Pinocchio

เรือ่ ง พินอคคโิ อ Pinocchioยงั มีชายชราผ้หู นึ่งชื่อว่า เจพแพทโท เขาไม่มลี กู ชายและอยู่ตัวคนเดยี ววนั หนึง่ เขากไ็ ด้สรา้ งห่นุ กระบอกที่ทาจากไม้ขนึ้ มา 1 ตวัแลว้ กน็ า่ ประหลาดท่ีเจ้าหุ่นกระบอกนัน่ เริ่มขยับตัวเอง“ชอื่ ของเธอคอื พนิ อคคโิ อ นะ เธอจะตอ้ งเป็นลกู ชายทด่ี ีของฉนัและจะต้องไปโรงเรียนดว้ ยนะ จะสัญญากบั ฉนั ไดไ้ หม”“ครับ ผมสญั ญา ผมจะเป็นเดก็ ดีและจะไปโรงเรียน”

ในระหวา่ งทางไปโรงเรียน พินอคคิโอไดเ้ สยี งใครบางคนตะโกนเรียก“การแสดงหนุ่ กระบอกท่ีสนุกทสี่ ุดมาแลว้ จ้า! รีบๆหน่อยเรว็ ! ใกล้จะเรมิ่ แสดงแลว้ นะจะ๊ ”ขณะน้นั พินอคคิโอลืมคาสญั ญาท่ใี ห้ไว้กับเจพแพทโทแลว้พนิ อคคโิ อแลกหนงั สอื ของตัวเองกบั ต๋วั 1 ใบ แล้วกว็ ิ่งเขา้ ไปดูการแสดงหุน่ กระบอกระหวา่ งการแสดง เหลา่ ห่นุ กระบอกท้ังหลายก็เรียกพินอคคโิ อ“พนิ อคคโิ อ มานีเ่ ร็ว! มากบั พวกเราส!ิ ”

พินอคคโิ อกระโดดนขึ้นไปบนเวที น่ันทาใหเ้ จ้าของโกรธขึ้นมา ในกรงน้นั“แกทาลายการแสดงฉนั พังหมดเลย!” ดว้ ย!เจ้าของทก่ี าลังโกรธอยู่คนนนั้ ก็เอาตวั พินอคคโิ อไปขังไว้ในกรงพนิ อคคโิ อรอ้ งไห้อยู่“ช่วยดว้ ย! ชว่ ย

ทันใดน้นั นางฟ้าสนี า้ เงินก็ปรากฏตวั ต่อหนา้ พนิ อคคิโอ“เกดิ เรอื่ งอะไรขึน้ กับเธอจะ๊ ”ทาไมถึงไม่ไปโรงเรียนล่ะจ้ะ พนิ อคคโิ อ”“ก็ผ้ชู ายคนนนั้ บงั คับให้ผมเข้ามาทนี่ น่ี ี่ครบั ”จมูกของพินอคคิโอกง็ อกยาวข้นึ ยาวขน้ึ“จมกู ของเธอทาใหฉ้ ันรู้ว่าเธอโกหกอยู่นะจ๊ะ แต่ถ้าเธอเป็นเด็กดเี มื่อไหร่”

เธอจะได้กลายเป็นคนจริงๆนะ จะสัญญากบั ฉนั ไดไ้ หม“ครับ ผมสัญญา!”จากนนั้ จมูกของพนิ อคคโิ อก็เล็กลงเหมือนเดิมอกี คร้ังนางฟา้ สีน้าเงนิ ชว่ ยพินอคคิโอเดนิ ทางกลับบ้านในระหว่างทางกลับบา้ น เขาก็เจอหมาปา่ ตวั หน่งึ และแมวอีกหนง่ึ ตวั“ฉนั กาลงั จะไปเมืองของเล่นนะ”“ทาไมไมไ่ ปกบั ฉันด้วยล่ะ”“ไม่ล่ะ ฉนั ไมอ่ ยากไปหรอก ฉันตอ้ งกลบั บ้านแล้ว

พอ่ รอฉันอยู่”แตเ่ มือ่ พินอคคิโอเหน็ รถม้าวิเศษ เขาก็เปลี่ยนใจเขากระโดดขึน้ ไปบนรถม้าคนั นน้ัในทีส่ ดุ พวกเขากม็ าถงึ เมืองของเล่น พนิ อคคโิ อร้สู กึ ต่นื เต้นมากๆแต่เขาก็ไมท่ นั สงั เกตวา่ ตัวเองมีบางอยา่ งเปล่ียนไปเขากลายเป็นลาไปแลว้ มีหางและหใู บใหญ่“โอ้ ไมน่ ะ! ช่วยฉันด้วย! ฉนั ไมอ่ ยากเปน็ ลานะ!”

จนทา้ ยท่สี ุด พนิ อคคโิ อก็หนอี อกมาจากเมอื งของเล่นเขากาลังล่องเรือเล็กๆลาหนึ่งเพ่ือตามหาพอ่ ของเขา“พ่อจ๋า! พ่ออยไู่ หน มีใครเหน็ พอ่ ฉันบา้ งไหม”แต่ด้วยพายุท่หี นักมาก พินอคคโิ อก็จมนา้ ลึกลงไปในทะเลไม่นาน กม็ ปี ลาวาฬยักษ์ตัวหนึ่งกลืนตัวของเขาเขา้ ไป พินนอคคิโอเดนิ เขา้ ไปในทอ้ งของปลาวาฬเขากเ็ หน็ ลาแสงหน่งึ และเห็นชายชราคนหนึ่งกาลังน่ังอยู่ในเรอื“พอ่ จา๋ !”“โอ้ ลูกพ่อ!”ท้งั สองสวมกอดกันและกัน“เราจะออกไปจากทนี่ ่ยี งั ไงกนั ”

ทันใดนนั้ พนิ อคคิโอกน็ ึกวิธีออก“มาจุดไฟกันเถอะและทาใหม้ ีควนั เยอะๆเลย เด๋ียวเจ้าปลาวาฬจามเอาพวกเราออกมา”เมอ่ื เจา้ ปลาวาฬรสู้ ึกถึงกองไฟและควนั นั่น มนั ก็จามอและปล่อยทั้งสองคนออกมา“ฮา๊ -ชวิ๊ วว!”

เจพแพทโทและพนิ อคคิโอก็เดนิ ทางกลบั ถงึ บ้านได้พนิ อคคโิ อเสยี ใจกบั สิ่งที่เขาทาไปมากๆเขาร้สู กึ เสยี ใจจรงิ ๆตอ่ พ่อของเขา แจพพาโทนางฟ้าสนี ้าเงนิ จึงเสกให้พินอคคโิ อกลายเปน็ คนจรงิ ๆและท้งั สองก็อยดู่ ้วยกันอยา่ งมคี วามสุขแต่น้ันมา