เกิดใหม่ทั้งที..ดันเกิดในร่างพระรอง (1)

ผมคอ่ ยๆกา้ วเดนิ ไปอยตู่ รงหน้ากระจกบานใหญท่ ดี ู เกา่ ๆ..แอส..ผมน่ะ ขอบคณุ มากเลยละแอสน่ะเปนตวั ละครที แมว้ า่ ตอนเดก็ จะยากลาํ บากแคไ่ หน แตโ่ ตขนึ กก็ ลบั เปลยี นตวั เองใหเ้ ขม้ แขง็ แมว้ า่ อดตี ในวยั เดก็ นันแสนทรมาน..โดนทรุณและโดนกลนั แกลง้ จังครอบครัวของ ตน หมื ..!? ผมทกี าํ ลงั นึกถงึ ภมู หิ ลงั ของตวั ละครพระรองทชี อื แอส ทใี น นิยายเคยกลา่ วถงึ เอาไว้ แอสเดก็ หนุ่มผมนาตาลทมี นี ิยายมี ความเปนผนู้ ํามองโลกในแงด่ ี เปนคนนิงๆแตก่ ม็ คี วามเทส่ ขุ มุ อยู่ แมว้ า่ จะโดนกลนั แกลง้ จากวยั เดก็ จากครอบครัวใจร้ายตระกลู ดงั ทมี กี ารทาํ นายเปนศาสตร์ตงั แตบ่ รรพบรุ ุษแตแ่ อสนัน.. กลบั ไมม่ พี ลงั แบบนันเลยทาํ ใหท้ กุ คนตา่ งรังเกลยี ดเขาแมแ้ ต่ คนรับใชข้ องบา้ นกย็ งั ไมส่ นใจแถมยงั คอ่ ยกลนั แกลง้ เปนระยะๆ แตแ่ มว้ า่ จะโดนกลนั แกลง้ จนตาบอดยงั ไงเขากไ็ มย่ อ่ ทอ้ และ ตอนเดก็ เองเขากไ็ ดเ้ จอกบั เดก็ สาวคนหนึงในวยั เดก็ เขาไมร่ ู้จัก ทงั ชอื ..และทงั หน้าตาของหลอ่ นและเขา

เชอื วา่ นันคอื รักแรกพบของเขา และในวยั เดก็ เองเขากไ็ ดเ้ จอกบั รัชทายาทลาํ ดบั ที 1 ริชาร์ด ทงั สองเจอกนั บงั เอญิ ทตี ลาดใน ใจกลางเมอื ง..ยามพลบคา เมอื วนั เวลาผา่ นไปทงั สองตา่ งกเ็ ปน เพอื นรักและมติ รสหายกนั จวบจนปจจุบนั ทงั คไู่ ดต้ กหลมุ รักผหู้ ญงิ คนเดยี วกนั และแอสไดเ้ สยี สละถอย ออกจากทงั สองคนและคอยมองทงั สองคนรักกนั อยา่ งมคี วาม สขุ และเขากส็ าบานตนวา่ จะจงรักภกั ดกี บั ทงั สองตลอดไป.. ถงึ จะมองวา่ เปนการแสดงความรักทจี งรักภกั ดตี อ่ เพอื น และตอ่ กษตั ริยใ์ นอนาคต..แตว่ า่ จิตใจทบี อบชามาตงั แตเ่ ดก็ จน โตมนั กไ็ มส่ ามารถทาํ อะไรไดเ้ ลย เขาอาจจะกาํ ลงั เศร้าใจหรือ ตอ้ งการใครสกั คนทเี ขารักจริงๆมาอยขู่ า้ งกาย..แตว่ า่ ในตอนนี นัน ผมดงั เกดิ มาเปนเขา.. ทมี รี ่างกายทสี มบรู ณ์และสตี าทแี ปลกไปจากเดมิ และ เปลยี นแมก้ ระทงั จิตใจของเขา ผมไมใ่ ชแ่ อสคนเดมิ ..ผมจะตอ้ ง เปลยี นโชคชะตาทเี ลวร้ายของแอสใหด้ ขี นึ .. “นีเจ้าหนู..รับสงิ นีไปส”ิ อโฟร์จังเสกหนังสอื เลม่ เลก็ ออกมา ลกั ษณะเลม่ เปนสชี มพทู มี รี ูปหวั ใจอยตู่ รงกลางเหมอื นกบั พวก หนังสอื โบราณบวกกบั หนังสอื เวทยม์ นเลย “อนั นีคอื อะไรหรอ ?”ผมหยบิ หนังสอื จากมอื ของอโฟร์จังกอ่ น จะพลกิ ดสู มดุ เลม่ เลก็ ซ้ายขวาหน้าหลงั และถามอกี คน

“มนั คอื สมดุ ภารกจิ น่ะ ถา้ เจ้าทาํ ภารกจิ ครบเจ้าจะสามารถ กลบั ไปยงั โลกของเจ้าได้ หรือวา่ เจ้าไมอ่ ยากกลบั ไปยงั โลก ของตวั เองละ ?” “ยะ..อยากส!ิ ” “เจ้าคงยงั ไมล่ มื สญั ญาสนิ ะ วา่ ตอ้ งทาํ ใหค้ รู่ ักและทาํ ใหค้ น รักกนั กลบั มาสมหวงั กนั อกี ครังทงั หมด 500 คนู่ ่ะ” “อะ...ออื แตว่ า่ ..จะทาํ ไดจ้ ริงๆน่ะหรอ ตงั 500 คู่ แถมผมยงั ไมก่ ลา้ คยุ กบั คนแปลกหน้าอกี ดว้ ย” “งนั รึ งนั ทาํ ไมเจ้าถงึ กลา้ คยุ กบั ขา้ ละ ?” “กเ็ พราะวา่ คณุ น่ะ เปนคนทชี ว่ ยอะไรหลายๆอยา่ งกบั ผมจน รู้สกึ ชนิ ยงั ไงละ..”พอเริมมาคดิ ดวู า่ พดู อะไรเชงิ แบบนีแลว้ มนั กใ็ จเตน้ แปลกๆแหะ “งนั หรอกหรอ..หึ น่าเอน็ จังเลยน้าาาา~ “เธอเออื มมอื มายี หวั ผมเบาๆอยา่ งเอน็ ดู “เอาละ่ ..มาเริมภารกจิ กนั เถอะ เริมจากเปดทหี น้าแรกส”ิ ผม ฟงอกี คนอยา่ งเชอื ฟงและคอ่ ยๆเปดหนังสอื ขนึ มาหน้าแรก หน้าหนังสอื เผยใหเ้ หน็ กระดาษทมี รี ูปผคู้ นชายหญงิ คกู่ นั และเผยใหเ้ หน็ ถงึ สถานะของทงั สองฝายและความรู้สกึ ทมี ี ตอ่ กนั

ทงั ฐานทางบา้ น นิสยั อายุ และก.็ .สถานทที พี วกเขาอยู่ ณ ปจจุบนั “นะ..นีมนั อะไรกนั น่ะ” “นีน่ะ เปนหนังสอื ภารกจิ ทเี จ้าตอ้ งไปชว่ ยใหท้ งั สองคนกลบั มา รักกนั และทาํ ใหค้ บู่ างคสู่ มหวงั ถา้ เจ้าทาํ ไดก้ จ็ ะสามารถกลบั ไปยงั โลกของเจ้าได”้ “แตว่ า่ ตงั 500 คนู่ ีมนั ไมเ่ ยอะเกนิ ไปหรอครับ!” “ไมต่ อ้ งหว่ งนะ เราเปนทา่ นแมน่ ่ะเปนเทพทยี งิ ใหญท่ สี ดุ เขา สามารถหยดุ เวลาใหโ้ ลกของเจ้าได้ แมเ้ วลาทนี ีจะผา่ นไป 1000 ปกต็ าม” “แตว่ า่ แบบนันมนั ไมน่ านเกนิ ไปหรอครับ” “นีน่ะ เปนสงิ ทที า่ นเทพตอ้ งทาํ นะเมอื ดงั ตวั มนุษยม์ ายงั โลกฝง นีผดิ ”

“แลว้ ผม..จะทาํ ยงั ไงดลี ะเนียะ..”ผมกม้ ลงอา่ นประวตั ขิ องทงั สองคนฝงชายเปนลกู ชายของทา่ นดยคุ ทมี ฐี านะรารวย ทมี ี ความรักใหก้ บั สาวบารอนทคี รอบครัวขดั สนงนั หรอ... สว่ นความรู้สกึ ทมี ตี อ่ อกี ฝาย..ทา่ นบตุ รดยคุ นี..หลงรักเธอ อยา่ งจริงจังและหวงั จะแตง่ งานกบั เธอ..สว่ นฝายหญงิ ละ..เอ!๋ !..หวงั แคเ่ งนิ ทองของตระกลู ดยคุ ..และยงั มสี ามอี ยู่ แลว้ ทาํ ไมกนั ละ !! “นีแบบนีมนั อะไรกนั น่ะ!!” “ดเู หมอื นคแู่ รกนี..จะทาํ ใหฝ้ ายชายตาสวา่ งขนึ นะ” “แตเ่ มอื กนี ีโฟร์จังบอกจะทาํ ใหร้ ักของทงั คสู่ มหวงั ไมใ่ ช่ หรอ!” “มนั กม็ กี รณียกเวน้ อยนู่ ะ ทอี ยากใหฝ้ ายใดฝายหนึงไมโ่ ดน หลอก..แตก่ ไ็ มค่ ดิ วา่ จะมาเร็วขนาดนีนีส”ิ “แลว้ ผมควรทาํ ยงั ไงดลี ะ” “ทาํ ยงั ไงน่ะหรอ..ออื ออ ดสู ถานทที ฝี ายหญงิ เขานัดไวส้ ”ิ ผม รีบกม้ มองสถานทๆี ฝายหญงิ กาํ ลงั จะเดนิ ไปทจี ุดหมาย แต่ ของฝายชายกลบั อยกู่ บั ทไี มไ่ ปไหน..เธอจะไปไหนกนั น่ะ!

“แลว้ ผม..ตอ้ งตามไปยงั ไงหรอ ผมอยแู่ ตท่ นี ีดว้ ยสิ เมอื งก็ แทบไมเ่ คยเหน็ เลยดว้ ย” “เรืองนันไมใ่ ชป่ ญหาหรอก” ปอก! เธอดดี นิวของเธอปุปกม็ พี ลงั เวทยค์ ลา้ ยพายสุ ชี มพขู าวออก มารอบๆตวั ของเรากอ่ นจะปกคลมุ จนปดร่างของเราทงั คู่ จนมดิ และพายนุ ันคอ่ ยๆจางหายไปพร้อมกบั สถานทใี หมท่ ี ไมใ่ ชห่ อ้ งๆเดมิ เสยี งรอบขา้ งเริมชดั ขนึ เสยี งฝเทา้ คนทคี นุ้ เคยเสยี งผคู้ นพดู คยุ กนั จับจ่ายใชส้ อย นีมนั ..ตลาดกอ่ นหน้านีนิทโี ดนลกั พาตวั กลบั มา ผมรีบหนั ไป หาโฟร์จังทนั ที แตก่ ลบั พบวา่ เธอไมอ่ ยแู่ ลว้ หายไปไหนกนั ! ผมหนั ซ้าย ขวา และมองบริเวณรอบขา้ งวา่ ตวั เธอนันอยทู่ ไี หนกนั แน่ (นี เจ้ามนุษยห์ าเรางนั หรอ..) “อะ..อยนู่ ีเอง นึกวา่ อยทู่ ไี หนกนั ” (ห.ึ .เรากแ็ คแ่ ปรงกายเพอื ใหไ้ มเ่ ปนทสี ะดดุ ตาแคน่ ันเอง แถมร่างนีกม็ แี ตเ่ จ้าทเี ปนร่างสถติ เิ หน็ ขา้ ดว้ ย)

“งะ..งนั หรอ แลว้ ..เราตอ้ งทาํ อะไรตอ่ ละ..” (ทาํ อะไรน่ะหรอ..กด็ ตู รงหน้าเจ้าส)ิ ผมเงยหน้าขนึ มองเหน็ หญงิ สาวตรงหน้า..ชาเลต็ น์..บตุ รสาวของตระกลู บารอนที กาํ ลงั เลอื กซือสนิ คา้ จากตลาดอยู่ เธอกม้ ลงเลอื กผลไมอ้ ยา่ งออ่ นโยนคอ่ ยๆวางแอปเปลลกู นันอยา่ งเบามอื พร้อมกบั มผี ชู้ ายร่างสงู ใหญโ่ อบกอดเอว ของเธอจากดา้ นขา้ ง ทาํ ใหร้ ู้วา่ ทงั สองคนมคี วามรักความผกู พนั ธ์กนั แคไ่ หน ผมมองทงั คจู่ ากซอยเดก็ ๆทคี นไมค่ อ่ ยผา่ น และคอ่ ยๆเหน็ ทงั คเู่ ดนิ ไปยงั โซนอนื ทขี ายของกนิ อนื ๆ “จะ..จะทาํ ยงั ไงกนั ดลี ะ”ผมมองภาพตรงหน้ากอ่ นจะเผลอกาํ สมดุ เลม่ เลก็ ไวใ้ นมอื จนหนังสอื มรี อยยบั ถงึ จะบอกวา่ ทาํ ให้ ครู่ ักสมหวงั แตว่ า่ ..เหมอื นกาํ ลงั จะทาํ ใหค้ นๆนึงตอ้ งทกุ ข์ ทรมาน ไมร่ ู้ละ่ ! ยงั ไงตอนนีกต็ อ้ งรีบตามผหู้ ญงิ คนนันไปให้ ไดก้ อ่ น!! รวบรวมความกลา้ ทมี วี งิ ไปตามเปาหมายจากทไี กลๆ แตอ่ าจ จะเพราะวงิ โโยไมท่ นั มองอะไรจนทาํ ใหผ้ มชนกบั คนทรี ่าง ใหญก่ วา่ ผมนิดนึง ตบุ !!

ร่างกายของผมลม้ ลงบนร่างของอกี ฝาย อะ..เจ็บ..ตะ..แตว่ า่ จะไมท่ นั แลว้ !! ผมรีบพยายามดนั ตวั เองขนึ โโยทไี มท่ นั ได้ สงั เกตใบหน้าของอกี ฝายเลยสกั นิด “ขอโทษนะ!! ผมกาํ ลงั รีบ!!” “นี!! เดยี วกอ่ นเจ้าหนู!!”ผมไมร่ ีรออกี ฝายพดู จนจบกร็ ีบวงิ ตามครู่ ักตรงนันไป เหมอื นเขาจะไปทๆี หนึงทเี รียกวา่ ลาน นาพทู ปี ลอดคน ผมปลกี ตวั ออกหลบอยขู่ า้ งซอยเปรียวทเี ลก็ และแคบเพอื ไมใ่ หอ้ กี ฝายเหน็ ทงั สองนังอยบู่ นขอบลานนังพู กอ่ นจะซบ ไหลข่ องซึงกนั และกนั ทงั คดู่ รู ักกนั ดแี ตว่ า่ เหมอื นฝายชาย ตรงนันจะดลู าํ บากนะ.. แชะ! (เอาละ..เปนภาพทดี นี ะวา่ ไหม?) “อะ..เอ?๋ ไดย้ งั ไงกนั ” (ดเู หมอื นวา่ วนั นีงานของเราจะแคถ่ า่ ยรูปนะ..) “เธอรู้ไดย้ งั ไงน่ะ” (กเ็ พราะวา่ ..มนั เขยี นไวไ้ ง..วา่ ใหด้ สู ถานการณ์ของฝายหญงิ แตข่ า้ กแ็ ค.่ .เอาไวก้ นั เผอื เจ้าบตุ รดยคุ นันไมเ่ ชอื แคน่ ันเอง)

“นะ..นันสนิ ะ สมกบั เปนโฟร์จังเลย!!” (ชวู่ วววว) ดว้ ยความทผี มเสยี งดงั เกนิ ทาํ ใหท้ งั สองตนื ตกใจเลก็ น้อย กอ่ นจะรีบหา่ งจากกนั และหนั มองสงิ รอบขา้ งวา่ มคี นแอบ ตามมาไหม ทงั สองรีบมองหาตน้ ตอของเสยี งนัน จนแน่ใจวา่ ไมม่ ใี คร มาทงั คกู่ เ็ ริมกลบั มาจับมอื กนั อกี ครังและดแู น่นกวา่ เดมิ ดว้ ย ทงั สองทดี จู ะรักกนั โดยไมม่ สี งิ ใดมาเทยี บเทยี นได้ นีเหมอื น กบั วา่ ..ผมตอ้ งทาํ ใหผ้ ชู้ ายคนนันเลกิ กบั ผหู้ ญงิ คนนี.. แมว้ า่ เขาจะรักเธอมากกต็ าม แตผ่ ชู้ ายคนนันชงั น่า สงสาร..ตอ้ งโดนหลอกใหร้ ักจากคนทไี มไ่ ดร้ ักจริงๆผมกแ็ ค่ ไมอ่ ยากใหใ้ ครคนหนึงตอ้ งชาใจแตว่ า่ ..กลบั ทาํ อะไรไมไ่ ด้ เลยแคค่ ดิ วา่ เขาตอ้ งเสยี นาตากร็ ู้สกึ สงสารแลว้ .. (นีเจ้าหนูรีบไปกนั ดกี วา่ เดยี วจะมคี นมาเหน็ ) “อะ..ออื ..”

อโฟร์จังไดใ้ ชพ้ ลงั ในการเคลอื นยา้ ยทกี บั เราอกี ครังและ สถานทที ผี มโผลม่ ากค็ อื หอ้ งเลก็ ๆโทรมๆของตวั เอง ผมเซตวั ลงบนเตยี งเกา่ ๆแขง็ ๆ กอ่ นจะเริมคดิ วธิ ีการทงั หมดภายในหวั ..ถงึ ผมจะดเู หมอื น กบั วา่ เจ้าแผน ดเู กง่ เรืองการวางแผนยงั ไงแตม่ นั กเ็ หมอื นกบั ตอ้ งแลกมาดว้ ยอะไรทไี มค่ อ่ ยสมเหตสุ มผลเชน่ .. ผมจะขอี ายมากกวา่ ปกติ เพราะฉะนันตอ้ งคดิ วธิ ีทจี ะตอ้ ง ไมพ่ บปะเจอเปนการสว่ นตวั กบั คนแปลกหน้า -----------------------------------------------

บทที 7 เริมจาก..สง่ จดหมายลบั ๆไปใหฝ้ ายชายกอ่ นรึเปลา่ นะ..หรือวา่ ตอ้ งทาํ ยงั ไงดี ไมอ่ ยากไปเจอหน้าเลยดว้ ยซา ถา้ ไปเจอกนั ตวั ตอ่ ตวั กค็ งเหมอื นกบั วา่ ไปยใุ หเ้ ขาเลกิ กนั แต่ วา่ ถา้ ไมท่ าํ แบบนีผชู้ ายคนนันกจ็ ะไมม่ คี วามสขุ และกลายเปน เหยอื ในทสี ดุ ...กอ่ นอนื เลยตอ้ งดชู อื กอ่ น ออื อออ.. อลั เบริ ์ต แฮมสนั เพศ ชาย อายุ 18 ป กาํ ลงั จะไปเปนผู้ สบื ทอดของตระกลู แฮมสนั เปนหนุ่มรูปงามทดี ี ทนี ิสยั ทะเลน้ แทคแคร์คนอนื ไดด้ เี ยยี ม..ใหเ้ กยี จกบั ผหู้ ญงิ ทกุ คน แตต่ ดิ ทวี า่ เปนหนุ่มซือไมท่ นั เลเ่ หลยี มของผหู้ ญงิ ทเี ขา้ มาสกั เทา่ ไร



สว่ นฝายหญงิ ..ราร่า แอนเดอร์สนั หญงิ สาวอายุ 16 ป มี ความกระตอื รือร้น เปนหญงิ สาวทนี ่ารักและไดใ้ ชช้ วี ติ กบั ชายหนุ่มชาวบา้ นธรรมดาทมี หี นีสนิ ทคี รอบครัวไดก้ อ่ ไว้ และเปนจํานวนมากและเธอตอ้ งการทจี ะชว่ ยเขาชายผเู้ ปน ทรี ัก ทงั สองคนไมม่ ที างเลอื กจึงตอ้ งขอความรักจากคนที บรรดาศักดทิ สี งู กวา่ ตนเองเพอื ชดใชห้ นีทคี รอบครัวฝาย ชายกอ่ ขนึ มา น่าสงสารจังแตก่ ท็ าํ อะไรไมไ่ ด.้ .วธิ ีทดี ที สี ดุ อาจจะทาํ ให้ คณุ อลั เบริ ์ตตาสวา่ ง แตว่ ธิ ีตอ่ จากนีจะทาํ ยงั ไงตอ่ ดลี ะ..ทาํ ใหต้ าสวา่ งแลว้ คดิ วา่ เขาจะเชอื เราหรอ แลว้ เขาจะเปนยงั ไงละ วธิ ีแบบนันถา้ เราทาํ จะถกู ใชไ่ หม นะ..กอ่ นอนื ตอ้ งทาํ ยงั ไงใหอ้ ลั เบริ ์ตตาสวา่ ง.. ผมคดิ แผนการขา้ งในหวั พร้อมกบั หยบิ หนังสอื ประวตั ิ ของอลั เบริ ์ตขนึ มาเพอื ดนู ิสยั ของเขาอยา่ งระเอยี ด..แตด่ ู เหมอื นวา่ หนังสอื จะบอกแคน่ ิสยั เบอื งตน้ เทา่ นัน..ไมไ่ ดเ้ จาะ ลกึ อะไรขนาดนัน

แตว่ า่ ...พอเปนสถานทขี องอกี ฝายกลบั รายงานสดซะงนั เหมอื นกบั วา่ ตอ้ งการใหผ้ มไปหามนั อยา่ งไหงงนั สามารถดู ไดอ้ กี ดว้ ยวา่ พรุ่งนีเขาจะไปทไี หน..ออื อออ..ทไี หนกนั นะ โบสถห์ รอ..ตอน 11 โมง “เขาจะไปทโี บสถท์ าํ ไมกนั ..?” (อาจจะไปเคารพทา่ นแมก่ ไ็ ดน้ ะ) “ไซธีเรียนี..ยงิ ใหญข่ นาดนันเลยงนั หรอ” “กน็ ะ ทา่ นคงไปทาํ อะไรใหค้ นเคารพขนาดนัน ทงั ๆทกี ม็ เี ทพ ตงั หลายองคแ์ ตท่ า่ นแมก่ ลบั ไดห้ น้าไปคนเดยี วแบบนีไมร่ ู้ ทาํ ไมถงึ เปนงนั ” เธอกลายร่างกลบั มาเปนเดก็ หญงิ เหมอื นเดมิ และลม้ ตวั ลงนอนขา้ งๆกบั ผม กอ่ นจะลกุ ขนึ นังคร่อมบนตวั ผมดว้ ย ความเคยชนิ กอ่ นจะเริมพดู คยุ กบั ผม “เจ้าควรเลกิ สนใจเหยอื นันแลว้ กม็ าสนใจขา้ นะ เจ้าหนู” “อะ..เอ!๋ ? ทาํ ไมละ! แลว้ ทาํ ไมถงึ มาคร่อมผมไดล้ ะ!” “กเ็ พราะวา่ เจ้าไมส่ นใจขา้ ยงั ไงละ ทงั ๆทขี า้ สนใจเจ้าขณะนี แทๆ้ ”

“ตะ..แตว่ า่ ทาํ แบบนีมนั ไมเ่ หมาะสมกบั การเปนกลุ สตรีนะ ครับ!!!” “ขา้ ไมส่ นหรอก กเ็ จ้าไมส่ นใจขา้ นีนา!” “ผมกส็ นใจอยนู่ ีไงเลา่ !!”ผมรีบดนั ตวั ลกุ ขนึ นังกอ่ นจะดนั ไหล่ เลก็ ของเธอออกหา่ งๆ เพอื เวน้ ระยะของเราทงั คู่ ผมรีบ รวบรวมสตขิ องตนเองกอ่ นจะเปดปากพดู .. “ผมน่ะ..กาํ ลงั พยายามใชห้ วั สมองอยนู่ ะครับ..โฟร์จัง..เพราะ งนั ไดโ้ ปรดอยเู่ ฉยๆกอ่ นนะผมน่ะ..สนใจคณุ เสมอแหละ เพราะคณุ คอื เพอื นคนแรกในโลกใบนีของผม..” “อะ..ออื กไ็ ด.้ .ขา้ จะอยเู่ ฉยๆเพอื เจ้า..แตถ่ า้ อยากใหข้ า้ ชว่ ยก็ บอกไดเ้ สมอเลยนะ!!” “แหะๆ ขอบคณุ มากครับ”โฟร์จังลกุ ขนึ จากตวั ของผมกอ่ น จะปลอ่ ยใหผ้ มนังคดิ วธิ ีการ เธอคอ่ ยเปนเดก็ ดนี ังอยขู่ า้ งๆผม ไมห่ า่ งแตก่ ไ็ มก่ วนผมในขณะทกี าํ ลงั ใชห้ วั คดิ สงิ แรกทตี อ้ ง ทาํ กค็ อื ..การนัดเจอโดยบงั เอญิ กบั ผมของเขา..เราตอ้ งใชว้ ธิ ี การทไี มด่ สู ะดดุ ตาเกนิ ไป..เชน่ ..ดกั รอเขา และกร็ ีบบอกขา่ ว ของเขา!! ชะ...ใชแ่ ลว้ วธิ ีนันกไ็ มเ่ ลวนะ แตเ่ ขาจะเชอื เดก็ แบบเรา งนั หรอ เราตอ้ งทาํ ยงั ไงละ? เอ.๋ .เราใชค้ วามเดก็ ของเรากไ็ ด้ นีนา เพราะวา่ อลั เบริ ์ตเปนคนใจดกี บั เดก็ และสตรี หหึ .ึ .ตงั หน้าตงั รอละกนั อลั เบริ ์ต แฮมสนั !!

“ฮ่าๆ ๆ ฮ่าๆ ๆ!!” ผมนียมิ น้อยยมิ ใหญอ่ ยนู่ านในทสี ดุ กเ็ ผลอ หวั เราะออกมาเสยี งดงั ลนั อโฟร์จังทมี องอยนู่ านกเ็ หน็ ทา่ ทางของผมตงั แตเ่ ริมกไ็ ด้ แตม่ องเออื มระอาเทา้ คางมองผม “ตาบอ๊ งเอย๋ ..” หลงั จากทคี ดิ แผนการเสร็จแลว้ ผมกเ็ งยหน้ามองทอ้ งฟาที ใกลม้ ดื คาและกเ็ ริมหวิ ขนึ มา.. วา่ แตว่ า่ วนั นียงั ไมไ่ ดก้ นิ อะไรเลยนีนา จะใหอ้ โฟร์จังมา ชว่ ยหาของกนิ กไ็ มไ่ ด้ แถมเธอยงั เปนเทพอกี แทบไมต่ อ้ งกนิ อะไรกไ็ ด้ แตว่ า่ ผมนีส.ิ .ทาํ ไมถงึ ไดล้ าํ บากขนาดนีกนั นะ ผมลกุ ขนึ เดนิ ไปทหี น้ากระตหู อ้ งของตนเองกอ่ นจะแงม้ ประตอู อก เพอื ดวู า่ มอี าหารวางไวท้ หี น้าหอ้ งรึเปลา่ แตก่ ลบั ไมม่ ี เลย..แมแ้ ตข่ า้ วเมลด็ เดยี วกไ็ มม่ ี ทาํ ไม..แอสถงึ ไดล้ าํ บากขนาดนีกนั นะ แลว้ ตอนเดก็ เขาใช้ ชวี ติ ยงั ไงกนั ..วนั นีกค็ งตอ้ งทอ้ งวา่ งอกี แลว้ ส.ิ . “เฮ้ออออ..”ผมเดนิ กลบั มานังทเี ตยี งของตนเองอกี รอบนึง พร้อมกบั ทอ้ งทรี ้องดงั ขนึ กวา่ เดมิ ตอ้ งนอนเพอื กลบความ หวิ จริงๆหรอเนียะ

ผมดนั ตวั ลงนอนกบั เตยี งแขง็ และคอ่ ยๆหลบั ตาลงเพอื ให้ ผา่ นพน้ วนั นีไปหน้าผมทอี ดิ โรยเพราะขาดสารอาหารมาเปน ระยะเวลานึงคอ่ ยๆนึกคดิ สงิ ทจี ะเกดิ ขนึ พรุ่งนีและหลบั ไปแต่ โดยดี -------------------------------------

บทที 8 (วาว ตนื ส!ิ .. ตนื ..เร็วส!ิ !) (เอ.๋ .ทกุ คน..เราอยทู่ ไี หนมหาลยั หรอ..)ผมสะลมื สะลอื มอง สองคนตรงหน้าทกี าํ ลงั ตนื ตมู ทผี มลม้ ลง ผมทมี องหน้าทงั สองคนไมช่ ดั แตก่ ลบั จําไดว้ า่ นีคอื เพอื น ของผมเอง..ฟรองค์ กบั ลกู นา.. เอ.๋ .ผมกลบั มาแลว้ งนั หรอ โดยไมต่ อ้ งทาํ ภารกจิ อะไรเลย น่ะหรอ..นอกจากทงั สองคนแลว้ ยงั มเี พอื นร่วมคณะอกี มาก มารุมดวู า่ มอี ะไรเกดิ ขนึ กบั ตวั ผม..ภาพมนั มวั ไปหมดเลย

ตาของผมดเู หมอื นวา่ จะปดลงอกี ครัง และเสยี งจากคน รอบขา้ งกเ็ บาลง เบาลง แมว้ า่ อกี ฝายจะพยายามเร่งเสยี งมากขนึ เพอื เตอื นสตขิ อง ผมแตว่ า่ มนั กลบั เบาจน..ไมไ่ ดย้ นิ อกี เลยและภาพกค็ อ่ ยๆมดื ๆ ลงๆและมดื ลงปกคลมุ ทกุ อยา่ ง.. “นี..” “เจ้าน่ะ..นี!..นี!! บอกใหต้ นื ไงเลา่ !! ตาบอ๊ งเอย๋ !!” “หะ...หมื ..อะ..เอ!๋ !!”ผมรีบเดง้ ตวั สะดงุ้ ตนื ดว้ ยความตกใจทมี ี เดก็ หญงิ ขนึ มาคร่อมบนตวั ของผมอกี แลว้ และเธอเองนันก็ ขยม่ ไมห่ ยดุ จนกระทงั ผมตนื ขนึ มาผมกร็ ีบผลกั เธอออกจาก ตวั ของผมทนั ที หน้าผมทแี ดงกาเพราะการกระทาํ ของอกี คน “นีมนั 9 โมงแลว้ นะ เจ้าตอ้ งเตรียมตวั ไมใ่ ชห่ รอ ทโี บสถน์ ่ะ” “นะ..นันสนิ ะครับ”ผมรีบเดง้ ตวั ออกจากเตรียมและลา้ งหน้า แปรงฟนดว้ ยความเร็วแสง กอ่ นจะหยบิ ของใสถ่ งุ เลก็ ๆ ที หอ้ ยไวท้ กี างเกงของตนเอง ขา้ งในกม็ หี นังสอื สาํ หรับดู รายงานสถานการณ์วา่ เขาไปทไี หน

และก.็ .มดี ทใี ชป้ องกนั ตวั มดี เลม่ นีน่ะผมไดจ้ ากการที ผมเดนิ ไปสาํ รวจรอบหอ้ งแลว้ กเ็ จอมนั โดยบงั เอญิ เปนมดี สนั ๆเหมอื นกบั มดี ปอกผลไมข้ องไทยเลย มนั เลก็ และกค็ ม มากเลยเอามาใชเ้ ปนอปุ กรณ์ปองกนั ตวั เบอื งตน้ ไดด้ เี ลยละ “เอาละ่ ไปกนั เถอะ ” “ออื ในทสี ดุ กจ็ ะไดเ้ ริมภารกจิ แรกซะท”ี อโฟร์จังใชพ้ ลงั ไดก้ ารเคลอื นยา้ ยทไี ปทโี บสถ์ เมอื มาถงึ สถานทผี มกร็ ีบซ่อน ตวั อยใู่ นพมุ่ ไมใ้ กลๆ้ นัน ใหอ้ ยใู่ นระยะทสี ามารถมองคนเขา้ ออกโบสถไ์ ด้ ผมนังแกะถงุ เชอื กออกและเปดดหู นังสอื เวทยห์ มดวา่ อลั เบริ ์ตมาถงึ ไหนแลว้ ..ผมกม้ อา่ นอยา่ งละเอยี ดเหมอื นกบั วา่ เขาจะมากวา่ กาํ หนด ตอนนีเพงิ จะ 9.30เอง..แตว่ า่ เขาไปทไี หนกนั ..มนั ไมใ่ ช่ ตรงมาทนี ีนิ ไปทไี หนกนั นะ..ดเู หมอื นพกิ ดั ทเี ขาจะไปลา่ สดุ เหมอื นจะเปนตลาดกลางเมอื งนะ ถา้ เดนิ จากทโี บสถไ์ ปกไ็ ม่ คอ่ ยไกลมาก เอาละ่ ..แคน่ ีเอง ผมลกุ ขนึ และเดนิ ตรงไปทตี ลาดทอี ยู่ ขา้ งๆโบสถไ์ มใ่ กลไ้ มไ่ กลมาก..ทเี มอื งนีเหมอื นจะใหค้ วาม สาํ คญั กบั โบสถน์ ะ

เหมอื นกบั วา่ สถานทขี องโบสถจ์ ะตงั แยกออกมาจากตวั เมอื งและยงั อยใู่ นพนื ทที สี งู กวา่ ปกตนิ ิดนึง และรอบขา้ งของ โบสถต์ กแตง่ ดว้ ยพชื ไมส้ วยงามทกี าํ ลงั เบง่ บานอยา่ ง สมาเสมอกนั สองริมทางทจี ะไปสตู่ ลาดกลางเมอื งนันมแี ตเ่ ดก็ ไมเ้ ตม็ ไป หมด ขาเลก็ ๆกา้ วเทา้ โดยความสบายใจไมร่ ีบร้อนลมสายที พดั ผา่ นร่างเลก็ ไปทาํ ใหร้ ู้สกึ เยน็ สบาย ~ ปก!! เขาคอื อลั เบริ ์ต แฮมสนั ทเี ขา้ มาเจอกบั เดก็ หนุ่มโดย บงั เอญิ ในมอื ของเขาถอื ดอกไมค้ าร์บเี ลยี อยเู่ ตม็ ชอ่ เพอื เปนการแสดงความเคารพตอ่ เทพแหง่ ความรัก คนร่างสงู ยนื มอื ออกมาเพอื อยากชว่ ยเดก็ ทลี ม้ ลกุ ขนึ “ไมเ่ ปนไรนะครับ ?”เขาพดู ดว้ ยนาเสยี งทดี เู ปนหว่ งเดก็ ตรง หน้าทนี ังลม้ กองกบั พนื “ขะ..ขอบคณุ ครับ”ผมเออื มมอื ไปจับมอื ของเขากอ่ นจะลกุ ขนึ ตามแรงดงึ ของเขา ชายรูปหลอ่ ทรี ่างกายกาํ ยาํ ตรงหน้า อยๆู่ เหมอื นกบั วา่ ..ในสายตาของผมอยๆู่ กม็ แี ทบขอ้ มลู ของ ชายตรงหน้าขนึ เหมอื นกบั ในหนังสอื เลยเหมอื นกบั วา่ ใหเ้ หน็ วา่ เปนเปาหมายของภารกจิ นีเลย

“ไมเ่ ปนไรแน่นะ?” “มะ..ไมเ่ ปนไรครับ..คอื วา่ คะ..คอื ”ผมทหี ลงั จากลกุ ขนึ ตงั ตวั ไดก้ ร็ ีบหลบสายตาอกี คนทนั ที อาการไมถ่ กู กบั คนแปลกหน้า นีมนั ..ลาํ บากจัง.. หะ..หายใจกไ็ มอ่ อกรู้สกึ กดดนั เขากาํ ลงั มองเราอยถู่ า้ เรา เงยหน้าขนึ ไปกจ็ ะสบตากบั เขาพอดี แน่นหน้าอก..จัง เสยี งหอบของผมเริมแรงขนึ เหมอื นวา่ อกี ฝายจะเริม สงั เกตเหน็ ทา่ ทขี องผมทไี มส่ ดู้ ี กร็ ีบชอ้ นตวั ของผมอมุ้ ทา่ เจ้า สาวและรีบวงิ ไปทโี บสถอ์ น่างรวดเร็ว ผมรู้สกึ เหมอื นกบั วา่ มลี มพดั ผา่ นหน้าจากการทอี กี ฝาย รีบวงิ เขา้ มาในตวั โบสถแ์ ละวางผมลงกบั เกา้ อนี ังขา้ งใน กอ่ น ใชม้ อื พดั ใหผ้ มเพอื ใหม้ อี ากาศ..คนดจี ริงๆนันแหละ คณุ อลั เบริ ์ต “เจ้าหนูไมเ่ ปนไรนะ” “อะ..อมื คะ..คอื วา่ ขอบคณุ นะครับ..”ผมพยายามไมส่ บ สายตาอกี คนตรงหน้า คะ..คนดจี นรู้สกึ ผดิ กบั เขาเลยแหะ.. “งนั กด็ แี ลว้ ละ ลกุ ไหวไหม ?” “ครับ..”

“ถา้ ไมม่ อี ะไรแลว้ ฉันขอตวั ไปทาํ ธุระตอ่ ละนะเจ้าหนู” “ดะ...เดยี วกอ่ นครับ!!”ผมรีบลกุ ขนึ ควา้ มอื อกี คนทนั ทที อี กี คนกาํ ลงั จะเดนิ จากไป “หมื ?” “คะ..คอื วา่ ยะ..อยา่ แตง่ งานเลยนะ ความรักตอนนี..ไมใ่ ช่ เรืองจริงหรอก เขา..กาํ ลงั จะหลอกคณุ นะ..” “เอ.๋ .ฮ่าๆ ๆ..เจ้าหนูพดู แบบนีมนั ไมต่ ลกนะ มาขดั ขวางความ รักของผอู้ นื นีไมด่ นี ะ” “ผมพดู จริงๆ! ขะ..ขอร้องละ อยา่ เชอื ใจคนตอนนีเลยนะ”ผม พยามกม้ หน้าหนีดวงตาสพี เิ ศษของตนเองไมใ่ หอ้ กี คนสงสยั และหนั มามองผม ตอ้ งทาํ ยงั ไงถงึ จะทาํ ใหเ้ ขาเชอื ผมกนั กลวั กลวั กลวั มนั ดงั ขนึ มาในหวั ไมห่ ยดุ เลย ถงึ แมจ้ ะบอ กวา่ อลั เบริ ์ตเปนบตุ รชายของดยคุ คนนึงกเ็ ถอะ...แตว่ า่ ธาตุ ของเขากลบั เปนธาตไุ ฟ ธาตทุ สี ง่ ตอ่ มาจากกษตั ริย์ แสดงวา่ เขากม็ .ี .เชอื ของกษตั ริยเ์ หมอื นกนั สนิ ะ.. กษตั ริยข์ องทนี ีน่ะ..ดอู นั ตราย มอี ทิ ธิพลสงู สดุ และยงั มี ขา่ วทไี มค่ อ่ ยดอี อกมาเยอะเหมอื นกนั

“แลว้ ทาํ ไมฉันถงึ ตอ้ งเชอื เจ้าหนูทเี พงิ เจอกนั ละ ?” “เพราะวา่ ..เพราะวา่ ..ผมรู้วา่ เหมอื นเคยเหน็ ..ผหู้ ญงิ ของคณุ อยกู่ บั คนอนื ” “หมื ? วา่ ยงั ไงนะ?” “มะ..ไมต่ อ้ งเชอื กไ็ ด้ เพราะงนั ..อยา่ ถอื สาผมเลยฮะ!”ผมรีบ วงิ ออกจากโบสถไ์ ปโดยไมส่ นใจเสยี งของอกี คน รีบวงิ สดุ แรงเกดิ กอ่ นทอี กี ฝายจะตามทนั ไดแ้ ตน่ ่าจะเพราะวา่ ผมเปน เดก็ อายแุ ค9่ ขวบเลยทาํ ใหว้ งิ ไมท่ นั ไรเขากว็ งิ ตามมาจนทนั แลว้ “เหย้ ! เจ้าหนูเดยี ว!”เขาทกี าํ ลงั วงิ มาหาผมดว้ ยความเร็วและ ใชม้ อื เออื มมาแตะทไี หลผ่ มและพยามกระชากไหลเ่ ลก็ ๆของ ผมใหห้ นั มาหาเขา แตท่ นั ใดนันสงิ ทผี มไมอ่ ยากใหเ้ ขารับรู้มากทสี ดุ กไ็ ดพ้ งั ไป เสยี แลว้ ตาสองสที เี ปนสชี มพขู า้ งนึง และสเี ขยี วขา้ งนึง ซึงเปนสที แี ปลกเพราะเปนสขี องเทพพระเจ้าและเปนสี แหง่ ตระกลู ดยคุ ชอื ดงั ทมี ชี อื เสยี งดา้ นการทาํ นายดวงชะตา เขายนื มององึ ในสงิ ทตี นเองเหน็ “ปะ..ปลอ่ ยผม!”ผมรีบปดมอื อกี คนออกทนั ทที เี ขายนื องึ อยู่

“เธอ..เปนใครกนั ทาํ ไม..?” “อกึ ..!” “เดยี วส!ิ !”ผมรีบซอยเทา้ หนีอกี คนในจังหวะทกี าํ ลงั อมั องึ อยู่ เขาเหน็ แลว้ !! ดวงตาแหง่ เทพ ทะ..ทงั ทพี ยายามไมเ่ ปนทสี กั เกตแลว้ แทๆ้ สแี บบนีมนั แปลกไมใ่ ชร่ ึไง ในโลกใบนีน่ะ!! ผม มงุ่ หน้าไปทางตลาดกลางเมอื ง ตลาดกลางเมอื ง เวลา 11โมง ผมคอ่ ยๆเดนิ เขา้ ไปตามซอยเลก็ ๆของตลาดเพอื หาที ลบั ตาคนมานังแอบคนและไดแ้ ตข่ นุ่ คดิ วา่ .. ถา้ ผมมอี ะไรบงั ปดตวั เองกด็ สี ิ แลว้ ถา้ เปนตอนนีผมกค็ ง ไปเริมทาํ ภารกจิ ไปแลว้ .. เฮ้อออออ..ความซวยของตวั เอง แทๆ้ เลย ไมอ่ ยากเอาหน้าไปเจอใครแลว้ อา่ .. ผมนังกอดเขา่ และกม้ หน้าซุกระหวา่ งเขา่ ตวั เองไดแ้ ตน่ ัง ซึมกบั สงิ ทเี กดิ ขนึ กอ่ นหน้านีไมก่ นี าที (เอาน่าาาา อยา่ คดิ มาสเิ จ้าหนู) “อโฟร์จัง หายไปไหนมาน่ะ” (มเี รืองใหป้ ระชมุ นิดหน่อยน่ะ)

“เฮ้อ...แลว้ ผมควรทาํ ยงั ไงเลา่ คดิ ไมอ่ อกเลย ถงึ คดิ ออกกม็ ี แตว่ ธิ ีทตี อ้ งเผชญิ หน้าทงั นันเลยนิ..” (เรืองแบบนีขา้ คงชว่ ยเจ้ามากไมไ่ ด)้ “แบบนีกเ็ ทา่ กบั วา่ เขาเหน็ ดวงตาของผมแลว้ มนั จะไมแ่ ยเ่ อา หรอ..ดวงตาทเี ปนเอกลกั ษณ์ทงั สองขา้ งนีมาอยบู่ นร่างกาย ของผม..” นอกจากสผี มทเี ปนเอกลกั ษณ์ของชนชนั ตระกลู เกา่ แก่ แลว้ ดวงตาเองกบ็ ง่ บอกถงึ ยศบรรดาศักดใิ นโลกแหง่ นีอกี ดว้ ย โดยชาตติ ระกลู ของผมนันมดี วงตาสเี ขยี ว ซึงเปนตวั บง่ บอกถงึ ยศตระกลู ทสี งู รองลงมากจาก สฟี า และสแี ดง ตวั เอกของเรืองเองดวงตากเ็ ปนสฟี า..สว่ นขอ งอลั เบริ ์ตกเ็ ปนสแี ดง และผม..ดวงตาสเี ขยี ว แตเ่ พราะไดร้ ักษากบั อโฟร์จังทาํ ใหม้ สี ชี มพเู ขา้ มาดว้ ยเปนสี ทพี เิ ศษสดุ ๆในโลกแหง่ นี นางเอกของเรืองเองกม็ ดี วงตาสี ทอง ตกึ ..ตกึ ..ตกึ ..

เสยี งฝเทา้ ดงั ขนึ จากทไี กลๆ..เหมอื นกาํ ลงั มงุ่ หน้ามาทางนี เลยใครกนั !? ในทแี บบนีไมน่ ่าจะมคี นนีนา ซอยทนี ีเองกค็ อ่ นขา้ งลกึ จากเสน้ ทางหลกั อยนู่ ะ เรืองมนั เหมอื นกบั วนั ทโี ดนลกั พาตวั เลย..หรือวา่ จะเปนคนเดมิ ตามหาตวั ผมมาตลอดน่ะ ไมใ่ ชว่ า่ หนีไปแลว้ งนั หรอ..ทาํ ไงด!ี แตด่ เู หมอื นกบั วา่ เสยี งฝเทา้ จะเริมไกลออกไปผมจึงลด การ์ดตวั เองจนขาไปชนกบั ถงั ขนาดตวั เทา่ ผมทวี างอยขู่ า้ งๆ ทาํ ใหเ้ สยี งฝเทา้ นันหยดุ ลง และเหมอื นจะเดนิ วนกลบั มาทาง นี อกึ !! ทาํ ไงดนี ่ากลวั ๆ ๆ ๆ ตกึ ! เสยี งฝเทา้ มาหยดุ อยขู่ า้ งๆซอยทผี มนังอยู่ ผมเงยหน้าสบตา กบั เขาและเขาเองกส็ บตาลงมามองผมทกี าํ ลงั นังอยกู่ บั พนื ดว้ ยทา่ ทางทหี ลาดกลวั กม็ เี ดก็ หนุ่มผมสที องเดนิ เขา้ มาเหน็ ผมพอดี เขามผี มสเี หลอื งทองและมดี วงตาสฟี า..ไมผ่ ดิ แน่..เขา เปนบคุ คลเดยี วทมี ลี กั ษณะทชี ดั เจนและโดดเดน่ ทสี ดุ ใน ประเทศนี..สขี องราชวงศ์ เจ้าชายอนั ดบั 1 ริชาร์ด !!

บทที 9 ผมทกี าํ ลงั อมั องึ กบั บคุ คลตรงหน้า ..ไมผ่ ดิ แน่นีมนั ริชาร์ด เขามาทาํ อะไรทนี ี..แถมยงั แตง่ ตวั เหมอื นกบั คน ธรรมดาอยา่ งงนั แหละ แตถ่ งึ จะแตง่ ตวั ธรรมดาแตว่ า่ ..มนั ไมอ่ าจะบงั ปดและบท บงั ออร่าชนชนั สงู ไดเ้ ลยสกั กะนิด

คนทวั ไปอาจจะไมร่ ู้แน่วา่ เขาเปนราชวงศ์ เขาเปนถงึ ราชทายาทอนั ดบั ท1ี เลยแตไ่ มค่ อ่ ยมกี ารเปดตวั ตอ่ สาธารณะ สกั เทา่ ไรเลยทาํ ใหไ้ มค่ อ่ ยมใี ครเหน็ หน้าตาของเขาแตว่ า่ .. ทผี มรู้น่ะ กเ็ พราะวา่ ผมอา่ นเนือเรืองของมนั มาหมดแลว้ ยงั ไงละ แตว่ า่ การไดม้ าพบทนี ีโดยตา่ งหากจุดหมายเดมิ นี มนั ..แปลก หรือวา่ เนือเรืองตามนิยายจะถกู เปลยี นโดยผม น่ะ.. “อะ..นันมนั เจ้านีนา” “อะ..เอ.๋ .? ผมหรอ..” “ใชน่ ่ะสิ หมื ..นีมนั !”เขาเดนิ ตรงเขา้ มาหาผมทกี าํ ลงั นังอยู่ กอ่ นจะจับไหลข่ องผมอยา่ งรุนแรง ดวงตาสฟี าทจี ับจ้องมาที ผม ดวงตาของเขาสะทอ้ นเปนตวั ผม เขาเหมอื นกาํ ลงั องึ กบั ความพเิ ศษของดวงตานี “ผะ..ผมเจ็บ..” “อะ..อะแฮ่ม..ขออภยั ทผี มเสยี มารยาทนะ เจ้าหนู” ผมพยกั หน้าเหมอื นกบั เขา้ ใจกบั สงิ ทอี กี คนทาํ ผม สงิ ทผี มมี มนั ถอื วา่ เปนสงิ ทแี ปลกมากเลยสนิ ะในโลกนี

..แลว้ ทาํ ไมธรรมเนียมหรือสงิ ทคี วรปฏบิ ตั ทิ นี ีถงึ ไม่ เหมอื นกบั โลกของเรา ทนี ีเคารพเทพแหง่ ความรัก การแตง่ ตวั และสงิ กอ่ สร้างเปนแบบยโุ รปแทๆ้ แตท่ าํ ไม แลว้ การพดู เองกเ็ ปนภาษาอะไรกไ็ มร่ ู้แตผ่ มกลบั เขา้ ใจพวก เขาไดท้ กุ อยา่ งเหมอื นกบั วา่ ผมเปนคนของทนี ีเลย แตก่ ม็ หี ลายสงิ หลายอยา่ งทผี มไมค่ นุ้ เชน่ อาหารมากหน้า หลายตาแตไ่ มม่ อี าหารไทยเลยสกั กะนิด การแตง่ ตวั ทกุ คนก็ เหมอื นกบั หลดุ ออกมาจากแฟนตาซีกนั ทงั นัน แตท่ ผี มคดิ วา่ มนั แปลกกต็ รงทที าํ ไมผมถงึ มนั เกดิ ในโลกใบนีตงั แตแ่ รกนี แหละ.. “นีคอื เหตผุ ลทตี อนแรกเจ้าใสผ่ า้ ปดตาสนิ ะ..” “เอ.๋ .ผา้ ปดตา ทาํ ไมถงึ รู้ละ ?” “ห.ึ .กเ็ พราะขา้ คอื คนทชี ว่ ยเจ้าคนื นันไง หรือวา่ เจ้าคดิ วา่ ขา้ เปนขา้ เปนผหู้ ญงิ จริงๆ ?” “อา่ ...ออื ..แตว่ า่ ทใี สผ่ า้ ปดตาน่ะไมใ่ ชเ่ พราะเรืองสหี รอกนะ!” “โอว้ ..งนั หรอ ขา้ จะจําไวแ้ ลว้ กนั นะ แตว่ า่ เจ้ากร็ ู้นิวา่ ทนี ีอนั ตรายน่ะ ทาํ ไมถงึ ยงั กลบั มาอกี ?”

“เพราะวา่ ผม..มธี ุระทนี ีละมงั ..”จะใหเ้ ขารู้ไมไ่ ดว้ า่ เรากาํ ลงั ตามสบื เรืองของคนอนื อย.ู่ .หรือวา่ ควรจะบอกดแี ลว้ ชา้ เขา เปนเหยอื คนหนึง..ในการทาํ ใหเ้ รืองมนั สมบรู ณ์มากขนึ “ธุระงนั หรอ..งนั บอกขา้ ไดไ้ หมวา่ ธุระอะไร?” “กะ..กแ้ บบวา่ เดยี วจะมผี ชู้ ายคนหนึงมาตามผม..เพราะงนั ชว่ ยผมหน่อยไดไ้ หม ?” “ชว่ ยยงั ไง ห-!!”ในขณะทเี ขากาํ ลงั พดู อยผู่ มกไ็ ดย้ นิ เสยี ง ฝเทา้ กาํ ลงั วงิ เขา้ มาใกลต้ วั เอง ผมกร็ ีบดนั อกี คนใหห้ ลงั ชดิ กาํ แพงแคบๆและใชม้ มุ กลอ้ งหน้ายนื ไปใกลอ้ กี คนใหม้ องวา่ เรากาํ ลงั จูบกนั อยู่ เสยี งฝเทา้ เหมอื นจะหยดุ อยทู่ เี ราและรีบเดนิ ไปอยา่ ง รวดเร็วดว้ ยความเขลิ อาย เมอื เสยี งฝเทา้ เริมไกลออกไป จนแน่ใจผมกค็ อ่ ยๆถอยออกจากอกี คนทนั ทจี นไมท่ นั ไดส้ กั -เกตอกี คนทกี าํ ลงั อมั องึ และแกม้ แดงอยา่ งตกใจ “อะ..ขะ..ขอโทษครับ..พอดวี า่ มนั ..กระทนั หนั ไปหน่อย..”



“อกึ ..เปนการเจอกนั ครังทสี องทที าํ ใหเ้ ร้าใจดนี ะ..”มอื ของ เขาทาบลงทอี กของตวั เองเพอื เรียกขวญั กาํ ลงั ใจ ผมมองคน ตรงหน้าและกม้ ลงขอโทษทนั ที ลมื จิตใจเขาไปเลย “เจ้านีแปลกดจี ริงๆ..” “กเ็ จอกนั เพยี งไมก่ คี รังกส็ ามารถทาํ ใหใ้ จของขา้ เตน้ แรงได”้ “มนั แคส่ ถานะการณ์จําเปนน่ะครับ” “งนั ชา่ งมนั เถอะ..วา่ แตเ่ จ้าชอื อะไรนะ” “แอส..” “งนั หรอ สว่ นขา้ ชอื ริชาร์ด เปน..บตุ รบารอนธรรมดานัน แหละนะ”ผมมองเขาทที าํ ทา่ กระอกั กระอว่ นเพราะคงไม่ อยากใหค้ นทเี พงิ รู้จักรู้ถงึ สถานะของเขาสนิ ะ ถงึ จะเปนคน เปนกนั เองแตล่ กึ ๆแลว้ กเ็ ปนคนทแี ขง็ แกร่งและรักษาความ ลบั เกง่ ..สมกบั เปนพระเอกเลยนะ “เจ้าน่ะ..ไดด้ วงตานันมาจากไหนงนั รึ” “ผะ..ผมบอกไมไ่ ดค้ รับ” “ทาํ ไมละ?”

“เพราะมนั เปนสญั ญากบั ทา่ นเทพน่ะ” (ขา้ ไมไ่ ดส้ ญั ญากบั เจ้าซะหน่อย) ตอ้ งขอโทษดว้ ยนะครับทตี อ้ งโกหกแตว่ า่ ..ถงึ นิสยั เขาจะ เปนคนดกี เ็ ถอะ แตเ่ ราจะปลอ่ ยขอ้ มลู ใหค้ นอนื รู้ไมไ่ ดห้ รอก วา่ ทา่ นเทพทเี ขาเคารพกนั น่ะ มรี ่างสถติ แคเ่ ราเทา่ นัน ถา้ เกดิ มอี ะไรเกดิ ขนึ มาแลว้ เรา ตาย มนั อาจจะเปนผลเสยี ตอ่ ตวั เทา่ กไ็ ด้ เพราะงนั บอกไมไ่ ด้ หรอก “’งนั หรอกหรอ..แตค่ นแบบเจ้านีแปลกชะมดั ปกตแิ ลว้ คน เขาจะตอ้ งบอกแทๆ้ แตเ่ จ้ากลบั ไมบ่ อก ” “เพราะวา่ ..เปนสญั ญากบั ทา่ นเทพยงั ไงละ..” “งนั หรอ..จะบอกใหน้ ะวา่ ขา้ น่ะไมเ่ ชอื วา่ ทา่ นเทพไซธีเรียยงั อยหู่ รอกนะ รวมถงึ ทา่ นอโฟร์ไดฟดว้ ย” “ทาํ ไมละ?”

“กเ็ พราะวา่ ..ถา้ ทา่ นยงั อยจู่ ริงๆละกต็ อ้ งเลอื กใครสกั คนเปน ร่างสถติ แน่ๆแตห่ ลายปทผี า่ นมา ไมม่ รี ่างสถติ คิ นไหนเลย และกย็ งั ไมม่ ใี ครเปนดวงตาสชี มพเู หมอื นกบั เจ้าอกี ” “แลว้ มนั ..เกยี วกบั ดาวตาของผมยงั ไงละ ?” “กท็ ขี า้ สงสยั อยวู่ า่ ตลอดหลายปทผี า่ นมามนั ไมเ่ คยมอี ยา่ งงี มากอ่ น..แตเ่ จ้ากลบั ..มดี วงตาสชี มพซู ึงมนั ทาํ ใหข้ า้ รู้สกึ ..วา่ ..ทา่ นเทพยงั ไมต่ ายยงั ไงละ แลว้ ขา้ กต็ อ้ ง..รู้ความ จริงใหไ้ ดว้ า่ ทาํ ไมเจ้าถงึ มดี วงตาแบบนี สรุปกค็ อื ..เจ้าน่ะเปน บคุ คลตอ้ งสงสยั ” “อะไรนะครับ? แคน่ ีดวงตานีกน็ ่าสงสยั แลว้ หรอ!” “ใช่ เจ้าน่ะ..เปนบคุ คลนีหน้าสงสยั สดุ ๆ เจ้าร็ไหมดวงตาของ เจ้าน่ะถา้ มคี นรู้ เจ้าอาจจะโดนลกั พาตวั กไ็ ดน้ ะ แตเ่ รา สามารถชว่ ยคมุ้ ครองเจ้าไดน้ ะ.. แถมยงั ..ชว่ ยเจ้าให้ ปลอดภยั ตลอด” “เอ.๋ .”ทฟี งมากม็ เี หตผุ ลนะ..ในอนาคตเราอาจจะไมป่ ลอดภยั กไ็ ด.้ .เพราะฉะนัน..เปนตวั เลอื กทไี มเ่ ลวเลย

“เจ้ากแ็ คต่ อ้ งมาอาศัยอยกู่ บั ขา้ ..และใหข้ า้ ตรวจเชค็ ดวงตา ของเจ้า และกห็ า้ มโกหกขา้ ..แลว้ กส็ งิ สดุ ทา้ ย..เปนเพอื นกบั ขา้ ตลอดไป” “เออ่ ...ผมขอคดิ ดกู อ่ นแลว้ กนั นะ..”ตงั แตท่ ฟี งมามนั มเี หตผุ ล กจ็ ริงแตว่ า่ ..พดู ลกั ษณ์ภายนอกกบั ภายในคาํ อธิบายของ หนังสอื นิยายทเี คยอา่ นไมเ่ คยเหน็ บอกวา่ นิสยั เปนอยา่ งงี เลย..หรือวา่ จะยงั ไมถ่ งึ เหตกุ ารณ์นันกนั นะ.. “ไดส้ .ิ .แตว่ า่ อยา่ นานเกนิ รอละ หหึ .ึ .เจ้าหนู..”เขาพดู และยมิ เจ้าเหลอ่ อกนอกหน้าอยา่ งเจ้าเหล่ “งะ..งนั ผมขอไปทาํ ธุระกอ่ นนะครับ พอดวี า่ เปนเรือง สาํ คญั ..” “ไดเ้ ลย เรืองคาํ ตอบของเจ้าน่ะ ขา้ จะรอนะ” “ครับ!”ผมกลา่ วขอบคณุ เขาและรีบวงิ ไปตามซอยอกี ซอย หนึง เพอื กลบั บา้ น.. เวลานีเปนเวลา 4 โมงน่าจะใกลเ้ วลาทสี าวใชจ้ ะมาเชค็ เรา เพราะงนั ตอ้ งรีบกลบั บา้ นกอ่ นผมขอใหอ้ โฟร์จังวาปกลบั บา้ นอยา่ งเร็วเพอื ใหท้ นั เวลาทสี าวใชม้ าจะเชค็

ณ หอ้ งนอนโทรมๆ เฮ้ออออ ดเู หมอื นจะมาทนั เวลาพอด.ี .เสยี งฝเทา้ เขา้ มา เดนิ ใกลเ้ ขา้ มาแลว้ ดเู หมอื นวา่ จะบน่ ตลอดทางเลยนะ..”ทาํ ไม ตอ้ งเปนฉันดว้ ยนะ” นันคอื เสยี งของผหู้ ญงิ ทผี มไดย้ นิ ผมนังอยทู่ ขี า้ งเตยี งเพอื ใหต้ อ่ การเนียนวา่ ผมไมไ่ ดไ้ ปไหนและหยบิ ผส้ ปดตาทวี าง เอาไวบ้ นหวั เตยี งมาพนั ทรี อบตาตวั เองเอาไว้ เสยี งฝเทา้ หยดุ อยทู่ หี น้าประตหู อ้ งของผมกอ่ นจะถกู เปดออกโดยใครบา้ ง คน แอด็ ดด.. “อะไรกนั ยงั อยดุ่ อี ยอู่ กี หรอนัน”เธอเปดประตอู อกพร้อมกบั บน่ ทนั ทที เี ปดประตอู อกและรีบปดทนั ทเี มอื รู้วา่ ผมยงั ปกติ อยแู่ ละกป็ ดทนั ทที พี ดู เสร็จ เธอเดนิ ไปแบบไมม่ อี ะไรเกดิ ขนึ “ฟ~ู ”ผมถอนหายใจออกอยา่ งลง่ ใจทที กุ อยา่ งทนั เวลา ผมนัง แกะผา้ เปดตาออก จะวา่ ยงั ไงดกี ารทตี อ้ งมานังอยใู่ นหอ้ งทกุ วนั เพอื ใหค้ นในตระกลู สงสยั มนั กโ็ อเค แตม่ นั พอมภี ารกจิ มาแลว้ กแ็ อบเหนือยทตี อ้ งวาปไปวา ปมา ถงึ ผมจะไมม่ พี ลงั เวทเลยกเ็ ถอะ แตท่ าํ ไมถงึ รู้สกึ เหนือย กนั ..เหมอื นกบั โดนสบู พลงั ชวี ติ เลย

(จริงๆแลว้ เรากด็ ดู พลงั ชวี ติ เจ้ามาจริงๆนันแหละ) “เอ?๋ ..” (เราดดู พลงั ชวี ติ ของเจ้ามาใชเ้ ปนพลงั เวทย์ ถา้ ใหพ้ ดู กค็ ง ประมาณวา่ เราดดู พลงั HP ของเจ้ามาใชเ้ ปนในการใชพ้ ลงั เวทยน์ ันแหละ..) “งนั กเ็ ทา่ กบั วา่ ถา้ ใชเ้ ยอะผมกม็ สี ทิ ธิตายน่ะส!ิ !” (กใ็ ช.่ .ในกรณีทใี ชเ้ ยอะเกนิ จําเปนน่ะนะ.. ตอนนีพลงั ชวี ติ ของเจ้างนั หรอ.. 25,000 ซึงมากกวา่ คนทวั ไป 100 เทา่ แต่ วา่ ถา้ เจ้าอยใู่ นโลกนีนานๆกอ็ าจจะเพมิ ขนึ เปน 30,000 – 40,000 กไ็ ดก้ เ็ หมอื นกบั เจ้ามเี ลเวลทเี พมิ มากขนึ นันแหละ และพลงั ชวี ติ ของเจ้าน่ะมาทดแทนในสว่ นทเี จ้าใชพ้ ลงั เวทยไ์ มไ่ ด)้ “เรืองแบบนี..ไมเ่ หน็ รู้มากอ่ นเลย..”ผมองึ กบั สงิ ทอี โฟร์จังพดู หลายความวา่ ตลอดทผี า่ นมามนั ไมใ่ ชพ่ ลงั ของเธอ..แตเ่ ปน พลงั ชวี ติ ของเรามาโดยตลอด แตเ่ ราพลงั ชวี ติ เยอะขนาดนัน เลยหรอ กน็ ่าจะมอี ะไรพเิ ศษบา้ งแหละเนอะ แตว่ า่ เหมอื น กบั ..พลงั พเิ ศษคอ่ ยๆโผลม่ าทลี ะอยา่ งแบบไมไ่ ดต้ งั ใจทงั นัน เลย แบบนีคอ่ ยดเู หมอื นโลกแฟนตาซีหน่อย

(แตว่ า่ กอ็ ยา่ ชะลา่ ใจละ ถา้ ใชใ้ นปริมาณมากๆ เจ้ากอ็ าจจะ สลบไดเ้ หมอื นกนั เพราะเจ้าเคยใชพ้ ลงั เวทยอ์ าจจะทาํ ให้ สลบไดเ้ มอื ใชใ้ นปริมาณมากๆ และทเี จ้ามพี ลงั เยอะขนาดนี เพราะวา่ ในโลกเกา่ ของเจ้าน่ะ พลงั ชวี ติ น้อยเกนิ ไป..) งนี ีเอง..ชาตกิ อ่ นของผมน่ะ..ไมว่ า่ จะทาํ อะไรกเ็ หนือยงา่ ย ไปหมด นอนน้อยหรือตากฝนแคไ่ มก่ เี มด็ กเ็ ปนหวดั ไปหลาย วนั เรียกไดว้ า่ ร่างกายออ่ นแอสดุ ๆเลย แตพ่ อมาอยใู่ นโลกนีกลบั ไดท้ าํ อะไรหลายๆอยา่ งทไี มค่ อ่ ย ไดท้ าํ ใหโ้ ลกทแี ลว้ เชน่ การวงิ และ การโดนทรมาน การ โดนกลนั แกลง้ ทผี า่ นมา แมว้ า่ จะเจ็บแตก่ ร็ ักษาไดเ้ ร็วๆ หลงั จากนอนหลบั (แตว่ า่ กอ็ ยา่ ชะลา่ ใจละ ถา้ ใชใ้ นปริมาณมากๆ เจ้ากอ็ าจจะ สลบไดเ้ หมอื นกนั เพราะเจ้าเคยใชพ้ ลงั เวทยอ์ าจจะทาํ ให้ สลบไดเ้ มอื ใชใ้ นปริมาณมากๆ และทเี จ้ามพี ลงั เยอะขนาดนี เพราะวา่ ในโลกเกา่ ของเจ้าน่ะ พลงั ชวี ติ น้อยเกนิ ไป..) งนี ีเอง..ชาตกิ อ่ นของผมน่ะ..ไมว่ า่ จะทาํ อะไรกเ็ หนือย งา่ ยไปหมด นอนน้อยหรือตากฝนแคไ่ มก่ เี มด็ กเ็ ปนหวดั ไป หลายวนั เรียกไดว้ า่ ร่างกายออ่ นแอสดุ ๆเลย แตพ่ อมาอยใู่ นโลกนีกลบั ไดท้ าํ อะไรหลายๆอยา่ งทไี มค่ อ่ ย ไดท้ าํ ใหโ้ ลกทแี ลว้ เชน่ การวงิ และ การโดนทรมาน การโดน กลนั แกลง้ ทผี า่ นมา แมว้ า่ จะเจ็บแตก่ ร็ ักษาไดเ้ ร็วๆ หลงั จาก นอนหลบั



“หรือวา่ ..การนอนหลบั ของผมการฟนฟพู ลงั งนั หรอ” “ใชแ่ ลว้ ”เธอเริมกลายร่างเปนเดก็ สาวอกี ครัง “งนี ีเอง..อะ๊ ..วา่ แตเ่ ราควรทาํ ยงั ไงดลี ะ เรืองอลั เบริ ์ตน่ะ ?” “ออื อออออ..ควรทาํ ยงั ไงหรอ มาพอคดิ ดนู ะ การทเี จ้ามดี วง ตาแบบนีมนั ทาํ ใหเ้ จ้าดเู ดน่ เกนิ ไปและดว้ ยนิสยั ทไี มค่ อ่ ยสคู้ น ของเจ้าน่ะ มนั น่าสงสารเกนิ ไปจริงๆนันแหละ” “กท็ าํ ไงไดเ้ ลา่ กม็ นั หน้าอายถา้ ตอ้ งไปพดู กบั คนทไี มร่ ู้จักนิ!” “เอ.๋ ..หรือวา่ เจ้าควรเรียนเรืองพลงั เวทยด์ ว้ ยตนเองกนั ?” “ผมไมม่ พี ลงั เวทยจ์ ะไปเรียนไดไ้ งกนั เลา่ !” “กจ็ ริงแหละนะ..” เฮ้ออออ..~ สดุ ทา้ ยกท็ าํ อะไรไมไ่ ดอ้ ยดู่ ี ผมนีเกดิ มาทาํ ไมกนั ละเนียะ ถา้ เปนคนอนื ๆเชน่ เพอื นของผมลกู นา กค็ งทาํ อะไร ไดส้ บายกวา่ นี กน็ าเกง่ ในหลายๆอยา่ ง ไมเ่ หมอื นกบั ผมเลย หรือจะเปนฟรองซ์ทเี กง่ เรืองกฬี าเปนอยา่ งมาก เฮ้อออออ..หรือวา่ เริมจากสบื ขอ้ มลู ของเขากอ่ นดนี ะ แต่ วา่ ..

ผมหยบิ สมดุ ออกมาจากถงุ และหยบิ ขนึ มาดขู อ้ มลู ของอลั เบริ ์ต ..ขอ้ มลู กเ็ หมอื นเดมิ กไ็ มไ่ ดต้ า่ งจากเดมิ มากนัก จะตา่ งกแ็ คส่ ถานทแี คน่ ัน.. เราตอ้ งใชโ้ อกาสจากการทเี ปนเดก็ และเขาใชก้ ร็ ัก เดก็ ..แตว่ า่ เรืองความสามารถและความพเิ ศษของผมนันก็ แตกไปเรียบร้อยดว้ ยความเดอ๋ ของผมเอง ผมตอ้ งทาํ ยงั ไงละเนียะ!! ไดแ้ ตค่ ดิ เรืองน่าปวดหวั แบบนี ทเี คยบอกวา่ ตวั เองหวั ดนี ่ะ ขอถอนคาํ พดู เลย!! “เจ้ากแ็ คล่ องใหเ้ ขารู้เรืองไดโ้ ดยตวั เองส”ิ “ยงั ไงหรอครับ ?” “กอ็ ยา่ งเชน่ ..เรามที งั รูปและเสยี งใชป่ ะ เรากแ็ คส่ ง่ ไปใหถ้ งึ เขาโยทไี มต่ อ้ งเผยตวั ตนของเจ้า แถมเขายงั รู้อกี วา่ เจ้าน่ะมี พลงั แหง่ การทาํ นายของตระกลู นี “ “แลว้ เขาจะรู้ไดย้ งั ไงละ แลว้ เขารู้ไดย้ งั ไงกนั ละครับวา่ ผม เปนคนตระกลู นี” “เจ้าคดิ วา่ หลกั ฐานทเี จ้าทงิ ใหเ้ ขาน้อยรึยงั ไงกนั 1.เจ้า น่ะ..เปนคนไปบอกเขาวา่ อยา่ เชอื ใจในคนทเี ขารัก 2.เจ้ามดี วงตาสชี มพแู ละสเี ขยี ว ดวงตาสชี มพนู ่ะ..แทนตาํ แหน่งของ ขา้ ทมี พี ลงั ยงิ ใหญท่ สี ดุ ในโลกแหง่ นี กบั ตาสเี ขยี ว..ทมี พี ลงั มา จากตระกลู ดงั ในแทบและขนึ ชอื เรืองการทาํ นายอนาคต..”

“ตะ..แตว่ า่ เขาอาจจะไมร่ ู้กไ็ ดน้ ะครับ! คนทมี ดี วงตาสเี ขยี ว น่ะ มนั กต็ งั หลายตระกลู ไมใ่ ชห่ รือไง!” “คดิ งนั จริงๆน่ะหรอ..ขา้ คดิ วา่ สงิ ทขี า้ บอกน่ะมนั กค็ อ่ นขา้ ง ชดั เจนแลว้ นะทวี า่ เจ้าแสดงออกวนั นี.. ชา่ งเถอะ ไมช่ า้ กเ็ ร็ว เขากต็ อ้ งอยากรู้เรืองของเจ้าอยดู่ ี แต.่ .ไมร่ ู้วา่ จะมาหาเจ้า ดว้ ยหรือปาวน้า~” “อยา่ พดู เปนลางอยา่ งงนั สฮิ ะ ฮะ..”อยๆู่ เหมอื นผมกเ็ ริม ขนลกุ ขนึ และผมกเ็ หน็ ภาพของอลั เบริ ์ตทกี าํ ลงั ยนื อยตู่ รง หน้าคฤหาสน์ทคี นุ้ ๆ และรอยยมิ ทดี สู ดใสเมอื เจอกบั ผใู้ หญค่ นหนึง..เหมอื นกบั เปนหวั หน้าพอ่ บา้ น..เปนคนทผี มไมเ่ คยเหน็ เลย “บางทอี าจจะไมใ่ ชล่ างกไ็ ดน้ ะ”เธอพดู พร้อมกบั อมยมิ กรุ้มกริม “ผมเหมอื นเหน็ ..อลั เบริ ์ตจะไปทไี หนสกั ทใี นวนั พรุ่งนี..คฤหา สน์ตรงๆคนุ้ ๆแตผ่ มเหน็ เขา..คยุ กบั พอ่ บา้ น..นันคอื สงิ ทผี ม เหน็ ลา่ สดุ ” “ออื ออออ..ขา้ เองกเ็ หน็ เหมอื นกนั งเี องสนิ ะ.. เอาละ่ งนั มาดู กนั หน่อยสิ วา่ ตอนนีอลั เบริ ์ตนันกาํ ลงั ทาํ อะไรอย”ู่

“ออื ออออ..”ผมกม้ ลงมองในหน้าหนังสอื ตามทโี ฟร์จังบอก ตอนนีเขาอยทุ่ ตี ลาดเหมอื นเดมิ ..แตว่ า่ ..กลบั ไมไ่ ดอ้ ยกู่ บั รา ร่า เขาไปทไี หน ! ผมใชน้ ิวไลไ่ ปทสี ถานทที อี ลั เบริ ์ตอยู่ เหมอื นกบั วา่ เขาจะ เริมเขา้ ใกลร้ าร่ามากขนึ แตก่ อ็ ยใู่ นระยะทมี นั หา่ งออกไป จากตาํ แหน่งของราร่า เหมอื นกบั วา่ เขากาํ ลงั จ้องมองเธออยู่ มอี ะไรเกดิ ขนึ กนั แน่.. “นีชว่ ยทาํ ใหผ้ มวาปไปทใี กลๆ้ กบั อลั เบริ ์ตหน่อยส!ิ ” (รับทราบเจ้าคา่ ~) ณ ตลาดกลางเมอื งเวลาพลบคา วาปมาทตี ลาดอกี ครังผมใชส้ ายตากวาดมองหาอลั เบริ ์ต เหมอื นผมจะเหน็ เขาแลว้ แตส่ ายตาของเขากลบั ไมเ่ หน็ ผม..ทา่ ทางของเขากาํ ลงั องึ กบั ภาพตรงหน้า มนั ทาํ ใหผ้ ม ตอ้ งมองตามสายตาของเขา เมอื ผมมองตามอลั เบริ ์ตแลว้ กเ็ หน็ ราร่าอยกู่ บั ชายคนรัก ของเธอ ทงั สองคนกมุ มอื ซึงกนั และกนั อยา่ งหนาแน่น ประหนึงวา่ ไมม่ อี ะไรมาแยกออกจากทงั สองคนได้ ผมหนั ไปมองอลั เบริ ์ตอกี ครัง..เขากาํ มอื แน่นไดแ้ ตส่ ะกด อารมณ์ตวั เองเอาไว้ คงจะจเบมากสนิ ะ..

(ดเู หมอื นวา่ เขาจะไมไ่ ดต้ งั ใจมาเจอแบบนีนะ ดเู หมอื นวา่ มนั จะเปนผลจากทเี จ้าไปเจอเขาโดยบงั เอญิ ทาํ ใหเ้ ขาตามหา เจ้าและไดเ้ จอกบั สงิ ทไี มน่ ่าเจอขนึ มา) “เพราะผมอยา่ งงนั หรอ..ผมไมไ่ ดต้ อ้ งการใหม้ นั เปนแบบนี แบบนี..ถะ..ถา้ ภารกจิ ไมส่ าํ เร็จขนึ มาตงั แตค่ รังแรกขนึ มาจะ ทาํ ยงั ไงดลี ะ..”ผมเริมหน้าเสยี และคดิ ไปตา่ งๆนานาวา่ จะเกดิ อะไรขนึ ถา้ ผมทาํ พลาด ------------------------------------------