นริ าศภูเขาทอง
สนุ ทรภู่ พระสุนทรโวหาร นาม เดมิ ภู่ หรือทเี่ รียกกนั ทวั่ ไปว่า สุนทรภู่ เป็น อาลกั ษณ์ชาวไทยท่ีมีช่ือเสียงเชงิ กวี ได้รับ ยกยอ่ งเป็น เชกสเปี ยรแ์ ห่งปประเทไททย
รบั กฐินภิญโญโมทนา ๏ เดือนสิบเอ็ดเสร็จธรุ ะพระวสา ออกจากวดั ทไั นาดอู าวาส ชุลีลาลงปเรือเหลืออาลยั สามฤดอู ย่ดู ีทม่มีภยั เมื่อตรษุ สารทพระวสาทดอ้ าไยั โออ้ าวาสราชบรุ ณะพระวิหาร มาจาทกลอารามเมื่อยามเย็น เหลือราลึกนึกน่าน้าตากระเด็น แต่น้ีนานนบั ทิวาจะมาเห็น จะยกหยิบธิบดีเป็ นท่ีตงั้ ป เพราะทกุ เข็ญคนพาลมารานทางป จ่ึงปจาลาอาวาสนิราไรา้ งป ก็ใชถ้ งั ปแทนสดั เห็นขดั ขวางป มาอา้ งปวา้ งปวิญญาณใ์ นสาคร
ถึงปหนา้ วงั ปดงั ปหน่ึงปใจจะขาด คิดถึงปบาทบพิตรอดิไร โอผ้ ่านเกลา้ เจา้ ประคณุ ของปสนุ ทร แต่ปางปก่อนเคยเฝ้ าทกุ เชา้ เย็น พระนิพพานปานประหนึ่งปไีรษะขาด ดว้ ยทรญ้ าติยากแคน้ ถึงปแสนเข็ญ ทงั้ ปโรคซา้ กรรมซดั วิบตั ิเป็ น ทม่เล็งปเห็นท่ีซึ่งปจะพึ่งปพา จะสรา้ งปพรตอุตส่าหส์ ่งปส่วนบญุ ถวาย ประพฤติฝ่ ายสมถะทง้ั ปวสา เป็ นส่ิงปของปฉลองปคณุ มุลิกา ขอเป็ นขา้ เคียงปพระบาททุกชาติ ทป
ถึงปหนา้ แพแลเห็นเรือที่นงั่ป คิดถึงปครง้ั ปก่อนมาน้าตาทหล เคยหมอบรบั กบั พระจมื่นทวย แลว้ ลงปในเรือท่ีนงั่ปบลั ลงั ปกท์ องป เคยทรงปแต่งปแปลงปบทพจนารถ เคยรบั ราชโองปการอ่านฉลองป จนกฐินส้ินแม่น้าแลลาคลองป เคยหมอบใกลท้ ดก้ ล่ินสคุ นธต์ ลบ มิทดข้ อ้ งปเคืองปขดั หทั ยา ส้ินแผ่นดินส้ินรสสุคนธา ละอองปอบรสรื่นช่ืนนาสา วาสนาเราก็ส้ินเหมือนกลิ่นสคุ นธ์
ดใู นวงั ปยงั ปเห็นหอพระอฐั ิ ตงั้ ปสติเติมถวายฝ่ ายกไุ ล ทง้ั ปป่ิ นเกลา้ เจา้ พิภพจบสกลให้ ผ่องปพน้ ภยั สาราญผ่านบรุ ินทร์
ถึงปอารามนามวดั ประโคนปัก ทม่เห็นหลกั ลือเล่าว่าเสาหิน เป็ นสาคญั ปันแดนในแผ่นดิน มิรสู้ ้ินสดุ ช่ือที่ลือชา ขอเดชะพระพทุ ธคณุ ช่วย แมน้ มอดมว้ ยกลบั ชาติวาสนา อายุยืนหมื่นเท่าเสาไิลา อย่คู ่ฟู ้ าดินทดด้ งั ปใจปองป ทปพน้ วดั ทไั นาริมท่าน้า แพประจาจอดรายเขาขายของป มีแพรผา้ สารพดั สีม่วงปตองป ทง้ั ปส่ิงปของปขาวเหลืองปเครื่องปสาเภา
ถึงปโรงปเหลา้ เตากลนั่ ควนั โขมงป มีคนั โพงปผกู สายทวป้ ลายเสา โอบ้ าปกรรมน้านรกเจียวอกเรา ใหม้ วั เมาเหมือนหนึ่งปบา้ เป็ นน่าอาย ทาบุญบวชกรวดน้าขอสาเร็จ ประมาณหมาย สรรเพชญโพธิญาณ ถึงปสุราพารอดทม่วอดวาย ทม่เมาเหลา้ แลว้ แต่เรายงั ปเมารกั ทม่ใกลก้ รายแกลง้ ปเมินก็เกินทป ถึงปเมาเหลา้ เชา้ สายก็หายทป สดุ จะหกั หา้ มจิตคิดทฉน แต่เมาใจน้ีประจาทุกคา่ คืน
ถึงปบางปจากจากวดั พลดั พี่นอ้ งป มามวั หมองปมว้ นหนา้ ทม่ฝ่ าฝื น เพราะรกั ใคร่ใจจืดทม่ยืดยืน จึงปตอ้ งปขืนในพรากมาจากเมืองป ถึงปบางปพลูคิดถึงปค่เู ม่ืออยู่ครองป เคยใส่ซองปส่งปใหล้ ว้ นใบเหลืองป ถึงปบางปพลดั เหมือนพี่พลดั มาขดั เคืองป ทงั้ ปพลดั เมืองปพลดั สมรมารอ้ นรน ถึงปบางปโพธิ์โอพ้ ระไรีมหาโพธ์ิ ขอเดชะอานุภาพพระทไพล ร่มริโรธรกุ ขมลู ใหพ้ นู ผล ใหผ้ ่องปพน้ ภยั พาลสาราญกาย
ถึงปบา้ นญวนลว้ นแต่โรงปแลสะพรงั่ป มีขอ้ งปขงั ปกงุ้ ปปลาทวค้ า้ ขาย ตรงปหนา้ โรงปโพงปพางปเขาวางปราย พวกหญิงปชายพรอ้ มเพรียงปมาเมียงปมองป จะเหลียวกลบั ลบั เขตประเทไสถาน ทรมานหม่นทหมฤ้ ทยั หมองป ถึงปเขมาอารามอร่ามทองป พ่ึงปฉลองปเลิกงปานเม่ือวานซืน
โอป้ างปหลงั ปครง้ั ปสมเด็จพระบรมโกไ มาผูกโบสถก์ ็ทดม้ าบชู าช่ืน ชมพระพิมพร์ ิมผนงั ปยงั ปยงั่ปยืน ทง้ั ปแปดหม่ืนส่ีพนั ทดว้ นั ทา โอค้ รงั้ ปน้ีมิทดเ้ ห็นเล่นฉลองป เพราะตวั ตอ้ งปตกประดาษวาสนา เป็ นบญุ นอ้ ยพลอยนึกโมทนา พอนาวาติดชลเขา้ วนเวียน
ดนู ้าว่ิงปกล้ิงปเชี่ยวเป็ นเกลียวกลอก กลบั กระฉอกฉาดฉนั ฉวดั เฉวียน บา้ งปพลุ่งปพลุ่งปวงุ้ ปวงปเหมือนกงปเกวียน ดเู ปล่ียนเปลี่ยนควา้ งปควา้ งปเป็ นหว่างปวน ทง้ั ปหวั ทา้ ยกรายแจวกระชากจว้ งป ครรทลล่วงปเลยทางปมากลางปหน โอเ้ รือพน้ วนมาในสาชล ใจยงั ปวนหวงั ปสวาททม่คลาดคลา
ตลาดแกว้ แลว้ ทม่เห็นตลาดตงั้ ป สองปฟากฝัง่ ปก็แต่ลว้ นสวนพฤกษา โอร้ ินรินกลิ่นดอกทมใ้ กลค้ งปคงป เหมือนกลิ่นผา้ แพรดารา่ มะเกลือ เห็นโไกใหญ่ใกลน้ ้าระกาแฝงป ทง้ั ปรกั แซงปแซมสวาทประหลาดเหลือ เหมือนโไกพี่ที่ระกาก็ซา้ เจือ คลาดคลาย เพราะรกั เร้ือแรมสวาทมา ถึงปแขวงปนนทช์ ลมารคตลาดขวญั ทง้ั ปของปสวนลว้ นแต่เรือเรียงปราย มีพ่วงปแพแพรพรรณเขาคา้ ขาย พวกหญิงปชายชุมกนั ทุกวนั คืน
มาถึงปบางปธรณีทวีโไก ยามวิโยคยากใจใหส้ ะอ้ืน โอส้ ุธาหนาแน่นเป็ นแผ่นพ้ืน ถึงปสี่หม่ืนสองปแสนทงั้ ปแดนทตร เม่ือเคราะหร์ า้ ยกายเราก็เท่าน้ี ทม่มีที่พสธุ าจะอาไยั ลว้ นหนามเหน็บเจ็บแสบคบั แคบใจ เหมือนนกทรร้ งั ปเร่อย่เู อกา ถึงปเกร็ดย่านบา้ นมอญแต่ก่อนเก่า ผหู้ ญิงปเกลา้ มวยงปามตามภาษา เดี๋ยวน้ีมอญถอนทรจุกเหมือนตุก๊ ตา ทงั้ ปผดั หนา้ จบั เขม่าเหมือนชาวททย โอส้ ามญั ผนั แปรทม่แทเ้ ที่ยงป เหมือนอย่างปเยี่ยงปชายหญิงปท้ิงปวิสยั น่ีหรือจิตคิดหมายมีหลายใจ ที่จิตใครจะเป็ นหนึ่งปอย่าพึงป คิด
ถึงปบางปพดู พดู ดีเป็ นไรีไกั ดิ์ มีคนรกั รสถอ้ ยอร่อยจิต แมน้ พดู ชวั่ ตวั ตายทาลายมิตร จะชอบผิดในมนุษยเ์ พราะพดู จา
ถึงปบา้ นใหม่ใจจิตก็คิดอ่าน จะหาบา้ นใหม่มาดเหมือนปรารถนา ขอใหส้ มคะเนเถิดเทวา จะทดผ้ าสกุ สวสั ดิ์จากดั ภยั ถึงปบางปเด่ือโอม้ ะเด่ือเหลือประหลาด บงั ปเกิดชาติแมลงปหวี่มีในทส้ เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน อุปทมยเหมือนมะเด่ือเหลือระอา ถึงปบางปหลวงปเชิงปรากเหมือนจากรกั สเู้ สียไกั ด์ิสงั ปวาสพระไาสนา เป็ นล่วงปพน้ รนราคราคา ถึงปนางปฟ้ าจะมาใหท้ ม่ทยดี
ถึงปสามโคกโไกถวิลถึงปปิ่ นเกลา้ พระพุทธเจา้ หลวงปบารงุ ปซึ่งปกรุงปไรี ประทานนามสามโคกเป็ นเมืองปตรี ชื่อปทุมธานีเพราะมีบวั โอพ้ ระคณุ สญู ลบั ทม่กลบั หลงั ป แต่ชื่อตง้ั ปก็ยงั ปอย่เู ขารทู้ วั่ โอเ้ ราน้ีที่สนุ ทรประทานตวั ทม่รอดชวั่ เช่นสามโคกย่ิงปโไกใจ ส้ินแผ่นดินส้ินนามตามเสด็จ แมน้ กาเนิดเกิดชาติใดใด ตอ้ งปเท่ียวเตร็ดเตร่หาท่ีอาไยั ส้ินแผ่นดินขอใหส้ ้ินชีวิตบา้ งป ขอใหท้ ดเ้ ป็ นขา้ ฝ่ าธลุ ี เหลืออาลยั ใจตรมระทมทวี อย่ารรู้ า้ งปบงปกชบทไรี ทุกวนั น้ีก็ซงั ปตายทรงปกายมา
ถึงปบา้ นงป้ิวเห็นแต่งป้ิวละลิ่วสงู ป ทม่มีฝูงปสตั วส์ ิงปกิ่งปพฤกษา ดว้ ยหนามดกรกดาษระดะตา นึกก็น่ากลวั หนามขามขามใจ งป้ิวนรกสิบหกองปคลุ ีแหลม ดงั ปขวากแซมเส้ียมแซกแตกทสว ใครทาชูค้ ่ทู ่านครน้ั บรรลยั ก็ตอ้ งปทปปี นตน้ น่าขนพองป เราเกิดมาอายุเพียงปน้ีแลว้ หมองป ยงั ปคลาดแคลว้ ครองปตวั ทม่มวั ทุกวนั น้ีวิปริตผิดทานองป เจียนจะตอ้ งปปี นบา้ งปหรืออย่างปทร
โอค้ ิดมาสารพดั จะตดั ขาด ตดั สวาทตดั รกั มิยกั ทหว ถวิลหวงั ปนงั่ปนึกอนาถใจ ถึงปเกาะใหญ่ราชครามพอยามเย็น ดหู ่างปย่านบา้ นช่องปทงั้ ปสองปฝัง่ ป ระวงั ปทง้ั ปสตั วน์ ้าจะทาเข็ญ เป็ นท่ีอยู่ผูร้ า้ ยทม่วายเวน้ เที่ยวซ่อนเรน้ ตีเรือเหลือระอา
พระสรุ ิยงปลงปลบั พยบั ฝน ดมู วั มนมืดมิดทุกทิไา ถึงปทางปลดั ตดั ทางปมากลางปนา ทง้ั ปแฝกคาแขมกกข้ึนรกเร้ียว เป็ นเงปางปา้ น้าเจิ่งปดเู ว้ิงปวา้ งป ทง้ั ปกวา้ งปขวางปขวญั หายทม่วายเหลียว เห็นด่มุ ด่มุ หนุ่มสาวเสียงปกราวเกรียว ลว้ นเรือเพรียวพรอ้ มหนา้ พวกปลาเลย เขาถ่อคล่องปว่องปทวทปเป็ นยืด เรือเราฝื ดเฝื อมานิจจาเอย๋ ตอ้ งปถ่อค้ารา่ ทปทง้ั ปทม่เคย ประเด๋ียวเสยสวบตรงปเขา้ พงปรก กลบั ถอยหลงั ปรงั้ ปรอเฝ้ าถ่อถอน เรือขย่อนโยกโยนกระโถนหก เงปียบสงปดั สตั วป์ ่ าคณานก น้าคา้ งปตกพร่างปพรายพระพายพดั ทม่เห็นคลองปตอ้ งปคา้ งปอยู่กลางปทุ่งป พอหยุดยุงปฉู่ชุมมารุมกดั เป็ นกลุ่มกลุ่มกลุม้ กายเหมือนทราย ซดั ตอ้ งปนงั่ปปัดแปะทปมิทดน้ อน
แสนวิตกอกเอย๋ มาอา้ งปวา้ งป ในท่งุ ปกวา้ งปเห็นแต่แขมแซมสลอน จนดึกดาวพราวพร่างปกลางปอมั พร กระเรียนร่อนรอ้ งปกอ้ งปเม่ือสองปยาม ทง้ั ปกบเขียดเกรียดกรีดจงั ปหรีดเร่ือย พระพายเฉ่ือยฉิวฉิววะหวิวหวาม วงั ปเวงปจิตคิดคะนึงปราพึงปความ ถึงปเมื่อยามยงั ปอุดมโสมนสั สารวลกบั เพ่ือนรกั สะพรกั พรอ้ ม อย่แู วดลอ้ มหลายคนปรนนิบตั ิ โอย้ ามเข็ญเห็นอย่แู ต่หนูพดั ช่วยนงั่ปปัดยุงปใหท้ ม่ทกล กาย
จนเดือนเด่นเห็นกอกระจบั จอก ระดะดอกบวั เผื่อนเม่ือเดือนหงปาย เห็นร่องปน้าลาคลองปทง้ั ปสองปฝ่ าย ขา้ งปหนา้ ทา้ ยถ่อมาในสาคร จนแจ่มแจง้ ปแสงปตะวนั เห็นพนั ธผุ์ กั ดนู ่ารกั บรรจงปส่งปเกสร เหล่าบวั เผื่อนแลสลา้ งปริมทางปจร กา้ มกงุ้ ปซอ้ นเสียดสาหร่ายใตค้ งปคา สายต่ิงปแกมแซมสลบั ตน้ ตบั เต่า เป็ นเหล่าเหล่าแลรายทงั้ ปซา้ ยขวา กระจบั จอกดอกบวั บานผกา ดาษดาดขู าวดงั่ปดาวพราย
โอเ้ ช่นน้ีสีกาทดม้ าเห็น จะลงปเล่นกลางปทุ่งปเหมือนมุ่งปหมาย ท่ีมีเรือนอ้ ยนอ้ ยจะลอยพาย เท่ียวถอนสายบวั ผนั สนั ตะวา ถึงปตวั เราเล่าถา้ ยงั ปมีโยมหญิงป ทหนจะนิ่งปดดู ายอายบปุ ผา คงปจะใชใ้ หไ้ ิษยท์ ่ีติดมา อุตส่าหห์ าเอาทปฝากตามยากจน น่ีจนใจทม่มีเท่าข้ีเล็บ ข้ีเกียจเก็บเลยทางปมากลางปหน พอรอนรอนอ่อนแสงปพระสรุ ิยน ถึงปตาบลกรงุ ปเก่ายิ่งปเไรา้ ใจ
มาทางปท่าหนา้ จวนจอมผูร้ ง้ั ป คิดถึงปครง้ั ปก่อนมาน้าตาทหล จะแวะหาถา้ ท่านเหมือนเม่ือเป็ นทวย ก็จะทดร้ บั นิมนตข์ ้ึนบนจวน แต่ยามยากหากว่าถา้ ท่านแปลก อกมิแตกเสียหรือเราเขาจะสรวล เหมือนเข็ญใจใฝ่ สงู ปทม่สมควร จะตอ้ งปมว้ นหนา้ กลบั อปั ประมาณ
มาจอดท่าหนา้ วดั พระเมรขุ า้ ม ริมอารามเรือเรียงปเคียงปขนาน บา้ งปข้ึนล่องปรอ้ งปลาเล่นสาราญ ทงั้ ปเพลงปการเก้ียวแกก้ นั แซ่เซ็งป บา้ งปฉลองปผา้ ป่ าเสภาขบั ระนาดรบั รวั คลา้ ยกบั นายเส็งป มีโคมรายแลอร่ามเหมือนสาเพ็งป เมื่อคราวเคร่งปก็มิใคร่จะทดด้ ู อา้ ยลาหน่ึงปคร่ึงปท่อนกลอนมนั มาก ช่างปยาวลากเล้ือยเจ้ือยจนเหน่ือยหู ทม่จบบทลดเล้ียวเหมือนเงป้ียวงปู จนลูกค่ขู อทุเลาว่าหาวนอน
ทดฟ้ ังปเล่นต่างปต่างปที่ขา้ งปวดั จนสงปดั เงปียบหลบั ลงปกบั หมอน ประมาณสามยามคล้าในอมั พร อา้ ยโจรจรจ่จู ว้ งปเขา้ ลว้ งปเรือ นาวาเอียงปเสียงปกกุ ลุกข้ึนรอ้ งป เหลือ มนั ดาล่องปน้าทปช่างปทว ทม่เห็นหนา้ สานุไิษยท์ ี่ชิดเช้ือ เซอะซะ เหมือนเน้ือเบ้ือบา้ เคอะดู แต่หนูพดั จดั แจงปจดุ เทียนส่องป ดว้ ยเดชะตบะบุญกบั คณุ พระ ทม่เสียของปขาวเหลืองปเคร่ืองปอฏั ฐะ ชยั ชนะมารทดด้ งั ปใจปองป
ครนั้ ร่งุ ปเชา้ เขา้ เป็ นวนั อโุ บสถ เจริญรสธรรมาบชู าฉลองป ทปเจดียท์ ่ีชื่อภูเขาทองป ดสู งู ปล่องปลอยฟ้ านภาลยั อย่กู ลางปทุ่งปร่งุ ปโรจนส์ นั โดษเด่น เป็ นที่เล่นนาวาคงปคาใส ท่ีพ้ืนลานฐานบทั มถ์ ดั บนั ทด คงปคาทหลลอ้ มรอบเป็ นขอบคนั มีเจดียว์ ิหารเป็ นลานวดั ในจงั ปหวดั วงปแขวงปกาแพงปกน้ั ที่องปคก์ ่อย่อเหล่ียมสลบั กนั เป็ นสามชน้ั เชิงปชานตระหงป่านงปาม บนั ทดมีสี่ดา้ นสาราญรื่น ต่างปชมช่ืนชวนกนั ข้ึนชน้ั สาม ประทกั ษิณจินตนาพยายาม ทดเ้ สร็จสามรอบคานบั อภิวนั ท์
มีหอ้ งปถ้าสาหรบั จดุ เทียนถวาย ดว้ ยพระพายพดั เวียนอย่เู หียนหนั เป็ นลมทกั ษิณาวรรตน่าอไั จรรย์ แต่ทุกวนั น้ีชราหนกั หนานกั ทงั้ ปองปคฐ์ านราญรา้ วถึงปเกา้ แฉก เผยอแยกยอดทรุดก็หลุดหกั โอเ้ จดียท์ ่ีสรา้ งปยงั ปรา้ งปรกั เสียดายนกั นึกน่าน้าตากระเด็น กระน้ีหรือช่ือเสียงปเกียรติยไ จะมิหมดล่วงปหนา้ ทนั ตาเห็น เป็ นผูด้ ีมีมากแลว้ ยากเย็น คิดก็เป็ นอนิจจงั ปเสียทง้ั ปนน้ั
ขอเดชะพระเจดียค์ ีรีมาไ บรรจุธาตุที่ตง้ั ปนรงั ปสรรค์ ขา้ อตุ ส่าหม์ าเคารพอภิวนั ท์ เป็ นอนนั ตอ์ านิสงปสด์ ารงปกาย จะเกิดชาติใดใดในมนุษย์ ใหบ้ ริสทุ ธ์ิสมจิตที่คิดหมาย ทง้ั ปทกุ ขโ์ ไกโรคภยั อย่าใกลก้ ราย แสนสบายบริบรู ณป์ ระยรู วงปไ์ ทง้ั ปโลโภโทโสแลโมหะ ใหช้ นะใจทดอ้ ย่าใหลหลงป ขอฟ้ งุ ปเฟ่ื องปเรืองปวิชาปัญญายงป ทง้ั ปใหท้ รงปไีลขนั ธใ์ นสนั ดาน อีกสองปส่ิงปหญิงปรา้ ยแลชายชวั่ อย่าเมามวั หมายรกั สมคั รสมาน ขอสมหวงั ปตงั้ ปประโยชนโ์ พธิญาณ ตราบนิพพานชาติหนา้ ใหถ้ าวร
พอกราบพระปะดอกปทุมชาติ พบพระธาตุสถิตในเกสร สมถวิลยินดีชุลีกร ประคองปซอ้ นเชิญองปคล์ งปนาวา กบั หนูพดั มสั การสาเร็จแลว้ ใส่ขวดแกว้ วางปทวใ้ กลเ้ กไา มานอนกรงุ ปร่งุ ปข้ึนจะบชู า ทม่ปะตาตนั อกย่ิงปตกใจ แสนเสียดายหมายจะชมบรมธาตุ ใจจะขาดคิดมาน้าตาทหล โอบ้ ุญนอ้ ยลอยลบั ครรทลทกล เสียน้าใจเจียนจะด้ินส้ินชีวนั สดุ จะอยู่ดอู ่ืนทม่ฝื นโไก กาเริบโรครอ้ นฤทยั เฝ้ าใฝ่ ฝัน พอตร่ตู ร่สู ุริยฉ์ ายข้ึนพรายพรรณ ใหล้ ่องปวนั หนึ่งปมาถึงปธานี
ประทบั ท่าหนา้ อรณุ อารามหลวงป ค่อยสร่างปทรวงปทรงปไีลพระชินสีห์ นิราไเรื่องปเมืองปเก่าของปเราน้ี ทวเ้ ป็ นท่ีโสมนสั ทไั นา ดว้ ยทดท้ ปเคารพพระพทุ ธรปู เป็ นนิสยั ทวเ้ หมือนเตือนไรทั ธา ทง้ั ปสถปู บรมธาตพุ ระไาสนา ใช่จะมีที่รกั สมคั รมาด ตามภาษาทม่สบายพอคลายใจ ซ่ึงปครวญครา่ ทาทีพิร้ีพิทร แรมนิราไรา้ งปมิตรพิสมยั ตามนิสยั กาพยก์ ลอนแต่ก่อนมา
เหมือนแม่ครวั ควั่ แกงปพะแนงปผดั สารพดั เพียญชนงั ปเครื่องปมงั ปสา อนั พริกททยใบผกั ชีเหมือนสีกา ตอ้ งปโรยน่าเสียสกั หน่อยอร่อยใจ จงปทราบความตามจริงปทกุ สิ่งปส้ิน อย่านึกนินทาแกลง้ ปแหนงปทฉน นกั เลงปกลอนนอนเปล่าก็เไรา้ ใจ จึงปรา่ ทรเร่ืองปรา้ งปเล่นบา้ งปเอย
สถานท่ีสาคญั ในนริ าศ
๑. วดั ราชบรู ณะ ( วดั เลยี บ ) โออ้ าวาสราชบรู ณะพระวิหาร แต่น้ีนานนบั ทิวาจะมาเห็น เหลือราลึกนึกน่าน้าตากระเด็น เพราะขุกเข็ญคนพาลมารานทางป จะยกหยิบธิบดีเป็ นที่ตง้ั ป ก็ใชถ้ งั ปแทนสดั เห็นขดั ขวางป จึ่งปอาลาอาวาสนิราไรา้ งป มาอา้ งปวา้ งปวิญญาณใ์ นสาคร
วดั ราชบรุ ณราชวรวิหาร กรุงปเทพมหานคร เป็ นวดั โบราณ เดิมชื่อว่าวดั เลียบ ตงั้ ปอย่ใู นเขตกาแพงปพระนครแถบพาหรุ ดั สุนทรภู่ ก่อนออกเดินทางปทปนมสั การเจดียภ์ ูเขาทองป จาพรรษาอยู่ ณ วดั น้ี เพราะฉะนน้ั จุดเริ่มตน้ ของปนิราไภูเขาทองปของปท่าน จึงปเร่ิมออกเรือ จากวดั ราชบรู ณะเป็ นอนั ดบั แรก
๒. ถึงปหนา้ วงั ปดงั้ ปหน่ึงปใจจะขาด พระบรมมหาราชวงั คิดถึงปบาทบพิตรอดิไร โอผ้ ่านเกลา้ เจา้ ประคุณของปสนุ ทร แต่ปางปก่อนเคยเฝ้ าทกุ เชา้ เย็น
“บพิตรอดิไร” ในกลอนขา้ งปตน้ น้ี หมายถึงปพระบาทสมเด็จพระ พุทธเลิไหลา้ นภาลยั รชั กาลท่ี ๒ แห่งปกรุงปรตั นโกสินทร์ ซ่ึงปทรงปพระมหา กรณุ าชุบเล้ียงปสุนทรภ่ใู หร้ บั ราชการอยู่ ในกรมพระอาลกั ษณแ์ ละเป็ นกวีที่ ปรึกษาในราชสานกั มีบรรดาไกั ดิ์เป็ นที่ขุนสนุ ทรโวหาร เมื่อรชั กาลท่ี ๒ สวรรคตแลว้ สนุ ทรภ่กู ็ตกอบั
๓. ตาหนกั แพ ถึงป หนา้ แพ แลเห็นเรือท่ีนงั่ป คิดถึงปครง้ั ปก่อนมาน้าตาทหล เคยหมอบรบั กบั พระจม่ืนทวย แลว้ ลงปเรือท่ีนงั่ปบลั ลงั ปกท์ องป เคยทรงปแต่งปแปลงปบทพจนารถ เคยรบั ราชโองปการอ่านฉลองป จนกฐินส้ินแม่น้าแลลาคลองป มิทดข้ อ้ งปเคืองปขดั หทั ยา
๔. หอพระอฐั ิ ดใู นวงั ปยงั ปเห็นหอพระอฐั ิ ตง้ั ปสติเติมถวายฝ่ ายกไุ ล ทงั้ ปป่ิ นเกลา้ เจา้ พิภพจบสกล ใหผ้ ่องปพน้ ภยั สาราญผ่านบรุ ินทร์ หอพระอฐั ิ คอื หอพระธาตมุ ณเฑียร ตงั้ อย่ทู างทศิ ตะวนั ตกของพระท่ีนง่ั ไพศาลทกั ษิณ เป็นที่ประดษิ ฐานพระบรมอฐั ิสมเด็จพพระบรมราชบรุ พการี
๕. วดั ประโคนปัก ถีงปอารามนามวดั ประโคนปัก ทม่เห็นหลกั ลือเล่าว่าเสาหิน เป็ นสาคญั ปันแดนในแผ่นดิน มิรสู้ ้ินสดุ ช่ือท่ีลือชา วดั ประโคนปักคือ วดั ดสุ ิตาราม กรุงเทพมหานคร ตงั้ อยรู่ ิมแมน่ า้ เจพ้าพระยาฝั่งตะวนั ตก ใต้สะพานสมเดจ็ พพระ ป่ิ นเกล้า เหนือปากคลองบางกอกน้อย เป็นวดั โบราณ เดิมช่ือ วดั เสาประโคน
๖. โรงเหล้า ถงึ โรงเหล้า เตากลนั่ ควนั โขมง มีคนั โพงผกู สายไว้ปลายเสา โอ้บาปกรรมนา้ นรกเจพียวอกเรา ให้มวั เมาเหมือนหนง่ึ บ้าเป็นน่าอาย ทาบญุ ชวชกรวดนา้ ขอสาเร็จพ สรรเพชญ์โพธิญาณประมาณหมาย ถงึ สรุ าพารอดไม่วอดวาย ไมใ่ กล้กรายแกล้งเมนิ ก็เกินไป ไม่เมาเหล้าแล้วแตเ่ รายงั เมารัก สดุ จพะหกั ห้ามจพติ คิดไฉน ถงึ เมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แตเ่ มาใจพนีป้ ระจพาทกุ คา่ คืน โรงปเหลา้ คอื โรงงานสรุ าบางย่ีขนั
๗. บางจพาก ถงึ บางจพากจพากวดั พลดั พี่น้อง มามวั หมองม้วนหน้าไมฝ่ ่ าฝื น เพราะรักใคร่ใจพจพืดไมย่ ืดยืน จพงึ ต้องขืนใจพพรากมาจพากเมือง ๘. บางพลดั ถงึ บางพลดั เหมือนพี่พลดั มาขดั เคอื ง ทงั้ พลดั เมืองพลดั สมรมาร้อนรน ๙. บางโพธิ์ ถงึ บางโพธ์ิโอ้พระศรีมหาโพธ์ิ ร่มนิโรธรุกขมลู ให้พนู ผล ขอเดชะอานภุ าพพระทศพล ให้ผอ่ งพ้นภยั พาลสาราญกาย ๑๐. บ้านญวณ ถงึ บ้านญวนล้วนแตโ่ รงแลสะพร่ัง มีข้องขงั ก้งุ ปลาไว้ค้าขาย
๑๑. วดั เขมา จะเหลียวกลบั ลบั เขตประเทไสถาน ทรมานหม่นทหมฤ้ ทยั หมองป ถึงปเขมาอารามอร่ามทองป พึ่งปฉลองปเลิกงปานเม่ือวานซืน
๑๒. ตลาดแกว้ ตลาดแก้วแล้วไม่เห็นตลาดตงั้ สองฟากฝั่งก็แตล่ ้วนสวนพฤกษา ๑๓. ปากเกรด็ ถงึ เกร็ดยา่ นบ้านมอญแตก่ ่อนเกา่ ผ้หู ญิงเกล้ามวยงามตามภาษา เดี๋ยวนีม้ อญถอนไรจพกุ เหมือนต๊กุ ตา ทงั้ ผดั หน้าจพบั เขม่าเหมือนชาวไทย พระเจดียม์ เุ ตา หรือ “เจดีย์ เอียงป” ของวดั ปรมยั ยิกาวาส ตงั้ อยู่ บริเวณหวั แหลมของเกาะเกร็ด ริมแมน่ า้ เจพ้าพระยา คือแลนด์มาร์คสาคญั ของ เกาะเกร็ด
๑๔. บา้ นใหม่ ถงึ บ้านใหม่ใจพจพิตก็คดิ อา่ น จพะหาบ้านใหม่มาดเหมือนปรารถนา ๑๕. บางเดอ่ื ถงึ บางเดอ่ื โอ้มะเดอ่ื เหลอื ประหลาด บงั เกิดชาตแิ มลงหว่ีมีในไส้ ๑๖.บางหลวง ถงึ บางหลวงเชงิ รากเหมือนจพากรัก ส้เู สยี ศกั ด์ิสงั วาสพระศาสนา ๑๗. เชยี งราก ถงึ บางหลวง เชงิ ราก เหมือนจพากรัก ส้เู สียศกั ดส์ิ งั วาสพระศาสนา ๑๘. สามโคก ถงึ สามโคกโศกถวลิ ถงึ ป่ิ นเกล้า พระพทุ ธเจพ้าหลวงบารุงซงึ่ กรุงศรี ประทานนามสามโคกเป็นเมืองตรี ชื่อปทมุ ธานีเพราะมีบวั สามโคก เป็นช่ือตาบลและอาเภอ ขนึ ้ จพงั หวดั ปทมุ ธานี เดิมเป็นเมืองทตี่ งั้ ของเมืองสาม โคก เป็นช่ือเมืองเกา่ ของปทมุ ธานี
๑๙.บา้ นง้วิ ถงึ บ้านงิว้ เห็นแตว่ งิ ้ ละลว่ิ สงู ไมม่ ีฝงู สตั ว์สิงก่ิงพฤกษา ๒๐. เกาะใหญ่ราชคราม โอ้คดิ มาสารพดั จพะตดั ขาด ตดั สวาทตดั รักมยิ กั ไหว ถวิลหวงั นงั่ นกึ อนาถใจพ ถงึ เกาะใหญ่ราชคราม หอยามเย็น ๒๑. ตาบลกรงุ เก่า พอรอนรอนออ่ นแสงพระสรุ ิยน ถงึ ตาบล กรุงเกา่ ยิ่งเศร้าใจพ ๒๒.ท่าหนา้ จวน มาถงึ ทา่ หน้า จพวน จพอมผ้รู ัง้ คิดถงึ ครัง้ กอ่ นมานา้ ตาไหล
Search
