นิทานดาวลูกไก่ 1

คำนำ หนงั สืออิเล็กทรอนิกส์นิทานอีสป เรื่อง ดาวลูกไก่ เล่มน้ีเป็ นนิทานให้ความรู้กบั ความเพลิดเพลินและยงั แฝง ไปด้วยแง่คิด คติสอนใจ ท่ีสามารถนาไปปรับใช้ใน ชีวติ ประจาวนั ไดเ้ ป็นอยา่ งดี

ณ ชำยป่ ำแห่งหนึ่ง มตี ำกบั ยำยอำศัยอยู่ในกระท่อมหลงั เลก็ ๆ โดยท้งั คู่เป็ นชำวสวนทมี่ ฐี ำนะยำกจน อำศัยกำรปลูกผกั ผลไม้ และเลยี้ งไก่ยงั ชีพไปวนั ๆ ทุกเช้ำตำกบั ยำยจะนำข้ำวเปลือกมำโปรยให้แม่ไก่จิกกนิ อยู่เสมอ \"ก๊กุ ก๊กุ ก๊กุ มำกนิ เร็วลูกเอ๋ย จะได้โตไว ๆ\" ตำพดู พร้อมโปรยข้ำวเปลือกลงบนพืน้ อยู่มำวนั หนึ่งยำยได้ยนิ เสียงแปลก ๆ ดงั ออกมำจำกเล้ำไก่ จงึ ชวนตำไปดู เพรำะกลวั ว่ำจะเกดิ อนั ตรำยกบั แม่ไก่ \"ฉันได้ยนิ เสียงแปลก ๆ ดงั ออกมำจำกเล้ำไก่หลงั บ้ำน ตำไปดูกบั ฉันหน่อยสิ\" ยำยชักชวนตำให้เดนิ ไปดูด้วยกนั ด้วยควำมกงั วลใจ \"จริงหรือยำย ไป ๆ เรำรีบไปดูกนั เถอะ\" ตำกล่ำวพร้อมเดนิ นำหน้ำ

เม่ือตำกบั ยำยไปถงึ เล้ำไก่กต็ ้องประหลำดใจ เพรำะเสียงทยี่ ำยได้ยนิ น้ันเป็ นเสียงของลูกเจ๊ียบตวั จ๋ิว 7 ตัว ทเี่ พง่ิ ฟักออกมำจำกไข่ หลงั จำกน้ันตำกบั ยำยกด็ ูแลครอบครัวของแม่ไก่ เป็ นอย่ำงดี ลูกเจี๊ยบท้งั 7 ตวั ตดิ แม่ไก่มำก เดนิ ตำมต้อย ๆ ไปทุกที่ \"ลูก ๆ ของแม่จงจำไว้เสมอนะว่ำตำกบั ยำยเป็ นผู้มพี ระคุณต่อพวกเรำ ดงั น้ันเรำต้องรู้จกั ตอบแทนบุญคุณของพวกท่ำนนะลูก\" แม่ไก่สอนลูกเจี๊ยบท้งั 7 ตัว หลำยวนั ต่อมำ ระหว่ำงทตี่ ำกำลงั เดนิ กลบั มำจำกสวนกไ็ ด้พบพระธุดงค์รูปหน่ึงน่ังสมำธิอยู่ ตำรีบเดนิ เข้ำไปกรำบท่ำนในทนั ที เม่ือกลบั มำถึงบ้ำนตำจงึ เล่ำเรื่องทไี่ ด้พบกบั พระธุดงค์ให้ยำยฟัง \"เมื่อกตี้ อนกำลงั เดนิ กลบั บ้ำน ฉันเจอกบั พระธุดงค์รูปหน่ึง จงึ เดนิ เข้ำไปกรำบท่ำน\" ตำเล่ำให้ยำยฟังด้วยควำมดใี จ \"จริงหรือตำ จะว่ำไปเรำกไ็ ม่ได้ทำบุญกนั มำนำนแล้วนะ ฉันอยำกทำบุญกบั ท่ำนจังเลย\" ยำยกล่ำวตดั พ้อ \"ง้นั พรุ่งนีเ้ ช้ำเรำทำอำหำรไปถวำยท่ำนกนั ดไี หมยำย ?\" ตำชักชวนยำย

\"กด็ เี หมือนกนั นะ แต่เรำไม่มขี องดี ๆ ไปถวำยท่ำนเลย และตอนนีผ้ กั ของเรำก็ยงั ไม่โต ด้วย เรำจะทำอะไรไปถวำยท่ำนดลี ่ะตำ\" ยำยกล่ำวอย่ำงหมดหวงั ในขณะเดยี วกนั สำยตำของตำกเ็ หลือบไปเห็นแม่ไก่ทก่ี ำลงั จกิ กนิ อำหำรอยู่ไม่ไกล จงึ เกดิ ควำมคดิ บำงอย่ำงขนึ้ มำ \"ตำว่ำเรำอำจจะต้องนำแม่ไก่มำทำอำหำรถวำยพระดีไหมยำย ?\" ตำถำมยำย \"ฉันเห็นด้วยกบั ตำนะ ง้นั พรุ่งนีเ้ ช้ำฉันจะรีบต่ืนมำทำอำหำรไปถวำยพระเอง\" ยำย กล่ำว

แม่ไก่ได้ยนิ เรื่องรำวท้งั หมดทตี่ ำกบั ยำยคุยกนั ต้งั แต่ต้นจนจบ กร็ ู้ชะตำกรรมของตวั เองทนั ทวี ่ำพรุ่งนีเ้ ช้ำตนจะต้องจำกลูก ๆ ไปอย่ำงไม่มวี นั กลบั แต่ด้วยควำมทตี่ ำกบั ยำย เป็ นผู้มพี ระคุณกบั ตนและลูก ๆ แม่ไก่จึงคดิ จะตอบแทนบุญคุณของท่ำนท้ังสองด้วยชีวติ ของตนเอง จำกน้ันแม่ไก่กเ็ รียกลูกเจีย๊ บท้งั 7 ตวั มำเพ่ือส่ังเสียเป็ นคร้ังสุดท้ำย \"ถ้ำแม่ไม่อยู่แล้ว พวกเจ้ำต้องเป็ นเดก็ ดแี ละรักกนั นะลูก\" แม่ไก่สั่งเสียท้งั นำ้ ตำ เช้ำวนั ต่อมำ ตำอ้มุ แม่ไก่ออกมำจำกเล้ำ โดยมลี ูกเจย๊ี บท้งั 7 ตวั เดนิ ตำมมำเป็ นขบวน ทนั ใดน้ันเองตำกโ็ ยนแม่ไก่เข้ำไปในกองไฟ ลูกเจี๊ยบท้งั หมดตกใจต่ำงพำกนั ร้องไห้ และไม่นำนท้งั หมดกก็ ระโดดเข้ำไปในกองไฟเพื่อตำยตำมแม่ไก่ไป ด้วยควำมกตญั ญูในคร้ังนีจ้ งึ ทำให้ลูกไก่ท้งั 7 ตวั กลำยเป็ นดวงดำว 7 ดวงทส่ี ่องแสงระยบิ ระยบั ในยำมคำ่ คืน ซึ่งแสดงให้เห็นถงึ ควำมรักทย่ี งิ่ ใหญ่ระหว่ำงแม่และลูก

นิทำนเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่ำ : แม่ไก่มีความกตญั ญู จึงรู้จกั ตอบแทนบุญคุณต่อผมู้ ีพระคุณ เช่นเดียวกนั กบั ลูกเจี๊ยบที่มีความรักและกตญั ญูต่อแม่ไก่ เหมือนดงั่ สุภาษิตท่ีวา่ \"ควำม กตญั ญูกตเวที เป็ นเครื่องหมำยของคนด\"ี หากใครที่มีบุญคุณกบั เรา หรือเม่ือใด ท่ีเราไดร้ ับการช่วยเหลือจากใคร เช่น พอ่ แม่ ครูอาจารย์ ผใู้ หญ่ หากมีโอกาส ควรทาส่ิงท่ีเป็นประโยชนท์ ดแทนบา้ ง ตามสมควรแก่ความสามารถและโอกาส ที่เรามี