Important Announcement
PubHTML5 Scheduled Server Maintenance on (GMT) Sunday, June 26th, 2:00 am - 8:00 am.
PubHTML5 site will be inoperative during the times indicated!

Home Explore นิทานคติและธรรมทัศนะ

นิทานคติและธรรมทัศนะ

Published by pakamas3008, 2020-04-08 23:00:21

Description: นิทานคติและธรรมทัศนะ

Search

Read the Text Version

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา คําชีแจง หนงั สือเล่มนีคีตะธารา ทาํ หน้าทีสืบคน้ และเรียบเรียง นาํ มาเพือ เผยแผใ่ ห้กบั ทุกท่านทีใฝ่ ธรรม ไดอ้ ่านง่ายและสะดวกขึน ไม่ไดม้ ี คาํ ใดทีดดั แปลงหรือเป็นภาษาเขียนส่วนตวั แตอ่ ยา่ งใด ดงั นนั หนงั สือเล่มนีไดค้ ดั ลอกมาจากอินเตอร์เนต็ และคาํ สอนต่าง ๆ ทีไดอ้ ่านมา จึงมีความปรารถนาจะหยบิ ยนื สิงดีทีมีประโยชน์ มหาศาลนีเพือใหช้ นรุ่นหลงั ไดอ้ ่านไดเ้ ป็นเจา้ ของสมบตั ิ ลาํ ค่าได้ ง่ายขึนค่ะ และหากท่านใดมีความประสงคจ์ ะพิมพแ์ จกเป็นธรรมทาน สามารถติดต่อทางเวบ็ เพือขอไฟลต์ น้ ฉบบั นาํ เขา้ โรงพิมพไ์ ดเ้ ลย นะคะ คีตะธารา ผเู้ รียบเรียง หนา้ 2 จาก 2

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา นิทานคติ แม่นาํ คด ส่วนนาํ นนั ไม่คด ไม่แกลง้ ปดดใู ห้ดีมีเหตผุ ล กายกบั ใจไม่ลามกไม่วกวน แต่กิเลสแสนกลนนั เหลือคด จิตลว้ นลว้ นนนั เป็นประภสั สร กิเลสจรครอบงาํ ทาํ ยงุ่ หมด กิเลสเปรียบลาํ นาํ ทีเลียวลด จิตเปรียบนาํ ตามกฏไม่คดงอ อนั จิตว่างมีไดใ้ นกายวุ่น ในนาํ ข่นุ มีนาํ ใสไม่หลอกหนอ ในสงสารมีนิพพานอยมู่ ากพอ แต่ละขอ้ งวยงงชวนสงกา พระตรัสใหต้ ดั ป่ าอยา่ ตดั ไม้ ไม่เขา้ ใจตดั ไดอ้ ยา่ งไรหนา รู้แยกนาํ จากแม่นาํ ตามว่ามา จึงนบั ว่าผฉู้ ลาดสามารถเอย ฯ หนา้ 3 จาก 3

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา จิตเดิมนนั ประภสั สรอยปู่ รกติเป็นกลาง ๆ มิไดค้ ด มิไดม้ ีกิเลส \"กิเลสต่างหากคด\" และคนเขา้ ใจผิดคิดว่า \"จิตคด\" เหมือนนาํ ซึงไม่คด แต่แม่นาํ หรือคลองต่างหากคด. ขอ้ นีหมายถึง ตอ้ งกาํ จดั กิเลสทจี ู่เขา้ มาเป็นครังคราว ไม่ใช่ไปทรมานจิตเดิมแท้ ทีประภสั สรอยเู่ องแลว้ . หนา้ 4 จาก 4

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา พนื ผวิ ของชีวติ ฟ้ าเพิงสางนาย ก.ผถู้ ือศีลกินเจถือช่อดอกไมส้ ดกบั ผลไมถ้ าด หนึง กลุ ีกุจอมาไหวพ้ ระแต่เชา้ เพิงยา่ งเทา้ เขา้ มาในโบสถเ์ ท่านนั ก็มีคนคนหนึงวิงพรวดออกมาชนปะทะกนั จงั ๆทาํ เอาถาดผลไม้ พลิกควาํ ผลไมห้ กเกลอื นกระจายไปทวั พืน นาย ก. โกรธมาก ตวาดว่า “ดูสิ ทะเลอ่ ทะล่าวิงมาชนผลไมไ้ หวเ้ จา้ ของขา้ หก กระจาย ทีนีจะว่าอยา่ งไร” ผวู้ ิงมาชนกล่าวอยา่ งไม่พอใจนกั ว่า“ก็ มนั ชนเขา้ ใหแ้ ลว้ นี ขา้ ก็พูดไดค้ าํ เดียวว่า ขอโทษ คนถือศีลกินเจ ทาํ ไม่ตอ้ งดุขนาดนีดว้ ย” นาย ก. โกรธยิงกว่าเดิมกลา่ วว่า “อะไร กนั ตวั เองทาํ ผิด ยงั จะโทษคนอืนอีก” พดู จบ ผถู้ ือศลี กินเจทงั สองก็ทะเลาะกนั ใหญ่ ท่านอาจารยก์ ่วงหวี เดินผา่ นมาพอดี จึงสอนว่า “เดินทะเล่อทะล่าเป็นเรืองไม่สมควร แต่ว่าไม่ยอมรับคาํ ขอโทษของผอู้ ืนก็ไม่ถกู เช่นกนั การยอมรับผดิ อยา่ งจริงใจกบั การยอมรับคาํ ขอโทษจากผอู้ ืนอยา่ งมีเมตตาจิต เป็นพฤติกรรมของผมู้ ีปัญญา” การมีชีวิตอยบู่ นโลกใบนี จะตอ้ ง รู้จกั ปรับพืนผวิ ชีวิตของตวั เอง อยา่ งเช่นในทางสงั คม เราจะอยู่ ร่วมกบั ผอู้ ืนอยา่ งปรองดองไดอ้ ยา่ งไร ในทางเศรษฐกิจ เราจะใช้ จ่ายใหร้ ายรับกบั รายจ่ายสมดลุ กนั ไดอ้ ยา่ งไร ในทางสุขภาพเรา หนา้ 5 จาก 5

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา จะฝึกฝนร่างกายให้แขง็ แรงไดอ้ ยา่ งไร ในทางจิตวิญญาณเราจะ เลือกวิถีชีวิตใหก้ บั ตวั เองอยา่ งไรจึงจะไม่ทาํ ใหร้ ู้สึกเสียชาติเกิด ลองคิดดูนะว่า เป็นเพราะเรืองเลก็ ๆเรืองหนึง เราก็ทะเลาะกนั แต่ เชา้ เสียอารมณ์ หงุดหงิด จิตใจไม่สงบ เสียศรัทธาต่อเพือนมนุษย์ มนั คมุ้ ค่าไหม? วิธีแกไ้ ข นาย ข. ขา้ สาํ นึกผิด กล่าวจากใจจริง “ขา้ ผิดไปแลว้ ขา้ ขาดสติไปหน่อย จึงเดินทะเลอ่ ทะล่าไปชนท่าน ขา้ ขอโทษ” นาย ก. ใจอ่อนลง พดู อยา่ งซาบซึงใจว่า “ขา้ ก็ไม่ถกู เหมือนกนั ไม่ควร โมโหโทโส เอด็ ตะโรใส่ท่าน ขา้ ขอโทษ” แง่คิด รู้จกั “ขอโทษ” กนั บา้ ง การไม่ยอมขอโทษมี 2 กรณี แรก เกิดจากเราผิดพลาดโดยไม่ตงั ใจ ไม่รู้จริงๆว่าตวั เองทาํ ความ เสียหายแก่ผอู้ ืนเขา้ แลว้ จึงไม่ขอโทษ กรณีที 2 เป็นปัญหาเกียวกบั ศกั ดิศรีหนา้ ตา รู้สึกว่าใครถูกใครผดิ ก็ช่าง แต่ถา้ ใครขอโทษก่อน คนนนั เสียหนา้ จะใหพ้ ่อแม่ไปขอโทษลูกนนั ก็ทาํ ไม่ได้ขอโทษ เพือนก็เหมือนกนั เสียหนา้ ออกจะตาย เกิดเป็นคน ยอ่ มทาํ ถกู ทาํ ผิดกนั บา้ งเป็นเรืองธรรมดา เพราะฉะนนั ถา้ หากเรามีความกลา้ หาญพอทีจะยอมรับผิด ยอม อภยั ให้คนอืน โลกนีกจ็ ะเตม็ ไปดว้ ยความเมตตาปราณี น่าอยนู่ ่า หนา้ 6 จาก 6

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อาศยั ยิงขึนเรืองนียงั สอนถึง รูปแบบทีดียอ่ มสร้างความ ประทบั ใจเป็นทีตอ้ นรับของคนทวั ไป คนทีคิดดี พูดดี ทาํ ดี ยอ่ มมี ภาษีมากกว่าคนทีคิดดี ทาํ ดี แต่พดู ไม่ดี หนา้ 7 จาก 7

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา พระอาจารย์หย่าศึก วนั หนึง ท่านเซียนหยาออกบิณฑบาต พบสามีภรรยาคู่หนึงกาํ ลงั ทะเลาะกนั ภรรยาเอามือเทา้ สะเอว ด่าสามีดงั ต่อหนา้ ธารกาํ นลั ว่า “แกเป็นผวั ประสาอะไร ไม่ใหเ้ งินแต่งตวั ฉนั ไม่ว่าแมแ้ ต่เงินค่า เล่าเรียนลกู ก็ยงั ไม่ให้อีก แกนีไม่เอาไหนจริงๆ ตงั แต่หวั จรดเทา้ ไม่มีอะไรเหมือนผชู้ ายเลย” สามีถูกด่าต่อหนา้ สาธารณชน ก็รู้สึก เสียหนา้ มาก ถึงกบั ถลกแขนเสือ แลว้ ชีหนา้ ด่ากลบั ไปว่า “นงั แพศยา ด่าอีกที พ่อจะตบเสียใหก้ ลิ งเลย” ภรรยาไม่ลดราวาศอก ด่าตอบว่า “ไม่ตอ้ งทา้ ขา้ ด่าแน่ แกมนั ไม่ใช่ลกู ผชู้ าย” ท่านเซียนห ยาแหวกฝงู ชนเขา้ มาร้องตะโกนว่า “พีป้ านา้ อาทงั หลาย มาดูคน กดั กนั เร็วเขา้ ปกติดูชนไก่ ชนววั ตอ้ งเสียเงิน แต่คนกดั กนั ไม่ ตอ้ งซือตวั นานทีปี หนถึงจะไดเ้ จอของดีๆแบบนี รีบเร่เขา้ มาดูเร็ว เขา้ ” สองผวั เมียไม่สนใจ ยงั คงทะเลาะกนั ต่อไป สามีตวาดว่า “แก ลองด่าขา้ อีกทีสิว่าไม่ใชล้ กู ผชู้ าย ขา้ จะฆ่าแกเสียทนั ที” ภรรยาไม่ ยีหระ ด่าว่า“แกมนั ไม่ใช่ลูกผชู้ าย เอาสิ...ฆ่าเลย...ฆ่าเลย” ท่าน เซียนหยาตะโกนว่า “ฉากบู๊นองเลือดกาํ ลงั จะเริ มขึนแลว้ กาํ ลงั จะ ฆ่ากนั แลว้ หาดูทีไหนไม่ไดเ้ ทียวนะทกุ ท่าน รีบเร่มาดเู ร็วเขา้ ” ชาวบา้ นทีเดินผา่ นมา เห็นท่านเซียนหยาส่งเสียงเชียร์แบบนี ก็ทน หนา้ 8 จาก 8

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ไม่ได้ตาํ หนิท่านว่า “พระสงฆ์ ผวั เมียทะเลาะกนั ท่านไม่หา้ ม พวกเราไม่ว่า แต่ยงั ยสุ ่งอีก มีประโยชนอ์ ะไร” ท่านเซียนหยาตอบอยา่ งสะใจว่า“มีสิ ประโยชนเ์ ยอะแยะ พวก เขาบอกว่าจะฆ่ากนั ตาย พอมีคนตาย พระก็มีงานทาํ ไดเ้ งินทาํ บุญ อาตมาก็มีเงินใช้ไม่ดีไดอ้ ยา่ งไร” ชาวบา้ นไดย้ ินเช่นนนั ก็สิ น ศรัทธา ด่าพระเสียงดงั ลนั ว่า“เพือเงินเลก็ ๆนอ้ ยๆ พระเจา้ ถึงกบั ลนุ้ ใหค้ นเขาฆ่ากนั ตายเชียวหรือ” เสียงเอะอะโวยวายของ ชาวบา้ นทีทุ่มถียงกบั พระสงฆ์ ทาํ ให้สามี ภรรยาทีกาํ ลงั ทะเลาะ กนั ตอ้ งหนั กลบั ไปดพู ระโดยมิไดน้ ดั หมาย เลิกทะเลาะกนั ชวั คราว พอท่านเซียนหยาเห็นว่าเบียงเบนความสนใจไดแ้ ลว้ จึง พดู ยิ มๆว่า “ไม่อยากเห็นคนฆ่ากนั ตาย ฟังอาตมาเทศนส์ กั หน่อย” ผวั เมียกนั ใชช้ ีวิตร่วมกนั ตอ้ งเป็นเหมือนดวงอาทิตยท์ ีใหค้ วาม อบอุ่นแก่อีกฝ่ ายหนึงทาํ ความคิดของอีกฝ่ ายใหส้ ุกงอม คนทีจะ ครองคู่เป็นผวั เมยี กนั นนั มนั ตอ้ งเคยทาํ บญุ ร่วมกนั มาก่อน ผวั เมีย จะตอ้ งเคารพซึงกนั และกนั สองสามีภรรยาจึงรู้ตวั ว่าตวั เองปลอ่ ย ใหโ้ มหะจริตเขา้ ครอบงาํ จนเสียผเู้ สียคนไปแลว้ จึงขอขมาซึงกนั และกนั หนา้ 9 จาก 9

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา แง่คดิ ใชว้ ิธีไม่ปกติในเวลาทีไม่ปกติ ชาวจีนบอกว่า ปัญญาเกิดเมือเจอ เหตุคบั ขนั ดงั นนั คนทีเจอปัญหาบ่อยๆ ตอ้ งแกป้ ัญหาด่วนๆ อยู่ เสมอ จึงมกั จะมีปณิธานไหวพริบเฉียบไว มีปัญญาอนั หลากหลาย ผิดจากคนทีไม่เคยเจอปัญหามาก่อน คนประเภทนี ถา้ เจอปัญหามกั จะลนลานทาํ อะไรไม่ถูก กลายเป็นคนเงอะงะเบา ปัญญาในบดั ดล หนา้ 10 จาก 10

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ทรายในกํามอื หญิงสาวคนหนึงกาํ ลงั จะออกเรือน มารดาจึงพานางมาไวพ้ ระ เสียงเซียมซีทีวดั จากนนั ก็มากราบคารวะพระอาจารยเ์ ซน ผเู้ ป็นแม่ถามว่า \"ลกู สาวของขา้ กาํ ลงั จะแต่งงาน แต่งงานไปแลว้ นางจะมีความสุข ชีวิตรักหวานชืน ราบรืนดีหรือไม่?\" พระอาจารยย์ ิ มๆแลว้ พูดกบั หญิงทเี ป็นแม่ว่า\"โยมลองกอบทราย สกั กาํ มือหนึง แลว้ กาํ ไวใ้ นมือ\" อาจารยเ์ ซนหนั ไปถามหญิงสาว ว่า โยมเห็นทรายในมือแม่ไหม ตอนนีมนั เป็นอยา่ งไร หญิงสาว ตอบว่า มนั พนู ๆเตม็ ฝ่ ามือ ดสู มบูรณ์ดีเจา้ ค่ะ อาจารยเ์ ซนหนั ไปบอกผเู้ ป็นแม่ว่า โยมลองบบี มือกาํ ทรายให้ แน่นๆสิ ผเู้ ป็นแม่ทาํ ตาม ออกแรงบีบทรายในมือจนแน่น ทราย หลดุ ร่วงออกมาจากร่องมือของนาง ครันคลายมือออกทรายทอี ยู่ เตม็ กาํ มือ ตอนนีเหลืออยเู่ พียงนิดเดยี วเท่านนั หญิงสาวมองดูทรายในมือแม่แลว้ พยกั หนา้ เหมือนเขา้ ใจ พระอาจารยเ์ ซนพูดอยา่ งเมตตาว่า \"ใครๆก็อยากมีชีวิตรักทีหวานชืนสมบูรณ์ หากปรารถนาเช่นนนั จริง ก็ตอ้ งเรียนรู้ศาสตร์และศิลป์ ของระยะห่าง จงเห็นความรัก หนา้ 11 จาก 11

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เป็นเหมือนทรายในกาํ มือ ถา้ อยากเห็นทรายพูนมือสมบูรณ์ดี ก็ อยา่ ไปบีบไปอดั มนั แรงๆ ตอ้ งถืออยา่ งถะนุถนอม รักษาระยะห่าง ใหพ้ อดีๆ ไม่กาํ แน่นเกินไป บีบ อดั จนร่วงหล่นหายไปจากกาํ มือ\" แง่คดิ ... รักษาระยะห่างให้พอดี พระอาจารยเ์ ซนเปรียบเทียบชีวิตรักว่า เหมือนทรายในกาํ มือแมใ้ จอยากจะกาํ มนั ไวแ้ น่นๆ แต่ยิงกาํ แน่น ทรายก็ยิงหลุดไหลออกไปหายไปอยา่ งรวดเร็ว แต่ถา้ เรากาํ พอ หลวมๆ ทรายกอ็ ยเู่ ตม็ ฝ่ ามือเหมือนเมือตอนทีกาํ ขึนมาใหม่ๆ การ รักษาระยะห่างในขนาดทีพอดี การดาํ เนินชีวิต หากสนิทสนมกบั ใครมากเกินไป ก็มกั มีเรืองกระทบกระทงั กนั ขดั ใจกนั เป็น ธรรมดา หากห่างเกินไป ก็ไม่มีเรืองคยุ ตอ้ งอยอู่ ยา่ งโดดเดียว ชีวิตหาความสุขไม่ได้กบั ญาติมิตรก็เช่นกนั กบั คนรักก็ยิงเป็น เช่นนีชีวิตรักจะยนื ยง ก็ต่อเมือคู่รกั ต่างมีธรรมะในใจเป็นความ รักทีมีสติ มีปัญญา มองเห็นความเป็นจริง จึงเป็นความรักทีมนั คง รู้จกั ใหร้ ู้จกั อภยั ไม่เห็นแก่ตวั ไม่ใช่อารมณ์ ยิงรักยิงปรับปรุงตวั เป็นคนดี ยิงอยนู่ านสายใยรักก็ยงิ แน่นแฟ้ นยิงแก่ก็ยิงเห็นคุณค่า ของกนั และกนั . หนา้ 12 จาก 12

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ชาวนาซือทดี นิ คนผหู้ นึง เอ่ยถามอาจารยเ์ ซนว่า“สิงใดน่ากลวั ทีสุดในโลก?” อาจารยเ์ ซนตอบว่า “ความอยาก” คนผนู้ นั ยงั คงไม่เขา้ ใจ อาจารยเ์ ซนจึงเล่าเรืองๆ หนึงใหเ้ ขาฟัง ใจความดงั นี “ยงั มีชาวนาผหู้ นึง ตอ้ งการหาซือทีดินสกั หนึงผนื เขาไดย้ นิ มาว่า มีคนตอ้ งการขาย จึงไดเ้ ดินทางไปพบเพือติดตอ่ ขอซือ เมือไปถึง ชาวนาจึงไดเ้ อ่ยถามคนผนู้ นั ว่า “ทีดินของท่านขายอยา่ งไร?” ผทู้ ีตอ้ งการขายทีดินตอบว่า “ขอเพียงท่านมอบเงินให้ขา้ 1000 ตาํ ลึงเท่านนั จากนนั ให้เวลาท่านหนึงวนั เตม็ ๆ นบั จากพระ อาทิตยข์ ึนจนกระทงั พระอาทิตยต์ ก ใหท้ ่านออกเดินเทา้ ไปรอบๆ ทีดิน หากท่านสามารถเดินวนไปไดไ้ กลเท่าไหร่ ทีดนิ เหล่านนั ลว้ นนบั เป็นของท่าน แต่หากว่าท่านเดินทางกลบั มายงั จุดเริ มตน้ ไม่ทนั พระอาทิตยต์ กดิน ท่านจะไม่ไดท้ ีดินแมแ้ ต่ตารางนิ วเดียว” วนั รุ่งขึน เมือพระอาทิตยโ์ ผลพ่ น้ ขอบฟ้ า ชายชาวนาก็เร่งฝีเทา้ จาํ เดินออกไปทนั ที เมือถึงยามเทียงวนั เขาหนั หลงั กลบั มามองก็ พบว่าเขามาไกลจนมองไม่เห็นจุดเริ มตน้ แลว้ จึงคอ่ ยเลียงโคง้ เพอื หนา้ 13 จาก 13

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เดินวนไปอีกดา้ นหนึง พร้อมทงั กา้ วเดินต่อไปโดยไม่ยอมหยดุ พกั แมว้ ่าจะหิวโหยและเหนือยอยา่ งยงิ ก็ตาม เขากา้ วเดินต่อไป ต่อไป จนกระทงั พบว่าพระอาทิตยใ์ กลจ้ ะลบั ขอบฟ้ าแลว้ ในใจ เขาจึงร้อนรนขึนมาเพราะเกรงว่าหากกลบั ไปไม่ทนั พระอาทิตย์ ตกจะหมดสิทธิ ครอบครองทีดินทงั หมด เขาจึงรีบหนั หลงั กลบั เพือเดินไปยงั จุดเริ มตน้ แต่พระอาทิตยก์ ใ็ กลจ้ ะลาลบั ฟ้ าเตม็ ที เขา ทีทงั เหนด็ เหนือย ตืนเตน้ และหิวโหยพยายามเร่งฝีเทา้ กา้ วเดินไป ขา้ งหนา้ จนกระทงั เหลือเพยี งสองกา้ วจะถงึ จุดเริ มตน้ ทว่า เรียวแรงทงั หมดทีเขามีไดถ้ ูกใชห้ มดสิ นไปแลว้ สุดทา้ ยไดแ้ ต่ลม้ ลง ณ ทีนนั ขณะลม้ ลงมือทงั สองพลนั ทาบทบั ไปทีจดุ เริ มตน้ พอดี กบั ทีพระอาทิตยล์ าลบั ฟ้ า พร้อมกบั ชายชาวนาทีลม้ หายใจขาด หว้ ง สิ นใจไปในลกั ษณะนนั ทีดินผนื กวา้ งใหญ่มหาศาลตกเป็นของชาวนาตามทีไดต้ กลงกนั ไว้ แต่จะมีความหมายอนั ใด ในเมือเขาไม่มีชีวิตอยบู่ นโลกนีแลว้ ” เมือจบเรืองราวทีอาจารยเ์ ซนเล่า เหล่าศิษยก์ ็กระจ่างในใจ เขา้ ใจ ว่าเหตุใด “ความอยาก” จึงเป็นสิงทีน่ากลวั ทีสุดในโลก หนา้ 14 จาก 14

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ปัญญาเซน : กิเลส ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น คอื จุดออ่ นที ใหญ่ทีสุดของมวลมนุษย์ ทีมา : หนงั สือ 《菩提树下听禅的故事》, 惟 真 เรียบเรียง, สาํ นกั พิมพ์ 中国华侨出版社, 2004.08, ISBN 7-80120-851-X หนา้ 15 จาก 15

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ชามไม่มอี ะไรแตกต่างกัน ท่านเทียวสุ่ยเป็นพระอาจารยเ์ ซนทีมีชือเสียง เคยศึกษาพระธรรม อยใู่ นวดั ป่ าหลายแห่ง นบั เป็นอริยสงฆท์ บี รรลธุ รรมชนั สูงรูป หนึง ท่านมีลกู ศิษยม์ ากมาย แต่ว่าศิษยเ์ หล่านนั เป็นพวกคณุ ชาย ลูกผดู้ ี ไม่พากเพียรศึกษา บวชเรียนครึงๆกลางๆก็สึก สร้างความ อิดหนาระอาใจแก่ท่านเทียวสุ่ยอยา่ งยิงภายหลงั ท่านจึงประกาศ เลิกสอน หลงั จากนนั ก็ไม่มีใครพบเห็นท่านอีกเลย 3 ปี ต่อมา ศิษยค์ นหนึงเห็นทา่ นเทียวสุ่ยคลกุ คลีอยกู่ บั ขอทานอยู่ ใตส้ ะพานในเมืองหลวง ศิษยค์ นนนั รีบเขา้ มาฝากตวั ขอศึกษาต่อ ท่านเทียวสุ่ยตอบอยา่ งไม่เกรงใจว่า\"เจา้ ไม่มีคณุ สมบตั ิพอทีจะ รับคาํ ชึแนะจากขา้ \" ศิษยค์ นนนั ไม่รามือ ตดั สินใจแต่งตวั เป็น ขอทาน ใชช้ ีวิตร่วมกบั ท่านเทียวสุ่ย1 วนั วนั รุ่งขึนในหมู่ขอทาน มีคนตายคนหนึง คืนนนั ท่านเทียวสุ่ยกบั ศิษยข์ อทานก็ช่วยกนั เอา ศพไปฝังแลว้ กก็ ลบั มาปักหลกั ใตส้ ะพานตามเดิม เชา้ วนั รุ่งขึน ท่านเทียวสุ่ยพดู กบั เหล่าขอทานว่า\"วนั นีไม่ตอ้ งออกไปขอทาน สหายทีตายไดท้ ิ งอาหารไวส้ ่วนหนึง\" ก็ไดแ้ จกจ่ายอาหารให้ทกุ คน แถมยงั เอาชามเก่าๆ สกปรกๆ ของขอทานทีตายไปมาใส่ หนา้ 16 จาก 16

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา อาหาร แลว้ ก็กินหนา้ ตาเฉย ศิษยล์ กู ผดู้ ีรู้สึกพะอึดพะอมอยาก อาเจียน เขาทนต่อไปไม่ไหว ศิษยล์ กู ผดู้ ีคุกเข่าพูดว่า \"อาจารย์ รักษาตวั นะครับ ศิษยไ์ ม่มีปัญญา ไม่มีคณุ สมบตั ิเรียนรู้จากท่าน จริงๆ\" ในความนึกคิดของคนทวั ไป ชามของขอทานสกปรกมาก แต่ใน ทศั นะของท่านอาจารยเ์ ซน ชามสะอาดกบั ชามสกปรก ลว้ นคือ ชามไม่มีอะไรแตกต่างกนั เลย นีคือจุดทีเซนมองสูงกว่าคนทวั ไป ภาระในการดาํ รงชีพช่างยากลาํ บาก นนั เป็นเพียงการข่มข่เู ล่นๆ ไล่คนใจเสาะไม่จริงใจไปใหพ้ น้ เส้นทางเท่านนั ขอเพียงตงั ใจ แน่วแน่ เราก็จะไปถึงดินแดนทีตอ้ งการไปอยา่ งแน่นอน. หนา้ 17 จาก 17

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ใจขอทาน ไม่คดิ พงึ ตนเอง ขอทานแขนดว้ นคนหนึง เดินมาขออาหารทีวดั ท่านเจา้ อาวาสพดู \"ขนอิฐพวกนีไปไวห้ ลงั วดั แลว้ ขา้ จะใหข้ า้ วกิน\" ขอทานโกรธ มาก พูดว่า ขา้ มีแขนขา้ งเดียว จะขนอิฐไดอ้ ยา่ งไร ไม่ใหข้ า้ กินก็ อยา่ เอาขา้ มาลอ้ เล่นแบบนี\" แลว้ ท่านเจา้ ก็ใชม้ ือขา้ งเดียวหนีบ กอ้ นอิฐขึนมาก็ทาํ ได้ขอทานจาํ ตอ้ งใชแ้ ขนขา้ งเดียวขนอิฐไปไว้ หลงั วดั ใชเ้ วลาถงึ 2 ชวั โมง ท่านเจา้ อาวาสก็ใหเ้ งินขอทาน ขอทานดีใจมาก. หลายวนั ต่อมา ขอทานอีกคนหนึงมาขอทานที วดั ท่านเจา้ อาวาสพาไปหลงั วดั แลว้ พดู ว่า \"ขนอิฐกองนีไปไว้ หนา้ วดั แลว้ ขา้ จะให้เงินเจา้ \" ขอทานคนนีมือเทา้ ดีๆ ไม่พิการ แต่ เขากลบั เดินหนีไปเสียเฉยๆ หลายปี ต่อมา มีชายท่าทางภูมิฐานคน หนึงมายนื อยหู่ นา้ วดั แต่งตวั ดี หนา้ ตาอิมเอิบมีความสุขแต่น่า เสียดายทีเขาเป็นคนแขนดว้ น ส่วนขอทานมือเทา้ ดีๆ ทีไม่ยอมพึง ลาํ แขง้ ตวั เองนนั กีปี กีปี เขาก็ยงั คงเป็นขอทาน เร่ร่อนอยแู่ ถวๆวดั แง่คดิ รู้จกั พงึ ตนเอง ชีวิตจึงจะเจริญ หนา้ 18 จาก 18

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา อาชีพขอทานก็คือขอเขากิน ทาํ มาหากินกบั ความสงสาร ความเห็นใจของคนอืน งอมืองอเทา้ ไม่ลงเรียวลงแรง หวงั พึงคน อืน ไม่คิดพึงตนเอง. ถา้ ตอ้ งการช่วยคนใหต้ ลอดรอดฝังก็คือสอน ใหเ้ ขารู้จกั ช่วยตนเอง ปลกู จิตสาํ นึกใหพ้ ึงลาํ แขง้ ตวั เองจะได้ ภาคภูมิใจกบั เงินทีหามาดว้ ยหยาดเหงือแรงงาน ในโลกนีมีคนจาํ นวนมากทีใจเป็นขอทาน พอเห็นคนอืนมีเงิน มี กินมีใช้ ก็อิจฉาริษยา อยากจะให้คนอืนช่วยเหลือตนบา้ ง ชอบ ของฟรี ไม่ตอ้ งลงเรียวแรงให้เหนือยยาก คิดแค่จะขอส่วนบุญเอา จากเขาท่าเดียว นีคือความคิดแบบขอทาน อนั ทีจริง มนุษยท์ ุกคนลว้ นมีโอกาส แมแ้ ต่คนพิการ แต่ถา้ ตวั เอง ไม่ยอมไขว่ควา้ โอกาสทีผา่ นเขา้ มาในชีวิต ไม่คิดพึงตวั เอง ต่อให้ เทวดาปรากฏตรงหนา้ ก็ช่วยอะไรไม่ได้ หนา้ 19 จาก 19

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เขาไม่ได้ปล้นอาตมา ดึกสงดั ขโมยคนหนึง ถือมีดยอ่ งเขา้ ไปในอาราม ข่มข่อู าจารย์ เซ็นชีหลีว่า \"เอาเงินออกมาเสียดี ๆ ไม่อยา่ งนนั จะฆ่าเสีย\" อาจารยเ์ ซ็นชีหลีกล่าวว่า \"อยา่ มารบกวนอาตมาทาํ สมาธิภาวนา เงินอยใู่ นลิ นชกั ไปหยบิ เอง!\" ขโมยคนนนั รีบไปคน้ ทีลิ นชกั เก็บเอาเงินไปหมด ขณะทีจะจากไปอาจารยเ์ ซ็นชีหลีกล่าวว่า \"อยา่ เอาไปหมดนะ เหลือไวห้ น่อยให้อาตมาซือดอกไมไ้ หวพ้ ระ พรุ่งนี\" ขโมยจึงทิ งเงินเลก็ นอ้ ยไวใ้ นลิ นชกั พอหนั หลงั จะจากไปอาจารย์ เซ็นชีหลีก็กล่าวอกี ว่า \"ไม่ขอบคณุ สกั คาํ หรือ?\" ขโมยจึงกล่าวขอบคุณก่อนสาวเทา้ จากไป หลงั จากนนั ขโมยผนู้ ีไดก้ ่อคดีขึนอีก กระทงั ถกู มือปราบจบั ตวั ไว้ ได้ ขโมยให้การว่าเคยปลน้ เงินของอาจารยเ์ ซ็นชีหลี หนา้ 20 จาก 20

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ขณะทีมือปราบเรียกตวั อาจารยเ์ ซ็นชีหลีไปให้การชีตวั จาํ เลย อาจารยช์ ีหลีกลบั ใหก้ ารว่า \"เขาไม่ใช่ขโมย เขาไม่ไดป้ ลน้ อาตมา อาตมาใหเ้ งินเขาเอง เขา ขอบคุณอาตมาแลว้ \" คาํ ให้การของอาจารยเ์ ซ็นชีหลีช่วยใหข้ โมยผนู้ ีไดล้ ดหยอ่ นผอ่ น โทษ เมือขโมยผนู้ ีพน้ โทษจึงปลงผมออกบวชขอเป็นศิษยจ์ าก อาจารยเ์ ซ็นชีหลีอยา่ งซาบซึงตืนตนั และยนิ ยอมพร้อมใจ หนา้ 21 จาก 21

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา อุทิศส่ วนกุศล มีชาวนาคนหนึงไดเ้ ชิญพระอาจารยท์ ่านหนึงไปทีบา้ น เพือสวด อภิธรรมใหก้ บั ศพของภรรยาทีเสียชีวิต หลงั จากทีสวดเสร็จแลว้ ชาวนานนั ถามว่า “ท่านคิดว่า ภรรยาของผมจะไดส้ ่วนกุศลจากการสวดนีสกั เท่าไหร่” “พระธรรมเหมือนยานแห่งความเมตตา เหมือนพระอาทิตยท์ ีส่อง แสง ไม่แต่ภรรยาของเจา้ จะได้คนอืนๆยงั พลอยไดร้ บั ส่วนกศุ ล ไปดว้ ย” ชาวนานนั รู้สึกไม่พอใจ พูดว่า “ภรรยาของขา้ พเจา้ ออ่ นแอมาก คนอืนๆ ยอ่ มจะมาเอาเปรียบ แยง่ เอาส่วนกุศลไป ขอใหท้ ่านสวดอทุ ิศส่วนกุศลใหเ้ ขา โดยเฉพาะ อยา่ อทุ ิศใหก้ บั ผอู้ ืน” พระอาจารยพ์ ดู ต่อไปว่า “การแผส่ ่วนกศุ ลของตวั เองใหก้ บั ผอู้ ืน ทาํ ใหผ้ อู้ ืนไดร้ ับส่วนกุศล โดยทวั กนั เป็นสิงทีดีทเี ราชาวพทุ ธควรรักษาไว้ หลกั การของการแผส่ ่วนกศุ ลเป็นการอุทิศจากเหตไุ ปหาผล จาก ส่วนนอ้ ยไปหาส่วนใหญ่ ก็เหมือนกบั แสงสว่างไม่ไดเ้ จาะจงจะ หนา้ 22 จาก 22

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ส่องสว่างใหก้ บั บคุ คลใดบุคคลหนึงโดยเฉพาะ แสงสว่างสามารถ ส่องให้กบั คนไดท้ งั หมด เหมือนกบั ดวงอาทิตยด์ วงเดียว ส่อง สว่างให้กบั คนทงั โลก เหมือนเมลด็ พนั ธุ์ 1 เมด็ สามารถให้ ผลผลิตไดน้ บั ไม่ถว้ น เจา้ ควรจะใชจ้ ิตของเจา้ จุดสวา่ ง เทียนในใจ ใหก้ บั ตวั เอง แลว้ ไปจุดต่อให้กบั เทยี นเล่มอืนๆ เพือทาํ ให้แสง สว่างเพิมขึนเป็นร้อยเท่าพนั เท่าและนนั ก็ไม่ไดท้ าํ ให้ตวั ของ เทียนเองตอ้ งสูญเสียแสงสว่างแต่อยา่ งใด ถา้ หากทกุ คนมีจิตสาํ นึกอยา่ งนี จากจุดเลก็ ๆทีตวั เรา รวมกนั เป็น กลุ่มชนเป็นมหาชนจะดีสกั แค่ไหน พทุ ธศาสนิกชนทกุ คน ควร จะมองผคู้ นอยา่ งเสมอภาคเหมือนกนั หมด” ชาวนานนั ยงั มีทิฐิอีก พดู ต่อไปอกี ว่า “คาํ สอนนีดีมาก แต่ก็ยงั อยากมีขอ้ ยกเวน้ อีกอยา่ ง คอื คนขา้ งบา้ น ของขา้ พเจา้ มกั จะชอบกลนั แกลง้ และรังแกขา้ พเจา้ ยกเวน้ เขาสกั คน ไม่ใหม้ ารวมกลุ่มอยใู่ นกลุ่มชนทงั ปวงไดก้ ็ด”ี “อยใู่ ตห้ ลา้ เดียวกนั มีอะไรตอ้ งยกเวน้ ” พระอาจารยต์ อบ หนา้ 23 จาก 23

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เสน่ห์อย่างเซน: ยงั มีสาวสะคราญนางหนึง เป็นผมู้ ีความเพียบพร้อมทุกดา้ น ไม่ว่า จะเป็นรูปสมบตั ิ ทรัพยส์ มบตั ิ ฐานะตระกลู สูงส่ง เหนือกว่าผอู้ ืน ในทุกๆ ดา้ น ซึงนางเองก็ทราบขอ้ นีดี แต่กลบั ไร้ซึงความสุข แม้ อยากหาใครปรบั ทุกขด์ ว้ ยก็มิมีแมส้ กั คนเดียว ดงั นนั นางจึงไป กราบนมสั การอาจารยเ์ ซนอ๋เู ต๋อ และถามว่าทาํ อยา่ งไรนางจึงจะ เพิมพนู เสน่ห์ในตนเองเป็นทีรักใคร่ชืนชมของผอู้ ืน อาจารยเ์ ซนอ๋เู ต๋อบอกกบั นางว่า \"ไม่ยาก ต่อจากนีไปหากสีกามีปฏิสมั พนั ธ์กบั ผใู้ ดก็ตาม จง เป็นไปดว้ ยจิตเมตตา พดู คาํ เซน ฟังเสียงเซน ปฏิบตั กิ ิจของเซน มี จิตแห่งเซน เช่นนีสีกาจะกลายเป็นผเู้ ปี ยมดว้ นเสน่ห\"์ เมือหญิงสาวนางนีไดฟ้ ังคาํ แนะนาํ ก็เอ่ยถามว่า \"คาํ เซน เป็นเช่นใดเล่าท่านอาจารย?์ \" อาจารยเ์ ซนอธิบายว่า \"คาํ เซน คือคาํ พูดในเรืองดีงาม พดู ความจริง พูดอยา่ งอ่อนนอ้ ม พูดในสิ งทีเป็ นประโยชน\"์ หญิงสาวยงั คงถามต่อไป หนา้ 24 จาก 24

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา \"แลว้ เสียงเซน คือเช่นไร?\" อาจารยเ์ ซนอ๋เู ต๋อกล่าวต่อไปว่า \"เสียงเซน คือการฟังเสียงทุกอยา่ งใหล้ ึกซึง ทาํ เสียงก่นด่าใหเ้ ป็น เสียงแห่งความเมตตา ทาํ เสียงคาํ พดู ใหร้ ้ายใหเ้ ป็นคาํ ชืนชม หาก สีกาฟังเสียงร้องไห้ เสียงคาํ พูดบิดเบือน เสียงหยาบคาย โดยไม่ ถือสา นนั คือเสียงแห่งเซน\" \"ถา้ เช่นนนั กิจของเซน เล่า เป็นอยา่ งไร?\" หญิงสาวยงั คงซกั ตอ่ \"การให้ทานคือกิจของเซน ทาํ สิงต่างๆ ดว้ ยความมีเมตตา ทาํ ประโยชนใ์ ห้สาธารณะ ลว้ นเป็นกิจของเซน\" อาจารยเ์ ซนอ๋เู ต๋อกล่าว จากนนั หญิงสาวจึงถามว่า \"จิตแห่งเซน คือสิงใด?\" อาจารยเ์ ซนจึงกล่าวตอ่ ไปว่า \"จิตแห่งเซน คือจิตของเราท่าน จิตของปถุ ชุ นและอริยชน จิตที บรรจทุ ุกสรรพสิงจิตทีโปรดสรรพสตั วน์ นั เอง\" เมือหญิงสาวเขา้ ใจทงั หมด จึงไดป้ รับเปลยี นพฤติกรรมของตน ไม่โออ้ วดความมงั มีต่อหนา้ ผอู้ ืนไม่มีจิตคิดว่าตนเองสวยสด หนา้ 25 จาก 25

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา งดงามยิงกว่าใครปฏิบตั ิตอ่ ผอู้ ืนดว้ ยความอ่อนนอ้ มถ่อมตน ให้ ความเมตตาต่อผอู้ ืน จากนนั ไม่นาน ผคู้ นต่างรําลือกนั ว่า นางคือ หญิงสาวทีมีเสน่ห์ทีสุด ผคู้ นทีรายรอบต่างรักใคร่ชนื ชมนาง หนา้ 26 จาก 26

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เรืองเล่า แฝงแง่คิด ( บางคนคิดได้ บางคนไม่ไดค้ ิด ) เศรษฐีคนหนึงกาํ ลงั จะสิ นใจตายยมทตู ไดป้ รากฏกายเพือมารับ วิญญาณของเขา เขาไดถ้ ามยมทตู ว่า “เมือผมตายไปแลว้ ผมจะไดข้ ึนสวรรคห์ รือตกนรกครับ?” “ตกนรก!” ยมทูตกล่าว เศรษฐีเมือไดฟ้ ังก็รู้สึกโมโหเป็นอยา่ งยิงจึงถามยมทูตขึนว่า “ทาํ ไมผมตอ้ งตกนรก! ในเมือผมนาํ เงินสร้างวดั สร้างโบสถส์ ร้าง โรงเรียนไวม้ ากมาย อีกทงั บริจาคเงินใหแ้ ก่องคก์ รสงั คม สงเคราะห์ต่างๆ ทาํ ไมผมยงั ตอ้ งตกนรก ผมไม่ยอม!” “หากเจา้ รู้สึกไม่พอใจ ขา้ จะใหเ้ วลาเจา้ อีกหนึงอาทิตย์ ภายใน หนึงอาทิตยน์ ี หากเจา้ ไดร้ อยยิ มจากความจริงใจเพียงสามครังเจา้ ก็สามารถขึนสวรรคไ์ ด!้ ” เศรษฐีไดฟ้ ังรู้สึกพอใจเป็นอยา่ งยิงเขาคิดในใจ “กะอีแค่รอยยิ มจากใจเพียงแค่สามครังมนั จะไปยากอะไร!” เมือยมทูตหายไป เขานิงคิดว่าใครเป็นคนแรกทีจะมอบรอยยิ ม จากความจริงใจใหก้ บั เขาเป็นคนแรก ใบหนา้ ของภรรยาก็ปรากฏ ขึนในมโนภาพ เขาและเธอแต่งงานกนั มาสีสิบกว่าปี เธอนีแหละ หนา้ 27 จาก 27

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ทีจะมอบรอยยิ มจากใจให้เขาเป็นคนแรก เขาจึงใชเ้ งินเป็นจาํ นวนมากซือเครืองเพชรชุดใหญ่มอบให้แก่ ภรรยาของเขา เมือภรรยาไดร้ บั ของขวญั เป็นเพชรชุดใหญ่ก็ดีใจและประหลาด ใจเป็นอยา่ งยิง แต่ยมทูตบอกกบั เขาว่า “นีไม่ใช่รอยยิ มจากความจริงใจเธอเพียงแค่ดีใจทีไดเ้ ครืองเพชร ชดุ ใหญ่ก็เท่านนั เอง” เศรษฐีรู้สึกประหลาดใจกบั คาํ บอกของยมทตู เขาจึงซือรถ ซือ บา้ น อีกทงั สิงทีคิดว่าภรรยาจะตอ้ งชอบใหแ้ ก่เธอแต่เป็นทีน่า ประหลาด ภรรยาของเขาดีใจและรอยยิ มทีเธอมอบใหเ้ ขานนั ยงั ไม่ใช่รอยยิ มจากใจจริงทยี มทูตตอ้ งการ เวลาผา่ นไปเป็นวนั ทีสามแลว้ เศรษฐียิงรู้สึกกระวนกระวายใจ เพราะเขาเหลือเวลาอีกเพยี งแค่สีวนั เท่านนั คนทีเขาคิดว่าจะได้ รอยยิ มจากใจเป็นคนแรกกลบั ไม่งา่ ยดงั ทเี ขาคิดไว้ เชา้ วนั ทีสี เขาลุกจากทีนอนตงั แต่เชา้ ตรู่ เมือคิดว่าตนเองจะตอ้ ง ตายในอีกสามวนั ขา้ งหนา้ สิงทีเขาควรมอบให้แก่ภรรยาก็ไดท้ าํ ไปหมดแลว้ เขาเดินคิดไปจนเขา้ มาในครัว เขาหยบิ กระทะขึนมา หนา้ 28 จาก 28

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ทอดไข่และไสก้ รอก จากนนั ก็ทาํ การปิ งขนมปังเขาลงมือ ทาํ อาหารเชา้ ทีไม่ไดท้ าํ มาเป็นเวลานาน เมือภรรยาของเขาลงมาจากชนั บน เห็นสามีอนั เป็นทีรักเขา้ ครัว ทาํ อาหารเชา้ ก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอยา่ งอยงิ เพราะเธอมีแม่บา้ น อยหู่ ลายคนทีคอยเตรียมสิงเหล่านีให้โดยไม่ตอ้ งลาํ บากใหส้ ามี ของเธอลงมือทาํ เอง เศรษฐีนาํ อาหารเชา้ วางไวบ้ นโตะ๊ และเชิญภรรยาทานอาหารเชา้ ทีเขาเป็ นคนเตรี ยมให้ เมือเธอตกั อาหารคาํ แรกเขา้ ปาก เธอก็นาํ ตาร่วงและยิ มออกมา ใหก้ บั เขา “ทีรักคะ คุณยงั จาํ ตอนทีเราเริ มสร้างครอบครัวไดไ้ หมตอนนนั เรายงั ยากจน คณุ ทาํ อาหารเชา้ ง่ายๆแบบนีให้ฉนั ทานทุกเชา้ เลย ฉนั ดีใจทีเชา้ นีไดท้ านอาหารฝี มือของคณุ อีกครังค่ะ” ในขณะนนั เศรษฐีสมั ผสั ไดว้ ่า รอยยิ มของภรรยาเป็นรอยยิ มที แสนสวยงามเป็นพิเศษ แมเ้ ธอยงั ไม่ไดแ้ ต่งหนา้ ทาํ ผม แต่รอยยิ ม ของเธอช่างดูบริสุทธิจริงใจ เศรษฐีเขา้ ใจในทนั ทีว่า หลายปี ทีผา่ น มา เขาไม่เคยไดใ้ ชช้ ีวิตทานอาหารเชา้ กบั ภรรยาเลย จึงลืมไปแลว้ หนา้ 29 จาก 29

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ว่าสิงทีเธอตอ้ งการจากเขาจริงๆในตอนนีก็คือความใส่ใจนนั เอง และในเชา้ นนั ยมทูตก็ไดบ้ อกกบั เขาว่า “เจา้ ไดร้ อยยิ มจากใจแลว้ หนึงครัง!” สายของวนั นนั เขาเขา้ บริษทั และหวงั ว่าจะไดร้ อยยิ มจากใจเป็น ครังทีสองจากลูกนอ้ งคนสนิท เขาเรียกลกู นอ้ งคนสนิทเขา้ มาพบทีห้อง “ผมตดั สินใจเลือนตาํ แหน่งใหค้ ณุ เป็นรองกรรมการผจู้ ดั การใหญ่ และมอบหุน้ ของบริษทั ส่วนหนึงให้แก่คุณ ” ลูกนอ้ งคนสนิทดีใจเป็นอยา่ งยงิ ใบหนา้ ของเขาตอนนีเปื อนไป ดว้ ยรอยยิ มไดแ้ ต่ยนื โคง้ คาํ นบั กล่าวคาํ ขอบคณุ ครังแลว้ ครังเล่า แต่เศรษฐีกลบั รู้สึกว่ารอยยิ มของลกู นอ้ งคนสนิทยงั มีความทกุ ข์ ใจปนอยู่ เศรษฐีไดแ้ ต่งตงั ลูกนอ้ งคนสนิทใหด้ าํ รงตาํ แหน่งรองกรรมการ ผจู้ ดั การใหญ่ และมอบหุ้นของบริษทั จาํ นวนหนึงใหแ้ ก่เขา แต่ เศรษฐีก็ยงั ไม่ไดร้ อยยิ มจากใจของลกู นอ้ งคนนีเลย เชา้ วนั ทีเจด็ เศรษฐีเรียกลูกนอ้ งคนสนิทเขา้ มาพบ เศรษฐีแจง้ ให้ ลกู นอ้ งคนสนิททราบว่า ไดเ้ ซ็นอนุมตั ิให้เขาลาพกั พร้อมตวั เครืองบินไปกลบั หา้ ใบสาํ หรับเขาและลกู เมีย หนา้ 30 จาก 30

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “คณุ ทาํ งานเหมือนขายชีวิตให้ผมมานาน ผมไม่เคยให้คณุ ได้ พกั ผอ่ นอยกู่ บั ลกู เมียเลย ผมให้คุณพกั อยกู่ บั ลกู เมียเป็นเวลาหนึง เดือน พร้อมตวั เครืองบินไปฮาวายหา้ ใบ พาลูกเมียไปพกั ผอ่ น นะ” ลูกนอ้ งคนสนิทรู้สึกเซอร์ไพรส์มาก จากสีหนา้ ทีเคร่งขรึม เปลียนเป็นสีหนา้ ทีอ่อนโอนและอบอุ่นขึนในทนั ที เขายิ มออกมา ดว้ ยสีหนา้ ผอ่ นคลาย มนั เป็นรอยยิ มทีเขาไม่เคยเห็นจากลูกนอ้ ง คนนีมาก่อน ทาํ ให้เขาก็รู้สึกสบายใจไปดว้ ย “ขอบพระคุณท่านมากครับ ผมไม่ไดพ้ าลูกเมียไปพกั ผอ่ นนาน แลว้ สินะ พวกเขาคงคิดว่าหวั ใจของผมทาํ ดว้ ยเหลก็ ทีแทบไม่มี ความรู้สึกเหมือนพ่อคนอืนๆ ผมจะทาํ ตามทีท่านเมตตาครับ ขอบพระคณุ ท่านอีกครังครบั !” สิ นเสียงของลูกนอ้ งคนสนิทยมทูตก็ไดก้ ระซิบบอกเขาว่า “เจา้ ไดร้ อยยิ มจากใจเป็นครังทีสองแลว้ ” เศรษฐีเพิงไดร้ อยยิ มแห่งความจริงใจเพียงแค่สองครงั แต่ทว่า เวลาของเขากเ็ หลอื ไม่ถึงวนั แลว้ เศรษฐีไดแ้ ต่ทอดถอนหายใจ “เราคงตอ้ งยอมรับความจริงแลว้ สินะ!” เศรษฐีเอย่ กบั ตวั เอง หนา้ 31 จาก 31

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เพราะทงั ภรรยาและลกู นอ้ งคนสนิท เขาตอ้ งใชเ้ วลาไปตงั เจด็ วนั ถึงจะไดร้ อยยิ มจากความจริงใจของเธอและเขา หากเป็นเช่นนี เขาคงตอ้ งยอมรับทีจะตอ้ งตกนรกอยา่ งไม่มีทางเลอื กอืน เมือเขานึกถึงนรก จิตใจก็หดหู่เศร้าสร้อย เขาตดั สินใจถอดสูทที สวมอยอู่ อก จากนนั ก็เดินออกจากบริษทั เพอื นงั รถเมลไ์ ปเทียวยงั ทีต่างๆ เขารู้สึกถงึ บรรยากาศเก่าๆสมยั สร้างเนือสร้างตวั ร่วมกบั ภรรยา บรรยากาศแบบนีเขาไม่ไดส้ มั ผสั มาเป็นเวลานานแลว้ เพราะโดย ปกติ ไม่ว่าเขาจะไปทีไหน ก็จะมีรถยนตค์ นั หรูพร้อมคนขบั อีก ทงั เอกสารทีจะตอ้ งเซ็นอนุมตั ิมากมาย เขาแทบจะหาเวลาว่างเดิน ทอดน่องเพียงลาํ พงั ในตรอกซอกซอยอยา่ งนีไม่ได้ เขาคิดว่า ไหนๆอีกไม่กีชวั โมงขา้ งหนา้ ก็ตอ้ งถูกยมทตู พาไปนรก แลว้ ก็เสพสุขช่วงเวลาทเี หลือนีใหเ้ พียงพอก็แลว้ กนั ณ ขณะนนั จิตใจเขาปลอดโปล่งโลง่ สบายอยา่ งทีไม่เคยเป็นมาก่อน เขาเดินอยบู่ นถนนทีมีผคู้ นสญั จรไปมามากมาย แลว้ เขาก็เห็น เดก็ ผหู้ ญิงคนหนึงนงั ร้องไหอ้ ยบู่ นฟตุ บาท ไม่มีใครสนใจ เดก็ หญิงคนนีเลย เพราะต่างคนต่างก็รีบเร่งกนั ทงั นนั หนา้ 32 จาก 32

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา “ไหนๆก็จะตายแลว้ เราลองถามเดก็ คนนีก็แลว้ กนั วา่ เธอร้องไห้ ทาํ ไม?” คิดแลว้ ก็เดินเขา้ ไปหาเดก็ หญิงคนนนั เดก็ นอ้ ยพลดั หลงกบั พ่อแม่ จึงตกใจร้องไห้ เมือเขารู้ความจริง ก็ พาเธอไปทีสถานีตาํ รวจและแจง้ ว่ามีเดก็ พลดั หลงกบั พอ่ แม่ที ตลาด ขอให้เจา้ หนา้ ทีช่วยติดต่อประสานงานกบั พ่อแม่ เศรษฐีนงั รอพ่อแม่ของเดก็ นอ้ ยใหม้ ารับดว้ ยจิตใจจดจ่อเขา เพ่งมองไปทีนาฬิกา เวลาของเขาใกลจ้ ะหมดแลว้ สินะ เมือพ่อแม่ของเดก็ นอ้ ยเดินขึนมาทีโรงพกั สามคนพ่อแม่ลูกวิงเขา้ มากอดกนั กลมและร้องไหด้ งั สนนั โรงพกั เขามองภาพนนั ดว้ ยความรู้สึกปี ติและอิมเอิบในหวั ใจ “โธ่เอ๊ย การไดช้ ่วยเหลือคนอืนมนั เป็นความสุขอยา่ งนีนีเอง!” เขา อุทานขึนมาเบาๆ แต่เขาก็ตอ้ งหุบยิ มนนั ทนั ทีเพราะยมทตู ไดป้ รากฏตวั อยตู่ รงหนา้ ของเขาแลว้ เขายืนมือใหก้ บั ยมทตู แต่ทว่า ยมทตู กลบั ส่ายหวั ใหก้ บั เขา “เจา้ ไม่ตอ้ งลงนรกกบั ขา้ เพราะเจา้ มีคณุ สมบตั ิขึนสวรรคแ์ ลว้ !” ยมทตู กล่าวขึน เขาเบิกตากวา้ งอยา่ งไม่เชือในสิงทีไดฟ้ ัง หนา้ 33 จาก 33

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา “ท่านว่าอะไรนะ?” เขาถามอยา่ งลนลาน “รอยยิ มทเี กิดจากความจริงใจครังทีสามครบแลว้ ” ยมทูตยืนกระจกเงาใหเ้ ขามองใบหนา้ ของตนเอง พลางพูดว่า “ทีจริงมนั เกิดไดเ้ มือสกั ครู่หนึงแลว้ !” เศรษฐีมองตวั เองในกระจกเงา จากใบหนา้ อนั เคร่งขรึมเศร้า หมองไร้ราศี บดั นีเปี ยมไปดว้ ยความอิมเอิบและมีรอยยิ มอยทู่ ีมุม ปาก มนั ไม่ใช่ใบหนา้ ของกรรมการผจู้ ดั การใหญ่ใจยกั ษ์แต่มนั เป็นใบหนา้ ของคณุ ลุงคนหนึงทีเปี ยมไปดว้ ยความเมตตา เขาเห็น รอยยิ มแห่งความจริงใจนนั บนใบหนา้ ของตนเอง “ใจของเจา้ เปลียนไปแลว้ ไม่มีเหตุผลใดทีขา้ จะตอ้ งพาเจา้ ไปยงั นรก แต่ทว่า เทวทูตยงั ไม่มารับเจา้ นนั แปลว่าเจา้ ยงั พอมีเวลาทจี ะ สร้างความดีในโลกนีไดอ้ ีก” พดู จบ ยมทูตก็หายวบั ไปกบั ตา “ทีแท้ รอยยิ มทสี ามอยทู่ ีตวั ขา้ เองหรือนี?” เศรษฐีกวาดสายตา มองออกไปนอกสถานีตาํ รวจดว้ ยความอิมเอิบใจ คดั จากบทความวาไรตี หนา้ 34 จาก 34

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ลูกพลบั ทีเหลืออยู่ สามีภรรยาคู่หนึง รับจา้ งเลียงปลาให้กบั เถา้ แก่ เถา้ แก่จ่ายเงินเดือนให้คู่นีเดือนละ5,000 บาท บา้ นพกั ขา้ วสารอาหารแห้งและของใชเ้ ถา้ แก่เป็นผจู้ ดั หามาให้ เขาทงั สองคน มีหนา้ ทีใหอ้ าหารปลาวนั ละ 2 รอบ รอบเชา้ 1 รอบ และรอบเยน็ อีก 1 รอบ นอกเหนือจากนนั แลว้ แต่สองสามีภรรยาจะจดั การกบั ชีวิต อยา่ งไรเถา้ แก่ไม่ไดจ้ าํ กดั กบั ชีวิตส่วนตวั ของลกู นอ้ ง เขามาทีบ่อเลียงปลาเพียงแค่ตน้ เดือน กลางเดือน และปลายเดอื น ซึงเป็นช่วงทีตอ้ งนาํ อาหารปลามาให้ และถือเป็นการนาํ ขา้ วของ เครืองใชม้ าใหล้ กู นอ้ ง อีกทงั ถือเป็นการมาถามไถ่สารทกุ ขส์ ุกดิบ เมือผา่ นไป 2 ปี ปลาในบ่อทาํ กาํ ไรใหเ้ ถา้ แก่ 4 แสนบาท เถา้ แก่ดีใจเป็นอยา่ งยิงเขาจึงนาํ เงิน 1 หมืนบาท มอบใหล้ กู นอ้ งเพือเป็นกาํ ลงั ใจ และอนุญาตใหก้ ลบั ไปเยยี มบา้ น เกิดได้1 เดือน ส่วนค่าเดินทางก็มอบใหอ้ ีกจาํ นวนหนึง เมือภรรยาของเถา้ แก่รู้เขา้ ก็โมโหเห็นอยา่ งยิง \"คุณจะบา้ เหรอ? สมองบวมนาํ หรือยงั ไง? เงินเดือนก็จ่ายเตม็ ที หนา้ 35 จาก 35

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา บา้ นก็ไม่ตอ้ งเช่าขา้ วก็ไม่ตอ้ งซือ นียงั แถมทงั เงินเหมืนและเงินค่ารถอีก ทาํ อะไรทาํ ไมไม่ปรึกษาฉนั ก่อน...\" เถา้ แก่ไดแ้ ต่หวั เราะ จากนนั ก็บอกกบั ภรรยาว่า \"ผมจะเล่าอะไรให้คณุ ฟัง....\" \"มีหมู่บา้ นหนึง ชาวบา้ นต่างมีอาชีพปลูกลูกพลบั เมือถึงฤดหู นาว พวกเขาพากนั เก็บลกู พลบั จนไม่เหลอื คาตน้ ไว้ แมแ้ ต่ลกู เดียว ปี หนึงทีอากาศหนาวมากเป็นพิเศษ หิมะก็ตก มากกว่าทุกปี นกสาลิกาจาํ นวนสองสามร้อยตวั หาอาหารกิน ไม่ได้ พากนั หนาวตายภายในคืนเดียวเมือฤดูใบไมผ้ ลิของอีกปี ตน้ พลบั ก็ผลิใบใหม่ออกมาเมือมนั เริ มออกดอกไม่รู้ว่าหนอนมา จากไหนจาํ นวนมากมาย พากนั กดั กินทงั ดอกและใบของตน้ พลบั จนเกิดความเสียหายมากมาย ส่วนลูกพลบั ทเี ลด็ รอดมาได้ พอโต สกั นิ วกอ้ ยก็ถูกหนอนเหล่านนั กดั กินไปจนหมด ชาวบา้ นต่างก็ พากนั คิดถึงนกสาลิกา หากยงั มีนกสาลิกาอยู่ หนอนเหล่านีก็คง จะไม่นาํ ภยั มาให้...\" หนา้ 36 จาก 36

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา \"...จากนนั เป็นตน้ มา เมือถึงฤดเู กียวเกียวลูกพลบั ชาวบา้ นก็จะเหลือลูกพลบั คาไวบ้ น ตน้ เพือใหเ้ ป็นอาหารของนกสาลิกาในหนา้ หนาว ลูกพลบั สีเหลืองแสดดึงดดู ให้นกสาลิกา จาํ นวนมากมาจิกกินในฤดหู นาว นกสาลิกาก็แสนรู้คณุ เมือถึงฤดูใบไมผ้ ลิก็ไม่ยอมบินจากไป คอยจดั การกบั หนอนทีมารังควานตน้ พลบั จากนนั เป็นตน้ มา ชาวบา้ นก็มีลกู พลบั เกียวเกียวอดุ มสมบูรณ์ทกุ ปี \" \"ผมเหลือลูกพลบั ไวใ้ หน้ กสาลิกากิน คณุ ว่าผมโง่เหรอ?\" เมือภรรยาไดฟ้ ังจบ ก็เขา้ ใจในทนั ที จุดหมายทีเหลือลูกพลบั ไวบ้ นตน้ ก็เพือแบ่งปันใหก้ บั นกสาลิกา ไดอ้ ยรู่ อดการดแู ลใหส้ วสั ดิการแก่ลกู นอ้ ง ก็เพือใหล้ กู นอ้ งรู้ว่า เถา้ แก่สาํ นึกคณุ พวกเขาเช่นกนั คณุ ไดม้ าก คุณให้ลกู นอ้ งมาก ตาม ความจริงก็คือคุณให้ตวั คณุ เองต่างหาก....! CR; LEARNINGHUBTHAILAND.COM หนา้ 37 จาก 37

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา HTTP://WWW.BUDDHADASA.COM/ZEN/TALE05.HTML เรือง เทวดากบั หนอน นิทานเรืองสนั ของท่านพทุ ธทาส นิทานเกิดขึนทีขา้ งส้วมแผนโบราณแห่งหนึง ในหลุมนนั มี หนอนเจริญเติบโตอยทู่ กุ ขนาดดาํ ผดุ ดาํ ว่ายอยอู่ ยา่ งยวั เยียนบั ดว้ ย หมืนดว้ ยแสน ท่านสมภารไดช้ ีให้เดก็ ๆดูในแง่ธรรมะทีว่าหนอนเหล่านี กาํ ลงั มึนเมาอยใู่ นของเน่าเหมน็ และหลบั หูหลบั ตาจมอยใู่ นของ สกปรกอยา่ งน่าสมเพช ซึงถา้ นาํ ไปเปรียบกบั เหล่าเทพยดาในฉ กามาวจรสวรรคแ์ ลว้ กจ็ ะชวนให้สมเพชยิงขึนไปอีกจนสุดทีจะ ทนไหวทีเดียวใครๆ อยา่ หลงพอใจในของสกปรกเหมือนหนอน หนา้ 38 จาก 38

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เหล่านนั เลย หนอนหลายตวั ไดย้ ินคาํ พูดเหล่านนั !หนอนบางตวั ไดค้ ิดว่า แทจ้ ริงความพอใจในรสนิยมของพวกเรากบั ของเทพยดา ทงั หลายก็มีไดเ้ ท่ากนั และในลกั ษณะทาํ นองเดียวกนั ทงั นี มนั แลว้ แต่ลกั ษณะของอายตนะเครืองรับและเสวยอารมณ์นนั ต่างหากเราไม่เชือท่านสมภาร! หนอนบางตวั ไดพ้ ยายามลืมตาขึนดูก็เห็นว่ามนั ออกจะ สกปรกมากมายจริงแต่ทนลืมตาอยไู่ ม่ไหวตอ้ งกลบั หลบั ไป ตามเดิมโดยเร็วเพราะมนั ไดเ้ ห็นสิงอืนทีสกปรกกว่าอาหาร บา้ นเรือนของมนั เองจนทนลืมตาอยไู่ ม่ไหว! มนั บอกพวกพอ้ งของมนั ว่าชวั ทีลืมตาขึนแวบเดียวก็ไดเ้ ห็น เทพยดามนุษยท์ งั หลายมีจิตจมอยใู่ นความมืดมนถือตวั ถือตน นานาประการการกระทาํ ทางกายวาจากจ็ มอยใู่ นกรรมโสมมเลว ทรามเนือตวั ทงั สิ นจมอยใู่ นกามารมณ์กาํ ลงั ทาํ สิงต่างๆดว้ ยความ หลงใหลในลาภยศ อาํ นาจวาสนาพวกพอ้ งบริวารอนั เป็นทางให้ หนา้ 39 จาก 39

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา ไดม้ าซึงความมวั เมาในความสุขทางเนือหนงั ของตนอยา่ งไม่รู้จกั อิมจกั พออีกต่อหนึงถึงกบั ตอ้ งอิจฉาริษยารบราฆ่าฟันกนั ทงั ทางตรงและทางออ้ มอยา่ งป่ าเถือนทารุณชนิดทีไม่เคยมี ในสมยั ทียงั ไม่เกิดส้วมชกั โครกแผนปัจจบุ นั นนั เลยศีลธรรม ของเขาคือการกอบโกยความสุขทางเนือหนงั ใส่ตนอยา่ งเดียว แลว้ เรียกชือกนั เอาเองอยา่ งไพเราะว่ามนุษยส์ มบตั ิสวรรคส์ มบตั ิ ของฉนั พดู กนั ดงั นนั แลว้ มนั ก็ชกั ชวนกนั ให้หลบั ตาให้ยิงขึน กว่าเดิมเพืออยา่ ใหเ้ สียเปรียบหรือลา้ หลงั พวกเทพยดามนุษยท์ งั ปวงหรืออยา่ งนอ้ ยทีสุดกใ็ ห้พอเคียงคู่กนั ไป นิทานเรืองนีสอนใหร้ ู้ว่า: ผทู้ ีพอใจในกามารมณ์ชือเสียงยศศกั ดิอาํ นาจวาสนาพวก พอ้ งบริวารทงั หลายนนั ขออยา่ ไดห้ าญพยายามลืมตาเป็นอนั ขาด จะเป็นฝ่ ายเสียเปรียบหนอนหรือลืมขึนมาก็จะตอ้ งรีบกลบั หลบั ตาลงไปใหม่เหมือนหนอนเหล่านนั อยเู่ อง หนา้ 40 จาก 40

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา ซึงทาํ ใหเ้ กิดเป็นปัญหาขึนว่าใครเล่าจะเป็นฝ่ ายชนะ? หรือ ว่าใครเล่าน่าสมเพชกว่าใครในระหว่างพวกเทพยดาใน ฉกามาวจรสวรรคแ์ ละหนอนในสว้ มแผนโบราณเหล่านนั ? ทีมา : HTTP://WWW.BUDDHADASA.COM หนา้ 41 จาก 41

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา HTTP://WWW.BUDDHADASA.COM/ZEN/TALE04.HTML เรือง คนกบั สุนัข นิทานเรืองสนั ของท่านพทุ ธทาส อากาศจะวิปริต เพราะความเปลียนแปลงไปตามฤดูกาลของ แดด ลม ฝน หรือสิงแวดลอ้ มจะสบั สนเพราะการโยกยา้ ยรือถอน อยา่ งชุลมนุ วุ่นวายของมนุษยเ์ องสกั เพยี งใด สุนขั ของเขาก็ยงั พยายามคน้ หาจนพบทีหลบั นอนอนั เป็นสุขสมใจมนั จนไดม้ นั ยา้ ยทีไปลองนอนตรงนนั นิดตรงนนั หน่อย ลองนอนดเู พียงสอง สามนาทีเท่านนั มนั ก็รู้ว่าเหมาะหรือไม่เหมาะ ถา้ ไม่เหมาะก็ยา้ ย ใหม่ ! มนั ทาํ ดงั นีเรือยไปไม่กีครังก็พบทีอนั เป็นสุขจริงและหลบั หนา้ 42 จาก 42

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา สนิทมนั ไม่เป็นโรคเรือนชนิดทีตอ้ งเกาอยเู่ สมอ จนหาทีนอนอนั เป็นสุขไม่พบในโลกนี ! แต่สาํ หรับเจา้ ของมนั เองนนั อะไรๆ ทีใดๆ อยา่ งไหนๆ ระดบั ไหนๆ ก็ไม่เคยให้ความเป็นสุขและพอใจดิ นรนจนตายจิตก็ไม่ เคยประสบกบั ภาวะแห่งความสะอาด สว่าง และ สงบเยน็ ทีแม้ เพียงแต่จะทาํ ให้หลบั สนิทจริงๆได้ เขาตกอยใู่ นลกั ษณะของสุนขั โรคเรือนชนิดทีตอ้ งการขว่ น ตวั เองอยเู่ สมอ! เขาไม่สามารถทาํ ให้เกิดการโยกยา้ ยเปลียนแปลง ชนิดทีค่อยๆ เลือนสูงขึนไปจนกระทงั พบสภาพอนั เป็นทีจุใจ ดงั เช่นสุนขั ของเขาเองซึงไม่กีนาทีก็คน้ พบทีนอนอนั สุขสงบ ทงั ๆ ทีมนั เป็นเพียงสุนขั แต่เขาก็ยงั เป็นถึงอาจารยท์ ีทาํ การ ฝึกสอนอะไรหลายๆ อยา่ งให้สุนขั ของเขาทกุ วนั ดว้ ยความขยนั และบางครังยงั แถมตีมนั ดว้ ยเพราะเขาถือว่าเขาเป็นนายของมนั หนา้ 43 จาก 43

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา นิทานเรืองนีสอนให้รู้ว่า: มนั เป็นการเหลือวิสยั ของพระเป็นเจา้ หรือสิงใดๆ ทงั สิ นทีจะ ทาํ ใหส้ ุนขั นนั เต็มไปดว้ ยความดิ นรนทะเยอทะยานและวิตก กงั วลนานาประการจนคน้ หาทีนอนหลบั สนิทไม่ไดอ้ ยา่ งเจา้ ของ ของมนั เอง ความอยากไดน้ นั ไดน้ ีมีนนั มีนีเป็นนนั เป็นนีอยา่ งไม่มี ขอบเขตของเขาจนกระทงั ไดเ้ ป็นเจา้ ของและเป็นครูบาอาจารย์ ของสุนขั แลว้ ก็ยงั หาโอกาสสงบอารมณ์ให้มากและให้เหมือนแม้ สุนขั ตวั นนั ก็ไม่ไดเ้ พราะฉะนนั ใครเล่าจะเป็นทีน่าสมเพชกว่า ใครในระหว่างสิงมีชีวิตทงั สองนี ทีมา : HTTP://WWW.BUDDHADASA.COM หนา้ 44 จาก 44

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา เรือง เจ้าของเรือ นิทานเรืองสนั ของท่านพทุ ธทาส \"พ่อจ๋า พ่อว่าพ่อเป็นเจา้ ของเรือ แต่พ่อตอ้ งลา้ งเรือเชด็ ถูเรือ ตอ้ งชโลมนาํ มนั ให้มนั บ่อยๆ พ่อตอ้ งเก็บรักษาแจวพายและ เครืองใชใ้ นเรือทกุ ๆอยา่ งแลว้ พอ่ ก็แจว เมือพาพวกเราไปนงั เรือ เล่นพร้อมกบั เพือนบา้ นของเราทุกคนพอ่ เหนือยเกือบตายทีพวก นนั ทาํ ไมนงั สบายไม่ช่วยพ่อแจวไม่ช่วยพอ่ เชด็ ลา้ งเรือบา้ งเล่าพ่อ จ๋า? \" หนูจอ้ ยถามพ่อทาํ ตาแดงๆ \"ก็พ่อเป็น เจา้ ของเรือ นีลูกเอ๋ย\" \"ใครเป็นเจา้ ของอะไร ก็ตอ้ งเหนือยเกือบตาย ใครไม่เป็นเจา้ ของก็ สบาย พ่อเห็นว่า มนั จะยตุ ิธรรมหรือ?\" \"ธรรมเนียม มนั เป็นอยา่ งนนั เอง ใครเป็นเจา้ ของ ก็ตอ้ งทนเหนือย ทนหนกั ใจ\" \"แลว้ พ่อจะขืน เป็นเจา้ ของเรือ ไปทาํ ไม ให้เขาเสีย แลว้ ขอนงั กะ เขา เป็นครังคราว เหมือนทีเขานงั เรือเรา อยา่ งสนุกสนาน มิดีกว่า หรือ?\" หนา้ 45 จาก 45

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา \"ก็ พ่อ อยากจะเป็น เจา้ ของเรือสกั ลาํ หนึง นีลูกเอ๋ย\" \"ขออยา่ ให้ ฉนั ตอ้ งเป็น เจา้ ของเรือ ร่วมกบั พ่อ ฉนั จะ ไม่ยอมเป็น เจา้ ของ อะไรๆ เลย แมแ้ ต่ ตวั ของฉนั เอง!\" \"แลว้ ลูก จะอยไู่ ดอ้ ยา่ งไร?\" \"อยอู่ ยา่ ง ไม่ตอ้ ง ทนเหนือย เหมือนพ่อ และตรงกนั ขา้ ม จากพ่อ ทกุ ประการ!\" ดงั นนั หนูจอ้ ยจึงกลายเป็นเณรจอ้ ยไปเพราะเขาไม่อยากเป็น เจา้ ของสิงใดแต่อยากเป็นอยชู่ นิดทีเขาเห็นว่าตรงกนั ขา้ มจากพ่อ ทุกประการ หนา้ 46 จาก 46

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา นิทานเรืองนีสอนให้รู้ว่า: ถา้ ใครไม่เป็นเจา้ ของสิงใดกลบั จะไดก้ ิน\" ไข่แดง \" ของสิง นนั (เหมือนคนทีมาพลอยนงั เรือเล่นกบั พ่อ) ส่วนใครทีเป็นเจา้ ของสิงใดเขาจะกินไดเ้ พยี ง\" ไข่ขาว \" ของ สิงนนั ซึงบางทีถึงกบั อาจจะตอ้ งกินเปลอื กไข่ หรือมลู โสโครกที ติดอยกู่ บั เปลือกไขเ่ ขา้ ไปดว้ ยกนั ดงั นีแลว้ ใครจะอยใู่ นสภาพทีน่าสงสารกว่าใครในระหว่าง พ่อ-ลกู สองคนนีเพือตอบปัญหาเกียวกบั ตวั เราโดยตรงสืบไป ทีมา : HTTP://WWW.BUDDHADASA.COM หนา้ 47 จาก 47

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา เรือง มดร้องเพลง นิทานเรืองสนั ของท่านพุทธทาส คืนวนั เพญ็ เดือนหงายแจ่มคืนหนึง มดง่ามแก่ตวั หนึงไดร้ ้องเพลง ชมความเด่นของดวงจนั ทร์ขึนดงั ๆ ว่า หนอนไม่เห็นคูถ! ไส้เดือนไม่เห็นดิน! นกไม่เห็นฟ้ า! ปลาไม่ เห็นนาํ ! คนไม่เห็นโลก!! แต่ยงั แถมเผยอพูดกนั ว่าไดบ้ รรลโุ ลกุตตรธรรมดว้ ยกรรมฐาน แบบนนั แบบนี มีจิตพน้ จากกิเลสดงั ดวงจนั ทร์พน้ จากเมฆดงั นี นี พระจนั ทร์จะว่าอยา่ งไรเอ่ย? พระจนั ทร์ไดห้ ลบเขา้ กลีบเมฆเสียทกุ คราวทีไดฟ้ ังเพลงบทนีเลย ยงั ไม่ไดต้ อบปัญหานนั มาจนกระทงั ทุกวนั นี ! นิทานเรืองนีสอนให้รู้ว่า: เมือทางฝ่ ายอาจารยเ์ องก็ยงั ไม่รู้จกั โลกแลว้ ก็สอนศิษยท์ ียงั ไม่รู้จกั โลกอยา่ งเดียวกนั ให้ขา้ มขึนสู่โลกตุ ตรภูมิไดก้ นั เกร่อไป หมดนนั ฝ่ ายไหนจะอยใู่ นฐานะทีน่าสมเพชกว่ากนั ? หนา้ 48 จาก 48

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คตี ะธารา และถา้ นาํ ไปเปรียบกบั ไสเ้ ดือนทียงั ไม่เคยเผยอพดู ว่าจะ ขา้ มขึนจากโลกฝ่ ายไหนจะน่าสมเพชยิงขึนไปอีกหนอ? หนา้ 49 จาก 49

นิทานคติ และธรรมทศั นะ เรียบเรียงโดย คีตะธารา คนชวั สรรเสริญกนั เอง กาลครังหนึงสมยั พทุ ธกาล ณ วดั เชตวนั เมืองสาวตั ถี ขณะองค์ พระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ประทบั อยนู่ นั ไดท้ รงเอย่ ถึงพระเทวทตั และพระโกลาลิกะทีต่างก็ยกยอ่ งเยนิ ยอกนั เอง โดยไดท้ รงสาธก อดีตนิทานขึนมาว่า… ครังหนึงมีรุกขเทวดาองคห์ นึงซึงเป็นอดีตชาติของพระโพธิสตั ว์ ไดส้ ถิตประจาํ อยทู่ ีตน้ ละหุ่ง วนั หนึงเมือโคแก่ทีเจา้ ของบา้ นเลียง ไวไ้ ดต้ ายลง เจา้ ของจึงนาํ ศพของเจา้ โคแก่ไปทิ งไวใ้ ตต้ น้ ละหุ่ง ในบริเวณบา้ นของตน เพอื ให้เป็นอาหารแก่สตั วแ์ ถวนนั ไม่นานเมือสุนขั จิ งจอกตวั หนึงเดินผา่ นมาก็เห็นซากโคแก่ทีอยใู่ ต้ ตน้ ละหุ่งนนั ก็รีบตรงเขา้ ไปกินเนือโคแก่นนั ทนั ที และขณะ นนั เองเจา้ กาทีอยแู่ ถวนนั ผา่ นมาเห็นเขา้ ก็หวงั อยากจะกินเนือโค แก่นนั เช่นกนั จึงเดินเขา้ ไปยงั สุนขั จิ งจอกแลว้ ว่า หนา้ 50 จาก 50


Like this book? You can publish your book online for free in a few minutes!
Create your own flipbook