นิทานคติและธรรมทัศนะ

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ศิษยว์ อนถามอาจารยฐ์ านร้อนใจ \"ทาํ อยา่ งไรไปนิพพานอาจารยข์ า?\" \"อ๋อ มนั ง่ายนีกระไรบอกให้นา คือคาํ ว่าฝนอิฐเป็นกระจกเงา\" \"อาจารยค์ รับเขาคงว่าเราบา้ ใหญ่ แมฝ้ นไปฝนไปก็ตายเปล่า\" \"นนั แหล่ะเนอ้ มนั สอนใหแ้ ลว้ ไม่เบา ว่าใหเ้ ราหยดุ หาหยดุ บา้ ไป ไม่มีใครฝนอิฐเป็ นกระจก ไม่ตอ้ งยกมากล่าวเขา้ ใจไหม นิพพานนนั ถึงไดเ้ พราะไม่ไป หมดตนไซร้ว่างเห็นเป็ นนิพพาน ถา้ ฝนอิฐก็ฝนให้ไม่มีเหลือ ไม่มีเชือเวียนไปในสงสาร ฝนความวุ่นเป็นความว่างอยา่ งเปรียบปาน ฝนอิฐดา้ นใหเ้ ป็นเงาเราบา้ เอง\" ฯ หนา้ 151 จาก 151

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ยิงวิงไล่ยงิ ยืดไกลออกไปนีคือตณั หาล่ะใหเ้ หนือยหอบ. ยิงอยาก \"ยิง\" ไม่ไดห้ ยดุ แมอ้ ยากเป็นพระอรหนั ต;์ เพราะพระอรหนั ต์ คือ ผู้\"หมดอยาก\" และเป็นผหู้ ยดุ สนิทแลว้ . เอาธาตอุ ยาก วิงไล่ธาตุหยดุ อยากฉนั ใด, ฝนอิฐเป็นกระจกก็ เหนือยเปล่าฉนั นนั . ถา้ จะฝนตอ้ งฝนให้หมดไม่มีเหลือ ไม่เป็นอิฐ ไม่เป็นกระจกอีก เลย. ขอขอบคุณ ท่านพุทธทาส หนา้ 152 จาก 152

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เจา้ นนั ล่ะบาป พระอาจารยเ์ ซนรูปหนึงออกธุดงคพ์ ร้อมกบั ศิษย์ ในขณะทีเดิน ผา่ นแม่นาํ ผเู้ ป็นศิษยเ์ ห็นเรือโดยสารทีเจา้ ของเรือกาํ ลงั เขน็ ออก จากฝังซึงระหว่างทางทีเขน็ จากฝังเพือลงไปในแม่นาํ ไดท้ บั กงุ้ หอยปูปลาตายเป็นอนั มาก ผเู้ ป็นศิษยเ์ กิดความสงั เวชขึนในใจ จึง ไดเ้ ปรยขึนว่า \"ช่างไม่กลวั บาปกลวั กรรมกนั เลยหรืออยา่ งไรถึง ไดพ้ รากชีวิตใหแ้ ตกดบั ไปเป็นอนั มากเช่นนนั \" \"นายเรือไม่บาป\" พระอาจารยแ์ ยง้ ขึนดว้ ยเสียงทีเรียบเฉย \"เช่นนนั เป็นบาปของผโู้ ดยสารหรือขอรับพระอาจารย์เพราะเป็น ตน้ เหตุให้นายเรือตอ้ งทาํ เช่นนนั \" \"ผโู้ ดยสารไม่บาป\" \"แลว้ บาปในครังนีตกอยทู่ ีใครละขอรับ\" \"เจา้ นนั ล่ะบาป\" ไดย้ ินเช่นนนั ความสงสยั ก็เกิดขึนในใจของผเู้ ป็นศิษยท์ นั ที เพราะ เขาไม่เขา้ ใจเลยว่าอยๆู่ บาปทาํ ไมถึงมาตกทีเขาได้ \"พระพุทธองคต์ รัสไวว้ ่า กรรมตอ้ งมีเจตนาเป็นทีตงั เมือไม่มี เจตนากรรมยอ่ มไม่เกิด แต่เจา้ กลบั ชีถกู ผิดในสิงทีไม่มีตวั ตน แลว้ บาปจะตกอยทู่ ใี ครถา้ ไม่ใช่เจา้ \" หนา้ 153 จาก 153

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา \"เหตุบางอยา่ งเราก็ไม่สามารถชีชดั ลงไปได้อยา่ งเรืองของเจตนา คนทีรู้ดีก็คือตวั ของผกู้ ระทาํ เจา้ สามารถชีชดั ไดห้ รือไม่ หากเขา ไม่มีเจตนาแต่เจา้ กลบั ชีชดั ลงไปว่าเขามีเจตนาเจา้ ถึงไดบ้ าป\" และการทีเจา้ จะหาคนทีจะรับผลของบาปก็เช่นเดียวกนั กงุ้ หอยปู ปลาเหล่านนั ซ่อนตวั อยใู่ ตพ้ ืนทราย นายเรือรู้หรือไม่ ผโู้ ดยสารรู้ หรือไม่ นายเรือประกอบอาชีพเพอื เลียงครอบครัว ผโู้ ดยสารมี เหตจุ าํ เป็นตอ้ งไปยงั ฝังตรงขา้ มเช่นนีแลว้ หากโทษว่าใครบาป ใครไม่บาป มิตอ้ งโทษไปถงึ สาเหตุเหล่านนั อีกหรือ เช่นนี เจา้ นนั ล่ะบาป แง่คิด ผดิ ไม่ผดิ บาปไม่บาป ผกู้ ระทาํ เท่านนั ทีจะรู้เจตนาดีทีสุด หนา้ 154 จาก 154

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา คิดเสียว่า เพือเอาชีวิตรอด พระอาจารยร์ ูปหนึงพาลูกศิษยอ์ อกธุดงค์ แต่เห็นว่าศิษยย์ งั ไม่ใส่ ใจในการฝึกฝนตนเท่าทีควร ในขณะเดินผา่ นป่ าพระอาจารยห์ นั ไปเห็นจิ งจอกกาํ ลงั ไลก่ ระต่ายเพือจบั เป็นอาหาร จึงชีไปให้ศิษยด์ ู แลว้ ถามว่า \"จิ งจอกตวั นนั ก็เหมือนเจา้ ในเวลาน\"ี ผเู้ ป็นศิษยไ์ ม่เขา้ ใจทีพระ อาจารยเ์ ปรียบเปรย แต่ดว้ ยความสงสารกระต่ายจึงอยาก ช่วยเหลอื \"เราควรจะช่วยกระต่ายตวั นนั หรือไม่ขอรบั \" \"ไม่ตอ้ งหรอก เจา้ ช่วยกระต่ายไดก้ จ็ ริง แต่ก็จะกลายเป็นว่าทาํ บาปทีเป็นตน้ เหตุใหห้ มาจิ งจอกอดอาหารไปหนึงมือมนั เป็นวฏั จกั รเจา้ ตอ้ งรู้จกั ปล่อยวาง แต่ถึงเจา้ ไม่ช่วยกระต่ายกน็ ่าจะเอาตวั รอดได\"้ \"ทาํ ไม พระอาจารยถ์ ึงมนั ใจเช่นนนั ขอรับ ผมคิดว่าหมาจิ งจอกตวั ใหญ่กว่า แรงก็มีมากกว่า น่าจะจบั กระต่ายไดแ้ น่ๆ อยแู่ ลว้ นี ขอรับ\" \"ดไู ปเถอะ\" แลว้ ก็เป็นอยา่ งทีพระอาจารยว์ ่า กระต่ายก็หนีไดไ้ ปในทีสุด ผเู้ ป็น หนา้ 155 จาก 155

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ศิษยไ์ ม่เขา้ ใจในสิงทีตนเห็นจึงถามผเู้ ป็นอาจารยเ์ พือคลายขอ้ สงสยั \"ทาํ ไมถึงเป็นเช่นนนั ขอรับพระอาจารย\"์ \"ฝ่ ายหนึงคิดว่าอดแค่หนึงมือก็ยงั ไม่ตายส่วนอีกฝ่ ายคิดว่านีคือ วาระสุดทา้ ย หากไม่พยายามชีวิตก็ไม่รอดเจา้ คิดว่าฝ่ ายไหนจะมี ความพยายามมากกว่ากนั \" แมผ้ เู้ ป็นศิษยจ์ ะรู้ว่าฝ่ ายเอาชีวิตรอด น่าจะมีความพยายามมากกว่า แต่ก็ยงั ไม่เขา้ ใจว่าพระอาจารย์ ตอ้ งการสอนอะไรตน ทาํ สีหนา้ ครุ่นคิด จึงไดเ้ อ่ยต่อไปว่า \"เจา้ ก็คือฝ่ ายหมาป่ าทีคิดว่ายงั หนุ่มแน่นมีเวลาเรียนรู้พระธรรม อีกมาก จึงไม่พยายามให้เตม็ ที ทงั ทจี ริงเจา้ น่าจะคิดวา่ คนเราก็มี เพียงชีวิตเดียว หากไม่พยายามให้เตม็ ทีก็จะไม่รอด\" \"กิเลสก็ไม่ต่างอะไรกบั จิ งจอกทีหิวกระหายหากไมพ่ ยายามให้ เตม็ ทีก็จะตกอยใู่ ตอ้ าํ นาจกิเลสโดยง่าย เจา้ ตอ้ งทาํ ตวั เป็นกระต่าย ทีคิดเสมอว่าตนเองมีชีวิตเดียว เจา้ ก็จะรอดจากกิเลสไดท้ กุ เมือ\" แง่คิด คนส่วนใหญ่มกั คิดว่าชีวิตเป็นเรืองง่าย จึงทาํ ใหข้ าดความ จริงจงั และความพยายาม และบ่อยครงั ก็ลม้ เลิกความตงั ใจเอาเสีย เฉยๆ เพราะคิดว่าพรุ่งนีค่อยเริ มตน้ ใหม่ก็คงไมเ่ป็นอะไร ทาํ ให้ ประสบความสาํ เร็จในชีวิตไดย้ าก ชีวิตคนเรานนั ไม่ใช่เรืองง่าย หนา้ 156 จาก 156

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เพราะมีความตายตามหลงั อยทู่ ุกขณะจิต จะตายวนั ตายพรุ่งไม่มี ใครรู้ นิทานเซนเรืองนีจึงสอนใหค้ ิดเสมอว่าให้ใชช้ ีวิตอยา่ งเตม็ ที หากไม่พยายามก็จะไม่รอด !!! หนา้ 157 จาก 157

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เรืองของความถูก-ผิด ในประเทศจีนสมยั ก่อน วดั ทวั ไปก็จะมีศาลาระฆงั ซึงภิกษทุ ี ไดร้ ับหมายก็จะมาตีระฆงั ตอนตี 4 เพือเป็นการเรียกประชุมสวด มนต์ ซึงในวดั นี ก็มีภิกษรุ ูปหนึง ตืนแต่เชา้ เทียวเกบ็ หอยทากทีอยู่ บริเวณทางเดินไปไวใ้ นทีปลอดภยั จนมีภิกษุรูปหนึงมาเห็น และ ทกั ขึนว่าทาํ ไปทาํ ไม ท่านจึงว่าเพือรักษาชีวิตสตั วโ์ ลก ภิกษุอีกรูป จึงแยง้ ว่า การนาํ หอยทากไปปล่อย เหมือนเป็นการทาํ ร้าย ชาวบา้ น เพราะหอยทากพวกนีไปทาํ ความเสียหายใหแ้ ก่สวน ภิกษรุ ูปทีสามจึงแยง้ ว่าภิกษุรูปแรก มิไดม้ ีเจตนาทาํ ร้ายใคร เพียงแต่ตอ้ งการปลดปลอ่ ยสตั วเ์ ท่านนั เมือตกลงกนั ไม่ได้ จึงได้ ไปหาหลวงพอ่ โตกซุ นั ช่วยตดั สิน เมือท่านฟังภิกษรุ ูปแรก ท่านก็ ว่าถูก ฟังรูปทีสอง ท่านก็ว่าถกู อีกเมือฟังรูปทีสาม กว็ ่าถูก เณรที นงั ฟังอยจู่ ึงแยง้ ว่าภิกษรุ ูปแรกและสองขดั แยง้ กนั อยู่ทาํ ไมถึงถูก ได้ เพราะถา้ รูปหนึงถูกอีกรูปก็ตอ้ งผิดสิ หลวงพ่อกห็ นั มาแลว้ บอกว่า เจา้ นีก็ถูกอีกคน แง่คิด เราไม่สามารถใชเ้ กณฑว์ ดั ความถูกผิดของสิงใดได้สิงทีถกู ตอ้ ง หนา้ 158 จาก 158

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ในสมยั นึง อาจผิดในอีกสมยั นึง เพราะฉะนนั เมือเราชีถกู -ผิดลง ไปในสิงใดสิงหนึงนนั เมือนนั ก็ยงั ไม่หลดุ พน้ จากโลกแห่งโลกิ ยารมณ์ไปได้ เราจึงไม่ควรยึดติดกบั สิงใดใหม้ ากเกินไป แลว้ ชีวิต จึงจะเป็ นสุข หนา้ 159 จาก 159

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา สตั บุรุษกบั คนถอ่ ย ศิษยถ์ ามอาจารยว์ ่า “สตั บรุ ุษทาํ ผิดอะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็ถกู คนตาํ หนิ ติเตียน แต่คน ถ่อยทาํ ผดิ คิดชวั สารพดั ทาํ ไมคนเขาไม่รู้สึกอะไร” อาจารยต์ อบว่า “สตั บุรุษเปรียบประดจุ ดงั หยกชิ นงามเนือหยกหากมีตาํ หนิแม้ เพียงเส้นเท่าขนแมว คนเขาก็มองเห็น และลงคะแนนว่าเป็นหยก ทีมีตาํ หนิ ส่วนคนถ่อยทีทาํ เลวทาํ ชวั ทกุ วีวนั ชวั จนชินตา ชวั ทุก ตารางนิ วชวั จนหาทีดีไม่เจอ จึงไม่มีใครนึกอยากจะตาํ หนิติ เตียน” แง่คิด เป็นคนดี มนั ยากนะ ทงั หนกั ทงั เหนือยทงั ถกู จบั จอ้ งคาดหวงั “สตั บรุ ุษ” แปลว่า คนดี คนสงบ คนทีพร้อมมูลดว้ ยธรรม นิทาน เซนเรืองนี บอกว่า “สตั บุรุษ” เป็นกนั ยาก เรามาดกู นั หน่อยว่า สตั บรุ ุษ ตอ้ งมีคุณสมบตั ิอะไรบา้ ง ในทางปฏบิ ตั ิคือคนที ประกอบธรรม 7 ประการ คอื - เป็นคนทีมีศรัทธา มีความละอายต่อบาป มีความกลวั ต่อบาป หนา้ 160 จาก 160

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เป็นคนไดย้ นิ ไดฟ้ ังมาก มีความเพียร มีสติมนั คง - ไม่ปรึกษาอะไรทีเบียดเบียนตนและผอู้ ืน - ไม่คิดอะไรเพอื เบียดเบียนตนและผอู้ ืน - ไม่พดู อะไรเพอื เบยี ดเบยี นตนและผอู้ ืน - ไม่ทาํ อะไรเพือเบียดเบียนตนและผอู้ ืน - มีความเห็นชอบ เป็นสมั มาทิฐิ - ใหท้ านโดยความเคารพ ไม่ใหแ้ บบทิ งขวา้ ง กล่าวกนั ว่า เป็นคนนนั ยาก เป็นสตั บุรุษก็ยิงยากธรรมชาติก็ได้ โปรแกรมให้เราตอ้ งเป็นสตั บรุ ุษอยแู่ ลว้ ยงั ไงๆ เรากไ็ ม่เลือกทีจะ เป็นคนถ่อย แมค้ นถ่อยจะเป็นง่ายกว่าสตั บุรุษหลายพนั หลาย หมืนเท่าก็ตามเมือธรรมชาติแห่งจิตพุทธะในตวั คนสาํ แดงเดชให้ มนุษยต์ อ้ งเป็นคนดี ยามเจอเงือนไขหนกั เหนือย จงเตรียมตวั เตรียมใจให้พร้อมอยา่ ไดท้ อ้ แทท้ กุ ขต์ รมไปเลย เพราะนีคือ ธรรมชาติ ขงจือสอนไวว้ ่า ความผิดพลาดของสตั บุรุษนนั เปรียบประดุจดงั สุริยปุ ราคา ใครๆก็มองเห็น แต่หลงั จากทีเขาแกไ้ ขขอ้ ผดิ พลาด นนั แลว้ ทุกคนก็ยงั คงเคารพนบั ถอื เขา หนา้ 161 จาก 161

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา กอ้ นหินในกระเป๋ า เยน็ วนั หนึง ในขณะทีพวกเร่ร่อนเลียงสตั วก์ าํ ลงั เตรียมตงั กระโจม ทาํ การพกั ผอ่ นนอนหลบั นนั เอง พวกเขากเ็ ห็นลาํ แสงเปลง่ รัศมี เจิดจา้ ขึน ประสาททีหกบอกพวกเขาว่า เทพเจา้ กาํ ลงั จะปรากฏ ณ บดั นีแลว้ พวกเขารีบคกุ เข่าลงกบั พืนอยา่ งนอบนอ้ ม และแลว้ เทพเจา้ ก็ปรากฏกายขึนจริงๆ เทพเจา้ พดู กบั เหล่าสาวกผซู้ ือสตั ย์ ว่า “พรุ่งนี เวลาเดินทาง เจอกอ้ นหินทีไหนก็ให้เก็บใส่กระเป๋ ามากๆ ตกกลางคืน พวกเจา้ จะมีความสุขสุดๆ แต่ขณะเดียวกนั พวกเจา้ จะมีความทุกขด์ ว้ ย” พดู จบ เทพเจา้ ก็หายไป เหล่าสาวกต่างผิดหวงั ไปตามๆกนั พวก เขาคิดว่าเทพเจา้ จะนาํ โชคกอ้ นใหญ่มาใหพ้ วกเขาเสียอีก ทไี หน ได้ เทพเจา้ กบั สงั ให้พวกเขาทาํ งานบา้ ๆ บอๆ ชิ นหนึงคือเก็บกอ้ น หินใส่กระเป๋ า เชา้ วนั รุ่งขึน แมพ้ วกเขาจะไม่พอใจ แต่พวกเขาก็ไมก่ ลา้ ขดั คาํ สงั เทพเจา้ พวกเขาหลบั หูหลบั ตา เก็บกอ้ นหินกอ้ นเลก็ ๆ ใส่กระเป๋ า ไปตามเรือง แลว้ วนั นนั ก็ผา่ นไปอยา่ งเซ็งๆ ตกเยน็ ไดเ้ วลาทีพวก หนา้ 162 จาก 162

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เขาจะตอ้ งกางเตน็ ตน์ อนพกั กนั แลว้ สาวกบางคนลว้ งกอ้ นหินใน กระเป๋ าออกมาดูโดยมิไดต้ งั ใจ ปรากฏว่าหินในกระเป๋ ากลายเป็น ทองคาํ พวกเขาดีใจมาก แต่ขณะเดียวกนั พวกเขากร็ ู้สึกเสียใจเป็น ทีสุดทีมิไดเ้ ก็บกอ้ นหินใส่กระเป๋ าใหม้ ากกว่านี แง่คิด คนขยนั มกั จะโชคดี เทพเจา้ สงั ให้กลุ่มคนเร่ร่อนเกบ็ กอ้ นหินใส่กระเป๋ า โดยมิไดบ้ อก ให้รู้ว่า ตกเยน็ กอ้ นหินจะกลายเป็นทอง กลุ่มคนเร่ร่อนเกรงกลวั อาํ นาจเทพเจา้ จึงเกบ็ กอ้ นหินใส่กระเป๋ าอยา่ งขอไปที. เทพเจา้ ใน นิทานเซนเรืองนีเปรียบเสมือนเถา้ แก่หรือเจา้ ของบริษทั พวก เร่ร่อนเลียงสตั วเ์ ปรียบเสมือนลูกจา้ งพนกั งาน เป็นธรรมดาที เจา้ ของบริษทั จะปรารถนาใหพ้ นกั งานทาํ งานอยา่ งขยนั ขนั แขง็ มี จิตใจเป็นเจา้ ของงาน มีความกระตือรือร้น มีความคิดสร้างสรรค์ เช่นเดียวกบั ลูกจา้ งส่วนใหญ่ทีมกั จะเห็นบริษทั เป็นศาลาพกั ร้อน ริมทาง พวกเขาจะทาํ งานอยทู่ ีนีชวั คราว แลว้ มองบริษทั อืนทีคิด ว่าดีกว่าบริษทั ทีทาํ งานอยู่เหตุนีเอง คนส่วนใหญ่จึงทาํ งานอยา่ ง ขอไปที เจา้ นายสงั ให้ทาํ อะไร ก็ทาํ พอมิใหถ้ ูกด่า เรืองบุกเรืองลยุ หนา้ 163 จาก 163

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เรืองลาํ บากหนกั เหนือยเลียงไดก้ เ็ ลียง หลบไดก้ ็หลบ งานใหญ่ งานเลก็ ลว้ นมิไดท้ าํ ดว้ ยจิตใจของผทู้ ีเป็นเจา้ ของงาน นิทานเซนเรืองนี สอนใหเ้ ราตระหนกั ว่า มีแต่คนทีรักงาน ขยนั ขนั แขง็ ไม่เกียงงาน ทาํ งานดว้ ยจิตสาํ นึกของผทู้ ีเป็นเจา้ ของงาน เท่านนั ชีวิตจึงจะเจริญรุ่งเรือง เปรียบไปกเ็ หมือนคนเร่ร่อนเลียง สตั วท์ ีเกบ็ หินใส่กระเป๋ าอยา่ งคนทีสาํ นึกในคาํ สงั และภาระหนา้ ที เก็บแต่กอ้ นดี เก็บจนเตม็ กระเป๋ า โดยไม่คาํ นึกถึงความหนกั เหนือยทีตวั เองตอ้ งแบกรับ ซึงมีคนประเภทนีเท่านนั ในกระเป๋ า จึงพนู ไปดว้ ยทองคาํ กอ้ นใหญ่ๆ ดีๆ นอกจากนี นิทานเรืองนียงั สอนเราอีกว่า ชีวิตเป็นอะไรทีแปลก มาก สุขมกั มาคู่กบั ทุกข์ ไดม้ กั มาพร้อมกบั เสีย ในโชคดีมีโชคร้าย ในโชคร้ายมีโชคดี ความลาํ บากนาํ มาซึงความสาํ เร็จ หนา้ 164 จาก 164

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา อยอู่ ยา่ งมีความสุข วนั หนึง ในขณะทีท่านอ๋เู ต๋อทาํ งานง่วนอยใู่ นลานวดั ก็มีญาติโยม 3 คนเดินเขา้ มาคารวะท่าน แลว้ ถามว่า “อาจารย์ พวกเรามีปัญหาอยากจะขอคาํ ชีแนะจากท่าน พวกเรา นบั ถือศาสนาพุทธมาหลายปี แลว้ แต่ทาํ ไมจิตใจจึงยงั ไม่มี ความสุขสกั ที” ท่านอู๋เต๋อวางจอบลง กล่าวว่า “อยากมีความสุขไม่ยากดอก แต่พวกท่านตอ้ งตอบอาตมามาก่อน ว่า คนเรามีชีวิตอยเู่ พืออะไร” ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา นาย ก. จึงตอบว่า “ทีมีชีวิตอยู่ ก็เพราะไม่อยากตาย” นาย ข. ตอบว่า “ทีกระผมทาํ งานหนกั ในทกุ วนั นี ก็เพราะหวงั ไว้ ว่า เมือแก่ตวั ลง จะไดอ้ ยพู่ ร้อมหนา้ พร้อมตากบั ลกู หลาน ไม่ตอ้ ง ห่วงเรืองกินเรืองอยู่ สามารถใชช้ ีวิตสบายๆ ไปจนตาย” นาย ค. ตอบว่า “กระผมไม่ไดห้ วงั อะไรเลย แต่ทีมีชีวิตอยู่กเ็ พือ เลียงครอบครัวใหม้ ีกินมีใช”้ ท่านอ๋เู ต๋อยิ มแลว้ กล่าวว่า“มิน่าเล่า พวกท่านถึงไม่มีความสุขก็สิง หนา้ 165 จาก 165

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ทีพวกท่านคิดถงึ นนั มีแต่คาํ ว่าแก่ คาํ ว่า ตาย คาํ ว่าถกู บงั คบั ให้ ทาํ งานหนกั พวกท่านมีชีวิตอยอู่ ยา่ งไม่มีอดุ มการณ์ ขาดศรัทธา ขาดความรับผดิ ชอบ ขาดความเชือมนั มนั จะมีความสุขได้ อยา่ งไร” นาย ข. แยง้ ว่า “อุดมการณ์ ศรัทธา ความรับผิดชอบ กิน แทนขา้ วไดอ้ ยา่ งนนั หรือ ?” นาย ค. เร่งเร้าว่า “ท่านอาจารยช์ ่วย บอกพวกเราทีเถิดว่า ทาํ อยา่ งไรจึงจะอยอู่ ยา่ งมีความสุขได”้ ท่านอ๋เู ต๋อถามว่า “พวกท่านคิดว่าชีวิตตอ้ งมีอะไรบา้ งล่ะถงึ จะมี ความสุข” นาย ก. ตอบว่า “ถา้ มีชือเสียงกจ็ ะมีทกุ สิงทกุ อยา่ ง แลว้ มีความสุขก็จะตามมา” นาย ข. พดู ว่า “ตอ้ งมีความรัก ถึงจะมี ความสุข” นาย ค. ตอบว่า “ตอ้ งมีเงิน ถึงจะมีความสุข” ท่านอ๋เู ต๋ อถามว่า “ถา้ เช่นนนั อาตมาขอถามพวกท่านหน่อยเถิดว่า ทาํ ไม คนมีชือเสียงแลว้ จึงมียิงทกุ ข์คนมีความรักแลว้ กลบั เจบ็ ปวด คน มีเงินมีทองแลว้ กลบั กงั วล” ชายทงั สามตอบไม่ได้ ท่านอ๋เู ต๋อพูดต่อไปว่า“อดุ มการณ์ ศรัทธา และความรับผิดชอบ ไม่ใช่สิงว่างเปล่าแต่แสดงออกในทกุ อณูของชีวิต ตอ้ ง เปลียนแปลงคติชีวิต เปลียนแปลงท่าทีเสียก่อนชีวิตจึงจะเกิด ความเปลียนแปลงอยา่ งแทจ้ ริง ชือเสียงทีทาํ ใหค้ นเรามีความสุข นนั ตอ้ งเนชือเสียงทเี กิดจากการรับใชค้ นส่วนใหญ่ ความรักทีทาํ หนา้ 166 จาก 166

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ใหค้ นเราสุขใจอยา่ งแทจ้ ริงนนั ตอ้ งความรักทีรู้จกั ให้ รู้จกั แบ่งปัน เงินทองจะมีค่าก็ต่อเมือรู้จกั บริจาค รู้จกั ช่วยเหลือคนยากจนคน จน ถา้ พวกท่านดาํ เนินชีวิตไปตามครรลองเช่นนี ชีวิตก็จะพบกบั ความสุขอยา่ งแทจ้ ริง” แง่คิด ใครขโมยความสุขของเราไป คนบางคนประสบความสาํ เร็จใน ทุกดา้ น แต่เขาก็ยงั ไม่มีความสุขทาํ ไมจึงเป็นเช่นนี ความสุขทิ งเราไปหรือเราทิ งความสุขไป? เงินทอง ความรัก เชือ เสียง ตาํ แหน่งฐานะ ไม่ไดห้ มายถึงความสุขเสมอไป เราคิดว่า นบั เงินจนมือหงิกแสดงว่ามีความสุขมากทีสุด หากเป็นเช่นนนั จริง มหาเศรษฐีก็ตอ้ งมีความสุขมากทีสุดสินะ และขอทานก็ตอ้ งทุกข์ ทีสุด จริงๆแลว้ ขอทานก็มีความสุขประสาขอทาน เผลอๆ อาจมี ความสุขมากกว่าพวกชนชนั กลางทีทาํ งานงกๆ ยงุ่ วนุ่ วายทงั วนั เสียอีก เพราะพวกเขาไม่มีความคาดหวงั ทีมากมายก็ไดว้ นั ไหน ขอทานไดเ้ งินสกั 2000 บาท ก็ดีใจมีความสุข รู้สึกว่ารวยลน้ ฟ้ า แลว้ ความสุขเป็นอารมณ์อยา่ งหนึง เกิดจากใจ ความคิดแวบหนึง ก็ทาํ ใหเ้ ราขึนสวรรคห์ รือตกนรกก็ได.้ หนา้ 167 จาก 167

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เรือง วาง นิทานเซนทีไม่เคยลืม มีพระพรรษามาก กบั พรรษานอ้ ย สองรูป เดินทางไปดว้ ยกนั จนกระทงั ทงั คู่ตอ้ งขา้ มแม่นาํ ขนาดใหญ่จาํ เป็นตอ้ งเดินขา้ ม เพราะสะพานขา้ มแม่นาํ ขาดเสียหาย พระทงั สองรูปพบผหู้ ญิงผหู้ นึงคนซึงไม่สามารถขา้ มแม่นาํ ไปได้ เนืองจากสะพานขาดนนั พระพรรษามากจึงอาสาจะให้ผหู้ ญิงนนั ขีหลงั แลว้ ขา้ มฟากไป พระพรรษานอ้ ยเห็นอยา่ งนนั จึงรู้สึกข่นุ เคืองว่าทาํ ไมพระพรรษา มากจึงทาํ อยา่ งนนั ทงั ๆ ทีเป็นพระไม่ควรจะสมั ผสั หรือใกลช้ ิด ผหู้ ญิงขนาดนี แต่ก็คิดอยใู่ นใจไม่ไดถ้ ามพระพรรษามาก หลงั จากทีขา้ มฟากเสร็จพระทงั สองรูปและผหู้ ญิงต่างก็แยกยา้ ย ไปตามทางของตน แต่ในใจของพระพรรษานอ้ ยยงั คงคิดวนเวียน ตงั คาํ ถามในใจตลอดเวลาว่าการกระทาํ ของพระพรรษามากนนั ไม่เป็นการสมควรกบั นกั บวช คิดวุ่นวายอยอู่ ยา่ งนนั เก็บเงียบอยู่ ในใจไม่ถามพระพรรษามาก ท่านคิดวนเวียนอยอู่ ยา่ งนนั ทาํ ใหท้ ่านแทบบา้ จนมาถึงจุดหยดุ พกั พระพรรษานอ้ ยอดทนเก็บเรืองในใจต่อไปอีกไม่ไหวจึงถาม พระพรรษามากว่า หนา้ 168 จาก 168

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ท่านทาํ ไมไม่สาํ รวมถึงความเป็นพระเลยทาํ ไมถงึ ไดส้ มั ผสั ผหู้ ญิง และผหู้ ญิงคนนนั เป็นคนสวยเสียดว้ ย ท่านเป็นคนบอกผมเองว่า ท่านเป็ นพระทีบริ สุทธิไม่ใช่หรื อ? พระพรรษามากประหลาดใจ แลว้ ยอ้ นกลบั ไปถามพระพรรษา นอ้ ยว่า \"ผมวางผหู้ ญิงสวยคนนนั ไปตงั หลายชวั โมงแลว้ เหตใุ ดท่านยงั อมุ้ ผหู้ ญิงคนนนั อยอู่ ีกเล่า\" หนกั ป่ าวครับ ถา้ หนกั ก็ปล่อยวาง หนา้ 169 จาก 169

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ไม่พึงพิงตวั อกั ษร มีอาํ มาตยท์ ่านหนึงในราชวงศถ์ งั นอกจากเป็นผมู้ ีชือเสียงแลว้ ยงั ปฏิบตั ิธรรมในแนวนิกายเซน ท่านสนใจและชอบคน้ ควา้ เรืองราวเกียวกบั นิกายเซน และยงั ชอบจดบนั ทึกเรืองราวการปฏิบตั ิธรรมของตวั เองไว้ แลว้ รวบรวมทาํ เป็นเล่ม วนั หนึง ท่านนาํ หนงั สือทีรวบรวมไวไ้ ปใหท้ ่านฮวงโป อยา่ งนอบ นอ้ ม เพือขอคาํ ชีแนะจากท่านฮวงโป ไม่นึกว่าท่านฮวงโปเมือรบั ไปแลว้ โยนไปไวบ้ นโตะ๊ อยา่ งไม่ไยดี ท่านอาํ มาตยร์ ู้สึกกระอกั กระอว่ นใจอยา่ งบอกไม่ถกู พลางนึกว่า ท่าน ฮวงโปคงจะตาํ หนิทีไม่ไดน้ าํ อะไรติดมือมาดว้ ย ขณะทีกาํ ลงั เอ่ยปากจะพูด ท่านฮวงโปก็บอกว่า“เจา้ เขา้ ใจ ความหมายทีทาํ หรือเปล่า” “ไม่เขา้ ใจ” ท่านอาํ มาตยต์ อบ ท่านฮวงโปพูดต่อว่า“เซนเป็นการสืบทอด นอกขอบข่ายของศาสนา ไม่พึงพิงตวั อกั ษร แลว้ เจา้ ทาํ ไมถึง หนา้ 170 จาก 170

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา นาํ หลกั ธรรม มาทาํ เป็นตวั อกั ษร เป็นหนงั สือ นีไม่ใช่เป็นการ ทาํ ลายหลกั ธรรมอนั แทจ้ ริงหรอกหรือ” ท่านฮวงโปเป็นคนเปิ ดเผย พูดจาตรงไปตรงมา ท่านสูง 7 ฟตุ มี เมด็ เนือเป็นกอ้ นกลมๆเหมือนไข่มกุ งอกติดอยทู่ ีหนา้ ผาก หนา้ 171 จาก 171

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ตวั รู้ ครังหนึง ท่านเว่ยหล่างไปพกั คา้ งแรมทีบา้ นหลงั หนึง ขณะที กาํ ลงั จะนอนพกั ผอ่ นในช่วงบ่าย ไดย้ ินเสียงคนกาํ ลงั สวดมนต์ เลยลกุ ขึนไปถามผนู้ นั ว่า “เจา้ เขา้ ใจ ความหมายของบททีสวดหรือเปล่า ” “บางตอนเขา้ ใจยากจริงๆ” ท่านเว่ยหล่างเลยอธิบายใหฟ้ ังบาง ตอนของบทสวดว่า “เมือเราอยใู่ นโลกแห่งมายาจอมปลอมนีจนผมหงอกขาวหมดไป ทงั หวั แลว้ พวกเราตอ้ งการอะไร? และเมือไฟแห่งชีวิตกาํ ลงั จะมอดลง ใจเตน้ อ่อนลง และลมหายใจ กาํ ลงั จะขาดรอนๆ อะไรคือสิงสุดทา้ ยทเี ราหวงั ? และเมือกายของเรากาํ ลงั เน่าเปื อยอยใู่ นสุสาน ธาตกุ ลบั คืนสู่ธาตุ ธาตดุ ินสู่ดิน ชีวิตกลายเป็นสิงไร้ความรู้สึกในความว่างเปลา่ แลว้ เราอยทู่ ไี หน?” หนา้ 172 จาก 172

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา คนทีสวดมนตน์ นั ไดช้ ีคาํ หลายคาํ ในคมั ภีร์ทีไม่เขา้ ใจความหมาย แลว้ ถาม ท่านเว่ยหล่างยิ มๆแลว้ ตอบว่า “ขา้ พเจา้ ไม่รู้หนงั สือ ท่านถามมาเลยดีกว่า\" คนๆนนั รู้สึกแปลก ใจแลว้ พูดขึนว่า “ท่านอ่านหนงั สือไม่ออก ท่านจะเขา้ ใจความหมาย เขา้ ใจหลกั ธรรมไดอ้ ยา่ งไร?” ท่านเว่ยหล่างตอบว่า“หลกั ธรรมของพทุ ธะ กบั ตวั หนงั สือไม่ เกียวกนั ตวั หนงั สือเป็นเพียงเครืองมือทจี ะเรียนรู้ สิงทีจะเขา้ ใจหลกั ธรรมคือจิตคอื ตวั รู้ ไม่ใช่ตวั หนงั สือ ท่านเว่ยหล่างรับตาํ แหน่งพระสงั ฆนายกโดยทียงั ไมไ่ ดบ้ วชหลงั รับตาํ แหน่งตอ้ งหนีภยั จากพระทีเป็นศิษยพ์ ี ไปอยใู่ นป่ ากบั พรานป่ า 15 ปี ถึงจะกลบั มาในเมืองแลว้ บวช หนา้ 173 จาก 173

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อยกู่ บั ปัจจบุ นั พระชิงหลวนแห่งญีป่ นุ เมือตอนทีอายุ 9 ขวบ ก็คิดทีจะออกบวช จึงไปขอบวชกบั พระอาจารยฉ์ ือเจิ น พระอาจารยบ์ อกว่า “เจา้ อายยุ งั นอ้ ย คิดจะบวชทาํ ไม ?” ชิงหลวนตอบว่า “แมข้ า้ พเจา้ จะอายยุ งั นอ้ ย แต่พ่อแม่เสียชีวิต หมดแลว้ และเพราะเหตวุ ่าขา้ พเจา้ ไม่รู้ว่า คนเราทาํ ไมตอ้ งตาย ทาํ ไมตอ้ งแยกจากพ่อแม่เพือทจี ะสืบคน้ หา ตน้ ตอของสิงเหล่านีขา้ พเจา้ จึงตอ้ งบวช” พระอาจารยร์ ู้สึกชมชอบอดุ มการณ์อนั ดีนนั จึงพูดวา่ ”ดีแลว้ อาจารยจ์ ะรับเจา้ เป็นศิษย์ แต่คืนนีก็คาํ แลว้ ไวพ้ รุ่งนีจะทาํ การบวชให้เจา้ ” แต่ชิงหลวนพดู ว่า “ขา้ พเจา้ อายยุ งั นอ้ ย ไม่ทราบว่าจะรักษาความคิดทีจะบวชจนถึงพรุ่งนีไดห้ รือ เปล่า และท่านอาจารยก์ ็อายมุ ากแลว้ กไ็ ม่สามารถจะรับรองไดว้ ่า หนา้ 174 จาก 174

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา พรุ่งนีเชา้ อาจารยจ์ ะยงั มีชีวิตอยอู่ ีกหรือเปล่า” พระอาจารยฟ์ ัง แลว้ รู้สึกปลืมปี ติยิงนกั บอกว่า “ถกู ตอ้ ง เจา้ พดู ไม่ผิดเลย ตอนนีจะบวชใหเ้ จา้ ทนั ที” ทีเมืองจีนสมยั ราชวงศถ์ งั ผทู้ ีจะบวช จะตอ้ งผา่ นการสอบ คดั เลือกก่อน พระถงั ซาํ จงั ตอนนนั อายเุ พียง 12 ปี สอบไม่ผา่ น รู้สึกเสียใจจนร้องไหผ้ คู้ ุมสอบ เจิงซ่านกว่อ ถามว่า “ร้องไหท้ าํ ไม” ซาํ จงั ตอบว่า“อยากสืบทอดศาสนาของพระพุทธ องค์ และใหเ้ มลด็ พนั ธุ์แห่งพทุ ธะเป็นทีเลืองลือไปทวั ปฐพ”ี ผคู้ ุมเห็นอุดมการณ์อนั สูงส่งนนั จึงอนุญาตให้บวช ซึงต่อมาทงั สองท่านก็มีชือเสียงไปทวั โลกและทาํ คุณประโยชน์ให้กบั ศาสนามากจริงๆ หนา้ 175 จาก 175

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ปฏิบตั ิธรรมอยา่ งไร พระอาจารยว์ อ้ หลนุ หลงั จากบาํ เพญ็ เพียรอยหู่ ลายปี ก็นึกว่า ตนเองรู้แจง้ แลว้ จึงไปหาท่านเวย่ หล่างเพือทดสอบภูมิธรรม พร้อมกบั เขียนโศลกว่า วอ้ หลุนมีเทคนิคและวิธี ทจี ะสามารถดบั ร้อยความคดิ ได้ สิงทีมากระทบจิตไม่เกิดตน้ โพธิเติบโตขึนทกุ วนั ?????????? ?????????? (โศลกบทนีตอ้ งกาํ กบั ภาษาจีนดว้ ยเพราะแตกต่างจากทีท่านพทุ ธ ทาสแปลไวเ้ ลก็ นอ้ ย) ท่านเว่ยหล่างเมืออ่านแลว้ ไดพ้ ดู กบั ลูกศิษยว์ ่าวอ้ หลนุ ยงั ไม่ได้ เขา้ ถึงหลกั ธรรมอยา่ งแทจ้ ริง หนา้ 176 จาก 176

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หากปฏิบตั ิธรรมลกั ษณะนีตอ้ งตายแน่ คิดว่าสิงทีมากระทบจิตไม่ เกิดเป็นความสามารถอยา่ งสูง เป็นความเขา้ ใจทีผดิ เราปฏิบตั ิธรรมเพอื เป็นพุทธะทีมีชีวิต ไม่ใช่เป็นพุทธะทีตายแลว้ กลายเป็น ทองไมด้ ินหรือหิน แลว้ จะเป็นพทุ ธะอยา่ งไร ไม่สามารถฉุดช่วยผคู้ น แลว้ จะมี ประโยชนอ์ ะไร ท่านเว่ยหล่างจึงแต่งโศลกตอบไปว่า เว่ยหล่างไม่มีเทคนิคและวิธี ร้อยความคิดก่อเกิดไมม่ ีหยดุ สิงทีมากระทบจิตยอ่ มเกิดแลว้ ตน้ โพธิจะเติบโตไดอ้ ยา่ งไร ?????????? ?????????? เหล่าลกู ศิษยไ์ ม่เขา้ ใจ ท่านเว่ยหล่างจึงอธิบายใหฟ้ ังวา่ ทกุ สิงที ตอ้ งใชเ้ ทคนิคและวิธีลว้ นแต่ตอ้ งใชค้ วามสามารถ จิตยอ่ มจดจ่ออยกู่ บั ความสามารถในการกระทาํ นนั ยงั เป็นการยึด ติดอยกู่ บั การกระทาํ ยงั ใชไ้ ม่ได้ไม่จาํ เป็นตอ้ งไปดบั ความคิด หนา้ 177 จาก 177

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ไม่มีความคิดแลว้ จะไปทาํ อะไรได้ หากไม่มีความคิดก็เหมือนกบั กอ้ นหินกอ้ นใหญ่กอ้ นหนึง เหมือนกบั เวลาทีเราแสดงธรรมหรือฟังธรรมตอ้ งใชค้ วามคิดร่วม ดว้ ย แมม้ ีความคิดแต่ไม่ยดึ ติดกบั รูปลกั ษณ์นนั ก็เหมือนกบั ไม่มี ความคิด ส่วนตน้ โพธินนั แสดงถึงจิตเดิมแทข้ องพทุ ธะ ไม่เพิมไม่ลดไม่ เกิดไม่ดบั แมจ้ ะปฏิบตั ิธรรมจนเป็นพทุ ธะแลว้ ก็ไม่ไดเ้ พิมอะไรแมแ้ ต่นิดเดียวแลว้ จะมีอะไรเตบิ โตไดอ้ ยา่ งไร หนา้ 178 จาก 178

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ไมเ่ หลือจิตปกติธรรมดา ลกู ศิษยค์ นหนึงมาถามพระอาจารยว์ ่า “ ศิษยน์ งั สมาธิทกุ วนั สวด มนตบ์ ่อยๆ นอนแต่หวั คาํ ตืนแต่เชา้ จิตไม่คิดฟ้ ุงซ่าน ในสถานทีปฏิบตั ิธรรมแห่งนี รู้สึกจะไม่มีใครขยนั ไปกว่าขา้ พเจา้ แลว้ ทาํ ไมถึงยงั ไม่รู้แจง้ สกั ที “ พระอาจารยน์ าํ นาํ เตา้ และเกลือหยาบใหล้ กู ศิษย์ แลว้ บอกว่า “ เจา้ นาํ นาํ เตา้ นีไปใส่นาํ ให้เตม็ แลว้ ใส่เกลือเขา้ ไป ถา้ หากมนั ละลายทนั ที เจา้ จะรู้แจง้ ทนั ที “ ลกู ศิษยท์ าํ ตามวิธีทีอาจารยบ์ อก สกั ครู่ก็กลบั มาบอกว่า “ ปากนาํ เตา้ เลก็ ไป ใส่เกลือลงไปมนั ไม่ละลาย เอาตะเกียบลงไป ก็คนไม่สะดวก ดแู ลว้ ศิษยค์ งจะไม่สามารถรู้แจง้ ไดแ้ ลว้ “ พระอาจารยเ์ ลยเทนาํ ออกไปบางส่วน ใส่เกลอื ลงไปแลว้ เขยา่ สกั ประเดียวเกลือก็ละลาย พระอาจารยพ์ ูดตอ่ ว่า หนา้ 179 จาก 179

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ ขยนั ทงั วนั ไม่เหลือจิตปกตไิ วบ้ า้ ง ก็เหมือนกบั นาํ เตา้ ทีใส่นาํ จน เตม็ แลว้ เขยา่ ไม่ได้คนไม่ได้ จะละลายเกลอื ไดอ้ ยา่ งไร แลว้ จะรู้แจง้ ไดอ้ ยา่ งไร? “ “หรือว่าไม่ขยนั แลว้ จะรู้แจง้ ได้“ ลกู ศิษยถ์ าม “ การปฏิบตั ิธรรมก็ เหมือนการดีดพิณ สายพิณตึงเกินไป ยอ่ มขาดง่าย สายพิณทีอ่อนเกินไปก็ไม่เกิดเสียงทางสายกลาง จิตปกติ ธรรมดา ถึงจะเป็นฐานทีทาํ ให้เกิดการรู้แจง้ “ หนา้ 180 จาก 180

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ๖. นกทีบินหลงทาง ทีภเู ขาตา้ เยยี น มีพระรูปหนึงปฏิบตั ิธรรมอยทู่ ีนนั ทา่ นเป็นพระที เทศนเ์ ก่งมาก ท่านมกั จะใชส้ ิงทีมีชีวิตรอบตวั สอดแทรกธรรมะจากนนั ก็ใชค้ าํ ง่ายๆแต่งเป็ นโศลก มีอยคู่ รังหนึง อบุ าสกท่านหนึงถามท่านว่า “ มีคนพูดกนั ว่า การบชู าใดๆต่อพระพุทธเจา้ ทงั ปวงในสากลโลก ก็ไม่เท่ากบั การบชู าต่อผทู้ ีดาํ เนินตามทางแห่งมรรคเพียงคนเดียว ไม่ทราบว่าพระพทุ ธเจา้ ทงั ปวงเป็นอยา่ งไร? คนเดินตามทางเดิน แห่งมรรคมีบุญกุศลใด “ พระรูปนนั พูดเป็นโศลก ว่า “ เพียงแค่มีเมฆหมอกมาบดบงั นกก็ยงั หลงทางบินกลบั รัง \" หนา้ 181 จาก 181

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา \" เป็นเพราะว่ามีเมฆหมอกมาปิ ดทางกลบั รังของนก นกจึงหาทาง กลบั รังไม่ถกู ถา้ เรามวั แต่บชู าพระพทุ ธองค์ จิตยอ่ มจดจ่อและยดึ ติดอยกู่ บั องคพ์ ระ ทาํ ใหต้ วั เองกลบั เดินหลง ทาง ผทู้ ีเดินตามทางแห่งมรรคยอ่ มทาํ ใหจ้ ิตตวั เอง สะอาด และสว่างกลบั มารู้จกั ตวั เอง จิตจึงไม่หลงทาง “ อุบาสกคนนนั ถามต่อว่าโบสถว์ ิหารเป็นดินแดนแห่งความสงบ และสะอาด ทาํ ไมถึงตอ้ งตีกลองและเคาะ “ ปลาไม้ ” พระรูปนนั ตอบเป็นโศลกว่า “ เพือตีใหเ้ สียงกอ้ งกงั วานไป เพือมิให้เหล่ามงั กรนงั คาํ นบั “ วดั ทีเงียบสงบตอ้ งตีกลองและเคาะ “ ปลาไม้ ”มีความหมายที ลึกซึงแฝงอยใู่ นนนั ธรรมดาปลาอยใู่ นนาํ ไมเ่ คยปิ ดตา ดงั นนั การเคาะ ”ปลาไม”้ จึงเป็นการแสดงถึงความ ขยนั ฝึกฝน ไม่เกียจคร้าน การตีกลองก็เพือยาํ เตอื นให้ผคู้ น เลิกทาํ บาป และสร้างกุศล อุบาสกท่านนนั ถามต่ออีกว่า หนา้ 182 จาก 182

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ เมือปฏิบตั ิธรรมอยกู่ บั บา้ นก็ได้ทาํ ไมถึงตอ้ งออกบวชอีก “ พระรูปนนั ตอบเป็นโศลกว่า “ นกยงู แมจ้ ะมีปี กทีสวยงาม แต่ก็บินไดไ้ ม่สูงเฉกเชน่ นกอืน “ \" การปฏิบตั ิธรรมทีบา้ นเป็นสิงทีดีแต่เมือบวชแลว้ ยอ่ มจะตงั มนั และแน่วแน่กว่า ยอ่ มจะไปไดไ้ กลกว่า “ หนา้ 183 จาก 183

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ผดิ บาปทีใคร ศิษยแ์ ละอาจารยเ์ ดินผา่ นท่านาํ ริมทะเล เห็นชาวเรือกาํ ลงั จะนาํ เรือออกจากท่าเพือทีจะไปส่งผโู้ ดยสาร หลงั จากเรือลงนาํ ไปแลว้ ทีชายหาดมี กงุ้ หอย ปู ปลา โดนทบั ตาย เป็นจาํ นวนมาก ทาํ ให้เห็นแลว้ รู้สึกน่าสงสารยิงนกั ลูกศิษย์ : ขณะทีชาวเรือนาํ เรือออกไปนนั ทาํ ให้ กุง้ หอย ปู ปลา แถวนนั ตายไปไม่นอ้ ย ขอถามหน่อยว่า เป็นความผิดบาปของชาวเรือหรือผโู้ ดยสาร พระอาจารย์: ไม่ไดเ้ ป็นบาปของชาวเรือ และไม่ไดเ้ ป็นบาปของ ผโู้ ดยสาร ลูกศิษย์ : ถา้ ไม่ไดเ้ ป็นบาปของทงั สองฝ่ าย แลว้ จะเป็นบาปของ ใคร พระอาจารย์: ก็เป็นของเจา้ นะซี หนา้ 184 จาก 184

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระอาจารยพ์ ดู ต่อว่า“ พทุ ธศาสนาแมจ้ ะพูดถึงวฏั สงสาร แต่ใน แง่ของคน เมือพดู ในฐานะเป็นมนุษย์ เรืองราวบางอยา่ ง บางครังก็ไม่สามารถพดู ใหช้ ดั แจง้ ลงไปได้ ชาวเรือประกอบอาชีพนีเพือหาเงินเลียงปากทอ้ ง ผโู้ ดยสารจาํ เป็นตอ้ งขึนเรือ เพราะตอ้ งเดินทาง กงุ้ ปู โดนเรือกด ทบั เพราะซ่อนตวั อยใู่ นทราย นีเป็นความผดิ ใคร ? กรรมเกิดจากจิต จิตไม่มี กรรมกไ็ ม่มี จิตไมม่ ี จะสร้างกรรมไดอ้ ยา่ งไร แมจ้ ะมีบาปกรรม ก็เป็นบาปทีเกิดจากความไม่ตงั ใจ แต่เจา้ สิงทีไม่มีสร้างใหม้ ี สร้างผิดถูกขึนมาเอง แลว้ นีจะไม่ใช่ผิดบาปทีเจา้ หรอกหรือ ? หนา้ 185 จาก 185

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา นายพลจะออกบวช นายพลท่านหนึงทาํ สงครามป้ องกนั ชายแดนอยแู่ ถบทะเลทราย เป็นเวลาถงึ สิบกว่าปี ตอนนีเมือนึกถึง คมหอกศาสตราวุธและสภาพสงครามทีมีเลือดไหลนองดงั สายนาํ จิตก็ยากทีจะสงบลงได้เลยมาหาพระอาจารยเ์ พือจะขอ ออกบวช “ พระอาจารย์ ขา้ พเจา้ เบือสงครามเหลือเกิน ตอนนีรู้สึกปลงไป หมดแลว้ ขอให้พระอาจารยเ์ มตตา รับขา้ พเจา้ เป็นศษิ ยเ์ ถอะ ” “ เจา้ ทาํ สงครามมาเป็นแรมปี กลินอายแห่งการฆ่ายงั มีอยเู่ ยอะ และยงั มีครอบครวั ให้เป็นห่วง ไม่เหมาะทีจะบวชตอนนีไวร้ ออีกสกั ระยะก่อน“ พระอาจารย์ ตอบ “ ขา้ พเจา้ แมจ้ ะอยใู่ นสงครามมานาน นนั เป็นเพราะความจาํ เป็น บงั คบั ขา้ พเจา้ เกลียดสงครามเป็นทีสุด หนา้ 186 จาก 186

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ตอนนีขา้ พเจา้ วางทุกอยา่ งลงไดห้ มดแลว้ ลูกและภรรยา ครอบครัวกไ็ ม่เป็นปัญหา บวชให้ขา้ พเจา้ เถอะ “ “ รออีกสกั ระยะหนึงก่อน “ พระอาจารยพ์ ดู แลว้ ก็เดินกลบั เขา้ วดั ท่านนายพลเลยจาํ ใจตอ้ งกลบั บา้ นไป รุ่งขึนแต่เชา้ ตรู่ ท่านนายพลก็มาทีวดั อีก พระอาจารยเ์ ลยทกั ว่า “ ท่านนายพลทาํ ไมถึงตืนมาไหวพ้ ระแต่เชา้ “ “เพือดบั ไฟอนั ร้อนรุ่มในหวั อก เลยตืนเชา้ มาไหวพ้ ระพุทธองค์ “ พระอาจารยเ์ ลยเหยา้ แหยก่ ลบั ไปว่า “ตืนแต่เชา้ มาอยา่ งนี ไม่กลวั เมียมีชูห้ รือ ? “ ท่านนายพลรู้สึกโกรธจดั จึงร้องด่าออกมาตามความเคยชินทีอยู่ ในสงคราม ว่า “ !!!!! เจา้ ทาํ ไมพูดจาทาํ ร้ายคนขนาดนี “ พระอาจารยห์ วั เราะเบาๆ พูดมาเป็นโศลก ว่า หนา้ 187 จาก 187

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา โบกพดั เพียงเบาๆ ไฟในอกก็ คุ กรุ่น มทุ ะลุอยา่ งนีหรือ คือการวางลงไดแ้ ลว้ ท่านนายพลฟังแลว้ หนา้ แดงกลาํ ไม่สามารถโตต้ อบอะไรไดอ้ ีก หนา้ 188 จาก 188

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อะไรคือโฉมหนา้ ดงั เดิมก่อนเราเกิดมา หลงั จากทีพระจวีจือบวชไดไ้ ม่นาน วนั หนึงมีภิกษุณีมาทีวดั ภิกษณุ ีนนั ใส่หมวกทีสานดว้ ยไมไ้ ผ่ และถือกระบองทที าํ ดว้ ยตะกวั มาถึงก็เวียนรอบพระจวีจือ 3 รอบ “ถา้ เจา้ พดู ออกมาได้ ขา้ พเจา้ จะถอดหมวกนีออก” พระจวจี ือไม่รู้ ว่าจะพดู อะไร ภิกษณุ ีนนั เลยขอลากลบั พระจวีจือเห็นว่าใกลค้ าํ แลว้ เลยบอกให้พกั คา้ งคืนทวี ดั ก่อน “ถา้ เจา้ พดู ออกมาได้ ขา้ พเจา้ ก็จะอยกู่ ่อน” แต่พระจวจี ือไม่ทราบ ว่า ภิกษุณีนนั ตอ้ งการใหพ้ ูดอะไร หลงั จากเรืองนีผา่ นไป พระจวีจือ รู้สึกสงั เวชใจมาก ทีไม่สามารถตอบภิกษุณีนนั ได้ เมือพระอาจารยข์ องพระจวีจือมาหา พระจวีจือจึงเลา่ เหตุการณ์ ใหฟ้ ัง พระอาจารยไ์ ม่พูดอะไร ไดแ้ ต่ชหู วั แม่มือให้พระจวีจือดู พระจวจี ือจึงรู้แจง้ ทนั ที หนา้ 189 จาก 189

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา หลงั จากนนั เมือมีผมู้ าถามธรรมมะ พระจวีจือจะตอบคาํ ถามดว้ ย การชหู วั แม่มืออยา่ งเดียว ครันเวลานานเขา้ สามเณรในวดั ก็ เลียนแบบบา้ ง ทกุ ครังทีอาจารยไ์ ม่อยู่ เมือมีผมู้ าถามธรรมะ ก็จะชหู วั แม่มือ ขึนมาเหมือนกนั เรืองรู้ถงึ หูพระจวจี ือ จึงถามเณรนอ้ ยว่า “อะไรคือพระธรรม?” เณรนนั ยกหวั แม่มือขึนมาเป็นคาํ ตอบ พระจวีจือเลยใชม้ ีดตดั หวั แม่มือนนั จนขาด เณรนอ้ ยนนั ร้องลนั พระจวีจือถามต่อทนั ทีว่า “อะไรคือโฉมหนา้ ดงั เดิมก่อนเราเกิดมา” เณรนอ้ ยยกหวั แม่มือ ขึนมาตามความเคยชิน เมือไม่เห็นหวั แม่มือ จึงเกิดการรู้แจง้ ขึนมาทนั ใดนนั ( เรืองนีเป็นเพียงแค่นิทาน จริงหรือเทจ็ อยา่ งไรคงไม่มีใครทราบ ได้ ) หนา้ 190 จาก 190

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา สงั ฆปริณายกองคท์ ี 4 กบั ฝ่ าหยง สงั ฆปริณายกองคท์ ี 4 มีนามว่า เตา้ สิ นวนั หนึงท่านผ่านไปที ภเู ขาหนิวโถว ซึงเป็นทอี ยขู่ องท่านฝ่ าหยง จึงแวะไปหา ท่านฝ่ าหยงเห็นท่านเตา้ สิ นมาก็ไม่ไดแ้ สดงท่าที สนใจอะไร เตา้ สิ น: ท่านทาํ อะไรอยทู่ ีนี ฝ่ าหยง : ดูจิต เตา้ สิ น: ใครกาํ ลงั ดจู ิต สิงทีดคู ือจิตอะไร ฝ่ าหยง : พูดไม่ออก เตา้ สิ น: หากอยากจะปฏบิ ตั ิธรรมจนเป็นพุทธะ ไมจ่ าํ เป็นตอ้ ง ตงั ใจเพง่ จอ้ ง และก็ไม่ตอ้ งกดข่มปล่อยใหเ้ ป็นไปตามครรลอง ธรรมชาติของจิต ฝ่ าหยง : ถา้ ไม่ตงั ใจเพง่ จอ้ ง หากจิตกระเพือมจะทาํ อยา่ งไร เตา้ สิ น: สิงต่างๆในโลกนีไม่มีดีไม่มีชวั ไม่มีสวยไม่มีขีเหร่ หาก อยากจะแบง่ แยกดีชวั จริงๆ หนา้ 191 จาก 191

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พูดไดแ้ ต่เพียงว่า ขา้ งในแมจ้ ะสว่างแต่จิตไม่สงบลกั ษณะอยา่ งนี แมว้ ่าจะนงั สมาธิทุกวนั ก็ป่ วยการไปเปล่าๆ ทีสุดก็เป็นพุทธะไม่ได้หากไม่ปลอ่ ยให้จิตไปยึดติดกบั สรรพสิง กา้ วพน้ ออกมาจากสรรพสิงทงั หลายเจา้ จะบรรลถุ ึงจิตพุทธะได้ ขณะนนั พอดีมีเสือตวั หนึงดินเขา้ มาหมอบนิงๆอยใู่ กลท้ ่านฝ่ า หยง ท่านเตา้ สิ นเห็นแลว้ ตกใจกลวั ท่านฝ่ าหยงหวั เราะแลว้ พดู ว่า “ ท่านยงั มีอยา่ งนีอีกหรือ ? “ ท่านเตา้ สิ นไม่พดู อะไรแต่ไปทีเบาะรองนงั สมาธิของท่านฝ่ าหยง แลว้ เขียนคาํ ว่า “ พุทธะ \" แลว้ เชิญท่านฝ่ าหยงนงั ท่านฝ่ าหยงลงั เลไม่กลา้ นงั ท่านเตา้ สิ น หวั เราะแลว้ พดู ว่า “ ท่านก็มีอยา่ งนีดว้ ยหรือ ? \" แลว้ ทงั สองก็หวั เราะพร้อมกนั หนา้ 192 จาก 192

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ท่านเตา้ สิ นและท่านฝ่ าหยงสนทนาธรรมจนคาํ ท่านฝ่ าหยงจึง ชวนให้คา้ งคืนทีนนั แต่ว่ามีเพียงเตียงเดียว ท่านฝ่ าหยงจึงเสียสละเตียงใหท้ ่านเตา้ สิ นนอนแลว้ ตวั เองก็ไป นงั สมาธิ กลางดึก ท่านเตา้ สิ นนอนกรนเสียงดงั มาก รุ่งเชา้ ท่านฝ่ าหยงจึงต่อว่าท่านเตา้ สิ นว่าเมือคืนนีท่านนอนกรน เสียงดงั สนนั หวนั ไหว จนทาํ ใหข้ า้ พเจา้ นงั ทาํ สมาธิไม่ได้ท่านเตา้ สิ นตอบว่า “ เมือคืนนีท่านทาํ เห็บตวั หนึงตกลงไปทีพืน จนขามนั หกั ไปขา หนึง ทาํ ให้มนั ร้องทงั คืน รบกวนการนอนของขา้ พเจา้ เหมือนกนั หนา้ 193 จาก 193

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา รู้ว่าเดินผิดทางแลว้ ละ มีพระเซนรูปหนึง เมือครังยงั เป็นหนุ่ม มกั ออกจะท่องเทียวธุดงค์ ไปในทีต่างๆ ไดพ้ บกบั คนชอบสูบบหุ รีคนหนึงระหว่างทาง ทงั สองจึงเดินร่วมทางกนั ไปดว้ ยระยะหนึง ขณะทีนงั พกั อยรู่ ิม ธาร ชายคนนนั ไดใ้ หก้ ลอ้ งสูบยาและยาเส้นจาํ นวนหนึง พระรูปนนั รับสิงทีคนนนั ให้มาดว้ ยความยนิ ดีจึงติดสูบยาเสน้ อยู่ ระยะหนึง วนั หนึงจึงไดค้ ิดว่า เจา้ สิงนีทาํ ให้ตวั เองมีความสุขมากคงจะ รบกวนการทาํ สมาธิแน่นอน ถา้ หากปล่อยใหเ้ สพติดอยา่ งนี ต่อไป ก็จะกลายเป็นความเคยชินทีไม่ดีและแกย้ าก น่าจะเลิกเสียแต่แรก ดีกว่า จึงนาํ กลอ้ งและยาไปทิ ง ผา่ นไปอีกระยะหนึงก็ไปหมกมุ่นอยกุ่ บั คมั ภีร์ “ยจี ิง” เรียนรู้จน สามารถคาํ นวญและทาํ นายอะไรต่างๆได้ หนา้ 194 จาก 194

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา วนั หนึงในหนา้ หนาว อากาศหนาวสะทา้ นไปทวั พระเซนนนั เลย เขียน จ.ม. ไปขอเสือกนั หนาวจากพระอาจารยข์ องตวั เอง แต่วา่ จ.ม.ส่งออกไปตงั นาน นานจนหนา้ หนาวผา่ นไป หิมะบนภเู ขาก็ละลายไปหมดแลว้ แต่พระอาจารยก์ ็ยงั ไม่ไดส้ ่ง เสือกนั หนาวมา และก็ไม่มีข่าวคราวใดๆจากพระอาจารยม์ าเลย พระรูปนนั เลยใชต้ าํ ราคมั ภีร์ “ยีจิง”มาผกู ดวงเอง ทีสุดก็คาํ นวญออกมาว่า จ.ม.ฉบบั นนั ส่งไปไม่ถึงมือพระอาจารย์ เขาคิดในใจว่า แมว้ ่าคมั ภีร์ “ยจี ิง” จะแม่นยาํ แต่ว่าถา้ เรายงั หมกมุ่นอยกู่ บั ทางเดินสายนี จะมุ่งมนั แน่วแน่ปฏิบตั ิธรรมไดอ้ ยา่ งไร? ตงั แต่นนั มาเลยไม่ไป เรียนรู้อะไรเกียวกบั คมั ภีร์นีอีก หลงั จากนนั พระรูปนนั ก็ไปหมกมุ่นอยกู่ บั เรืองราวของการขีดๆ เขียนๆอีก ทุกวนั ก็มกั จะนงั อ่านคน้ ควา้ ขีดเขียนอยแู่ ต่กบั หนงั สือ มีผลงานออกมาหลายเล่มจนไดร้ ับการ ยกยอ่ งจากคนในวงการไม่ขาดปาก หนา้ 195 จาก 195

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา วูบหนึง ท่านคิดไดว้ ่า“ เรากลบั มาเดินห่างจากเส้นทางแห่งมรรค อีกแลว้ ถา้ หากเป็นอยา่ งนีต่อไป เราคงจะตอ้ งกลายเป็นนกั ประพนั ธ์ นกั วิชาการ ก็คงจะเป็นพระ อาจารยเ์ ซนไม่ไดแ้ ลว้ \" ตงั แต่นนั มาเลยตงั หนา้ ตงั ตาปฏิบตั ิอยา่ งเดยี วละทิ งทกุ อยา่ งทีไม่ เกียวขอ้ งกบั การปฏิบตั ิธรรม ทีสุดก็กลายเป็นพระอาจารยท์ ีมีชือเสียงของนิกายเซน หนา้ 196 จาก 196

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ตกปลา มีเศรษฐีคนหนึง เห็นยาจกคนหนึงตกปลาอยรู่ ิมทะเล จึงเดินเขา้ ไปแลว้ พดู ว่า เศรษฐี : เจา้ ทาํ ไมไม่คิดหาวิธีทีจะตกปลาให้ไดม้ ากกว่านี เช่นว่า ซือเรือมาสกั ลาํ ยาจก : ขา้ จะตอ้ งทาํ อยา่ งนนั ทาํ ไม เศรษฐี : ถา้ หากเจา้ ซือเรือ เจา้ กจ็ ะออกไปตกปลาไดไ้ กลกว่านี ที นนั ยอ่ มมีปลามากกว่านี ยาจก : หลงั จากนนั ล่ะ เศรษฐี : หลงั จากนนั เจา้ ก็นาํ เงินทีไดจ้ ากการตกปลา ไปซือ เรือที ใหญ่กว่านี ไปตกในทีลึกกว่านี ยอ่ มจะไดป้ ลามากกว่านี หนา้ 197 จาก 197

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ยาจก : หลงั จากนนั ล่ะ เศรษฐี : หลงั จากนนั เจา้ ก็จะตกปลาทีนีอยา่ งหมดความกงั วลใดๆ ยาจก : ตอนนีขา้ ก็ตกปลาอยทู่ ีนีอยา่ งไม่มีความกงั วลใดอยแู่ ลว้ หนา้ 198 จาก 198

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา กลว้ ยไม้ พระอาจารยเ์ ซนท่านหนึงชอบปลูกตน้ ไมด้ อกไมม้ าก โดยเฉพาะ กลว้ ยไมร้ อบๆบริเวณวดั ปลกู กลว้ ยไมช้ นิดต่างๆไวม้ ากมาย กลว้ ยไมเ้ หล่านนั ลว้ นมาจากทีต่างกนั ยามว่างท่านมกั จะดูแลรด นาํ กลว้ ยไมเ้ หล่านีดว้ ยตวั เอง วนั หนึงท่านมีธุระจะตอ้ งลงเขาไป จึงกาํ ชบั ลูกศิษยใ์ หด้ แู ลรดนาํ ตน้ ไมใ้ หด้ ี ขณะทีลูกศิษยก์ าํ ลงั รดนาํ อยนู่ นั เกิดหกลม้ ชนเสากลว้ ยไมล้ ม้ ลง ทาํ ใหก้ ระถางแตก และกลว้ ยไมต้ กลงมาระเนระนาด ลูกศิษยค์ ิดในใจว่า อาจารยก์ ลบั มาตอ้ งโกรธ และตวั เองจะตอ้ งถกู ลงโทษเป็ นแน่ เมือพระอาจารยก์ ลบั มา ทราบเรืองแลว้ ก็ไม่ไดโ้ กรธแต่อยา่ งใด และยงั พดู อีกว่า ตงั แต่แรกเริ มก็ไม่ไดป้ ลูกไวเ้ พอื ทีจะโกรธ แต่เพือทีจะบ่มเพาะ นิสยั และฝึกฝนจิต หนา้ 199 จาก 199

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา และเพือนาํ มาบูชาพระและสร้างทศั นียภาพรอบๆวดั ใหด้ สู วยงาม และน่าอยู่ เรืองราวต่างๆในโลกนีลว้ นแต่เป็นอนิจจงั อยา่ ยดึ ติดกบั สิงที ตนเองรักจนแยกจากสิงนนั ไม่ได้นนั ไม่ใช่วิสยั ของผปู้ ฏิบตั ิธรรม หนา้ 200 จาก 200