1644586861333_pdf_20220211_193345_0000

นิทานอีสป มดกับตั๊กแตน

จะรีบหเนก็จบาะทวถึกำง็อไหีกมนตั้้ง?านกาว่นา กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ บริเวณทุ่งหญ้าอัน กว้างใหญ่ มีครอบครัวมดฝูงเล็กอาศัยอยู่รวมกัน ใต้โพรงดินขนาดกำลังพอเหมาะ ซึ่งข้าง ๆ โพรง ดินนั้นคือขอนไม้เก่าที่ตั๊กแตนเจ้าสำราญใช้พัก อาศัยเช่นกัน ช่วงฤดูร้อนมีผลผลิตพืชพรรณงอกงาม มากมาย สมาชิกบ้านมดต่างขยันขันแข็งเก็บ เกี่ยวพืชเหล่านั้นมาตุนไว้สำหรับหน้าหนาว ส่วนตั๊กแตนกลับเอาแต่เล่นดนตรีอย่าง เพลิดเพลิน ไม่ได้สนใจจะกักตุนอาหารของ ตนเลย

ทำงาชน่าขงอเขงาเรเถาิดต่อไป ฝูงมดยังทำหน้าที่ของตนอย่างแข็งขัน กระทั่งเวลาผ่านไป ลมหนาวเย็นยะเยือกก็มา เยือน เป็นสัญญาณเตือนว่าเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว นั่นเอง ขณะเดียวกันผลไม้พืชพรรณที่เคย งอกเงยต่างโรยรา จะหาอาหารมากินแทบไม่มี แต่อย่างไรฝูงมดก็ไม่เดือดร้อน เพราะพวกมัน เก็บตุนของกินไว้แล้วมากมาย

ตั๊กแตนที่มัวแต่เพลิดเพลินกับ การร้องเล่นเต้นรำ จึงไม่ได้กักเก็บอาหารไว้ มันจึง เดินมาขอร้องให้ฝูงมดแบ่ง อาหารให้ แต่หัวหน้ามดก็ไม่ ยอมแบ่งให้

หิวจัง ไม่น่าเลย ท้ายที่สุด ตั๊กแตนจึงได้แต่ก้มหน้าก้ม ตากลับบ้านของตนด้วยความหิวโหย ฝูงมดก็พักผ่อนอย่างสำราญใจกับอาหารที่ พวกตนได้ร่วมแรงร่วมใจกักตุนกันมา นิทานเรื่องนี้จึงสอนให้รู้ว่า \"คนเราควรรู้จักหน้าที่ของตน เวลาไหนควร เล่น เวลาไหนควรทำงาน มิเช่นนั้นสักวัน ชีวิตอาจจะพบเจอกับความเดือดร้อน\"

ประเภทนิทาน \"คติสอนใจ\" ทำโดย สาธิตา บวรธรรมปิติ เลขที่ ๘