0-19243832098_20210403_165651_0000

ภมู ปิ ญญาไทย 4 ภาค นาย ณฐั ดนยั ต๊ะวนั ม.5/4 เลขที9

ภมู ปิ ญญาภาคเหนอื

โคมลอย โคมลอยเป็นช่อื เคร่ืองตามไฟชนิด หน่ึงท่ีจดุ ไฟแลวปลอยใหลอยไปใน อากาศ เป็นบอลลนู ลมรอนขนาด เลก็ อยา งหน่ึง มกั ทําจากไมไผตัง้ เป็ นโครงติดกระดาษสาทาน้ํ ามนั ขางในใสเ ทยี นหรือเช้ือเพลงิ แลวจดุ ความรอ นจะกอ อากาศภายในโคม โคมจงึ เบาข้ึนจนคอ ย ๆ ลอยไปใน อากาศ เพราะฉะนัน้ โคมลอยจึง ลอยไดเ ทา ทเี่ พลิงยงั ไมมอด เม่ือ มอดแลวกต็ กลงสพู ้ืนโลกดงั เดิม

ร่มบอ่ สร้าง รม บอ สราง เป็นสินคา พ้ืนเมืองท่ี ไดร ับความนิยมอยา งมากในหมูน ัก ทอ งเทยี่ วทงั้ ชาวไทยและชาวตาง ประเทศ สาเหตุที่เรยี กวา รม บอ สรา งเพราะรม นี้ผลิตกันที่บานบอ สราง สมัยกอ นชาวบา นจะทํารม กัน ใตถ ุนบา น แลว นําออกมาวางเรียง รายเตม็ กลางลานบา นเพ่ือผ่งึ แดด ใหแหง

งานจกั สาน เคร่อื งจักสานของภาคเหนือทีม่ ีเอกลักษณ เฉพาะถิน่ โดดเดน อีกอยางหน่ึงคือ น้ําทงุ หรอื น้ําถุง เป็นภาชนะสานดวยไมไผ ยาดวยชนั และน้ํามันยาง ใชส ําหรับตกั น้ําจากบอน้ํา รปู รางของน้ําทุงเหมาะสมกบั ประโยชนใชสอย เป็นอยา งดี คอื มลี ักษณะคลา ยกรวยป อมๆ สวนกน มนแหลม ปากมีไมไขวกนั เป็นหู สาํ หรับผูกกับเชอื กเพ่อื สาวน้ําทงุ ข้ึนมาจาก บอ น้ํา

ภมู ปิ ญญาภาคกลาง

บ้านเรือนไทย เรอื นไทย ทีแ่ ตเ ดมิ ที่นิยมใชวสั ดุจาํ พวกไม ไปจนถงึ เคร่อื งกอ อฐิ ถอื ปนู โดยมลี ักษณะรว มทเี่ หมอื นหรือ แตกตางกันไปตามแตละท่ี ไดแ ก เรือนไทยภาค เหนือ เรือนไทยภาคกลาง เรอื นไทยภาคอสี าน และ เรือนไทยภาคใต ซ่งึ ลวนสอดคลอ งกบั การดํารงชวี ิต ของคนไทยในสมัยกอ นและแสดงออกถงึ ภมู ิปัญญา ไทย ทงั้ นี้องคป ระกอบท่ีมีผลตอ รูปแบบเรือนไทยมี ทงั้ เร่อื งสภาพแวดลอม ภมู ศิ าสตร ภมู อิ ากาศ อาชีพ ฐานะความเป็นอยู คตคิ วามเช่อื และศาสนาในแตละ ภมู ภิ าค

โอ่งมังกร โองมงั กร มลี กั ษณะเป็นลวดลายมงั กรจากตํารา รอบโอง มที ัง้ แบบทว่ี าดดว ยสหี รอื ปั้นข้ึนรปู นนู ต่ํา ออกจากผิวโอง ขนาดความสงู สวนใหญป ระมาณ 0.5 เมตรถึง 1.5 เมตร เดมิ ทเี ป็นสนิ คาท่ตี อ งนํา เขา จากทางประเทศจีนแตภ ายหลังไดมกี ารทดลอง ทาํ ข้ึนภายในประเทศเพ่อื ใหสามารถรองรบั ความ ตอ งการใชโ องมังกรภายในประเทศและแกปัญหา การนําเขา สินคา จากจนี ที่เป็นไปดว ยความลําบาก ในชว งสมยั หลังสงครามโลกครงั้ ทส่ี อง

การแขง่ เรอื ยาว ประเพณีแขงเรอื เป็นการละเลน ท่ีสอดคลอ งกับวิถชี ีวติ ความเป็นอยูของชาวไทยในชนบทถ่นิ ท่ีอยอู าศัยใกลน ้ํา ในชวงเดือนสบิ เอด็ และเดือนสบิ สอง ชาวบา นเวนวาง จากการทําไรทํานา เป็นโอกาสที่หนุมสาวไดพบปะเกีย้ ว พาราสกี นั ไดเห็นฝีไมล ายมอื ของชายอกสามศอก ได เห็นความสามคั คพี รอมเพรียงของเหลาหนุมฝีพาย การ แขง เรือมักมีการเลนเพลงเรือ เพลงปรบไก เพลงคร่ึง ทอ น และสกั วาโตต อบกนั ระหวา งหนุมสาวหลงั การแขง เรือ เป็นการใชฝีปากไหวพริบและความเป็นเจา บทเจา กลอน โตตอบเกีย้ วพาราสกี นั ไดแสดงความสามารถทัง้ หญิงและชาย ผูด ูมที งั้ อยูบ นตลงิ่ และทพ่ี ายเรอื กนั ไป เป็นหมู ตา งสนกุ สนานกันทวั่ หน า

ภมู ปิ ญญาภาคใต้

หนังตะลงุ หนังตะลุง คือ ศลิ ปะการแสดงประจําทอ งถ่ิน อยางหน่ึงของภาคใต เป็นการเลา เร่อื งราวทีผ่ ูก รอยเป็นนิยาย ดาํ เนินเร่ืองดว ยบทรอ ยกรองท่ี ขับรอ งเป็นสาํ เนียงทองถ่ิน หรือทเ่ี รยี กกัน วา การ \"วาบท\" มีบทสนทนาแทรกเป็นระยะ และใชก ารแสดงเงาบนจอผา เป็นสง่ิ ดงึ ดดู สายตาของผชู ม ซ่ึงการวาบท การสนทนา และ การแสดงเงานี้ นายหนังตะลงุ เป็นคนแสดงเอง ทัง้ หมด

หมาตกั นาํ หมาตักน้ํา เป็นของใชอ ยางหน่ึงของชาวนครศรีธรรมราช ใช สําหรับตกั น้ํา จากหว ย หนอง คลอง สระ ในการทําหมาตักน้ํานัน้ ชาวบานทางใตนิยมทาํ \" หมาจาก\" มากกวา ชนิดอ่ืน ๆ คาํ วา \"หมา\" นี้ บางทีก็เรียก ติหมา หรือ ตีหมา ผรู ู กลา ววาไมใชคําไทยแท แตเ ป็นคําที่มาจากภาษามลายู คอื คาํ วา Timba ซ่ึงหมายถึงภาชนะตักน้ําทท่ี าํ จากใบจาก หรือ กาบ หมา ติหมา ตีหมา เป็นภาชนะตกั น้ําอยา งหน่ึงของชาว ภาคใต ทําดว ยกาบหรือใบของพชื ตระกลู ปาลม ท่หี าไดใ นทอง ถนิ่ การเรยี กช่ือบางครัง้ จึงมชี ่ือของพชื ท่นี ํามาเป็นวสั ดุทาํ ตอ ทายดวย

ตปู ะ ขา วตมใบกะพอ บา งเรียก ขาวตม พวง ภาษาไทยถ่ินใต เรียก ขนมตม หรอื ตม[1] ภาษาอนิ โดนีเซยี และมลายู เรยี ก เกอตปู ัต (อกั ษรโรมัน: ketupat) ภาษามลายูปัตตานี เรยี ก ตปู  ะ หรือ ตูปัต[2] สว นสาํ เนียงสะกอมเรียก กะตม เป็นอาหารวางอยางหน่ึงทางตอนใตของประเทศไทย และ ยงั พบในบรูไน อินโดนีเซีย มาเลเซยี ฟิลิปปินส (ซ่ึงเรยี ก วา ปโู ซในภาษาเซบวั โน บุกโนยในภาษาฮิลไิ กนอน ปาตปู ัต ในภาษากาปัมปางัน และภาษาปางาซนี ัน หรอื ตะอม ใู น ภาษาเตาซุก) และสิงคโปร