นิยายรักใสๆ หัวใจอลเวง

49 ว่าถา้ พวกนน้ั ยังพสิ จู น์ตวั เองไมไ่ ด้ พวกฉนั กจ็ ะไม่ใจอ่อนแน่นอน” “ฉันดีใจ ท่ีพวกเธอสองคนอดทน ยับย้ังความต้องการของตัว เองได้นะ อันท่ีจริงฉันก็พอจะรู้แล้วล่ะ ว่าเธอสองคนเริ่มชอบพวกนั้น แล้ว” “^_^” ฉันกับข้าวยิ้มให้ฝ้ายด้วยความเขินอาย แล้วความเป็นเพ่ือน ของพวกเรากก็ ลบั มาแนน่ แฟน้ เหมอื นเดิม ช่ัวโมงอสิ ระ ตอนนี้ฉัน ฝ้าย และข้าว กำลังน่ังเล่นบนอัฒจรรย์เชียร์อย่าง สบายอารมณ์ ส่วนเพ่ือนในห้องคนอื่นๆ เห็นบอกว่าไปช่วยสามหนุ่ม สุดหล่อนามว่า กำปั้น เอก และต้นทำความดี ลบล้างความผิดอะไร สักอย่างอยู่น่ีแหละ พวกนี้ไม่เข้าใจกันรึยังไงน้า ว่าความดีมันต้องทำ ด้วยตวั เอง ไม่ใช่ใหค้ นอ่นื ชว่ ยแบบนีอ้ ะ่ “อา้ ว สาวๆ มานง่ั ทำอะไรอยู่บนนีล้ ะ่ ครับ ไม่ไปดสู ามหนุ่มเคา้ ทำโชวพ์ เิ ศษกันเหรอ” “ไม่ล่ะค่ะ พวกน้นั น่าเบอื่ จะตาย” ฉันตอบคณุ ครูพทิ ยา ท่ปี รึกษาฉันไป เมื่อท่านเดินเขา้ มาทกั “ทำไมหนูพูดอย่างน้ันล่ะ พวกเขาไปทำอะไรให้พวกหนูไม่ พอใจรึเปล่า” “เปล่าหรอกค่ะคุณครู หนูแค่ไม่ชอบท่ีพวกเขาชอบโชว์อะไรที่ มนั ออกจะไรส้ าระไปหนอ่ ย ก็เท่านนั้ เองค่ะ” รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

50 “ง้นั เหรอ ฮา่ ๆๆๆๆๆ” แล้วคุณครูพิทยาก็หัวเราะออกมาหน้าตาเฉย น่ีฉันพูดอะไรผิด ไปรเึ ปลา่ ครถู ึงไดข้ ำอะไรนักหนาอ่ะ “คณุ ครูหวั เราะอะไรเหรอคะ พวกหนงู งไปหมดแลว้ นะคะเนีย่ ” “อา้ ว ครกู ห็ วั เราะพวกเธอสามคนนน้ั ละ่ นล่ี ะหนาทเ่ี ขาวา่ กนั วา่ “วัยรนุ่ วัยแหง่ ความสบั สน” นะ่ ” “หมายความวา่ ยังไงคะ” ฝ้ายถามข้ึน ซ่ึงเป็นคำถามท่ีตรงกับใจของฉันมาก และข้าวก็มี ทีท่าอยากจะรเู้ หมือนกนั “ก็หมายความว่า ที่สามหนุ่มเขาทำไปก็เพราะต้องการเป็นที่ ยอมรับจากคนรอบๆ ตัวและคนท่ีเขารักยังไงล่ะ เค้าอาจคิดว่าทำ แบบน้ีแลว้ คนทเี่ ค้ารกั จะมาสนใจก็ได้” “แต่พวกเขาบอกว่าจะพิสูจน์ตัวเองน่ะค่ะคุณครู” ข้าวถาม ขนึ้ บา้ ง “การพิสูจน์ตัวเองไม่จำเป็นต้องให้ใครเค้ายอมรับเราหรอก แค่ ตัวเราและคนท่ีเรารักเข้าใจก็เพียงพอแล้ว ครูไม่รู้หรอกนะว่าพวกเรา สามคนมีปัญหาอะไรกับสามหนุ่มนั่นรึเปล่า ถึงไม่อยากไปดูพวกเค้า ทำโชว์พิเศษกัน แต่ถ้าเป็นตัวครูเองแล้วล่ะก็ ครูจะไม่หนีปัญหาด้วย การไมเ่ จอหนา้ แบบน้ีหรอก” “ทำไมล่ะคะ” ฉนั ถามต่อ “ก็เพราะว่าการหนีปัญหาไม่ใช่ทางออกที่ดีไงล่ะครับ เราหัน รักใสๆ หวั ใจอลเวง

51 หน้ามาคุยกันดีๆ หรือปรับความเข้าใจกัน ครูว่าน่าจะดีกว่านะ และ ถ้าเราทำแบบน้ี เรื่องทุกอย่าง ปัญหาที่มีก็จะคลี่คลายได้ด้วยดี ถ้าไม่ เชื่อครู พวกเธอสามคนก็ตอ้ งพสิ ูจน์กันเองแล้วละ่ วา่ ครพู ูดถกู รเึ ปล่า” คุณครูพิทยาพูดอธิบายซะยาวเหยียด และยิ้มให้กับพวกฉัน อย่างเป็นมิตร คุณครูใจดีจังเลยแฮะ ที่อุตส่าห์อธิบายเร่ืองเหล่าน้ีให้ พวกฉันฟัง “แล้วถ้าเกิดว่า คนท่ีเค้าบอกว่าชอบเรามาก เป็นคนที่นิสัยไม่ ค่อยดีล่ะคะ คือแบบวา่ เจ้าชู้มาก อะไรประมาณน้นี ะ่ คะ่ ” ขา้ วถามขนึ้ และนน่ั กเ็ ปน็ คำถามทฉ่ี นั อยากถามมากทส่ี ดุ เชน่ กนั “อิอิ ถามแบบนีแ้ สดงว่ามีผู้ชายเจ้าชูม้ าจบี ล่ะสทิ า่ ” ข้าวไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้าลง เพื่อปกปิดอาการหน้าแดงของ ตวั เอง “อ้าว เขินซะงั้น ครูก็แค่แหย่เล่นเอง ถ้าอย่างนั้นครูเข้าเร่ือง เลยกไ็ ด้ พดู แบบไม่เข้าขา้ งใครเลยนะ ในฐานะท่ีครกู เ็ ปน็ ผชู้ ายเหมอื น กัน และถ้าครูเจ้าชู้ นิสัยไม่ค่อยดีแบบพวกเธอว่า แล้ววันหนึ่งครูไป ตกหลุมรักผู้หญิงสักคนเข้า ครูก็อยากให้เธอให้อภัยครูกับส่ิงที่ผ่านมา และเปิดโอกาสให้ครูได้พิสูจน์ตัวเอง หรือแก้ตัวสักคร้ังเหมือนกันนะ หรอื พวกเธอเห็นวา่ ไง ^^” ฉันกบั ขา้ วยม้ิ ใหก้ ัน เพราะรูว้ า่ ต้องทำยังไงต่อไป สว่ นฝา้ ยเธอก็ พยักหน้าเออออ เป็นเชิงเห็นดเี หน็ งามตามไปด้วย “สิ่งที่คุณครูพูดก็เป็นเพียงคำช้ีแนะเท่าน้ัน ทุกส่ิงทุกอย่างล้วน แลว้ แต่ขึน้ อยทู่ ่หี นูจะให้มนั เปน็ ยงั ไงนะครบั O_^” รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

52 “ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ นะคะคณุ ครู พวกหนูไปก่อนนะ คะ สวสั ดคี ะ่ ” ฉนั ฝา้ ย และข้าวยกมือไหว้คุณครพู ิทยาแสนใจดี ก่อนจะว่ิงจู๊ด ตรงไปทสี่ นามฟุตบอลทนั ท ี “เฮอ้ นล่ี ะนา้ วัยร่นุ ” มมุ มองของกำป้นั “แฮก่ ๆๆๆ” เสียงหอบหายใจของผม เอกและตน้ ดังข้นึ พร้อมกนั นน่ั ก็เปน็ เพราะว่าผมเหน่ือยจากการถอนหญ้าและเก็บเศษขยะรอบๆ บริเวณ โรงเรียนน่ะสิ ท่ีทำอย่างน้ีก็เพราะผมกับเพื่อนอยากทำส่ิงที่ดีและเป็น ประโยชน์ให้น้ำพริกกับเพื่อนเห็นน่ะสิ ว่าเพลย์บอยอย่างพวกผมก็ เป็นคนดีนะ ทำส่ิงดีๆ ก็เป็น ไม่ใช่จีบแต่สาวเก่งอย่างเดียว ตอนแรก เพื่อนในห้องก็กะว่าจะมาช่วย แต่พวกผมอยากทำด้วยตัวเองมากกว่า ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไร เป็นไงละ่ ครบั โชวพ์ เิ ศษของพวกผม เจ๋งมย้ั “โหย เหน่ือยจงั เลยวะกำป้นั เกดิ มาฉนั ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มา กอ่ นเลยนะเวย้ ปกตฉิ นั ชอบใคร เขากว็ งิ่ เขา้ มาหาฉนั ทกุ ที แตด่ คู รง้ั นสี้ ิ ทำอะไรไปมากเท่าไหร่ เธอก็ไม่เคยสนใจฉันเลยสักครั้ง ฉันอยากจะ บา้ ตาย” เอกบน่ อบุ เมือ่ พวกเรากำลงั นง่ั พักเหนอื่ ยทีโ่ รงอาหารกนั อย ู่ “ใจเย็นๆ สิวะเอก ถึงวันน้ีพวกเธอจะยังไม่ใจอ่อน สักวันก็ ตอ้ งใจอ่อนบ้างละน่า” รักใสๆ หัวใจอลเวง

53 “แลว้ สกั วนั ทแ่ี กวา่ มนั เม่ือไหร่กันวะ 10 วัน 20 วัน หรอื เป็นปี กนั แนว่ ะ ผ้หู ญงิ อะไรใจแขง็ เป็นบ้าเลย” เอกถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะทำหนา้ เซง็ ๆ ทเ่ี อกพูด ผมว่า ก็มีเหตุผลนะ ขนาดพวกผมลงทุนกันมากถึงขนาดน้ีแล้ว พวกเธอยัง เฉยอยู่เลย “พวกแกจะทำอะไรก็ทำไปเลยนะเว้ย แต่งานนี้ฉันขอบายว่ะ เผอญิ วา่ ฉนั ไม่ถกู กับผ้หู ญิงสักเท่าไหรน่ ะ่ ไปละนะ บาย!” “เฮ้ย! เด๋ยี วกอ่ นสิวะต้น! ต้น! เอา้ ไปซะแลว้ เพ่อื นเรา” “ช่างมันเถอะเอกปล่อยมันไป เดี๋ยวมันค้นพบตัวเองได้เมื่อไหร่ มนั กก็ ลบั มาเองแหละ” “แกพดู อะไรของแกวะ กำป้นั ฉันงงไปหมดแลว้ นะ โอย๊ ... หวิ น้ำจงั โวย้ 6_^” ผมไดแ้ ตถ่ อนหายใจออกมาอยา่ งเซง็ ๆ ผมเพง่ิ จะรกู้ ว็ นั นเ้ี อง ทวี่ า่ จบี ผหู้ ญงิ คนทใ่ี ชม่ ันยากกว่าท่ีคดิ ท่สี ำคญั ไปกวา่ น้นั ยง่ิ ผมรูว้ า่ เหตุผล ที่ต้นมันดูแปลกไปและไม่ค่อยชอบน้ำพริกกับเพ่ือนเพราะอะไรด้วย แลว้ ละก็ มนั ทำใหผ้ มยิง่ ปวดหัวหนกั กว่าเดิมอีก “ฉนั จะทำยงั ไงดวี ะเอก ถงึ จะพชิ ติ ใจของนำ้ พรกิ เขาไดส้ กั ทอี ะ่ ” “อันน้ีฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เพราะลำพังตัวฉันเอง ฉันยัง เอาชนะใจขา้ วไม่ไดเ้ ลยเหมือนกัน ฉันต้องทำยังไงบ้างวะเนย่ี =O=” เอกตะโกนข้ึน ดังไปท่ัวโรงอาหาร จนคนในโรงอาหารหาว่า พวกผมบ้าไปแลว้ มั้งนั่นนะ่ โอย๊ ฉนั กอ็ ายเป็นนะเว้ยไอ้บ้าเอก “ไม่ต้องทำอะไรมากหรอก ก็แค่เป็นตัวของตัวเอง และเป็นคน รักใสๆ หัวใจอลเวง

54 ดขี องสังคม แค่นพี้ วกเรากแ็ พค้ วามดีของพวกนายแล้วล่ะ” “แตพ่ วกเธอไมย่ อมรบั ในสงิ่ ทพ่ี วกเราเปน็ นนี่ า จะทำยงั ไงดลี ะ่ ” “ใครบอกนายหรอื ว่าพวกฉันไม่ยอมรบั หะเอก” “OoO” เอกกับผมทำหน้าตกใจ ไม่อยากเชื่อในสิ่งท่ีสายตาตัวเองเห็น เลยสักนิด น้ำพริกกับข้าวยิ้มให้พวกผมอย่างสดใสที่สุดเท่าท่ีเคยเห็น มา กอ่ นจะนง่ั ลงขา้ งๆ พวกผม แลว้ ยืน่ นำ้ ดม่ื เยน็ ๆ กบั ผ้าเชด็ หน้าให้ ส่วนฝ้ายรายนั้นเธอขอตัวไปก่อน เพราะไม่อยากเป็นกองขี้ควาย (กอ ขอคอ) “เมอ่ื ก้พี ูดอะไรกนั อยู่ นินทาพวกเราอยู่ใช่ไหมเนย่ี ” “เปล่าเลยนะนำ้ พริก พวกเราเปลา่ พูด” เอกรบี แก้ตวั เป็นพลั วันทนั ที เม่ือนำ้ พรกิ ถามข้ึน “ก่อนท่ีพวกเราจะเปิดโอกาสให้พวกนาย ขอถามอะไรสักอย่าง กอ่ นได้ม้ยั ” “ได้สิครับ ขอเพียงคนน่ารักอย่างน้ำพริกเปิดโอกาสให้ จะถาม กี่ขอ้ กำปัน้ กต็ อบไดห้ มดเลยครับ” ผมรีบคว้ามือน้ำพริกมากุมไว้ทันที เกิดมาผมไม่เคยทำอะไร อย่างน้ีกับใครมาก่อนเลยนะ ผมอยากให้เธอเข้าใจว่าผมรักเธอที่หัวใจ ไม่ใชท่ ่รี ่างกายและความตอ้ งการเซ็กส ์ “ท่ีพวกนายเคยพูดตอนท่ีเจอพวกเราครั้งแรก ตอนท่ีพวกนาย เล่นบาสอยู่ทีส่ นามในวันนั้น ในคลิปเสยี งมันบอกว่าพวกนายแค่อยาก จะหลอกเรา ตอนน้ันพวกนายคิดอย่างนัน้ จรงิ ๆ รเึ ปล่า” รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

55 นำ้ พริกถามผมด้วยนำ้ เสียงจริงจงั พร้อมกบั จ้องตาผมเพื่อไมใ่ ห้ ผมโกหกเธอได้ ผมจึงลอบถอนหายใจออกมาเฮือกหน่ึงก่อนจะตอบ เธอว่า “ในตอนนั้นพวกเรายอมรับว่าพูดแบบน้ันจริงๆ แต่น้ำพริกได้ โปรดอย่าเพิ่งเข้าใจผิด เพราะตอนน้ันมันเป็นแค่คำพูดที่พวกเราพูด กันเล่นเท่าน้ัน ไม่ได้คิดจะทำแบบน้ันจริงๆ หรอกนะ อภัยให้กำป้ัน ดว้ ยนะครบั คนด”ี ได้ทีผมก็พูดอ้อน แกมทำหน้าตาสงสารไปในตัวด้วย แต่ถ้าเธอ มองตาผม เธอก็จะรู้ได้ทันทีว่าผมจริงใจ เพราะสายตาไม่สามารถปิด ความรสู้ กึ ขา้ งในไวไ้ ด้หรอกครับ “ถ้านายกล้ายอมรับในส่ิงท่ีนายเคยก่อไว้ขนาดน้ี ฉันก็กล้าให้ โอกาสนายเหมอื นกัน จริงมย้ั ขา้ ว” “อืม ^ ^” พูดจบข้าวก็รบี ลกุ ขน้ึ เดินหนีไปทันที สงสยั จะอายมากมั้งครบั “เดีย๋ วกอ่ นสิครบั ขา้ วท่รี กั รอผมดว้ ย *_^” แล้วไอ้เอกก็วิ่งตามข้าวไปจากโรงอาหารทันที เฮ้อ! ในที่สุด พวกเธอก็ยอมใหอ้ ภัยและเปิดโอกาสให้กบั พวกผม “เออ่ ...” “อ่ะ นน่ี ำ้ ด่มื ซะสิจะได้หายเหนอื่ ย ^ ^” ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป น้ำพริกก็ส่งน้ำมาให้ผมดื่ม พร้อมกับยม้ิ หวานใหซ้ ะก่อน ผมชอบท่ีเธอนา่ รักตรงนล้ี ่ะครบั “นำ้ พริก” รักใสๆ หวั ใจอลเวง

56 “หอื ^_^” “ขอบคุณนะท่ีใหโ้ อกาสกำป้ันคนน”้ี “แล้วทำไม ฉันจะให้โอกาสกับนายไม่ได้ล่ะ ก็ในเมื่อโอกาส ไม่ได้มีไว้ให้กับคนชอบแก้ตัว แต่มีไว้ให้กับคนที่สำนึกผิด แล้วคิด เริ่มต้นใหม่ตา่ งหากนี้นา ^ ^” เธอพูดพร้อมกับเอื้อมมือมากุมมือของผมไว้ ก่อนจะย้ิมให้ผม อกี ครงั้ “ฉันเชื่อใจนายนะกำป้ัน ฉะนั้นเรามาเริ่มต้นใหม่ และค่อยๆ กา้ วไปอย่างมัน่ ใจด้วยกนั นะ ^ ^” “ครบั ^ ^” แลว้ รศั มแี หง่ ความสขุ กแ็ ผป่ กคลุมไปทกุ พ้นื ที่ในโรงอาหาร รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

57 รักใสๆ หัวใจอลเวง

58 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

59 อปุ สรรคกแ็ คบ่ ททดสอบ เมื่อทุกอย่างเร่ิมลงตัวขึ้นบ้างแล้ว ฉันกับกำป้ันก็เริ่มคบกัน แต่ ยังไม่คอ่ ยจริงจังเท่าไหร่ เพราะฉนั กบั กำปนั้ ยงั เดก็ กันอยูเ่ ลย ความรกั ของเราในตอนน้ี ฉนั อยากใหม้ ันค่อยเป็นค่อยไปตามวิถขี องมนั โดยไม่ ต้องเรง่ รบี หรอื รีบร้อนอะไรมากนกั “โอ้โห วันน้ีน้องสาวของพี่อารมณ์ดี หน้าตาสดใสจังเลยนะ กำลงั อนิ เลฟิ อยรู่ ึเปล่า” พี่น้ำใจพูดแซวฉัน เมื่อฉันลงมาทานข้าวตามปกติเหมือนเช่น ทกุ วนั “ของมันแน่อยู่แล้วค่ะพ่ี ก็คนมันน่ารักน่ีนา ย่อมมีคนมาขาย ขนมจีบให้เป็นธรรมดา” “จ้า แม่คนน่ารัก ว่าแต่ถ้ามีโอกาสวันไหนพามาแนะนำให้พี่ รจู้ กั หนอ่ ยสิ อยากเห็นหนา้ บคุ คลโชครา้ ยคนน้ันจงั ” “พี่นำ้ ใจ!” รักใสๆ หวั ใจอลเวง

60 “ฮา่ ๆๆๆๆ พลี่ อ้ เล่นนา อยา่ งอนเลยนะ เดย๋ี วหนา้ มรี ิ้วรอยกอ่ น วัยอนั ควร พ่ีไม่รูด้ ้วยนา” แล้วพ่ีน้ำใจก็สวาปามอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย ฉันเองก็ เช่นกัน วันนี้โต๊ะอาหารขาดแม่กับพ่อ เพราะท่านมีงานด่วนอะไรสัก อย่างน่ีล่ะ ฉันกับพ่ีน้ำใจจึงต้องไปโรงเรียนพร้อมกัน (ปกติฉันก็ไปกับ เพ่ือนฉัน พีน่ ำ้ ใจก็ไปกบั เพือ่ นเขาเหมือนกนั ) “น่ีเปน็ ครั้งแรกเลยนะเนยี่ ที่พีก่ ับแกไปโรงเรยี นพร้อมกันนะ่ ” “จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะ เพราะปกติแล้วพ่ีก็ชอบไปกับเพื่อน จนลมื น้องของตวั เองไปเลยนี่นา” ฉันพูดอย่างงอนๆ ก่อนจะเชิดหน้าหนี ตอนนี้ฉันกับพ่ีน้ำใจยืน รอรถอยู่ท่ีป้ายรถเมล์ใกล้ๆ กับปากซอยทางเข้าบ้าน ฉันกับพ่ีน้ำใจ ตา่ งคนตา่ งกร็ อเพอื่ นของตัวเอง เพื่อไปโรงเรยี นพรอ้ มกันอยู่ “แฟนแกก็จะไปพร้อมกับเราเหรอ น้ำพรกิ ” “กป็ ระมาณนัน้ แหละม้งั น่ันไงมากนั แล้ว เฮ!้ ทางนี้” ฉันโบกมือเป็นสัญญาณให้กำป้ันกับเพื่อนของเขา และยัยฝ้าย กะยยั ข้าวให้เดินมาตรงทีฉ่ ันยนื อย ู่ “เพ่ือนพกี่ ็มาแล้วเชน่ กนั เฮ!้ ทางน้ีโว้ย” พ่ีน้ำใจกวักมือเรียกพ่ีตั้มกับพ่ีต่อ เพื่อนสุดหล่อและแสนเท่ของ ตวั เองใหเ้ ดนิ มาทางนีเ้ ช่นกนั เมอ่ื เห็นพวกเขาเดินมาแตไ่ กล “ว้าว วนั นพี้ วกเราอยพู่ ร้อมหน้าพร้อมตากันจงั เลยนะ” ฉันพูดอย่างดีใจ เม่ือทุกคนมารวมตัวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อม ตาหมดเลย รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

61 “หวดั ดจี ะ๊ นอ้ งนำ้ พรกิ ไมเ่ จอกนั ซะนาน สวยขน้ึ เปน็ กองเลยนะ” “ขอบคณุ ท่ีชมคะ่ พตี่ อ่ ^ ^” ฉันย้ิมให้พ่ีต่ออย่างเป็นกันเอง ตั้งแต่เปิดเทอมมา ครั้งนี้เป็น คร้ังแรกของฉนั เหมอื นกันทไี่ ด้เจอพ่เี ขา “อะแฮม่ ! นำ้ พริกจ๊ะเราจะไปโรงเรียนกันไดร้ ึยังอ่ะ” กำปั้นแกล้งกะแอมไอขนึ้ และขยับมายืนอยู่ใกล้ๆ ฉนั “อ๋อ ทุกคนคะ น้ำพริกขอแนะนำให้รู้จักค่ะ น่ีฝ้าย และข้าว เพ่อื นของนำ้ พรกิ เองคะ่ แล้วก็ยังมีกำปัน้ เอก ต้นดว้ ยค่ะ” “ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ พ่ีช่ือต่อ ส่วนน่ีพ่ีต้ัม พ่ีเป็นเพื่อน ของพ่นี ้ำใจ พีช่ ายนอ้ งนำ้ พรกิ ครับ” “ยนิ ดที ีไ่ ด้รจู้ ักเชน่ กนั คะ่ /ครบั ” เม่ือทุกคนแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว พวกเราทั้งหมดก็ข้ึนรถเมล์ที่ เพ่ิงมาจอดได้เวลาพอดี ไปโรงเรียนด้วยกัน วันน้ีฉันรู้สึกว่าตัวเองเรียนอย่างมีความสุขกว่าทุกวันยังไงก็ไม่รู้ สิ สงสยั จะเป็นเพราะวันนฉ้ี นั มีกำป้นั นั่งเรียนอยู่ใกลๆ้ ล่ะมั้ง อๆิ ๆๆๆ “นำ้ พรกิ ครบั วันนี้ เรากลบั บา้ นด้วยกันนะ ^ ^” “จ้า ท่รี กั ” “โอ๊ย! อิจฉาคนมีคูจ่ ังเลย อยากมบี า้ งจังเลย” “ใจเยน็ ๆ สฝิ า้ ย เดยี๋ วกม็ คี นหลงเขา้ มาหาเธอเองสกั วนั แหละนา ฮา่ ๆๆ จะพดู ไปคนแบบนนั้ ก็พ่ีชายน้ำพริกนนี่ า” “ขา้ ว! ฉันไมต่ ลกนะ” “เธอกแ็ ค่ลอ้ เลน่ เอง ฝ้ายคิดมากไปได้” รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

62 ฉันรีบแก้ตัวแทนข้าวทันที เมื่อเห็นฝ้ายมีอารมณ์เดือดขึ้น ข้าว นะข้าว ไม่น่าเผลอพูดชื่อพี่น้ำใจข้ึนมาเลย ก็รู้ท้ังรู้ว่ายัยฝ้ายยังเคือง พี่น้ำใจไม่หาย จะว่าไปแล้วพ่ีน้ำใจเองน่ันแหละท่ีสร้างปัญหาขึ้นมา เองซะมากกวา่ เฮ้อ “สาธ!ุ ขอใหม้ ผี ชู้ ายดๆี สกั คนเขา้ มาดว้ ยเถอะ เจา้ พระคณุ #_^” “ฮา่ ๆๆๆๆ” แล้วพวกเราก็หัวเราะในท่าทีขำๆ ของฝ้ายกันอย่างสนุกสนาน ตอนนี้ก็ถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว พวกเราจึงเดินกลับบ้านด้วยกันอย่าง สบายอารมณ์ แตจ่ ูๆ่ เร่ืองไมค่ าดฝันกเ็ กดิ ข้นึ “ยัยนำ้ พริก! กลบั บ้านกบั พ่ีเดยี๋ วนนี้ ะ” พี่น้ำใจวิ่งหน้าตาต่ืนออกมาจากโรงเรียน พร้อมพ่ีต้ัมกับพ่ีต่อ ก่อนจะดึงแขนฉันให้ออกห่างจากกำป้ัน โชคดีท่ีตอนน้ีนักเรียนใน โรงเรียนกลับบ้านกันเกือบจะหมดแล้ว เรื่องของฉันก็เลยไม่ค่อยมีใคร มาสนใจเท่าไหร ่ “พีน่ ้ำใจ! อะไรของพ่ีเนยี่ เล่นดงึ แขนกันแรงขนาดน้ี เดี๋ยวแขน ของฉนั ก็หลดุ กันพอดีหรอก” ฉันโวยขึ้น ก่อนจะสะบัดแขนของตัวเองให้หลุดพ้นจากการ เกาะกมุ ของผู้เป็นพช่ี าย “วันนี้ แกต้องกลับบ้านกับพ่ีเข้าใจไหม แล้วนับจากวินาทีนี้ไป แกก็ต้องเลิกคบไอ้หน้าอ่อนนซ่ี ะ!” “O_O!!” ฉันตะลึง ปนกับตกใจเล็กน้อยถึงปานกลางถึงมาก จนพูดอะไร รักใสๆ หัวใจอลเวง

63 ไม่ออก พ่ีน้ำใจเป็นบ้าอะไรของเขาเนี่ย อยู่ดีๆ ก็มาบอกให้ฉันเลิกคบ กบั แฟนตัวเองซะอยา่ งนัน้ “พ่ีจะบ้าเหรอ พ่ีน้ำใจ อยู่ดีๆ ทำไมมาบอกให้ฉันเลิกคบกับ กำปนั้ ง่ายๆ อย่างน้ีละ่ ฉันไม่ทำตามทีพ่ ีบ่ อกหรอกนะ!” “ยัยน้ำพรกิ แตแ่ กเปน็ น้องฉันนะเวย้ ! ฉนั พูดอะไรแกก็ต้องเชื่อ ฟงั ฉันส”ิ “น้องแล้วไง น้องก็มหี ัวใจ มคี วามเป็นคนอยู่เหมอื นกนั น่นี า” ฉันกับพ่ีน้ำใจจ้องตากันเขม็ง เส้นเลือดในร่างกายกำลังบีบรัด กันอย่างรุนแรง เพราะอารมณ์โมโห สีหน้าของพ่ีน้ำใจตอนนี้แดงก่ำ จนไปถึงใบหูแล้ว แล้วฉันคิดว่าฉันเองก็คงจะมีสีหน้าไม่แตกต่างจาก พ่นี ้ำใจเชน่ กนั “ใจเย็นๆ สิวะน้ำใจ อย่าเพิ่งใจร้อนไป ฟังน้องน้ำพริกอธิบาย กอ่ นสิวะ ว่าทำไมพวกเขาสองคนถงึ ไดต้ กลงปลงใจคบกันนะ่ ” “ไม่ฟังเว้ย ยัยนำ้ พรกิ มนั ย่งิ ไรเ้ ดียงสากับเรอ่ื งแบบน้ีอย่ดู ว้ ย ฉนั ไมไ่ วใ้ จไอห้ นา้ อ่อนนี่ แกก็รนู้ ่ตี ้ัมวา่ มนั มปี ระวตั ิเปน็ คนยังไง มันอาจจะ หน้าตาใสซ่ือ เพ่ือหลอกให้น้องฉันหลงเชื่อมันก็ได้ ใครจะไปหย่ังรู้ลึก ถึงจติ ใจของมนั !” พ่ีน้ำใจพูดอย่างเดือดดาล พร้อมกับจ้องหน้ากำปั้นเขม็งอย่าง เอาเร่ือง นี่อย่าบอกนะว่าพี่น้ำใจรู้ว่ากำปั้นเคยเป็นคนยังไงมาแล้วน่ะ ที่สำคญั พ่ีนำ้ ใจกบั เพือ่ นรู้ไดย้ ังไงอะ่ โอย๊ ฉนั ล่ะงง ตอนนท้ี ุกคนอยู่ใน อาการอ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออกกันไปหมด แล้วทำไมต้องมายืนคุยกันอยู่ หน้าโรงเรยี นดว้ ย ไมร่ จู้ ักเลือกเวลาและสถานทีเ่ ลยนะพ่ีน้ำใจ รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

64 “ฉันว่าพี่มองโลกในแงร่ า้ ยมากเกนิ ไปแล้วนะ พนี่ ำ้ ใจ” “เธอเงยี บไปเลยนะ!” พี่น้ำใจตะคอกใส่ฝ้ายเสียงดังซะจนเธอหน้าเหวอกันไปเลยที เดยี ว มนั จะเกินไปแลว้ นะ “พ่ีน้ำใจ พีจ่ ะตะคอกใส่เพ่อื นฉนั ทำไมนะ หา!” “เออ่ ...พ.ี่ ..” “เฮ้ย! พอสกั ทีเถอะว่ะ มีปัญหาอะไรกค็ ่อยๆ พดู ค่อยๆ จากัน ก็ได้นี่นา ไม่เคยได้ยินหรือไงที่เขาบอกว่าใช้สมองแก้ปัญหาดีกว่าใช้ กำลงั ในการตดั สินนะ่ เคยไดย้ นิ กนั บา้ งไหม” พี่ต่อ บุคคลท่ียืนเงียบดูเหตุการณ์มานานร้องตะโกนเพราะ ความเหลอื อด และความเงียบกป็ กคลมุ ทุกพน้ื ท่ีในเวลาต่อมา “พีค่ รบั ผมไม่รูว้ ่าพ่ไี ปรู้เร่ืองอะไรเกี่ยวกบั ตัวผมมาบ้าง และผม ก็ไม่ขอแก้ตัวอะไรท้ังนั้น แต่สิ่งเดียวที่ผมอยากจะขอพี่ ก็มีแค่ให้ โอกาสผมไดแ้ ก้ไขในสงิ่ ท่ีผมเคยทำผิดไปในคร้งั กอ่ นดว้ ยเถอะครบั ผม รู้ว่าการกระทำในคร้ังก่อนของผมมันอาจจะเคยทำร้ายใครมาก่อน หลายคน แต่ครั้งน้ีผมขอสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก ได้โปรดให้ โอกาสผมด้วยนะครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้น้ำพริกเสียใจ ด้วย เกยี รตขิ องลูกผชู้ ายเลยครับ” “กำปั้น!” ฉันร้องข้ึนอย่างตกใจ เม่ือเห็นกำปั้นคุกเข่าต่อหน้าพี่น้ำใจ น่ีเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ที่เขาทำแบบนี้ ถึงเขาจะยังไม่พิสูจน์อะไรให้ ฉันเห็นมากนัก แต่เขาอุตส่าห์ยอมคุกเข่าขนาดนี้ เพื่อแสดงความ รักใสๆ หัวใจอลเวง

65 จรงิ ใจที่เขามตี ่อฉนั ฉันกค็ งไม่ใจดำปดิ โอกาสเขาหรอก “ถา้ นายคดิ ไดแ้ บบนน้ั กด็ ี จะวา่ ไป ฉนั กไ็ มเ่ คยเหน็ ผชู้ ายคนไหน กล้ามาคุกเข่าขอร้องฉัน เพ่ือขอคบกับน้องสาวฉันเลยสักครั้ง ท่ีนาย กลา้ ทำแบบนี้ ฉนั กว็ า่ นายมคี วามกลา้ หาญมากพอนะ แตถ่ า้ นายจะยอม ทำตามทส่ี ญั ญาได้ละ่ ก็ ฉันก็คงจะไม่ใจร้ายถึงขนาดแยกพวกเธอสอง คนออกจากกนั ได้ลงคอหรอก จรงิ ม้ัย” “ขอบคุณครับพี่น้ำใจที่ให้โอกาสผม ผมรับปากว่า ผมจะดูแล นำ้ พรกิ อยา่ งดี และจะไมท่ ำให้เธอเสยี ใจครับ ^_^” กำป้ันยิ้มรับข้อเสนอของพี่น้ำใจอย่างเต็มใจ ซึ่งนั่นก็ทำให้ฉัน ยิ้มออกมาอย่างปลาบปลื้มใจเช่นกัน อย่างน้อยเขาก็รักฉันจริงๆ ทสี่ ำคญั ฉันต้องขอบใจพนี่ ้ำใจดว้ ย ทชี่ ว่ ยฉันพิสจู น์ตัวเขา “ผมปลาบปลื้มใจจังเลยครับ ท่ีเห็นพ่ีน้ำใจเป็นห่วงน้ำพริก ขนาดน้ี ถึงแม้ผมจะไมม่ ีใครมาบอกอยา่ งน้ี ผมก็จะขอดแู ลและรกั ขา้ ว ดว้ ยใจจรงิ และซื่อสตั ย์กับเธอ ^ ^” “ดแี ล้วล่ะท่ีนายคิดได้ ^_^” พ่ีน้ำใจยิ้มให้กับเอกด้วยความจริงใจ พร้อมกับตบไหล่เขาเบาๆ เปน็ การใหก้ ำลงั ใจ “ความรักสามารถทำให้คนท่ีเคยทำผิดพลาด อยากกลับตัว กลับใจทำตัวให้ดีข้ึน เพื่อคนท่ีเขารักได้ ซึ่งนั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี แต่ สำหรับบางคน นอกจากจะไม่เคยคิดกลับใจแล้ว และยังว่าแต่คนอ่ืน นะสิ แย่ทส่ี ดุ ! จรงิ ไหมพีน่ ำ้ ใจ” ฝ้ายพูดเปน็ ปรศิ นาให้ทุกคนยืนตะลงึ อึ้งไปตามๆ กัน จากนั้นก็ รักใสๆ หวั ใจอลเวง

66 ว่ิงหนีไปเฉยเลย สงสัยถึงคิวของพ่ีชายฉันเป็นพระเอกซะแล้วม้ังเนี่ย เรอื่ งของพี่น้ำใจกบั ฝ้ายอนั ท่ีจริง มันกม็ ีมานานมากแลว้ ละ่ แต่ฉนั ก็ไม่ เขา้ ใจเหมือนกนั วา่ ทำไมพี่นำ้ ใจถึงไมย่ อมปรับความเข้าใจกับฝา้ ยสกั ที “พ่ีน้ำใจ ฉนั ขอถามอะไรหน่อยส”ิ “ไดส้ จิ ๊ะน้องรกั ” “ถ้าวันหน่ึงพี่รักใครสักคนขึ้นมาจริงๆ แล้วมันก็มีเรื่องเข้ามา ทำให้พ่ีกับเค้าคนนั้นมีเรื่องเข้าใจผิดกัน พ่ีจะทำยังไงเหรอ ความรัก ของพ่ีถงึ จะลงตวั ” “ฮๆิ ๆๆๆ แกถามอย่างนี้หมายความวา่ ยงั ไงอ่ะยยั นำ้ พริก” “พ่ีก็ลองตามฝ้ายไปดูสิ แล้วพจ่ี ะรคู้ วามหมายของคำว่ารักทแี่ ท้ จริง” “แต่พีค่ ิดว่า ฝ้ายเคา้ คงไม่อยากคุยกับพห่ี รอก” พี่น้ำใจว่าพร้อมกับทำหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว โอ น่าสงสารจัง เลย พชี่ ายฉัน “เรื่องแค่นี้พ่ีก็ยอมแพ้แล้วเหรอ ปกติพ่ีชายของฉันจะเป็นคนที่ ไม่ยอมแพอ้ ะไรง่ายๆ ไม่ใชเ่ หรอ เอะ๊ ! หรอื ว่าที่ผา่ นมาฉนั จะเขา้ ใจผิด ไปเอง” ฉันพยายามพูดปลุกความกล้าให้พ่ีน้ำใจลุกสู้เต็มท่ี และมันก็ได้ ผลซะดว้ ยสิ “ขอบใจนะ น้องรักที่ช้ีทางสวรรค์ให้พี่ ง้ันพี่ขอไปตามหาความ รักทแ่ี ท้จริงก่อนละกนั นะ” “จา้ ^_^” รักใสๆ หัวใจอลเวง

67 ฉันย้ิมให้กับพี่น้ำใจอย่างมีความสุข ก่อนท่ีพ่ีเขาจะตามฝ้ายไป อันท่ีจริง ฝา้ ยกบั พ่นี ้ำใจก็เคยคบกันมาครัง้ หนงึ่ แล้วล่ะ แต่วา่ ตอนน้ัน พน่ี ำ้ ใจเปน็ คนรกั สนกุ ชอบเท่ียว ท่ีสำคัญยังมีกิ๊กเต็มบ้านเต็มเมืองอีก ต่างหาก พอฝ้ายรู้เรื่องนี้เข้า เธอก็เลยขอเลิกกับพี่น้ำใจทันที พี่น้ำใจ เสียใจมากที่ฝ้ายขอเลิกในตอนน้ัน ที่สำคัญพี่ฉันก็เพ่ิงรู้ตัวอีกต่าง หากว่าหลงรักฝ้ายเข้าแล้ว แต่พี่น้ำใจก็ไม่เคยยอมไปปรับความเข้าใจ กับฝ้ายสักที ท้ังๆ ท่ีฝ้ายก็รอเวลานั้นอยู่ คร้ังน้ีเป็นโอกาสดีสำหรับ พวกเขาทั้งสองคนแล้ว ท่ีจะปรับความเข้าใจกัน อย่างน้ีแหละน้า ทีเ่ ขาบอกวา่ รักคือการใหอ้ ภัย และทสี่ ำคัญทสี่ ุด อุปสรรคจะทำให้รกั ของเราเขม้ แขง็ จรงิ มั้ยคะ ^_^ รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

68 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

69 เพื่อนกนั ฉนั รักนายวะ่ วันน้ีเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่นักเรียนหลายๆ คน ต่างใฝ่หากัน มานาน ฉันก็เช่นเดียวกันกับเด็กนักเรียนคนอ่ืนๆ ที่มีความต้องการ เช่นนั้น วันน้ีฉันอยู่บ้านกับพ่ีน้ำใจสองคน เพราะแม่กับพ่อไปดูงานที่ ต่างจังหวัด วันหยุดท้ังทีแบบนี้ แทนท่ีฉันจะได้ไปเดทกับแฟนตัวเอง แต่ฉันดันต้องมานั่งติดแหงกอยู่กับบ้าน เพราะต้องอยู่เฝ้าบ้านเป็น เพอื่ นพี่นำ้ ใจ พชี่ ายตวั แสบของฉนั เฮอ้ -_-!! “ยยั น้ำพริก พถ่ี ามอะไรแกสักอย่างหน่อยไดม้ ั้ยอะ่ ” “ไมไ่ ด้ ฉันงอนพ่ีอย่นู ะ อย่ามาพดู กับฉนั เลย ฉันงอนอยู่ ไม่วา่ ง ทจ่ี ะคยุ กบั พห่ี รอก เชอะ!” ฉันว่าพร้อมกับเชิดหน้าหนีพ่ีน้ำใจไปอีกด้านหน่ึง ตอนนี้ฉันกับ พี่น้ำใจกำลังน่ังดูทีวีและกินขนมด้วยกันอยู่ และมันก็เป็นเรื่องแปลก มากทเ่ี ดยี๋ วนพี้ นี่ ำ้ ใจไมค่ อ่ ยออกไปเทยี่ วควงสาวๆ ไปวนั ๆ ตามทเี่ คยทำ แปลกจริงๆ รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

70 “น้ำพริก ที่พไ่ี ม่ให้แกไปเดทกบั กำปน้ั วันน้ี เพราะพไี่ มอ่ ยากอยู่ บ้านคนเดยี วนา้ เข้าใจพีห่ น่อยสิ” “ฉันไมเ่ ข้าใจพีห่ รอก พนี่ ะ่ เหน็ แก่ตวั ทส่ี ดุ เลย” “แลว้ แกแน่ใจเหรอว่า เค้าจะจรงิ ใจจริงจังกับแกจรงิ ๆ” ฉันจอ้ งลกึ เข้าไปในดวงตาของพี่นำ้ ใจ พร้อมกับถอนหายใจออก มาเบาๆ กอ่ นจะพดู วา่ “พ่ีน้ำใจ คนที่เค้าเคยทำผิดมาแล้ว และวันหน่ึงเค้าเกิดคิดได้ อยากแก้ไขปรับปรุงตัวเองให้ดีข้ึน เราก็ควรมอบโอกาสให้เค้าไม่ใช ่ เหรอ หรือพีเ่ หน็ วา่ ไง?” “...” “พี่น้ำใจ น้ำพริกอยากให้พ่ีเห็นคุณค่าของความรักที่แท้จริง มันเป็นสิ่งที่สวยงามมากนะ พี่ลองเปิดใจและทำตามท่ีหัวใจเรียกร้อง ดูสิ และพี่จะรวู้ ่ามนั วเิ ศษมากแคไ่ หน ^_^” “นำ้ พรกิ พรี่ กั แกจงั เลยอะ่ แกเปน็ นอ้ งสาวทนี่ า่ รกั ของพจี่ รงิ ๆ เลยนา้ ” พี่น้ำใจย้ิมพร้อมคว้าตัวฉันไปกอดไว้ แล้วลูบผมของฉันเบาๆ ทุกสง่ิ ทกุ อยา่ งจะดไี ด้ก็ตอ่ เม่ือเราเลอื กทจี่ ะจดจำและทำแตส่ ิ่งดๆี “นำ้ พรกิ !” “คะ่ ^ ^” “พ่ีว่า เราไปทำตามหัวใจท่ีมันเรียกร้องดีกว่านะ อย่าฝืนมันอีก เลย เพราะพ่รี ู้วา่ มนั ทรมานเหลอื เกนิ ” “ถ้าพี่คิดได้อย่างนั้นก็ดีสิ แล้วเราจะรอช้าทำไมล่ะ ไปกันโลด ดดด ^O^” รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

71 แล้วฉนั กบั พีน่ ้ำใจก็วิ่งออกจากบ้านไปอยา่ งรวดเร็ว เราจะไปใน ท่ีๆ เราเรียกร้อง เราจะไมท่ ำอะไรทฝ่ี นื ความรู้สกึ ของตวั เองอกี แล้ว Special talks: วันน้ีวันหยุด ผมเลือกที่จะมาเล่นบาสเกตบอล กีฬาที่ผมชอบ เป็นชีวิตจิตใจอยู่ที่สนามบาสของโรงเรียน และท่ีสำคัญไปกว่านั้น วันน้ีผมนัดกำป้ันมาท่ีน่ีด้วย อันที่จริงผมคิดว่ากำป้ันน่าจะรู้แล้วละว่า ผมนัดมันมาที่น่ีทำไม แต่มันก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ เพื่อทำให้ผมรู้สึกผิด และอยากสารภาพออกมาจากปากเอง มนั นี่รา้ ยจริงๆ เลย และไม่ว่า จะเกดิ อะไรขน้ึ ผมกพ็ ร้อมทจี่ ะยอมรับในสงิ่ ที่ผมไดท้ ำลงไป “เฮ้! ต้น หวัดดี แกมานานรึยังวะเน่ีย ฉันอุตส่าห์คิดว่าตัวเอง มาเร็วที่สุดแลว้ นะ แกยงั เร็วกว่าฉนั อีกแหนะ เจง๋ จรงิ ๆ วะ่ เพ่ือน” กำปน้ั เดนิ ยมิ้ แยม้ มาแตไ่ กล หมอนถ่ี อื วา่ เปน็ ผชู้ ายทมี่ เี สนห่ ม์ าก คนหนึ่งเลยทีเดียว เพราะมันเป็นคนที่น่ารักและยิ้มแย้มอยู่เสมอ เมอ่ื กอ่ นมนั เคยเปน็ ผชู้ ายทร่ี กั สนกุ แตไ่ มผ่ กู พนั มากคนหนง่ึ แตเ่ ดยี๋ วนี้ มันเลิกนิสัยน้ันไปแล้วล่ะ เพ่ือผู้หญิงที่มันรักคนน้ัน และก็เพราะ ผู้หญิงคนนั้นน่ันแหละที่ทำให้ผมรู้สึกอิจฉาเธอ จนต้องทำเร่ืองอะไรท่ี ไมด่ ลี งไปตงั้ มากมาย ผมนแี่ ยจ่ รงิ ๆ เลย และหลงั จากทผ่ี มแกลง้ พวกเขา ทั้งสองมามากมาย มันทำให้ผมเห็นแล้วว่าพวกเขารักกันจริง นำ้ พรกิ เธอนา่ รกั จรงิ ๆ ไมว่ า่ จะหนา้ ตาหรอื จติ ใจ มนิ า่ ละ่ กำปน้ั ถงึ ไดห้ ลง เธอมากนกั และเมอื่ เหตกุ ารณม์ นั เปน็ อยา่ งนแี้ ลว้ ผมกร็ สู้ กึ ผดิ ทเ่ี คยคดิ ทำลายพวกเขา จงึ อยากขอโทษและสารภาพเร่ืองทกุ อยา่ งให้กำปนั้ ฟงั รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

72 “แกเรียกฉันมาที่นี่ทำไมวะ วันหยุดทั้งที แกน่าจะให้ฉันพัก ผ่อนอยูบ่ า้ นเฉยๆ บา้ งนะเวย้ !” กำปั้นบ่นอุบทันที เมื่อเดินเข้ามาใกล้ผมแล้ว จากนั้นมันก็แย่ง ลูกบาสจากมอื ผมไปโยนใสห่ ่วงหนา้ ตาเฉยเลย “แกเป็นไงบ้างวะกำปั้น เดี๋ยวนี้ฉันไม่ได้ไปไหนมาไหนกับพวก แกเลยวะ่ ฉนั ก็เลยไมค่ ่อยรู้เรื่องอะไรเลย” “กส็ บายดี ไม่ได้เจ็บไขไ้ ดป้ ่วยอะไรนหี่ วา่ ” กำปนั้ พดู ขน้ึ โดยไมส่ นใจมามองหนา้ ผมสกั นดิ มนั ยงั คงเลน่ บาส โยนใส่หว่ งตามเคย “แลว้ กบั นำ้ พรกิ ละ่ วะ เปน็ ไงบา้ ง ไดข้ า่ ววา่ พช่ี ายเคา้ ไมค่ อ่ ยปลม้ื แกสกั เท่าไหรไ่ ม่ใช่เหรอวะ” คำถามน้ี เมื่อผมพูดออกไปแล้ว ทำให้ผมหัวใจกระตุกขึ้นวูบ หนึ่ง แต่ผมก็กล้ันความรู้สึกท่ีมีอยู่ข้างในเอาไว้ไม่ให้มันแสดงออกมา ให้ใครรับรู้ “มันก็จริงนะ ที่พ่ีชายน้ำพริกไม่ค่อยปล้ืมฉันสักเท่าไหร่ แต่พอ ฉันสารภาพความรู้สึกที่มีให้กับน้ำพริกออกไปให้พ่ีเค้าฟังจนหมด พเี่ คา้ กเ็ หน็ ใจว่ะ ก็เลยไมก่ ีดขวางพวกเราสองคนอกี ” กำป้นั ย้ิมอยา่ งสดใสใหก้ ับผม กอ่ นจะพดู ตอ่ “ฉันรู้สึกว่าเวลาท่ีฉันอยู่ใกล้กับน้ำพริกแล้วฉันมีความสุขอย่าง บอกไม่ถูกเลยว่ะ เธอทำให้ฉันอยากทะนุถนอมเธอมากกว่าทำให้ฉัน อยากมีอะไรกับเธอซะอีก ฉันอยากมีความทรงจำดีๆ กับเธอ ฉันรัก เธอวะ่ ต้น ^ ^” รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

73 คำพูดของกำป้ันทำให้หัวใจของผมแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างไม่มี ชิ้นดี ผมไม่อยากเช่ือเลยว่าความรักจะเปลี่ยนใจคนได้จริงๆ ดูกำปั้น ตอนนี้สิ มันดูมีความสุขมากจริงๆ นะ ผมเสียใจจังที่เคยแกล้งมันกับ น้ำพริกเพื่อให้แตกคอกัน และถ้าผมบอกมันว่า ผมคือคนท่ีไปบอก พ่ีน้ำใจเก่ียวกับเร่ืองของมัน ใส่ร้ายมันให้พี่น้ำใจเข้าใจผิดล่ะ มันจะ โกรธผมมัย้ นะ “กำปัน้ !” “หือ O_O อะไรของแกวะต้น ไหนวันนี้แกนัดฉันออกมาว่ามี เร่ืองสำคญั จะพูดกบั ฉันไม่ใช่เหรอวะ แล้วน่ีแกชวนฉนั ทำอะไรเน่ยี ” “กน็ ีแ่ หละเร่อื งสำคญั ท่ีฉันจะพูด แกรู้แล้วอย่าโกรธฉันนะเว้ย” “แลว้ เรอื่ งอะไรของแกล่ะ” กำปั้นมองหน้าผมอย่างงงๆ ผมจึงเดินเข้าไปตบไหล่มันเบาๆ กอ่ นจะพดู ขึ้นวา่ “ฉันเป็นคนแกล้งแกกับน้ำพริกมาตลอดเองแหละว่ะ เร่ืองทุก อย่าง ฉันนี่แหละคือต้นเหตุ ท่ีทำให้พวกแกสองคนเข้าใจผิดกัน ฉันอิจฉาว่ะ ที่เห็นพวกแกมีความสุข ฉันต้องขอโทษแกกับน้ำพริก จริงๆ กำป้นั ” “เฮย้ ! นีแ่ ก” กำป้นั กระชากคอเส้ือผมเขา้ ไปใกล้ หมายจะชกหน้า แตแ่ ล้วมัน ก็ปลอ่ ยคอเสอ้ื ผม พรอ้ มกับผลกั ตัวผมออกไปห่างๆ จากตวั มัน “ใช้กำลงั ไปกเ็ ท่าน้นั แหละว่ะ สูค้ ยุ กันดๆี ให้เข้าใจไปเลยกไ็ มไ่ ด้ อันที่จริง ฉันรู้เรื่องน้ีมาต้ังนานแล้วล่ะ แต่ฉันไม่อยากจะว่าอะไรแก รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

74 เพราะฉนั คิดว่าแกคงจะมีเหตุผล จรงิ ม้ยั วะ” “ใช่! ฉันทำอะไรลงไปก็ย่อมมีเหตุผลอยู่เสมอ แกอยากรู้ม้ัยล่ะ ว่าเหตุผลของฉันคืออะไร กำป้ัน!” “แล้วมันคืออะไรวะ” ผมกับกำป้ันจ้องหน้ากันอย่างไม่ลดละ แต่สุดท้ายผมก็ต้องเป็น ฝา่ ยหลบหน้ามนั กอ่ น “เหตุผลของฉัน กค็ อื ... ฉันรักแกวะ่ กำป้ัน” “OoO” กำป้ันอ้ึงไปในทันที เม่ือผมพูดประโยคน้ันออกไป ผมไม่อยาก เกบ็ คำนไ้ี วอ้ กี แลว้ ถงึ แมผ้ มจะรวู้ า่ กำปนั้ ไมเ่ คยคดิ กบั ผมมากกวา่ เพอื่ น เลยสกั ครง้ั ก็ตาม แตอ่ ยา่ งน้อย ผมกไ็ ดบ้ อกมันออกไปว่าผมรักมนั “ฮ่าๆๆ นี่แกเล่นอะไรของแกอีกวะเนี่ยต้น เล่นเอาฉันอ้ึงรับ ประทานไปเลยนะเวย้ ” “ฉันพดู จรงิ ๆ กำปน้ั ” ผมพูดอย่างจริงจัง กำปั้นจึงหยุดหัวเราะทันที ก่อนจะเอ้ือมมือ มาจับไหล่ผมไวแ้ ลว้ พดู วา่ “อันที่จริง ฉันก็รู้มานานแล้วล่ะว่าแกคิดยังไงกับฉัน แต่ฉันไม่ อยากทำให้แกเสียใจ หรือทำให้แกคิดมากไปเองว่าฉันรังเกียจแก ฉนั ก็เลยเกบ็ เรือ่ งนี้ไว้ ไมบ่ อกใหใ้ ครรู้ แมก้ ระท่งั กับไอเ้ อกเองก็ตาม” “ในเมื่อแกรู้อย่างนี้แล้ว แกยังจะเป็นเพื่อนกับฉันอยู่รึเปล่าวะ กำปั้น ฉันแกล้งแกกบั นำ้ พรกิ ทำใหเ้ ข้าใจผิดกันต้ังหลายคร้งั ฉันเปน็ คนสง่ คลปิ ใหเ้ ธอดู ตอนท่ีแกกับเอกวางแผนกัน และอีกอยา่ งฉนั ก็เปน็ รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

75 คนพดู ใส่ร้ายแกใหพ้ ่ีนำ้ ใจ พชี่ ายของนำ้ พริกเขา้ ใจผดิ แกเองแหละ แก รอู้ ยา่ งนแี้ ลว้ แกยังจะเปน็ เพอื่ นกบั ฉนั อกี ไหมวะ” ผมหลบสายตาของกำปั้นท่ีจ้องลึกเข้ามายังดวงตาของผม ผมไม่กลา้ สู้หนา้ มนั หรอก ในเมือ่ ผมทำกบั มันขนาดนแ้ี ล้ว ในตอนแรก ผมกะว่าจะแกล้งยัยน้ำพริกคนเดียว แต่ถึงตอนนั้นทีไร ผมก็ทำไม่ได้ ทกุ ที ผมคิดว่าผมเกลยี ดเธอ แตแ่ ล้วมนั ก็ไมใ่ ช่ มนั เปน็ เพราะผมอิจฉา เธอต่างหาก ความรักมันทำให้ผมทำอะไรก็ได้ที่ไม่คาดคิดเยอะมาก จรงิ ๆ เลยนะว่ามัย้ “ต้น ฉันเขา้ ใจนะวา่ แกคดิ ยงั ไง ถ้าเปน็ ฉัน กอ็ าจจะทำแบบแก แต่ฉันคงจะช่วยอะไรแกมากไม่ได้ นอกจากการเป็นเพ่ือนท่ีดีของแก อยู่เหมือนเดิม ฉันเคารพในสิ่งท่ีแกเป็น ไม่ว่าแกจะเป็นหรือจะทำ อะไร ขอแค่มันเปน็ ส่ิงท่ีดี แคน่ ้นั กพ็ อแล้ว” “…” “ฉันคงเป็นมากกว่าเพื่อนกับแกไม่ได้หรอก เร่ืองทุกอย่างที่แก ทำลงไป ฉนั จะไมเ่ กบ็ มนั มาใสใ่ จหรอก แตข่ อใหเ้ ราเปน็ เพอ่ื นกนั เหมอื น เดมิ เถอะนะ ^ ^” กำป้ันย้ิมให้ผมอย่างอบอุ่น ก่อนจะตบไหล่ผมเบาๆ แล้วเดิน จากไป ผมไม่มีสิทธ์ิที่จะเรียกร้องอะไรท้ังนั้น นอกจากย้ิมรับกับ มิตรภาพทก่ี ำป้ันหยบิ ย่ืนให้ ความรักในครัง้ นีผ้ มจะไมม่ วี นั ลืมมนั เลย “โชคดีนะ กำป้นั เพ่อื นรกั เจ้าของหวั ใจของผม ^_^” รกั ใสๆ หัวใจอลเวง

76 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

77 รักไม่จำกัดนิยาม Special talks: ผมยืนมองกำปั้นเดินไปจนลับสายตาแล้ว ผมจึงค่อยทรุดตัวลง นั่งกับพ้ืน ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเอนตัวลงนอน แล้ว เงยหน้าไปบนทอ้ งฟา้ และหลบั ตาลง “แปะ! แปะ! แปะ!” เสียงปรบมือของใครบางคนดังขึ้น พร้อมกับเสียงฝีเท้าของคน เดนิ มา ซ่งึ ทำใหผ้ มต้องลืมตาข้ึนดผู ู้มาเยอื น “น้องต้น เก่งจังเลยนะครับ ท่ีเอาชนะใจของตัวเอง ไม่ให้คิด อะไรกับเร่ืองท่ีเกิดขึ้นเม่ือสักครู่ได้ แถมยังไม่ทำร้ายตัวเองเวลาอกหัก อีก พี่ขอช่ืนชมจริงๆ เลยครบั ^ ^” พ่ีต่อ เพ่ือนพ่ีน้ำใจไม่รู้ว่าแอบอยู่ตรงน้ีนานรึยัง พอกำป้ันเดิน ออกไป ตดไม่ทันจาง ก็เดินปรบมือย้ิมร่าเข้ามาหาผมแล้ว จากน้ันก็ ทรดุ ตวั ลงนอนข้างๆ ผมทันท ี รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

78 “พี่มาแอบฟังผมกับกำปั้นคุยกันตั้งแต่เม่ือไหร่ พี่ไม่รู้เหรอว่า มนั เสยี มารยาทแคไ่ หน” ผมเริม่ บทสนทนาขนึ้ เมื่อพีต่ อ่ นอนลงเปน็ ทเ่ี รยี บร้อยแลว้ “ขอโทษนะ ทพี่ ่ีเสยี มารยาทแอบฟัง แต่พก่ี ลวั ตน้ จะทำอะไรไม่ ดลี งไป ถ้าเกดิ ต้นโดนกำปน้ั หกั อกแลว้ น่ะ” “แต่พ่กี เ็ ห็นแลว้ ไม่ใช่เหรอ วา่ ผมไมไ่ ดท้ ำอะไรอย่างทพ่ี ี่คิดแบบ น้ันเลย” “ก็ใช่นะ ว่าแต่ว่าต้นทำแบบน้ันได้ยังไง เอ่อ... พี่หมายถึงท่ีต้น ไม่ทุบตีต่อว่าอะไรกำป้ัน หรือแม้แต่จะยืนร้องไห้เสียใจ ทุบตีตัวเอง อะไรประมาณนี้นะ่ ” คำพูดของพี่ต่อทำให้ผมมองหน้าพี่เขาทันที ทำไมนะคนเราถึง คิดเร่ืองแค่น้ีกันไม่ได้ เดากันไม่ออก ท้ังๆ ท่ีมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร สักหนอ่ ย “ผมจะทำแบบน้ันทำไม ก็ในเม่ือเขาไม่ได้รักผมเลย ถ้าผม ทำรา้ ยกำป้ันแลว้ มันจะเปลีย่ นใจมาชอบ มารกั ผมงน้ั เหรอ พีก่ ร็ วู้ า่ มัน เป็นไปไม่ได้ และอีกอย่าง ถ้าผมทำร้ายตัวเองขึ้นมา มันก็เท่ากับว่า ผมไม่รกั ตัวเองน่ะสิ ขนาดตวั เองยงั ไมร่ กั แลว้ ผมจะขอให้ใครมารกั ผม ไดล้ ะ่ จริงมั้ย ^ ^” ผมพูดออกมาจากความคิดของตัวเองจริงๆ พร้อมกับเงยหน้า ขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วก็ยิ้มให้กับความผิดหวังในครั้งนี้ เรื่องนี้คงจะ ทำได้ยากสำหรับใครหลายคน แต่ผมก็เป็นคนที่คิดได้และไม่ทำอะไร โง่ๆ เพราะความผิดหวังได้คนหนึ่งล่ะนะ ถ้ามีคนทำได้เหมือนกับผม รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

79 มากๆ โลกนี้จะเป็นยังไงนา้ แคค่ ิดก็สขุ แล้ว อิอิ ^_^ “คิดอะไรอยู่เหรอตน้ ยิม้ แกม้ แทบปรเิ ชียวนะ” “ยมิ้ ให้กบั ความผิดหวังไงละพ่ีต่อ” พี่ต่อทำท่างงเล็กน้อย แต่ก็ยิ้มออกมาเหมือนกับผมในท่ีสุด วันน้ีอากาศเย็นสบายมาก ไม่ค่อยร้อนเหมือนทุกวัน มันไม่ผิดใช่ไหม ถา้ ผมจะอยู่ตรงนีน้ านๆ กว่าทเี่ คยหน่อย “ต้น!” “หือ O_o” พีต่ ่อไมพ่ ูดเปล่า ยังเออื้ มมือของเขามากมุ มือของผมด้วย ผมไม่ เขา้ ใจเลยว่าทำไมพ่ีเขาถึงทำแบบนีก้ บั ผม “แผลใจทีต่ ้นมีตอนนี้ พ่ขี อเยยี วยารกั ษามันใหต้ ้นจะไดม้ ยั้ ” “พี่ตอ่ !” ผมร้องข้ึนอยา่ งตกใจ ไม่อยากเชอ่ื เลยวา่ พตี่ อ่ จะพดู คำนอ้ี อกมา ได้ พ่เี ขารู้สกึ อย่างน้กี ับผมมาตัง้ แตเ่ ม่อื ไหร่กันนะ “นอ้ งตน้ อาจจะสงสยั วา่ ทำไมพถ่ี งึ พดู อยา่ งนก้ี บั นอ้ งตน้ เรว็ นกั ^_^” “...” อ้งึ รับประทานขอรบั พนี่ ้อง “ที่จรงิ แลว้ พช่ี อบน้องต้นมาต้ังนานแลว้ ละ่ ตงั้ แตต่ อนทีน่ อ้ งตน้ เข้ามาเรยี นทนี่ ใ่ี หม่ๆ พี่กเ็ ฝา้ มองดูนอ้ งตน้ อยู่หา่ งๆ มาตลอด จะเรียก วา่ เรว็ เกนิ ไปกไ็ มไ่ ดห้ รอก เพราะพเี่ กบ็ ความรสู้ กึ นมี้ านานแลว้ แตน่ อ้ งตน้ ไม่เคยสนใจพ่ี น้องต้นก็เลยไม่รู้ เม่ือน้องต้นรู้อย่างน้ีแล้ว น้องต้น จะยังใหโ้ อกาสพอ่ี ยไู่ หมครบั ” รักใสๆ หวั ใจอลเวง

80 พี่ต่อไม่พูดเปล่า พ่ีเขายังกระเถิบตัวเข้ามาใกล้ผมมากข้ึน พร้อมกับชะโงกหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม จนลมหายใจอุ่นๆ ของพ่ีเขา สมั ผสั กบั ใบหนา้ ของผมแลว้ ร้สู กึ เขนิ ยงั ไงก็บอกไมถ่ กู แฮะ ออิ ิ “แผลใจของน้องต้น พ่ีขอรับมันมาด้วยความรักของพี่นะครับ ^_^” ถึงแม้ว่า ผมจะยังไม่เข้าใจในส่ิงที่พ่ีต่อพูดมากนัก ผมก็จะให้ โอกาสกับพี่เขา ท่ีสำคัญมันยังเป็นการเปิดโอกาสให้กับหัวใจของผม เองด้วย “ผมขอโทษนะครับพี่ต่อที่ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกท่ีพ่ีมีต่อผมเลย แต่ถ้าจะให้ผมรับรักพ่ีเลยมันก็คงจะเร็วเกินไปสำหรับผม ตอนน้ี ผมอยากแคใ่ ห้เราดกู ันไปเรื่อยๆ เป็นพี่เปน็ นอ้ งกันกอ่ นได้มัย้ ครับ” ผมพูดข้นึ เมอื่ พ่ีต่อพดู จบ “ความรัก แม้จะเร่ิมต้นด้วยความสับสนบ้างก็ไม่เป็นไร แต่ถ้า เราค่อยๆ ก้าวไปข้างหน้าด้วยความม่ันใจ พร้อมท่ีจะเรียนรู้ และ ยอมรับสิ่งที่จะเกิดข้ึนต่อไปในวันข้างหน้า ขอแค่เข้าใจ ความรักของ เรากจ็ ะสดใสแลว้ ล่ะ ^_^” “ขอบคุณครบั พต่ี อ่ ท่มี ีความรู้สกึ ดๆี ใหก้ บั ผม ^_^” แล้วเราสองคนก็ย้ิมให้กันอย่างมีความสุข ในชีวิตของผม ผมคิดว่า ผมหลงรักเพื่อนของตัวเอง แต่ผมไม่กล้าบอกเขา พอวันนี้ ผมบอกออกไปแล้วมันกลับทำให้ผมรู้สึกดีข้ึน แม้จะต้องเสียใจ แต่อย่างน้อยเพื่อนผมคนน้ีก็ไม่เคยรังเกียจผม ที่สำคัญผมยังได้เจอ คนท่ีรักผมอีกต่างหาก และผมคิดว่าอีกไม่นานผมก็คงจะรักเขาคนน้ี รักใสๆ หัวใจอลเวง

81 คร่ึงหัวใจเช่นกัน (รักต้องเผ่ือใจครับ เผื่อเวลาท่ีไม่สมหวังจะได้ไม่เจ็บ มาก) ตอนนีผ้ มมคี วามสุขมากจริงๆ ครับ จบ Special talks รักใสๆ หวั ใจอลเวง

82 มมุ มองของกำปน้ั วนั นต้ี น้ นดั ผมมาทสี่ นามบาสเกตบอลของโรงเรยี น บอกวา่ มเี รอื่ ง สำคญั จะบอก ผมรอู้ ยแู่ ลว้ วา่ มนั จะพดู อะไรกบั ผม เพราะวนั นม้ี นั ไมไ่ ดน้ ดั เจ้าเอกมาดว้ ย และเมอ่ื ผมมาถงึ เร่ืองทผี่ มคาดไว้แต่แรกกเ็ กิดขึ้น ต้นสารภาพว่ารักผม ตอนแรกผมก็ตกใจ แต่ผมก็รวบรวมสติ เอาไว้ได้ ผมโกรธมาก เมื่อรู้ว่ามันทำให้น้ำพริกไม่รักผมในตอนแรก และทำให้พ่ีน้ำใจ พ่ีชายของน้ำพริกเข้าใจผิดอีก แต่ผมก็ไม่อยากเอา เรื่องมันหรอก เพราะยังไงๆ มันก็คือเพ่ือนผม ในสายตาและความ รสู้ ึก ผมเคารพและให้เกียรตมิ ันเสมอ ไม่วา่ มนั จะเปน็ อะไรก็ตาม และ ผมก็ต้องขอบคุณมันมากๆ ท่ีทำให้ความรักของผมกับน้ำพริกเข็มแข็ง ขึ้นมาก เม่ือเจออุปสรรค ท่ีสำคัญ มันยังให้ผมรู้ใจ รู้ความต้องการ ของตวั เองมากขึน้ วา่ ผมนน้ั รักน้ำพรกิ จรงิ ๆ ไมใ่ ช่แค่จะหลอกเธอ ผม วา่ นะ กวา่ เราจะเจอคนท่ีเราคดิ วา่ ใช่ มนั ก็นานเหมือนกนั นะ แตไ่ มว่ ่า ตอนนน้ี ้ำพรกิ จะใช่คนน้ันของผมหรือไม่ ผมกจ็ ะทำหนา้ ท่ี “แฟน” ให้ ดีที่สดุ ครบั ^_^ “จ๊ะเอ๋ กำปน้ั ^_^” “น้ำพริก!” ผมตกใจ ท้ังดีใจ ที่เห็นน้ำพริกกระโดดออกมาจากหลังพุ่มไม้ พุม่ หนง่ึ ใกลๆ้ กับหน้าประตูทางเข้าโรงเรยี น “เซอร์ไพรส์ไหม ทีก่ ำป้นั เห็นนำ้ พรกิ อยทู่ น่ี น่ี ะ่ ^_^” เธอพูดพร้อมกับยิ้มแก้มปริให้กับผม ผู้หญิงอะไรน่ารักเป็นบ้า แถมยังนิสัยดีอีกต่างหาก เธอไม่ใช่ผู้หญิงใจแคบ แถมยังใจดีเปิด รักใสๆ หัวใจอลเวง

83 โอกาสให้ผมไดร้ ักเธออกี เธอคอื นางฟ้าตวั นอ้ ยๆ ของผมเลยละครบั “น้ำพริก รู้ได้ยังไงว่ากำป้ันอยู่ที่นี่ แล้วพี่น้ำใจยอมให้น้ำพริก มาหากำปนั้ ได้ไงอะ่ กไ็ หนพี่นำ้ ใจบอกว่า เสาร-์ อาทิตย์น้จี ะให้นำ้ พรกิ อยู่เฝา้ บา้ นเป็นเพอ่ื นไงล่ะ” “^_^” น้ำพริกไม่ตอบ แตก่ ลบั ย้มิ ใหผ้ มอยา่ งจรงิ ใจ ดวงตากลมโตแสน หวานของเธอ จ้องลึกเข้ามายังดวงตาของผม เหมือนจะสื่อบอกอะไร บางอยา่ ง “วันน้ีพ่ีน้ำใจบอกกับน้ำพริกว่า ให้น้ำพริกทำตามเสียงหัวใจ ของตนเองเรียกรอ้ งนะ่ น้ำพริกก็เลยมาหากำปนั้ ทน่ี ไี่ ง” “แตท่ เี่ ราเจอกนั ครงั้ แรก คอื มา้ หนิ ออ่ นใกลๆ้ สนามบาสโนน้ ตา่ ง หากนน่ี า” “ทีแรกน้ำพริกก็จะไปท่ีนั่นแล้วล่ะ แต่พอดีเห็นกำปั้นเดินออก มากอ่ น กเ็ ลยแอบอยหู่ ลังพุ่มไม้แทนนะ่ ” น้ำพริกพูดพร้อมกับย้ิมให้ผม รอยยิ้มของเธอทำให้โลกสดใส ผมคว้าตัวเธอมากอดไว้แน่นด้วยความโหยหา ผมพยายามสะกด อารมณค์ วามต้องการของตัวเองไมใ่ ห้ทำอะไรไปมากกว่านี้ เพราะผม รักเธอมากเกนิ กว่าท่ีผมจะทำใหเ้ ธอเจบ็ ได้ “ขออยู่อยา่ งนี้สักพักไดม้ ้ัย” ผมว่า พรอ้ มกบั จบู ลงบนหนา้ ผากของเธอเบาๆ “ฉันรักนายนะกำปั้น ถึงแม้นายจะเคยเป็นยังไงมาก่อนก็ตาม แต่ฉนั ก็จะขอรกั นายนะ” รักใสๆ หัวใจอลเวง

84 “น้ำพริก ฉนั ก็รกั เธอ” ผมคลายอ้อมกอดออกจากเธอ จากน้ันผมก็ประทับริมฝีปาก ของผม สัมผัสกับริมฝีปากเรียวบางสีชมพูระเรื่อของเธอด้วยความ แผ่วเบา หยุดผมด้วยเถิดใครก็ได้ หยุดผมที ก่อนที่ผมจะทำอะไรเธอ ไปมากกว่าน ้ี “พอแลว้ กำป้นั ” น้ำพรกิ ถอดรมิ ฝีปากออก พร้อมกบั ร้องเตอื นผมขึ้น “จูบวันละนิด จิตแจ่มใส เราไม่ต้องทำตามค่านิยมของคนอ่ืน หรอก ใครจะจูบ จะกอด หรอื มอี ะไรกนั กช็ า่ ง แตน่ ้ำพริกขอใหค้ วาม รักของเราเป็นไปตามท่ีเราสองคนกำหนดให้มันเกิดข้ึนเองจะได้มั้ย ^_^” “ฉันรักเธอจัง นำ้ พรกิ ” ผมกระซิบที่ข้างหูของเธอ ก่อนจะจูงมือเธอออกไปยังหนทาง ข้างหน้า ขอบคุณเธอท่ีทำให้ผมมีสติกลับคืนมา ขอบคุณที่เธอรักผม แม้ว่าผมจะมีส่วนไม่ดีมากมาย ขอบคุณที่ความรักทำให้ผมมีความสุข และขอบคุณท่ีทำให้ผมเหน็ คุณค่าของความรัก “เราจะไปไหนกนั ดีละ่ กำปนั้ ท่รี กั ” “ว้า เรียกกนั ทีร่ ักแบบน้ี เดย๋ี วเค้าจบั หอมแกม้ เลยนิ โทษฐานที่ น่ารักเกนิ ห้ามใจ ^ ^” “บา้ >///< ” “ฮา่ ๆๆ” แล้วผมกับน้ำพริกก็ออกว่ิงไปข้างหน้าอย่างช้าๆ ผมว่าชีวิตก็ รักใสๆ หัวใจอลเวง

85 เหมือนกับเส้นทาง ที่ยังมีชีวิตอีกยาวไกล บางคร้ัง เส้นทางอาจจะ ขรุขระหรือไม่ราบรื่นบ้าง แต่ถ้าเราค่อยๆ ก้าวไปอย่างช้าๆ ชีวิตของ เราก็จะปลอดภัยจากอนั ตรายนน้ั ๆ ได้ “จบขา่ ว ^_^” รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง

86 เกีย่ วกบั ผูเ้ ขียน เย้ๆ ^O^ ในที่สุด ก็เขียนนิยายเร่ืองนี้จบสักที ต้องขอ ขอบคุณเพ่ือนๆ และอาจารย์เป็นอย่างมากท่ีช่วยเป็นกำลังใจ (บังคับเคี่ยวเข็ญ) ให้นิยายเร่ืองนี้เสร็จเป็นเร่ืองเป็นราวสักที กว่านิยายเร่ืองน้ีจะจบได้ วันๆ ต้องน่ัง ยืน เดิน และนอน (เกี่ยวกันตรงไหน) กว่าจะคิดเรื่องแต่ละตอนออก แต่ถือว่าโชคดี จริงๆ ท่ีปิวมีเพื่อนและน้องในชมรมไข่มดแดงคลับคอยเป็นกำลัง ใจให้ ท่ีสำคัญก็ขอขอบคุณพวกพ่ีๆ ที่แพธ และแจ่มใสด้วย ที่มาแนะนำเทคนิค และวิธีเขียนนิยายตามแบบฉบับนักเขียน คนดงั คนต่างๆ ให ้ สุดท้ายน้ีก็ขอให้ทุกคนมีความสุข และสนุกไปกับการอ่าน นิยายเรื่องนี้นะคะ หวังว่าคงจะได้มีโอกาสร่วมงานกับทุกคนอีก นะคะ บ๊าย บาย ^^ พัชราภรณ์ กองทอง โรงเรียนบา้ นผือพทิ ยาสรรค์ จ.อดุ รธาน ี รักใสๆ หัวใจอลเวง

87 รักใสๆ หัวใจอลเวง

88 รกั ใสๆ หวั ใจอลเวง