ตัวอย่างรักร้าย

เขาคิดไว้มาก เพราะตงั แตท่ ีเขาผนั ตวั เองมาท�าธรุ กิจด้านนี ก็ได้ยิน คนนนั คนนีพดู ให้ได้ยินอย่บู อ่ ยๆ วา่ รองประธานกรรมการแห่งสถานี โทรทศั น์ CCH นนั มีนสิ ยั เจ้าเลห่ ์อยา่ งร้ายกาจ แถมยงั ชอบหลบั นอน กบั พวกศลิ ปิน จนถงึ ขนาดทีคา่ ยเพลงบางคา่ ยยอมสง่ ศลิ ปินของตวั เองไปให้เพือแลกกบั การซบั พอร์ททีดี หรือบางทีเรืองพวกนนั จะเป็น เพียงแคข่ า่ วลือ ทีคนประสงคร์ ้ายปล่อยออกมาเพือดิสเครดติ ผ้บู ริหาร หน่มุ ไฟแรง “สวสั ดคี รับคณุ กิต.. คณุ ดอมรออย่ใู นห้องแล้วครับ” เสียงของเลขาหน่มุ หน้าตาดีไมแ่ พ้เจ้านายเอ่ยทกั ทายอย่าง สภุ าพ ก่อนจะเดินน�าไปหยดุ อย่ตู รงหน้าห้องท�างานของอนิรุทธ์และ เปิดประตใู ห้กิตตโิ ดยไมม่ กี ารเคาะบอกเจ้านายทีนงั อยดู่ ้านในกอ่ นแต่ อยา่ งใด “ขอบคณุ มาก” “ยินดีครับ” ใบหน้าเรียบเฉยของเลขาหน่มุ ยิมออกมาหนึงครัง ก่อนจะ หมนุ ตวั และเดินกลบั ไปทีโต๊ะท�างานของตน ปลอ่ ยให้กิตติก้าวเท้า เข้าไปในห้องเพือพบกบั อนิรุทธ์ด้วยตวั เอง “สวสั ดีครับคณุ กิต เชิญนงั ก่อนครับ” แต่ไม่ทนั ทีกิตติจะได้ก้าวขา อนิรุทธ์ก็รีบลกุ มาต้อนรับด้วย สีหน้าสดใส รอยยิมสวยๆ คลีออกกว้างอยา่ งคนอารมณ์ดี จนกิตติ อดคาดหวงั ไมไ่ ด้วา่ อนริ ุทธ์อาจมรี ายการดๆี มาเสนอตนเหมอื นอยา่ ง ทีผ่านมาอีก “สวสั ดคี รับคณุ ดอม เลขาของคณุ โทรไปบอกผมว่าคณุ มีธรุ ะ

ทีอยากจะคยุ กบั ผม” กิตติไม่รอช้า เขารีบเข้าประเดน็ กอ่ นทีจะนงั ลง บนโซฟารับแขกเสียอกี “แหม~ ใจเย็นๆ สิครับ” ผ้บู ริหารหนมุ่ หลอ่ หวั เราะ สหี น้าที สดใสปกปิดเจตนาอนั ร้ายกาจไว้ได้อย่างมดิ ชดิ “ออ่ ..ขอโทษทีเสียมารยาทครับ พอดผี มตืนเต้นไปหนอ่ ย..” “ผมก็พูดไปอยา่ งนนั แหละครับ อย่าคิดมากเลย ผมชอบ ความกระตือรือร้นของคณุ กิตนะครับ เพราะคณุ เป็นแบบนี KT Ent. ถึงได้เติบโตอย่างรวดเร็ว” “ไม่ถึงขนาดนันหรอกครับ ผมก็แค่ท�าทกุ อย่างเต็มความ สามารถเทา่ นนั เอง” อนิรุทธ์พยกั หน้า รอยยิมสดใสเมือครู่จางลงเลก็ น้อยเพราะ ไมอ่ ยากเสียเวลาอารัมภบทอีกตอ่ ไป แตจ่ ะให้พดู โพลง่ ออกไปเลยก็ กลวั ว่ากิตติจะตกใจจนไมย่ อมเจรจาด้วย เขาไมอ่ ยากต้องมานงั คดิ แผนสามอกี แล้ว เพราะแค่ทีผ่านมาเขาก็ถือวา่ ตวั เองเสยี เวลาไปกบั การพยายามท�าความรู้จกั กบั การัณย์มากพอแล้ว “ผมทราบมาวา่ ปีนีบริษัทของคณุ กติ เตบิ โตขนึ กว่าปีทีแล้วถึง ยีสบิ เปอร์เซ็นต์” “ครับ...อนั ทีจริงตอนต้นปีผมก็ไมค่ ดิ ว่ามนั จะสงู แบบนีหรอก ครับ แตพ่ อได้ตวั เพลิงมาทกุ อยา่ งก็พงุ่ ขึนจนผมตกใจ ทงั ห้นุ ทงั สว่ น แบ่งทางการตลาดพากนั ดีดตวั สงู จนท�าให้อตั ราการเติบโตพงุ่ ตาม ไปด้วยอย่างทีเหน็ ” “เป็นโชคดีของคณุ กิตนะครับทีได้เพลิงมาอย่ใู นค่าย เขาเป็น คนทีมีความสามารถจริงๆ”

กิตตยิ ิมรับ ก่อนจะเงยี บเพือรอให้อนิรุทธ์พดู ธรุ ะออกมา เขา อยากรู้ว่าอนิรุทธ์มีเรืองอะไรทีอยากจะคยุ กบั เขาจะแย่แล้ว แตจ่ าก การเกรินน�า ธรุ ะทีว่าน่าจะเกียวข้องกบั บริษัทไมก่ ็ภาวตั แน่ๆ “อืม...แล้ วคุณ กิตคิดอยากให้ บริ ษัทประสบความส�าเร็ จ มากกวา่ นีบ้างรึเปลา่ ครับ” กิตติเลิกคิวสงู กบั ค�าถามทีชวนหวั เราะ อนิรุทธ์คิดอะไรอย่นู ะ ถึงได้ถามเขาแบบนี “แนน่ อนสคิ รับ ผมเป็นเจ้าของบริษัทก็ต้องอยากเหน็ บริษัท ของตวั เองเติบโตขึนเรือยๆ อย่แู ล้ว” “ผมชว่ ยคณุ ได้” ค�าพดู สนั ๆ จากอนิรุทธ์ท�าให้ห้องทงั ห้องเข้าสคู่ วามเงยี บอยา่ ง รวดเร็ว กิตตจิ ้องไปยงั ตาของอนิรุทธ์ทีก�าลงั ทอประกายระยิบระยบั สงั หรณ์ใจว่าตวั เองอาจมองอกี ฝ่ายในแงด่ ีจนเกินไป “ผมยินดีจะสนบั สนนุ คณุ กิตและคา่ ยในทกุ ๆ ด้าน ทังเรือง การให้เวลาออกอากาศศลิ ปินทกุ คนของคณุ มากกว่าศิลปินจากคา่ ย อืน หรือจะเป็นเรืองของส่วนแบง่ ด้านการตลาดทีบริษัทของคณุ จะ ต้องได้รับ และทีส�าคญั .. ผมจะพยายามชว่ ยคณุ ก�าจดั คแู่ ขง่ ทงั หมด ของคณุ ออกไป อมื ...ผมได้ยินมาวา่ คณุ ก�าลงั มีปัญหากบั นกั ข่าวของ หนงั สือพิมพ์ฉบบั หนงึ ใช่ไหมครบั ” กิตติยงั คงนงั เงยี บ หากแตใ่ นสมองกลบั มคี วามคดิ มากมาย ผดุ ขนึ มา นีมนั อะไรกนั ท�าไมอนิรุทธ์ถงึ ได้หยิบยืนข้อเสนอทีดีขนาด นีให้เขา “แลกกบั อะไรครับ” กิตติตดั สินใจถาม เขามนั ใจวา่ อนิรุทธ์

ไม่มีทางท�าทงั หมดนนั โดยไมห่ วงั สิงอืนใด “ผมชอบคณุ จริงๆ คณุ หวั ไวและเข้าใจอะไรงา่ ยๆ ดี” “กรุณาอยา่ อ้อมค้อมอีกเลยครับคุณดอม ผมอยากรู้ว่าข้อ เสนอทงั หมดนนั ผมต้องแลกด้วยอะไร” “ใครบางคน” อนิรุทธ์ตอบสนั ๆ ในความคิดเริมมีภาพของ การัณย์ก�าลงั นอนซกุ ตวั อย่ใู นอ้อมกอดของตน “ใครครับ ศิลปินในบริษัทของผมอย่างนนั เหรอ” กิตตไิ มอ่ ยาก เชือเลยวา่ ทเี ขาพดู ๆ กนั จะเป็นความจริง อนิรุทธ์เป็นคนเจ้าเล่ห์และ ร้ายกาจมากทีสดุ คนหนงึ เลย “เกือบถกู ครับ เป็นคนในบริษทั ของคณุ แตไ่ มใ่ ช่ศิลปิน” สมองเริมทบทวนทกุ อยา่ งทนั ที กติ ตพิ ยายามคิดวา่ ใครคอื คน ทีอนริ ุทธ์ต้องการตวั ใครทีอนิรุทธ์เคยพดู ถงึ หรือเคยเจอหน้า และใน ตอนนนั เองหน้าสวยๆ ของผ้จู ดั การส่วนตวั ของภาวตั ก็ปรากฏขึนใน ความคิด “ระ...รนั ...คณุ ก�าลงั หมายถงึ เจ้ารันใช่ไหม” อนิรุทธ์คลายความสงสยั ของกิตตดิ ้วยรอยยิม เขาไมแ่ ปลก ใจเลยทีบริษัทของกิตตเิ ติบโตได้เร็วถึงขนาดนี ลองมผี ้บู ริหารทีอ่าน เกมทกุ อยา่ งเก่งแบบนีละ่ ก็ วนั ข้างหน้า KT Ent. ต้องกลายเป็นยกั ษ์ ใหญ่ในวงการบนั เทงิ ได้อยา่ งแนน่ อน “ผมกล้าสญั ญากบั คณุ กิตเลยนะครับวา่ ถ้าคณุ ...ให้ในสิงที ผมต้องการได้จริงๆ ผมจะสนบั สนนุ คณุ อย่างเตม็ ที ลมื เรืองรายการ วาไรตีเล็กๆ พวกนีไปได้เลย เพราะผมจะให้..” “คณุ ดอมครับ” กติ ติรีบขดั ทงั น�าเสยี งและสายตาจริงจงั ยิง

กว่าครังไหนๆ “ก่อนทีเราจะคยุ กนั ถงึ เรืองนนั ผมขอถามอะไรคณุ สกั ข้อได้ไหมครับ” “วา่ มาสิครบั ผมยนิ ดตี อบคณุ ทกุ ค�าถาม” อนิรุทธ์ยกั ไหลต่ อบ “เรืองแบบนี ส�าหรับผมมนั ดเู หมือนจะเป็นเรืองส่วนตวั เสีย มากกวา่ .. ดงั นนั .. ทา� ไมคณุ ถงึ ไม่เอาข้อเสนอดๆี ไปคยุ กบั รันด้วยตวั เองละ่ ครับ” ทนั ทีทีกิตตถิ ามออกไป เขาก็รู้สกึ ได้ถึงอะไรบางอยา่ งใน สายตาของอนิรุทธ์ ตาค่นู นั ไมไ่ ด้ทอประกายอีกแล้ว แตม่ นั กลบั ข่นุ มวั และเตม็ ไปด้วยความไม่มนั ใจ นีอยา่ บอกนะวา่ .. “คณุ คยุ กบั รัน แล้ว.. และรันก็ปฏิเสธคณุ ใช่ไหมครับ” ทกุ อยา่ งชดั เจนโดยทีอนริ ุทธ์ไมจ่ า� เป็นต้องพดู อะไร ร่างสงู เมนิ หน้าไปทางอืน รู้สกึ เจบ็ ใจทีโดนกิตตริ ู้ทนั เข้าจนได้ “คณุ นีมนั ...ร้ายกาจจริงๆ” “เพอื ชยั ชนะผมไมเ่ คยเกียงวิธีการอยแู่ ล้ว” อนิรุทธ์ยกั ไหลอ่ ีก ครัง “ตกลงคณุ จะวา่ ยงั ไง ข้อเสนอดีๆ แบบนีหาไม่ได้อกี แล้วนะ” แทนทีกติ ติจะใช้ความคิดไตร่ตรองถึงข้อเสนออนั สวยหรู เขา กลบั ลกุ ขนึ ยืนและทอดมองอนิรุทธ์ด้วยสายตาสมเพชเวทนา เขาไม่ อยากเชือเลยวา่ จนถงึ ตอนนีกย็ งั มคี นแบบอนิรุทธ์อยจู่ ริงๆ บนโลก คิด เหรอว่าเขาจะยอมหาผลประโยชน์จากร่างกายและชวี ติ ของลกู น้องตวั เอง “ผมคงต้องขอปฏเิ สธข้อเสนอทงั หมดของคณุ ครับ คณุ ดอม อยา่ งทีผมบอกว่าผมมองเรืองแบบนีเป็นเรืองสว่ นตวั ถ้ารันปฏิเสธ ผมก็ไม่มอี �านาจหรือสิทธิอะไรทีจะไปบงั คบั ให้เขาท�าเรืองแบบนนั ” “หึ! ท�าไมจะไมม่ ี คณุ เป็นเจ้านายของเขา ถ้าคณุ พดู รันก็

ต้องฟังและยอมอย่แู ล้ว” “ใชค่ รับ ถ้าผมพดู รันจะต้องยอมท�าอยา่ งแน่นอน แตใ่ น เวลาเดียวกนั ถ้าผมพดู กับรัน ผมก็จะกลายเป็นคนเห็นแก่ได้ทีไม่ คิดถงึ จิตใจของลกู น้อง ส�าหรับผม ลกู น้องทกุ คนคือครอบครัว ผม ท�าร้ายครอบครวั ของตวั เองแบบนนั ไม่ได้หรอกครับ... ” อีกครังทีอนิรุทธ์ถกู ตอกจนหน้าหงาย เขาจ้องหน้ากติ ติเขม็ง เจ็บใจทีข้อเสนอทีตัวเองอตุ ส่าห์เตรียมไว้ให้ถกู ปฏิเสธแทบจะทนั ที คนพวกนีเป็นบ้ากนั ไปหมดแล้วใชไ่ หม ถงึ ไมส่ นใจเงนิ ทองและโอกาส ดีๆ มากมาย “ผมคงต้องกลบั แล้ว ขอบคณุ คณุ ดอมนะครับทีอตุ สา่ ห์เรียก ผมมาฟังข้อเสนอพวกนนั .... ลาก่อนครับ” อนิ รุ ทธ์ ยังนังอยู่ที เดิม ขณ ะ มอง กิ ตติเดินอ อก ไปจา ก ห้ อ ง ท�างาน มือหนาก�าแน่นจนเส้นเลอื ดปดู เป็นทาง ตงั แต่เกิดมาเขาไม่ เคยเจ็บใจกบั เรืองไหนมากเทา่ กบั เรืองนีอีกแล้ว แคก่ ารัณย์คนเดียว ยงั พอทน แตน่ ีกิตติกย็ งั กล้าปฏิเสธแถมยงั วา่ เขาวา่ ร้ายกาจอีกด้วย อวดดี!! ทงั ลูกนอ้ งทงั เจ้านาย อวดดีไม่ตา่ งกนั เลยสกั นิด!!

12 ในทสี ดุ การัณย์กร็ ู้สกึ ว่าชวี ติ ของตัวเองกลับมาเป็ นปรกติ สขุ อกี ครัง เพราะตงั แตท่ ปี ฏเิ สธอนริ ุทธ์ไปวนั นนั เขากไ็ มไ่ ด้เจอกบั อีก ฝ่ ายอีกเลย ไม่ว่าจะเป็นทีสถานีโทรทศั น์ หรือตามสถานทีทีภาวตั ต้องไปโชว์ตวั และแจกลายเซ็น การัณย์ไมร่ ู้ว่าจะบอกถึงความรู้สกึ ตอนนียงั ไง เพราะมนั ทงั โลง่ อก สบายใจ และรู้สกึ ดีทีไมต่ ้องเจอคน นิสยั แยๆ่ ทีมองวา่ เงนิ สามารถซือทกุ อยา่ งได้แบบนนั อกี ด้วย “ฉนั เขียนเช็คใหน้ ายตอนนีเลยก็ไดน้ ะ” การัณย์ส่ายหน้าไปมาเมือนึกถงึ ค�าพดู เหยียดหยามพวกนนั มนั นา่ ผิดหวงั จริงๆ ทีต้องเหน็ คนทีมีหน้ามตี าในสงั คมท�าเรืองแยๆ่ นี ถ้าอนิรุทธ์เป็นคนทวั ๆ ไปหรือเป็นคนทีการัณย์สนทิ สนมด้วย เขาคง ลากตวั มานงั คยุ และสงั สอนจนกว่าจะคดิ ได้วา่ เงนิ ทองพวกนนั ไม่ได้ มีค่าไปกวา่ จิตใจหรือชีวติ ของใครทงั นนั ร่างบางถอนหายใจและคดิ วา่ ตวั เองควรจะเลิกจมอยกู่ บั เรือง ของอนริ ุทธ์ได้แล้ว เขาต้องท�างาน ต้องมีชีวิตของตวั เองตอ่ ไป สว่ น คนคนนนั จะเป็นยงั ไง หรือเอาเงนิ ทีมไี ปซือตวั ใครตอ่ ใครอีกกไ็ ม่เกียว

กบั ตน วนั นีภาวตั มงี านตงั แตเ่ ช้ายนั ค�า เขาต้องพร้อมทีจะรับมือกบั ปัญหาเล็กปัญหาน้อยทีวิงเข้ามาชนตลอดทงั วนั เป้ใบเก่งถกู พาดขึนบนไหล่เมือเตรียมใส่ของใช้จ�าเป็นลงไป จนครบทกุ ชิน จากนนั การัณย์กอ็ อกมาจากห้องและมงุ่ หน้าไปยงั จดุ ทีตวั เองต้องยนื รอรถประจ�าทาง Tru tru~ Tru tru~ เสียงโทรศพั ท์มือถือดงั ขึนขณะทีการัณย์ก�าลงั เร่งฝีเท้า เขา ล้วงมือเข้าไปในเปเ้ พือควานหามนั โดยไมไ่ ด้หยดุ เดินให้เสียเวลา กอ่ น จะต้องแปลกใจเมือพบวา่ ปลายสายคือเจ้านายผ้ใู จดีของตน “ครับคณุ กิต มอี ะไรเหรอครับ” [นายอยไู่ หนนะ่ ] “ผมก�าลงั ไปหาเพลงิ ทีคอนโดครบั วนั นีเขามีงานตอนเก้าโมง เช้า” [อืม..ไมต่ ้องแล้ว โทรไปบอกเขาว่าวนั นีฉนั ให้เขาพกั หนึงวนั สว่ นนายก็มาจดั การเคลียร์เอกสารทีบริษัท] การัณย์ขมวดควิ แน่นหลงั จากฟังค�าสงั ของกิตติ ท�าไมล่ะ วนั นีภาวตั มีงานตงั หลายที แล้วจ่ๆู ท�าไมถงึ ไม่ต้องไปละ่ “กะ..เกิดอะไรขึนครับคณุ กิต ท�าไมเพลิงถึงถกู ยกเลกิ งาน” [เปลา่ สกั หน่อย ฉนั เป็นคนยกเลกิ เอง] “เอ!๋ คณุ กิตเป็นฝ่ายยกเลิกงานเองเหรอครับ” [ใช.่ .. ฉันเช็คตารางวนั นีแล้ว มีแตง่ านเลก็ ๆ น่ะ เลยคิดวา่ ให้ เพลิงเขาได้พกั สกั วนั ดีกว่า เมือคืนก็อย่ซู ้อมเต้นจนดกึ ดืนไมใ่ ช่เหรอ] “เออ่ ...แตว่ ่า...”

[เอาตามนีแหละ โทรไปบอกเขาด้วยละกนั อ่อ..แตอ่ ย่าลืม สงั วา่ ห้ามออกไปไหนกบั ใครนะ ฉนั ไมอ่ ยากเห็นรูปของเพลิงในเพจ ใต้เตียงบ้าบออะไรนนั ] “เออ่ ...คะ...ครับ ผมจะบอกเขาให้ครับ ครับ...ได้ครับ เจอ กนั ทีบริษัทครับ” การัณย์กดตดั สายอยา่ งงงๆ เขารู้ดวี า่ งานวนั นีไมใ่ ชง่ านเล็กๆ อยา่ งทีกิตตพิ ดู ทงั งานร้องเพลงในห้างดงั ทีผ้จู ดั เป็นถึงบริษัทโฆษณา อนั ดบั ต้นๆ ของประเทศ แล้วไหนจะต้องไปให้สมั ภาษณ์นิตยสารอีก สองเลม่ อีก งานพวกนีไมไ่ ด้เป็นงานเล็กๆ ทีกิตตจิ ะปฏิเสธเลยสกั นิด แตค่ ิดไปการัณย์ก็แนใ่ จว่า กิตตติ ้องมีเหตผุ ลทีดแี นๆ่ แต่เป็น เพราะไม่อยากให้เขาเป็นกงั วลหรือคิดมากเลยบอกว่าอยากให้ภาวตั ได้พกั ฉะนนั เรืองทีเขาต้องท�าก็คือท�าตามค�าสงั และมองว่าวนั นีจะ เป็นอกี หนึงวนั ทีจะได้นงั ท�างานสบายๆ อย่ทู ีบริษัทก็พอ ส่วนภาวตั เองกจ็ ะได้พกั เตม็ ทีหนงึ วนั หลงั จากต้องตรากตร�าท�างานมาอยา่ งหนกั ติดๆ กนั ร่วมเดอื น การัณย์รีบกดโทรศพั ท์หาเพือนรักด้วยรอยยิม เขาแน่ใจว่า ทนั ทีทีภาวตั รู้วา่ จะได้นอนพกั ทงั วนั เพอื นรักจะต้องตะโกนไชโยออก มาเป็นเด็กๆ กอ่ นจะคิดแผนการต่างๆ ส�าหรับวนั นีอย่างสนุกสนาน ทงั เล่นเกม อ่านการ์ตนู ดหู นงั ทีซือเก็บไว้เป็นตงั ๆ ให้หมด ในโลกนี ไมม่ ใี ครทีจะสนกุ กบั การใช้ชวี ติ อย่างค้มุ คา่ ได้เท่ากบั เพือนรักของเขา อกี แล้วละ่

ทังทเี มือไม่กีนาทกี ่อน กติ ตยิ ังยิมและหวั เราะให้กบั บท สนทนาของพวกพนกั งานหน้าห้อง แต่มาตอนนีเขากลบั ท�าได้แค่นงั เงยี บๆ เพือทบทวนว่า ตนเองควรจะแก้ปัญหาทีไมค่ าดคิดนียงั ไงดี “เอ๊ะ! ยกเลิกโชว์ของเพลิงวนั พรุ่งนีงนั เหรอ ท�าไมละ่ อาทติ ย์ กอ่ นเขากโ็ ทรมาคอนเฟิร์มกบั เราแล้วนี” นนั คอื คลืนลกู เล็กๆ ลกู แรกทีโถมเข้าใส่ วนิ าทนี นั กิตตยิ งั ไม่ ได้เอะใจหรือคิดมาก การโดนยกเลกิ งานถือว่าเป็นเรืองปรกติส�าหรับ วงการนี ถ้าไม่ได้มเี ส้นสายทีดนี กั มนั ก็เป็นเรืองง่ายทีจะโดนพวกนกั ร้องเด็กทีมีแบ็คดๆี ฉกงานไป “อะไรนะ!!..ยกเลิกละครของพลอย แล้วเขาบอกรึเปลา่ วา่ มี เหตผุ ลอะไร” คลืนอีกลกู ตามมาแบบติดๆ แต่คราวนีเกิดกบั ศิลปินในค่าย อกี คนทีเพิงได้เซน็ สญั ญาเล่นละคร กิตติพยายามสอบถามกลบั ไป ทางสถานวี า่ ท�าไมถงึ ปลดศิลปินของเขากลางอากาศแบบนี ซงึ เหตผุ ล ทีได้ก็คือ มีคนทีทางนนั คดิ ว่าเหมาะสมกว่ามาแสดงแล้ว หลงั จากนนั ทกุ ๆ อย่างก็คอ่ ยๆ แยล่ ง งานใหญ่ๆ ทีเรียกความ สนใจได้เยอะถกู ปฏเิ สธทลี ะงานสองงาน กิตตเิ ริมไมแ่ นใ่ จว่านีใชเ่ รือง ปรกติอย่างทีเขาคิดรึเปลา่ มนั ไม่ถือว่าบงั เอิญเกนิ ไปหนอ่ ยเหรอ ที ศลิ ปินในคา่ ยของเขาทกุ คนถกู ยกเลิกงานโดยไม่มเี หตผุ ลทีดีพอ วินาทีนนั ภาพของใครบางคนก็แวบเข้ามาในความคิด รอย ยิมร้ายกาจและข้อเสนอทีท�าให้กติ ติต้องเบือนหน้าหนี มนั จะเป็นไป ได้ไหมว่า... ทงั หมดเป็นฝีมือของคนคนนนั เร็วเท่าความคิด กิตตยิ กโทรศพั ท์ขึนและกดหาคนทีจะตอบ

ข้อสงสยั ของเขาได้ ในใจภาวนาขอให้มนั ไมไ่ ด้เป็นอย่างทีตวั เองคิด ถ้าใชจ่ ริงๆ บริษทั ของเขาก็อาจมาถงึ จดุ จบแล้วก็ได้ [สวสั ดคี รับ จากไหนครับ] “ผมกิตติจาก KT Ent. ครับ ขอเรียนสายกบั คณุ ดอม” เขา แนะน�าตวั อยา่ งสภุ าพกบั เลขาหนมุ่ หน้าตาดีผ้มู ีใบหน้าเรียบเฉยเป็น อาวธุ [ต้องขอโทษด้วยครับ คณุ ดอมติดประชมุ ไมส่ ามารถรับสาย ได้ครับ] “แล้วจะประชมุ เสร็จสกั กีโมงครับ” [อืม..เรืองนีผมคงระบไุ มไ่ ด้ครับ ต้องขอโทษอกี ครังนะครับ] “ครับ...ไมเ่ ป็นไร” [ไว้คณุ ดอมประชมุ เสร็จเมือไหร่ ผมจะเรียนทา่ นให้นะครับวา่ คณุ กติ โทรมา] “ครับ... ขอบคณุ มาก” กิตติค่อยๆ วางโทรศพั ท์กลบั ลงไป ใน ความคิดยงั คงว้าว่นุ เกียวกบั เรืองทีเกิดขึน อนิรุทธ์ก�าลงั ประชมุ อยู่ จริงๆ หรือแคไ่ ม่อยากรับสายจากเขากนั แน่ เพราะจากประสบการณ์ ทีผ่านมา ท�าให้กติ ติแนใ่ จวา่ คนคนนันเจ้าเล่ห์และร้ายกาจแบบสดุ ๆ บางทีทงั หมดทีเกดิ ขนึ ทงั เรืองการถกู ยกเลิกงานและการติด ประชมุ จนไมส่ ามารถรับสายของเขาได้ อาจเป็นหนึงในแผนการร้าย ทีอนริ ุทธ์ใช้เพือจะบีบบงั คบั ให้เขายอมท�าตามข้อเสนอบ้าๆ นนั กิตตริ ู้สกึ เหมอื นตวั เองกา� ลงั ยนื อย่ทู ่ามกลางอากาศทีปันป่วน เมฆด�าทะมนึ ได้ลอยมาใกล้และเขาเองก็ไม่สามารถขยบั หลบไปไหน ได้ด้วย อีกไมน่ านฝนห่าใหญ่คงตกลงมา ถงึ ตอนนนั เขาคงต้องท�า

ทกุ วถิ ีทางเพือหลบเมด็ ฝนทีจะท�าให้ตวั เปียกปอน หวงั วา่ พระเจ้า จะ ไมใ่ จร้ายโดยการปลอ่ ยให้เขาต้องยนื หนาวอยทู่ า่ มกลางพายทุ ีมที งั ฝน และลมถาโถมเข้าใสจ่ ริงๆ หลังจากทีต้องโกหกค�าโตออกไป พาทศิ ก็ถอนหายใจ ก่อนจะเดนิ เข้าไปในห้องท�างานของอนริ ุทธ์เพือรายงานผล เขาไมเ่ หน็ ด้วยกับวิธีการนีของเจ้านาย แต่พอคดั ค้านอีกฝ่ ายก็ท�าเป็นเฉย สายตาคนู่ นั บง่ บอกวา่ ตอ่ ให้เขาโทรไปฟอ้ งประธานกรรมการทีมีศกั ดิ เป็นพอ่ ของตวั เอง ก็ไม่มที างจะเปลียนความคดิ บ้าๆ นีได้ “โทรมาแล้วเหรอ” “ครบั .. โทรมาแล้ว” พาทิศตอบเสยี งเรียบ “คณุ ดอมครับ แน่ใจ นะครับว่าจะท�าแบบนีจริงๆ” “ถึงขนาดนีแล้ว นายยงั จะถามฉนั แบบนีอีกเหรอ” “แต่คณุ กิตไม่ได้เกียวกบั เรืองนีเลยนะครับ ไหนจะนกั แสดง คนอนื ๆ อีก คณุ ดอมท�าแบบนีมนั ไม่ต่างอะไรกบั คนพาลเลยนะครับ” “จะมากไปแล้วนะเจ้าตรี!” อนิรุทธ์ตะคอกกลบั ทนั ที “ตอ่ ให้ ฉันพอใจในผลงานของนายแค่ไหน แต่นายก็ไมม่ ีสิทธิมาพดู กบั ฉัน แบบนี” เลขาหนมุ่ ได้แต่ถอนหายใจหลงั จากต้องปิดปากเงียบเพราะ ไม่อยากมีปัญหากบั เจ้านาย ตอ่ ให้เขาจะไม่ชอบใจในการกระท�าขอ งอนริ ุทธ์สกั เทา่ ไหร่ แตอ่ กี ฝ่ายก็มบี ญุ คณุ กบั เขาไว้มาก พาทศิ เลยไม่ อยากถกู ไล่ออกและไมอ่ ยากลาออกกอ่ นทีจะทดแทนบญุ คณุ พวกนนั

หมด “จบจากเรืองตดั งานแล้ว คณุ ดอมคดิ จะท�ายงั ไงตอ่ ครับ” หลงั จากสงบสติอารมณ์ได้ พาทศิ ก็เปิดประเดน็ อีกครัง เห็นทเี รืองนีเขาคง ท�าได้แคเ่ งียบและท�าทกุ อย่างตามทีอนิรุทธ์สงั เท่านนั “แคร่ อ.. รอจนกว่า KT Ent. จะล้ม ฉนั อยากจะรู้จริงๆ วา่ ถงึ ตอนนนั ทงั คณุ กิตและรันจะจดั การกบั มนั ยงั ไง” รอยยิมร้ายกาจคลีออกเมือนกึ ถงึ วนั ทีการัณย์จนมมุ อนิรุทธ์ รู้ดีวา่ ไม่ควรจะดงึ ใครเข้ามาเดอื ดร้อนด้วย แตค่ นอย่างเขา ถ้าลอง ลงมอื ท�าอะไรสกั อย่าง ก็ต้องมนั ใจวา่ จะได้รับผลตอบแทนทีค้มุ คา่ กบั หยาดเหงอื ทีเสยี ไป แคต่ ดั งานภาวตั คนเดยี วมนั ยงั น้อยเกินไป เผลอๆ จะไม่ท�าให้กิตตริ ู้สกึ รู้สาด้วยซ�า แตถ่ ้าเป็นศิลปินทกุ คนในค่ายอยา่ ง ทีเขาท�าละก็ เชือสิวา่ ไม่เกินหนึงเดอื น กิตตจิ ะต้องคลานเข้ามาหา แถมเอาการัณย์จบั ใสพ่ านยกให้เขาโดยไมม่ ีข้อโต้แย้งใดๆ แน่ “อยากให้ถงึ วนั นนั เร็วๆ จงั ... ฉนั อยากเหน็ หน้านายจะแยแ่ ล้ว รัน” ปีศาจร้ายพมึ พ�ากบั ตวั เอง การัณย์ไม่แน่ใจว่าเขาคดิ ไปเองรึเปล่าว่า วันนีทุกคนใน บริษัทดวู นุ่ วายกบั การรับโทรศพั ท์เหลือเกิน เขาพยายามจะเงียหฟู ัง เผือตวั เองจะตกข่าวส�าคญั ๆ ไป แตท่ ว่าสว่ นใหญ่แล้ว ถ้าไม่พดู เสียง เบาจนจบั ใจความไมไ่ ด้ กจ็ ะมีแคค่ �าถามสองสามค�ากอ่ นจะวางสาย ไปด้วยสหี น้าเคร่งเครียด

นีมนั เกดิ อะไรขนึ กนั นะ “แตส่ ญั ญาระบไุ ว้หนึงปีนะคะ ถ้ายกเลิกตอนนีทางคณุ จะ ต้องจ่ายคา่ ชดเชยเรืองการท�าผิดสญั ญาให้กบั เราไมน่ ้อยเลย” อีกครังทีการัณย์รู้สึกว่ามีปัญหาเกิดขึน เขาหนั หลงั ไปมอง พนกั งานสาวทีก�าลงั พดู ตอ่ รองกบั ใครสกั คน กอ่ นจะรีบหนั กลบั เพราะ โดนตาดๆุ ของอีกฝ่ายจ้องเขมง็ กลบั มา “แปลกๆ แฮะ” เสยี งหวานบ่นเบาๆ กอ่ นจะพยายามท�าเป็นไม่ สนใจกบั ความว่นุ วายรอบตวั เขาเองกม็ ีงานเหมอื นกนั บางทถี ้าเสร็จ งานเร็วเขาอาจขอกิตตแิ วะไปดภู าวตั ทีคอนโด ป่านนแี ล้วเพอื นรักของ เขาจะตืนมากินอะไรบ้างรึยงั ก็ไมร่ ู้ “ตงั ใจท�างานเชยี วนะ” !! เสียงทกั ทายทีเหมือนกบั เสียงของเพือนรักดงั ขนึ จนการัณย์ ต้องรีบเงยหน้าขึนจากกองงาน ก่อนจะยิมกว้างออกมาเมอื พบว่าเป็น ภาวตั จริงๆ ทีก�าลงั ยนื อยตู่ รงหน้า นีมนั อะไรกนั เนีย ท�าไมภาวตั ถึง ได้มาอย่ทู ีนีแทนทีจะพกั ให้สบายๆ อยทู่ ีคอนโดอยา่ งทีเขาบอก “แกมาท�าอะไรทีนีนะเพลิง” “แล้วท�าไมแกต้องท�าหน้าตกใจแบบนนั ด้วย” “ก็ต้องตกใจสิ ฉนั นกึ วา่ ตอนนีแกก�าลงั นอนก้นโดง่ อย่ทู ีห้อง ซะอกี ” ภาวตั ทา� หน้างอทนั ทหี ลงั จากได้ยนิ ค�าตอบ จะบา่ ยแล้วแท้ๆ แตก่ ารัณย์กลบั คิดว่าเขายงั นอนอย่งู นั เหรอ เขาไม่ใช่คนขีเกยี จแบบ นนั สกั หน่อย

“ทีแรกกต็ งั ใจไว้ว่าอย่างนนั เหมอื นกนั แตห่ วั ใจของฉนั มนั ร�า ร้องหาแต่แกน่ะ ไมเ่ หน็ หน้าแคไ่ มก่ ีชวั โมงใจจะขาดอยแู่ ล้ว” “แหวะ!!” การัณย์ท�าหน้าสยดสยอง แม้ในใจลกึ ๆ จะรู้สกึ ดี เหลือเกินทีได้ยินภาวตั ล้อเลน่ แบบนี “เลิกน�าเน่าใสฉ่ ันแล้วบอกมาว่า มาท�าอะไรทีนี” “แหม~ คนเขาอตุ ส่าห์อ้อน แทนทีจะอายจะอะไรบ้างกลบั มาอ้วกใส่ซะงนั แกนีนะ มแี ฟนเมือไหร่ต้องโดนบน่ วา่ ตายด้านแนๆ่ ” “ก็ใครว่าฉันจะมีล่ะ” เพราะถ้าไม่ใช่แกฉันก็ขอโสดแบบนี ตลอดไปละกนั “อ้าว! แล้วแกจะอย่อู ยา่ งแห้งเหียวหวั โตแบบนีไปจนแก่รึไง” การัณย์ส่ายหน้า ระอากบั การต่อปากต่อค�าของภาวตั เขา แค่อยากรู้วา่ ภาวตั มาท�าอะไรทีบริษัท แตไ่ มไ่ ด้อยากตอบค�าถามสว่ น ตวั แบบนีสกั หนอ่ ย “ถ้าไมต่ อบก็หลบไปไกลๆ เลย ฉันจะท�างาน คนก�าลงั ยงุ่ ๆ อยดู่ ้วย” “งานอะไร ให้ฉนั ช่วยไหม” ภาวตั ยงั ไมเ่ ลกิ กวนใจการัณย์ เขา เดินอ้อมโต๊ะพร้อมกบั ลากเก้าอีไปนงั ใกล้ๆ โดยไม่ได้สนใจในระยะ หา่ งทีน้อยนิด “อยะ..อย่าเบียดสิ ไปไกลๆ เลย” การัณย์ร้องบอกพร้อมกบั หน้ าทีร้ อนผ่าว “ก็ฉนั จะช่วยงานแกไง” “ไม่ต้อง ฉนั ท�าเองได้” “แตฉ่ นั อยากชว่ ยนี”

ฟางเส้นสดุ ท้ายของการัณย์สะบนั ลงเมือภาวตั ดงึ เอกสารไป จากมือ ตาคสู่ วยจ้องเขม็งอยา่ งเอาเรือง ให้ตายเถอะ เมือไหร่ภาวตั จะเลิกท�าให้ใจของเขาเต้นแรงสกั ที “เชิญ!! อยากท�าอะไรก็ท�าไป ฉนั ขเี กียจปวดหวั เพราะแกแล้ว” “อ้าว! เฮ้ย!” นกั ร้องหน่มุ อทุ านเมือจ่ๆู การัณย์กล็ กุ หนีไปจาก โต๊ะ ภาวตั รีบวงิ ตามไปคว้ามอื ไว้ได้กอ่ นทกี ารัณย์จะเดนิ หนีเข้าห้องน�า “ขอโทษๆ ฉนั ไมต่ งั ใจจะท�าให้แกร�าคาญเลยนะ” “เฮอะ! นีขนาดแกไม่ตงั ใจนะ ถ้าตงั ใจฉันคงประสาทเสีย มากกวา่ นีแน่” “โกรธเหรอ.. ขอโทษ” ตาคมทีสลดลงทา� ให้การัณย์ต้องอมยิม เขาไม่ได้โกรธภาวตั สกั หน่อย แคเ่ ขินจนไม่อาจทนนงั ใกล้ๆ ได้เทา่ นนั เอง “เลกิ ท�าหน้าแบบนนั เถอะน่า ฉนั ไม่ได้โกรธแกสกั หน่อย แค่ ร�าคาญนิดๆ หนอ่ ยๆ เอง” “ใจร้าย.. ฉนั อตุ ส่าห์ทิงวนั หยดุ มาหาแกเชยี วนะ” การณั ย์ขีเกียจจะตอ่ ความยาว เขาหวั เราะและท�าเป็นไมใ่ สใ่ จ กบั ค�าพดู พวกนนั ตอ่ ให้ดีใจหรือใจเต้นแรงแคไ่ หนเขาก็ต้องท�าเหมอื น ไมร่ ู้สกึ อะไรเทา่ นนั “ขีเกียจพดู กบั แกแล้ว ฉนั กลบั ไปท�างานต่อดีกว่า” พดู จบก็ รีบหนั หลงั เดนิ กลบั ไปทีโต๊ะ แตท่ ว่าในตอนนนั เองทีการัณย์เห็นวา่ กิตติก�าลงั เดนิ เข้ามา การัณย์จา� ไม่ได้ว่าครังลา่ สดุ ทีเหน็ กิตตมิ ีสหี น้า เคร่งเครียดแบบนนั คอื เมือไหร่ เพราะปรกติแล้วเจ้านายของเขาจะมี แคร่ อยยิมและเสยี งหวั เราะอยเู่ สมอๆ

“อ้าวเพลิง นายมาก็ดีแล้ว เดียวไปทีห้องซ้อมนะ ฉนั สงั ให้ คณุ อยุ๋ เปลียนทา่ เต้นของนายใหมท่ งั หมด” “อะไรนะครับ!” สองเพอื นรกั ร้องถามออกมาแทบจะพร้อมๆกนั พวกเขาแปลกใจมากจริงๆ ทไี ด้ยนิ เรืองแบบนี ภาวตั เพงิ ขนึ โชวไ์ ปแคไ่ ม่ กีครัง แล้วทา� ไมถงึ สงั ให้เปลียนทา่ เต้นทซี ้อมมาเป็นเดอื นๆ ละ่ “ทา� ไมครับคณุ กติ โชว์ของผมมนั ผิดพลาดตรงไหน ท�าไมคณุ กิตถงึ อยากให้ผมเปลียนทา่ เต้น” “เอาเถอะนา่ ฉนั บอกว่าให้เปลียนก็เปลียนสิ” กิตติตอบน�า เสียงร�าคาญ “ออ่ แล้วตงั แต่พรุ่งนีเป็นต้นไป ฉนั ไม่ให้นายขึนโชว์ ทีไหนนะ สว่ นจะได้ขนึ โชว์เมือไหร่ไว้ฉนั จะบอกนายอกี ท”ี “คะ..คณุ กิต” การัณย์อทุ านเสียงเบา ตกใจกบั เหตกุ ารณ์ทีไม่ คาดคิด เขาหนั ไปมองภาวตั ทียนื นิงราวกบั คนทีมแี ตร่ ่างกายแต่ไร้ซงึ วญิ ญาณ เพือนของเขาก�าลงั เสียใจ แต่กิตติก็ต้องมเี หตผุ ลเช่นกนั “เอ่อ...พะ...เพลิง.. ไปทีห้องซ้อมสิ พีอ๋ยุ รออย่นู ะ” “ผมยอมรับไม่ได้! คณุ กิตต้องมีค�าอธิบายส�าหรับเรืองนีนะ ครับ” “ฉนั ไม่จ�าเป็นต้องอธิบายอะไรนาย ฉนั เป็นใครและนายเป็น ใคร อยา่ ท�าตวั มปี ัญหากบั ฉนั เด็ดขาด รีบไปซ้อมได้แล้ว” บรรยากาศมาคกุ วา่ ทีการัณย์คาดไว้ เขารีบหนั ไปพยกั หน้า กบั ภาวตั สายตาเว้าวอนขอร้องว่าอยา่ ให้เรืองมนั บานปลายมากไป กว่านี “ปะ..ไปเถอะเพลิง...เปลียนทา่ เต้นใหม่ต้องใช้เวลาเยอะนะ รีบไปสิ”

ร่างบางแทบคกุ เข่าลงขอบคณุ พระเจ้าทีในทีสดุ ภาวตั ก็ยอม ท�าตามทีเขาบอก แม้ท่าทีจะเต็มไปด้วยการก้าวร้าวแตอ่ ยา่ งน้อยๆ กิตติกไ็ มต่ ้องหงดุ หงิดกบั ค�าพดู ของภาวตั “เอ่อ...ผมขอโทษแทนเพลิงด้วยนะครับ” “ช่างเถอะ.. ฉนั เข้าใจ” กิตติตอบด้วยน�าเสียงเหน็ดเหนือย ตาคมดอู อ่ นล้าราวกบั เจอเรืองหนกั หนามามากมาย “คณุ ...คณุ กติ มปี ัญหาอะไรรึเปล่าครับ ผมวา่ คณุ ดเู หนือยๆ” การัณย์อดถามไม่ได้ “เกียวกบั เรืองทีคณุ กิตสงั งดงานของเพลิงรึเปล่า ครับ” เจ้าของคา่ ยผ้ใู จดีถอนหายใจยาว กติ ติไมอ่ ยากบอกการัณย์ ถึงเรืองทเี กิดขนึ เขายงั ไมแ่ นใ่ จวา่ ทงั หมดเป็นฝีมือของอนิรุทธ์จริงๆ รึ เปลา่ เพราะจนถงึ ตอนนีเขากไ็ มอ่ ยากจะเชือวา่ อนิรุทธ์จะกล้าทา� ลาย บริษทั ของเขาเพียงเพราะต้องการตวั การัณย์จริงๆ มนั ช่างเป็นเหตผุ ล ทีไร้ สาระและพาลสินดี ชีวิตคนอีกเป็นร้ อยๆ ต้องมาล�าบากเพียง เพราะความใคร่อยากของคนคนเดยี วงนั เหรอ “ขอให้ฉนั แนใ่ จขนึ มาอกี สกั นดิ กแ็ ล้วกนั ถงึ ตอนนนั ฉนั จะบอก นายทกุ เรือง” ค�าตอบของกิตติท�าให้การัณย์ได้แตย่ ืนงง เขาจ้องนิงไปยงั ตาคมทีดโู รยรากว่าทุกๆ วนั สงั หรณ์ใจวา่ เรืองทีอีกฝ่ ายพดู ถึงต้อง ไมใ่ ชเ่ รืองเล็กๆ แตจ่ ะเป็นอะไรล่ะเมือตอนนีบริษัทก�าลงั เตบิ โตแบบ ก้าวกระโดดเช่นนี อะไรทีท�าให้กิตติต้องคิดหนกั และอะไรทีท�าให้ ภาวตั ต้องพกั งานทงั หมด การัณย์ไมร่ ู้และไม่เข้าใจมนั เลยสกั นดิ

13 “ไม่ต้องห่วงครับ รับรองว่าศลิ ปิ นทที างเราจะส่งไป มีชือ เสยี งไมแ่ พ้คณุ พลอยแนน่ อน” เป็นอกี วนั ทีพาทศิ ต้องเอาเวลางานของตวั เองมารับโทรศพั ท์ เหลา่ เอเจนซีตา่ งๆ ทีโทรมาถามถึงเรืองศิลปินทีจะไปแทนศลิ ปินจาก บริษัท KT Ent. เขาทงั เบือและเหนือยกบั การอธิบายในเรืองเดมิ ๆ แต่ จะสง่ ให้ใครคยุ แทนก็ไม่ได้ เพราะถ้าเรืองทีอนิรุทธ์ใช้อ�านาจบีบ KT Ent. แพร่งพรายไปถึงหปู ระธานกรรมการ หรือกค็ ือพอ่ ของอนิรุทธ์เอง ละก็ เรืองราวคงได้ว่นุ วายยิงกวา่ นีแน่ “เออ่ ...เรืองนนั ผมไมไ่ ด้อยใู่ นฐานะทีจะพดู อะไรได้ครับ แต่ผม กล้าพดู ได้เลยว่า คณุ ดอมมีเหตผุ ลทีดพี อทีจะท�าแบบนีครับ” [………] “ครับ... ไว้ผมจะบอกคณุ ดอมให้นะครับ สวสั ดีครับ” หลงั จากวางสาย พาทิศก็ถอนหายใจแทบจะทนั ที หมด ปัญหาไปอีกหนึงเรือง แตอ่ ีกสิบยีสิบเรืองก็ยงั รอเขาอยู่ ในตอนนีพา ทิศอยากจะย้อนเวลากลบั ไปวนั ทีตวั เองแนะน�าอนริ ุทธ์ให้มองหาใคร

สกั คนเหลือเกิน เขาสาบานว่าจะไม่พดู อะไรออกมาแม้แตค่ �าเดียว ตอนทอี นริ ุทธ์บน่ ถึงชีวิตทีนา่ เบือ เพอื ทตี อนนีเขาจะได้ไม่ต้องมาตาม แก้ปัญหามากมายทีเกดิ ขึน Tru tru~ Tru tru~ ทนั ทที เี สยี งโทรศพั ท์ดงั ขนึ พาทศิ กก็ ลอกตาอยา่ งเหนด็ เหนือย เขาเพิงเคลียร์หนงึ ปัญหาจบไปไมถ่ งึ นาทีนะ ปัญหาใหม่ก็จ่อควิ รอให้ แก้แล้วงนั เหรอ ร่างสงู ถอนหายใจอกี ครัง จากนนั ก็เอือมไปรับโทรศพั ท์อย่าง หลกี เลียงไม่ได้ ไม่วา่ ยงั ไงนีก็คืองานของเขา ต่อให้ไม่อยากยงุ่ เกียว แคไ่ หน เขาก็ต้องรับผิดชอบให้ถึงทีสดุ “สวสั ดีครับ จากไหนครับ” [ผมกิตติ จาก KT Ent. ครับ ไมท่ ราบวา่ คณุ ดอมมีเวลาวา่ ง พอทีจะคยุ รึเปลา่ ] พาทิศรู้สึกใบ้กินไปชวั ขณะหลงั จากทีรู้ว่าปลายสายคือกิตติ เจ้าของบริษัทผ้ไู มร่ ู้อีโหน่อเี หน่แตต่ ้องมารับเคราะห์ไปเตม็ ๆ เขาอดึ อดั ทีจะคยุ กบั กิตติ เพราะทกุ ครังทีต้องโกหก เขาจะรู้สกึ ว่าบาปของตวั เองได้ขยายตวั จนหนกั เกินกว่าจะแบกรับ “เออ่ ..ต้องขอโทษด้วยครับ แตต่ อนนีคณุ ดอมออกไปพบลกู ค้า คิดว่าวนั นีคงจะไม่กลบั เข้ามาทีสถานีแล้ว” [แล้วผมต้องท�ายงั ไงถงึ จะมโี อกาสได้คยุ กบั คณุ ดอม] “เรืองนัน..เอ่อ....เอาไว้ผมจะเรียนคณุ ดอมให้นะครับ ว่า คณุ ..” [คราวกอ่ นคณุ กบ็ อกผมแบบนี แตก่ ็ไมเ่ ห็นวา่ เจ้านายของคณุ

จะโทรกลบั มาเลย] “เออ่ ..” [ผมต้องการคยุ กบั คณุ ดอมเดียวน!ี ! คณุ ดอมต้องมีคา� อธิบาย ถงึ เรืองบ้าๆ ทีเกดิ ขึนกบั ผม!!] “คณุ กิตใจเย็นๆ ก่อนนะครับ... ตอนนีคณุ ดอม....” ขณะทีพาทศิ ก�าลงั โน้มน้าวกิตติให้สงบสติอารมณ์ เขาก็หนั ไปเหน็ ว่าอนิรุทธ์ได้เปิดประตอู อกมาจากห้อง เจ้านายยิมกริมอย่างมี ความสขุ จากนนั กส็ าวเท้าเข้ามาพร้อมกบั ท�าสญั ญาณมือบอกใบ้ให้ พาทศิ สง่ โทรศพั ท์ให้ “จะคยุ เองเหรอครับ” เลขาหนมุ่ ถามเพือความแน่ใจ และคา� ตอบกค็ อื รอยยิมและการพยกั หน้ารับ [ว่าไง! คณุ จะให้ผมคยุ กบั คณุ ดอมรึเปลา่ ถ้าไม่ ผมจะบกุ ไปคยุ กบั เขาทีนนั เดียวนีแหละ] “เอ่อ...คณุ กิตครับ.. คณุ ดอมกลบั เข้ามาพอดี รอสกั ครู่นะ ครับ” พาทศิ ถอนหายใจอกี ครังก่อนจะยืนโทรศพั ท์ให้เจ้านายทกี า� ลงั สนกุ กบั การถอื ไพเ่ หนือกว่าทกุ คน จากนนั กถ็ อยหา่ งออกมาเพราะคดิ ว่าตวั เองไมค่ วรได้ยินบทสนทนาทีก�าลงั จะเกิดขนึ “ครับคณุ กิต เลขาบอกผมว่าคณุ มีธรุ ะจะคยุ กบั ผม” [ครับ.. เป็นเรืองส�าคญั มากทีคณุ ต้องอธิบาย] อนิรุทธ์ยงั ยมิ ไมเ่ ลิก พออกพอใจทีได้ยินกิตตถิ ามด้วยน�าเสียง ทีร้อนรนเชน่ นี “เรืองอะไรครับ”

[เรืองงานของทางบริษัทผมครับ] “เอ๊ะ.... งานของทาง KT Ent. เหรอครับ อมื ..มีปัญหาอะไรเห รอครับ” ปลายสายเงียบไปคล้ายกบั ก�าลงั เรียบเรียงประโยคให้เหมาะ สมทีสดุ ซงึ นนั ก็ท�าให้อนิรุทธ์ยิงสนกุ มากขนึ “ว่าไงครับคณุ กิต ทาง KT Ent. มีปัญหาอะไร” [ผมจะไมพ่ ดู อะไรให้ยดื ยาวนะครับ ขอแคค่ ณุ แสดงความเป็น ลกู ผ้ชู ายโดยการตอบทกุ คา� ถามอยา่ งตรงไปตรงมา ผมสญั ญาวา่ ทนั ที ทีได้ค�าตอบ ผมจะไมไ่ ปย่งุ ว่นุ วายกบั คณุ อกี ] “อย่าพูดแบบนนั สิครับ ส�าหรับผม คณุ กิตยงั เป็นคนทีผม อยากท�าธรุ กิจด้วยเสมอนะครบั ” [ถ้าอยา่ งนนั ทา� ไมคณุ ถงึ ตดั งานของศิลปินในค่ายผมละครับ] อนริ ุทธ์รู้อยแู่ ล้ววา่ กิตติเป็นคนฉลาดและอ่านเกมเก่ง แตก่ ไ็ ม่ คิดวา่ จะเป็นคนตรงแบบนีด้วย จะมีสกั กีคนบนโลกทีกล้าพดู แบบนี กบั เขาตรงๆ โดยไม่เกรงกลวั ผลกระทบทีจะตามมา [กรุณาตอบมาตามตรงด้วยนะครับ ผมแน่ใจว่า เรืองแบบนี นอกจากคณุ แล้วไม่มีทางทีคนอืนจะท�าได้] “แหม.. คณุ กิตพดู แบบนีผมก็ล�าบากใจแยส่ คิ รับ ผมไม่ใชเ่ จ้า พ่อหรือคนทีมีอ�านาจมากมายอะไรสกั หนอ่ ย” [งันคณุ จะบอกผมว่า เรืองพวกนีไม่ใช่ฝีมือของคณุ ใช่ไหม ครับ] ร่างสงู หวั เราะในใจอยา่ งมคี วามสขุ เขาคดิ ไม่ออกจริงๆ ว่าจะ ตอบยงั ไงถงึ จะไมท่ �าให้กติ ติโกรธจนพดู ไมร่ ู้เรือง เขายงั อยากให้โอกาส

กิตตไิ ด้ตอ่ รอง คนเรามนั ก็ต้องมชี ว่ งเวลาทีตดั สนิ ใจผิดพลาดกนั บ้าง สิ [ว่าไงครับ..คุณไม่ได้ มีส่วนเกียวข้ องกับการยกเลิกงานของ ศลิ ปินในคา่ ยผมใชไ่ หม] “หึ.... ครับ เป็นฝีมอื ผมเอง” ณ ตอนนีอนิรุทธ์มนั ใจว่ากิตติคงก�าลงั ก�าหมัดแน่นอย่แู น่ๆ เสียงลมหายใจทีดงั ฟื ดฟาดจากอีกฝ่ ายบ่งบอกถึงอารมณ์ทีคุกรุ่น อย่างเต็มที นีถ้ากิตติยนื อย่ตู รงนี ไม่แน่ว่าเขาอาจโดนตอ่ ยสกั หมดั สองหมดั ไปแล้วก็เป็นได้ [ท�าไมครับ.. คณุ ท�าแบบนีท�าไมคณุ ดอม! ผมไปท�าอะไรให้ คณุ !!] “เพราะคณุ ไมย่ อมท�าอะไรน่ะสิ ผมเลยต้องเลน่ ไม้นี” อนิรุทธ์ ตอบตรงอกี ครัง [แคน่ นั เหรอ!! แคเ่ พราะเรืองทีคณุ ไม่มีปัญญาซือตวั รัน คณุ กเ็ ลยคิดท�าลายทกุ คนเพือบีบเขา] “เรืองทีผมท�าไมใ่ ช่การบีบบงั คบั แต่มนั เป็นอีกวธิ ีทีผมใช้ซือ คนตา่ งหาก... ว่าไงครับคณุ กิต อยากลองทบทวนข้อเสนอของผมดู ใหม.่ ..” ตืดดดดดดดดดด~ อนิรุทธ์ขมวดคิวแน่นหลงั จากทีพบว่า กิตติได้วางหไู ปแล้ว อารมณ์ดีๆ เมือครู่คอ่ ยๆ จางหายไปอย่างชว่ ยไม่ได้ อนิรุทธ์อยากรู้ จริงๆ วา่ กติ ติคดิ วา่ ตวั เองจะโชคดีมีโอกาสตอ่ รองได้กีครังกนั ถงึ ได้กล้า ท�าแบบนีกบั เขา

“เช็คตารางศิลปินทกุ คนของ KT Ent. อกี ครัง ดใู ห้ละเอยี ดวา่ มีงานไหนเล็ดลอดสายตาเราไปบ้าง ฉันไม่อยากเห็นคนพวกนัน ออกงานไหนสกั งานแม้แตง่ านการกศุ ล!” อนริ ุทธ์สงั เสียงดงั ก่อนจะสะบดั หน้าเดินกลบั เข้าห้องไปด้วย อารมณ์ทีแม้แต่พาทิศเองกไ็ ม่กล้าเข้าไปย่งุ หลังจากโดนค�าสังพักงานวันนัน ภาวัตก็บึงตึงเกือบ ตลอดเวลา ไม่มรี อยยิม ไมม่ ีค�าพดู หยอกล้อทีท�าให้ทีมงานคนอืนๆ อารมณ์ดไี ปด้วย มแี ตห่ น้านิงและค�าพดู ประชดประชนั ทีการัณย์ไมร่ ู้ ว่า เพือนรักของเขาไปสรรหามาจากไหนนกั หนา “ตารางซ้อมวนั นีเลกิ ตอนบา่ ยสามนะ ช่วงเย็นแกอยากท�า อะไรหรือไปไหนรึเปลา่ ” “ไม่ละ่ คนตกงานอยา่ งฉนั ควรจะอยเู่ ฉยๆ ทีห้องมากกว่า” “พดู อะไรแบบนนั แกไมไ่ ด้ตกงานสกั หนอ่ ย” การัณยค์ ้าน เริม หงดุ หงดิ ขนึ มานิดๆ ทีเหน็ ภาวตั เอาแต่พดู ประชด “หึ.. งานก็ไม่มีมาเป็นอาทิตย์แล้ว แล้วแบบนีแกจะให้ฉนั คดิ ยงั ไง” “ใครบอกว่าแกไมม่ งี าน จะบอกอะไรให้นะว่า มคี นตดิ ตอ่ ให้ แกไปโชว์ตวั แทบทกุ วนั เลยนะ แต่ฉันต้องปฏิเสธไปเพราะคณุ กิต อยากให้โชว์ของแกสมบรู ณ์กว่านี” การัณย์ปดหน้าซือตาใส อนั ทีจริง อยา่ วา่ แตง่ านโชว์ตวั อะไรเลย แคง่ านเลก็ ๆ อยา่ งโชว์เปิดงานตามห้าง ก็ยงั ไมม่ ใี ครติดตอ่ เข้ามา จนบางครังการัณย์ก็อดคิดไมไ่ ด้วา่ มีบาง

อยา่ งผิดปรกตกิ บั บริษัทของเขา “ฉนั ไมเ่ ข้าใจเลยจริงๆ ว่าคณุ กติ ก�าลงั คิดอะไรอยู่ ทา� ไมจๆู่ ก็ สงั พกั งานของฉนั ฉนั ท�าอะไรผิด แกกเ็ ห็นวา่ โชว์ของฉนั สมบรู ณ์แบบ มากแคไ่ หน” ภาวตั ยงั หวั เสียหนกั “ใจเยน็ ๆ นา่ คณุ กิตต้องมีเหตผุ ลสิ เขาลงทนุ ไปกบั แกตงั เยอะแยะ จๆู่ สงั พกั งานแบบนี จะต้องมีเรืองอะไรทีสา� คญั มากๆ แน”่ “ก็แล้วมนั เรืองอะไรล่ะ ท�าไมเขาถงึ ไมบ่ อกฉนั ไมบ่ อกพวก เรา” การัณย์จนปัญญากบั ค�าถามนี เขาเองก็อยากรู้เหมือนกนั วา่ ภาวตั ท�าอะไรผดิ หรือกิตติมปี ัญหาอะไร ท�าไมถึงได้สงั พกั งานเพือน ของเขาโดยไมม่ คี �าอธิบาย ทงั ๆ ทีภาวตั ก�าลงั พงุ่ ตวั ขนึ สทู่ ้องฟ้าเพอื เป็นดาวอีกดวงแท้ๆ เชียว “ถึงบริษัทแล้ว ท�าหน้าดีๆ หน่อยล่ะ อย่าบึงตึงใส่คณุ กิต เหมือนทีท�าวนั ก่อนอีก” การัณย์หนั ไปสงั เพือนโดยมองข้ามค�าถามทีอกี ฝ่ายก�าลงั รอ ฟังวา่ เขาจะตอบยงั ไง จากนนั กค็ ่อยหนั ไปหยบิ ข้าวของจากเบาะด้าน หลงั และเดนิ นา� ลงมาจากรถต้สู ดี �าทที �าหน้าทไี ปรบั ไปสง่ ภาวตั ประจา� ทกุ วนั แม้ไม่มีงานเข้ามา “แกจะไปดฉู ันซ้อมอกี รึเปล่า” การัณย์ท�าหน้างงหลงั จากได้ยินภาวตั ถาม เพือนของเขาคง อารมณ์ดขี นึ มาบ้างสนิ ะ ถงึ ได้ยอมพดู กอ่ นแบบนี “เอ่อ..อมื .. เดียว ตามไปละกนั ขอฉันไปเคลียร์เอกสารแป๊ บ” “ตกลง งนั ฉนั รอทีห้องซ้อมนะ”

ร่างบางพยกั หน้ารับพร้อมกบั รอยยิมแสนสวย จากนนั กแ็ ยก ตวั ไปทโี ต๊ะทา� งานของตนทอี ยดู่ ้านใน พยายามไมส่ นใจพนกั งานสาวๆ ทีรวมจบั กล่มุ พดู คยุ กนั เป็นกล่มุ ใหญ่ แม้จะสงสยั ว่าพวกนนั ก�าลงั คยุ อะไรกนั อยกู่ ต็ าม “รัน.. ฉนั ขอคยุ กบั นายหน่อยสิ” ขาเรียวชะงักกึกเมือจู่ๆ เจ้าแกก็โผล่หน้าออกมาจากห้อง การัณย์พยกั หน้ารับแบบงงๆ ก่อนจะวิงเอาของไปเก็บทีโต๊ะและวิง กลบั มา สงั หรณ์ใจว่าเรืองทกี ิตตจิ ะพดู อาจเป็นเรืองของภาวตั กิตติ อาจคิดว่าถึงเวลาแล้วทีเขาควรจะรับรู้ถงึ เหตผุ ลทงั หมดสนิ ะ “นงั กอ่ นสิ” นนั คือค�าแรกทีกิตติพดู กบั การัณย์หลงั จากร่างบางเปิดประตู เข้ามาในห้อง ใบหน้าทีปรกตมิ รี อยยิมประดบั เคร่งเครียดยิงกวา่ ทกุ ๆ วนั “คณุ กิตมีธุระอะไรจะคยุ กบั ผมเหรอครับ” การัณย์ตดั สินใจ ถาม ความเงียบทีต้องเผชิญท�าให้เขาอดึ อดั เกินไป “เอ่อ...เกียวกบั เรืองทคี ณุ กิตสงั พกั งานเพลิงรึเปลา่ ครับ” “ใครวา่ ฉนั พกั งานหมอนนั คนมพี รสวรรคอ์ ย่างเพลิงควรจะ เปลง่ ประกายให้มากทีสดุ ส”ิ “อะ..อ้าว... ถ้างนั .. ท�าไมคณุ กิตถงึ ได้....” “ฉนั ไม่ได้ท�าอะไรทงั นนั ... แต่ทีสงั พกั งานเพลิงเพราะฉันไม่ อยากให้เขารู้ว่า ทางบริษัทก�าลงั เจอปัญหาอะไรอย”ู่ หวั ใจของคนฟังเต้นแรงขึนทุกขณะ การัณย์รู้สกึ กลวั อย่าง บอกไม่ถกู หลงั จากได้ยินกิตติบอกแบบนนั บริษัทของเขาก�าลงั เจอ

ปัญหาขนึ จริงๆ อยา่ งนนั เหรอ มนั จะเป็นไปได้ยงั ไงในเมืออาทิตยก์ ่อน ทกุ อย่างยงั ดสู ดใสอย่เู ลย “มีปัญหาอะไรเหรอครับคณุ กิต ไม่ใช่วา่ เพลิงไปท�าอะไรให้ ใครไม่พอใจใช่ไหมครับ” กิตติถอนหายใจยาว ล�าบากใจทีจะต้องบอกเรืองทงั หมดให้ การัณย์รับรู้ แตจ่ ะให้ท�ายงั ไงเมือเรือล�าใหญ่ทีเขาใช้น�าพกั น�าแรง ทงั หมดสร้างมาก�าลงั จะจมลงเพียงเพราะชนกบั หินโสโครก “รัน.. จ�าไว้นะว่า ฉนั ไม่เคยคิดทีจะบงั คบั หรือฝืนใจนายเลย เพยี งแตเ่ รืองคราวนีมนั เกียวกบั นายโดยตรง ไมว่ า่ ยงั ไงนายก็สมควร จะรบั รู้เอาไว้ สว่ นจะตดั สินใจยงั ไงมนั กเ็ ป็นสิทธิของนายแคค่ นเดียว” “เกียวกบั ผมโดยตรง.. หมายความว่ายงั ไงครับ” การัณย์ไม่ เข้าใจ ปัญหาของบริษัทท�าไมถงึ มาเกียวกบั เขาได้ล่ะ “หรือว่า... คน ทีไปสร้างปัญหาคือตวั ผม” เจ้านายคนเก่งสา่ ยหน้าปฏเิ สธ กอ่ นจะถอนหายใจอีกครังเมอื คิดว่าการัณย์จะต้องตกใจมากแน่ๆ ถ้าได้รู้ว่า ตวั เองไมไ่ ด้ไปสร้าง ปัญหาทีไหน แตด่ นั ไปท�าให้เจ้าพอ่ วงการสือบนั เทิงถกู อกถกู ใจเข้า ตา่ งหาก “ฉนั เชือวา่ ถ้าเอย่ ชอื ของคนคนหนงึ ออกมา นายจะเข้าใจเรือง ทงั หมดโดยทีฉนั ไมจ่ �าเป็นต้องอธิบายอะไร” “ใครครับ...” “คณุ ดอม รองประธานกรรมการสถานีโทรทศั น์ CCH” เป็นอยา่ งทีกติ ตพิ ดู ไว้จริงๆ เพราะทนั ทที ีได้ยนิ ชอื ของคนคนนี การัณย์ก็ปะติดปะต่อเรืองราวทงั หมดได้โดยไม่จ�าเป็นต้องให้ใครมา

อธบิ ายรายละเอยี ด แตท่ ีท�าให้เขาตกใจยงิ กวา่ กค็ อื อนริ ุทธ์เอาเรือง บ้าๆ นนั มาคยุ กบั กติ ตดิ ้วย เรืองนนั มนั ควรจะเป็นเรืองของพวกเขาแค่ สองคนสิ ทา� ไมถงึ ต้องทา� ให้คนอนื พลอยเดอื ดร้อนไปด้วยแบบนี “เป็นฝีมอื ของเขา... คณุ ดอมสงั งดงานของเพลิงใช่ไหมครับ” “ไม่ใช่แคภ่ าวตั .. แตเ่ ป็นศลิ ปินทกุ คนในคา่ ย” การัณย์ก�ามือแนน่ กบั ความจริงทีเขาควรจะเอะใจมาตงั นาน แล้ว อนิรุทธ์ไมย่ อมแพ้และไม่ยอมปลอ่ ยเขาไปงา่ ยๆ อย่างทีเขาคิด นีมนั เรืองบ้าอะไร ท�าไมคนคนนนั ถงึ ต้องมาเสยี เวลาท�าเรืองแบบนี เพอื บีบเขาด้วย! สายสุดท้ายของช่วงเช้าจบลงด้วยดีเหมือนทุกๆ ราย พาทศิ ถอนหายใจและอมยิมกบั ตวั เองทีจะได้พกั จากเรืองวนุ่ ๆ สกั ที ถึงจะเป็นแคช่ ว่ งสนั ๆ ไมถ่ ึงหนงึ ชวั โมง แตก่ ย็ งั ดีกวา่ ต้องมาจมกบั การ โกหกและการแก้ปัญหาตลอดทงั วนั Tru tru~ Tru tru~ เหมือนฟ้ายงั แกล้งพาทิศไม่สาแก่ใจถึงได้ท�าให้โทรศพั ท์บน โต๊ะดงั ขึนก่อนทีเขาก�าลงั จะก้าวขาออกจากออฟฟิ ศ ร่างสูงถอน หายใจยาวเพราะไม่อยากกลบั ไปรับมอื กบั บรรดาเอเจนซีต่างๆ ตอน นี แตพ่ อคิดวา่ คงเสยี เวลาเพิมไมม่ าก เขากจ็ �าใจเดินกลบั มาทีโต๊ะ และรับสายนนั แทน “สวสั ดคี รับ จากไหนครับ” เขาทกั ทายอยา่ งสภุ าพ [จากฝ่ายประชาสมั พนั ธ์คะ่ คณุ ตรี]

“อ่อ...ครับ มีอะไรครับ” [มีคนมาขอพบคณุ ดอมนะ่ ค่ะ เขาบอกวา่ ชือการัณย์ ดิฉนั บอกเขาไปแล้วว่าถ้าอยากจะพบคณุ ดอม จะต้องโทรมานดั ล่วงหน้า แตเ่ ขา...] พาทศิ แทบหยดุ หายใจเมือรู้วา่ คนทีมาขอพบเจ้านายของเขา เป็นใคร มีความเป็นไปได้สงู มากทีการัณย์จะรู้เรืองทงั หมดแล้ว บางที การทีอกี ฝ่ายมาทีนีอาจมาเพือตกลงเกียวกบั เรืองทงั หมด [เออ่ ..คณุ ตรีจะให้ดฉิ นั ท�ายงั ไงคะ ให้ไล่กลบั ไปเลยรึเปลา่ ] “อยา่ เพิงครับ ขอผมถามคณุ ดอมดกู ่อน รอสกั ครู่นะครับ” เลขาหน่มุ วางโทรศพั ท์ลงและเดนิ ไปเคาะเรียกเจ้านาย เขา รออย่แู คไ่ มก่ ีวินาที จากนนั กเ็ ปิดประตเู ข้าไปเพือรายงานถึงเรืองทอี กี ฝ่ ายรอคอยมาหลายวนั “มีอะไร.. ป่ านนีแล้วท�าไมไมไ่ ปพกั อกี ” เจ้านายถามเสยี งเรียบ “ก�าลงั จะไปครับ แตว่ ่า..” “แตอ่ ะไร” “คณุ รันมาขอพบคณุ ดอมอย่ขู ้างลา่ งครับ ผมไม่แน่ใจว่าคณุ ดอมอยากให้ผมท�ายงั ไงกบั เขา” รอยยิมปีศาจร้ายคลีออกช้าๆ ตาคมหรีเลก็ ลง แตถ่ งึ อยา่ งนนั ภาพของอนาคตทีวาดไว้ ก็ชดั เจนยิงกวา่ ครังไหนๆ ในทีสดุ ความ อดทนของอนิรุทธ์กเ็ กิดผลขึนมาแล้ว ในลิฟต์แคบๆ ของสถานีเหลือแค่การัณย์คนเดียวทียัง

ยืนรอให้มนั วิงไปสง่ ยงั ชนั บนสดุ คนอืนๆ ทีเข้ามาด้วยกนั ตา่ งทยอย ออกไปยงั ชนั ต่างๆ แถมทกุ คนกด็ จู ะอยากรู้อยากเห็นเอามากๆ ทีเหน็ เขากดหมายเลขชนั ทีเป็นห้องท�างานของอนิรุทธ์และพนกั งานระดบั สงู การัณย์ไมค่ ิดเลยว่าตวั เองจะต้องมาเจอกบั เรืองบ้าๆ แบบนี เขาไม่เข้าใจอนิรุทธ์เลยสกั นิดว่าท�าไมถงึ ต้องใช้วธิ ีแบบนีกบั เขา ยงั มี ดาราและคนอีกมากมายทีพร้อมสนองตอบอนิรุทธ์ ทา� ไมถงึ ต้องเลอื ก เขา คนทีไมไ่ ด้มีอะไรโดดเดน่ หรือน่าสนใจมากไปกว่าคนธรรมดาๆ คนหนงึ มอื เล็กๆ สนั จนยากจะควบคมุ การัณย์พยายามถมู นั ไปมา เพราะคดิ ว่าถ้ามนั อนุ่ ขึนสกั นิด อาการสนั พวกนีก็จะหายไป แตเ่ ปลา่ เลย มนั ยิงสนั จนเขาไม่กล้าทีจะยกมนั ขนึ มองให้ใจเสีย ยิงพอตวั เลข ของชนั ทีเลอื กไว้สวา่ งขนึ เขากส็ นั จนเกือบเรียกได้ว่า สนั ไปทงั ตวั ตงึ ~ ประตลู ฟิ ตเ์ ปิดออกให้การัณยเ์ หน็ ชนั ทนี ้อยคนนกั จะได้ขึนมา ทกุ ตารางนวิ บนพืนถกู ปดู ้วยพรมสีแดงเลือดนก การตกแตง่ กแ็ ตกตา่ ง จากชนั อนื ๆ ราวกบั อยคู่ นละตกึ เพดานสงู ถกู ตกแตง่ ด้วยกระจกสีด�า สนิท เสาต้นใหญ่แม้จะไม่ได้มีดไี ซน์โดดเดน่ แต่ก็มงี านศลิ ปะหน้าตา แปลกๆ แขวนไว้ ทีนีมนั ดไู ม่เหมือนสถานีโทรทศั น์เอาเสียเลย แตม่ นั เหมือนโรงแรมไม่ก็สปาเสียมากกว่า “สวสั ดคี รับคณุ รัน” ขาเรียวชะงกั กกึ เมือตรงหน้ามีชายหน่มุ หน้าตาดแี ต่ดเู ยน็ ชา ยนื สง่ ยิมให้ การัณย์ยกมอื ไหว้อยา่ งสภุ าพ ไมแ่ นใ่ จวา่ อีกฝ่ายรู้จกั ตน

นอกจากชือและหน้าตาหรือไม่ “ผมชือตรี เป็นเลขาของคณุ ดอมครับ” “เอ่อ.. ครับ..ถ้างัน..คณุ ก็คือคนที... เมือครู่คุยกับผมผ่าน โทรศพั ท์สินะครับ” “ใชค่ รับ เป็นผมเอง” พาทศิ รับอย่างสภุ าพ “ถ้างันผมพบคุณดอมได้ เลยใช่ไหมครับ คือผมมีเรือง ส�าคญั ...” การัณย์ชะงักอีกครังเมือจู่ๆ พาทิศก็ส่ายหน้าให้ นัน หมายความว่ายงั ไง เขายงั พบอนริ ุทธ์ตอนนีไมไ่ ด้เหรอ “คณุ ดอมออกไปพบลกู ค้าตงั แต่เช้าแล้วครบั ” “เอ๊ะ!! งนั กห็ มายความว่า...” “ต้องขอโทษด้วยนะครับทีท�าให้คณุ รันต้องเสยี เวลาเปล่า แต่ ทีผมให้คณุ ขนึ มาเพราะผมอยากให้อะไรบางอยา่ งกบั คณุ ” ทกุ อย่างท�าให้การัณย์ไมเ่ ข้าใจมากขึนเรือยๆ เขามองพาทิศ หยิบกระดาษออกมาจากสทู ก่อนจะยืนให้เขาด้วยท่าทีทีสภุ าพเกิน ความจา� เป็น “นามบตั ร..” “ครับ.. เป็นนามบตั รของผมเอง ครังตอ่ ไปถ้าคณุ รันต้องการ มาพบคณุ ดอมอกี กรุณาโทรมาบอกผมกอ่ นนะครับ ผมจะได้นดั คณุ ดอมไว้ให้” “แตผ่ มต้องการพบเขาเดียวนี!” การณั ย์สดุ จะทนกบั พธิ ีรีตอง พวกนีแล้ว นีไมใ่ ชเ่ รืองเลก็ ๆ ทีจะมานงั รอนอนรอได้นะ “คณุ ไม่รู้หรอก ว่าเขาสร้างปัญหาให้ผมมากแคไ่ หน กรุณาเถอะครับ ผมต้องพบเขา วนั นี เขาไปพบลกู ค้าทีไหนครับ ผมไปหาเขาทีนนั ก็ได้”

“อย่าเลยครับ ถึงไปกใ็ ช่วา่ คณุ รันจะได้พบกบั คณุ ดอมอยา่ ง ทีตงั ใจไว้ ยงั ไงวนั นีคณุ รันกลบั ไปก่อนนะครับ แล้วผมจะบอกคณุ ดอมไว้ให้” “แตว่ ่า...” “ถึงเวลาพกั ของผมแล้ว ไปครับ ผมจะเดินไปส่งคณุ ทีด้าน ล่าง” “แต!่ ! เดียวสิ!! ผมต้อง..” พาทศิ ไมเ่ ปิดโอกาสให้การัณย์ได้โวยวายมากไปกวา่ นี เขายมิ อยา่ งสภุ าพ และกึงลากกึงดงึ ร่างบางออกจากออฟฟิศ รู้สกึ ผดิ ทีต้อง ร่วมมอื กบั เจ้านายท�าร้ายคนดีๆ แบบนี แตก่ ็นนั แหละ เขาเป็นคนของ อนิรุทธ์ ตอ่ ให้อนิรุทธ์น�าสเู่ ส้นทางของปีศาจเขาก็ท�าได้แคเ่ ดินตาม อยดู่ ี “คณุ รู้รึเปลา่ วา่ เจ้านายของคณุ ท�าอะไรเอาไว้” การัณย์ตดั สนิ ใจถามอีกครังหลงั จากถกู ลากตวั เข้ามาในลฟิ ต์ หากแต่ค�าตอบกลบั มาเพียงรอยยิมและความเงียบ มนั ท�าให้การัณย์รู้สกึ ว่า เลขาของ อนิรุทธ์นา่ กลวั ไมแ่ พ้ตวั อนิรุทธ์เลย “วา่ ไงละ่ ครับ!! คณุ รู้เรืองทีเขาท�า กบั KT Ent. รึเปล่า รู้ไหมว่าเขาใช้อา� นาจท�าร้ายคนอืน!!” ทกุ อยา่ งยงั คงเหมอื นเดิม พาทิศท�าเพยี งยมิ และเฝา้ รอให้ลฟิ ต์ เลือนลงยงั ชนั ลา่ งสดุ อยา่ งไมร่ ู้ร้อนรู้หนาว จนเมือประตลู ิฟต์เปิดออก เขากก็ ้าวน�าออกไปก่อนจะหนั กลบั ไปทางการัณย์ทียงั ยืนตวั สนั เพราะ ความโกรธ “อย่าลืมนะครับ มีอะไรก็โทรเข้ามาทีเบอร์ทีผมให้คณุ ไว้ได้ เลย เจ้านายผมก�าลงั รอคณุ อย่”ู

เป็นประโยคสดุ ท้ายทีพาทิศพดู กบั การัณย์ ก่อนจะเดนิ จาก ไปทิงให้การัณย์ยนื ค้างอยตู่ รงนนั เพียงล�าพงั ทีพาทศิ พดู มนั มีความ หมายแฝงอยใู่ ช่ไหม อนริ ุทธ์ไม่ได้ติดงานหรืออะไรทงั นนั แตอ่ นิรุทธ์ แคไ่ ม่ยอมให้เขาพบ ไม่ยอมให้เขาเจอหน้า จนกว่าเขาจะ... ยงิ คดิ ก็ยงิ เจ็บใจ การัณย์สบั สนและไม่รู้จริงๆ ว่าจะต้องท�ายงั ไงกบั เรืองนี เชอื สวิ า่ ถ้าให้โอกาสเขาได้คยุ กบั อนิรุทธ์สกั ครัง เขาจะ พดู จนอนิรุทธ์เปลยี นใจและมองหาคนทีเตม็ ใจยอมรบั ข้อเสนอพวกนนั ได้แน่ๆ ขอแคไ่ ด้เจอ.... แคค่ รังเดียวเทา่ นนั

14 เพราะไม่คิดว่าชีวิตจะต้องเจอกับเรืองบ้าๆ แบบนี การัณย์เลยเหมือนคนจติ ใจไม่อยกู่ บั เนือกบั ตวั ตลอดเวลา เขาใจลอย และพยายามคดิ ว่าตวั เองจะแก้ปัญหาทีเกดิ ขนึ นียงั ไง แตท่ วา่ ยิงคดิ กย็ ิงเจอแต่ทางตนั เมือจนถึงตอนนีเลขาของอนริ ุทธ์ก็ไมเ่ คยรับสาย ของเขาแม้แตค่ รังเดียว ฝากข้อความไว้กไ็ ม่เคยโทรกลบั แล้วแบบนี เขาจะมีโอกาสพดู โน้มน้าวหรือตกลงกบั อนริ ุทธ์ได้ยงั ไงกนั ละ่ “เฮ้อ! ไมร่ ับอีกแล้ว” การัณย์หวั เสียสดุ ๆ ทีต้องทนฟังเสียงเรียกสายนานเป็นนาที ก่อนจะได้ผลลพั ธ์เป็นการตดั เข้าส่รู ะบบรับฝากข้อความ เขาอยาก คยุ กบั อนริ ุทธ์ด้วยตวั เอง ไมใ่ ช่ผา่ นระบบหรือผา่ นเลขาหน้านิงคนนนั สกั หนอ่ ย “ขะ...ขอโทษครับ ผมไม่คิดจริงๆ ว่าค�าพดู ของผมจะท�าให้ คณุ ดอมไม่พอใจถึงขนาดใช้วิธีนี” “นายไม่ต้องขอโทษหรอกรัน คนมนั จะพาล ต่อใหน้ ายพดู กบั เขาดีแค่ไหน ผลลพั ธ์มนั ก็ตอ้ งออกมาเป็นแบบนีอยู่วนั ยงั ค�า”

“คุณกิตไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะไปคุยกับคุณดอมเอง ปัญหาทีเกิดขึนจะตอ้ งจบลงโดยเร็วทีสดุ ” ทงั ทีประกาศออกไปแบบนนั แต่กลบั กลายเป็นว่าเรืองยัง คาราคาซงั และไม่มวี ีแววจะจบลงง่ายๆ ศิลปินทกุ คนของคา่ ยยงั ไมม่ ี ใครได้งาน และรายจา่ ยของบริษัทกย็ งั คงสวนทางกบั รายรับเชน่ เดิม ถ้าขืนยงั ปลอ่ ยให้เป็นแบบนีต่อไป ไม่เกินสองเดือน กิตติคงต้องปิด บริษัททีลงแรงสร้ างมานีแน่ๆ คิดแล้วก็ได้แตถ่ อนหายใจ การัณย์รู้สกึ ผิดจนไมร่ ู้จะชดเชย ให้ยงั ไง นึกโทษตวั เองว่าต้องเป็นเพราะค�าพดู ในวนั นนั แน่ๆ ถึงท�าให้ อนิรุทธ์แกล้งกติ ติแบบนี นีถ้าเขาแคป่ ฏิเสธออกไปเฉยๆ อนริ ุทธ์ก็คง ไมม่ าเสยี เวลาท�าร้ายคนทีเขารกั แบบนีหรอก นิวเรียวกดลงบนโทรศพั ท์อีกครัง แม้จะเห็นวา่ เป็นเวลาเกือบ สามทมุ่ แล้ว แตค่ วามร้อนใจกท็ �าให้เขายอมมองข้ามค�าว่ามารยาท ไป ขอแคพ่ าทิศยอมรับสายและบอกให้เขาเข้าไปคยุ กบั อนิรุทธ์ได้เมือ ไหร่ก็พอ เสียงรอสายดงั ขึนเหมือนทกุ ๆ ที การัณย์ยอมรับวา่ เขาเริม เกลยี ดเสยี งต๊ดู ๆ นีเตม็ ทีแล้ว เขาอยากได้ยินค�าวา่ สวสั ดหี รืออะไรก็ได้ ทีไมใ่ ชเ่ สียงบ้านี เพราะยิงปลอ่ ยให้มนั ดงั นานเทา่ ไหร่ โอกาสทีเขา จะต้องเจอกบั ระบบรับฝากข้อความก็จะมมี ากขึนเทา่ นนั หมายเลขทีท่านเรียก... ไม่ต้องรอฟังให้เสยี งหวานๆ นนั พดู จบ การัณย์กก็ ดตดั สาย และกระแทกโทรศพั ท์ลงบนทีนอนอยา่ งหงดุ หงิด เขาไม่เข้าใจเลยว่า พาทิศจะให้ เบอร์ เขามาท�าไมถ้ าไม่มีเวลาว่างพอทีจะรับสายแบบนี

ท�าไมถึงไมเ่ ชค็ ตารางงานของอนิรุทธ์แล้วระบมุ าเลยวา่ เจ้านายของตวั เองมีเวลาว่างชว่ งไหนบ้าง แคส่ ิบนาทีเทา่ นนั เขาจะรีบพดู ทกุ อยา่ ง ทีอยใู่ นใจ และจะคกุ เขา่ ลงตอ่ หน้าอนิรุทธ์เพือขอร้องให้อกี ฝ่ายเลกิ ท�าร้ายคนทีเขารกั ด้วย เสียงถอนหายใจดงั ขึนอย่างเหน็ดเหนือย การัณย์ล้มตวั ลง นอนโดยทีสมองยงั คงวนเวยี นคิดถงึ แตเ่ รืองทีเกิดขนึ อยากให้ทกุ อยา่ ง ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เขาไม่เชือหรอกวา่ อนิรุทธ์จะต้องการตวั เขาจริงๆ อย่างทีพดู ไว้ ทงั หมดมนั ก็เป็นแคก่ ารเอาคนื โทษฐานทีเขาไปพดู จา ไม่ดีก็เทา่ นนั ก๊อก! ก๊อก! ก่อนทีเปลือกตาจะปิดลง เสียงเคาะเรียกก็ดงั ขึนทา่ มกลาง ความเงยี บเสียก่อน การัณย์แปลกใจนิดหนอ่ ยทีมีคนมาเคาะหาตน เอาป่านนี เพราะถ้าเป็นเจ้าของห้องเช่าก็จะรอคยุ กบั เขาตอนเช้าไม่ กช็ ว่ งเย็นกอ่ นตะวนั ตกดินเสมอ เขายนั ตวั ลกุ ขนึ และเดนิ ไปเปิดประตพู ร้อมกบั ความสงสยั แต่ ทวา่ เมอื เหน็ วา่ ใครคอื คนทยี นื รออยดู่ ้านนอกเขากลบั ไมแ่ ปลกใจเทา่ ใด นกั เพราะเรืองทีท�าให้เขาแปลกใจจนต้องขมวดคิวท�าหน้ามยุ่ กลบั เป็นเรืองของกลินแอลกอฮอลท์ ลี อยแตะจมกู ทงั ทีแขกยามวกิ าลยงั ยนื ห่างจากเขาไปกวา่ ชว่ งตวั นีตา่ งหาก “เพลงิ ! นีแกแอบไปกินเหล้ามาเหรอ!!” การัณย์โวยวายเสยี ง ดงั ให้ตายสิ เพือนเขาไมร่ ู้รึไงวา่ ตวั เองอย่ใู นฐานะอะไร “อา่ ~ เจอหน้าก็บ่นเลยนะ..แกอ่ะ ไมค่ ดิ จะให้ฉนั เข้าไปใน ห้องก่อนรึไง” ภาวตั ถามด้วยเสยี งทีอ้อแอ้ ตาคมแดงก�าจากฤทธิของ

เบียร์ทีตอนนียงั มอี ยใู่ นถงุ ทีหิวมาอกี หลายกระป๋ อง “แกนีนะ! เฮ้อ!! เข้ามาๆ” การัณย์ประคองภาวตั เข้ามาในห้องด้วยความยากล�าบาก กอ่ นจะโยนลงบนฟกู นอนเก่าๆ ทีสะอาดอยเู่ สมอ เขาอยากรู้จริงๆ วา่ กอ่ นจะมานีเพือนของเขาไปนงั กระดกเบยี ร์อย่ทู ีไหน และพาสงั ขารที เกือบไม่เหลือสติแบบนีมาทีนีได้ยงั ไง หวงั วา่ จะไม่โดนพวกนกั ข่าว ถ่ายรูปไปแฉตามเพจต่างๆ หรอกนะ “นีแกนกึ ยงั ไงของแกห่ะ!! รู้รึเปลา่ ว่าตวั เองเป็นใคร แกไมใ่ ช่ ไอ้เพลิงเดก็ มหา’ลยั ทีอยากท�าอะไรก็ท�าแล้วนะ” “อา่ ~ อยา่ พดู เสียงดงั นกั สิ หนวกหจู ะแย”่ ภาวตั ท�าหน้าเหยเก มอื หนายกขนึ ปิดหแู ละพยายามขยบั ไปหาหมอนนมุ่ ๆ ทีใกล้ๆ การณั ย์ ก็ขีบน่ แบบนีไมเ่ ปลียนเลย “หนวกหกู ต็ ้องฟัง แล้วนีอะไร เบียร์! กินเข้าไปกีกระป๋ องแล้ว ถึงได้เมาขนาดนี แล้วมาทีนีได้ยงั ไง เดนิ มาหรือว่าขบั รถมา รู้รึเปลา่ ว่ามนั อนั ตรายแคไ่ หน” แม้จะมสี ติเพยี งครึงๆ กลางๆ แตภ่ าวตั ก็รับรู้ถงึ ความโกรธข องการณั ย์ได้ถนดั ชดั เจน เขาได้แตส่ ่งเสียงครางฮอื ๆ ปัดความร�าคาญ จากนนั กซ็ กุ หน้าลงบนหมอนเพือหนีเสียงบน่ นนั “นี! ไมต่ ้องมาหนีเลยนะ ฉันก�าลงั พดู กบั แกอย่นู ะ” “ขีเกียจฟัง” “เพลงิ !” การัณย์ตะโกนเรียกเพือนเสยี งดงั กอ่ นจะทบุ ลงบน แผน่ หลงั กว้างทีมแี ตม่ ดั กล้ามอดั กนั อยจู่ นแนน่ เขารู้ว่าภาวตั ก�าลงั กล้มุ ใจกบั เรืองทีโดนพกั งาน แต่การเมาแบบนีมนั ไมไ่ ด้ชว่ ยอะไรเลย

สกั นิด ตาคสู่ วยหนั ไปมองคนทีตวั เองเรียกวา่ เพอื นแตก่ ร็ ู้สกึ เกินเพอื น ด้วยความสงสาร เพราะเขาแท้ๆ ภาวตั ถึงต้องมาเจอปัญหาตงั แตเ่ ด บิว นีถ้าวนั นนั เขาไมเ่ ดินไปซือกาแฟจนไปชนเข้ากบั คนคนนนั ปัญหา บ้าๆ นีก็คงไม่เกิดขนึ เขาไมเ่ ข้าใจจริงๆ ว่าท�าไมอนริ ุทธ์ถึงต้องพาล ไปท�าร้ายคนอืนทีไมร่ ู้เรืองอะไรด้วย ถ้าไม่พอใจเขากบ็ อกให้กิตติไล่ เขาออกจากงานสิ “ฉนั นะ่ ..คิดมาตลอดวา่ ...ตวั เอง..โชคดที ีเกิดมาไมม่ พี อ่ มีแม่” จๆู่ คนเมากพ็ ดู ขนึ มาทงั ทยี งั ซกุ หน้าเข้ากบั หมอน ประโยคอ้อู ี พวกนนั ท�าให้การัณย์ต้องขยบั ตวั เข้าไปใกล้ๆ และเงียหฟู ังอย่างตงั ใจ อยากรู้จริงๆ ว่าคราวนีเพือนของเขาจะพดู แก้ตวั วา่ อะไรอีก “ห!ึ ฉันเพิงรู้วา่ แกมีความสขุ ทีได้เป็นเดก็ ก�าพร้า” “อือ.. ฉนั มีความสขุ .. มีความสขุ มากจริงๆ” ภาวตั ตอบจริงจงั จากนนั กพ็ ลกิ ตวั นอนหงาย ตาคมจดจ้องไปบนเพดานทีมไี ฟสอ่ งสวา่ ง ตดิ อยู่ “ตลอดเวลา.. ฉนั ไมเ่ คยรู้สกึ ว่าตวั เองขาดเลย ฉนั มีคนทีรักฉนั เยอะแยะ คนทีพร้อมจะฟังฉนั ร้องเพลง พร้อมทีจะชมฉนั ว่าฉนั เต้น ดีแค่ไหน” “เพราะสดุ ๆ เลยเพลิง อยา่ งแกน่ะ ตอ้ งเป็นนกั ร้องได้แน่ๆ” “จริงเหรอ! รนั อยากใหฉ้ นั เป็นนกั ร้องเหรอ” “อือ” “ดี งนั ฉนั จะเป็นนกั ร้อง จะได้ร้องเพลงใหแ้ กฟังทกุ วนั ” รอยยมิ บางๆ คลอี อกเมอื นกึ ถงึ อดตี ในวยั เยาว์ การัณย์คงไมร่ ู้ ว่าตวั เองคือคนทีจดุ ประกายความฝันให้ภาวตั หลายปีมานีภาวตั ไม่

เคยรู้สกึ วา่ สิงทที �านนั เพือตวั เองเพียงคนเดียว แตเ่ ขาท�าเพือการัณย์ เพอื เดก็ ผ้ชู ายหน้าตาน่ารกั ทีคอยชมว่า เขาร้องเพลงได้ไพเราะราวกบั เสยี งของนกฮมั มิงเบริ ์ด “ถ้าตอนนนั ... พอ่ กบั แมไ่ ม่ทิงฉันไป ฉันก็คงเป็นแคค่ นธรรม ดาๆ คนหนงึ ทใี ช้ชีวิตวนั ๆ ไมใ่ ช่เพลงิ .. นกั ร้องหน่มุ ทีทกุ คนจบั ตามอง แบบนี” “ไมห่ รอก.. แกไม่ใช่คนแบบนนั แกเป็นคนมงุ่ มนั และท�าทกุ อยา่ งเพอื ให้ความฝันของตวั เองส�าเร็จ อยา่ งแกน่ะ ไมม่ ีวนั เป็นแคค่ น ธรรมดาๆ แบบนนั ได้หรอก” การัณย์กลา่ วตอบอยา่ งจริงใจ เพือนของ เขาพเิ ศษกวา่ ทกุ ๆ คน ตอ่ ให้ยีสิบปีก่อนเดก็ ชายภาวตั ไม่ได้ถกู ส่งตวั ไปทีสถานสงเคราะห์ ในวนั นีก็ยงั มีภาวตั นกั ร้องหนมุ่ ทีทกุ คนพากนั ชนื ชมอยดู่ ี “เข้มแข็งไว้นะเพลิง เรืองทกุ อย่างจะต้องเรียบร้อย อกี ไม่ นานแกก็จะได้กลบั ไปอยบู่ นเวทีอกี ครังแนน่ อน” “ไม่หรอก... มนั ไมม่ ีวนั นนั อกี แล้ว” “ทะ..ท�าไมละ่ ท�าไมถึงคดิ แบบนนั ” ภาวตั ถอนหายใจโดยทีตายงั คงจ้องนิงไปทีเพดานห้อง จาก นนั ความเงียบทีแสนนา่ กลวั กป็ กคลมุ จนรู้สกึ ได้ การัณยย์ ืนมอื ไปแตะ ไหลข่ องเพือนรัก รู้สกึ ได้ถงึ ความรู้สกึ บางอย่างทีมากกว่าความกล้มุ ใจหรือโกรธ “ตอนเย็น... คณุ กิตเรียกฉันไปพบ... เขาบอกฉนั ว่า....” “วะ...วา่ อะไร... คณุ กิตบอกอะไรแก” การัณย์รีบถามเสียงสนั อย่าบอกนะว่ากิตติพดู เรืองเขากบั อนริ ุทธ์ให้ภาวตั รู้ “เขา..เขาขอยกเลกิ สญั ญาของฉนั ... หมดเดือนนี.. ฉนั จะไมใ่ ช่

ศลิ ปินของ KT Ent. อีกแล้ว” !!!!! การัณยร์ ู้สกึ เหมือนตวั เองได้หยดุ หายใจไปเป็นทีเรียบร้อยแล้ว ในหวั ว่างเปลา่ ไม่มอี ะไรนอกจากสีขาวทีละเลงอย่ทู วั จะเป็นแบบนนั ไปได้ยงั ไง ไหนกิตติบอกเขาว่าจะลองแก้ปัญหาดกู ่อน และถ้ามนั ถึง ทางตนั แล้วจริงๆ กจ็ ะเรียกเขาเข้าไปปรึกษาดอู กี ครัง แล้วท�าไมจ่ๆู ก็ ขอยกเลิกสญั ญากบั ภาวตั แบบนีล่ะ “มะ...ไม่จริง... คณุ กิตไม่ท�าแบบนนั หรอก ต้องมีการเข้าใจ ผิดกนั แนๆ่ ” การัณย์พยายามบอกตวั เองและเพือน แต่ทว่ายิงเขาพดู แบบนีภาวตั ก็ยิงเศร้า เพือนรักถอนหายใจยาว จากนนั ก็พลิกตวั ตะแคงหนั หลงั ให้เขาโดยไม่ได้พดู อะไรออกมา “ฉนั .. ฉนั จะโทรไปคยุ กบั คณุ กิต” พดู จบการัณย์ก็คว้าโทรศพั ท์และเดินออกมาจากห้องพร้อม ความโกรธทีค่อยๆ พ่งุ ตวั สงู ขึน เขาอยากได้ค�าอธิบายทงั หมด เพือน ของเขาไม่ได้ท�าอะไรผิด ภาวตั เป็นแคค่ นทีมีฝันและอยากท�าความ ฝันของตวั เองให้ส�าเร็จเทา่ นนั แล้วท�าไมถึงต้องมารับเคราะห์กบั เรือง ทีตวั เองไมไ่ ด้รู้ได้เห็นด้วย [นายรู้เรืองจากเพลิงแล้วใช่ไหม] ทนั ทีทีเสียงรอสายหยุดลง กิตติก็พดู ขึนก่อนด้วยน�าเสียงที เตม็ ไปด้วยความกงั วล เสยี งถอนหายใจดงั เป็นระยะๆ บง่ บอกวา่ เขา เองก็ล�าบากใจเช่นกนั ทีต้องตดั สินใจท�าแบบนี “ท�าไมละ่ ครับ ท�าไมถึงยกเลิกสญั ญา เพลิงไม่ได้เกียวอะไร ด้วยเลยนะครับคณุ กิต”

[แล้วนายจะให้ฉนั ทา� ยงั ไงละ่ บริษัทฉนั ก�าลงั จะเจ๊ง ลกู น้อง อีกเป็นร้อยๆ ก�าลงั ตกงาน จะให้ฉนั นิงดดู ายแล้วมองทกุ อย่างพงั ลง ตอ่ หน้าตอ่ ตารึไง] “แตผ่ มบอกแล้วไงครับวา่ ขอเวลาอกี หนอ่ ย ขอแคผ่ มมีโอกาส ได้คยุ กบั คณุ ดอมสกั ครัง เรืองพวกนีก็จะจบลงด้วยดี ตอนนีเขากา� ลงั โกรธทีผมพดู จาไมด่ ใี สเ่ ขาวนั นนั ผมสญั ญาว่าจะขอโทษและขอร้อง ให้เขาเลกิ ย่งุ กบั KT Ent. คณุ กิตอย่าเพิงยกเลิกสญั ญาของเพลิงเลย นะครับ” [รัน.. เพลิงเป็นเหมอื นทรัพยากรทีมีคา่ ทีสดุ ของบริษัทฉนั นะ เขาเป็นคนมีพรสวรรค์ทีใช่ว่าจะหาเจอได้ง่ายๆ แตใ่ นเมือนีเป็นทาง เดียวทีจะท�าให้ปัญหามนั จบ ฉนั กจ็ �าเป็นต้องท�า] “แตค่ นทีคณุ ดอมโกรธคือผมไม่ใชเ่ พลิงสกั หน่อย คนทีคณุ กิต ต้องไลอ่ อกต้องเป็นผมส”ิ [ฉนั ตอนนีมหี น้าทีแค่ท�าตามข้อเสนอเทา่ นนั ข้อตกลงของฉนั มีแคก่ ารยกเลิกสญั ญากบั เพลิง] การัณย์สบั สนไปหมดแล้ว เขาไมเ่ ข้าใจเรืองทีกติ ติพดู เลยสกั นิด ข้อตกลงอะไรกนั ท�าไมเขาถงึ ไม่รู้เรืองนีเลย “ข้อตกลง... หมายความวา่ ยงั ไงครับ คณุ กิตกบั ผ้ชู ายคนนัน ตกลงอะไรกนั ไว้” อีกฝ่ายเงยี บไปอกี ครัง มีแคเ่ สียงถอนหายใจทีดงั ลอดเข้ามา ท�าให้การัณย์รู้ว่า กิตตยิ งั ไม่ตดั สายของเขาทิง [ตอนบ่าย...เลขาของคณุ ดอมโทรมาคยุ กบั ฉนั .. เขาบอกฉัน ว่า... คณุ ดอมเสนอให้ฉนั ยกเลกิ สญั ญาของเพลิง แล้วเขาจะเลิกย่งุ

กบั KT Ent.] การัณย์กลนั หายใจก�าโทรศพั ท์แน่น ให้ตายสิ ท�าไมผ้ชู ายคน นนั ถงึ ได้ร้ายกาจขนาดนี “ละ..แล้วคุณก็เชือเขาเหรอครับ คนแบบนนั ไมม่ ีทางรักษา สญั ญาหรอก ถ้าเขาไม่เลิกยุ่งล่ะ มนั ก็เท่ากับว่าเพลิงถูกยกเลิก สญั ญาฟรีๆ นะ่ ส”ิ [ขอโทษนะ..แต่นี...เป็นโอกาสเดียวและโอกาสสดุ ท้ายของ ฉัน... ยงั ไงฉนั ก็ต้องคว้าเอาไว้] “แตว่ ่า! อ๊ะ! คณุ กิต!! ฮลั โหลๆๆ คณุ กิต!” การัณย์พยายาม อ้อนวอนให้เพือน แตท่ วา่ กิตตกิ ็ชิงตดั สายไปกอ่ นแล้ว พอลองโทร กลบั ไปอีกฝ่ ายได้ตงั เป็นโอนสายทิงเอาไว้ แล้วนีเขาจะท�ายงั ไงล่ะ เพอื นรักของเขาก�าลงั รับเคราะห์จากเรืองครังนี ในขณะทีเขาได้แตย่ นื มองอยเู่ ฉยๆ อย่างนนั เหรอ ทกุ อยา่ งเงยี บงนั ลงในความรู้สกึ การัณย์คอ่ ยๆ พาตวั เองกลบั เข้าไปในห้องพร้อมกบั ความสบั สน ปิดประตอู ยา่ งเบามอื เพราะสงั เกต เหน็ วา่ ภาวตั ผล็อยหลบั ไปแล้ว เรียวแรงทีเคยมีจางหายไปพร้อมกบั ความจริงทีว่า เขาได้กลายเป็นต้นเหตทุ ีทา� ให้ความฝันของเพือนพงั ทลาย ขอโทษนะเพลิง... ฉนั ขอโทษ หลังจากทีคุยกับกิตติไปเมือวาน อนิรุทธ์ก็รู้สึกได้ว่า ชยั ชนะก�าลงั ใกล้เข้ามาแคเ่ อือม เช้านีเขาเลยยิมให้กบั พนกั งานทกุ

คนทีตวั เองเดนิ ผ่าน กอ่ นจะจบด้วยการขยบิ ตาให้แมบ่ ้านอายคุ ราว แมท่ ีก�าลงั ดดู ฝ่นุ ออกจากพรมหน้าห้องท�างาน “ท�าไมถึงเป็นเพลิงครับ เขาไม่ไดร้ ู้เรืองอะไรดว้ ยเลยนะครับ” “แต่เขาคือคนทีรนั แคร์ทีสดุ ถ้าจะให้เขายอม ก็ตอ้ งเริมจาก ศิลปิ นคนโปรดของคณุ นีแหละคณุ กิต” อนิรุทธ์รู้วา่ ข้อเสนอใหมข่ องเขาท�าให้กติ ติไมพ่ อใจมากแคไ่ หน คนเก่งๆ อยา่ งภาวตั ถ้าปันให้ดี เขาเชือจริงๆ วา่ มีสิทธิโดง่ ดงั ระดบั เอเชียได้โดยไม่ต้องล้นุ แตโ่ ชคร้ายทีคนมีพรสวรรค์แบบนนั ดนั กลาย เป็นจดุ อ่อนของการัณย์ เขาเลยจ�าใจต้องท�าลายว่าทีดาวดวงตอ่ ไป ก่อนทีมนั จะไปเจิดจรัสอย่บู นท้องฟา้ ก๊อก! ก๊อก! ร่างสงู เหลอื บมองไปทีประตเู ลก็ น้อยหลงั จากได้ยนิ เสยี งเคาะ ดงั จากด้านนอก ทีแรกเขาไมค่ ดิ ว่าจะเป็นพาทิศเพราะยงั ไมถ่ ึงเวลา งานของอกี ฝ่าย แตพ่ อประตเู ปิดออกและใบหน้าเรียบเฉยทีหลอ่ เหลา จนเขาอยากจะลองจบั ไปเป็นพระเอกสกั เรืองก็ยืนยนั ว่าเป็นเลขาคน เก่งจริงๆ อดแปลกใจไม่ได้ทีเจอหน้าเลขาก่อนเวลางานเกือบครึง ชวั โมง มเี รืองดว่ นอะไรทีทา� ให้พาทิศต้องรีบมาท�างานตงั แตเ่ ช้าตรู่กนั นะ “ผมเอานีมาให้คณุ ดคู รับ” พาทศิ ตอบอย่างรู้ความคดิ ท�างาน กบั อนิรุทธ์ ถ้าไม่คิดให้เร็วกว่า เขาก็คงถกู ไลอ่ อกตงั แตป่ ีแรกทีเข้ามา ท�างานแล้วละ่ “อะไร” “ลองอ่านดสู ิครับ”

อนริ ุทธ์ขมวดควิ และรับโทรศพั ทม์ อื ถอื ทีพาทศิ ยนื ให้มาดู จาก นนั รอยยิมก็กว้างขึนจนเหน็ รอยบมุ๋ ตรงแก้มได้อยา่ งชดั เจน ในทีสดุ วนั นีกม็ าถงึ วนั ทีชยั ชนะมาแน่นิงอยใู่ นมือของอนิรุทธ์ ไมเ่ สียแรงเลย จริงๆ ทีอดทนมาตงั นาน ตีด! ตีด! ทา่ มกลางความเงียบของเช้าวนั ใหม่ เสยี งเตือนจากโทรศพั ท์ ว่ามขี ้อความเข้ากป็ ลกุ การัณย์ขนึ จากภวงั ค์ ตาทีอดิ โรยพยายามเพง่ อ่านข้อความสนั ๆ ทีถกู สง่ กลบั มา ทีแท้อนิรุทธ์ก็ต้องการแคน่ ีจริงๆ ไม่ใช่การต่อรองหรือคา� ขอโทษ แค่ยอมแพ้ และยอมรับว่า คนอยา่ ง เขาไมม่ ีทางจะไปตอ่ กรกบั คนอยา่ งอนริ ุทธ์ได้ คุณดอมพร้ อมทีจะพบกับคุณแล้ ว วัน เวลา และสถานทีจะถกู ส่งไปอีกครังในช่วงบ่ายครับ -ตรี- นิวเรียวกดลบข้อความทีไมอ่ ยากหลงเหลือเอาไว้ในโทรศพั ท์ ทงิ ไป กอ่ นจะเลือนไปยงั กลอ่ งข้อความสง่ ออกเพือกดอีกหนงึ ข้อความ ทิงด้วย มนั ไม่ควรจะเป็นแบบนี เขาไม่ควรต้องมาจนตรอกและท�า เรืองทเุ รศๆ แบบนีเลยสกั นิด ผมยอมแล้ว ขอร้องล่ะ เลกิ ทา� ร้ายทุกคนสักที ผมยอมแพ้คณุ แล้ว การัณย์วางโทรศัพท์ลงและหันไปมองภาวตั ทีหลบั สนิทมา ตงั แตเ่ มือคนื มือบางเอือมไปลบู แก้มของเพือนอยา่ งทะนถุ นอม ยิม

ทงั น�าตาเมือคดิ ว่า เพือนรักก�าลงั กลบั ไปมีอนาคตทีสดใสได้อีกครัง “ไม่เป็นไรนะเพลิง.. ฉนั สญั ญา... ทกุ อยา่ งจะต้องเรียบร้อย”