มานะมานี ป.๑ (ฉบับสมบูรณ์ใหม่)

หน้า ๔๕ ฝึกอา่ นคา (ไมส่ อนความหมาย) ตน้ สน บนบ้าน ขนถ่าย ทนทาน นานไป ใต้ต้น สนใจ ใหท้ าน ใส่จาน ผา่ นมา นา่ อยู่ ดูบ้าน สอนอา่ น รา้ นคา้ น่ารู้ สู้ทน คนงาน ผา่ นไป ใช้งาน จานช้อน ออ่ นแอ แตก่ อ่ น ตอนเชา้ เขา้ นอน สอนดี

หนา้ ๔๖ แม่ ใส่ เส้อื สฟี า้ ถือ เส่อื และ จาน ใส่ มะม่วง มานี เหน็ แม่ ก็ ดีใจ มานี ขอ เสอื่ และ ปู ให้ แม่ น่งั โต ก็ นอน บน เส่อื แม่ วาง จาน มะม่วง ให้ มานี มานี กนิ มะม่วง ใน จาน แม่ ว่า มานี ไป ทา อะไร มา พอ่ รอ มานี อยู่ นาน มานี ว่า เจอ ชใู จ และ ปิติ

หนา้ ๔๗ เขา เล่า วา่ ไป ภเู ขา มา ที่ ภูเขา มี อะไร น่า ดู แยะ พ่อ ว่า ถ้า วา่ ง พ่อ จะ พา ไป ให้อา่ นวา่ จ - เอ - เจ, เจ - น - เจน เจน เอน เดน เบน เลน เอน เมอ่ื สระ เอะ มตี ัวสะกด ใหเ้ ปลี่ยนรูปสระ อะ เป็นไมไ้ ตค่ ู้ ใหจ้ าว่า (ไมไ้ ตค่ ู้) ทาให้เสยี งสน้ั ลง เหน - เหน็ เอน - เอ็น เยน - เย็น เปน - เป็น

หน้า ๔๘ ใหอ้ ่านวา่ ฟ - ไมห้ ันอากาศ - ง - ฟงั หรอื ฟ - อะ ฟะ, ฟะ - ง - ฟงั ฟัง ยัง รงั ลัง วัง พัง ดัง บัง ขัง ถัง ฝกึ สะกด : ให้อา่ นวา่ บ - อา - บา, บา - ง - บาง บาง จาง กาง ฟาง ยาง วาง ถาง หาง ยงิ ลิง ผิง ขิง ยงุ ลุง หุง ถุง ฝึกผันคา : ใหอ้ า่ นว่า น - ไมห้ ันอากาศ - ง - นัง, นัง - ไม้เอก - น่งั นงั - ไม้โท - นัง้ , นงั - นั่ง - นงั้ ยงั ย่งั ยั้ง ดัง ดง่ั ดั้ง รัง รัง่ รั้ง ตงั ตั่ง ตั้ง หมายเหตุ : เมือ่ สระ อะ มีตวั สะกด ใหเ้ ปลีย่ นรูเ้ ปน็ ไม้หนั อำกำศ

หนา้ ๔๙ ชงั ชั่ง ช้ัง สัง ส่ัง ส้ัง ใหอ้ ่านว่า ด - อวั - ง - ดวง (สระ อวั ถำ้ มตี วั สะกด ให้ตดั ไมห้ นั อำกำศออก) พวง รวง ลวง ตวง หวง ใหอ้ า่ นวา่ ม - ออ - ง - มอง กอง สอง มอง ลอง ตอง ของ นา้ เยน็ เอน็ ดู อย่หู า่ ง วางลง คงที่ พ่ีน้อง มองเห็น เปน็ ห่วง สมี ว่ ง งวงช้าง นัง่ น่งิ ชิงช้า ผ้านุ่ง ทุ่งนา หาเส้ือ ปเู ส่อื เช่ือฟัง นง่ั กนิ ยนิ ดี ทว่ี ่าง

หน้า ๕๐ มานี พูด วา่ “มานี จะ ไป บา้ น ย่า ของ ชูใจ แม่ คะ ทาไม มานี ไม่ มี ย่า บา้ ง”

หนา้ ๕๑ แม่ พดู ว่า “มี ยา่ แต่ ยา่ ไม่ ได้ อยู่ ที่ น่ี แม่ จะ พา มานี ไป หา ยา่ ก็ ได้ ท่ี บา้ น ย่า มี ปา้ และ ลุง” มานี ดีใจ กอด แม่ และ พดู ว่า “มานี ดีใจ จะ ได้ ไป หา ย่า” แม่ ว่า “ถา้ เรา ไป หา ย่า จะ ให้ นา้ อยู่ เฝา้ บ้าน” มานี พดู ว่า “มานี จะ พา ยา่ มา อยู่ ท่ี นี่” พอ่ หัวเราะ หึ หึ แม่ พดู ว่า “ถ้า มานี พา ยา่ มา ได้ ก็ ดี”

หน้า ๕๒ ฝึกอ่านคาทสี่ ะกดดว้ ย ด : ให้อา่ นว่า ก - ออ - ด - กอด กอด จอด บอด ปอด ขอด ถอด สอด ตอด มอด ยอด ลอด ทอด ให้อ่านว่า ย - อึ - ย,ึ ยึ - ด - ยดึ , พ - อู - พู, พู - ด - พดู ยดึ อึด พดู รูด บูด ดูด สดู ขดู

หน้า ๕๓ อ่านคาท่สี ะกดด้วย ง น และ ด (อำ่ นตำมแนวตง้ั และแนวนอน) ง นด กอง กอน กอด วาง วาน วาด ฟาง ฟาน ฟาด ฟงั ฟัน ฟัด คง คน คด โคง โคน โคด พูง พูน พดู ขง ขน ขด โขง โขน โขด

หน้า ๕๔ ฝกึ อ่านคา ฟังชัด อดึ อดั ถอื มดี ไม้ขีด พดู ดงั ตาบอด กอดเข่า มดั มือ เฝา้ ของ สองถาด รดี ผา้ ทาผดิ คิดดี บูดเนา่ จุดไฟ ไขท่ อด ราดน้า ไปวัด ที่สุด ยอดไม้

หนา้ ๕๕ มานะ เดนิ เข้า มา เสอื้ ของ เขา ดา มอม หน้าตา ก็ มอม พอ เจา้ โต เห็น มานะ ก็ ดใี จ โผ เขา้ ไป หา จน มานะ ลม้ ลง นอน แผ่ โต จะ เลีย แกม้ มอม ของ มานะ แม่ ดุ โต ไม่ ให้ เลีย

หน้า ๕๖ และ ไล่ มัน ไป แม่ ว่า “อย่า ให้ โต เลีย นะ ไม่ ดี” มานะ ก็ เชือ่ ฟัง แม่ ให้ มานะ ไป ลา้ ง มือ ลา้ ง หน้า มานะ ก็ ทา ตาม ให้อา่ นวา่ ล - เอีย - เลีย เลยี เมยี เปีย เสีย ใหอ้ า่ นวา่ ส - เอยี - เสีย, เสีย - ม - เสยี ม เสียม เจยี ม เทียม ให้อ่านว่า ล - โอะ - โละ, โละ - ม - ลม รม คม ลม งม นม จม ดม อม ชม ขม สม หมายเหตุ : สระ โอะ เมอื่ มีตัวสะกด ให้ลดรูป ไม่ตอ้ งเขยี นรปู สระโอะ

หน้า ๕๗ ฝกึ อ่านเทยี บเสียงคาทส่ี ะกดด้วย ง น และ ม (อ่ำนตำมแนวตั้งและแนวนอน) งนม ชาง ชาน ชาม เรือง เรอื น เรือม เสียง เสียน เสียม มอง มอน มอม ลง ลน ลม ฝกึ อ่านผันคาทสี่ ะกดดว้ ย ม ปอ่ ม ปอ้ ม ยอ่ ม ยอ้ ม ปอม แกม่ แกม้ ยอม ล่ม ลม้ แกม หา่ ม ห้าม ลม งา่ ม งา้ ม หาม งาม

หนา้ ๕๘ ฝกึ อา่ นคา ถาม หาม สาม งาม นาม ยาม ตาม ชาม เจียมตัว นมววั ตัวเมีย ย้อมสี งามดี สสี ม้ ลมพดั เลยี มอื ถอื เสียม เสียใจ ไรส่ ม้ ลม้ ลง กางร่ม ตม้ แกง ลองชมิ สม้ โอ มะขาม ขอถาม สามลอ้ ขา้ งแรม แกม้ มอม ยอมแพ้ นอนแผ่ แมห่ ้าม ข้อหา้ ม หามของ มดี คม ห่มผา้ ชอ้ นส้อม หัวหอม

หนา้ ๕๙ มานี “แม่ คะ เมอื่ ไร มานี จะ ได้ ไป โรงเรยี น” แม่ “มานี ยัง ไม่ โต ถ้า โต เทา่ มานะ เมอื่ ไร ก็ จะ ได้ ไป” มานี “พ่ี มานะ ไป ทา อะไร ท่ี โรงเรยี น”

หน้า ๖๐ มานะ “พ่ี ไป เรียน หนงั สอื นะ่ ซี” มานี “ไป โรงเรียน นี่ ดี ใช่ ไหมคะ” ให้อา่ นวา่ มานะ “ดี ซี ได้ รู้ หนังสอื และ มี เพ่ือน แยะ” มานี “มานี ก็ มี เพอ่ื น ชอ่ื ชใู จ และ ปตี ”ิ มานะ “ปติ ิ ก็ เปน็ เพอื่ น ของ พ่ี ชใู จ เป็น ผ้หู ญิง ใช่ไหม” มานี “ใช่ ค่ะ เขา ยัง ไม่ ได้ ไป โรงเรียน” มานะ “ปี หนา้ มานี ก็ จะ ได้ ไป โรงเรียน” มานี “ปี หน้า ชูใจ ก็ น่า จะ ได้ ไป โรงเรียน นะ คะ”

หนา้ ๖๑ ฝึกอ่านคาท่มี ี ห นาหนา้ พยัญชนะ ม (หม) ย (หย) ล (หล) ว (หว) ง น(หง) (หน) ญ ร(หญ) (หร) ห นำ ทำใหเ้ สยี งสูงเหมือน ห แต่ไมอ่ อกเสยี ง ห (เลอื กฝึกวธิ ใี ดวิธหี นึ่ง) วิธที ่ี ๑ นา - หนา นงั - หนัง ลา - หลา ลัง - หลงั ไว - ไหว ไม - ไหม วิธีที่ ๒ แจกรูปตำมแนวต้ังและแนวนอน สระอา สระอี สระอู สระไอ หว หวา หวี หวู ไหว หน หนา หนี หนู ไหน หม หมา หมี หมู ไหม หล หลา หลี หลู ไหล

หน้า ๖๒ อ่านคาทมี่ ี ห นา หงอน หมอน หนอน หลาน หนัง หวงั หลงั หญิง หยดุ หยด หยอด หยาด หนาม หลาม หยาม แหลม ฝึกผนั คาทมี่ ี ห นา หา ห่า ห้า หนา หนา่ หน้า ไหม ไหม่ ไหม้ หญา หญ่า หญา่ ใหญ ใหญ่ ใหญ้ อ่านเป็นคา คะ - ค่ะ นะ - นะ่

หนา้ ๖๓ ฝกึ อ่านคา ไหน ใหม่ ไหว้ หญา้ หญิง ใหญ่ หนา้ หนู หมู หมา หนี หมี หลง ไหล่ หมู่ หมอดู หนา้ หลงั หวงั ไว้ เกา่ ใหม่ ไปไหน หนังสือ ใชห่ รือ มือไหน หน่อไม้ ไฟไหม้ เค็มจดั เขม็ ขดั หมัดหมา ขาหมู ดูหมี ปีหน้า หญา้ คา ผ้าไหม ผใู้ หญ่ ผหู้ ญิง ว่งิ หนี หวผี ม ลมเยน็ มองเห็น เปน็ เพอื่ น

หน้า ๖๔ พ่อ นง่ั อ่าน หนงั สือ อยู่ ที่ โต๊ะ มานี ถอื มะมว่ ง เข้า มา หา พอ่ มานี “พอ่ คะ พ่ี มานะ จะ ไป ขี่ มา้ มานี ไป ขี่ มา้ บา้ ง ได้ ไหม”

หน้า ๖๕ มานี กิน มะม่วง ท่ี ถอื มา พ่อ จงึ ว่า “มานี มา น่งั ท่ี น่ี อย่า กนิ ให้ เลอะเทอะ นะ” มานี ก็ นง่ั ที่ หนา้ โตะ๊ ของ พอ่ พอ่ พดู วา่ “มานี ถ้า กนิ อะไร อยู่ ก็ อย่า พูด มนั ไม่ นา่ ดู” มานี ได้ ฟัง ก็ จะ ทิ้ง มะม่วง ลง ใต้ โต๊ะ พอ่ จึง พูด “อยา่ ท้ิง ท่ี น่ี เอา ไป ท้งิ ที่ ถัง ใส่ ผง และ ล้าง ปาก ลา้ ง มอื ให้ สะอาด อยา่ ให้ เลอะเทอะ นะ” มานี ทา ตาม ท่ี พ่อ บอก พ่อ สอน ว่า “จา ไว้ จะ ทิ้ง อะไร ก็ ทงิ้ ที่ ถัง ใส่ ผง จะ ได้ ไม่ เลอะเทอะ”

หน้า ๖๖ ฝึกอ่านและจาเปน็ คา โตะ๊ หรอื ต - โอะ - โตะ โตะ – ไมต้ รี – โตะ๊ ใหอ้ า่ นว่า ล - เออะ - เลอะ เลอะ เยอะ เชอะ เถอะ เทอะทะ เลอะเทอะ เยอะแยะ เงอะงะ เจอะ ฝึกอ่านคาทส่ี ะกดดว้ ย ง น และ ก (อำ่ นตำมแนวต้งั และแนวนอน) ง นก ผง ผม ผก ลง ลม ลก ปาง ปาม ปาก จาง จาม จาก สอง สอม สอก

หน้า ๖๗ ฝกึ อา่ นคา ปาก ฝาก จาก ยาก มาก บอก ดอก งอก นอก ลอก ลง จง ผง ถงั ฝงั จงึ ดงึ ถึง ลิง องิ น่งั นง่ิ ว่ิงหนี มหี วงั ถังไม้ ใสผ่ ง ทิ้งลง จงจา ทายาก ฝากของ สองสง่ิ ลิงค่าง อย่างดี ทห่ี นึ่ง จึงบอก ออกดอก คอกหมู ดถู กู ลูกนก โยกเยก เด็กหญงิ นงิ่ นึก ฝึกหดั จดั โต๊ะ โป๊ะไฟ ไปเถอะ เลอะเทอะ เจอะเสือ เหลือใช้ ไมด้ อก ลอกตาม

หน้า ๖๘ มานี “พ่อ ให้ มานี ไป ข่ี ม้า นะ คะ” พ่อ “มานี ยัง ไป ไม่ ได้ มานี เปน็ เดก็ และ เจ้าแก่ มนั แก่ มาก มัน วงิ่ มาก ไม่ ได้ ปิติ กบั มา นะ ก็ ไป ขี่ มนั มานี จะ ขี่ มัน อกี ข่ี กนั สอง คน สาม คน เจ้า แก่ ก็ แย่ พอ่ จะเล่า พ นิทาน ให้ฟัง” “

หน้า ๖๙ วนั หนึง่ ม้าแก่ นอนแผ่ ชูคอ เด็กสิบ คนรอ ขอขี่ ทุกวัน บ้างวา่ แก่ไป จะไม่ ขีม่ ัน เกา้ คน พากนั อยู่บ้าน พอใจ มเี ด็ก หนึ่งคน ซนจะ ข่ีม้า เอาไม้ ตีขา ใหพ้ า วิ่งไว ม้าลุก เดก็ แย่ ลม้ แผ่ ลงไป มา้ วิง่ ไมไ่ ด้ ลม้ ทบั เดก็ ซน

หน้า ๗๐ พอ่ “ดู ซิ มานี มา้ แย่ ไหม” มานี “เขา ไม่ น่า ตี ม้า นะ คะ พอ่ ” พ่อ “เขา เป็น เดก็ ดี ใช่ ไหม มานี” มานี “ไม่ ใช่ ค่ะ” พอ่ “มานี นบั ดู ซิ เดก็ ดี กี่ คน” มานี “หนง่ึ สอง สาม ส่ี ห้า หก เจ็ด แปด เกา้ คน คะ่ พ่อ” พ่อ “เดก็ ไม่ ดี มี กี่ คน” มานี “หน่งึ คน ค่ะ”

หน้า ๗๑ ฝกึ อ่านเทยี บตวั สะกดดว้ ย ด ก และ บ (อำ่ นตำมแนวนอนและแนวต้งั ) ดกบ คด คก คบ จด จก จบ ทดั ทัก ทบั นดั นกั นบั หาด หาก หาบ ลอด ลอก ลอบ ตอด ตอก ตอบ ชดุ ชกุ ชบุ เจด็ เจก็ เจ็บ

หน้า ๗๒ ให้อา่ นวา่ สิบ ดิบ จบิ บีบ หีบ รบี สอบ ตอบ จอบ จูบ สบู ลูบ แคบ แสบ แลบ ทึบ คืบ โอบ นงั่ ทบั จบั กบ ลบออก ลอกแบบ คับแคบ แอบมอง ลองจบิ สิบสาม หาบหาม ห้ามจบั รบั ไหว้ ชอบใจ คาตอบ รอบคอบ ขอบใจ ผู้กากบั ขบั เรอื บนิ หินลับมีด ขีดเสน้ ใต้ ใชก้ ับดกั รจู้ ักเกบ็ ตดั เลบ็ มอื ถือมีดดาบ อย่าพดู หยาบ กุหลาบแดง แข็งแรงดี มีคนชอบ ขอ้ ทดสอบ มอบให้ทา โค้งคานับ จับหนงั สือ

หน้า ๗๓ มานะและปิตจิ ะไปบา้ นวีระ บา้ นวรี ะ อยู่ห่างบา้ นปติ ิและมานะ มานะขี่เจา้ แก่ ปติ ิใหม้ ันเดินช้าๆ เจา้ แกพ่ อใจรอ้ งฮีๆ้ ปติ ิ “ถ้ามานะขี่เกง่ แลว้ จะให้เจา้ แก่ วิ่งก็ได้นะ มานะ “ฉนั ไมอ่ ยากใหม้ นั วิง่ มนั แก่ มากแล้ว เด๋ียวมันจะวิ่งไม่ไหว” เจา้ แก่พอใจรอ้ งฮ้ี ๆ

หนา้ ๗๔ มานะนึกไดว้ ่าบา้ นวีระอยหู่ ่าง เขาจงึ ให้ปติ ิข่เี จ้าแกบ่ า้ ง ปิติข่เี จ้าแก่ มานะเดิน เขาไมข่ สี่ องคน เดยี๋ วเจ้าแก่ จะแย่ เจ้าแกเ่ ดินชา้ ๆ พอถงึ บา้ นวีระ กเ็ หน็ วรี ะใส่เสอื้ สีขาว อยใู่ ตต้ ้นไม้ ๆ (ไม้ยมก) อย่หู ลังคา้ ใด ให้อ่านค้าน้นั ซ้า ดี ๆ ให้อ่านวา่ ดี - ดี ดี ๆ ต่า ๆ ไว ๆ ช้า ๆ ฮี้ ๆ ต่าง ๆ ห่าง ๆ น่งิ ๆ ม้ารอ้ งฮ้ี ๆ สีดา่ ๆ ทา่ ดี ๆ สิ่งตา่ ง ๆ

หน้า ๗๕ คา้ ทข่ี ้นึ ต้นดว้ ย ก จ ด ต บ ป อ (อักษรกลาง) ฝนั ได้ครบ ๕ เสยี ง (อา่ นตามแนวตงั้ และแนวนอน) สามญั เอก โท ตรี จัตวา แก แก่ แก้ แก๊ แก๋ จา จา่ จา้ จ๊า จ๋า ดู ดู่ ดู้ ดู๊ ดู๋ เตา เตา่ เต้า เต๊า เต๋า โบ โบ่ โบ้ โบ๊ โบ๋ ปี ป่ี ป้ี ปี๊ ปี๋(ปี) (ป)่ี (ป)ี้ (ป)๊ี (ป๋ี) ออ ออ่ ออ้ ออ๊ ออ๋

หนา้ ๗๖ ฝกึ อ่านคา้ ท่ีมี ว สะกด : ให้อ่านว่า ด - เอยี - เดยี , เดีย - ว - เดียว เดยี ว เจียว เคยี ว เขียว เสยี ว กาว ดาว ขาว เหว เลว ผิว สิว หวิ แถว แจว สระ เออ เมอ่ื มีตัวสะกด มรี ปู เป็น ใหอ้ ่านวา่ ด - เออ ( ) - เดอ, เดอ - น - เดิน เดิน เกิน เนิน เกดิ เถิด เปดิ เชดิ เบกิ เลกิ เชิง เพงิ เตมิ เดมิ เจมิ

หนา้ ๗๗ ฝึกอา่ น ขา่ ว ข้าว แก้ว แลว้ นว้ิ หวิ้ เขียว เคียว เก่ียว เทีย่ ว เลย้ี ว เด๋ียว นิว้ มอื ถือเคียว ก๋วยเตยี๋ ว ไปเทยี่ ว เด๋ียวน้ี จูจ๋ ี๋ แมจ่ ๋า ผ้าขาว เกย่ี วข้าว ลมหนาว ขา่ วดี สเี ขยี ว เล้ยี วซ้าย ใช่แล้ว เลย้ี งแมว แจวเรือ เสอื ดาว กา้ วเดิน เงนิ ทอง ของเดิม

หนา้ ๗๘ วีระอยูใ่ ต้ต้นไม้กับลงิ ตวั หน่งึ ลิงตวั นี้หน้าขาวและหางยาวมาก พอเจา้ แก่แลเห็นลิงมนั ก็รอ้ งฮ้ี ๆ ลิงตกใจรอ้ งเจ๊ียกๆ ๆๆ แลว้ หนขี ้นึ ไปอยู่ บนตน้ ไม้ มานะ ปิติ และ วีระ ก็หัวเราะ วรี ะบอกว่า “ลงิ หน้าขาวตัวนช้ี ่ือเจ้าจ๋อ มนั ซนมาก ทกุ คนเห็นแลว้ จะหัวเราะ” เจา้ จอ๋ เหน็ เจา้ แก่ไมท่ าอะไรก็ลงมา ไม่ชา้ มนั ก็ขึ้นข่ีหลงั เจา้ แก่ เจา้ แก่พาเดนิ ไปเดินมา เด็กทัง้ สามคน

หน้า ๗๙ หัวเราะตวั งอ เจ้าแก่ร้องฮ้ี ๆ เจ้าจอ๋ รอ้ ยเจีย๊ ก ๆ ปติ ิ “ฉันจะพาเจา้ แกม่ ากนิ หญ้าทนี่ ี่ บ้างได้ไหม” วีระ “ไดซ้ ี เจ้าจ๋อจะได้มเี พอื่ นเล่น” อา่ นเทียบเสยี ง อักษรตา่ กบั อกั ษรสงู คม - ขม พงิ - ผงิ ฮา - หา ฟนั - ฝัน เทา - เถา ซอง - สอง คอ - ขอ คดั - ขัด ชนั - ฉัน แทบ - แถบ ทัก - ถัก ชดุ - ฉุด

หน้า ๘๐ ฝึกอา่ นคา่ ทมี ี (ไม้ตร)ี ของเก๊ เสือ้ กก๊ั ก๊อกน้า ไหลจ๊อก โบ๊เบ๊ ตาแป๊ะ ทาโปะ๊ ขาโต๊ะ ดังเอยี๊ ด ลูกออ๊ ด ลอยต๊บุ ป่อง นา้ มนั กา๊ ด ฝกึ อ่านค่าทมี ี (ไม้จัตวา) แดงแจ๋ หน้าจ๋อย ตัวจ๋ิว ผมเป๋ เรว็ จี๋ ดาป๋ี นอ้ งเอย๋ เหลืองออ๋ ย ตาโบ๋ รอ้ งอ๋อ เทปุย๋ ตังโอ๋

หนา้ ๘๑ อ่านเสยี งร้องของสตั ว์ หมูรอ้ งอูด๊ ๆ หนรู อ้ งจี๊ด ๆ หมารอ้ งเอง๋ ๆ หมาเหา่ โฮง้ ๆ มา้ รอ้ งฮ้ี ๆ ลงิ ร้องเจีย๊ ก ๆ นกร้องจ๊ิบ ๆ เป็ดรอ้ งกา้ บ ๆ กบร้องโอ๊บ ๆ แพะร้องแบะ๊ ๆ แม่ไก่รอ้ งกระต๊าก ๆ แม่ไกเ่ รยี กลกู ไก่กุ๊ก ๆ ลูกไกร่ ้องเจ๊ยี บ ๆ พ่อไก่ขัน เอ๊ก อี เอ๊ก เอ๊ก

หน้า ๘๒ หลังบา้ นของวีระเปน็ สวนใหญ่ วีระชวนปิติกับมานะไปเท่ยี วเล่น ในสวน ใหเ้ จ้าแก่กนิ หญ้าอยใู่ ตต้ น้ ไม้ เจ้าจ๋อเล่นซนอยู่บนหลังเจ้าแก่ นาน ๆ ก็มีเสยี งเจา้ แกร่ อ้ งฮ้ี ๆ เจ้าจ๋อร้องเจยี๊ ก ๆ ดังมา มานะพูด

หนา้ ๘๓ กบั วีระว่า “สวนน้ีของใครวรี ะ” วีระ “ของลงุ บา้ นก็ของลุง ฉนั อย่กู บั ลงุ ” ปติ ิ “แลว้ พ่อกบั แม่ของเธออยู่ท่ีไหน” วีระ “ไมร่ ้ซู ี ฉนั อยกู่ บั ลุงมานานแลว้ ” มานะ “ลุงไม่เลา่ ให้เธอฟังหรอื ว่า พ่อแม่ของเธออยไู่ หน” วรี ะ “ไมม่ ีใครเล่า” ปิติ “เธอรักลงุ ไหม วีระ” วรี ะ “รกั ซี ลุงกค็ งรกั ฉันมาก วันน้ี ลุงไมอ่ ย่บู า้ น ถ้าอยู่ ฉนั จะพา เธอไปหาลงุ ” ปิติ “ทบ่ี ้านของเธออยู่กันก่คี น” วีระ “ห้าคน”

หน้า ๘๔ คาทมี่ ี ร ควบ ออกเสยี งกลา้ ทงั้ ตวั หน้าและตวั ร - ไกร - ขระ กาบ - กราบ ไก - ใคร ขุ - ขรุ ขะ - ตรา คู - ครู ใค ตี - ตรี ตา คาที่มี ร ควบ ฝนั เหมอื นตวั นา เขยี นสระ ใหต้ รงกับตวั ร ใค - ใคร คู - ครู ใค่ - ใคร่ คู่ - ครู่ ใค้ - ใคร้ คู้ - ครู้

หนา้ ๘๕ กอน ก่อน กอ้ น กอ๊ น ก๋อน กรอน กร่อน กรอ้ น กรอ๊ น กรอ๋ น ฝึกอ่าน ตะใคร้ ในครวั ช่ัวครู่ ครใู หญ่ ไหว้พระ พดู เพราะ เสือ้ แพร มะพร้าว ตีเกราะ มะกรูด กราบไหว้ เกรงใจ ไม้ตรี เป่าแตร เปอ้ื นเปรอะ เปรยี บเทียบ ตะกร้อ ตะกรา้ ขรขุ ระ หนา้ ขรึม

หนา้ ๘๖ ในสวนมีมะม่วง กลว้ ย มะละกอ และมะพร้าว วีระเล่าวา่ ลงุ ฝกึ เจา้ จ๋อ ขน้ึ มะพร้าวให้ลุงได้ มนั ไม่กินมะพรา้ ว มนั ชอบกนิ กลว้ ย ในสวนมนี กแยะ นกชอบกินกลว้ ย และมะละกอ เดก็ ท้งั สามคนเดินเทย่ี วในสวน เขาเหน็ มะม่วงสุกนา่ กนิ วรี ะบอกว่า

หนา้ ๘๗ ถ้ามีสกุ มาก ๆ แลว้ จะเอาไปฝาก มานะและปติ ิบ้าง ลกู นกแก้วตัวหนึง่ นอนรอ้ งอยใู่ ต้ ตน้ มะมว่ ง เด็กทงั้ สามคนจงึ เขา้ ไปดู เขาเห็นมดแดงเกาะอย่ตู ามตวั ปติ ชิ ว่ ยเอามดแดงออก ลกู นกแก้ว ไมร่ ้อง แตเ่ ดนิ ไมไ่ ด้ มานะ “มานี นอ้ งของฉันชอบนก เขาอยากเลย้ี งนก แตพ่ อ่ ยังหาไม่ได้” วีระ “เอาลกู นกแกว้ ตวั นี้ ไปใหเ้ ขา เลย้ี งซี นกแกว้ พดู ไดแ้ ละมสี สี วย มานคี งชอบ” มานะ “ฉันจะเอาลูกนกแกว้ ตวั น้ไี ปให้ มานเี ล้ยี ง”

หนา้ ๘๘ คาที่มี ล ควบ ออกเสียงกล้าท้ังตัวหน้าและตัว ล - เขลา - ปลา ไก - ไกล เขา คา - คลา ปา พวง - พลวง คาทม่ี ี ล ควบ ฝนั เหมือนตัวนา เขยี นสระ ใหต้ รงกบั ตัว ล คา คา่ คา้ คี ค่ี ค้ี คลา คลา่ คล้า คลี คลี่ คล้ี กนั กั่น กนั้ ก๊นั กัน๋ กลัน กลั่น กลัน้ กล๊นั กลน๋ั

หน้า ๘๙ ฝึกอ่านคาท่มี ี ย สะกด กาย ตาย ขาย สาย เขย เฉย เคย เลย หอย คอย สวย รวย คุย ลยุ โรย โอย คาทีม่ ี ย สะกด ผนั อย่างเดียวกับคาท่ไี ม่มตี วั สะกด คา ค่า คา้ คาย ค่าย คา้ ย คลาย คลา่ ย คลา้ ย สาย ส่าย ส้าย ปาย ปา่ ย ป้าย ป๊าย ป๋าย

หน้า ๙๐ ฝกึ อา่ น รา่ รวย ช่วยดว้ ย กล่นิ หอม เปล่ยี นเสอื้ สวยงาม เปา่ ขลุย่ ลยุ โคลน ถ้วยชาม ลาคลอง กลว้ ยไข่ เกลือเคม็ พ่เี ขย เงยหน้า ตีกลอง หายใจ ร่างกาย ชมเชย ร้องโอย โดยเร็ว คอยหา ขายของ

หน้า ๙๑ วันหนึ่ง แมซ่ ือ้ เสือ้ กระโปรง ถุงเท้า รองเทา้ และกระเป๋าหนงั สอื ให้มานี แม่บอกมานวี า่ “มานีโตแลว้ จะตอ้ งไปโรงเรียน” มานไี ดย้ นิ วา่ จะได้ ไปโรงเรียนก็ดีใจ ลกุ ขนึ้ ร้องไชโย ๆ เจ้าโตตกใจเห่าโฮง้ ๆ นกแกว้ รอ้ ง ไชโย ๆ ตามมานี

หนา้ ๙๒ มานีถามแม่วา่ “ยา่ ของชใู จซื้อเสอ้ื กระโปรงใหช้ ูใจเหมอื นของมานีไหมคะ” แมพ่ ูดวา่ “แม่เห็นยา่ ของชูใจซอื้ ใหแ้ ลว้ ” มานีถามว่า “ซอื้ ถงุ เท้า รองเทา้ และ กระเปา๋ ด้วยใช่ไหมคะ” แม่หวั เราะ แล้วพูดวา่ “มานรี กั และเปน็ ห่วงเพอื่ น ดจี ริงนะ แต่แม่ไมเ่ หน็ ยา่ ของชูใจซ้ือ ถุงเท้า รองเท้า และกระเปา๋ ” มานขี อแม่ไปหาชูใจ จะไปดวู ่า ย่าซื้อถงุ เทา้ รองเทา้ และกระเป๋า ให้ชูใจหรือยงั แมก่ ็ให้ไป เจา้ โตก็ วิง่ ตามไปดว้ ย หมายเหตุ : คาที่ ร ควบ บางตัวไมอ่ อกเสยี ง ร เช่น จรงิ อ่านว่า จงิ

หนา้ ๙๓ ใหอ้ ่านว่า ห - อัว - หวั , หัว - ง - หวง หวง ควง ตวง รวง ลวง ปวง พวง งวง กลวง พลวง ฝึกผนั หวง ห่วง หว้ ง ลวง ล่วง ล้วง บวง บ่วง บว้ ง บ๊วง บว๋ ง อา่ นเทยี บเสียง ร ล รา - ลา กอง กรอง กลอง เรยี น - เลยี น ปี ปรี ปลี รา - ลา เพาะ เพราะ เพลาะ หมายเหตุ : สระ อวั ถ้ามีตัวสะกด ให้ตดั ไม่หันอากาศออก

หนา้ ๙๔ รด - ลด คอง ครอง คลอง รอย – ลอย คา ครา คลา รัก - ลัก พู พรู พลู คาทีม่ ี ย สะกด ผนั อย่างเดียวกบั คาที่ไม่มตี วั สะกด สีเหลือง หลบหนี สองโหล ร่วงหล่น เมอื งหลวง เสอ้ื หลวม นอนหลบั หลดุ มอื สเ่ี หลยี่ ม ผีหลอก สึกหรอ หลอ่ พระ ตกหล่น เหมอื นกนั เหลยี งหลัง บหุ ร่ี รั่วไหล จริงหรือ ลูกหลาน ครั่นตัว ในครัว