E-book ราชาธิราช ตอนสมิงพระรามอาสา

ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ราชาธิราช ตอน สมิงพระรามอาสา

คำนำ หนังสือ E-book เล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อประกอบการเรียน การสอน ในรายวิชาภาษาไทย ผู้จัดทำได้รวบรวมข้อมูล เกี่ยวกับ เรื่องราชาธิราช ตอนสมิงพระรามอาสา ชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 1 เพื่อให้ผู้อ่านได้ความรู้ ความเข้าใจใน เนื้อหามากยิ่งขึ้น ผู้จัดทำหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหนังสือ เล่มนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่าน และผู้ที่สนใจไม่มากก็ น้อย

สารบัญ ความเป็นมา จุดมุ่งหมาย ผู้แต่ง/ลักษณะคำประพันธ์ เรื่องย่อ ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง

ความเป็นมา วรรณคดีเรื่องราชาธิราช เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพงศาวดาร มอญ ได้แปลและเรียบเรียงขึ้นตั้งแต่สมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธ ยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) โปรดฯ ให้แปลและเรียบเรียง ขึ้นเมื่อ ปีมะเส็ง พ.ศ. 2328 โดยทรงมอบให้กวี 4 คนนั้นคือ พระยาพระคลัง (หน) พระยาอินทรอัคคราช พระภิรมย์รัศมี และ พระศรีภูริปรีชา โดยหมอบรัดเลได้นำต้นฉบับมาตีพิมพ์จำหน่ายเป็น ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2423

จุดมุ่งหมาย พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช (รัชกาลที่ 1) โปรดฯ ให้แปลและเรียบเรียง วรรณคดีเรื่องราชาธิราช เพื่อเหตุผล 2 ประการ 1. เพื่อให้เป็นประโยชน์เกื้อกูล แก่พระบรมวงศานุวงศ์ และ ข้าราชบริพาร 2. เพื่อให้เป็นข้อคิด คติเตือนใจแก่ทหารและประชาชน

ผู้แต่ง เจ้าพระยาพระคลัง (หน) พระยาอินทรอัคคราช พระภิรมย์รัศมี และพระศรีภูริปรีชา ลักษณะคำประพันธ์ ราชาธิราช ตอน สมิงพระรามอาสา แปลและ เรียบเรียงเป็นร้อยแก้ว

เรื่องย่อ : ราชาธิราช ตอน สมิงพระรามอาสา พระเจ้ากรุงต้าฉิง ผู้เสวยราชสมบัติอยู่ที่กรุงจีน มีทหารเอกคนหนึ่งชื่อ “กามะนี” ผู้มีฝีมือด้านการขี่ม้าแทงทวนอย่างหาผู้ทัดเทียมได้ยาก พระเจ้ากรุงจีนจึงเกิดดำริ อยากทอดพระเนตรขุนศึกของพระองค์รำทวนต่อสู้กับทหารฝีมือดี จึงได้ทำการยก ทัพมาที่กรุงรัตนปุระอังวะ เพื่อตามหาขุนศึกที่ทัดเทียมกับกามะนี เมื่อมาถึงพระเจ้า กรุงจีน ได้ส่ง “โจเปียว” ขุนนางในตำแหน่งฝ่ายพลเรือนที่พูดภาษาพม่าได้ เพื่อ อัญเชิญพระราชสาส์นและเครื่องราชบรรณาการมากมาย โดยบอกความประสงค์ ของพระองค์ว่า ต้องการเพียงแค่ทอดพระเนตรรำทวนเท่านั้น จึงมีพระราชประสงค์ ให้ทั้ง ๒ ฝ่าย ส่งตัวแทนมารำทวนสู้กัน ซึ่งหากตัวแทนฝั่งกรุงอังวะแพ้ จะต้องยก เมืองให้พระเจ้ากรุงจีน แต่หากกรุงอังวะชนะตนจะยอมทัพกลับไปแต่โดยดี และได้มี พระราชกำหนดประกาศแก่ทหารทั้งปวงว่า ถ้าผู้ใดไม่มีอาวุธในการสู้รบ ห้ามทำ อันตรายเป็นอันขาด

พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องได้รับแจ้งในพระราชสาส์น ก็รู้สึกดีพระทัยยิ่งนัก จึงได้พระราชทานเงิน ทองให้แก่โจเปียว และเครื่องราชบรรณาการตอบกลับเป็นจำนวนมาก หลังจากนั้น พระเจ้า ฝรั่งมังฆ้องจึงได้ตีฆ้องร้องป่าวไปทั่วทั้งพระนคร เพื่อตามหาคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมกับกามะนี แต่ก็ ไม่มีใครรับอาสา แม้พระเจ้ามณเฑียรทองจะทรงโปรดให้เป็นมหาอุปราช และแบ่งพระราช สมบัติให้กึ่งหนึ่งก็ตาม แต่เมื่อสมิงพระรามได้ยินเรื่องราวเหล่านี้จากการพูดคุยกันของผู้คุม ก็เกิดความคิดว่าตัว เองนั้นต้องพันธนาการมานาน ได้ออกไปขี่ม้ายืดแข้งขืดขาบ้างก็คงจะดีไม่น้อย อีกทั้งตนก็ไม่ ได้เกรงกลัวต่อกามะนีแต่อย่างใด ถึงกระนั้นการจะรับอาสาก็เหมือนเป็นการหาบสองบ่า อาสาสองเจ้า เพราะตนเป็นคนมอญที่เคารพพระเจ้าราชาธิราชมาก จะมาช่วยพม่าได้อย่างไร

แต่เมื่อมาคิดดู ๆ แล้ว หากพม่าไม่สามารถต้านทานทัพของพระเจ้ากรุงจีนไว้ได้ ด่านต่อไปที่ทัพจีน จะไปบุก คงหนีไม่พ้นกรุงหงสาวดี บ้านเกิดของตนแน่ ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้น สมิงพระรามจึงอาสาทำศึก กับกามะนี พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องดีพระทัยมาก จึงถามสมิงพระรามว่าต้องการสิ่งใดบ้าง ฝ่ายพระสมิง พระรามจึงตอบกลับไปว่า ต้องการแค่ม้าฝีเท้าดีเท่านั้น พระเจ้าฝรั่งมังฆ้องได้ยินดังนั้น จึงประกาศหา ม้าไปทั่วเมือง แต่ก็ไม่ถูกใจสมิงพระราม สุดท้ายจึงต้องหาม้าเชลยศักดิ์จากนอกเมือง เมื่อออกมานอกเมือง สมิงพระรามได้พบกับม้าสองแม่ลูกของหญิงม่ายคนหนึ่ง โดยลูกม้านั้นมี กำลังมากถูกต้องตรงตามคุณสมบัติทุกประการ เมื่อสมิงพระรามเอามือแตะหลังม้า ก็ไม่ได้ทรุดอ่อน เหมือนม้าตัวอื่น ๆ สมิงพระรามจึงตัดสินใจขึ้นขี่ม้า และควบออกไปอย่างรวดเร็วจนฝุ่นฟุ้งกระจายไป ทั่ว และแม้จะควบตั้งแต่เช้าจนบ่าย เจ้าม้าตัวนี้ก็ไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเลย สมิงพระรามจึงสะบัดม้าเป็น เพลงทวน กลับเข้ามาเฝ้าพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง

เมื่อวันประลองศึกมาถึง ณ สนามรบ กามะนี ขุนศึกพระเจ้ากรุงจีน แต่งตัวใส่เสื้อหุ้มเกราะ คาดสาย เอวประดับหยก เหน็บกระบี่ ฝ่ายสมิงพระราม ใส่เสื้อสีชมพูขลิบทอง จีบเอว ใส่กำไลต้นแขน ปลาย แขนสอดดาบสะพายแล่ง ทั้งสองฝ่ายต่างก็ร่ายรำเพลงทวนออกมาอย่างสง่างาม เมื่อสมิงพระรามเห็น ชุดเกราะที่แน่นหนาของกามะนี จึงออกอุบายให้ทั้ง ๒ ฝ่ายร่ายรำเพลงทวนถวายแก่พระเจ้าอยู่หัวทั้ง สองทอดพระเนตรเป็นขวัญตาเสียก่อน แล้วจึงค่อยสู้กันทีหลัง กามะนีตอบตกลง ทั้งสองจึงรำทวน ถวาย ซึ่งในขณะที่รำทวนอยู่นั้น สมิงพระราม ได้หาช่องทางที่จะสอดแทงทวนผ่านชุดเกราะ ซึ่งมีอยู่ ๒ ช่องทางคือ บริเวณใต้รักแร้ และกลีบเกราะท้ายหมวก ที่พอจะย้อนแทงได้ หลังจากนั้น ทั้งสองฝ่ายก็เข้าโรมรันเพลงทวนต่อสู้กันหลายสิบเพลง ต่างคนต่างรับ ต่างป้องกัน ไม่มีคนเพลี่ยงพล้ำ สมิงพระรามจึงคิดว่าหากสู้ต่อไปแบบนี้ คงชนะได้ยากแน่ จึงแสร้งควบม้าหนี กามะ นีจึงควบม้าไล่ตาม สมิงพระรามมองเห็นว่าม้าของกามะนีอ่อนแรงแล้ว จึงชักม้าเข้าสู้อีกครั้ง แต่ม้าของ กามะนีที่อ่อนแรงหันหนีกลับไม่ทัน สมิงพระรามจึงได้สอดทวนแทงใต้รักแร้ กามะนีเสียจังหวะทันที

ฝ่ายสมิงพระรามไม่รอช้า ชักดาบออกพร้อมเร่งม้า ฟันย้อนตามกลีบเกราะท้ายหมวก จนศีรษะของกามะนีขาด แต่ไม่ทันตกลงพื้น สมิงพระรามก็ได้ใช้ขอเหล็กเกี่ยวศีรษะใส่ ตะกรวย แล้วชักม้ากลับไปถวายพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง หลังจากนั้น พระเจ้ากรุงจีนได้นำศพ ของกามะนี มาทำพิธีฝังต่อไป ส่วนเหล่าทหารของพระเจ้ากรุงจีนก็โกรธแค้นมาก จึงขอ เข้าไปตีกรุงอังวะ แต่พระเจ้ากรุงจีนนั้นรักษาสัตย์มากกว่าทรัพย์ จึงสั่งให้ถอนกองทัพ กลับไป เรียกว่าจากนักโทษ กลายมาเป็นฮีโร่ของกรุงอังวะเลยก็ว่าได้ แต่ชีวิตของสมิงพระราม นั้นไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอกนะ เพราะยังมีเรื่องราวยุ่งเหยิงต่อจากนี้

ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง 1. คนดีมีความสามารถแม้อยู่ในเมืองศัตรูก็ยังมีคนเชิดชูได้เสมอ 2. ผู้เป็นกษัตริย์ย่อถือความสัตย์เป็นสิ่งประเสริฐที่สุด 3. ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย เช่น กามะนี 4. ผู้ทีทำกิจโดยอาศัยปฏิภาณไหวพริบและความสามารถเฉพาะตน จะประสบความสำเร็จในชีวิตได้ 5. บ้านเมืองที่ประกอบไปด้วยกษัตริย์ ที่อยู่ในความสัตย์ เสนา อำมาตย์มีความสามัคคี เชื่อฟัง ผู้บังคับบัญชา และทหารที่มีความสามารถในการรบจัดเป็นบ้านเมืองที่ แข็งแกร่ง เป็นที่เกรงขามของ ประเทศทั่วไป และจะสามารถดำรงเอกราชไว้ตราบนานเท่านาน

จัดทำโดย นิอาซูรา หะยีซำสูดิง รหัสนักศึกษา : 6206510083 เสนอ อาจารย์ชญาน์ทัต เอี่ยวเรืองสุรัติ