ลมกับพระอาทิตย์

1

2 กาลคร้ังหน่ึงนานมาแล้ว วันท่ีอากาศแจ่มใสท้องฟ้าปลอดโปร่ง พระอาทติ ย์ ออกมาส่องแสงเจิดจ้าอย่างที่เคยเป็ น เจ้าลมเพ่ือนเก่าได้ผ่านมาเห็นเลยหยุด แวะทกั ทาย

3 \"เป็ นอย่างไรบ้างพระอาทิตย์มติ รแห่งเรา ไม่เจอกนั เสียนานสบายดหี รือไม่\" เจ้าลมตะโกนทักทายสหายเก่าสุดเสียง พระอาทิตย์ก็ตอบรับอย่างดีใจ ด้วยไม่เจอลมตนนีม้ าเนิ่นนานเหลือเกนิ ขณะน้นั เองก็มีชายหนุ่มนกั เดินทางสวมเส้ือคลุมกาลงั เดินเล่นเตร็ดเตร่ อยู่ เจา้ ลมเห็นอยา่ งน้นั กน็ ึกสนุก พดู ทา้ ทายบางส่ิงออกมา

4 \"พระอาทติ ย์สหายรัก เรามาแข่งขนั วดั ความแขง็ แกร่งกนั สักหน่อยไหม\" ลมกล่าวชกั ชวน \" ได้สิ ๆ แข่งอะไรดเี ล่า \" พระอาทิตย์ตอบกลับแบบไม่คิดอะไร ด้านเจ้าลมก็ชี้ลงไปยังหนุ่มนัก เดนิ ทางคนน้ันพร้อมกล่าว

5 \"ง่ายมากเลย ทายังไงก็ได้ให้เสื้อคลุมของพ่อหนุ่มคนน้ันหลุดออกมา จากตวั ใครทาสาเร็จถือเป็ นผู้ชนะและแขง็ แกร่งทส่ี ุด\" พระอาทติ ย์พยักหน้าตอบรับ ลมเห็นว่าสหายรักรับคาท้าจึงโผไปหาหนุ่มนัก เดนิ ทาง พลางตะโกนไล่หลงั \"ฉันขอเร่ิมก่อนเลยนะ\"

6 เจ้าลมใช้กาลังท้ังหมดรวบรวมมาเป็ นพายุขนาดย่อม หวังทาให้เสื้อคลุมตัว น้ันปลิดปลิว แต่หนุ่มนักเดินทางก็ไม่หว่ันไหวแถมยังจับเสื้อเอามาคลุมไว้ แน่น

7 ลมเห็นอย่างน้ันก็ยิ่งใช้แรงบีบบังคับมากขึน้ ไปอีก จนหนุ่มคนน้ันแทบไม่มี แรงก้าวเดนิ \"ทาไมลมในวนั นีถ้ ึงได้มคี วามโหดร้ายกบั ฉันนักนะ\" หนุ่มนักเดินทางบ่นอย่างท้อใจแล้วดึงเสื้อคลุมตัวแน่นกว่าเดิม เจ้าลมจึง รวบรวมพลงั อกี คร้ังพร้อมกบั เป่ าไปยงั หนุ่มคนน้ัน ถงึ ข้นั เดนิ เซเกือบล้ม

8 \"พอเถิดหนาลมเอ๋ย เราขอลองแข่งบ้างเถิด\" พระอาทิตยก์ ล่าวกบั ลม ดว้ ยแรงที่ใกลจ้ ะหมดไป ลมจึงยอมให้พระอาทิตยม์ าแข่งต่อ คราวน้ี อากาศแจ่มใสไร้พายใุ ด ๆ มาก่อกวน หนุ่มนกั เดินทางเลยเดินต่อจนใกลถ้ ึง แนวป่ า ดา้ นพระอาทิตยเ์ องก็เร่ิมแผนการอยา่ งแยบยล เขาค่อย ๆ เปล่งแสง ใหร้ ้อนทีละนิด ทีละนิด

9 จนหนุ่มคนน้ันเริ่มรู้สึกอุ่นขึน้ อุ่นขึน้ จากความอบอุ่นกลายเป็ นความร้อน พอเจอ แนวต้นไม้เงยี บสงบ หนุ่มนักเดนิ ทางเลยเลือกท่ีจะเข้าไปนั่งพกั พร้อมถอดเสื้อคลุม ตัวทีล่ มท้าพระอาทติ ย์วางไว้ข้างกายอย่างสบายใจ

10 \"ความอ่อนโยนของเธอเหนือกว่าพละกาลงั ทฉ่ี ันมจี ริง ๆ\" ลมช่ืนชมในสิ่งทพี่ ระอาทติ ย์ทาลงไป \"ไว้มโี อกาสคราใด เราจะแวะมาหาใหม่นะพระอาทติ ย์เพื่อนรัก\" ท้งั คู่จงึ ยมิ้ ร่าลากนั อย่างมคี วามสุข

11 นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า : การใช้ กาลังและความรุ นแรงแข่ งขันกันไม่ ทาให้ เราได้ ในส่ิ งที่ต้ องการเสมอ ไป บางคร้ังอาจจะต้องสูญเสียสิ่งเหล่าน้ันเพราะการกระทาอันก้าวร้าวของ เราก็เป็ นได้ แต่ถ้าเปลี่ยนความรุนแรงมาเป็ นความอ่อนโยนและมีเมตตา ไม่ ว่าจะทาอะไรย่อมได้ผลสาเร็จตอบแทนอย่างทห่ี วงั แน่นอน

12