นิทาน

หมาแสนรู้

อนศุกรอ์ ีกครงั้ ก็นำ� เอานทิ านดๆี ทใี่ ห้ข้อคิดมาให้ หลงั จากรถวงิ่ ผ่านกลางเมอื งออกไปยังชานเมือง เจา้ อา่ นกันเช่นเคยครับ วนั น้เี ป็นนทิ าน หมาแสนรู้ก็ลกุ จากที่น่ังเดนิ ไปหน้ารถ มนั ยืน ทีห่ าชื่อคนแต่งไม่เจอ แต่ ด้วยขาหลังแล้วเอาขาหนา้ กดกร่ิงบนรถ เมือ่ รถจอดมนั กล็ งและเดนิ ไปตาม อา้ งองิ และน�ำมาจาก ลาน ถนนจนถงึ หน้าบา้ นหลงั หนงึ่ แลว้ ธรรมจกั ร Dhammajak. เลยี้ วเขา้ ไป คนขายเนือ้ ยังสะกด net ครบั เหน็ วา่ ได้ข้อคดิ รอยตามมันอยหู่ า่ งๆ เช่นเดิม ดี กเ็ ลยเอามาถ่ายทอด เมอ่ื มาถึงประตูบา้ นที่ปิดอยมู่ นั กนั ตอ่ ครบั ผม กว็ างถุงไส้กรอกทค่ี าบไว้ลง แลว้ เจ้าของร้านขายเนือ้ สดคน หนึง่ รสู้ ึกประหลาดใจทห่ี มา ถอยหลงั มาตัง้ หลักประมาณ 2-3 ตัวหนง่ึ มาทรี่ า้ นโดยในปากมันคาบ เมตร จากนัน้ กว็ ่ิงเข้าชนประตูเตม็ แรง มนั พยายามอยู่ 2-3 ครง้ั แต่ประตูก็ยังเปิดไมอ่ อก แบงก์ 10 ดอลลารแ์ ละกระดาษเขียนข้อความว่า มนั เลยเดินอ้อมตัวบา้ นไปทีห่ น้าต่างบานหนึ่ง ท่ปี ดิ อยู่ “ขอซ้อื ไสก้ รอก 12 ช้นิ กับขาแกะ 1 ขาครับ” และเอาหวั โขกท่หี น้าตา่ งหลายครง้ั แลว้ ก็เดินกลับมา เขารสู้ กึ ประทับใจความแสนรู้ของมัน ดงั น้นั หลงั รอทีป่ ระตู จากเกบ็ เงนิ 10 ดอลลาร์และเอาไสก้ รอกและขา สกั พักประตบู ้านก็ถกู เปดิ โดยเจา้ ของหมาเป็นผ้ชู าย แกะใส่ถงุ แขวนทปี่ ากใหม้ ันคาบไปแล้วเขาจึง หุ่นลำ่� บ้ึก ซึง่ พอเปดิ ประตูเสร็จเขากเ็ รมิ่ เตะตอ่ ยและ ตัดสินใจปิดรา้ นสะกดรอยตามมันไป ตะโกนดา่ เจา้ หมาแสนรู้ตวั นน้ั ทันที ถึงตอนน้ีคนขายเนื้ออดรนทนไมไ่ หว เขารีบวิง่ เขา้ ไป หา้ ม เจ้าของหมา หมาตัวนนั้ เดนิ ไปตามถนนจนถงึ ทางม้าลายมัน พรอ้ มกบั ถามว่า “คณุ เตะมนั ท�ำไมกนั มันเป็นหมาสุด กว็ างถุงท่คี าบไวล้ งแล้วยืนด้วยขาหลงั และยกขา อัจฉรยิ ะเท่าที่ผมเคยเหน็ มาเลยถ้าไปออกทวี ีตอ้ งดัง หน้ากดป่มุ ไฟสำ� หรบั คนขา้ มถนนแล้วกค็ าบถงุ ตอ่ แน”่ รอจนไฟคนข้ามเขยี วมันจึงขา้ มไปยังปา้ ยรถเมล์ เจา้ ของหมาตอบสวนทันทวี ่า “คณุ ว่ามนั ฉลาดนักเห อีกฝ่งั หนงึ่ มนั จ้องมองตารางเวลาเดนิ รถแล้วนัง่ ลง รอ เชอะ! รู้มัย้ วา่ นเ่ี ป็นคร้งั ทสี่ องในรอบสัปดาห์นน้ี ะท่ี ตรงทน่ี งั่ รอสกั พกั มีรถเมลค์ นั หนึ่งมา มันลมื เอากุญแจบ้านตดิ ตัวไปดว้ ย” คติสอนใจจากเรื่องน้ีคอื มนั เดนิ ไปดูหมายเลขที่ หนา้ รถแล้วก็กลบั มาน่งั รอต่อ “เราอาจทำ� งานไดเ้ กินความคาดหมายในสายตาผอู้ ่นื อกี สักเดี๋ยวก็มรี ถเมลม์ าอกี คันมันเดนิ ไปดูหมายเลขรถ แต่ก็ยังทำ� งานไดต้ ำ�่ กวา่ เป้าหมายในสายตาของนาย อีก เมอื่ เหน็ ว่าเปน็ สายที่มันรออยู่ มันจงึ ขึ้นรถเมล์คัน เราเสมอ” นนั้ คนขายเนอื้ ถงึ กบั อา้ ปากคา้ งทงึ่ ในความแสนรขู้ อง มัน แลว้ รีบตาม มันขึ้นรถคันน้ันไป



เรอ่ื ง หมานอ้ ยผ้กู ลา้ หาญ โดย Pathumrat Pantun



ผู้จัดท�ำ นางสาวปทมุ รตั น์ ปานตนุ้ รหัส 6211522016 สาขาวิชาเทคโนโลยอี ุตสาหกรรม คณะเทคโนโลยีอตุ สาหกรรม มหาวทิ ยาลยั ราชภัฏนคึรศรธี รรมราช e-mail : [email protected] Facebook : Pathumrat Pantun