เล่มที่-8 ความมีน้ำใจ ทนุธรรมน้ำใจ

ทนธุ รรมน้าใจ เล่ม 8 ความมนี า้ ใจ จริ นั ธนนิ ขนั ติโชตบิ รบิ ูรณ์ / เรื่อง กง่ิ กาญจน์ นรนิ รัมย์ / ภาพ

ทนธุ รรมน้าใจ เล่ม 8 ความมีน้าใจ กลุ่มสาระสงั คมศกึ ษา ศาสนาและวัฒนธรรม ชันประถมศกึ ษาปีท่ี 6 สาระท่ี 1 ศาสนา ศลี ธรรม จรยิ ธรรม จิรนั ธนนิ ขนั ติโชติบรบิ ูรณ์ / เร่อื ง กิ่งกาญจน์ นรนิ รมั ย์ / ภาพ

ค้านา้ “ทนุธรรมนำ้ ใจ” เปน็ หนังสือส่งเสริมกำรอำ่ น ชดุ คณุ ธรรมพนื ฐำน 8 ประกำร เลม่ ท่ี 8 ควำมมนี ำ้ ใจ เนือหำของหนงั สือให้ควำมรู้เก่ียวกบั กำรแสดงออกของ “ควำมมีน้ำใจ” ในรปู แบบตำ่ ง ๆ เชน่ จำกสัตว์ที่ เดก็ ๆ คุ้นเคย ตัวอยำ่ งจำกครอบครวั ของนกั เรยี น และจำกกำรแสดงออกของนกั เรียนท่ีได้ปฏบิ ตั ิ อยู่เปน็ ประจำ้ เพ่อื เปน็ แนวทำงให้นกั เรยี นน้ำไปปฏบิ ตั แิ ละอยใู่ นสงั คมได้ และน้ำควำมรู้ คุณธรรม จริยธรรม จำกตัวอย่ำงในหนังสือและตวั อย่ำงอื่น ๆ ไปประยกุ ตใ์ ช้ในกำรด้ำรงชวี ิตอย่ำงมีควำมสุข เอกลักษณ์เฉพำะของภำพในหนังสือส่งเสริมกำรอ่ำน เล่มนีคือ ภำพกำร์ตูนทุกภำพวำดด้วย เทคนิคทำงคอมพิวเตอร์ ภำพแต่ละภำพจึงเป็นตัวกำร์ตูนแบบคลิปอำร์ต เม่ือน้ำภำพกำร์ตูนใส่ไว้ในเครื่อง คอมพิวเตอร์หรอื โน้ตบ๊คุ ไมว่ ่ำนักเรยี น คณะครูหรือผู้ที่สนใจ สำมำรถน้ำภำพกำร์ตูนที่เป็นคลิปอำร์ต ไปสร้ำงเป็น ภำพใหม่ เขียนเนือหำของหนงั สือสง่ เสริมกำรอำ่ นไดเ้ พ่ิมขึนมำอกี เปน็ จ้ำนวนมำก โดยผู้จัดท้ำ ได้จัดท้ำภำพกำร์ตูน เป็น 2 ลักษณะ คือ เป็นภำพลำยเส้น และภำพสีสวยงำม ภำพลำยเส้นเมื่อสร้ำงเป็นนิทำน แล้วพิมพ์ออกมำ สำมำรถน้ำไปฝกึ ระบำยสีเพ่ือพัฒนำควำมคดิ สรำ้ งสรรคไ์ ดอ้ ีกด้วย ผู้จัดทำ้ ขอขอบพระคุณ นำยถวิล เติมรัมย์ ผู้อ้ำนวยกำรโรงเรียนวัดหนองกระทุ่ม ส้ำนักงำนเขต พืนที่กำรศึกษำประถมศึกษำบุรีรัมย์ เขต 1 ท่ีอ้ำนวยควำมสะดวก ส่งเสริมและสนับสนุน ให้ผู้จัดท้ำได้พัฒนำ หนังสือส่งเสริมกำรอ่ำนเล่มนี เพื่อแนวทำงในกำรส่งเสริมให้นักเรียนชันประถมศึกษำปีท่ี 6 มีคุณธรรม จริยธรรม ตำมท่ีสถำนศกึ ษำตังเป้ำหมำยไว้ผ้จู ดั ทำ้ ขอขอบพระคณุ ไว้ ณ โอกำสนี ผู้รำยงำน ขอขอบพระคุณ นำงนัยนำ ขุมทรัพย์ ครูเช่ียวชำญ (ข้ำรำชกำรบ้ำนำญ) โรงเรียน เทศบำล 1 “บรุ ีรำษฎร์ดรุณวทิ ยำ” จงั หวัดบรุ ีรัมย์ และนำงจินตภำณี ช่นื ประโคน ครูช้ำนำญกำรพิเศษ โรงเรียน อนุบำลห้วยรำช ส้ำนักงำนเขตพืนท่ีกำรศึกษำประถมศึกษำบุรีรัมย์ เขต 2 ที่ได้ช่วยอ่ำนและตรวจสอบส้ำนวน ภำษำ ในเนอื หำของหนงั สือสง่ เสริมกำรอ่ำนเล่มนี ผู้รำยงำนขอขอบพระคณุ ไว้ ณ โอกำสนี ผู้รำยงำน ขอขอบพระคุณ นำงสำวก่ิงกำญจน์ นรินรัมย์ นักศึกษำสำขำวิชำศิลปะชันปีที่ 2 มหำวิทยำลัยรำชภัฏบุรีรัมย์ ท่ีได้ช่วยถ่ำยทอดเนือหำของหนังสือส่งเสริมกำรอ่ำนออกมำเป็นภำพ มีสีสันสวยงำม นำ่ สนใจ ผจู้ ดั ทำ้ ขอขอบพระคุณมำ ณ โอกำสนี บุญบำรมีทังหลำย ที่ผู้จัดท้ำได้พัฒนำหนังสือส่งเสริมกำรอ่ำนเล่มนี เพ่ือเป็นแนวทำงในกำร พัฒนำคุณธรรม จริยธรรม ของนักเรียน ขอจงดลบันดำลให้ทุก ๆ ท่ำนท่ีมีส่วน ร่วมในกำรพัฒนำครังนี มีแตค่ วำมสุข จริ นั ธนนิ ขนั ติโชติบรบิ รู ณ์ 29 กนั ยำยน 2561

1 ไก่โต้งตวั ใหญ่ อาศัยอย่ใู นหมบู่ า้ น ทกุ เช้าไก่โต้งจะชวนเพื่อน ๆ สามส่ีตัว เกาะรัวบริเวณคอกวัวโก่งคอขันปลุกให้ทุกคนท่ีอาศัยอยู่ใน หมู่บ้านตื่นนอน เตรียมหุงหาอาหารให้ทันพระมาบิณฑบาตท่ีหน้าบ้าน เพื่อให้ทกุ ครวั เรอื นได้ท้าบุญใสบ่ าตรทุกเช้า

2 เมื่อไก่โต้งและเพ่ือน ๆ ส่งเสียงขัน วัวท่ีนอนอยู่ในคอกทังส่ีตัว ก็รูส้ ึกตัวตน่ื เชน่ กนั ววั แตล่ ะตวั ส่งเสียงร้อง มอ มอ มอ มองหน้าไก่โตง้ เพ่ือเป็นการขอบคุณ ท่ีแสดงน้าใจโก่งคอส่งเสียงขันปลุกให้ต่ืนตามเวลา ขณะที่วัวส่งเสียงร้อง มอ มอ มอ ทุกครัง ไก่โต้งทังสี่ตัวจะตีปีก เดินไต่รัวไม้มาเกาะท่ีหลังวัว และโก่งคอ ส่งเสียงขันอยู่อย่างนันเร่ือย ๆ เพือ่ รับแสงเงนิ แสงทองยามร่งุ อรุณ

3 ทุกเช้า หลังจากใส่บาตรเสร็จเรียบร้อย ทนุธรรมน้าวัวทังส่ีตัว ท่ีอยู่ในคอกออกไปที่กองฟางในสวนหลังบ้าน ขณะที่ทนุธรรมต้อนวัวไป ไก่โตง้ ทงั ส่ีตัวจะเดินคยุ้ เขีย่ พนื หญา้ ในสวนเพ่ือหาอาหารไปด้วย เม่ือไปถึงกองฟาง ไก่โต้งแต่ละตัวจะบินขึนไปเกาะไม้ไผ่ที่เป็น เสากลางกองฟาง บางตัวกบ็ นิ ไปเกาะบนหลังววั จากนนั ไก่โต้งตา่ งชวนกนั โก่งคอส่งเสียงขันดังไปท่ัวท้องทุ่งอย่างมีความสุข ส่วนวัวทังส่ีตัวเมื่อได้ยิน เสยี งไก่โตง้ ส่งเสียงขัน วัวทงั สีต่ วั ก็ส่งเสียงร้อง มอ มอ มอ รับเสียงขันของ ไกโ่ ต้งเช่นกัน ทนุธรรมและพ่อเห็นภาพและฟังเสียงขันเสียงร้องของสัตว์ ทังสองชนดิ เพอื่ ส่ือสารแสดงน้าใจต่อกนั เหมือนเป็นเพื่อนกนั มาจนเคยชิน

4 “เดินดูรอบกองฟางด้วยนะลูก วันนีน่าจะมีเห็ดฟางงอก ขึนมา” เสียงของพ่อดังมาจากทุ่งนา พ่อก้าลังหอบกระสอบหญ้าอ่อนมา ให้วัวทังสี่ตัว เม่ือมาถึงพ่อเทหญ้าอ่อนออกจากกระสอบโดยมีทนุธรรม ช่วยหอบหญ้าสีเขยี วไปให้วัวแต่ละตวั “ได้ครบั พ่อ” ทนุธรรมหอบหญา้ ให้ววั แตล่ ะตวั เสร็จแล้ว จึงเดนิ ไปสา้ รวจดดู อกเหด็ ฟางตามทพี่ อ่ บอก

5 “เห็ดฟางออกดอกเยอะแยะเลยครับพ่อ” ทนุธรรมบอกพ่อ ด้วยความต่นื เต้น พร้อมกับถอดหมวกใบใหญบ่ นศีรษะเก็บดอกเห็ดใส่ลงไป ทงั ดอกตมู และดอกทีก่ ้าลงั เรม่ิ บานอยา่ งทนถุ นอม “โห ออกดอกเยอะจริง ๆ ด้วย เม่ือสิบวันท่ีผ่านมาพ่อลองเอา เชือเหด็ ฟางมาโรยไว้รอบ ๆ ขอบกองฟาง ฝนตกติดต่อกันสี่ห้าวันที่ผ่านมา ท้าให้เชือเห็ดที่พ่อน้ามาโรยทิงไว้มีดอกเห็ดเร่ิมงอกขึนมาอย่างที่เราเห็น พรุ่งนีตอนเช้าเราต้องเอาตะกร้ามาด้วยนะลูก เห็ดฟางต้องออกดอก มากกวา่ นีแนเ่ ลย” พอ่ บอกลกู ชาย

6 “เก็บเห็ดฟางได้เยอะเลยนะพ่อ” แม่เดินออกมารับหมวกท่ีใส่ ดอกเหด็ จากมือของพ่อ “น้าพร เอาตะกร้าใบเล็กมาแบ่งดอกเห็ดไปส่งป้านวลด้วยลูก” แม่เรยี กลูกสาวซึ่งกา้ ลงั เดนิ มาจากทา้ ยครวั พอดี “ท้าไมต้องเอาไปให้ป้านวลด้วยละคะแม่” น้าพรถามแม่ด้วย ความสงสัยพรอ้ มกบั สง่ ตะกรา้ ให้แม่

7 “คนบ้านใกล้เรือนเคียงกันลูก เวลาครอบครัวป้านวลจับปลา หาปูไดป้ ้ากเ็ อามาส่งเราเหมือนกันคนอยู่ใกล้เคียงกันควรแสดงน้าใจต่อกัน มีอะไรกแ็ บง่ ปนั กัน” แม่พดู ให้นา้ พรเข้าใจพร้อมสง่ ตะกร้าใสด่ อกเห็ดให้ “รีบไป รบี กลับนะลกู จะได้อาบนา้ แต่งตวั รับประทานอาหาร ไปโรงเรียน” แมบ่ อกลูกสาวขณะทก่ี า้ ลังหิวตะกร้าเดินไปบ้านปา้ นวล ซ่ึงอยู่ห่างออกไปประมาณห้าสิบเมตร

8 “คุณครูครบั ผมช่วยหิวกระเป๋าไปส่งที่ห้องนะครับ” ทนุธรรม กบั นา้ พรเดนิ มาถงึ โรงจอดรถพอดใี นขณะท่ีรถยนตข์ องคุณครูจอดพอดี “ขอบใจมากนะคะ ทนธุ รรมหวิ ปิ่นโตให้คณุ ครูก็แลว้ กนั ” ครบู อกพรอ้ มส่งป่ินโตใส่อาหารให้ จากนันทนธุ รรมและน้าพร พรอ้ มคณุ ครูพากนั เดนิ ไปที่หอ้ งเรียนซง่ึ อยตู่ รงข้ามกับโรงจอดรถนัน่ เอง

9 “นักเรียนท้าความเคารพ สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ” เสียงหัวหน้า ห้องเรียนชันประถมศึกษาปีที่ 6 บอกนา้ ทา้ ความเคารพครูประจา้ ชนั “สวัสดีค่ะ บ่ายนี ครูจะพานักเรียนทังหมดไปท่ีฌาปณสถาน ท้ายหมู่บ้าน เพราะวันนีมีงานฌาปณกิจศพคุณยายสม สายธาร เจ้าภาพ ขอความร่วมมือให้ทางโรงเรียนพานักเรียนไปเสริฟน้าแขกท่ีมาร่วมงาน” ครูบอกนกั เรียนดว้ ยใบหน้ายมิ แย้ม “คุณยายสม เป็นคุณยายของวรายุสค่ะ วันนีเป็นโอกาส สดุ ทา้ ยท่พี วกเราจะได้แสดงนา้ ใจกบั คณุ ยาย พวกเรายินดีไปช่วยคะ่ ” กัญจนพรยกมอื ขนึ แลว้ พดู บอกคณุ ครู

10 เมือ่ มาถึงบริเวณฌาปณสถาน แขกเหรื่อกา้ ลังทยอยมานั่ง ท่ีศาลาพักศพ เด็ก ๆ ต่างกุลีกุจอจับคู่กัน คนหนึ่งถือถาดใส่แก้วน้า อีกคน ยื่นแกว้ นา้ เสริฟให้แขกที่มารว่ มส่งดวงวิญญาณคุณยายสม สายธาร สู่สรวงสวรรคเ์ ป็นครังสุดทา้ ย “ป้าขอน้าด้วย ทางนสี ามแก้วค่ะ” คณุ ป้าที่น่ังเปน็ กลุ่มอยู่ ใต้ต้นไม้เรียกขอน้าด้วยความกระหาย เพราะเพ่ิงพากันเดินทางมาถึง บริเวณงาน

11 ส่วนนักเรียนอีกกลุ่มหน่ึง ถือถาดช่อดอกไม้จันทน์ เดินยื่นให้ แขกท่ีเร่ิมเดินเข้ามาและที่นั่งอยู่ในบริเวณงานหยิบถือไว้เช่นกัน เด็ก ๆ ต่างช่วยกันท้าหน้าที่แสดงน้าใจต่อแขกท่ีมาร่วมงานด้วยความคล่องแคล่ว และต่างรู้หน้าที่ของตน เพราะนักเรียนมาช่วยงานของชุมชนเป็นประจ้า โดยมีครูประจ้าชันคอยให้คา้ แนะน้า

12 “ตวั แทนจากโรงเรยี นวัดหนองกระทมุ่ ” เสียงพิธีกรประกาศช่ือ โรงเรียน เพื่อให้ตัวแทนไปรับซองเงินสนับสนุนกิจกรรมของโรงเรียน รวมถงึ ตัวแทนจากวัดบา้ นหนองกระทุ่ม แต่ละองค์กร ส่งตัวแทนไปรับทุน สนบั สนนุ จากเจา้ ภาพตามลา้ ดบั

13 “ท้าไมเจ้าภาพถึงได้มอบซองให้คนท่ีมาร่วมงานครับ” ชยากร เปน็ นกั เรยี นท่ีเพิง่ ย้ายเขา้ มาสอบถามดว้ ยความสงสยั “เจ้าภาพมีน้าใจ ร่วมท้าบุญเพ่ืออทุ ิศบญุ กุศลใหก้ ับผเู้ สยี ชวี ติ จึงไดม้ อบทนุ ให้กบั โรงเรยี น เพราะโรงเรียนของเราได้พานกั เรยี น ไปช่วยงาน ช่วยเสริฟน้า ช่วยส่งดอกไม้จันทน์ให้แขกที่มาร่วมงาน ทุกฝ่าย ตา่ งมีน้าใจต่อกันคะ่ ” ครอู ธบิ ายด้วยรอยยิมทมี่ ีเมตตา “ผมเข้าใจแล้วครับ ถ้าเรามีน้าใจต่อกัน สังคมของเราก็น่าอยู่ นะครับ” ชยากรพดู พรอ้ มกับยิมให้คุณครูเช่นกัน

14 “นักเรียนท้าความเคารพ สวัสดีครับ สวัสดีค่ะ” เสียงของ หัวหน้าห้องบอกท้าความเคารพคุณครูอีกครังหน่ึง เมื่อครูเดินเข้ามาใน ห้องเรยี น “ครูขอขอบใจนักเรียนทุกคนที่ไปช่วยงานในชุมชน การท่ี นักเรียนได้แสดงน้าใจต่อคุณยายสมในวันนี ครูเชื่อว่าเราทุกคนมีความสุข ตอนนีเย็นแล้ว หัวหน้าพาเพ่ือนสวดมนต์กลับบ้านได้เลยนะคะ” ครูบอก นักเรียนสวดมนต์และยืนรับไหว้ส่งนักเรียนกลับบ้านท่ีหน้าประตูห้องเรียน ด้วยใบหน้าที่มีความสุข

15 เมอ่ื ทนธุ รรมและน้าพร กลับถึงบ้าน พ่อกับแม่ยืนรอที่หน้าบ้าน พอ่ กบั แม่เพ่ิงกลับจากงานฌาปณกจิ ศพคณุ ยายสมเชน่ กัน “พ่อกับแมด่ ีใจท่ลี กู ไปช่วยเสรฟิ นา้ งานฌาปณกิจศพคุณยายสม การมีน้าใจต่อกัน เราสามารถแสดงได้หลายอย่าง เหมือนเช่นวันนีลูกและ เพ่ือน ๆ ได้ แสดงน้าใจต่อคนรอบข้าง พ่อกับแม่ภูมิใจที่ลูกเป็นคนดีมีน้าใจ เพราะการเป็นคนดีมีนา้ ใจ ทา้ ให้ผู้ท่พี บเห็นมเี มตตากับเรา” หลังจากแม่พูด พอ่ กับแมย่ นื โอบไหล่ลูกทังสอง ทกุ คนต่างยมิ ให้กันด้วยใบหน้าทม่ี ีความสขุ

ประวตั ผิ แู้ ต่งหนังสอื ช่อื นำงจริ ันธนนิ ขันติโชตบิ ริบรู ณ์ วัน เดือน ปเี กิด 8 พฤศจกิ ำยน 2504 อายุ 58 ปี เริม่ รับราชการ 1 พฤษภำคม 2524 การศกึ ษา ปรญิ ญาตรี สำขำเทคโนโลยนี วตั กรรมทำงกำรศึกษำ ตาแหนง่ จำก วทิ ยำลัยครบู ุรรี มั ย์ ปริญญาโท สำขำกำรบริหำรกำรศึกษำ จำกมหำวทิ ยำลยั รำมค้ำแหง ครู วทิ ยฐำนะ ชำ้ นำญกำรพเิ ศษ โรงเรียนวัดหนองกระทมุ่ สพป. บุรรี มั ย์ เขต 1