HOPE MAGAZINE VOL 4

www.tltpress.com Thailand for life cForepey hope changes everything Vol. 04 วารสาร เพื่อจุดประกายความหวังสำหรับทุกชีวิต แผนดินไหวเนปาล ดีหรอื ไมด ี เกดิ ขน้ึ จากอะไร ยากท่จี ะบอก ศิลปน ผยู ่งิ ใหญ กำลังใจจาก ทนง โคตรชมภู ชายพกิ าร Pray NEPfor AL





เร่ืองโดย magazinefor พระมหาสมชาย ฐานวุฑฺโฒ Life เรียบเรียงโดย ณัฐชลัยย์ ปานใจ คำ� 2 คำ� ที่จะสร้างความสำ�เรจ็ อปุ สรรคทง้ั หลายในโลกมไี วใ้ หเ้ ราเดนิ ขา้ ม ถา้ เราอดทนขา้ มผา่ นมนั ไปได้ เรา จะสูงข้ึน เวลาเดินขึ้นยอดเขาต้องออกแรงมากกว่าการเดินบนพื้นราบ แต่ถ้าอดทน เดนิ ขา้ มไปได้ เราจะมองเหน็ ทวิ ทศั นร์ อบตวั ไดก้ วา้ งไกล ไดร้ บั ความชน่ื ใจจากสายลม ท่ีพัดผ่าน และความภาคภูมิใจที่ประสบความส�ำเร็จ ความอดทนจึงเป็นปัจจัยส�ำคัญท่ีจะน�ำพาให้เราข้ามผ่านเรื่องราวท่ียาก ลำ� บาก เชอ่ื ไหมวา่ ทกุ อยา่ งทอี่ ยรู่ อบตวั เราลว้ นแลว้ แตเ่ ปน็ อนสุ าวรยี แ์ หง่ ความอดทน มากบ้างน้อยบ้าง แล้วแต่ส่ิงของน้ันๆ 4

หากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่อดทนสร้างความดี ก็คงไม่มี ผลพวงจากอุปสรรคท่ีเขาเจอได้ท�ำให้สตีฟ จ็อบส์ พระพุทธศาสนา เปลย่ี นแปลง เขาไดม้ องเหน็ โอกาสทจี่ ะแกไ้ ขปรบั ปรงุ ตวั เอง ความ อดทนต่อความกดดันรอบตัวได้ท�ำให้สตีฟ จ็อบส์ เปล่ียนไป หากบรรพบุรุษไม่อดทนสร้างข้าวของเครื่องใช้ในอดีต เรา ก็คงไม่มีสิ่งของเหล่านั้นให้ใช้อย่างสะดวกสบาย เติ้งเสี่ยวผิง เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน ผู้เคยรุ่งเรือง ได้ถูกปลดออกจากต�ำแหน่งและถูกส่งไปเป็นกรรมกรในชนบท หากบรรพบุรุษไทยไม่อดทนรักษาผืนแผ่นดินไทยให้คงอยู่ หมดสน้ิ อำ� นาจ ครอบครวั เดอื ดรอ้ น หากเขาไมอ่ ดทนตอ่ ความกลมุ้ เราก็คงไม่มีประเทศให้อาศัย ใจ เขาก็คงไม่สามารถผ่านวันเวลาเหล่าน้ันแล้วน�ำประเทศจีนให้ กลับมารุ่งเรืองได้อีกคร้ัง แทบจะพูดได้เลยว่าท่ีเรามีความสุขสบายทุกวันน้ีล้วนแล้ว แตเ่ กิดจากความอดทนของบคุ คลในอดีต ท่ีไมย่ ่อท้อต่ออปุ สรรคท่ี เพราะฉะนน้ั อย่าปลอ่ ยตวั เองใหจ้ มจอ่ มกบั ความผดิ หวงั เกิดขึ้น แต่เดินหน้าต่อจนประสบความส�ำเร็จ จมจ่อมอยู่กับอุปสรรคท่ีเราพบเจอ แต่จงมองไปข้างหน้า เชิดคาง ให้สูง อดทน แล้วเดินหน้าต่อไป มุ่งสู่ความส�ำเร็จ ดูผู้ท่ีประสบ ด้วยเพราะพวกเขาเหล่าน้ันมองเห็นวิธีแก้ปัญหาที่หลบ ความสำ� เรจ็ ในชวี ติ ทผี่ า่ นอปุ สรรคมากมายทงั้ หลายเปน็ แบบอยา่ ง ซ่อนอยู่ในอุปสรรคต่างๆ และไม่มัวจมจ่อมอยู่กับความคิดว่าตน สุดท้ายเราก็จะเป็นคนหน่ึงที่ประสบความส�ำเร็จเช่นกัน โชคร้ายท่ีต้องมาประสบกับสถานการณ์เหล่าน้ี ความหวังจะยังคงมีเสมอ หากเราไม่ทิ้งความหวัง สตีฟ จ็อบส์ ก็เป็นคนหน่ึง เขาเคยถูกไล่ออกจากบริษัทที่ ตัวเองเป็นคนก่อต้ัง แต่ความอดทนต่อความแค้นใจ และไม่หยุดท่ี จะพฒั นาตนเอง ทำ� ใหเ้ ขาเขา้ ใจบทเรยี นชวี ติ เตบิ โตและกลายเปน็ บคุ คลทบ่ี รษิ ทั ตอ้ งเชญิ เขา้ มาฟน้ื ฟกู อบกสู้ ถานการณ์ เปน็ CEO ที่ เก่งที่สุดในรอบศตวรรษ 5

แผน่ ดนิ ไหว เนปาล เกดิ ข้ึนจากอะไร ม่ือ 13:11 ตามเวลาไทยของวันเสาร์ท่ี 25 เมษายน 2558 โลกต้องตะลึงอีกครั้ง เมื่อเกิดแผ่นดินไหว ขนาดใหญถ่ ึง 7.8 Mw โดยมจี ุดศูนย์กลางห่างออกไป 34 กิโลเมตรทางตะวนั ออกเฉยี งใตข้ องเมืองลมั จงุ ซึ่งต้งั อยู่ระหว่างกรุงกาฐมาณฑุและโปขรา ในประเทศเนปาล สร้างความสูญเสียอย่างใหญ่หลวงทั้งต่อชีวิตและ ทรัพสิน โดยมีโบราณสถานต่างๆ พังเสียหายมากมาย 6

สาเหตุของแผ่นดินไหวคร้ังน้ี มาจากการสะสมพลังของจุด Locking line ราว 80ปี นับจากแผ่นดินไหวคร้ังใหญ่ขนาด 8.0 ในเนปาล เม่ือปี พ.ศ.2477 ทั้งนี้แผ่นเปลือกโลกอินเดียน้ัน โดยปกติจะเคล่ือนตัวขึ้น ไปทางทิศเหนือตลอดเวลาอยู่แล้ว โดยมีอัตราความเร็วในการเคลื่อนตัว ประมาณ 2.0 เซน็ ตเิ มตรตอ่ ปี ขอบบนของแผน่ เปลอื กโลกอนิ เดยี จะเบยี ด เข้ากับแผ่นเปลือกโลกยูเรเซียซ่ึงเป็นที่ตั้งของทวีปเอเชียและยุโรป การ เบยี ดกนั ไดด้ นั แผน่ ดนิ ใหส้ งู ขน้ึ เปน็ เทอื กเขาหมิ าลยั ตงั้ แตห่ ลายลา้ นปที แ่ี ลว้ (หมิ าลยั ทกุ วนั นกี้ ย็ งั คงมคี วามสงู เพม่ิ ขน้ึ เรอ่ื ยๆ) โดยในการเบยี ดตวั ขน้ึ ทาง เหนอื นี แ้ ผน่ ปลอื กโลกอนิ เดยี ซงึ่ มคี วามหนาแนน่ สงู กวา่ เปลอื กโลกยเู รเซยี จะเป็นฝ่ายมุดตัวลงด้านล่าง การมุดตัวแบบน้ีเมื่อนานไปปีจะท�ำให้เกิดจุด ล็อกเน่ืองจากความไม่เรียบของเปลือกโลก ท�ำให้แผ่นเปลือกโลกอินเดีย เคลอ่ื นตวั ตอ่ ไปทางเหนอื ไมส่ ะดวก เกดิ การสะสมแรงกดดนั ขนึ้ จนสดุ ทา้ ย ก็จะเกิดแผ่นดินไหวข้ึนเพ่ือปลดปล่อยพลังงานท่ีสะสมไว้ออกมา ใน ลักษณะแบบ Reverse thrust ดังเช่นแผ่นดินไหวขนาด 7.8 ท่ีเกิดขึ้นมา ครั้งนี้ ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างมหาศาลตามท่ีเป็นข่าว เน่ืองจาก ประเทศเนปาลน้ัน ต้ังอยู่ท่ีขอบรอยเลื่อนพอดี ขอบคุณ http://jimmysoftwareblog.com/node/448 7

หลายๆ คนเคยพูดว่า การท่ีคุณได้เกิดมามีอวัยวะครบ 32 ประการถือว่าเป็นเรืองโชคดีแล้ว แต่จะโชคดีกว่านั้นหากคุณ สามารถรกั ษามนั ไวไ้ ดต้ ราบจนมนั หมดหนา้ ทข่ี องมนั พรอ้ มกบั ลม หายใจของคุณ แต่หากคุณไม่สามารถรักษามันไว้ได้ล่ะ มันก็ไม่ใช่ อปุ สรรคทจ่ี ะทำ� ใหค้ ณุ มชี วี ติ อยบู่ นโลกใบนไ้ี มไ่ ด้ จรงิ อยมู่ นั อาจจะ ยากกว่าเก่าสักหน่อย แต่มันก็ไม่ยากเกินไปส�ำหรับความตั้งใจ ความพยายามท่ีจะใช้ชีวิตให้ได้เหมือนคนปกติ เช่นชีวิต ของชายผู้น้ี “ทนง โคตรชมภู” ที่ธรรมชาติให้อวัยวะมาครบ 32 แต่กลับเอาคืนไปเร็วกว่าคนอื่น เมื่อเขาอายุ 12 ปี อวัยวะของเขา เริ่มมีอาการผิดปกติ ตอนอายุ 18 ปี ขาท้ังสองข้างหยุดท�ำงาน และอายุ 25 ปี แขนท้ังสองข้างจากไปอย่างถาวร ในปัจจุบัน ร่างกายใช้งานได้เพียง 10 เปอร์เซ็นต์ ศิลปินผู้ย่ิงใหญ่ ทนง โคตรชมภู ในวยั เดก็ ‘ทนง’ มชี วี ติ ทส่ี วยงามกบั รา่ งกายทคี่ รบสามสบิ บนรถเข็นตลอดเวลา เป็นเจ้าของผลงานทางศิลปะท่ีทรงคุณค่า สอง เขาเป็นนักเรียนกีฬาดีเด่น ที่หมอดูเคยท�ำนายชีวิตของเขาไว้ เป็นท่ียอมรับของทุกผู้คนที่พบเห็น ยิ่งผู้คนเหล่าน้ันได้รู้ถึงที่มาที่ ว่า เขาจะเป็นคนที่ครอบครัวได้พึ่งพา โดยเฉพาะแม่ท่ีเขาจะดูแล ไปว่า ภาพทุกภาพบนผืนผ้าใบของเขาเปน็ การวาดโดยใช้ปากคาบ อย่างดีไม่ให้ต้องล�ำบาก หากแต่ความจริงไม่ได้ง่ายดายและ ดินสอและพู่กัน แทนการใช้มือแบบคนปกติทั่วไป ย่ิงเพิ่มความ สวยงามดังค�ำท�ำนาย ประทับใจในรูปภาพน้ันมากย่ิงข้ึน ในวันท่ีธรรมชาติเอาคืนหากหัวใจของทนงไม่เข้มแข็งพอ “อาจารยใ์ ชช้ วี ติ ใหเ้ ปน็ ปกตแิ ละมคี วามสขุ ไดย้ งั ไง” เธอ วันน้ีคนไทยทั้งประเทศอาจไม่ได้รู้จัก “ทนง โคตรชมภู” เชื่อว่า ถามแบบทึ่งๆ เรอ่ื งราวของเขาจะเปน็ แรงบนั ดาลใจใหก้ บั การตอ่ สขู้ องทกุ ชวี ติ บน โลกน้ี ให้ได้ตระหนักในศักด์ิศรีและศักยภาพของความเป็นคน เขายมิ้ กลบั มาเปน็ คำ� ตอบแรก กอ่ นจะบอกวา่ หลายๆ คน คดิ วา่ เขาเอาศลิ ปะมายอ้ มใจเพอื่ ใหช้ วี ติ ดำ� รงอยไู่ ดภ้ ายใตร้ า่ งกาย ทนง โคตรชมภู ศิลปินผู้พิการท้ังมือและเท้า ซึ่งต้องน่ังอยู่ อันพิการน้ี แต่ความจริงแล้วไม่ได้เป็นอย่างน้ัน 8

“ผมชอบและผูกพันกับศิลปะมา ตั้งแต่ร่างกายแขนขายังเป็นปกติ ตั้งแต่เรียน ป.๑ คร้ังที่ เรม่ิ เรยี นวชิ าวาดรปู ไดร้ บั คำ� ชมจากครวู า่ วาดรปู ดี แมเ้ ปน็ เพยี งคำ� ชมเลก็ ๆ แตค่ ำ� คำ� นน้ั มนั ยงิ่ ใหญ่ ส�ำหรับเด็กบ้านนอกอย่างผมมาก” จากค�ำชมของครูท่ีเหมือนน้�ำทิพย์กระตุ้นความกระตือรือร้นให้ใฝ่ รู้เร่ืองศิลปะมากขึ้น เป็นเหตุให้เด็กชายทนงในขณะน้ันมีฝีมือการวาดรูปก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และครู จะคอยส่งเสริมโดยให้เขาเป็นลูกมือในการท�ำสื่อการสอนท่ีต้องใช้รูปภาพเป็นส่วนประกอบเสมอ วบิ ากกรรมวาระแรกเกดิ ขน้ึ กบั เขาตอนอายุ 12 ปี ทนงกำ� ลงั จะเรยี นจบชนั้ ป.6 ตอนนนั้ รสู้ กึ ขาไม่มีแรงเอาเสียเลย จะก้าวไปไหนแต่ละย่างก้าวรู้สึกทรมานมาก ไปหาหมอ หมอบอกว่าขาดสาร อาหาร และแนะน�ำว่าต้องออกก�ำลังกายมากๆ เพื่อให้กล้ามเนื้อแข็งแรง แต่ตอนหลังเพ่ิงจะรู้ว่าคน ป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้อสลายตัวแบบเขาต้องพักผ่อนเยอะๆ และห้ามออกแรง อาจารย์ทนง บอกว่า คร้ังหนึ่งไม่มีใครอยู่บ้าน เขาพยายามเดินเพ่ือจะออกก�ำลังตามท่ีหมอ แนะน�ำ แต่ก็ไม่ได้ผลเดินแล้วล้ม อยู่อย่างน้ัน “รูเ้ ลยว่าการก้าวขาท่ีหลงั บา้ นในตอนน้ันเป็นครั้งสดุ ท้ายของผม” เขาบอกเสยี งแผว่ เบาลง เมื่อเดินไม่ได้ เด็กชายทนงก็ไม่สามารถไปโรงเรียนได้เหมือนเด็กทั่วไป แต่แม้จะหยุดอยู่บ้าน เขาก็ไม่เคยละเลยที่จะฝึกฝนเร่ืองการวาดภาพ และเรียนหนังสือด้วยตัวเองที่บ้าน เป็นโชคดีของเขา เป็นท่ีสุดท่ีทั้งพ่อแม่ น้องชายและน้องสาวของเขา ตลอดจนครูศิลปะท่ีโรงเรียนชุมชนบ้านถ่อน ช่วย เป็นก�ำลังใจและสนับสนุนให้การเรียนรู้ และเรื่องการวาดรูปอย่างเต็มท่ี “ตอนนนั้ ครทู โี่ รงเรยี นกย็ งั มาขอใหช้ ว่ ยวาดรปู เพอื่ เปน็ สอื่ การเรยี นการสอนใหเ้ ดก็ รนุ่ นอ้ ง มีค่าตอบแทนให้ด้วย ถือเป็นก�ำลังใจที่ย่ิงใหญ่ส�ำหรับผม รายได้จากตรงนี้สามารถช่วยจุนเจือ ครอบครัวยากจนของเราได้” 9

เหนือก�ำลังใจอ่ืนใดที่มีกับชีวิตเล็กๆในช่วงเวลาน้ัน ไม่อาจ “ผมซมึ อยหู่ ลายวนั รสู้ กึ วา่ ประตชู วี ติ ถกู ปดิ ตาย ทงั้ ๆ ท่ี เทียบเท่าสิ่งท่ีผู้เป็นแม่ของเขามีให้ เพราะแม่เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ ผมยังมีชีวิตอยู่” เขาสารภาพ สนับสนุนเขาไม่เคยขาดในเร่ืองการเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะ “แต่เหมือนชะตาลิขิต เพราะค่�ำวันหนึ่งผมเผอิญนึกได้ว่า “ครอบครัวเรายากจนก็จริง แต่เรื่องก�ำลังใจเราไม่เคย เคยอา่ นหนงั สอื เลม่ หนง่ึ เปน็ หนงั สอื ทร่ี วบรวมเอาความมหศั จรรย์ ขาดแคลนที่จะมีให้กันและกัน วันหน่ึงแม่ผมออกไปหาเห็ดในป่า ของโลกเอาไว้ มเี รอ่ื งสนั้ ๆ เกย่ี วกบั ผชู้ ายคนหนงึ่ ทพ่ี กิ ารเหมอื นผม เขาเห็นเห็ดดอกหน่ึงขึ้นบนโคนไม้ แทนท่ีจะเก็บมาเฉพาะเห็ด แต่เขาพยายามวาดรูปโดยใช้ปาก” กลับแบกไม้นั้นมาทั้งท่อนซึ่งหนักมาก กลับมาถึงบ้านเอามาให้ผม แลว้ บอกวา่ มนั สวย อยากใหผ้ มวาดรปู ดอกเหด็ ทข่ี นึ้ บนโคนไมโ้ คน วินาทีน้ันเขาลองก้มลงคาบพู่กันแล้วพยายามขีดเส้นไปมา น้ี ผมฟังแล้วอึ้งมาก ต้ังใจวาดภาพน้ันมากที่สุดในชีวิต ขณะท่ีวาด ดู แตร่ สู้ กึ วา่ ตอ้ งเกรง็ และใชพ้ ลงั ทกี่ ลา้ มเนอ้ื ปากอยา่ งมหาศาล คดิ คิดอย่เู สมอวา่ มีสายตาของแมม่ องอยู่ด้วยความช่ืนชมและให้ก�ำลงั ว่ายังไงก็ไม่มีทางท�ำได้เหมือนผู้ชายท่ีอยู่ในหนังสือเล่มน้ันแน่นอน ใจ” “รู้สึกท้ออย่างมาก แต่เม่ือนึกถึงแววตาของแม่แล้ว ท�ำให้ เหมอื นเคราะหซ์ ำ�้ เพราะอกี ไมน่ านหลงั จากนน้ั แขนทเ่ี คย ผมมีแรงอึดข้ึนมาทุกครั้ง คืนน้ันท้ังคืน ผมพยายามหาวิธีใช้ปาก มีแรงวาดรูปเริ่มมีอาการเดียวกับขา คือไม่มีเร่ียวแรง จะหยิบจะ คาบพู่กันวาดรูปให้ได้ กระท่ังลองเอาลิ้นดุนด้ามพู่กันให้ไปอยู่ใน จบั อะไรแตล่ ะครง้ั ตอ้ งใชก้ ำ� ลงั มหาศาล และเหนอ่ื ยแทบขาดใจ ไป ต�ำแหน่งตรงกับฟันกราม แล้วลองพยักหน้าขึ้นลงเพ่ือลากเส้น หาหมอ หมอบอกวา่ เปน็ โรคเดมิ นน่ั หมายความวา่ เขาจะกลายเปน็ ปรากฏว่าใช้แรงน้อยลงมาก ไม่ต้องเกร็งปากและขากรรไกรมาก คนพิการเต็มรูปแบบท้ังแขนและขาใช้การไม่ได้ ช่วยเหลืออะไรตัว ด้วย ลองฝึกไปฝึกมา แล้วก็ดีใจ ถึงแขนและขาจะไม่มีแรง แต่ยัง เองไม่ได้เลย ไงก็ยังวาดรูปได้แน่นอน” รุ่งข้ึนจากวันน้ันได้บอกกับทุกคนในบ้านว่า ถึงแม้แขนขา 10

ก้าวสุดท้าย จะใช้การไม่ได้อีกต่อไป แต่จะใช้ปากวาดรูปให้ได้ ตอนแรกทุกคน ท่ีขาก้าวลงไปบนพื้น คิดว่าเขาผิดหวังท้อแท้กับชีวิตมากจนสติแตกไปแล้ว แต่เม่ือเขา ไม่ใช่จุดส้ินสุด พยายามคาบดนิ สอมาลากเสน้ ไปมาพอเปน็ รปู เปน็ รา่ งใหด้ ู กอ็ งึ้ ไป แห่งความก้าวหน้า ตามๆ กัน ของชีวิตเสมอไป มันอาจจะเป็น “แมร่ อ้ งไห้ เพราะดใี จทผี่ มตดั สนิ ใจทจี่ ะสู้ หลงั จากนน้ั เขา จุดเร่ิมต้นแห่งความ หายไปพกั หนงึ่ แลว้ กลบั มาพรอ้ มกบั ไมไ้ ผเ่ หลามาเกลยี้ งเกลา แลว้ ก้าวหน้า เอาพู่กันผูก เป็นไม้ด้ามยาวๆ ให้ผมคาบเพื่อให้วาดรูปได้สะดวก ในอนาคตก็ได้ ขน้ึ ผมลองเอาพกู่ นั ทแี่ มป่ ระดษิ ฐใ์ หม้ าคาบไวใ้ นปากแลว้ วาด วาด วาด รสหวานจากไม้ไผ่สดๆ ก�ำซาบสู่ส้ิน เหมือนรสความเป็นห่วง ขอบคุณ ความรกั ทแ่ี มม่ ตี อ่ ผม วนิ าทนี นั้ ผมคดิ วา่ ตอ่ ใหอ้ ปุ สรรคมากแคไ่ หน http://www.oknation.net/blog/swongviggit/ เพ่ือแม่ผมจะผ่านมันไปให้ได้” แล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างที่เขา 2009/11/21/entry-1 ต้ังใจ เพราะนับจากวันน้ัน ภาพ : http://www.paisalvision.com/index.php/ content/123-fwmail/8996-2012-11-21-02-48-23.html เดก็ ชายทนงผงู้ อ่ ยเปลย้ี เสยี มอื และขา กลายเปน็ จติ กรทใี่ ช้ ปากวาดรูปท่ีได้รับการยอมรับเพียงหนึ่งเดียวในประเทศไทย แต่ นั่นไม่ใช่สิ่งส�ำคัญเท่ากับการอุทิศตัวเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับ ทุกผู้คน โดยเฉพาะคนพิการ “ชีวิตตอนนี้ของผม มีแม่ มีน้องและหลานๆ คอยดูแล พวกเราพยายามทำ� อะไรใหเ้ ปน็ เวลา ทำ� พรอ้ มกนั เชน่ กนิ ขา้ ว ถา้ วนั นไี้ ปไหนกับหลาน หลานกินค�ำ ผมกนิ คำ� สลบั กัน พวกเราปรบั ตัวร่วมกันมานานพอสมควร แต่อะไรที่ท�ำได้ หรือพอจะอดทนได้ ไม่รบกวนกันมากเกินไป ผมก็พยายามที่จะทนและท�ำเอง” ชายหนมุ่ บอกวา่ คนพกิ ารหลายคนทเี่ ขาไปพบ ชว่ ยเหลอื ตวั เองไดม้ ากกวา่ เขามาก แตค่ นเหลา่ นน้ั ขาดแรงใจ การพดู คยุ ของ เขากับคนเหล่านั้นอาจจะช่วยได้ในระดับหนึ่ง แต่เรื่องการดูแล กันเองของคนในครอบครัวส�ำคัญเหนือสิ่งอ่ืนใด เขาเจอประสบการณ์น้ีมากับตัวเอง เข้าใจมันดี ก้าวสุดท้ายที่ขาก้าวลงไปบนพื้นไม่ใช่จุดส้ินสุดแห่งความ ก้าวหน้าของชีวิตเสมอไป มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความ ก้าวหน้าในอนาคตก็ได้ หากคณุ ยงั มลี มหายใจ นนั่ หมายความวา่ เกมชวี ติ นย้ี งั ไม่จบ คุณยังมีโอกาสพลิกวิกฤติชีวิตให้กลับมายืนหยัดอย่างผู้ ชนะได้อีกคร้ัง 11

นานมาแล้ว มีพระราชาองค์หน่ึง พระราชาองค์นี้ มี ดีหรือไม่ดี.. คนสนทิ ทพี่ ระองคส์ นทิ มากคนหนงึ่ ซง่ึ พระราชามกั จะพาไป ยาก ไหนมาไหนด้วยเสมอ ที่จะบอก วันหนึ่ง พระราชาถูกหมาตัวหนึ่งกัดน้ิว แผลฉกรรจ์ มาก พระราชาจึงถามคนสนิทว่า “น่ีเป็นลางไม่ดีของ พระองคห์ รอื เปลา่ ” คนสนทิ กลบั ตอบวา่ “ดี หรอื ไมด่ ยี ากที่ จะบอก” ในที่สุดพระราชาถูกตัดน้ิว และพระราชาก็ถามคน สนิทอีกว่า “น่ีเป็นลางไม่ดีของพระองค์หรือเปล่า” คนสนิท กลับตอบว่า “ดี หรือไม่ดียากท่ีจะบอก” คราวน้ีพระราชา โกรธมาก เลยจับคนสนิทขังไว้ในคุก วันหนึ่งพระราชาเสด็จออกป่าล่าสัตว์ ด้วยความต่ืน เต้นท�ำให้พระองค์มุ่งหน้าลึกเข้าไปในป่าเรื่อยๆ เม่ือรู้ตัวอีก ทีก็พบว่าพระองค์ได้หลงทางเสียแล้ว ในระหว่างที่หันรีหันขวางอยู่นั้น พระองค์ได้พบกับ ชนเผ่าพ้ืนเมือง ซ่ึงพวกเขาต้องการจับพระราชาไปบูชายัญ แต่ก่อนท่ีพวกเขาจะได้ท�ำพิธี เขาก็พบว่าพระราชาน้ิวขาด จึงรีบปล่อยพระราชา เพราะเชื่อว่าพระราชาไม่ใช่มนุษย์ที่ สมบูรณ์ไม่เหมาะที่จะน�ำไปบูชายัญ เหตุการณ์นี้ได้ท�ำให้พระราชาเข้าใจค�ำพูดของคน สนทิ ทบ่ี อกวา่ “ดี หรอื ไมด่ ยี ากทจ่ี ะบอก” เพราะถา้ พระองค์ มีน้ิวครบสมบูรณ์ พระองค์คงต้องถูกฆ่าโดยคนป่าพวกนั้น อย่างแน่นอน เม่ือกลับมาถึงพระราชวังแล้ว พระราชาจึงส่ังปล่อย ตัวคนสนิท และขอโทษเขา แต่พระราชากลับประหลาดใจ 12

ทเ่ี หน็ คนสนทิ ไมโ่ กรธพระองคเ์ ลยแมแ้ ตน่ อ้ ย ในทางตรงขา้ ม เขากลบั บอกว่า “มนั ไมใ่ ชเ่ รือ่ งเลวรา้ ยอะไรเลย ท่ีท่านขังข้า ไว้ เพราะวา่ ถา้ พระองคไ์ มข่ งั ขา้ ไว้ ขา้ กจ็ ะตอ้ งตามทา่ นไปใน ปา่ และในเมอื่ ทา่ นไมเ่ หมาะจะถกู บชู ายญั ขา้ คงจะถกู นำ� ไป บูชายัญแทนเป็นแน่” ขอบคุณ อีกครั้งกับค�ำที่ว่า “ดี หรือไม่ดียากที่จะบอก” เรื่อง http://www.love4home.com/index. นอี้ าจกลา่ วไดว้ า่ ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งทเ่ี กดิ ขน้ึ ในโลก ไมม่ กี ารสรปุ php?lay=show&ac=article&Id=111499&Ntype=6 ได้อย่างแน่นอนว่า ดี หรือ ไม่ดี ภาพ: http://townetworks.com/wp-content/ uploads/2014/10/good-and-bad.jpg บางครง้ั สงิ่ ทดี่ ี อาจจะกลายเปน็ สงิ่ ทเ่ี ลวรา้ ย ในขณะ ทส่ี ง่ิ ทเี่ ลวรา้ ยอาจกลายเปน็ ดี สง่ิ ดๆี อะไรกต็ าม ทเ่ี กดิ ขนึ้ กบั เรา จงสนกุ สนานกบั มนั แตอ่ ยา่ ไปยดึ ตดิ กบั มนั จงคดิ เสยี วา่ มันเป็นส่ิงที่สร้างความประหลาดใจให้กับชีวิตของคุณ อะไรต่างๆ ท่ีมันเลวร้าย ที่เกิดข้ึนกับคุณ ไม่จ�ำเป็น ต้องไปเศร้าเสียใจกับมันมากเกินไป เพราะในตอนท้าย มัน อาจจะไม่ใช่ส่ิงท่ีเลวร้ายก็ได้ 13

กชำ�าลังยใจจพากิการ 14

ณ โรงพยาบาลแหง่ หนง่ึ มชี ายสองคนกำ� ลงั ปว่ ยหนกั จงึ ขออนญุ าต ยา้ ยไปพกั เตยี งใกลห้ นา้ ตา่ ง พยาบาลยนิ ดจี ดั การให้ ด้วยกันท้ังคู่และถูกจัดให้อยู่ในห้องคนไข้เดียวกัน ตามความประสงค์ของเขาและเม่ือทุกอย่างเรียบร้อย เธอก็ขอตัว ออกไปจากห้อง ปล่อยเขาไว้เพียงล�ำพัง ชายคนหน่ึงได้รับอนุญาตให้ลุกน่ังบนเตียง เป็นเวลา หน่ึงชั่วโมงทุกบ่าย เพ่ือช่วยให้ของเสียไหลออกจากปอดได้ แลว้ เขากค็ อ่ ยๆ ยนั ตวั เองดว้ ยขอ้ ศอกขา้ งเดยี วเพอ่ื จะมอง สะดวกขนึ้ เตยี งของผปู้ ว่ ยคนนต้ี ง้ั อยู่ ขา้ งหนา้ ตา่ งบานเดยี วของ ดูโลกข้างนอกด้วยสายตาของตนเองเป็นครั้งแรก ห้องนั้น แนล่ ะ เขาควรจะมคี วามสขุ ทม่ี โี อกาสสมั ผสั มนั ดว้ ยตนเอง ส่วนชายที่อยู่อีกมุมหน่ึงต้องนอนจมอยู่บนเตียงตลอด เขาค่อยๆ ชะเง้อคอช้าๆ เพ่ือมองออกไปนอกหน้าต่าง เวลา เขาทั้งสองมักจะมีเร่ืองราวพูดคุยแลกเปลี่ยนกันเสมอ ทุกๆ บ่ายเม่ือชายข้างหน้าต่างลุกข้ึน เขาก็จะเล่าให้เพื่อนร่วม แต่แล้ว! ภาพที่เขาพบกลับเป็นเพียงก�ำแพงโล่งๆ ห้องฟังถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามองเห็นผ่านหน้าต่างบานนั้น ชายผู้น้ีจึงสอบถามพยาบาลในเวลาต่อมา อะไรกันเล่าที่ ขณะที่ผู้ฟังก็รู้สึกมีความสุขกับห้วงเวลาหนึ่งช่ัวโมงดังกล่าว ทำ� ใหเ้ พอ่ื นผจู้ ากไปของเขา ไดพ้ รรณนาเปน็ คงุ้ เปน็ แควถงึ สงิ่ ตา่ งๆ เพราะไมเ่ พยี งทำ� ใหโ้ ลกของเขากวา้ งขน้ึ หากยงั ชว่ ยใหเ้ ขารสู้ กึ ที่อยู่นอกหน้าต่างบานนี้ให้เขาฟัง มีชีวิตชีวากับกิจกรรมและสีสันของโลกข้างนอกน้ันอีกด้วย พยาบาลคนเดมิ แจง้ ใหเ้ ขาทราบวา่ ชายคนนน้ั ตาบอด เขา ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย แม้แต่ก�ำแพง เนื่องจากผู้อยู่ใกล้หน้าต่างได้บรรยายทุกส่ิงอย่าง “บางทีเขาอาจจะอยากให้ก�ำลังใจคุณก็ได้” ละเอียดลออถ่ีถ้วน ชายอีกมุมหนึ่งจึงจินตนาการตามไปได้ ความหวัง ของคน 1 คนสามารถส่งต่อให้กับคนอีกคนได้ อยา่ งรนื่ รมย์ ครงั้ หนง่ึ เขาไดฟ้ งั การพรรณนาถงึ สวนสาธารณะ ความหวงั เลก็ ๆ ของชายตาบอดทอี่ ยากจะมอบแรงใจในการมชี วี ติ แห่งหน่ึงท่ีมีเป็ดและห่านเริงเล่นน้�ำกันอยู่ในทะเลสาบ เด็กๆ ต่อไปให้กับเพ่ือนคนป่วย ได้สร้างความหวังให้เกิดข้ึนในใจของ กำ� ลงั สนกุ สนานไปกบั การละเลน่ บนเรอื หนมุ่ สาวเดนิ เกย่ี วกอ้ ย เพ่ือนคนป่วยน้ันจนสามารถสู้โรคร้ายด�ำเนินชีวิตต่อมา พลอดรักอยู่ท่ามกลางมวลดอกไม้หลากสีและสายรุ้ง โดยมี ต้นไม้ชราสูงใหญ่เพ่ิมความสงบงามให้กับสวน อีกท้ังยังพลอย ขอบคุณ เห็นภาพทิวทัศน์ของเมืองที่ตัดกับเส้นขอบฟ้าโพ้นไกล Thaireaderclub.com Credit ภาพ: http://www.siamintelligencecom/ ในบ่ายท่ีอากาศสบายๆ วันหน่ึง ชายคนนั้นได้เล่าว่ามี %E0%B9%89happiness-from-fail/hope-hand/ ขบวนพาเหรดก�ำลังเดินผ่านไป แม้ชายอีกคนจะไม่ได้ยินเสียง ดนตรีจากวงดุริยางค์ก็ตาม เขาก็สามารถสัมผัสมันได้ด้วยใจ จาก ถ้อยบรรยายของเพ่ือนร่วมห้องข้างหน้าต่างเป็นอย่างดี เวลาเคลอื่ นคลอ้ ยจากวนั เปน็ หลายสปั ดาห์ เชา้ วนั หนงึ่ พยาบาลประจ�ำเวรได้เข้ามาปฏิบัติหน้าท่ีตามปกติของเธอ เพ่ือดูแลท�ำความสะอาดร่างกายให้ชายทั้งสอง เธอได้ พบว่าคนไข้ใกล้หน้าต่างได้สิ้นลมไปแล้ว เขาจากไปอย่างสงบ ในขณะก�ำลังหลับ น�ำมาซึ่งความเศร้าโศกเสียใจแก่เธออย่าง มาก จากนั้นเธอก็เรียกผู้ช่วยให้น�ำศพออกไปจากห้อง เมอ่ื เวลาผา่ นไปพอสมควร ชายทอี่ ยอู่ กี มมุ หนง่ึ ของหอ้ ง 15

ลอเร็น ไอซลีย์ เป็นทั้งนักวิทยาศาสตร์ ปทจขำวึงล�ต้าไามง้อดงาว และนักเขียนชื่อดัง เช้าวันหนึ่ง เขาไปนั่งเล่นบริเวณโขดหินริม ทะเล และมองออกไปไกลๆ ตามแนวชายหาดท่ียาว สดุ สายตา เขาสงั เกตเหน็ ชายคนหนง่ึ วง่ิ จากชายหาด เข้าไปหาคลื่น แล้วก็หันหลังวิ่งกลับเข้ามา ท�ำเช่นน้ี อยู่ตลอดเวลา ประหนึ่งว่าก�ำลังเต้นร�ำอยู่ริมหาด 16

อย่าเฝ้ารอให้บางส่ิงบางอย่าเปลี่ยนแปลง แต่จงลงมือสร้างความเปลี่ยนแปลง โดยเริ่ม จากตัวคุณเอง ไอซลีย์จึงตัดสินใจออกเดินไปตามทิศทางน้ัน เมื่อเดิน ระหว่างท่ีเขานั่งเขียนหนังสือไปจนถึงบ่ายแก่ๆ เขาก็ยัง เข้าไปใกล้พอ จึงได้ถามขึ้นว่า คิดไม่ออกว่า เจ้าหนุ่มน่ัน มันท�ำอย่างนั้นท�ำไม “พ่อหนุ่ม ก�ำลังท�ำอะไรอยู่หรือ” ในที่สุด ตอนค่�ำๆ เขาจึงคิดได้ว่า ชายหนุ่มคนนั้น เขาไม่ “พระอาทิตย์ก�ำลังขึ้น น้�ำทะเลจะลง และปลาดาวก็ก�ำลัง ต้องการนั่งรอให้เกิดความเปล่ียนแปลงขึ้น จะตาย” ชายหนุ่มตอบ “ชายหาดนย้ี าวนบั 10 ไมล์ พอ่ หนมุ่ คงชว่ ยอะไรไมไ่ ดม้ าก ในโลก แต่จะลงมือท�ำอะไรก็ตามที่เขาสามารถสร้างความ นักหรอก แล้วจะท�ำไปท�ำไม” ไอซลีย์ถามด้วยความสงสัย เปล่ียนแปลงให้เกิดข้ึนได้ต่างหาก เป็นส่ิงที่เขาต้องการ ชายหนุ่มก้มลงหยิบปลาดาวข้ึนมาอีก 1 ตัว ว่ิงออกไปจน ใกล้คลื่นที่สุด แล้วขว้างปลาดาวออกไปให้ไกลที่สุดเท่าท่ีจะท�ำได้ คิดได้ดังนี้แล้วไอซลีย์จึงเข้านอนเร็วเป็นพิเศษ และตื่นข้ึน แลว้ เขากว็ ง่ิ กลบั มาตอบไอซลยี ว์ า่ “อยา่ งนอ้ ยผมกท็ ำ� ใหม้ นั รอดไป ตั้งแต่เช้าตรู่ รีบแต่งเน้ือแต่งตัวเพ่ือออกไปหาชายหนุ่มคนนั้น ได้อีก 1 ตัวแล้วไง” ไอซลีย์หันหลังกลับด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจ ในตัวชายหนุ่มผู้นั้น ...ขว้างปลาดาว อย่าเฝ้ารอให้บางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลง แต่จงลงมือ สร้างความเปล่ียนแปลงโดยเริ่มจากตัวคุณเอง ขอบคุณ http://goodstoryoninternet.blogspot.com/ 2014/04/blog-post_9623.html ภาพ: http://th.wallpaperlist.com/ starfish-on-the-beach-wallpaper-6134.html 17

คสกแรวญรุ งาา บแมงจันหสดวูางั ลใจ โวฮาปสาแรมสกำกหารซบัีนดาวนโ หลดฟรี E-book FB / Hope-magazineThailand magazine for for Free Life Download