การแสดงพื้นเมือง 4 ภาค

การแสดงพืน้ เมืองภาคเหนอื การแสดงพี้นเมอื งภาคเหนือ เป็นศิลปะการรำ และการละเลน่ หรอื ทนี่ ยิ มเรียกกนั ทว่ั ไปวา่ “ฟ้อน” การฟ้อนเปน็ วัฒนธรรมของชาวลา้ นนา และกลมุ่ ชนเผ่าตา่ ง ๆ เชน่ ชาวไต ชาวลอ้ื ชาวยอง ชาวเขนิ เป็น ตน้ ลกั ษณะของการฟอ้ น แบ่งเป็น 2 แบบ คือ แบบด้ังเดิม และแบบทป่ี รบั ปรงุ ขึ้นใหม่ แต่ยงั คงมกี ารรักษาเอกลักษณท์ างการแสดงไว้ คือ มีลลี าท่ารำที่แช่มชา้ ออ่ นช้อยมกี ารแตง่ กายตามวัฒนธรรมท้องถน่ิ ท่ี สวยงามประกอบกับการบรรเลงและขบั รอ้ งดว้ ยวงดนตรพี ื้นบา้ น เชน่ วงสะ ลอ้ ซอ ซึง วงปเู จ่ วงกลองแอว เปน็ ตน้ โอกาสทีแ่ สดงมกั เลน่ กนั ในงาน ประเพณีหรือตน้ รบั แขกบ้านแขกเมอื ง ได้แก่ ฟอ้ นเล็บ ฟอ้ นเทยี น ฟอ้ นครัว ทาน ฟอ้ นสาวไหมและฟ้อนเจงิ

การแสดงพนื้ เมอื งภาคกลาง เปน็ ศิลปะการรา่ ยรำและการละเลน่ ของชนชาวพืน้ บา้ นภาคกลาง ซ่ึงสว่ น ใหญ่มีอาชีพเกยี่ วกบั เกษตรกรรม ศลิ ปะการแสดงจงึ มีความสอดคลอ้ งกบั วถิ ี ชวี ิตและเพ่อื ความบันเทิงสนกุ สนาน เปน็ การพกั ผอ่ นหย่อนใจจากการ ทำงาน หรอื เม่อื เสร็จจากเทศการฤดเู ก็บเกบ็ เกี่ยว เช่น การเล่นเพลง เกี่ยวข้าว เตน้ กำรำเคยี ว รำโทนหรือรำวง รำเถดิ เทอง รำกลองยาว เปน็ ต้น มีการแตง่ กายตามวฒั นธรรมของท้องถ่ิน และใช้เครอ่ื งดนตรี พ้ืนบา้ น เช่น กลองยาว กลองโทน ฉงิ่ ฉาบ กรบั และโหมง่

การแสดงพน้ื เมอื งภาคอีสาน เป็นศิลปะการรำและการเลน่ ของชาวพ้นื บา้ นภาคอสี าน หรอื ภาคตะวนออก เฉยี งเหนอื ของไทย แบง่ ไดเ้ ป็น 2 กลุ่มวฒั นธรรมใหญ่ ๆ คอื กลุ่มอีสาน เหนือ มีวฒั นธรรมไทยลาวซง่ึ มกั เรียกการละเลน่ วา่ “เซิง้ ฟอ้ น และหมอ ลำ” เช่น เซ้งิ บงั ไฟ เซง้ิ สวงิ ฟ้อนภูไท ลำกลอนเก้ียว ลำเต้ย ซึง่ ใช้ เครอื่ งดนตรพี น้ื บ้านประกอบ ไดแ้ ก่ แคน พณิ ซอ กลองยาว อสี าน ฉิง่ ฉาบ ฆ้อง และกรบั ภายหลงั เพ่มิ เติมโปงลางและโหวดเขา้ มาด้วย ส่วน กลุ่มอีสานใตไ้ ดร้ บั อทิ ธพิ ลไทยเขมร มกี ารละเลน่ ท่ีเรียกว่า เรอื ม หรอื เร็อม เช่น เรอื มลูดอันเร หรอื รำกระทบสาก รำกระเนบ็ ติงตอ็ ง หรือระบำตั๊กแตน ตำขา้ ว รำอาไย หรือรำตดั หรือเพลงอแี ซวแบบภาคกลางวงดนตรี ทใี่ ช้ บรรเลง คอื วงมโหรอี สี านใต้ มเี ครอื่ งดนตรี คือ ซอด้วง ซอด้วง ซอ ครัวเอก กลองกนั ตรมึ พณิ ระนาด เอกไม้ ป่ีสไล กลองรำมะนาและ เคร่ืองประกอบจังหวะ การแตง่ กายประกอบการแสดงเปน็ ไปตามวฒั นธรรมของ พ้นื บา้ น ลกั ษณะทา่ รำและทว่ งทำนองดนตรีในการแสดงคอ่ นขา้ งกระชับ รวดเรว็ และสนุกสนาน

การแสดงพ้ืนเมืองภาคใต้ เปน็ ศลิ ปะการรำและการละเล่นของชาวพ้ืนบ้านภาคใตอ้ าจแบง่ ตามกลมุ่ วฒั นธรรมไ 2 กลุ่มคือ วัฒนธรรมไทยพุทธ ไดแ้ ก่ การแสดงโนรา หนงั ตะลุง เพลงบอก เพลงนา และวฒั นธรรมไทยมสุ ลิม ได้แก่ รองเงง็ ซำแปง มะโย่ง (การแสดงละคร) ลิเกฮลู ู (คลา้ ยลเิ กภาค กลาง) และซลิ ะ มีเครื่องดนตรปี ระกอบทส่ี ำคญั เช่น กลองโนรา กลองโพน กลองปืด โทน ทับ กรบั พวง โหมง่ ป่กี าหลอ ปี่ ไหน รำมะนา ไวโอลิน อัคคอรเ์ ดยี น ภายหลังไดม้ ีระบำทปี่ รบั ปรุง จากกจิ กรรมในวิถชี ีวติ ศลิ ปาตา่ งๆ เข่น ระบำร่อนแต่ การดี ยาง ปา เตตะ๊ เป็นต้น กลบั ด้านบน