วันวิสาขบูชา1

วันวสิ าขบชู า ตรงกบั วนั ขึน้ ๑๕ คา่ เดอื น ๖

ความหมาย คาวา่ \"วิสาขบชู า\" หมายถึงการบูชา ในวนั เพ็ญเดือน ๖ วสิ าขบชู า ย่อมาจาก \" วิสาขปรุ ณ มบี ชู า \" แปลว่า \" การบูชาในวนั เพญ็ เดือนวิสาขะ \" ถ้าปีใดมอี ธกิ มาส คือ มเี ดอื น ๘ สองหน กเ็ ล่ือนไป เปน็ กลางเดอื น ๗ ความสาคัญ วันวสิ าขบชู า เปน็ วนั สาคัญยงิ่ ทาง พระพุทธศาสนา เพราะเปน็ วันทพ่ี ระพทุ ธเจ้าประสตู ิ คอื เกิด ไดต้ รัสรู้ คือสาเรจ็ ไดป้ รินพิ พาน คอื ดับ เกิดขนึ้ ตรงกันท้งั ๓ คราว

๑. เมอ่ื เจา้ ชายสิทธตั ถะประสูตทิ ี่พระราชอุทยานลุมพินวี ัน ระหวา่ งกรงุ กบิลพัสด์ุกบั เทวทหะ เม่ือเช้าวันศุกร์ ขึน้ ๑๕ คา่ เดือน ๖ ปีจอ กอ่ นพุทธศกั ราช ๘๐ ปี

๒. เมื่อเจา้ ชายสิทธัตถะตรัสรู้ เปน็ พระพทุ ธเจ้าเมอ่ื พระชนมายุ ๓๕ พรรษา ณ ใต้ รม่ ไมศ้ รีมหาโพธิ์ ฝง่ั แมน่ า้ เนรญั ชรา ตาบลอุรุเวลาเสนานิคม ในตอนเช้ามืดวนั พธุ ขน้ึ ๑๕ ค่า เดอื น ๖ ปีระกา กอ่ นพทุ ธศักราช ๔๕ ปี หลงั จากออกผนวชได้ ๖ ปี ปจั จบุ ันสถานทีต่ รสั รแู้ หง่ นีเ้ รยี กวา่ พทุ ธคยา เปน็ ตาบลหน่งึ ของเมืองคยา แหง่ รฐั พหิ ารของอินเดีย

๓. หลงั จากตรัสรแู้ ล้ว ไดป้ ระกาศพระศาสนา และโปรดเวไนยสัตว์ ๔๕ ปี พระชนมายุได้ ๘๐ พรรษา กเ็ สดจ็ ดับขันธปรนิ ิพพาน เม่อื วันองั คาร ขน้ึ ๑๕ คา่ เดอื น ๖ ปีมะเส็ง ณ สาลวโนทยาน ของมลั ลกษัตริย์ เมืองกสุ นิ ารา แคว้นมัลละ (ปัจจุบนั อยู่ในเมอื งกสุ ีนคระ แคว้นอุตตรประเทศ ประเทศอินเดยี )