Presentation1

นทิ านอีสป

เรือ่ งสนุ ขั จิ้งจอกกบั ผลอง่นุ

วนั หนึ่งในช่วงฤดูรอ้ น ขณะที่สนุ ขั จง้ิ จอกกาลังเดนิ เลน่ …ผา่ นเข้าไปยังสวนผลไม้ จนกระทัง่ มาถงึ พวงองนุ่ ช่อหนึง่ เพ่ิงสกุ เต็มที่ ซึ่งอยูส่ ูงตระงา่ น “มันจะช่วยดบั กระหายของขา้ ได้” สุนัขจงิ้ จอกกล่าว มันถอยหลงั ไป 2-3 กา้ วแลว้ วงิ่ กลับมา…และกระโดด แต่มันกพ็ ลาด ไมส่ ามารถเกบ็ องุ่นชอ่ นน้ั ได้ มนั ทาเช่นเดมิ อีกแต่กย็ ังไมส่ าเร็จ

คร้งั แลว้ ครั้งเลา่ ที่มนั พยายามอยู่เชน่ นน้ั หลังจากที่ได้เห็นอาหารล่อใจชนิ้ นน้ั แต่สุดทา้ ยมนั ก็ตอ้ งยอมแพ้ และเดนิ กลับออกมา พร้อมเอย๋ ออกมาวา่ “ฉันมน่ั ใจวา่ …มนั ตอ้ งเปน็ องนุ่ เปรยี้ วแนๆ่ ” นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ ู้วา่ “คนทที่ าสงิ่ ใดไมส่ าเรจ็ …มกั หาเรอื่ งตาหนวิ า่ สง่ิ นนั้ ดอ้ ยคา่ ”

นกนางแอน่ กบั กา

วนั หน่ึงในฤดูร้อน นกนางแอน่ ตัวหนึง่ ยืนอวดโฉมอยู่บนก่งิ ไม้ขณะทีม่ นั กาลงั หลงใหลในความสวยงามของขนมนั อยูน่ ั้น กม็ ีกาตวั หนง่ึ บินลงมาเกาะทีก่ ่ิง ไม้ มันจึงดูถูกกาวา่ \"กาขนดาอยา่ งเจา้ อย่าคดิ มาเทียบความงามกบั ขา้ เลย\" เจา้ กาจึงตอบกลบั ไปวา่\"ขนของเจา้ อาจจะดดู ใี นฤดรู อ้ น แตข่ นทดี่ าหนาของขา้ จะใหค้ วามอบอนุ่ แกข่ า้ ไดต้ ลอดทง้ั ฤดู หนาวเลยทเี ดยี ว\" :: นิทานเรอื่ งนี้สอนใหร้ วู้ า่ :: งามไปก็ไร้คา่ ถ้าไมม่ ีประโยชน์

เดก็ ชายผโู้ ออ้ วด

เด็กชายคนหนง่ึ ชอบคยุ โอ้อวดกบั ใครตอ่ ใครวา่ เขาสามารถกนิ นา้ ใหห้ มดทะเลไดเ้ ขาเทยี ว คุยโออ้ วดกบั ชาวบา้ นไปทั่วแตม่ ีชายคนหนงึ่ ไมเ่ ชือ่ ในสิ่งที่เขาพูด เดก็ ชายจึงพูดว่า \"งั้นเรามาพนนั กนั ไหม ถ้าขา้ ทาได้ จริง ท่านตอ้ งจา่ ยเงนิ ให้ขา้ “ ชายคนนนั้ จงึ บอกวา่ \"ถ้าเชน่ นน้ั เจา้ จงไปดมื่ นา้ ทะเลให้หมดกอ่ นเถอะ“เด็กชายจึงตอบวา่ \"ไดอ้ ยแู่ ลว้ แต่วา่ พวกทา่ นตอ้ งไปกน้ั ไมใ่ หแ้ มน่ า้ ไหลลงสทู่ ะเลกอ่ น แลว้ ขา้ จะดมื่ นา้ ทะเลใหห้ มดตามที่พนันกนั ไว้\" :: นทิ านเรอื่ งนี้สอนให้รวู้ า่ :: การคยุ โวโออ้ วดน้ัน ไม่ก่อใหเ้ กิดผลสาเร็จท่ดี ีแตอ่ ย่างใด

แพะตวั เมียกบั เครา

วนั หนึ่ง แพะตวั ผู้เกิดไม่พอใจเทพจูปเิ ตอร์ ที่พระองค์ทรงประทานเคราใหก้ บั แพะตัวเมีย เพราะพวกมันรู้สกึ ว่าเคราทาให้แพะตวั เมียมีฐานะเทา่ เทียมกับพวกมนั เทพจเู ปอรจ์ งึ บอกว่า \"ปล่อยใหพ้ วกเธอมคี วามสขุ กบั เกยี รตยิ ศจอมปลอมนน้ั ตอ่ ไปเถดิ เพราะถงึ อยา่ งไรพวกเธอกม็ พี ละกาลงั และความกลา้ หาญนอ้ ยกวา่ พวกเจา้ อยดู่ ี\" :: นทิ านเรอื่ งนี้สอนให้รวู้ า่ :: ทกุ คนลว้ นมีเกียรติและศักด์ิศรอี ยูใ่ นตวั เองทงั้ น้ัน