วัจนกรรมการตำหนิในกลุ่มตัวอย่างนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

88นอยกวา เพศชาย จากแผนภูมทิ ่ี 21แสดงการเปรียบเทียบจํานวนการปรากฏของวัจนกรรมการตําหนิในกลมุ ตัวอยา งผูพูดเพศชายและเพศหญงิ จะเหน็ ไดว าเพศหญิงจะเลอื กใชกลวิธที ี่ 3 ในเปอรเ ซ็นตที่มากกวาเพศชาย แตทสี่ ามารถเหน็ ชดั เจนอีกกรณีหนึง่ คอื เพศชายจะเลือกใชกลวิธีท่ี 4 ในจาํ นวนเปอรเซนตที่มากกวาเพศหญิงจึงสรุปไดวาเพศหญิงนั้นมักจะคํานึงถึงความสุภาพและการรักษาหนาระหวางผูพดู และผูฟง มากกวา เพศชาย อีกท้ังผวู จิ ยั มคี วามเห็นวา เพศหญงิ เปนเพศทมี่ ีความออ นแอและนมุ นวล มคี วามตองการไดร ับการยอมรบั และไมต อ งการถูกผอู ่ืนมองวาเปน คนไมดี กาวรา วหรอื ไมม ีมารยาทถงึ แมว า จะอยใู นสถานการณท ตี่ องกลาวตาํ หนผิ ฟู งก็ตามดงั นั้นเพศหญงิ จงึ มกั เลือกใชก ลวธิ ใี นการแสดงการตําหนิดวยกลวิธีที่มีความรุนแรงนอยกวาเพศชาย ผลจากการศึกษาการเลือกใชกลวิธีในการแสดงวัจนกรรมการตําหนิของนิสิตมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตรไดสะทอนใหเห็นถึงลักษณะสังคมของคนไทยที่ ผทู ม่ี คี วามอาวโุ สนอ ยกวาจะตองใหเ คารพยาํ เกรงตอ ผูท่ีมีความอ าวุโสกวา เปน สังคมทน่ี ิยมการออ นนอมถอ มตนไมก า วรา วตอผูใหญ รกั การประนปี ระนอม ชอบท่ีจะผกู มิตร และตอ งการการยอมรับจากพวกพอ งและผูอืน่ เหน็ ไดจากตารางที่ 4ผูพ ดู จะเลือกใชก ลวธิ ีการกลาวหาผูก ระทาํ ผิดอยางไมต รงไปตรงมามากทสี่ ุดเมอ่ืเปรยี บเทียบกบั กลวิธีอ่ืน ๆถงึ 199 ครั้งจากจํานวนการปรากฏของการเลือกใชกลวิธีการแสดงวัจนกรรมการตําหนิทั้งหมด 647 คร้ัง

895.2 ขอ เสนอแนะ 1. ควรมีการศึกษาถึงปจจัยที่มีผลตอการเลือกใชกลวิธีแสดงวัจนกรรมการตําหนิของคนไทยโดยพิจารณาถงึ ปจ จยั ดา นอ่ืน ๆ อกี เชน อายุ การศึกษา อาชีพหรอื ระดับชน้ั ทางสังคมน้ันมผี ลตอการเลือกใชกลวิธีการแสดงวัจนกรรมการตําหนิหรือไม มีความเหมือนหรือแตกตางกันอยางไรในแตละระดับชั้นทางสังคม ลักษณะการใชภาษาเปนอยางไร อีกทั้งยังสามารถสะทอนลักษณะทางสังคมและวัฒนธรรมของแตละระดับชั้นทางสังคมไดอีกดวย 2. ควรมีการศกึ ษาการเลือกใชกลวธิ วี ัจนกรรมแสดงการตาํ หนขิ องกลมุ สงั คมยอ ยอื่น ๆ เชน กลุมคนทีอ่ ยใู นชนบทเปรียบเทยี บกบั กลุมคนทอี่ าศยั อยใู นเมอื งหลวง ซง่ึ จะทาํ ใหไ ดทราบวากลุมคนท่อี ยูในชนบทกับในสังคมเมืองนั้นมีรูปแบบในการเลือกใชภาษาแตกตางกับกลุมคนในชนบทอยางไรและยังสามารถสะทอนถึงลักษณะทางสังคมที่มีผลตอการเลือกใชภาษาระหวางคน 2 กลมุ น้ดี ว ย หรือแมแตศึกษาเปรียบเทียบลักษณะการเลือกใชกลวิธีแสดงวัจนกรรมการตําหนิในภาษาไทยเปรียบเทียบกับภาษาอื่นโดยเฉพาะอยางยิ่งภาษาในแถบประเทศเพื่อนบานที่มีความคลายคลึงกันในทางสังคมและวัฒนธรรม ซึ่งจะทําใหทราบถึงความเหมือนและความแตกตางกันของลักษณะทางสังคมและวัฒนธรรมที่สะทอนออกมาจากการเลือกใชภาษาได 3. ควรมีการศึกษาการเลือกใชวัจนกรรมการตําหนิของคนไทยจากสถานการณที่เกิดขึ้นจริงซง่ึ จะทาํ ใหไดขอ มลู จากสถานการณจริงท่ีนอกจากจะไดขอ มลู ที่เปนลักษณะของการใชภ าษาแลวยงั ไดขอ มูลท่ีเปน อวัจนภาษาดวย เชน น้าํ เสยี ง ทา ทาง หรอื สีหนามาใชว ิเคราะหร วมดวย อีกทั้งน้ําเสียงหรอืทา ทางน้สี ามารถนํามาวิเคราะหไดดวยวา ผูพ ดู น้นั มีเจตนาเชน ไร และผวู จิ ัยยงั มีความเหน็ วาในการเก็บขอมูลแบบใหตอบแบบสอบถามนี้เปนการเก็บขอมูลแบบที่มีเวลาจํากัดและอาจเปนไปไดที่กลุมตวั อยา งอา จไมตอบขอมูลการใชภาษาที่เปนความจริงที่เกิดขึ้น เพราะผูวิจยั ใชก ารเกบ็ ขอมลู แบบใชแบบสอบถามทําใหขอมูลที่ไดไมไดเกิดขึ้นจากการใชในสถานการณจริงและ เนอ่ื งจาก กลมุ ตัวอยางอาจจะ ไมมีความมั่นใจในการตอบแบบสอบถาม หรอื เปน ไปไดว า กลัวขอมลู ที่ ตนใหไปนน้ั จะถกูเผยแพรอ อกไป

90 เอกสารและสง่ิ อา งองิจรี รตั น เพรชรตั นโมรา. 2544. การศึกษาการขอโทษของผูที่มีสถานภาพทางสังคมตางกันใน ภาษาไทย. วิทยานพิ นธมหาบัณฑิต คณะอักษรศาสตร. จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.นุชนารถ เพ็งสรุ ยิ า. 2549. การใชภาษาเพื่อแสดงการตําหนิของคนไทย. วิทยานพิ นธมหาบณั ฑติคณะศิลปศาสตร. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร.ทศั นยี  เมฆถาวรวฒั นา. 2541. วัจนกรรมการขอโทษในภาษาไทย. วทิ ยานพิ นธม หาบณั ฑติ คณะอักษรศาสตร. จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.สภุ าสนิ ี โพธิวิทย. 2547. กลวิธีการแสดงความเห็นโตแยงในภาษาไทย. วทิ ยานพิ นธมหาบณั ฑติคณะศิลปศาสตร. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร.โอภส แกวจําปา. 2547. ภาษาไทยเพ่ือการสื่อสารธุรกจิ 1. พมิ พครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โอเดยี นสโตร.อุดม วโรฒส ิกขดิตถ. 2537. ภาษาศาสตรเหมาะสมัยเบื้องตน. พมิ พค รง้ั ท่ี 1. กรุงเทพฯ: ตน ธรรมสํานกั พมิ พ.อมรา ประสทิ ธิ์รัฐสินธุ. 2548. ภาษาในสังคมไทย ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง และการพฒั นา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพแหง จุฬาลงกรณมหาวิทยาลยั .Anna Trosbrog, and Mouton de gruyter. 1995. Interlanguage Pragmatics Request, Complaints And Apologies. New York: Berlin, 311-319.Austin, J.L. 1962. How to do things with Words. Oxford: Oxford University Press.Blum-Kulka, Shoshana, and Olshtain, Elite. 1984 Request and Apologies: A Cross-Cultural Study of Speech Act Realization Patterns (CCSARP). Applied Linguistics 5: 196-213

91Brown, P. and Levinson, S. 1987. Politeness: Some Universals in Language Usage. Cambridge: Cambridge University Press,61-62, 68-71.Gabriele Kasper, and Shoshana Blum-Kulla. 1993. Interlanguage Pragmatics. New York: Oxford University Press Inc.,110-111.Holmes, Janet. 1992. An Introduction to Sociolinguistics. New York: Addison Wesley Longman Inc., 314.Labov, William. 1996. The Social Stratification of English in New York city. Washington DC: Center for Applied Linguistics.Thomas, J. 1995. Meaning in Interaction An Introduction to Pragmatics. New York: Longman.Yule, George. 1996. Pragmatics. Oxford: Oxford University Press.Searle, John R. 1969. Speech acts. Cambridge: Cambridge University.

ภาคผนวก

ภาคผนวก กแบบสอบถามที่ใชในการวิจัย

94 แบบสอบถามการเลือกใชก ลวธิ ใี นการกลาววัจนกรรมเพอ่ื แสดงการตําหนขิ องคนไทยคาํ ชีแ้ จง แบบสอบถามน้ีจัดทาํ ขน้ึ เพอ่ื ศกึ ษาการเลือกใชก ลวธิ ใี นการกลา ววจั นกรรมเพือ่ แสดงการตําหนิของคนไทย ซึ่งจัดทําขึ้นโดยแบงเปน 2 สวน คอืสว นที่ 1 เปนคําถามเกี่ยวกับขอมูลสวนตัวของผูตอบแบบสอบถามสว นท่ี 2 เปนคาํ ถามเกยี่ วกบั การใชก ลวธิ ใี นการกลา ววัจนกรรมเพ่อืแสดงการตําหนิของคนไทยคาํ ศัพทท ่ใี ชในแบบสอบถาม การตําหนิ หมายถึง การใชถ อ ยคาํ เพือ่ กลาวรา ยหรือกลา วโทษผฟู ง การกลาวถึงพฤติกรรมของผูฟงที่ผพู ูดมคี วามเหน็ วา ไมเหมาะสม ไมถ กู ตอ ง หรอื ขดั ตอกฎเกณฑหรือขอ บังคับท่บี ุคคลหรือสงั คมกาํ หนดเอาไว ขอ มูลทท่ี านใหไ วในแบบสอบถามชดุ น้ี ผวู ิจยั จะเก็บไวสาํ หรบั ใชในการศกึ ษาเทา น้นัสว นที่ 1 ขอมูลสวนตวัโปรดตอบคําถามตอไปนี้ดวยการใสเครื่องหมาย / ลงในชอ งทก่ี าํ หนดไว1. เพศ หญงิ ชาย2. อายุ ______________________3. ระดับการศึกษา _______________________สวนที่ 2 ขอมูลการใชภาษา ทานคดิ วาทา นจะกลาวอยา งไรในสถานการณต อ ไปน้ี หากทานตองการกลา วตําหนคิ สู นทนากรุณาตอบในสิ่งที่ทานคิดวาใกลเคียงกับการใชภาษาในชีวิตจริงของทานมากที่สุด

95สถานการณท ่ี 1 มารคและมิคเปนเพื่อนสนิทกัน แตมิคไดยืมปากกาของมารคไปแตยังไมไดนํามาคืนมารคพอดีมารคพบกับมิคในหอง Lecture มารคจึงนึกไดวามิคยังไมไดนําปากกามาคืนตน ถาคุณเปนมารคคุณจะพดู ตําหนิมคิ อยางไร?คุณจะพดู ตําหนมิ ิควา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณท่ี 2 จอยและเพื่อนๆ ในกลุมเดียวกันกําลงั น่งั คุยกนั อยูทโ่ี ตะ มา หินในมหาวิทยาลยั ในขณะเดยี วกันบอยซึ่งเปน เพ่อื นในกลุมก็หยบิ บหุ รขี่ ึน่ มาสบู ทาํ ใหจอยและเพือ่ น ๆ ไมพ อใจ ถา คณุ เปนจอยคณุ จะพูดตําหนิบอยอยางไร?คณุ จะพูดตาํ หนิบอยวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณที่ 3 ในขณะท่สี มชายกําลงั รออาจารยเ ขาอยใู นหอ งเรียน กานตก็เดนิ ผา นมาโดยที่สมชายก็ไมไดมีความสนิทสนมกันมากนักจึงไมไดทักทายอะไร แตสมชายมานึกไดวากานตไดยืมที่เย็บกระดาษของเขาไปยังไมไดนํามาคืน ถาคุณเปนสมชายคุณจะพูดตําหนิกานตอยางไร ?คณุ จะพดู ตําหนสิ มชายวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณท่ี 4 สิตาและสมชาย กําลงั นงั่ อานหนังสือเตรยี มสอบอยูในหอ งสมุด ไมนานก็มีเพ่อื นนกั ศึกษากลุมหนึง่ ท่สี ติ าจําไดวา เคยเรยี นดว ยกันอยบู างวิชามาน่งั ใกล ๆ กบั ท่ๆี สิตาและสมชายน่ังอยูค ยุ กันสง เสยี งดังรบกวนสมาธิ ถา คณุ เปน สติ าคุณจะพูดตาํ หนินักศึกษากลุม น้ันอยางไร ?คณุ จะพูดตําหนิกลุมนักศึกษาวา“_____________________________________________________________________________\"

96สถานการณท่ี 5 อมั้ เปน รนุ พข่ี องเมย ถึงแมจะอยคู นละชัน้ ปแตท ัง้ สองคนก็คนุ เคยกันดี และอม้ั ไดข อยืมดินสอของเมยไปแลวทําหาย ซง่ึ เมยเองก็เพง่ิ ซือ้ มาใหมยงั ไมไ ดใ ชดนิ สอดา มนนั้ เลย ถาคณุ เปน เมยค ุณจะพดูตาํ หนอิ ัม้ วา อยางไร?คณุ จะพดู ตาํ หนอิ ม้ั วา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณที่ 6 ปุมและพีส่ าวสนมิ กนั มาก วนั หนึ่งพีส่ าวของปมุ ไดนาํ รถของปุมไปขับโดยไมไ ดบอกปุมลว งหนาแลวนาํ รถไปเกดิ อุบตั เิ หตุไฟทายแตก ถาคุณเปนปุมคณุ จะพดู ตาํ หนิพีส่ าวของคุณอยางไร?คณุ จะพูดตําหนิพ่ีสาววา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณท่ี 7 บอมนักศึกษาชัน้ ปท ี่ 2 กาํ ลงั รีบเดินเพ่อื เขาหอ งเรยี น จู ๆ สม ทีก่ าํ ลงั เดินคยุ มากับเพ่อื นเพลินเลยมองไมเห็นบอมไมทันระวังชนบอมเซไป บอมจําไดวาสมเปนนักศึกษารุนพี่แตก็ไมไดมีความคนุ เคยกันเทา ใดนกั ถา คณุ เปน บอมคณุ จะพูดตําหนิสม วา อยางไร?คุณจะพูดตําหนิสม วา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณท ี่ 8 วันน้ีท่ีบริษทั มีนัดประชมุ สาํ คญั แตว ิชัยลกู คา ของบรษิ ทั กลับไมไ ดม าตามนัดโดยวชิ ัยไมไดบอกเหตุผลทําใหท างบรษิ ทั ไดรับความเสยี หาย กานดาซงึ่ ตองรับผดิ ชอบในสวนนี้จําเปนจะตองพดู คุยกับวิชัยซง่ึ เปนลูกคา ถาคุณเปน กานดาคณุ จะพูดตาํ หนิวชิ ัยอยา งไร?คณุ จะพูดตําหนวิ ิชัยวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”

97สถานการณที่ 9 เชานเี้ ปน เชา ท่นี า เบือ่ ของแมอีกหน่งึ วนั ท่จี ะตอ งมาปลุกวิกกท้ี กุ ๆ เชาจนกลายเปนกิจวตั รประจําวันไปเสยี แลว วันนกี้ ็เชนกนั เมือ่ แมเดินเขา ไปในหอ งนอนของวกิ กี้ ถาคณุ เปน แมของวิกกีค้ ณุ จะพูดตาํ หนิวกิ กี้วาอยางไร?คุณจะพดู ตาํ หนวิ กิ ก้ีวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณที่ 10 แนนและนีนาเปน พีน่ อ งทรี่ กั และสนิทกนั มาก นนี าไดนาํ นาฬิกาทีแ่ มซอื้ ใหนนี าเปนของขวัญวนั เกดิ ใหแ กแ นนนอ งสาวยมื ไปใส แตบ งั เอญิ วา แนนไมท นั ระวงั ตวั ทาํ มนั หลน จงึ ทาํ ใหห นา ปด นาฬกิ าแตก เมื่อแนนเขามาบอกเรอ่ื งน้กี บั นนี า ถาคณุ เปน นนี าคณุ จะพดู ตาํ หนิแนนวาอยา งไร ?คณุ จะพดู ตาํ หนแิ นนวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณท ่ี 11 ในงานกินเลี้ยงตอ นรับหัวหนา แผนกคนใหมท บ่ี ริษทั แหงหน่งึ ลิตากําลังยนื คยุ กับเพ่ือนอยา งสนกุ สนาน เลยไมร ะวงั ลติ าเดนิ ถอยหลงั ไปชนกบั สมชายหวั หนา แผนกคนใหมเ ขา ทาํ ใหน าํ้ หกเลอะเสื้อของสมชาย เมื่อลิตาหันมา ถาคุณเปนสมชายคุณจะพูดตําหนิลิตาวาอยางไร ?คุณจะพดู ตําหนลิ ติ าวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”สถานการณที่ 12 มารทเพิ่งจะรับแอนเขามาทํางานเปนเลขาคนใหมไดไมนาน ในชวงบายวันนี้มารทและแอนจะตองเขาพบลูกคาดวยกันแตแอนกลับมาพบลูกคาไมตรงเวลา จึงเปนเหตุใหลูกคาตองเสียเวลารอเปนเวลานานและทาํ ใหท างบรษิ ัทเสียภาพพจนด ว ย ถาคุณเปนมารท คณุ จะพูดตําหนแิ อนวาอยา งไร ?คุณจะพูดตาํ หนิแอนวา“__________________________________________________________________________________________________________________________________________________________”

ภาคผนวก ขคําตอบที่ไดจากการตอบแบบสอบถามของกลุมตัวอยาง

99 สถานการณท ี1่1. ยืมคนอน่ื เคา นะ จะตองใหเคาทวงอกี ถา จะยืมอีกนะ เอามาคนื เร็ว ๆ ดวย2. มิค เราไมมีปากกาใชอะ เอาปากกามาคืนดวยนะ3. ปากกาหละ ลมื อีกหละ ซิ4. มิค ปากกาของมารคอะ5. เอาปากกาที่ยืมไปตั้งนานมาคืนไดแลวนะ6. เมื่อไหรจะเอาปากกามาคืน จะไดคืนไหมเนี่ย7. มิคยังไมไดเอาปากกามาคืนเราอีกเหรอ8. ปากากาเรายังอยูดีหรือเปลา9. ปากกาเราอยูไหนหละ หายเลยนะ10. เฮยมิค ปากกาเรานายเอาไปตั้งนานแลวไมเห็นเอามาคืนเราเลย เอามาคืนซะที เราตองใช11. เมื่อไหรจะคนื ปากกาอะ ใชแลวยึดเลยนะ12. นี่มิค ปากกาที่ยืมไปยังไมเอามาคืนเลยนะ กะจะเอาไปเปนของตัวเองเลยปะเนี่ย13. เมื่อไหรแกจะเอาปากกามาคืนชั้นหละยืมไปเปนชาติแลวเนี่ย14. มิค ปากกาเราหละ ทําไมยังไมเอามาคืนซะที คืนไดแลว15. แกยืมปากกาชั้นไปใชมั้ย คนื ดว ย16. มิค แกซื้อปากกาใหมร ยึ งั17. มิคปากกาที่ยืมไปเมื่อไหรจะคืนหละ18. กะจะเนียนเลยปะเนี่ยไมคืนปากกาเลยนะแก19. ไอม ิค ปากกาขา เอ็งยงั ไมคนื เลย รีบคนื ดว ยนะเอง็20. มคิ ปากกาอะ คนื ไดแ ลว ยืมแลว ตองคืนบางเหอะ21. ยืมของเพ่อื นแลว คืนบาง เพอ่ื นไมม ีปากกาใชแลว22. มิค ยืมปากกาไปหลายวันแลวนะ ถาไมใชก็เอามาคืนดวย23. มิค ทําไมนายไมเอาปากกามาคืนเราซักที24. เฮยมิค ปากกาเราอะ นายยืมไปหลายวันแลวนะ25. มิคยืมปากกาเราไปเมื่อไหรจะคืน26. ปากกาที่ยืมไปเมื่อไหรจะคืน27. ปากกาอะ คืนซะทีชว ยคนื นดิ นงึ28. มิค ปากกาเราท่นี านยืมไปตัง้ นานแลวอะ เมอื่ ไหรจะคนื29. มิค นายยังไมคืนปากกาเราเลย นานแลวนะเราตองใชถาไมใชก็เอามาคืน

10030. เมอื่ วนั กอ นยืมปากกาไปรึเปลา ขอคืนไดไหม วันหลงั จะไมใ หย มื อกี ถาทําตัวแบบนี้31. ไอมิค เมื่อไหรเอ็งจะคืนปากกาขาวะ เอามาคืนดวย32. ไอมิค เอ็งคืนปากกาขายังวะ จะเอาไปเก็บไวทําไมขาตองใชนะ33. เออ เอง็ เอาของขา ไปเลย ขา ยกให ตอ งใหค อยตลอด34. เมื่อไหรจะเอาปากกามาคืน ชาติหนาเลยไหม35. ยืมไปแลวไมรูจักเอามาคืน คราวหนาไปยืมคนอื่นนะ36. วนั หลงั หดั จาํ ใสก ะโหลกไวด ว ยวา ยมื ของใครแลว คนื ดว ย37. ไอม คิ ปากกาหละ คนื มาใหเ ร็วดวย38. มิคเอาปากกามาคืนดวย39. เฮย ไอบามิค คืนปากกาขามาสักทีดิ40. มิค ยังไมคืนปากกาเราเลยนะ สถานการณที่ 241. เหม็นอะ ไปสูบท่อี นื่ ดิ บอย42. ไปสบู ท่อี น่ื ไดไ หม พวกเราไมชอบ43. เหมน็ อะ ไปสบู ทีอ่ น่ื ดิ44. ขอโทษนะคะคณุ บอย ถงึ เราจะรจู กั กันมากอน แลว ชน้ั กับแกกเ็ ปน เพอ่ื นกนั แกมีสิทธ์อิ ะไรมาทาํ รายชั้น45. ไปสบู ไกล ๆ ไดไ ม รบกวนคนอ่ืนเคา46. เหน็ ไหมคนอน่ื นัง่ อยูต ั้งเยอะ เกรงใจกันบา งหรือปาว47. บอยไปสบู ท่อี ่นื ไดไหม เหมน็ ควนั มาก ๆ48. ไปสบู ไกลๆ ไดไ ม49. ไปสูบทอ่ี ่ืนไดป ะ50. เฮยบอย เลิกสบู ไดแลว ไมมีใครอยากไดกลน่ิ บุหร่เี หม็นจะตาย51. ไปสบู ไกลๆ เลยนะ เหมน็ ไมช อบ เกรงใจกนั หนอย52. เฮย บอย ถาจะสบู ไปสบู ที่อนื่ เลยความเกรงใจหนะมบี า งรึเปลา53. แกไปสบู บุหรท่ี ่อี นื่ ไดปา ว พวกช้นั เหมน็54. บอย เหม็นนะ ไปสูบที่อื่นดิ อยามาสูบกลางวงแบบนี้55. นีแ่ กมันเหมน็ ไปสูบไกล ๆ เลย56. ไปสบู ไกลๆ ดิ เดย๋ี วเปนมะเรง็ ตาย57. บอยไปสบู ที่อน่ื ไดไหม มันเหม็นรบกวนคนอ่นื

10158. เหมน็ วะ ไปสูบท่ีอืน่ ไดปะ59. ไอบ อย ชัน้ ยังไมอยากตายดวยมะเรง็ นะโวย ไปสบู ไกลๆ เลยไป60. จะสูบอะไรนักหนา หอมจังเลยอะ จะสูบก็ไปสูบไกล ๆ เรายังไมอยากตายตามบอยไปอะ61. ไปสบู ไกลๆ เหอะ ไอปอดดาํ เหมน็62. อยากสูบบุหรก่ี ส็ ูบไป แตอ ยา รบกวนคนอืน่ ไดม้ยั นกึ ถงึ คนอืน่ หนอ ย เกรงใจกนั บาง63. ทําไมตองมาสูบแถวนี้ดวยบอยคนอื่นเคาไมชอบนะรูมั้ย64. บอยเอ็งไปสูบท่อี นื่ ไดป า ววะ65. บอยไปสูบทอ่ี น่ื มันเหมน็66. ไปสูบไกล ๆ เดย๋ี วพวกชน้ั เปนมะเรง็67. ไปสบู ท่อี ืน่ ไป68. บอยไปสบู ทอี่ ืน่ ไดป ะ69. บอยเราไมอยากเปนมะเร็งวะ นายไปสูบที่อื่นไดไหม70. เลกิ สูบไดไ หม71. ไอบอย ไปสูปท่อี ่นื เลยไป72. ไอบ อย เลกิ สบู เหอะ73. ไอบ อย ไปสูบทอี่ ่นื เลยไมเห็นคนหรือไง สงั คมเดอื ดรอน74. ไมท ราบวา รจู ักกนั ดวยเหรอแลวคณุ มาทาํ รายฉนั ทําไม75. เฮย บอย ไปสุบไกล ๆ ไป กูยังเรยี นไมจ บเลย ยงั ไมอยากตายเรว็ ไปเสีย่ งตายคนเดียวเหอะ ไอ บอยบา76. บอย ไอเลว เอง็ มาสบู ท่สี าธารณะไอบา คนอื่นเคาไมอยากเปนมะเร็งดวยหรอก77. เหม็นวะ ไปสบู ที่อ่ืนไป พวกขา ไมช อบ78. ไปสบู ไกล ๆ ไป เหมน็79. เหม็นโวย ไปสบู ทอ่ี ื่นดิ80. ไปสูบทอ่ี ่ืน

102 สถานการณที่ 381. นายยืมท่ีเยบ็ กระดาษเราไปใชมยั้ มนั ยงั อยูปะ82. กานต เธอยืมที่เย็บกระดาษของฉันไปใชไหม?83. ขอโทษครับ คุณยงั ไมไดค ืนทเี่ ย็บกระดาษผมเลยยังอยไู หม จะเอามาคนื เมอ่ื ไหรครบั84. กานต ขอทีเ่ ย็บกระดาษคืนดวย85. กานต คุณลืมคืนที่เย็บกระดาษเราตองการจะใช86. กานต ลมื คืนอะไรเราปะ87. กานตชวยเอาที่เย็บกระดาษมาคืนเราดวยนะ88. กานต เธอเอาที่เย็บกระดาษเรามารึปาว89. ของที่ยืมเราไปเอามาคืนเราดวยสิ ยืมไปตั้งนานแลวนะ90. เธอเอาที่เย็บกระดาษเราไปใชยังอยูรึเปลา91. ที่เยบ็ กระดาษเราอยูที่เธอปะ92. กานต เธอยืมแมกไปเราไมมีแมกใชอะ93. คุณยืมที่เย็บกระดาษของเราไปรึปาว94. กานต ทีเ่ ย็บกระดาษเราอยทู ่ีเธอใชม ยั้95. กานตยืมที่เย็บกระดาษเราไปหรือเปลา96. วนั น้เี อาท่ีเยบ็ กระดาษมารปึ า ว97. กานตท เี่ ยบ็ กระดาษทย่ี มื เราไปยังไมไ ดคนื ใชมย้ั เมอื่ ไหรจะเอามาคนื หละ98. แมกเราหละ99. กานต นายยังไมคืนที่เย็บกระดาษเราใชไหม ถาไมเจอนายเราคงไมไดคืน100. กานตท เ่ี ย็บกระดาษเราอยูท ีเ่ ธอปะ101. กานต ยืมอะไรเราไปรึเปลา ลืมไปรึยงั102. กานต ท่เี ย็บกระดาษใชเสรจ็ ยงั เอามาคืนไดแ ลวนะยืมไปนานแลว103. กานต เมื่อไหรนายจะเอาที่เย็บกระดาษมาคืน104. กานต นายยืมทเี่ ยบ็ กระดาษเราไปใชม ัย้105. นี่นายยืมที่เย็บกระดาษของเ ราไปยังไมไดคืนเลยนะ106. วนั หลงั เอาแมคมาคนื หนอ ยนะ107. กานตทเี่ ย็บกระดาษเราหละ108. กานต เราจําไดวานายยืมที่เย็บกระดาษเราไปแลวยังไมคืนเราเลย109. กานตที่เย็บกระดาษเราอยูกับนายใชไหม

103110. ขอคืนดวยที่ยืมไป พอดีเราตองการใชงานดวน111. กานต ทีเ่ ย็บกระดาษทีย่ ืมเราไปครง้ั กอนขอคืนดวยเราจะใช112. กานต เธอคนื ทเ่ี ยบ็ กระดาษเรายัง เพอื่ นเราจะใช113. นี่ ๆ ท่ีเยบ็ กระดาษหละ ใชแ ลวคืนบา งนะ ไมใ ชแลวจะใหเอาเชือกรอ ยแทนรึไง114. นี่นาย อยาลืมเอาที่เย็บกระดาษมาคืนเราดวยนะ115. อันทจี่ ริง เราก็ไมไดส นทิ อะไรกันมากมาย ผมคดิ วาคณุ นา จะเกรงใจและรับผิดชอบในของ ท่ียืมไปดว ยนะ116. กานต คุณเอาที่เย็บกระดาษมาคืนเราซะที117. เหน็ ที่เยบ็ กระดาษเรามย้ั118. กานต นายยังไมไดคืนท่เี ยบ็ กระดาษเราเลย119. เฮย นายยืมที่เย็บกระดาษเราไปยังไมคืนเลยขอคืนดวย120. คุณเมื่อไหรจะคืนของเราซะที สถานการณท ่ี 4121. พวกเธอเบา ๆ หนอ ยไดไหมเราอานหนงั สอื ไมมสี มาธเิ ลย122. ขอโทษนะคะ ลดเสียงลงหนอยเรากําลังอานหนังสืออยู123. ขอโทษคะ ท่นี ่ีหอ งสมดุ ชวยเบาเสยี งลงหนอ ยไดไหมคะ124. ชวยคยุ กันเงียบ ๆ ไดม้ัย เราจะอานหนงั สอื125. ชวยกรณุ าอยา สง เสยี งดังรบกวน คนอืน่ เคา อานหนงั สอื กันอยู126. นห่ี อ งสมดุ ชว ยเงยี บหนอ ยไดไ หมคะ127. โทษนะ ชว ยเบาเสียงหนอ ยไดไหม เราอานหนังสือไมรเู รอื่ ง128. กรณุ าพูดกันเบา ๆ หนอ ย เราไมม ีสมาธิอา นหนังสอื เลย129. ไปคยุ ไกล ๆ หนอ ยไดป ะ เรากําลังอานหนังสอื สอบกันอยู130. เออ พวกคุณ ชว ยเงยี บเสยี งลงหนอ ย นี่มันหองสมุดนะคะไวอา นหนังสือนะ ถาจะคยุ เสยี งดงั ควรจะไปคุยขางนอกดีกวา รบกวนพวกเราอานหนังสืออะ131. ขอโทษนะคะ ลดเสยี งลงหนอ ยไดมย้ั ทนี ี่หอ งสมุดนะ132. นี่หองสมุดนะคะ ชวยมีมารยาทในการเขาหองสมุดดวย คนอื่นตองการสมาธินะ133. ชว ยคณุ กนั เบา ๆ หนอ ยไดไ หมคะ พวกเรากาํ ลงั อานหนงั สอื134. รบกวนชว ยเบาเสยี งหนอ ยนะคะ นห่ี อ งสมดุ นะคะ135. เบา ๆ หนอ ยไดไ มค ะ

104136. ขอโทษนะคะ เบา ๆ หนอ ย คุยกนั เสียงดงั คะอานไมรูเ รอ่ื ง137. คยุ กันเบาๆ หนอยไดไ หม เสยี งมนั ดงั รบกวนคนอ่ืน138. เขา หองสมดุ ชวยเงียบหนอยไดไหมคะ พวกเรากําลงั อา นหนังสอื อยคู ะ139. อยใู นหองสมดุ ยังเมาทไมเลกิ140. ขอโทษนะคะ ชว ยเบาเสียงหนอยไดมั้ย อา นหนงั สอื ไมร เู ร่ืองอะ คะ141. เสยี งดงั ไปรเึ ปลาโตะ นั้น142. ขอโทษนะ น่หี อ งสมดุ ไวอา นหนังสอื เกรงใจกันหนอย ถาอยากคยุ รบกวนออกไปขางนอก เลยครบั143. พวกเธอชว ยเงยี บเสยี งลงหนอยไดม ้ยั เราไมมสี มาธิอานหนงั สือแลวนะ144. นายพูดเบา ๆ หนอ ยไดปาว เราจะอา นหนงั สือ145. เพอ่ื นๆ ชวยลดเสียงหนอ ยไดไหม เรากําลังอา นหนงั สอื อยู146. เบา ๆ เสียงหนอยเราจะอา นหนังสอื147. นี่หองสมุด ควรรักษามารยาทดวย148. ขอโทษครบั ชวยเงียบ ๆ กันหนอยไดม ยั้ อา นหนังสอื ไมร ูเรือ่ ง149. ไปคยุ กนั ทีอ่ น่ื ไดไหม คนกาํ ลงั จะสอบ150. คยุ เสยี งเบานิดนงึ อา นหนงั สือไมร เู ร่อื ง151. คณุ ครบั ชว ยเบาเสียงหนอยครับ เสยี งคุณรบกวนคนอืน่152. เพ่อื น ๆ ชวยเบาเสยี งหนอยไดไ หม เราไมม สี มาธิอานหนงั สือแลว นะ153. น่ีคุณ น่ีมนั หองสมุดนะควรจะรกั ษากฎและมารยาทกันบา ง154. นีพ่ วกเธอคุยกันเบา ๆ หนอ ยสิ เรากําลงั อานหนังสอื อยู155. ขอโทษที นี่หองสมุด สงเสียงดังรบกวนสมาธิคนอื่นอยางนี้เคาเรียกไมมีมารยาท156. นค่ี ณุ สมบตั ิผดู มี ไี หม ไมมมี ารยาท157. ขอโทษนะ พวกเราอา นหนงั สืออยู ชวยไปพดู กนั ไกล ๆ ไมกค็ ุยกันเบา ๆ นะครบั158. นีเ่ ธอ ไปคุยกนั ท่อี นื่ เหอะ159. (ไมพ ูด) เปล่ยี นทีอ่ าน160. กรุณาเงียบทีนะ

105 สถานการณท่ี 5161. พีอ่ ้มั อะ ไมนาทําหายเลยอะ ยังไมไ ดใ ชเ ลยเสยี ดายอะ162. ซ้ือมายงั ไมไดใ ชเลยนะ163. พีอ่ ม้ั ดินสอเมยห ละ เมยย ังไมไ ดใ ชเ ลยนะพี่164. อม้ั ทาํ ดนิ สอชน้ั หายแลว เหรอ คราวหนา ถา ยมื ไปชว ยรกั ษาหนอ ยนะ165. ทําไมไมรับผิดชอบเลยเอาของคนอื่นไปใชแท ๆ166. เอาไปแลวทาํ เสียอยางนี้ วนั หลังไมตองเอาแลวนี่จะทํายงั ไงของเสียไปแลว167. พ่ีอั้ม แยจ ัง เมยยงั ไมไดใชเลย168. พี่อ้มั ซอื้ ดามใหมใหเ มยด วย169. ปากกาเราอยูไหน170. เฮยพ่ีอ้ัม ทําดินสอของเมยหายเหรอเน่ยี เมยเ พงิ่ ซื้อมายังไมไดใชเลยนะ171. ยงั ไมไดใ ชเลยเอาใหไปใชกอนทาํ ไมไมร ักษาของหละ วนั หลงั ไมใหย ืมแลว นะ172. ปากกาชน้ั เพิง่ ซื้อมาใหม ทีหลงั ไมใ หยืมแลว173. พีอ่ ะ เพ่งิ ซื้อมาใหมเ ลยนะเนีย่174. พีอ่ ม้ั ดินสอเมยหละยังไมไดใ ชเ ลยนะ175. น่ชี น้ั เพิ่งซื้อมา ยงั ไมไ ดใ ชเลยนะ176. เฮย ยังไมไดใ ชเลย อะไรอะ ซอ้ื ใชเลยนะ177. อั้ม ทําไมถึงไมรักษาของเลย ใชแลวก็ไมเอามาคืนแลวยังทําหายอีก รูไหมวาเรายังไมไดใช เลยนะ เพง่ิ ซอ้ื มาเอง178. ไมเปน ไร179. พ่อี ้ัม ปากกาเมยยังไมใชเลยนะ คราวหนา ไมต องยมื เลยนะ180. อมื แยจังยังไมไ ดใชเลย181. พอ่ี ั้ม ทาํ หายอกี และ182. อม้ั รูมั้ยวา เราเพ่งิ ซือ้ มายังไมไดใชเ ลย183. ทาํ ไมพี่อ้ัมทําหายหละ184. อม้ั ทําดนิ สอหายเหรอเรายงั ไมไดใ ชเลย185. อั้มทําดินสอเราหายเหรอ ถาทําหายอีกคราวหนาเราไมใหยืมแลวนะ186. ทําไมพี่ขาดความรับผิดชอบ187. ไมเ ปน ไรหรอกเดย๋ี วเราซอ้ื ใหมเ อง188. ไมเปนไร พี่เมย แตซื้อมาใชคืนดวยละกนั

106189. ซ้อื มาใชค ืนดว ย เขา ใจไหม190. วนั หลังอยา ทําหายอีก ถาหายอีกจะไมใหย ืมตลอดชวี ิต191. พี่อั้ม ปากกาท่หี ายไปยงั ไมไ ดใ ชเ ลย แลวพที่ าํ หายแบบนี้หนเู ลยเซง็ เลยอะ192. พี่อม้ั ดินสอคนื ยงั พอดีจะตองเอาไปใชสอบ193. โห เพิง่ จะซื้อมานะเนย่ี194. โห ทําไมทําอยางน้อี ะ ซ้อื ใหใ หมเ ลย195. ชัน้ ยงั ไมไดใชเ ลยนะ แกไปซื้อมาใชช้ันเลย196. อม้ั ทาํ หาย อยาไดคดิ มายืมอีกเลย197. พอ่ี ม้ั ทาํ งี้ไดไง ซื้อมาคืนดว ย198. นี่เอาดินสอเราไปทําหายเลี้ยงขาวเราแทนเลย199. ซอื้ แทงใหมใหเลย200. ทหี ลงั ดแู ลของดว ย สถานการณท ่ี 6201. ยืมไปแลวไมขอแลวยังทําพังอีก เอาไปซอมเลย202. ทําไมถึงเอารถไปใชไมบอกกอนของคนอื่นนะ ตองรับผิดชอบคาซอมดวย203. พี่เอารถไปขับไมบอกหนูไดไง ไปชนอะไรมาหละ ไฟทายแตกเลยเนี่ย204. พ่ที าํ ไมไมบ อกกอ นหละ แตชา งเหอะ ซอมรถใหป ุม ดว ยละกัน205. คราวหนาขออนุญาตเรากอนนะ เอาของคนอื่นไปขับโดยไมบอกแลวยังทําของคนอื่นเคา เสยี หายอกี206. ทําไมไมบอกกอน207. ทําไมพี่เอารถปุมไปใชแลวไมบอกกอนหละ แถมขับไปชนดวย208. เอาไปใชทําไมไมบอก วันหลังไมตองใชเลยนะ209. วนั หลงั ใชข องเราระวงั หนอ ยแลว กนั210. พี่จะเอารถไปทาํ ไมไมบอกกนั กอ น เคา ยังไมไดอนุญาตเลยแลวแถมไฟทา ยแตกอกี คา ซอ ม มนั แพงนะ ทหี ลงั จะใชอ ะไรบอกกนั กอนสิ211. เอาไปใชทําไมไมบอกกอนยังไมไดอนุญาตเลย แถมใชแลวก็ทําเสียหายรับผิดชอบดวย212. โอย นีเ่ อารถของเคา ไปขบั ยงั ไมรจู กั ระวงั ใหด ีอีก ยงั ไงตองจา ยคา ซอ มใหเ ลย213. เอารถเคา ไปขับแลวไมบอกกอน ดูดเิ ปน เรื่องจนได214. พท่ี ําไมไมร ะวังเลยหละ ไมขอกอ นดว ย ดนี ะท่ีพ่ไี มเ ปน อะไรมาก ระวังๆ หนอ ยสิ

107215. ทําไมขับรถไมระวัง แลวจะเอาของคนอื่นไปใชทําไมไมบอกกอน216. จะใชทําไมไมบอกขอกอนดิ217. เอารถไปใชไ มบอกกันกอ น แลวยงั ทําเปนรอยอีก ทีหลงั เอาไปใชชว ยบอกกนั กอนนะ แลว กใ็ ชร ะวัง ๆ ดวย218. พี่นี่ นิสยั ไมดเี ลยอะ ทําไมทําแบบนี้ ไมยมื แลวยังทําพงั อกี219. พยี่ มื รถเคาไมระวังเลยอะ ตวั เองเอาไปซอมใหเ คา ดวยเลย220. พอี่ ะ ไปทําไรมาเนีย่ ทําไมไฟแตกแบบนี้ ทีหลงั จะเอาไปใชบ อกกอ น221. โหพี่ วนั หลังกอนเอารถไปพังบอกกนั กอ นนะ222. ไฟแตกไมเ ปน ไรซอมได ครั้งหนาระวังหนอ ยละกนั223. พี่นาจะบอกผมสักคําวาจะเอารถผมไป224. นี่ ทาํ ไมทําแบบนี่อะ ขอกนั ดี ๆ ก็ไดไ มใชเ อาไปใชไมบอกกันกอนเลย225. ทีหลังจะขับรถไปบอกดวยดิ ทหี ลงั ไมใ หข ับแลว226. จะยืมรถไปทําไมไมบอกกอน เสียหายมารับผิดชอบไหวไหม227. ทหี ลงั จะเอาอะไรขอกนั กอนไมใ ชของตวั ซะหนอย228. ทําไมพยี่ ืมรถไปไมบอกปุม แลวยงั งี้จะทาํ ยังไงหละ จายคาประกันมาใหป ุม ดว ย ไมง้ันปุม ไมยอมนะ229. วันหลังจะเอาไปอะก็บอกดวย ขับไปชนอีกสํานึกผิดบางไหม คงไมตองใหวาหรอกนะคิด เอาเอง230. ทาํ ไมไมขออนญุ าตกอน จัดการซอ มดว ยนะ231. ทําไมพ่ีทาํ แบบน้อี ะ มาทําไฟแตกอีก มนั เสียเวลาซอ มนะ232. พ่ีทําแบบนีไ้ ดไ งบอกแลววา ใหระวงั ๆ หนอ ย233. โธพ่ี ยืมก็ไมย มื แลว ยงั ทาํ พังอีก เซง็ เลย234. นสิ ัย ดูสิเอารถเคา ไปแลว ยงั ขบั ไปชนอกี235. จัดการใหเรยี บรอยนะ236. ไอบา เอารถไปขับชน วันหลังไมตองมายืมเลยนะ237. โห ไรเนย่ี ทาํ ไมไมระวังเลยอะ รถไมใ ชร าคาถกู ๆ นะ ไปซอมใหดว ยเลย238. ตาย เอารถไปขับไมบอกแถมเอาไปชนอีก239. ไมเปนไร ทหี ลงั บอกกอ นนะ240. แยจ รงิ ๆ

108 สถานการณท่ี 7241. อะไรอะ ผมเจบ็ นะเนย่ี242. ระวงั หนอ ยนะครบั เดนิ ดทู างดว ย243. นดิ หนอ ยเอง244. พ่คี รับ เดินไมร ะวังเลยนะครบั245. ไมเปนไรครบั246. ขอโทษครับ247. คยุ กนั จนเพลนิ เลยเดนิ ชนคนอน่ื ดนี ะไมล ม248. ขอโทษครับ249. ไมเ ปน ไรครับ250. พี่ เดินระวงั หนอยซคิ รับ ทางออกจะกวาง ยังไงชว ยมองทางดวย ผมเจบ็ ไปหมดแลว เน่ยี251. อะไรเนย่ี252. ไมเปนไรครับ253. ทาํ ไมเดินไมร ูจกั ดคู นเลย254. ไมเ ปน ไรครบั พี่255. ไมมองทางกันเลย256. โทษครับ ไมเปนไรครับ257. มวั แตค ยุ กนั258. ไมเปน ไรครบั259. พ่คี รบั เดินระวังหนอ ยนะครับ260. คยุ กนั จนเดนิ ชนคนอน่ื261. พีค่ รับ บางทกี ็เดนิ เพลินไปนะ262. ชางเหอะครับ263. ขอโทษครับพี่264. ระวงั กันหนอยครบั พี่265. จะคุยกันไปไหน266. เดนิ ระวงั ๆ ครับพี่267. อาว คุยกนั จนเพลิน268. พ่คี รับ เดนิ ชนผมทําไมเน่ีย269. ไมเ ปนไรครับ แตวนั หลงั พี่ชว ยเดนิ ระวงั หนอย

109270. โทษทีครับ271. พชี่ วยเดินระวงั นดิ นึงครบั272. อา ว!273. พค่ี บั ผมก็ไมไ ดต วั ใหญอะไร ยังเดนิ ชนได274. ดูทางหนอยครับพี่275. ใชตาตุมมองทางเหรอครับ276. วันหลังดูทางบางนะครับ277. ขอโทษครับพี่ แตวนั หลงั ระวงั หนอ ยนะครบั278. ไมเปน ไรครบั279. ไมเ ปนไรครับ280. พชี่ ว ยระวงั หนอ ยนะครับ สถานการณท่ี 8281. คณุ วชิ ยั คะ บรษิ ัทเราเสียหายนะคะ ถา มอี ะไรเปลีย่ นแปลงชวยแจงลวงหนาดวยนะคะ282. คุณวิชยั คะ คร้ังหนา ถาหากวา คุณติดธุระมาตามนดั ไมไ ด รบกวนชว ยโทรแจง ลว งหนา ดว ย นะคะ283. คุณวิชัยคะ รบกวนแจงใหทราบลวงหนาดวยนะคะ หากคุณไมสามารถมาตามนัด284. ขอโทษนะคะ คราวหนา รบกวนคุณวิชัยชวยแจงบริษัทลวงหนาดวยนะคะ285. คณุ วิชัย ถา คณุ ไมส ามารถมาตามนดั ได ชว ยกรณุ าแจงลวงหนาดว ยคะ บรษิ ทั เสยี หายมาก นะคะ คุณสามารถชดเชยความเสียหายนี้ไดไมคะ286. คราวหนา ขอใหโ ทรแจง ลว งหนา กอ นนะคะ287. คราวหลังถาคุณวิชัยไมสะดวกมาพบชวยกรุณาแจงใหทราบลวงหนาดวยนะคะ เพราะ ไมอยางนั้นทางบริษัทจะไดรับความเสียหายคะ288. คุณทําแบบนี้ ทําใหบริษัทเราไดรับความเสียหายอยางมาก ถายังมีอยางนี้อีกเราคงรวมงาน กนั ไมไ ด289. คุณวิชัยคะ ที่คุณไมมาตามนัด ทางบริษัทเราเสียหายมากนะคะ290. คุณวิชัยคะ คุณควรจะแจงทางบริษัทใหทราบลวงหนากอนนะคะ เพราะเปนการประชุมที่ สําคัญเสียหายหลายฝาย ยังไงคุณชวยแจงกับทางบริษัทกอนนะคะ ถาหากมีการเปลี่ยนแปลง291. คุณทําอยางนี้ทําความเสียหายใหกับบริษัทเรานะคะ

110292. การที่คุณไมมาในวันนี้ ทําใหบริษัทของเราไดรับความเสียหายเปนอยางมากหาก คราวหลัง จะไมมาชวยบอกลวงหนากอนนะคะ293. ทางบริษัทไดรับความเสียหายมากนะคะ ครั้งหนาคุณคงมาตามนัดนะคะ294. คุณวิชัย รูไหมคุณทําใหทางเราเสียหายขนาดไหน คุณไมควรจะทําแบบนี้ หากไมสะดวก รบกวนคณุ บอกลว งหนา ดว ยนะคะ295. ถาคุณจะไมมาตามนัดรบกวนโทรมาแจงทางเรานะคะ296. การทีค่ ณุ ไมไ ดมาตามนัดทาํ ใหฝ ายเราเสยี หาย คุณควรจะบอกลวงหนา297. ถาจะเลื่อนนัด ชวยโทรมาบอกกันกอนนะคะ ทําแบบนี้ทางเราเสียหายคะ298. คณุ คะ คณุ ทาํ อยางนี้บริษัทเราเสียหายนะคะ คราวหนาหากเกดิ เรือ่ งฉุกเฉิน รบกวนแจง ทาง เราลว งหนา ดว ยนะคะ299. คุณวชิ ยั คะ คราวหนา กรุณาบอกลวงหนาดวยถาคณุ ตดิ ธรุ ะ300. คุณวิชัยคะ หากคุณติดธุระก็รบกวนโทรมาบอกกันกอนนะคะ เพราะทางเราจะเสียหายได301. คุณวิชัยครับ ทางเราใหความสําคัญกับการประชุมที่ผานมามากนะครับ ซึ่งคุณก็เปนคน สาํ คญั เชน กัน302. การผิดนัดของคุณทําใหบริษัทของเราไดรับความเสียหาย303. คุณวิชัยทําไมคุณถึงไมแจงใหทราบลวงหนาวาจะไมมาหละคะ304. คุณวิชัยครับมอี ะไรรึเปลา ครบั ท่ีนดั ไวแ ลวคุณไมมา คราวหนากรณุ าบอกกอนนะครบั305. คณุ วชิ ัย คราวหลังชว ยรักษาเวลาดวยนะครบั306. ทําไมคุณถึงขาดความรับผิดชอบ แลวคราวหนาใครจะเชื่อถือคุณ307. คุณวิชัย ทําไมคุณถึงไมมาตามนัดหละคะ ทางบริษัทเราเสียหายนะคะ308. คุณวิชัยครับ ทางเราอยากทราบเหตุผลที่คุณไมมาตามนัดครับ แลวทําไมคุณถึงไมแจงให เราทราบลวงหนาครับ309. คุณวชิ ัยครับการทคี่ ณุ ไมม าทําใหบรษิ ัทเราเสียหายมาก ถา เกิดขนึ้ อีกผมคงรับผดิ ชอบ ไมไ หวแน310. ไมทราบวาคุณมีเหตุขัดของอะไรถึงไมมาตามนัด เพราะมันทําใหทางเราเสียหาย311. คุณวิชัยคะ ที่คุณไมมาตามนัดทําใหบริษัทเราเสียหาย ยังไงดิฉันอยากรบกวนทราบเหตุผล ท่คี ณุ วิชัยไมม าตามนดั ดวยคะ312. คุณวิชัยคะ คราวหนา ชวยกรุณาตรงเวลาหนอยนะคะ เพราะทางบริษัทเราจะเสียหาย313. คณุ วิชัยคะ คณุ ทําใหทางเราเสยี คุณจะรับผิดชอบยังไงคะ314. คุณวิชัย ทําไมคุณถึงไมมาตามนัดคะ คุณรูไหมคะวาทางบริษัทเราเสียแคไหน

111315. ดิฉัน จําเปนตองเรียนใหคุณทราบวาการขาดประชุมของคุณในวันนี้ทําใหทางบริษัทเรา เสียหายเปนอยางมาก316. วันหลังถาคิดวาไมว า งกไ็ มต องนัด ดูสิงานเราพงั หมดเลย317. คุณวิชัย ทําไมคุณถึงไมมาตามนัด บริษัทเราเสียหายนะครับ318. คุณวิชัยคะ คราวหนาขอความกรุณามาตามนัดดวยนะคะ ไมอยางนั้น คนที่ตองรับผิดชอบ ตองเปน ดชิ ้นั319. คุณทําแบบนี้ทางบริษัทเสียหายนะครับ หากคุณจะไมมาควรบอกกันกอน320. คุณวิชัย ทําไมคุณถึงทําแบบนี้ คะทางเราเสียหายมากนะคะ สถานการณท่ี 9321. ลกู จะนอนกินบานกินเมืองไปถึงไหน รบี ตน่ื อาบนา้ํ จะไดไ ปโรงเรียน322. โตแลว หดั ตน่ื เองไดแ ลว นะ323. สายทกุ วนั เลยเมอื่ ไหรจ ะโตซักที324. วิกก้ี ตื่นไดแ ลว ลูก จะใหแ มตะโกนไปถึงไหนฮึ325. แมเ บ่ือแลวนะลกู ที่ตองมาขดุ ลกู จากเตียงทกุ วัน เชานจ้ี ะเปน วนั สดุ ทายท่ีแมจ ะทําแบบน้ี326. ถา ยังไมต ่ืนอีกวันหลังจะไมมาปลกุ แลว หดั ตน่ื เองบา งสิลกู327. วกิ กี้ ต่นื ไดแ ลว เชาแลว คราวหลังหัดตื่นเองซะบา งนะโตปานน้แี ลว328. จะนอนกินบานกินเมืองไปถึงไหน โตแลวนะหัดมีความรับผิดชอบเสียบาง329. จะข้เี กียจไปถึงไหนรบี ไปเรียนไดแ ลว330. นี่วิกกี้ ตนื่ ไดแลว จะนอนกนิ บา นกนิ เมืองไปถึงไหน นมี่ นั กีโ่ มงกย่ี ามแลว ตื่นเร็วเขา331. ทาํ ไมตองใหป ลกุ ทกุ วนั เปนลูกผหู ญงิ ต่นื ใหม นั เชา ๆ สิ332. โตมาจนหมาจะเลยี กนไมถ ึงแลว ยงั ปลุกใหแมป ลุกอยูไ ดท ุกวนั333. เมอ่ื ไหรจะรูจักต่นื เองเปน ซกั ทีแมตอ งลําบากมาปลุกอกี แลว334. วิกกที้ ําไมโตแลวไมรบั ผิดชอบตัวเองซะทนี ะ335. ทําไมตองใหปลุกทุกวัน โตแลวหัดมีความรับผิดชอบบาง336. ตืน่ ไดแลว จะใหป ลุกอะไรทกุ ๆ วนั ไมมีความรับผดิ ชอบเลย จะเรียนม้ัยไมเรยี นก็ ลาออกไปเลย337. โตแลวนะหดั ตื่นเองบางสิ ทําไมตอ งใหแ มปลกุ ทกุ วท่ี กุ วนั338. หัดตน่ื ใหมนั เชา ๆ หนอยสิ วกิ กี้ ต่ืนสายจนติดเปน นิสัยแลว นะเน่ีย

112339. ชั้นปลุกเธอต้งั แตย งั เลก็ จานปา นน้ชี ้ันยงั ตอ งปลุกเธออกี โตปา นนีแ้ ลวทาํ ไมตอ งให ชน้ั ปลุกดว ยเน่ีย340. วิกก้ี ต่ืนไดแลวนะโตปานนี้แลว ไมมีความรับผิดชอบเลย341. แมเบื่อที่จะทําแบบนี้ทุกวัน มีความรับผิดชอบบาง342. ตื่นเองไดแ ลว รูจกั รบั ผิดชอบตวั เองบา ง343. วกิ ก้ี เมือ่ ไหรลกู จะตนื่ เองไดสักที ถาแมไ มอยูแลวใครจะปลกุ344. วิกกี้ ต่นื ไดแลว ลกู เชา แลวนะ345. วกิ กี้ ต่ืนไดแลว สายแลว346. ทาํ ไมไมร ูจักรับผดิ ชอบตวั เอง เด๋ยี วก็ติดเปนนสิ ัย347. เม่ือไหรจ ะต่ืนเชา ไดเ องเนยี่ นอนกินบานกนิ เมืองอยไู ด348. วกิ ก้ี จะนอนกินบา นกินเมอื งไปถึงไหน หดั ตน่ื เองบางสลิ กู349. ตืน่ ไดแ ลว ลกู ตองใหป ลุกกค่ี รงั้ หดั ดแู ลตัวเองบา ง350. วันหลังจะไมป ลกุ แลว หัดต่ืนเองบา ง351. โตปานน้ีแลว ยังจะตองใหแ มมาปลุกอกี โตข้ึนจะไปทําอะไรกนิ ได352. วกิ ก้ี นอนต่นื สายอยางนท้ี ุกวันไมไหวนะ353. ตอ งใหปลุกทกุ วันเลย หดั ตื่นเองบางสิ354. โตปา นนีแ้ ลวตอ งใหแ มมาปลุกอีก เมอื่ ไหรจะตนื่ เองไดเ นยี่355. ตนื่ ไดแ ลว ตอ ไปนี้ถาไมตืน่ เองแมจะไมป ลุกแลว ตอ งปรบั นสิ ยั ใหมไ ดแ ลวนะ356. วิกก้ี ต่นื สายขนาดน้ี จะกนิ บานไดทัง้ หลังแลว ไมตอ งไปโรงเรยี นกันพอดี357. ต่ืนไดแ ลววันหลังแมจะไมปลุกแลว วนั หลังหัดตนื่ เองซะบา งสิ358. วิกกี้ ต่นื ไดแลว ลูกจะนอนกินบา นกนิ เมืองไปถึงไหนกนั ไมมีความรับผิดชอบเลย359. หัดตืน่ เองบา งสลิ กู เปน อยา งน้จี ะติดเปนนสิ ยั นะ360. ต่นื ไดแ ลว แมจะไมป ลกุ แลวนะ สถานการณท่ี 10361. ทํานาฬกิ าพังไดไง แมอ ุตสา หซ ้ือให เสียดายจังไปหารานมาซอมเลย362. ทาํ ไมเธอถงึ ไมระวงั เลยนะ ของคนอ่นื เธอนาจะระวงั ใหด ีกวานี้363. ระวงั หนอ ยซิ เอาของไปใชระวงั หนอย364. แนน ทาํ ไมไมร ะวงั เลย คราวหนา ระวงั หนอ ย

113365. ทําไมไมรักษาของเลยนั่นเปนของมีคาของพี่นะ คราวหนาจะไมใหเธอยืมอะไรอีกแลว366. วันหลังเอาของอะไรไปใชชวยรักษาของดวยนะ367. ทําไมแนนใสไมระวังๆ กวาน้หี นอ ยหละ มันเปน นาฬกิ าเรือนโปรดท่ีแมซ ้อื ใหพ เี่ ลยนะ368. เวลายืมของคนอื่นก็ควรรักษาของเขาดวยนะ เอานาฬิกาไปซอมใหดวย369. แนน ไมนา ทาํ มันตกเลย เพราะพรี่ ักมนั มาก370. จริงเหรอเนี่ยแนน นนั่ แมซื้อใหพ ่เี ปนของขวัญเลยนะ มันสวยมากดว ยสิ แลว จะไปซอมท่ี ไหนไดห ละ เนย่ี371. ไมร กั ษาของเลยใหย ืมไปแลวไมด ูแล รูมย้ั วามันสาํ คญั กบั พี่มากนะ แตย ังไงก็ยอมรบั ผิด งน้ั เอาไปซอมดว ยละ กนั372. เปนแบบนี้ทุกที ทีหลังไมตองเอาไปใชเลยนะ373. ทาํ ไมไมร ูจักระวัง รูงี้ไมใหย มื ดีกวา รมู ั้ยวา มันสําคญั แคไ หน374. แนนทําไมไมระวงั เลยหละ วนั หลังระวังหนอ ยสิ มนั เปน ของทส่ี าํ คัญกับพนี่ ะ375. ไมร จู ักระวงั เลย นเ่ี ปน ของท่ีแมซ อ้ื ใหพีว่ ันเกิดนะ376. นาฬิกาตัวเองไมมีเหรอ เอาของเคาไปใชก็ทําแตกอีก377. เอาของคนอื่นไปใชก็ดแู ลกนั หนอย นัน่ มนั นาฬกิ าท่แี มซื้อใหพ เ่ี ลยนะ378. ซุมซา มจรงิ ๆ แมเพงิ่ ซ้ือใหเ คา นะ คราวหนาจะไมใหยมื แลว ถา รวู าไมระวังอยา งน้ี379. เธอใชข องไมระวังเลยซุม ซามจริง ๆ พร่ี ักมากนะนาฬิกาเรือนนี้ เธอจะชดใชย ังไง380. แนนอะ ทหี ลงั แกระวังหนอยสิ แมซอ้ื ใหช ้นั นะ381. ขอบคุณทบ่ี อกนะ แตถาระวงั กวา น้ีอีกพีจ่ ะขอบคุณมาก382. คราวหลังถา ยมื ไปกร็ ะวังใหมากกวา น้หี นอ ยนะ ถาระวงั ไมไดก ไ็ มตอ งยืมอกี กแ็ ลวกัน383. วนั หลงั แนนระวงั ใหม ากกวา นห้ี นอ ยนะ384. ไมเ ปน ไรแนน คราวหนา ระวงั หนอ ยแลว กนั385. โห แนนทําไมไมระวงั เลย ทหี ลงั พไ่ี มใหยมื แลวนะ386. ทหี ลงั ระวงั หนอย ถา จะยืมของพ่ีไปใช387. ทหี ลงั กร็ ะวงั หนอ ยนะ388. ไมเ ปน ไร ของพงั แลวซ้ือใหมไ ด389. ถาเปนของคนอื่นคงมีปญหาแน390. ระวังหนอยสิ พี่ยังไมไดใสเลย ฝากซอมดว ยละกัน391. แนน ทําไมซมุ ซามอยางน้ี นาฬิกาแมซอ้ื ใหนะ แยจรงิ ๆไมม ีความรับผิดชอบ392. แนน ทาํ ไมทําอยางน้ี นเ่ี ปน ของที่แมซอื้ ใหนะ

114393. ทาํ ไมทาํ แบบน้หี า เสยี ใจนะรูมั้ยสํานกึ ดวย394. ทําไมทํางี้อะ เอาของเคาไปแลวยังไมรักษาอีก395. แนน แกจะทํายงั ไงก็ได แตนาฬกิ าตองเปนเหมือนเดิม ซุมซามจริง ๆ396. ไอแนน ไมน า ใหยืมเลย แกน่ีนะรูทัง้ รูวาแมซ้อื ให397. ทาํ ไมแนนไมร ะวงั หละ ถา เปน ของแนนแนนจะรสู กึ ยงั ไง398. ไมเ ปน ไร แตค ราวหลงั ตอ งระวงั หนอ ยนะ399. คราวหลงั ตอ งระวงั หนอ ยนะ400. ทําไมถงึ แยแบบนี้เนีย่ สถานการณท ่ี 11401. ไมเปนไรครับ คราวหนาคราวหลังระวังหนอย402. ระวังหนอ ยสคิ ุณ เลอะเทอะไปหมดแลว403. ระวงั หนอ ยสคิ รบั เสือ้ ผมเลอะไปหมดเลย404. ลติ า คยุ กนั ออกรสเลยนะครบั405. อา วเปย กหมดเลย406. คราวหนา คราวหลงั ระวงั ดว ยนะครบั407. แยจ งั เลย408. ระวังหนอ ยสิครบั คุณทาํ เสอื้ ผมเลอะหมดแลว409. เปยกหมดเลย ดูสิ410. นี่คุณ คณุ อยูแผนกไหนเนย่ี411. ระวงั หนอยสิคุณ เหน็ มัย้ วา ทาํ คนอนื่ เดือดรอ น412. ไมเปนไรครับ413. ไมเ ปนไรครับ แตค ราวหลงั ชวยระวังใหมากกวานด้ี วย414. คุณลิตา ระวังหนอยสิ ถาวันหลังคุณพลาดไปชนลูกคาสําคัญของบริษัทขึ้นมาจะลําบากนะ ครบั ดสู เิ ลอะเทอะหมดเลย415. คุณเหน็ มย้ั เสยื้ ผมเลอะเทอะหมดเลย ทีหลังระวังหนอยซิครับ416. คณุ ควรดคู นรอบขางคุณดว ย เส้ือเลอะหมดแลว หกเลอะเทอะ417. ระวงั หนอ ยสคิ รบั ผมเลอะเทอะหมดแลว418. อุย ! เสอ้ื เปย กเลย419. ไมเปนไรครับ นิดหนอยเอง

115420. คณุ ครับ ระวังดว ยนะครับ เดี๋ยวจะไปชนคนอนื่ เคาอีก421. สนุกมากไปแลวครับ เปยกเลย422. คณุ คงไมไ ดเปนอยา งนี้บอ ย ๆ หรอกนะ423. คุณลิตา คราวหลังคณุ ระวงั กวานหี้ นอยนะถา เปนคนอนื่ คณุ คงถกู ดไุ ปแลว424. ลิตา ระวงั หนอยสิ คุณทําผมเปยกหมดเลย425. อาว แยจริงๆ426. ทหี ลงั หดั ดทู างดว ย427. ผมเปย กเลย เดนิ ระวงั หนอยซิ428. ไมเ ปน ไรครบั ผมเดินไมระวังเอง429. ไมเ ปนไรครบั คราวหลงั คณุ เดนิ ระวงั หนอ ยนะครบั430. ไมเปนไรครับ คราวหลังคณุ ตองระวงั หนอ ย431. ทาํ อะไร มองหนา มองหลงั ดวยนะคณุ คนอนื่ จะไดไ มเดอื ดรอน432. น่ีคุณ ระวงั หนอ ย ผมเปยกเลย433. เฮอ แยจ งั434. ไมเปนไรครับ435. คุณนา จะระวงั มากกวา นีห้ นอ ยนะ436. วันหลังหัดดูทางบางนะครับ เลอะเทอะหมด437. คณุ ลิตา ครบั วันหลงั ระวงั หนอ ยนะครับ438. ระวังหนอ ยครบั คณุ439. ระวังทางหนอยครับคุณ440. ทําไมคุณทําแบบนี้ เปยกหมดเลย สถานการณท ่ี 12441. คณุ แอน ผมจะใหโอกาสคณุ แกต วั คราวน้ีผมเหน็ วา เปน คร้งั แรก ถาคราวหนาคณุ ยงั มาชา อีก ผมจะลงทัณฑบ นเอาไว442. คุณเพิ่งมาทํางานไดไมนาน คุณควรตองมีความรับผิดชอบใหมากกวานี้ คราวหนา อยาสายอีกหละ

443. คณุ แอน ชว ยรักษาเวลาดว ย คณุ ทาํ อยา งนีบ้ รษิ ทั เราเสยี หายนะครบั คุณก็รูว า การตรงตอ เวลาเปนเรื่องสําคัญ444. คณุ แอน คุณตอ งรับผิดชอบใหม ากกวา นี้นะ445. คุณเพิ่งเขามาทํางานนะ แยจริง ๆ446. คณุ ทาํ อยา งน้บี ริษทั จะเสียประโยชนน ะรูไหม447. คุณแอนทาํ ไมคณุ ถึงไมม ีความรับผดิ ชอบเลย คุณรมู ้ัยวาคุณทําใหภาพพจนของบรษิ ัทเรา เสยี หายนะ อยา ใหเ ราเจอเหตุการณแ บบนอ้ี กี นะ448. ทําไมคุณถึงทาํ แบบน้ี แยจ ริง449. คุณแอน ผมอยากฟงคําอธิบายของคุณ ทําไมคุณถึงมาพบลูกคาไมทัน450. คณุ แอนครบั ทีหลังมาใหตรงเวลาหนอยนะครับ เดย๋ี วผมโดนลกู คาตําหนิหรอกคุณ451. คุณควรมีความรับผิดชอบใหมากวานี้452. เพิ่งเขามาทํางานนะ แลวแบบนี้จะทํางานรอดไหมเนี่ย453. คุณรูไหมวา การกระทําของคุณสรางความเสียหายมากเทาไหร อยาใหเกิดเหตุการณแบบนี้ ขน้ึ อกี นะ454. คุณแอน คุณมาทํางานไดไมนานคุณไมควรขาดความรับผิดชอบแบบนี้ คุณควรจะรูนะวา คุณควรทําตัวยังไง ถาบริษัทไดรับความเสียหายคุณโดนเพงเล็งแน455. คุณควรมีความรับผิดชอบใหมากกวา คุณทําแบบนี้บริษัทเสียหายนะครับ คุณ456. น่ีคณุ เพิง่ เขา ทาํ งานกไ็ มตรงตอ เวลาแลว งานเสยี หายลูกคา ตอ งเปน ฝา ยรอ คุณอาจจะไม ผานชวงทดสอบงานก็ไดนะ457. นีค่ ณุ เพง่ิ เขา มาทาํ งานนะ ถาเกดิ อะไรขน้ึ ผมไมรบั ผิดชอบนะคณุ458. ทําไมคุณไมรักษาเวลาเลย คุณทําแบบนี้บริษัทเราเสียหายนะครับ คราวหนาอยาใหอยาให เกดิ เรื่องแบบนข้ี นึ้ อกี นะครับ459. คณุ แอน งานนีส้ ําคญั กบั บริษัทมาก คณุ ไมม ีความรบั ผดิ ชอบอยางนี้ ผมเห็นวา คุณควรจะ พิจารณาตวั เองนะ460. แอน คุณเพิ่งจะมาเริ่มงานนะครับ ทําไมคุณไมรับผิดชอบงานเลย461. คุณแอนครับ ทางบริษัทเราใหความสําคัญกับการตรงตอเวลามากนะครับ462. ผมไมรูวา คณุ มธี รุ ะอะไรที่สาํ คญั กวา แตคุณนา จะแยกแยะวา อะไรสาํ คัญหรอื ไมส าํ คญั ได463. คุณแอน คณุ ไปไหนมาถงึ ไดมาสาย คุณทําใหบ รษิ ัทเราเสียหายนะรไู หม คราวหนาคุณชว ย มาใหไ วกวา นห้ี นอ ยนะ

117464. แอน คณุ ควรรกั ษาเวลาหนอ ย ลกู คา มารอนานแลว นะ465. คณุ แอน คุณทําใหบริษทั เราเสยี หาย คราวหนา คณุ ตองปรบั ปรงุ ตวั นะครับ466. คณุ ควรตรงตอ เวลาและมีความรบั ผดิ ชอบมากกวา น้ี ไมง ้นั ผมจะไลค ุณออก467. ทาํ ไมมาชาอยางนห้ี ละ ดูซิลกู คาหงุดหงิดใหญแ ลว468. คุณแอนครบั คุณไมมคี วามรบั ผดิ ชอบเลย ถามีเหตฉุ กุ เฉินคุณนา จะบอกผมกอนผมจะ ไมว า คณุ เลย469. คุณแอนคุณตองตรงเวลาใหมากกวา นี้ หากเกดิ ขน้ึ อีกดวยเหตุท่ีไมสมควร ผมอาจจะ ไลคณุ ออก470. ทําไมคุณถึงมาสาย หากคุณมาสายอีกผมจะตัดเงินเดือนคุณ471. คณุ แอน อยาใหม เี หตกุ ารณแ บบนี้อีกนะ ถา เปน แบบนีอ้ ีกผมตอ งทําตามกฎของบรษิ ทั นะ472. คุณแอน คุณรูไหมวา ความตรงตอเวลาเปนคุณสมบัติที่ทางบริษัทเราตองการ473. คุณแอน คุณรไู หมวา ทาํ แบบนบี้ รษิ ทั เราจะเสียชื่อเสียง คณุ ตองรับผิดชอบ474. นี่ผมจะไลค ุณออกดมี ย้ั เนี่ย475. ผมคาดวา คุณนาจะรับผิดชอบและตรงเวลาไดมากกวา ผมหวังวาเหตุการณแบบนี้จะไม เกดิ ขน้ึ อกี คงเขา ใจนะครบั476. น่คี ุณ ถาไมตรงเวลาก็ลาออกไปซะ เสียงานหมด477. คุณแอน คุณทําใหบริษัทเราเสียหาย ไมมีความรับผิดชอบ คราวหลังคุณควรปรับปรุงตัว ดว ยนะ478. คณุ แอน ดูสลิ ูกคาจะกลบั แลวนะ479. คุณหายไปไหนมาลกู คารออยนู านแลว480. ถา มีคร้งั หนา คุณจะเดือดรอ นนะครบั

ชอ่ื –นามสกุล 118วนั เดือน ป ทีเ่ กดิสถานทีเ่ กดิ ประวัติการศึกษาและการทํางานประวัติการศึกษา นางสาวณิชาภา เครอื เอม วันท่ี 15 เดือนตลุ าคม พ.ศ. 2524 จังหวัดกรุงเทพมหานคร ปรญิ ญาตรี ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชา ภาษาอังกฤษธุรกจิ คณะมนุษยศาสตร มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสนุ นั ทา