หนังสือนิทานอีสป

ลาโง่กับสงิ โต! วรรณธชิ า นกกาศักดิ ค อ ม พิ ว เ ต อ ร์ ธุ ร กิ จ 2 / 1

กาลครังหนึงนานมาแลว้ มีสิ งโตเจ้าปาอยูต่ วั หนึง มันมักจะออกลา่ เหยอื เพียงลาํ พัง และทุกครังกอ่ นออกลา่ กต็ อ้ งส่ งเสี ยงร้องคาํ รามลนั ปาตามสั ญชาตญาณทุกครังไป

ในช่วงแรกกม็ ีสั ตว์ให้สิ งโตไดก้ ินอยา่ งอิมหนําสํ าราญ แทบจะไม่ตอ้ งออกแรงวิงตามให้ เหนือยสั กนิดแตช่ ่วงหลงั มานีเหลา่ สั ตว์ทตี กเปนเหยอื ทงั หลายเริมรู้วา่ กอ่ นออกลา่ เจ้าปา จะชอบส่ งเสี ยงคาํ รามดกั อ้ งแม้มองไม่เห็นตวั ของมัน แตก่ พ็ อเดาไดว้ า่ เสี ยงนันมาจาก ทิศทางใดกนั แน่

\"เสี ยงสิ งโตร้องคาํ รามอีกแลว้ น่าจะดงั มาจากภเู ขาลูกนันแน่เลย\" เสี ยงกวางหนุ่มหันไป บอกเจ้าหมูปาทกี าํ ลงั แทะผลไม้อยา่ งเอร็ดอร่อย หมูปาหันขวบั ขึนมาดว้ ยทา่ ทางตกใจ \"ถา้ อยา่ งนันเรารีบวิงหลบไปอีกฝงแม่นากนั ดกี วา่ !\" หมูปาเอ่ยชวนเจ้ากวาง แลว้ ทงั คกู่ ็ วิงออกไปพร้อมตะโกนบอกสั ตว์อืนให้หนีไปทางแม่นากนั

\"สิ งโตมาแลว้ มันกาํ ลงั จะมาลา่ เหยอื แลว้ รีบวิงไปอีกฝงของแม่นากนั พวกเรา !\" เสี ยง หมูปาและกวางหนุ่มร้องเตอื นดว้ ยความตนื กลวั

เมือรู้อยา่ งนีแลว้ เหลา่ สั ตว์เลก็ สั ตว์น้อยเลยไหวตวั ทนั พากนั วิงหนีออกไปอีกทาง ทาํ ให้ สิ งโตเจ้าปาตอ้ งตามไปสุดฝเทา้ กวา่ จะไดก้ ินเหยอื แตล่ ะครังกเ็ หนือยจนแทบหมดแรง

\"เห็นทจี ะวิงไลเ่ จ้าสั ตว์ปาพวกนีไม่ไหวแลว้ เรา คงตอ้ งหาแผนการใหม่ซะแลว้ \" สิ งโต บ่นกบั ตวั เองขณะกินเหยอื ทอี ุตส่ าห์ออกลา่ อยา่ งยากลาํ บาก

อยูม่ าวนั หนึง สิ งโตรู้วา่ มีลาโง่ผูช้ อบโอ้อวดอยูอ่ ีกฟากของปา ทาํ ให้มันคิดแผน ใหม่ได้ จึงออกเดินทางไปชวนให้เจ้าลาตวั นันมาเปนเพือนลา่ เหยอื ดว้ ยกนั

\"เจ้าลาหนุ่มผูป้ ราดเปรือง ตอนนีขา้ กาํ ลงั หาเพือนมาลา่ เหยอื ดว้ ยกนั เจ้าสนใจ อยากมาเปนคหู่ ูรู้ใจกบั ขา้ หรือไม่\" สิ งโตกลา่ วกบั ลาดว้ ยนัยน์ตามีเลศนัย ไดย้ ินอยา่ ง นันเจ้าลากย็ ิงดใี จ ไม่คิดวา่ จะมีสิ งโตผูน้ ่าเกรงขามมาขอเปนเพือน \"ทา่ นเจ้าปาผูย้ ิง ใหญม่ าชวนขา้ ดว้ ยตวั เองอยา่ งนี มีหรือทจี ะปฏิเสธได้ ถา้ อยา่ งนันเราไปลา่ เหยอื ดว้ ย กนั เถิด สิ งโตเพือนรัก\" เจ้าลาโง่กลา่ วดว้ ยความซือไม่รู้วา่ แทจ้ ริงแลว้ สิ งโตไม่ไดม้ อง วา่ มันเปนเพือนสั กนิด แถมยงั ยินยอมตามเจ้าปาไปแบบไม่มีขอ้ แม้

เมือเวลาออกลา่ เหยอื มาถึง สิ งโตใช้กลอุบายให้ลาซ่อนตวั ในพุ่มไม้แลว้ กเ็ ปลง่ เสี ยง ออกมาแบบดงั ทสี ุด \"เจ้าซ่อนตวั ในพุ่มไม้นีนะลาเพือนรัก พอขา้ เดินไปถึงฝงตรง ขา้ มเจ้ากร็ ้องคาํ รามเสี ยงอันน่าเกรงขามมาได\"้ สิ งโตพูดพร้อมวิงออกไปอีกทาง

\"เราจะไม่ทาํ ให้เจ้าผิดหวงั เลย สิ งโตเพือนรัก เอ๋ย\" จากนันลาโง่กค็ าํ รามออกมาสุดกาํ ลงั พอสั ตว์อืนไดย้ ินเสี ยงประหลาดของมันเลย ตกใจ แลว้ พากนั วิงหนีไปฝงทสี ิ งโตดกั เอาไว้ อีกทาง

วนั นันสิ งโตเจ้าเลห่ ์เลยมีเหยอื ให้กินแบบไม่ตอ้ งออกแรงวิงอยา่ งที เคยเปน ส่ วนเจ้าลาโง่กเ็ ทยี วเลา่ เรืองทตี นทาํ กบั สิ งโตอยา่ งโอ้อวด ไปทุกทที เี ดินผา่ น โดยไม่รู้เลยวา่ สั ตว์อืนตา่ งหัวเราะเยาะทมี ันโดน เจ้าปาหลอกใช้เอาเสี ยงประหลาด ๆ มาสร้างผลประโยชน์ให้แก่ ตนเอง \"เสี ยงคาํ รามประหลาด ๆ นันคอื เสี ยงของเจ้าลานีหรอก หรือ\" กวางหนุ่มบ่นกบั หมูปา พร้อมหันมาหัวเราะเยอะในความโง่ ของเจ้าลาตวั นันกนั

นิทานเรืองนีสอนให้รู้วา่ : อยา่ ตกเปนเหยอื ให้คนอืนหลอกใช้เพียงเพราะเขาคนนันมีความน่า เชือถอื หรือมีหน้ามีตาในสั งคม เดก็ ๆ ควรตรวจสอบให้ดเี สี ยกอ่ น วา่ สิ งทเี ขาให้เราช่วยนันจะทาํ เราเดอื ดเนือร้อนใจภายหลงั หรือไม่ แลว้ มันจะส่ งผลเสี ยตอ่ ภาพลกั ษณ์ของเราในอนาคตหรือเปลา่ ไม่ อยา่ งนันอาจเขา้ กบั คติเตอื นใจทวี า่ คนโง่ยอ่ มตกเปนเหยอื ของคน ฉลาดไดแ้ บบไม่รู้ตวั