นิทานก่อนนอน

นทิ านกอนนอน

นทิ านกอ นหลอน เหตุการณทง้ั หมดเกิดขนึ้ ท่จี งั หวัดลําปาง เม่อื ยีส่ บิ ปท ่ผี านมา เปน ชว งทคี่ ณุ แครเรยี นอยู ประมาณ ม.1 ในยุคนนั้ เดก็ ผูช ายจะฮติ เลนพเิ รนอยูอยา งหนงึ่ นน่ั กค็ อื การโทรไปทเี่ บอรอาถรรพ หรอื เบอรแ ปลกๆ เลา กันวา จะมีเสียงเล็กแหลมตอบมาจากปลายสาย คลายๆเสียงของเปรตรอ ง คุณแครก็ ฮติ เลน เหมือนกัน ในระหวางทก่ี ําลงั จบั กลุมคยุ กนั อยูในโรงเรยี น เพื่อนคนนึง ชื่อนุย เดนิ เขา มาคยุ กับคณุ แครว า \"แคร กลาโทรไปเบอรพวกน้ที ุกเบอรเ ลยเหรอ\" คุณแครต อบวา \"กลา โทรดิ สนุกด\"ี คณุ นุย กเ็ ลยย่นื เบอรม าใหคุณแครเบอรนึง แลวบอกวา \"ลองโทรไปเบอรนี้ด\"ู คุณแครหยบิ มาดู ก็เห็นวา มนั เปนเบอรบาน จงึ พูดข้ึนวา \"อา วนม่ี ันเบอรบา น คนไมใ ชเ หรอ\" คณุ นุยตอบวา \"ลองโทรดูกอ น\"

ตกคนื นน้ั คณุ แครลองโทรเขาไปตามเบอรที่คุณนุยใหมาทนั ที ในใจคดิ วาคุณนุยอาจจะแกลงอํ้า เลน ๆ สักพักกม็ คี นรับสาย เปน เสียงของผูหญงิ พดู เบาๆวา \"ฮลั โหล\" คณุ แครก ็ตอบกลับวา \"ฮัลโหล สวสั ดีครบั \" แลวรอดูเชงิ วาเพอ่ื นแกลง จรงิ ๆหรอื เปลา แตป ลายสายก็ไมไ ดต อบอะไรกลบั มา เหมอื นกับวา กาํ ลังฟง อยู จนสกั พักใหญๆ อยดู ีๆปลายสายกเ็ รม่ิ เลานทิ านข้นึ มาวา มแี มห มีกบั ลกู หมอี ยใู นปา เสยี งท่ีเลามลี ักษณะเรียบๆ คณุ แครพ ยายามพูดวา \"ฮัลโหลๆ นยุ หรือเปลา แกลง กนั เหรอ\" แตป ลายสายก็ไมไ ดสนใจสงิ่ ท่ี คุณแครพดู ยังคงเลานิทานตอ ไปเรอื่ ยๆ พอเลา ไดส กั พกั ปลายสายก็เร่มิ ไอ เสียงไอเหมอื นกับคนท่ี เปน โรคอะไรสกั อยา ง พยายามสูดอากาศเขาแรงๆ แลวไอออกมา จนคณุ แครเ ร่มิ รูสกึ วามันแปลกๆ มันไมน าปกติ จึงรบี วางหูทันที จนผานไปสกั พัก คุณแครยก โทรศพั ทข้ึนมาแนบหอู กี ครง้ั ปรากฏวายังไดยนิ เสยี งไอมาจากปลายสายเหมอื นเดมิ คณุ แครก ลัว มาก จนขนลุกตัง้ ไปทงั้ ตวั รบี วางสาย แลว เดนิ ถอยหลังออกจาดโทรศพั ท เหมอื นคนตกใจในอะไร บางอยาง

พอตงั้ สติได กร็ ีบเดนิ ไปดึงสายโทรศพั ททด่ี านหลังออกทันที พอถงึ รุงเชา ของวนั ตอมา หลังจากทีค่ ณุ แครไปถงึ ท่ีโรงเรยี น กร็ บี เขาไปถามคุณนุน ทนั ทวี า \"นุย โทรไปแลวอะ มนั อะไรเน่ยี มนั คอื อะไรเหรอ แกลง หรอื เปลา\" คุณนยุ ทําหนา ตกใจ แลวพดู วา \"โทรไปจริงๆเหรอ แลว มีคนรับม้ยั \" คุณแครต อบวา \"มี เปน ผูหญงิ รับ พอเคารบั แลว เคาก.็ .\" ยังไมท ันทีคุณแครจะพูดตอ คุณนยุ พดู สวนขน้ึ มาวา \"เลา นทิ านใชม ั้ย\" คณุ แครเ ร่มิ ใจไมดี ถามคุณนุยตอ วา \"มนั เร่อื งอะไรนนุ บอกหนอย\" คุณนยุ บอกวา \"เอาง้ี โรงเรยี นเลกิ มาบานกู จะพาไปดูอะไรบางอยาง\" หลงั จากโรงเรยี นเลิก คณุ แครเ ดินกลับไปเอา จักรยานท่บี า น แลว ปนตามคุณนุยไป

คุณแครไ มเคยไป บานของคุณนยุ มา กอ น ลกั ษณะเปน บา นทาวนเฮา ส หมดท้งั ซอย มี แยกออกไป หลายๆซอย เปน หมูบานใหญๆ รอบๆหมูบ านจะมี แตตน ฉาํ ฉาตน ใหญๆ สลับกับทงุ นาโลงกวา ง คณุ นยุ พาคณุ แครเขาทางหลงั หมบู าน ลดั เลยี้ วไปตามซอยตางๆ คณุ แครสงั เกตวา ถึง หมบู านแหง น้ีจะใหญ แตจ ะเปนทาวนเฮา สร า งสะสว นใหญ สภาพบานเกาทรดุ โทรม สีหลดุ ลอก ตะไครน้ําสีดําๆเกาะอยูเ ปน จดุ ๆ ดนู า ขนลุกแปลกๆ คุณนุยพาคณุ แครเ ล้ยี วเขาไปในซอยหน่ึง ทาํ ใหคณุ แครข นลกุ ย่งิ กวาเดิม เพราะท้ังซอยจะ ไมมีคนเชาอยเู ลย จนคณุ นุยไปหยุดอยูห นาบา นหลังหนึ่ง แลว ชม้ี ือเขา ไปในบาน พรอ มกบั พดู วา \"เนยี่ ไอแคร บา นหลังเนย่ี คอื บานท่เี ราโทรไป\" คณุ แครม องเขา ไปในตวั บาน เหน็ ผูห ญิงผมยาวแอบมองอยูที่หลงั ผามา นชนั้ สอง คุณแคร คดิ ในใจวา มนั กเ็ ปน บา นคนปกติ ถึงมันจะดูเกา ไปหนอ ยก็เถอะ จงึ หันไปถามคณุ นยุ วา \"แลว ให โทรไปทาํ ไม\" คุณนยุ ตอบวา \"เดย๋ี วมาบานกูกอน จะเลาใหฟง\" จนมาถึงบาน คุณนุยก็เลาใหฟงวา ทบ่ี า นหลงั นนั้ เม่ือประมาณเดอื นทีแ่ ลว มีสองผัวเมียอยู ดว ยกัน แลวผูหญิงเกดิ ทอ งขน้ึ มา ทาํ ใหผ ชู ายไมพ อใจ เพราะวาตัวผูช ายเองเปน หมนั คิดวาแฟน ตวั เองไมซ่อื สัตย จงึ ฆาปาดคอผูหญงิ ท่ีกําลังทองอยู และเปนทโ่ี จษจันกันทงั้ หมูบ า นวา บา นหลงั น้ี เฮย้ี นมาก จนบา นทีอ่ ยูในระแวกเดยี วกนั ตอ งยา ยออก และเมอื่ อาทติ ยทแ่ี ลว ลูกพ่ีลกู นอ งของคณุ นยุ มาเทย่ี วหาทีบ่ าน และเหมอื นวามาลองดีกัน โดยลองโทรเขาไปในบานหลังนั้น

ลกู พล่ี ูกนองบอกวา มีผูหญงิ รับสายแลว เลา นทิ านใหฟ ง แตต วั คณุ นุยเองไมเ ชือ่ จึงลองเอาเบอรม า ใหค ุณแครลองโทรเขา ไปดู คณุ แครบอกวา \"มนั มคี นรับจริงๆ เดียวจะเลาใหฟ ง\" แตคุณนุยพดู ตดั ขึน้ มาวา \"พอเหอะ กลัววะ\" คุณนุยจึงไปหยบิ เคร่อื งเกมออกมาเลน แทน เพื่อท่จี ะไดลมื ความกลัว คณุ แครก ะวา อีก ประมาณหนง่ึ ชว่ั โมงจะรีบกลับบาน เพราะกลัววา มนั จะมดื แตเกิดตดิ ลม จนเวลาลว งไปถึงสที่ ุม คณุ แครจ ึงยืมโทรศัพท โทรใหพอมารบั แตก ็นกึ ข้นึ ไดว า ตวั เองดนั ไปดงึ สายโทรศพั ทอ อก แลว คณุ แครเ ลยบอกใหคุณนุย ไปสงท่ที ายหมบู า น เพราะวาจําซอยไมได แตคณุ นยุ ตอบสน่ั ๆวา ไม เพราะวากลวั แตจ ะบอกทางใหแ ทน วาเล้ยี วไปตรงไหนบา ง คุณแครไมมที างเลือก ตองปน จักรยานกลบั เอง คณุ แครเ ดินออกมาจากบา นของคณุ นยุ รสู กึ วา บรรยากาศมนั ชา งตางกนั กับเมอื่ ตอนเย็นอยา งลบิ ลบั บา นทุกหลงั ปดไฟมดื มเี พยี งแคแสง ไฟสีสม ๆจากหลอดไฟกลมๆ ท่มี ดั ติดกับเสาไมเ กา ๆขางทาง ตั้งหางกนั ประมาณสิบเมตร แมที่น่ีจะ เรยี กไดวา เปนชุมชน แตก ลบั ใหค วามรสู กึ เงียบเหงาวงั เวง เหมือนกบั วา เปน ชุมชนรา งยงั ไงยังง้นั คณุ แครแข็งใจ ปนจกั รยานไปตามทางทเ่ี พอ่ื นบอก เจอทางแยกก็หักขวาทันที แตป รากฏวามนั เปน ทางตนั มืดๆ คุณแครย นื พนิ จิ อยนู าน จงึ ลองปน ตรงไปเลีย้ วเขา ท่ซี อยอ่นื ลดั เลาะไปเรอ่ื ยๆ เพ่อื หาทาง ออกหลังหมูบา นใหได โดยพยายามเลย่ี งที่จะผานหนาบานทีเ่ กิดเหตุ แตจ นแลว จนรอด คณุ แครก็ ปน มาจนถงึ ซอยทบี่ านหลงั นั้นอยูจนได คุณแครจอดจกั รยาน ยนื กลัน้ ใจอยูหวั ซอย มองฝาความมืดไปทที่ ายซอย จําไดวา เลย้ี วขวา ตรงทา ยซอย กจ็ ะเปน ทางออกหลงั หมูบา น แตปญหามนั อยตู รงกลางซอย บานหลงั นัน้ ต้งั ดําทะมนึ อยูทางขวามอื แถวๆกลางซอย บานทงั้ สองขา งถนนปด ไฟมืดทุกหลัง ดแู ลว ทาํ ใหร สู ึกใจสน่ั เปน พกั ๆ

คุณแครสูด หายใจเขา ลกึ ๆ คอ ยๆเดนิ จูง จักรยานไปจน เกือบจะถึงบาน หลังนน้ั ลอง ชะโงกหนา มอง ไปบนช้นั สอง หอ งบาน เห็น เปนหองมืดๆทม่ี ี ผามานปด ไว คดิ ทบทวนไปถึงคนที่เหน็ เม่ือตอนเยน็ หรือตัวเองอาจจะตาฝาดไปเอง ทเ่ี หน็ ผหู ญงิ ยนื อยูหลังผา มา น จงึ ข้นึ ขจ่ี ักรยาน แลว คอยๆปนผา นหนา บานไปอยางปกติ จนสามารถเหน็ ตัวบานเตม็ ๆ หางตา ก็เหน็ อะไรบางอยาง จึงเหลยี วไปมองทันที ปรากฏวา ผหู ญิงคนนนั้ ยนื แอบอยูข า งหนาตา งบนชนั้ สอง แลว มองลงมาที่คณุ แคร ทนั ทที ่คี ณุ แครห นั ไปมอง ผหู ญงิ คนนน้ั คอยๆเดนิ ออกมาจากมุมหนาตา ง ใหค ณุ แครไดเ ห็น ชดั เจนยิ่งข้ึน ใสเ สือ้ ยดื สขี าว แตเหมือนกบั มีคราบเลือดไหลลงจากคอจนเปอ นไปถงึ กางเกง และท่ี สาํ คัญ ตําแหนงของลําคอไมไดต้งั ตรงปกติ แตก ลับหอยตกลงมาบนไหปลารา มเี สยี งไอ \"แคก ๆ\" เบาๆ เหมือนที่คุณแครเคยไดย ินผา นโทรศพั ทไ มม ีผิด คุณแครร สู กึ เหมอื นกับไรเ รย่ี วแรง ไมร ูวา ตวั เองยืนช็อกอยนู านแคไ หน จนมาไดสตกิ ็ตอนท่ี ผูหญิงคนนั้นเรม่ิ ไอเสยี งดังขึ้นเรื่อยๆ คณุ แครรวบรวมสติเทาทีม่ ี ออกแรงปน จักรยานเตม็ ที่ จน ผา นมาประมาณสามหลัง รูสกึ ระแวงหลงั อยตู ลอดเวลา จงึ ไดห ันกลบั ไปมอง ปรากฏวา เหน็ ผหู ญงิ คนนัน้ ชะโงกตวั ออกมา จากรัว้ หนาบา น ไออยตู ลอดเวลา \"แคก ๆๆๆ\" แลว จอ งมาทางคุณแคร ทาํ ใหค ุณแครส ะดุงจนตวั โกง รอ งตะโกนโวยวายจนสุดเสียง ใหบา นหลงั ไหนกต็ ามไดยนิ แลวชว ยออกมาดา มาวา อะไรบางก็ ยังดี แตท ุกหลงั กลับเงยี บสนดิ เหมอื นกับวาไมมีใครอาศยั อยใู นซอยแหงนีเ้ ลย คุณแครหลบั หู หลบั ตาปน ไปจนถึงปลายซอย หกั เล้ยี วขวาเพือ่ ทีจ่ ะตรงออกทา ยหมบู า น จงั หวะนั้นคณุ แคร ลอหนั กลบั ไปมองอกี คร้ัง

ภาพที่เห็นคอื เหน็ ผูหญงิ คนนนั้ ยืนคอพบั อยกู ลาง ถนน โนมตวั มาขางหนา เลก็ นอย แลวแหงะหวั ขนึ้ มามองเล็กนอ ย ทาํ ทา เหมอื นกาํ ลงั จะออกตวั ว่งิ คณุ แครเหน็ แบบนนั้ ก็ ตกใจกลวั สดุ ขีด ความ กลวั วงิ่ แลน ไปท่วั รา งกาย จนรูส ึกจุกหนาอก นึกในใจวา นถ่ี ึงกบั จะวง่ิ ไลก นั เลยเหรอ รีบใสแ รงปนจักรยานสุดตวั ใจเตน แรง จนมันจะทะลุออกมาจากอก หลับหหู ลับตาปน โดยไมสนใจอะไรทัง้ นน้ั เสียงของโซจักรยานลั่นดงั \"แกรงๆๆ\" เหมือนกบั วามันจะขาดซะใหได จนมาถงึ รา นขายขาวโตรงุ คณุ แครพ งุ เสยี บเขาขา งรา น แลวลงมานง่ั พักรวิ ฟตุ บาต น่ัง หอบหายใจดว ยความเหนอื่ ย พยายามสงบสติจนรสู กึ ดีขน้ึ จงึ รีบปนจกั รยานกลบั บา นใหเ รว็ ท่ีสดุ คณุ แครนอนจบั ไขฝนรา ยอยูส องถงึ สามวนั และตองใชเวลาหลายอาทิตย กวาความกลัว มนั จะเรม่ิ คลายออกไปเรอื่ ยๆ และน่กี ค็ อื เรอ่ื งราวทงั้ หมด