Presentation1

ความสาคญั ของหลกั ฐานทางประวตั ิศาสตรใ์ นสมยั อยธุ ยา

หลักฐานทเี่ ป็ นลายลักษณอ์ กั ษร ตำนำน เป็ นเรอื่ งทเี่ รำ้ ตอ่ ๆ กนั มำดว้ ยวำจำ ตอ่ มำ ภำยหลงั จงึ มกี ำรจดบนั ทกึ และ พมิ พเ์ ผยแพร่ ดงั นั้น เรอื่ งทอี่ ยใู่ นตำนำนจงึ อำจถูกเปลยี่ นแปลงจำกเรอื่ งเดมิ ไดเ้ พรำะกำรลมื ควำมไมแ่ ม่นยำในกำรจดจำกำรแตง่ เตมิ เรอื่ ง กำรไม่ใหค้ วำมสำคญั ในเรอื่ งกำรเวลำ จงึ มี กำรกลำ่ วถงึ เวลำอยำ่ งกวำ้ งๆ เรอื่ งทปี่ รำกฏในตำนำน มกั จะกลำ่ วถงึ เรอื่ งในพระพุทธศำสนำ เรอื่ งรำวของ บคุ คล เรอื่ งรำวของปชู ะนีสถำน เชน่ ตำนำนมูล ศำสนำ ตำนำนจำมมะเทววี งศ ์ ตำนำนพระแกว้ มรกต ตำนำนอรุ งั พระธำตุ เป็ นตน้ ตานานจงึ สะทอ้ นใหเ้ หน็ ความเช่ือ ความศรทั ธาคติชาวบา้ น ดงั นนั้ ตานานจงึ มีประโยชนใ์ นการศกึ ษา ประวตั ิศาสตรไ์ ทยอยมู่ าก แตก่ ็ตอ้ งใชด้ ว้ ยความระมดั ระวงั และตรวจสอบ กบั หลกั ฐานอ่ืนๆ ดว้ ย เชน่ หลกั ฐานทางโบราณคดีเป็นตน้

ศิลาจารกึ ทาขนึ้ เพ่ือใชอ้ ธิบายเรอ่ื งราวเหตกุ ารณท์ ่ีเกิดขนึ้ ในสงั คม โดยมีจดุ มงุ่ หมายอยา่ งใด อยา่ งหน่งึ จารกึ ของไทยปรากฏในหลาย ลกั ษณะ เช่น จารกึ บนแทน่ ศิลา หรอื ศิลา จารกึ จารกึ ลงแผน่ ทอง เรยี กวา่ จาลกึ ลานทอง จารกึ ลงแผน่ เงิน เรยี กวา่ จารกึ ลานเงิน จารกึ หรอื จานบนใบลาน เรยี กวา่ หนงั สือใบลาน จารกึ เป็นหลกั การทางหวดั ดีสสไทยท่ีมี ความสาคญั มาก โดยเฉพาะในสมยั สโุ ขทยั จารกึ ท่ีคน้ พบในประเทศไทย มีประมาณ 500 ชิน้ เพ่ือนเอกสารชนั้ ตน้ ท่ีคดั ลอก แกไ้ ข ซง่ึ มีประโยชนใ์ นการสรา้ งกรอบกาหนดเหตกุ ารณต์ าม วนั เวลาสามารถใหข้ อ้ มลู ทางดา้ นสงั คมและเศรษฐกิจไดอ้ ยา่ งดี และชว่ ยใหศ้ กึ ษาวฒั นธรรม ของทอ้ งถ่ินไดอ้ ยา่ งลกึ ซงึ้ ย่งิ ขนึ้ ศิลาจารกึ ท่ีสาคญั เช่น ศลิ าจารกึ สโุ ขทยั หลกั ท่ี 1 หรอื ศิลา จารกึ พอ่ ขนุ รามคาแหงมหาราช จารกึ วดั ศรชี มุ หรอื ศลิ าจารกึ สโุ ขทยั ลกั ษณ์ ท่ี 2 ซง่ึ ซง่ึ ถือ เป็นหลกั การสาคญั ท่ีนกั ประวตั ิศาสตรใ์ ชเ้ ป็นขอ้ มลู ในการศกึ ษาประวตั ศิ าสสโุ ขทยั อยา่ งไร ก็ตาม จารกึ มีขอ้ จากดั ทางดา้ นภาษาและการตีความ เพราะสานวนภาษาในจารกึ มีอายุ หลายรอ้ ยปี ขอ้ ความในจารกึ จงึ อาจจะมีความหมายแตกตา่ งไปจากลาซาในปัจจบุ นั ทาให้ นกั ประวตั ศิ าสอาจดีความผิดได้ นอกจากนีต้ วั อกั ษรของศิลาจารกึ ก็อาจไมช่ ดั เจนจนทาให้ อา่ นยาก

พงศาวดาร เป็นการบนั ทกึ เรอื่ งราวในอดีตภายใตก้ ารอปุ ถมั ภ์ ของราชสานกั เนือ้ หาในพงศาวดาร จาเนน้ เหตกุ ารณท์ ่ีเก่ียวกบั อาณาจกั รและกษัตรยิ ท์ ่ีปกครองอาณาจกั รนนั้ ๆ พงศาวดาร ท่ีมี อยใู่ นปัจจบุ นั มีเนือ้ หา 3 ประเภทใหญ่ๆ คือ พงษาวดารกรุงศรี อยธุ ยา พงษาวดารกรุงรตั นโกสินทรจ์ นถงึ ตน้ ราชการท่ี 5 พงษาวดารทอ้ งถ่ินและประเทศเพ่ือนบา้ น อยา่ งไรกต็ าม แมว้ า่ พงษาวดารจะไมใ่ หค้ วามสาคญั เก่ียวกบั สามญั ชนท่วั ไปและ บางเรอ่ื งยงั เก่ียวกบั เรอ่ื งไมป่ กติ แตก่ ็ เป็นหลกั ฐานท่ีมี ประโยชนแ์ ละทรงคณุ คา่ มากในการศกึ ษาประวตั ิศาสตร์ โดยเฉพาะในสมยั อยธุ ยาและรตั นโกสินทรถ์ งึ ตน้ รชั กาลท่ี 5

โบราณสถาน

วดั บรมพุทธาราม ตงั้ อยใู่ นสถำบนั รำชภฏั พระนครศรอี ยธุ ยำทำงดำ้ นทศิ ตะวนั ตกเป็ นวดั ทสี่ มเด็จพระเพทรำชำกษตั รยิ อ์ ยธุ ยำองคท์ ี่ 28 แหง่ ราชวงคบ์ า้ นพลู หลวง โปรดใหส้ รา้ งขนึ้ ในบรเิ วณยา่ นป่ าตองอนั เป็นนิวาสสถาน (บา้ น) เดิมวดั นีเ้ คยเป็น พระอารามหลวงครงั้ กรุงศรอี ยธุ ยา และพระอโุ บสถ วิหารการเปรยี ญมงุ หลงั คาดว้ ย กระเบอื้ ง

ภาพปนู ปั้น อยบู่ รเิ วณดา้ นนอกของเมรทุ งั้ 8 องค์ จะเป็นภาพเก่ียวกบั พทุ ธประวตั ิ

วัดพุทไธศวรรย์ ตงั้ อยรู่ มิ แม่นา้ เจา้ พระยาฝ่ังตะวนั ตก ในตาบลสาเภาลม่ อาเภอพระนครศรอี ยธุ ยา ในปัจจบุ นั เป็นวดั ดงั มากๆ สาหรบั ประชาชนท่ีนิยมไปกราบขอพรจากองคจ์ ตคุ ามรามเทพ จงึ ทาใหบ้ รเิ วณวดั พทุ ไธศวรรย์ ช่วงวนั หยดุ ก็จะเนืองแน่นไปดา้ นผคู้ นจานวนมาก