เล่มแรกพบในนิยาย

56 ถามหาเหตผุ ลจากผม แต่สุดท้ายก็ไมไ่ ดพ้ ูดอะไร เฟสิ ตเ์ พยี งยกรมิ ฝปี ากโคง้ ขน้ึ เลก็ นอ้ ย เปน็ การบง่ บอกวา่ เขา กำ� ลงั ยิม้ “ยังไม่ใช่แฮะ” ผมพึมพ�ำ “ความรู้สึกต้องหนักแน่นกว่าน้ี นี่ นายย้มิ เหมอื นกำ� ลังเจอเรื่องสนกุ ” รอยย้ิมของเฟิสต์ พระเอกผมตรงหน้ายงั ไม่ใกลเ้ คยี งกับรอย ยิม้ ของเฟิสต์คนนั้นท่ีคาเฟเ่ ลย “นายตอ้ งการใหย้ ม้ิ แบบหนกั ๆ สนิ ะ” เฟสิ ตค์ งไดย้ นิ ทผี่ มบน่ จึงเปลีย่ นไปยิ้มแบบใหม่ เฟสิ ต์แสยะยิ้มอยา่ งน่าสะพรึงกลัว “เฮย้ ไม่ใชแ่ ลว้ ” ผมสะดุ้งสดุ ตวั “นนั่ มันยมิ้ ขูต่ ัวร้ายชดั ๆ” รอยยม้ิ นขี้ องเฟสิ ตท์ ำ� ผมสะทา้ นเลย ผมเคยเขยี นบรรยายวา่ เฟสิ ตย์ มิ้ แบบนใี้ หค้ ตู่ อ่ สู้ แตก่ เ็ พง่ิ เคยเหน็ เฟสิ ตย์ ม้ิ แบบนใ้ี หผ้ ม เหน็ ของจริงกบั ตัวแลว้ มนั น่ากลัวมาก “งัน้ ต้องยิ้มแบบไหน” เฟิสต์ถามผมเสียงเรียบ “อืม...” ผมขดุ ภาพความทรงจ�ำรอยย้ิมของเฟสิ ตค์ นนั้น แล้ว ลองบรรยายออกมาเปน็ ค�ำพดู “ไมใ่ ช่ยม้ิ แบบสนุก ไมใ่ ช่ยม้ิ แบบน่ากลวั แต่เปน็ ยมิ้ ทีม่ ีความ รูส้ ึกบวกปะปนอย”ู่ “รสู้ กึ บวกเหรอ” เฟสิ ตท์ บทวนคำ� พดู ของผม จากนน้ั กเ็ ปลย่ี น เปน็ ยกย้ิมมมุ ปากแบบเท่บาดใจ ผมไดแ้ ต่หรตี่ ามองนง่ิ ๆ “ยิ้มแบบน้ี ไม่ใช่เหรอ” เฟิสต์ถามผมท้ังท่ียังยิ้มโชว์หล่ออยู่ แบบน้นั “ไม่ใช”่ ผมตอบตามตรง “นมี่ นั ยมิ้ เกก๊ หลอ่ รสู้ กึ บวกแบบหลง ตัวเองน่ะสิ นายยม้ิ แบบนี้เวลาก�ำลังจะอวดอะไรสกั อย่าง” “ก็จริง” เฟิสต์พยักหน้า “แค่อยากจะให้นายดูว่าเรายิ้มแล้ว ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

57 หลอ่ ” “อืม” ผมเพยี งขานรับในลำ� คอ ผมยอมรบั วา่ เฟสิ ตห์ ล่อ ส่วน ความมน่ั ใจในหนา้ ตาตวั เองนน้ั ผมกโ็ ทษใครอนื่ ไมไ่ ด้ เพราะผมเปน็ คนสร้างเฟิสตข์ ึน้ มาใหเ้ ป็นแบบน้ัน “นายมยี ้มิ แบบอืน่ อีกมั้ย” ผมถามตอ่ เฟสิ ต์คร่นุ คดิ สักพกั กอ่ นจะตอบ “แบบนล้ี ่ะ” คราวนเ้ี ฟิสตเ์ ปล่ยี นเป็นยมิ้ กว้างทำ� ตาปริบๆ ใส่เหมือนสนุ ขั อ้อนเจา้ ของ แต่ผมกลบั มองดว้ ยสายตาน่งิ เฉย “นายยม้ิ แบบน้ี ถา้ ไมป่ ระชด กเ็ พอื่ จะหลอกขออะไรสกั อยา่ ง ไม่ต้องเลยเฟิสต์ แค่นี้นายก็เท่พอแล้ว เราเขียนให้นายเท่กว่าน้ี ไม่ได้อีกแลว้ ไมต่ ้องมาท�ำเป็นย้ิมขอเรา” ค�ำพูดตรงไปตรงมาของผมทำ� ให้เฟิสต์หวั เราะเบาๆ “แล้วนายต้องการยิม้ แบบไหนละ่ ” เฟิสต์ถามผมบ้าง “ปกติแล้วเราจะน่งิ ไมค่ อ่ ยยิ้มบ่อยๆ หรอก” “น่ันสนิ ะ” ผมเรม่ิ คดิ หนกั “ทน่ี ายยิม้ ท้ังหมด เรากร็ ้จู กั หมด แล้ว” ผมเร่มิ จนปัญญา หรอื ผมควรถอดใจในการหาคำ� ตอบ มนั ก็ แค่รอยย้ิมเอง ไม่ได้มีความหมายอะไรมากมาย ผมไม่จ�ำเป็นต้อง มาน่งั คดิ เยอะขนาดน้ี “จริงๆ ยังไมห่ มดนะ...” จู่ๆ เฟิสต์กพ็ ดู ข้ึนมา “เอ?๋ ” ผมมองเฟสิ ตอ์ ย่างสงสัย “เหลอื อกี รอยยม้ิ หนง่ึ ท่นี ายยังไมเ่ คยเห็น” เฟิสต์ว่า “จรงิ เหรอ” ผมเบิกตากว้างอย่างต่ืนเต้น “อยากเหน็ หรอื เปล่า” เฟสิ ตถ์ ามผม “อยากสิ” ผมพยักหนา้ รัวๆ เฟิสต์น่ิงไปช่ัวขณะ จากนั้นเฟิสต์ค่อยๆ แสดงรอยยิ้มบน ~ ล.โลกลัลลา้ ~

58 ใบหน้า มนั เปน็ รอยยมิ้ ทผ่ี มไมเ่ คยเหน็ มากอ่ นจรงิ ๆ รอยยมิ้ ทน่ี มุ่ นวล อบอนุ่ แฝงไปด้วยความละมนุ แมแ้ ตแ่ ววตาขณะยมิ้ ยังเตม็ ไปดว้ ย ความอ่อนโยน ท�ำให้ผู้มองเสมือนถูกดึงดูดเข้าไปในรอยยิ้มและ แววตาคนู่ ั้น “โมเมนตัม?” เฟิสต์คงเห็นผมเอาแต่มองตาค้างก็เลยเรียกนามปากกาผม ท�ำใหผ้ มเพ่งิ ไดส้ ติ “ใชแ่ ลว้ ยม้ิ แบบนี้แหละ ใชเ่ ลย!” ผมชที้ ่เี ฟสิ ต์แลว้ พูดอยา่ ง ตนื่ เต้น รอยยิ้มของเฟสิ ต์คนนัน้ ทค่ี าเฟ่ มันใช่เลย “อมื ยมิ้ แบบนี้เองสินะ นา่ สนใจ” คราวนี้เฟสิ ตย์ มิ้ ตอบบางๆ เหมอื นก�ำลงั เจอเร่อื งสนกุ “แล้วรอยยิ้มแบบเม่ือกี้มันคืออะไรเหรอเฟิสต์” ผมอยากรู้ เหลอื เกิน “ทำ� ไมเราไม่เคยเห็นนายย้มิ แบบนน้ั เลย” “กเ็ พราะว่า...” เฟสิ ตข์ ยบั เข้ามาใกลผ้ มเล็กน้อย “นายยงั ไม่มีนางเอกให้เราน่ะสิ” “ฮะ” ผมถงึ กับกะพริบตาปรบิ ๆ เฟสิ ตม์ องท่าทีงงงนั ของผม จากน้นั ก็อธิบาย “รอยยมิ้ แบบเมอื่ กี้จะยมิ้ ตอนเจอนางเอกเทา่ น้ัน แตจ่ นเล่ม 3 แล้ว นายก็ยังไม่เขียนนางเอกให้เลย ก็ไม่แปลกท่ีนายจะไม่เคย เหน็ เรายม้ิ แบบนน้ั ” คำ� พดู ของเฟิสต์ท�ำให้ผมตาโต รอยยิ้มท่เี จอนางเอกนีเ่ อง มิน่าล่ะถึงได้เป็นรอยย้ิมดูอบอุ่น ละมุน อ่อนโยนขนาดนั้น กด็ ูมเี หตผุ ล ว่าแต่...แล้วเฟิสต์ท่ีคาเฟ่ซึ่งยิ้มให้ผมแบบนั้น เพราะเจอ นางเอกน่นี ะ มเี หตผุ ลตรงไหนกัน ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

59 ผมสะบดั ความคดิ นน้ั ออก จากนน้ั กม็ องพระเอกของผมอยา่ ง นกึ สงสัย “นายอยากได้นางเอกเหรอ” ผมถามเฟิสตต์ รงๆ “ไมเ่ หน็ เข้าใจเลย กอ่ นหนา้ นี้ เลม่ 1 เลม่ 2 เรากส็ ่งผูห้ ญิง สวยๆ ไปใกลช้ ิดนายตั้งหลายคน แตน่ ายไมเ่ ห็นสนใจสักคน” ค�ำพูดของผมทำ� ให้เฟิสตถ์ อนหายใจ “ก็ไม่ได้สนใจจริงๆ การเป็นฮีโร คนรักคือจุดอ่อนเสมอ ภารกิจช่วยโลกสำ� คัญกว่า” “อืม” ผมพยักหน้าเบาๆ เฟิสต์ตอบไดส้ มกบั เปน็ ฮโี รจรงิ ๆ แสดงว่าเฟิสต์ไม่ได้อยากได้นางเอก งั้นเร่ือง HSH ไม่มี นางเอกกค็ งไม่เป็นไร “แต่นายมีรอยย้ิมแบบน้ัน แสดงว่านายต้องมีนางเอกในฝัน อยู่ใชม่ ยั้ ” ผมอดถามไมไ่ ด้ เพราะถา้ เฟิสต์ไม่เคยมีสาวในฝัน แล้ว เฟิสต์จะสร้างรอยย้ิมแบบนน้ั มาท�ำไม “มี” เฟสิ ต์ตอบสั้นๆ ท�ำใหผ้ มยิง่ สงสยั หนกั “เป็นแบบไหนเหรอ” ผมอยากรมู้ ากจรงิ ๆ นะ พระเอกแบบ เฟิสตจ์ ะชอบผู้หญิงแบบไหน “ถ้านายจะสร้างนางเอกจริงๆ...” เฟิสต์เอ่ยขณะยืนกอดอก จ้องหน้าผม “ขอแบบ อลซิ โดโรเธีย สกั คน” “เอ”๋ ผมกะพริบตาถ่ีๆ “อลิซ จากเรือ่ ง Genesis Online ท่ี เราแต่งนะ่ เหรอ” “อมื ” เฟิสต์พยกั หน้า “ท�ำให้ไดห้ รอื เปล่า” เอ่อ...เร่ืองนีท้ ำ� ใหผ้ มล�ำบากใจอยู่ จริงอย่วู า่ แครักเตอร์อลซิ เขียนไม่ยาก และคนอ่านหลายคน กช็ อบนางเอกแบบอลิซ แต่ผมไม่กล้าเขียนอลิซเป็นนางเอกแล้วน่ะสิ เพราะอะไร ~ ล.โลกลัลล้า ~

60 เหรอ... ฟ้าซ่ึงเป็นเพ่ือนนักเขียนของผมไม่อ่านนิยายผม เพราะฟ้า อา่ นแตน่ ยิ ายวาย ไม่ก็จนิ้ วาย ฟา้ ไมช่ อบเร่อื งที่มีนางเอก แต่ผมสง่ หนังสืออภินันท์ให้ฟ้าทุกเร่ืองนะ ฟ้าเองก็ส่งหนังสือวายที่เธอแต่ง ใหผ้ ม แตผ่ มกไ็ ม่กลา้ เปดิ อา่ นเหมือนกนั ก็เลยถือวา่ เสมอภาคกันดี ยกเวน้ เรื่อง Genesis Online ทฟี่ า้ อ่านจนจบ ผมก็ไม่เข้าใจ ทำ� ไมฟา้ ถึงอา่ นได้ จนกระทง่ั ฟ้าเจอผม แลว้ บอกผมวา่ ... “อลซิ อะ ฉันอ่านแล้วนึกถึงโมเลย เหมอื นโมมากอะ” ตอนน้ันผมงงมาก อลิซเป็นผู้หญิงนะ แล้วผมจะเหมือน ผู้หญิงไดไ้ ง “มะ...ไมเ่ หมอื นนะ เหมอื นอลซิ ตรงไหน” “โอ้โห จะให้ร่ายมาเป็นลิสตเ์ ลยใชม่ ั้ย ขอี้ ายเหมอื นกัน พดู ไม่เก่งเหมือนกนั แต่จริงจงั ตัง้ ใจอะไรแล้วทุ่มเทมาก” ผมฟงั แลว้ ก็อ้งึ ไป พยายามแย้งกับฟา้ “แต่...นั่นกเ็ ป็นคุณสมบตั ขิ องนางเอกทว่ั ไปน่ีนา” “งน้ั เหรอ กไ็ มร่ หู้ รอกนะ เพราะไมค่ อ่ ยอา่ นเรอื่ งทมี่ ชี ะนี อๆิ ” ฟา้ ตอบผม จากน้นั ก็พดู ต่อ “แต่มันก็อดคิดไม่ได้นี่นา ถ้าโมแอบชอบใครสักคนก็น่าจะ เหมือนอลิซม้ัย อลิซไม่กล้าคุยกับคนท่ีแอบชอบ ซึ่งก็คืออลัน แต่ ลับหลังกลับท�ำเพ่ืออลันหลายอย่าง ขนาดยอมท�ำเหมือนทรยศ อลันไปเข้ากับฝ่ายศัตรู ท�ำให้อลันเกลยี ดอลซิ ทั้งท่ีแท้จรงิ แล้วอลิซ ทำ� เพอื่ อลนั ทง้ั นนั้ เกบ็ ขอ้ มลู ศตั รู แลว้ แอบชว่ ยเหลอื อลนั อยา่ งลบั ๆ อยนู่ าน จนอลนั เพง่ิ มารคู้ วามจรงิ ทหี ลงั นล่ี ะ ตอนอลซิ เสย่ี งชวี ติ เพอ่ื ช่วยอลัน อลันถึงเพ่ิงได้ประจักษ์ว่าอลิซรักตนมากขนาดยอมท�ำ ทุกอยา่ งจริงๆ” “เอ่อ...แต่เรายังไม่เคยท�ำอะไรแบบนั้นเลยนะ...” ผมไม่รู้จะ ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

61 พูดยงั ไง แต่จะเถียงก็ไมไ่ ด้ เพราะผมยังไมเ่ คยชอบใคร สว่ นใหญก่ ็ หลงรกั แต่ตวั ละครในการต์ ูน เกม หรอื นิยาย “แต่โมเป็นคนแบบอลซิ นะ เช่อื สิ” ฟา้ ยนื กราน “มติ รภาพกับ ความรัก นายใหค้ วามสำ� คญั มากกว่าตัวนายเองอีก บางคร้ังนายก็ เลือกปกป้องเขา ท้ังทมี่ ันทำ� ร้ายตวั เอง” ผมฟังที่ฟ้าพูดแล้วเงียบไป ฟ้าอยู่โรงเรียนประถมที่เดียวกับ ผม เนอ่ื งจากผมเขา้ สงั คมไมเ่ กง่ ชอบอยแู่ ตใ่ นโลกสว่ นตวั ผมจงึ มกั โดนเดก็ เกเรกลนั่ แกลง้ แตพ่ ออาจารยจ์ บั ไดแ้ ละจะลงโทษคนทแ่ี กลง้ ผม ผมกลบั บอกอาจารยว์ า่ พวกเขาแคเ่ ลน่ กบั ผม ไมไ่ ดต้ ง้ั ใจจะแกลง้ ผม ก็ผมไมอ่ ยากเห็นพวกเขาโดนทำ� โทษนนี่ า ถึงพวกเขาไม่ไดเ้ ห็น ผมเป็นเพ่ือน แต่ยังไงพวกเขาก็อยู่ห้องเดียวกับผม ผมก็อยากจะ เห็นพวกเขาเป็นเพื่อน “โมยอมรับซะเถอะ นายสร้างอลิซจากตัวนาย” ฟ้ายังคง ยนื กราน “มะ...ไมส่ ิ ไม่นะ” ผมยังยอมรับไม่ได้อยูด่ ี “เราต้องเหมอื นพระเอกต่างหาก ใครๆ ก็อยากเป็นพระเอก แบบอลนั ” “หรา...” ฟา้ ยิม้ แหย่ผม “โมเขยี นพระเอกเปน็ คนทอี่ ยากเปน็ แต่โมก็รู้ว่าพระเอกแบบอลันไม่ใช่ตัวตนจริงๆ นายรู้ว่าไม่สามารถ เป็นอย่างพระเอกได้ ก็เลยสร้างนางเอกจากตัวนายเองมาคู่กับ พระเอกแทนไงละ่ ” “หะ...หะ ดะ...เดย๋ี วนะ” ผมฟงั แลว้ มนั ดสู บั สน และถา้ มนั เปน็ อยา่ งนั้นจริง มนั กน็ า่ อบั อายมาก “เราเขยี นตวั เอง...เพอ่ื มาคกู่ บั พระเอกทเ่ี ราอยากเปน็ เนยี่ นะ?” “ใช่ม้ัยละ่ ” ฟ้ายมิ้ อยา่ งมีเลศนยั “ลกึ ๆ แล้วโมคงคิดว่าเป็น แบบพระเอกไม่ได้ ก็ขอใหไ้ ดค้ นแบบพระเอกแลว้ กนั หุๆ” “คะ...คอื มนั ...คอ่ นขา้ งจะ เออ่ พระเอกเราเปน็ ผชู้ ายนะ ฟา้ ~ ล.โลกลัลลา้ ~

62 เขียนนยิ ายวายมากไปมั้ย” ถงึ ในใจลึกๆ ผมจะรสู้ ึกว่าค�ำพูดฟ้ามัน ตรงแบบทีผ่ มไม่อยากยอมรบั แตผ่ มกไ็ ม่เข้าใจอยู่ดี “กน็ างเอกท่นี ายชอบมักจะเป็นสาวแกรง่ ไม่ใชเ่ หรอ ฉันเหน็ นะ นายชอบลเู คยี จากเรอ่ื ง Bleach แลว้ นายกช็ อบเอลซา่ สการเ์ ลต็ จากเรอ่ื ง Fairy Tail อ๋อ แลว้ ก็ คริ ซิ ากิ จิโตเกะ จากเร่ือง Nisekoi ดว้ ย ช่ือ อลิซ โดโรเธีย น่ีได้แรงบันดาลใจจากอลซิ Resident Evil ใช่ม้ัย นายก็ชอบเธอน่”ี “เรา...คอื อลซิ เหรอ” สดุ ทา้ ยผมกไ็ ดแ้ ตช่ อ็ กอยา่ งไมอ่ ยากจะ เชือ่ “ถกู ตอ้ ง! ไม่วา่ มองจากมุมไหน นายก็คอื อลิซชดั ๆ!” นั่นจึงเป็นเหตุผลว่านับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาผมก็ตั้งม่ันว่าจะ ไมม่ วี ันเขียนนางเอกแบบอลซิ ขนึ้ มาอีก เพราะพอคิดได้ว่าเอานสิ ัย ตัวเองไปเปน็ นางเอกของเร่ืองแลว้ มัน... ผมอยากจะเอาหัวโขกโน้ตบุ๊กให้ตายไปเลย ม่ายยย ผมรับ ตวั เองไม่ไดจ้ ริงๆ ... กลบั มาสโู่ ลกแหง่ มโนในความจรงิ ผมยงั คยุ กบั เฟสิ ต์ พระเอก ของผมอยู่ ผมตอ้ งหาทางเกลย้ี กล่อมให้เฟสิ ตเ์ ลกิ มองอลิซได้แล้ว “เฟิสต์ นายอยากไดน้ างเอกแบบไหน เรายนิ ดีเขยี นให้หมด” ผมพดู กบั เฟิสต์ “ยกเวน้ นางเอกแบบอลิซ เราทำ� ให้ไมไ่ ด้จริงๆ” เฟิสต์มองหน้าผม สีหนา้ เจอื ความผิดหวังนดิ หน่อย “ง้ันเหรอ...” เฟิสตว์ ่า “ไมเ่ ปน็ ไร ถา้ ไม่ได้แบบอลิซ ง้ันไมต่ อ้ ง มีก็ได้” คำ� พดู ของเฟสิ ตท์ �ำให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ผมกลัวจะ โดนพระเอกของตวั เองโกรธอกี แล้วน่ะสิ ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~

63 “ไม่มีนางเอก นายโอเคใช่มั้ยอะ” ผมก็เป็นห่วงความรู้สึก เฟิสตเ์ หมอื นกนั นะ ถงึ เขาจะเป็นแค่ตวั ละครในเร่อื งของผมกเ็ ถอะ “ไม่มปี ญั หา” เฟสิ ตต์ อบกอ่ นจะมองผม ไล่สายตาพิจารณา ผมตัง้ แต่หวั จดเทา้ “อนั ทจี่ รงิ ...” เฟิสตท์ ้ิงช่วงสกั พักแลว้ บอกว่า “แบบนายกต็ รงสเปกอยู่นะ” “หะ...หา!” ผมพลนั เหลือกตาโต เม่อื กี้นี้เฟิสต์พูดวา่ ยงั ไงนะ! “นางเอกแบบนาย...น่าจะได้อย”ู่ เฟสิ ต์คลี่ยิม้ บางๆ ราวกับเจอเรอื่ งสนกุ แลว้ “มะ...ไมน่ ะ นายจะเอาคนเขยี น...มาเปน็ นางเอกได้ไง” ผมประทว้ งเมอ่ื เฟสิ ตค์ อ่ ยๆ ขยบั เขา้ มาใกลผ้ ม มานง่ั อยตู่ รง ปลายเตียง ผมไม่เคยรสู้ กึ หวาดหว่ันกบั ตวั ละครของตวั เองมากอ่ นเลย “ใช่ เราทำ� ไมไ่ ด้” เฟิสตส์ บตากบั ผม “แตน่ ายทำ� ได้ เพราะนายเป็นพระเจ้าของเรอื่ ง” “มะ...ไม่นะ” ผมปฏิเสธ กอ่ นจะคิดหาเหตผุ ลมาเกลี้ยกลอ่ ม พระเอกของผม “เราไมเ่ หมาะหรอก เราเปน็ ผชู้ ายนะ!” ผมไมร่ จู้ ะวางตวั อยา่ งไรแลว้ ไมค่ าดคดิ วา่ พระเอกของผมจะ มาไม้น้ี ผมขยับตัวหนีไปจนชิดหัวเตียง ในขณะที่เฟิสต์ก็เลื่อนมา ใกล้ผมเรอื่ ยๆ “เหมาะหรอื ไม่ ต้องลองพิสูจน์ก่อนม้ยั ...” สายตาของเฟิสต์เปลี่ยนไปแล้ว ปกติกับผมเฟิสต์มักแสดง แววตาเป็นมิตรและเกรงใจอยู่หลายส่วน เฟิสต์ค่อนข้างเคารพผม ในฐานะคนเขยี น แตใ่ นขณะเดยี วกนั เฟสิ ตก์ ส็ นทิ กบั ผมเหมอื นเพอ่ื น คนหนงึ่ แต่ตอนนี้เฟิสต์ท่ีผมเห็นไม่ใช่เฟิสต์คนเดิมอีกแล้ว สายตาท่ี ~ ล.โลกลลั ล้า ~

64 เฟสิ ตม์ องผมเปน็ ประกายวาววาบ เสมอื นเพง่ิ เจอสง่ิ ประดษิ ฐท์ ถี่ กู ใจ และอยากเล่นดว้ ยนานๆ ผมกลืนน�้ำลายลงคอ แย่แล้วสิ น่ีผม...ก�ำลังถูกตัวละคร รกุ รานเรอะ! “นะ...นายจะทำ� อะไร” เสยี งผมสัน่ ไปหมดแลว้ “นน่ั สนิ ะ” เฟิสต์เอย่ เสียงกระซบิ มองผมดว้ ยตาคมกรบิ “ทำ� ไมเราสองคน...ไมล่ อง...แมนๆ ขนึ้ เตยี งกัน ละ่ ” “มา่ ยยย” ฉบั พลันภาพปกนิยายวายสดุ หลอนจากในงานหนงั สือ ภาพ ผู้ชายบึกบึนสองคนนอนกอดก่ายกันบนเตียงก็ผุดขน้ึ มาในหวั เป็น ปกทท่ี �ำใหเ้ ห็นภาพชอื่ เร่อื งได้อย่างชัดเจนยิง่ นัก ‘แมนๆ ขึ้นเตียงกัน’ นน่ั ทำ� ใหส้ ตผิ มแตกพลา่ น จนภาพในมโนหลดุ กระจาย เฟสิ ต์ ในจนิ ตนาการผมกห็ ายไปแล้ว ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ท้งั ทใี่ จ ยงั สั่นรัวเป็นกลอง “เฟสิ ต์ นายบา้ ไปแลว้ เหรอ” ผมไดแ้ ตบ่ น่ พมึ พำ� แตค่ วามจรงิ ผมกช็ ักจะเรม่ิ หวั่น ผมกไ็ ม่รวู้ ่าสรุปแลว้ ใครกันแนท่ ีบ่ ้ากว่ากัน ระหวา่ งเฟสิ ต์...ฮีโรพระเอก ที่จู่ๆ กบ็ ้าอยากขน้ึ เตียงกับผม หรอื ผม...นกั เขยี นนยิ ายทจี่ ๆู่ กบ็ า้ จนิ ตนาการเรอ่ื งพรรคน์ ก้ี บั ตัวละคร สงสัยภาพปกนิยายวายเรื่องน้ันคงท�ำให้ผมหลอนไปแล้ว จรงิ ๆ - ~ First Moment แรกพบในนิยาย ~