all62-2

44 หนัก-เบา ไม่เก่ียวข้องกับหัวข้อการเรียนน้ี จึงทําเป็นอักษรตัวเล็กๆ และ นิสติ ยังไมต่ อ้ งให้ความสนใจ) สัมผัส กอง ไมส ัมผัส ไมกอง ไมกอ ง เบา หนัก เบา หนกั จมูก ห คอ ก ข ค ฆ ง เพดานแข็ง จ ฉ ช ฌ ญ ย ศ มวนลิน้ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ร ษ หลงั ฟน ต ถ ท ธ น ล ส รมิ ฝปาก ป ผ พ ภ ม ว ให้นิสิตฟังคลิปการออกเสียงพยัญชนะเหล่านีจ้ ากเจ้าของภาษาชาว อนิ เดียเพื่อเป็นการยนื ยันวา่ พยญั ชนะแตล่ ะตวั ออกเสียงตา่ งกนั จริง คาํ ทม่ี กั สะกดผดิ : ศ ษ ส และ ณ น ถ้านสิ ติ เป็นชาวอินเดยี นิสติ จะเขียน ศ ษ ส ไมส่ ลับกัน และเขียน ณ น ไม่สลับกัน เพราะเสียงของแต่ละตัวแตกต่างกันอย่างชัดเจน พูด/ได้ ยนิ อยา่ งไรก็เขียนไปตามน้นั แต่เมื่อคนไทยยืมคําภาษาบาลีและสันสกฤตเข้ามาใช้ โดยเก็บ ตวั เขยี นไว้เหมือนตน้ ฉบบั แต่เปลีย่ นเสียงจน ศ ษ ส เป็นเสียงเดยี วกนั และ ณ น เปน็ เสียงเดียวกนั กท็ ําใหค้ นไทยมักจะสบั สนและเขยี นผิดบ่อยๆ หลักในการช่วยก็คือนิสิตต้องทราบธรรมชาติของภาษาบาลี- สันสกฤตว่า “มักจะ” ไม่ค่อยเปลี่ยนอวัยวะในการออกเสียง (ไม่เปล่ียน พยัญชนะในวรรคหน่งึ ไปเป็นอกี วรรคหน่งึ เมื่ออยใู่ นคําเดียวกนั )