ตัวอย่าง-เทวดาตัวร้ายกับยัยลูกเป็ดขี้เหร่ เล่ม 1

92นกึ ย้อนไปถงึ เหตกุ ารณ์เมือเช้า \"นายจะบ้าเหรอ แองจีตายไปแล้ว แล้วนายจะให้ฉันกลบั ไปเป็นแองจีอีกได้ยงั ไง \" \"ฉนั ก็ไมไ่ ด้ให้เธอกลบั ไปเป็นแองจี ฉนั จะให้เธอเป็ นแฟนฉันในฐานะยยั ขีเหร่นีตา่ งหาก ^_^ \" \"นะ...นาย O_O นายจิตผิดปกติรึเปลา่ คนธรรมดาทีไหนเค้าจะอยากได้ผ้หู ญิงหน้าผีอยา่ งฉนั ไปเป็ นแฟน บ้าไปแล้ว นายต้องบ้าไปแล้วแนๆ่ ไอ้มะเหมียวบ้า!!\" \"ฉนั ชือริวมะ ตอ่ ไปเรียกพีริวมะนะจ๊ะดาร์ลงิ \" “ทําไมชีวิตฉันมันถึงได้ ซวยซําซวยซ้ อนซวยซ่อนเงื อนอะไรอยา่ งนี พระเจ้าหนตู ้องการชีวติ สงบสขุ ขขขขขขขขขขขข TTOTT “ เรืองโดนตามฆา่ ก็ยงั ไมท่ นั จาง เรืองเงินร้อยล้านก็เข้ามาแทรกแล้วยงั ไอ้มะเหมียวบ้านนั อีก ริรินนอนฟุบหน้าลงกบั พืนหญ้า ทงั เนือทงั ตวั ไร้สินเรียวแรง ในใจก็หวงั กะจะกดหวั ตวั เองจมหญ้าตายไปเลย(แล้วมนั จะตายไหมเนีย -_-”) \" ยยั ขีเหร่กินหญ้าเป็นอาหารหรอกเหรอเนีย มินา่ ล่ะหน้าตาถึงได้อปั ลกั ษณ์นกั \" เสียงค้นุ ๆเหมือนจะเป็นไอ้จอมมารไลท์ \" เธออายม้ามงั มยั นนั มนั กินหญ้าเหมือนกนั แต่ดนั หน้าตาดกี วา่ เธอซะอีก\" เสียงรืนเริงชวนตบนีจะมีใครนอกจากไอ้เนก็ ซ์

93 \" นีเธอกะจะนอนตายทีนีเลยรึไง\" เสียงขรึมๆ สงสยั จะไอ้หวัทอง \"ลุกได้ แล้ ว\" เย็นชานําแข็งเรียกท่านอภิมหาต้ นตระกูล(ประมาณวา่ เรียกพีเรียกลงุ ยงั ไม่เทียมเทา่ นะ่ -_-” ) ไมต่ ้องเงยหน้าก็รู้วา่ เป็นพวกปี ศาจแองเจลิ ริรินอดรนทนให้พวกปี ศาจแองเจิลด่าอย่ฝู ่ ายเดียวไม่ได้ เลยเงยหน้าส่งสายตาเกลียดชงั ไปให้ แตไ่ ม่ทนั ได้ส่ง แสงออร่าแห่งความหลอ่ ของเทพทงั สีก็พงุ่ เข้าใสต่ าเธอจนแสบไปหมด ’ไอ้พวกบ้า พระเจ้าไม่ยุติธรรมเลย ทําไมต้องสร้ างไอ้คนชัวพวกนี มาเลิศเลอเกินเหตอุ ยา่ งนีด้วย-*- ’ \" จะเงยหน้ามาทําไม ฉันบอกแล้วไงแคเ่ ห็นหน้าเธอก็ขนลุกแล้ว ยยั ผีจอู อน \" ไอ้เน็กซ์ \" พึงห้าโมงเอง ยงั ไมถ่ ึงเวลานดั สกั หน่อย พวกนายมาทําไม \"ริรินพดู อยา่ งฉนุ เฉียว \" พวกฉันต้องถามเธอตา่ งหาก เธอนนั แหละมาทําอะไร ในทีสว่ นตวั ของพวกฉนั \" ไลท์ทําเสียงแข็ง \"สว่ นตวั ตรงไหนยะ นีมนั ทีสาธารณะนะ พวกนายอย่ามาเวอ่ ร์ให้มากนกั นกั เรียนคนไหนก็ใช้ได้ทงั นนั แหละ\" \"นีไมเ่ ห็นรึไง \" ไลท์ชีไปทีป้ ายเล็กๆ ทีซอ่ นอยู่ ริมกําแพงดอกไม้ทีโอบล้อมบริเวณนีไว้เหมือนห้องกว้างๆห้องหนึง ลายบนป้ ายนันคล้ายทีปักในแขนเสือการ์ดตอนพวกปี ศาจนีแข่งบาสเลย O_O เป็ นป้ ายหนิ พืนสีดาํ วาดทบั ด้วยลายสีขาวเหมือนปี กเทวดา

94 ‘เฮ้ย!!! หรือนันคือ สญั ลักษณ์ของแบล็คแองเจิล!! ตายล่ะซีo_o ‘ \" เป็ นไง สรุปว่า...\" ไอ้เน็กซ์มนั ยืนคอมาถามอย่าง นา่ ...เป็ นทีสดุ (นา่ ตบ -_-* ) \" ก็ได้ๆ ฉันผิดเอง ไอ้พวกผ้ยู ิงใหญ่ ฉันไปแล้ว \" ริรินลกุ ขึนหยิบข้าวของ และเดนิ จากไปอยา่ งโกรธๆ \" ไหนๆก็ไหนแล้ว เรามาคยุ กันเรืองเงินร้ อยล้านเลยดีกว่า \"ไลท์พูดขึน \"สรุปว่าเธอเอามาจ่ายฉันแล้วใช่มะ\" มนั มองหน้าริริน บ่งบอกชดั เจน วา่ อีก 36ชาตกิ ลบั มาเกิดใหม่ เธอก็ไมม่ ีปัญญาหามาจ่ายหรอกยยั อปั ลกั ษณ์ \"…...\" เงียบ \"วา่ ไงละ่ \" เนก็ ซ์ เข้ามาชว่ ยสร้างความกดดนั ริรินมองไปรอบๆ เอเบิล ซึงปลีกตวั ไปนังบนต้นไม้ใหญ่ทีเอนตวั ลงจนเหมือนเป็ นเก้ าอีลอยเหนือนําทีน่ารักมาก มองผืนนําด้วยท่าทางเย็นชาตามปกติไม่สนใจเหตุการณ์ข่มขู่ผ้หู ญิงทีเกิดขึนตรงหน้าสักนิดเดียวส่วนจีน ทีไม่สนใจกับสิงรอบข้างเลยอยู่แล้ว นังพิงต้นไม้อีกต้น ยกโทรศพั ท์ขนึ มากด อยา่ งเซ็งๆ \" ฉนั ไมม่ ีเงินมาใช้หนีพวกนายหรอกนะ\" ริรินพดู เบาๆในลําคอ ไลท์ยมิ อยา่ งสมใจ \" นา่ เสียดายจงั นะ ชว่ ยไม่ได้ เธอคงต้องไป

95ลาออกจากโรงเรียนซะแล้วละ่ ยยั อปั ลกั ษณ์\" ทําเสียงเหมือนเห็นใจแต่หน้าตานี... \"ฉนั ไมล่ าออก \" ริรินเชดิ หน้าขนึ แองเจิลทงั สีหนั มามองเธอเป็นตาเดยี ว \"เฮ้ย!!! นีเธอจะไม่รับผิดชอบกับสิงทีตวั เองทําใช่ไหม\" ไลท์ตะโกนเสียงดงั \" เปลา่ ยงั ไงฉนั ก็จะรับผิดชอบแน่ \" \" เธอจะรับผิดชอบยงั ไง \" เอเบลิ หนั มาถามด้วยสายตาคมกริบนําเสียงชาดาํ เยน็ เอ๊ยเย็นชา \" ฉันจะทําการบ้าน ทํารายงาน และพวกงานทีครูมอบหมายตา่ งๆให้แทนพวกนาย \" \"O_O??\" พวกแองเจลิ งง \" คือ เมือวานทีฉันเก็บห้องน่ะ เจอใบงาน คําสงั ครู การบ้านอะไรอยา่ งนีเตม็ ไปหมดเลย ประมาณว่าตงั แตเ่ ปิ ดเทอมพวกนายยงั ไม่เคยส่งงานครูสกั ชินเลยใช่ไหม \" ริรินพดู พลางค้นหาแฟ้ มเอกสารพวกนนั ขนึ มาโชว์ \" แล้วทําไม\" ไลท์ทําหน้ายน่ ควิ ขมวดใส่ \" ก็...เอ่อคือ ฉัน ฉันก็จะทํางานพวกนีแทนนายไง แล้วพวกนายก็เอาเวลาทีต้องทําการบ้านไปเขียนโปรแกรมนนั ใหม่ สญั ญาเลยนะฉนั จะไมเ่ ลิกทําจนกว่าพวกนายจะเขียนโปรแกรมนนั ขนึ มาใหม่ได้สําเร็จ \"

96 \" ยยั ขีเหร่ สมองเธอกลบั รึไง พวกฉนั อย่มู .5 นะ แล้วเธออยู่ ม.อะไร ไม่ทราบ คิดบ้างรึเปล่านีพดู อะไรออกมา\" เน็กซ์พดู ด้วยอารมณ์ประมาณ ยยั หน้าผีนีมนั แคโ่ ง่หรือถึงขนั ปัญญาออ่ นกนั แนว่ ะ \" ถ้านายไม่เชือก็ดงู านตวั อย่างทีฉันทําขึนนี \" ริริน เอาแฟ้ มงานทีทําเสร็จแล้วสว่ นหนงึ ไปให้พวกนนั ดู เน็กซ์เปิ ดดแู ฟ้ มอย่างรวดเร็ว และร้องอทุ านอยา่ งงงงัน \" เฮ้ยยัยขีเหร่ เธอพึงทําเมือคืนไม่ใช่เหรอ ทําไมทําเสร็จเร็วนักล่ะ แถมเรียบร้อยและถกู ต้องด้วย\" พวกแองเจลิ หนั มามองริรินเป็นตาเดยี ว \"เอ่อ คือ คือ... ไม่ใช่ฉันโม้หรอกนะ -//- ฉันนีแหละคือคนทีสร้างประวัติศาสตร์สอบเข้าได้ด้วยคะแนน 100% เต็มทุกวิชา และก็สอบวดั ความรู้ได้ระดบั เอ สตาร์\" (เอ สตาร์ คือ ผลการสอบวดั ความรู้ก่อนเรียน สงู สดุ มีความรู้เกินระดบั ม.6 ) ริรินพดู เขินๆ ไมอ่ ยากจะอวดตวั เองหรอกนะ แตเ่ พือความอยรู่ อดคงต้องขอโฆษณาสกั หนอ่ ย \" อ๋อเธอนีเองเหรอทีเด็กๆ มนั เล่าลือกนั ว่าหน้าผี แต่เรียนเก่งยงั กะเทพ\" จีนยอมเปิดปาก \" ถึงอย่างนนั ก็เถอะนะ เธอคิดว่าพวกฉันจะแคร์แค่การบ้านกระจอกๆนีรึไง\" ไลท์พดู เสียงเขียว \" และอย่างทีเธอคงจะรู้ดี ว่าพวกฉันมีลกู สมุนมากแค่ไหนงานพวกนี สงั คําเดยี ว แคพ่ ริบตาก็เสร็จแล้ว\" เอเบลิ เสริม

97 เออจริงด้วยเธอลืมเรืองนีไปซะสนิท พวกแองเจิลมนั มีเด็กทงัโรงเรียนเป็ นลูกน้อง ทําการบ้านแค่นีมนั เรืองง่ายจะตาย โอ๊ยจะทํายงั ไงดี \"ไปลาออกจากโรงเรียนนีซะ!! \" ไลท์พดู เสียงเข้ม ขม่ ขู่ \"ฉนั ...ฉนั ...\" ริรินอําองึ \"...ฉนั มีแคว่ ธิ ีนีละ่ นะทีจะใช้หนีพวกนายได้ ถ้านายไมร่ ับ ฉนั ก็ไมร่ ู้จะทํายงั ไง แตย่ งั ไงจนกว่าจะครบหนงึ ปี ฉนั จะไม่ยอมลาออกจากโรงเรียนเป็ นอนั ขาด... ถ้าพวกนายสงั ลกู น้องมารุมฉันอีก ฉัน..ฉันก็จะสู้ \" ริรินก้มหน้าพดู อยา่ งไมค่ อ่ ยมนั ใจนกั แตส่ งิ ทีเธอจะทําได้ก็คือเทา่ นีจริงๆ \"ยยั บ้า!!!\" ไลท์ตะโกนเสียงดงั ลนั อยา่ งโกรธจดั ยยั อปั ลกั ษณ์นีมนั จะทนทายาดอะไรนกั หนาวะ ขนาดนีแล้วยงั ด้านอย่อู ีก แตค่ อยดเู ถอะ คนอย่างไลท์ ถ้าตงั ใจทําอะไรแล้วไมเ่ คยถอย ฉนั จะเอาเธอออกจากโรงเรียนนีให้ได้!!!!! \" ก็ได้ ฉันจะรับข้อเสนอเธอ\" ไลท์พูดขึนทําลายความเงียบทีเกิดขนึ เมือครู่ ริรินรีบเงยหน้าขนึ มองด้วยความดใี จ \" แต่อย่างทีเธอรู้นะ ว่าแค่ทําการบ้านอะไรเนีย มันไม่มีประโยชน์สําหรับพวกฉัน และสําหรับเงินหนึงร้ อยล้านบาทมนั คงจะง่ายไปถ้าเธอต้องชดใช้แคน่ นั ...ดงั นนั ฉนั มีข้อตกลงเพมิ ขนึ ให้เธอ\" \" ข้อตกลงอะไรเหรอ ถ้าไม่ต้องลาออก ฉันยอมทําทกุ อย่าง\" ริรินละลําละลกั พดู \"...เออ และก็ไมผ่ ิดกฎหมายหรือศีลธรรมด้วย -_-; \"

98 \"ไมผ่ ดิ กฎหมาย ไมผ่ ดิ ศลี ธรรม ไมต่ ้องลาออก แตน่ ีเป็ นโอกาสสดุ ท้ายทีฉนั จะให้เธอได้นะยยั อปั ลกั ษณ์ ...ถ้าเธอไมย่ อมรับละก็” ไลท์หยดุ ก่อนจะพดู เสียงเข้มเหียมโหดเกินบรรยาย “...เรืองทีเธอเจอมาเมือวานนี มนั จะเป็ นเรืองเล็กไปเลยเมือเทียบกบั สิงทีฉันจะทํากบั เธอในอนาคต \" ริรินมองหน้าของเขาอย่างหวาดกลัว โชคดีจริงๆทีริรินใส่กระโปรงยาวอย่างเวอ่ ร์เช่นนี ไม่งนั พวกนีคงได้รู้แนเ่ ลยวา่ เธอกําลงั ยืนขาสนั อยเู่ นีย \" เธอ ต้อง มาเป็น... ...ทาสรับใช้ของฉนั !!! \" ยงั ไมท่ นั ทีริรินจะได้พดู ตอบโต้ \" จะบ้ารึไง!! แกจะเอายยั หน้าผีนีมาอย่ใู กล้ๆคอยรับใช้ยงั งนัเหรอ ฉนั ไมเ่ อาด้วยนะเว้ย\" เอเบลิ โวยวายขนึ มาทนั ที \"เห็นหน้ายยั นีแคแ่ ป๊ บเดียวฉันก็สยองขวญั จนจะเอาไปนอนฝันร้ายแล้ว ถ้าต้องเจอกนั ทงั วนั ฉันไม่หลอนจนเซ็กเสือมตายเลยรึไงวะ \" เนก็ ซ์มาเป็นชดุ แถมยงั มองริรินด้วยสายตาดถู กู เหยียดหยามสดุ ๆอีกด้วย \" ใช่ ฉนั ก็ไมย่ อมรับนะไลท์ แกอยากจะทําอะไรก็ทําไปแตอ่ ย่าให้ต้องมีคนเข้ามาว่นุ วายในกล่มุ ของพวกเรา ฉันไมช่ อบ \" จีนถึงขนาดปิ ดโทรศพั ท์ แล้วหนั มามองหน้าริรินยงั กะเธอเป็ นคนผิด ต้นคิดเรืองนีงนั แหละ \" นีพวกนาย อย่ามามองฉันอย่างนันนะ \" ริริน

99พยายามปกป้ องตัวเอง \"ฉันไม่ได้อยากจะเป็ นทาสไอ้จอมมารนีสักหนอ่ ย นีไอ้จอมมารเทวดา ฉนั ไม่ยอมรับข้อเสนอนายหรอกนะ อยา่ มายดั เยียดตําแหน่งบ้าๆนันให้ฉันนะ\" ริรินตะโกนปาวๆ แต่เธอไม่อย่ใู นสายตาของไลท์สกั นดิ \" พวกแกก็รู้ว่าฉันเป็ นคนยงั ไง ถ้าฉันตงั ใจอะไรแล้ว ฉันเคยเปลียนใจมยั ดงั นนั เรืองนีให้ฉันตดั สินใจเอง \" ไลท์พดู กบั เพือนเสียงเข้ม และหนั มามองริรินด้วยสายตาพญามารไร้ความปราณี \" ยยั ขีเหร่ นีคืองานแรกของเธอ ...\"

100 บทท่ี 7 แลว ฉนั จะเลอื กอะไรได แตย งั ไงฉนั กจ็ ะสเู วย \" ไอ้คนบ้า ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนโหดเหียมอํามหิตผิดมนุษย์มนา\"ริรินเอามือตีนําอย่างโมโห ตอนนีเธออยกู่ ลางทะเลสาบของโรงเรียนทีนําสงู จนถงึ เอวนกึ ย้อนไปเมือสองชวั โมงก่อน \" ยยั ขีเหร่ นีคืองานแรกของเธอ...\" ไลท์กระชากสร้อยทีคล้องคออย่อู อกมา ริรินจ้องยงั ไม่ทนั ได้กระพริบตา เขาก็ขว้างสร้อยเส้นนนัอยา่ งแรงจนตกลงในนํากลางทะเลสาบ \" ไปเก็บมาให้ฉนั \" \" นายจะบ้าเหรอ!!! ไปเก็บสร้อยนนั นะ่ นะO_O \"

101 \" ฉนั ให้เวลาเธอถงึ พรุ่งนีเช้า ก่อนเข้าเรียนฉันต้องได้สร้อยเส้นนนั คืน...ไมง่ นั เธอตายแน\"่ \" นายจะบ้ารึไง ใครจะไปทําได้ ไอ้คนบ้าไอ้คนโรคจิต ทําไมฉันต้องฟังคําสงั นายด้วย\" \" ทําไมงนั เหรอ ก็เพราะเธอเป็ นทาสฉันไงล่ะ จนกว่าเธอจะหาเงินหนงึ ร้อยล้านบาทมาใช้คนื ฉนั ได้ตราบนนั เธอก็คือทาสรับใช้ของฉันฉนั สงั อะไรเธอก็ต้องทําถ้าไมอ่ ยากทําก็ลาออกไปซะ\" \" ไมม่ ีทางฉนั บอกแล้วไง ฉนั จะไมล่ าออกจากทีนี\" \" ถ้างนั ก็มีทางเลือกให้เธอเส้นเดยี วเทา่ นนั ละ่ ยยั อปั ลกั ษณ์ ถ้าเธอยงั หน้าด้านไม่รับผิดชอบความผิดของตวั เองอีก ฉันจะให้ ตํารวจมาลากคอเธอเข้าตะรางซะ \" ห๊ า ! ! ! มัน จ ะเ อ า ตํา ร ว จ มา เ ล่นง า น ฉันเ ห ร อ ไ ม่น ะไม่มมมมมมมมม ถ้าถกู จบั ถ้าถูกจบั ก็ต้องเข้าคกุ ประวตั ิก็ต้องแปดเปื อน อนาคตทีวาดหวังเอาไว้ ล่มสลาย พ่อแม่ต้องผิดหวังแถมความลบั เรืองแองจีก็ถกู เปิดเผยอีก สดุ ท้ายริรินอาจจะถกู ฆา่ ตายในคกุไม่ได้ออกมาพบเจอโลกภายนอกอีกเลยก็ได้ ไอ้จอมมารบ้า ทําไมต้องมาขกู่ นั อยา่ งนีด้วย มนั บอกให้ลกู น้องมาตามฆา่ ริรินอีก ริรินยงั ไมก่ ลวัเทา่ นีเลยนะ \" วา่ ไง หรือให้ฉนั แจ้งตํารวจตอนนีเลย\" ไลท์ยกโทรศพั ท์ขนึ มาขู่ ริรินยงั ยืนนิง ขณะทีไลท์กําลงั กดโทรศพั ท์ในมือ

102 \" สวสั ดีครับ...ทา่ นผ.บ...ครับผมสบายดี...ใช่...วนั นีผมมีเรืองอยากให้คณุ ชว่ ยหนอ่ ย...\" \" ได้ๆๆๆๆ โอเค ฉันยอมแล้วก็ได้\" ริรินตะโกนใส่หน้าอย่างอารมณ์เสีย ไลท์มองเธอด้วยหางตา เหยียดยิมทีมุมปากอย่างผู้ชนะ \"เปลา่ ...ไมม่ ีอะไรแล้ว...แคน่ ีนะครับ\" เขาปิดโทรศพั ท์ลง \" งันไปหาให้เจอ ถ้าไม่เจอก็อย่ามาเสนอหน้าให้ฉันเห็นอีก \"พดู แคน่ นั เขาก็เดนิ จากไป พวกแองเจิลทีเหลือคอ่ ยๆทยอยลกุ ขนึ อย่างเซ็งๆ \" ยัยหน้าผีเอ๊ย แค่ลาออกไปก็จบแล้ว จะมาดันทุรังอะไรนกั หนา \" เน็กซ์พดู ใสต่ อนทีเดนิ ผา่ น จีนทีมองมาด้วยสายตารังเกียจพดู ขึนเบาๆ แตก่ รีดเข้าไปในหวั ใจ \"ฉันขอเตือนเธอไว้ก่อน อย่ามาสร้ างความวุ่นวายให้กลุ่มของพวกฉนั มากไปกวา่ นี ไมง่ นั ฉนั จะทําให้เธอทกุ ข์ทรมานยิงกว่าการตายซะอีก จําเอาไว้ยยั ขีเหร่ \" คนสดุ ท้ายผ้ชู ายผมเงินคนนนั แคม่ องริรินด้วยสายตานิงสงบแต่มันเย็นยะเยือกจนอุณหภูมิรอบตวั เหมือนติดลบเท่านนั แล้วเขาก็เดนิ จากไปโดยไมพ่ ดู อะไรสกั คํา \"ไอ้พวกบ้าผ้ชู ายเฮงซวย\" ริรินตะโกนก่อนกลนั หายใจมดุ หน้าลงไปใต้นําควานหาสร้ อยเส้นนนั อีกครังเป็ นรอบทีร้ อย เวลาผ่านไป

103เนินนาน ริรินก็ยงั คงหาสร้อยเส้นนนั อย่อู ย่างไม่ยอมย่อท้อ เธอดําดิงลงไปใต้นําครังแล้วครังเล่า แต่ก็กลบั ขนึ มาด้วยความว่างเปลา่ จนฟ้ ามืดลงมีเพียงแสงสลัวๆสีส้มของไฟสนามส่องมาจางๆเท่านัน ริรินหนาวจนปากสนั แก้มทีเคยมีสีชมพรู ะเรือ(แตต่ อนนีเป็ นสีม่วงเขียวคลําจากถกู ทําร้ าย ) เริมซีดจางด้วยความเหน็บหนาวจากทีต้องแช่นํามาเป็ นเวลานาน แม้นําในบริเวณนีจะสงู แคร่ ะดบั เอว แตก่ ารต้องดําลงไปควานหาสร้อย ก็ทําเอาริรินเปี ยกไปทงั ตวั ผมยาวทีเอามาปิ ดหน้าเปี ยกล่ไู ปหมด ร่างบางทนความรําคาญไม่ไหวจึงเสยมนั ไปข้างหลงั แม้จะยงั มีแว่น และฟันเหยินประดบั อยู่ก็ตาม แต่นนั ก็ทําให้คนทีอยู่ริมฝังเห็นความเปลียนแปลงกับใบหน้าผีดิบของเธออย่างชัดเจน จนเขายิมออกมา \" อยากเปลียนจากนางฟ้ า ไปเป็ นนางเงือกรึไงแองจี ไปแช่อยู่ตรงนนั \" ริวมะตะโกนเรียก ริรินหนั ไปตามเสียงก็เจอร่างสงู ของศตั รูหมายเลข 1.5 ของเธอยืนยิมสดใสร่าเริงส่งมาให้ \"ไอ้มะเหมียวจอมแบล็คเมล์ นายมาทําอะไรเเถวนี \" \" ก็มาหาแฟนของผมนะ่ สิคร๊าบบ ว่าแตแ่ องจีเถอะ ไปทําอะไรตรงนนั เห็นก้มๆเงยๆอยตู่ งั นานแล้ว\" \" ฉันทําอะไรก็เรืองของฉนั อยา่ มายงุ่ ได้มยั อยากจะไปไหนก็ไป\"

104ริรินเลกิ สนใจมดุ ลงไปใต้นําควานหาสร้อยอีกครัง หลงั จากควานหาเจอแตค่ วามวา่ งเปล่าครังล่าสดุ แล้ว พอเงยหน้าพ้นจากนําก็ต้องสะด้งุ เมือริวมะ มาอยู่ตรงหน้าแถมใกล้จนน่ากลวั \"นีนายจะบ้าเหรอ ลงมาทําไม ดดู ิเปี ยกหมดแล้ว\" ด้วยความเป็ นคนดขี องนางเอกของเราเธอจงึ หว่ งใยคนอืนก่อนตวั เองเสมอ \" นีเธอหว่ งฉนั ด้วยเหรอแองจี \" ทําตาซงึ ซะงนั \" บ้าเหรอ ฉันนีนะจะห่วงนาย ฉันแค่เป็ นคนมีนําใจเท่านนัหรอกยะ่ \" ริรินพยงุ ตวั ออกหา่ ง \" ลงมาทําอะไรตรงนี เธอวา่ ยนําไมเ่ ป็นไมใ่ ชเ่ หรอ \" \"ฉนั ลงมาหาของนะ่ ...แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันวา่ ยนําไม่เป็ น\" ริรินหนั มามองอยา่ งสงสยั \"ไม่มีเรืองอะไรของเธอทีฉันไม่รู้...คนเป็ นแฟนกันก็ต้องรู้เรืองทกุ อย่างของแฟนตวั เองใช่ไหมละ่ ถ้าเธออยากรู้เรืองของฉนั เมือไหร่ก็ถามมาได้เลยนะ สําหรับเธอ ฉนั ไมม่ ีความลบั อยแู่ ล้ว^_^ \" \"เชิญบ้าไปคนเดียวเถอะ\" ริรินทําปากยืนใส่ แต่แทนทีจะโกรธริวมะกลบั ยิมอย่างอบอ่นุ ขนาดเธอทําตวั น่าเกลียดอย่างนีแล้วแท้ๆทงั แวน่ โตๆทีแตกร้าว ฟันปลอมเหยินๆ ทีนา่ ตลกนนั รวมกนั อย่ใู นหน้าแตท่ ําไมเขายงั คงมองเห็นแตค่ วามนา่ รักของเธอนะ แค่เธอปัดเส้นผมพวกนันไปพ้นหน้า รูปหน้าเรียวยาว ริมฝี ปากอิมจมูกโดง่ น่ารักก็เปิ ดเผยออกมาแล้ว เมือจ้องผ่านแว่นตานันเข้ าไปก็เจอกับดวงตากลมโตแสนสวยประดับด้ วยคิวโก่งน่ารักแล้ ว

105ของพวกนีมนั ปิ ดบงั ความสวยของเธอไม่ได้เลย แองจีของเขาสวย อ๊ะตอนนีอาจไม่สวยนกั (ก็มีทงั แว่นทงั ฟันเหยินประดบั อยู่ซะขนาดนนั )แตก่ ็นา่ รักชะมดั \" เธอหาอะไรเหรอ สําคญั มากรึไงถึงต้องมาลําบากลําบนอยู่อย่างนี \" ริวมะพูดอย่างห่วงใหญ่ พอมองมองริมฝี ปากของริรินทีสันกึกๆก็ยิงสงสารเข้าไปใหญ่ \" สําคญั มากซิ ถ้าหาไมเ่ จอกอ่ นพรุ่งนีเช้า ฉันต้องตายแนๆ่ เลยละ่ \" ริรินพดู ไป หาไปเธอมดุ ลงไปใต้นําอีกครัง \" ขนึ ไปกนั กอ่ นเถอะแองจี เดยี วได้หนาวตายก่อนพอดี \" ไม่พดูเปล่าเขาลากพาร่างบอบบางตามขึนมาบนฝังด้วยแม้เธอจะขดั ขืนก็ตาม เมือถงึ ฝังริรินก็ทรุดนงั ลงกบั พืนอยา่ งออ่ นแรง ก็แอบดีใจนะทีได้พกั บ้าง แตป่ ากก็ทําเป็นบน่ ๆไปงนั แหละวา่\" นายจะมาย่งุ กบั ฉนั ทําไมเนีย ฉันไม่มีเวลามาว่นุ วายไร้สาระกบั นายหรอกนะ\" ริวมะไมไ่ ด้สนใจ แตเ่ ขาเดินตรงไปทีรถซงึ จอดอย่ไู ม่ไกล แล้วคว้าข้าวของมาสองสามอยา่ ง \" ดซู ิ บาดเจ็บยงั ไมท่ นั หายดี ยงั จะไปแช่นําอย่อู ย่างนนั อีก \" ชายหน่มุ เอาผ้าขนหนูมาเช็ดผมให้ริริน แล้วก็เอาผ้าหนาๆมาหอ่ ตวั เธอไว้อยา่ งทะนถุ นอม \" นีนายจะทําอะไรนะ่ อยา่ มาย่งุ นะ ไมต่ ้องฉันทําเองได้ \" ริรินพยายามแยง่ ผ้านนั มาเอง

106 \" ดซู ิหน้าก็ซีด จนขาววอกไปหมดแล้ว \" ไม่พดู เปล่า ริวมะถอดแว่นตาของริรินออก และซบั นําให้เธออย่างอ่อนโยนด้วยสายตาลึกซึงอีก ลกึ ซงึ จนริรินรู้สกึ กลวั \"พอแล้ว ไมต่ ้อง \" มือเลก็ ๆแยง่ ผ้ามาเอง ดวงตากลมโตมองริวมะด้วยความไมไ่ ว้ใจ เมือเหน็ เธอเริมไมพ่ อใจชายหน่มุ จงึ ถอยออกมานงั ข้างๆจ้องดูเธอเช็ดหน้าเชด็ ตาให้ตวั เองแทน ไมค่ ดิ เลยวา่ เค้าจะมีวนั นี วนั ทีได้นงั ใกล้ชิดเธอ ได้มองเห็นเธอใกล้ๆ และได้เป็นแฟนของเธอด้วย(แม้จะโดยการบงั คบั ก็ตามที)เธอจะรู้มยั น้าวา่ เค้าฝันถึงวนั นีมานานเทา่ ไหร่แล้ว... \" นายจะจ้องอะไรนักหนา \" ริรินมองเขาตาเขียว พร้อมกับหยิบผ้าผืนข้างๆทียงั ไมใ่ ช้ โยนใส่เขา \"ตวั เองก็เปี ยกเหมือนกนั ไม่เช็ดตวั ละ่ เป็นปอดบวมตายฉนั ไมร่ ับผดิ ชอบนะ -*- \" ริวมะยิมบางๆอย่างเอ็นดแู ละหยิบผ้าผืนนนั ทีคนใจดีแตแ่ อบเก๊กดอุ ย่างริรินส่งมาให้ ขึนมาเช็ดตวั ช้าๆ \"ของทีเธอหาน่ะมนั สําคญัขนาดนนั เลยเหรอ \" \" สําคญั ซิสําคญั มากๆๆๆเลย ถ้าฉันหามนั ไม่เจอ จะต้องถูกจบั ตดิ คกุ หวั โตเลยละ่ -o- \" \" ขนาดนนั เชียว\" ริรินพยกั หน้าหงึกหงกั ตากลมโตจ้องมองริวมะ จนทําให้หวั ใจชายหนมุ่ เต้นตกึ ๆ

107 \" มนั เป็นอะไรละ่ \" \" เป็นสร้อยนะ่ ไมร่ ู้เหมือนกนั มนั ไมใ่ ชข่ องฉนั หรอก \" \" อ้าวแล้วทําไมเธอต้องหามนั ด้วย มนั เกียวกบั เธอยงั ไง\" ริรินกําลงั จะเล่า แตพ่ อนึกได้ว่าไอ้นีมนั ก็เป็ นศตั รูของเธออีกคนนีนา ถ้าบอกมนั ให้รู้ว่าเธอเป็ นอริกบั พวกแบล็คแองเจิลไมแ่ นว่ ่า ไอ้มะเหมียวอาจจะไปรวมหวั กบั พวกนนั มากลนั แกล้งเธอก็ได้ เพือความปลอดภัยไว้ก่อน...ดงั นนั .. \"ไม่เกียวกับนายสักหน่อย เลิกถามเซ้าซีแล้วก็กลบั ไปได้แล้ว\" ริรินลกุ เดินลงไปในทะเลสาบอีกครัง แตร่ ิวมะวิงมาคว้าตวั เอาไว้กอ่ น \" พอเถอะแองจี เดียวฉันพาไปซือให้ใหม่แคส่ ร้อยเท่านนั เองอยา่ ลําบากตวั เองอีกเลยนะ\" \" ฉันไม่อยากเป็ นหนีบญุ คณุ นายอีกแล้วนะมะเหมียว ดงั นนัไปไกลๆแล้วอยา่ มายงุ่ กบั ฉนั อีก\" \" หนีเน่ออะไรกนั เธอเป็ นแฟนฉัน ฉันจะทนเห็นแฟนตวั เองลําบากได้ยงั ไง ถือวา่ เป็นหน้าทีของฉนั แล้วกนั นะ \" แล้วเขาก็ใช้กําลงั ทีมากกวา่ ลากตวั ริรินขนึ รถ พาไปยงั ห้างใหญ่กลางกรุง อยา่ งง่ายดายณ ห้างสรรพสนิ ค้ากลางเมือง \" มะเหมียวปลอ่ ยนะ ฉนั เข้าไปในนนั ไมไ่ ด้ ฉันไมไ่ ด้เอาแวน่ มา...\" ริรินพยายามดงึ ตวั เองไว้ตอนทีริวมะพยายามลากเธอลงจากรถ

108 \" อ๋อ... เอ่อจริงด้วย \" เขามองหน้าริรินอย่างพิจารณา \"งนั ใส่แว่นนีก่อนละกนั นะ คงพอกล้อมแกล้มได้ \" ริวมะคว้าแว่นตาสีดํากันแดดทีเขาเก็บไว้ในรถมาใส่ให้ริริน \"ก็ดีเหมือนกันนะฉันจะได้ซือแว่นใหม่ให้เธอด้วย แวน่ อนั เก่านนั ก็แตกแล้วนีนายงั จะใสอ่ ย่ไู ด้ ^_^ \" พดูไปลากริรินไป \"แล้วเราก็ไปซือเสือผ้าใหม่ให้เธอเปลียนก่อน จากนนั ไปกินข้าวแล้วคอ่ ยไปซือสร้อยเส้นนนั กนั ถ้าทนั ก็ไปดหู นงั กนั สกั รอบ\" \" นีฉนั ไม่ได้มาเดทกบั นายนะ จะบ้ารึไง ปล่อยเดียวนีเลยนะฉนั จะกลบั โรงเรียน \" ริรินตอ่ ต้านสดุ ฤทธิ \" อย่าดือนะแองจี \" มองด้วยสายตาดุ \"ขดั ใจฉันมากๆ เดียวฉนั เผลอกดฟอเวริ ์ดเมลล์เรืองของเธอสง่ ให้คนอืนขนึ มา...ไมร่ ู้ด้วยนะ\" ริรินหยุดกึก ส่งให้เขาไปได้แต่สายตาเคียดแค้นอย่างทีสุดเท่านนั และริวมะก็ไม่ได้สะดุ้งสะเทือนสกั นิด ชายหนุ่มหวั เราะร่วนและก็เริมดําเนนิ การทกุ อยา่ งตามทีพดู ไว้ห้องนอน ในหอพกั ริรินถอดแว่นตาอันใหม่ทีพึงซือมาวนั นีออก วางมนั ไว้ในโต๊ะหวั เตียงทีเธอพึงจบั หงายขึนจากทีล้มระเนระนาดด้วยฝี มือพวกสาวกด้วยความกงั วล

109 'แว่นนีมนั อนั เล็กกว่าเดิมเยอะเลย จะเป็ นไรมยั น้า' ริรินคิดอยา่ งกล้มุ ๆ แตต่ อนทีเลือกซือก็มีแคอ่ นั นีอนั เดียวเท่านนั ทีช่วยบงั หน้าตาริรินได้ดีทีสดุ แถมริรินต้องรีบเลือกรีบออกมาอีก เลยได้ดแี คน่ ี จะไมใ่ ห้รีบออกมาได้ยงั ไง เพราะตอนลองแวน่ มีแตค่ นจ้องเธอกนั ใหญ่ \" ตายแล้วเธอเห็นยยั คนนนั มยั ดซู ิเวลาถอดแว่นออก หน้าเปลียนเป็นคนละคนเลย นา่ รักสดุ ๆ แฟนก็หล๊อหล่อ ทีแรกฉันละ่ สงสยัแทบแยท่ ําไมหนมุ่ หลอ่ ขนาดนนั ควงผ้หู ญิงขีเหร่ หน้าผีอยา่ งนนั ได้ ออ๋เพราะอยา่ งนีนีเอง เสียดายทีฟันเหยนิ ไมง่ นั คงจะสวยกวา่ นีเนอะ\" \" ฉนั เห็นแล้วละ่ พงึ รู้วา่ แวน่ นีเปลียนคนได้ขนาดนีเลย \" พอปลงเรืองแว่นตาแล้วริรินก็หยิบกล่องสร้อยทีวางอย่ขู ้างๆตวั ขึนมาดู ริรินมองสร้อยแพลตตินมั เส้นนนั อยา่ งแสนเซ็ง “นีฉันต้องเป็นหนีใครไปอีกกีคนนะ ไอ้สร้อยบ้านีก็เหมือนกนั แพงมหาปลยั ขนาดนี(ตังหมืนแปดพันบาท )ไอ้ปี ศาจหัวดํานันมันยังกล้าขว้างทิงนําหน้าตาเฉย “เบือพวกคนรวยจริงวยุ่ ” หลงั จากถอนหายใจครบ ยีสิบรอบริรินก็เริมลงมือเก็บกวาดห้องของตวั เองสกั ที \" ตอ่ ไปนี ไมว่ า่ ยงั ไง ฉนั ก็จะส้ไู มถ่ อย ริรินส้ๆู ๆ \"

110 \" ฮดั เช้ย!! \" ริรินวิงไป จามไปตลอดทางจากหอพกั จนถึงตึกเรียน จะบ้าตายนีเกือบแปดโมงแล้วแต่วันนีเธอดันตืนสายเพราะร่างกายมันอ่อนเพลียยังไงไม่รู้ ถ้าไปไม่ทนั จะถูกพวกแบล็คแองเจิลนนั ฆา่ ไหมนะ ริรินวิงไปถึงชนั สามทีเป็ นชนั เรียนของพวก ม.ห้า พลางหอบแฮกๆ โอยแล้วห้องเรียนพวกแองเจิลอยทู่ ีไหนละ่ เนีย หนั หน้าหนั หลงั เลิกลกั ด้วยความลืมตวั ริรินจึงเอาผมทีปิ ดบงัหน้าตาจนแทบมองไม่เห็นอะไร ขนึ เหน็บหอู ย่างร้อนรนเพือจะได้มองทางให้ชดั ขนึ \" ยยั อปั ลกั ษณ์มาทําอะไรแถวนี \" เสียงไอ้ชาดําเย็นนีนาโหแม้จะเกลียดชังมันขนาดไหน แต่ตอนนีโคตรดีใจเลยทีได้ยินเสียงมนั ริรินหันหน้าไปหาต้นเสียงทีอยู่ด้านหลงั ด้วยความดใี จ \" ไอ้ชาดําเย็น นีฉันฝากให้เพือนนายด้วย \" ริรินดึงมือของเอเบลิ มาวางสร้อยไว้ในนนั \"ฉนั เอามาให้แล้วนะ ฮดั ด...\" กําลงั จะจามแต่ก็กลนั เอาไว้สดุ ฤทธิ \" ฝากบอกเค้าด้วยฉนั เอามาให้แล้ว อย่ามาแจ้งตํารวจจบั ฉันนะ ไปก่อนละ่ ฉนั ต้องเข้าเรียนเหมือนกนั \" รวดเร็วปานสายฟ้ า ริรินก็วิงจากไป

111 เอเบลิ มองริรินองึ ๆ นนั มัน...มันยัยหน้าผีจริงรึเปล่า ทําไมเมือกี เมือกี...เอเบิลอยากจะพูดว่าน่ารักจงั แต่เขาก็ต้องตบหน้าตวั เอง แกจะบ้ารึไง ตาฝาดแหงๆยยั นนั อปั ลกั ษณ์จะตาย เมือกี ตาฝาดแนๆ่ ’ แล้วทําไมเราต้องใจเต้นแคถ่ ูกยยั นนั จบั มือด้วยวะ‘ เขาดา่ตวั เองอยา่ งอารมณ์เสีย “บ้าแล้วไอ้ตาตํา “เอเบลิ ตบตวั เองอีกครัง \" เฮ้ยเป็ นอะไรวะเอเบิล \" พวกแองเจิลอีกสามคนทีพึงตามมาถึงเหน็ อาการทําร้ายร่างกายตวั เองของเพือนเข้าพอดี \" อ้าว...เออเปลา่ ไมม่ ีอะไร\" เขาปฏิเสธ \"ไลท์นีของแก ยยั ขีเหร่ฝากมาให้\" เอเบิลโยนสร้ อยเส้นนนั ไปให้ไลท์ \" จริงเหรอวะยยั นนั หาสร้อยนีจนเจอ\" เน็กซ์มองทีสร้อยในมือเพือนทงึ ๆ \" ไมอ่ ยากจะเชือวะ่ \" ไลท์ ก้มดสู ร้อยในมือ \" ไลท์มาแล้วเหรอคะ ฝนกําลงั จะโทรหาพอดีเลย\" สาวน้อยนา่ รักเดนิ เข้ามาหากลมุ่ ของแองเจิล \"อ้ยุ นนั สร้อยทีฝนซือให้นีนา จะทําอะไรเหรอคะ หรืออยากให้ฝนใส่ให้ใหม่\" เธอเข้ามากอดแขนและส่งสายตายวั ยวนไปให้เขา ไลท์หนั ไปส่งยิมละลายหวั ใจให้สายตาบง่ บอกอยา่ งรู้กนั ดีว่าใสส่ ร้อยแล้วเกิดอะไรตอ่ \"หลงั เลกิ เรียนเป็นไง \"

112 \" ทีไหนเมือไหร่ก็ได้ทงั นนั คะ่ \" ฝนเอานิวแตะริมฝี ปากตวั เองแล้วเอาไปแปะทีริมฝี ปากของอีกฝ่ ายพร้อมสายตายวั ยวนทีเธอชําชองเป็นอยา่ งดี \" จะสวีทกนั อีกนานมยั !!\" เสียงเยน็ ยะเยือกดงั ขนึ เบอื งหลงั \" อ้าว สวสั ดีคะ่ พีแนนซี นียงั มาวนุ่ วายอะไรอย่ทู ีชนั ของม.5ละ่ คะ พวกแก่ๆเค้าอยชู่ นั สองไมใ่ ชเ่ หรอ \" ฝนลอยหน้าลอยตา \" นีนงั ฝนแกอยา่ มาพดู จาอย่างนีกบั ฉนั ฉันมาก่อนแกนะ ฉันยงั เป็นแฟนของไลท์อยู่ นงั บาํ เรออยา่ งแกอยา่ บงั อาจมาสามหาว\" \" กรีดดดดดดดด จะมากไปแล้วนะนังแนนซี ฉันไม่ใช่นางบําเรอนะ ฉนั ก็เป็นแฟนไลท์เค้าเหมือนกนั \" \" ไมใ่ ช่ ฉนั ตา่ งหากทีเป็นแฟนของเค้า ฉนั คือผ้หู ญิงของเค้า\" \" ฉันตา่ งหาก ไม่ใชแ่ ก ดซู ิแกเห็นหลกั ฐานไหมละ่ สร้อยทีฉันซือให้ ไลท์เค้ายงั เก็บเอาไว้เป็นอยา่ งดี ฉนั คอื ผ้หู ญิงของเค้าและสําคญัมากกวา่ แกชดั ๆ\" \" หยดุ \"ไลท์พูดเสียงเรียบคําเดียว สองคนนนั ก็หยดุ กึกทนั ที \"ไม่มีใครเป็ นแฟนของฉันทงั นนั พวกเธอเป็ นแค่ของเล่นเท่านนั หดั จําเอาไว้ด้วย!!!\" เขาเขวียงสร้อยในมือออกไปนอกตกึ อย่างอารมณ์เสีย \" ถ้าพวกเธอคิดจะคบกบั ฉัน ก็หัดเจียมตวั รู้จกั สถานะของตวั เองเอาไว้ ไม่มีใครเป็ นผ้หู ญิงของฉันทงั นนั และอย่ามาทะเลาะกันให้ฉนั เหน็ อีก \" มือหนาสะบดั ออกจากการเกาะกมุ ของฝน แล้วร่างสงู ก็เดนิ หนีเข้าห้องเรียนของตวั เองไปด้วยความรําคาญ

113 \"เพราะแกคนเดียวนงั แนนซี \" \"แกนนั แหละ\" เสียงทะเลาะกันของสองคนนนั ลอดเข้ามาในห้องเรียน(ทีติดแอร์มดิ ชิด)ของแองเจลิ เบาๆ \" ผ้หู ญิงพวกนีนา่ รําคาญชะมดั \" จีนพดู อย่างเซ็งๆเมือนงั ลงในเก้าอีประจําตวั \"เมือไหร่แกจะคบใครแคค่ นเดียวสกั ทีวะไลท์\" เน็กซ์ถามเพือน\" ฉนั เบือเต็มทนแล้วนะเว้ย ทีต้องได้ยินเสียงทะเลาะแวดๆของผ้หู ญิงพวกนี\" “แกก็รู้ว่าฉันคบผู้หญิงพวกนันเล่นๆแค่สนุกไปวันๆ….ของเลน่ นะ่ มีแคอ่ ยา่ งเดยี วได้ไงวะ”ไลท์พดู อยา่ งไมย่ ีหระ \"...ฉันว่าเพราะแกไม่เคยเห็นคณุ คา่ ของใครมากกว่าว่ะไลท์\"จีนมองเพือนอยา่ งรู้ทนั “แล้วตวั พวกแกเองเคยเห็นรึไงวะ พวกแกก็ไม่ได้ต่างจากฉันเท่าไหร่”ว่าพลางหยิบเอกสารในโต๊ะขึนมาเปิ ดๆดขู ณะถกกบั เพือนในเรืองเดมิ ๆทีพดู คยุ กนั บอ่ ย “ก็ผ้หู ญิงพวกนนั มนั มีคา่ ให้น่ามองเห็นรึเปล่าล่ะ มีดีแค่สวยแต่ร่านผู้ชายซะยิงกว่าอะไร” จีนพูดอย่างไม่ค่อยสนใจนัก แล้วดึงโทรศพั ท์ขนึ มากดดอู ะไรบางอยา่ ง “ต้องเป็ นน้องคนนนั ทีแกเลน่ เน็ตด้วยรึไง ถึงจะมีคา่ น่ะ”เน็กซ์กระเซ้าเพือน

114 จีนหนั มามองด้วยสายตาเฉยชา “หบุ ปากไปเลยเน็กซ์” “ตงั แต่วันนนั แกยังไม่ได้เจอกับเค้าอีกเหรอวะ” เน็กซ์ยังไม่เลิกยงุ่ “………” ทีนีจีนกลบั เงียบไปเอง “ฉนั เห็นแกเปิดเครืองตอ่ เน็ต รอน้องเค้าทงั วนั ทงั คืนมาตงั นานแล้วนะเมือไหร่จะเบอื สกั ทีวะ” “ฉนั ไมไ่ ด้ลําบากอะไรทีจะทํานีหวา่ ” “เฮ้อเชือเค้าเล๊ย ทา่ น Genius Willium Ferguson จะเป็ นพวกบ้าคลงั หลงรักแม้กระทงั ผ้หู ญิงทีไมเ่ คยเหน็ หน้า” “ฉนั ไมไ่ ด้รักสกั หน่อยไอ้เน็กซ์ แกก็เห็นวา่ ฉันยงั ควงผ้หู ญิงอืนอยอู่ ีกตงั เยอะ แกไมร่ ู้อะไรก็เงียบๆไปเลยได้มะ” “เชือมนั ก็ควายแล้ว...” เนก็ ซ์บน่ กบั ไลท์เบาๆ \" เอเบิล แกเป็ นอะไรวะ เห็นเหม่อๆตงั แต่เมือกีแล้ว \" ไลท์เปลียนหวั ข้อสนทนาโดยดงึ เรืองของเอเบลิ ขนึ มาแทน \" เอเบลิ เอ...\" เน็กซ์เข้ามาชว่ ยเรียก \" หา อะไรวะ\" เอเบลิ พงึ รู้สกึ ตวั \" แกเป็นไรวะ\" ไลท์ถาม \" เปลา่ นี ฉนั แค่ ...\" \" แคอ่ ะไร ปกตแิ กไมเ่ คยเหมอ่ อยา่ งนีเลยนีหวา่ \" จีนสงสยั \" เปล่าก็แล้วกัน... \" หันหน้าไปมองนอกหน้าต่างอย่างหงดุ หงิด

115 \" อะไรของมนั วะ \" เนก็ ซ์งงในอาการของเพือน \"ชา่ งมนั เถอะวะ่นีไลท์แกจะทําไงตอ่ กบั ยยั หน้าผีนนั ละ่ \" \" ยัยนันน่ะหน้าผีจริงเหรอวะ \" อยู่ๆเอเบิลก็ถามขึน โดยสายตายงั มองนอกหน้าตา่ ง ยยั อปั ลกั ษณ์...อยากรู้จงั ถ้าถอดแวน่ ออกแล้วหน้าตาจะเป็ นยงั ไงน้า วันนีทําไมเธอถึงดูดีขึน หรือเพราะว่า เปลียนแว่นใหม่ มันเกียวกันรึเปล่านะ ไม่เข้าใจเลยทําไมยยั ขีเหร่นีมักจะเอาผมปิ ดหน้าตลอด ทงั ๆทีเมือกีเธอแคเ่ อาผมเหนบ็ หเู ทา่ นนั เองก็ทําให้หน้าตาดดู ีขนึมากๆๆแล้ว แล้วทําไมคนอย่างเขาจะต้องใจเต้นกับเรืองเล็กๆ แค่นีด้วยหวั ใจของเขาไมเ่ คยรู้สกึ อะไรมาตลอดชีวติ แคย่ ยั นนั จบั มือ ทําไมหวั ใจต้องเต้นแปลกๆอยา่ งนนั ด้วยนะ \" โหแก อย่างนนั ถ้าไม่หน้าผี จะให้เรียกว่าอะไรโคตรจะน่ากลวั จริงๆนะสงสยั ผ้กู ํากับเรืองจอู อนมาเห็นหน้ายยั นนั เข้าเลยเอาไปเป็นแรงบนั ดาลใจทําหนงั \" เนก็ ซ์บรรยาย \" แตย่ ยั นนั ทําได้ไงวะ งมหาสร้อยนนั มาให้แกได้ อยา่ งนีแกคงเจอคปู่ รับทีนา่ กลวั เข้าแล้วละ่ ไอ้ไลท์เอ๊ย\" จีนเข้ามาร่วมวง “ชิส์ พวกแกคอยดเู ถอะ ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆแน่ ยงั ไงฉันก็จะเอามนั ออกจากโรงเรียนให้ได้ พวกแกก็ต้องร่วมมือกบั ฉันด้วย ทําทุกวถิ ีทางให้ยยั ขีเหร่ทรมานให้มากทีสดุ ยิงมนั ลําบากมากเทา่ ไหร่ฉนั ก็จะบีบให้ยยั นนั ลาออกจากโรงเรียนได้งา่ ยเทา่ นนั ...\"

116 บทท่ี 8 งานชนิ้ ทส่ี อง (นแ่ี กกะจะฆา ฉนั ใหต ายเลยใชม ะ) เลิกเรียนซะที วันนีเป็ นวนั ทีสองทีริรินเข้าเรียนตามปกติ แม้เพือนๆในชนั จะยงั มึนตึงใส่เธออยู่ แต่ชีวิตโดยรวมก็สงบดี ไม่มีสาวกพวกแองเจิลมาคอยกวนใจ แม้จะสบายใจขึน แต่สบายกายนีช่างห่างไกลนกั รอยชําจากทีถูกทําร้ายเริมจางลงแล้ว แตร่ ่างกายของริรินก็ยงั คงออ่ นแออยู่ รวมทงั เมือวานต้องแชน่ ําอยเู่ ป็ นชวั โมงๆอาการหวดัจงึ เข้าเลน่ งานอยา่ งหนกั \" ฮดั เช้ย !! \" ริรินจามเป็ นครังทีเท่าไหร่ไม่รู้ หัวก็ปวดตบุ ๆตาลาย สมองมนั มนึ ๆยงั ไงชอบกล

117 ‘ไม่ได้นะยงั ไงเราก็ต้องส้’ู ริรินบอกตวั เอง ทงั ๆทีในใจอยากจะพงุ่ กลบั หอพกั ไปหลบั ให้อิมเต็มตาสกั งีบ แตด่ ้วยหนีสินมากมายทีเธอก่อเอาไว้ริรินจึงตงั ใจว่าจะไปหางานพิเศษทํา เผือจะได้เอาตงั ค์มาใช้หนี (ร้อยล้านนนั คงไม่ไหวหรอกนะ แต่หมืนแปด ของมะเหมียว แถมคา่ ซอ่ มกระจกของห้องBlack room นนั อีก ก็คงต้องรีบหามาใช้ให้เร็วทีสดุ ) เธอหยิบกระเป๋ าก้าวเดินออกจากห้องอยา่ งไมม่ นั คงนกั แตก่ ็ต้องหยุดกึก เมือสาวกของแบล็คแองเจิลกว่าสิบคนยืนขวางประตูเอาไว้ ความกลวั กลบั เข้ามาในจติ ใจของริรินอีกครัง นีอะไรกนั พวกมนัส่งคนมาทําร้ายเราอีกแล้วเหรอ ฉันทําตามสญั ญาหาสร้อยมาคืนให้แล้วแท้ๆนะ \" ยัยขีเหร่!!! \" เหมือนจะเป็นหวั หน้ากระชากเสียงใสร่ ิริน \" ทะ ทําไมพวกนายต้องการอะไร \" ริรินตงั ทา่ เตรียมสู้ \" แองเจิลสงั ให้เธอไปพบเดียวนี\" แล้วพวกมนั ก็กรูกนั มาจบั ริรินเอาไว้ ริรินถกู ลากตวั มาอย่างไม่ปรานี พอเธอดินมากมนั ก็ตบหวั ให้จนหน้าควํา กว่าจะถึงแบล็ครูม ริรินก็น่วมไปทงั ตวั พอเข้าไปในห้องไอ้หัวหน้าก็ผลักริรินล้มลงกับพืนอย่างไม่เบามือเลย หวั เข่าของริรินเจบ็ ไปหมดจากการกระแทกกบั พืนหนิ ออ่ นอยา่ งแรง พอก้มลงไปมองก็เห็นว่าเลือดไหล แต่แข็งใจทําเป็ นไม่เจ็บ หนั หน้าไปเอาเรืองกับพวก

118แบล็คแองเจิลทีตอนนีนงั กนั อย่คู นละมมุ มีผ้หู ญิงสวยๆ น่ารักๆทงั นนัคอยพะเน้าพะนออยไู่ มห่ า่ ง \" พวกนายต้องการอะไร จบั ฉนั มาทําไมไมท่ ราบ ฉันก็ทําตามสญั ญาแล้วนีนา\" \" งานมนั ยังไม่จบสักหน่อยนะยยั ขีเหร่ เธอพูดยงั กะว่าหาสร้อยให้ฉันเส้นนนั ได้แล้วเรืองของเราจะจบอย่างนนั แหละ อย่าลืมซิจนกว่าจะหาเงินร้อยล้านมาใช้ฉันได้ เธอก็ต้องเป็ นทาสฉันตลอดไป\"ไลท์พดู อยา่ งคนถือไพเ่ หนือกวา่ \"...ฉันไมล่ ืมหรอกนา่ แตจ่ ะเรียกฉันให้มาหาก็พดู กนั ดีๆหน่อยก็ได้ ไมใ่ ชล่ ากมาอยา่ งนี ฉนั ก็เจ็บเป็นนะ\" \"อย่ามาทําเป็ นสําออยเลยยยั อปั ลกั ษณ์ ไม่มีพวกฉันคนไหนสนใจหรอกนะวา่ เธอจะเป็นยงั ไง\" ไลท์มองเธออยา่ งเหยียดหยาม \"ฉนั รู้อยแู่ ล้ว วา่ พวกนายเป็ นไง และฉนั ก็ไมไ่ ด้สําออยอะไรสกัหน่อยแค่เรียกร้ องสิทธิทีควรจะได้เท่านันเอง ฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะคิดอยากจะลากก็ลาก อยากจะตีก็ตีนะ่ \" \"พวกแกทําอะไรยยั นี \" เสียงเยน็ ชาของเอเบลิ ดงั ขนึ ทนั ที \"ฉันสังพวกมันเองแหละเอเบิล \" ไลท์บอกเพือน \"เธอคิดว่าตวั เองอยฐู่ านะอะไรยยั ขีเหร่ ถงึ ได้มีสทิ ธิมาเรียกร้อง\" \"นี และถ้าเธอเป็ นต๊กุ ตา ก็คงเป็ นได้แคต่ ๊กุ ตาผีทีนา่ สยดสยองเทา่ นนั ละ่ ยยั อปั ลกั ษณ์\" เนก็ ซ์หวั เราะร่วน พร้อมกบั แฟนสาวข้างกายทีหวั เราะเยาะริรินเป็นลกู คกู่ นั ดีทีเดยี ว

119 ริรินเงียบ เถียงไปยงั ไงเธอก็ต้องเป็นฝ่ ายเสียเปรียบวนั ยงั คํา \"นีงานใหม่ของเธอ\" ไลท์พยักหน้าให้ลูกน้อง ไอ้หวั หน้าคนทีตบหัวเธอเมือกี ก็โยนเอกสารกองโตมาใส่ริริน แม้ร่างบอบบางจะพยายามหลบแล้ว แต่พวกแฟ้ มงาน กระดาษกองหนาพวกนันก็ยังกระแทกเข้าทีท้องของริรินอย่างแรงอยู่ดี ริรินกลันเสียงร้ องทีแสดงความเจ็บปวดเอาไว้ \" ทําให้เสร็จภายในพรุ่งนีเช้า\" \" พรุ่งนีเช้า!!! นายจะบ้ารึไง นีมนั เป็ นการบ้านทีพวกนายหมกัมาทงั เดอื นนะ นีมนั แกล้งกนั ชดั ๆ จะให้ทํางานทีเป็ นไปไม่ได้อยา่ งนีได้ยงั ไง \" \"ไมม่ ีข้อแม้ ฉนั สงั ให้ทําก็ต้องทํา \" ไลท์เหยียดยิมมมุ ปาก พยกัหน้าให้ลกู น้องเล็กน้อย แล้วพวกนนั ก็ลากตวั ริรินออกจากห้องไป \"แกทําเกินไปรึเปลา่ วะไลท์ \" เอเบลิ ผลกั ผ้หู ญิงสวยข้างตวั ออกหา่ ง เมือประตปู ิดลง \"คราวนีล่ะ ยัยนีได้ลาออกจากโรงเรียนแน่ \" ไลท์ไม่สนใจคาํ ถามของเอเบลิ กลบั พดู รืนเริงหน้าตาสมหวงั ซะงนั \"ก็ดีเหมือนกันเรืองนีมนั จะได้จบๆ ซะทีฉันเบือความวุ่นวายเรืองยยั ขีเหร่นีจะแยแ่ ล้ว\" จีนหนั ไปสนใจเด็กสาวข้างตวั แทน \"นีเธอจะมาลูบอะไรนักหนา อย่าทําตัวน่ารําคาญนักได้ไหม ฉันแค่ให้มาอยู่ใกล้ชดิ แคน่ ี อยา่ มาทําตวั ระรืนให้มนั มากนกั \" \"ขอโทษคะ่ จีน เรมีไมร่ ู้วา่ คณุ ไมช่ อบ \"

120 \"จีนแกก็อย่าดนุ กั เลย ดูดิเรมีเศร้ าไปแล้ว\" เน็กซ์ยังคงรืนเริง\"ฉนั วา่ เอางีดไี หม เดียววนั อาทติ ย์นี เราไปเทียวกนั ดีกวา่ ตอนนีก็ครบคู่พอดี ฉลองทีคราวนีไล่ยยั หน้าผีนนั ออกจากโรงเรียนได้สําเร็จ แตไ่ ลท์แกต้องควงมาคนเดียวนะเว้ย ฉนั ขีเกียจฟังเสียงผ้หู ญิงของแกทะเลาะกนั \" \"เอางนั ก็ได้\" เพือนๆเหน็ ด้วย ฝังของริรินหลงั จากถูกลากออกมาจากห้องนรกนนั แล้ว พวกสาวกก็ยดั เธอเข้าไปในห้องอีกห้องหนงึ ทีห่างจากแบล็ครูมพอสมควรมนั ผลกั ริรินลงกลางห้องอยา่ งไมป่ รานีเชน่ เคย พร้อมกบั เขวียงแฟ้ มลงบนพืน \"เอ๊า ทํางานไป!!! \" \"ฉันต้องทํางานทีนีด้วยเหรอ ฉันอยากกลับไปทํางานทีห้องของฉันเองมากกว่า\" (อย่างน้อยก็รู้สกึ ปลอดภยั กว่าทีนี ไม่รู้พวกนีมนัจะบ้าลกุ ขนึ มาตีเธออีกเมือไหร่) \"ทําทีนีแหละ แองเจิลต้องการแน่ใจว่าเธอทํางานทงั หมดเองคนเดียว และแองเจิลบอกวา่ ถ้าเธอยอมแพ้เมือไหร่ก็ให้บอกฉันได้ทนั ทีเพราะฉนั ได้เตรียมใบลาออกเอาไว้ให้เธอแล้ว แตถ่ ้าเธอทําไมเ่ สร็จเธอก็ต้องบอกฉนั อีกอย่ดู ี เพราะฉันก็ได้เตรียมใบลาออกเอาไว้ให้เธอแล้ว

121เชน่ กนั พวกฉันอย่ขู ้างนอกถ้าจะมาเอาใบลาออกเมือไหร่ก็บอกแล้วกนั นะ\" ไอ้หมอนนั พดู ทงิ ท้าย มนั และลกู น้องก็ออกจากห้องไป \"ไอ้พวกบ้าอํานาจแบล็คแองเจิล!!!\" ริรินตะโกนด่าอย่างเหลืออด นีมันตังใจจะไม่ให้เรามีทางรอดเลยนีนา ไอ้พวกสารเลวเฮงซวย @#$@&*&%@และอีกมากมายบรรยายไม่หมด ริรินนังกระฟัดกระเฟี ยด ขว้างไม้ขว้างมืออยา่ งอารมณ์เสียอยเู่ ป็นนาน เมือเวลาผ่านไป หลงั จากอารมณ์เย็นลงแล้วริรินก็มองรอบห้องอย่างสนใจ ห้องนีมีขนาดใหญ่ทีเดียว มีตู้หนังสือทีสูงจนติดเพดานเป็ นสิบๆหลัง แถมมีหนังสือบรรจุอยู่ในนันจนเต็ม โต๊ะอ่านหนงั สือ พร้อมคอมพิวเตอร์ ปรินเตอร์ อปุ กรณ์การเรียนครบครัน ริรินวงิ ไปดตู รงนนั ตรงนีอยา่ งตืนเต้น \"โหหนงั สือเลม่ นีก็มีด้วย อ๊ยุ เล่มนนั ทีเราตามหามานาน โอ้โห มีแตห่ นงั สือดีๆทงั นนั เลย >o<// \" เธอสํารวจห้องด้วยความเพลิดเพลิน แต่ก็ต้องหน้าบูดสนิทเมือไปเหน็ รูปของไอ้ปี ศาจสีตวั นนั วางอยบู่ นโต๊ะอา่ นหนงั สือ \" เชอะ คดิ วา่ คนอยา่ งริรินจะยอมแพ้ง่ายๆอยา่ งนนั เหรอ ไม่มีทางหรอกไอ้พวกปี ศาจสีผสมอาหาร\" เธอสง่ สายตาท้าทายเข้าไปในรูปแล้วริรินก็คว้าปากกามาตกแตง่ รูปนนั จนหน้าของเทพแบล็คแองเจิลทีแสนหล่อเหลา เปลียนเป็ นปี ศาจหน้าแมว หน้าลิง หน้าววั หน้าหมู มีเขาไปซะงนั ริรินยิมสะใจกบั ผลงานของตวั เอง “เฮอะ!! ทํากบั ตวั จริงไมไ่ ด้ก็ขอแก้แค้นกบั รูปถ่ายไปก่อนก็แล้วกนั -*-”

122 หลงั จากนนั ริรินก็ม่งุ มนั ทํางานอย่างไม่รู้จกั เหน็ดเหนือย แม้จะออ่ นล้าจากอาการหวดั ทีเข้ามารุมเร้าและร่างกายทีบาดเจ็บอย่กู ่อนแล้วก็ตามที ท้องของริรินร้องจ๊อกๆจากอาหารทียงั ไมต่ กถึงท้อง แตเ่ ธอก็ยงั ก้มหน้าทํางานอยอู่ ยา่ งนนั ตีหนึง…. ตีสอง…ตีสามผ่านไป กองเอกสารค่อยๆลดลงเรือยๆ พร้อมกบั ความอดทนของร่างกายริรินทีเริมออ่ นแอลงทกุ ขณะ แม้จติ ใจจะมงุ่ มนั แตร่ ่างกายก็มีขีดจํากดั เหมือนกนั ในรุ่งสางของเช้าวนั ตอ่ มาสตขิ องริรินก็ดบั วบู ลง \" เป็นไงมงั ยยั อปั ลกั ษณ์มนั มาเอาใบลาออกไปรึยงั \" ไลท์ถามลกู น้องทนั ทีทีเดนิ เข้ามาในแบลค็ รูม \" ยงั ครับ\" ลกู น้องก้มหน้าตอบอยา่ งนอบน้อม \" เป็ นไปได้ไงวะ แกอย่าบอกนะว่ายยั ขีเหร่ ทํางานทงั หมดเสร็จแล้ว \" \"เปล่าอีกนนั แหละครับ คือตงั แตย่ ัยนันเข้าไปในห้อง ก็ยงั ไม่ออกมาเลยครับ\" \"อะไรวะ!! แล้วพวกแกได้เข้าไปดบู ้างรึเปล่า ป่ านนีไม่ใช่มันหนีออกไปแล้วรึไง\" ไลท์ตรงดิงไปทีห้องหนงั สืออย่างหงุดหงิด ร่างสูงเปิ ดประตู อย่างแรง กระแทกเท้าเดินเข้าไปในห้องด้วยความรีบร้อน

123แล้วสายตาก็ต้องปะทะเข้ากบั ร่างบางทีนอนฟบุ หน้าลงกบั กองหนงั สืออยา่ งไมไ่ ด้สติ \"โธ่เอ๊ย นึกว่าจะแน่แค่ไหน\" ไลท์มองริรินด้วยสายตาเหยียดหยาม เขาเข้าไปกระชากไหลข่ องเธออย่างแรงตงั ใจจะบอกให้เธอเลิกสําออยสกั ที แตก่ ็ต้องรีบดงึ มือออก \" ตัวร้ อนยังกะไฟ \" ร่างสูงต้องอุทานออกมา ขนาดมีเสือนกั เรียนกนั อยู่ ความร้อนจากตวั ของยยั นียงั มากซะจนเขารู้สกึ ได้ ไลท์เอาผมของยยั ขีเหร่ทีปรกบงั หน้าตาจนมิดขนึ เหน็บหขู องเธอไว้ ยืนมือไปองั ทีแก้มเบาๆ \"สงสยั จะเป็นไข้ ยยั บ้าเอ๊ย ไหนวา่ เกง่ นกั แคน่ ีก็จอดแล้ว\" ไลท์อ้มุ ริรินออกจากเก้าอีตวั นนั อยา่ งไมเ่ บามือนกั ริรินยงั คงไมไ่ ด้สติ ศีรษะของเธอคลอนแคลนไปมาตามแรงเดินของชายหน่มุ เส้นผมยาวสลวยตกลลู่ งสพู่ ืนตามแรงดงึ ดดู ของโลก ไลท์ทีกําลังรอให้ลูกน้องเปิ ดประตูให้ก้มลงดูหน้าของริรินผา่ นๆ แล้วเขาก็ต้องหนั กลบั มาจ้องอีกครัง ยยั นี... ...…………. โปรดตดิ ตามตอในเลม คะ

124

125

126

127