รัญจวณ

~ 50 ~ แต่สาหรับพิมพ์ภสั สรนน้ั ในชีวิตเธอตงั้ แต่เล็กจนโต ไม่ไดโ้ รยด้วยกลีบกุหลาบ เธอเจอเรื่องที่ร้ายแรงและลาบาก มาเ ยอะก ว่าจะได้เ ข้าม าเ รี ย นในม หาวิ ท ย าลัย ที่นับว่ ามี ชื่ อ เ สี ย ง ม า ก ที่ สุ ด แ ห่ ง ห นึ่ ง ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ แ ม้ มัน จ ะ ไ ม่ ใ ช่ มหาวิทยาลยั เก่าแก่มากด้วยชื่อเสียงที่เยาวชนไทยต่างขบั เคี่ยวกนั จะเป็นจะตายเพือ่ ให้ได้เรียนมหาวิทยาลยั แห่งนนั้ ก็ ตาม แต่เธอก็สามารถเขา้ มาเรียนในมหาวิทยาลยั ทีม่ ีชือ่ เสียง แ ล ะ คุ ณ ภ า พ ก า ร ศึ ก ษ า ที่ ดี ทัด เ ที ย ม กัน ไ ด้ เ พ ร า ะ ความสามารถและดว้ ยเงินทีเ่ ธอหามาดว้ ยตนเองไม่ไดแ้ บมือ ขอใครไปวนั ๆ พิมพ์ภสั สรมาเรียนที่นีเ่ พื่อให้ตวั เองมีความรู้และทา ให้คนอื่นได้เห็นว่าเธอสามารถเรียนจบจากที่นี่ได้ เธอมีทุก อย่างทดั เทียมกบั ลูกคุณหญิงคุณนาย หรือพวกไฮโซร่ารวย ทกุ คน และเธอก็เรียนที่นีด่ ว้ ยความหยิ่งทระนงหย่ิงในศกั ด์ิศรี จนใครๆ ต่างก็ยอมรับในความเป็นเธอ รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร ซ่ึงมนั อาจจะทาใหแ้ ทนฤทยั ไม่พอใจเธอในส่วนนีก้ ็เป็นได้ แต่ พิมพ์ภสั สรจะสนใจหรือว่าใครจะพอใจหรือไม่พอใจในตวั เธอ เป็นตวั ของตวั เองและไม่คิดจะใส่ใจเรื่องไร้สาระพวกนีด้ ว้ ย “จองหอง อวดดี...” จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 51 ~ “แน่นอน เพราะฉนั มีดีให้อวด ไม่เหมือนพวกรวยแต่ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่ ออย่างเธอหรอก ที่เที่ยวใช้เงินฟาดหวั ใครๆ แตไ่ ม่มีปัญญาทาอะไรเอง...” “จะมากไปแล้วนะนงั เพือ่ น แกเป็ นใครถึงกล้ามาพูด กบั ฉนั แบบนี้ ไสหวั ออกไปจากบา้ นฉนั เดีย๋ วนีเ้ ลย ออกไป๊ นัง ขอทานนงั ยาจก ออกไปจากบา้ นฉนั เดีย๋ วนี.้ ..” แทนฤทยั หนา้ แดงหนา้ ดาดว้ ยความโกรธและเสียงของแทนฤทยั ก็ดงั พอจะ ทาใหท้ กุ คนหนั มามองพวกเธอเป็นตาเดียว “แหม งานนีฉ้ นั ดงั กระฉ่อนอีกแล้ว ขอบใจนะที่ทาให้ ทุกคนสนใจฉนั คะแนนสงสารมาเพียบเลย...” พิมพ์ภสั สร เก็บกดความโกรธไว้ภายใต้ใบหน้าซ่ึงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม สะใจเมื่อมองสบตากบั แทนฤทยั ที่ถูกเพื่อนๆ มองดว้ ยความ ระอากบั ความถือตวั และปากร้ายของเจ้าหล่อน... “เบนนี่ ฉันกลับก่อนนะ เจ้าของงานเขาไม่ต้อนรับ แล้ว ฉนั บอกเธอแล้วว่าแทมมี่ไม่ชอบหนา้ ฉนั ฉนั ขอโทษนะ ทุกคนที่ทาให้หมดสนุก...” พิมพ์ภสั สรหันมาย้ิมเจื่อนๆ ให้ เพือ่ นทกุ คนแล้วเดินออกไป ปล่อยให้เจ้าของงานวนั เกิดกรีด ร้องเสียงแหลมอยู่ขา้ งหลงั ซ่ึงตา่ งก็มีล่ิวลอ้ เขา้ มาเอาอกเอาใจ จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 52 ~ พร้อมดว้ ยเสียงอื้ออึงของผู้ทีม่ าร่วมงาน ซ่ึงมีทงั้ ชื่นชมและดู ถูกเธอแต่พิมพ์ภสั สรกลบั ย้ิมสะใจ... ลับหลังแทนฤทัยพิมพ์ภัสสรรี บเดินหลบมุมเข้า ห้องน้าสาหรับรับรองแขกของคฤหาสน์หลังงามสกั ครู่เพื่อ สงบสติอารมณ์ทีค่ รุกรุนอยู่ภายใน มมุ รบั รองแขกนนั้ คอ่ นขา้ ง เงียบเนือ่ งจากเพือ่ นๆ เจ้าของงานต่างไปรวมกนั ที่สนามหญา้ เพราะจะได้เวลาตดั เค้กแล้ว สาวนอ้ ยมองดวงไฟประดบั อนั งดงามดว้ ยความรู้สึกโหยหาอดีตที่ครอบครัวของตนอยู่พร้อม หน้า ในวันเกิดทุกๆ ปี ของเธอบิดามารดาจะพาเธอกับ น้ อ ง ส า ว ไ ป ท า บุ ญ แ ล ะ ท า อ า ห า ร รั บ ป ร ะ ท า น กั น อ ย่ า ง สนกุ สนานมีเคก้ ก้อนเล็กๆ พอเป็นพิธีและบิดามารดาจะให้ พรพวกเธอก่อนนอนทกุ ๆ คืน แต่มนั คงไม่มีวนั ดีๆ เช่นนนั้ อีก แล้ว... “อ้ยุ / โอ๊ะ...” แล้วพิมพ์ภสั สรก็ตื่นจากภวงั ค์เมื่อเดิน ออกมาจากหอ้ งน้าก็ชนกบั ใครคนหนึ่งซึ่งช่างแข็งแกร่งและคง ตวั ใหญ่โตมากเพราะเขาชนเธอแทบกระเด็นติดผนงั หากว่า เขาไม่ร้ังขอ้ มือเล็กไวไ้ ดท้ นั เธอก็คงกองอยู่กบั พืน้ ซ้าศีรษะก็คง จะชนผนงั จนบวมโนเป็นแน่แท.้ .. จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 53 ~ “เป็ นอะไรมากรึเปล่าครับ...” เสียงนุ่มทุ้มที่ดงั อยู่ เหนือศีรษะทาให้ดวงหน้าที่ก้มต่าของเธอเงยขึ้นมาอย่าง รวดเร็วจนคนที่กม้ ลงมาก็ไม่ไดร้ ะวงั ตวั จงั หวะทีเ่ กิดข้ึนพร้อม กนั ทาให้ใบหน้าของเขาคนนนั้ กับเธอสมั ผสั กันโดยบงั เอิญ ริมฝี ปากที่เผยอค้างของเขากับเธออยู่ชิดกันจนสมั ผสั ได้ถึง ความน่มุ นวลของกนั และกนั ลมหายใจอ่นุ ๆ หอมสะอาดเป่ า รดแก้มของกนั และกนั บ่งบอกให้รู้ว่าเขากบั เธอใกล้ชิดกนั แค่ ไหน เหมือนทกุ ส่ิงรอบกายของเธอหยุดเคลื่อนไหวแม้แต่ลม หายใจก็หยดุ ชะงกั ... และแล้วส่ิงที่พิมพ์ภสั สรไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเอว บางถูกรั้งดว้ ยลาแขนแข็งแรงแล้วร่างบางถูกดนั ชิดผนงั ในมุม ทีห่ ลบแสงไฟและริมฝี ปากที่เผยอดว้ ยความตกใจเมื่อครู่ก็ถูก ครอบครองด้วยริ มฝี ปากนุ่มของเขาทันทีที่เธอจะร้องท้วง เรียวลิ้นร้อนฉกวูบเขา้ มาในโพรงปากสาวหอมหวานพร้อมทงั้ ดูดรัดเกี่ยวกระหวัดรัดลิ้ นเล็ กอย่างเร่ าร้ อนทว่าอ่อนหวาน น่มุ นวลจนเธอไม่อาจจะต้านทานกระแสความไหวหวามนน้ั ได้ ความร้อนระอรุ าวลาวาร้อนๆ จากภูเขาไฟที่ระเบิดพร่าง พรายเดือดพล่านอยู่ในกายสาวจนเธอคิดว่ามนั จะทาให้ร่าง ของเธอแตกระเบิดออกมาเป็นเสีย่ งๆ ความเสียวซ่านทีเ่ ธอไม่ จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 54 ~ รู้จกั ทาให้ใจสาวนอ้ ยเช่นเธอหวิวไหวเหมือนจะเป็นลมแตเ่ ธอ ก็ยงั ยืนอยู่ได้ ย่ิงไปกว่านนั้ เธอกลบั แอ่นร่างเขาหาเขาเพือ่ บด เบียดร่างเสียดสีกบั เขาอย่างลืมตวั ทง้ั ยงั ส่งเสียงครางเบาๆ อย่างทีเ่ ธอไม่อาจจะยอมรบั ไดเ้ ลยว่ามนั เป็นเสียงของตนเอง ในขณะเดียวกนั ชายหน่มุ ก็จูบเธอราวหิวกระหายห่าง เหิ นจากความสุขทางเพศรสมานานนับปี แต่ทว่าคน อย่างธามไม่เคยขาดผู้หญิงข้างกายและไม่เคยว่างเว้นจาก กิจกรรมสนุกเยี่ยงชายโสด หรือเพราะความอ่อนหวานไร้ เดียงสามนั ทา้ ทายใหเ้ ขาจูบเธออย่างนี้ ชายหนมุ่ คิดอย่างมึน งงทั้งหลงใหลเจ้าของกลีบปากหอมหวานนี้ มือหนาลูบไล้ เรื อนกายและผิ วนุ่ม ละมุนมื อที่พ้นจากเสื้อแขนกุดอย่าง หลงใหล เธอมีผิวทีน่ ่มุ นวลเหลือเกินและหอมกรุ่นละมนุ ละไม แตกตา่ งจากกล่ินกายของหญิงสาวทีเ่ ขาเคยไดส้ มั ผสั ... เสียงเดินพร้อมทง้ั เสียงพูดคุยสนุกสนานของผู้หญิง สองคนดงั แว่วมาในหวั ทาให้ธามจาตอ้ งละริมฝี ปากจากสาว นอ้ ยแสนหวานตรงหนา้ อย่างแสนเสียดายในขณะทีค่ นซ่ึงโดน ขโมยจูบยงั ยืนตวั แข็งมองเขาตาโตริมฝี ปากบวมเจ่อสน่ั ระริก ดว้ ยอารมณ์หลากหลายไดแ้ ต่จอ้ งมองคนทีเ่ สยผมลวกๆ เดิน จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 55 ~ จากไปเงียบๆ แล้วเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆ ที่ดังข้ึนด้วย ความตืน่ เตน้ ดีใจก็เรียกสติของเธอใหก้ ลบั มา... “กรี๊ดดด พีธ่ าม พี.่ / พวกเรากาลงั รอพีธ่ ามเลยค่ะ / แทมมี่หน้าหงิกแล้วค่ะพี่ธามไม่มาเสียที” หลากหลายเสียง สาวๆ พูดแข่งกนั ทาใหพ้ ิมพ์ภสั สรใจเตอยู่ไม่นอ้ ยก่อนทีเ่ สียง พวกนน้ั ก็ค่อยๆ เงียบไปพร้อมกับเสียงของชายหนุ่มที่ตอบ คาถามของสาวๆ ล้อมหนา้ หลงั อย่างคลง่ั ไคล้เขา ธาม... เขาคือพี่ชายของแทมมี่ คนที่บุญยอดคล่ัง อยากเห็นนกั หนา และเขาก็ขโมยจูบแรกของเธอไปหน้าตา เฉยอีกดว้ ย มนั น่าโมโหนกั เธอเพิ่งจะทะเลาะกบั นอ้ งสาวเขา มา แต่สุดท้ายตอ้ งมาเสียจูบให้คนเป็นพีช่ ายเสียนี่ ที่สาคญั นอกจากเขาจะขโมยจูบแรกของเธอไป เขายงั ขโมยดวงใจ ของเธอไปดว้ ย... จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 56 ~ บทท่ี 4. เพรำะโลกกลมหรือพรหมลขิ ติ “อุ้ย... ว้ำย...” เสียงอทุ านอย่างตระหนกของหญิง สาวดังขึน้ ทาให้ชายหนุ่มต้องรีบคว้าเอวบางของเธอไว้ด้วย กลวั วา่ เจ้าหลอ่ นจะล้มลงไปทาให้ร่างบางลอยคว้างเข้ามาอยู่ ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างอัตโนมัติหรือตงั้ ใจก็ไม่อาจจะรู้ได้ เม่ือแขนเรียวของเธอโอบรอบลาคอแกร่งอย่างพอดิบพอดี เหมือนจบั วาง... “เป็นอะไรมากรึเปล่าครับคุณ...” ธามถามคนที่จ้อง หน้าเขาตาโตด้วยความเป็นห่วงกลวั ว่าเธอจะได้รับอนั ตราย อะไรแตห่ ญิงสาวกลบั กะพริบตาปริบๆ ด้วยจริตก่อนจะยิม้ ให้ เขาอย่างเอียงอาย ความสวยงามของเธอเฉิดฉายจนเขาเองก็ เผลอมองแต่ก็แค่นัน้ เพราะมันไม่ได้ทาให้เขาเกิดความรู้สึก เหมือนกับท่ีเขามีตอ่ พริตตีค้ นนนั้ ... บ้าจริงทาไมเขาต้องเอา ไปเปรียบเทียบกบั ผูห้ ญิงคนนนั้ ดว้ ย พิมพ์ภสั สร... “มะ ไมเ่ ป็นไรคะ่ จินนี่แคต่ กใจ... ขอบคณุ นะคะท่ีชว่ ย จินนี่ไว้ ไม่อย่างนนั้ คงล้มกลงิ ้ ได้อายคนแนๆ่ เลยคะ่ ” “ครับ” จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 57 ~ “ช่ือจินน่ีนะคะ แล้ว เออ่ คณุ ...” หญิงสาวนามวา่ จินน่ี เอย่ ออ่ นหวาน “ผมธามครับ ถ้าไม่เป็นไรแล้ว ผมขอตวั นะครับ พอดี ธุระต้องรีบไป...” ธามตัดสินใจเมินสะพานท่ีทอดมาอย่าง แนบเนียนของเจ้าหลอ่ นแล้วรีบเดนิ จากไป ปลอ่ ยให้หญิงสาว มองตามเขาด้วยความหมายมาด ก่อนที่เธอจะทนั ได้ทาอะไรเสียงกร๊ีดกร้าดด้วยความ ชื่นชมกด็ งั ขนึ ้ ทาให้เธอจะรีบเดินออกไปจากตรงนนั้ แตก่ ไ็ ม่ทนั เม่ือผ้คู นมากมายหลายสิบล้อมหน้าล้อมหลงั เธอ... “อ้ยุ นี่คณุ จินน่ี นางเอกเร่ืองเงาริษยารึเปลา่ คะ” “จริงๆ ด้วย คณุ จินนี่ ตวั จริงสวยกว่าในทีวีนะคะ ขอ ลายเซ็นหน่อยค่ะ...” จินน่ีนางเอกสาวถูกรายล้อมด้วยแฟน คลบั ของเธอที่ปร่ีเข้ามาชื่นชมนางเอกในดวงใจ ดาราสาวช่ือ ดงั จงึ แจกยิม้ ให้แฟนๆ ของเธออยา่ งหวาดหยด “โอ๊ย น่ีพวกแกไปไหนมำฮะ ทัง้ สองตัวเลยปล่อย ให้ฉันถูกพวกนัน้ รุมอยู่ได้ รู้มัย้ มันทาให้ฉันพลาดอะไรท่ี จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 58 ~ สาคัญๆ ไป” ดาราสาวตวาดสองสาวต่างด้าวซึ่งเป็นลกู ไล่ ของเธอท่ีชื่อ มดดากบั มดแดง อยา่ งฉนุ จดั “ขอโทษคะ่ พอดมี ดแดงท้องเสยี คะ่ เลยไมไ่ ด้ตามดแู ล คณุ จินนี่” “มดดาก็ไปเลื่อนรถมารอคณุ จินน่ีหน้าโรงแรมตามที่ สงั่ ไงคะ” มดดาผ้ทู าหน้าท่ีเป็นคนขบั รถรีบตอบออกมาย่ิงทา ให้จินน่ี อยากจะกรีดร้องด้วยความไมพ่ อใจ “น่ีพวกแกเถียงฉนั เหรอ นงั มดแดง นงั มดดา...” “อ๊ยุ ลูกจินนี่ขาอย่าเสียงดงั สิคะลูก อย่าเหว่ียงอย่า วีนนะคะลกู เราเป็นนางเอกจาไว้สิคะ นางเอกกกกก...” นาง จันวภิ า เอ่ยเตือนสติลกู สาวท่ีกาลงั จะกลายร่างเป็นนางมาร จินนี่หนั มามองอย่างไม่พอใจแต่ก็ได้แตก่ ระแทกตวั นั่งท่ีเบาะ หลงั อย่างไม่สบอารมณ์ขณะท่ีรถเคล่ือนผ่านหน้าขบวนแฟน คลบั ของเธอที่โบกมือให้เธออย่างต่ืนเต้น ดาราสาวกบั มารดา รีบเลื่อนกระจกลงโบกมือทกั ทายแฟนคลบั ด้วยสีหน้ายิม้ แย้ม แล้วกก็ ลบั เป็นบงึ ้ ตงึ เม่ือกระจกสดี าปิดลง “ฉันจะหักเงินเดือนแกสองคนคอยดู ที่บงั อาจทาให้ ลกู จินน่ีฉนั อารมณ์เสีย” นางจนั วิภาตวดั สายตามองอย่างข่นุ จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 59 ~ เคือง สองแมล่ กู ก็ยิม้ ให้กนั อย่างถกู อกถกู ใจเมื่อลิ่วล้อทงั้ สอง เงยี บไป จิ น นี่ ดาราสาวสุดฮอดในขณะนีท้ ่ีใครๆ ต่าง กล่าวขวญั ถึงความสวยงามและดีกรีนักเรียนนอกนัน้ กาลัง เป็ นที่จับตามองว่าเธอเป็ นดาราหน้ าใหม่ท่ีมาแร งของค่าย สถานีโทรทศั น์ชื่อดงั เม่ ือฟั งบุตรสำวเล่ ำเร่ ื องชำยหน่ ุมผ้ ูหล่ อเหลำซำ้ ยังเป็นมหาเศรษฐีระดบั โลกอย่างธามแล้ว สองแม่ลกู ต่างนั่ง เพ้อฝันเฟ่ื องถึงวันที่จะได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลธ อมป์ สัน และชีวิตความเป็นอยู่ของพวกตนจะต้องเริดหรู อลงั การจนใครๆ ก็ต้องอิจฉา... “แม่ว่าพรุ่งนีฉ้ ันจะไปหาเขาด้วยแผนไหนดีแม่ เขา หล่อล่าถูกใจฉันมากเลย ฉันจะเอาเขามาเป็นผัวให้ได้เลย คอยดสู ิ” เม่ืออย่กู ันสองคนแม่ลกู จินน่ีกับนางจันวิภาต่างก็ เผยตวั ตนท่ีแท้จริงออกมา จินนี่เดินไปนงั่ ไขว้ห้างด้วยท่าทาง รานางพญาผ้เู ย่อหย่ิงซงึ่ ผ้เู ป็นแม่กห็ วั เราะชอบใจ จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 60 ~ “ดมี ากไงละ่ ลกู เราจะต้องร่ารวยมหาศาลแน่ๆ คิดดสู ิ คณุ ธามเขาร่ารวยขนาดนนั้ หากแม่ได้เขามาเป็นเขย โอย ไม่ อยากจะคดิ แมจ่ ะเอาเงินไปฟาดหวั อพี วกท่ีมนั เคยดถู กู เราให้ หวั แตกเลยคอยด.ู ..” “เราซือ้ รถใหม่กนั เถอะแม่ คนั นีม้ ันเก่าแล้วเอาไปเท รินกบั เพ่ือนของแม่ซิ แล้วถอยคนั ใหมอ่ อกมาเอาท่ีราคาแพงๆ ให้สมกบั ท่ีฉนั เป็นนางเอกดงั นะแมจ่ ะได้ไม่อายเวลาไปหาคณุ ธามเขา” จินนี่สงั่ มารดาเสยี งเข้มใบหน้าเริ่มกร้าวขนึ ้ มา “อะไรกันลูก เราเพ่ิงเปล่ียนมาใช้คันนีย้ ังไม่ถึงสาม เดอื นเลยนะ” “อยากเป็นไฮโซเราก็ต้องเปลี่ยนรถบ่อยๆ สิแม่ อีก อย่างพวกที่คอยตามทวงหนีม้ นั จะได้จาเราไม่ได้ไง ท่ีสาคญั ฉนั เป็นนางเอกดงั จะใช้รถคนั เก่านานๆ ได้ยงั ไงกนั อายเขาแย่ แล้วเน่ียกระเป๋ าถือก็ต้องเปล่ียน ฉันเห็นนังนา้ ผึง้ นางเอกอีก ช่องมนั ถือกระเป๋ าใบละแสนฉนั ล่ะหม่นั ไส้มัน มนั คอยทาตวั แขง่ กบั ฉนั ทกุ เรื่องเลยเชียว...” หญิงสาวเบ้หน้าอยา่ งหงดุ หงดิ เม่ือพดู ถงึ นางเอกคแู่ ขง่ พลางโยนกระเป๋ าหนงั ท่ีเธอซอื ้ ตอ่ จาก จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 61 ~ เพ่ือนมาด้วยราคาหลายหมื่นแต่บอกใครๆ ว่าตนซือ้ มาใหม่ ราคาหลกั แสน “จ้ะๆ ลกู แล้วแม่จะคยุ กับเส่ียวิทิตให้นะจ๊ะ เอาเป็น วา่ ลกู แม่นอนได้แล้วละ่ เดีย๋ วหน้าจะไม่สวย พรุ่งนีม้ ีถ่ายละคร ตอนเช้านะ...” “ฉันละ่ เบื่อ อีเจ๊ใหม่ เมียไอ้ เสี่ยอานนท์ จงั เลยแม่ น่ี ขนาดวา่ ผวั มนั ตายแล้วแทนท่ีมนั จะเพลาๆ ความเร่ืองมากลง บ้าง นี่กลายเป็นวา่ มนั เยอะทกุ เร่ือง นี่หากว่าฉนั ไม่ติดสญั ญา กบั มันอยู่นะ ฉันไปช่องอื่นแล้วไม่อย่ดู กั ดานให้มันโขลกสบั แบบนีห้ รอกโอ๊ย เบื่อๆๆ” นางเอกสาวหน้างอหงดุ หงิดเม่ือนึก ถึงภรรยาเสี่ยเจ้าของสถานีโทรทศั น์ช่ือดงั ท่ีเธอสงั กัดอยู่ ซ่ึง เสี่ยอานนท์เสยี ชีวติ ไปแล้วเม่ือปลายปีท่ีแล้ว นางเอกสาวกรีด ร้องด้วยความพลงุ่ พลา่ นท่ีไม่ได้ดงั ใจกอ่ นจะเดินลงส้นเท้าเข้า ห้องนา้ แล้วปิดประตดู งั สนน่ั ... “มำทำไม...” พิมพ์ภัสสรถำมอย่ำงไม่มองหน้ำ หญิงสาวที่แจ้งกบั ประชาสมั พนั ธ์ของสตดู โิ อวา่ มาพบเธอ “เมื่อวนั กอ่ นเธอเป็นพริตตใี ้ นงานของเสีย่ มงคล” จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 62 ~ “แล้วไง... ฉนั กไ็ ม่เหน็ วา่ มนั เกี่ยวอะไรกบั เธอนี่” “ก็ไม่เก่ียวกับฉันโดยตรงหากคนท่ีฉันรักไม่มาดเู ธอ โชว์แก้ผ้าอาบนา้ ให้ผู้ชายเป็นร้ อยๆ คนดู...” นา้ เสียงหม่ิน แคลนของคนท่ีเธอไม่ชอบหน้ าทาให้ พิมพ์ภัสสรหันมา เผชิญหน้ากบั แทนฤทยั ด้วยแววตากร้าว “หึ ท่ีมาขอพบฉันนี่แคจ่ ะมาเห่าแค่นีเ้ หรอ ขอโทษนะ ฉนั มีงานต้องทาเยอะแยะไม่วา่ งฟังหมาเศรษฐีเห่าหอนอะไรท่ี ไร้ สาระหรอกนะ...” “นี่เธออย่าจองหองให้ มันมากนักนะ หากเทียบกัน แล้วเธอกับฉันมันคนละชัน้ กัน...” แทนฤทัยกัดฟันพูดเลย ทีเดียวเมื่อเจอสายตาเหยียดหยนั อย่างท่ีเธอชอบมองคนอ่ืน ตอกกลบั มา “ถ้าฉนั อย่คู นละชนั้ กบั เธอจริงๆ เธอจะมาหาฉนั ทาไม ละ่ จ๊ะ มีอะไรพดู มาตรงๆ ดีกวา่ ” “ฉนั มีงานจะเสนอ...” “หึ ฉนั ไม่รับงานจากเธอหรอก กลบั ไปซะ...” “ฉนั รู้วา่ เธอมีฝาแฝด...” คาพดู ของแทนฤทยั ทาให้เท้า บางที่กาลงั จะเดินจากไปหยดุ กึกพิมพ์ภสั สรหนั มาเผชิญหน้า จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 63 ~ กบั แทนฤทัยช้าๆ ประกายตาของเธอกร้าวจนแทนฤทัยเองก็ นกึ หวน่ั อย่ไู ม่น้อย แตก่ แ็ สร้งทาทีขงึ ขงั กลบเกลอ่ื น “กลบั ไปซะก่อนที่ฉนั ตบเธอกระเดน็ สาบานเลยวา่ ฉนั ทาได้” “อยากเป็นเมียน้อยเสี่ยวิทิตก็ตามใจนะ... แต่หาก เปลย่ี นใจรับทางานงานหนง่ึ ให้ฉนั เธอจะไม่ต้องเป็นเมียน้อย ใครแถมยังอยู่สบายไปเป็นชาติๆ” พูดจบแทนฤทัยก็โยน นามบตั รใสห่ น้าพิมพ์ภสั สรก่อนจะก้าวออกไปอย่างสบายใจ แทนฤทยั เดินออกไปแล้วแตพ่ ิมพ์ภสั สรยงั คงยืนนิ่งอยู่ กบั ท่ีด้วยความเจ็บปวด ดวงตากลมโตหลบุ มองกระดาษแผ่น เลก็ ท่ีร่วงแทบเท้าของตนอย่างรังเกียจผ้เู ป็นเจ้าของ หญิงสาว ยอบกายลงหยิบกระดาษนามบตั รนัน้ ขึน้ มาแล้วกามันแน่น จนยบั ยยู่ ี่แหลกคามือด้วยความคบั แค้นใจ... “ฉนั จะไมม่ ีวนั ยอมแพ้เธอเดด็ ขาด...” หญิงสาวพดู กบั ตวั เองด้วยนา้ เสียงเจ็บปวด ดวงตากร้ าวหากแต่คลอครอง ด้วยนา้ ใสๆ ที่จวนเจียนจะร่วงรินออกมาเผยความออ่ นแอข้าง ในใช่ว่าเธอจะต้องการเงินหรอกนะแต่เธอต้องการอย่างอ่ืน มากกวา่ นนั่ คือ การแก้แค้น... จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 64 ~ “กร๊ีดดด... แม่ ดูสิอีนังน้องสำวของคุณธำมน่ัน มนั กนั ท่าฉันขนาดไหน ทาอย่างกบั ว่าเป็นเมียไม่ใช่น้องสาว” ทางด้านนางเอกสาวท่ีได้เจอกบั ฤทธ์ิของแทนฤทยั ซง่ึ คอยกัน ทา่ พ่ีชายจนเธอไม่สามารถเข้าถงึ ตวั ธามได้ทาให้ต้องกลบั มา ดีดดนิ ้ ด้วยความเจบ็ ใจอย่ทู ่ีบ้าน เมื่อเช้านางเอกสาวทาทีวา่ มี งานอีเวนต์ที่โรงแรมของธามซึ่งเป็ นหนึ่งในธุรกิจของ ครอบครัวเขาเพ่ือหาทางดกั พบชายหน่มุ แต่สดุ ท้ายเธอกลบั พบกับแทนฤทัยน้ องสาวของธามและธามเองก็ไปดูงานท่ี โรงงานผลิตชิน้ ส่วนรถยนต์ที่ต่างจังหวดั และเม่ือเธอพบกับ แทนฤทัยก็ต้องถูกสาวไฮโซด่าเสียๆ หายๆ ทงั้ ดถู ูกเธออย่าง ไม่ไว้หน้าอีกด้วย... “มนั ร้ายกาจจริงๆ นังไฮโซบ้านน่ั มนั คิดว่ามันรวยมนั จะพดู อะไรก็ได้...” “น่ันสิลกู มันร้ายกาจจริงๆ แม่ล่ะพยาย้ามพยายาม จะไม่กราดเข้าไปตบมัน” จันวิภาเสริมคาพูดลูกสาวสดุ ท่ีรัก ด้วยท่าทางคนั มือคนั ไม้ดจู ริงจงั จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 65 ~ “หึ คอยดนู ะ ฉันจะเอาพ่ีชายมันมาเป็นผัวให้ได้ ดูสิ หากคณุ ธามเขาเป็นผวั ฉนั มนั จะทาหน้ายงั ไง” สองแม่ลกู ตา่ ง พดู คยุ กันด้วยอารมณ์เดือดพล่านด้วยความเจ็บใจและชิงชงั น้องสาวของคนท่ีตนหมายใจ... พมิ พ์ภสั สรมองเสีย้ วหน้ำของหญิงสำวท่มี ีใบหน้า เหมือนเธอมากในคราแรกสาวแต่บดั นีม้ นั กลบั ซูบซีดไร้ความ สดใสดวงตากลมโตไม่ตา่ งจากเธอนนั้ ฉายแววแห้งแล้งจนน่า ใจหาย เรือนผมท่ีเคยดกดาร่วงหล่นเหลือเพียงไม่กี่เส้นมีให้ เห็นอยู่บนศีรษะทุยสวย ร่างกายซูบผอมจนเหลือเพียงหนัง ห้มุ กระดกู ดนู า่ เวทนาย่ิงนกั ... “แพง เพ่ือนเอาของโปรดมาให้แพงด้วย ทานหน่อย นะน้องพี่...” หญิงสาวลบู มือท่ีมีแต่หนงั ห้มุ กระดกู จนเห็นเส้น เลือดปดู โปนของน้องสาวเบาๆ แตค่ าตอบคือเงียบ เธอหมั่น มาเย่ียมพิมพ์บงกชบ่อยๆ และคยุ สารทกุ ข์สกุ ดิบให้น้องสาว ฟังเสมอ แต่ดเู หมือนน้องแพงของเธอจะไม่รับรู้เร่ืองราวใดๆ จากปากเธอ ทกุ ครัง้ มีเพียงนิ่งเงียบมนั เป็นอย่างนีม้ าเกือบปี จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 66 ~ แล้วตงั้ แตท่ ี่ร่างกายเล็กๆ แบบบางนีถ้ กู โรคร้ายรุมเร้าร้ายแรง ขนึ ้ ทกุ วนั ๆ พิมพ์บงกชเป็นมะเร็งปากมดลูกระยะสดุ ท้าย ท่ีร้าย ไปกวา่ นนั้ เธอติดเชือ้ เอซไอวีจากไอ้สตั ว์นรกที่ข่มเหงเธอเมื่อ ห้าปีก่อนในขณะท่ีไม่มีใครอยู่บ้านและคนคนนัน้ ก็คือนาย สมศกั ด์ิเพ่ือนของลงุ พฒั น์ที่เธอกบั น้องสาวพยายามหนีมาได้ หลายปี ไม่น่าเช่ือเลยวา่ โลกมนั จะกลมขนาดนี ้ กลมจนพิมพ์ บงกชต้องมาสญู สนิ ้ ความสดใสของวยั สาวเพราะผ้เู ป็นลงุ เหน็ แก่เงนิ เลก็ ๆ น้อยๆ ที่เพ่ือนเสนอให้ไปซอื ้ เหล้าเทา่ นนั้ เอง แตท่ ี่ พิมพ์บงกชยังอยู่มาได้ในทุกวันนีก้ ็เพราะยาท่ีใช้รักษามี คณุ ภาพ ได้รับการเอาใจใส่ท่ีดี และพิมพ์บงกชก็มีกาลงั ใจที่ดี เพียงแตห่ นึ่งปีให้หลงั มานีด้ นู ้องสาวของเธอจะซมึ ๆ ไปจนน่า ใจหาย... “เพ่ือน...” เสียงเรียกเบาๆ จากเจ๊หวานทาให้เธอหลดุ ออกมาจากภวงั ค์ท่ีเร่ิมจะเข้าไปสคู่ วามมืดมิด “คะแมห่ วาน...” “หมดเวลาเยี่ยมแล้วจ้ะ” จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 67 ~ “ขอเวลาอีกนิดได้มยั้ คะ เพื่อนอยากอย่กู บั แพงอีกสกั นิด” “มนั จะมีประโยชน์อะไรละ่ เพ่ือน ในเม่ือมนั กไ็ มม่ ีอะไร ดขี นึ ้ หนาซา้ ยงั จะทาให้เพ่ือนเศร้าไปกวา่ เดมิ ” “แตเ่ พ่ือน...” “หมดเวลาเย่ียมแล้วค่ะ ถ้ายงั ไงพรุ่งนีค้ ่อยมาใหม่นะ คะพี่เพื่อน” เสียงพยาบาลสาวคนสวยดังยา้ พิมพ์ภัสสร จาต้องก้มหน้าเดนิ ออกมาด้วยนา้ ตา... “แม่หวานขา” หญิงสาวโผเข้ากอดร่างอวบหนาของเจ๊ หวานแน่นเหมือนวา่ เจ๊หวานคือเสาหลกั ในชีวิต “เพ่ือน อะไรจะเกิดมนั ก็ต้องเกิด ในโลกนีเ้ราสามารถ แก้ ไขได้ เป็ นบางอย่าง แต่บางเรื่องบางอย่างมันก็เกิน ความสามารถของเรานะ” “เพ่ือนเข้าใจคะ่ ” “เข้าใจก็เช็ดนา้ ตาซะ แล้วกลบั ไปทางานเราต่อ อย่า ลมื นะวา่ เราต้องมีเงนิ ...” “คะ่ เพื่อนจะพยายาม...” หญิงสาวสดู หายใจเข้าปอด ลกึ ๆ แล้วยิม้ ให้เจ๊หวานเนือยๆ จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 68 ~ บทท่ี 5. กำรกลับมำของศัตรู... “อ๊ยุ ว้ายยย... นี่หล่อน เดินยังไงยะ ถึงได้มาชนฉัน แบบนี ้ รู้มัย้ ฉันเป็นใคร...” เสียงกรีดร้ องอย่างฉุนเฉียวจาก หญิ งสาวคนหนึ่งท่ีเดินช นเธอด้ วยความเร่ งรี บทาให้ พิมพ์ ภสั สรชะงกั ด้วยความไม่พอใจเพราะเธอเป็นฝ่ ายที่โดนชนจน แทบจะล้มหวั คะมา พิมพ์ภสั สรหนั มามองหญิงสาวคนนนั้ เต็มๆ ตาก่อน จะเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง ต่อให้เวลาผ่านไปกี่ปีกี่ชาติ เธอกจ็ าแววตาแบบนีไ้ ด้ตดิ ตาไมเ่ คยลมื และจะไมม่ ีวนั ลมื ... “เจนจิรา...” พิมพ์ภสั สรเอย่ ช่ือนนั้ ออกมาแผ่วเบาแต่ ทาให้ผ้หู ญิงคนนนั้ รีบหนั มามองเธอเตม็ ตา “ใครยะ ใครเจนจิรา... แล้วน่ีหลอ่ นเป็นใครกนั ” จินนี่ เร่งรีบจะหนีแฟนคลบั กบั กล่มุ นกั ข่าวหน้าซีดไปเมื่อได้ยินคน ทกั ตนด้วยช่ือที่ไม่อยากได้ยิน ดาราสาวกวาดตามองสารวจ ร่างระหงของอีกฝ่ายอยา่ งพิจารณา “นัง...”ใบหน้าสวยจัดซีดเผือดไปทันทีที่เห็นหน้ า คกู่ รณีชดั เจน จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 69 ~ “เฮ้ยพวกเราฉันเห็นวา่ คณุ จินนี่วิ่งมาทางนีล้ ่ะ” เสียง เอะอะของกล่มุ คนจานวนหน่ึงดงั ขึน้ ทาให้จินน่ีรีบวิ่งออกไป จากที่ตรงนนั้ อย่างรวดเร็วราวติดปีก ไม่นานกองทพั นกั ขา่ วท่ี พร่ังพร้อมด้วยอปุ กรณ์มากมายก็กรูกันมาด้านที่พิมพ์ภสั สร ยืนอยู่ ซง่ึ เธอก็พอจะเดาอะไรได้บ้างเธอไม่คอ่ ยได้ติดตามขา่ ว ดาราเทา่ ไหร่แตเ่ ม่ือกีไ้ ด้ยินพวกนนั้ เรียกผ้หู ญิงคนนนั้ วา่ จินนี่ “เอ่อ ขอโทษนะคะ คือว่า วิ่งตามอะไรกันหรือคะ...” พิมพ์ภสั สรทาทีเดินเข้าไปถามหญิงสาวคนหน่ึงท่ีถือปา้ ยไฟท่ี สง่ แสงวบั ๆ เขยี นวา่ จินนี่ “อ๋อ วิ่งตามคุณจินนี่ค่ะ เขาเป็นดาราดงั มากเลยนะ คะทงั้ สวยทงั้ แสดงละครเกง่ น่ีเธอไมร่ ู้จกั เหรอ” “อ้อ คณุ จินนี่น่ันเอง... รู้จกั สิ รู้จักดีด้วยว่าแต่เขาวิ่ง หนีอะไรเหรอคะ” “ก็พอดีว่าเขามีข่าวเป็นก๊ิกกับทายาทธอมป์ สัน กรุ๊ปน่ะสิ พวกเราอยากรู้ว่าจริงมยั้ มีภาพหลดุ ว่าเขาสองคน โอบกอดกันท่าทางสนิทชิดเชือ้ นี่ไงๆๆ” ว่าแล้ว หญิงสาวอีก คนก็เอารูปจากหนงั สือพิมพ์และนิตยสารมากางให้เธอดดู ้วย ท่าทางต่ืนเต้น จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 70 ~ “น่ีถ้าเขาเป็นก๊ิกกนั จริงๆ ก็ดีน่ะสิเธอ เขาดเู หมาะสม กันม้าก มากกก...” เสียงช่ืนชมนัน้ ทาให้ พิมพ์ภัสสรรู้สึก สะอดิ สะเอียน โลกมนั ช่างกลมจริงๆ กลมมากด้วย เธอเจอคนที่ไม่ อยากเจอมากที่สดุ ในชีวิตพร้ อมกัน ในระยะเวลาไม่ถึง 48 ชว่ั โมงเสียด้วยซา้ และหนึ่งในนนั้ เธอก็เกลียดเข้าเส้น มันถึง เวลาท่ีเธอจะได้แก้แค้นแล้วสินะ ดวงตากลมโตของพิมพ์ ภัสสรวาววับขึน้ แล้วค่อยๆ เดินออกจากตรงนัน้ มาอย่าง ครุ่นคิด ดกู ็รู้วา่ เจนจิราสนใจธาม เพราะดจู ากภาพในขา่ วก็รู้ ได้ทนั ทีวา่ ยายนน่ั ต้องการปลอ่ ยภาพหลดุ และคนถ่ายภาพก็ คงหนีไม่พ้นป้าจนั จวงจอมวายร้าย แตส่ องคนแม่ลกู นีไ้ ปชุบ ตวั ท่ีไหนมานะถึงได้ดดู ีมีชาติตระกูลจนคนหลงใหลได้ปลืม้ กับนางมารร้ ายในคราบมนุษย์นั่นได้ แล้วข้อเสนอของแทน ฤทยั ก็ผดุ ขนึ ้ มา... ธามคือพี่ชายของแทนฤทัย และยายเจนจิ ราก็ สนใจธาม หึ อะไรมนั จะเหมาะเจาะกนั ขนาดนี.้ .. พิมพ์ภสั สร ยกยิม้ ร้ายกาจกบั ตวั เอง… จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา

~ 71 ~ โปรดติดตำมบทสรุปของคำวแค้นครั้งนีไ้ ด้ใน ฉบบั เตม็ นะคะ ขอบคุณค่ะ จนั รัญจวน จนั รัญจวน คาวแคน้ แสนเสน่หา