เรื่องหนูเมืองและหนูชนบท

หนนู าตวั หนง่ึ อาศยั อย่ใู นชนบทมนั ชอบกนิ ผลไม้ มันอยู่อย่างมีความสขุ วนั หนงึ่ ญาติ ของหนูนามาเยีย่ มจากในเมอื งหนนู า รวบรวมผลไมม้ ากมายไวใ้ หห้ นบู า้ นกินแต่ หนบู า้ นไม่ชอบกนิ ผลไมห้ นบู า้ นบอก ว่า “อาหารพวกน้ีนา่ เบอ่ื เหลือเกนิ ” “เธอเขา้ ไปในเมอื งกบั ฉันเถอะ…ชวี ิตใน เมืองสนกุ สนานกว่าทนี่ ม่ี ากนกั ”



หนูบ้านรอ้ งวา่ “วง่ิ หนเี รว็ !” หนทู งั้ สอง วงิ่ เขา้ ไปในรหู นู หนนู าพดู กบั หนูบ้านว่า “ลาก่อนนะ่ ญาติ ท่ีรัก” เจา้ หนนู าเอย่ “เฮย้ ทาไมรบี กลบั นักละ่ ” “อืมม”์ เจา้ หนูนาตอบ… “ขา้ ขอยอมกนิ ถว่ั ในความสงบ…ดกี ว่ากนิ เค้กในความหวาดกลวั แบบนี้… ขา้ ขอกลบั ไปใชช้ วี ิตท่ีท้องทงุ่ อยา่ งเดมิ ดีกวา่ ”

นทิ านเรอ่ื งสอนใหร้ ูว้ า่ “มีชวี ิตสงบสุขปลอดภัย… ดกี วา่ สขุ สบาย…แต่ต้อง หวาดหวั่น…เตม็ ไปด้วย อนั ตราย”