06 ความผิดที่พึ่งพาการให้โอกาส : Oldstone

ความผิดที่พ่ึงพาการให้โอกาส Old Stone หนง่ึ ชีวิตท่ีเกิดขนึ้ มาบนโลกใบนีท้ า่ มกลางความวนุ่ วาย ความโกรธ ความ เห็นแก่ตวั สง่ ผลใหเ้ กิดการกระทำ� ท่ีผิดศีลธรรมซง่ึ เป็นส่งิ ท่ีมนษุ ยส์ รา้ งขนึ้ และปฏิบตั ิ เป็นปกติ อีกส่ิงหน่ึงท่ีเป็นปัญหาใหญ่ท่ีเกิดในทุกๆ สงั คมคือ การดถู ูกคนอ่ืนเม่ือ คนๆ นนั้ ปฏิบตั ิหรือมีลกั ษณะไม่เหมือนกบั ตวั เอง โดยเฉพาะเร่ืองฐานะทางสงั คม ซง่ึ เป็นส่งิ ท่ีผิดแตค่ นบางกลมุ่ อาจไมส่ นใจในความผิดน่นั จนเกิดความบาดหมาง ท่ามกลางสายฝนท่ีตกลงมาโปรยปรายกล่ินหญา้ ท่ีช่มุ ชืน้ กลมุ่ เด็กๆ ตา่ ง พากนั เลน่ นำ้� ฝนอยา่ งสนกุ สนาน กลมุ่ ผใู้ หญ่ท่ีเพ่ิงทำ� สวนเสรจ็ ก็น่งั คยุ กนั แลว้ ดเู ดก็ เลน่ นำ้� อยา่ งเพลดิ เพลนิ แตก่ ลบั มีเดก็ หนมุ่ ช่ือวา่ รุมมาน ปกตเิ ป็นเดก็ ซน น่งั รอ้ งไห้ คนเดียวในหอ้ งนอนเก่าๆ เสียงสะอืน้ ของรุมมานทำ� ใหพ้ ่อของเขาท่ีเดินผ่านมา ไดย้ ิน พอ่ เขา้ ไปในหอ้ งแตไ่ มไ่ ดเ้ ขา้ ไปซกั ถาม ผา่ นไปสกั พกั เม่ือเสยี งสะอืน้ ลดลง พอ่ ก็เขา้ ไปถามวา่ เกิดอะไรขนึ้ จงึ เกิดบทสนทนาระหวา่ งพอ่ ลกู คนู่ ี้ พอ่ : ลกู เป็นอะไรรเึ ปลา่ ? เกิดอะไรขนึ้ ? รุมมาน: ไมม่ ีอะไรครบั พอ่ คิดในใจวา่ ทำ� ไมลกู ของเขาพดู สภุ าพผิดปกติ Daodeundome19 Page 2

พอ่ : เอาหนา่ ลกู ถือวา่ เลา่ ใหเ้ พ่ือนฟังนะ รุมมาน: พอ่ อยากรูจ้ รงิ ๆ หรอครบั ปกตพิ อ่ ไมเ่ คยสนใจผมอยแู่ ลว้ นิครบั พอ่ : พดู อะไรแบบนนั้ ลกู รุมมาน: เอาเถอะครบั ผมเล่าก็ได้ เม่ือวานผมมีเร่ืองชกต่อยกบั เพ่ือนครบั เหตเุ กิดจากพวกเขามาลอ้ ผมว่าเป็นพวกชนชนั้ ต่ำ� พ่อแม่ไม่สนใจ ด่าพ่อและแม่เสียๆ หายๆ แลว้ ยงั ดา่ ผมอีกวา่ ชีวิตไมม่ ีทางเจรญิ หรอก อนั ท่ีจรงิ ครงั้ นีไ้ มใ่ ชค่ รงั้ แรกท่ีพวกเขา ด่าว่าผม แต่ครงั้ นีผ้ มทนไม่ไหวจริงๆ ครบั พ่อ เลยต่อยและส่งั สอนพวกเขาไป แต่พวก เขาก็ตอ่ ยผมเหมือนกนั นะ พอ่ ฟังแลว้ นำ้� ตาซมึ ออกมา เพราะเจ็บใจท่ีเพ่ิงมารู้ พอ่ : แลว้ ทำ� ไมไมบ่ อกครูละลกู รุมมาน: ผมไปบอกครูมาแลว้ ครบั ครูก็ทำ� โทษทงั้ ผมและพวกเขา บอกใหใ้ ห้ อภยั ตอ่ กนั แลว้ ครูก็เรยี กผมไปพบเป็นการสว่ นตวั พอ่ : ครูวา่ ยงั ไงบา้ ง? รุมมาน: อนั นีแ้ หละครบั พอ่ ท่ีทำ� ใหผ้ มกลบั มาน่งั ซมึ อยู่ ครูบอกกบั ผมว่า “การโตต้ อบความรุนแรงดว้ ยความรุนแรงมนั ไม่เป็นผลดี หรอก ท่ีเขามาว่าเรามนั ผิดนะครูไม่ปฏิเสธ แต่เราเองก็ไม่จำ� เป็นจะตอ้ งไปทำ� เหมือน ท่ีเขาทำ� มนั จะสรา้ งความบาดหมางกนั เปลา่ ๆ เขาเหลา่ นนั้ อาจจะมีความคิดในแง่ลบ กับเราหรือเขาอาจจะยงั ไม่รูจ้ ักเรามากพอ หรือเขาอาจจะน่าสงสารกว่าเราในดา้ น จิตใจก็เป็นไปไดน้ ะ ถา้ ครงั้ หนา้ พวกเขามาวา่ เราอีกเรามาบอกครูนะ ครูจะจดั การให”้ รุมมาน: ครบั ครู ครู: อีกเรอ่ื งหนง่ึ เราเองก็ขยนั เรยี นอาจจะซนไปหนอ่ ย แตท่ างบา้ นเราหวงั ใน ตวั เรามากนะ ดงั นนั้ ใหโ้ อกาสตวั เองและใหโ้ อกาสคนอ่ืนปรบั ปรุงตวั นะ คนเราเกิดมาใน ฐานะท่ีตา่ งกนั ความโชคดีและโอกาสก็ตา่ งกนั แตค่ วามเป็นมนษุ ยเ์ ราเทา่ กนั อยา่ ลด ความเป็นมนษุ ยข์ องเราดว้ ยการกระทำ� ท่ีไม่ดีเลย เพราะมนั จะติดตวั เราไปจนเราเป็น ผใู้ หญ่ Daodeundome19 Page 3

รุมมาน: ครบั ครู ขอบคณุ มากครบั ท่ีเตือนสตผิ ม พอ่ เงียบไปช่วั ขณะ พอ่ : ครูพดู แทนพอ่ ไปหมดแลว้ แลว้ ลกู คดิ ยงั ไงกบั คำ� พดู ของครูละ่ รุมมาน: ผมจะพยายามปรบั ปรุงอารมณร์ อ้ นของตวั เอง และตงั้ สตใิ หม้ ากขนึ้ ครบั และจะไมไ่ ปยงุ่ กบั พวกเขาแลว้ ละครบั พอ่ ลบู หวั รุมมานพรอ้ มพดู วา่ พอ่ : อยา่ ลมื ใหอ้ ภยั พวกเขานะ เพราะพวกเขาอาจนา่ สงสารกวา่ เราอีก แคน่ ีเ้ รา ก็ตอ้ งอลั ฮมั ดลุ ลิ ลาฮฺกบั ฐานะของเรานะลกู รุมมาน: ครบั พอ่ ผมเพ่ิงไดย้ ินมาวา่ พอ่ กบั แมข่ องหนง่ึ ในเพ่ือนท่ีแกลง้ ผมหยา่ กันและทะเลาะกันทำ� ใหเ้ ขามีปมดอ้ ย เลยชอบแกลง้ คนอ่ืนเพ่ือปิดบังปมดอ้ ยตัวเอง ครบั คดิ แลว้ ก็นา่ สงสารเขาเหมือนกนั ผมนา่ จะอภยั ใหเ้ ขาไมย่ ากครบั พ่อ: ดีมากลกู ยงั ไงเสียเราก็เป็นเพ่ือนมนษุ ยท์ ำ� ดีต่อกนั การใหอ้ ภยั และให้ โอกาสกบั คนทำ� ผิดเป็นส่งิ ท่ีดีท่ีสดุ ดงั ท่ีอลั ลอฮตุ ะอาลาไดต้ รสั วา่ : “บรรดาผู้ยำ� เกรง คอื บรรดาผู้ข่มโทสะ และบรรดาผู้ใหอ้ ภยั แก่เพอื่ นมนุษย์ และอัลลอฮนฺ ั้นทรงรักผู้กระทำ� ดที งั้ หลาย” (อลั กรุ อาน: อาลอิ ิมรอน: 134) Daodeundome19 Page 4