ผมจะเป็นคนดี111

รางวัลชนะเลิศ โลเ่ กียรติยศ และเงินรางวลั 100,000 บาท \"ผมจะเป็นคนดี\" โดย ชมพร เพชรอนนั ตก์ ุล การประกวดร้อยกรอง “ผมจะเปน็ คนดี” ครง้ั ที่ 1 ประจาปี 2553 มูลนิธอิ มตะรว่ มกับสมาคมนักกลอนแหง่ ประเทศไทย

บทรอ้ ยกรองชีวประวัติ วิกรม กรมดิษฐ์ “ผมจะเป็นคนดี” โดย ชมพร เพชรอนนั ต์กลุ

“ผมจะเป็นคนดี” เมือ่ มงั กรเมืองกาญจนท์ ะยานกล้า สรา้ งศรัทธาคณุ ธรรมนาศักดิศ์ รี โลกมืดด้านสวา่ งดา้ นนับนานปี ขอความดีสวา่ งท่วั หอ้ งหวั ใจ เพียงนกพงหลงทิศเห็นผิดพลาด เกิดสญั ชาตญาณสู้รู้แกไ้ ข เฝา้ รอฟา้ ราฝนผ่านพน้ ภัย สง่ ผลให้วันนีม้ ีทางบิน รอยอดีตกรีดแผลซ้าแสท้ กุ ข์ ปรบั ประยุกตเ์ ป็นพลงั ใจท้ังสิ้น ความอดกลน้ั อดทนจนคุน้ ชิน กลับพลิกผินภัยผองเปน็ ทองคา

จากเด็กนอ้ ยบา้ นปา่ ผอู้ าภัพ ทนแบกรบั ความเศร้าทกุ เชา้ คา่ แม้วนั วัยไร้เดียงสาตาดาดา กลับตรากตรางานหนกั มิพกั แรง เลือดพากเพียรผจญภยั ได้จากพ่อ ที่เกิดกอ่ ใจกายให้กล้าแกร่ง เลือดที่ร้อนราวไฟได้สาแดง ก็หยดั แย้งยั่วเยา้ ทุกเช้าเย็น เลือดละมุนอนุ่ ละไมไดจ้ ากแม่ ดงั่ แสงแขส่องขา้ มความขกุ เข็ญ เลือดนกั สู้เหงือ่ ซกตกกระเซน็ ตามองเห็นบอกใจใหส้ ู้งาน สิบสามขวบก้าวไกลคมุ ไร่ออ้ ย ไมท่ อ้ ถอยร้อนหนาวพรอ้ มก้าวผา่ น ทกุ สิง่ สรรพผ์ ันพบประสบการณ์ ปูพืน้ ฐานพ่อคา้ เป็นปรารมภ์

แต่เคราะหร์ า้ ยกข็ า้ มรัว้ ทาครัวรา้ ว หลากเรื่องคาวส่งคลื่นความขืน่ ขม เมือ่ พอ่ มีเมียใหม่ไวเ้ ชยชม เปน็ ปมุ่ ปมเปลีย่ นแปรเป็นแผลเปน็ ยามหุนหันฟนั่ เกลียวกเ็ กรีย้ วกราด สรา้ งบทบาทแพใ้ จใหล้ ูกเหน็ ภาพครอบครวั ขนุ่ คลา้ เหลือลาเคญ็ เปิดประเดน็ กดดันอนั ตราย ผิดเล็กน้อยพลอยเห็นเปน็ เรือ่ งใหญ่ ซา้ ดดุ ่าเฆี่ยนใหล้ กู ใจหาย แมห่ มองหมน่ ทนสอู้ ยเู่ ดียวดาย กลับเหน็ สายตาแม่แผอ่ าทร เป็นความรักความลับเกินรบั รู้ เปน็ การสูก้ บั ความชา้ ทีต่ ามหลอน น้าตาไหลไล่หยาดไม่ขาดตอน บา้ นกร็ อ้ นคนก็กล้มุ เพลิงสมุ ใจ

สงสารแมข่ อรอ้ งแม่ฟ้องหยา่ หยุดปญั หาเปลีย่ นทางสวา่ งไสว ฟังเสียงแมก่ ล่าวท้วงตนั ทรวงใน “ถึงยงั ไงเขาเปน็ พอ่ ของพวกเอ็ง” ฤๅแรงรกั แมห่ มายเปลี่ยนใจพอ่ ยิง่ ตัดพอ้ ยิง่ ถูกมองจอ้ งเขมง็ ฤๅแกงจืดชืดหมดจนรสเซ็ง ยิ่งเพ่งเลง็ ยิ่งคุกรนุ่ ยิ่งรุนแรง คราวดวงตกอกกไ็ หมไ้ ส้กข็ ม แท้สงั คมเห็น “แม่เจี้ย” เปน็ เมียแตง่ ไรท้ างออกพอกปัญหาค่าแสนแพง เหมือนโลกแกลง้ ให้สุดขว้ั ทง้ั ชว่ั ดี หากนาวาลาน้อยคอ่ ยคล้อยเคลือ่ น ถึงสะเทือนคลืน่ ขย่มลมขยี้ แกป้ ัญหาด้วยแรงรกั สามัคคี ด้วยความมีสติม่ันเปรื่องปัญญา

วันวิทิตถูกยิงลม้ จมกองเลือด วันโลกเดือดวิปโยควันโลกบา้ วนั แพแตกแยกทางรา้ งศรัทธา วันโลกาวินาศคมบาดคอ หากมิใช้สตินาคมุ ความคิด อาจทาผิดเยีย่ งทรพีที่ฆา่ พ่อ ความยับย้ังชง่ั ใจยิง่ ใหญ่พอ จึงไม่ก่อปิตุฆาตเป็นทาสมาร โชคยงั หนุนบญุ ยงั ปอ้ งนอ้ งวิทิต รอดชีวิตราวมีปาฏิหาริย์ เหมือนนา้ ทิพย์ชโลมใจให้ชืน่ บาน พอจะผลาญไฟแค้นเคยแน่นทรวง

จึงตั้งสัจวาจาเหนือหน้าที่ ความเป็นพีแ่ รงใจตอ้ งใหญห่ ลวง วาดฝันวางทางทองนอ้ งทั้งปวง ชีพโชติช่วงอนาคตต้องงดงาม เปน็ คนดีศรีบา้ นงานก้าวหน้า ใช้ปญั ญาพาตนพ้นขวากหนาม หวงั ดับโกรธโทษกรณ์เหตุร้อนกาม ดับดว้ ยความมีสติของ “วิกรม” ขอให้ธรรมนาทางสร้างชีวิต ชาระจิตสดใสไรข้ ื่นขม เปน็ คนดีเป็นพลงั ของสงั คม ไม่จ่อมจมรอยอดีตขีดเส้นกรรม ถึงต้องแพ้แต่มิใหใ้ จยอมพา่ ย ถึงตอ้ งตายแตม่ ิใหใ้ จตกต่า ทีย่ อมเจบ็ ก็เพื่อใจมันได้จา ทีย่ อมช้าก็เพื่อใจมนั ไดช้ ิน

โชคชะตาเสน้ ชีวิตลิขิตฝนั ใหถ้ ึงวันตอ้ งพรากไกลจากถิ่น สู่ไต้หวนั ต่างแคว้นต่างแผ่นดิน ขึน้ เครื่องบินโดยสารยังพานเมา เมือ่ นกพรากจากรังหาฝง่ั ฝัน จะสวรรค์หรือนรกอกก็เหงา มีความสขุ ตืน่ เต้นเป็นเงาเงา มีความเศร้าลาเคญ็ เป็นคราวคราว เมืองไต้หวันวันวานเหมือนบ้านนอก ลมยังหยอกใบหญา้ พาเหินหาว ท้งั ไร่นาเถือ่ นแถวเปน็ แนวยาว แต่การก้าวตามฝันยงั หวั่นใจ

นบั จากนี้ชีวิตรบั ผิดชอบ ตอ้ งวางกรอบวางเกณฑ์เป็นเรือ่ งใหญ่ เงินทุกเหรียญมีค่ากวา่ สิง่ ใด ต้องรูเ้ กบ็ รใู้ ชเ้ งินให้เป็น โดยพื้นฐานภาษาจีนคนจีนรู้ ผิดกับผ้มู าไกลให้ยากเข็ญ จึงตง้ั ใจใฝเ่ ฝ้าเช้าจรดเย็น จบั ประเด็นความรู้ชปู ัญญา ประสบการณใ์ หม่ใหม่ใหโ้ อกาส ความฉลาดมงุ่ มั่นคลายปญั หา สรา้ งจุดเดน่ เน้นจดุ ดีด้วยกีฬา รู้คณุ คา่ หวั ใจมิตรไมตรี ขีดเส้นทางชีวิตไม่ผิดเพีย้ น รกั เล่าเรียนพนู เพิ่มเสริมราศี ช่วงหวั เลี้ยวหวั ตอ่ งามพอดี ทุกนาทีมีคา่ ถ้าพากเพียร

กว่าสามปีทีจ่ ากไปไดก้ ลบั บ้าน ทุกข่าวสารความหว่ งใยไมแ่ ปรเปลีย่ น ทกุ ขข์ องทกุ ทกุ คนยงั วนเวียน เหมือนกงเกวียนหมุนสลับกลบั ทเี่ ดิม ปญั หาพ่อต่างยงั เห็นเป็นปญั หา บ่อน้าตาแม่ยังแตกเหมือนแรกเริ่ม แต่ความผิดยิง่ ใหญ่ใชอ่ ยากเติม เป็นแผลเพิม่ พิษให้ใจทกุ ขท์ น้ จึงกลบั ไปไตห้ วนั ไมห่ วั่นทกุ ข์ ถึงไร้สขุ กจ็ ะสดู้ ูอีกหน ใช่วา่ วขาดลอยลับแลว้ อับจน เกิดเปน็ คนถ้าไม่สโู้ ลกดแู คลน เพราะเชื่อมนั่ ในความดีที่กอปรกอ่ จะไม่ท้อแม้ยากลาบากแสน ความสาเรจ็ ยิ่งใหญไ่ ด้ตอบแทน จะกางแขนปกปอ้ งน้องหญิงชาย

หลังรับทุนรัฐบาลไตห้ วนั ชว่ ย เอื้ออานวยความอดุ มสมใจหมาย “เหมือนนา้ ฝนหลน่ กลางทะเลทราย” คนใกล้ตายกก็ ลบั ฟื้นคืนชีวิต ถึงหวั เดียวกระเทียมลีบแต่ชีพสู้ จึงเรียนรู้ชอ่ งทางธุรกิจ ซือ้ ของมาขายไปใหข้ อ้ คิด ทั้งมวลมิตรช่วยเหลือเกือ้ กลู กัน “วิศวกรรมศาสตร์” ที่มาดหมาย หวังฝากลายไวช้ ือ่ ใหล้ อื ล่ัน ใชช้ ีวิตนักศึกษาผ่าทางตัน หนึง่ ในนั้นกลบั โชคดีมี “วิกรม”

เขา้ วาระเหนื่อยไมพ่ ักหนกั ไม่ผ่อน ทุกขั้นตอนคิดวิเคราะหอ์ ย่างเหมาะสม ทัง้ เรียนดีกีฬาเดน่ น่าชม คือสงั คมพากเพียรนกั เรียนทนุ เป็นประธานฯ นกั เรียนไทยที่ไต้หวนั สร้างมนุษยสมั พันธอ์ นั อบอุ่น สร้างชือ่ เสียงเกรียงไกรคนใจบุญ เกียรติคุณลือเลือ่ งถึงเมืองกาญจน์

แม่มาหามาเห็นความเปน็ อยู่ เหมือนแมร่ แู้ ละแม่คงนึกสงสาร น้อยหรือนีท่ ีท่ ุกข์ทอ้ ทรมาน หากแต่จิตวิญญาณมัน่ รักดี แม้หวั ใจทรงพลังดั่งหินผา ยังแพอ้ านภุ าพรกั ล้นศกั ดิ์ศรี เปรียบ “ตดั บวั ยงั เหลือใย” เยือ่ ไมตรี พอครบปีการศึกษากลบั มาไทย

พร้อมม่งุ ม่นั ฟนั ฝา่ งานอาชีพ จุดประทีปนาทางสรา้ งตวั ใหม่ เครื่องพิมพด์ ีดตัวเดิมเริม่ ชิงชัย พึง่ รม่ ไมช้ ายคาบา้ น “ปา้ เฮียง” สั่งสินค้าจากไทยสไู่ ต้หวนั ทอความฝนั เลิศหรทู นสูเ้ สี่ยง รพู้ อกินพออยูร่ พู้ อเพียง รเู้ ทียบเคียงรู้มานะพยายาม ฉากชีวิตลกู ผ้ชู ายหลายรสชาติ บางครัง้ อาจเดินหลงในพงหนาม ท้ังสุขทุกขร์ กุ เร้าเฝ้าติดตาม ภาพงดงามภาพผิดหวังยงั วนเวียน

“วีแอนดเ์ ค คอรป์ อเรชัน่ ” ทีส่ รรค์สรา้ ง สืบเสน้ ทางงานฝนั ไมห่ นั เหียน ส่งออกนิลงานประเดิมเริม่ พากเพียร กระเบียดกระเสียรทนสู้อยหู่ ลายคราว ต้องประหยดั มธั ยสั ถ์เพราะอัตคดั เหมือนเครือ่ งวัดแรงใจใหก้ ล้าก้าว เพื่อประกาศศักดาไปคว้าดาว เลา่ เรือ่ งราวเปน็ ปรชั ญาสูส่ ากล

ถึงเหนด็ เหนือ่ ยแตใ่ จไม่ท้อแท้ ถึงย่าแย่เพียงใดไมเ่ คยบน่ “ลิขิตฟา้ หรือจะสู้มานะคน” ถา้ เริ่มต้นดว้ ยหัวใจจะไมแ่ พ้ เหมือนกลา้ ไม้เพาะไวใ้ นกระถาง ค้นหาทางเรียนผูกตอ้ งเรียนแก้ ปลกู ลงดินใส่ป๋ยุ งามตามดูแล รากจึงแผ่ขยายผลตน้ เติบโต

เร่งลงหลักปกั ฐานหาบา้ นใหม่ พอเติมฝนั เติมไฟแม้ไมโ่ ก้ จากรม่ ไทรใจระทดยอมอดโซ ห่างรม่ โพธิ์ใจกาหนดสู้อดออม “บ้านเลขที่ยี่สิบ” คือทกุ สิง่ โลกความจริงความฝันมนั่ หลอ่ หลอม จากตน้ ไมห้ ลายฝนทนกรมกรอม กเ็ ตรียมพรอ้ มผลิใบใหมอ่ กี ครัง้ “สขุ มุ วิทยี่สิบ” ใชล่ ิบโลก คงสรา้ งโชคยิ่งใหญ่ให้ความหวัง ถึงเจ้าทีผ่ ีด้ามีกาลงั เฝ้าฝากฝงั อุทิศบุญหนุนนาชัย ปลูกพฤกษานานาพรรณคุ้มขวญั บา้ น สขุ สราญพร้อมสตั ว์ปา่ อยูอ่ าศัย เพราะรักสัตว์รกั ดงรักษพ์ งไพร ป่าหัวใจจึงงอกงามด้วยความดี

เสน้ ทางพรหมลิขิตชีวิตรกั ผกู จิตภักดิ์เนือ้ เยน็ นาม “เคลลี่” เคยชว่ ยเหลือเกื้อกลู พูนทวี ครงั้ เรียนที่ไต้หวันสัมพันธร์ กั งานสมรสคือของขวญั อนั ลา้ ค่า ถือสจั จาจริงใจให้ประจกั ษ์ สรา้ งครอบครัวน้อยนอ้ ยคอ่ ยฟูมฟัก ภาระหนกั หนา้ ทีค่ อ่ ยคลีค่ ลาย หากการคา้ มีความเสี่ยงยากเลีย่ งพ้น ไม่ถึงกลับอบั จนถา้ ขวนขวาย ลม้ ตอ้ งลุกขึน้ ใหม่อยา่ ได้อาย ลูกผชู้ ายนักสผู้ ทู้ ระนง

กรางานหนกั มกั จะนาความสาเรจ็ เป็นบาเหนจ็ งดงามตามประสงค์ ทกุ ล่ทู างการคา้ คา่ ขึ้นลง ต้องซือ่ ตรงและต้องทาตามสญั ญา ความเชือ่ ถือชื่อเสียงแม้เพียงนิด จะตามติดหวั ใจไปเบื้องหนา้ ถึงขาดทนุ อยา่ งไรไม่นาพา การรกั ษาคาพูดพิสูจน์คน จากครอบครัวนอ้ ยน้อยค่อยเติบใหญ่ รว่ มสรา้ งขวญั กาลังใจใหท้ กุ หน ด้วยภาระดูแลน้องเปน็ ของตน ฉดุ ให้พน้ มรสุมที่รุมเรา้

“ความพลดั พรากสิ่งทีร่ ักมักเปน็ ทกุ ข์” ราวเพลิงรุกรอนรานเร่งผลาญเผา ความรักเอ๋ยเคยงามตามเป็นเงา เหมือน “ฝนตกไมม่ ีเคา้ ” เกินเขา้ ใจ ชีวิตคูอ่ นิจจาถึงคราล่ม ผูกเงือ่ นปมพอกหมน่ จนหมองไหม้ โอย้ ามรกั หวานชื่นรื่นฤทยั โอ้ยามชงั ชา่ งกระไรขมไมน่ ้อย นา้ ตาลกู ผชู้ ายไหลอาบแก้ม มาจนแตม้ ทางใจใหท้ ้อถอย เหลือคณุ งามความดีทีฝ่ งั รอย ยงั คงคอยเฝา้ เตือนเปน็ เพื่อนตรม

ประสบการณค์ วามรกั จักมีค่า สอนโลกว่าให้หยดุ สรา้ งทางขืน่ ขม หากโลดโผนสนองกามตามอารมณ์ เกิดแผลซมพิษซ่านโศกผลาญทรวง หยุดประชดชีวิตด้วยคิดสน้ั ใหม้ ุ่งมัน่ แก้ไขทกุ ขใ์ หญ่หลวง หยุดปัญหาดว้ ยปัญญาอย่าพึง่ ดวง คงพ้นหว้ งเหวรา้ ยก่อนสายเกิน

กลับมาเปน็ หวั ใจให้น้องน้อง สายใยทองทอดทางไมห่ า่ งเหิน มอบความรักเลิศลา้ รอยจาเริญ เกี่ยวก้อยเดินพรอ้ มพรกั สามัคคี รวมความรกั ไวใ้ นบ้านอันแสนสขุ รว่ มทอนทุกข์รว่ มศรัทธาต่อหน้าที่ ตา่ งสาเร็จสมใจเพราะใฝ่ดี และต่างมีวินัยไม่หลงทาง

ธุรกิจส่งออกให้ดอกผล บญุ บนั ดลเป็นกาไรขึน้ ได้บา้ ง หนี้ทีพ่ อกดอกเบี้ยเพิม่ เริ่มเบาบาง เปน็ ตวั อยา่ งแกผ่ ู้กล้าจะฝา่ ฟนั เริม่ ดาเนินกิจการงานหลากหลาย ทั้งเดินสายในทางลว้ นสร้างสรรค์ เกิด “นิคมอตุ สาหกรรม” งานสาคัญ เหนือคาดฝันงานก้าวหน้ากวา่ ที่คิด

สมคากล่าว “ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสจู น์คน” ผลไพสิฐ “อมตะ” นามนี้สอนชีวิต “กรมดิษฐ”์ สกุลนีใ้ ห้ชีวา หวงั สายใยงดงามแห่งความรกั หมายพิทกั ษค์ ุณธรรมล้าเลอค่า ต่อตระกลู กรมดิษฐ์ติดตรึงตรา ตราบชว่ั ฟ้าดินสลายไมค่ ลายเกลียว

แสนชีวิตคนงานมีงานหลกั พร้อมที่จักร่วมทางอยา่ งแน่นเหนียว “ความสาเร็จใช่ต้องสูอ้ ยู่คนเดียว” ตอ้ งขบั เคีย่ วต้องม่นั คงตอ้ งลงทนุ ตอ้ งสงั เกตตอ้ งมีหลกั ตอ้ งหนักแนน่ ตอ้ งวางแผนต้องเออื้ เฟือ้ ตอ้ งเกือ้ หนนุ รมู้ ่งุ มัน่ กตัญญผู ้มู ีคณุ รสู้ ร้างบญุ เบิกทางสรา้ งสังคม ทั้งตอ้ งมียตุ ิธรรมในสานึก และลา้ ลึกด้วยพลงั ใจสั่งสม รู้ระงับโทสะกลา้ ผอ่ นอารมณ์ และรู้ข่มความรู้สึกฝึกบาเพ็ญ

รู้ใหเ้ กียรติรู้การประสานประโยชน์ ไมก่ ล่าวโทษหาเรื่องให้เคืองเขญ็ เฉลียวฉลาดอดทนใชค้ นเป็น ย่อมมองเห็นสนั ตสิ ขุ ทกุ องคก์ ร “อานาจอาจกลับมาฆา่ ผู้ใช”้ อยา่ แพ้ใจฝา่ ยต่าที่ตามหลอน จงแปรความผิดหวงั เปน็ ดั่งพร ไวพ้ ร่าสอนตนว่า “อยา่ ยอมแพ้”

ฝากขอ้ คิดคาคมสมคุณคา่ มีปัญญาจึงทุกอย่างมีทางแก้ ถึงออ่ นอกอ่อนใจไมอ่ อ่ นแอ ทองเนื้อแท้พึงกระทาแต่กรรมดี “ลาภยศสรรเสริญสุข” มียุคเสื่อม ดว้ ยเงาเงื้อม “โลกธรรม” นาวิถี หากมนั่ ใจในรกั สามคั คี “ถึงโลกแคบกพ็ อมีที่วางเทา้ ”

คือคนชื่อ “วิกรม กรมดิษฐ์” คือชีวิตคือครรลองโลกของเขา ทางที่โรจน์โทษทีร่ กุ ทุกข์ทีเ่ รา้ ทางทีเ่ ฝา้ ทอฝนั พลันเปน็ จริง ใชน่ กพงหลงทิศแลว้ ผิดพลาด แต่ผงาดในโลกกวา้ งอยา่ งยอดยิง่ เป็นสายธารผสานรักผู้พักพิง มีความนิ่งสงบเย็นเป็นธงชัย เมื่อมงั กรเมืองกาญจนท์ ะยานกลา้ เขาก็ควา้ ดวงดาวพราวไสว “ผมจะเปน็ คนด”ี ทีต่ ้งั ใจ เขาก็ไดเ้ ป็นคนดีทีอ่ ยากเปน็