ΦΩΝΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 70όν 2 ᾽Ιανουαρίου 2022 APIΘ. ΦΥΛ. 1 (3579) ΤΟ ΦΩΣ ΠΡΙΝ ΤΑ ΦΩΤΑ Κυριακή πρό τῶν Φώτων καί συνάμα πρώτη Κυριακή τοῦ νέου ἔτους ἡ σημερινή, καί ἀκούσαμε κατά τή θεία Λειτουργία νά διαβάζεται ἕνα μι- κρό ἀπόσπασμα ἀπό τήν ἀρχή τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ εὐαγγελιστοῦ Μάρκου. Ἀπόσπασμα προπαρασκευαστικό καί προδρομικό γιά τήν ὑπο- δοχή τῆς ἐρχόμενης μεγάλης δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Θεοφανεί- ων μέ πρωταγωνιστή τόν τίμιο Πρόδρομο, τή μεγάλη αὐτή βιβλική προ- σωπικότητα, τόν προφήτη καί διδάσκαλο, τόν ἀσκητή καί μάρτυρα, τόν φίλο καί συγγενή τοῦ Κυρίου, ἐκεῖνον τοῦ ὁποίου τήν παρουσία καί τήν ἀποστολή εἶχαν προκηρύξει οἱ Προφῆτες. Ἡ πρόσκληση τοῦ τιμίου Προδρόμου Οἱ καιροί μας, καιροί μεστοί λόγων κενῶν καί ἀνούσιων πού μέ τρόπο στομφώδη προβάλλουν τά ἐπίπλαστα καί πρόσκαιρα καί -ὡς ἐκ τούτου- καθίστανται ἀνίκανοι νά πείσουν, πολλά ἔχουν νά διδαχθοῦν ἀπό τή διά- κριση, τήν εὐθύτητα, τήν πίστη καί τήν ὁμολογία τοῦ κηρύγματος τοῦ τιμίου Προδρόμου, ὁ ὁποῖος σέ κάθε στιγμή τῆς ἁγίας ζωῆς του, πάντο- τε ἐπέλεγε ἐμπειρικά τήν πράξη «εἰς θεωρίας ἐπίβασιν». Μολονότι με- γάλη τιμή ἀπέδιδαν οἱ ἄνθρωποι ἀξίως καί δικαίως στό πρόσωπό του, ἐκεῖνος σέ κάθε περίσταση ὁμολογοῦσε, ἀλλά καί μέσα στούς αἰῶνες ὁμολογεῖ, ὅτι ἔρχεται ὕστερα ἀπό ἐμένα ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος νά σκύψω καί νά τοῦ λύσω ὡς δοῦλος τό κορδόνι τῶν ὑπο- ΟΛΟΨΥXΑ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ 2022 ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ, ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑ ΕΛΠΙΔΟΣ, ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ, ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΤΙΣΗ!

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Μάρκ. α´ 1-8) Ὁ Πρόδρομος τοῦ Χριστοῦ Ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς Προφήταις· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου. Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ. Ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται· καὶ ἐβαπτίζο- ντο πάντες ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ, ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. Ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου, καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον. Καὶ ἐκήρυσσε λέγων· Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑπο- δημάτων αὐτοῦ. Ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. δημάτων του. Εἶναι αὐτός περί τοῦ ὁποίου ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μέ τό ἀψευ- δές στόμα του εἶχε διαβεβαιώσει ὅτι δέν ἔχει γεννηθεῖ ἀπό μήτρα γυ- ναίκας ἄνδρας μεγαλύτερος σέ ἀξία πνευματική ἀπό τόν τίμιο Πρόδρο- μο. Εἶναι ὁ Προφήτης πού διακαῶς ἐπιθυμεῖ νά τόν ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι σάν νά μήν ὑπάρχει, προσανατολίζοντας τήν προσοχή καί τό βλέμμα τους στόν Χριστό. Αὐτός λοιπόν κηρύττει σήμερα ἀπό τόν ἄμ- βωνα κάθε ὀρθοδόξου ναοῦ στά πέρατα τῆς οἰκουμένης· ὁ ὄντως ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πού ἤδη ἀπό τήν κοιλιά τῆς γηραλέας μητέρας του, τῆς Ἐλισάβετ, εἶχε κηρύξει καί προσκυνήσει τή Θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Μᾶς ὑποδέχεται σήμερα εὐαγγελικῶς ὁ ἱστάμενος στό μεταίχμιο Καινῆς καί Παλαιᾶς Διαθήκης, δείχνοντας στήν αὐγή τοῦ σωτηρίου ἔτους 2022 τόν δρόμο, φωτίζοντας τίς ζωές μας καί προσκαλώντας μας πάλι μέ τήν «καινίζουσα τά πάντα» προδρομική πρόταση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τή μετάνοια. Τό θαῦμα στήν Ἐκκλησία Καμία ἴαση ἀπό σωματική καί πνευματική ἀσθένεια, καμία ἀποκατά- σταση στή λαβωμένη ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀκόμη καί ἡ ἴδια ἡ ἀνάσταση ἑνός νεκροῦ δέν ἀποτελεῖ θαῦμα γιά τήν Ἐκκλησία ὅσο ἡ μετάνοια, ἡ ἀλλαγή δηλαδή τοῦ προσανατολισμοῦ μας, τῆς σκέψης, τοῦ νοῦ μας, ὁ ἀναβαπτισμός τους στό γλυκύ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι χθές καί σήμερα ὁ αὐτός καί παραμένει «ἀναλλοιώτως» ἡ ὁδός, ἡ ἀλή- 2

Μετάφραση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς Ἡ ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἔχει ὡς ἑξῆς: Ὅπως εἶναι γραμμένο στά βιβλία τῶν προφητῶν· «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἀγγε- λιαφόρο μου νά πορεύεται μπροστά σου κι αὐτός θά προετοιμάσει τόν δρόμο σου, πού ἐκτείνεται ἐμπρός σου. Ἡ φωνή του θά ἀκούγεται στήν ἔρημο, ἑτοιμᾶστε τήν ὁδό τοῦ Κυρίου, κάνετε ἴσια τά μονοπάτια γιά νά περάσει»· ἐμφανίσθηκε ὁ Ἰωάννης στήν ἔρημο, ὅταν βάπτιζε καί κήρυττε τό βάπτισμα ὡς ἔνδειξη μετανοίας, πρός ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Καί πήγαιναν σέ αὐτόν οἱ ἄνθρωποι ἀπό ὅλη τήν περιοχή τῆς Ἰουδαίας καί ἀρκετοί Ἱεροσολυμίτες, καί ὅλοι βαπτίζονταν ἀπό αὐτόν στόν Ἰορδάνη ποταμό καί συγχρόνως ἐξομολογοῦνταν τίς ἁμαρτίες τους. Ὁ Ἰωάννης εἶχε ἔνδυμα ἀπό τρίχες καμήλας καί δερμάτινη ζώνη γύρω ἀπό τή μέση του, ἔτρω- γε ἀκρίδες καί ἄγριο μέλι. Καί στό κήρυγμά του ἔλεγε: Μετά ἀπό ἐμένα, ἔρχεται ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό ἐμένα, τοῦ ὁποίου δέν εἶμαι ἄξιος νά σκύψω γιά νά λύσω τό λουρί τῶν ὑποδημάτων του. Ἐγώ μέν σᾶς βάπτισα μέ νερό, αὐτός ὅμως θά σᾶς βαπτίσει μέ τό ἅγιο Πνεῦμα. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) θεια καί ἡ ζωή. Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ χαρά γιά τούς ἁγίους ἀγγέλους, πανηγύρι γιά τόν οὐρανό, θρῆνο καί ὀδυρμό γιά τούς δαίμονες. Μέ ἄγχος καί ἀγωνία, μέ ἀμφιβολίες καί ἀπορίες, μέ φόβο στίς καρ- διές μας γιά ὅσα ἐκεῖνος μέλλει νά μᾶς φανερώσει, βηματίζουμε δειλά στόν νέο χρόνο πού ἀνοίγεται μπροστά μας. Εἶναι, ἄραγε, αὐτά τά αἰσθήματα πού ἁρμόζουν στίς καρδιές ὅσων πιστεύουν στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί ἀκοῦνε μέ συνέπεια τό κάλεσμα τοῦ τιμίου Προδρόμου; Μόνο ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στόν Θεό, περί τῆς πατρικῆς πρόνοιας γιά τό ὁποῖο μιλάει ὁ Παῦλος κραυγάζοντας μέ στεντόρεια φωνή, μπορεῖ νά ἐπιτρέψει νά καλλιεργοῦνται καί νά φύονται τέτοια ζιζάνια στό χωράφι τῆς καρδιᾶς μας. «Μά…», θά ποῦμε, «...τό διαδίκτυο, ὁ γέροντας, ἡ γε- ρόντισσα»… Ὁ μέγιστος Πρόδρομος μᾶς ἀπαντᾶ ταπεινούμενος καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε στόν Χριστό πού εἶναι ἡ τελεία ἀγάπη, ἡ ὁποία «ἔξω βάλλει τόν φόβον». Δέν μποροῦμε νά προβλέψουμε τούς ἀνέμους, τίς καταιγίδες, τά ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα πού θά φέρει ὁ νέ- ος χρόνος, μποροῦμε ὅμως μέ ἔνδυμα τή μετάνοια καί πανωφόρι τήν ἀγάπη καί τήν πίστη μας στόν Χριστό νά ξεκινήσουμε τήν πορεία, βέβαιοι ὅτι «εἰ ὁ Θεός μεθ’ ἡμῶν, οὐδείς καθ’ ἡμῶν». Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ. 3

2 Ἰανουαρίου 2022: ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ Σιλβέστρου Ρώμης († 335)· Θεαγένους († 320), Θεοπίστου, Σεργίου, καί Θεοπέμπτου μαρτύρων, Κοσμᾶ (Α´) Κων/πόλεως, Σεραφείμ ὁσίου τοῦ Σάρωφ († 1833) Ἦχος: γ´ – Ἑωθινόν: ΣΤ´ – Ἀπόστολος: Β´ Τιμ. δ´ 5-8 – Εὐαγγέλιον: Mάρκ. α´ 1-8. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 9 Ἰανουαρίου, μετά τά Φῶτα. Ἀπόστολος: Ἐφεσ. δ´ 7-13 – Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ´ 12-17. ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΙΧΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ 2022 Τά ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ περιέχουν τίς εἰδικές τυπικές δια- τάξεις τοῦ μηνολογίου 2022, ἀφιερωμένα στή συμπλήρωση ἑκατό (100) ἐτῶν ἀπό τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς. Ὁ ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΙΧΟΥ περιέχει τό καθημερινό ἑορτολόγιο καί ἐπίκαιρα θεολογικά μηνύματα. Τό πλαίσιο κοσμεῖται μέ ἁγιογραφία φορητῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας βρεφοκρατούσας. Ἡ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ –ἡμερολόγιο τσέπης– περιέχει συνοπτικό καί ἀλφαβητικό ἑορτολόγιο, ἑβδομαδιαῖο ἡμερολόγιο - σημειωμα- τάριο καί χρήσιμες πληροφορίες. Ἀφιερώνεται στίς ἀλησμόνη- τες Πατρίδες (1922-2022). Παρακολουθῆστε τό Πρόγραμμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (www.ecclesia.gr) ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 4

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 26 Δεκεμβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 52 (3578) ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ Ή Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ; Ἡ Καινή Διαθήκη σέ ὁρισμένα σημεῖα της ἀναφέρει στοιχεῖα πού δεί- χνουν ὅτι ὁ Χριστός ὑπῆρξε ἱστορικό πρόσωπο. Δέν εἶναι μόνο οἱ χρο- νολογήσεις πού κάνει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, τόσο στή Γέννηση, ὅσο καί στή Βάπτιση τοῦ Κυρίου, ὁπότε ἀναφέρεται τόσο στόν αὐτοκράτορα τῆς Ρώμης, τόν Αὔγουστο καί, ἀργότερα, τόν Τιβέριο, ὅσο καί σέ πρό- σωπα πού ἦταν ἡγεμόνες, ὅπως ὁ Κυρήνιος στή Συρία (Λουκ. 2,1-2), ὁ Πόντιος Πιλάτος, οἱ τετράρχες Ἡρώδης, Φίλιππος καί Λυσάνιος (3,1). Εἶναι καί ἀναφορές, ὅπως αὐτή πού κάνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά τόν ἀδερφό τοῦ Κυρίου, τόν Ἰάκωβο τόν ἀδελφόθεο, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννηση: «Ἕτερον δέ τῶν ἀπο- στόλων οὐκ εἶδον εἰ μή Ἰάκωβον τόν ἀδελφόν τοῦ Κυρίου» (Γαλ. 1,19). Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν δέν μιλᾶ γιά ἕνα πρόσωπο τῆς φαντασίας, ἀλλά γιά τόν πρῶτο ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων, ὁ ὁποῖος ἀπολάμβανε κύ- ρους ἀνάμεσα στούς μαθητές καί στούς πρώτους χριστιανούς καί ὑπῆρξε ὁ πρόεδρος τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου τοῦ 49 μ.Χ. Ὁ ἱστορικός Ἰησοῦς Τό ὅτι ὁ Χριστός εἶχε ἀδέρφια ἀπό τόν προηγούμενο γάμο τοῦ Ἰω- σήφ εἶναι γνωστό ἀπό τήν παράδοση. Αὐτό ὅμως πού οὐσιαστικά ἡ Ἐκκλησία τονίζει εἶναι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι ἕνας λογοτεχνι- κός ἤ ἕνας φανταστικός ἥρωας, ἀλλά ὁ Θεός πού ἔγινε ἄνθρωπος. Καί ὡς ἄνθρωπος εἶναι ἐνταγμένος σέ μία συγκεκριμένη οἰκογένεια, ἔζησε σέ συγκεκριμένη ἱστορική περίοδο καί καταδικάστηκε σέ θάνατο ἀπό τούς ἡγεμόνες τοῦ τόπου ὅπου ἔζησε καί ἔδρασε, μέ τή σύμφωνη γνώ- μη τῆς ρωμαϊκῆς διοίκησης, ἡ ὁποία κυβερνοῦσε τόν τότε γνωστό κό-

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Γαλ. α´ 11-19) Τό κήρυγµα τοῦ εὐαγγελίου Ἀδελφοί, γνωρίζω δὲ ὑμῖν, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλι- κιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου πα- ραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζω- μαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀπο- στόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου. σμο. Τά στοιχεῖα αὐτά καταγράφονται καί στούς ἱστορικούς τῆς ἐποχῆς, τόν Φλάβιο Ἰώσηπο, τόν Σουητώνιο καί τόν Τάκιτο. Γιά ὅσους, λοιπόν, ἀρέσκονται νά ἐξετάζουν τά γεγονότα μέ κριτή- ριο τήν ἐπιστήμη καί τόν ὀρθολογισμό ὁ Χριστός ὡς ἄνθρωπος ὑπῆρξε. Δέν εἶναι ἕνα γέννημα τῆς φαντασίας, οὔτε καί ἕνα μυστηριῶδες πρό- σωπο πού δέν γνωρίζουμε τήν κατά κόσμον ταυτότητά του. Ἑπομένως, τό ἐρώτημα πού ἀνακύπτει εἶναι ἄν ὁ Χριστός εἶναι ἕνας ἀπό τούς ξε- χωριστούς ἥρωες τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, πού ἀνήκει στό χθές, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἤ πρόκειται γιά ἕνα πρόσωπο τό ὁποῖο μᾶς καλεῖ νά λά- βουμε θέση ἔναντί του. Ὄχι γιά τό ἄν ὑπῆρξε ἤ ποιός ἦταν κατά κό- σμον, ἀλλά ἄν εἶναι γιά ἐμᾶς Θεός ἤ ὄχι. Ἡ πίστη, καρπός τῆς ἐλευθερίας Εἶναι ἀκόμη ἀπόδειξη τοῦ σεβασμοῦ τοῦ Θεοῦ στήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποία ἐκεῖνος μᾶς δώρισε, δημιουργώντας μας κατ’ εἰκόνα του, τό ὅτι μᾶς παρέχει τά στοιχεῖα, ἀλλά ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά λά- βουμε θέση ἔναντί του. Καί ἡ θέση ἔχει νά κάνει μέ τήν πίστη ἤ ὄχι. Ποι- ός εἶναι ὁ Χριστός γιά ἐμᾶς; Εἶναι ὁ Θεάνθρωπος λυτρωτής καί σωτή- ρας τοῦ κόσμου ἀπό τόν θάνατο καί ὁ χορηγός τῆς ἀνάστασης καί τῆς ζωῆς, ἤ ἕνα ἀδιάφορο πρόσωπο, τό ὁποῖο ἔγραψε ἱστορία ἀλλά δέν ἔχει νά πεῖ τίποτα προσωπικά στόν καθέναν μας; Κι αὐτό συμβαίνει ὅταν δέν 206

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, σᾶς δηλώνω, ὅτι τό εὐαγγέλιο πού κήρυξα δέν εἶναι ἐπινόηση ἀνθρώπου· γιατί οὔτε ἐγώ τό παρέλαβα ἤ τό διδάχθηκα ἀπό κάποιον ἄνθρωπο, ἀλλά μοῦ τό ἀποκάλυψε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἀσφαλῶς, θά ἔχετε ἀκούσει γιά τή συμπεριφορά μου στό παρελθόν, ὅταν ἀνῆκα στήν ἰουδαϊκή θρησκεία, ὅτι καταδίωκα μέ πάθος τήν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί προσπαθοῦσα νά τήν ἐξαφανίσω, καί προόδευα στόν Ἰουδαϊσμό περισσότερο ἀπό πολλούς ἄλλους συνομήλικους ὁμοεθνεῖς μου, ἐπειδή εἶχα μεγαλύτερο ζῆλο γιά τίς παραδόσεις τῶν πατέρων μου. Ὅταν ὅμως εὐαρε- στήθηκε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μέ εἶχε ξεχωρίσει ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας μου, καί μέ κάλεσε μέ τή χάρη του νά μοῦ ἀποκαλύψει τόν Υἱό του, νά τόν κηρύσσω μέ τό εὐαγγέλιο στούς εἰδωλολάτρες, δέν ἔσπευσα νά συμβουλευθῶ κανέναν ἄνθρω- πο, οὔτε ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα νά συναντήσω τούς πρίν ἀπό μένα ἀπο- στόλους, ἀλλά ἀναχώρησα στήν Ἀραβία, καί ξαναγύρισα στή Δαμασκό. Κατόπιν, μετά ἀπό τρία χρόνια, ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα, νά γνωρίσω τόν Πέτρο καί ἔμεινα κοντά του δεκαπέντε ἡμέρες. Ἄλλον ὅμως ἀπό τούς ἀποστόλους δέν εἶδα, ἐκτός ἀπό τόν Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Κυρίου. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) θέλουμε νά ἔχουμε δέσμευση ἔναντί του, δέν εἶναι οἱ ἐντολές του ὁδο- δεῖκτες στή ζωή μας καί προχωροῦμε σάν νά μήν ὑπάρχει ἤ σάν νά εἶναι μία εὐχάριστη ἀνάπαυλα στήν καθημερινότητά μας, μία παράδοση πού ὀμορφαίνει, ξεκουράζει, ἀλλά δέν ἀλλάζει τήν πορεία μας. Ἡ κλήση τῆς Ἐκκλησίας γιά σχέση Ἔχουμε κληθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία μας νά γίνουμε κι ἐμεῖς ἀδέρφια τοῦ Χριστοῦ, ὄχι ἐκ τῆς συγγενείας τῆς κατά ἄνθρωπον, ἀλλά ἐκ τῆς συγγενείας ἐκ τοῦ βαπτίσματος καί τῆς πίστεως. Κι αὐτό εἶναι τό νόημα τῶν ἑορτῶν πού ζοῦμε στήν Ἐκκλησία. Νά ὑπερβοῦμε τό ἐξωτερικό κέ- λυφός τους καί νά ζήσουμε καί τήν οὐσία τους, δηλαδή τή δίψα γιά κοι- νωνία μέ τόν Χριστό, τήν ἀδελφοποίησή μας μέσω τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Θεανθρώπου καί τῆς ἑνότητάς μας στήν ἀγάπη καί στή θεία Εὐχαριστία. Διότι ὅταν εἴμαστε ἀδελφοί τοῦ Χριστοῦ, γινόμαστε καί ἀδελφοί μεταξύ μας. Ἡ σχέση μέ τόν Χριστό εἶναι σχέση πού δέν μένει στήν ἀποκλειστικό- τητα τῆς συγγένειας ἤ τῆς θρησκευτικότητας. Εἶναι μία συνεχής πρόσ- κληση πρός ὅλη τήν ἀνθρωπότητα νά συμμετάσχει καί νά ζήσει μέ τόν Θεάνθρωπο στήν Ἐκκλησία. Ἡ ἀνοιχτότητα ὅμως προϋποθέτει καί τό 207

26 Δεκεμβρίου 2021: ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ «’Ιωσήφ τοῦ μνήστορος, Δαυίδ τοῦ προφητάνακτος καί Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου». † Ἡ σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εὐθυμίου Σάρδεων ἱερομ. τοῦ ὁμολογητοῦ († 840). Ἦχος: β´ – Ἑωθινόν: Ε´ – Ἀπόστολος: Γαλ. α´ 11-19 – Εὐαγγέλιον: Μτθ. β´ 13-23. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 2 Ἰανουαρίου 2022, Πρό τῶν Φώτων. Ἀπόστολος: Β´ Τιμ. δ´ 5-8 – Εὐαγγέλιον - Μάρκ. α´ 1-8. «ναί» τῆς ἐλευθερίας τοῦ καθενός μας. Μᾶς δόθηκε καί κληθήκαμε νά εἴμαστε ἀδέρφια, διότι ὅλοι εἴμαστε πλασμένοι κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Τό ἐρώτημα εἶναι ἄν θέλουμε νά γίνουμε. Κι αὐτό δέν ἀπαντιέται μέ τόν ρο- μαντισμό τῶν ἡμερῶν. Θέλει ἀπόφαση γιά ἐνεργό ἔνταξη στήν Ἐκ- κλησία καί ἀγώνα γιά συνάντηση μέ τόν Χριστό. Ἐκεῖνος μᾶς δίνεται. Ἐμεῖς τόν δεχόμαστε; π. Θ.Μ. ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΙΧΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ 2022 Τά ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ περιέχουν τίς εἰδικές τυπικές δια- τάξεις τοῦ μηνολογίου 2022, ἀφιερωμένα στή συμπλήρωση ἑκατό (100) ἐτῶν ἀπό τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς. Ὁ ΗΜΕΡΟΔΕΙΚΤΗΣ ΤΟΙΧΟΥ περιέχει τό καθημερινό ἑορτολόγιο καί ἐπίκαιρα θεολογικά μηνύματα. Τό πλαίσιο κοσμεῖται μέ ἁγιογραφία φορητῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας βρεφοκρατούσας. Ἡ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ –ἡμερολόγιο τσέπης– περιέχει συνοπτικό καί ἀλφαβητικό ἑορτολόγιο, ἑβδομαδιαῖο ἡμερολόγιο - σημειωμα- τάριο καί χρήσιμες πληροφορίες. Ἀφιερώνεται στίς ἀλησμόνη- τες Πατρίδες (1922-2022). ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου) Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 208

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 19 Δεκεμβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 51 (3577) ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ Τά Χριστούγεννα, ὅπως καί κάθε χριστιανική ἑορτή, προϋποθέτουν τήν εὐλογία, τή δωρεά καί τήν ἀπόφαση τῆς πίστης. Οἱ ἄνθρωποι ἑορτάζου- με ἐπειδή ἔτσι ἔχουμε μεγαλώσει καί ἐπειδή ὁ πολιτισμός μας ἔχει συν- δέσει τή θρησκευτικότητα μέ τόν δικό του τρόπο προσέγγισης τοῦ χρό- νου. Κερδίζουν, ἄλλωστε, ὅλοι. Ἡ ἑορτή γίνεται μία στάση στήν πορεία τῆς ζωῆς, μόνο πού δέν ἐνδιαφέρει τούς πολλούς τό νόημά της. Ἀρκεῖ ὅτι ὑπάρχει! Ἀλλαγή πορείας Ὅσοι ἐνδιαφερόμαστε ὅμως γιά τό τί δείχνει καί σέ τί μᾶς καλεῖ μία ἑορτή, χρειάζεται νά ξαναδοῦμε τί εἶναι πίστη. Καί ἐδῶ ἡ Ἐκκλησία μας, τήν Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, κάνει μία ἀναφορά σέ πρόσω- πα τά ὁποῖα ξεχώρισαν, ὡς πρός τήν πίστη, ξεκινώντας ἀπό τόν πρῶτο στόν ὁποῖο ἀποκαλύφθηκε ὁ Θεός: τόν γενάρχη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τόν Ἀβραάμ. Κληρονόμοι τῆς πίστης τοῦ Ἀβραάμ μέχρι τά χρόνια τοῦ Χριστοῦ ἦταν οἱ Ἑβραῖοι. Μετά ἡ κληρονομιά πέρασε σέ ὅλη τήν ἀνθρω- πότητα, σέ κάθε ἄνθρωπο καί λαό πού ἀποδέχτηκε τή διαθήκη, τή συμ- φωνία πίστης πού ὁ Θεός ἔκανε μέ τόν Ἀβραάμ. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, λοιπόν, γράφοντας στούς Ἑβραίους, μᾶς δείχνει ὅτι ἡ πίστη δέν εἶναι μόνο μία δογματική ἀλήθεια τήν ὁποία ἀποδέχεται ὁ πιστεύων στό μυαλό καί τή σκέψη του, ὅσο «παρώκηση», ἐγκατάσταση «εἰς γῆν ἀλλοτρίαν» (Ἑβρ. 11, 9). Αὐτός πού πιστεύει εἶναι ἀποφασισμένος νά ἐγκαταλείψει τόν τρόπο τῆς ζωῆς του πλέον, ἀφοῦ ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ τόπου δέν εἶναι προαπαι- τούμενο, καθώς ὁ χριστιανισμός ἔχει διαδοθεῖ σέ ὅλη σχεδόν τήν οἰκουμένη. Ὁ τρόπος τῆς ἀλλότριας γῆς προϋποθέτει ἀπόφαση γιά σύγ- κρουση. Κανείς δέν δέχεται ἕναν ξένο πού ἔρχεται ὄχι ὡς φιλοξενού- μενος, ἀλλά γιά νά πάρει τή γῆ του. Καί ὁ «εἰσβολέας» χρειάζεται νά

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Ἑβρ. ια´ 9-10, 32-40) Οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης Ἀδελφοί, πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. Πίστει καὶ αὐτὴ Σάῤῥα δύναμιν εἰς καταβολὴν σπέρματος ἔλαβε καὶ παρὰ καιρὸν ἡλικίας ἔτεκεν, ἐπεὶ πιστὸν ἡγήσατο τὸν ἐπαγγειλάμενον. Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμ- ψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατη- γωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στό- ματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. εἶναι ἀποφασισμένος ὅτι θά ἔρθει σέ ρήξεις, ὄχι μόνο μέ τόν ἑαυτό του, ἀλλά καί μέ ὅσους γνωρίσει. Ἄλλοι θά τόν ἀποδεχτοῦν, ἄλλοι ὄχι. Δέν εἶναι γλυκανάλατη ἡ ζωή. Δέν εἶναι ὅλα ρόδινα στήν ὁδό καί τόν τρόπο τῆς πίστης. Χρειάζεται κατοικία σέ σκηνές, δηλαδή ἕνα αἴσθημα ὅτι τά πάντα στή ζωή μεταβάλλονται, οἱ διαθέσεις τῆς ἐπίγειας ἐξουσίας, τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, τῶν προτύπων τοῦ πολιτισμοῦ. Τό μόνο σταθερό εἶναι ἡ πίστη, ἡ ἐμπιστοσύνη δηλαδή στό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γνωρί- ζει τί μᾶς χρειάζεται καί τί θά μᾶς δώσει γνήσια πρόοδο. Ὁ Ἀβραάμ νί- κησε χάρη στήν πίστη στόν Θεό. Κι ἐμεῖς σήμερα καλούμαστε στήν ἄρνηση τοῦ κόσμου νά ζήσει τό νόημα τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ πέρα ἀπό τό ἔθιμο, νά ἀντιτάξουμε τήν πίστη καί τήν ἀλλαγή τῆς καρδιᾶς. Οἱ προτεραιότητες τοῦ πολιτισμοῦ Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά παραιτούμαστε ἀπό τήν αὐτάρκεια τῶν δι- καιωμάτων μας. Ἀπό τή θεοποίηση τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν μας. Ἀπό «ἔτσι εἶμαι, κι ἄς μή σᾶς ἀρέσει καί δέν ἀλλάζω». Ἀπό τήν ἐμμονή νά μήν θέλουμε νά δοῦμε τά γεγονότα τῆς ζωῆς μέσα ἀπό τήν προοπτι- 202

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, λόγω τῆς πίστεώς του ἐγκαταστάθηκε προσωρινά στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας σάν σέ ξένη γῆ, καί ἔζησε σέ σκηνές μαζί μέ τόν Ἰσαάκ καί τόν Ἰακώβ, πού ἦταν ἐπίσης κληρονόμοι τῆς ἴδιας ἐπαγγελίας· γιατί προσδοκοῦσε νά κατοικήσει μονί- μως στήν πόλη πού ἔχει γερά θεμέλια, τῆς ὁποίας τεχνίτης καί δημιουργός εἶναι ὁ Θεός. Καί τί νά μνημονεύσω ἀκόμη; Πραγματικά, δέν θά μοῦ φθάσει ὁ χρόνος ἄν διηγηθῶ περί τοῦ Γεδεών καί τοῦ Βαράκ καί τοῦ Σαμψών καί τοῦ Ἰεφθάε, καί περί τοῦ Δαβίδ καί τοῦ Σαμουήλ καί τῶν (λοιπῶν) προφητῶν, οἱ ὁποῖοι μέ τήν πίστη κατέλυσαν βασίλεια, ἐπέδειξαν δικαιοσύνη, πέτυχαν τήν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, φίμωσαν τά στόματα λεόντων, ἔσβησαν τή δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν ἀπό τή σφαγή, θεραπεύθηκαν ἀπό ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἰσχυροί στόν πόλεμο, ἔτρεψαν σέ φυγή τά στρατεύματα ἐχθρῶν· πολλές γυναῖκες πῆραν πίσω τούς νεκρούς τους, πού ἀναστήθηκαν· ἄλλοι βασανίστηκαν μέ τό τύμπανο μέχρι θανάτου, καί δέν δέχθηκαν τήν ἀπελευθέρωση, γιά νά πετύχουν τήν ἀνάσταση σέ καλύτερη ζωή· ἄλλοι δοκίμασαν ἐξευτελισμούς καί μαστιγώσεις, καί ἀκόμη περισσότερα δεσμά καί φυλακίσεις· λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, ὑπέστησαν βασανιστήρια, θανατώθηκαν μέ μαχαίρι, περιπλανήθηκαν ντυμένοι μέ δέρματα προβάτων, μέ δέρματα κατσικιῶν, ὑπέστησαν στερήσεις, θλίψεις, κα- κουχίες, –τέτοιων ἀνθρώπων δέν εἶναι ἄξιος ὁ κόσμος–, περιπλανώμενοι σέ ἐρήμους καί σέ βουνά καί σέ σπήλαια καί στίς τρύπες τῆς γῆς. Καί ὅλοι αὐτοί, μολονότι εἶχαν καλή μαρτυρία γιά τήν πίστη στόν Θεό λόγω τῆς πίστεώς τους, ἐντούτοις δέν πέτυχαν τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως (περί τῆς μέλλουσας ζωῆς), καθόσον ὁ Θεός εἶχε προβλέψει κάτι ἀνώτερο γιά ἐμᾶς, γιά νά μή σωθοῦν, δηλαδή, χωρίς ἐμᾶς. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) κή τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν παραμονή μας στό νά θέλουμε νά ἐξηγήσουμε τά πάντα μέ βάση τό ἐγώ καί τόν ὀρθολογισμό μας, ὅπως ἐπίσης καί μέ βάση τό ποιός νομίζουμε ἐμεῖς ὅτι εἶναι ὁ Θεός, δηλαδή αὐτός πού ὀφείλει νά μᾶς τά δώσει ὅλα στό χέρι. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἀγάπη στόν Θεό θέλει ἐμπιστοσύνη, κάποτε πάλη καί περιπέτεια, καί σί- γουρα σύγκρουση καί μέ τόν ἑαυτό μας καί μέ τή νοοτροπία τοῦ κόσμου. Ξαναβρίσκουμε τήν ταυτότητά μας Μέσα ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καλούμαστε νά ξανα- βροῦμε τό νόημα τῆς χριστιανικῆς μας ταυτότητας. Κάθε γεγονός, κάθε ἄνθρωπος, κάθε στιγμή δέν μποροῦν νά ἀφήνουν ἀνέγγιχτο τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο βλέπουμε τόν Θεό καί τή ζωή μας. Τό ἴδιο καί κάθε ἑορτή. Εἶναι μία εὐλογία, στήν ὁποία καλούμαστε νά ἀφεθοῦμε. Ὄχι μόνο νά 203

19 Δεκεμβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ «Μνήμη πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων ἀπό Ἀδάμ ἄχρις Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου· ὁμοίως καί τῶν προφητῶν καί προφητίδων, ἐξαιρέτως δέ τοῦ προφήτου Δανιήλ (560 π.Χ.) καί τῶν ἁγίων τριῶν παίδων». Βονιφατίου μάρτυρος († 290), ῎Αρεως († 308), Εὐτυχίου καί Θεσσαλονίκης μαρτύρων. Ἦχος: α´ – Ἑωθινόν: Δ´ – Ἀπόστολος: Ἑβρ. ια´ 9-10, 32-40 – Εὐαγγέλιον: Μτθ. α´ 1-25. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 26 Δεκεμβρίου, μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν. Ἀπόστολος: Γαλ. α´ 11-19 – Εὐαγγέλιον: Μτθ. β´ 13-23. φιλοσοφήσουμε τό νόημά της, ἀλλά νά ζήσουμε τήν παρουσία τοῦ Θε- οῦ. Διότι αὐτό εἶναι τό νόημα τῆς ἑορτῆς. Νά ἀφεθοῦμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, στό ὅτι δηλαδή μᾶς καλεῖ νά τόν ἐμπιστευθοῦμε, διότι εἶναι πα- ρών στή ζωή μας. Στίς φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες πού ἔχουν γίνει γιά ἐμᾶς. Εἶναι δωρεά ὅμως ἡ πίστη, διότι δέν τήν κατακτοῦμε ὡς μία γνώση πού διαβάσαμε, ἀλλά ὡς ἀποκάλυψη, ὡς φανέρωση τῆς ἀλήθειας. Καί γί- νεται μεταμόρφωση τῆς ὕπαρξής μας ἡ ἀλήθεια πού εἶναι ὁ Θεός, διότι τό δῶρο εἶναι χαρά, εἶναι ἐλπίδα, εἶναι ζωή. Τίποτε δέν εἶναι τό ἴδιο, ἄν περάσουμε ἀπό τή συνήθεια τῆς πίστης στήν ἀποδοχή τῆς δωρεᾶς της. Μᾶς δόθηκε νά εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Καί εἶναι ἀπόφαση ἡ πίστη. Ὅτι θά ἀναζητοῦμε τόν Θεό καί τό θέλημά του πίσω ἀπό κάθε τί, νικώντας τόν ἑαυτό μας, ἐρχόμενοι σέ ρήξη καί ἀφήνοντας κατά μέρος ὅ,τι ὁ κό- σμος θεωρεῖ εὐχάριστο, ἄν δέν εἶναι σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τά Χριστούγεννα μέ τόν Χριστό εἶναι εὐλογία, ἀλήθεια καί νέα ἀρχή. Γι’ αὐτό καί ἡ ἑορτή ἔχει νόημα στήν Ἐκκλησία! π. Θ.Μ. Παρακολουθῆστε τό Πρόγραμμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (www.ecclesia.gr) ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 204