นิทานอีสปกากับเหยือกน้ำ

นิทานอีสป กากบั เหยอื กน้า

ณ ป่ าแห่งหนงึ่ ในฤดรู อ้ นทม่ี อี ากาศรอ้ นอบอา้ ว ทาให้ แมน่ า้ ลาธารแหง้ ขอด ไมม่ นี า้ แมแ้ ตห่ ยดเดียว ในขณะเดียวกนั ก็มกี าตวั หน่งึ บินหานา้ ดม่ื ดว้ ยความหิว กระหาย แตห่ าเทา่ ไรก็หาไมเ่ จอ จนมนั เริ่มเหนอ่ื ยและหมด แรงลงเร่ือย ๆ \"น้าหายไปไหนหมด ขา้ กระหายน้าเหลอื เกนิ แฮ่ก แฮ่ก\" เจา้ กากล่าวดว้ ยนา้ เสยี งที่เหนอ่ื ยหอบ

ทนั ใดนนั้ เองสายตาของเจา้ กาก็เหลือบไปเห็นเหยอื กนา้ ขนาดใหญใ่ บหนงึ่ ตง้ั อย่ทู ีห่ นา้ บา้ นของชาวนา มนั จงึ รบี บิน ไปดดู ว้ ยความดใี จ แลว้ คอ่ ย ๆ ใชต้ าขา้ งหนึง่ สอ่ งลงไปดู ผา่ นปากเหยือก แตท่ วา่ มนี า้ เหลอื เพียงกน้ เหยอื กเท่านนั้ ทา ใหเ้ จา้ กาไมส่ ามารถเอาจะงอยปากของมนั ลงไปกินนา้ ได้ \"เฮอ้ ... มีน้าเหลือเพียงกน้ เหยือกแบบน้ี แลว้ ขา้ จะกนิ อยา่ งไรละเนี่ย\" เจา้ กาถอนหายใจพรอ้ มบน่ พมึ พมั กบั ตวั เองเบา ๆ

ในระหวา่ งที่เจา้ กากาลงั คิดหาวิธที ี่จะกินนา้ ในเหยอื กอยนู่ นั้ สายตาของมนั ก็หนั ไปเห็นกอ้ นหินเล็ก ๆ ท่อี ยตู่ ามพน้ื จึงทาใหเ้ จา้ กาคิดแผนการดี ๆ ขน้ึ มาได้

\"ขา้ คิดออกแลว้ ลองคาบกอ้ นหินเล็ก ๆ พวกน้ีใสล่ งในเหยอื กดีกว่า เผื่อ ระดบั น้าจะสงู ข้นึ มาจนขา้ สามารถกินน้าที่อยกู่ น้ เหยอื กได\"้ เจา้ กาคดิ แผนการในใจ

จากนน้ั มนั จึงเร่มิ ใชป้ ากคาบกอ้ นหินเล็ก ๆ มาใสล่ งไปในเหยือก นา้ อยา่ งใจเย็น ยง่ิ เจา้ กาใสห่ ินมากเทา่ ไรนา้ ในเหยอื กก็ค่อย ๆ สงู ขน้ึ เร่ือย ๆ จนในที่สดุ ระดบั นา้ ก็สงู ขน้ึ มาถึงปากเหยือก ทาให้ เจา้ กาสามารถใชจ้ ะงอยปากดมื่ นา้ ไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย

นิทานเรอื่ งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า : จงแกไ้ ขปัญหาดว้ ยความ พยายามและปัญญาอนั ชาญฉลาด แลว้ จะคน้ พบหนทาง แหง่ ความสาเร็จ ดงั สภุ าษิตไทยท่วี า่ \"ความพยายามอยทู่ ่ี ไหน ความสาเร็จอยทู่ ีน่ นั่ \"