Οι Πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος Πλανήτης ΕρμήςΟ Ερμής βρίσκεται τόσο κοντά στον Ήλιο ώστε είναι πολύ δύσκολο να τον διακρίνουμε καθαράαπό τη Γη. Επί πλέον είναι και μικρός, ελάχιστα μόνο πιο μεγάλος από τη Σελήνη. Η ηλιακή τουημέρα (από ανατολή σε ανατολή) διαρκεί διπλάσιο χρόνο (176 γήινες ημέρες) απ’ ότι το έτος του,αν και μια πλήρης περιστροφή γύρω από τον άξονά του διαρκεί 59 γήινες ημέρες ενώ μιαπλήρης περιφορά του γύρω από τον Ήλιο (με μέση ταχύτητα 48 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο)διαρκεί μόνο 88 γήινες ημέρες. Σε απόσταση μικρότερη των 70 εκατομμυρίων χιλιομέτρων οπλησιέστερος αυτός πλανήτης στον Ήλιο καψαλίζεται συνεχώς από τις ακτίνες του. Είναι έναςχτυπημένος κατ’ επανάληψη μικρός κόσμος του οποίου οι κρατήρες οφείλονται κυρίως στηγειτνίασή του με τον Ήλιο, η τεράστια βαρύτητα του οποίου προσελκύει μικρούς και μεγάλουςδιαστημικούς βράχους με αποτέλεσμα ο Ερμής να βρίσκεται συνεχώς στο στόχαστρο τωνεπερχόμενων εισβολέων. Η επιφάνειά του καλύπτεται από κρατήρες ανοιγμένους απόμετεωρίτεςπου έπεσαν πάνω του πριν από αμνημόνευτους χρόνους. Πηγή: Β ΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Πλανήτης Αφροδίτη Η Αφροδίτηείναι ο δεύτερος σε απόσταση από τον Ήλιοπλανήτηςτου Η λιακού Συστήματος.Είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυκτερινό ουρανό μετά τον Ήλιοκαι τη Σ ελήνη.Ονομάζεται από το λαό Αυγερινός ή Α ποσπερίτης. Είναι παρόμοια στη Γη σε μέγεθος, αλλά πολύ διαφορετική σε φυσικά χαρακτηριστικά, καθώς καλύπτεται από πυκνά νέφη διοξειδίου του άνθρακακαι διοξειδίου του θείουκαι η πίεσηκαι θερμοκρασίαστην επιφάνεια της είναι πολύμεγαλύτερες από τις αντίστοιχες της Γης. Η Αφροδίτη ονομάζεται \"αδελφή της Γης\", ως προς την ομοιότητα στο μέγεθός της με την Γη. Η Αφροδίτη ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Στην αρχαιότητα ονομάζονταν Εωσφόρος(\"αυτός που φέρνει την αυγη\") όταν εμφανίζονταν το πρωί και Έσπερος το βράδυ. H θεά Αφροδίτηκατά τη μυθολογίαήταν θεά της ομορφιάς και η προστάτιδα του έρωτα. Έτσι είναι προφανής ο λόγος που δόθηκε το όνομα της πιο λαμπερής θεάς στο συγκεκριμένο πλανήτη.Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Πλανήτης ΓηΓηαποτελεί τον τρίτο πιο κοντινό π λανήτηστον Ή λιο,τον πιο π υκνόκαι τον πέμπτο μεγαλύτεροσε μάζα στο Ηλιακό Σύστημακαι ειδικότερα τον μεγαλύτερο ανάμεσα στους γήινους πλανήτες,δηλαδή τους πλανήτες με στερεό φλοιό και το μοναδικό γνωστό ουράνιο σώμαπου φιλοξενείζωή.Σύμφωνα με ενδείξεις μέσω ραδιομετρικής χρονολόγησηςκαι άλλων πηγών, η Γη σχηματίστηκεπερίπου πριν από περίπου 4,54 δισεκατομμύρια έτη.[3][4][5]Αλληλεπιδρά με τα άλλα αντικείμενατου χώρου μέσω βαρυτικών δυνάμεων,ιδιαίτερα με τον Ήλιο και τη Σελήνη,η οποία αποτελείτον μοναδικό μόνιμο φυσικό δορυφόροτης. Η αλληλεπίδραση της Γης με το βαρυτικό πεδίο τηςΣελήνης δημιουργεί την παλίρροιατων ωκεανών, σταθεροποιεί την κατεύθυνση του άξοναπεριστροφής της Γης και σταδιακά μειώνει τον ρυθμό περιστροφής του πλανήτη μας. Κατά τηνδιάρκεια μιας πλήρους περιστροφής γύρω από τον Ήλιο, η Γη περιστρέφεται γύρω από τονάξονά της περίπου 365,26 φορές, δημιουργώντας 365,26 ηλιακές ημέρεςή ένα αστρικό έτος.[σ 1]Ο άξονας περιστροφής της Γης έχει κλίση 23,4° με τον κάθετο στο επίπεδο τροχιάςτης άξονα, με
αποτέλεσμα να δημιουργούνται εποχικέςδιαφορές στην επιφάνεια της Γης με περίοδο ενόςτροπικού έτους(365,24 ηλιακές μέρες).[6]Η λιθόσφαιρατης Γης διαιρείται σε αρκετές άκαμπτες τεκτονικές πλάκεςπου μετακινούνται πάνωστην επιφάνεια του πλανήτη, σε περιόδουςπου διαρκούν πολλά εκατομμύρια έτη. Το 71% τηςεπιφάνειας της Γης καλύπτεται από νερό,[7]με το υπόλοιπο να αποτελείται από διάφορες μορφέςεδάφους όπως βουνά, έρημοι και πεδιάδες. Το θαλάσσιο σώματης Γης μαζί με το νερό τωνλιμνών και των ποταμών στις ηπείρους και το νερό της ατμόσφαιράς τηςαποτελεί τηνυδρόσφαιράτης. Οι π ολικές περιοχές της Γηςκαλύπτονται κατά κόρον με πάγο,συμπεριλαμβανομένου του στρώματος πάγου της Ανταρκτικήςκαι του θαλάσσιου πάγουτουΑρκτικού σώματος πάγου, η τροπική ζώνηγύρω από τον ισημερινόχαρακτηρίζεται από έντονεςβροχοπτώσεις και πυκνή βλάστηση, ενώ στους παράλληλους κύκλουςτου τροπικού τουΚαρκίνουκαι του Α ιγόκερωυπάρχουν αχανείς περιοχές ξηρών και άνυδρων περιοχών. Τοεσωτερικό της Γης παραμένει ενεργό με έναν στερεό εσωτερικό πυρήνα μετάλλου, ένανεξωτερικό πυρήνα σε υγρή κατάσταση που παράγει το μαγνητικό πεδίο τηςκαι τον μανδύατηςπου μετακινεί, σε περιόδους πολλών εκατομμυρίων χρόνωντις τεκτονικές πλάκες τηςλιθόσφαιρας.Κατά την διάρκεια των πρώτων δισεκατομμυρίων ετών από την δημιουργία της,[8]στουςωκεανούς της Γης εμφανίστηκε ζωή,η οποία άρχισε να επηρεάζει και να μεταβάλει τηνατμόσφαιρα και την επιφάνειά της, ενισχύοντας τον γρήγορο πολλαπλασιασμό τόσο αερόβιων,όσο και αναερόβιων οργανισμών.Από εκείνη την περίοδο μέχρι σήμερα, ο συνδυασμός τηςαπόστασής της από τον Ήλιο, των φ υσικών ιδιοτήτων τηςκαι της γεωλογικής της ιστορίας,επέτρεψε στην ζωή να ακμάσει και να εξελιχθεί.Χωρίς μεγάλη αμφισβήτηση, οι πρώτοι έμβιοιοργανισμοί εμφανίστηκαν στην Γη τουλάχιστον 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Φυσικέςενδείξεις για προγενέστερη ζωή συμπεριλαμβάνουν γραφίτη, μια ουσία παραγόμενη από ζωή,που βρέθηκε σε ιζηματογενή πετρώματαστην νοτιοδυτική Γροιλανδία,καθώς και «υπολείμματαβιοτικών υλικών» που βρέθηκαν σε βράχους ηλικίας 4,1 δισεκατομμυρίων ετών στην ΔυτικήΑυστραλία.[9][10]Η βιοποικιλότητατης Γης έχει αυξηθεί με συνεχή ρυθμό εκτός όταν διακόπτεταιαπό μαζικές αφανίσεις.[11]Παρόλο που οι ακαδημαϊκοί υπολογίζουν ότι περισσότερα από το 99%των ειδών ζωής(πάνω από 5 δισεκατομμύρια)[12]που έχουν υπάρξει στην Γη έχουνεξαφανιστεί,[13][14]υπάρχουν ακόμα περίπου 10–14 εκατομμύρια σωζόμενα είδη,[15][16]εκ τωνοποίων περί τα 1,2 εκατομμύρια έχουν μελετηθεί από τον άνθρωπο, ενώ πάνω από το 86% δενέχουν καν περιγραφεί.[17]Στη Γη ζουν επίσης πάνω από 7,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι,[18]τοκυρίαρχο είδος στον πλανήτη, οι οποίοι εξαρτιούνται από την βιόσφαιρακαι τα ορυκτάτης γιατην επιβίωσήτους.Ο αστρονομικός συμβολισμός της γης αποτελείται από έναν περικυκλωμένο σταυρό,αναπαριστώντας έναν μεσημβρινόκαι έναν παράλληλο· μία παραλλαγή, τοποθετεί τον σταυρόπάνω από τον κύκλο (Unicode: ⊕.Η ονομασία της Γης στην ελληνική γλώσσα προέρχεται από το όνομα της θεάς της ελληνικήςμυθολογίας Γαίας.Πηγή: Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πλανήτης ΆρηςΆρης είναι ο τέταρτος σε απόσταση από τον Ήλιο π λανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, οδεύτερος πλησιέστερος στη Γη, και ο έβδομος σε διαστάσεις και μάζα του Ηλιακού Συστήματος.Λέγεται συχνά και «ερυθρός πλανήτης» εξαιτίας του ερυθρού χρώματος που παρουσιάζειοφειλόμενο στο τριοξείδιο του σιδήρου (Fe2O3) στην επιφάνειά του.[5] O Άρης είναι ένας «γήινοςπλανήτης»[6] με λεπτή ατμόσφαιρα, με επιφάνεια που συνδυάζει τους κρατήρες σύγκρουσης τηςΣελήνης και τα ηφαίστεια, τις κοιλάδες, τις ερήμους και τα πολικά παγοκαλύμματα της Γης.Φαίνεται ακόμη να έχει περιοδικά επαναλαμβανόμενες «εποχές». Ο Άρης διαθέτει ακόμη τοΌρος Όλυμπος, το ψηλότερο γνωστό όρος στο Ηλιακό μας Σύστημα και την Κ οιλάδα Μαρινέρις,τη μεγαλύτερη κοιλάδα. Το βαθύπεδο Βορεάλις που βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριο τουπλανήτη καλύπτει το 40% της επιφάνειάς του και αποτελεί το υπόλειμμα μιας γιγάντιαςσύγκρουσης.[7][8] Στην περιφορά του γύρω από τον Ήλιο συνοδεύεται από δύο μικρούςδορυφόρους: τον Φ όβο και τον Δείμο (= Τρόμο). Τον Σεπτέμβριο του 2015 η N ASA ανακοίνωσεπως είχε στη διάθεση της στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξη νερούστον πλανήτη.[9]Πηγή: Βικιπαίδεια
Πλανήτης ΔίαςO Δ ίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα. Είναι οπέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο.Στην Αστρονομία έχει το σύμβολο .Είναι ένας γίγαντας αερίων με μάζα λίγο μικρότερη από το ένα χιλιοστό της ηλιακής, αλλάδυόμισι φορές μεγαλύτερη του αθροίσματος της μάζας των υπόλοιπων πλανητών του ηλιακούσυστήματος. Ο Δίας, μαζί με τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, αναφέρονται ως αέριοιγίγαντες.Ο πλανήτης ήταν γνωστός από τους αστρονόμους της αρχαιότητας και συνδέθηκε με τημυθολογία και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις πολλών πολιτισμών. Οι Ρ ωμαίοι ονόμασαν τονπλανήτη από τον ελληνικό θεό Δία (Jupiter). Όταν φαίνεται από την Γη, ο Δίας μπορεί να φτάσεισε φαινόμενο μέγεθος -2,95, καθιστώντας τον κατά μέσο όρο, το τρίτο φωτεινότερο αντικείμενοστον ουρανό τη νύχτα μετά από τη Σελήνη και την Αφροδίτη. (Ο Άρης μπορεί να ταιριάξει σεσύντομα χρονικά διαστήματα τη φωτεινότητα του Δία σε συγκεκριμένα σημεία της τροχιάς του.)
Ο Δίας αποτελείται κυρίως από υδρογόνο, με το ένα τέταρτο της μάζας να είναι ήλιο. Μπορείεπίσης να έχει βραχώδη πυρήνα που αποτελείται από βαρύτερα στοιχεία. Λόγω της ταχείαςπεριστροφής του, το σχήμα του Δία είναι αυτό ενός πεπλατυσμένου σφαιροειδούς (έχει μιαμικρή, αλλά σημαντική διόγκωση γύρω από τον ισημερινό). Η εξωτερική ατμόσφαιρα είναιεμφανώς χωρισμένη σε διάφορες ζώνες σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη, με αποτέλεσμααναταραχή και καταιγίδες κατά μήκος των ορίων αλληλεπίδρασής τους. Ένα σημαντικόαποτέλεσμα είναι η Μ εγάλη Ερυθρά Κηλίδα,μια τεράστια καταιγίδα που είναι γνωστό ότι υπήρχετουλάχιστον από τον 17ο αιώνα, οπότε και παρατηρήθηκε για πρώτη φορά με τηλεσκόπιο.Γύρωαπό τον πλανήτη είναι ένα αχνό πλανητικό σύστημα δακτυλίων και μια ισχυρή μαγνητόσφαιρα.Περιβάλλεται επίσης από τουλάχιστον 67 φεγγάρια, συμπεριλαμβανομένων των τεσσάρωνμεγάλων φεγγαριών του Γαλιλαίου, όπως ονομάζονται τα φεγγάρια που ανακαλύφθηκαν γιαπρώτη φορά από τον Γαλιλαίο το 1610. Ο Γανυμήδης,ο μεγαλύτερος από αυτά τα φεγγάρια, έχειδιάμετρο μεγαλύτερη από εκείνη του πλανήτη Ερμή.Πηγή: Β ικιπαίδεια
Πλανήτης ΚρόνοςΟ Κρόνος είναι ο έκτος π λανήτης σε σχέση με την απόστασή του από τον Ή λιο και ο δεύτεροςσε μέγεθος του Η λιακού συστήματος μετά τον Δία, με διάμετρο στον ισημερινό του 120.660χιλιόμετρα και ανήκει στους λεγόμενους γίγαντες αερίων. Το όνομά του προέρχεται από τονΚρόνο της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και σχετίζεται με την λέξη χρόνος. Σχεδόν ταυτίζεται μετον θεό Saturnus των Ρωμαίων, απ' όπου προέρχονται και οι άλλες ευρωπαϊκές ονομασίες.Λόγω της μεγάλης μάζας του Κρόνου και της μεγάλης βαρύτητας, οι συνθήκες που παράγονταιστον Κρόνο είναι ακραίες. Οι εσωτερικές πιέσεις και θερμοκρασίες είναι πέρα από οτιδήποτεμπορεί να αναπαραχθεί πειραματικά στη Γη. Το εσωτερικό του Κρόνου πιθανώς αποτελείται απόέναν στερεό πυρήνα σ ιδήρου, νικελίου, π υριτίου και ενώσεις οξυγόνου και περιβάλλεται από έναβαθύ στρώμα μεταλλικού υδρογόνου, ένα ενδιάμεσο στρώμα του υγρού υδρογόνου και υγρούηλίου, καθώς και ένα εξωτερικό στρώμα αερίων.[9] Το ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στο στρώμαμεταλλικού υδρογόνου είναι πιθανό να δημιουργεί ένα πλανητικό μαγνητικό πεδίο, που είναιελαφρώς πιο αδύναμο από το γήινο μαγνητικό πεδίο αν συγκριθούν στις επιφάνειες τωνπλανητών και περίπου το ένα εικοστό της ισχύος του πεδίου γύρω από τον Δία. Η εξωτερικήατμόσφαιρα έχει γενικά ήπια εμφάνιση, αν και μπορούν να εμφανιστούν χαρακτηριστικά μακράςδιάρκειας ζωής. Η ταχύτητα του ανέμου στον Κρόνο μπορεί να φτάσει 1.800 χλμ/ώρα, πολύμεγαλύτερη από εκείνη στον Δία.Ο Κρόνος διαθέτει εννέα δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου,και 62 δορυφόρους, χωρίς να συνυπολογίζονται οι μικροί δορυφόροι και οι έλικες. Ομεγαλύτερος δορυφόρος του Κρόνου, ο Τ ιτάνας, είναι ο μόνος δορυφόρος στο Ηλιακό σύστημαμε πυκνή ατμόσφαιρα.
Για αιώνες τον θεωρούσαν τον τελευταίο (εξώτατο) πλανήτη του Ηλιακού συστήματος, καθώςείναι γνωστός από την αρχαιότητα. Πολλά από αυτά που σήμερα γνωρίζουμε για τον πλανήτηκαι τους δορυφόρους του, μας έγιναν γνωστά από την εξερεύνηση των Βόγιατζερ 1 και Β όγιατζερ2 το 1980-81. Από το 2004 η διαστημική συσκευή Κ ασσίνι βρίσκεται σε τροχιά γύρω απ' τονπλανήτη, μελετώντας τον διεξοδικά.Πηγή: Β ικιπαίδεια
Πλανήτης ΟυρανόςΟ Ουρανόςείναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ή λιο, ο τρίτος μεγαλύτερος και ο τέταρτος σεμάζα π λανήτηςτου Η λιακού συστήματος.Το όνομα προέρχεται από την αρχαία ελληνικήθεότητα του ουρανού, ο οποίος ήταν πατέρας του Κρόνουκαι παππούς του Δ ία. Δεν είναιορατός με γυμνό μάτι από τη Γη, όπως οι άλλοι πλανήτες, καθώς έχει φ αινόμενο μέγεθος+5,5 -+6,0, και αυτό σε συνδυασμό με την αργή κίνησή του δεν αναγνωρίστηκε στους αρχαίουςχρόνους ως πλανήτης.[9]Ο Ο υίλιαμ Χέρσελανακοίνωσε την ανακάλυψή του τις 13 Μαρτίου 1781,επεκτείνοντας για πρώτη φορά στην ιστορία τα όρια του ηλιακού συστήματος. Ο Ουρανός ήταν οπρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε με τηλεσκόπιο.Ο Ουρανός είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του ηλιακούμας συστήματος, αλλά στη δομή μοιάζει περισσότερο με τον Π οσειδώνα,παρά με τους άλλουςδύο. Λόγω της μεγάλης απόστασής του από τη Γη, δεν είναι σχεδόν καθόλου ορατός με γυμνόμάτι. Το 1977 ανακαλύφθηκε ότι ο Ουρανός έχει ένα σύστημα από δακτυλίουςκαι ο Β όγιατζερ 2,κατά τη διάρκεια της προσέγγισης του πλανήτη τον Ιανουάριο του 1986 μελέτησε τη δομή τωνδακτυλίων αυτών και ανακάλυψε 10 ακόμη δορυφόρους του, ανεβάζοντας τον αριθμό τους στους
15. Όλοι οι δακτύλιοι και οι δορυφόροι βρίσκονται σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, το επίπεδο τουΙσημερινού του πλανήτη. Έχει έναν πετρώδη πυρήνα, στο μέγεθος της Γης, που καλύπτεται απόέναν βαθύ ωκεανό νερού και αμμωνίας, ο οποίος περιβάλλεται από μια ατμόσφαιραπουαποτελείται από υδρογόνο,ήλιοκαι μεθάνιο.Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακούσυστήματος είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνωστην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο.Έτσι, καθώς ο Ουρανός περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και τον εαυτό του, μοιάζει σαν να\"κυλά\" πάνω στην τροχιά του. Καθώς οι δορυφόροι και οι δακτύλιοί του περιστρέφονται κάθεταστον ισημερινό του πλανήτη, το όλο σύστημα μοιάζει σαν ένας \"στόχος\". Το αποτέλεσμα στο«ημερολόγιο» του Ουρανού είναι ότι κάθε πόλος έχει πολύ μεγάλη περίοδο νύχτας και μια πολύμεγάλη περίοδο ημέρας, 21 γήινα έτη. Το χαρακτηριστικό αυτό του Ουρανού έχει επιπτώσεις καιστη μαγνητόσφαιράτου, που μοιάζει με τιρμπουσόνπου συστρέφεται στην πλευρά του πλανήτηπου είναι στραμμένη μακριά από τον Ήλιο. Αυτή η απόκλιση από τα όσα ισχύουν για τουςυπόλοιπους πλανήτες δεν έχει εξηγηθεί μέχρι σήμερα. Είναι πιθανό να είναι το αποτέλεσμακάποιου σ υμβάντος πρόσκρουσηςστο μακρινό παρελθόν του πλανήτη.Πηγή: Βικιπαίδεια
Πλανήτης ΠοσειδώναςΟ Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο, πλανήτης του Ηλιακούσυστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζειμε πράσινο δίσκο. Στην αστρονομίασυμβολίζεται με την τρίαιναΑνακαλυμμένος στις 23 Σεπτεμβρίου 1846, ο Ποσειδώνας ήταν ο πρώτος πλανήτης πουβρέθηκε σύμφωνα με μαθηματική πρόβλεψη και όχι από εμπειρικές παρατηρήσεις. Οιαπροσδόκητες μεταβολές στην τροχιά του Ο υρανού οδήγησε τον Αλέξ Μπουβάρντ νασυμπεράνει ότι η τροχιά του υπόκειται σε βαρυτική διαταραχή από έναν άγνωστο πλανήτη. ΟΠοσειδώνας στη συνέχεια παρατηρήθηκε από τον Γιόχαν Γκότφριντ Γκάλε σε απόστασημικρότερη από μία μοίρα από τη θέση που προέβλεψε ο Ο υρμπέν Λεβεριέ, και ο μεγαλύτεροςδορυφόρος του, ο Τρίτωνας, ανακαλύφθηκε λίγο αργότερα, αν και κανένα των υπόλοιπων 12δορυφόρων του πλανήτη δεν ανιχνεύτηκε τηλεσκοπικά μέχρι τον 20ο αιώνα. Τον Ποσειδώνα έχει
επισκεφθεί ένα μόνο διαστημόπλοιο, το Βόγιατζερ 2, το οποίο πέταξε από τον πλανήτη στις 25Αυγούστου 1989.Ο Ποσειδώνας έχει παρόμοια σύνθεση με τον Ουρανό, ενώ και οι δύο έχουν συνθέσεις πουδιαφέρουν από εκείνες των μεγαλύτερων γιγάντων αερίων, Δ ία και Κ ρόνου. Η ατμόσφαιρα τουΠοσειδώνα, ενώ είναι παρόμοια με του Δία και του Κρόνου στο ότι αποτελείται κυρίως απόυδρογόνο και ήλιο, μαζί με τα ίχνη υδρογονανθράκων και, ενδεχομένως, του αζώτου, περιέχειμεγαλύτερο ποσοστό των «πάγων», όπως νερό, αμμωνία και μεθάνιο. Οι αστρονόμοικατηγοριοποιούν ενίοτε τους Ουρανό και Ποσειδώνα ως «γίγαντες πάγου», προκειμένου νατονίσουν τις διακρίσεις αυτές. Το εσωτερικό του Ποσειδώνα, όπως και του Ουρανού, αποτελείταικυρίως από πάγο και βράχους.[7] Ίχνη μεθανίου στις εξώτερες περιοχές του πλανήτη ευθύνονταιεν μέρει για την μπλε εμφάνιση του πλανήτη.[8]Σε αντίθεση με τη σχετικά ήρεμη ατμόσφαιρα του Ουρανού, η ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναιαξιοσημείωτη για τα ενεργά και ορατά καιρικά φαινόμενα της. Όταν το Β όγιατζερ 2 προσέγγισετον Ποσειδώνα, για παράδειγμα, στο νότιο ημισφαίριο του πλανήτη υπήρχε μία μεγάλη σκοτεινήκηλίδα, συγκρίσιμη με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα στο Δία. Αυτές οι καιρικές συνθήκεςκαθοδηγούνται από τους ισχυρότερους συνεχείς ανέμους κάθε πλανήτη στο ηλιακό μαςσύστημα, καθώς καταγράφονται ταχύτητες ανέμου τόσο υψηλές όσο 2.100 χιλιόμετρα ανά ώρα.[9]Λόγω της μεγάλης απόστασης από τον Ήλιο, η εξωτερική ατμόσφαιρα του Ποσειδώνα είναι ένααπό τα πιο κρύα μέρη στο ηλιακό σύστημα, με τη θερμοκρασία στις κορυφές σύννεφων ναπλησιάζουν τους -218 °C (55 K). Ωστόσο, η θερμοκρασία στο κέντρο του πλανήτη είναι περίπου5.400 Κ (5.000 °C).[10] Ο Ποσειδώνας έχει ένα αχνό και κατακερματισμένο σύστημα δακτυλίων, οιοποίοι είχαν ανιχνευτεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, όμως, ήταν αναμφισβήτητα ηύπαρξή τους επιβεβαιώθηκε μόνο το 1989 από το Voyager 2.[11]Πηγή : Βικιπαίδεια
Search
Read the Text Version
- 1 - 13
Pages:
