สามก๊กปะโล้งโป้งฉึ่ง

สามกก๊ ตอน กวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉ

คานา รายงานฉบับน้ีเป็ นส่วนหน่ึงของวิชาภาษาไทย ในระดับช้ัน มธั ยมศึกษาปี ที่ ๖ โดยมีจุดประสงค์ เพ่ือใหศ้ ึกษาความรู้ท่ีไดจ้ ากเรื่อง สาม ก๊ก ตอนกวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ซ่ึงรายงานเล่มน้ีมีเน้ือหาเก่ียวกบั ประวตั ิความเป็นมาของสามก๊ก ประวตั ิผแู้ ปล ลกั ษณะคาํ ประพนั ธ์ รวมถึง มีเน้ือเร่ืองเก่ียวกบั สามก๊ก เช่น การชิงอาํ นาจกนั ดว้ ยอุบายการเมืองและ สงครามที่ถือเป็ นกลยุทธ์และไหวพริบทางการทหารและการปกครอง บา้ นเมือง มีคติและความเชื่อซ่ึงแสดงให้เห็นถึงวฒั นธรรมวิถีชีวิตของคน จีนเป็ นตน้ รวมถึงมีเน้ือหาเกี่ยวคุณค่าท้งั ๓ ดา้ น ไดแ้ ก่ ดา้ นเน้ือหา ดา้ น วรรณศิลป์ และด้านสังคม เพ่ือให้ผูอ้ ่านได้เรียนรู้และเข้าใจถึงวิถีชีวิต วฒั นธรรมของคนจีน คณะผูจ้ ดั ทาํ ขอขอบคุณ คุณครูชมยั พร แก้วปานจนั ผูใ้ ห้ความรู้ แ ล ะ แ น ว ท า ง ก า ร ศึ ก ษ า ร ว ม ถึ ง ผู้ท่ี มี ส่ ว น เ กี่ ย ว ข้อ ง ทุ ก ท่ า น ท่ี ใ ห้ค ว า ม ช่วยเหลือมาโดยตลอด ผูจ้ ดั ทาํ หวงั เป็ นอย่างยิ่งว่ารายงานฉบบั น้ีจะให้ ความรู้ และเป็ นประโยชน์แก่ผอู้ ่านทุกท่าน หากผดิ พลาดประการใด ก็ขอ อภยั มา ณ ที่น้ี คณะผจู้ ดั ทาํ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๒ ก

สารบญั เร่ือง หน้า คานา..............................................................................................................................ก สารบญั ..........................................................................................................................ข ความเป็ นมาของเร่ือง....................................................................................................1 ประวตั ผิ ้แู ต่ง..................................................................................................................3 ลกั ษณะคาประพนั ธ์......................................................................................................5 การใช้ถ้อยคา.................................................................................................................6 - ตวั อยา่ งการใชถ้ อ้ ยคาํ ............................................................................................7 การใช้สานวนโวหาร......................................................................................................8 สามก๊กฉบบั เตม็ .............................................................................................................10 สามก๊กตอนกวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ......................................................................24 อธิบายคาศัพท์...............................................................................................................55 บทวเิ คราะห์...................................................................................................................62 - คุณคา่ ดา้ นเน้ือหา.................................................................................................63 - คุณค่าดา้ นวรรณศิลป์ ............................................................................................70 - คุณค่าดา้ นสงั คม...................................................................................................75 ข

สารบัญ เร่ือง หน้า ข้อคดิ คตคิ าสอนและความจรรโลงใจ........................................................................79 การเชื่อมโยงกบั ชีวติ ประจาวนั ...................................................................................80 เกร็ดความรู้..................................................................................................................81 ภาคผนวก.....................................................................................................................88 บรรณานุกรม..............................................................................................................105 ค

ความเป็ นมาของเร่ือง สามก๊กเป็ นชื่อยุคๆหน่ึงในประวตั ิศาสตร์อย่ใู นช่วงสมยั ปลายราชวงศ์ฮน่ั โดยในยคุ สามก๊กนบั เป็ นยคุ แห่งความวุ่นวายต่างๆ นานา ดว้ ยเพราะฮ่องเต้ เส่ือมพระราชอาํ นาจ ขุนศึกคิดก่อการแข็งเมือง ทาํ ให้แผ่นดินจีนขณะน้นั ไดร้ ับความทุกขย์ ากไปทุกหัวระแห็ง สามก๊กวรรณกรรมอิงประวตั ิศาสตร์ ของจีน ท้งั ยงั เป็ น ๑ ใน ๔ ยอดวรรกรรมจีนอีกดว้ ย สามก๊กมีดว้ ยกนั ท้งั สิ้น ๓ ฉบบั คือ ๑.ฉบบั ประวตั ิศาสตร์ สามก๊กจี่ (ซานกว๋อจ้ือ) ซ่ึงเรียบเรียงโดย ตนั สิ้ว (เฉินโซ่ว) ๒.ฉบบั นิทานชาวบา้ น สามก๊กจี่เพ่งอ่วย (ซานกว๋อจ้ือผิงฮ วา่ ) เรียบเรียงโดย หลอกวา้ นจง ๓.ฉบบั นิยาย ซานกว๋อเอ่ียยี่ ประพนั ธ์โดย เหมาจงกงั ในยคุ สามก๊กน้นั ประกอบดว้ ยก๊กท่ีเรืองอาํ นาจท้งั สาม คือ จ๊กก๊ก ปกครองโดยเล่าป่ี วยุ ก๊ก ปกครองโดยโจโฉ และง่อก๊ก ปกครองโดยซุนกวน 1

ความเป็ นมาของเร่ือง สามก๊กน้นั เขา้ มาสู่ประเทศไทยในรัชสมยั พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้ า จุฬาโลกมหาราช โดยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้ าฯทรงโปรดให้ เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เป็นแม่กรองในการแปลวรรณกรรมจีนเร่ือง ดว้ ยมี จุดประสงคเ์ พื่อศึกษากลยทุ ธทางการทหารของจีน และอีกนยั หน่ึงเพื่อเป็ น การสานสมั พนั ธไมตรี เจ้าพระยาพระคลงั (หน) 2

ประวตั ผิ ู้แต่ง ล่อกวนตงเป็ นผแู้ ต่งนิยายอิงประวตั ิศาสตร์เรื่องสามก๊ก และได้ ช่ือวา่ เป็นผปู้ รับปรุงเรื่อง ๑๐๘ ผกู้ ลา้ หาญแห่งเขาเหลียงซาน ซ่ึงนบั เป็น ๒ ใน ๔ สุดยอดวรรณกรรมจีน ชีวประวตั ิของล่อกวนตงไม่ใคร่แน่ชดั แต่มีการยนื ยนั วา่ เขามีชีวติ อยใู่ นช่วงปลายราชวงศห์ ยวนถึงตน้ ราชวงศห์ มิงจริง นกั ปราชญผ์ หู้ น่ึงช่ือ เจียจงหมิง บนั ทึกไวว้ า่ เคยพบกบั ล่อกวน ตงในราวปี ค.ศ. ๑๓๖๔ และวา่ เขาเป็นชาวไท่หยวน แต่นกั ประวตั ิศาสตร์ยคุ เดียวกนั หลายคนต่างระบุบา้ นเกิดของล่อ กวนตงแตกต่างกนั ไป เช่น มาจากหางโจวบา้ ง หรือเจียงหนานบา้ ง แต่ ไท่หยวนน่าจะเป็ นบา้ นเกิดของเขามากท่ีสุดเพราะเป็ นท่ีต้งั ของบา้ น ตระกลู หลอ ซ่ึงมีชื่อของล่อกวนตงอยใู่ นสาแหรกตระกลู ดว้ ย 3

ประวตั ิเจ้าพระยาพระคลงั (หน) เป็ นกวีเอกท่านหน่ึงในสมยั รัตนโกสินทร์ตอนตน้ เกิดในปี พ.ศ. ใดไม่ปรากฏหลกั ฐานแน่ชดั แต่มีการสันนิษฐานว่าท่านน่าจะเกิด ในช่วงกรุงศรีอยธุ ยาตอนปลาย และถึงแก่อสัญกรรมเมื่อปี พ.ศ. ๒๓๔๘ รายละเอียดทาง ดา้ นชีวประวตั ิของท่านปรากฏหลกั ฐานนอ้ ยมาก ท่ีเหลือ ปรากฏใหเ้ ห็นเด่นชดั กค็ ือผลงานทางดา้ นวรรณกรรมของท่านนน่ั เอง เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เป็ นบุตรของเจา้ พระยาบดินทรสุริ นทรฦชยั (บุญมี) กบั ท่านผูห้ ญิงเจริญ มีบุตรธิดา หลายคน ท่ีมีช่ือเสียง ไดแ้ ก่ เจา้ จอมพุ่ม ในรัชกาลท่ี ๒, เจา้ จอมมารดานิ่ม พระมารดาในสมเด็จ ฯ กรมพระยาเดชาดิ ศร, นายเกต เป็ นกวีเช่นกนั และนายพดั เป็ นครูพิณ พาทย์ เจา้ พระยาพระคลงั (หน) เป็นตน้ ราชสกลุ บุญ-หลง 4

ลกั ษณะคาประพนั ธ์ สามก๊กฉบบั เจา้ พระยาพระคลงั (หน) นบั เป็นวรรณกรรมที่แปลได้ ชดั เจนสํานวนภาษาสละสลวยไพเราะงดงามจนกลายเป็ นแบบ ฉบบั ของการแปลหนงั สือพงศาวดารเรื่องอ่ืนๆในสมยั ต่อมา 5

การใช้ถ้อยคา สามก๊กใช้ภาษาในการเล่าเรื่องบรรยายความด้วยถอ้ ยคาํ และ ประโยคท่ีไม่ซบั ซอ้ น อ่านทาํ ความเขา้ ใจไดไ้ ม่ยากแมจ้ ะมีถอ้ ยคาํ ท่ีเป็น สาํ นวนโบราณที่แปลกไปจากภาษาในปัจจุบนั แต่ก็สามารถตีความได้ เม่ืออ่านความท้งั บริบทเช่น 6

ตัวอย่างการใช้ถ้อยคา “ถา้ รู้วา่ เล่าป่ี อยแู่ ห่งใดเรากจ็ ะพากนั ไปหาเกลอื กโจโฉจะมิใหไ้ ป” เกลอื กคาํ น้ีมีความหมายเดียวกบั คาํ วา่ ถ้าหากที่ใชใ้ นปัจจุบนั “ถึงมาตรว่าท่านจะไดค้ วามลาํ บาก” มาตรว่าคาํ น้ีมีความหมายเดียวกบั คาํ วา่ แม้ว่าที่ใชใ้ นปัจจุบนั “เจา้ รู้ข่าวเล่าปี่ บา้ งหรือไม่กวนอวู า่ ไม่แจ้ง” ไม่แจ้งคาํ น้ีมีความหมายเดียวกบั คาํ วา่ ไม่รู้ ไม่ทราบที่ใชใ้ น ปัจจุบนั “กวนอูได้ฟังดงั น้ันพิเคราะห์ดเู ห็นฝันผิดประหลาด” ผดิ ประหลาดคาํ น้ีมีความหมายเดียวกบั คาํ วา่ แปลกประหลาดที่ใช้ ในปัจจุบนั 7

การใช้สานวนโวหาร อุปมาโวหาร คือ การกล่าวความเปรียบเทียบเช่น ๑. ตอนท่ีกวนอูกล่าวกบั เตียวเล้ียวดงั ความว่า “ตัวเรากม็ ิได้รักชีวิต อันความตายอุปมาเหมือนนอนหลบั ” การที่กวนอูเปรียบเทียบเช่นน้นั หมายความว่าความตายถือเป็ นเรื่อง เลก็ นอ้ ยที่ไม่มีความสาํ คญั ๒. ตอนที่เตียวเล้ียวพยายามเจรจาชกั จูงกวนอูใหต้ ดั สินใจไปอยกู่ บั โจ โฉโดยการรักษาชีวิตตนเองเพ่ือรอจนกวา่ จะพบกบั เล่าปี่ ดงั ความวา่ “ถึง มาตรว่ าท่ านจะได้ ความลาบากก็อุปมาเหมื อนหนึ่ งลุยเพลิ งอันลุกแลข้ าม พระมหาสมทุ รอันกว้างใหญ่กจ็ ะลือชาปรากฏชื่อเสียงท่านไปภายหน้า” เป็ นการกล่าวเปรียบเทียบความยากลาํ บากว่าเหมือนกบั การลุย ไฟและขา้ มทะเล 8

การใช้สานวนโวหาร สาธกโวหาร คือ การกล่าวความยกตวั อยา่ งเรื่องราวท่ีกล่าว ข้ึนดงั ตวั อยา่ งตอนท่ี เตียวเล้ียวพดู อธิบายใหโ้ จโฉยอมรับเง่ือนไขของกวนอูในขอ้ ที่กวนอูรู้วา่ เล่า ปี่ อย่แู ห่งใดก็จะไปหาเล่าป่ี ทนั ทีโดยอาจจะไม่ไดล้ าโจโฉเตียวเล้ียวพูดโดย การยกตวั อยา่ งนิทานอิเยียงให้โจโฉฟังเพราะ นิทานเรื่องน้ีมีเน้ือหาเกี่ยวกบั บุคคลที่ซ่ือสัตยแ์ ละกตญั ํูต่อผูท้ ่ีมีพระคุณเตียวเล้ียวต้งั ใจตอ้ งการ บอก ใหโ้ จโฉรู้วา่ กวนอนู ้นั มีจิตใจไม่ต่างกบั อิเยยี งดงั ความวา่ “อนั น้าํ ใจกวนอูน้นั ถา้ ผใู้ ดมีคุณแลว้ เห็นจะเป็นเหมือนอิเยยี งอนั เล่าป่ี กบั กวน อูน้นั มิไดเ้ ป็ นพี่นอ้ งกนั ซ่ึงมีความรักกนั น้นั เพราะไดส้ าบานต่อกนั เล่าป่ี เป็น แต่ผูน้ ้อยเล้ียงกวนอูไม่ถึงขนาดกวนอูยงั มีน้ําใจกตัญํูต่อเล่าปี่ จึงคิดจะ ติดตามมิไดท้ ิ้งเสียอนั มหาอุปราชมีวาสนากว่า เล่าปี่ เป็ นอนั มากถา้ ท่านได้ กวนอูมาไวท้ าํ นุบาํ รุงใหถ้ ึงขนาดเห็นกวนอจู ะมีกตญั ํูต่อท่านยง่ิ นกั ” การที่เตียวเล้ียวยกนิทานอิเยยี งใหโ้ จโฉฟังน้นั เสมือนการยกตวั อยา่ งเร่ืองราว ที่เคยเกิดข้ึนมาก่อนแลว้ มาตรงกบั เรื่องราวในปัจจุบนั ย่อมยืนยนั ไดว้ ่าจะ ส่งผลเป็นเช่นไรในท่ีสุดโจโฉจึงรับเง่ือนไขของกวนอูและไดก้ วนอูมาอยรู่ ับ ราชการดว้ ย 9

สามก๊กฉบับเตม็ เมืองหลวงฉางอนั ตง๋ั โต๊ะเขา้ เมืองหลวงสร้างความหายนะคร้ัง ยง่ิ ใหญ่ กุมอาํ นาจในราชสาํ นกั เสพสุขแสวงหาความสาํ ราญ สังหารผู้ บริสุทธ์ิจาํ นวนมาก สร้างความเคียดแคน้ ไปทวั่ ท้งั แผน่ ดิน ลิโป้ ขนุ ศึก ที่มีความสามารถเก่งกลา้ ถกู ตงั๋ โตะ๊ รับไวเ้ ป็นลูกบุญธรรม ทาํ ใหต้ งั๋ โต๊ะ มีอาํ นาจลน้ ฟ้ ามากยิ่งข้ึน เพื่อขจดั ภยั พิบตั ิใหช้ าติบา้ นเมือง โจโฉจงใจ ประจบสอพลอตงั๋ โต๊ะจนเป็ นที่ไวว้ างใจ เพื่อหาโอกาสสังหารตง๋ั โต๊ะ แต่กลบั ลม้ เหลว การหลบหนีออกจากเมืองหลวงของโจโฉไดร้ ่ําร้องให้ อว้ นเส้ียว เล่าปี่ ซุนเก๋ียนและบรรดาอ๋องสิบแปดหวั เมืองทวั่ แผน่ ดินผกู พนั ธมิตรต่อกรกบั ตง๋ั โต๊ะ หลงั จากท่ีตอ้ งเผชิญกบั การศึกอย่างรุนแรง หลายคร้ัง 10

สามก๊กฉบับเตม็ ตงั๋ โต๊ะจบั กุมตวั ฮ่องเตย้ า้ ยเมืองหลบหนี เผาเมืองหลวงพงั พินาศ ยอ่ ยยบั ในเวลาเดียวกนั กองทพั พนั ธมิตรสิบแปดอ๋องโดยมีซุนเกี๋ยนแห่ง กงั ตงั๋ เป็ นผูน้ าํ ไดน้ าํ กองทพั ยึดครองเมืองหลวงไดเ้ ป็ นคนแรก ท้งั ยงั ได้ ตราแผน่ ดินซ่ึงแสดงถึงพระราชอาํ นาจของฮ่องเตม้ าครอบครองอีกดว้ ย โดยไดน้ าํ ตราแผน่ ดินเกบ็ ซ่อนเอาไว้ ทวา่ กลบั กลายเป็นการนาํ หายนะมา สู่ตนเอง บรรดาอ๋องท้งั หลายต่างพากนั ช่วงชิงตราแผน่ ดินมาครอบครอง ทาํ ให้กองทพั พนั ธมิตรสิบแปดอ๋องแตกแยกกนั นับแต่น้ันเป็ นต้นมา บรรดาอ๋องท้งั หลายต่างก็พากนั ต้งั ตนเป็ นใหญ่ทาํ สงครามห้าํ ห่ันกนั เอง 11

สามก๊กฉบับเตม็ หลงั จากท่ีตงั๋ โต๊ะยา้ ยเมืองหลวง ตง๋ั โต๊ะกก็ ่อกรรมทาํ เขญ็ เพ่มิ พนู เป็นทวคี ูณ หวงั หยนุ่ ขนุ นางใหญใ่ นราชสาํ นกั ร่วมมือกบั เตียวเส้ียน หญิงสาวซ่ึงเปี่ ยมคุณธรรม ใชก้ ลยทุ ธหญิงงามและกลยทุ ธสร้างความ แตกแยกเพ่ือใหต้ ง๋ั โต๊ะและลิโป้ บาดหมางแตกแยกกนั ท้งั สองกลยทุ ธ หลอมรวมเป็นหน่ึงเดียวกนั จนกลายเป็นกลยทุ ธลกู โซ่ ดว้ ยกลยทุ ธอนั ปราดเปรื่องของหวงั หยนุ่ และการเสียสละของเตียวเส้ียน ในท่ีสุดกลยทุ ธ ลกู โซ่กป็ ระสบความสาํ เร็จ ทาํ ใหต้ งั๋ โต๊ะตอ้ งตายดว้ ยน้าํ มือของลิโป้ ลูกบุญธรรม แต่ในเวลาเดียวกนั เตียวเส้ียนกลบั พบวา่ นางหลงรักลิโป้ เหยอ่ื ของนางเขา้ เสียแลว้ 12

สามก๊กฉบบั เตม็ การตายของตงั๋ โตะ๊ กลบั สร้างความวนุ่ วายไปทวั่ ทุกหนแห่งต้งั แต่ ส่วนกลางจนถึงทอ้ งถ่ินต่าง ๆ บรรดาผมู้ ีอาํ นาจพากนั ต้งั ตนเป็นใหญ่ บริเวณดา้ นเหนือแม่น้าํ ฮวงโห อว้ นเส้ียวและโจโฉซ่ึงเดิมทีเป็นพนั ธมิตร ต่อกนั บดั น้ีต่างฝ่ ายต่างพากนั สยบบรรดาอ๋องจาํ นวนมากท่ีอยดู่ า้ นเหนือ แม่น้าํ ฮวงโห รวมถึงลิโป้ ซ่ึงยากเอาชนะ ในท่ีสุดอว้ นเส้ียวและโจโฉก็ เปิ ดศึกสงครามคร้ังใหญ่ซ่ึงนบั วา่ เป็นศึกสงครามใหญค่ ร้ังแรกในยคุ สมยั สามก๊ก ศึกสงครามใหญ่คร้ังน้ีใชไ้ พร่พลนบั หม่ืนซ่ึงกน็ าํ มาซ่ึงความ สูญเสียของไพร่พลนบั หมื่นเช่นเดียวกนั หลงั จากที่ศึกสงครามใหญ่ผา่ น พน้ ไป 13

สามก๊กฉบับเตม็ โจโฉสามารถรวบรวมดินแดนทางเหนือเป็ นหน่ึงเดียวโดยได้ รวบรวมแหโหตุน้ , เตียงอุย้ , โจยงิ้ ตลอดจนเหล่าบรรดาผกู้ ลา้ ท่ีมีความรู้ ความสามารถจนเรืองอาํ นาจกลายเป็ นอ๋องท่ีแข็งแกร่งท่ีสุด แต่ทางดา้ น ฝั่งตะวนั ออกของแม่น้าํ แยงซีเกียง ซุนเซ็กและซุนกวน บุตรชายของซุน เก๋ียน ทุ่มเทแรงกายแรงใจฝ่ าฟันอุปสรรคนานปั การจนเป็นใหญ่ปกครอง กงั ตง๋ั ท้งั ยงั มีจิวยี่ ขนุ พลท่ีเก่งกาจปราดเปรื่อง และไท่สื่อฉือและกนั หนิง ซ่ึงมีความซื่อสัตยจ์ งรักภกั ดีอยู่เคียงขา้ งเป็ นกาํ ลงั สําคญั อีกด้วย ส่วน ดินแดนภาคกลางน้นั เล่าป่ี , กวนอู และเตียวหุย สามพ่ีนอ้ งท่ีต่อสู้เคียงบ่า เคียงไหล่กนั ก็ยงั ไม่สามารถต้งั หลกั ปักฐานไดเ้ สียที ท้งั ยงั ประสบความ ลม้ เหลวนับคร้ังไม่ถ้วน คร้ังหน่ึง กวนอูได้รับการชุบเล้ียงจากโจโฉ กระน้นั กวนอูกลบั ไม่สวามิภกั ด์ิสร้างความผิดหวงั ให้โจโฉซ่ึงเล่ือมใส ความสามารถของกวนอูย่ิงนัก แต่แล้วในท่ีสุดกวนอูซ่ึงเปี่ ยมลน้ ด้วย คุณธรรมกพ็ บเบาะแสของเล่าปี่ 14

สามก๊กฉบับเตม็ กวนอจู ึงไดส้ ร้างตาํ นานข่ีมา้ เดียวดายพนั ล้ีและฝ่าหา้ ด่านสงั หารหกขนุ ศึก ตามหาเล่าปี่ พรี่ ่วมสาบาน ในที่สุดเล่าปี่ , กวนอู และเตียวหุย สามพ่นี อ้ ง กไ็ ดพ้ บ กนั อีกคร้ังท่ีกึงจิว สามพีน่ อ้ งตดั สินใจต้งั หลกั ปักฐานที่สถานที่แห่งน้ีเป็นการ ชวั่ คราว ดว้ ยความเอ้ืออาทรซ่ึงเป็นกิตติศพั ทข์ องเล่าป่ี ทาํ ใหเ้ ล่าปี่ ไดค้ รอบครอง เมืองกึงจิวจากผปู้ กครองเดิมโดยสนั ติปราศจากศึกสงคราม จากการไปเช้ือเชิญจู กดั เหลียง ปราชญซ์ ่ึงรอบรู้ ถึงสามคร้ังสามคราของเล่าปี่ ทาํ ใหเ้ ล่าป่ี ไดจ้ ูกดั เหลี ยงมาเป็นพวก ในเวลาเดียวกนั โจโฉกย็ กกองทพั มาโจมตี ศึกสงครามยดื เย้อื จึง ทาํ ใหก้ ึงโจวตกอยใู่ นสถานการณ์วกิ ฤต กระน้นั เล่าป่ี กต็ ดั สินใจที่จะนาํ ชาวเมือง นบั แสนหลบหนีไปดว้ ยกนั โดยหน่ึงวนั เดินทางไดเ้ พยี งสิบล้ีเท่าน้นั ไม่ทอดทิ้ง ชาวเมืองเพอื่ หลบหนีไปเพียงลาํ พงั ดว้ ยมนุษยธรรมสูงล้าํ ของเล่าป่ี น้ีเองจึงทาํ ให้ เล่าปี่ เป็นที่เลื่อมใสศรัทธาของชาวเมือง ระหวา่ งที่หลบหนีกม็ ีเหตุการณ์ที่เป็นที่ กล่าวขานกนั เร่ือยมา เป็นตน้ วา่ เตียวหุยด่ืมสุราท่ามกลางแสงอาทิตยร์ ้อนแรงขบั ไล่ขา้ ศึกจูล่งควบมา้ ฝ่ าอนั ตรายช่วยชีวติ เจา้ นาย 15

สามก๊กฉบบั เตม็ เมื่อตอ้ งเผชิญกบั การไล่ล่าของโจโฉ เล่าปี่ และพวกซ่ึงจนตรอกจึงตอ้ ง พ่ึงพาอาศยั ซุนกวนแห่งกังตงั๋ แต่ภายในกลุ่มอาํ นาจของซุนกวนก็มีการ แก่งแย่งชิงดีกันระหว่างกลุ่มรักสันติและกลุ่มฝักใฝ่ สงคราม จูกดั เหลียง เดินทางไปเจรจาที่กงั ตงั๋ จนเกิดศึกวาทีสยบบณั ฑิตข้ึนมาจนสามารถเกล้ีย กล่อมซุนกวนทาํ ศึกสงครามกบั โจโฉ ถึงแมว้ า่ ในเวลาน้ีซุนกวนยงั เยาวว์ ยั แต่กม็ ีความปราดเปรื่อง มีคุณลกั ษณะของความเป็นผนู้ าํ กองทพั ของโจโฉ ซ่ึงอยทู่ างเหนือไม่สันทดั ศึกสงครามทางน้าํ มีเหตุการณ์มากมายเกิดข้ึน ไม่ ว่าจะเป็ นกนั โลซกแต่งงาน เรือฟางยืมลูกธนู แผนเจ็บเน้ือเจ็บตวั เจียงกนั ขโมยตาํ รา เป็ นตน้ ซ่ึงเป็ นเหตุการณ์ท่ีท้งั สามฝ่ ายชิงไหวชิงพริบกนั ทาํ ให้ ซุนกวนและเล่าป่ี สองกองกาํ ลงั ท่ียง่ิ ใหญ่ตอ้ งผกู พนั ธมิตรชว่ั คราวเพ่ือต่อกร กบั โจโฉ จนในท่ีสุดจากแผนการอนั ปราดเปร่ืองและแยบยลของจิวย่ีและจู กดั เหลียง ศึกสงครามใหญ่คร้ังท่ีสองในยคุ สามก๊กก็อุบตั ิข้ึน จูกดั เหลียงใช้ ไหวพริบสติปัญญายืมลมบูรพาให้กองทพั พนั ธมิตรของซุนกวน และเล่าปี่ ใช้ธนูไฟเผากองทพั เรือของโจโฉแตกพ่ายจนได้รับชัยชนะอย่างงดงาม 16

สามก๊กฉบับเตม็ แต่ส่ิงท่ีเลวร้ายคือระหว่างทางท่ีกองทพั โจโฉแตกพ่ายไปจนถึง หัวหยงเต้าน่ันเอง กวนอูซ่ึงไดร้ ับมอบหมายให้ดักซุ่มอยู่ท่ีนี่เพื่อปลิด ชีวิตโจโฉน้นั กลบั หวนนึกถึงบุญคุณที่โจโฉมีต่อตนเอง ทาํ ให้กวนอูซ่ึง ยึดมน่ั ในคุณธรรมไวช้ ีวิตปล่อยโจโฉไป กวนอูตอ้ งทนต่อความอปั ยศที่ ขดั คาํ สงั่ ยอมรับโทษต่อเล่าปี่ และจูกดั เหลียง กระน้นั เล่าป่ี กใ็ หอ้ ภยั กวนอู ในเวลาน้ีเองเล่าป่ี ถึงรู้ความจริงว่าการที่จูกดั เหลียงจงใจมอบหมายให้ กวนอูซ่ึงยึดมน่ั ในคุณธรรมไปดกั ซุ่มอยทู่ ่ีหัวหยงเตา้ น้นั มีเป้ าหมายเพื่อ ไวช้ ีวติ โจโฉ จูกดั เหลียงตระหนกั ดีวา่ การตายของโจโฉจะนาํ หายนะคร้ัง ยงิ่ ใหญ่สู่ดินแดนทางเหนืออยา่ งแน่นอน มีเพียงโจโฉ, เล่าปี่ และซุนกวน เท่าน้นั ท่ีสามารถคานอาํ นาจกนั ได้ ท่ีสาํ คญั เป็นเพยี งหนทางเดียวเท่าน้นั ที่ ทาํ ใหส้ กั วนั หน่ึงเล่าปี่ สามารถรวบรวมดินแดนเป็นหน่ึงเดียวกนั 17

สามก๊กฉบับเตม็ สามก๊กเป็นสามกลุ่มอาํ นาจที่คานกนั และกนั เล่าป่ี นาํ ทพั ลงใตต้ าม คาํ แนะนาํ ของจกู ดั เหลียงจนสามารถยดึ ครองเสฉวนไดส้ าํ เร็จ และขยาย ดินแดนครอบคลุมดินแดนตะวนั ตกเฉียงใตข้ องแผน่ ดินจีนภายใตก้ ารนาํ ทพั ของจูล่ง, หวงจง, หม่าเชา, เวย่ เหยยี นและบรรดาขนุ ศึกท่ีหา้ วหาญ ใน เวลาน้ีเองจึงทาํ ใหโ้ จโฉซ่ึงครอบครองดินแดนทางเหนือ เล่าป่ี ซ่ึง ครอบครองดินแดนตะวนั ตกเฉียงใต้ ซุนกวนซ่ึงครอบครองกงั ตง๋ั กลายเป็นสามกลุ่มอาํ นาจท่ีคานกนั และกนั ทาํ ใหแ้ ผน่ ดินจีนแบ่งออกเป็น สามก๊กดว้ ยกนั หลงั จากท่ีแผน่ ดินจีนถกู แบ่งออกเป็นสามก๊กแลว้ โจโฉ หวนนึกถึงสาเหตุท่ีทาํ ใหต้ นพา่ ยแพศ้ ึกสงคราม 18

สามก๊กฉบับเตม็ ในที่สุดโจโฉก็ตระหนกั ว่าการศึกสงครามแพช้ นะน้นั ไม่ได้ สาํ คญั ไปกวา่ ความเขม้ แขง็ อ่อนแอของชาติบา้ นเมือง ดว้ ยเหตุน้ีโจโฉจึง เร่งพฒั นาการเกษตร วางระบบเศรษฐกิจ ระบบการปกครอง นาํ บุคคลท่ีมี ความรู้ความสามารถรับใช้ราชสํานัก ทําให้ดินแดนทางเหนื อ เจริญรุ่งเรืองอย่างท่ีไม่เคยเป็ นมาก่อน อีกดา้ นหน่ึงน้นั ภายในวงั หลวง ของโจโฉก็เกิดศึกสายเลือดข้ึนมา องค์ชายเล็กซ่ึงเฉลียวฉลาดถูกพี่นอ้ ง ฆ่าตายอยา่ งอนาถ แทท้ ี่จริงแลว้ ฆาตกรเป็นใครกนั แน่ และเม่ือความจริง ปรากฏออกมาก็สร้างความตกตะลึงให้โจโฉเป็ นอันมาก สุหม่าอ้ีซ่ึง ทะเยอทะยานมกั ใหญ่ใฝ่ สูงก็เริ่มแทรกแซงราชสาํ นกั โดยพ่งุ เป้ าไปที่โจผี องคช์ ายซ่ึงดอ้ ยสามารถที่สุด เพือ่ ช่วงชิงราชบลั ลงั ก์ โดยสอนใหโ้ จผีรู้จกั อดทนอดกล้นั ทนต่อการถูกดูถูกเหยียดหยามใหไ้ ด้ นอกจากน้ียงั มีองค์ ชายอีกพระองค์ท่ีมีความสามารถทางด้านวรรณกรรมจนมีชื่อเสียงใน ประวตั ิศาสตร์จีนก็เป็นหน่ึงในบรรดาองคช์ ายที่อยใู่ นวงั วนของการแยง่ ชิงราชบลั ลงั ก์ 19

สามก๊กฉบับเตม็ ท้งั ยงั แย่งชิงผิงเฟย หญิงสาวท่ีมีความงดงามราวกบั เทพธิดาอีก ด้วย ไม่ว่าจะเป็ นอาํ นาจ ความรัก ความสัมพนั ธ์พี่น้อง กิเลสตณั หา การศึกสงคราม กลยทุ ธ ท้งั หมดถูกผสมผสานเขา้ ดว้ ยกนั ทุกคนต่างตก อย่ใู นวงั วนแห่งการแก่งแย่งช่วงชิง ดว้ ยเหตุน้ีเองจึงทาํ ให้บทกลอน มากมายท่ีมีความงดงามปรากฏเป็ นวรรณกรรมในประวตั ิศาสตร์จีน 20

สามก๊กฉบับเตม็ ความสัมพนั ธ์ระหว่างเล่าปี่ และซุนกวนซ่ึงผูกพนั ธมิตรกนั น้นั นบั วนั ความสัมพนั ธ์ก็ย่ิงเลวร้ายลงทุกที ท้งั สองต่างลอ้ มเมืองกึงจิวเอาไวโ้ ดยจบั จอ้ งหมายครอบครองเป็ นของตนใหไ้ ด้ ในท่ีสุด ซุนกวนก็สามารถยึดครอง เมืองกึงจิวไวไ้ ด้ การศึกสงครามคร้ังน้ีทาํ ให้กวนอู แม่ทพั ใหญ่ ซ่ึงประดุจ เทพสงครามแห่งยคุ ท่ีรักษาเมืองกึงจิวถึงแก่ความตายนาํ มาซ่ึงความโศกศลั ย์ คร้ังย่ิงใหญ่ของเสฉวน เล่าปี่ เศร้าโศกเสียใจเจ็บปวดมากจนไม่สามารถ ควบคุมสติไวไ้ ดจ้ ึงยกทพั ไปกงั ตงั๋ เรียกร้องความเป็นธรรมลา้ งแคน้ ใหก้ วนอู ใหไ้ ดโ้ ดยไม่รับฟังคาํ ทดั ทานของจูกดั เหลียงแต่อยา่ งใด และในเวลาเดียวกนั เ พื่ อ ช่ ว ง ชิ ง กึ ง จิ ว เ มื อ ง ท่ี เ ป็ น ยุ ท ธ ศ า ส ต ร์ สํ า คัญ ก ลับ คื น ม า 21

สามก๊กฉบับเตม็ เล่าปี่ ยกกองทพั ใหญม่ าดว้ ยตนเอง ทางดา้ นซุนกวนน้นั กลบั ไม่มีขนุ ศึกท่ีเก่งกลา้ สามารถแมแ้ ต่คนเดียว แต่แลว้ ซุนกวนกลบั เลือกโลซกคน หนุ่มซ่ึงอ่อนประสบการณ์เป็นแม่ทพั โดยไม่ฟังคาํ ทดั ทานแต่อยา่ งใด การน้ีจึงทาํ ใหซ้ ุนกวนถกู วพิ ากษว์ จิ ารณ์ไปทว่ั กงั ตง๋ั โลซกหอบความ กดดนั คร้ังใหญท่ าํ ศึกสงครามกบั เล่าปี่ ดว้ ยความยากลาํ บากเป็นเวลานาน ถึงแปดเดือนเพ่อื รอคอยโอกาสที่ดีมาถึง... ในท่ีสุด สงครามใหญ่คร้ังท่ี สามในยคุ สามก๊กกบ็ งั เกิดข้ึนมา โลซกใชไ้ ฟโจมตีค่ายทหารของเล่าปี่ ทาํ ใหเ้ ล่าป่ี พา่ ยแพอ้ ยา่ งยอ่ ยยบั จนตอ้ งหลบหนี และแลว้ เล่าป่ี กต็ รอมใจตาย ท่ีไป๋ ต้ีเฉิง อีกดา้ นหน่ึงน้นั โลซกซ่ึงใชก้ ลยทุ ธเผาค่ายทหารของเล่าปี่ น้นั กท็ าํ ใหท้ ุกคนประจกั ษถ์ ึงความสามารถที่แทจ้ ริงของโลซกข้ึนมา 22

สามก๊กฉบบั เตม็ หลงั จากที่เล่าป่ี เสียชีวิตแลว้ เล่าเส้ียน ลูกชายของเล่าป่ี ก็ สืบทอด อาํ นาจต่อจากเล่าปี่ แต่ในความเป็ นจริงแลว้ จูกดั เหลียงกลบั เป็นเจา้ ของเสฉ วนอย่างแทจ้ ริง สําหรับจูกดั เหลียงแลว้ ดา้ นหน่ึงน้ันทุ่มเทแรงกายแรงใจ บริหารบา้ นเมือง อีกดา้ นหน่ึงน้นั ตอ้ งทาํ ศึกสงครามยึดครองดินแดนทาง เหนือให้ได้ กระน้ันก็ตามความจงรักภกั ดีของจูกดั เหลียงก็ไม่วายเป็ นท่ี เคลือบแคลงสงสัยของเล่าเส้ียนและบรรดาเช้ือพระวงศ์ เช่นเดียวกัน หลงั จากที่โจโฉเสียชีวิตแล้ว โจผีก็สืบทอดอาํ นาจปกครองดินแดนทาง เหนือต่อจากโจโฉ ความทะเยอทะยานและมกั ใหญ่ใฝ่ สูงของสุหม่าอ้ีซ่ึงคิด โค่นบลั ลงั กก์ เ็ ป็นท่ีประจกั ษ์ ท้งั สองฝ่ายต่อกรกนั ท้งั ในทางลบั และแจง้ 23

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ โจโฉจึงออกจากพระราชวงั กลบั มาบา้ นแลว้ ปรึกษาเทียหยก วา่ ตงั สินกบั พวกหา้ คนซ่ึงคิดร้ายเราน้นั เรากฆ็ ่าเสียแลว้ ยงั แต่เล่าป่ี กบั มา้ เทง้ เราจะคิดประการใดจึงจะไดต้ วั มาฆ่าเสีย เทียหยกจึงวา่ มา้ เทง้ ไปอยู่ เมืองเสเหลียงน้นั มีทหารเป็ นอนั มาก ถา้ ท่านจะยกกองทพั ไปตีเอา บดั น้ี เมืองเราก็เป็ นกงั วลอยู่ ขอใหท้ ่านเร่งแต่งผมู้ ีสติปัญญาไปเกล้ียกล่อมหา ตวั มา้ เทง้ กลบั เขา้ มา อยา่ ใหท้ นั มา้ เทง้ รู้วา่ ท่านจบั ตงั สินกบั พวกเพ่ือนฆ่า เสีย ขา้ พเจา้ เห็นวา่ มา้ เทง้ ไม่แจง้ เน้ือความท้งั น้ีกจ็ ะเขา้ มา จึงจบั ฆ่าเสียกจ็ ะ ไดโ้ ดยง่าย อนั เล่าปี่ น้นั ไปอยเู่ มืองชีจิ๋ว ซ่องสุมทหารจะคอบรับกองทพั ท่าน บดั น้ีทหารอว้ นเส้ียวกบั ทหารเราก็ยงั ต้งั รอกนั อยู่ ณ ตาํ บลกวั ต่อ เห็นเล่าป่ี จะให้มีหนงั สือไปคิดกบั อว้ นเส้ียวเป็ นอนั หน่ึงอนั เดียวกนั ถา้ ท่านยกกองทพั ไปรบเล่าปี่ ดีร้ายอว้ นเส้ียวจะยกมาตีเมืองฮูโต๋เป็ นมนั่ คง ผใู้ ดซ่ึงจะตา้ นทานอว้ นเส้ียวไดน้ ้นั ขดั สน โจโฉจึงตอบว่า เล่าปี่ น้นั เป็ น คนมีสติปัญญา ถา้ ละไวช้ า้ กจ็ ะมีกาํ ลงั มากข้ึน อุปมาเหมือนลูกนกอนั ขน ปี กยงั ไม่ข้ึนพร้อม แมเ้ ราจะน่ิงไวใ้ ห้อยใู่ นรังฉะน้ี ถา้ ขนข้ึนพร้อมแลว้ ก็ จะบินไปทางไกลได้ ซ่ึงจะจบั ตวั น้นั เห็นจะไดค้ วามขดั สน อว้ นเส้ียวน้นั มีทหาร มากกจ็ ริง แต่สติปัญญานอ้ ย ถึงจะคิดประการใดเรากไ็ ม่กลวั 24

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ขณะน้นั พอกยุ แกเขา้ มา โจโฉจึงปรึกษาวา่ เราจะยกกองทพั ไปรบเล่าป่ี ณ เมืองชีจิ๋วฝ่ ายทิศตะวนั ออก แต่คิดเกรงอยขู่ า้ งฝ่ ายทิศเหนือ เกลือกอว้ น เส้ียวรู้จะยกกองทพั มาโจมตีเอาเมืองฮูโต๋ ท่านจะคิดเห็นประการใด กุย แกจึงวา่ อนั ความคิดอว้ นเส้ียวน้นั ถา้ จะทาํ การส่ิงใดก็รวดเร็ว จะใชผ้ ใู้ ด อว้ นเส้ียวมกั คิดสงสยั มิวางใจ ประการหน่ึงทหารท้งั ปวงก็แก่งแยง่ กนั จึง จะยกมาตีเมืองฮโู ต๋กเ็ ห็นจะไม่สมความคิด อนั เล่าป่ี น้นั ก็พ่ึงไดก้ ลบั ไปอยู่ เมืองชีจิ๋ว แลว้ ทหารของเรากต็ ิดไปดว้ ย ซ่ึงจะคิดการศึกไปน้นั เห็นทหาร ท้ังปวงยงั ไม่พร้อมเป็ นใจเดียวกัน คร้ันจะน่ิงไว้ทหารก็จะเป็ นใจ ประนอมกนั เข้า ขอเร่งยกกองทพั ไปตีเมืองชีจิ๋วเสียก่อน โจโฉได้ฟัง ดงั น้นั ก็มีความยนิ ดี จึงตอบกุยแกวา่ ซ่ึงเราถามน้ี แกลง้ จะดูความคิดท่าน ท่านว่ามาก็เหมือนน้าํ ใจเราคิด แลว้ โจโฉก็เกณฑท์ หารไดป้ ระมาณยส่ี ิบ หมื่นยกออกจากเมืองฮูโต๋ ฝ่ ายมา้ ใช้รู้ว่าโจโฉยกมา จึงรีบไปเมืองชีจ๋ิว บอกเน้ือความแก่ซุนเขียนวา่ บดั น้ีกองทพั โจโฉยกมา ซุนเขียนแจง้ ดงั น้นั ก็ไปบอกแก่กวนอู ณ เมืองแห้ฝื อตามคาํ มา้ ใช้ แลว้ วา่ ให้จดั แจงทหารไว้ ใหพ้ ร้อม แลซุนเขียนกไ็ ปเมืองเสียวพา่ ยบอกเน้ือความแก่เล่าปี่ เล่าปี่ แจง้ ดงั น้นั จึงวา่ เราจะให้มีหนงั สือไปถึงอว้ นเส้ียว ซุนเขียนก็รับเอาหนงั สือ ไปถึงเมืองกิจิ๋ว จึงเขา้ ไปหาเตียนหอ้ ง เล่าเน้ือความใหฟ้ ังทุกประการ 25

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ แลว้ ว่าท่านจงช่วยพาเขา้ ไปหาอว้ นเส้ียว เตียนห้องไดฟ้ ังดงั น้นั ก็พาซุน เขียนเขา้ ไปถึงอว้ นเส้ียว ซุนเขียนคาํ นบั แลว้ ส่งหนงั สือให้ อว้ นเส้ียวอ่าน แจง้ แลว้ มิไดต้ อบประการใด แกลง้ ทาํ เป็นทุกข์ เตียนห้องเห็นหน้าอว้ น เส้ียวน้นั เศร้าหมองจึงถามว่า วนั น้ีขา้ พเจา้ เห็นท่านไม่สบายน้นั มีวิตกสิ่ง ใดหรือ อว้ นเส้ียวจึงบอกว่า เราน้ีใกลจ้ ะตายอยแู่ ลว้ จึงไม่มีความสบาย เตียนห้องจึงว่าเหตุใดท่านเจรจาเป็นความอปั มงคล อว้ นเส้ียวจึงว่า ชีวิต เราจะตายวนั น้ีพรุ่งน้ีก็ไม่รู้ เราวิตกถึงบุตรห้าคน เห็นว่าบุตรคนสุดทอ้ ง น้ันมีสติปัญญาอยู่บา้ งแต่อายุยงั เด็กนกั บดั น้ีก็ ป่ วยหนกั อยู่ เราจึงไม่มี ความสบาย จึงคิดการส่ิงใดมิได้ เตียนห้องจึงตอบว่า คนท้งั ปวงก็ลือชา ปรากฏวา่ ท่านเป็ นใหญ่อยใู่ นหวั เมืองฝ่ ายเหนือเหตุใดท่านมา คิดยอ่ ทอ้ จะมาตีตวั ตายก่อนไขน้ ้ันไม่ควร บดั น้ีโจโฉก็ยกกองทพั ไปตีเมืองชีจ๋ิว เมืองฮูโต๋น้นั หามีผใู้ ดอยรู่ ักษาไม่ เล่าป่ี ก็ใหห้ นงั สือมาขอกองทพั ท่านไป ช่วย ถา้ ท่านยกกองทพั ไปโจมตีเมืองฮูโต๋คร้ังน้ีเห็นจะไดโ้ ดยง่าย 26

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ อว้ นเส้ียวจึงตอบวา่ เราก็แจง้ อยวู่ ่าคร้ังน้ีไดท้ ีทาํ การศึก แต่ใจเราน้นั เป็ น ห่วงอยถู่ ึงบุตร ถา้ บุตรเป็นอนั ตรายขา้ งหลงั ชีวิตเรากจ็ ะตายดว้ ย ประการ หน่ึงมาตรวา่ จะยกไปก็ไม่มีชยั ชนะ ดว้ ยเหตุไม่สบาย แลว้ สัง่ ซุนเขียนว่า คร้ังน้ีเราไม่ยกไปแลว้ จงไปบอกแก่เล่าป่ี เถิด ถา้ อบั จนเขา้ ก็ให้มาหาเรา เราจะช่วยทาํ นุบาํ รุงมิใหข้ ดั สน เตียนหอ้ งไดย้ นิ อว้ นเส้ียววา่ ดงั น้นั ก็โกรธ จึงวา่ เสียดายคร้ังน้ีไดท้ ีอยแู่ ลว้ ควรหรือมาคิดเป็นห่วยดง้ ลูกเล็กเดก็ นอ้ ย เตียนห้องทอดใจใหญ่เดินกระทืบเท้าออกไป ซุนเขียนก็ลาอ้วนเส้ียว กลบั ไปเมืองเสียวพ่ายแจง้ เน้ือความแก่เล่าปี่ ตามคาํ อว้ นเส้ียวว่า เล่าปี่ ได้ ฟังดงั น้นั ก็ตกใจจึงปรึกษาซุนเขียนวา่ โจโฉยกกองทพั มาคร้ังน้ี เราจะคิด อ่านรบพุ่งป้ องกนั ประการใด เตียวหุยจึงวา่ แก่เล่าป่ี วา่ อนั ทพั โจโฉยกมา คร้ังน้ี ถ้าจะละให้ต้ังลงได้ก็จะมีกําลังทาํ การศึกคิดร้ายแก่เรา บัดน้ี กองทพั โจโฉก็ยกมาใกลเ้ มืองเราแลว้ เวลาค่าํ วนั น้ีขา้ พเจา้ จะอาสาคุม ทหารยกออกไปโจมตีกองทพั โจโฉ อยา่ ใหต้ ้งั มนั่ ลงไดเ้ ห็นโจโฉจะเสียที เป็ นมน่ั คง เล่าป่ี ไดฟ้ ังดงั น้นั จึงว่า นอ้ งเราแต่ก่อนมาเห็นวา่ ไม่มีความคิด มีแต่ฝืมือรบพุ่งกลา้ หาญ เราพ่ึงไดเ้ ห็นความคิดนอ้ งเราทาํ กลอุบายจบั เล่า ตา้ ยไดค้ ร้ังหน่ึง มาคร้ังน้ีจะยกออกโจมตีกองทพั โจโฉมิให้ต้งั มนั่ ลงได้ น้นั ตอ้ งใจเรานัก แลว้ เล่าปี่ ก็ให้เกณฑ์ทหารเตรียมไวส้ ําหรับเล่าปี่ กอง หน่ึง จดั ทหารไวส้ าํ หรับเตียวหุยกองหน่ึงฝ่ ายโจโฉยกกองทพั มาใกลจ้ ะ ถึงเมืองเสียวพา่ ย 27

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ พอเกิดลมพายใุ หญ่พดั หนกั ธงชยั ซ่ึงปักมาบนเกวียนน้นั หกั ทบลง โจโฉ เห็นวปิ ริตดงั น้นั กใ็ หห้ ยดุ ทหารต้งั ค่านมนั่ ไว้ แลว้ ถามท่ีปรึกษาวา่ ซ่ึงลม พายพุ ดั มาถูกธงชยั เราหกั ลงท้งั น้ี จะเห็นดีแลร้ายประการใด ซุนฮกจึงว่า ซ่ึงเกิดพายใุ หญ่พดั ธงชยั หกั ทบลงมาน้นั เป็นลมตะวนั ออก เวลาค่าํ วนั น้ีดี ร้ายเล่าป่ี จะยกออกมาปลน้ ค่ายเราเป็นมน่ั คง พอมอกายเขา้ มาวา่ แก่โจโฉ วา่ ลมตะวนั ออกพดั มาถูกธงชยั หกั น้นั ขา้ พเจา้ เห็นวา่ กลางคืนวนั น้ีจะมีผู้ มาปลน้ ค่าย โจโฉไดฟ้ ังซุนฮกกบั มอกายว่าตอ้ งคาํ กนั ดงั น้นั จึงวา่ ซ่ึงเกิด ลมมาท้งั น้ี หากเทพดาสาํ แดงเหตุให้รู้เพราะบุญของเรา โจโฉจึงให้แบ่ง ทหารเป็นสิบเอด็ กอง กองหน่ึงใหอ้ ยรู่ ักษาค่าย แปดกองน้นั ใหน้ ายทหาร เอกคุมทหารเลวยกแยกออกไปซุ่มอยนู่ อกค่ายท้งั แปดทิศ ถา้ เห็นกองทพั ผูใ้ ดยกมาปลน้ ค่าย ก็ให้ทหารท้งั แปดกองตีกระหนาบลอ้ มเขา้ มา สอง กองน้นั ใหแ้ ยกกนั ไปต้งั สกดั อยปู่ ากทางเมืองชีจิ๋วกองหน่ึง เมืองแห้ฝื อก องหน่ึงคร้ันเวลาสองยาม 28

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ เล่าปี่ กบั เตียวหุยก็คุมทหารออกมาจากเมืองเสียวพ่ายเตียวหุยน้นั คิดกาํ เริบ ว่า คร้ังก่อนทาํ กลอุบายจบั เล่าตา้ ยได้ คร้ังน้ีเล่าป่ี ก็สรรเสริญความคิดเป็ น อนั มาก เตียวหุยจึงขี่มา้ คุมทหารเป็ นกองหน้า ยกเขา้ ไปตีปลน้ ค่ายโจโฉ เตียวหุยเห็นคนในค่ายน้นั นอ้ ย แลว้ ไดย้ นิ เสียงทหารภายนอกโห่ร้อง อ้ืออึง ท้งั คบเพลิงสว่างข้ึนเป็ นอนั มาก จึงคิดว่าดีร้ายโจโฉจะคิดกลอุบาย ก็พา ทหารกลบั ออกมาหาเล่าปี่ พอพบเตียวเล้ียว เคาทู อิก๋ิม ลิเตียน ซิหลง งกั จิ้น แฮหวั ตุน้ แฮหวั เอี๋ยนคุมทหารตีกระหนาบลอ้ มเขา้ มาท้งั แปดทิศ ไดร้ บพุ่ง ฆ่าฟันกนั เป็ นสามารถ แลทหารซ่ึงเตียวหุยคุมมาน้นั เป็ นทหารเดิมของโจ โฉ ก็แตกเข้าหานายทหารท้ังแปดกองน้ัน ยงั เหลือทหารซ่ึงสนิทอยู่ ประมาณส่ีสิบเศษ เตียวหุยรบพุ่งป้ องกนั เป็ นสามารถ แลว้ พาทหารสี่สิบ เศษน้นั รบฝ่ าออกมาได้ จึงคิดแต่ในใจว่า คร้ันจะไปหาเล่าป่ี แลไปเมืองชี จิ๋ว เมืองแห้ฝื อดั น้ีก็ไม่ได้ เห็นทหารโจโฉจะไปต้งั สกดั อยปู่ ากทาง จึงพา ทหารท้งั ปวงหนีข้ึนไปอยบู่ นเขาบองเอ๋ียงสนั 29

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ฝ่ ายเล่าป่ี น้นั ข่ีมา้ คุมทหารยกหนุนเตียวหุยเขา้ ไป คร้ันไดย้ นิ เสียงทหารโห่ ร้องอ้ืออึงลอ้ มค่ายโจโฉเขา้ มา เล่าป่ี จึงคิดว่าเตียวหุยเขา้ ไปปลน้ ค่านน้นั ดี ร้ายจะเสียทีแก่โจโฉ พอแลเห็นแฮหวั ตุน้ คุมทหารเขา้ มาตดั เอาทหารเล่าปี่ ไปไดป้ ระมาณก่ึงหน่ึง เล่าป่ี เห็นดงั น้นั ก็โกรธ จึงขบั มา้ เขา้ รบดว้ ยแฮหวั ตุ้ นพอ แฮหัวเอ๋ียนคุมทหารตีกระหนาบเขา้ มา เล่าป่ี ก็ขบั มา้ รบพุ่งป้ องกนั เป็นสามารถ ทหารเล่าปี่ ลม้ ตายบา้ ง เขา้ หาโจโฉบา้ ง เหลือทหารซ่ึงสนิทอยู่ ประมาณสามสิบเศษ เล่าป่ี จึงพาทหารรบฝ่ าออกมา จะกลบั ไปเมืองเสียว พ่าย แลเห็นแสงเพลิงในเมืองสว่างข้ึน เล่าป่ี จึงคิดว่าทหารโจโฉเขา้ ตีเอา เมืองไดแ้ ลว้ จึงขบั มา้ พาทหารหนีไปถึงปากทางเมืองชีจิ๋วแลเมืองแห้ฝื อ เห็นทหารโจโฉต้งั สกดั อยทู่ ้งั สองทางเป็นอนั มาก จึงคิดวา่ คร้ังน้ีโจโฉยกมา ทาํ การใหญ่หลวง เรากบั เตียวหุยต่างคนต่างแตกไป แลกวนอูซ่ึงอยรู่ ักษา ครอบครัวในเมืองแห้ฝื อน้นั ก็ยงั ไดไ้ ดร้ ู้เหตุวา่ ดีแลร้าย ซ่ึงอว้ นเส้ียวส่ังมา แก่ซุนเขียนวา่ ขดั สนประการใดใหไ้ ปหาเถิดจะช่วยธุระน้นั คร้ังน้ีจาํ จะไป อาศยั อว้ นเส้ียวอยกู่ ่อน จึงจะไดค้ ิดการต่อไป แลว้ เล่าป่ี ก็พาทหารรีบหนีจะ ไปทางเมืองกิจ๋ิว พอพบลิเตียนคุมทหารสกดั ทางอยู่ เล่าปี่ ตกใจมิไดค้ ิดอ่าน สู้รบประการใด จึงทิ้งทหารสามสิบเศษเสีย ขบั มา้ หนีเอาตวั รอด ลิเตียนน้นั จบั เอาทหารเล่าป่ี ไวไ้ ดส้ ิ้น 30

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ขณะเม่ือเล่าป่ี ควบมา้ หนีไปน้นั ท้งั กลางวนั กลางคืนไดท้ างประมาณ พนั เส้น คร้ันถึงเมืองเซียงจิ๋วจึงบอกแก่นายประตูว่า เราจะเขา้ ไปหา อว้ นถาํ เจา้ เมือง ซ่ึงเป็นบุตรอว้ นเส้ียว นายประตูก็เอาเน้ือความเขา้ ไป บอกแก่อว้ นถาํ อว้ นถาํ มีความยนิ ดีจึงออกมาคาํ นบั รับเล่าป่ี เขา้ ไป เล่า ปี่ จึงเล่าเน้ือความแต่หลงั ให้อว้ นถาํ ฟังทุกประการแล้วว่าเราจะไป อาศยั อยู่กบั อว้ นเส้ียวผูเ้ ป็ นบิดาท่าน จะได้คิดอ่านกาํ จัดโจโฉเสีย อว้ นถาํ ได้ฟังดงั น้ันก็มีความสงสารเป็ นอนั มาก ก็ให้แต่งโต๊ะเล้ียง แลว้ จดั แจงท่ีอยใู่ หเ้ ล่าปี่ อาศยั จึงแต่งหนงั สือบอกไปถึงบิดาตามคาํ เล่า ป่ี ให้มา้ ใชถ้ ือไปก่อน แลว้ ให้ทหารป้ องกนั รักษาเล่าป่ี ไปภายหลงั มา้ ใชม้ าถึงเมืองกิจ๋ิว ก็เอาหนังสือน้ันเขา้ ไปให้แก่อว้ นเส้ียว อว้ นเส้ียว แจง้ เน้ือความกม็ ีใจยนิ ดี จึงพาทหารออกมาคอยรับเล่าป่ี อยนู่ อกเมือง 31

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ คร้ันเห็นเล่าปี่ มาถึง อ้วนเส้ียวจึงว่าแก่เล่าปี่ ว่า ท่านให้ซุนเขียนมาขอ กองทพั น้นั บุตรเราป่ วยหนกั อยู่ จึงมิไดย้ กไปช่วยท่าน ท่านอยา่ นอ้ ยใจแก่ เราเลย เรามีความวิตกอยู่มิไดข้ าด บดั น้ีท่านเสียเมืองไปแก่โจโฉ แต่ตวั ท่านไดม้ าเห็นหน้ากนั น้ีเรามีความยินดีนกั เล่าปี่ จึงว่า คร้ังน้ีขา้ พเจา้ เป็ น คนอนาถา ซ่ึงท่านนบั ถือน้ีคุณหาที่สุดไม่แต่ก่อนน้ันขา้ พเจา้ ก็แจง้ อยู่ว่า น้าํ ใจท่านกวา้ งขวางอารี เล้ียงทหารมิใหอ้ นาทรขา้ พเจา้ กค็ ิดอยวู่ า่ จะมาพ่ึง อยใู่ หท้ ่านใช้ จะไดช้ ่วยกนั กาํ จดั โจโฉเสีย บดั น้ีเสียทีแก่โจโฉมาแต่ตวั แต่ นอ้ งขา้ พเจา้ ทง้ สองกบั ครอบครัวยงั ไม่รู้วา่ เป็นตายประการใด ซ่ึงขา้ พเจา้ มาหาท่านแต่ผเู้ ดียวน้ี มีความอปั ยศแก่คนท้งั ปวงเป็นอนั มาก 32

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ คร้ังน้ีขา้ พเจา้ จะขอกินน้าํ สบถอยทู่ าํ การดว้ ยท่านกวา่ จะสาํ เร็จ อว้ น เส้ียวไดฟ้ ังดงั น้นั กม็ ีความยนิ ดี จึงจดั แจงเคร่ืองอุปโภคแลเคร่ืองบริโภค ใหเ้ ป็นอนั มาก ทาํ นุบาํ รุงเล่าปี่ ไวใ้ นเมืองกิจ๋ิว ฝ่ายโจโฉในเวลา กลางคืนน้นั คุมทหารเขา้ ตีเอาเมืองเสียวพา่ ยได้ แลยกกองทพั ไปตีเมือง ชีจ๋ิว แลบิตก๊ บิฮองกนั หยง ซ่ึงเล่าป่ี ใหร้ ักษาเมืองจึงคิดกนั วา่ ทพั โจโฉ มาคร้ังน้ีใหญห่ ลวงนกั เห็นเราจะตา้ นทานมิได้ กพ็ ากนั หนีออกจาก เมือง แต่ตนั เต๋งเห็นจวนตวั จึงเปิ ดประตเู มืองออกไปรับโจโฉใหเ้ ป็น ความชอบไว้ โจโฉเห็นดงั น้นั กม็ ีความยนิ ดียกทหารเขา้ ไป จึงกาํ ชบั ทหารมิใหท้ าํ อนั ตรายแก่ชาวเมือง แลว้ ปรึกษาแก่ทหารท้งั ปวงวา่ เรา จะยกกองทพั ไปตีเอาเมืองแหฝ้ ือ ท่านท้งั ปวงจะเห็นเป็นประการใด ซุน ฮกจึงวา่ ขา้ พเจา้ รู้กิตติศพั ทว์ า่ เล่าป่ี ใหก้ วนอูรักษาครอบครัวอยเู่ มือง แหฝ้ ือ ซ่ึงท่านจะยกกองทพั ไปตีน้นั ควรนกั ถา้ ละไวอ้ ว้ นเส้ียวกจ็ ะยก มาพาเอาครอบครัวเล่าป่ี ไป โจโฉจึงตอบวา่ อนั กวนอูน้นั มีฝีมือกลา้ หายชาํ นาญในการสงคราม เราจะใคร่ไดต้ วั มาเล้ียงเป็นทหาร เราจะ แต่งคนใหไ้ ปเกล้ียกล่อมกวนอูจึงจะได้ กยุ แกจึงวา่ อนั น้าํ ใจกวนอูน้นั ซ่ือสตั ยต์ ่อเล่าปี่ นกั ซ่ึงจะใหค้ นไปเกล้ียกล่อมเห็นกวนอจู ะมิลงใจดว้ ย แลผใู้ ดซ่ึงจะไปเกล้ียกล่อมน้นั กวนอกู ค็ งจะฆ่าเสีย 33

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ เตียวเล้ียวจึงว่า ขา้ พเจา้ กบั กวนอูไดร้ ู้จกั กนั มา คร้ังน้ีขา้ พเจา้ จะขออาสาไป เกล้ียกล่อมกวนอูใหไ้ ด้ เทียหยกจึงวา่ ซ่ึงเตียวเล้ียวจะรับอาสาไปเกล้ียกล่อม กวนอูน้นั เห็นกวนอูจะไม่มา ขา้ พเจา้ จะขออาสาล่อลวงใหก้ วนอูออกจากเมือง แหฝ้ ื อแลว้ ถา้ เห็นกวนอูสิ้นความคิดลงเม่ือใด จึงให้เตียวเล้ียวไปเกล้ียกล่อม เห็นจะไดโ้ ดยง่าย โจโฉจึงถามเทียหยกว่า ท่านจะคิดล่อลวงประการใด เทีย หยกจึงว่า ท่านจบั ทหารเล่าปี่ ไวไ้ ด้เป็ นอนั มาก จงให้บาํ เหน็จรางวลั ให้ถึง ขนาด แลว้ สงั่ ใหท้ าํ ตามคาํ เรา จึงปล่อยเขา้ ไปในเมือง ใหบ้ อกวา่ หนีกลบั มาได้ ถา้ เราจะทาํ การกใ็ หเ้ ป็นไส้ศึกอยเู่ มือง แลว้ ใหแ้ ต่งทหารไปรบล่อ ถา้ กวนอูไล่ ออกมานอกเมือง แลว้ จึงให้ทหารซ่ึงซุ่มอยู่ท้งั สองขา้ งลอ้ มไว้ จึงแต่งให้ผูม้ ี สติปัญญาไปเกล้ียกล่อมกวนอูเห็นจะไดโ้ ดยง่าย โจโฉเห็นชอบดว้ ย จึงใหเ้ อา ทหารเล่าป่ี ซ่ึงจบั ไวไ้ ดน้ ้ันประมาณส่ีสิบคน แลว้ ให้บาํ เหน็จรางวลั เป็ นอนั มาก จึงสั่งเน้ือความตามคาํ เทียหยกว่าทุกประการ ทหารท้งั ปวงก็เขา้ ไปหา กวนอูในเมืองแห้ฝื อ แลว้ บอกว่าขา้ พเจา้ หนีโจโฉมาได้ กวนอูไดฟ้ ังดงั น้นั ก็ มิไดม้ ีความสงสัย จึงเอาไวใ้ ช้สอยอยคู่ ร้ันเวลาสามยาม โจโฉจึงให้แฮหัวตุ้ นคุมทหารหา้ พนั เป็นกองซุ่ม แลว้ ส่ังซิหลงกบั เคาทูวา่ ถา้ กวนอูไล่แฮหวั ตุน้ อ อกมาก็ให้ยกทหารต้ังสกัดไว้คอยรบป้ องกันอย่าให้กวนอูเป็ นอันตราย นายทหารท้งั สามคนก็ยกไปเมืองแหฝ้ ื อโจโฉก็คุมทหารยกตามไปต้งั อย่แู ต่ ไกล แฮหวั ตุน้ คุมทหารมาต้งั อยใู่ กลเ้ ชิงกาํ แพงเมืองแหฝ้ ือ 34

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ฝ่ ายกวนอูเห็นกองทพั มาต้งั ประชิดอยดู่ งั น้นั กม็ ิไดย้ กออกรบพุ่ง ใหท้ หาร ข้ึนรักษาหน้าที่ไวม้ นั่ คง แฮหวั ตุน้ มิไดเ้ ห็นกวนอูยกออกรบ จึงให้ทหาร เลวร้องต่อลอ้ ด่ากวนอูเป็ นขอ้ หยาบชา้ กวนอูไดย้ ินดงั น้นั ก็โกรธ จึงคุม ทหารสามพนั เปิ ดประตูเมืองออกมารบแฮหัวตุน้ ไดส้ ิบเพลง แฮหัวตุน้ แกลง้ ชกั มาหนี กวนอูมิไดร้ ู้กลอุบายก็ขบั มา้ ไล่ไปทางไกลเมืองประมาณ สองร้อยเสน้ กวนอูไดค้ ิดข้ึนมากลวั วา่ ทหารโจโฉจะยกเขา้ ทาํ ร้ายเมืองแห้ ฝือ จึงพาทหารกลบั มาพอไดย้ นิ เสียงประทดั แลว้ แลเห็นเคาทูกบั ซิหลงคุม ทหารออกมารบสกดั ไวท้ ้งั ซา้ ยขวา กวนอูก็ขบั มา้ เขา้ รบพุ่งเป็นสามารถ ซิ หลง เคาทูก็รับรองป้ องกนั อยู่ กวนอูจะกลบั เขา้ ไปในเมือง พอพบแฮหวั ตุ้ นคุมทหารมารบออ้ มสกดั ทางไวซ้ ิงหลงกบั เคาทูก็รบตีกระหนาบเขา้ มา กวนอูน้นั ป้ องกนั ลูกเกาทณั ฑ์ไวเ้ ป็ นสามารถจะกลบั เขา้ เมืองก็ไม่ได้ จะ หลีกไปขา้ งทางซ้ายขวาทหารก็หนุนหนาเขา้ มา แต่รบป้ องกนั อย่นู ้นั จน ใกลพ้ ลบค่าํ กวนออู ิดโรยกาํ ลงั ลง จึงคุมทหารหนีไปถึงเนินเขาแห่งหน่ึง ก็ ข้ึนหยุดพกั อย่บู นเขาน้นั แฮหัวตุน้ ซิหลง เคาทูเห็นดงั น้นั ก็คุมทหารเขา้ ลอ้ มเชิงเขาไว้ ฝ่ ายทหารเล่าปี่ ซ่ึงเขา้ ไปหากวนอูน้นั คร้ันเวลาพลบค่าํ มิได้ เห็นกวนอูกลบั เขา้ เมือง กช็ กั ชวนกนั เปิ ดประตอู อกมาหวงั จะรับโจโฉ 35

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ มา้ ใช้เห็นดงั น้นั ก็เอาเน้ือความมาบอกแก่โจโฉ โจโฉมีความยินดีก็ คุมทหารเขา้ เมืองแหฝ้ ือ แลว้ ใหเ้ อาเพลิงเผาเมืองข้ึน หวงั จะใหก้ วนอู เสียน้ําใจ จึงส่ังให้ทหารรักษาครอบครัวเล่าป่ี ไวจ้ งดี แลว้ โจโฉก็ กลบั มาเกณฑ์ทหารหนุนเขา้ ลอ้ มกวนอูไว้ กวนอูเห็นเพลิงในเมือง สว่างข้ึนก็ตกใจ คิดถึงครอบครัวเล่าปี่ จึงคุมทหารลงมาถึงเชิงเขา ทหารโจโฉรบสกดั ไวล้ งมามิได้ แลว้ ร้ือกลบั ข้ึนบนเขาเป็นหลายคร้ัง จนรุ่งข้ึน กวนอูจึงขี่มา้ พาทหารลงไปใกลจ้ ะถึงเชิงเขา พอเห็นเตียว เล้ียวขี่มา้ ถืองา้ วเขา้ มา กวนอูจึงถามวา่ ท่านจะมารบกบั เราหรือ เตียว เล้ียวจึงตอบว่า ขา้ พเจา้ จะมารบกบั ท่านหามิได้ ซ่ึงขา้ พเจา้ ข้ึนมาน้ี หวงั จะแทนคุณท่าน แลว้ เตียวเล้ียวก็ลงจากมา้ เอางา้ วน้นั วางไวเ้ ขา้ ไปคาํ นบั กวนอู กวนอูเห็นดงั น้นั ก็ลงจากมา้ รับคาํ นบั เตียวเล้ียวแลว้ ถามเตียวเล้ียววา่ โจโฉใชม้ าเกล้ียกล่อมเราหรือ เตียวเล้ียวจึงตอบว่า ท่านไดม้ ีคุณช่วยชีวิตขา้ พเจา้ ไว้ บดั น้ีท่านมีความทุกข์ใหญ่หลวง ขา้ พเจา้ จึงอุตส่าห์ข้ึนมาหวงั จะแทนคุณท่านกวนอูจึงถามว่า ท่าน คิดถึงคุณเราน้นั จะข้ึนมาช่วยเป็นกาํ ลงั เราหรือ เตียวเล้ียวกว็ า่ หามิได้ 36

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ กวนอูจึงว่า ท่านจะมาเกล้ียกล่อมแลช่วยเราก็หามิได้ ซ่ึงท่านข้ึนมาน้ีดว้ ย เหตุสิ่งใดเล่า เตียวเล้ียวจึงตอบวา่ ท่านกบั เล่าป่ี เตียวหุย มีความรักกนั เป็น อนั มาก บดั น้ี เล่าปี่ กบั เตียวหุยแตกไป ท่านก็ยงั ไม่รู้เหตุว่าเป็ นแลตาย เวลาคืนน้ีมหาอุปราชยกกองทพั เขา้ ตีเมืองแห้ฝื อได้ แลว้ สั่งแก่ทหารท้งั ปวงมิใหท้ าํ อนั ตรายแก่ อาณาประชาราษฎร อนั ครอบครัวของเล่าป่ี น้นั ก็แต่งใหท้ หารไปพิทกั ษร์ ักษามิให้ผใู้ ดทาํ อนั ตรายได้ ขา้ พเจา้ เห็นว่ามหา อุปราชมีใจเมตตาผกู ความรักท่านถึงเพียงน้ี จึงเอาเน้ือความมาแจง้ แก่ท่าน กวนอูไดฟ้ ังดงั น้ันก็โกรธ จึงว่าแก่เตียวเล้ียวว่า เดิมเราถามตวั ว่าจะเกล้ีย กล่อมหรือ ตวั วา่ หามิได้ แลตวั มาวา่ กล่าวดงั น้ี จะวา่ ไม่เกล้ียกล่อมน้นั ตวั จะประสงคส์ ่ิงใดเล่า แลว้ วา่ เราอยใู่ นที่น้ีกเ็ ป็นที่คบั ขนั อยู่ ซ่ึงเราจะเขา้ ดว้ ย ผใู้ ดนอกจากเล่าปี่ น้นั อยา่ สงสยั เลย ตวั เรากม็ ิไดร้ ักชีวติ อนั ความตายอุปมา เหมือนนอนหลบั ท่านเร่งกลบั ไปบอกแก่โตโฉให้ตระเตรียมทหารไวใ้ ห้ พร้อม เราจะยกลงไปรบ 37

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ เตียวเล้ียวไดฟ้ ังดงั น้นั ก็หวั เราะแลว้ ตอบวา่ ซ่ึงท่านวา่ ท้งั น้ีโทษมีอยกู่ บั ตวั ท่านถึงสามประการ คนท้งั ปวงจะล่วงครหานินทาท่านได้ กวนอูจึง ว่า ตวั เราถือความสัตยม์ น่ั คงอยู่ว่า ถึงตวั จะตายก็มิไดเ้ ขา้ กบั ผูใ้ ด ซ่ึง ท่านว่ามีโทษสามประการน้นั ดว้ ยเหตุสิ่งใดบา้ ง เตียวเล้ียวจึงตอบว่า เดิมท่านกบั เล่าป่ี เตียวหุยไดส้ าบานไวต้ ่อกนั ว่า เป็นพ่ีนอ้ งร่วมสุขแล ทุกข์เป็ นชีวิตอนั เดียวกนั ถา้ ผูใ้ ดตายก็จะตายดว้ ย คร้ังน้ีเล่าป่ี กบั เตียว หุยแตกไป ท่านกไ็ ม่รู้วา่ เป็นหรือตาย แลบดั น้ีทหารก็นอ้ ยนกั ซ่ึงจะยก ลงไปรบน้นั ถา้ ท่านเป็ นอนั ตรายถึงสิ้นชีวิต ฝ่ ายเล่าปี่ เตียวหุยยงั มี ชีวิตอย่จู ะเท่ียวตามหาท่าน หวงั จะช่วยกนั คิดการต่อไป เมื่อท่านตาย เสียแลว้ เล่าปี่ เตียวหุยก็จะตายดว้ ย ซ่ึงท่านสาบานไวต้ ่อกนั ก็จะมิเสีย ความสตั ยไ์ ปหรือ คนท้งั ปวงกจ็ ะล่วงนินทาวา่ ความคิดท่านนอ้ ย 38

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ประการหน่ึง เล่าปี่ ก็มอบครอบครัวไวใ้ ห้ท่านรักษา ถา้ ท่านตายเสียภรรยา เล่าปี่ ท้งั สองน้นั จะพ่ึงผใู้ ดเล่า อนั ตรายก็จะมีต่างๆ การซ่ึงเล่าปี่ ปลงใจไวแ้ ก่ ท่านน้นั ก็จะไม่เสียไปหรือ ขา้ พเจา้ เห็นไม่ชอบเป็นสองประการ อีกประการ หน่ึงน้นั ท่านก็มีฝี มือกลา้ หาญ แลว้ แจง้ ใจในขนบธรรมเนียมโบราณมาเป็น อนั มาก เหตุใดท่านจึงไม่รักษาชีวิตไวค้ อยท่าเล่าปี่ จะไดช้ ่วยกนั คิดการทาํ นุ บาํ รุงแผ่นดินให้อยู่เยน็ เป็ นสุข ถึงมาตรว่าท่านจะได้ความลาํ บากก็อุปมา เหมือนหน่ึงลุยเพลิงอนั ลุก แลขา้ มพระมหาสมุทรอนั กวา้ งใหญ่ ก็จะลือชา ปรากฏช่ือเสียงท่านไปภายหน้า ว่าเป็ นชาติทหารมีใจสัตยซ์ ่ือกตญั ํูต่อ แผน่ ดิน ซ่ึงท่านจะมานะลงไปรบพุ่งกบั โจโฉ ถา้ ชีวิตท่านตายเสียคร้ังน้ีกจ็ ะ ไม่มีชื่อปรากฏไปขา้ พเจา้ เห็นโทษมีสามประการฉะน้ี ขา้ พเจา้ จึงวา่ กวนอูได้ ฟังดงั น้นั กน็ ่ิงตรึกตรองอยเู่ ป็นชา้ นาน คร้ันเห็นชอบดว้ ยจึงวา่ ท่านว่าดงั น้ีก็ ควรแลว้ แลโทษซ่ึงมีสามประการน้นั จะใหเ้ ราทาํ ประการใด เตียวเล้ียวจึงวา่ มหาอุปราชใหท้ หารลอ้ มท่านไวเ้ ป็นอนั มาก ถา้ ท่านมิสมคั รเขา้ ดว้ ยเห็นชีวิต ท่านจะถึงแก่ความตายหาประโยชน์มิได้ ขอให้ท่านอยกู่ บั มหาอุปราชก่อน เถิด จะไดม้ ีประโยชน์สามประการประการหน่ึง ซ่ึงท่านสาบานไวก้ บั เล่าปี่ เตียวหุย ว่าจะช่วยกนั ทาํ นุบาํ รุงแผน่ ดิน ความสัตยข์ อ้ น้ีจะไดค้ งอยปู่ ระการ หน่ึง ท่านจะไดอ้ ยปู่ ฏิบตั ิรักษาพสี่ ะใภท้ ้งั สองมิใหเ้ ป็นอนั ตรายสิ่งใดได้ 39

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ เป็ นสองประการ อีกประการหน่ึงน้นั ตวั ท่านก็ฝี มือกลา้ หาญมีสติปัญญา จะไดค้ ิดการทาํ นุบาํ รุงพระเจา้ เห้ียนเตใ้ ห้ครองราชสมบตั ิสืบไป ขา้ พเจา้ เห็นมีประโยชนส์ ามประการฉะน้ี จึงเตือนสติท่านใหด้ าํ ริดูจงควร กวนอูจึง ตอบวา่ ซ่ึงท่านว่ามีประโยชน์แก่เราสามประการน้นั ก็จริงอยู่ แต่เราจะขอ สัญญาไวส้ ามประการบา้ ง ถา้ มหาอุปราชยอม เราจึงจะถอดเกราะออกเสีย แลว้ จงลงไปหามหาอุปราช แมค้ วามประการใดขาดแต่ขอ้ หน่ึง เราก็จะสู้ ตายเสีย ถึงมาตรว่าคนท้งั ปวงจะครหานินทาเราก็ตามเถิด เตียวเล้ียวจึงว่า มหาอุปราชน้นั น้าํ ใจกวา้ งขวางอารีนกั มกั สมาคมดว้ ยผมู้ ีสติปัญญา ถา้ ท่าน จะว่าประการใดมหาอุปราชก็คงจะยอม ซ่ึงท่านจะขอสัญญาสามประการ น้นั คือขอ้ ใดบา้ ง กวนอูจึงว่า เดิมเราไดส้ าบานกนั ไวก้ บั เล่าปี่ เตียวหุยว่า จะช่วยกนั ทาํ นุบาํ รุงพระเจา้ เห้ียนเตแ้ ลอาณาประชาราษฎรให้อยู่เยน็ เป็ น สุข ซ่ึงเราจะสมคั รเขา้ ดว้ ยน้นั เราจะขอเป็นขา้ พระเจา้ เห้ียนเตป้ ระการหน่ึง เราจะขอปฏิบตั ิพ่ีสะใภเ้ ราท้งั สอง แลอย่าให้ผูใ้ ดเขา้ ออกกล้าํ กรายเขา้ ถึง ประตูที่อยไู่ ด้ จะขอเอาเบ้ียหวดั ของเล่าปี่ ซ่ึงเคยไดร้ ับพระราชทานน้นั มา ให้แก่พี่สะใภเ้ ราท้งั สองประการหน่ึง อีกประการหน่ึงถา้ เรารู้ว่าเล่าป่ี อยู่ แห่งใดตาํ บลใดถึงมาตรวา่ เรามิไดล้ ามหาอุปราชเราก็จะไปหาเล่าปี่ แมม้ หา อุปราชจะหา้ มเรากไ็ ม่ฟัง 40

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ เน้ือความสามประการน้ีท่านจงเอาไปบอกแก่มหาอุปราชเถิด ถา้ ยอมตาม คาํ เรา เราจะลงไปหา เตียวเล้ียวก็ลากวนอูแลว้ ข้ึนมา้ กลบั มาแจง้ เน้ือความ แก่โจโฉทุกประการ โจโฉไดฟ้ ังดงั น้นั ก็หวั เราะ แลว้ วา่ แก่เตียวเล้ียววา่ ซ่ึง กวนอไู ม่ยอมดว้ ยเราน้นั เราเป็นถึงมหาอุปราช กวนอูจะยอมเป็นขา้ พระเจา้ เห้ียนเตก้ ็เหมือนเป็ นบ่าวเรา ถา้ เราบงั คบั บญั ชาราชการประการใดกวนอูก็ จะไม่ขัดได้ กับซ่ึงกวนอูว่าจะปฏิบัติรักษาพี่สะใภ้ท้ังสอง มิให้ผู้ใด แปลกปลอมเขา้ ไปถึงประตูที่อย่นู ้นั เราก็จะยอม ทุกวนั น้ีอย่าว่าแต่ภรรยา เล่าปี่ เลย ถึงภรรยาผูน้ อ้ ยลงไปเราก็มิไดใ้ ห้ทาํ หยาบช้าํ ซ่ึงกวนอูจะขอเอา เบ้ียหวดั เล่าป่ี ให้แก่พี่สะใภน้ ้นั เราจะใหท้ วีข้ึนอีกแต่ขอ้ ซ่ึงกวนอูรู้ว่าเล่าป่ี อยแู่ ห่งใดมิไดล้ าเราก่อนจะไปหากนั น้นั โจโฉสั่นศีรษะไม่ยอม แลว้ วา่ เมื่อ กวนอูเอาสัญญาฉะน้ี เราจะเอามาเล้ียงไวใ้ ห้มีกาํ ลงั จะไดป้ ระโยชน์ส่ิงใด เล่า เตียวเล้ียวจึงวา่ มหาอุปราชไม่แจง้ หรือ 41

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ ในนิทานอิเยียงซ่ึงมีมาแต่ก่อนว่า เดิมอิเยียงอยู่กนั ต๋งหางซ่ึงเป็ นเจา้ เมือง ต๋งหางเล้ียงอิเยียงเป็ นทนายใชส้ อยคร้ันอย่มู ายงั มีคิเป๊ กเจา้ เมือง หน่ึงน้ัน ยกกองทพั มารบฆ่าต๋งหางตาย คิเป๊ กไดอ้ ิเยียงไปไว้ จึงต้งั อิ เยยี งเป็นขนุ นางที่ปรึกษา อิเยยี งมีความสุขมาเป็นชา้ นานแลว้ เซียงจูเจา้ เมืองห้ันก๊กก็ยกทพั มารบฆ่าคิเป๊ กตาย อิเยียงน้นั มีใจเจ็บแคน้ เป็ นอนั มาก จึงไปยงั เมืองห้นั ก๊กแลว้ เขา้ ซ่อนตวั อยใู่ นท่ีลบั จะลอยทาํ ร้ายเซียง จูใหถ้ ึงแก่ความตาย เซียงจจู บั ไดถ้ ึงสองคร้ังมิไดเ้ อาโทษใหป้ ล่อยอิเยยี ง เสีย คร้ันอยมู่ าอิเยียงลอบเขา้ ไปซ่อนอยถู่ ึงที่ขา้ งใน หมายจะฆ่าเซียงจู เสีย เซียงจูก็จบั ไดอ้ ีกจึงถามอิเยยี งวา่ ตวั จะทาํ อนั ตรายเรา เราจบั ไดถ้ ึง สองคร้ังแลว้ ก็มิไดเ้ อาโทษ เราใหป้ ล่อยตวั เสียตวั ก็มิไดห้ ลาบจาํ ร้ือจะ มาทาํ ร้ายเราอีกเรากจ็ บั ตวั ได้ แลตวั ผกู ใจแคน้ เราน้นั ดว้ ยเหตุส่ิงใด 42

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ อิเยยี งจึงบอกวา่ เดิมขา้ พเจา้ อยกู่ บั ต๋งหาง ต๋งหางเล้ียงขา้ พเจา้ เป็นทนาย ใชส้ อบ คร้ันคิเป๊ กยกไปฆ่าต๋งหางเสีย เอาตวั ขา้ พเจา้ ไปต้งั ให้เป็ นขุน นางที่ปรึกษา ไดค้ วามสุขเป็นอนั มาก คร้ันน้ีท่านยกไปฆ่าคิเป๊ ก ซ่ึงเป็น นายมีคุณแก่ขา้ พเจา้ เสีย ขา้ พเจา้ มีใจเจ็บแคน้ อยู่ คิดอ่านมาหวงั จะทาํ อนั ตรายท่าน หวงั จะแทนคุณคิเป๊ ก ซ่ึงท่านจบั ขา้ พเจา้ ไดถ้ ึงสองคร้ัง แลว้ ปล่อยเสียน้นั ขา้ พเจา้ ยงั ไม่หายแคน้ จึงลอบเขา้ มาจะทาํ ร้ายท่านอีก ท่านจึงจบั ไดแ้ ลโทษขา้ พเจา้ น้ีกถ็ ึงตายตามท่านจะโปรดเถิด เซียงจูจึง ว่า เราจะปล่อยเสียตวั จะคิดทาํ ร้ายเราอีกหรือไม่ อิเยียงจึงว่า ท่าน ปล่อยขา้ พเจา้ เสีย ขา้ พเจา้ ก็ยงั จะคิดร้ายแก่ท่านกวา่ จะสาํ เร็จ ขา้ พเจา้ จึง จะหายแคน้ ถา้ ท่านเอ็นดูขา้ พเจา้ ขา้ พเจา้ จะขอเส้ือซ่ึงท่านใส่ แมท้ ่าน โปรดให้ ขา้ พเจา้ จะไดส้ ิ้นความพยาบาทท่าน เซียงจูไดฟ้ ังดงั น้นั ก็คิด วา่ อิเยยี งน้ีมีน้าํ ใจกตญั ํู จะใคร่ไดอ้ ิเยยี งไวจ้ ึงถอดเส้ือใหอ้ ิเยยี งอิเยยี งก็ คาํ นบั รับเอาเส้ือมา จึงถอดกระบี่ออกฟันเส้ือเสียสามที แลว้ วา่ แก่เซียงจู วา่ ขา้ พเจา้ ไดแ้ ทนคุณคิเป๊ กแลว้ อิเยยี งกเ็ อากระบ่ีเชือดคอตาย อนั น้าํ ใจ กวนอนู ้นั ถา้ ผใู้ ดมีคุณแลว้ เห็นจะเป็นเหมือนอิเยยี ง 43

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ อนั เล่าปี่ กบั กวนอูน้นั มิไดเ้ ป็นพ่ีนอ้ งกนั ซ่ึงมีความรักกนั น้นั เพราะไดส้ าบานต่อ กนั เล่าป่ี เป็ นแต่ผนู้ อ้ ย เล้ียงกวนอูไม่ถึงขนาด กวนอูยงั มีน้าํ ใจกตญั ํูต่อเล่าป่ี จึง คิดจะติดตามมิไดท้ ิ้งเสีย อนั มหาอุปราชมีวาสนากว่าเล่าปี่ เป็นอนั มาก ถา้ ท่านได้ กวนอูมาไวท้ าํ นุบาํ รุงใหถ้ ึงขนาด เห็นกวนอูจะมีกตญั ํูต่อท่านยงิ่ นกั โจโฉจึงว่า แก่เตียวเล้ียวว่า ท่านว่ากล่าวท้งั น้ีก็ชอบนัก จงเร่งข้ึนไปบอกแก่กวนอูว่า ซ่ึง สัญญาสามประการน้ันเรายอมแลว้ ท่านจงเร่งพากวนอูลงมาเถิด เตียวเล้ียวจึง ลาโจโฉข้ึนไปบอกแก่กวนอู กวนอจู ึงวา่ ถา้ มหาอุปราชยอมดงั น้นั แลว้ ท่านจงลง ไปบอกให้กองทพั ซ่ึงล้อมเราไวน้ ้ันเลิกไปเสีย เราจะเข้าไปแจ้งเน้ือความแก่ พ่ีสะใภท้ ้งั สองคนก่อน ถา้ ไม่เป็นอนั ตรายแลว้ จึงจะไปหามหาอุปราช เตียวเล้ียว ก็ลงไปบอกแก่โจโฉตามคาํ กวนอูวา่ โจโฉไดฟ้ ังดงั น้นั ก็ให้มา้ ใชไ้ ปสั่งทหารซ่ึง ลอ้ มกวนอูไวน้ ้นั ให้เลิกทพั ถอยมา ซุนฮกจึงว่าแก่โจโฉว่าซ่ึงกวนอูยอมแก่ท่าน คร้ังน้ีเกลือกเป็นกลอุบาย โจโฉจึงตอบวา่ กวนอูเป็ นคนมีความสัตย์ เห็นจะไม่ คิดอ่านล่อลวงเรา ฝ่ ายกวนอูคร้ันเห็นทหารโจโฉถอยไป กพ็ าทหารเขา้ ไปในเมือง แหฝ้ ื อ เห็นราษฎรท้งั ปวงปรกติอยู่ จึงเขา้ ไปคาํ นบั พ่ีสะใภท้ ้งั สองแลว้ วา่ ขา้ พเจา้ เสียทีทาํ ใหพ้ ่ีตกใจไดค้ วามเดือดร้อนน้นั โทษขา้ พเจา้ ผดิ นกั พ่ีสะใภท้ ้งั สองจึงถาม วา่ เจา้ ยงั แจง้ ว่าเล่าปี่ น้นั พลดั ไปอยแู่ ห่งใด กวนอูจึงบอกว่ายงั ไม่แจง้ พ่ีสะใภจ้ ึง วา่ โจโฉกไ็ ดเ้ มืองแหฝ้ ือแลว้ เจา้ จะคิดอ่านประการใด 44

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ กวนอูจึงบอกเน้ือความให้ฟังทุกประการ แลว้ ว่าบดั น้ีขา้ พเจา้ เขา้ มา ปรึกษาดว้ ย พ่ีท้งั สองจะเห็นประการใด นางกาํ ฮูหยนิ จึงวา่ เวลาคืนน้ีโจ โฉเขา้ ในเมืองได้ พ่ีน้ีเกรงอยวู่ า่ จะเป็นอนั ตรายต่างๆ เป็นเดชะบุญของ เรา โจโฉกาํ ชบั ทหารมิใหแ้ ปลกปลอมเขา้ มาถึงประตูได้ คร้ังน้ีเจา้ กบั พ่ี กอ็ ยใู่ นเง้ือมมือโจโฉ แลเจา้ จะยอมเขา้ อยดู่ ว้ ยเขาน้นั ดว้ ยความจาํ เป็นก็ ตามเถิด แต่พ่ีเกรงอยขู่ อ้ หน่ึงว่า ถา้ รู้ว่าเล่าป่ี อยแู่ ห่งใดเราก็จะพากนั ไป หา เกลือกโจโฉจะมิให้ไปกวนอูจึงตอบว่าขอ้ น้ีพ่ีท้งั สองอย่าวิตกเลย แมว้ า่ รู้วา่ เล่าปี่ อยแู่ ห่งใดเราจะพากนั ไปหา ถึงมาตรวา่ โจโฉจะขดั ขวาง ไว้ ขา้ พจา้ จะคิดอ่านแกไ้ ขไปใหจ้ งไดแ้ ลว้ กวนอูกล็ าพ่ีสะใภท้ ้งั สอง พา ทหารประมาณามสิบคนออกไปถึงหนา้ ค่ายโดยโจโฉ โจโฉเห็นกวนอู มากม็ ีความยนิ ดี จึงออกไปรับกวนอูเขา้ มา กวนอูจึงคาํ นบั โจโฉแลว้ ว่า ตวั ขา้ พเจา้ เป็นเชลยท่านมิไดฆ้ ่าเสีย แลว้ บอกไปรับขา้ พเจา้ ถึงนอกค่าย น้นั คุณหาท่ีสุดมิได้ โจโฉไดฟ้ ังดงั น้นั จึงวา่ แก่กวนอูวา่ เรากแ็ จง้ อยวู่ า่ ท่านมีความสัตยแ์ ลกตญั ํูบดั น้ีเรากบั ท่านไดพ้ บกนั เราก็มีความยินดี กวนอจู ึงตอบวา่ เตียวเล้ียวไปบอกขา้ พเจา้ วา่ มหาอุปราชรับปฏิญาณท้งั สามประการแลว้ ขา้ พเจา้ ก็มีความยินดีเห็นว่าถึงนานไปเมื่อหน้ามหา อุปราชกจ็ ะไม่คืนคาํ 45

สามก๊ก ตอน กวนอูไปรับราชการกบั โจโฉ โจโฉจึงวา่ ซ่ึงปฏิญาณของท่านน้นั เราไดอ้ อกปากรับแลว้ ประการใด เรากม็ ิใหเ้ สียวาจา กวนอูไดฟ้ ังดงั น้นั กม็ ีความยนิ ดีจึงวา่ แมข้ า้ พเจา้ รู้วา่ เล่าป่ี อยทู่ ่ีใด ถึงมาตรวา่ เป็นทางกนั ดารจะตอ้ งขา้ มพระมหาสมุทรแล ลุยเพลิงกด็ ี ขา้ พเจา้ จะไปหาเล่าป่ี ใหจ้ งได้ แมข้ า้ พเจา้ ยงั มิทนั ลามหา อุปราชกด็ ี ขอท่านใหอ้ ภยั แก่ขา้ พเจา้ อยา่ เคืองดว้ ยเน้ือความขอ้ น้ีเลย โจโฉจึงวา่ ซ่ึงท่านรู้ข่าวเล่าปี่ แลว้ จะไปหากต็ ามเถิด แต่ใหท้ ่านตรึก ตรองดูใหเ้ ห็นสมควรก่อน แลว้ โจโฉกใ็ หก้ วนอูกินโตะ๊ แลว้ วา่ พรุ่งน้ี เชา้ เราจะยกกลบั ไปเมืองฮูโต๋กวนอูเขา้ ไปบอกพี่สะใภแ้ ลว้ กจ็ ดั แจง ส่ิงของท้งั ปวงแลว้ ออกมา คร้ันเวลาเชา้ โจโฉกย็ กทหารไป กวนอูจึงให้ พส่ี ะใภท้ ้งั สองข้ึนข่ีรถตามกองทพั โจโฉไป เวลาค่าํ ถึงที่ประทบั ตาํ บล ใด โจโฉจึงใหก้ วนอกู บั ภรรยาเล่าป่ี ท้งั สองคนน้นั อยเู่ รือนเดียวกนั หวงั จะใหก้ วนอคู ิดทาํ ร้ายพส่ี ะใภ้ น้าํ ใจจะไดแ้ ตกออกจากเล่าปี่ จะไดเ้ ป็น สิทธ์ิแก่ตวั 46