นิทานกระต่ายกับเต่า

ณ ป่ าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกระต่ายตวั หน่ึงมนั่ ใจในความเรว็ ของ ฝี เท้าตวั เองมาก และมกั พดู โมโ้ อ้อวดวา่ ไมม่ ีใครเทียบเทียม ได้ จนวนั หนึ่ง เจา้ กระต่ายได้พบกบั เต่าที่กาลงั เดินต้วมเตี้ยม ผา่ นมา เม่ือเหน็ ดงั นัน้ เจ้ากระต่ายกห็ วั เราะเยาะและพดู ล้อเลียนวา่ \"นี่เจ้าเต่า มวั แต่เดินอืดอาดอยา่ งนี้ แล้วเม่อื ไรจะ ถงึ บา้ นกนั ล่ะเน่ีย ต่อให้เจา้ เดินนาหน้าไปก่อนครงึ่ วนั ขา้ ยงั ตามเจ้าทนั เลย\"

เจ้าเต่าได้ยินดงั นัน้ กเ็ กิดอาการไม่พอใจ เลยพดู ตอบกลบั ไป วา่ \"ถึงข้าจะเดินช้า แต่ข้ากก็ ลบั ถึงบา้ นทกุ วนั ถา้ อยา่ งงนั้ เรา มาลองว่ิงแข่งกนั มยั้ ล่ะ แล้วขา้ จะเอาชนะเจ้าให้ด\"ู กระต่ายเหน็ วา่ เจ้าเต่าท้าแขง่ อย่างนัน้ กต็ อบตกลง พรอ้ มกบั พดู ไปอยา่ งขา ๆ วา่ \"ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เชื่องช้าอย่าง เจา้ น่ะเหรอ จะมาชนะกระต่ายที่รวดเรว็ อยา่ งขา้ ได้ ไม่มีทาง หรอก\"

เมือ่ ถึงวนั แขง่ ขนั เจา้ กระต่ายได้วิ่งออกจากจดุ เริ่มต้นไป ด้วยความเรว็ เตม็ ฝี เท้า แซงหน้าเจา้ เต่าไปไกล และเมอ่ื หนั หลงั กลบั ไปดกู ไ็ มเ่ หน็ แมแ้ ต่เงาของเจ้าเต่า เลยคิดวา่ คงอีก นานกวา่ เจ้าเต่าจะเดินมาถึง จึงนึกในใจวา่ \"งนั้ ขา้ ของีบเอา แรงสกั หน่อยดีกว่า ยงั ไงกช็ นะอย่แู ล้ว\" แล้วไม่นานเจ้า กระต่ายกเ็ ผลอหลบั ไป

ส่วนเจา้ เต่ากย็ งั คงเดินต้วมเตี้ยม ๆ อยา่ งไมเ่ หน็ดเหน่ือยยอ่ ท้อ เดินมาเร่อื ย ๆ จนเกือบจะถงึ เส้นชยั ด้านกระต่ายที่นอน อย่แู ถวนัน้ กส็ ะด้งุ ต่ืนขนึ้ เหน็ รอยเท้าเต่าที่พนื้ กร็ ีบวิ่งตามไป แต่กไ็ มท่ นั เสียแล้ว เพราะเม่อื เจา้ กระต่ายวิ่งมาถงึ เส้นชยั ก็ พบว่าเจ้าเต่าท่ีตวั เองเคยสบประมาทไวน้ ัน้ ได้เดินเข้าเส้นชยั เป็นผชู้ นะในการแข่งขนั ครงั้ นี้

เหตกุ ารณ์นี้ทาให้เจา้ กระต่ายร้สู ึกเสียใจมากที่ต้องมา พา่ ยแพ้ให้กบั เจา้ เต่า เพียงเพราะความประมาทของ ตวั เองนัน่ เอง...