Φωνή Κυρίου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 14 Νοεμβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 46 (3572) Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΩΤΟΣ Ὁ Θεός, ὅταν δημιούργησε τόν ἄνθρωπο, τόν ὅρισε νά ἐξουσιάζει τόν κόσμο, ἀλλά καί νά τόν προφυλάσσει ἀπό τό κακό καί τή φθορά. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως ἐπέλεξε νά εἶναι μέρος τῆς φθορᾶς ἁμαρτάνοντας, ἀκολουθώντας δηλαδή τόν δρόμο τῆς αὐτοθέωσης καί ἀφήνοντας κατά μέρος τή σχέση μέ τόν Θεό. Ἡ ἐξουσία ἐπί τοῦ κόσμου ἔγινε πάλη καί ἀγώνας ἐπιβίωσης, ἔγινε ἀγώνας ἐπιβολῆς τοῦ ἀνθρώπου στόν συνάν- θρωπο. Ἔπρεπε νά γίνει ἄνθρωπος ὁ Θεός, γιά νά βρεῖ ἡ ζωή τό ἀληθινό της νόημα. Κι αὐτό συνεπάγεται τήν ἀγάπη στόν πλησίον μας, τό νά ση- κώνουμε ὁ ἕνας τόν σταυρό τοῦ ἄλλου καί νά πορευόμαστε πρός τήν ἀνάστασή μας, δηλαδή πρός τήν ὑπέρβαση τῆς φθορᾶς μας, ἡ ὁποία θά ὁλοκληρωθεῖ μέ τήν ὁριστική κατάργηση τοῦ θανάτου στή Δευτέρα Πα- ρουσία τοῦ Κυρίου. Μέχρι τότε μία αὐθεντική ὁδός ὑπάρχει: αὐτή τοῦ νά θεωροῦμε τούς ἑαυτούς μας «ἐσχάτους», τελευταίους. Ἔσχατος ὁ κάθε χριστιανός «Δοκῶ ὅτι ὁ Θεός ἡμᾶς τούς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καί ἀγγέλοις καί ἀν- θρώποις» (Α΄ Κορ. 4, 9), γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Κορινθίους· μοῦ φαίνεται πώς ὁ Θεός σ’ ἐμᾶς τούς Ἀποστόλους ἔδωσε τήν ἐλεεινό- τερη θέση, σάν νά εἴμαστε καταδικασμένοι νά πεθάνουμε στήν ἀρένα. Γιατί γίναμε θέαμα γιά τόν κόσμο, γιά ἀγγέλους καί γιά ἀνθρώπους. Ὁ λόγος αὐτός ἴσχυσε καί γιά τόν σήμερα ἑορταζόμενο ἀπόστολο Φίλιππο, ἀλλά ἰσχύει γιά τόν κάθε χριστιανό, ὡς μαθητή καί συνεχιστή τῶν Ἀπο- στόλων. «Ἔσχατοι» κληθήκαμε νά εἴμαστε, δηλαδή πιστοί, διάκονοι καί ἐπιθανάτιοι, κατά τόν ἀποστολικό λόγο. Ἐμπιστοσύνη καί προθυμία Πιστός εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ἐμπιστεύεται τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Α´ Κορ. δ´ 9-16) Τό ἀποστολικό ἔργο Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθα- νατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις. Ἡμεῖς μωροὶ διὰ Χριστόν, ὑμεῖς δὲ φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἡμεῖς ἀσθενεῖς, ὑμεῖς δὲ ἰσχυροί· ὑμεῖς ἔνδοξοι, ἡμεῖς δὲ ἄτιμοι. Ἄχρι τῆς ἄρτι ὥρας καὶ πεινῶμεν καὶ διψῶμεν καὶ γυμνητεύομεν καὶ κολαφιζόμεθα καὶ ἀστατοῦμεν καὶ κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίαις χερσί· λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν· ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου ἐγενήθημεν, πάντων περίψημα ἕως ἄρτι. Οὐκ ἐντρέπων ὑμᾶς γράφω ταῦτα, ἀλλ᾿ ὡς τέκνα μου ἀγαπητὰ νουθετῶ. Ἐὰν γὰρ μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε. δέν ἀπελπίζεται. Δέν περιμένει νά ἔρθουν τά πράγματα κατά τήν κρίση καί τό θέλημά του, ἀλλά ἀφήνει τόν Θεό νά φανερώσει, στήν πρόνοιά του, τί εἶναι καλό καί τί ὄχι. Ἔτσι ἀναστέλλει τή φθορά πού ἔγκειται στήν ἐπιθυμία ἀπολύτου ἐλέγχου τῆς ζωῆς μας, στήν ἐξουσία της, στή ρύθμιση καί τῶν λεπτομερειῶν της ἤ στήν ἱκανοποίηση κάθε ἐπιθυμίας, μέ ἄγνοια ἤ παραθεώρηση τῶν νόμων καί τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ πι- στός ἀξιοποιεῖ ὅλα του τά χαρίσματα, κοπιάζει, ἀφήνεται ὅμως στόν Θεό καί τήν ἀγάπη του. Διάκονος εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος δέν ζητᾶ νά τόν ὑπηρετήσουν, ἀλλά αὐτός πού σπεύδει νά προσφέρει, νά ἀγαπήσει, νά δώσει. Διάκονος εἶ- ναι ὁ ταπεινός. Εἶναι ὁ πρόθυμος νά μοιραστεῖ. Εἶναι αὐτός πού δέν δια- κρίνει καί δέν ἐπιλέγει ποιούς θά διακονήσει, ἀλλά εἶναι διαθέσιμος σέ ὅλους, κυρίως σ’ αὐτούς πού δέν ἔχει ὄφελος, κάποτε καί στούς ἐχ- θρούς του. Ἡ προθυμία γιά διακονία εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχήν ἔκφραση τῆς ἀγάπης καί τῆς ταπείνωσης, ὅπως ἐπίσης καί τῆς συγχωρητικότητας. Ὁ διάκονος ἀναλώνεται, στό μέτρο τοῦ ἐφικτοῦ καί τῆς ἀντοχῆς του, κά- ποτε καί στήν περίσσειά του, χωρίς νά περιμένει ἀναγνώριση. Γι’ αὐτό καί εἶναι πρόθυμος νά γίνει θέατρο καί στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους, διότι ἡ διακονία του δέν ἀποσκοπεῖ στόν ἔπαινο τῶν ἀνθρώπων ἀλλά στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Ἡ μεταμόρφωση τοῦ κόσμου «Ἐπιθανάτιος» εἶναι αὐτός πού ἔχει μέσα του ἕνα αἴσθημα ἀνάλω- σης, ὅτι τίποτε δέν τοῦ ἀνήκει, οὔτε ἡ ἴδια ἡ ζωή, αὐτός πού ἀναγνωρί- ζει ὅτι δέν μπορεῖ νά εὐχαριστήσει τόν κόσμο, καθώς δέν ἀνήκει στόν 182

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, ὁ Θεός ἐμᾶς τούς ἀποστόλους μᾶς ἔδειξε στήν τελευταία θέση ὡς μελλο- θανάτους, γιατί γίναμε θέαμα σέ ὅλον τόν κόσμο, καί στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους. Ἐμεῖς θεωρούμαστε μωροί χάριν τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε φρόνιμοι κατά Χριστόν. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύνατοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε δυνατοί. Ἐσεῖς εἶστε τι- μημένοι, ἐνῶ ἐμεῖς εἴμαστε χωρίς τιμές. Μέχρι αὐτή τήν ὥρα καί πεινᾶμε καί διψᾶμε καί εἴμαστε γυμνοί καί δεχόμαστε ραπίσματα καί δέν ἔχουμε μόνιμη κα- τοικία, καί κουραζόμαστε ἐργαζόμενοι μέ τά ἴδια μας τά χέρια. Ὅταν μᾶς βρίζουν, ἐμεῖς ἀπαντᾶμε μέ καλά λόγια· ὅταν μᾶς καταδιώκουν, κάνουμε ὑπομονή· ὅταν μᾶς συκοφαντοῦν, μιλᾶμε μέ καλοσύνη. Ἔχουμε γίνει σάν σκουπίδια ὅλου τοῦ κόσμου, μέχρι αὐτή τήν ὥρα θεωρούμαστε σκουπίδι ὅλων. Δέν τά γράφω αὐτά γιά νά σᾶς κάνω νά ντραπεῖτε, ἀλλά γιά νά σᾶς συμβουλεύσω σάν ἀγαπητά μου τέκνα. Γιατί, πράγματι, μπορεῖ νά ἔχετε χιλιάδες δασκάλους στήν κατά Χριστόν ζωή σας, δέν ἔχετε ὅμως πολλούς πατέρες, γιατί στήν ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ ζωή σας ἐγώ σᾶς γέννησα διά τοῦ εὐαγγελίου. Λοιπόν, σᾶς παρακαλῶ νά γίνετε μιμητές μου. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) κόσμο, ἀλλά κλήθηκε νά τόν μεταμορφώσει μέσα ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἐντός του. Μεταμόρφωση σημαίνει τήν ὑπέρβαση τοῦ συστήμα- τος ἀξιῶν τοῦ κόσμου, ὅταν αὐτό ἔρχεται σέ ρήξη μέ τίς ἀξίες τοῦ Θε- οῦ. Ὁ κόσμος θέλει ἐξουσία, δόξα, ἱκανοποίηση ἐπιθυμιῶν. Θέλει τούς ἄλλους ὑπηρέτες μας. Διαλέγει ὡς κέντρο τῆς ζωῆς τήν τεχνολογία. Ἀκολουθεῖ τόν μηδενισμό, ὡς ἀπουσία ζωῆς μετά τόν θάνατο. Ζεῖ τήν αὐτοθέωση καί τήν ἐξ αὐτῆς δικαιολόγηση κάθε ἁμαρτίας. Δέν ἐπιθυμεῖ τήν ἀσκητικότητα, ἀλλά νά χορτάσουμε ἀπό κάθε εἴδους ἀπόλαυση. Ἀπορρίπτει τήν παιδεία τῆς ὑπομονῆς, τοῦ κόπου, τῆς προσφορᾶς τῶν χαρισμάτων στή διακονία τοῦ πλησίον καί ἀπαιτεῖ χρῆμα, ἀνταμοιβή, εὐκολία. Κυρίως ὅμως εἶναι ἕνας κόσμος ὁ ὁποῖος μᾶς ἐντάσσει στήν προοπτική ὅτι θά ζοῦμε γιά πάντα, μέ ἀποτέλεσμα ὁ θάνατος νά θεω- ρεῖται ἀνύπαρκτος. Καί ὅταν ἔρχεται, νά εἶναι ἀκατανόητος. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὡραῖο νά εἶναι κάποιος «ἔσχατος». Ἔχει μία μυστική χαρά ὅτι ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ, ὅτι μπορεῖ νά προσφέρει ἀγάπη, ὅτι ἀκόμη κι ἄν εἶναι ἐπιθανάτιος, ἡ ἀγάπη θά μείνει. «Ἔσχατος» εἶναι ὁ κάθε Ἅγιος. «Ἔσχατος» εἶναι καί ὁ τελευταῖος ἀνώνυμος κάτοι- κος τοῦ Παραδείσου. «Ἔσχατοι» μποροῦμε νά γίνουμε κι ἐμεῖς ἄν ἐμπι- στευτοῦμε τόν Πρῶτο «Ἔσχατο». Τόν Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στή θέωση. π. Θ.Μ. 183

14 Νοεμβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ Η´ ΛΟΥΚΑ † Φιλίππου ἀποστόλου ἐκ τῶν ιβ´. Γρηγορίου ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ († 1340) καί τῶν λοιπῶν Ἁγίων Οἰκογενῶν αὐτοῦ. Κων/νου νεομάρτυρος τοῦ Ὑδραίου († 1800) Ἦχος: δ´ – Ἑωθινόν: Ι´ – Ἀπόστολος: Α´ Κορ. δ´ 9-16 – Εὐαγγέλιον: Λκ. ι´ 25-37. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 21 Νοεμβρίου, Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Ἀπόστολος: ῾Εβρ. θ´ 1-7 – Εὐαγγέλιον: Λκ. ι´ 38-42, ια´ 27-28. Μία μοναδική ἁγιολογική - ἱστορική ἔκδοση ἀπό τήν Ἀποστολική Διακονία Μητροπολίτου Φαναρίου Ἀγαθαγγέλου Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ΚΗΠΟΣ ΑΕΙΘΑΛΗΣ Οἱ Ἅγιοι τῆς Μεγάλης Ἑλλάδας στίς πόλεις - ἀποικίες τῆς Εὔβοιας (Α΄ ἔκδ., σχῆμα 21x29, σελ. 304) Ἡ πρωτοτυπία τῆς παρούσας πολυτελοῦς ἐκδόσεως ἑστιάζεται στήν παρου- σίαση τοῦ πρωτοχριστιανικοῦ, βυζαντινοῦ καί ἑλληνορθόδοξου ἁγιολογικοῦ παρελθόντος καί στήν προβολή μέσα ἀπό τά Συναξάρια τῶν μορφῶν τῶν Ἁγίων πού ἔζησαν, ἀναδείχθηκαν, ἔδρασαν, ἀσκήτεψαν, ἄθλησαν καί μαρτύ- ρησαν στίς ἀποικίες τῆς Εὔβοιας στή Μεγάλη Ἑλλάδα καί τή Σικελία, τό ὁποῖο μέχρι σήμερα εἶναι παντελῶς ἄγνωστο στό μεγαλύτερό του μέρος. Γιά τήν πληρέστερη εἰκόνα τοῦ θέματος ἀπό τόν ἀναγνώστη, ἡ ἔκδοση ἐμπλουτίζεται μέ σύντομα ἱστορικά στοιχεῖα κάθε ἀποικίας-πόλεως, πού ἵδρυ- σαν οἱ Εὐβοεῖς, ὅπως καί μέ εἰκονογραφικό ὑλικό, τό ὁποῖο πάντοτε στηρίζει μέ ἕναν ἰδιαίτερο φωτεινό τρόπο κάθε κείμενο. Αὐτό τό πνευματικά πλούσιο καί μοναδικό παρελθόν τῶν πατέρων καί προγόνων μας ὄχι ἁπλῶς ἀγγίζει, ἀλλά καί σηματοδοτεῖ τόν δικό μας ἀγώνα μέσα στήν ἐσχατολογική πορεία τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς καθημερινότητας, τό ἱστορικό γίγνεσθαι τῆς Πατρίδας μας καί τό «μοίρασμα» τῆς Παράδοσής μας μέ τόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο. ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 184

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 7 Νοεμβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 45 (3571) ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ Μία ἀπό τίς κυριότερες ἀνάγκες τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης εἶναι ἡ ἡσυ- χία. Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέσα στό ἄγχος τῆς ζωῆς, στήν ταχύτητα καί τό βά- ρος πού προκαλοῦν οἱ βιοτικές μέριμνες, μέ ἀποτέλεσμα νά μήν ἔχει χρόνο νά βρεῖ τόν ἑαυτό του. Ἀναζητᾶ λοιπόν ἐπιλογές πού θά τόν ξε- κουράσουν, ξοδεύει χρόνο καί χρῆμα γιά νά ἀλλάξει τόν ρυθμό τῆς ζωῆς του, υἱοθετεῖ καί μεθόδους ἀντίθετες στή χριστιανική πίστη καί παράδοση, ὅπως ὁ διαλογισμός καί ἡ γιόγκα. Νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτείνει ἕνα ξεχωριστό ὑπόδειγμα τοῦ τί πραγμα- τικά σημαίνει ἡσυχία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πρίν ξεκινήσει τόν ἀγώνα γιά τήν κήρυξη τοῦ Εὐαγγελίου, ἀναφέρει στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή του: «Εὐθέως οὐ προσαναθέμην σαρκί καί αἵματι, οὐδέ ἀνῆλθον εἰς Ἱε- ροσόλυμα πρός τούς πρό ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλά ἀπῆλθον εἰς Ἀρα- βίαν» (Γαλ. 1,16-17)· δηλ. δέν στηρίχτηκα σέ ἀνθρώπινες δυνάμεις, οὔτε πῆγα στά Ἱεροσόλυμα γιά νά συναντήσω ἐκείνους πού ἦταν ἀπόστολοι πρίν ἀπό ἐμένα, ἀλλά ἔφυγα στήν Ἀραβία. Ἀραβία εἶναι ἡ ἔρημος. Ἐκεῖ πῆγε γιά νά ἡσυχάσει, νά σκεφθεῖ, νά προσευχηθεῖ, νά προετοιμάσει τόν ἑαυτό του γιά τό μεγάλο ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, καί αὐτή ἡ περίοδος κράτησε τρία ὁλόκληρα χρόνια. Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν δέν ἔκρινε σκόπιμο νά στηριχθεῖ μόνο στόν ἐνθουσιασμό γιά τήν κλήση του ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό στό ἀπο- στολικό ἀξίωμα. Ἔνιωθε ὅτι ἀναλαμβάνει ἔργο μεγάλο. Δέν μποροῦσε νά στηριχθεῖ σέ ἀνθρώπινες δυνάμεις, οὔτε κἄν στά ὅσα ὁ ἴδιος γνώρι- ζε. Ἐπέλεξε τήν ἡσυχία ὡς ἀποταγή ἀπό τόν πρότερο βίο του καί, τήν ἴδια στιγμή, πάλεψε νά μήν ζεῖ ὁ ἴδιος, ἀλλά μέσα του νά ζεῖ ὁ Χριστός.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Γαλ. α´ 11-19) Τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου Ἀδελφοί, γνωρίζω δὲ ὑμῖν, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ’ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλι- κιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου πα- ραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζω- μαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν. Ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Πέτρον, καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε· ἕτερον δὲ τῶν ἀπο- στόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ Κυρίου. Καί ὅταν ὁλοκληρώθηκε τό στάδιο αὐτό τῆς κάθαρσής του, μέ ἐμπιστο- σύνη στόν Θεό ξεκίνησε γιά τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Ἡ πάλη μέ τούς λογισμούς Ὁ Παῦλος μᾶς διδάσκει ὅτι χρειαζόμαστε διαστήματα ἡσυχίας στήν καθημερινή μας πορεία καί ζωή. Χρόνο, στόν ὁποῖο θά δοῦμε τόν ἑαυτό μας, τά λάθη καί τά πάθη μας. Χρόνο προσευχῆς, αὐτογνωσίας καί σιωπῆς. Χρόνο ὄχι ἀπραξίας ἤ διακοπῶν ἤ φυγῆς ἀπό τό πρόγραμμα τῆς ζωῆς, ἀλλά χρόνο πνευματικῆς ἀνανέωσης. Μᾶς δείχνει ὅτι χρειάζεται νά παλέψουμε μέ τούς λογισμούς μας. Ὁ πρῶτος λογισμός εἶναι ὅτι ἡ ἐξέλιξη τῆς ζωῆς μας ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς καί τίς ἀποφάσεις μας. Προ- φανῶς καλούμαστε νά ἀναλάβουμε τήν εὐθύνη γιά ὅποιο ἔργο θέλουμε νά κάνουμε. Ὅμως ὁ λογισμός ὅτι ἡ νίκη ἤ ἡ ἥττα στά ἔργα καί στίς σχέ- σεις μας εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν δικῶν μας δυνάμεων ἤ ἀδυναμιῶν, εἶναι ἐσφαλμένη ἀντίληψη. Χρειάζεται νά κατανοήσουμε καί νά ἀποδεχθοῦ- με ὅτι τόν τελευταῖο λόγο τόν ἔχει ὁ Θεός. Κι αὐτό προϋποθέτει ἐμπι- στοσύνη στό θέλημά του, προσευχή, ταπεινότητα. Στήν ἡσυχία μπο- ροῦμε νά ἀφήσουμε κατά μέρος τούς λογισμούς ὑπερηφάνειας καί ἐξουσίας πού μᾶς κάνουν νά χάνουμε τό μέτρο. Μᾶς διδάσκει ἀκόμη ὅτι αὐτός ὁ χρόνος δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἄν δέν ἀλλάξουμε τίς παραστάσεις τῆς ζωῆς μας. Ἡ συμμετοχή μας στή 178

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, σᾶς δηλώνω, ὅτι τό εὐαγγέλιο πού κήρυξα δέν εἶναι ἐπινόηση ἀνθρώπου· γιατί οὔτε ἐγώ τό παρέλαβα ἤ τό διδάχθηκα ἀπό κάποιον ἄνθρωπο, ἀλλά μοῦ τό ἀποκάλυψε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἀσφαλῶς, θά ἔχετε ἀκούσει γιά τή συμπεριφορά μου στό παρελθόν, ὅταν ἀνῆκα στήν ἰουδαϊκή θρησκεία, ὅτι καταδίωκα μέ πάθος τήν ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ καί προσπαθοῦσα νά τήν ἐξαφανίσω, καί προόδευα στόν Ἰουδαϊσμό περισσότερο ἀπό πολλούς ἄλλους συνομήλικους ὁμοεθνεῖς μου, ἐπειδή εἶχα μεγαλύτερο ζῆλο γιά τίς παραδόσεις τῶν πατέρων μου. Ὅταν ὅμως εὐαρε- στήθηκε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μέ εἶχε ξεχωρίσει ἀπό τήν κοιλιά τῆς μητέρας μου, καί μέ κάλεσε μέ τή χάρη του νά μοῦ ἀποκαλύψει τόν Υἱό του, νά τόν κηρύσσω μέ τό εὐαγγέλιο στούς εἰδωλολάτρες, δέν ἔσπευσα νά συμβουλευθῶ κανέναν ἄνθρω- πο, οὔτε ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα νά συναντήσω τούς πρίν ἀπό μένα ἀπο- στόλους, ἀλλά ἀναχώρησα στήν Ἀραβία, καί ξαναγύρισα στή Δαμασκό. Κατόπιν, μετά ἀπό τρία χρόνια, ἀνέβηκα στά Ἱεροσόλυμα, νά γνωρίσω τόν Πέτρο καί ἔμεινα κοντά του δεκαπέντε ἡμέρες. Ἄλλον ὅμως ἀπό τούς ἀποστόλους δέν εἶδα, ἐκτός ἀπό τόν Ἰάκωβο, τόν ἀδελφό τοῦ Κυρίου. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) θεία Λειτουργία καί στίς ἱερές ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μία ἀλλαγή τόπου καί τρόπου. Ὁ ἐρχομός μας στόν ναό μᾶς δίνει τήν εὐκαι- ρία νά φύγουμε ἀπό τόν ρυθμό τῆς ζωῆς μας, νά ἡσυχάσουμε, νά ἀπο- θέσουμε κάθε βιοτική μέριμνα κατά μέρος καί νά στρέψουμε νοῦ καί καρδιά στόν Θεό. Μία ἐπίσκεψη ἀκόμη σέ ἕνα μοναστήρι βοηθᾶ πολύ. Χωρίς τόν Θεό, ἄλλωστε, τίποτα δέν μποροῦμε νά πράξουμε γνήσια. Ἡ ἡσυχία τῆς λειτουργίας Ὁ ἀντίθεος ἤ ἀδιάφορος γιά τήν πίστη πολιτισμός μας ἔχει βρεῖ πάμ- πολλους τρόπους νά παγιδεύει τόσο τήν ἀνάγκη μας γιά ἡσυχία, ὅσο καί τόν φόβο μας γι’ αὐτήν. Ἡ βιομηχανία τοῦ ἐλεύθερου χρόνου, πού ἔχει μετατραπεῖ σέ καταναλωτικό προϊόν, ἀποτελεῖ τήν ἀπάντηση τοῦ σύγ- χρονου ἀνθρώπου στό αἴτημα τῆς ἡσυχίας. Ἡ εἰκόνα τῆς τηλεόρασης, τοῦ κινητοῦ τηλεφώνου καί τοῦ ὑπολογιστῆ. Ἡ ἀγορά. Τά ταξίδια καί οἱ διακοπές. Ὅλα εἶναι ἐπιλογές τά ὁποῖα μᾶς κάνουν νά νομίζουμε ὅτι ἡ ξεκούραση καί ἡ διασκέδαση σβήνουν τήν ἀνάγκη μας γιά ἀληθινή ἡσυ- χία. Κι ἐπειδή θέλει κόπο γιά νά δοῦμε τόν ἑαυτό μας, ἐπιλέγουμε νά «ξεσκάσουμε», γιά νά ξεχαστοῦμε. Ἔτσι, ὁ χρόνος ξοδεύεται στήν ἐπα- νάληψη, τήν τυποποίηση καί τή ματαιότητα καί τήν ὑποταγή στόν ἐκκο- σμικευμένο προσανατολισμό. 179

7 Νοεμβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΛΟΥΚΑ Τῶν ἐν Μελιτινῇ 33 μαρτύρων (γ´ αἰ.), Λαζάρου ὁσίου τοῦ ἐν τῷ Γαλησίῳ ὄρει († 1053). Ἦχος: γ´ – Ἑωθινόν: Θ´ – Ἀπόστολος: Γαλ. α´ 11-19 – Εὐαγγέλιον: Λκ. η´ 41-56. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 14 Νοεμβρίου, Η´ Λουκᾶ. Ἀπόστολος: Α´ Κορ. δ´ 9-16 – Εὐαγγέλιον: Λκ. ι´ 25-37. Ἀκόμη κι ἄν ἡ ἀληθινή ἡσυχία βρίσκεται στήν κοινωνία τῆς ἐρήμου, στή μοναχική ζωή, ἐντούτοις ἔχουμε τή δυνατότητα στή θεία Λειτουρ- γία νά πορευθοῦμε κι ἐμεῖς, μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο, «εἰς Ἀρα- βίαν». Στή γωνιά τοῦ ναοῦ, εἴτε τῆς ἐνορίας εἴτε τῆς μονῆς, μποροῦμε νά παρηγορηθοῦμε ἀκούγοντας τό Εὐαγγέλιο, ζώντας τή χάρη τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί κοινωνώντας τόν Θεό στό ποτήριο τῆς ζωῆς. Ἔτσι παίρνουμε δύναμη νά ἀντέξουμε καί, ὅπου χρειάζεται, νά ἀλλά- ξουμε. Δέν εἴμαστε μόνοι διότι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας καί μᾶς ἐνισχύει. Βρίσκουμε τότε τό ἀληθινό μας πρόσωπο καί κάθε ἔργο μας ἁγιάζεται καί ὀμορφαίνει. π. Θ.Μ. ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ Γραφεῖο ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Τό Σεμινάριο εἶναι ἀνοικτό καί ἀπροϋπόθετο γιά ὅσους ἐνδιαφέ- ρονται νά τό παρακολουθήσουν. Διδάσκονται τά ἀκόλουθα θέματα: ●  Σύγχρονη Ἱεραποστολή ● Κανονικό Δίκαιο Ἱεραποστολῆς ●  Τριτοκοσμική Κοινωνιολογία ● Θεολογία Ἱεραποστολῆς ●  Ἱεραποστολική Ἁγιολογία ● Στοιχεῖα Τροπικῆς Νοσολογίας ●  Ἀφρικανική Ἐθνολογία ● Ἱεραποστολική Πρακτική καί Μεθοδολογία Πληροφορίες στά τηλέφωνα: 210 7272315-316 ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 180

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 31 Ὀκτωβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 44 (3570) Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Στά χέρια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ζωή μας. Πιστεύουμε καί ἀφηνόμαστε στή δική του πρόνοια, στή δική του φώτιση. Αὐτό ὅμως δέν σημαίνει μοιρο- λατρία, παράδοση τοῦ ἑαυτοῦ μας στίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ. Ἀντίθετα, σημαίνει κινητοποίηση τῆς ψυχῆς, ὥστε νά αὐξάνει ἐντός μας ὁ πνευ- ματικός ἀγώνας μέ τήν προσευχή, τήν αὐτοκριτική, τή μετάνοια, τήν εὕρεση τῆς ρίζας τῶν παθῶν μας, πού ἔγκειται στήν ὑπερηφάνεια καί στόν συμβιβασμό μέ τό κακό. Ταυτόχρονα, πίστη σημαίνει κινητοποίηση καί ὅλων τῶν δυνάμεών μας, ὥστε τό κακό νά μήν μᾶς παγιδεύσει. Ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τήν ἐντύπωση ὅτι τό νά πιστεύουμε στόν Θεό σημαίνει νά μήν σκεφτόμαστε, ἀλλά νά ἀφήνουμε τόν Θεό νά σκέ- φτεται γιά ἐμᾶς, νά μήν ἐνεργοῦμε μέ τή θέλησή μας, ἀλλά νά ἀρκού- μαστε στό τί θά λάβουμε ἀπό τόν Θεό, ἡ παράδοσή μας μᾶς ἐπισημαίνει ὅτι χρειάζεται νά κάνουμε ἐμεῖς ὅ,τι περνᾶ ἀπό τό χέρι μας καί νά ἀφη- νόμαστε στόν Θεό γι’ αὐτά πού δέν μποροῦμε. Ἡ «σαργάνη» πού σώζει Χαρακτηριστικό εἶναι τό παράδειγμα τῆς μεταστροφῆς τοῦ ἀποστό- λου Παύλου. Ἀπό διώκτης, ἔγινε χριστιανός. Ἀπό ζηλωτής Ἰουδαῖος γύ- ρισε τόν τότε γνωστό κόσμο τέσσερις φορές γιά νά κηρύξει τόν Χριστό καί μέ λόγια καί μέ ἔργα. Τόν βλέπουμε μετά τή μεταστροφή του, μετά τό ὅραμα πού εἶδε πηγαίνοντας στή Δαμασκό τῆς Συρίας, ὅταν ὁ Χρι- στός τοῦ ἐμφανίστηκε καί τοῦ ζήτησε νά πάψει νά τόν καταδιώκει, μετά τήν προσωρινή του τύφλωση, μετά τή βάπτισή του ἀπό τόν ἀπόστολο Ἀνανία, νά κηρύττει στίς συναγωγές τῆς Δαμασκοῦ ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ Ἰουδαῖοι ἀποφασίζουν νά τόν σκοτώσουν, μή μπορώντας νά ἑρμηνεύσουν πῶς ὁ διώκτης γίνεται χριστιανός. Καί τό- τε, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ ἴδιος, οἱ χριστιανοί ἀποφασίζουν νά τόν φυγα- δεύσουν, χρησιμοποιώντας μία σαργάνη: «ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Β´ Κορ. ια´ 31-ιβ´9) «Ἡ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ. Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄῤῥητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀπο- καλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κο- λαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύνα- μις τοῦ Χριστοῦ. Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τήν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καί διά θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διά τοῦ τείχους καί ἐξέφυγον τάς χεῖρας αὐτοῦ» (Β΄ Κορ. 11,32-33). «Στή Δαμασκό, ὁ διοικητής ἐκπρό- σωπος τοῦ βασιλιᾶ Ἀρέτα ἔβαλε φρουρούς σέ ὅλη τήν πόλη γιά νά μέ συλλάβει. Μέσα ὅμως ἀπό ἕνα ἄνοιγμα τοῦ τείχους μέ κατέβασαν μέ καλάθι καί ξέφυγα ἀπό τά χέρια του». Θυμόμαστε τί θέλει ὁ Θεός Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δείχνει ὅτι ἡ δημιουργικότητα, ἡ ἐξυπνά- δα, ἡ εὑρηματικότητα δέν ἀπορρίπτονται ἀπό τήν πίστη. Τό ἀντίθετο. Ὁ χριστιανός καλεῖται νά μήν ξοδεύει ἄσκοπα τή ζωή του, νά μήν ἐπιδιώ- κει τό μαρτύριο, ἀλλά καί νά μήν τό φοβᾶται. Δέν εἶναι νικητής σέ βά- ρος τοῦ κοσμικοῦ πνεύματος αὐτός πού πηγαίνει νά πεθάνει χωρίς νά χρειάζεται, ἀλλά αὐτός πού δέν φοβᾶται τόν θάνατο. Νικᾶ ὅποιος ἀξιο- ποιεῖ τά χαρίσματα πού τοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός γιά νά ζήσει, ἀλλά κι ἄν χρειαστεῖ νά πεθάνει, δέν κάνει πίσω καί κρατᾶ στήν καρδιά του ζωντα- νή τήν ἀλήθεια τῆς πίστης. Ὁ χριστιανός δέν περνᾶ ὅλο του τόν καιρό μόνο μέ προσευχή, μέ ἐνασχόληση μέ τά τοῦ Θεοῦ. Θυμᾶται ὅμως τό τί θέλει ὁ Θεός σέ ὅποια ἐπιλογή τῆς ζωῆς του, στήν ἐργασία, στίς σχέ- 174

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι εὐλο- γητός στούς αἰῶνες, γνωρίζει ὅτι δέν ψεύδομαι. Στή Δαμασκό, ὁ διοικητής πού εἶχε ὁριστεῖ ἀπό τόν βασιλιά Ἀρέτα, φρουροῦσε τήν πόλη τῶν Δαμασκηνῶν, ἐπειδή ἤθελε νά μέ συλλάβει, καί μέ κατέβασαν ἀπό τό τεῖχος, ἀπό ἕνα παράθυρο, μέσα σ᾿ ἕνα καλάθι, καί ἔφυγα ἀπό τά χέρια του. Λοιπόν δέν μέ συμφέρει νά καυχιέμαι, ἀλλά θά ἔλθω σέ ὀπτασίες καί ἀποκαλύψεις, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Κύριος. Γνωρίζω ἕναν ἄνθρωπο πιστό στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος πρό δεκατεσσάρων ἐτῶν – εἴτε μέ τό σῶμα, δέν ξέρω, εἴτε ἐκτός τοῦ σώματος, δέν ξέρω, ὁ Θεός ξέρει– ἁρπάχθηκε καί ὑψώθηκε μέχρι τόν τρίτο οὐρανό. Καί ξέρω ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος –εἴτε μέ τό σῶμα εἴτε ἐκτός τοῦ σώματος, δέν ξέρω, ὁ Θεός ξέρει– ἁρπάχθηκε στόν παράδεισο καί ἄκουσε ἄρρητα λόγια, τά ὁποῖα δέν μπορεῖ νά ἐπαναλάβει ἄνθρωπος. Γι᾿ αὐτόν τόν ἄνθρωπο θά καυχηθῶ, γιά τόν ἑαυτό μου δέν θά καυχηθῶ, παρά μόνο γιά τίς ἀδυναμίες μου. Ἀλλά καί ἄν θελήσω νά καυχηθῶ, δέν θά εἶμαι ἀνόητος, γιατί θά πῶ τήν ἀλήθεια. Δυσκολεύομαι ὅμως νά καυχηθῶ μήπως μοῦ καταλογίσει κανείς περισσότερα ἀπ᾿ ὅ,τι βλέπει σ᾿ ἐμένα ἤ ἀκούει ἀπό ἐμένα. Καί γιά νά μήν ὑπερηφανεύομαι, λόγω τῶν ὑπερβολικῶν ἀποκαλύψεων, μοῦ δόθηκε ἕνα ἀγκάθι στό σῶμα μου, ἕνας ἄγγελος τοῦ σατανᾶ, γιά νά μέ χτυπᾶ προκειμένου νά μήν ὑπερηφανεύομαι. Γι᾿ αὐτό τό ἀγκάθι παρακάλεσα τρεῖς φορές τόν Κύριο νά τό ἀπομακρύνει ἀπό ἐμένα, καί μοῦ εἶπε: Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρη μου, γιατί ἡ δύναμή μου τελειοποιεῖται μέσα στήν ἀδυναμία. Πολύ εὐχαρίστως, λοιπόν, θά καυχηθῶ περισσότερο γιά τίς ἀδυναμίες μου, ὥστε νά κατασκηνώσει ἐπάνω μου ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) σεις, στήν καθημερινότητά του, στούς πειρασμούς πού ἀντιμετωπίζει. Ἡ ἀσκητική παράδοση τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν εἶναι τρόπος καί θέλει ὅλο τόν χρόνο αὐτοῦ πού διαλέγει νά ἀφιερωθεῖ σ’ αὐτήν. Στόν κόσμο ὅμως ζοῦμε τόν τρόπο τῆς ἄσκησης, παλεύοντας νά ἀφιερώσουμε ὅσον περισσότερο χρόνο μποροῦμε στόν Θεό. Ἀλλάζουμε τόν κόσμο Οἱ ἐκκοσμικευμένοι ἄνθρωποι, οἱ διανοούμενοι, οἱ ἀμφισβητίες τῆς πίστης, θεωροῦν ὅτι τό νά εἶναι κάποιος χριστιανός σημαίνει νά ἔχει χά- σει τή διάθεσή του γιά ζωή. Νά εἶναι παραδομένος σέ μιά διαρκή προσ- δοκία τοῦ τέλους, τοῦ θανάτου, σέ ἕνα φόβο νά ζήσει. Ὅμως γιά ὅποιον πιστεύει στόν Χριστό δέν ὑπάρχει τέλος, ἀλλά μιά δίψα γιά ζωή πού κι- νητοποιεῖ τό εἶναι μας. Μᾶς κάνει νά θέτουμε στή διάθεση τῆς πίστης ὅλα μας τά χαρίσματα. 175

31 Ὀκτωβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΛΟΥΚΑ Στάχυος, Ἀπελλοῦ κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α´ αἰ.)· Ἐπιμάχου μάρτυρος († 250). Νικολάου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ († 1754). Ἦχος: β´ – Ἑωθινόν: Η´ – Ἀπόστολος: Β´ Κορ. ια´ 31 - ιβ´ 9 – Εὐαγγέλιον: Λκ. ιστ´ 19-31. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 7 Νοεμβρίου, Ζ´ Λουκᾶ. Ἀπόστολος: Γαλ. α´ 11-19. – Εὐαγγέλιον: Λκ. η´ 41-56. Τό καλάθι, ἡ σαργάνη τοῦ Παύλου, δέν εἶναι ἔνδειξη ὅτι οἱ χριστιανοί φοβόμαστε γιά τόν ἑαυτό μας καί δραπετεύουμε ἀπό τό νά παλέψουμε γιά νά ἀλλάξουμε τόν κόσμο. Ἡ σαργάνη εἶναι ἀπόδειξη διάκρισης. Ὅτι ὁ Θεός θά ἐπιλέξει πότε θά ἔρθει ἡ ὥρα πού ἡ ἀποστολή τοῦ καθενός θά τελειώσει. Μέχρι τότε, καλούμαστε νά δώσουμε ὅλο μας τόν ἑαυτό, ὥστε ἡ ἀλήθεια νά φανερώνεται. Δέν εἶναι ὁ τόπος ἤ ὁ χρόνος πού ζοῦμε τό κλειδί, ἀλλά ὁ τρόπος. Καί οἱ χριστιανοί καλούμαστε, μέσα ἀπό τή σχέση μας μέ τόν Χριστό, νά ἀλλάζουμε οἱ ἴδιοι ὅσο μποροῦμε καί νά ἀλλάξουμε τόν κόσμο μας, ὅπου καί ὅταν ὑπάρχει ἀνταπόκριση. π. Θ.Μ. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΚΑΤΗΧΗΤΩΝ Ἡ Ἀποστολική Διακονία, θέλοντας νά συμβάλλει στήν καλύτερη κατάρτιση ὅσων βοηθοῦν τό κατηχητικό καί ἐνοριακό ἔργο ἤ ἀσκοῦν ἐκπαιδευτικό καί κοινωνικό λειτούργημα, συνεχίζει τή λειτουργία τοῦ ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρί- ου Κατηχητῶν. l Γιά περισσότερες πληροφορίες οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά ἀπευθύνον- ται: α) Στό Γραφεῖο Κατηχήσεως καί Νεότητος τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, τηλ. 210 7272347-348 (καθημερινά 8 π.μ.-2 μ.μ. ἐκτός Σαββάτου καί Κυριακῆς). β) Στό ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο: [email protected]. καί γ) Νά λαμ- βάνουν πληροφορίες στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ὀργανισμοῦ, www.apostoliki-diako- nia.gr. στήν ἑνότητα Ποιοί εἴμαστε – Τομέας Κατηχήσεως καί Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας. ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 176

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 24 Ὀκτωβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 43 (3569) Η ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Ἕνα ἀπό τά διλήμματα πού ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετωπίζει στή ζωή του ἔχει νά κάνει μέ τόν τρόπο διαχείρισης τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Νά εἴμαστε αὐτάρκεις, νά κρατᾶμε τά ἀγαθά γιά ἐμᾶς, νά τά ἀξιοποιοῦμε γιά τή δική μας καλοζωΐα ἤ νά τά μοιραζόμαστε μέ τούς ἄλλους, ἰδίως αὐτούς πού δέν ἔχουν; Τό δίλημμα προεκτείνεται: νά σκορπίζω ὅσα ἔχω ἤ νά τά κρατῶ γιά δύσκολους καιρούς; Οἱ ἀνάγκες τοῦ «ἐγώ» Τά ἀγαθά θέτουν τόν ἄνθρωπο μπροστά στό ἐρώτημα: «τί εἶναι καί τί φέρνει ἡδονή, εὐχαρίστηση;». Ὁ πολιτισμός τῆς κατανάλωσης, στόν ὁποῖο ζοῦμε, δίνει τήν εὔκολη ἀπάντηση: «εὐχαριστιέμαι ὅταν ἱκανο- ποιῶ κάθε ἐπιθυμία μου καί, μάλιστα ὅ,τι θεωρῶ ὡς ἀνάγκη μου». Ἐδῶ ὅμως καλούμαστε νά προβληματιστοῦμε. Γιά παράδειγμα, ἀνάγκη εἶναι ἡ τροφή. Ἀνάγκη ὅμως γίνεται καί ἡ ἀφθονία καί ἡ ποικιλία τῆς τροφῆς. Ἀνάγκη εἶναι νά ὑπάρχει ἕνα μέσο μεταφορᾶς γιά νά μᾶς ἐξυπηρετεῖ ὅταν θέλουμε νά πᾶμε στήν ἐργασία μας ἤ γιά ἕνα ταξίδι ἀναψυχῆς. Ἀνάγκη γίνεται ὅμως καί ἡ ἐπίδειξη πλούτου καί χλιδῆς μέ ἕνα πολυτε- λές αὐτοκίνητο. Φτάνουμε ἔτσι στό σημεῖο νά ὀχυρωνόμαστε στό «ἐγώ» μας καί νά μήν κοιτάζουμε τίς ἀνάγκες τῶν ἄλλων. Ἐκλαμβάνου- με, μάλιστα, ὡς δικαίωμά μας τό νά χρησιμοποιοῦμε τούς ἄλλους ὅπως τά ἀγαθά μας. Ὡς ἀντικείμενα δηλαδή πού θά ἐκπληρώσουν τίς ἀνάγ- κες μας, χωρίς νά μᾶς ἐνδιαφέρει ἄν ἔχουν συναισθήματα, ἀγωνίες, δι- κές τους ἀνάγκες. «Εὐχαριστιέμαι καί ὅταν ἐξουσιάζω». Μπορῶ νά χρησιμοποιήσω κά- θε μέσο, γιά νά ἐξουσιάσω τούς ἄλλους. Γιά παράδειγμα, συχνά συναν- τοῦμε σήμερα τόν τρόπο τῆς χειριστικότητας. Ἐκβιάζω τούς ἄλλους μέ

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Β´ Κορ. θ´ 6-11) «Ὁ σπείρων ἐπ᾽εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καί θερίσει» Ἀδελφοί, τοῦτο δέ, ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾿ εὐλογίαις ἐπ᾿ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαι- ρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. Δυ- νατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς γέγραπται· ἐσκόρπι- σεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσαι τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾿ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ. τό παράπονο, μέ τή γκρίνια, μέ τήν προσποίηση ὅτι νιώθω πώς δῆθεν δέν μέ ἀγαπᾶνε, ὥστε νά κάνουν αὐτό πού ἐπιθυμῶ. Καί δέν μέ ἐνδια- φέρει τό ὅτι κουράζω τούς ἄλλους. Μοῦ ἀρκεῖ ὅτι τό θέλημά μου γίνε- ται νόμος γι’ αὐτούς. Βεβαίως, ἡ ἐξουσία εἶναι ἀναγκαία στή ζωή μας, διότι οἱ ἄνθρωποι χρειαζόμαστε κανόνες καί μέτρα, ἀφοῦ ἀλλιῶς δύ- σκολα ὑπάρχει συνύπαρξη. Ὁ ἐξουσιαστής ὅμως, τυραννώντας τούς ἄλλους, αἰσθάνεται ἰσχυρός. Μίμηση Θεοῦ Ἡ πίστη μιλᾶ γιά τήν εὐχαρίστηση πού δίνει ἡ προσφορά. Ἡ γενναιο- δωρία. Ἡ χαρά τοῦ νά βλέπουμε τούς ἄλλους νά αἰσθάνονται ὅτι δέν εἶναι μόνοι, χάρη σέ ἐμᾶς. Ὅτι κάποιος μεριμνᾶ γιά ὅσα τούς λείπουν καί τά ἔχουν πραγματική ἀνάγκη γιά τήν ἐπιβίωσή τους, γιά μιά στοιχει- ώδη ποιότητα ζωῆς. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπευθυνόμενος στούς Κορινθίους, τούς προτρέπει νά εἶναι γενναιόδωροι καί χαρούμε- νοι σέ ὅ,τι δίνουν, μιμούμενοι τόν Θεό, ὁ ὁποῖος «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν· ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τόν αἰῶνα» (Β΄ Κορ. 9,9). «Σκόρπισε, ἔδωσε στούς φτωχούς, ἡ δικαιοσύνη καί ἀγαθοεργία του μένουν στόν αἰώνα». Ἡ πίστη μᾶς ὑποδεικνύει ὅτι στήν πραγματικότητα εἴμαστε ὅλοι μας φτωχοί, ἀσχέτως μέ τό πόσα ὑλικά ἀγαθά ἔχουμε. Εἴμαστε φτωχοί ὡς πρός τή δυνατότητα νά νικήσουμε μόνοι μας τόν θάνατο. Εἴμαστε φτω- χοί στά αἰσθήματά μας ἀπέναντι στήν ὀμορφιά τοῦ κόσμου, ὅπως τόν δημιούργησε ὁ Θεός, καί δέν μποροῦμε νά τόν χαροῦμε χωρίς νά τόν ἐκμεταλλευόμαστε, νά τόν καταστρέφουμε ἤ νά τόν προσπερνᾶμε 170

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, νά ξέρετε τοῦτο, ὅτι ὅποιος σπέρνει μέ τσιγκουνιά, μέ τσιγκουνιά θά θερίσει, καί ὅποιος σπέρνει ἁπλόχερα, ἁπλόχερα θά θερίσει. Νά δώσει ὁ καθένας ὅ,τι θέλει ἀπ᾿ τήν καρδιά του, ὄχι μέ λύπη ἤ ἀπό ἀνάγκη, γιατί ὁ Θεός ἀγαπᾶ ὅποιον δίνει μέ εὐχαρίστηση. Ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά σᾶς δώσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ὥστε, ἀφοῦ ἔχετε σέ κάθε περίσταση πάντοτε αὐτάρκεια σ᾿ ὅλα, νά δίνετε πλουσιοπάροχα γιά κάθε καλό ἔργο, ὅπως λέγει ἡ Γραφή: «Σκόρπισε, ἔδωσε στούς πτωχούς, ἡ ἀγαθοεργία του μένει στόν αἰῶνα». Ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος δίνει ἄφθονα σπόρο σέ ὅποιον σπέρνει καί ψωμί γιά φαγητό, εἴθε νά χορηγήσει καί νά πληθύνει τόν σπόρο σας καί νά αὐξήσει τούς καρπούς τῆς ἀγαθοεργίας σας, ὥστε νά γίνετε πλούσιοι σέ κάθε εἴδους ἀγαθοεργία, ἡ ὁποία συντελεῖ στό νά ἀναπέμπον- ται ἐξαιτίας σας εὐχαριστίες στόν Θεό. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) ἀδιάφορα. Εἴμαστε φτωχοί ὡς πρός τό νά βλέπουμε μέ εὐαισθησία τόν πλησίον μας, ὡς πρός τό νά μήν παραδινόμαστε στήν ἡδονή τοῦ ἐγωκεν- τρισμοῦ. Καί ὅμως, μέσα στή φτώχεια μας, ἄν ἔχουμε τά πνευματικά μας μάτια ἀνοιχτά, μποροῦμε νά ἀπολαμβάνουμε τή γενναιοδωρία τοῦ Θε- οῦ, τόσο στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ πού μᾶς σώζει, ὅσο καί στό πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μας, ὁ ὁποῖος μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά πλουτίσου- με ἀγαπώντας. Τό παράδειγμα τοῦ Ἰωσήφ Ἡ ἀπάντηση στό ἀρχικό δίλημμα εἶναι ἡ γενναιοδωρία. Μάλιστα, αὐτή πού δέν ἔχει νά κάνει μόνο μέ τά ὑλικά ἀγαθά, ἀλλά ἐκτείνεται καί στά συναισθήματα. Στήν ἔξοδο ἀπό τό ἐγώ μας. Στήν ὑπέρβαση τοῦ φό- βου ἔναντι τῶν ἄλλων, ἀλλά καί τοῦ φόβου μήπως χάσουμε τά ἀγαθά μας καί χαθοῦμε, καθώς στό μέλλον πιθανόν θά ἔρθουν δύσκολα. Στήν Παλαιά Διαθήκη ὑπάρχει ἡ ἱστορία τῶν παχιῶν καί τῶν ἰσχνῶν ἀγελά- δων, ἀπό τό ὄνειρο τοῦ Φαραώ τῆς Αἰγύπτου πού ἑρμήνευσε ὁ Ἰωσήφ. Ὁ Ἰωσήφ ἀξιοποίησε τά ἑπτά χρόνια τῆς καρποφορίας καί τῆς γενναιο- δωρίας καί συγκέντρωσε ἀγαθά. Ὅμως δέν ἔκλεισε τίς ἀποθῆκες σέ κα- νέναν στά ἑπτά χρόνια τῆς ἀνομβρίας καί τῆς καταστροφῆς. Δέν ἐγκλω- βίστηκε στήν αὐτάρκεια τῆς σωτηρίας τοῦ λαοῦ του, ἀλλά ἔδωσε καί σέ ὅσους ἦρθαν νά ζητήσουν τή βοήθειά του. Ἔσωσε καί σώθηκε. Αὐτό εἶναι καί τό νόημα τῆς πίστης στούς καιρούς μας. Νά μήν ἐγκλωβιστοῦμε στό αἴσθημα τῆς αὐτάρκειας, ἀλλά νά γίνουμε γενναιό- 171

24 Ὀκτωβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ Ἀρέθα μεγαλομάρτυρος (β´ αἰ.)· Σεβαστιανῆς μάρτυρος. Ἦχος: α´ – Ἑωθινόν: Ζ´ – Ἀπόστολος: Β´ Κορ. θ´ 6-11 – Εὐαγγέλιον: Λκ. η´ 27-39. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 31 Ὀκτωβρίου, Ε´ Λουκᾶ. Ἀπόστολος: Β´ Κορ. ια´ 31 - ιβ´ 9. – Εὐαγγέλιον: Λκ. ιστ´ 19-31. δωροι, τόσο στά ὑλικά ἀγαθά ὅσο καί στήν κοινωνία μέ τούς ἄλλους. Μέτρο πού ὁ Θεός βάζει εἶναι ἡ ἀγάπη. Αὐτή πού μᾶς ἔδειξε καί μᾶς δεί- χνει πλουσιοπάροχα, σώζοντάς μας ἀπό τό κακό καί τόν θάνατο μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί πού μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀνοιχτή σέ ὅλους καρ- διά, σ’ αὐτή πού μοιράζεται καί συγχωρεῖ! π. Θ.Μ. ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΚΑΤΗΧΗΤΩΝ Ἡ Ἀποστολική Διακονία, θέλοντας νά συμβάλλει στήν καλύτερη κατάρτιση ὅσων βοηθοῦν τό κατηχητικό καί ἐνοριακό ἔργο ἤ ἀσκοῦν ἐκπαιδευτικό καί κοινωνικό λειτούργημα, συνεχίζει τή λειτουργία τοῦ ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρί- ου Κατηχητῶν. l Γιά περισσότερες πληροφορίες οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά ἀπευθύνον- ται: α) Στό Γραφεῖο Κατηχήσεως καί Νεότητος τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, τηλ. 210 7272347-348 (καθημερινά 8 π.μ.-2 μ.μ. ἐκτός Σαββάτου καί Κυριακῆς). β) Στό ἠλεκτρονικό ταχυδρομεῖο: [email protected]. καί γ) Νά λαμ- βάνουν πληροφορίες στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ὀργανισμοῦ, www.apostoliki-diako- nia.gr. στήν ἑνότητα Ποιοί εἴμαστε – Τομέας Κατηχήσεως καί Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας. Παρακολουθῆστε τό Πρόγραμμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (www.ecclesia.gr) ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 172

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 17 Ὀκτωβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 42 (3568) Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Εἶναι ἀνθρώπινο νά ὑφίστανται διαφορετικές ἀπόψεις γιά θέματα τῆς ζωῆς. Ὁ καθένας μας ἔχει τήν προσωπικότητά του καί βλέπει τά πράγ- ματα μέ τόν τρόπο του. Ὑπάρχουν βεβαίως ἄνθρωποι πού καί πείρα καί γνώση ἔχουν καί, στήν πνευματική ζωή, φώτιση ἀπό τόν Θεό, ὥστε νά μποροῦμε, συζητώντας μαζί τους, νά ἐλέγξουμε τήν ἀλήθεια τῆς γνώ- μης μας, ἀκόμη κι ἄν ἀποφασίσουμε τελικά ὅτι οἱ συμβουλές τους δέν μᾶς ταιριάζουν. Ὑπάρχουν ὅμως καί θέματα στά ὁποῖα δέν μποροῦμε νά ἔχουμε διαφορετική γνώμη. Αὐτά ἔχουν νά κάνουν μέ τήν πίστη καί τήν ἀλήθειά της. Εἶναι τά δογματικά ζητήματα, αὐτά πού διατυπώνουν μέ ἀκρίβεια ποιός εἶναι ὁ Θεός πού πιστεύουμε, ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία στήν ὁποία εἴμαστε μέλη, ποιό εἶναι τό νόημα τῆς ζωῆς πού μᾶς δόθηκε καί ἀκολουθοῦμε. Ἐκεῖ δέν χωροῦν συμβιβασμοί, ἀλλά ὅποιος ἀκολουθεῖ πλανερές διδασκαλίες ἀποκόπτει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν πίστη, καί τότε ἰσχύει γι’ αὐτόν ὁ λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «ἐξέστραπται ὁ τοι- οῦτος καί ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος» (Τίτ. 3,11), «αὐτός ἔχει πιά διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του». Οἱ νουθεσίες τοῦ Ἐπισκόπου Εἶναι ἐξίσου εὔκολο ὁ καθένας μας νά αὐτοαναγορευθεῖ προστάτης τῆς πίστης καί νά κατηγορεῖ ἄλλους ἀνθρώπους ὡς αἱρετικούς. Δέν εἶναι φαινόμενο τῶν καιρῶν μας, ἀλλά ἴσχυε στήν Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀρχή τῆς παρουσίας της στόν κόσμο. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπο- δεικνύει κάποια κριτήρια. Ζητᾶ νά δίνονται στόν αἱρετικό ἄνθρωπο συμ- βουλές. Αὐτές ὅμως δέν εἶναι ὑπόθεση τοῦ καθενός, ἀλλά εὐθύνη τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας. Γι’ αὐτό καί ὁ Παῦλος ἀπευ- θύνεται στόν μαθητή του, τόν ἀπόστολο Τίτο, ὁ ὁποῖος ἦταν Ἐπίσκοπος

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Τίτ. γ´ 8-15) Ἀποστολικές προτροπές Τέκνον Τίτε, πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαι- οῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. Ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενε- αλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα πα- ραχειμάσαι. Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. Μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ πάντες. Ἄσπα- σαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· Ἀμήν. στήν Κρήτη. Δέν εἴμαστε ὅλοι τό ἴδιο στήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ὁ ὑπεύ- θυνος εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος, ὁ διάδοχος τῶν Ἀποστόλων, αὐτός πού ἔχει ἐκλεγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία νά συνεχίσει καί τήν πίστη καί τό ἔργο τους. Ὅσοι βρισκόμαστε ὑπό τόν Ἐπίσκοπο, ἱερεῖς, μοναχοί καί μοναχές, θεο- λόγοι, λαϊκοί ὀφείλουμε νά ἔχουμε ἐπίγνωση τῆς θέσης μας. Ὅριο πρός τούς αἱρετικούς Ὁ αἱρετικός στήν πράξη ἐπιλέγει κάποιες ἀπό τίς ἀλήθειες τῆς πί- στης, τίς ὁποῖες ἑρμηνεύει καί ζεῖ κατά τό θέλημα καί τή σκέψη του καί, ὅταν ἔρχεται ἡ στιγμή οἱ θέσεις αὐτές νά τεθοῦν ὑπό τήν κρίση τοῦ σώ- ματος τοῦ Χριστοῦ, ἀποχωρεῖ ἀπό τό σῶμα. Ἱδρύει δική του «ἐκκλησία», ὁμάδα, παρασυναγωγή. Κριτήριο τῆς ἀλήθειας εἶναι ὁ ἑαυτός του, ἡ γνώμη του, τό πῶς ἑρμηνεύει ὁ ἴδιος τά ἐκκλησιαστικά θέματα καί πράγ- ματα. Γι’ αὐτό καί δέν δέχεται συμβουλές. Δέν δέχεται ἄλλες διδασκα- λίες, ἀλλά ἐμμένει στίς δικές του θέσεις. Ὁ αἱρετικός εἶναι ἐγωπαθής. Λησμονεῖ ὅτι ἡ ἀλήθεια βρίσκεται στήν κοινωνία μέ τό σῶμα τοῦ Χρι- στοῦ, καί μόνο ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ κοινωνία, ὑφίσταται ἡ ἀλήθεια. Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ζητεῖ ἀπό τόν ἐπίσκοπο καί ἀπόστολο Τίτο νά συμβουλέψει μία καί δύο φορές τόν αἱρετικό, ὄχι ὅμως νά ἐπιμεί- νει: «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. 3,10). Ἐδῶ ἔρχεται τό δεύτερο κριτήριο. Ἡ πρώτη συμβουλή δίνεται γιά τήν ἀνασκευή τῶν σφαλερῶν λόγων. Ἡ δεύτερη φορά δείχνει τό ἐνδιαφέρον καί τή φροντίδα γιά τό πρόσωπο πού σφάλλει. Τρίτη φορά 166

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Παιδί μου Τίτε, αὐτά τά λόγια εἶναι ἀξιόπιστα καί θέλω νά τά τονίζεις κατηγορημα- τικά, ὥστε ὅσοι ἔχουν πιστέψει στόν Θεό νά φροντίζουν νά πρωτοστατοῦν σέ καλά ἔργα. Αὐτά εἶναι τά καλά καί ὠφέλιμα στούς ἀνθρώπους. Νά ἀποφεύγεις τίς ἀνόητες συζητήσεις καί τά σχετικά μέ γενεαλογικούς καταλόγους καί τίς φιλο- νικίες καί τίς διαμάχες γύρω ἀπό θέματα τοῦ ἰουδαϊκοῦ νόμου, γιατί εἶναι ἀνωφε- λεῖς καί μάταιες. Ἄνθρωπο αἱρετικό νά τόν ἐγκαταλείπεις μετά ἀπό μία ἤ δεύτερη νουθεσία, γιατί νά ξέρεις ὅτι αὐτός ἔχει διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει καί καταδικάζει ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του. Ὅταν σοῦ στείλω τόν Ἀρτεμᾶ ἤ τόν Τυχικό, σπεῦσε νά ἔλθεις κοντά μου στή Νικόπολη. Γιατί ἐκεῖ ἀποφάσισα νά ξεχειμωνιάσω. Τόν Ζηνᾶ τόν νομικό καί τόν Ἀπολλώ νά τούς στείλεις καλά προετοιμασμένους (καί χειρο- τονημένους), γιά νά μήν τούς λείπει τίποτε. Ἄς μαθαίνουν καί οἱ δικοί μας νά πρωτοστατοῦν σέ καλά ἔργα, γιά τίς ἀπαραίτητες ἀνάγκες τους, γιά νά μήν εἶναι χωρίς πνευματικούς καρπούς. Σέ χαιρετοῦν ὅλοι ὅσοι εἶναι μαζί μου. Χαιρέτησε ἐκείνους πού μᾶς ἀγαποῦν χάρη στήν πίστη μας. Ἡ χάρη νά εἶναι μέ ὅλους σας. Ἀμήν. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) δέν πρέπει νά ὑπάρξει, διότι τότε ὁ κάθε αἱρετικός, ἐπειδή τελικά εἶναι ἀτομοκεντρικός καί ἐγωιστής, νιώθει σπουδαῖος, καί ζεῖ γιά νά ἀσχο- λοῦνται οἱ ἄλλοι μαζί του καί οἱ θέσεις του νά προκαλοῦν συζήτηση. Ἔτσι ὁ Παῦλος ξεκαθαρίζει τή θέση τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἰδέες κρίνονται. Ἡ ἀγάπη δείχνεται. Ἡ ἀλήθεια ὅμως βρίσκεται στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπόρριψη τοῦ φανατισμοῦ Ἡ πιό εὔκολη κατηγορία πού μπορεῖ νά διατυπώσει κάποιος σέ περι- πτώσεις ἐκκλησιαστικῶν διαφωνιῶν εἶναι ἡ αἵρεση. Γιά τήν ἐκκλησιαστι- κή συνείδηση ὅμως μόνο ὁ Ἐπίσκοπος ἀρχικά καί στή συνέχεια ἡ τοπική ἤ ἡ οἰκουμενική Ἐκκλησία εἶναι ἁρμόδιοι γιά τέτοιους χαρακτηρισμούς. Οἱ ὑπόλοιποι ἀπό ἐμᾶς ὀφείλουμε νά ἀκολουθοῦμε τήν ἐκκλησιαστική πορεία, νά προσευχόμαστε γιά ὅσους σφάλλουν, ἀλλά νά μήν φανατιζό- μαστε, νά μή θεωροῦμε τούς ἑαυτούς μας αὐθεντίες. Νά παραμένουμε συνδεδεμένοι μέ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί νά προσευχόμαστε γιά ὅσους σφάλλουν. Βεβαίως, νά μήν ἀκολουθοῦμε ἀνθρώπους πού ὑπο- στηρίζουν πλανερές διδασκαλίες ἤ κηρύσσουν ἀνταρσία σέ βάρος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ γνώμη μας νά τίθεται στήν κρίση τοῦ σώματος, γιά νά αἰσθανόμαστε πνευματικά ἀσφαλεῖς. 167

17 Ὀκτωβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΛΟΥΚΑ «Τῶν θεοφόρων πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (787)». Ὠσηέ τοῦ προφήτου (820 π.Χ.), Ἀνδρέου ὁσιομάρτυρος τοῦ ἐν Κρίσει· ἀνακομιδή τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου καί δικαίου Λαζάρου (898). Ἦχος: πλ. δ´ – Ἑωθινόν: ΣΤ´ – Ἀπόστολος: Τίτ. γ´ 8-15 – Εὐαγγέλιον: Λκ. η´ 5-15. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 24 Ὀκτωβρίου, ΣΤ´ Λουκᾶ. Ἀπόστολος: Β´ Κορ. θ´ 6-11. – Εὐαγγέλιον: Λκ. η´ 27-39. Ἄς μήν ξεχνοῦμε καί κάτι ἄλλο, πώς στίς διαφωνίες μεταξύ τῶν ἀνθρώπων γιά ζητήματα πορείας καί θέασης τῆς ζωῆς, ἡ ὑπερβολή στίς ἀντιδράσεις δέν ὠφελεῖ. Ἡ ἀγάπη πρός τόν ἄλλον καί ἡ ταπείνωση νά γνωρίζουμε τά ὅριά μας, ἄς συνοδεύονται ἀπό τήν ἐπίγνωση τῆς ἐλευ- θερίας τόσο τῶν ἄλλων, ὅσο καί τοῦ ἑαυτοῦ μας. «Μετά μίαν καί δευτέ- ραν νουθεσίαν», ἄς προσευχόμαστε, γνωρίζοντας ὅτι ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀπαραβίαστο δῶρο. π. Θ.Μ. ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ Γραφεῖο ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος Τό Σεμινάριο εἶναι ἀνοικτό καί ἀπροϋπόθετο γιά ὅσους ἐν- διαφέρονται νά τό παρακολουθήσουν. Διδάσκονται τά ἀκόλουθα θέματα: ●  Σύγχρονη Ἱεραποστολή ● Κανονικό Δίκαιο Ἱεραποστολῆς ●  Τριτοκοσμική Κοινωνιολογία ● Θεολογία Ἱεραποστολῆς ●  Ἱεραποστολική Ἁγιολογία ● Στοιχεῖα Τροπικῆς Νοσολογίας ●  Ἀφρικανική Ἐθνολογία ● Ἱεραποστολική Πρακτική καί Με- θοδολογία Πληροφορίες στά τηλέφωνα: 210 7272315-316 ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ «ΦΩΝΗΣ ΚΥΡΙΟΥ»: Κάθε Σάββατο καί ὥρα 6.00 μ.μ. γίνεται τό κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Εἰρήνης (ὁδ. Αἰόλου), Ἀθήνα. «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 168

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ETOΣ 69ον 10 Ὀκτωβρίου 2021 APIΘ. ΦΥΛ. 41 (3567) ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑ Οἱ ἄνθρωποι δυσκολευόμαστε ἀρκετά ὅταν καλούμαστε νά ὑπηρετή- σουμε ἄλλους. Αἰσθανόμαστε ὅτι ζοῦμε ἕνα εἶδος δουλείας, ὅταν πρέ- πει νά ἀφήσουμε στήν ἄκρη τόν ἑαυτό μας γιά νά εὐχαριστήσουμε τούς ἄλλους, ἀκόμη καί ὅταν θά λάβουμε κάποια ἀνταμοιβή, ὑλική καί ἠθική. Συχνά ἡ καρδιά μας δέν εἶναι πρόθυμη. Ἀκόμη κι ἄν γιά λόγους ἐπιβίω- σης ὀφείλουμε νά μήν τό δείχνουμε, στήν πράξη ἡ διάθεσή μας εἶναι σκυθρωπή. «Τί νά κάνω;», λέμε μέσα μας καί ξεκινᾶμε γιά τήν ἐργασία πού δέν μᾶς ἀναπαύει ἤ πού τρώει πολλή ἀπό τή διάθεσή μας. Τά ὅρια τῆς διακονίας Ἡ ἐποχή μας ἔχει χαρακτηριστεῖ ὡς ἐποχή δικαιωμάτων καί ἐλευθε- ρίας. Ὁ πολιτισμός μας ὁριοθετεῖ μέχρι ποῦ καλούμαστε νά ὑπηρετήσου- με τούς ἄλλους καί μᾶς λέει ὅτι δικαιούμαστε καί νά μᾶς ὑπηρετοῦν ἤ νά ἀνταμειβόμαστε γιά τίς ὑπηρεσίες μας. Καί αὐτό εἶναι μέχρι ἑνός σημείου ὑγιές. Διότι ἐντός μας ἀναπτύσσεται ἕνα αἴσθημα συμφέροντος, ὅταν ἔχουμε ἄλλους νά μᾶς ὑπηρετοῦν, ἕνα αἴσθημα βολέματος, εὐχαρίστη- σης, καί σχηματίζουμε γιά τόν ἑαυτό μας τήν ἰδέα τοῦ κυρίαρχου, τοῦ σπουδαίου. Αὐτό τό αἴσθημα τό καλλιεργοῦμε συχνά στά παιδιά μας, ὅταν δέν τά ἐνθαρρύνουμε νά κοπιάζουν ἤ νά ἀναλαμβάνουν εὐθύνες καί τούς τά προσφέρουμε ὅλα ἕτοιμα. Ἀπό τήν ἄλλη, ὅταν βλέπουμε τίς σχέσεις μας στήν προοπτική κυρίου καί δούλου, ἤ ἔστω μισθωτοῦ, τότε φεύγει ἀπό τό προσκήνιο ἡ χαρά τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία συνοδεύει τή δια- κονία. Διότι δέν εἶναι μόνο ὑπηρεσία ἡ διακονία. Εἶναι κυρίως ἀγάπη. Τό παράδειγμα τοῦ Θεανθρώπου Πιστεύουμε σέ ἕναν Θεό ὁ ὁποῖος δέν μᾶς ζητᾶ νά τόν διακονήσου- με, ἀλλά ὁ ἴδιος μᾶς διακόνησε καί μᾶς διακονεῖ. Ἔγινε ἄνθρωπος γιά

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Β´ Κορ. ϛ´ 1-10) «Καιρός εὐπρόσδεκτος» Ἀδελφοί, συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς – λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σω- τηρίας– μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμε- νοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες. ἐμᾶς καί μᾶς ὑπηρέτησε καλύπτοντας ὅλες μας τίς ἀνάγκες: γιά νόημα ζωῆς, γιά σωτηρία ἀπό τόν θάνατο, γιά ὑπέρβαση τῆς ἀσθένειας, γιά ἀγάπη, ἀκόμη καί γιά τροφή. Ταπεινώθηκε πλένοντας στά πόδια τῶν μα- θητῶν του τά πόδια ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ταπεινώθηκε ἀνεχόμενος ὅλη τήν ἀχαριστία πού μποροῦσε τό ἀνθρώπινο γένος νά δείξει. Ταπεινώθη- κε ὑφιστάμενος ἑκούσια τόν θάνατο. Μᾶς διακόνησε δείχνοντας ὅτι δέν εἶναι ἡ διακονία καταναγκασμός, ἀλλά ἐλεύθερη ἐκλογή ἀγάπης πού σώζει καί χαροποιεῖ. Στήν Ἐκκλησία λοιπόν καλούμαστε νά μιμηθοῦμε τόν Θεό, ἀπό ἀγά- πη. Ἔτσι γινόμαστε διάκονοι, ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ, προσφέροντας στόν πλησίον μας. Ὅπως ὁ γονιός ἀφήνει στήν ἄκρη τίς δικές του ἀνάγκες καί προτάσσει τήν ἀνάγκη τό παιδί του νά ζήσει, νά μεγαλώσει, νά βρεῖ τόν δρόμο του, ἀλλά καί νά πατήσει στά πόδια του, χωρίς νά μείνει ἐξαρτημένο ἀπό αὐτόν, ἔτσι καί ὁ καθένας μας καλεῖται νά διακονήσει τόν κάθε πλησίον του ὅσο μπορεῖ. Νά καλύψει μέ τή συναναστροφή καί τό παράδειγμα ἀνάγκες, κυρίως αὐτή γιά νόημα ζωῆς, ἀλήθεια καί σω- τηρία, χωρίς νά περιφρονεῖ τήν ἐπιβίωση, νά στηρίζει τόν ἄλλον, χωρίς ὅμως νά τοῦ δεσμεύει τήν ἐλευθερία του. Κι ὅλα αὐτά μέ τήν προθυμία τῆς ἀγάπης, πού δίνει χαρά καί μᾶς κάνει νά νικοῦμε τόν καταναγκα- σμό. 162

Μετάφραση τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς Ἀδελφοί, ἐφόσον εἴμαστε συνεργάτες τοῦ Θεοῦ, σᾶς παρακαλοῦμε νά μήν πέσει στό κενό ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πού δεχθήκατε –γιατί λέγει ἡ Γραφή: «Στόν κατάλληλο καιρό σέ ἄκουσα καί τήν ἡμέρα τῆς σωτηρίας σέ βοήθησα». Νά, τώρα εἶναι «ὁ κα- τάλληλος καιρός», νά, τώρα εἶναι «ἡ ἡμέρα τῆς σωτηρίας»– καί δέν φέρνουμε κα- νένα ἐμπόδιο σέ καμία περίπτωση, γιά νά μήν δυσφημιστεῖ τό ἔργο μας, ἀλλά σέ κάθε εὐκαιρία παρουσιαζόμαστε ὡς διάκονοι τοῦ Θεοῦ, μέ πολλή ὑπομονή, μέ θλί- ψεις, μέ ἀνάγκες, μέ στενοχώριες, μέ πληγές, μέ φυλακίσεις, μέ ἀναστατώσεις, μέ κόπους, μέ ἀγρυπνίες, μέ πείνα, ἀλλά καί μέ ἁγνότητα, μέ γνώση, μέ μακροθυμία, μέ καλοσύνη, μέ τό ἅγιο Πνεῦμα, μέ εἰλικρινή ἀγάπη, μέ τό κήρυγμα τῆς ἀληθείας, μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, μέ τά ὅπλα τῆς σωτηρίας τά ἐπιθετικά καί τά ἀμυντικά, μέ τιμή καί ἀτίμωση, μέ δυσφημίσεις καί ἐπαίνους, ὡς ἀπατεῶνες καί ὡς εἰλικρινεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καί διάσημοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καί ταυτοχρόνως ζῶντες, ὡς τιμω- ρούμενοι καί μή θανατούμενοι, ὡς στενοχωρημένοι καί πάντοτε χαρούμενοι, ὡς πτωχοί καί ὅμως κάνουμε πολλούς πλουσίους, σάν νά μήν ἔχουμε τίποτε καί ὅμως κατέχουμε τά πάντα. (Ἀπό τή νέα ἔκδοση: Ἡ Καινή Διαθήκη, τό πρωτότυπο κείμενο μέ νεοελληνική ἀπόδοση τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Χρ. Βούλγαρη, ἔκδ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ) Ἐπίθεση καί ἄμυνα Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει τίς ἑξῆς νουθεσίες: «ἐν παντί συνι- στῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι… διά τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καί ἀριστερῶν» (Β´ Κορ. 6,4.7). Μᾶς προτρέπει «μέ κάθε τρό- πο νά συστήνουμε τούς ἑαυτούς μας ὡς ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ… μέ τά ὅπλα τῆς σωτηρίας τά ἐπιθετικά καί τά ἀμυντικά». Χρησιμοποιεῖ γιά τή διακονία μιά εἰκόνα ἀπό τούς ἀνθρώπινους πολέμους. Μέ τό δεξί χέρι ὁ πολεμιστής κρατᾶ τό δόρυ καί τό ξίφος καί ἐπιτίθεται. Μέ τό ἀριστερό κρατᾶ τήν ἀσπίδα καί ἀμύνεται. Ὁ Ἀπόστολος ἀναφέρει ὅτι γινόμαστε ὑπηρέτες τοῦ Θεοῦ ὅταν διακονοῦμε τή δικαιοσύνη του, πού εἶναι ἡ ἀγάπη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους, πού εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν, νά ζήσουν δηλαδή τήν κοινωνία τῆς ἀνάστασης καί τῆς συνάντησης μαζί του. Καί ἡ διακονία τοῦ Θεοῦ γίνεται μέ τά ἐκ δεξιῶν ὅπλα, πού εἶναι ὁ λόγος γιά τόν Θεό, ὁ λόγος τῆς ἀληθείας, ἡ προθυμία γιά προσφορά στόν πλησίον, χωρίς ἔγνοια γιά ἀνταλλάγματα, ἐνῶ τά ἐξ ἀριστερῶν ὅπλα δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τήν ἀσπίδα τῆς ταπείνω- σης πού μᾶς προστατεύει τόσο ἀπό τήν καύχηση, ὅσο καί ἀπό τήν ἀπο- γοήτευση. Ἰδίως ἡ τελευταία εἶναι ὁ πειρασμός ὅσων ἀγαποῦν, ὅταν διαπιστώνουν τήν ἀπόρριψη, τήν ἀδιαφορία, τήν ἀχαριστία. 163

10 Ὀκτωβρίου 2021: ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΛΟΥΚΑ Εὐλαμπίου καί Εὐλαμπίας μαρτύρων. Θεοφίλου ὁσίου (η´ αἰ.). Ἦχος: βαρύς – Ἑωθινόν: Ε´ – Ἀπόστολος: Β´ Κορ. στ´ 1-10 – Εὐαγγέλιον: Λκ. ζ´ 11-16. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ: 17 Ὀκτωβρίου, Δ´ Λουκᾶ. Ἀπόστολος: Τίτ. γ´ 8-15 – Εὐαγγέλιον: Λκ. η´ 5-15. Ἡ Ἐκκλησία δείχνει ἕναν ἄλλο δρόμο ὡς πρός τίς ἀνθρώπινες σχέ- σεις. Μᾶς καλεῖ νά σμιλέψουμε χαρακτήρα διακονώντας μέ χαρά καί προθυμία τόν συνάνθρωπο, νά ἀναπαύουμε τόν ἄλλο, ὅσο ἀντέχουμε βεβαίως καί μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐποχή τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς ἀντα- μοιβῆς, τῆς ἐκμετάλλευσης, τῆς ἀπαίτησης θά ἀρνεῖται τή διακονία. Ἡ πίστη ὅμως θά μᾶς δείχνει αὐτόν τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία καί τήν ἁγιότητα. π. Θ.Μ. ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΩΝ Ἡ διάρκεια τῶν σπουδῶν εἶναι διετής. Τά σεμινάρια τοῦ Α´ ἔτους πραγματο- ποιοῦνται κάθε Σάββατο 4:00 ἕως 6:30 μ.μ., καί τοῦ Β´ ἔτους τήν ἴδια ἡμέρα ἀπό τίς 7:00 ἕως 9:30 μ.μ. Τά μαθήματα ἀναφέρονται σέ θέματα Θεολογίας, Παιδαγωγικῶν, Ψυχολογίας καί Διδακτικῆς. ●  Προϋποθέσεις: Γίνονται δεκτοί σπουδαστές καί τῶν δύο φύλων, ἡλικίας 18- 40 ἐτῶν, ἀφοῦ προσκομίσουν: α. Ἀποδεικτικό σπουδῶν (τουλάχιστον Ἀπο- λυτήριο Λυκείου), καί β. μία πρόσφατη φωτογραφία. ●  Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά ἀπευθύνονται: α. Στό Γραφεῖο Κατηχήσεως καί Νεότητος τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, τηλ. 210 7272347-348 (καθημερι- νά 8 π.μ. - 2 μ.μ., ἐκτός Σαββάτου καί Κυριακῆς) β. Στό ἠλεκτρονικό ταχυ- δρομεῖο: [email protected] καί γ. Στήν ἱστοσελίδα τοῦ Ὀργανι- σμοῦ www.apostoliki-diakonia.gr στήν ἑνότητα Ποιοί εἴμαστε - Tομέας Κατη- χήσεως καί Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας. Παρακολουθῆστε τό Πρόγραμμα τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (www.ecclesia.gr) «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ», ἑβδομαδιαῖο φύλλο ὀρθοδόξου πίστεως καί ζωῆς τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἰασίου 1, 115 21 Ἀθήνα. Ἐκδότης - Διευθυντής· Μητροπολίτης Φαναρίου Ἀγαθάγγελος. Σύνταξη, τηλ. 210.7272.331. Διεκπεραίωση, τηλ. 210.7272.388. Ὑπό τῶν ἱερῶν ναῶν διανέμεται δωρεάν. Ἐκ τοῦ Τυπογραφείου τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας. Ἡ «ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ» σ᾽ ὅλο τόν κόσμο μέσω Διαδικτύου: www.apostoliki-diakonia.gr 164