มานะมานี ป.๑ (ฉบับสมบูรณ์ใหม่)

หน้า ๙๕ วนั ไปโรงเรยี น พอ่ เหน็ มานีสวมเสอื้ กระโปรง ถุงเทา้ และรองเท้า พอ่ ชม วา่ นา่ รัก มานียม้ิ ชอบใจ แลว้ ว่งิ ไปหาแม่ มานี “มานไี ม่เห็นมหี นงั สือในกระเป๋า” แม่ “วันนีพ้ อ่ จะพามานไี ปหาครู ครู จะใหห้ นังสอื สมุด และดนิ สอ” พ่อพามานเี ดนิ ไปโรงเรียน โตจะ ไปดว้ ย แม่จบั มันไว้ ไม่ให้ตามไป นกแก้วชอบใจร้อง ไชโย ๆ มานกี บั พ่อมาถงึ โรงเรยี น พบชใู จ และย่ายืนรออยู่ท่หี น้าโรงเรียน

หน้า ๙๖ มานีไหว้ย่าของชูใจ ชใู จไหวพ้ อ่ ของมานี ชใู จ “ปติ ยิ ังไม่มาหรือ” มานี “ปติ ติ อ้ งมา เดีย๋ วกค็ งมาถึง” ปติ เิ ดนิ มากบั พอ่ ปติ ไิ หวย้ า่ ของชใู จ และไหวพ้ อ่ ของมานีดว้ ย พอ่ ของมานี และพ่อของปิตริ ้จู ักกันดี เด็กสามคน ดใี จท่ีได้มาโรงเรยี น

หน้า ๙๗ ใหอ้ ่านและจาเป็นคา สมดุ อา่ นวา่ สะ - หมดุ ใหอ้ ่านว่า ส - อวั - สัว, สัว - ม - สวม รวม สวม บวม นวม ทบทวนผันคาทีข่ ึ้นต้นด้วย ง น ม ย ร ล ว โท สามญั เอก เง้า นว้ ม เงา เงา่ ยิ้ม นวม นว่ ม เล้ยี ง ยมิ ยมิ่ ม้วง เลียง เลี่ยง ว้งิ มวง มว่ ง วงิ วิ่ง

ทบทวนผนั คาที่ขึ้นต้นด้วย ค ช ซ ท พ ฟ ฮ หนา้ ๙๘ สามัญ เอก โท ฟา ฟ่า ฟ้า ใช ใช่ ใช้ ซงึ ซ่งึ ซึ้ง ทิง ทง่ิ ท้งิ ฮี ฮี่ ฮ้ี ใคร ใคร่ ใคร้ พราว พร่าว พร้าว ฝึกอ่าน กลาง - กาง - กลาง เปลา่ - เปา่ - เปล่า

หน้า ๙๙ ตน้ สมอ ขอสมุด กลีบกหุ ลาบ กาบพลบั พลงึ คล้ายคลึงกนั กลับหลงั หัน ตอนกลางวนั ฉนั ไม่กลวั เพยี งช่วั ครู่ ครูสอนดี มีครบถว้ น สวนมะพรา้ ว

หน้า ๑๐๐ ที่บนั ไดหน้าโรงเรยี น ครูใหญย่ นื ยิ้มรออยู่ ครูใหญไ่ หวย้ า่ ของชใู จและ พอ่ ของเดก็ ๆ ยา่ และพอ่ ก็ไหวต้ อบ เดก็ ทง้ั สามคนกไ็ หวค้ รูใหญ่ ครูใหญ่ “เด็กสามคนนา่ รักมาก คงจะ ไม่ซน ช่อื อะไรกนั บ้าง” มานี “ฉนั ชือ่ มานีคะ่ ” ชใู จ “ฉนั ชอื่ ชใู จคะ่ ” ปิติไดย้ นิ กบ็ อกวา่ “ฉนั ชือ่ ปติ คิ ะ่ ” ผ้ใู หญท่ ั้งส่คี นหวั เราะ ปิติไมร่ ู้ว่า ผใู้ หญ่หวั เราะอะไร จึงทาหน้าเหลอ ครใู หญ่หวั เราะแล้วพูดว่า “เธอเปน็ ผชู้ ายตอ้ งพูด ผม พดู ครบั นะปิติ”

หน้า ๑๐๑ ปิตินึกไดก้ ห็ วั เราะ ชูใจและมานีก็ หวั เราะ ครใู หญ่พาท้งั หกคน เดนิ ข้ึนบน โรงเรยี น พนื้ โรงเรียนสะอาดไมม่ ผี ง ครูใหญพ่ าทุกคนเดนิ ผา่ นห้องเรยี น พอถงึ ห้องครใู หญ่ ครใู หญบ่ อกทุกคน ใหน้ ง่ั ทเี่ กา้ อี้ตามสบาย ผใู้ หญท่ ั้งสี่คน พดู กนั เบา ๆ ครูผหู้ ญงิ คนหน่งึ เดนิ เข้ามาในห้อง ครใู หญ่บอกเด็ก ๆ ว่า “ครไู พลิน มาแล้ว และจะเป็นครูของทุกคน”

หน้า ๑๐๒ เดก็ ทง้ั สามคนยกมือไหว้ ครไู พลินไหว้ตอบแล้วยมิ้ มานีชอบ ครูไพลินเพราะสวย ยิม้ กส็ วย ใหอ้ า่ นและจาเป็นคา สบาย อา่ นวา่ สะ - บาย ฝึกอา่ นคาใหมโ่ ดยเทยี บกับเสยี งจากคาทเี่ รียนแล้ว รัก - นกั ตอ้ ง - ห้อง นก - ยก นบั - ครบั

หนา้ ๑๐๓ อา่ นคาท่คี ลา้ ยกนั นักเรยี น เปิดเรยี น เรยี น - หอ้ งเรยี น ผู้หญิง โรงเรียน ผกู้ ากับ ผู้ใหญ่ ผู้ - ผู้ชาย ใบใหญ่ ผ้ใู หญ่ พอใจ เข้าใจ ใหญ่ - ครใู หญ่ ผใู้ หญบ่ ้าน ใจ - ดใี จ เสยี ใจ

หนา้ ๑๐๔ ฝกึ อ่าน ผู้ใหญ่หาผา้ ใหม่ ให้สะใภ้ใชค้ ลอ้ งคอ ใฝใ่ จเอาใสห่ ่อ มหิ ลงใหลใครขอดู จะใคร่ลงเรือใบ ดนู ้าใสและปลาปู สงิ่ ใดอยใู่ นตู้ มิใช่อยใู่ ตต้ ่ังเตยี ง บ้าใบ้ถือใยบัว หตู ามัวมาใกล้เคยี ง เลา่ ท่องอย่าละเล่ียงยส่ี ิบม้วนจาจงดี

หน้า ๑๐๕ มานอี ยากไปโรงเรียนเร็ว ๆ จะไดเ้ รยี นหนังสือกับครไู พลิน ครูไพลินสวย นา่ รัก ตวั สงู ฟันขาว ยม้ิ สวย มานอี ยากสวยเหมอื น ครไู พลิน มานะ “ครูเคยบอกว่า ถ้าอยาก ตัวสูงต้องออกกาลงั กาย อยากฟนั ขาว ตอ้ งขยนั แปรงฟัน อยากสวยต้อยยมิ้ บ่อย ๆ และพดู ให้น่าฟงั ทาสามขอ้ นี้ กส็ วยได้” แมฟ่ งั มานะพดู กห็ ัวเราะ ชอบใจ แม่ “ครูของมานะสอนนักเรยี นดี นะจ๊ะ มานะขยนั แปรงฟนั อย่างทค่ี รู สอนไหมล่ะจะ๊

หน้า ๑๐๖ มานะ “ผมแปรงฟนั ทุกเช้า และ ก่อนเข้านอนครบั ” แม่ “ดีแลว้ ลกู มานที าอยา่ งพี่ นะจ๊ะ” มานรี ับวา่ “ค่ะ มานจี ะทาอยา่ ง พมี่ านะ เพราะมานอี ยากให้ฟนั ขาว เหมอื นครูไพลนิ ”

หนา้ ๑๐๗ ทกุ เช้ามานกี บั มานะแปรงฟันแล้ว ออกกาลงั กายเหมอื นทค่ี รสู อน ก่อน เขา้ นอนก็แปรงฟนั ฟันจะได้ขาวสะอาด และย้ิมสวยเหมอื นครูไพลิน ใหอ้ ่านและจาเปน็ คา จะ๊ ขยัน อ่านว่า ขะ – หยนั สระ เ – อ เมอ่ื มี ย สะกด เอา อ ออก ใส่ ย แทน ใหอ้ า่ นวา่ ค - เออ - เคอ, เคอ - ย - เคย เคย เลย เงย เนย เฉย เสย ทบทวนอา่ นคาท่ีมไี มไ้ ต่คู้ เรว – เร็ว เยน – เย็น เหน – เห็น เลง – เลง็ เปน – เป็น เดก – เดก็

หน้า ๑๐๘ อ่านคาทีม่ ี อ นา ย มี ๔ ตวั คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก อย่าอย่อู ยา่ งคนช่วั จงทาตัวเป็นเดก็ ดี ถา้ หากอยากมัง่ มี จงใชเ้ งินแตพ่ อควร อ่านคาที่มี อ นา ย มี ๔ ตัว คอื อยา่ อยู่ อยา่ ง อยาก อยากตัวสูง จงู ม้าวิง่ จรงิ ๆ หรอื ถือสมุด ทสี่ ดุ ท้าย กาลังกาย ทาอย่างไร สบายดี ทลี ะข้อ ขอหนังสือ ชอ่ื น่าฟงั ดงั เกินไป ให้ขยนั หม่ันแปรงฟนั ทุก ๆ วัน ฟันจะขาว กา้ วเร็วเกิน เดนิ คอ่ ย ๆ ยิม้ บ่อย ๆ คอยฟังกอ่ น

หนา้ ๑๐๙ วนั เปดิ เรียน มานตี ่นื นอนแต่เช้า แปรงฟัน อาบน้า สวมเส้อื สวม กระโปรง เตรียมตัวไปโรงเรยี น พอ่ พดู กับมานะวา่ “มานีขยัน คงจะเรียน หนังสอื เก่ง” แม่บอกใหพ้ ่อกับมานะ และมานี ไปกินขา้ ว พอมานกี นิ ขา้ วแล้ว กส็ วม ถุงเทา้ และรองเทา้ ถือกระเป๋าหนงั สอื จะรีบไปโรงเรยี น มานะ “เดย๋ี วก่อน ไหว้พอ่

หน้า ๑๑๐ ไหวแ้ มก่ ่อนซจิ ๊ะมานี” มานกี เ็ ข้าไปไหว้ พอ่ กับแมย่ ม้ิ พอใจ พ่อ “เปน็ เดก็ ดี ตัง้ ใจเรียนและ เชอื่ ฟังครนู ะลูก” มานี “ค่ะ” มานะ “เดยี๋ ว มานีรอพี่กอ่ นนะ พลี่ ืมหนังสือ” มานี “ชูใจมารออยู่ท่ีหน้าบ้านนาน แลว้ ค่ะ พีร่ บี ตามไปเรว็ ๆ นะ” มานถี ือกระเปา๋ วงิ่ ลงบันใด นกแกว้ ร้อง ไชโย ๆ เจา้ โตได้ยินกว็ ง่ิ ตามมานี แมจ่ ับมนั ไวไ้ ม่ทัน มานกี ับชูใจไปถงึ โรงเรยี น เหน็ ปติ กิ า้ ลงั รออยู่ ส่วน นักเรยี นคนอ่ืน ๆ กา้ ลังเล่นกันอยู่ ทีส่ นามอย่างสนกุ สนาน

หนา้ ๑๑๑ คาท่มี ี ข ส นาหน้า ออกเสียงคาน้นั เปลี่ยนไป ตัวนาให้ออกเสียง อะ กงึ่ เสยี ง ตัวหลังออกเสยี งเหมอื นมี ห นา เช่น สนาม อ่านว่า สะ - หนาม นาม - สนาม นม - ขนม นาน - สนาน ยัน - ขยัน นกุ - สนุก ยะ - ขยะ อา่ นทบทวนสระ เออ (เ-อ) มตี ัวสะกด ( เ-อ เอา อ ออก เมอ่ื มี ย สะกด) เกย เคย เชย เลย เขย เฉย เผย เปย (เ-อ เปน็ เมอ่ื สะกดด้วยตวั อืน่ นอกจาก ย) เกนิ เดนิ เติม เดิม เกิด เปดิ เพลิด เพลนิ

หนา้ ๑๑๒ ทบทวนคาที่มี ว สะกด กาว ดาว คาว ชาว สาว ขาว กา้ ว ข้าว รา้ ว หา้ ว ขา่ ว อ่าว บ่าว ราว แถว แจว แมว แล้ว แก้ว แห้ว ฝกึ อ่านและเรยี งลาดับเหตกุ ารณ์ นักเรยี นทา้ อะไรเป็นที่หนึ่ง ทส่ี อง ทส่ี าม ทส่ี ่ี และที่หา้ นกั เรียนต่ืนนอนแต่เช้า สวมเส้ือ, สวมกระโปรง, สวมถงุ เท้า, สวมรองเทา้ เตรยี มกระเป๋าหนังสอื อาบน้า,ลา้ งหนา้ ,แปรงฟัน,กนิ ข้าว รีบไปโรงเรียน

หน้า ๑๑๓ เสยี งระฆังดังขน้ึ นกั เรยี นก็ เข้าแถวหนา้ เสาธง ครทู ุกคนมาดูแล นักเรียนเข้าแถวให้เรียบรอ้ ย นกั เรียน ร้องเพลงชาติ ธงชาติข้นึ ส่ยู อดเสา ครแู ละนักเรยี นไหวพ้ ระ แล้วเข้าห้องเรยี น ในหอ้ งเรียน มีนกั เรยี นหญิงและ

หนา้ ๑๑๔ ชาย ทุกคนหน้าตาเบิกบาน มานกี ับ ชูใจนัง่ ใกลก้ นั ปิตนิ งั่ อย่แู ถวหลัง นกั เรยี นนัง่ เล่นและคุยกันเสยี งดัง ครุไพลินเดินเข้ามาในหอ้ งเรียน นักเรยี นกเ็ งยี บ ครไู พลินพูดวา่ “สวสั ดีนักเรยี น” นักเรียนก็ยงั น่ังเงียบอยูอ่ ีก ครไู พลิน ยม้ิ แล้วยม้ิ ว่า “ถ้าครหู รือใคร ๆ ทักว่า สวัสดี นักเรยี นหญิงใหพ้ ดู ว่า สวสั ดคี ะ่ นกั เรยี นชายใหพ้ ดู ว่า สวัสดีครับ นกั เรียนพดู ซีคะ” นักเรียนหญิง “สวสั ดีคะ่ คุณครู” นักเรยี นชาย “สวสั ดคี รับคุณครู” ครูไพลนิ ชมว่า “นกั เรยี นของครู นา่ รกั มาก”

หน้า ๑๑๕ เจา้ โตเขา้ มายนื อย่หู น้าหอ้ ง พอ มนั เห็นมานกี ด็ ีใจ กระโดดเข้ามาหา ครูไพลนิ ถามวา่ “หมาของมานหี รือคะ” มานตี อบวา่ “คะ่ ” ณ สะกด อ่านออกเสยี งเหมอื น น สะกด (มาตราตวั สะกด แม่ กน) คุณ อ่านวา่ คุน คุณครู คณุ พอ่ คุณแม่ คณุ ป้า คณุ น้า คณุ ลงุ ติ สะกด อ่านออกเสยี งเหมือน ด สะกด (มาตราตัวสะกด แม่ กด) ชาติ อ่านวา่ ชาด ญาติ อา่ นวา่ ยาด

หน้า ๑๑๖ คาท่ีมี ส นาหนา้ ว ออกเสยี งคานัน้ เปลี่ยนไป ตวั นาใหอ้ อกเสียง อะ ก่งึ เสียง ตัว ว ออกเสยี งเหมอื นมี ห นา สวัสดี อ่านว่า สะ - หวัด - ดี ฝกึ อา่ น : ให้อ่านวา่ ง - เอยี - เงยี , เงยี - บ - เงยี บ เปรียบ เลิก เงยี บ เรียบ เทยี บ เสียบ นอ้ ย คุย ลุย ปุย เบกิ คอย ลอย คอ่ ย รอ้ ย พดู คุย ลุยน้า ร้าขา้ ว ดวงเดอื น เพ่อื นเล่น เล็กน้อย คอยฟัง นงั่ เงียบ เรยี บรอ้ ย บ่อย ๆ นวิ้ กอ้ ย ถ้อยคา้ ทา้ ธง ซ่ือตรง ลงชอ่ื

หนา้ ๑๑๗ เจ้าหมาทา่ โก้ ชื่อโตส่ีขา สองหสู องตา มีหางหนง่ึ หาง มนั เดินไปมา ลอยหนา้ คอคาง เดก็ ท้ังหลายต่าง หวั เราะชอบใจ ออกมายืนดู ครใู หน้ ่ังที่ หมาบ้านใครมี เล่าใหฟ้ ังได้

หนา้ ๑๑๘ เด็กเด็กเบกิ บาน เลา่ ขานทว่ั ไป ได้เพอื่ นพอใจ ร้จู ักกนั ดี คยุ กันไปมา ถงึ หมาของตน เสยี งดังทั้งซน สับสนทันที ครูให้หันหน้า หา้ คนพอดี คยุ ไดเ้ ต็มท่ี อย่าให้เสียงดัง ครจู งึ บอกว่า เร่อื งหมานา่ เล่า ให้เพือ่ นเพ่อื นเรา ทกุ คนได้ฟงั เพือ่ นจงึ บอกว่า มานเี สียงดัง เล่าดีนา่ ฟัง จะตบมือชม

หน้า ๑๑๙ อ่านเทียบเสยี งคาที่เรยี นแลว้ ต่าง - หา่ ง อยา่ ง ตบ - จบ วนั - ทัน ฉนั ขาน – นาน จาน ตน – คน ต้น ทัว่ - ตวั๋ บวั สับ – นบั กบั สน - คน อา่ นคาใดไม่ไดใ้ ห้ปิด วรรณยกุ ต์ (เอก โท ) และไมไ้ ตค่ ู้ หรอื สะกดก่อน ทว่ั - ทวั - ไม้เอก หลาย - หลา - ย คาง - คา - ง ขาน - ขา - น เร่อื ง - เรือ - ง - เรือง เรอื ง - ไม้เอก - เรอื่ ง เตม็ - เตะ - ม - เต็ม สระ เ - ะ เม่อื มตี วั สะกด ให้เปล่ยี นเป็นรปู (รูปสระ อะ เปล่ียนเปน็ ไมไ้ ต่ค)ู้

หนา้ ๑๒๐ ท่า - ทา - ไมเ้ อก รอ้ ย - รอย - ไม้โท อา่ นคาใดไม่ได้ ใหเ้ ทยี บตวั สะกดทเี่ รยี นแลว้ ฝกึ อา่ น : ใหอ้ า่ นว่า ง - เอีย - เงยี , เงีย - บ - เงยี บ ง นมก ตง ตน ตม ตก หงั หัน - หัก คาง คาน คาม คาก ขาง ขาน ขาม ขาก บ ดยว ตบ ตด - - หับ หัด - - คาบ คาด คาย คาว ขาบ ขาด ขาย ขาว

หน้า ๑๒๑ ฝกึ อ่าน ท่วั ช่ัว รั่ว เต็ม เคม็ เขม็ หัน ฉนั ผัน ลาย หลาย หาย วงิ่ ไปทันที ทางานเตม็ ท่ี ฟังครขู านชอื่ อย่างนัง่ ตาลอย คอยฟงั เงียบ ๆ นง่ั ใหเ้ รียบร้อย น่งั คอยกนั อยู่ มองดใู ห้ทวั่ อย่ามวั เลน่ ซน เสียงดงั สบั สน ใบหนา้ คว้ิ คาง หนั หน้าหนั หลงั ต่างคนต่างพบ ตบมือชมเชย หลายเร่ืองหลายอยา่ ง

หน้า ๑๒๒ มานีกับเพื่อน ๆ ขยันเรยี น เชา้ ขนึ้ ก็มาโรงเรียน ต้งั ใจเรยี นเขียน เขยี นอ่าน ครูไพลนิ สอนดี นกั เรยี น สนกุ พอเหน็ นกั เรียนจะเบอ่ื กส็ อนให้ นกั เรียนรอ้ งเพลง บางทีครไู พลินก็ให้ นกั เรยี นวาดรปู แล้วระบายสี ปติ ชิ อบ รปู ธงชาติ ธงชาติมสี ีแดง

หน้า ๑๒๓ สขี าว สนี ้าเงิน ชใู จชอบระบายรปู ดอก ไมด้ ้วยสีมว่ ง สีชมพู มานชี อบวาดรปู สตั ว์ และระบายรูปนก ด้วยสีเขยี ว รปู หมาสเี หลอื ง รปู แมวสีเทา ครไู พลนิ พดู วา่ “มานี คงรักสัตว์มากนะ” มานีตอบวา่ “คะ่ มานมี ีเจา้ โตกับ นกแกว้ ชูใจมีแมวชอื่ สเี ทา ปติ ิมมี ้าชอื่ เจ้าแกค่ ะ่ ” ครูไพลนิ จึงสอนเรอ่ื งสัตว์เลีย้ ง ครไู พลนิ ให้นักเรียนเล่าเรื่องสัตวเ์ ล้ียง ของตนเองใหเ้ พือ่ นฟงั นกั เรยี นก็ ชอบใจ ครูไพลินใหน้ ักเรียนวาดรูป และเขยี นเลา่ เรื่องสตั ว์เลย้ี งของตน แล้วอา่ นใหเ้ พื่อนฟัง นักเรยี นชอบ กันมาก

หนา้ ๑๒๔ ป สะกด อ่านเหมอื น บ สะกด (มาตราตวั สะกดแม่ กบ) รูป ธปู ต สะกด อ่านเหมือน ด สะกด (มาตราตวั สะกดแม่ กด) สตั ว์ อา่ นว่า สัด อา่ นคาใดไม่ไดแ้ ยกตัวสะกดหรอื เทียบคาที่เรยี นแลว้ วาด - วา - ด แมว - แม - ว ดอก - ดอ - ก เมือ่ - ม - เอือ - เมอื เมือ - ไมเ้ อก - เมือ่

หนา้ ๑๒๕ เงนิ - เดิน ระบาย - ร่างกาย เขยี ว - เด๋ียว บาง - วาง รูป - ลบู ชอื่ สีตา่ งๆ สขี าว สีเขียว สีแดง สมี ่วง สีด้า สีชมพู สีเทา สีเหลือง สนี ้าเงนิ สีฟา้

หนา้ ๑๒๖ ฝึกอ่าน แมว หมา เป็นสตั ว์ นก และ เสือ ก็เปน็ สัตว์ แมว หมา เป็นสัตวเ์ ล้ียง เสอื เปน็ สัตว์ปา่ เพราะอยใู่ นปา่ เราเลี้ยงม้าไว้ใชง้ าน กิจกรรมเสรมิ : ให้วาดรปู สตั ว์ท่ชี ื่นชอบ ๑ อย่าง

หนา้ ๑๒๗ สัปดาหห์ นงึ่ มีเจด็ วัน คอื วันอาทติ ย์ วนั จนั ทร์ วนั องั คาร วันพธุ วันพฤหัสบดี วนั ศุกร์ และวนั เสาร์ โรงเรียนของมานีเปิดเรียนหา้ วนั วนั จนั ทร์ถึงวนั ศุกร์ วันเสารก์ ับวนั อาทติ ยเ์ ป็นวนั หยุด เรยี นไม่ตอ้ งไปโรงเรยี นทกุ คนช่วยพ่อ แมท่ างานบ้าน ทท่ี างานของพอ่ ก็หยดุ พอ่ ไม่ไปทางาน พอ่ พาลกู ๆ ไปเทย่ี ว ท่ีทงุ่ นาบ้าง ทีภ่ ูเขาบ้าง บางทีก็พาไป

หนา้ ๑๒๘ ดูหนังสนุก ๆ บางทีกพ็ าไปซื้อของ ท่ีตลาด ทตี่ ลาดมคี นมาก คนขายกม็ าก คนซือ้ ก็มาก เดินกนั สับสน เวลาเดนิ เวลายนื ตอ้ งระวงั ไมย่ นื ไมเ่ ดิน เกะกะทาง วนั ไหนพ่อพาไปเที่ยวตลาด มานี จะแต่งตวั สวย น่ารกั สวมเสอื้ กระโปรงสสี วย ๆ มีสีเหลอื ง สีแดง สมี ่วง และแมย่ ังผูกโบสวย ๆ ให้ดว้ ย มานะกแ็ ตง่ ตวั เรยี บร้อย โตอยากไป ดว้ ย แตแ่ มไ่ ม่ใหไ้ ป เพราะถา้ มนั เห็น คนมาก ๆ มนั จะเห่า จงึ ให้โตอยูเ่ ฝา้ บา้ น

หนา้ ๑๒๙ คาท่ีมี ต นาหนา้ ล ออกเสียงคาน้นั เปลย่ี นไป ตัว ต ใหอ้ อกเสยี ง อะ ก่งึ เสยี ง ตัว ล ออกเสียงเหมอื นมี ห นา ตลาด อา่ นว่า ตะ - หลาด ทณั ฑฆาต (ทนั – ทะ – คาด) หรอื ตวั การนั ต์ อยูบ่ นหวั ตวั ใด ไม่ออกเสียงตวั น้ัน สตั ว์ อ่านว่า สดั จันทร์ อา่ นวา่ จัน เสาร์ อ่านวา่ เสา อาทิตย์ อา่ นว่า อา - ทิด ศุกร์ อ่านวา่ สกุ สัปดาห์ อา่ นวา่ สับ - ดา หมายเหตุ : สปั ดาห์ อา่ นได้ ๒ แบบ คือ สับ – ดา หรือ สบั – ปะ – ดา (พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔)

หน้า ๑๓๐ ฝกึ อา่ น องั คาร อ่านว่า องั - คาน พุธ อา่ นวา่ พุด พฤหสั บดี อา่ นว่า พรึ - หดั - สะ - บอ - ดี วนั อาทติ ย์ ปิดเรียนทงั้ วัน วันจนั ทร์ แปรงฟนั หลังอาหาร วันอังคาร ทาการบา้ นในสมดุ วนั พุธ หยุดเล่นแล้วระบายสี วนั พฤหัสบดี เลา่ เรื่องผกี นั สนกุ วนั ศุกร์ รบี ลกุ แต่เช้า วนั เสาร์ พวกเราช่วยกันคดิ หมายเหตุ : พฤหสั บดี อ่านได้ ๒ แบบ คอื พรึ – หดั – สะ – บอ – ดี หรือ พะ – รึ – หดั – สะ – บอ – ดี (พจนานกุ รมฉบบั ราชบัณฑติ ยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔)

หนา้ ๑๓๑ มานีและเพื่อน ๆ ชอบมา โรงเรียน บ้านใครมีดอกไมก้ ็เกบ็ มา ใสแ่ จกนั ในหอ้ งเรยี นทาให้ห้องเรยี น สวยงาม นักเรียนทุกคนชอบห้องเรยี น สะอาด จงึ ชว่ ยกนั กวาดถทู ุกวนั นกั เรียนต่างทง้ิ ผงในถงั ใสผ่ ง จึงไม่มี ขยะในห้องเรยี น และในโรงเรยี น ปิตชิ อบวนั จนั ทร์กบั วนั พธุ มาก เพราะครูพาออกกาลังกายท่ีสนาม ทกุ คนไดว้ ่งิ กระโดด และเลน่ สนุก นักเรยี นร้จู กั ข้างซ้าย ขา้ งขวา ขา้ งหน้า และขา้ งหลัง ปิตชิ อบเล่นบอล มานี ชอบกระโดดเชอื ก ชูใจชอบเล่นหมา ไล่ห่าน

หน้า ๑๓๒ มานีชอบวันอังคารกบั วันพฤหัสบดี เพราะครสู อนใหน้ ักเรียนคิดเลข พบั กระดาษ วาดรูปสตั วต์ ่าง ๆ ชใู จชอบวนั ศุกรม์ าก เพราะครู สอนร้องเพลง และทาท่าราด้วย ครไู พลินรอ้ งเพลงเพราะ ราก็สวย นักเรยี นฝึกร้องเพลงและราใหเ้ หมือน

หนา้ ๑๓๓ ครูไพลิน นักเรียนสนกุ สนานเบิกบาน ใจกนั ทกุ คน ครไู พลนิ พดู วา่ “นักเรียนทกุ คน แขง็ แรง เรียนหนังสือเก่ง วาดรูปเกง่ และราก็สวย ครดู ใี จมาก” นักเรียนทุกคนยม้ิ พอใจ

หน้า ๑๓๔ ตวั ส ษ ต ติ ธ สะกด อา่ นเหมือน ด สะกด (มาตราตัวสะกดแม่ กด) สวัสดี อาทิตย์ กระดาษ โทษ ชาติ ชีวิต พฤหสั บดี ญาติ พธุ อาวุธ โกรธ ตัว ร ล สะกด อ่านเหมือน น สะกด (มาตราตวั สะกด แม่ กน) องั คาร การงาน อาหาร ขา้ วสาร ลกู บอล นา้ ตาล รางวัล คนพาล ค้าทมี่ ี ว ควบ ก ข ค ออกเสยี งกลา้ ทัง้ ตวั นา้ และตัว ว และผนั เหมือนตวั นา้ กา - กวา กวาด กวา่ กวา้ ง ขา - ขวา ขวาง ไขว่ ขวา้ ง คาม – ความ ความ คว่า ควา้

หนา้ ๑๓๕ ฝึกอ่าน เลข อ่านว่า เลก ขยะ อ่านว่า ขะ - หยะ กว้างขวาง ข้างขวา แตงกวา ดีกว่า ยาถ่าย ซา้ ยหัน แจกัน วันชาติ กระดาษ เป็นญาติ วาดรปู สูบลม ดมยา ปาบอล ท่อนเชอื ก เลือกซ้ือ ชือ่ เสียง เลย้ี งสตั ว์ ตัดเลบ็ เก็บของ กองขยะ

หนา้ ๑๓๖ ครูไพลินถามมานีวา่ “ถ้าใครทา อะไรหรือพูดอะไรใหเ้ ราพอใจ เราจะ พูดกับเขาว่าอยา่ งไรคะ” มานี “พูดว่า ขอบคณุ คะ่ ” ครูไพลนิ “ถูกแล้ว เราบอกเขา ว่า ขอบคณุ เขาจะพอใจ” ปิติ “เวลายายให้ขนม ผมก็พดู วา่ ขอบคณุ ครับ” ครไู พลนิ “ดีมากปิติ ถา้ เราทา อะไรหรอื พูดอะไรท่ที าให้คนอน่ื ไม่ พอใจ เราจะพดู กบั เขาวา่ อยา่ งไร ชูใจ” ชใู จ “พูดว่าขอโทษคะ่ เมอื่ วาน ชูใจวง่ิ ไปชนเพอื่ นคนหน่ึงล้มลง เขาคงจะเจ็บ เพราะเขาร้องไห้

หน้า ๑๓๗ ชูใจบอกเขาวา่ ขอโทษนะคะ เขาก็ หยดุ ร้องไห”้ ครูไพลิน “ดีมากชูใจ พอชใู จ ขอโทษเขาคงพอใจ จงึ หยุดรอ้ งไห้ ถ้าเรารจู้ ักขอโทษ เวลาทาให้คนอ่นื เจ็บ หรือไม่พอใจ และรจู้ ักขอบคณุ เวลา คนอืน่ ทาใหเ้ ราพอใจ เราจะเป็นคน นา่ รัก ใคร ๆ ก็ชอบ นกั เรียนฝกึ พูด เสมอ ๆ นะคะ” พอโรงเรยี นเลกิ ทุกคนก็กลับ บ้าน มานีกับชูใจเดินคุยกนั จนมานี เกอื บเหยยี บลกู เปด็ มานตี กใจร้องว่า “ขอโทษนะลูก เป็ด” ลูกเป็ดตกใจรอ้ ง ก๋วิ ๆ ว่งิ

หน้า ๑๓๘ หนไี ป ชูใจ มานะ และวีระ พากนั หัวเราะ ที่มานีขอโทษลูกเปด็ มานะ พูดวา่ “ลูกเปด็ เปน็ สตั ว์ มันไม่ร้วู ่า เราขอโทษมนั ” มานีเถียงวา่ “มันน่า จะรนู้ ะคะ พี่มานะ เพราะมันร้องกิว๋ ๆ ดซู ิคะ มนั พากันลงไปในคลองแลว้

หนา้ ๑๓๙ อ่านและจาเป็นคา ขอโทษ อา่ นว่า ขอ – โทด เสมอ อา่ นว่า สะ – เหมอ ขนม อ่านว่า ขะ – หนม ฝึกอ่านคา โดยปิดตัวสะกด อา่ นคาเดมิ ก่อน ก - เอือ - เกือ เกอื - บ - เกือบ หย- เอีย– เหยยี เหยีย- บ- เหยยี บ ถ - เอีย - เถยี เถยี – ง – เถียง อ่านเทียบเสียงสระ เออื กบั เอีย เสอื - เสยี เรือน - เรียน เรือ - เรีย เกือบ - เกียบ เลอื ด- เลียด เรือง - เรียง

หนา้ ๑๔๐ ฝกึ อ่าน เลิกแถว แมวร้อง กองเลือด เส้ือเหลือง เมืองทอง คลองใหญ่ เกอื บเหยียบ เสยี บไม้ ไมถ่ กู ลูกเป็ด เห็ดหอม ออมสิน กินขนม ชมเสมอ เธอขยนั เกบ็ ขยะ ตะเกียง เสยี งหัวเราะ เพราะฉะน้ัน ฉันขอบคณุ

หนา้ ๑๔๑ วันหน่ึง อากาศดี แดดไม่ร้อน ครูไพลนิ พานกั เรียนไปเทีย่ ว ที่สนาม เด็กเล่นใกล้ ๆ โรงเรยี น นักเรียนเดิน เปน็ แถว ไปตามรมิ ถนนด้านขวา พอไปถงึ ครูไพลนิ พูดวา่ “ครูจะให้ นักเรยี นเลน่ ให้สนุก แต่นักเรยี นตอ้ ง เล่นอย่างระมัดระวังนะคะ” มานีถามครูว่า “ระวังอะไรบา้ งคะ” ครูไพลินตอบวา่ “ต้องระวงั ทกุ อย่าง ค่ะ เวลาเล่นชงิ ชา้ ก็ตอ้ งจบั ให้ดี อย่า แกว่งแรง เดยี๋ วจะตกลงมา เลน่ ไม้ กระดกก็ตอ้ งคอ่ ย ๆ กระดกปีนบันได เล่นกระดานเล่ือนกอ็ ย่างแยง่ กัน เขา้ ใจไหมคะ ถ้าเขา้ ใจแลว้ ไปเลน่ ได้”

หน้า ๑๔๒ นักเรียนไปเล่นตามชอบใจ นักเรียนทุกคนเชื่อฟงั ครไู พลิน จงึ ไมม่ ใี ครเปน็ อะไร ตา่ งสนุกสนาน เบกิ บานใจกนั ทุกคน นกั เรียนเลน่ อยนู่ าน ลมพัดแรง เหมือนฝนจะตก ครไู พลินบอกให้รีบ กลับ นักเรียนเลิกเลน่ ว่งิ มาเขา้ แถว เดินออกจากสนามเด็กเลน่ มานยี งั อยากจะเลน่ ไมก้ ระดกอกี

หน้า ๑๔๓ จงึ พูดเบา ๆ กับชูใจวา่ “วันอาทติ ย์ เราชวนพ่มี านะมาเลน่ ไมก้ ระดกกันอกี นะชูใจ” ชูใจพูดว่า “มาจรงิ ๆ นะ ฉนั กช็ อบเลน่ ไม้กระดก ใหพ้ ี่มานะ ชวนเพ่ือนมาดว้ ยอีกคนหนง่ึ ซจี ะ๊ จะได้เลน่ กับพ่ีมานะ” มานเี ห็นด้วย จึงพดู วา่ “จริงจ๊ะ ฉันจะบอกใหพ้ ่ี มานะชวนพวี่ รี ะมาเล่นด้วย” คาทีม่ ี ศ ษ สะกด อา่ นเหมอื น ด สะกด (มาตราตวั สะกด แม่ กด) อากาศ ประกาศ กระดาษ ขอโทษ

หน้า ๑๔๔ อ่านคาใหม่ เทยี บคาทีเ่ รยี นแล้ว - แปด - ฝนตก แดด - ลงิ กระดก - แย่ง ชงิ - แกวง่ แรง - สอน แข็ง - กิน ร้อน ปีน อ่านคาท่ีมี ส นาหนา้ ออกเสียงคาน้ันเปลยี่ นไป ตวั ส ใหอ้ อกเสยี ง อะ กึง่ เสยี ง ตวั หลังออกเสียงเหมอื นมี ห นา เชน่ สมดุ อ่านว่า สะ - หมดุ เสมอ สมดุ สวสั ดี สนุก สนาน สนาม