ศาลกรรม” พพิ ากษายตุ ธิ รรมเสมอ แมบ้ างครงั้ จะดโู หดรา้ ย ใหค้ นเราตอ้ งรับกรรมชว่ั โดยไมร่ วู ้ า่ ตนเองทําผดิ อะไรมา แตค่ รัง้ ทผี่ ลกรรมดตี อบสนอง คนเรากม็ กั ยนิ ดี เพลดิ เพลนิ โดยไมส่ นใจถามเชน่ กนั วา่ ...ไดผ้ ลดเี ชน่ น.้ี ..เพราะเหตใุ ด... คณุ นายพวงทองทําทัง้ กรรมดกี รรมชว่ั เพราะฉะนัน้ ปลอ่ ยใหเ้ ป็ นหนา้ ทข่ี อง “ศาลกรรม” ตัดสนิ เถอะวา่ ...เธอควรไดร้ บั ผลเชน่ ใดกอ่ น... หากใครหวน่ั เกรง ยามขน้ึ ตาชง่ั กรรม...ก็ขอใหร้ เู้ ถดิ วา่ ...มเี สน้ ทางหนง่ึ สามารถเดนิ ออกจาก “กรงกรรม” ได.้ ..นน่ั คอื ...เพยี รละความชว่ั ใหส้ น้ิ ...บําเพ็ญความดใี หถ้ งึ พรอ้ ม...มงุ่ มน่ั เจรญิ สตปิ ฏั ฐานจนจติ บรสิ ทุ ธปิ์ ราศจากกเิ ลสแผว้ พาน ...นคี่ อื ทางสายเดยี วทจ่ี ะฝ่ า “กรงกรรม” ตามพระพุทธองคส์ ง่ั สอนบอกไว.้ .. (โปรดตดิ ตามตอ่ ฉบบั หนา้ )

ความเชอ่ื ผดิ ๆ ทค่ี นสว่ นใหญไ่ มค่ ดิ วางแผนการเงนิ Mr.Messenger สนใจตดิ ตามขา่ วสารการลงทนุ ไดท้ ่ี http://twitter.com/MrMessenger ในปัจจบุ นั เงนิ ดจู ะเป็ นเรอ่ื งสําคญั สําหรับพวกเราทกุ คน ความสขุ ความสะดวกสบาย เกอื บทกุ อยา่ งทนี่ กึ ขน้ึ ได ้ เหมอื นจะแลกมาไดก้ ด็ ว้ ยเงนิ (จรงิ ไมจ่ รงิ เอาไวค้ อ่ ยมาถกกนั ทหี ลงั ครับ) น่าแปลกนะครับ ทเ่ี รารวู ้ า่ เงนิ คอื สงิ่ จําเป็ น แตน่ อ้ ยคนเหลอื เกนิ ทเี่ รมิ่ วางแผนการเงนิ วธิ งี า่ ยๆทค่ี นสว่ นใหญท่ ําและคดิ ไดก้ ค็ อื หาเงนิ ใหไ้ ดม้ ากๆ จนบางครงั้ มนั กลับกลายเป็ นทําลายสขุ ภาพ และทําลายความสขุ ในระหวา่ งทางทเี่ ราใชช้ วี ติ หายใจไปแบบเครอ่ื งจกั รผลติ เงนิ เดอื น โดยมเี งนิ เป็ นเป้าหมายสดุ ทา้ ย ใครเป็ นแบบน้ี ลองหยดุ วง่ิ ซกั พกั แลว้ มายอ้ นตรวจสอบตวั เองกนั หน่อยดกี วา่ จากการไดพ้ ดู คยุ กบั นักลงทนุ และเพอื่ นรอบขา้ งทัง้ ทอี่ ายไุ ลเ่ ลย่ี กนั และโตกวา่ ผมหลายปี ผมเห็นถงึ จดุ รว่ มทค่ี ลา้ ยกนั ทเี่ ขาเหลา่ นัน้ คดิ วา่ เรอื่ งการวางแผนการเงนิ ใหก้ บั ตัวเอง เป็ นเรอ่ื งหา่ งไกล และเกนิ ความจําเป็ น ไปดกู นั ครับ วา่ มเี รอื่ งอะไรบา้ ง

ขอ้ ๑. เชอื่ วา่ การวางแผนการเงนิ เป็ นเรอื่ งของคนรวยเพยี งอยา่ งเดยี ว เชอ่ื วา่ ปัจจบุ นั ตัวเองไมไ่ ดม้ รี ายไดเ้ พยี งพอ หรอื มากพอทจ่ี ะตอ้ งมาวางแผนอะไร แตเ่ มอ่ื เวลาผา่ นไป แมแ้ ตค่ วามตงั้ ใจในระยะสนั้ เชน่ ตอ้ งการมเี งนิ มาดาวนบ์ า้ นซกั หลงั อกี ๓ ปีขา้ งหนา้ กย็ งั ไมส่ ามารถหามาได ้ เพราะมเี หตใุ หใ้ ชจ้ า่ ยระหวา่ งทางอยเู่ รอ่ื ยไปโดยไมไ่ ดส้ รา้ งวนิ ัยทางการเงนิ ใหก้ บั ตัวเอง ขอ้ ๒. เชอื่ วา่ การวางแผนการเงนิ เป็ นสว่ นเกนิ เพราะตวั เองมเี งนิ เยอะแลว้ ถงึ แมจ้ ะตรงกนั ขา้ มกบั คนกลมุ่ แรก แตก่ จ็ ดั อยใู่ นหนทางแหง่ ความประมาทเชน่ กนั เพราะไมม่ ใี ครมาการันตวี า่ อนาคตจะเกดิ เหตทุ ไี่ มค่ าดฝันหรอื ไม่ เรากเ็ ห็นตวั อยา่ งมานักตอ่ นักทเี่ ศรษฐกี ลายเป็ นยาจกไดภ้ ายในเวลาไมก่ ป่ี ี เพราะการใชเ้ งนิ ทสี่ รุ ยุ่ สรุ า่ ยเกนิ ตัวนัน้ เอง ขอ้ ๓. เชอื่ วา่ ชวี ติ ในวยั เกษยี ณ คงไมไ่ ดต้ อ้ งการใชเ้ งนิ มากนกั แต่ ลมื นกึ ไปวา่ ผสู ้ งู อายุ คา่ ใชจ้ า่ ยสว่ นใหญท่ หี่ มดไป เป็ นเรอ่ื งของสขุ ภาพทงั้ นัน้ ถงึ แมจ้ ะลดความตอ้ งการดา้ นวัตถลุ งไปไดม้ ากแลว้ กต็ าม อกี อยา่ งกค็ อื คนเรามกั ใชช้ วี ติ ตามความเคยชนิ หากตอนมรี ายได ้ กใ็ ชอ้ ยา่ งไมม่ วี นิ ัย ใชต้ ามใจตวั เองไปเรอื่ ยๆ อยา่ วา่ แตเ่ กษียณแลว้ ใชเ้ งนิ นอ้ ยลงเลยครบั เกรงวา่ ตอนถงึ วันเกษียณ เงนิ เกบ็ อาจจะไมม่ เี ลยกเ็ ป็ นไปได ้ ขอ้ ๔. เชอ่ื วา่ การวางแผนการเงนิ เอาไวค้ อ่ ยทาํ ตอนใกลเ้ กษยี ณดกี วา่ ถงึ แมว้ า่ ทําชา้ จะดกี วา่ ไมท่ ํา แต่ เรมิ่ ทําเร็ว กด็ กี วา่ ทําชา้ หรอื เปลา่ ? อยา่ โดนกเิ ลสหลอก แลว้ ประมาทเชยี ว เผลอเพลนิ แป๊ บเดยี ว อาจลําบากทงั้ ชวี ติ เลยนะครบั ขอ้ ๕. เชอื่ วา่ สดุ ทา้ ย ลกู หลานก็ตอ้ งมาดแู ลเรา ในประเด็นนี้ ใครทมี่ ลี กู หลานดี ก็อาจคดิ บวกไวไ้ ด ้ แตผ่ มอยากใหแ้ งค่ ดิ อกี มมุ คอื ไมม่ ใี ครชว่ ยเราไดด้ ไี ปกวา่ การทเี่ ราชว่ ยตวั เอง แลว้ คณุ จะแน่ใจไดอ้ ยา่ งไรวา่ ลกู หลานของเรา ทเี่ ราไมเ่ คยปลกู ฝังเรอื่ งการวางแผนการเงนิ

เขาจะไมม่ ภี าระทางดา้ นการเงนิ เป็ นของตวั เองจนไมส่ ามารถชว่ ยเหลอื ตนเองได ้ สรปุ โดยรวม ผมมองวา่ ทค่ี นสว่ นใหญไ่ มค่ ดิ วางแผนการเงนิ กเ็ พราะคําวา่ “ประมาท” นัน้ เอง และคําๆนล้ี ะ่ ครบั ทํามนุษยใ์ นโลกนํ้าตาตกมาแลว้ นักตอ่ นัก ดังพทุ ธศาสนสภุ าษิตทว่ี า่ คนทอดทง้ิ กจิ ทค่ี วรทํา ไปทาํ กจิ ทไี่ มค่ วรทาํ เมอื่ เขาถอื ตวั มวั ประมาท อาสวะยอ่ มเจรญิ แตเ่ มอื่ ใดทร่ี วู ้ า่ ตวั เองประมาท และพรอ้ มจะเดนิ บนเสน้ ทางสายใหม่ กไ็ มม่ อี ะไรทชี่ อ่ื วา่ สายเกนิ ไป ดงั พทุ ธศาสนสภุ าษิตทว่ี า่ เมอ่ื กอ่ นประมาท ภายหลงั ไมป่ ระมาท เขาชอ่ื วา่ ยงั โลกนใี้ หส้ วา่ ง เหมอื นพระจนั ทรพ์ น้ จากเมฆหมอกฉะนน้ั